ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΗΡΩΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ

Ηταν 31 Οκτώβρη του 2011, πριν από ένα χρόνο ακριβώς που ξεκίνησε, ξετυλίχθηκε και οργανώθηκε ένας σκληρός πολύμηνος ηρωικός αγώνας από τους χαλυβουργούς του Ασπροπύργου με βασικό σύνθημα: «Αγώνα ταξικό, γιατί εμείς δεν ζούμε με 400 ευρώ». Ενας περήφανος 9μηνος αγώνας που συγκλόνισε την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Γιατί οι απεργοί χαλυβουργοί απέδειξαν ότι δεν ξέρουν να δένουν μόνο το ατσάλι, αλλά και ότι με ταξικό πείσμα, πίστη και αφοσίωση μπόρεσαν να «δέσουν» έναν αγώνα που πήγε ένα βήμα πιο μπροστά συνολικά τους αγώνες της τάξης τους.

Στο πλευρό τους είχαν από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, που συνέβαλε αποφασιστικά, στήριξε και βοήθησε τους απεργούς χαλυβουργούς. Αυτόν τον πολύτιμο αγώνα τίμησε προχτές το βράδυ η ΝΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, με την εκδήλωση που διοργάνωσε στο κλειστό γήπεδο του Απόλλωνα, στη Ριζούπολη, που πλημμύρισε εργατόκοσμο, νέους, γυναίκες, παιδιά. Εκεί ήταν και οι χαλυβουργοί με τις γυναίκες, τα παιδιά τους, τις οικογένειές τους και κυρίως με το σωματείο τους. Εστεκαν περήφανοι και νικητές γιατί δεν έσκυψαν το κεφάλι στο αφεντικό και το σινάφι του, πάλεψαν και συνεχίζουν να παλεύουν παλικαρίσια για να έχουν αξιοπρέπεια στη δουλειά και στα σπίτια τους. Γι' αυτό και το σύνθημα που ήταν γραμμένο στη μέση του γηπέδου «Οι χαλυβουργοί είναι νικητές», ήταν το πρώτο που διάβαζε κανείς μπαίνοντας στο χώρο.

Η εκδήλωση άνοιξε με την ομιλία του Γιάννη Μερεντίτη, γραμματέα της ΝΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ. Ακολούθησε προβολή βίντεο αφιερωμένο στον αγώνα των χαλυβουργών και το σύνθημα «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» δόνησε το γήπεδο. Ο χώρος σείστηκε στην κυριολεξία από παρατεταμένα χειροκροτήματα για αρκετά λεπτά όταν το βίντεο έδειξε τους απεργούς χαλυβουργούς συντεταγμένα, με το σωματείο τους μπροστάρη, να περνούν τη πύλη της χαλυβουργίας μετά την αναστολή της απεργίας. «Εμείς είμαστε οι εργάτες» και «Γεια σου περήφανη κι αθάνατη εργατιά», ήταν τα πρώτα τραγούδια που ακούστηκαν στη συνέχεια από το μουσικό σύνολο «Ρωμιοσύνη» που πήρε θέση στην εξέδρα, για ένα αφιέρωμα στο εργατικό τραγούδι, που κράτησε μέχρι αργά το βράδυ.

    

Πολύτιμη η πείρα της «Χαλυβουργίας» στις ταξικές μάχες που έρχονται

Αποσπάσματα από την ομιλία του Γιάννη Μερεντίτη, Γραμματέα της ΝΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ

«Οι χαλυβουργοί έδωσαν στην εργατική τάξη ένα υπόδειγμα θάρρους και περηφάνιας. Συγκρούστηκαν με τις θεωρίες του συμβιβασμού, της μοιρολατρίας, της αναποτελεσματικότητας, με τους μηχανισμούς του κράτους και της εργοδοσίας, με την κυβέρνηση. Η πείρα του αγώνα τους είναι σημαντική, βοηθάει να γίνουν περισσότερα βήματα στην οργάνωση της εργατικής τάξης, στην ισχυροποίηση των συνδικάτων, στην αλλαγή των συσχετισμών.Το Κόμμα μας, μέσα από τους καθημερινούς αγώνες, παλεύει για να βγάζουν οι εργάτες πολιτικά συμπεράσματα, για να πειστούν ότι η τελική νίκη είναι ο σοσιαλισμός, όπου μόνο εκεί θα λυθούν ουσιαστικά τα προβλήματά τους, θα καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Θα προσπαθήσουμε να κωδικοποιήσουμε ορισμένα βασικά συμπεράσματα από τον αγώνα της "Χαλυβουργίας", που αποτελούν πρακτική απάντηση στις δυσκολίες που συναντάμε μέσα στους χώρους δουλειάς και μπορεί ο καθένας μας να τα αξιοποιήσει στη δουλειά του.

1. Οσο δύσκολη κι αν είναι η κατάσταση σε ένα χώρο δουλειάς δεν πρέπει να τα παρατάμε, να "το βάζουμε κάτω", επειδή προς το παρόν δε μας ακολουθούν.

Στη "Χαλυβουργία" δε φαίνονταν από πριν αγωνιστικές διαθέσεις, δεν υπήρχαν ορατά τέτοια σημάδια. Κανένας δε θα μπορούσε να προβλέψει ότι θα γινόταν ένας τέτοιος μεγάλος αγώνας. Κι όμως έγινε. Κανένας απεργός όταν ξεκίνησε η απεργία δεν πίστευε ότι μπορεί να πάει τόσο μακριά. Κι όμως πήγε. Κανένας απεργός δεν πίστευε ότι έκρυβε μέσα του τόση δύναμη. Κι όμως τη βρήκε. Κανείς δεν περίμενε ότι θα δημιουργηθεί τέτοιο κύμα αλληλεγγύης. Κι όμως δημιουργήθηκε.

Γέμισε από εργατόκοσμο το γήπεδο στη Ριζούπολη

Το συμπέρασμα είναι πως δεν πρέπει να κάνουμε πίσω, να χαλαρώνουμε ή να τα παρατάμε στις μεγάλες δυσκολίες που συναντάμε. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά ποια θα είναι η αφορμή σε κάθε χώρο που θα ξεχειλίσει το ποτήρι, που θα ανάψει τη φωτιά. Εμείς πρέπει να "σπέρνουμε" συνεχώς, χωρίς το άγχος του άμεσου αποτελέσματος, με σιγουριά ότι θα έρθει "στην ώρα του".

2. Πραγματικές απεργίες και μεγάλοι αγώνες γίνονται όταν υπάρχουν αγωνιστικές διαθέσεις από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Οταν οι ίδιοι το αποφασίσουν και συμμετέχουν ενεργά στο σχεδιασμό και στην πάλη για την επιτυχία τους.

Η "Χαλυβουργία" έδειξε ότι το ζήτημα της οργάνωσης της πάλης δεν εξαρτάται μόνο από το τι θέλει ή τι δε θέλει το ΚΚΕ αλλά και από τις διαθέσεις που είναι αντικειμενικό γεγονός, που δεν εξαρτώνται από εμάς. Οσο κι αν το επιθυμούμε εμείς, όσο καλά και αν οργανωθεί η απαραίτητη δουλειά απέξω, αν από μέσα δεν υπάρχει διάθεση, αγωνιστικό κλίμα, θέληση και απόφαση από τους ίδιους τους εργάτες για αγώνα, τέτοιοι αγώνες δεν μπορούν να γίνουν, δεν επιβάλλονται.
Το συμπέρασμα αυτό αναδεικνύει και το δικό μας καθήκον, να παρακολουθούμε από κοντά τις διαθέσεις των εργατών και να δουλεύουμε σταθερά. Να προσπαθούμε να επιδρούμε όσο μπορούμε πάνω σε αυτές και να είμαστε σε θέση όταν υπάρξει αγωνιστικό κλίμα, να βοηθήσουμε να εκφραστεί σε σωστή κατεύθυνση.

Ο Γ. Μερεντίτης στο βήμα

Να μην παρασυρόμαστε από την πίεση του αντιπάλου και την τακτική του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού που παίζει με τις διαθέσεις. Αυτός δε θέλει την εργατική τάξη οργανωμένη, χειραφετημένη, βλέπει τους εργάτες ως ψήφους, τους θέλει στη γωνία θεατές.

3. Αναδείχτηκε πόσο μεγάλη αξία έχει το ΔΣ του σωματείου και κάθε μέλος του, να έχουν κύρος στο χώρο δουλειάς τους, να τους σέβονται και να τους εμπιστεύονται οι εργάτες. Αυτό είναι κάτι που δεν εξασφαλίζεται με λόγια αλλά καθημερινά μέσα από την πράξη.

Η καθημερινή μας δράση στο χώρο δουλειάς, η αδιάλλακτη στάση μας απέναντι στην εργοδοσία, η ταύτιση λόγων και έργων, το να "γινόμαστε ένα μαζί με τους εργάτες", μετράνε και υπολογίζονται πολύ. Σε αυτές τις δυνάμεις πρέπει να στηριχτούμε περισσότερο. Οπου έχουμε δυνάμεις με κύρος μέσα στους χώρους τους, αδιάλλακτους απέναντι στην εργοδοσία, δεμένους πολύπλευρα με τους συναδέλφους τους, μέσα και έξω από το χώρο δουλειάς, έχουμε μεγαλύτερη συσπείρωση εργατών γύρω από το Κόμμα και το ΠΑΜΕ, μεγαλύτερη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις.

4. Αναδείχτηκε η ανάγκη να εμπιστευόμαστε περισσότερο τους εργάτες, τη δύναμή τους, την πρωτοβουλία τους. Να τους βοηθάμε να οργανώνονται, να παίρνουν οι ίδιοι την υπόθεση στα χέρια τους.

Στη "Χαλυβουργία" εμπιστευτήκαμε το ΔΣ, στηρίξαμε όλες τις αποφάσεις του. Τους είπαμε ότι εσείς είστε το επιτελείο της οργάνωσης του αγώνα, τους βοηθήσαμε να κατανοήσουν τις ευθύνες τους. Αυτό δε μας εμπόδισε να τους λέμε τις όποιες διαφωνίες είχαμε, τίμια και συναδελφικά.
Βοηθήσαμε το ΔΣ να οργανώσει δίπλα του διάφορες επιτροπές, όπως γυναικών, διαχείρισης της υλικής αλληλεγγύης, προπαγάνδας. Να συγκροτηθεί ένας πυρήνας δραστήριων εργατών που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση του αγώνα. Τους βοηθήσαμε όλα τα ζητήματα, και κυρίως τα πιο δύσκολα, να τα συζητάνε και να τα αποφασίζουν όλοι μαζί μέσα από τις συνελεύσεις τους.
Αυτός ο τρόπος καθοδήγησης ανέβασε το κύρος του Κόμματος και του ΠΑΜΕ. Βοηθούσε να κατανοηθεί η αναγκαιότητα της καθοδήγησης από το Κόμμα, να υπάρχει Κομματική Οργάνωση σε κάθε εργοστάσιο. Οι ίδιοι οι χαλυβουργοί μάς υπεράσπιζαν από την επίθεση και τις συκοφαντίες του αντιπάλου, ακόμα και αν δε συμφωνούσαν σε όλα μαζί μας.

5. Αναδείχτηκε πόσο δύσκολη και σύνθετη είναι η διαδικασία διαμόρφωσης ταξικής πολιτικής συνείδησης, ότι δε γίνεται αυτόματα και ευθύγραμμα, προχωράει με πισωγυρίσματα.

Αποδείχτηκε πως δε φτάνει μόνο η συμμετοχή στον αγώνα για να γίνουν ολοκληρωμένα βήματα στη συνείδηση, αλλά ταυτόχρονη κομματική και συνδικαλιστική δουλειά. Με την καθημερινή δουλειά που κάναμε με τον "Ριζοσπάστη", με τις τακτικές κομματικές συσκέψεις, κατανοούσαν σιγά σιγά τη δυσκολία, ότι χρειάζεται σύγκρουση, αγώνας μακροχρόνιος. Οτι δε φτάνει η σύγκρουση μόνο με τον εργοδότη, γιατί αυτός δεν είναι μόνος του, έχει την κυβέρνηση, τα κόμματα, τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, ότι ο αγώνας χρειάζεται να πολιτικοποιηθεί.

6. Αναδείχτηκε πόσο μεγάλο όπλο είναι η εργατική αλληλεγγύη, όχι μόνο για τη θετική έκβαση μιας μάχης, αλλά και για τη διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης συνολικότερα.

Σήμερα, γύρω από αυτό το ζήτημα γίνεται μεγάλη ιδεολογική και πολιτική διαπάλη, μεγάλο φαγοπότι από διάφορα δίκτυα αλληλεγγύης, Εκκλησία, ΜΚΟ και επιχειρήσεις. Η αλληλεγγύη χρησιμοποιείται από την αστική τάξη ως μέσο χειραγώγησης και ενσωμάτωσης των θυμάτων της που την έχουν ανάγκη. Η πείρα της "Χαλυβουργίας" είναι η καλύτερη απάντηση σε όλα αυτά, στις διάφορες φιλανθρωπίες των καλοταϊσμένων προς τους πεινασμένους.
Το "ένας για όλους και όλοι για έναν" πρέπει να είναι βασικό στοιχείο της δουλειάς μας. Αυτό χρειάζεται οργάνωση, σχέδιο, κλιμάκωση. Δε φτάνει η αυθόρμητη συμμετοχή, όσο μεγάλη και αν είναι.

7. Συμπεράσματα βγαίνουν από το σχεδιασμό του αγώνα, τις μορφές πάλης, την κλιμάκωση των ενεργειών, την αξιοποίηση των εφεδρειών.

Ολα αυτά πρέπει να γίνονται με σχέδιο, με μέτρο, ώστε να βοηθάνε στην πλατύτερη στήριξη του αγώνα, στο δυνάμωμα της πίεσης προς την κυβέρνηση και την εργοδοσία. Να υπάρχουν πάντα εφεδρείες που να βοηθάνε στην κλιμάκωσή του. Αποδείχτηκε πως σε κάθε ταξική αναμέτρηση, το ζήτημα του σχεδιασμού, της εναλλαγής των μορφών και της σωστής αξιοποίησης των εφεδρειών παίζει καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της μάχης, ιδιαίτερα όταν αυτή είναι μακρόχρονη.

8. Συμπεράσματα βγαίνουν και από τη στάση της εργοδοσίας, από την αντιμετώπιση της δράσης των άλλων πολιτικών δυνάμεων, των ΜΜΕ.

Ο Μάνεσης έβαζε πάνω και από το στενό συμφέρον της επιχείρησης το συμφέρον της τάξης, λειτουργούσε ως λαγός τους. Οι βιομήχανοι, ο Τύπος τους, το κράτος τους, τα δικαστήριά τους, τα ΜΜΕ, οι ροπαλοφόροι τους, στήριζαν τον Μάνεση όταν ήταν στριμωγμένος. Από αυτή τη στάση πρέπει να διδάσκονται και οι εργάτες για το πώς πρέπει να σκέφτονται και να δρουν ως τάξη, να υπάρχει ταξική αλληλεγγύη, να μην περνάει ο συντεχνιασμός, η πολυδιάσπαση, ο ρατσισμός και ο εθνικισμός, ο κάθε αγώνας να γίνεται υπόθεση όλων των εργατών.

9. Αναδείχτηκε για άλλη μια φορά ο αναντικατάστατος καθοδηγητικός ρόλος του ΚΚΕ.

Παρά τον ηρωισμό των χαλυβουργών, χωρίς την καθοδήγηση και τη βοήθεια του ΚΚΕ, δύσκολα θα μπορούσε να γίνει όπως έγινε. Η πολύτιμη συλλογική πείρα του Κόμματος αποτέλεσε πολύτιμο όπλο στα χέρια των απεργών, ενώ σημαντική ήταν και η πείρα που απέκτησε και το ίδιο το Κόμμα από αυτό τον αγώνα.
Αναδείχτηκε πιο παραστατικά η ανάγκη ύπαρξης οργανωμένων δυνάμεων του ΚΚΕ μέσα στα εργοστάσια. Χωρίς γερό Κόμμα σε κάθε κλάδο και μεγάλο χώρο δουλειάς, τέτοιοι αγώνες δεν μπορούν να γίνουν, ούτε να έχουν σωστό προσανατολισμό.

10. Για όλα τα παραπάνω και για πολλά άλλα, η γενικότερη προσφορά της απεργίας της "Χαλυβουργίας" είναι τεράστια. Επιβεβαίωσε πως το αποτέλεσμα ενός αγώνα δε μετριέται μόνο με το πόσα παίρνεις ή δεν παίρνεις στο χέρι.

Αξιοποιώντας την πείρα της "Χαλυβουργίας" δουλεύουμε για την επιτυχία της 48ωρης απεργίας στις 6 - 7 Νοέμβρη. Εμείς πρέπει να βοηθήσουμε να αποκτήσει σωστό προσανατολισμό και να υπάρχει καθολική συμμετοχή από όλους τους χώρους δουλειάς. Να συσπειρώσουμε περισσότερους εργάτες γύρω από το ΠΑΜΕ, ακόμα και αυτούς που ταλαντεύονται, που δεν ταυτίζονται πλήρως μαζί μας.
Από αύριο κάνουμε συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς, συζητάμε τον προσανατολισμό της απεργίας, παίρνουμε μέτρα για καθολική συμμετοχή. Αυτή είναι η δουλειά που ανταποκρίνεται στο σύνθημα "Να γίνει όλη η Ελλάδα "Χαλυβουργία", την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία". Δηλαδή, δουλειά για μπλόκο στα μέτρα, για να αποτρέψουμε την υλοποίηση όσων μπορούμε ακόμα και αν ψηφιστούν, και ταυτόχρονα δουλειά για τη δημιουργία προϋποθέσεων να πληρώσει η πλουτοκρατία, να της αφαιρεθεί η δυνατότητα για εκμετάλλευση, η ιδιοκτησία στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ