ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ PORTAL TOY 902 ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΉΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΔΥΚΤΙΑΚΗ ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ , OI ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ BLOG "ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ" ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΟΤΙ ΑΝΑΣΤΕΛΛΟΥΝ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ BLOG ΛΟΓΩ ΚΑΛΥΨΗΣ ΑΠΌ ΤΟ PORTAL TOY 902 !!!
ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ BLOG ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΌΤΗΤΑ ΕΠΑΝΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ BLOG ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΣΥΝΤΡΕΞΟΥΝ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΚΡΙΝΟΥΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΤΗΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΚΌ ΑΓΩΝΑ!!!

ΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ

ΟΙ ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

«Απεγκλωβισμός του αθλητισμού από τα επιχειρηματικά συμφέροντα»

Μιλάει στο «Ρ» ο υπεύθυνος του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ Θ. Λιάππης

Η κατάργηση των επιχειρηματικών συμφερόντων είναι η λύση για ένα πραγματικό αθλητισμό επισημαίνει στο «Ρ» ο Θ. Λιάππης

Associated Press

Η καπιταλιστική κρίση αποτέλεσε ιδανική αφορμή για την άρχουσα τάξη να προωθήσει πολύ πιο γρήγορα τους σχεδιασμούς της και στο πεδίο του αθλητισμού. Η κυβερνητική προπαγάνδα -στο επικοινωνιακό τέμπο που ακολουθείται και στα υπόλοιπα πεδία- επικαλείται δύσκολες συγκυρίες, διόρθωση λαθών του παρελθόντος (σπατάλες κ.ά.) κλπ. Η ουσία είναι ότι αποτραβιέται ακόμα περισσότερο από τον αθλητισμό, «κλείνει την κάνουλα» της οικονομικής στήριξης και τ' αποτελέσματα φαίνονται πλέον και στον αθλητισμό υψηλών επιδόσεων.Η τακτική και της τρικομματικής συγκυβέρνησης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) εξυπηρετεί τη στρατηγική επιλογή παραπέρα παράδοσης (και) του δικαιώματος της σωματικής άσκησης και του αθλητισμού στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Τα σωματεία και οι ομοσπονδίες σπρώχνονται ακόμα πιο στυγνά στην αναζήτηση χορηγού ή σπόνσορα για την επιβίωσή τους. Αναπτύσσεται δηλαδή η επιχειρηματική δραστηριότητα με ανταλλάγματα. Και διαμορφώνεται και αντίστοιχη συνείδηση στους ανθρώπους του χώρου, από μέλη διοικήσεων μέχρι αθλητές και γονείς. Αν στο παζλ αυτό προστεθούν και σύμφυτα με το σύστημα φαινόμενα σήψης, τότε υπάρχει ολοκληρωμένη εικόνα για το αθλητικό γίγνεσθαι (και) στη χώρα μας.
Για τα συγκεκριμένα ζητήματα σήμερα ο «Ρ» συνομιλεί με τον Θοδωρή Λιάππη, υπεύθυνο του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Κόκκινη κάρτα στους επιχειρηματίες»

-- Κάθε μέρα που περνάει ο αθλητισμός αντιμετωπίζει όλο και μεγαλύτερα προβλήματα, αδιέξοδα. Είναι ενδεικτική η κατάσταση στο λαοφιλέστερο των αθλημάτων το ποδόσφαιρο. Ποια είναι λοιπόν η πραγματική εικόνα;
-- Oι τελευταίες εξελίξεις στη χώρα μας στο χώρο του αθλητισμού, και ιδιαίτερα των πιο δημοφιλών αθλημάτων όπως το ποδόσφαιρο, επιβεβαιώνουν τη θέση του ΚΚΕ ότι η κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης σε όλο το φάσμα της αθλητικής δραστηριότητας αποτελεί βασική προϋπόθεση για να αλλάξει ριζικά η κατάσταση στον ελληνικό αθλητισμό που οδεύει σταθερά στην αποσύνθεση.
Η κρίση έφερε αναταράξεις στο όλο σύστημα με ακόμα πιο ορατές τις συνέπειες ιδιαιτέρα στα αθλήματα που έχουν μαζικότητα. Η κατακόρυφη πτώση των εισιτηρίων κάθε Κυριακή, οι απλήρωτοι χωρίς μέλλον και ασφάλιση παίκτες, ιδιαίτερα των μικρών κατηγοριών, το χαμηλό επενδυτικό ενδιαφέρον -άλλοι περιμένουν τους Κινέζους, άλλοι τους Αραβες και κ.ά.- συνθέτουν την εικόνα σε περίοδο κρίσης στη χώρα μας. Γενικότερα, η επένδυση στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο αποτελεί αντανάκλαση των επιχειρηματικών σχεδίων και των ανταγωνισμών μεταξύ των εμπλεκομένων.
Γεγονός όμως, παρ' όλα αυτά, είναι ότι το κράτος στήριζε όλα αυτά τα χρόνια την επιχειρηματική δραστηριότητα παραχωρώντας της σταδιακά τις δομές του αθλητισμού, ενώ ταυτόχρονα της εξασφάλιζε ευνοϊκό περιβάλλον για να δρα με φοροαπαλλαγές, χάρισμα χρεών με νομοθετήματα κ.ά.
Αποδείχθηκε ότι κράτος και επιχειρηματίες λειτουργούν σαν επικοινωνούντα δοχεία προκειμένου, απ' τη μια να διασφαλίζονται οικονομικά, πολιτικά οφέλη και, απ' την άλλη, να χειραγωγείται ο λαός, να στοιχίζεται πίσω από ξένα γι' αυτόν συμφέροντα, να μετατρέπεται σε πελάτη της εξέδρας.
Ολα εξαρτώνται από το κέρδος. Αυτό φανερώνει η μαρτυρία του προέδρου του ΣΕΓΑΣ ότι ο κλασσικός μαραθώνιος που στηρίζετε από χορηγούς έχει περισσότερα κέρδη από μια ολόκληρη ετήσια επιχορήγηση του κλασικού αθλητισμού ή ακόμα και μερικών ομοσπονδιών. Το βασικό συμπέρασμα, αξιολογώντας την πραγματικότητα, είναι ότι όσο δε σταματάει ο καρκίνος της επιχειρηματικότητας τόσο τα φαινόμενα σήψης αλλά και υποβάθμισης θα προχωράνε.
Σάπιο προϊόν
-- Φαινόμενα σήψης τα οποία πολλαπλασιάζονται
-- Το πιο σημαντικό είναι ότι εντείνει τα φαινόμενα παρασιτισμού. Εδώ απ' όπου και να το πιάσεις, τα χέρια σου θα λερώσεις. Νέα αλισβερίσια και ανταλλάγματα για τον ΟΠΑΠ και τη χορηγία, ο ένας παράγοντας να βγάζει στη φόρα τα άπλυτα του άλλου προκειμένου να κατοχυρώσει θέση στην κατηγορία και στα τηλεοπτικά δικαιώματα, οι επιχειρηματίες να ζητάνε κρατική παρέμβαση για νέα ρύθμιση χρεών, ο τζόγος, τα στοιχήματα, τα στημένα να βασιλεύουν μεγαλώνοντας τον τζίρο, κλέβοντας το λαό που υποφέρει. Αυξάνουν τα παραδείγματα ανθρώπων που καταφεύγουν ως τελευταία ελπίδα στην αγκαλιά του τζόγου, σε αθλητικά γεγονότα, πνιγμένοι από χρέη και χαράτσια.
Τρανή απόδειξη της σαπίλας ενός συστήματος που δεν παίρνει γιατρειά, είναι και το γεγονός ότι λίστες σαν της Λαγκαρντ εμφανίζονται κάθε τόσο στο ποδόσφαιρο, μόνο που εμφανίζονται για να κρύβουν τη σαπίλα του, να κρύβουν τη μήτρα που γεννά αυτές τις λίστες, την επιχειρηματική δράση που απλώνεται παντού στον καπιταλισμό και σκορπά κέρδη για τους λίγους, καταστροφή για τους πολλούς. Ερωτήματα συνεχίζουν να υπάρχουν. Τι γίνεται με τους φακέλους που έχει στα χέρια της η κυβέρνηση; Τι γίνεται με τις εταιρείες στοιχημάτων που συνεχίζουν να θησαυρίζουν από τα «νόμιμα» και «παράνομα» στοιχήματα; Τι θα γίνουν οι εκατοντάδες εργαζόμενοι - παίκτες στις ομάδες και οι οικογένειές τους που μένουν στον αέρα και στο έλεος των ΠΑΕ;
- Ποια η θέση σας για τις καλούμενες εταιρείες λαϊκής βάσης και το διαχωρισμό ερασιτεχνικού και επαγγελματικού αθλητισμού;
- Σήμερα τελειώνουν και οι αυταπάτες που σκόπιμα καλλιεργούσαν διάφοροι «ανανεωτές» της αθλητικής ιδέας από το 1980 στη χώρα μας κάνοντας λόγω για συνύπαρξη ερασιτεχνικού και επαγγελματικού αθλητισμού. Βλέποντας πια ορατά τα αποτελέσματα αυτής της συνύπαρξης (στημένα, τζόγος, άγριες περικοπές στον αθλητισμό, στα σωματεία, στους δήμους, στη Φ.Α. στο σχολείο) κάνουν λόγω για διαχωρισμό (ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ) νομιμοποιώντας τον αθλητισμό - επιχείρηση. Προτείνουν τη λύση της εταιρείας λαϊκής βάσης, σκορπώντας φρούδες ελπίδες ότι στο τιμόνι της ομάδας θα κάθεται ο λαός και όχι επιχειρηματίες και ότι έτσι θα τελειώσουν τα φαινόμενα σήψης και σαπίλας. Παρουσιάζουν ως πρότυπο την Μπαρτσελόνα. Ποιος διαχειρίζεται και εκεί και στα αντίστοιχα μοντέλα τα πακέτα, τις μετεγγραφές; Ποιος κερδίζει απ' αυτές, ποιος κερδίζει απ' τις διαφημίσεις; Οπως λειτουργεί και μέσα στο πλαίσιο που αυτό γίνεται, δεν είναι επιχείρηση; Τι είναι λαϊκός αθλητισμός;
Η πραγματικότητα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη τους διαψεύδει. Οπου επιχειρήθηκε να στηθούν τέτοιου είδους εταιρείες λαϊκής βάσης και όχι μόνο στον αθλητισμό -είναι πρόσφατο το παράδειγμα της ΑΝΕΚ στη χώρα μας- αργά ή γρήγορα πέρασαν στα χέρια επιχειρηματιών που αξιοποιούσαν την τσέπη του λαού για τις ορέξεις τους.

Η θέση του ΚΚΕ

-- Λύση άμεση υπάρχει; Τι προτείνει το ΚΚΕ;
-- Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στον αθλητισμό. Κατάργηση του "επαγγελματικού" αθλητισμού (ΠΑΕ-ΚΑΕ) που βασίζεται στους επιχειρηματίες και δήθεν χορηγούς. Να καταργηθεί το στοίχημα και ο τζόγος στη χώρα μας. Είναι δυο βασικά ζητήματα χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλα σημαντικά, όπως τα δικαιώματα των παικτών, οι δαπάνες κ.ά. Χωρίς αυτά λύση δεν υπάρχει. Και αυτό γιατί τα φαινόμενα σήψης, ντόπινγκ, στημένα κ.λπ. είναι γέννημα θρέμμα της επιχειρηματικής δράσης που κυνηγά το γρήγορο κέρδος πάση θυσία. Δεν πρόκειται να σταματήσουν. Μόνο έτσι θ' απαλλαγεί οριστικά ο αθλητισμός από την αρρώστια και τη σαπίλα. Θα σταματήσει το ποδόσφαιρο να είναι μπίζνες και θα ξαναγίνει ένα παιχνίδι, μέσο ψυχαγωγίας αλλά κυρίως μέσο για τη θωράκιση της υγείας και τη διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων ανθρώπων. Μόνο έτσι ο αθλητισμός θα σταματήσει να αφορά τους λίγους στο γήπεδο και τους πολλούς στην εξέδρα ή στο σπίτι τους. Θα αποκτήσει διαφορετική οργάνωση και στόχους, θα αρχίσει η πλειοψηφία της νεολαίας ν' ασκείται συστηματικά, να συμμετέχει σε δραστηριότητες με οργανωμένο τρόπο.
Βασική προϋπόθεση βέβαια γι' αυτό είναι το κράτος να διασφαλίζει την υποδομή, δηλαδή τη χρηματοδότηση, το επιστημονικό δυναμικό και τις εγκαταστάσεις στο δήμο, στα σωματεία και στην εκπαίδευση χωρίς να βάζει το χέρι στη τσέπη της οικογένειας.
Χρειάζεται αγώνας ώστε το δικαίωμα στον αθλητισμό, η κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης να μπει στην ημερήσια διάταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος στη δουλειά και στη γειτονιά, στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο. Και βέβαια, οι αθλητές, οι προπονητές με τους φορείς τους, τα σωματεία να δείξουν την ίδια αγωνιστικότητα, επιμονή και θέληση και έξω απ' τις γραμμές του γηπέδου.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΩΣΙΑ Η κατάσταση της εργατικής τάξης και η δράση των κομμουνιστών

Η υγεία στην διάρκεια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης ήταν κοινωνικό αγαθό, ενώ σήμερα εμπορευματοποιείται όλο και περισσότερο

Πρόσφατα είχαμε τη δυνατότητα να συνομιλήσουμε με τον Μιχαήλ Ποπόφ, εκπρόσωπο του περιοδικού «Σοβιετική Ενωση» (του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας) στη Συντακτική Επιτροπή του περιοδικού «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση». Ο Μ. Ποπόφ είναι καθηγητής στο Τμήμα Οικονομίας και Δικαίου της Φιλοσοφικής Σχολής του κρατικού Πανεπιστημίου του Λένινγκραντ κι εδώ και πολλά χρόνια πρόεδρος ενός ιδρύματος που συμβάλλει στην εκπαίδευση των εργαζομένων, με την επωνυμία «Ιδρυμα Εργατικής Ακαδημίας». Στόχος της συζήτησης που είχαμε μαζί του ήταν να διευκρινίσουμε την κατάσταση που βιώνει σήμερα η εργατική τάξη της Ρωσίας, 21 χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Την κατάσταση που επικρατεί στο ρωσικό συνδικαλιστικό κίνημα και τη δράση των κομμουνιστών στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Οι εργαζόμενοι παλεύουν καθημερινά για τη διατήρηση των υπολειμμάτων των κατακτήσεων που υπήρχαν επί σοσιαλισμού

-- Μιχαήλ Βασίλιεβιτς, μπορείτε να μας πείτε λίγα πράγματα για το πώς διαμορφώνεται η κατάσταση της ρωσικής εργατικής τάξης σήμερα; Ποιες κατακτήσεις έχασαν οι εργαζόμενοι; Υπάρχουν κάποιες κατακτήσεις που παραμένουν; Υπάρχουν κάποια σχετικά στοιχεία που μπορούν να προσκομιστούν σχετικά με τη σημερινή κατάσταση της εργατικής τάξης στη Ρωσία;

Ολοι οι πολίτες της ΕΣΣΔ απολάμβαναν τις διακοπές τους σε παραθεριστικά κέντρα. Τώρα στην καπιταλιστική Ρωσία το δικαίωμα στις διακοπές είναι προνόμιο γγια λίγους

-- Καταρχήν, πρέπει να τονίσω πως η Σοβιετική Ενωση δεν ανατράπηκε από μόνη της, αλλά ηττήθηκε από τις δυνάμεις του εσωτερικού ρεβιζιονισμού, που επικράτησε στο ΚΚΣΕ στο 22ο Συνέδριό του και ο οποίος είχε ισχυρή υποστήριξη από το εξωτερικό. Την ίδια ώρα αναπτύχθηκε ο αγώνας των πραγματικών κομμουνιστικών δυνάμεων, που βρέθηκαν στη μειοψηφία, ενάντια στον αντεπαναστατικό ευνουχισμό της ταξικής φύσης του Κομμουνιστικού Κόμματος και του σοσιαλιστικού κράτους. Στην αρχή αυτές οι δυνάμεις οργάνωσαν τον αγώνα στη θεωρητική σφαίρα αλλά μετά οργανώθηκε και η ενεργή προπαγανδιστική δουλειά από το Σύνδεσμο του Επιστημονικού Κομμουνισμού, την Επιτροπή πολιτικών λεσχών των εργατών της πόλης Λένινγκραντ και ύστερα από το Ενοποιημένο Μέτωπο των εργαζομένων της Ρωσίας και της ΕΣΣΔ και, τέλος, το Κίνημα της Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας που ιδρύθηκε το 1990 μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας. Ετσι, η αντεπανάσταση και η παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ βρέθηκαν αντιμέτωπες με οργανωμένες κομμουνιστικές δυνάμεις, στη βάση των οποίων συγκροτήθηκε το σημερινό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας, που στις συνθήκες του ρωσικού καπιταλισμού αγωνίζεται για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, τη διατήρηση και διεύρυνση των κοινωνικών κατακτήσεων, τις οποίες δεν κατάφερε να καταργήσει η νέα αστική τάξη, καθώς και την πραγματοποίηση της νέας σοβιετικής σοσιαλιστικής επανάστασης και την αναγέννηση της σοσιαλιστικής Ρωσίας και της Σοβιετικής Ενωσης.

Αν και η μεγάλη πλειοψηφία των Ρώσων αναγνωρίζει την ανωτερότητα του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, την ίδια ώρα διστάζει να λάβει μέρος σε αγώνες. Το ρωσικό αστικό σύστημα προβάλλει τα δικά του αποπροσανατολιστικά διλήμματα στους εργαζόμενους (φωτ. από κινητοποίηση του ΚΕΚΡ)

Λίγα λόγια για την κατάσταση των εργαζομένων. Ως αποτέλεσμα της νίκης των αντισοσιαλιστικών δυνάμεων οι εργαζόμενοι της πρώην ΕΣΣΔ έπαψαν να είναι οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και αναγκάζονται τώρα να πουλάνε την εργατική τους δύναμη στους νέους καπιταλιστές σχεδόν τζάμπα. Ο καθορισμένος από την αστική κυβέρνηση κατώτατος μισθός στη Ρωσία είναι 4.611 ρούβλια, που είναι πολύ χαμηλότερος σε σχέση με το κατώτερο όριο διαβίωσης των εργαζομένων, που είναι 6.590 ρούβλια. Ετησίως 20 χιλιάδες εργάτες σκοτώνονται στα εργοστάσια, επειδή τα μηχανήματα πάλιωσαν και δεν εξασφαλίζουν ασφαλή εργασία. Εχει αυξηθεί απότομα η κοινωνική ανισότητα. Υπάρχουν άνεργοι, ζητιάνοι, πόρνες και άστεγοι.Σημειώνεται σε μεγάλο βαθμό χειροτέρευση κι εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας, που εξασφαλίζει δωρεάν τη θεραπεία μόνο απλών νοσημάτων ενώ για την αντιμετώπιση πιο δύσκολων νοσημάτων οι άνθρωποι αναγκάζονται να πληρώνουν μεγάλα ποσά. Ως αποτέλεσμα, αρχίζοντας από τη δεκαετία του '90, ο ετήσιος αριθμός των θανάτων στη Ρωσία υπερβαίνει τον αριθμό των γεννήσεων. Το 2011 ο αριθμός των θανάτων υπερέβη τον αριθμό των γεννήσεων κατά 127 χιλιάδες ανθρώπους. Το υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης προβλέπει τη μείωση του πληθυσμού της Ρωσίας έως το 2020 κατά 10 εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτό επιβεβαιώνει πως ο καπιταλισμός στη Ρωσία οδήγησε στη γενοκτονία του λαού της. Η πλειοψηφία των ανδρών πεθαίνουν πριν φτάσουν στην ηλικία συνταξιοδότησης, ενώ οι δισεκατομμυριούχοι - ολιγάρχες απαιτούν αύξηση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας από 40 στις 60 ώρες, και ουσιαστικά αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για άνδρες και γυναίκες. Οι ολιγάρχες επιδιώκουν να αλλάξουν τον Κώδικα Εργασίας, έτσι ώστε να μπορούν πιο εύκολα να απολύουν τους εργαζόμενους.
Ωστόσο, ακόμα δεν έχει μειωθεί η διάρκεια της άδειας των διακοπών. Ακόμα υπάρχουν κάποιες υπηρεσίες δωρεάν Υγείας και Παιδείας, όμως μειώνεται ο αριθμός των δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών, ενώ αυξάνονται οι πληρωμές υπηρεσιών Υγείας και Παιδείας. Για παράδειγμα, στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αγ. Πετρούπολης, από το οποίο αποφοίτησαν ο νυν Πρόεδρος και ο πρωθυπουργός της Ρωσίας (και οι οποίοι, φυσικά, επί σοσιαλισμού σπούδασαν δωρεάν), όσοι δεν πέρασαν σε θέσεις δωρεάν εκπαίδευσης, αναγκάζονται να πληρώνουν δίδακτρα περίπου 150.000 ρούβλια ετησίως. Η γενική μετάβαση στο σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης της Μπολόνια απειλεί με την περαιτέρω επέκταση επιβολής διδάκτρων. Ο πρώτος κύκλος σπουδών θα είναι δωρεάν κι εμφανίζεται ένας δεύτερος κύκλος, του μεταπτυχιακού, τον οποίο θα μπορούν να παρακολουθούν μόνο όσοι έχουν χρήματα. Ουσιαστικά, πρόκειται για εκπαιδευτικό κύκλο εκείνων που θα είναι οι μορφωμένοι υπερασπιστές των συμφερόντων της αστικής τάξης. Οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να παλεύουν καθημερινά για τη διατήρηση των υπολειμμάτων των κατακτήσεων που υπήρχαν επί σοσιαλισμού

Νοσταλγία για την ΕΣΣΔ και αυταπάτες για τον καπιταλισμό

-- Πώς αντιμετωπίζουν οι Ρώσοι εργαζόμενοι το σοσιαλιστικό παρελθόν; Τι προσδοκίες τρέφουν από το σημερινό καθεστώς;
-- Οπως είναι γνωστό, η ιδεολογία της άρχουσας τάξης είναι η κυρίαρχη ιδεολογία. Οι κύριοι μοχλοί πλύσης εγκεφάλου - τηλεόραση, ραδιόφωνο, περιοδικά, εκδοτικοί οίκοι, εφημερίδες - βρίσκονται στα χέρια της άρχουσας καπιταλιστικής τάξης, αν και οι κομμουνιστικές δυνάμεις, μεταξύ των οποίων το ΚΕΚΡ και το Ιδρυμα της Ακαδημίας Εργαζομένων, έχουν εφημερίδες και ιστοσελίδες.
Η πλειοψηφία των εργαζομένων εκφράζει λύπη για την απώλεια των κατακτήσεων του σοσιαλισμού, θετικά εκτιμά τη δράση του Λένιν και του Στάλιν. Τα κομμουνιστικά σύμβολα σήμερα είναι δημοφιλή, η νεολαία φοράει μπλούζες με την επιγραφή ΕΣΣΔ.
Δυστυχώς, η μεγάλη μάζα των δυσαρεστημένων από το καπιταλιστικό καθεστώς περιορίζεται σε παθητική διαμαρτυρία και προς το παρόν δεν αγωνίζεται συνειδητά για τη σοσιαλιστική επανάσταση και την αναγέννηση του σοσιαλισμού στη Ρωσία. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στα παραμύθια πως μπορούν σε ατομική βάση να αλλάξουν ριζικά την κατάστασή τους, δουλεύοντας υπερβολικά και βλάπτοντας την υγεία τους. Μερικοί άνθρωποι υποκύπτουν στην αστική προπαγάνδα, που, απειλώντας τους εργαζόμενους με την κρίση, καλεί να σφίξουν τα ζωνάρια τους και να αποδεχτούν την αύξηση της εκμετάλλευσης. Τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Ρωσία το αστικό πολιτικό σύστημα έχει ακόμα εφεδρείες. Εχει τη δυνατότητα να επιδρά στη συνείδηση των εργαζομένων και των νέων μέσω της τηλεόρασης, του ίντερνετ, του κινηματογράφου, του σχολείου, της Εκκλησίας, καθώς και μέσω των κομμάτων, που προπαγανδίζουν τα αστικά και οπορτουνιστικά ιδεολογικά κλισέ. Αρκεί να πούμε πως έχουμε τρία αστικά κόμματα, την «Ενιαία Ρωσία», τη «Δίκαιη Ρωσία» και το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα, ενώ το Κόμμα «Γιάμπλοκο», που παρουσιάζεται ως αντιπολίτευση, μαζί με το κίνημα «Η άλλη Ρωσία» έχουν σκοπό να εγκαθιδρύσουν ένα φιλοαμερικανικό πολιτικό καθεστώς.
Οι ιδεολόγοι της ρωσικής αστικής τάξης ισχυρίζονται πως στις συνθήκες κρίσης οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να απαιτούν με βάση τα συμφέροντα και τις ανάγκες τους, αλλά πρέπει να μειώσουν τις απαιτήσεις επειδή, δήθεν, όλοι εμείς «βρισκόμαστε στην ίδια βάρκα της εθνικής οικονομίας που βουλιάζει», την οποία πρέπει να σώσουμε, αν και οι καπιταλιστές μας φυλάνε την περιουσία τους με τη μορφή της ακίνητης περιουσίας και στις τράπεζες στο εξωτερικό, και την ιδιοκτησία τους στη Ρωσία την τακτοποιούν μέσω των υπεράκτιων εταιρειών.
Στα πρώτα χρόνια της καπιταλιστικής παλινόρθωσης κυκλοφορούσε ο μύθος πως στη Ρωσία προς το παρόν υπάρχει «άγριος καπιταλισμός», γι' αυτό το λόγο οι άνθρωποι δε ζουν καλά, όμως όταν θα γίνει «πολιτισμένος», οι εργαζόμενοι θα ζουν καλύτερα. Αυτός ο μύθος δεν έπαψε ακόμα να είναι ένα αποτελεσματικό ιδεολογικό όπλο της αστικής τάξης, μαζί με το απατεωνίστικο παιχνίδι εκμετάλλευσης των πατριωτικών συναισθημάτων, του μεγαλοϊδεατισμού κ.ά.

Δύο γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα

-- Ποια είναι η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα της Ρωσίας; Ποιες συνδικαλιστικές οργανώσεις υπάρχουν; Ποια η δράση κι ο προσανατολισμός τους;
-- Η Ομοσπονδία των Ανεξάρτητων Συνδικάτων της Ρωσίας (ΟΑΣΡ), που είναι ο κληρονόμος της σοβιετικής συνδικαλιστικής ιδιοκτησίας, πιο πολύ απασχολείται με το πώς θα βγάζει κέρδος από τη χρήση της ακίνητης περιουσίας, παρά με την προστασία των συμφερόντων των εργαζομένων. Η ηγεσία της ΟΑΣΡ έχει διαπλεχθεί κι ενωθεί με την ηγεσία του κόμματος των εργοδοτών - καπιταλιστών, της «Ενιαίας Ρωσίας». Ο γραμματέας της ΟΑΣΡ, Γκ. Ισάεφ, βρίσκεται στην ηγεσία του κόμματος «Ενιαία Ρωσία». Η ΟΑΣΡ, που συμμετέχει στην τριμερή επιτροπή, τάσσεται σταθερά υπέρ των αστικών ιδεολογικών θέσεων των κοινωνικών εταίρων, συμφωνεί στα περισσότερα θέματα με την κυβέρνηση και τους εργοδότες και δεν καλεί τους εργαζόμενους να παίρνουν μέρος στις συγκεντρώσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, πολύ περισσότερο δεν οργανώνει κινητοποιήσεις.
Η ΟΑΣΡ την περίοδο της οικονομικής κρίσης καλούσε τους εργαζόμενους και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να επιβάλουν μορατόριουμ στην εκτέλεση ιδιαίτερα σημαντικών διατάξεων των συλλογικών συμβάσεων που υπερασπίζονταν εργατικά δικαιώματα. Ετσι βοήθησε την άρχουσα τάξη να πλουτίσει ακόμα περισσότερο εν μέσω της κρίσης. Σήμερα η ΟΑΣΡ είναι εμποτισμένη με το πνεύμα του «κοινωνικού εταιρισμού»! Υπάρχουν, ωστόσο, ορισμένες συνδικαλιστικές οργανώσεις της ΟΑΣΡ, που δε θέλουν να στοιχιστούν με την ηγεσία τους κι αγωνίζονται ενάντια στην υπερεκμετάλλευση.
Την ίδια ώρα ήδη στη μετασοβιετική περίοδο στη Ρωσία συγκροτήθηκαν και ενεργά δρουν νέα εργατικά συνδικάτα και ενώσεις, όπως το Συνδικάτο Λιμενεργατών της Ρωσίας, το Ομοσπονδιακό Συνδικάτο των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, το διαπεριφερειακό ενωμένο εργατικό σωματείο «Ζασίτα», το διαπεριφερειακό συνδικάτο των εργαζομένων της βιομηχανίας κατασκευής αυτοκινήτων που εντάσσονται στη Συνομοσπονδία Εργατών της Ρωσίας. Με τη βοήθεια του ΚΕΚΡ αυτά αγωνίζονται για τη διατήρηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, χρησιμοποιώντας τα συλλαλητήρια, τις στάσεις εργασίας και τις απεργίες πείνας (ως μορφή απεργίας των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας στους οποίους ο νόμος απαγορεύει να απεργούν) και άλλες μορφές πίεσης στην εξουσία. Οι δυνάμεις αυτές χρησιμοποιούν το όπλο της απεργίας και βασίζονται στην ενεργή υποστήριξη των κομμουνιστικών οργανώσεων, χρησιμοποιούν τη διεθνή εμπειρία (μεταξύ άλλων και την πείρα των εργαζομένων της Ελλάδας, με μπροστάρηδες το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ), κι επιδιώκουν να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας, να αυξήσουν τους πραγματικούς μισθούς και να εδραιώσουν τα οφέλη από τις συλλογικές συμβάσεις.

Για τη δράση των κομμουνιστών και άλλων πολιτικών δυνάμεων

-- Ποια η δράση των κομμουνιστών (τόσο του ΚΕΚΡ, όσο και του ΚΚΡΟ) στο εργατικό κίνημα; Τι επιτυχίες έχουν στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων για τα συμφέροντά τους;
-- Το ΚΕΚΡ συμμετέχει ενεργά στην οργάνωση των εργαζομένων, με διάφορες μορφές (συνδικάτων, εργατικού πανεπιστημίου κ.ά.), οργανώνει συλλαλητήρια, υπερασπίζεται τις απεργίες, που οργανώνουν τα εργατικά συνδικάτα, υποστηρίζει πλήρως τον αγώνα των εργατικών κολεκτίβων για τα άμεσα και θεμελιώδη συμφέροντα των εργαζομένων.
Σ' ό,τι αφορά στο ΚΚΡΟ, στο επίκεντρο της δραστηριότητάς του βρίσκεται όχι η οργάνωση του αγώνα των εργατικών κολεκτίβων, αλλά ο αγώνας για τις θέσεις στο αστικό κοινοβούλιο. Ως εκ τούτου, εξετάζει τις σχέσεις με τα συνδικάτα υπό το πρίσμα της χρησιμοποίησης των μελών τους ως εκλογικού σώματος για την αύξηση του αριθμού των ψηφοφόρων του ΚΚΡΟ, συνέχεια υπόσχεται πως θα καλυτερεύσει την κατάσταση των εργαζομένων με τον ερχομό στην εξουσία μέσω των εκλογών, ενώ την ίδια ώρα κρατά μια ψυχρή στάση προς την οικονομική πάλη των εργαζομένων.
Εάν το ΚΕΚΡ προσπαθεί να δημιουργήσει νέα μαχητικά συνδικάτα, το ΚΚΡΟ κάθε φορά προσπαθεί να υπογράψει προεκλογικές συμφωνίες με διάφορα συνδικάτα, δίνοντας υποσχέσεις πως θα ασκήσει πιέσεις για τα συμφέροντά τους στην Κρατική Δούμα.
Το ΚΚΡΟ ύστερα από τόσα χρόνια εξαπάτησης των ανθρώπων από αστικά και μικροαστικά κόμματα προωθεί την ιδέα για τη δυνατότητα βελτίωσης της κατάστασης με τη δημιουργία μιας κεντροαριστερής κυβέρνησης, την οποία αποκαλεί κυβέρνηση «εθνικής εμπιστοσύνης». Το 1998 το ΚΚΡΟ υποστήριξε και κάλεσε τους εργαζόμενους να υποστηρίξουν την αστική κυβέρνηση του Πριμακόφ, χαρακτηρίζοντάς την κυβέρνηση εθνικής εμπιστοσύνης.
--Ποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις στη Ρωσία παρεμβαίνουν στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα;
-- Για την αστική επιρροή στο συνδικαλιστικό κίνημα έχουμε ήδη μιλήσει. Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε την ενεργή δράση των τροτσκιστών, που συνεχώς προκαλούσαν σύγχυση στους εργαζόμενους επί σοσιαλισμού, και συνεχίζουν να το κάνουν επί καπιταλισμού, για να μην μπορέσουν οι εργαζόμενοι, που εντάσσονται στα συνδικάτα, με την υποστήριξη της πολιτικής πρωτοπορίας τους - του κόμματος της εργατικής τάξης - να σηκωθούν και να αποτινάξουν το ζυγό του κεφαλαίου. Η μικροαστική φύση των τροτσκιστικών οργανώσεων εκδηλώνεται, μεταξύ άλλων, στο γεγονός πως στη διεθνή σκηνή αυτές συμβάλλουν στο να μείνουν τα νέα συνδικάτα σ' εκείνες τις παγκόσμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της αστικής τάξης. Ο αντισταλινισμός, που είναι χαρακτηριστικός για τους τροτσκιστές, όλο και περισσότερο απωθεί τους εργαζόμενους από αυτούς.
Με τα συνδικάτα της Ρωσίας φλερτάρει το αστικό κόμμα «Δίκαιη Ρωσία», που για να διευρύνει την επιρροή του προσθέτει στα ψηφοδέλτιά του συνδικαλιστές.
Σήμερα, με τον ενεργό ρόλο του ΚΕΚΡ γίνονται προσπάθειες για προσέλκυση πλατιών μαζών των πρωτοπόρων εργαζομένων στην πολιτική και στις εκλογικές αναμετρήσεις. Γι' αυτό το λόγο συγκροτήθηκε από το ΚΕΚΡ μαζί με συνδικάτα και άλλες οργανώσεις και γίνονται προσπάθειες να καταγραφεί ως «πολιτικό κόμμα» το Ενιαίο Μέτωπο Εργαζομένων Ρωσίας (ΡΟΤ ΦΡΟΝΤ), που υποστηρίζει τον αγώνα της εργατικής τάξης. Ξανά τέθηκε το θέμα καταγραφής του ΚΕΚΡ.
--Τι βήματα έχουν γίνει στην οργάνωση των ταξικών συνδικάτων; Τι αιτήματα προβάλλουν τα ταξικά συνδικάτα σε σχέση με τα επίσημα; Ποιες μορφές πάλης χρησιμοποιούν;
-- Στα συνδικάτα ενώνονται οι εργαζόμενοι για να αγωνιστούν για τα επαγγελματικά τους συμφέροντα και το καθήκον του κόμματος της εργατικής τάξης είναι να τους ανεβάσει έως την επίλυση των ριζικών προβλημάτων της εργατικής τάξης. Μπροστά στα συνδικάτα που υποστηρίζουν τον αγώνα για τα ριζικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, πρώτα απ' όλα τίθενται τα ζητήματα της διατήρησης και ανάπτυξης των εργατικών δικαιωμάτων, της κατάκτησης του δικαιώματος της απεργίας αλληλεγγύης, της αύξησης του επιπέδου των μισθών, για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, για τη μείωση της εργάσιμης βδομάδας.
Αρκετά αιτήματα των συνδικάτων συγκεντρώνονται στο Πρόγραμμα των συνδικάτων «Τα καθήκοντα των συλλογικών ενεργειών», που έχει επεξεργαστεί το Ιδρυμα Εργατικής Ακαδημίας. Η βασική μορφή πάλης για να επιτευχθούν οι συνδικαλιστικοί στόχοι είναι η απεργία ή η απειλή της απεργίας. Και σε αυτό το πλαίσιο τα ρωσικά συνδικάτα και οι Ρώσοι κομμουνιστές πρέπει να διδάσκονται από τα ελληνικά συνδικάτα του ΠΑΜΕ και τους Ελληνες κομμουνιστές, κι ευχαριστούμε το ΚΚΕ γι' αυτό.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ Εξοδος από την κρίση προς όφελος του λαού ή των μονοπωλίων

Αντίπαλος του κεφαλαίου ή «κοινωνικός εταίρος» για να ξεπεράσει το κεφάλαιο την κρίση του

Ενα από τα βασικά πολιτικά καθήκοντα των κομμουνιστών είναι να πειστούν όσο γίνεται περισσότεροι εργαζόμενοι να στηρίξουν το ΠΑΜΕ, τα Συνδικάτα και τους αγωνιστές που δρουν με τη γραμμή πάλης του

Η καπιταλιστική οικονομική κρίση και οι μεγάλες δυσκολίες στη διαχείρισή της, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, υποχρεώνουν, εκτός των άλλων, την αστική τάξη στην αναζήτηση πιο αποτελεσματικών μορφών διακυβέρνησης, ύστερα μάλιστα και από πλήγματα που δέχθηκε ο κλασικός δικομματισμός. Στην παρ. 16 των Θέσεων για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ αναφέρεται:

«Δρομολογήθηκε η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, στοιχείο της οποίας είναι και η αναστήλωση της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, που εκφράστηκε με την απότομη εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στηρίζεται από ένα μεγάλο αριθμό στελεχών του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ και συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος των απωλειών του».
Η διαπίστωση αυτή έχει την αντανάκλασή της και στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Και στο επίπεδο του συνδικαλιστικού κινήματος έχουμε ανάλογες προσπάθειες αναμόρφωσης και προσαρμογής. Βασική παράμετρος αυτής της επιδίωξης στο επίπεδο του συνδικαλιστικού κινήματος αποτελεί η προσπάθεια των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως της Αυτόνομης Παρέμβασης (συνδικαλιστική έκφραση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ), να γίνει ΠΑΣΚΕ στη θέση της ΠΑΣΚΕ, να συσπειρώσει εργαζόμενους και συνδικάτα στη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ, ως ένα μοχλό για τη διεκδίκηση της κυβέρνησης και τη στήριξη του κυβερνητικού έργου της.
Αυτή η βασική παράμετρος έχει ως κύριο αντίπαλο τη γραμμή του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ που χρόνια τώρα παλεύουν για την ανασύνταξη του λαϊκού και ειδικά του συνδικαλιστικού κινήματος και την απαλλαγή του από τα βαρίδια του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού

• συνυπάρχει και συγκρούεται με την προσπάθεια της ΠΑΣΚΕ να συγκροτήσει δυνάμεις και να διατηρήσει τις θέσεις της, με την προσπάθεια της ΔΑΚΕ να προσαρμοστεί στις δυσκολίες που της δημιουργεί η κυβερνητική εξουσία της ΝΔ
• την προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να αποκτήσει και να διευρύνει τους «θύλακές» της στο συνδικαλιστικό κίνημα, στους τόπους δουλειάς
• την προσπάθεια της ΔΗΜΑΡ να συγκροτήσει συνδικαλιστική παράταξη.

Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε κυρίως με αυτή την προσπάθεια του οπορτουνισμού, της Αυτόνομης Παρέμβασης, να γίνει ΠΑΣΚΕ στη θέση της ΠΑΣΚΕ και όχι με τη δράση των άλλων δυνάμεων, που βεβαίως και αυτή είναι σοβαρή πλευρά.

Τι χρεοκόπησε;

Θα σταθούμε σε ορισμένα βασικά σημεία των θέσεών τους και αυτών που λένε, της τακτικής τους, ξεκινώντας από τη διαπίστωσή τους ότι:

• Οι τριτοβάθμιες οργανώσεις ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ συμπυκνώνουν σήμερα την εικόνα ενός συνδικαλιστικού κινήματος που κινείται σε τροχιά απαξίωσης και απονομιμοποίησης στις συνειδήσεις των εργαζομένων και των πολιτών με μια ηγεσία απόλυτα χρεοκοπημένη, όπως την χαρακτηρίζουν.

Τι είναι όμως αυτό που κυρίως χρεοκόπησε; Είναι μόνο κάποια πρόσωπα ή σχήματα και μάλιστα επιλεκτικά; (Γιατί κάποια άλλα, π.χ. Κολλάς και άλλοι, πρώην ΠΑΣΚίτες δε φαίνεται να κρίνονται χρεοκοπημένα).
Το κύριο και βασικό, που επιμελώς κρύβουν, αποφεύγουν να πουν, είναι ότι αυτό που χρεοκόπησε είναι η γραμμή της ταξικής ειρήνης και συνεργασίας, των κοινωνικών διαλόγων, της στήριξης του Μάαστριχτ (δηλαδή, των όρων της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου).
Αυτό που χρεοκόπησε είναι η γραμμή αναζήτησης και συμπόρευσης του συνδικαλιστικού κινήματος με τις κυβερνητικές εναλλαγές στη διαχείριση της αστικής εξουσίας, αφού η πλειοψηφία αυτής της ηγεσίας δεν ήθελε και δεν είχε απέναντί της το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, την εξουσία τους στο σύνολό τους.
Οψιμα ανακάλυψαν ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ χρεοκόπησε και απαξιώθηκε. Πολέμησαν με λύσσα, όμως, το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, όταν πριν από 13 χρόνια έβαλαν ζήτημα ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος και σηματοδότησαν αυτή την κατεύθυνση με αποχώρηση από τα προεδρεία της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, με διαχωρισμό από τις εκδηλώσεις της συγκεκριμένης πλειοψηφίας.
Και τι δεν είπαν (κι εξακολουθούν να λένε) για διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος, για σεχταρισμό, απομονωτισμό, φοβικά σύνδρομα, από το ΚΚΕ κ.ά. Ποια γραμμή δικαιώθηκε; Ποια δύναμη όλα αυτά τα χρόνια συνέβαλε, ώστε στο συνδικαλιστικό κίνημα να διατηρηθούν στοιχεία ταξικής προσέγγισης των προβλημάτων και των αιτιών τους, αξιοπιστίας, αγωνιστικότητας, μαχητικότητας; Το σίγουρο είναι ότι η Αυτόνομη Παρέμβαση, οι δυνάμεις του οπορτουνισμού δεν ήταν ανάμεσα σε αυτές και ότι χωρίς τη δράση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ η κατάσταση θα ήταν στο συνδικαλιστικό κίνημα και για τους εργαζόμενους πολλαπλάσια χειρότερη.
Και παρότι στα κείμενά τους και στις δηλώσεις τους λένε ότι μέσα από το διάλογο, τη μελέτη των νέων φαινομένων, την ειλικρινή αυτοκριτική για όσες ευθύνες τους αναλογούν να δράσουν για να αποκτήσει το συνδικαλιστικό κίνημα τη χαμένη αξιοπιστία του, πουθενά δε φαίνεται λέξη αυτοκριτικής για το γεγονός ότι ήταν - και παραμένουν - συνδιαμορφωτές αυτής της στρατηγικής που χρεοκόπησε (Από το Συνέδριο της Αλεξανδρούπολης της ΓΣΕΕ, που αποτέλεσε στροφή στο συμβιβασμό και τη στήριξη των επιλογών του κεφαλαίου έως όλα τα κατοπινά Συνέδρια, έως τα πιο κρίσιμα ζητήματα, όπως Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, ελαστικές σχέσεις εργασίας, τον κοινωνικό διάλογο, κ.ά.)

• Με ποιες δυνάμεις θα επιδιώξουν το κίνημα να ανακτήσει τη χαμένη του αξιοπιστία και να αυξήσει την αποτελεσματικότητά του; Λένε οι ίδιοι: Στην προσπάθεια αυτή συναντιόμαστε δυνάμεις με διάφορες διαδρομές και διαφορετικές απόψεις, καταφέραμε όμως να μην αυτοπαγιδευτούμε σε λογικές «αδιαπραγμάτευτων» βεβαιοτήτων, σε λογικές αδράνειας, αμηχανίας, σύγχυσης, ούτε σε λογικές μιας αδιέξοδης και ατελέσφορης «καθαρότητας». Αντίθετα, με κατανόηση στη διαφορετική άποψη, με αμοιβαίους και αναγκαίους συμβιβασμούς, όπου χρειάζονταν, συμπορευτήκαμε στην αγωνιστική δράση, έχοντας βαθιά επίγνωση της οριακής κατάστασης που βρίσκονται τα Συνδικάτα, και συμπληρώνουν λέγοντας πως οφείλουμε με κάθε τρόπο να αναζητήσουμε και να συμβάλουμε σε προωθητικές συνθέσεις που να οδηγούν σε βήματα σταθερά προς τα εμπρός απέναντι στο τέλμα της ακινησίας, της απαξίας και της οπισθοχώρησης.

Τι δε λένε και τι κρύβουν;

Δε θέλουν αλλαγή πλεύσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Θέλουν αλλαγές σε πρόσωπα, προωθούν νέα σχήματα, συσπειρώνουν ό,τι ετερόκλητο στοιχείο υπάρχει. Αλλαγές προσανατολισμού σε ταξική κατεύθυνση δε θέλουν. Θέλουν ένα συνδικαλιστικό κίνημα στην υπηρεσία των πολιτικών τους επιδιώξεων. Αυτό προκύπτει από τις θέσεις και την πρακτική τους. (Στήριξη της υγιούς οικονομίας, της ανταγωνιστικότητας των κρατικών επενδύσεων, των συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, μια νέα αρχιτεκτονική στην ΕΕ, κ.ά.)
Χρόνια τώρα, με σχέδιο, σε δεκάδες Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα κατεβαίνουν σε ενιαία ψηφοδέλτια και συγκροτούν κοινά προεδρεία με ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, με μέτωπο απέναντι στο ΠΑΜΕ και την ταξική γραμμή πάλης, που τη βαφτίζουν «σεχταρισμό», «απομονωτισμό», κ.ά. Ανάμεσά τους οργανώσεις, όπως οι Ομοσπονδίες Τροφίμων και Ποτών, Φαρμάκου, ΠΟΘΑ, τα Εργατικά Κέντρα Καρδίτσας, Δράμας, Ναυπάκτου, Ελευσίνας, Λασιθίου, και σε πολλές 10άδες ακόμα Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Σωματεία του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.
Συναντιόνται με τις ίδιες δυνάμεις που χρόνια συναποτελούσαν το αναγκαίο ντεκόρ στις συγκεντρώσεις των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Είναι συλλέκτες των πιο διαβρωμένων στοιχείων της ΠΑΣΚΕ, όπου μαζί τους και μαζί με συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ αποτελούσαν και εξακολουθούν να αποτελούν τμήματα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Τα παραδείγματα πολλά (Σωματείο στο Σκλαβενίτη, Ναυτιλιακοί, κ.λπ.)

• Λένε ότι απαιτείται επανατοποθέτηση για να βγουν τα Συνδικάτα από την αναξιοπιστία, ότι αναζητούν προοδευτικές συνθέσεις για να φέρουν τα πάνω κάτω στο συνδικαλιστικό κίνημα, να αλλάξουν τους συσχετισμούς, την ηγεσία, τον προσανατολισμό από θέση ταξικής αναφοράς.

Λόγια χωρίς αντίκρισμα, κενά περιεχομένου. Δε μας λένε σε ποιο ακριβώς ζήτημα επανατοποθετούνται. Στο βασικό ζήτημα της κρίσης, των αιτιών της, της διεξόδου από αυτήν επανατοποθετούνται; Οχι.
Ποιος ευθύνεται για την κρίση; Εχουν πει και λένε πολλά. Μόνο την αλήθεια δε λένε και δεν πρόκειται να την πουν. Ευθύνεται ο καζινοκαπιταλισμός, τα golden boys, οι κλέφτες, τα λαμόγια και σε τελευταία ανάλυση το νεοφιλελεύθερο μοντέλο διαχείρισης.
Μήπως η καπιταλιστική ιδιοκτησία και το καπιταλιστικό κέρδος είναι η αιτία των κρίσεων; Μακριά από αυτούς τέτοια σκέψη. Και ποια θα είναι η διέξοδος, η ουσία της προωθητικής σύνθεσης και προοπτικής; Μα, φυσικά, αφού το πρόβλημα δεν είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός, το ζητούμενο είναι ένα άλλο μείγμα αστικής διαχείρισης, ένας άλλος διαχειριστής.
Εως πού θα είναι τα όρια της αντίστασης, της άμυνας σήμερα του συνδικαλιστικού κινήματος στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής πραγματικότητας και ποια είναι η προωθητική βάση, η προοπτική;
Ο υγιής ανταγωνισμός, το σταθερό επενδυτικό κλίμα, μια δίκαιη φορολογική πολιτική με βασική επιδίωξη να οδηγηθούμε σε μια ανάπτυξη με σταθερότητα και δικαιοσύνη, απαντάνε.
Εως πού πάει ο αγώνας, λοιπόν, ενάντια στις απολύσεις, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, η διεκδίκηση αυξήσεων; Εως εκεί που δεν τίθεται σε αμφισβήτηση η ανταγωνιστικότητα. Γι' αυτό είχαν δεχτεί και δέχονται τη μερική απασχόληση. Γι' αυτό υπογράφουν πρωτοκλασάτα στελέχη τους σε δεκάδες χώρους ακόμα και μονοπωλίων, πολυεθνικών μειώσεις μισθών, χωρίς να πέσει τουφεκιά, σύμφωνα με τις επιδιώξεις της εργοδοσίας (Οπως ο Νταλακογιώργος, πρόεδρος στους Ναύτες, που έχει δεχτεί να μην ισχύουν οι κλαδικές συμβάσεις για τους αλλοδαπούς ναυτικούς, να επιτρέπονται και «ορισμένοι» Ελληνες ναυτεργάτες στα κρουαζιερόπλοια, όπως ο Βασιλόπουλος, στέλεχος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ο οποίος συμφώνησε μειώσεις μισθών στους Ναυτιλιακούς και στο Εμπόριο). Σε τι διαφέρουν από τις πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ;

• Εως πού η προωθητική σύνθεση και η προοπτική; Εως την αμφισβήτηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και του καπιταλιστικού κέρδους που είναι η μήτρα που γεννά την ανάγκη έντασης της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης; Οχι, βέβαια. Ανατροπή των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών σε Ελλάδα και Ευρώπη το ζητούμενο. Εως το ποιο κομμάτι του χρέους θα πληρώσουμε, έως την απαίτηση το χρήμα το κρατικό και από τα ευρωπαϊκά κονδύλια να δοθεί στους καπιταλιστές που θα κάνουν επενδύσεις στην υγιή (;) οικονομία.

Και έχουν το θράσος και την απαίτηση να ζητούν από το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ να επανατοποθετηθούν. Να επιλέξουν, δηλαδή, μια από τις κυρίαρχες αντιλήψεις, γραμμές, της αστικής διαχείρισης. Δεν είναι μόνο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και της Αυτόνομης Παρέμβασης που ζητά μέτωπο και παλεύει ενάντια στα νεοφιλελεύθερα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας. Μονοπωλιακοί όμιλοι, μεγαλοαστοί, τμήματα του κεφαλαίου, ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (π.χ. ΔΝΤ) ζητούν άλλο μείγμα πολιτικής, απαιτούν έως και έξοδο από την Ευρωζώνη.

Για τους συσχετισμούς και τη δομή

• Θέλουν να φέρουν τα πάνω κάτω, να αλλάξουν τους συσχετισμούς, την ηγεσία, τον προσανατολισμό κ.λπ.

Οι συσχετισμοί μπορεί να αλλάξουν και αλλάζουν, η ηγεσία επίσης (αν και είναι συζητήσιμο αν οι Κολλάδες αποτελούν νέα ηγεσία), αλλά ποτέ ο προσανατολισμός δεν αλλάζει, ούτε βέβαια ταξική αναφορά και αλλαγή προσανατολισμού είναι ο εγκλωβισμός του συνδικαλιστικού κινήματος στην επιλογή μιας εκ των γραμμών της αστικής διαχείρισης, της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κρίσης, η ανάδειξη μιας εκ των γραμμών αυτών σε κυβερνητική εξουσία.

• Λένε ότι διεκδικούν να αλλάξουν την οργανωτική δομή και λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος σε όλες τις βαθμίδες, με πρώτο βήμα την ενοποίηση ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, να βγάλουν το συνδικαλιστικό κίνημα από το δρόμο της καταστροφής και τη λογική του κυβερνητικού συνδικαλισμού, του κομματικού σεχταρισμού και κάθε μορφής κομματικής παρέμβασης. Οτι διεκδικούν να καθιερώσουν πραγματική δημοκρατική λειτουργία στα Συνδικάτα με διαφανείς και συμμετοχικές λειτουργίες.

Σε ό,τι αφορά τα ζητήματα της οργανωτικής δομής ήταν και είναι σε Σωματεία και κλάδους ανάμεσα σε αυτούς που αρνούνται να γράψουν συμβασιούχους, να προχωρήσουν σε ενοποιήσεις σωματείων και ομοσπονδιών, που δημιουργούν νέα διασπαστικά Σωματεία (Οι απόψεις Κολλά για Συνδικάτα διεκπεραιωτές μάλλον γίνονται η κυρίαρχη τάση στην Αυτόνομη Παρέμβαση).
Σε ό,τι αφορά την έξοδο από τη λογική του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού ούτε λόγος να γίνεται. Σε δεκάδες χώρους συνδικαλιστικά στελέχη της Αυτόνομης Παρέμβασης είναι ενεργητικά, μαχητικά στελέχη του εργοδοτικού και κυβερνητικού μηχανισμού, όπως για παράδειγμα στα σούπερ μάρκετ. Τον τελευταίο καιρό, μάλιστα, τα στελέχη τους έχουν ιδιαίτερη συμβολή στα φαινόμενα του εκφυλισμού στο συνδικαλιστικό κίνημα που πληθαίνουν. Είναι πρωταγωνιστές σε χώρους δουλειάς και κλάδους (π.χ. OTA, Εκπαιδευτικούς, κ.λπ.) για απεργίες χωρίς απεργούς, για απεργούς με πληρωμένα μεροκάματα, για απεργίες - μαϊμού ή με εξασφαλισμένο μεροκάματο.
Οσο για τον κομματικό σεχταρισμό, τον απομονωτισμό που λένε εννοώντας το ΠΑΜΕ και τα Συνδικάτα που δρουν με τη γραμμή του, ας απαντήσουν: Ποιες αναλύσεις, εκτιμήσεις, τακτική και στρατηγική δικαίωσαν οι εξελίξεις; Γιατί είναι σεχταρισμός και απομόνωση μια θέση που αντικειμενικά εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και αντιπαλεύει το κεφάλαιο; Και αυτό ανεξάρτητα αν γίνεται και πόσο από όλη την εργατική τάξη κατανοητή. Μια θέση είναι φιλολαϊκή όχι γιατί γίνεται κατανοητή ή δεκτή άμεσα αλλά γιατί αντικειμενικά είναι υπέρ της εργατικής τάξης.
Γιατί είναι σεχταριστική, απομονωμένη και φοβική η γραμμή που συσπειρώνει δεκάδες χιλιάδες στις απεργίες, στις συγκεντρώσεις και όχι αυτή που συσπειρώνει μερικές εκατοντάδες; Γιατί είναι ενωτική η τακτική της κριτικής στήριξης της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που κατά την εκτίμησή τους έστω και καθυστερημένα χρεοκόπησε και όχι η αποκάλυψη αυτής της ηγεσίας και της τακτικής της, των θέσεών της;
Γιατί είναι φοβική η τακτική που συγκρούεται και μάλιστα με κόστος με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, με το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του, με τους φανερούς και κρυφούς προβοκατόρικους μηχανισμούς, με τους ιμπεριαλιστές και τους μηχανισμούς τους και δεν είναι φοβική η τακτική που υποτάσσεται κι υπηρετεί την εργοδοσία, που χαϊδεύει αυτιά κουκουλοφόρων, που αποκρύπτει ποιοι μηχανισμοί και με τι στόχους λειτούργησαν στο λεγόμενο κίνημα της πλατείας, που αποφεύγει τις γενικές συνελεύσεις όπως ο διάολος το λιβάνι και φτιάχνει συντονιστικά από τα πάνω χωρίς καν αποφάσεις ΔΣ Σωματείων;
Οσο για τις πλατιές δημοκρατικές διαδικασίες, μόνο θυμό μπορεί να νιώσουν όσοι γνωρίζουν πόσο δημοκρατικά διαχειρίζονται τα ζητήματα των Σωματείων τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στα σούπερ μάρκετ (και δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα) που ούτε καν συμμετοχή στις αρχαιρεσίες εργαζομένων που δεν είναι της αρεσκείας τους και της αρεσκείας της εργοδοσίας δε δέχονται.

Ο εχθρός

• Κάνουν επίκληση λέγοντας ότι ο εχθρός δεν είναι μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, δεν είναι αυτοί εχθρός, επιχειρώντας να απαντήσουν στην κριτική που τους ασκούν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ.

Τους λέμε ότι και πάλι την πραγματικότητα κρύβουν και το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι εργάτες.
Ο εχθρός ήταν μέσα με τη μορφή του εργοδοτικού συνδικαλιστή, της ταξικής συνεργασίας, από τη δημιουργία της πρώτης Εργατικής Ενωσης. Ηταν μέσα, όταν ηγεσίες Συνδικάτων χέρι χέρι με τους φανερούς και κρυφούς μηχανισμούς της εργοδοσίας και των αστικών κυβερνήσεων κυνηγούσαν, βασάνιζαν, δολοφονούσαν (και το έγκλημα συνεχίζεται) σε δεκάδες χώρες, δημοκράτες, κομμουνιστές κι άλλους συνδικαλιστές. Πλούσια είναι σε αυτό η πείρα του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Ο εχθρός ήταν μέσα, όταν οι ηγεσίες των Συνδικάτων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη στήριζαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη «Λευκή Βίβλο», τους όρους δηλαδή για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Ο εχθρός είναι μέσα, όταν συνδικαλιστικές ηγεσίες μαζί με τους εργοδότες υπογράφουν μειώσεις μισθών και συζητούν το ποσοστό της μερικής απασχόλησης.
Ο εχθρός είναι μέσα, όταν ηγεσίες συνδικαλιστικών παρατάξεων και Συνδικάτων λένε στους εργάτες ότι ο καπιταλισμός δε χρειάζεται να ανατραπεί, γιατί υπάρχει διαχείριση που μπορεί να τον καταστήσει ανθρώπινο, φιλολαϊκό.

• Διαπιστώνουν, και σωστά, ότι στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος και ανάμεσα στους εργαζόμενους έχουν αρχίσει να συντελούνται ειλικρινείς και ανιδιοτελείς διεργασίες προβληματισμών, δημιουργικής αλληλεπίδρασης, που θα επιφέρουν σύντομα μια νέα κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, ώστε να μπορέσει αυτό να ανταποκριθεί στον ιστορικό του ρόλο και με νέες δυνατότητες να αναδειχθεί ως αντίπαλος πόλος του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος μπορεί να αντιστρέψει την πορεία προς την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση των εργαζομένων.

Γι' αυτό και δε διστάζουν να εκφράσουν το θαυμασμό τους για μοντέλα διαχείρισης του καπιταλισμού, όπως αυτά της Βραζιλίας, της Αργεντινής, αποκρύβοντας τον αμύθητο πλούτο που συσσωρεύουν οι καπιταλιστές σε αυτές τις χώρες, την ίδια ώρα που διευρύνεται η φτώχεια και η εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων. Η φτώχεια και η εξαθλίωση σε αυτές τις χώρες φτάνει σε πολύ ακραία όρια. Είναι τμήματα που έχουν μειώσει κατά πολύ τις απαιτήσεις τους και μπορούν κατά συνέπεια να ικανοποιούνται και με ορισμένα ψίχουλα. Ετσι σκέφτεται ο ΣΥΡΙΖΑ να καταπολεμήσει τη φτώχεια;
Και ύστερα αναρωτιούνται (αν αναρωτιούνται) γιατί οι κομμουνιστές τους έχουν απέναντι, γιατί τους θεωρούν μέρος του προβλήματος.
Περιορίζουν κι ερμηνεύουν τον ιστορικό ρόλο του συνδικαλιστικού κινήματος, άρα και της εργατικής τάξης στα όρια της ανάδειξής του (της) ως αντίπαλου πόλου του νεοφιλελευθερισμού, λέγοντας ανοιχτά όχι απλά, υπονοώντας ότι η μη νεοφιλελεύθερη διαχείριση του καπιταλισμού θα αντιστρέψει, όπως λένε και γράφουν, την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση των εργαζομένων.
Θεωρούν μεγάλη ριζοσπαστική αλλαγή τη μετατόπιση τμημάτων από το ΠΑΣΟΚ ή άλλα κόμματα προς τον ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ, όταν την ίδια ώρα αυτός ο κόσμος εξακολουθεί να έχει ελπίδες ότι μπορεί να επανέρθει στην προηγούμενη θέση με τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της μονοπωλιακής ιδιοκτησίας, της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ενωσης και γι' αυτό ακριβώς επιλέγει και ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ.
Αλήθεια, μπορούν να μας πουν πώς ακριβώς η ΙΚΕΑ, που μονοπωλεί και θα μονοπωλήσει τον κλάδο των επίπλων, του οικιακού εξοπλισμού, πώς οι πολυεθνικοί όμιλοι στα Τρόφιμα και το Εμπόριο, στο Μέταλλο και τη Ναυτιλία, θα πειστούν ότι το μέλλον τους και η ανταγωνιστικότητά τους βρίσκεται όχι στην αφαίρεση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, αλλά στην αντίθετη κατεύθυνση;
Είναι φανερό ότι στις υπάρχουσες διεργασίες:
-- Διεργασίες, που ο ορίζοντάς τους είναι κάποιοι να μη χάσουν τα προνόμια και το βόλεμά τους (π.χ. πρώην στελέχη ΠΑΣΚΕ).
-- Διεργασίες αναζήτησης διεξόδου προς όφελος του κεφαλαίου και μιας καλύτερης διαχείρισης του καπιταλισμού, είτε από συμφέρον ταξικό, είτε από άγνοια, φόβο, κ.λπ.
-- Διεργασίες απόρριψης του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και αναζήτησης άλλης εναλλακτικής λύσης ως αποτέλεσμα ωρίμανσης και συνειδητοποίησης από την ίδια την πείρα και την πραγματικότητα που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και της Αυτόνομης Παρέμβασης προς τα πού σπρώχνουν αυτές τις διεργασίες;
Τις σπρώχνουν όχι στην κατεύθυνση το συνδικαλιστικό κίνημα στη συντριπτική του πλειοψηφία να αναδειχθεί ο αντίπαλος πόλος κάθε αστικού κόμματος, κάθε αστικής διαχείρισης, αλλά να επιλέγει αστικό διαχειριστή (στην προκειμένη περίπτωση τον ΣΥΡΙΖΑ, μια κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, ενάντια στο «νεοφιλελεύθερο» μοντέλο διαχείρισης).
Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι βεβαίως κόμμα για να έχει το ίδιο πρόγραμμα εξουσίας, όμως δεν είναι και δε θα μπορούσε να είναι αδιάφορο στο ποιες δυνάμεις έχουν την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, ποιες δυνάμεις επωφελούνται από τη διευρυμένη κοινωνική παραγωγή, ποιες δυνάμεις είναι και ασκούν την κυβερνητική εξουσία.
Το αρνητικό για την εργατική τάξη είναι ότι σήμερα η πλειοψηφία του συνδικαλιστικού κινήματος (ως αντανάκλαση των συσχετισμών και βεβαίως και του επιπέδου συνείδησης της εργατικής τάξης) δεν αμφισβητεί μαζικά, για την ώρα, την καπιταλιστική ανάπτυξη και εξουσία, αστικές κυβερνήσεις ανεξάρτητα αν είναι «γαλάζιες», «πράσινες» ή «ροζ» ή από πόσα κόμματα απαρτίζονται.
Γι' αυτό ένα από τα βασικά πολιτικά καθήκοντα των κομμουνιστών το επόμενο διάστημα είναι να πειστούν όσο γίνεται περισσότεροι εργαζόμενοι να στηρίξουν το ΠΑΜΕ, τα Συνδικάτα και τους αγωνιστές που δρουν με τη γραμμή πάλης του για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος και τη γραμμή πάλης και συσπείρωσης ενάντια στα μονοπώλια και την ΕΕ, για άλλο δρόμο ανάπτυξης και τη γραμμή χειραφέτησης από την εργοδοσία και τα κόμματά της.

Του
Γιώργου ΣΚΙΑΔΙΩΤΗ*
*Ο Γιώργος Σκιαδιώτης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος για την Εργατική Συνδικαλιστική δουλειά

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Πολιτικά θεωρούμε απαράδεκτο να πληρώσει ο λαός τα βάρη της κρίσης

Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Βουλή, την περασμένη Παρασκευή, κατά τη συζήτηση του φορολογικού νομοσχεδίου

Ξεκινώντας, θέλω να υπενθυμίσω την πάγια θέση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και ιδιαίτερα με μεγάλη ένταση, ότι είναι απαράδεκτη η διαδικασία που μεθοδεύεται την επόμενη Δευτέρα, να φέρετε με όρους «φαστ τρακ», με τη διαδικασία δηλαδή του κατεπείγοντος, εφτά πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που αφορούν ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις και διάσπαση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου -αν και μου φαίνεται σήμερα θα βάλετε την ταφόπλακα-, που αφορούν την επικαιροποίηση του μεσοπρόθεσμου.

Οχι ότι αν μιλούσαμε δυο - τρεις μέρες θα άλλαζε η κατάσταση και θα έβγαινε κάτι διαφορετικό. Αλλά εν πάση περιπτώσει, πρέπει να γίνει μια συζήτηση μέσα στη Βουλή, παρά το ότι για μας ακόμα μεγαλύτερη αξία έχει η συζήτηση με το λαό. Είναι απαράδεκτο! Αυτή η διαδικασία δεν πρέπει να περάσει και πρέπει όλα τα κόμματα να βάλουμε όσο περνάει απ' το χέρι μας ένα εμπόδιο.
Μιλώντας για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, βεβαίως, η διαδικασία της ιδιωτικοποίησης αποδεικνύει ότι είναι ζωντανή βιώσιμη επιχείρηση. Δεν αγοράζει κανείς νεκρούς, δεν αγοράζει επιχειρήσεις οι οποίες είναι για πτώχευση. Αγοράζει κάτι το ζωντανό, κάτι από το οποίο θα κερδίσει. Και μάλιστα το ΤΤ έχει πολύ λιγότερη επισφάλεια από κάθε άλλη τράπεζα κι αυτό το καταλαβαίνετε. Η ιδιωτικοποίησή του είναι συγκεκριμένη επιλογή. Κι αυτή η επιλογή δεν είναι τώρα, στην περίοδο της κρίσης. Απλώς η κρίση επιταχύνει διαδικασίες προαποφασισμένες.

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα της Βουλής

Eurokinissi

Θυμάστε -δεν έχω υπόψη μου ποιος τραπεζίτης το είχε πει- ότι στην Ελλάδα πρέπει να μείνουμε με 2,5 τράπεζες; Αλλωστε η συγκεντροποίηση είναι η κυρίαρχη τάση. Και η συγκεντροποίηση επιταχύνεται και σε περίοδο κρίσης και σε περίοδο ανάπτυξης, αλλά ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης είναι η πιο επιλεκτική διαδικασία. Αφήστε λοιπόν τώρα αν κερδίζει ή όχι το κράτος, ο λαός απ' το Ταμιευτήριο. Η ουσία είναι αυτή.Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι δεν μπορούμε να αναστείλουμε διαδικασίες που αφορούν τη στρατηγική του συστήματος, που αφορούν επιλογές παγκόσμιες πια. Μακάρι ο λαός στην Ελλάδα να μπορούσε -αλλά δεν έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις- να ανατρέψει μια τέτοια διαδικασία εδώ και τώρα. Ομως δεν πρόκειται να παραιτηθούμε από τα συμφέροντα και τα δικαιώματα 3.300 εργαζομένων, και 72.000 μικρομετόχων.
Και μάλιστα, μικρομέτοχοι και Ταμιευτήριο είναι ένα πράγμα. Η μεγάλη πλειοψηφία των μετόχων, ξέρετε, και για ιστορικούς λόγους, έχει αγοράσει μετοχές 10, 20, 30 χιλιάδες ευρώ του Ταμιευτηρίου. Και μάλιστα πιστεύοντας, σε άλλες συνθήκες, ότι αυτή ήταν η πιο ασφαλής τοποθέτηση για το μέλλον του και κυρίως για τα παιδιά του, άλλος για την κηδεία του και δεν ξέρω τι...
Είναι απαράδεκτο. Και αρκετοί απ' αυτούς τους 72.000 μετόχους ήταν και εργαζόμενοι στο ΤΤ. Μπορεί εμείς να μην ψυχοπονάμε τους μεγάλους μετόχους, είτε διανέμουν, είτε δεν διανέμουν τα κέρδη, αλλά για τους μικρομετόχους και βεβαίως για τους εργαζόμενους, δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε.
Θέλουμε να θέσουμε και το εξής ζήτημα: Μεθοδεύεται, κ. Βορίδη, είστε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, να πάμε στη διαδικασία της παραπομπής για τη λίστα Λαγκάρντ με έναν τρόπο ο οποίος μπορεί να μη βγάλει κανένα αποτέλεσμα. Μπορεί ούτε ο κ. Παπακωνσταντίνου να μην παραπεμφθεί. Διότι άμα βάλετε κάλπη κατά κόμμα, το πράγμα μπερδεύεται. Εμείς δεν έχουμε αδιέξοδα, θα ψηφίσουμε την πρόταση του κόμματος που είναι πιο κοντά στη δική μας ή είμαστε εμείς πιο κοντά στη δική τους. Δεν έχουμε κανένα πολιτικό πρόβλημα, ξέρουμε τι θα διαλέξουμε. Αλλά υπάρχει σαφής κίνδυνος να μη γίνει καμία παραπομπή.
Πρέπει να μπουν τέσσερα ονόματα. Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος, Παπανδρέου και Παπαδήμος. Με όλα τα τετράγωνα που πρέπει να υπάρχουν δίπλα, γιατί τους παραπέμπεις. Γιατί μπορεί να παραπέμπεις για 4 λόγους τον ένα, για 2 ή 3 τον άλλο ή για κανένα, ανάλογα τι θέλει να ψηφίσει ο κάθε βουλευτής.
Θα είναι ένα είδος -θα το πω καθαρά- πραξικοπήματος. Δεν υπάρχει μία πρόταση, υπάρχουν τρεις, και δεν μπορεί να μπει κατά κόμμα και να μας πείτε θα πάτε σε μία κάλπη. Ξαναλέω, εμείς ξέρουμε σε ποια κάλπη θα πάμε, αλλά επί της ουσίας μπορεί να μην έχουμε και καμία παραπομπή. Ατομική είναι η ψηφοφορία, προκαταβολικά εμείς ως κόμμα δεν μπορεί να πάρουμε όρκο για τίποτα, τι μπορεί να βγάλει. Ο καθένας, ο Θεός και η ψυχή του, ξέρει τι και πώς θα ψηφίσει.

Βάζετε βαθιά το χέρι στην τσέπη του λαού

Πάμε στο φορολογικό νομοσχέδιο. Εμείς αυτό το φορολογικό νομοσχέδιο δεν το αποκαλούμε "μνημονιακό". Οχι ότι δεν είναι, αλλά γιατί η λογική και η φιλοσοφία του νομοσχεδίου αυτού δεν αλλάζει -αλλάζει η βαρβαρότητα των μέτρων βεβαίως-, δεν αλλάζει με το πώς διαμορφώνονται τα φορολογικά νομοσχέδια από καταβολής συστήματος.
Και για να πάμε τώρα από τη μεταπολίτευση και μετά. Η λογική είναι αυτή, ότι εγώ πρέπει να πάρω από το λαό ό,τι του έχει μείνει στην τσέπη για να διαμορφώσω τα έσοδα του κράτους, για να πληρώνω τον κρατικό μηχανισμό, τους υπαλλήλους του κράτους και να πληρώνω όλους τους σχετικούς μηχανισμούς, τοκοχρεολύσια κλπ. Αν μείνει και κάτι, να το επιστρέφω στο μεγάλο κεφάλαιο. Και να δίνω κι ένα ποσό, που έβαινε συνεχώς μειούμενο, για τις λεγόμενες κοινωνικές ανάγκες.
Μ' αυτό το νομοσχέδιο επίσης υπάρχει και καινοτομία. Συνήθως η πάγια τακτική ήταν να ανεβαίνουν οι έμμεσοι φόροι. Ο συσχετισμός στην Ελλάδα άμεσων και έμμεσων φόρων ήταν καταλυτικός. Οι έμμεσοι φόροι ήταν δυσβάστακτοι για το λαό, ήταν χαράτσωμα μεγάλο. Τώρα έχουμε άνοδο και των έμμεσων και των άμεσων φόρων. Φορολογείτε είδη πρώτης ανάγκης και τα είδη αυτά πρώτης ανάγκης μετά τα βγάζετε από τις αποδείξεις -δεν είναι καινούργια βέβαια επιλογή- που πρέπει να φέρουμε στην εφορία. Και μας υποχρεώνετε να φέρνουμε αποδείξεις στο 25% από τα έσοδά μας.
Κι εγώ σας λέω το εξής πράγμα: Δηλαδή η ΔΕΗ είναι έξω από την τσέπη μας; Τα καύσιμα, η ύδρευση, το τηλέφωνο; Αμα δεν μπουν αυτές οι αποδείξεις, πώς θέλετε να συγκεντρωθεί το 25%; Με τα μπρόκολα και τα λάχανα που αγοράζει ο λαός και τις σάπιες ντομάτες στο τέλος της λαϊκής; Θα μαζεύει αποδείξεις, αλλά το ποσό ποιο θα είναι; Και θα φαίνεται ότι έχουμε και περίσσευμα κάτω από το μαξιλάρι, γιατί σου λέει, βρε κύριε, δεν έχεις 25%. Δεν μπορεί να βγαίνουν απ' έξω τα έξοδα που είναι άμεσης ανάγκης και επιβίωσης. Τι θα κάνουμε; Στη λάμπα πετρελαίου; Κι όταν μάλιστα αυξάνονται αυτά. Αυτό έχει γίνει βεβαίως απ' την πρώτη στιγμή, δεν είναι καινούργιο.
Αλλο ζήτημα, κι αυτό προηγούμενη αμαρτία του συστήματος: Είναι απαράδεκτο το όριο φτώχειας. Καταρχήν εδώ, με το νέο νομοσχέδιο, μηδέν έσοδα να έχεις άμα έχεις ένα σπίτι, πληρώνεις 1.250 έως 1.500 ευρώ. Από πού κι ως πού; Θα φάμε το σπίτι; Τα τούβλα του; Αλλά όριο φτώχειας λέει 5.000, που γίνεται 9.750, κάτι τέτοιο, με πλαστογραφία.
Πριν την κρίση, όριο φτώχειας είχαμε τα 11.500 ευρώ το χρόνο για την τετραμελή οικογένεια. Αυτός ήταν μόνο φτωχός. Ολοι μπορούμε να καταλάβουμε ότι κι αυτός που έχει μηδέν εισόδημα το χρόνο κι αυτός που έχει 10.000 είναι πάμφτωχοι. Από εκεί και πάνω είμαστε πλούσιοι; Κι όταν αφαιρείται κάτι απ' αυτόν που έχει τις 5.000, το προσθέτετε σε φόρο σ' αυτόν που έχει 10.000 ή 11.000 στον... πλούσιο.
Το όριο φτώχειας πώς πρέπει να καθορίζεται; Με βάση τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας. Οχι τις αναπτυξιακές δυνατότητες που προσδιορίζουν τα κυβερνητικά προγράμματα και τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, αλλά με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του ανθρώπου. Τις σύγχρονες ανάγκες, δεν μιλάμε για στρεβλή κατανάλωση. Αλλωστε αυτή την καλλιεργεί το σύστημα και γίνεται ακόμα πιο στρεβλή σε συνθήκες φτώχειας. Ποιος θα ξοδέψει τώρα για πολιτισμό, για ψυχαγωγία, για αλληλεγγύη; Αυτά είναι αστεία πράγματα.
Μ' αρέσει που λέτε και για πολιτιστική κρίση ή για οικολογική συνείδηση... Φωνάζετε ότι κόβει ο λαός τα δέντρα. Κι ένα δέντρο να έχεις στην αυλή σου σήμερα είναι προνόμιο. Με συγχωρείτε, δεν θα πάει να γραφτεί στη "Νατούρα" κάποιος που δεν έχει θέρμανση και κρυώνει το παιδί του στο σπίτι. Πώς θα γίνει; Στη "Νατούρα" θα πάει ή στις άλλες οικολογικές οργανώσεις; Δεν το καταλαβαίνετε ότι υποβαθμίζετε και αλλοιώνετε κι όποια οικολογική συνείδηση σήμερα έχουμε και όποια αγάπη στο πράσινο; Αμα εγώ είχα μικρά παιδιά και εγγόνια, θα έκοβα και τα δέντρα, σας το λέω, προκειμένου να μην κρυώνουν και πάθουν πνευμονία...

Απειθαρχία στις άδικες αποφάσεις

Το φορολογικό λοιπόν νομοσχέδιο δεν είναι γενικά βάρβαρο, δεν μπορεί να σταθεί, θα γίνουμε όλοι φοροφυγάδες. Οχι όλοι, η μεγάλη πλειοψηφία. Και θα γίνουμε όχι από ιδεολογία, όχι γιατί θέλουμε να συμπαρασταθούμε στους πολύ φτωχούς, όχι γιατί θέλουμε να μάθει ο λαός να απειθαρχεί στις άδικες αποφάσεις και εμείς αυτό κυρίως θέλουμε, αλλά γιατί δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε. Δεν μπορεί να συνάπτουμε δάνεια στις τράπεζες για να πληρώνουμε τους φόρους, δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Κι όταν τα πάντα έχουν ανέβει, Υγεία, Παιδεία, τα πάντα.
Απ' αυτό το νομοσχέδιο συντριπτικά κατάγματα υφίστανται οι μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικροί αυτοαπασχολούμενοι, αγροτιά. Και έχουμε τη μείωση φόρου στις ανώνυμες εταιρείες και σ' αυτές που είναι μέσα στο Χρηματιστήριο για να τονώσουμε το Χρηματιστήριο... Λέτε κι άμα τονωθεί το Χρηματιστήριο, θα γεμίσει το πιάτο φαγητό και θα αγοράσουμε και πετρέλαιο.
Και εν πάση περιπτώσει να ξεκαθαρίσουμε ότι εμείς δεν δεχόμαστε να πληρώσει ο λαός ούτε ένα ευρώ. Το έχει πληρώσει, πολιτικά όμως θεωρούμε απαράδεκτο να πληρώσει ο λαός τα βάρη της κρίσης. Δε τη δημιούργησε και ούτε η κρίση δημιουργείται από τη φοροδιαφυγή. Ούτε κι από τη φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου, γιατί οι φοροαπαλλαγές και κυρίως η νόμιμη κλοπή που κάνει, είναι απείρως μεγαλύτερη από τη φοροδιαφυγή. Αλλο ότι είναι αδηφάγο το κεφάλαιο, δεν ξεδιψάει με τίποτα και θα κάνει και τη φοροδιαφυγή.
Ας πάρουμε την τριμερή χρηματοδότηση που κι εμείς υποστηρίζουμε σαν άμυνα στο ασφαλιστικό σύστημα. Πληρώνει ο εργαζόμενος ασφαλιστικές εισφορές, πληρώνει ο εργοδότης. Από που τα βρήκε ο εργοδότης; Τον πλούτο τον παράγουν οι εργαζόμενοι. Ενα μέρος απ' την κλοπή που κάνει απ' τον πλούτο που παράγει ο κόσμος, δίνει ως εισφορά. Βεβαίως, σαν άμυνα το υποστηρίζουμε κι εμείς, αλλά έχουμε συνείδηση τι υποστηρίζουμε. Και δίνει το και κράτος. Από που διαμορφώνονται τα έσοδα του κράτους; Κυρίως πάλι απ' την απομύζηση του ιδρώτα του λαού, απ' τους άμεσους και έμμεσους φόρους κ.λπ..
Γι' αυτό εμείς επιμένουμε - αδιαφορώντας αν θέλετε, θα σας το πω καθαρά, για τους δημοσιονομικούς δείκτες. Με ποια έννοια αδιαφορούμε; Γιατί τους εντάσσουμε σε ένα γενικότερο προσκλητήριο αντεπίθεσης του λαού - ότι πρέπει να παρθούν πίσω με απόφαση της Βουλής (κι εδώ να υπάρχει και ονομαστική τοποθέτηση), τα χαράτσια της κοινωνικής αλληλεγγύης, ο φόρος επιτηδεύματος, το χαράτσι της ΔΕΗ, το ΦΠΑ και ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.
Ευχαριστούμε πάρα πολύ για τις προτάσεις του υπουργείου Περιβάλλοντος, να κάνουμε έργα στο σπίτι μας, για να ανέβει η θωράκιση από το κρύο και τη ζέστη και θα μας δώσει επιδότηση. Ρωτάτε αν μπορούμε να πληρώνουμε άλλα δάνεια; Δάνειο θα είναι κι αυτό. Οποιαδήποτε αλλαγή κι αν κάνεις σήμερα στο σπίτι, λιγότερο από 2.500 - 3.000 ευρώ δεν είναι.
Τα πάρα πολλά σπίτια που δεν έχουν τα σύγχρονα, μεταλλικά παντζούρια και πόρτες, ξέρετε πόσα χρήματα πρέπει να πληρώσουν; 'Η στο τζάκι, τα σπίτια που χτίστηκαν στις δεκαετίες του '50 και του '60 και πιο πριν, έχουν τζάκια; Οταν ο άλλος αγόραζε οικόπεδο με δόσεις και έχτιζε δωμάτιο δωμάτιο, έφτιαχνε τζάκι στο σπίτι του; Είτε ήταν παράνομο, είτε νόμιμο. Και να τα κάνουμε ενεργειακά; Αμα δεν έχουμε τζάκι, τι θα κάνουμε; Αλλους πάτε να επιδοτήσετε τώρα. Ε, αυτό το πράγμα δεν μπορεί να γίνει.

Η λίστα Λαγκάρντ αποδεικνύει ότι πλούτος υπάρχει

Κι απ' αυτή την άποψη, η λίστα Λαγκάρντ προσφέρει μια μεγάλη υπηρεσία για μας, προπαγανδιστική. Είτε είναι 20 που έχουν κλέψει την εφορία, είτε 500, είτε 600, άκρη δε θα βρούμε. Τέλειο έγκλημα δεν υπάρχει, αλλά τέλεια συγκάλυψη υπάρχει. Με τόσες λίστες και να ψάχνουμε εμείς τώρα πότε έγινε η αντιγραφή και σε ποιανού τα χέρια κλπ.
Αλλά εν πάση περιπτώσει, προσφέρει μια υπηρεσία. Αν είχαμε και τις άλλες λίστες κι αυτές θα πρόσφεραν υπηρεσία. Στην Ελλάδα παράγεται πλούτος, συσσωρεύεται πλούτος και η κρίση είναι προϊόν υπερσυσσώρευσης. Λιμνάζουν τα χρήματα στις τράπεζες. Γιατί; Γιατί δεν θέλουν να τα βάλουν σε επένδυση; Οχι! Για να τα βάλουν σε επένδυση πρέπει να «αλλάξουν τα φώτα» του λαού, πρέπει να εξασφαλίσουν πάμφθηνη εργατική δύναμη και πρέπει επίσης να εξασφαλίσουν και σταθερότητα. Μέσα στη σταθερότητα, είναι ο λαός στο γύψο. Αυτό εννοούν σταθερότητα οι κύριοι επενδυτές. Φοβούνται τις απεργίες, τις κινητοποιήσεις κλπ.
Κοιτάξτε να δείτε, εμείς ως κόμμα αν είναι να διαλέξουμε επενδυτή ή το λαό στη φτώχεια, θα διαλέξουμε το λαό αγωνιζόμενο και θα υπερασπιστούμε το λαό που έχει ριχτεί στη φτώχεια. Διότι είναι φαύλος κύκλος. Κι απ' αυτή την άποψη, δεν είναι μόνο ευθύνη της τρικομματικής κυβέρνησης. Ολα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν κυριολεκτικά ζαλίσει τον κόσμο, κάνοντας αντιπολίτευση στη λίστα Λαγκάρντ. Σωστά δε δέχονται να υπάρχει ούτε υπόνοια ποινικής ευθύνης και να μη δεχόμαστε και πολιτικής, άλλο αν δεν παραπέμπεται σε δικαστήριο. Αλλά δεν μπορεί τελικά ο λαός να μένει με την εντύπωση ότι αν δεν είχε γίνει αυτή η φοροδιαφυγή, δεν θα είχε χάσει τόσα ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα. Θα τα είχε χάσει. Γι' αυτό να είστε βέβαιοι.
Γιατί τα μέτρα που παίρνονται, ναι μεν επιταχύνονται στην κρίση, αλλά στοχεύουν γενικότερα και στοχεύουν ακριβώς να εξασφαλίσουν ανάκαμψη κερδών σε μια περίοδο που η διευρυμένη αναπαραγωγή του καπιταλιστικού συστήματος δεν είναι εύκολη, το ποσοστό κέρδους πέφτει ενώ η μάζα ανεβαίνει, ο ανταγωνισμός είναι οξύτατος, σήμερα οι παίχτες είναι πολύ περισσότεροι κλπ. Κι επομένως, θέλουν να «αλλάξουν τα φώτα» στο λαό και μετά θα καθορίσουν όχι να κάνουν επενδύσεις με βάση τις ανθρώπινες ανάγκες, αλλά εκεί που κερδίζουν.

Τσακώνεστε για την ανάκαμψη κερδών

Λίγο πριν έρθω εδώ πέρασα από τους συγκεντρωμένους των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Δηλαδή μπορείτε να μου αποδείξετε ότι οι επενδύσεις στη ναυπηγική βιομηχανία, είτε είναι επισκευή, είτε κατασκευή ή ότι άλλο μπορεί να βγει, είναι αντιπαραγωγικές;
Και με την ευκαιρία ρωτάω τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα το ΣΥΡΙΖΑ, επειδή έχει πιθανότητες να είναι αύριο κυβέρνηση και πρέπει να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Τι θα πει τα χρήματα να πηγαίνουν στην πραγματική οικονομία; Και κατηγορεί και τις τράπεζες. Δηλαδή οι τράπεζες δεν έχουν σχέση με την πραγματική καπιταλιστική οικονομία; Πού είναι οι τράπεζες, απ' έξω;
Εμείς δεν υπερασπιζόμαστε το χρηματοπιστωτικό σύστημα, γιατί είναι σύζευξη του βιομηχανικού με το τραπεζικό κεφάλαιο. Δεν είμαστε ούτε με τη μια μορφή του κεφαλαίου, ούτε με την άλλη. Ούτε με το πραγματικό, ούτε με το πλασματικό που δημιουργείται. Το κεφάλαιο είναι ένα και τα αποτελέσματα της λειτουργίας του είναι συγκεκριμένα, είτε είναι χαρτιά, είτε έχουν πραγματικό αντίκρυσμα μέσα στην παραγωγή.
Αλλά τι θα πει τα χρήματα να πάνε στην πραγματική οικονομία; Αυτή η ανάκαμψη που τσακώνεστε εδώ, τι είδους ανάκαμψη θα 'ναι; Πριν απ' όλα θα είναι ανάκαμψη κεφαλαίων και κερδών σε συνθήκες όπου τα μονοπώλια επιλέγουν πού θα επενδύσουν, δεν επενδύουν για να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.
Και η απάντηση που δώσατε χτες για τις 150.000 έως 400.000 θέσεις απασχόλησης των νέων ανθρώπων, είναι προκλητική. Ειλικρινά δε νιώθω ούτε την ανάγκη να τη σχολιάσω. Μόνο μια πλευρά να θυμίσω, γιατί εμείς χρησιμοποιούμε και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιείτε μεταξύ σας. Καλά, αυτή η επιδότηση της κατάρτισης ήταν ένα μέσο που στη δεκαετία του '90 και του 2000 χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον. Προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης, άλλα μαϊμού κι άλλα πραγματικά...
Ετσι θα πάει το ΕΣΠΑ. Που σημαίνει ότι το σύστημα μπορεί να αλλάζει τις μορφές εξαγοράς, αλλά η εξαγορά ενός μέρους του λαού θα είναι πάντα παρούσα. Μόνο που τότε η εξαγορά ήθελε περισσότερα χρήματα, γιατί ζούσε καλύτερα ο λαός. Σήμερα η εξαγορά, που απευθύνεται στη μαζική νέα φτώχεια, με ψίχουλα θα γίνεται.
Αλλωστε και το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα έτσι σώζεται και έτσι θα διασωθεί και τα αμέσως επόμενα χρόνια, με εναλλαγές αριστερών και συντηρητικών κυβερνήσεων. Στην πραγματικότητα όμως, ουδέν κακό αμιγές καλού. Ισως δίνεται η ευκαιρία στο λαό να καταλάβει τι σημαίνει «αλλαγή», για να χρησιμοποιήσω έναν όρο που δεν μας είναι πολύ προσφιλής, αλλά πάντα στο λαό αρέσει.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Εφ' όλης της ύλης συνέντευξη έδωσε χτες στην εκπομπή «ΝΕΤ στα Γεγονότα» η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Το να υποστηρίζεις ότι η κρίση οφείλεται στα σκάνδαλα και τη διαφθορά είναι ξελάσπωμα του καπιταλιστικού συστήματος

Συνέντευξη στην εκπομπή «ΝΕΤ στα Γεγονότα» έδωσε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Ακολουθεί ολόκληρη η συζήτηση της Αλέκας Παπαρήγα με τους δημοσιογράφους Γ. Κουβαρά και Μ. Μιχελιδάκη.

***

-- Ενα σχόλιο δικό σας,σε σχέση με το ρεπορτάζ για το μπαράζ εκρήξεων σε σπίτια δημοσιογράφων.
-- Κανείς μπορεί να κάνει πολλές αναγνώσεις. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται για παλικάρια της φακής, για ανεγκέφαλους. Θα μπορούσε να πει κανείς για κάποιους που θέλουν να αποπροσανατολίσουν. Αλλά, ξέρετε, σ' αυτές τις περιπτώσεις ίσως υπάρχει μια βαθύτερη ανάγνωση, που δεν είναι πολύ εύκολο να τη δεις: Πού αποβλέπουν αυτά τα πράγματα; Ξέρετε, για μας η καταδίκη είναι αυτονόητη και ως μορφή πάλης και ως περιεχόμενο, και ως στόχο, γιατί τουλάχιστον εμείς ξέρουμε πάρα πολύ καλά τι σημαίνουν αγώνες, τι σημαίνει θυσίες στους αγώνες.
-- Τι υπονοείτε με αυτό που λέτε; Πού αποβλέπουν;
-- Ξέρετε, καμιά φορά κινδυνεύεις - κι εμείς κινδυνεύουμε να πέσουμε σε μια τέτοια εκτίμηση - να πεις είναι κάποιοι γραφικοί που νομίζουν ότι έτσι παλεύουν ή διαμαρτύρονται.
-- Αυτές οι επιθέσεις που έγιναν σε ανθρώπους του δημοσιογραφικού χώρου, πιστεύετε ότι τώρα στοχοποιείται και αυτός ο χώρος;

-- Δεν μπορείς να χτυπάς το σαμάρι, χωρίς να θέλω να μιλήσω για τους συγκεκριμένους δημοσιογράφους, πρέπει να χτυπήσεις και το γάιδαρο, αν αυτό αποβλέπει σ' έναν αγώνα. Πιστεύω ότι είναι ένας σχεδιασμός ή εντάσσεται σ' ένα σχεδιασμό που πραγματικά πάει να συσκοτίσει ποιον αγώνα χρειαζόμαστε σήμερα.-- Πάνω σ' αυτό που λέτε για τη συσκότιση, όλα αυτά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με τη βίλα Αμαλία, αυτή η αντιπαράθεση που βλέπουμε να έχει ξεσπάσει ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, τις δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που όσο να 'ναι κάνουν το τοπίο ακόμη πιο εκρηκτικό, το συμμάζεμά του μετά, θέλετε να μας κάνετε ένα σχόλιο;
-- Θέλω να ξεκαθαρίσω τη δική μας θέση γι' αυτές τις καταλήψεις. Υπάρχουν πάρα πολύ ελεύθεροι χώροι, για παράδειγμα κτίρια που έχουν εγκαταλειφθεί ή που μπορεί να είναι επικίνδυνα, όπως η βίλα Κάλλας, που είναι ετοιμόρροπη να πέσει. Σ' αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να υπάρχει μια διαχείριση και εγώ θα έλεγα με πολύ μεγάλη χαρά να στηρίξουμε κάθε διεκδίκηση που λέει αυτοί οι χώροι να διατεθούν για πολιτιστικά κέντρα.
Βεβαίως, πρέπει να έχουν μια διοίκηση. Οταν κάνει κάποιος μια κατάληψη έχει στόχο, έχει αίτημα, η κατάληψη είναι μια μορφή πάλης. Μπορεί να γίνουν παιδικοί σταθμοί, χώροι συνάντησης. Εν πάση περιπτώσει, πρέπει να έχει ονοματεπώνυμο η ιδιοκτησία, η διαχείριση, και βεβαίως να στηρίζεται και να ελέγχεται είτε από το Δήμο, είτε από τους κατοίκους. Τέτοιου τύπου καταλήψεις για προσωπική χρήση, όπου ο καθένας μπορεί να κάνει το χώρο ό,τι θέλει και να το λέει πολιτιστικό κέντρο, η εικόνα των πολιτιστικών κέντρων, αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να είναι διαφορετική. Κυρίως έχεις βιβλία, έχεις προβολείς ταινιών κ.λπ. Εντάξει, μπορεί να έχεις κι ένα χώρο που μπορεί κανείς να πιει ένα ποτό - δεν είμαστε εναντίον του αλκοόλ -, αλλά εν πάση περιπτώσει έχουν έναν άλλο χαρακτήρα.
'Η αυτά τα περί αυτοδιαχείρισης. Είναι ανόητα πράγματα. Το 18ο και 19ο αιώνα η αυτοδιαχείριση φάνταζε ένα πολύ προοδευτικό φαινόμενο. Εμείς καθόλου δεν εγκρίνουμε αυτά και αυτό δείχνει ότι και οι κάτοικοι μιας περιοχής - και εδώ πρέπει κι εμείς να κάνουμε την αυτοκριτική μας - βλέπουμε αυτούς τους χώρους ότι πρέπει να τους διεκδικήσεις για κοινωνική χρήση, εφόσον δε χρησιμοποιούνται από ιδιώτες.
Αλλά δε δεχόμαστε, η κυβέρνηση πάνω στο υπαρκτό αυτό πρόβλημα να εντείνει τη βία και τον αυταρχισμό κατά του λαού και να δικαιολογήσει, αν θέλετε, μια προπαγάνδα η οποία συλλήβδην καταδικάζει αγώνες, στρεβλούς αγώνες, με συντεχνιακά αιτήματα, που στο κάτω κάτω μπορεί να δείξουν κι ένα επίπεδο ωριμότητας, με τους οργανωμένους αγώνες, που πρέπει να γίνουν πιο δυναμικοί και στο περιεχόμενο και στη μορφή πάλης. Μπορούμε να καταλάβουμε την κατάληψη που κάνει ένα σωματείο που έχει αρχή και λήξη, που έχει στόχους, που έχει ονοματεπώνυμο, από κάποιες τέτοιες καταλήψεις οι οποίες καταλήγουν σε κατάληψη 20 χρόνων.
-- Θεωρείτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει αφορμές για να του χρεώνει η κυβέρνηση φαινόμενα ανομίας; Γιατί γίνεται μια έντονη αντιπαράθεση αυτές τις ημέρες...
-- Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη γνώμη μου, και αυτό δεν είναι τωρινό φαινόμενο, αλλά έχει ενταθεί, επειδή η πολιτική του δεν είναι εναλλακτική πολιτική. Εχει συνθήματα ριζοσπαστικά, αλλά κάθε άλλο παρά ριζοσπαστική είναι η πολιτική του. Μην ξεχνάτε ότι είναι στην αντιπολίτευση, προσπαθεί να ψαρέψει τυφλά ακροατήριο. Και από αυτήν την άποψη μπορεί να υιοθετεί από τις πιο συντηρητικές, μέχρι τις πολύ δήθεν επαναστατικές. Επιπλέον, η γραμμή δράσης που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται πάνω σε μια δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση και όχι στη συσπείρωση δυνάμεων πάνω σε μια ριζικά διαφορετική πολιτική.
-- Πιστεύετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να μετασχηματιστεί σ' ένα κόμμα που ενδεχομένως κυβερνήσει;
-- Η πολιτική σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η σοσιαλδημοκρατικοποίησή του, όχι μόνο ως προς το πρόγραμμα, γιατί τέτοια στοιχεία προγραμματικά είχε και πριν, αλλά θέλει να γίνει σοσιαλδημοκρατία στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, με πλάνα συνθήματα περί επιστροφής στην 3η του Σεπτέμβρη και ταυτόχρονα να διατηρήσει, ας πούμε, μια αριστερο-κομμουνιστική χροιά, ούτως ώστε να διευρύνει το ακροατήριό του. Δικαίωμά του είναι να θέλει να κερδίσει ψήφους. Ολα αυτά όμως οδηγούν στην άμβλυνση του όποιου ριζοσπαστισμού υπάρχει σήμερα, στη νόθευση του ριζοσπαστισμού εκατό τοις εκατό. Δικαίωμά του να θέλει να κυβερνήσει.
-- Πάντως, αυτά που του χρεώνουν δεν οδηγούν στη σοσιαλδημοκρατικοποίησή του, οδηγούν περισσότερο σε ριζοσπαστικοποίησή του προς τα αριστερά.
-- Ο ριζοσπαστισμός μπορεί να πάρει το προσωπείο πολλών συνθημάτων, αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να είναι ένα από τα πιο συντηρητικά κινήματα. Δεν θα πω αντιδραστικά, γιατί από τη στιγμή που διατηρεί ένα ριζοσπαστισμό φραστικό, δεν μπορείς να τον κατατάξεις στα αντιδραστικά. Αλλά μπορεί αυτός ο ριζοσπαστισμός να οδηγήσει σε μια συντηρητικοποίηση, σε μια συνθηκολόγηση και τέλος θα τον διαδεχτεί μια τεράστια απογοήτευση. Και ξέρετε η απογοήτευση είναι ο κακός σύμβουλος των εξελίξεων.
-- Θέλουμε ένα σχόλιο για τις εξελίξεις στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Και επίσης, το ΚΚΕ πώς θα σταθεί; Δική σας πρόταση δεν μπορείτε να κατεβάσετε.
-- Κατ' αρχήν, αποδεικνύεται ότι τέλειο έγκλημα δεν υπάρχει, αλλά πολύ φοβάμαι ότι τέλεια συγκάλυψη θα υπάρξει. Ψάχνουμε ποιο είναι το CD, ποιο είναι το στικάκι, ποιο είναι το αντίγραφο, ποια ημερομηνία θεωρείται ότι έγινε το αντίγραφο, επομένως δε βρίσκεις άκρη. Παρόλα αυτά, βγαίνει ένα συμπέρασμα από τη λίστα Λαγκάρντ. Ακόμη και αν κανένας δεν είναι φοροφυγάς, βγαίνει ότι στην Ελλάδα υπήρχε μεγάλη συσσώρευση κερδών και αν σκεφτούμε ότι είναι μία μόνο τράπεζα.
-- Αυτό βέβαια δεν χρειαζόταν να μας το πει η λίστα Λαγκάρντ, το είχαμε καταλάβει.
-- Οχι. Για τον άνθρωπο που δεν έχει μάθει να μιλάει με εκατομμύρια, συνειδητοποιεί το εξής πράγμα: Πρώτο, ότι υπάρχει πραγματοποίηση κερδών, δεύτερον ότι κεφάλαια και κέρδη μπορούν να βγαίνουν εύκολα στο εξωτερικό, αρκεί να πληρώσεις εδώ τον ανάλογο φόρο και τρίτον υπάρχουν λιμνάζοντα κεφάλαια. Γιατί δε γίνονται επενδύσεις; Γιατί περιμένουν την καλύτερη δυνατή στιγμή που αυτές οι επενδύσεις να έχουν τη μέγιστη δυνατή κερδοφορία.
Και όλα τα μέτρα που παίρνονται τώρα, άδειασμα της τσέπης μας με το φορολογικό, αυτό που λέμε απαξίωση της αξίας της εργατικής δύναμης έτσι όπως το λέμε εμείς, αφού ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, τότε οι κύριοι θα γυρίσουν τα χρήματά τους στην Ελλάδα για να κάνουν επενδύσεις για να ανακάμψει η κερδοφορία.
Και επειδή ξέρουν ότι η κερδοφορία δεν μπορεί να ανακάμψει στα ύψη που είχαν πριν - έτσι είναι το καπιταλιστικό σύστημα, ωριμάζει και δεν μπορεί να εξασφαλίζει τέτοια ανάκαμψη κερδών -, θα ζητούνται καινούργια μέτρα σε βάρος των εργαζομένων. Αυτό το βγάζει η λίστα Λαγκάρντ. Εμείς ευχόμαστε, εφόσον υπάρχουν φοροφυγάδες, να πληρώσουν άγρια.
-- Τι θα ψηφίσετε στη βουλή;
-- Εχουμε τοποθετηθεί. Και μου δίνετε την ευκαιρία να πω ότι θα έχει πολύ μεγάλη ευθύνη το προεδρείο της βουλής αν εξασφαλίσει μια διαδικασία που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Δηλαδή, εμείς θεωρούμε ότι, από τη στιγμή που σήμερα περιέχονται στις τρεις προτάσεις τέσσερα ονόματα - Βενιζέλος, Παπακωνσταντίνου, Παπανδρέου, Παπαδήμος - που παραπέμπονται με υποψία για ποινικά αδικήματα, πρέπει να υπάρχουν τέσσερις κάλπες. Και ο κάθε βουλευτής με ευθύνη του, όχι μόνο να ψηφίσει ή όχι ένα όνομα, αλλά από τη στιγμή που το ψηφίζεις για παραπομπή, να μπορείς να σημειώσεις δίπλα ποια είναι η κατηγορία. Π.χ. κάποιον μπορεί να μην τον κατηγορήσεις για αλλοίωση της λίστας, αλλά για συνειδητή επιλογή να μην ελέγξει τη διαδικασία που βρίσκεται η λίστα και τι μέτρα παίρνονται.
-- Αν γίνει η ψηφοφορία έτσι όπως την περιγράφετε, το ΚΚΕ θα ψηφίσει παραπομπή και για τους τέσσερις;
-- Η τοποθέτηση που έχουμε κάνει δημόσια με την Κοινοβουλευτική Ομάδα είναι ότι θα ψηφίσουμε για Βενιζέλο - Παπακωνσταντίνου και μάλιστα έχουμε βάλει και τις υποσημειώσεις, δεν ταυτίζονται πλήρως οι κατηγορίες των δύο και ζητάμε να διερευνηθεί. Με τα δεδομένα που έχουμε σήμερα, η περίπτωση ποινικών ευθυνών για Παπανδρέου - Παπαδήμο, δεν έχουμε αυτή τη στιγμή ενδείξεις ότι έχουν ποινικές ευθύνες, να εξεταστεί. Εχουν πολιτικές ευθύνες. Αλλά για να απαντήσω πιο συγκεκριμένα πρέπει να δούμε πώς θα διαμορφωθεί η κάλπη.
-- Αν διαμορφωθεί η κάλπη με βάση τα ονόματα όπως φαίνεται γιατί έτσι θέλει και η ΝΔ και τα κόμματα.
-- Ορισμένες πληροφορίες που έχουμε, και όχι παρασκηνιακές, δείχνουν ότι υπάρχει περίπτωση να μπουν και τρεις κάλπες, οι προτάσεις των κομμάτων. Αυτό δεν είναι σωστό. Θεωρούμε ότι υπάρχουν ενδείξεις για ποινικές ευθύνες Βενιζέλου - Παπακωνσταντίνου. Για Παπανδρέου και Παπαδήμο σαφώς υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, γιατί ως πρωθυπουργοί και αφού είχαν, όπως έλεγαν, στόχο τη φοροδιαφυγή, θα έπρεπε να ελέγχουν τι γίνεται, να ελέγχουν τους υπουργούς, να ελέγχουν το ΣΔΟΕ. Και ας μην πουν ότι ήταν μυστικές πληροφορίες. Υπάρχει η κυβέρνηση. Δεν εξακριβώνει και τις μυστικές πληροφορίες;
-- Πάντως, περίπου αυτά λέει και η πρόταση των Ανεξάρτητων Ελλήνων, την οποία συνυπογράφει και η Χρυσή Αυγή. Εσείς δεν συμφωνείτε γιατί τη συνυπογράφει και η Χρυσή Αυγή, ή επί της ουσίας της πρότασης;
-- Από μια πλευρά μπορώ να πω με τα σημερινά δεδομένα είμαστε πιο κοντά - όχι με το γενικότερο σκεπτικό του ΣΥΡΙΖΑ και τη φλυαρία που έχει - σε συγκεκριμένη τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να σημαίνει ότι ταυτιζόμαστε πλήρως με τις κατηγορίες που αποδίδει, που είναι ίδιες για τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Παπακωνσταντίνου. Οσον αφορά τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Παπαδήμο έχουν πρωτίστως πολιτικές ευθύνες, που μπορεί να αποδειχθούν ότι μετατρέπονται και σε ποινικές με την έννοια διαφυγής κρατικών εσόδων κ.λπ. Δεν έχουμε όμως καμία απόδειξη ότι έδωσαν κατεύθυνση να αλλοιωθεί η λίστα ή να συγκαλυφθεί η υπόθεση.
-- Εάν κληθείτε να ψηφίσετε προτάσεις αυτό σημαίνει ότι θα αναγκαστείτε να ψηφίσετε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ;
-- Εμείς δε θα μείνουμε ουδέτεροι σ' αυτήν τη διαδικασία, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος εάν μπουν οι κάλπες κατά κόμμα να μην ψηφιστεί καμία. Δεν ξέρω πώς θα συμπεριφερθούν οι βουλευτές της συγκυβέρνησης, ακριβώς επειδή είναι μυστική η ψηφοφορία και θα υπάρχει μια κινητικότητα. Υπάρχει κίνδυνος, και δε θέλουμε να γίνουμε υπαίτιοι να απορριφθεί κάποια πρόταση, να μη γίνει καμία παραπομπή.
Αν πάει στα πρόσωπα, θα υπάρχει απόφαση που λέει π.χ. απορρίπτεται Παπανδρέου - Παπαδήμος, γιατί δεν έχουν ποινικές ευθύνες, αλλά να κληθούν στην επιτροπή και ψηφίζεται Βενιζέλος - Παπακωνσταντίνου. Διευκολύνεται δηλαδή να βγει μια απόφαση και για τη συγκρότηση της επιτροπής και να έχει κατεύθυνση η επιτροπή με ποια κριτήρια θα εξετάσει τους υποψήφιους για ποινικές ευθύνες.
-- Εάν έρθουν οι προτάσεις των κομμάτων και όχι τα πρόσωπα, εσείς θα ψηφίσετε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ;
-- Αν με ρωτάτε αν έχουμε αντίρρηση να ψηφίσουμε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ σας λέω πολιτική αντίρρηση δεν έχουμε. Αλλά το πιο σωστό είναι να μπουν τέσσερις κάλπες με πρόσωπα, γιατί υπάρχει κίνδυνος, αν η μια πρόταση δεν πιάσει το 151 να μην παραπεμφθεί ούτε ο κ. Παπακωνσταντίνου.
-- Σήμερα ψηφίζεται το φορολογικό, εσείς έχετε ζητήσει να καταργηθούν φόροι όπως το χαράτσι, φόρος ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης. Υποτίθεται ότι όλα αυτά έχουν επιβληθεί, γιατί η χώρα δεν τα βγάζει πέρα και δεν ξέρει από πού να μαζέψει έσοδα. Βέβαια, στον αντίποδα έχουν τη φοροδιαφυγή που δεν μπορούμε με τίποτα να την πιάσουμε, αλλά ο κ. Στουρνάρας είπε προς τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, για κάποιες ενστάσεις που είχαν, ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα. Διαφορετικά, πάλι θα επιβαρυνθούν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.
-- Το φορολογικό που έρχεται, το οποίο είναι σκληρό, βάρβαρο, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει πολλούς επιθετικούς προσδιορισμούς, που όμως στη λογική και στη φιλοσοφία του δε διαφέρει απ' όλα τα φορολογικά που είχαμε και την περίοδο προ κρίσης. Δηλαδή, το κύριο βάρος είναι μισθωτοί, συνταξιούχοι, σημαντικά τμήματα αυτοαπασχολουμένων, εμπόρων, βιοτεχνών και αγροτών και μείωση των φόρων σε ανώνυμες εταιρείες, εταιρείες που κινούνται μέσα στο χρηματιστήριο κ.λπ. Απλώς είναι πιο βαριά τα πράγματα για το λαό.
Η φιλοσοφία είναι ίδια που λέει το εξής πράγμα: Μαζεύω κρατικά έσοδα από το λαό για να πληρώνω τον κρατικό μηχανισμό, για να πληρώνω τόκους και χρέη, δάνεια τα οποία γίνονται ακριβώς για να μεγαλώσει η κερδοφορία και ό,τι μου απομένει πάει στις λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες, οι οποίες έχουν γκρεμιστεί. Εμείς δε δεχόμαστε, και αυτή είναι η γενικότερή μας αντίληψη, ότι ο λαός πρέπει να πληρώσει για τα δάνεια και τα ελλείμματα. Δεν τα δημιούργησε ο λαός.
Και όσον αφορά τη φοροδιαφυγή, πρέπει να τη δει κανείς μαζί με τις φοροαπαλλαγές. Η φοροδιαφυγή αφορά και μεγαλοεπιχειρηματίες. Εχει δοθεί συγκεκριμένη λίστα που λέει πόσα χρωστάει μια μειοψηφία και που δεν έχουν εισπραχθεί, γιατί οι κρατικοί μηχανισμοί δεν είναι επαρκείς. Δεν τα δεχόμαστε αυτά. Από την άλλη μεριά, υπήρχε φοροδιαφυγή σε ένα τμήμα μεσαίων στρωμάτων. Χάρη σ' αυτή τη φοροδιαφυγή, το σύστημα της δικομματικής πολιτικής εναλλαγής λειτουργούσε μια χαρά.
Υπήρχε παρασιτισμός και αυτή ήταν η πολιτική ανοχής συμμαχιών της κυρίαρχης τάξης της χώρας μας, διότι έπρεπε πέρα από το βασικό πυρήνα να φτιάξει και συμμάχους και μέσα στα λαϊκά στρώματα. Τώρα που ήρθε η ώρα να ανεβάσουν τις κρατικές δαπάνες, τώρα χτυπάνε υποτίθεται και τον παρασιτισμό και τη φοροδιαφυγή. Αλλά τώρα που πάνε να τη χτυπήσουν, δεν έχει εισόδημα ο μικρός επιχειρηματίας, ο αυτοαπασχολούμενος.
-- Η ανεργία είναι εφιάλτης, 26,8% είναι τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τον Οκτώβριο. Υπάρχει μια προσπάθεια να έρθουν επενδύσεις, να γίνουν ιδιωτικοποιήσεις. Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να είναι εξ ορισμού αντίθετο σε κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης, έστω κι αν αυτή δημιουργεί θέσεις εργασίας;
-- Τι θα πει ιδιωτικοποίηση; Ερχονται επενδυτές και αυτή τη στιγμή θέλουν να διεισδύσουν βαθιά. Πάντα είχαν άμεσες σχέσεις με τον κρατικό φορέα οι επιχειρηματίες, δεν έκαναν κάτι χωρίς τη βοήθεια του κράτους και στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη που υπάρχει καπιταλισμός. Σήμερα, βλέπουμε την παρέμβαση του κράτους να γίνεται στους φόρους, στους μισθούς, στις εργασιακές σχέσεις. Δεν σταματάει ποτέ η κρατική παρέμβαση. Μπορώ να σας πω ότι είναι ακόμη πιο ισχυρή στην καταστολή.
Από την άλλη, οι επιχειρηματίες έχουν πλήρη ελευθερία να βγάλουν κέρδη μέσα από έναν εκατό τοις εκατό ιδιωτικό τομέα. Οι θέσεις εργασίας θα είναι πολύ λιγότερες απ' αυτές που χάνονται. Η COSCO στο λιμάνι διατήρησε κάποιες θέσεις εργασίας, δεν αύξησε θέσεις. Και την ίδια στιγμή μειώθηκαν από τις επενδύσεις της COSCO θέσεις εργασίας, αφού εκτοπίστηκαν μικροί επιχειρηματίες π.χ. συσκευαστήρια, μικρές ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Συγκεντρώνεται η επενδυτική δραστηριότητα σε λιγότερα χέρια και με πολύ λιγότερο εργατικό προσωπικό.
Βέβαια, τα θύματα στις μικρές επιχειρήσεις που έκλεισαν δεν υπολογίζονται και μπαίνει ένα όριο, τι γίνεται μέσα στο λιμάνι. Επεσαν οι μισθοί, συνδικαλισμός δεν υπάρχει, δεν μπορούν να διεκδικήσουν τίποτα και από αυτήν την άποψη το μόνο που έγινε είναι ότι εξασφάλισαν οι Κινέζοι επιχειρηματίες τη μεταφορά εμπορευμάτων από την Κίνα στην Ευρώπη.
-- Εσείς θα είστε μετωπικά αντίθετοι σε κάθε απόπειρα ιδιωτικοποίησης;
-- Να ξεκαθαρίσω το εξής πράγμα: Εμείς δε λειτουργούμε όπως τα άλλα κόμματα, που είναι εναντίον της ιδιωτικοποίησης και να αναγορεύσουμε τον κρατικό τομέα στον τομέα εκείνο που μπορεί να επιλύσει τα λαϊκά προβλήματα, με σύμπλευση με τους ιδιώτες επιχειρηματίες. Είτε στον κρατικό τομέα είναι οι επενδύσεις είτε στον ιδιωτικό, τα αποτελέσματα, η κρίση θα υπάρχουν.
Ο κρατικός φορές απλώς μπορούσε να εξασφαλίσει μια σταθερότητα στην απασχόληση. Ολα τ' άλλα όμως ήταν μέτρα υπέρ των λίγων. Με εξαίρεση τη σταθερότητα στην απασχόληση και σε ορισμένες περιπτώσεις κάποιους καλύτερους μισθούς, δε λειτούργησε ο κρατικός τομέας υπέρ του λαού. Δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει έτσι. Επομένως, εμείς έχουμε μια διαφορετική εναλλακτική πρόταση. Και λέμε όχι στη δοσολογία πόσο κράτος, πόσο επιχειρηματίες.
-- Εχετε το Συνέδριο μπροστά σας τον Απρίλιο. Πιστεύετε ότι το ΚΚΕ χρειάζεται ανανέωση ίσως και σε επίπεδο ηγεσίας;
-- Να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Πριν από όλα το ΚΚΕ, αλλά και κάθε κομμουνιστικό κόμμα που είναι κομμουνιστικό, έχει δηλαδή και το όνομα αλλά και τη χάρη, οφείλει να παρακολουθεί τις εξελίξεις. Π.χ. η παγκόσμια οικονομική κρίση, η κρίση στην Ευρωζώνη, έχει και ορισμένα καινούργια στοιχεία σε σχέση με την πετρελαϊκή κρίση του 1973 ή με την κρίση που χτύπησε μεμονωμένα μια σειρά χώρες στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Μπορούμε να πούμε ότι μέσα απ' αυτήν την κρίση εμφανίζονται τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος να ξεπερνάει την κρίση, να κάνει παραχωρήσεις στους εργαζόμενους κ.λπ. Και επομένως, το Κομμουνιστικό Κόμμα βεβαίως πρέπει να παρακολουθεί τις εξελίξεις.
Η πιο σημαντική εξέλιξη και αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού, είναι πάνω στην απάντηση που πρέπει να δώσει, που σε μεγάλο βαθμό την έχουμε δώσει, γιατί το σοσιαλιστικό σύστημα δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την πορεία ανάπτυξής του και έχουμε καπιταλιστική παλινόρθωση. Δεν μπορεί να υπάρχει κομμουνιστικό κόμμα που δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις. Είτε αυτές γίνονται σε μια 20ετία είτε όπως τώρα.
-- Αρα θα δούμε κάποιες ανανεωτικές κινήσεις σε συγκεκριμένη κατεύθυνση;
-- Ηδη μέσα στις Θέσεις που έχουμε δημοσιεύσει υπάρχουν και καινούργιες επεξεργασίες και εκσυγχρονισμός και ανανέωση ορισμένων επιλογών. Να ξεκαθαρίσω όμως το εξής πράγμα: Αν με ρωτήσετε αν το ΚΚΕ αλλάζει το Πρόγραμμά του και μετατρέπεται σε ένα κόμμα διαχείρισης του συστήματος, τότε θα σας πως όχι. Τέτοια αλλαγή δεν κάνει. Το ΚΚΕ πρέπει να αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη ικανότητα στις συνθήκες κρίσης να ανταποκρίνεται και βλέπουμε ότι υπολειπόμαστε σ' αυτό το ζήτημα, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τις διάφορες εκκλήσεις που γίνονται να ανανεωθούμε.
Τώρα, όσον αφορά την ηγεσία. Συνέδριο σημαίνει ότι εκλέγονται όλα τα καθοδηγητικά όργανα και ιδιαίτερα η Κεντρική Επιτροπή. Αυτό σημαίνει ότι στο Συνέδριο πρέπει να αποκρυσταλλωθεί και στη σύνθεση των οργάνων η νέα εμπειρία που αναπτύχθηκε και οπωσδήποτε μέσα σ' αυτά τα τέσσερα χρόνια έχεις και ανάδειξη καινούργιων στελεχών. Σε κάθε Συνέδριο ανανεώνεται η Κεντρική Επιτροπή, κατά 10 - 15%. Και ιδιαίτερα σ' αυτά τα τέσσερα τελευταία χρόνια, νομίζω ατσαλώθηκε και διακρίθηκε ένας μεγάλος αριθμός στελεχών. Επομένως, αν με ρωτάτε για μια τέτοια ανανέωση, βεβαίως και πρέπει να υπάρχει.
-- Αρα θα έχουμε ανανέωση και της Κεντρικής Επιτροπής.
-- Το Συνέδριο εκλέγει την Κεντρική Επιτροπή και δεν μπορεί να μην υπάρξει ανανέωση και δοκιμασία νέων στελεχών και μάλιστα, αν θέλετε, και νεότερους σε ηλικία, όχι γιατί η νέα γενιά από χέρι είναι καλύτερη από την παλιά, αλλά γιατί η νέα γενιά εξασφαλίζει την καλύτερη συνέχεια.
-- Αυτό μέχρι τη θέση του Γενικού Γραμματέα;
-- Αλίμονο αν ο Γενικός Γραμματέας εξαιρείται από αυτήν τη διαδικασία. Οπως ξέρετε, ο Γενικός Γραμματέας εκλέγεται από την Κεντρική Επιτροπή και θα αποφασίσει η ίδια. Αλίμονο αν ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ, ο οποίος δεν εκλέγεται από τη βάση, δεν είναι σε δοκιμασία κριτικής. Χωρίς να καταργείται η συλλογικότητα, είναι πολύ φυσιολογικό να πρέπει να δεχθεί την πιο αυστηρή κριτική.
-- Μήπως η απροθυμία σας να συμπράξετε αντιπολιτευτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ εμποδίζει τη δημιουργία ενός αριστερού μετώπου όπως σας κατηγορούν. Υπάρχει περίπτωση να αλλάξει αυτή η στρατηγική από την πλευρά του ΚΚΕ;
-- Αν ο ΣΥΡΙΖΑ διέθετε μια εναλλακτική πρόταση υπέρ του λαού, τότε εμείς θα ήμασταν υπόλογοι γιατί δεν συνεργαζόμαστε. Εναλλακτική πρόταση δεν έχει. Αν μάλιστα δείτε τις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης, είναι αυτό που λέμε αριστερά συνθήματα και το τιμόνι όλο πιο δεξιά. Αυτό δεν είναι δική μας μόνο αίσθηση, νομίζω είναι μια γενικότερη αίσθηση.
Δυστυχώς, και το λέω με ειλικρίνεια, τον τελευταίο καιρό έχει μετατραπεί σε ένα κόμμα το οποίο καταγγέλλει σκάνδαλα και διαφθορά ως αιτία της κρίσης. Ούτε λόγος ότι κανείς δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τα σκάνδαλα και τη διαφθορά, γιατί αν συμβιβαστεί μπορεί να βάλει νερό στο κρασί του και σε ατομικό επίπεδο. Αλλά το να υποστηρίζει ότι η κρίση οφείλεται στα σκάνδαλα και τη διαφθορά, αυτό όχι μόνο δεν είναι αριστερή αντίληψη, είναι ξελάσπωμα του καπιταλιστικού συστήματος.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ Ρυθμίσεις νέας λεηλασίας των λαϊκών στρωμάτων

Σήμερα η ψηφοφορία για το νομοσχέδιο - καρμανιόλα

Σήμερα ψηφίζεται από την Ολομέλεια της Βουλής το φορολογικό νομοσχέδιο της τρικομματικής κυβέρνησης, που λεηλατεί ακόμα περισσότερο τα λαϊκά εισοδήματα με την πρόβλεψη που έχει για επιπλέον αφαίμαξη 2,5 δισ. ευρώ.

Καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο ο εισηγητής του ΚΚΕ, Ν. Καραθανασόπουλος, τόνισε ότι δεν πρέπει κανείς να το δει αποσπασματικά, αλλά ως τμήμα της συνολικότερης πολιτικής μέσω της οποίας, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, η συγκυβέρνηση προσπαθεί, με την εξυγίανση των δημοσιονομικών, να θωρακίσει την κερδοφορία του κεφαλαίου για να επανεκκινήσει η καπιταλιστική ανάπτυξη που θα βασίζεται σε μισθούς φτώχειας και σε ανύπαρκτα ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Η κυβέρνηση, είπε, υπηρετεί με ευλάβεια τις στοχεύσεις της αστικής τάξης και εφαρμόζει μια πολιτική που ικανοποιεί τις ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος, που οδηγεί στη φτώχεια και την εξαθλίωση τα φτωχά λαϊκά στρώματα και συσσωρεύει τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο σε όλο και λιγότερα χέρια.
Υπερασπίζεστε, τόνισε χαρακτηριστικά, όσους έχουν αμύθητο πλούτο, την ίδια στιγμή που κάποιοι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το κρύο και δεν έχουν τη δυνατότητα να θερμανθούν.
Ο Ν. Καραθανασόπουλος υπογράμμισε ότι μέσα σε ένα άδικο σύστημα δεν μπορεί να γίνεται συζήτηση για δίκαιο φορολογικό σύστημα, γιατί αυτό είναι αναδιανεμητικό αλλά πάντα σε βάρος του λαού. Αλλο, τόνισε, να λέμε ότι ο λαός πρέπει να έχει διεκδικήσεις και άλλο να λέμε ότι θα κάνουμε δίκαιο φορολογικό σύστημα μέσα στο σημερινό σύστημα.
Ο αντιλαϊκός χαρακτήρας, συνέχισε, του φορολογικού φαίνεται και από τα ίδια τα στοιχεία της κυβέρνησης, σύμφωνα με τα οποία το 2001 τα άμεσα φορολογικά έσοδα από τα νομικά πρόσωπα (εταιρείες) ήταν το 12,6% του συνόλου των εσόδων και το 2013 είναι μόλις το 3,3% των εσόδων.
Η σκιαμαχία, είπε, περί πάταξης της φοροδιαφυγής δεν είναι τίποτα άλλο παρά εργαλείο για να τσακιστούν τα λαϊκά εισοδήματα, και πρόσθεσε:
«Ο λαός δεν αντέχει και δεν πρέπει να πληρώσει άλλο για τη σωτηρία των μονοπωλιακών ομίλων και την εξυγίανση του αστικού κράτους για έξοδο από την καπιταλιστική κρίση».
Το ΚΚΕ, κατέληξε, θα υπερασπιστεί το δικαίωμα του λαού στην ικανοποίηση των σύγχρονων διευρυμένων λαϊκών αναγκών.

Εφευρετικότητα στη ...φοροληστεία

Στην παρέμβασή της η βουλευτής του ΚΚΕ Δ. Μανωλάκου έκανε λόγο για εφευρετικότητα στη φοροληστεία με συρρίκνωση και κατάργηση των κοινωνικών επιδομάτων, με τα λεγόμενα αντικειμενικά κριτήρια, που οδηγούν στο να υπάρχει φορολόγηση ακόμα και ανύπαρκτων εισοδημάτων. Οπως είπε, οι φοροτέχνες εκτιμούν ότι θα κληθούν να διαχειριστούν δηλώσεις με μηδενικό εισόδημα, από το οποίο θα απαιτείται φόρος 1.000 - 1.500 ευρώ λόγω των τεκμηρίων.
Τσεκουρώνετε, τόνισε, το αφορολόγητο και την ίδια στιγμή αφήνετε στο απυρόβλητο τους επιχειρηματίες και ταυτόχρονα απαιτείτε αποδείξεις λιανικής για τους μισθωτούς που στενάζουν από τα απανωτά χαράτσια.
Για τους αυτοαπασχολούμενους, συνέχισε, διαμορφώνονται συνθήκες στραγγαλισμού και εξόντωσης, με αποτέλεσμα το μερίδιό τους στην αγορά να προσφέρεται στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Τόνισε ακόμα πως τα ίδια και χειρότερα ισχύουν για την αγροτιά, όπου μπαίνουν στο ίδιο σακί μικροί, μεσαίοι και μεγάλοι, ενώ το ίδιο γίνεται και με τη φορολόγηση της αγροτικής γης, με αποτέλεσμα στο τέλος να απομείνουν μόνο οι μεγάλες αγροτικές μονάδες. Φορολογείτε, συνέχισε, άγρια τους ναυτικούς που τους τσακίζει η ανεργία και την ίδια στιγμή διευρύνετε τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών.
Για νομοσχέδιο δημοσιονομικής ανάγκης έκανε λόγο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αναφέροντας μάλιστα ότι έπρεπε να είχε ψηφιστεί από τις 7 Νοέμβρη. Ισχυρίστηκε, δε, ότι δεν αποτελεί το εθνικό φορολογικό σύστημα «ούτε τις ελεύθερες επιλογές μας για τη φορολόγηση». Κατά τον Ε. Βενιζέλο, το κόμμα του έκανε προσπάθειες και επέβαλε βελτιώσεις, και γενικά και αόριστα είπε ότι πρέπει να συζητήσουμε το θέμα του πετρελαίου θέρμανσης.
Στο ίδιο μήκος κύματος η Α. Ξηροτύρη της συγκυβερνώσας ΔΗΜΑΡ, ισχυρίστηκε ότι τα μέτρα του φορολογικού νομοσχεδίου δεν εντάσσονται στην οπτική του κόμματός της αλλά είναι αναγκαία στις συνθήκες που διέρχεται η χώρα.

Η ...προχειρότητα τον πείραξε

Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Γελαλής, είπε ότι το φορολογικό είναι πρόχειρο, αποσπασματικό και αντιαναπτυξιακό και αθωώνοντας την κυβέρνηση που συναποφασίζει με την τρόικα τα αντιλαϊκά μέτρα είπε ότι αυτή εφαρμόζει μέτρα εξαθλίωσης «που επιβάλλουν οι δανειστές».
Το νομοσχέδιο είναι αντικοινωνικό και αυξάνει τις δυνατότητες των δανειστών να πετύχουν αυτό που θέλουν, είπε ο Ν. Μαριάς από τους Ανεξάρτητους Ελληνες, ενώ ο Η. Παναγιώταρος, από τη Χρυσή Αυγή, παρά τις κορόνες ζήτησε μέτρα υπέρ των εφοπλιστών και του τουριστικού κεφαλαίου, που όπως είπε αποτελούν το βαρύ πυροβολικό της ελληνικής οικονομίας.

Νέα φοροεπιδρομή

Στην ομιλία του ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Στουρνάρας, ισχυρίστηκε ότι το νομοσχέδιο αποτελεί ένα βήμα για ένα σύγχρονο φορολογικό σύστημα, λέγοντας μάλιστα ότι «επιτυγχάνεται δικαιότερη κατανομή φορολογικών βαρών ώστε να σταματήσει η επιβάρυνση μισθωτών και συνταξιούχων». Είπε δε ότι η επιβάρυνση μισθωτών και συνταξιούχων είναι συνολικά μικρότερη κατά 100 εκατομμύρια ευρώ.
Προαναγγέλλοντας νέα φοροεπιδρομή είπε ότι από το 2015 εισάγεται συντελεστής φορολόγησης 13% των εισοδημάτων από ατομική αγροτική επιχείρηση και έτσι εντάσσεται στο φορολογικό σύστημα το αγροτικό εισόδημα που θα φορολογείται πλέον βάσει βιβλίων εσόδων - εξόδων με εξαιρέσεις που θα υπάρξουν για τα μικρά αγροτικά εισοδήματα.
Σχετικά με το πετρέλαιο θέρμανσης είπε ότι ο φόρος αυξήθηκε στο κατώτερο δυνατό επιτρεπτό από την ΕΕ επίπεδο, αλλά παραδέχθηκε ότι η τιμή του αυξήθηκε κατά 60%. Ανέφερε ότι το δεύτερο εξάμηνο του 2012 η ζήτηση για πετρέλαιο θέρμανσης έπεσε κατά 15% και είπε ότι έχουν προϋπολογιστεί 80 εκατομμύρια ευρώ για επίδομα θέρμανσης με κριτήρια που καλύπτουν το 80% του πληθυσμού και μέχρι στιγμής έχουν δοθεί έξι εκατομμύρια.
Κατά τον Γ. Στουρνάρα, με τα μέτρα που λαμβάνονται από την κυβέρνηση η οικονομία προσαρμόζεται και φέτος θα κινηθεί καλύτερα αφού η προσαρμογή θα είναι πολύ πιο γρήγορη.

Ο Θ. Παφίλης

Στον υπουργό Οικονομικών απάντησε στην παρέμβασή του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θ. Παφίλης, τονίζοντας χαρακτηριστικά πως οι ισχυρισμοί του Γ. Στουρνάρα ότι η οικονομία προσαρμόζεται είναι προκλητικοί και εκτός πραγματικότητας σε μια περίοδο που ο κόσμος παγώνει και ολοένα και περισσότεροι δεν έχουν ούτε φαγητό. Πού ζείτε, αναρωτήθηκε, στο Κολωνάκι; Για ποια ανάκαμψη μιλάτε τη στιγμή που γενικεύεται η δυστυχία;
Το σύστημά σας, συνέχισε, ο καπιταλισμός, το 2013 παγώνει τον κόσμο, οδηγεί στο να πηγαίνουν στα σχολεία νηστικά παιδιά και στο μεσαίωνα της ζητιανιάς.
Πρόκειται, είπε, κυριολεκτικά για βαρβαρότητα και από πάνω έχετε το θράσος να πανηγυρίζετε κιόλας.
Σχολιάζοντας τη θέση του υπουργού ότι έχουν προϋπολογιστεί 80 εκατομμύρια ευρώ για επίδομα θέρμανσης και έχουν δοθεί μόνο έξι, άρα δεν υπάρχει πρόβλημα, είπε ότι πρόκειται για θράσος και κοροϊδία. Πώς θα ζητήσει, είπε, ο κόσμος επίδομα θέρμανσης και επιστροφή φόρου αφού δε βάζει πετρέλαιο γιατί δεν έχει να το πληρώσει και έχει γυρίσει στις σόμπες όπως αρκετές δεκαετίες πριν;
Στην αρχή της συνεδρίασης τέθηκε θέμα αντισυνταγματικότητας και στην παρέμβασή του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θ. Παφίλης τόνισε ότι αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς τις διατάξεις του Συντάγματος υπάρχει ζήτημα αντισυνταγματικότητας. Ομως, πρόσθεσε, η ουσία είναι πολιτική, υπογραμμίζοντας ότι, για παράδειγμα, το Σύνταγμα αναφέρει ότι οι Ελληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους αλλά κανένα φορολογικό νομοσχέδιο, καμιάς κυβέρνησης δεν έχει εφαρμόσει αυτή τη διάταξη. Κοροϊδεύετε τον κόσμο, είπε, αφού αυτές οι διατάξεις είναι ψευδεπίγραφες, το Σύνταγμα είναι αστικό και κατοχυρώνει την καπιταλιστική ιδιοκτησία.
Υπενθυμίζεται ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ έχει καταθέσει τροπολογίες στο νομοσχέδιο με τις οποίες προβλέπεται η κατάργηση της λεγόμενης εισφοράς αλληλεγγύης, του τέλους επιτηδεύματος, του χαρατσιού της ΔΕΗ, του ΦΠΑ και του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και στο φυσικό αέριο για οικογενειακή χρήση. Ο Θ. Παφίλης ζήτησε από τους εκπροσώπους των κομμάτων της αντιπολίτευσης να πάρουν θέση πάνω στις τροπολογίες αυτές.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ