ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή πήρε -όπως αναμενόταν- η τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, μετά από φανερή ονομαστική ψηφοφορία που έγινε τα μεσάνυχτα της Κυριακής. Στην ψηφοφορία πήραν μέρος και οι 300 βουλευτές. Υπέρ της συγκυβέρνησης ψήφισαν οι 179 βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Κατά ψήφισαν 121 βουλευτές, μεταξύ αυτών και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ. Στην τριήμερη συζήτηση που προηγήθηκε, τα κόμματα της συγκυβέρνησης ανέπτυξαν το αντιδραστικό τους πρόγραμμα ανά τομέα και αναλώθηκαν σε κοκορομαχίες με το ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος είναι καλύτερος διαχειριστής της φτώχειας του λαού και ικανότερος συνομιλητής της τρόικας και της ΕΕ. Σε αντιμεταναστευτικό παραλήρημα επιδόθηκε η «Χρυσή Αυγή», η οποία ταυτόχρονα κατέθεσε διαπιστευτήρια στο ευρώ και την ΕΕ, ενώ και στο λόγο των εκπροσώπων των Ανεξάρτητων Ελλήνων περίσσεψαν οι εθνικιστικές κορόνες. Το βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης, αλλά και τη στρατηγική ταύτιση όλων των κομμάτων που προπαγανδίζουν τον ευρωμονόδρομο και γι' αυτό δεν μπορούν να αποτελούν διέξοδο υπέρ του λαού, ανέδειξαν με τις ομιλίες τους στη συζήτηση η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και οι βουλευτές του Κόμματος. Στις επόμενες σελίδες, ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει την πρωτολογία και τη δευτερολογία της Αλέκας Παπαρήγα την Κυριακή στη Βουλή, αποσπάσματα από τις παρεμβάσεις βουλευτών του Κόμματος και ρεπορτάζ από τις ομιλίες των άλλων πολιτικών αρχηγών και του υπουργού Οικονομικών.
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Η συγκυβέρνηση δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα πάνω στη γραμμή πλεύσης
Η πρωτολογία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
 |
Στην πρωτολογία της το απόγευμα της Κυριακής, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:
«Κυρίες και κύριοι βουλευτές, είναι πασίγνωστο, κοινός τόπος, ότι στις 17 Ιουνίου η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού ψήφισε την πάση θυσία παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση κι όχι μόνο στη ζώνη του ευρώ και ψήφισε επίσης την αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Εκανε ένα βήμα πίσω, δυστυχώς - αλλά αυτό το βήμα οπωσδήποτε έγινε - σε σχέση με την ψήφο της 6ης Μαΐου.
Και αυτό το βήμα πίσω δεν έγινε τυχαία, αλλά αφού εξαπολύθηκαν τρομοκρατικά διλήμματα απέξω και από μέσα, σε συνδυασμό με την ευελιξία που επέδειξαν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ να υιοθετήσουν τον όρο της αναδιαπραγμάτευσης, της επαναδιαπραγμάτευσης, και ύστερα από τον απροκάλυπτο ενδοτισμό του ΣΥΡΙΖΑ, που εγκατέλειψε τη θέση για κατάργηση εδώ και τώρα του Μνημονίου.
Παρά το αποτέλεσμα, εμείς θεωρούμε ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα να πει στο λαό "έτσι ψήφισες. Καλά να πάθεις" και να αδιαφορήσει για τη στήριξη των αγώνων και τη μέχρι αυτοθυσίας υποστήριξη των δικαιωμάτων του, όπως βεβαίως κι ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να σκέφτεται ότι είναι συνένοχος σε μία τέτοια κατάληξη.
Η επαναδιαπραγμάτευση, η οποία κλίνεται σήμερα σε όλες τις πτώσεις, και μάλιστα όπως προσδιορίστηκε τώρα, μετά την 19η Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ακόμη και εάν οδηγήσει στο μαλάκωμα κάποιων στοιχείων του Μνημονίου - που κι αυτό υποθετικό το θεωρούμε, αλλά δεν μπορεί κανείς να το αποκλείσει θεωρητικά, κι εάν υπάρχουν μεγάλοι αγώνες στον τόπο μας - ή και των γενικότερων πολιτικών με επίκεντρο την ακραία φτώχεια και τα ψίχουλα που πρόκειται να της δώσουν, ακόμη λοιπόν κι αν μαλακώσει ορισμένα ζητήματα, έστω και αναφορικά με τα θέματα των συμβάσεων, τη μετενέργεια κ.λπ., δεν μπορεί να αποτρέψει τη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση, την επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου του λαού και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Γιατί οι όποιες οριακές αλλαγές γίνουν, θα έχουν εξουδετερωθεί από τα μέτρα που εφαρμόζονται κι από τα καινούρια που δυστυχώς και αναπόφευκτα θα έρθουν.
Eurokinissi
|
Ωστόσο θεωρούμε ότι αυτά τα τρία αιτήματα, μαζί βεβαίως με όλα τα άλλα που μπορούν να αναλυθούν, είναι πολιτικά αιτήματα-κρίκοι για να μπορέσει ο λαός να αναπτύξει ένα κίνημα επιθετικό. Διαφορετικά, θα είναι συνεχώς κολλημένος στον τοίχο και θα επηρεάζεται πολύ εύκολα από τα διάφορα επιχειρήματα που μπορεί να επιστρατεύσει η κυβέρνηση ή άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία υποστηρίζουν τον ευρωμονόδρομο κ.λπ.
Και αν θέλετε, αυτή είναι και η γραμμή πάλης, υπεράσπισης των συμφερόντων των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολουμένων και της φτωχής αγροτιάς. Οσο για όλα τα άλλα, όπως το να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των εργαζομένων στα Ναυπηγεία, στον ΟΣΕ, στη Χαλυβουργία, εδώ κι εκεί, θα πω ότι μπορεί να υπερασπίζεσαι ένα σωρό τέτοια αιτήματα, αλλά όταν η γενική γραμμή του μαζικού λαϊκού κινήματος δεν είναι όχι κομματικοποιημένη αλλά τουλάχιστον πολιτικοποιημένη στον αναγκαίο βαθμό, τότε είναι πολύ δύσκολο κανείς να έχει και οριακές και μερικού χαρακτήρα κατακτήσεις.
Η κρίση έφερε το μνημόνιο
Θέλω ιδιαίτερα να ξεκαθαρίσω το ζήτημα με το Μνημόνιο. Αναμφισβήτητα μπορεί φιλολογικά κανείς να αποδώσει στο Μνημόνιο τα πάντα. Είναι ένα "τέρας" κυριολεκτικά. Δεν το συζητάμε. Ομως, δεν συμφωνούμε καθόλου με τη θέση που διατυπώνεται, ότι το Μνημόνιο γέννησε την κρίση ή έφερε την ύφεση. Η κρίση έφερε το Μνημόνιο. Κι εμείς, όταν λέμε "όχι" στο Μνημόνιο, έχουμε πολύ καθαρό το ότι σε μια σειρά από χώρες, κράτη-μέλη, και χωρίς Μνημόνιο τα μέτρα πάρθηκαν και μάλιστα προ κρίσης, πριν να ξεσπάσει η κρίση το 2008, σε μία ή δυο χώρες της Ευρώπης.
Αυτό που περιλαμβάνει το Μνημόνιο είναι ακριβώς μία συγκροτημένη πολιτική απαξίωσης της αξίας της εργατικής δύναμης κι αν δεν υπήρχε το Μνημόνιο, δεν θα υπήρχε ούτε το "κούρεμα" 21% ούτε το 50% "κούρεμα", με τα οποία βεβαίως εμείς διαφωνούμε. Ετσι γίνεται στο έδαφος του καπιταλισμού η διέξοδος από την κρίση, που ταυτίζεται με την ανάκαμψη της κερδοφορίας. Πρώτα θα απαξιωθεί η εργατική δύναμη και μετά θα καταστραφεί κι ένα μέρος του κεφαλαίου. Και καταστρέφεται κι ένα μέρος του κεφαλαίου και καπιταλιστικές επιχειρήσεις κλείνουν και θα κλείσουν κι άλλες.
Εξηγούμαστε γιατί είμαστε εναντίον του Μνημονίου. Διότι καλλιεργείται και η αντίληψη ότι αν φύγει από τη μέση το Μνημόνιο, τελειώσαμε. Πολύ περισσότερο που στο Μνημόνιο εντάχθηκαν μια σειρά από μέτρα που στην Ελλάδα ήταν προγραμματισμένα κι από τη Νέα Δημοκρατία και από το ΠΑΣΟΚ να παρθούν και δεν πάρθηκαν. Αφήνω την κριτική που γίνεται μεταξύ τους για φόβο πολιτικού κόστους ή για ανικανότητα. Αυτά μπορεί να τα συζητάνε μεταξύ τους στο ίδιο γήπεδο, αλλά ένας παράγοντας που δεν πάρθηκαν όλα τα μέτρα πριν από την κρίση - γιατί πολλά πάρθηκαν - είναι γιατί υπήρχαν αντιστάσεις μέσα στο κίνημα.
Δεν πάρθηκαν τα μέτρα και χώθηκαν όλα μέσα στο Μνημόνιο. Επομένως, με αυτή την έννοια, όπως μπορώ σ' αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα να εξηγήσω, για μας Μνημόνιο, χρέος και διαγραφή του, και αποδέσμευση, είναι πολιτικά αιτήματα τα οποία μπορεί να υιοθετήσουν, εφόσον το αποφασίσουν φυσικά, ευρύτερες δυνάμεις εργαζομένων, χωρίς απαραιτήτως να ταυτίζονται με τη θέση του ενός ή του άλλου κόμματος.
Για τις ιδιωτικοποιήσεις
Εμείς δεν θα ονοματίσουμε την κυβέρνηση "μνημονιακή". Είναι μία κυβέρνηση η οποία σαφώς θα εφαρμόσει το Μνημόνιο - δεν το συζητάμε - αλλά είναι μια κυβέρνηση η οποία θα συνεχίσει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων. Δεν πρόκειται να αλλάξει πάνω στη γραμμή πλεύσης απολύτως τίποτε. Και μάλιστα αυτό θα γίνει με ακόμα περισσότερο νόμο και τάξη. Ο κ. Σαμαράς άλλωστε μίλησε στις προγραμματικές δηλώσεις και η ομιλία του περιείχε και αυτή την απειλή: "ο νόμος και η τάξη". Και δεν είναι τώρα για την κοινωνική εγκληματικότητα - που κανείς δεν τη χειροκροτεί και κανείς δεν λέει ότι πρέπει να υπάρχει ανοχή - αλλά για νόμο και τάξη απέναντι στους εργαζόμενους.
Θα θυμίσω τα εξής πράγματα. Λέει ο κύριος πρωθυπουργός: Αποκρατικοποιήσεις. Εννοείται ότι για μας θα είναι βασικό μέτωπο πάλης, όχι βεβαίως και το μοναδικό ή το αποκλειστικό. Αποκρατικοποιήσεις μερικές, μερική αποκρατικοποίηση, σταδιακή - γιατί εδώ που τα λέμε δεν ήταν και εύκολο να γίνει και 100% - έχουν γίνει τώρα εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Θα ήθελα η σημερινή κυβέρνηση, εκτός από το έργο το οποίο έχει κάνει, να μας φέρει και μία αποτίμηση, σε τι ωφέλησαν τον ελληνικό λαό αυτές οι αποκρατικοποιήσεις. Για τον ΟΤΕ, για παράδειγμα, να μας πει τι ωφελήθηκε ο λαός από την είσοδο της Deutsche Telekom, όπως και στα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά με τους Αραβες, στην Εθνική Τράπεζα, στα ΕΛΠΕ, στην Cosco.
Ο κύριος πρωθυπουργός έχει πει ότι η Cosco δημιούργησε θέσεις εργασίας. Δημιούργησε όχι χίλιες πεντακόσιες θέσεις εργασίας που λέει, αλλά πολύ λιγότερες, τις μισές τουλάχιστον. Ο κατώτατος μισθός ξεκινάει από τα 800 ευρώ. Οι εργασιακές σχέσεις είναι απαράδεκτες. Ο συνδικαλισμός απαγορεύεται από τους Κινέζους και το κυριότερο είναι ότι χάνονται τριάντα χιλιάδες θέσεις εργασίας σε ναυτιλιακές εταιρείες που έκλεισαν ύστερα από τον ερχομό της Cosco, σε μικρές μεταφορικές εταιρείες, συσκευαστήρια κ.λπ., στην περιοχή του Θριασίου.
Οι αποκρατικοποιήσεις και δημιουργούν νέα κέρδη και συνοδεύονται και από καταστροφές. Βεβαίως, εδώ στη Βουλή συζητάμε για τα δήθεν κέρδη, που είναι βεβαίως κέρδη των λίγων. Αυτά τα στοιχεία που σας λέω τώρα είναι στοιχεία των επιμελητηρίων. Δεν πρόκειται για στοιχεία ούτε του συνδικαλιστικού κινήματος ούτε βεβαίως του ΚΚΕ.
Το γεγονός ότι η κυριότητα των υποδομών θα μείνει ενδεχομένως στα χέρια του Δημοσίου δεν μας λέει απολύτως τίποτα. Διότι όταν νοικιάσουν τις υποδομές, πάρουν τις υποδομές και τις εκμεταλλεύονται για τριάντα ή σαράντα χρόνια, ακόμη και αν βάλουν οι ιδιώτες έργα στον εκσυγχρονισμό των υποδομών - και βεβαίως τα χρήματα θα τα πάρουν είτε με αναπτυξιακά κίνητρα είτε από κοινοτικές επιδοτήσεις κ.λπ. - αφού βγάλουν το παραδάκι που θα βγάλουν ύστερα από τριάντα ή σαράντα χρόνια κι όταν οι υποδομές θα έχουν παλιώσει - και ξέρουμε τώρα ότι πολύ πιο γρήγορα παλιώνουν οι υποδομές σε σχέση με το παρελθόν - το πολύ πολύ να φύγουν - τις παλιές υποδομές θα τις αφήσουν στο κράτος - ή να ζητήσουν νέο εκσυγχρονισμό των υποδομών για να συνεχίσουν τη δουλειά τους. Αλλωστε ξέρετε ότι νοικιάζονται υποδομές από είκοσι μέχρι ενενήντα εννέα χρόνια.
Ετσι ξεκίνησε η Κίνα τις ειδικές οικονομικές ζώνες, με ενενήντα εννιά χρόνια ενοικίαση. Υπάρχει κι ένας λόγος που δεν γίνεται στρογγυλά εκατό χρόνια.
Επομένως, όλα αυτά τα οποία ακούγονται ότι θα παρθούν τώρα, έχουν ξαναγίνει και έχουν γίνει σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης οι αποκρατικοποιήσεις και στις χώρες αυτές που χτυπήθηκαν από την κρίση και που θα χτυπηθούν και στην πορεία. Βεβαίως, δεν πρόκειται για καμία καινοτόμα πολιτική.
Υπάρχει αλληλοτροφοδοτούμενο δίπολο
Δυστυχώς, εδώ μέσα στη Βουλή υπάρχει ένα αλληλοτροφοδοτούμενο δίπολο, το οποίο, ανεξάρτητα του τι σημαίνει μέσα στη Βουλή - δεν έχει και τόση μεγάλη σημασία - σημασία έχει τι σημαίνει μέσα στο λαό. Και αναφέρομαι στο αλληλοτροφοδοτούμενο δίπολο, το ένα με κορμό τη Νέα Δημοκρατία και το άλλο με το ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο δυσκολεύει το ριζοσπαστισμό ή την σταθεροποίηση του ριζοσπαστισμού του λαού και αυτό είναι που μας απασχολεί. Παραδείγματος χάρη, η ιστορία που έγινε μνημόνιο-αντιμνημόνιο, αναδιαπραγμάτευση έτσι ή αλλιώς, είναι ένα δίπολο με διαφορές μεταξύ τους που το ένα, όμως, τροφοδοτεί το άλλο.
Ενα παράδειγμα αυτού του δίπολου, που έγινε και φασαρία ανάμεσά τους, είναι ότι από τη μια μεριά χαιρέτησαν όλα τα κόμματα με διαφορετική διαβάθμιση τη 19η Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που μάλιστα δίνει τώρα και τη γραμμή της αναδιαπραγμάτευσης. Θα αξιοποιήσουμε τη συμφωνία που έγινε για την ανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών και ιταλικών τραπεζών και ενδεχομένως και της Κύπρου, ή θα μείνουμε στα παλιά; Γι' αυτό λέω ότι είναι αλληλοτροφοδοτούμενο δίπολο. Η κυβέρνηση λέει "άνοιξε ένα παράθυρο", ο άλλος λέει "μια πόρτα", "λίγα βήματα" λέει ο τρίτος, "απούσα η κυβέρνηση" λέει ο άλλος. Γι' αυτό είναι αλληλοτροφοδοτούμενο αυτό το δίπολο.
Να ξεκαθαρίσουμε το εξής ζήτημα: Θεωρούμε ότι η 19η Σύνοδος της Ευρωπαϊκής Ενωσης απέδειξε το εξής πράγμα που έχει σημασία και για μέσα στην Ελλάδα: Πρώτον, ότι τα οικονομικά και πολιτικά όπλα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης γίνονται όλο και πιο χλωμά, όλο και πιο αδύναμα. Και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία.
Δεύτερον, ότι διέπονται από προσωρινούς συμβιβασμούς. Ετσι είναι. Οπως και στην Ευρώπη έχουμε διάφορα στρατόπεδα, έχουμε και στην Ελλάδα στρατόπεδα διαχείρισης. Και ούτε η Ευρωπαϊκή Ενωση θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς την αντιπαράθεση και τελικά την αλληλοτροφοδότηση των δύο στρατοπέδων διαχείρισης. Αλλά και εδώ και μέσα στη Βουλή και έξω από τη Βουλή υπάρχουν επίσης τα στρατόπεδα διαχείρισης της κρίσης του καπιταλισμού, που έτσι μπορεί και αποκαθιστά και μια ορισμένη ενότητα και κυρίως πειθάρχηση του λαού.
Για μας το σύνθημα "περισσότερη Ευρώπη" εγκυμονεί σοβαρά πολιτικά προβλήματα. Ας πάρουμε αυτό που αποφασίστηκε στις τράπεζες, οι οποίες εντωμεταξύ στην Ευρώπη έχουν πάρει 4 τρισεκατομμύρια από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση. Σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα αποφασίζει ποιες τράπεζες θα κλείσουν, ποιες θα συγχωνευτούν, ποιες θα εξαγοραστούν και βεβαίως πάμε για λίγους χρηματοπιστωτικούς ομίλους. Από την πλευρά της εξέλιξης των εργαζομένων βεβαίως το ζήτημα μας απασχολεί.
Αυτό δεν ήταν υποχώρηση της Μέρκελ. Από πού και ως πού υποχώρησε η Μέρκελ και νίκησαν ο Ολάν και ο εκατομμυριούχος Μόντι της Goldman Sachs τη Μέρκελ; Είναι αστεία πράγματα.
Δεύτερον, σχετικά με το Ταμείο για την επαναγορά του χρέους, τα ομόλογα χρέους, προχωρώντας σε αυτό, ταυτόχρονα εκχωρείτε το δικαίωμα κατάρτισης των εθνικών προϋπολογισμών των κρατών-μελών στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ετσι είναι. Ενα βήμα για τα ομόλογα έργων κι ένα βήμα για καινούριες εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οχι ότι τώρα δεν υπάρχουν.
Επενδύσεις για ποιον;
Τρίτον, ακούσαμε - αυτό ήταν η μεγάλη νίκη - το σύμφωνο για την ανάπτυξη, που έφτασαν να πουν ότι θα φέρει 180 δισεκατομμύρια. Ξεκίνησαν με 120 δισεκατομμύρια και έγιναν 130 δισεκατομμύρια για έργα σε όλη την Ευρώπη. Στην πραγματικότητα η μεγάλη πλειοψηφία των 120 δισεκατομμυρίων ήταν αποφάσεις να εκταμιευθούν. Πώς θα χρησιμοποιηθούν αυτά; Με καλύτερη εφαρμογή, δηλαδή αγριότερη της αντεργατικής οδηγίας Μπολκεστάιν, για την οποία καταναλώθηκε πολλή συζήτηση παλαιότερα στη Βουλή.
Θα φέρω ένα παράδειγμα: Μέσω ΕΣΠΑ θα δοθούν χρήματα, βεβαίως, σε μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Από το 2007 ως το 2013 το ΕΣΠΑ περιλαμβάνει ποσά 24 δισεκατομμυρίων, ενώ για το 2011 το κράτος κατέβαλε από τις τσέπες βεβαίως των εργαζομένων 45 δισεκατομμύρια. Αυτό για να δούμε στο δούναι και λαβείν, αν το πάρουμε ταμειακά, το μεγάλο κέρδος που έχουμε από το ΕΣΠΑ. Και μάλιστα τώρα θα πάνε με πρόβλεψη μείωσης κονδυλίων.
Ενα τελευταίο παράδειγμα για να ξεκαθαρίσουμε. Πόσες θέσεις εργασίας θα γίνουν; Βεβαίως κάποιες θέσεις εργασίας θα γίνουν, αλλά πόσες χάνονται; Στους 1.200.000 ανέργους, πόσες θέσεις εργασίας θα προστεθούν; Να σας πω. Σας έφερα το παράδειγμα της Cosco, πόσες έγιναν και πόσες χάθηκαν, με επίσημα στοιχεία δημοσιευμένα. Τετρακόσιες έξι αποφάσεις έχουμε με υπαγωγή στον αναπτυξιακό νόμο από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και για να γίνουν αυτά τα 406 έργα στον τομέα της αιολικής ενέργειας - εδώ υπάγεται και το ΗΛΙΟΣ κλπ. που συζητούνται - θα επενδυθούν 224 εκατομμύρια ευρώ. Πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν; Ογδόντα τέσσερις. Δηλαδή για κάθε 2,7 εκατομμύρια ευρώ επένδυση θα γίνει μία θέση εργασίας.
Σε ποιους τομείς θα γίνουν οι επενδύσεις; Στα δίκτυα ενέργειας, μεταφορών, πράσινης τεχνολογίας, ψηφιακής τεχνολογίας και περιβαλλοντικής βιομηχανίας που εδώ είναι το μεγάλο φαγοπότι και θα πέσει μεγάλο μαχαίρωμα ποιοι όμιλοι θα τα πάρουν αυτά.
Μα, η Ελλάδα αντικειμενικά, ανεξάρτητα από το κοινωνικό σύστημα που ζούμε, έχει δυνατότητες ανάπτυξης τουλάχιστον σε τριάντα κλάδους βιομηχανίας. Αγροτική παραγωγή που συνδέεται και με τη βιομηχανία. Εδώ πουλάτε τα εργοστάσια της ζάχαρης στους Πολωνούς, οι οποίοι θα αγοράσουν το δικαίωμα των επιδοτήσεων και το δικαίωμα των ποσοστώσεων. Επειδή ακριβώς και αυτοί έχουν ποσόστωση και δεν τους φτάνει η ζάχαρη που παράγουν, θα πάρουν το δικαίωμα ποσόστωσης από την Ελλάδα και θα το μεταφέρουν στην Πολωνία και θα κάνουμε εισαγωγή περισσότερης πολωνικής ζάχαρης.
Αυτή η θάλασσα των εισαγωγών που συνδέεται με την Ευρωπαϊκή Ενωση, με το Μάαστριχτ, με την ελευθερία κίνησης κεφαλαίου και με τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών στην Ελλάδα δεν δημιουργούν ένα παθητικό ισοζύγιο; Αυτήν την ανάπτυξη πάει να φέρει η κυβέρνηση.
Θα ενταθεί η κρατική βία και καταστολή
Μια κουβέντα ακόμα.
Εμείς θα ασχοληθούμε με πολλά μέτωπα πάλης και με την εξωτερική πολιτική, που δεν έχω την ευχέρεια να αναπτύξω.
Υπάρχει, όμως, ένα σοβαρό ζήτημα, αυτό που λέμε ότι θα ενταθεί η κρατική βία και καταστολή κατά των εργαζομένων. Κι εδώ υπάρχει ένα ιδιαίτερο πρόβλημα για προβληματισμό στην κυβέρνηση, που συνδέεται και με το μεταναστευτικό.
Εχουμε εδώ τη "Χρυσή Αυγή" η οποία πέρα από τη λεκτική βία ασκεί και σωματική βία κατά των μεταναστών. Δεν βλέπω να ανησυχεί κανέναν και πρέπει να ανησυχεί γιατί και δικαστικά πρέπει να αντιμετωπιστεί, εφόσον πιάνονται οι ένοχοι, αλλά και ουσιαστικά.
Εμείς προειδοποιούμε για το εξής: Τώρα γυμνάζονται οι Χρυσαυγίτες - όχι μόνο κακώς, αλλά απαράδεκτα - πάνω στα σώματα των μεταναστών, αλλά αύριο θα γυμναστούν πάνω στα σώματα των Ελλήνων εργαζομένων. Δεν είναι θέμα αν είναι Ελληνες, μετανάστες, ξένοι ή μη ξένοι κ.λπ.. Είναι όλοι εργαζόμενοι και κάτω από το δέρμα τους το αίμα είναι κόκκινο για όλους και στους μαύρους και στους κίτρινους και σε όποιους να είναι. Επομένως, έχετε πολύ μεγάλη ευθύνη απέναντι σε αυτό που λέμε "Χρυσή Αυγή". Καθαρά πράγματα.
Ακουσα μάλιστα και τον υπουργό να λέει: "Χαιρετίζω όλους τους εκπροσώπους". Βεβαίως, ο λαός τους έστειλε, δεν λέμε, πάντως εγώ δεν τους χαιρετίζω. Το ΚΚΕ δεν τους χαιρετίζει. Βεβαίως τους ψήφισε ο λαός, δεν τα βάζουμε με τους ανθρώπους που τους ψήφισαν, αλλά δεν τους χαιρετίζουμε. Τι να κάνουμε δηλαδή; Για να επιδείξουμε δημοκρατία, θα χαιρετίζουμε τους Χρυσαυγίτες που αυτήν τη στιγμή κάνουν λεκτική και σωματική βία, που απειλούν;
Εν πάση περιπτώσει, είναι άλλο πράγμα και η ταξική πάλη έχει και αυτή τους όρους της. Ναι, βεβαίως, μην εξισώνετε - γιατί θα πλήξετε ολόκληρο τον ελληνικό λαό - τη βία της "Χρυσής Αυγής" και την όποια βία αναγκάζονται να ασκήσουν οι εργαζόμενοι για να υπερασπίσουν το δικαίωμά τους. Και εξίσωση κομμουνισμού και φασισμού μην δοκιμάσετε να διευρύνετε στην Ελλάδα, όπως έχει γίνει επίσημη κρατική ιδεολογία στην Ευρώπη.
Εμείς δεν φοβόμαστε, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Δεν αφορά άλλωστε το ΚΚΕ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου