ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Ανάπτυξη έξω από δεσμεύσεις και εξαρτήσεις που επιβάλλουν ΕΕ - μονοπώλια

Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη χθεσινή εκδήλωση

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση. Στο βήμα η Αλέκα Παπαρήγα

«Είναι πολύ συνηθισμένη -και εγώ θα έλεγα εύλογη και ειλικρινής- η απορία, γιατί δεν πείθει το ΚΚΕ; Θα αφαιρέσω υπαρκτές, υποκειμενικές και ως ένα βαθμό αδικαιολόγητες αδυναμίες μας στην ικανότητα προβολής, εκλαΐκευσης της πολιτικής μας και κατά συνέπεια στο να πείσεις ριζοσπαστικές δυνάμεις.Δυνάμεις που είναι μέσα στο κίνημα. Γιατί να πείσεις κάποιον που δεν μετέχει στο κίνημα, δεν μπορεί να πειστεί, επειδή του λείπει η πείρα που φέρνει ο αγώνας. Επομένως, δεν πείθεται, είναι φανερό, δεν είναι εύκολο να πειστεί. Πρέπει να είναι πολύ φωτισμένος, να έχει κάνει μέσα από ατομικές προσπάθειες άλματα και να έχει και μια βαθύτερη γνώση, ιδεολογική, πολιτική, θεωρητική, επιστημονική για να πειστεί σ' αυτά που του λέμε, χωρίς να έχει την πείρα της πρακτικής πάλης.
Μέσα στις συνθήκες του καπιταλισμού, είναι πολύ φυσικό αυτό που λέμε η χειραφέτηση απ' την κυρίαρχη ιδεολογία να αγκαλιάζει ένα μέρος των εργαζομένων, ένα μέρος. Το θέμα είναι αυτό που λέμε, να ενισχύεται το πρωτοπόρο, το ριζοσπαστικό ρεύμα. Αυτό το ρεύμα να έχει ικανότητα συσπειρωτική. Είναι αδύνατον να πείσεις ιδεολογικά και πολιτικά την πλειοψηφία του λαού σε συνθήκες καπιταλισμού. Διότι η εξουσία δεν είναι στα χέρια σου.
Και στο σοσιαλισμό θα περάσει μεγάλο διάστημα -το έδειξε άλλωστε και η ζωή- για να αλλάξει η συνείδηση. Και μάλιστα, αν δεν αλλάξουν ριζικά οι όροι οι υλικοί, δεν μπορεί να αλλάξει και η συνείδηση. Δεν κηρύσσω μοιρολατρία. Το αντίθετο, λέω ότι εξαρτάται από εμάς, υποκειμενικές αδυναμίες, να τις ξεριζώσουμε και να αφήσουμε την αντικειμενικοποίηση όλων, υπάρχουν πράγματα που μπορούμε να τα βελτιώσουμε, χωρίς όμως να έχουμε αυταπάτες.

Ο καπιταλισμός έδωσε ό,τι είχε να δώσει

Να βάλω ορισμένα ζητήματα πειθούς που πρέπει να τα παλέψουμε. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μία ισχυρή ανάμνηση μέσα στο λαό, που πατάει και σε αντικειμενική βάση. Ποια είναι αυτή; Τη δεκαετία '70 - '80, είχαμε μια σχετική ή απόλυτη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού. 'Η να το πούμε κι αλλιώς, κάτω από έναν άλλο συσχετισμό δυνάμεων, περισσότερες κατακτήσεις.'Η το καπιταλιστικό σύστημα, κάτω απ' την πίεση του σοσιαλισμού και για λόγους εκσυγχρονισμού που είχε ανάγκη, έκανε ορισμένες παραχωρήσεις στους εργαζόμενους που όμως δε χτυπούσαν την κερδοφορία. Αντίθετα τη διευκόλυναν. Οταν π.χ. άνοιξαν οι πόρτες στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ για την άνοδο του μορφωτικού επιπέδου, ήταν σοβαρός παράγοντας για την άνοδο της παραγωγικότητας και της κερδοφορίας, της ανταγωνιστικότητας κ.λπ.
Αυτή η ανάμνηση είναι ισχυρή και σήμερα όλοι φαντάζονται ότι μπορεί να πάμε στην περίοδο του '70 και του '80 ή των αρχών του '90 και εν πάση περιπτώσει να ζήσουμε όπως πριν. Με το πάρτι των κοινοτικών επιδοτήσεων, των μεσογειακών προγραμμάτων κ.λπ. και των πακέτων Ντελόρ, τα οποία δεν πήγαιναν μόνο κι αποκλειστικά στο μεγάλο κεφάλαιο. Πήγαιναν και σε ένα μέρος της αγροτιάς σημαντικό, σε ένα μέρος των μεσαίων στρωμάτων, καθώς τα μονοπώλια δεν είχαν διεισδύσει παντού και τα οποία ας πούμε βελτίωναν προσωρινά τη ζωή και ήταν μια προσωρινή βελτίωση για την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ.
Κοιτάξτε να δείτε, η Ελλάδα, όπως και άλλες χώρες, είναι οι χώρες του μικρού κλήρου, του μικροπαραγωγού αγρότη. Οι καπιταλιστές δεν έκαναν επενδύσεις στην αγροτική παραγωγή, μέσω όμως των επιδοτήσεων, των συνεταιρισμών κ.λπ. μπορούσαν να βγάζουν κέρδη, να αγοράζουν φτηνά αγροτικά προϊόντα.
Οι κοινοτικές επιδοτήσεις γιατί δίνονταν στους αγρότες; Αντί να δοθούν στους βιομήχανους, δίνονταν στους αγρότες για να πουλάνε φτηνά στην χονδρική τιμή στους βιομήχανους και αυτοί με τη σειρά τους να μεγαλώσουν τα κέρδη τους. Αυτή η περίοδος που σχετικά ή απόλυτα, ανάλογα με τους αγώνες, αλλά και με τις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που έδινε ορισμένες παραχωρήσεις, τελείωσε στην καπιταλιστική Ευρώπη, που είναι ο πιο παλιός, ο πιο γερασμένος καπιταλισμός. Δεν γυρνάμε πίσω. Ο,τι είχε να δώσει ο καπιταλισμός, το έδωσε.
Αν δε δεις βαθύτερα πώς αναπτύσσεται ο καπιταλισμός και την εξέλιξή του, πώς λειτουργεί η καπιταλιστική αγορά, δεν πείθεσαι. Και μιλάμε για τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό. Γιατί τώρα έχουμε και αναπτυσσόμενες καπιταλιστικά χώρες, οι οποίες βεβαίως δε θα ζήσουν την καπιταλιστική ανάπτυξη του 20ού αιώνα, Κίνα, Ινδία κ.λπ. και οι ρυθμοί ανάπτυξης δε θα κρατήσουν τόσα χρόνια, όσα κράτησαν στη Γαλλία, στη Γερμανία κ.λπ. Κι αυτός ο καπιταλισμός θα χάσει τη δυναμική του, την έχει ακόμα. Αρα, αυτή είναι μία ισχυρή ανάμνηση. Που τη συντηρούν τα κόμματα. Που πατάνε; Σ' αυτή την ανάμνηση. Και μη μου πείτε τώρα ότι είναι πιο ικανοί από μας να πείσουν. Εχουν τα μέσα, τη δυνατότητα να πείσουν.

Φόβος και αυταπάτες

Επειδή ειπώθηκε ότι το ΚΚΕ θα έπρεπε να έχει 15%. Ας μου επιτραπεί να πω. Τι σημαίνει ισχυρό ΚΚΕ; Κοιτάξτε να δείτε, οι αυξομειώσεις των εκλογικών ποσοστών δεν είναι και τίποτα περίεργο. Ομως, τι θα πει ισχυρό ΚΚΕ; Εδώ έχουμε ευθύνες ως Κόμμα για την καλλιέργεια κοινοβουλευτικών αυταπατών και στο δικό μας περίγυρο. Και έχουμε και ευθύνες γιατί δεν αποκαλύψαμε στο λαό -χωρίς να σνομπάρουμε την εκλογική διαδικασία και τα κοινοβουλευτικά ποσοστά και δεν τα σνομπάρουμε και τα θέλουμε να είναι υψηλά- αυτό που λέμε, την αυταπάτη του αστικού κοινοβουλίου.
Ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει: Οργανωμένο γερά στους τόπους δουλειάς και στους κλάδους. Σε όλα τα τμήματα της εργατικής τάξης και τα παλιά και τα καινούρια και γενικότερα στους χώρους της μισθωτής εργασίας. Σημαίνει πιο μαζικό εργατικό κίνημα.
Είναι δυνατόν να θεωρείται ισχυρό το ΚΚΕ, ή να είναι δυνατό το ΚΚΕ, άρα και με σταθερή κοινοβουλευτική δύναμη, όταν για διάφορους λόγους, όχι μόνο από δική μας ευθύνη, σε καμία περίπτωση, όταν αυτή τη στιγμή ένα 10% είναι συνδικαλισμένο; Ενα ελάχιστο ποσοστό συμμετέχει στις συνελεύσεις των σωματείων, ενώ παίρνουν μέρος στις αρχαιρεσίες βασικά οι συνδικαλιστικές παρατάξεις και οι επιρροές.
Επομένως και όταν είχαμε 8,5% κι αν είχαμε και 10%, έπρεπε ακόμα περισσότερο -και εδώ είναι και δική μας ευθύνη- να ανησυχήσουμε και τα μέλη και τον περίγυρο, διότι οι άλλοι δείκτες δεν ήταν αυτοί που έπρεπε. Οχι ότι μπορούσαν κι αυτοί να αυξηθούν αλματωδώς. Αρα λοιπόν, γιατί έφυγε το μισό εκλογικό σώμα του Κόμματος; Γιατί αρνηθήκαμε να μπούμε σε μία κυβέρνηση της ενότητας της αριστεράς, διαχείρισης δηλαδή της κρίσης και γιατί πίστεψε ότι μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα του λύσει τα προβλήματα; Δηλαδή, θα πάμε με εύκολο τρόπο, χωρίς θυσίες, ρήξη και σύγκρουση θα ζήσουμε καλύτερα.
Το '81, αυτός δεν ήταν ο λόγος που οι οικογένειες των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης πήγαν μαζικά στο ΠΑΣΟΚ; Τι τους έπεισε, η ρητορεία του Παπανδρέου; Πείστηκαν και σε μία περίοδο που ο καπιταλισμός επέτρεπε ορισμένες, έστω προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, που γρήγορα έχαναν τη δυναμική τους, επέτρεψε αυτή την αυταπάτη, το ΠΑΣΟΚ, το σκαλοπάτι. Τότε ήταν η αυταπάτη. Σήμερα είναι και ο φόβος της σύγκρουσης. Δεν έχεις μόνο την αυταπάτη, έχεις και το φόβο.
Ξαναλέω αυτό δε σημαίνει καμία διάθεση να μειώσουμε υποκειμενικές μας αδυναμίες, άλλωστε γρήγορα θα ανοίξει η προσυνεδριακή διαδικασία. Και πρέπει να γίνουμε αυστηροί ακριβώς γιατί οι αντικειμενικές συνθήκες είναι πολύ δύσκολες και περίπλοκες κι αυτό που μπορείς εσύ να το βελτιώσεις, θα το βελτιώσεις.

Διαφορετικές συνταγές διαχείρισης

Επομένως, είμαστε σε άλλη φάση τώρα. Ο καπιταλισμός περνά πια, ιδιαίτερα ο ευρωπαϊκός, σε πλήρη αντίδραση, δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσουμε πίσω. Και απ' αυτήν την άποψη, κοιτάξτε, η ΝΔ και οι συν αυτή, λένε ότι πρώτα πρέπει να απαξιωθεί η εργατική δύναμη, να έχουμε φτηνή εργατική δύναμη, δεν το λένε έτσι, αλλά στην ουσία αυτή είναι η πολιτική τους. Είναι συνεπέστατοι προς τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των μονοπωλίων και η πολιτική της ΝΔ έχει και εσωτερική συνοχή. Οντως, δε βγαίνεις απ' την κρίση αν δεν απαξιώσεις πρώτα την εργατική δύναμη και μετά θα προχωρήσεις στην καταστροφή και στην απαξίωση ενός μέρους του κεφαλαίου.
Αυτό ήταν το μνημόνιο, που ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι ήταν κακό το μνημόνιο. Ετσι γίνεται στην κρίση. Πρώτα απαξιώνεις, πρώτα υποτιμάς την εργατική δύναμη και μετά ανάλογα, αν δεν σου φτάνει αυτό, θα προχωρήσεις και στην καταστροφή και δυνάμεων του κεφαλαίου. Μπορεί να μην ήταν καλό το μνημόνιο για την αστική διαχείριση, αλλά δεν θα καθίσουμε να σκάσουμε εμείς γι' αυτό.
Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, είναι ασυνεπής με το λαό και κατά συνέπεια, ως αξιωματική αντιπολίτευση και κυρίως ως κυβέρνηση, θα προσχωρήσει στην ίδια στρατηγική του κεφαλαίου. Πώς το ΠΑΣΟΚ, ξεκινώντας από διαφορετικές θέσεις απ' τη ΝΔ, άρχισε να συγκλίνει και ευθυγραμμίστηκε; Ξεκίνησε - ας πούμε - να εκφράσει τα μικροαστικά στρώματα, και στη συνέχεια, απ' τη στιγμή που επέλεξε να ακολουθήσει μια φιλομονοπωλιακή πολιτική, έστω σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, το οδήγησε εκεί που το οδήγησε.
Επομένως, υπάρχουν διαφορετικές συνταγές διαχείρισης, αλλά και οι δύο είναι φιλομονοπωλιακές, πάει και τελείωσε. Τώρα εσείς, μέσα στο χώρο των τραπεζών, αυτό μπορείτε να το δώσετε πάρα πολύ καλά. Σήμερα, αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, πραγματικά δεν πρόκειται να γίνουν ούτε στη Δευτέρα Παρουσία. Αυτά που λέμε εμείς, δεν μπορούν να γίνουν άμεσα, γιατί δεν υπάρχει ο συσχετισμός δυνάμεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ και 90% να πάρει, δεν θα μπορέσει να τα εφαρμόσει γιατί η οικονομία είναι στα χέρια των μονοπωλίων.
Αν υποθέσουμε ότι ξεκινάει από καλές προθέσεις - και δε μας ενδιαφέρει εμάς αυτή τη στιγμή να κάνουμε πόλεμο προθέσεων ή να τα περιορίσουμε στα ηθικά ζητήματα, αν και ο οπορτουνισμός είναι ανηθικότερος, αλλά ας τα αφήσουμε αυτά, δεν είναι της ώρας. Ας αφήσουμε αυτή τη πλευρά. Σας λέω, 90% να πάρει, μονοκομματική κυβέρνηση να είναι. Να, στην Κίνα, ένα κόμμα είναι, Κομμουνιστικό Κόμμα στην εξουσία είναι, καραμπινάτος καπιταλισμός, από τη στιγμή που κάνεις την επιλογή σου.
Και ο κρατικός καπιταλιστικός τομέας, όταν δεν υπήρχαν ιδιωτικά μονοπώλια στην ενέργεια, στην ύδρευση κ.λπ., μπορούσε με πίεση κάτι να ανακόψει. Στις σημερινές συνθήκες και κρατική ΔΕΗ και κρατικό ΟΤΕ να έχεις, αφού έχεις τα ιδιωτικά μονοπώλια... Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δε λέει ότι θα τα καταργήσει. Λέει ότι σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς, όπου θα σου 'ρθει η "Ντόιτσε Τέλεκομ", ο κρατικός ΟΤΕ θα παίξει κοινωνικό ρόλο. Μα δε γίνεται. Είναι άλλο πράγμα όταν είχε το κρατικό καπιταλιστικό μονοπώλιο. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω.

Επενδύσεις και ανάπτυξη για ποιον;

Και, άλλωστε, οι καπιταλιστές επενδύουν σήμερα εκεί που θέλουν. Εμείς π.χ. όταν λέμε επενδύσεις - που βεβαίως εννοούμε κοινωνικοποιημένο τομέα και παραγωγικό συνεταιρισμό -, θα επενδύσεις με στόχο να ικανοποιήσεις ανθρώπινες ανάγκες στη χώρα σου και όχι το κέρδος. Να απεξαρτηθείς από τις δεσμεύσεις και τις εξαρτήσεις που σου επιβάλλει η ΕΕ και τα διεθνή μονοπώλια.
Αν δείτε το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, ξέρετε πού βάζουν; Ενέργεια, τηλεπικοινωνίες. Εκεί που ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος. Για να επενδύσεις, για να αναπτύξεις την αγροτική παραγωγή, η οποία σήμερα σου δίνει τη δυνατότητα να λύσεις το πρόβλημα της διατροφής και να καταργήσεις τις εισαγωγές, που είναι παράγοντας που μεγάλωσε το χρέος, πρέπει να δώσεις έμφαση στη ζωική παραγωγή, για να αναπτυχθεί η κτηνοτροφία, η οποία δίνει ώθηση στους βιομηχανικούς κλάδους. Αλλά πρέπει να καταργήσεις τις εισαγωγές.
Και εγώ κι εσείς όταν πηγαίνουμε και αγοράζουμε ένα κινέζικο προϊόν φθηνό, θεωρούμε ότι ωφεληθήκαμε, επειδή η αγοραστική μας ικανότητα έχει υποσκαφτεί, γιατί πληρώνουμε ακριβό ρεύμα κ.λπ. Δεν ωφελούμαστε, γιατί η θάλασσα των κινεζικών εισαγωγών, των ινδικών κ.λπ. χτυπάει σήμερα κλάδους, μικρούς παραγωγούς και έρχεται σε αντίθεση με τη στήριξη της μικρής παραγωγής. Και είναι σχετικό το ακριβό ή φτηνό.
Βέβαια, άμα έχω ένα μισθό και θα πρέπει να πληρώνω ΔΕΗ, ΟΤΕ, Υγεία, Παιδεία, καύσιμα, ο μισθός δε μου φτάνει. Αμα όμως έχω εγχώρια παραγωγή που μπορεί αντί για 10 ευρώ να το αγοράσω 12 ευρώ, στο σοσιαλισμό θα έχουμε εθνικό νόμισμα, μπορώ να το πληρώνω 2 ευρώ παραπάνω, αλλά θα έχω στέγη με ελάχιστο κόστος, θα έχω θέρμανση με ελάχιστο κόστος, θα έχω νερό με ελάχιστο κόστος, θα έχω παιδεία, υγεία, πολιτισμό, αθλητισμό εντελώς δωρεάν.
Επομένως, αν η παραγωγικότητα της εργασίας δεν έχει φτάσει ακόμα σε υψηλό επίπεδο και χρειαστεί να δώσεις, ας πούμε, και ένα ευρώ παραπάνω για το ρούχο, δε θα σου φανεί. Λοιπόν, πέστε μου, μπορείς να αναπτύξεις όλες τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας και να είσαι στη ΕΕ; Οχι. Γιατί κριτήριο θα είναι πού επενδύουν οι καπιταλιστές και η ανταγωνιστικότητα.
Εμείς λέμε επενδύσεις παντού, όπου μας χρειάζεται. Π.χ. βιομηχανία επεξεργασίας του ορυκτού πλούτου. Για πείτε μου, με εξαίρεση τη ΛΑΡΚΟ και το Νικέλιο, το οποίο αυτό είναι για εξαγωγές, έχουμε βιομηχανία για την επεξεργασία του ορυκτού πλούτου, για την κατασκευή βιομηχανικών προϊόντων, όταν στη δεκαετία του '50 και του '60 είχαμε ελληνικές κουζίνες ηλεκτρικές, την ΕΣΚΙΜΟ, την ΠΙΤΣΟΣ - καπιταλιστικές ήταν - και τώρα όλα είναι εισαγόμενα. Οταν πριν 50 χρόνια το μορφωτικό επίπεδο της εργατικής τάξης και γενικότερα το επιστημονικό δυναμικό ήταν πολύ μικρότερο και είχαμε ηλεκτρικά είδη και τώρα όλα είναι εισαγωγή και εδώ γίνεται συναρμολόγηση. Αυτά όλα πού το πάει το κόστος; Σε αυτά δεν απαντάει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο καπιταλισμός δε γυρίζει πίσω

Τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς - καπιταλιστικής οικονομίας κανένα κίνημα και καμία κυβέρνηση, ούτε του ΚΚΕ, στις συνθήκες του καπιταλισμού δεν μπορεί να τους ανατρέψει. Γιατί αυτοί οι νόμοι είναι αντικειμενικοί νόμοι. Να γιατί αρνιόμαστε τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορείς να ανατρέψεις τους νόμους του κέρδους, είναι ο ύψιστος νόμος, αυτό δεν ανατρέπεται. Και η ζημιά που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτός που λέει ότι μια κυβέρνηση της αριστεράς μπορεί να κάνει τα πάντα. Τώρα αρχίζει και τα μινιμάρει βέβαια, λέει λιγότερο, δε γίνεται αυτό το πράγμα, ό,τι έλεγε και το ΠΑΣΟΚ. Και αυτή είναι η μεγάλη παγίδα.
Οταν λέει ότι θα υπάρχει τράπεζα που θα ενισχύσει τους μικρομεσαίους - είμαστε η χώρα με 900.000 μικρές επιχειρήσεις. Πού θα δώσει δάνειο, στον σουβλατζή, στο μικρομάγαζο της γειτονιάς; Τι θα κάνει; Αφού η κύρια τάση είναι συγκέντρωση του χονδρικού και λιανικού εμπορίου σε λίγα χέρια.
Η μόνη "συνεισφορά" που μπορεί να κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεισφορά σε εισαγωγικά, είναι να διώξει τη ΝΔ από την κυβέρνηση, αλλά δε θα διώξει την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου. Το ΠΑΣΟΚ δεν έδιωξε τη ΝΔ, ύστερα από 40 χρόνια, με διάλειμμα της Ενωσης Κέντρου και ύστερα από 8 χρόνια επέστρεψε η ΝΔ; Γιατί τρελάθηκε ο λαός να ξαναγυρίσει πίσω στη ΝΔ;
Αυτό θα έχουμε και με τον ΣΥΡΙΖΑ, σε μια φάση που ο καπιταλισμός δεν κάνει ούτε τις παραμικρές παραχωρήσεις. Δε γυρνάμε πίσω. Πείτε μου μια χώρα που επέστρεψαν οι κατακτήσεις πίσω. Θα ξεκινήσουμε με συντρίμμια, με ελαστικές σχέσεις, με μεγάλη ανεργία, με αυτούς τους μισθούς των 400 ευρώ. Και έτσι θα έρθουν να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα. Πώς ξεφεύγει ο ΣΥΡΙΖΑ; Οι καπιταλιστές που θα κάνουν, τι θα κάνουν, κοινωνικό έργο;
Γιατί λέμε ότι ο καπιταλισμός είναι σε άλλη φάση; Γιατί υπάρχει η τάση, την έχει πει ο Μαρξ, της μείωσης του μέσου ποσοστού κέρδους. Αυτή είναι η εξέλιξη του καπιταλισμού. Πώς θα τα πάρει με την άνοδο της ανταγωνιστικότητας. Και αυτή η επιλογή έγινε από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 στον καπιταλισμό, με Ρίγκαν - Θάτσερ. Και δεν εννοούμε ριγκανισμό, θατσερισμό. Το ότι βρήκαν ίσως τα κατάλληλα πρόσωπα, αυτό είναι άλλο πράγμα. Και μετά ακολούθησε στην Ευρωζώνη. Δεν μπορεί να αναπαράγεται το καπιταλιστικό σύστημα, να έχει διευρυμένη καπιταλιστική αναπαραγωγή με τον τρόπο που γινόταν πριν.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι έχουμε πολλές νέες ιμπεριαλιστικές καπιταλιστικές δυνάμεις που ανταγωνίζονται. Πρώτα ήταν Ευρώπη, Ιαπωνία, ΗΠΑ. Τώρα έχει ανερχόμενες καπιταλιστικές δυνάμεις σε όλες τις ηπείρους, άρα η πίτα μειώνεται. Τρίτον, έχουμε τάσεις αναδιάταξης στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Οι ΗΠΑ είναι στην πρώτη θέση, κυρίως χάρη στο ότι έχει πολύ μεγάλη παραγωγικότητα, χάνει μερίδια η ΕΕ, πέρασε στην τρίτη θέση, δεύτερη θέση είναι η Κίνα. Αυτό - όπως ο αγγλικός ιμπεριαλισμός πέρασε από την πρώτη θέση στη δεύτερη και ήρθαν μπροστά οι ΗΠΑ - πώς θα εξελιχθεί τα επόμενα χρόνια, δεν ξέρει κανείς. Δε θέλουμε να προκαταλάβουμε τα πράγματα, η κρίση θα βαθύνει.
Στην ΕΕ το καινούριο στοιχείο είναι ότι μεγαλώνει η ανισόμετρη ανάπτυξη όχι ανάμεσα στις χώρες με μικρό - μέσο επίπεδο ανάπτυξης, όπως είμαστε εμείς και άλλες, αλλά και στο σκληρό πυρήνα. Δηλαδή, μεγαλώνει η απόσταση Γερμανίας, Γαλλίας και Ιταλίας. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, σημαίνει ότι κάποια στιγμή δε θα γίνεται ο ανταγωνισμός με πολιτικά μέσα και θα πάμε στα στρατιωτικά.

Δε σνομπάρουμε να υπάρχουν κατακτήσεις

Τι απαντάει ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτά; Οτι θα επαναφέρει τη μετενέργεια. Και το νόμο περί ευθύνης υπουργών - και μας έλεγε να κάνουμε κυβέρνηση - και την απλή αναλογική. Αμα τα φέρει, εμείς θα τα ψηφίσουμε φυσικά. Αλλά αυτό είναι η διέξοδος από την κρίση; Η μετενέργεια, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και η απλή αναλογική; Οταν εδώ κολοσσοί επιχειρήσεις θα κλείσουν. Και αυτό είναι αναπόφευκτο.
Επομένως, ποια είναι η λύση; Ενα είναι ισχυρό ΚΚΕ, σε όλους τους δείκτες, λαϊκή συμμαχία, ταξική πάλη, διαμόρφωση μιας μαζικής πρωτοπορίας που θα τραβήξει την πλειοψηφία του λαού σε πολιτική ρήξης και ανατροπής. Σε αυτό το έδαφος δε σνομπάρουμε να πετύχουμε έστω να υπάρχουν μικροκατακτήσεις για να δοκιμάζει ο λαός την πείρα του, να παίρνει κουράγιο κ.λπ. Δεν τα σνομπάρουμε αυτά. 94 χρόνια δε λείψαμε από καθημερινούς αγώνες. Αλλά τέλειωσε η φάση εκείνη που ένας κλάδος μόνος του είχε κατάκτηση. Τώρα η επίθεση είναι συνολική.
Εκαναν ένα μήνα απεργία οι τραπεζοϋπάλληλοι, έπαιρναν αύξηση. Σήμερα δε γίνεται. Σήμερα χτυπιούνται ανώτερα τμήματα της εργατικής τάξης, τμήματα των μεσαίων στρωμάτων. Εμείς δε θέλουμε κατακτήσεις σήμερα, να πάρει κουράγιο ο εργαζόμενος; Θέλουμε να κυριαρχεί η απογοήτευση και ο φόβος; Αλλά δεν εξαρτάται από εμάς. Αν η κρίση χτυπήσει τη Γαλλία, έχετε σκεφτεί τι θα γίνει; Και αυτή δεν ανασταίνεται. Αντε να κερδίσει λίγο χρόνο. Αρχίζουν και πέφτουν οι ρυθμοί ανάπτυξης της Κίνας. Αν την Κίνα τη χτυπήσει κρίση; Τώρα η Κίνα δεν είναι Ελλάδα.
Αυτά δεν τα συζητάνε. Και όταν τα συζητάμε, ένας κόσμος τα βλέπει "βουνό". Αλλά πρέπει να δεις τις αντικειμενικές εξελίξεις, γιατί αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να δυναμώσουμε τον υποκειμενικό παράγοντα.
Στις τράπεζες πρέπει να υπάρχει οργανωμένη κομμουνιστική δύναμη, μεγαλύτερη ικανότητα συσπείρωσης, να διευρυνθεί το ριζοσπαστικό ρεύμα. Αυτό είναι που μπορείς να κάνεις το επόμενο διάστημα. Οταν θα δημοσιευθούν οι θέσεις για το Συνέδριο, ελάτε σε ανοιχτές συζητήσεις.
Ακούω και τον Τσίπρα που λέει σχέδιο Μάρσαλ και κάτι τέτοια. Οι όροι θα είναι το τσάκισμα του κινήματος. Δε σου δίνει χρήματα ο καπιταλιστής. Ο πρώτος όρος. Οταν έκαναν το σχέδιο Μάρσαλ - που ήταν άλλες εποχές, ήταν σοσιαλιστικό σύστημα οργανωμένο - ήταν για το δυνάμωμα του καπιταλισμού. Ο όρος που βάλανε ήταν να φύγουν οι κομμουνιστές από τις κυβερνήσεις. Ιταλοί και Γάλλοι. Και φύγανε.
Κοιτάξτε να δείτε, και τον ΣΥΡΙΖΑ μεταβατικά τον βλέπουν. Δε λέω εγώ ότι ερωτεύτηκαν απότομα τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα προτιμούσανε να έχουν αυθεντικά αστικά δικά τους κόμματα. "Σαρξ εκ της σαρκός τους". Αλλά δεν μπορούν. Θα τον χρησιμοποιήσουν και μετά θα τον πετάξουν. Εδώ ξεδόντιασαν το ΠΑΣΟΚ. Εδώ σκέφτονται για νέο δεξιό κόμμα, δηλαδή στη θέση της ΝΔ, κάτι το καινούριο. Δεν έχουν πρόβλημα με τα δικά τους κόμματα. Την ΕΡΕ δεν την κατάργησαν; Θα σεβαστούν τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ; Οσο θα τους κάνει τη λάντζα... Μόλις τελειώσουν, πάμε γι' άλλα.

Να ανοίξουμε ρωγμές που δεν κλείνουν

Και εδώ τι μπορεί να κάνει το ισχυρό ΚΚΕ; Το κίνημα, όχι το ΚΚΕ μόνο του, να επιβάλει ρωγμές στο αστικό πολιτικό σύστημα και ταυτόχρονα να στερήσει από το αστικό πολιτικό σύστημα εφεδρείες να καλύπτει τις ρωγμές. Τότε το κίνημα μπορεί να έχει κατακτήσεις, χωρίς να προηγείται ο σοσιαλισμός. Οταν το σύστημα δηλαδή αρχίζει και φοβάται την ανατροπή του. Και εφόσον βεβαίως έχει και ένα πιο ισχυρό ρεύμα σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Τότε μπορείς να έχεις ορισμένες κατακτήσεις.
Ως Κόμμα δε μας επιτρέπεται να βάλουμε όρια τι μπορείς να κατακτήσεις στον καπιταλισμό. Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω στην εποχή των παχιών αγελάδων στον καπιταλισμό. Αρα, πρέπει να έχει ρωγμές. Οταν το σύστημα έχει ρωγμές και τις καλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ, η Χρυσή Αυγή, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες - δεν τα ταυτίζω μεταξύ τους - και το κίνημα αδυνατίζει και αδυνατίζει το ΚΚΕ, τότε ανασυντάσσεται το σύστημα.
Να γιατί αξίζει εφόσον γίνουν εκλογές να μην περάσει η σφοδρή επίθεση στο ΚΚΕ για να το βγάλουν και έξω από το Κοινοβούλιο, ώστε να μπορούν να καλύπτουν τις ρωγμές τους εύκολα. Αυτό το πράγμα έχει πολύ μεγάλη αξία. Αυτό είναι σήμερα και είναι ρεαλιστικό, είναι ελπίδα για το λαό αυτό που λέμε. Να αποδυναμώσουμε, να αποσταθεροποιήσουμε το αστικό πολιτικό σύστημα. Δε θα λύσουμε σε μια νύχτα τα προβλήματα διά της ανατροπής. Αυτό όμως είναι ρεαλιστικό που λέμε. Τώρα, άμα θέλεις να λύσεις τα προβλήματά σου χωρίς ρήξη, δε γίνεται αυτό.
Το ΚΚΕ μπορεί να συμβάλει στην οργάνωση των λαϊκών μαζών και να προσθέσουμε και στην ανάπτυξη της λαϊκής πρωτοβουλίας. Οταν οργανώνονται οι λαϊκές μάζες απελευθερώνεται και η λαϊκή πρωτοβουλία. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Εμείς δεν μπορούμε να βλέπουμε τον κόσμο να κάνει μία κινητοποίηση για να γίνει ψηφοφόρος στην επόμενη μάχη. Αυτό που λέμε είναι η οργάνωση, η λαϊκή πρωτοβουλία, οι συλλογικές διαδικασίες, οι συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ