ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Η Αλέκα Παπαρήγα στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου

Συνέντευξη Τύπου για τις πολιτικές εξελίξεις παραχώρησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει παρακάτω την εισηγητική τοποθέτηση της Αλέκας Παπαρήγα και τη συζήτηση που ακολούθησε με τους δημοσιογράφους.

    

Να γίνει εφαλτήριο η πρώτη νίκη του λαού

Η εισηγητική τοποθέτηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Στην εισηγητική της τοποθέτηση, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«

Η χτεσινή συνεδρίαση της Βουλής έληξε, το Μνημόνιο ψηφίστηκε, αλλά με σοβαρές απώλειες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Βεβαίως αποτελεί απόδειξη της λαϊκής πίεσης και με αυτήν την έννοια αποτελεί απόδειξη της δύναμης του εργατικού, λαϊκού κινήματος, περιορισμένης για την ώρα, αφού ακόμα δεν έχει αποκτήσει την απαιτούμενη μαζικότητα και οργάνωση, τον εύστοχο προσανατολισμό και την ικανότητα να νικήσει ουσιαστικά, αποτελεσματικά, βιώσιμα. Αυτή η μικρή νίκη, με την έννοια της επίδρασης της πίεσης που ασκήθηκε, θα γίνει σημαντική αν ο λαός δεν επιτρέψει οι διαφοροποιήσεις να γίνουν ο δούρειος ίππος που θα ανακόψει τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος, την πάλη με όρους ρήξης και ανατροπής.

Η εργατική τάξη, ο λαός έχει τη δύναμη να σαρώσει την αντιλαϊκή πολιτική και τα κόμματα που την υπηρετούν. Να σταθεί με εμπιστοσύνη δίπλα στο ΚΚΕ, να διαχωριστεί πλήρως από τα κόμματα της συγκυβέρνησης και όσους επιχειρούν τη μεταμφίεση του συστήματος. Να συναντηθούμε στους ταξικούς αγώνες, στην πολιτική πάλη.
Η εικόνα είναι διαφορετική από πριν, ένα πράγμα όμως παραμένει: Απέναντι στο λαό στέκεται μια κυβέρνηση αποφασισμένη με κάθε μέσο και στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας, αλλά και παραβιάζοντας με κρατική καταστολή και τη φραστική διατύπωση των λαϊκών δικαιωμάτων, να τσακίσει το λαό και να διασφαλίσει την εφαρμογή της πτώχευσης του λαού, ικανοποιώντας με "φωτιά και σίδηρο" τους πιστωτές και τους κεφαλαιοκράτες της χώρας. Η συμφωνία που υπέγραψαν δεσμεύει - με βάση την ΕΕ - και κάθε επόμενη κυβέρνηση, ανεξάρτητα της σύνθεσης που θα έχει μετεκλογικά. Που σημαίνει ότι θα πάμε στις εκλογές με προσπάθεια και επιδίωξη ο λαός να αποφασίσει εντός και όχι εκτός των τειχών. Απέναντι στο λαό υπάρχει η ΕΕ αποφασισμένη να τσακίσει όλους τους λαούς της Ευρώπης μπροστά στα αδιέξοδα της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης που έχει να διαχειριστεί.
Αυτές οι δυνάμεις του κεφαλαίου που ψήφισαν το Μνημόνιο ξέρουν ότι και η πιο βάναυση αντεργατική αντιλαϊκή εφαρμογή του δεν πρόκειται να ανατρέψει την κλονισμένη συνοχή της ΕΕ, την απόφαση του πιο σκληρού πυρήνα να περιοριστεί στις ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες. Αλλωστε κράτη - μέλη της ετοιμάζουν σενάρια νέων συμμαχιών με καπιταλιστικά κράτη και εκτός ΕΕ.
Τέλειωσαν οι αυταπάτες που καλλιέργησαν συστηματικά ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΡΙΖΑ περί της ενωμένης Ευρώπης της ισοτιμίας, της σύγκλισης, της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της κοινωνικής αλληλεγγύης, της λαϊκής ευημερίας, περί της αλλαγής της ΕΕ από τα μέσα. Οσο η κρίση βαθαίνει και οι ανταγωνισμοί οξύνονται, ο κίνδυνος είναι υπαρκτός να ανάψουν νέες πολεμικές εστίες, μια πιο γενικευμένη σύγκρουση. Θα κληθούν οι λαοί για μια ακόμη φορά να χύσουν το αίμα τους στο πλευρό του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή στην κούρσα αναδιανομής των αγορών.

Να μην παγιδευτεί ο λαός

Το μεγάλο ΟΧΙ του λαού, που εκφράζεται στις πολύμορφες αγωνιστικές και στις απεργιακές κινητοποιήσεις, πρέπει να γίνει ΟΧΙ συνολικά κατά του συστήματος, της κυβέρνησης και των κομμάτων που στηρίζουν την ΕΕ, το ΔΝΤ, να γίνει ΟΧΙ στη δικτατορία των μονοπωλίων.
Το πολυάριθμο "όχι" που βγήκε χτες από τη Βουλή δεν είναι ενιαίο, δεν έχει ενιαία αφετηρία αντίθεσης και προπάντων δεν έχει ενιαία κατεύθυνση διεξόδου. Ο λαός δεν πρέπει να παρασυρθεί και να παγιδευτεί σε δήθεν εύκολες και επιφανειακές λύσεις. Ο συσχετισμός στο κοινοβούλιο παραμένει εξαιρετικά αρνητικός, πρέπει να αλλάξει με τους αγώνες και την ψήφο.
Κάτω από την επίδραση δύο παραγόντων - της λαϊκής κατακραυγής και της αδυναμίας του συστήματος να διαχειριστεί την κρίση - που προκαλούν ρήγματα στα αστικά πολιτικά κόμματα, αναζητούν τρόπους να μεταμφιεστεί το αστικό πολιτικό σύστημα, να βάλει νέα ρούχα ώστε να ελέγξει το λαϊκό παράγοντα, να τον χειραγωγήσουν, πριν είναι αργά για το σύστημα. Ανάλογες σκέψεις και διαπιστώσεις εμφανίζονται και σε πολλούς άλλους βουλευτές που ψήφισαν "ναι", συμμορφώθηκαν με την κομματική πειθαρχία.
Τόσο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ που αποσκίρτησαν στην ψηφοφορία, δήλωσαν καθαρά και παστρικά ότι ψήφισαν με βάση τις αρχές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ότι παραμένουν ιδεολογικοπολιτικά στα κόμματά τους, άρα στην υπηρεσία του συστήματος. Καμία αυτοκριτική από την πλευρά τους, καμία διάθεση στήριξης του κινήματος ρήξης.
Η κριτική τοποθέτηση και η αποχή του ΛΑ.Ο.Σ. από την ψηφοφορία και αφού συνέβαλε στη συγκρότηση της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, αφού συνέβαλε στη διαμόρφωση βασικών θέσεων του Μνημονίου, είναι επίσης αναγκαστική επιλογή τακτικής, καθώς δεν οφείλεται στο φιλεργατισμό του, αλλά στο ρόλο που θέλει να παίξει για τη στήριξη της κυρίαρχης πολιτικής με την έξαλλη αντικομμουνιστική επίθεση, την κρατική βία και καταστολή. Το ομολόγησε καθαρά ο πρόεδρός του.
Είναι ακέραια η ευθύνη των ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ, που ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους επιμέρους διαφορές, έχουν κάνει σημαία τους το Μνημόνιο, υπερασπιζόμενοι ταυτόχρονα την ΕΕ, διαγράφοντας όλη την πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα και της ενσωμάτωσης στην ΕΕ. Καλλιεργούν στο λαό πλήθος αυταπατών και φρούδων ελπίδων για αλλαγή βάρδιας στο πολιτικό σύστημα με μια κυβέρνηση που είναι πιο ικανή τάχα να διαπραγματεύεται όμορφα και καλά με την ΕΕ, να κερδίσει χρόνο στην εξυπηρέτηση του χρέους, σε αρμονική συνύπαρξη με τα μονοπώλια και τις διεθνείς ενώσεις τους.
Αποδεικνύεται ότι το λεγόμενο "αντιμνηνονιακό μέτωπο", με ό,τι επίθετα μπορεί να προηγηθούν, αριστερό, ανανεωτικό, πατριωτικό, εθνικοανεξαρτησιακό, είναι μια σαπουνόφουσκα, αφού μπορεί να στεγάσει ετερόκλητες δυνάμεις, που ως κοινό παρανομαστή έχουν τη διάσωση και τον απατηλό εξανθρωπισμό του καπιταλιστικού συστήματος.

Να γίνει ένα διακριτό βήμα προς τα εμπρός

Τώρα ο λαός, ύστερα από την πρώτη ήττα του πολιτικού συστήματος και την πρώτη νίκη του, ιδιαίτερα η εργατική τάξη, πρέπει να κάνει ένα διακριτό βήμα προς τα εμπρός, ένα άλμα για να πούμε καλύτερα, παίρνοντας υπόψη τα παρακάτω:

1. Να αντιμετωπίσει το επερχόμενο νέο κύμα άγριας χρεοκοπίας, ανεξέλεγκτης για το λαό, για την ανατροπή του συσχετισμού δύναμης στο πολιτικό και το κοινωνικό πεδίο. Ο λαός δεν πρέπει να ορθώνει το ανάστημά του μόνο εναντίον των μέτρων που τον οδηγούν στην απόλυτη και σχετική φτώχεια και εξαθλίωση, πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του για να γίνουν λαϊκή περιουσία οι αναπτυξιακές πηγές, τα παραγωγικά μέσα και οι δυνατότητες της χώρας. Τι να φοβηθεί από τη στιγμή που τον έχουν χρεοκοπήσει και του επιβάλλουν και νέο κύμα μέτρων εξαθλίωσης; Ηδη έχει χάσει πολλά. Αν θέλει να απαλλαγεί από την τρόικα, πρέπει να παλέψει υπέρ της αποδέσμευσης. Δεν είναι δυνατόν να παλεύει αμυντικά ή να διεκδικεί ψίχουλα, αλλά να παλέψει για την κοινωνική λαϊκή ευημερία, τέτοια που του πρέπει και του αξίζει τις πρώτες 10ετίες του 21ου αιώνα.

2. Να μην υποκύψει στις Σειρήνες της μεταμφίεσης του πολιτικού συστήματος με υλικό από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑ.Ο.Σ. και τα άλλα κόμματα του κοινοβουλίου σε διάφορα μείγματα συνεργασίας μεταξύ τους. Να συνεχίσει το ξήλωμα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Να μη δώσει στήριξη στην εμφάνιση νέων αστικών κομμάτων. Να μην αφήσει ούτε μια τρύπα περιθώριο στο μεταμφιεσμένο πολιτικό σύστημα είτε ως κεντροδεξιό, είτε ως κεντροαριστερό. Να περάσει στην αντεπίθεση.

3. Με ετοιμότητα και θάρρος να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στην κρατική βία και καταστολή που θα ενταθεί, στο νέο κύμα του λυσσασμένου αντικομμουνισμού που έχει μεν στόχο το ΚΚΕ, αλλά τα βόλια του θα χτυπήσουν το λαό και τις δημοκρατικές του ελευθερίες. Τα χτεσινά απαράδεκτα επεισόδια είναι μέρος της κρατικής προβοκάτσιας για να χτυπηθεί το λαϊκό κίνημα, να συκοφαντηθεί ο αγώνας της ρήξης και της ανατροπής με την αξιοποίηση των κουκουλοφόρων, των λεγόμενων αντιεξουσιαστών, των ακροδεξιών συμμοριών, των χούλιγκαν. Ηδη εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους, περνάνε στην ανεργία, καθώς οι επιχειρηματίες αναγγέλλουν ότι ίσως δεν ανοίξουν ξανά τα μαγαζιά τους.

Το εργατικό λαϊκό κίνημα ένα συμφέρον έχει: Να πάρει στα χέρια του τον πλούτο της χώρας που τον κατέχουν και τον καρπώνονται τα μονοπώλια. Το ΟΧΙ στην εξουσία των μονοπωλίων, ΝΑΙ στην εργατική λαϊκή εξουσία, να γίνει ΝΑΙ στην κοινωνικοποίηση, την αποδέσμευση και τη μονομερή διαγραφή του χρέους. Είναι η πραγματική επιλογή που δυναμώνει και κάνει αποτελεσματικό, νικηφόρο το κίνημα, ακυρώνει κάθε προσπάθεια μεταμφίεσης του πολιτικού συστήματος, κάθε μορφή προβοκάτσιας, δηλητηριώδους αντικομμουνισμού που έχει στόχο όχι μόνο το ΚΚΕ, αλλά ολόκληρο τον αγωνιζόμενο λαό.

4. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ να κάνει πιο ισχυρή και μαζική τη λαϊκή συμμαχία της εργατικής τάξης, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, εμπόρων, βιοτεχνών, της φτωχής αγροτιάς, να δώσει μεγαλύτερη σημασία στην κοινή δράση με αγωνιστικές νεολαιίστικες και γυναικείες οργανώσεις. Είναι η συμμαχία που έχει ανάγκη ο λαός. Αυτό είναι το καινούριο που γεννιέται, αυτή είναι η προϋπόθεση για να νικηθεί το σάπιο πολιτικό σύστημα και τα κόμματά του, για να διεκδικήσει σαρωτικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία.

Αφετηρία συμμετοχής στην οργάνωση της πάλης είναι οι τόποι δουλειάς, τα εργοστάσια και τα γραφεία στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, είναι οι εργατικές, οι λαϊκές γειτονιές, η φτωχή ύπαιθρος. Εργατικές συνελεύσεις και σωματεία, εργατικές, λαϊκές επιτροπές είναι η βάση του κινήματος πανελλαδικά οργανωμένο με ενιαία κατεύθυνση κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, προς όφελος της εργατικής λαϊκής εξουσίας.
Το ΚΚΕ είναι ακόμα πιο έτοιμο και ώριμο σήμερα να δώσει δύναμη και αποτελεσματικότητα στον αγώνα. Τα μέλη του, τα μέλη της ΚΝΕ, οι φίλοι και ο οπαδοί, οι συνεργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να αναλάβουν ακόμα περισσότερες ευθύνες.
Η θέση του εργάτη, του υπάλληλου, του άνεργου, του συνταξιούχου, του αυτοαπασχολούμενου, του φτωχού αγρότη είναι πλάι στο ΚΚΕ. Πουθενά αλλού!».

    

Η συζήτηση με τους δημοσιογράφους

-- Ολες τις προηγούμενες μέρες, αυτό που ακούγαμε και από τον πρωθυπουργό και όλους τους άλλους, είναι ότι ναι μεν σκληρά τα μέτρα, αλλά αν δεν περάσουν, έρχεται η ασύντακτη χρεοκοπία, που μπορεί να φέρει έως και εμφύλιο. Ενα σχόλιο γι' αυτό το εκβιαστικό δίλημμα; Και επιπλέον, χτες βράδυ, η Ελλάδα σώθηκε; Μπήκαμε σε πορεία εξόδου από την κρίση; Αποκλείστηκε το ενδεχόμενο της ασύντακτης χρεοκοπίας;
-- Καταρχήν όσον αφορά την αδυναμία του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος να αντιμετωπίσει την κρίση, τις παρενέργειες ή αν θέλετε να την αντιμετωπίσει όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, αυτή δεν τη διαπιστώνουμε μόνο εμείς, τη διαπιστώνουν οι ανήσυχες εκθέσεις του ΔΝΤ και της ΕΕ που λένε ότι θα βαθύνει η κρίση στην Ευρωζώνη. Τα σενάρια που έχουν στην ΕΕ να διώξουν εκτός ΕΕ μια σειρά χώρες, όχι μόνο τη μικρή Ελλάδα αλλά και ισχυρότερες. Οι διαβουλεύσεις που γίνονται ανάμεσα σε ορισμένα καπιταλιστικά κράτη της ΕΕ για νέες συμμαχίες με δυνάμεις έξω από την ΕΕ. Η αγωνία που υπάρχει στις ΗΠΑ για την υπερχρέωση...
Και μόνο να διαβάσει κανείς τα δημοσιευμένα ντοκουμέντα του ΝΑΤΟ όπου εκφράζουν πολύ μεγάλη ανησυχία για την οικονομική κρίση και μήπως υπάρξει αλλαγή συσχετισμού δύναμης, αναδιάταξη και καθορίζουν ακόμα και στρατιωτικά μέτωπα και πολεμικά... Ολα αυτά δείχνουν ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να διαχειριστεί την κρίση του όπως πριν.
Αλλωστε, έχουμε ζήσει κι άλλη περίοδο όπου το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την κρίση του, την περίοδο του μεσοπολέμου και τη διαχειρίστηκε μέσω του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Που βεβαίως δεν έγινε για να πουληθούν τα όπλα που κατασκεύαζαν οι πολεμικές βιομηχανίες, δεν γίνεται γι' αυτό ο πόλεμος, αλλά για να λύσουν το πρόβλημα των αγορών και των σφαιρών επιρροής.
Εδώ αποδεικνύεται το εξής, παίρνουν μέτρα και η κρίση βαθαίνει. Αυτό είναι αντικειμενικό γεγονός. Τι στην ουσία επιδιώκει ο κ. Παπαδήμος; Ξέρει ότι ο λαός θα οδηγηθεί σε πλήρη χρεοκοπία. Θέλει να εξασφαλίσει να πάρουν μέχρι δεκάρας οι πιστωτές και οι τράπεζες από τα συμφωνηθέντα από την ελεγχόμενη χρεοκοπία. Φοβάται μη χάσουν και αυτά. Αυτή τη συμφωνία προσπαθεί να προχωρήσει. Θέλει επίσης οι απώλειες, γιατί θα έχουν απώλειες και οι τράπεζες, να γίνει ένας επιμερισμός ζημιάς και εν πάση περιπτώσει να επανεκκινήσει η κερδοφορία στην Ελλάδα, μια κερδοφορία όμως που θα βασίζεται σε μια εργατική δύναμη, σε μια λαϊκή δύναμη η οποία θα ζει πενήντα χρόνια πίσω. Εμείς αυτή τη σωτηρία δεν τη θέλουμε.
Τώρα για τον εμφύλιο. Νομίζω ότι αυτό ο λαός πρέπει να το δει από τη δική του τη σκοπιά με καλό μάτι. Οταν λένε θα γίνει εμφύλιος, αμάν, δείχνει ότι φοβούνται το εργατικό λαϊκό κίνημα, γιατί αυτή τη σαπίλα και την αδυναμία του συστήματος την ξέρουν κι αυτοί, δεν χρειάζεται να τους την πούμε εμείς. Απλώς το φόβο της ανατροπής τους, τον μετατρέπουν στο λαό σε κίνδυνο εμφυλίου πολέμου. Τι δηλαδή έχει να χάσει ο εργάτης, ο φτωχός αγρότης, τα μικρά μαγαζιά από την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων; Τίποτα δεν έχουν να χάσουν. Αντίθετα θα κερδίσουν!
Φοβούνται το κίνημα, και για πρώτη φορά λέγονται όλα αυτά που λέγονται, που βεβαίως λέγονται τρομοκρατικά, αλλά δείχνουν όμως τι φοβούνται. Αρα ο λαός έχει δύναμη να τους σαρώσει. Τον υπολογίζουν, παρά το γεγονός ότι το κίνημα δεν είναι ακόμα τόσο μαζικό, τόσο οργανωμένο, τόσο εύστοχο για να γίνει και αποτελεσματικό.

Στα σκουπίδια το μνημόνιο

-- Από χτες το βράδυ ουσιαστικά έχουμε ένα νέο πολιτικό σκηνικό, αυτό λένε αρκετοί ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο κλίμα ώστε να μην προχωρήσουμε τελικά σε εκλογές...
-- Εγώ δεν μπορώ να μπω στα κεφάλια ούτε του κ. Σαμαρά ούτε του κ. Παπανδρέου, που μάλλον βαίνει προς συνταξιοδότηση... Δεν ξέρω πώς σκέφτονται τα επιτελεία των κομμάτων. Με μία έννοια, νέο πολιτικό σκηνικό υπάρχει. Αλλά πόσο νέο είναι αυτό; Μπορεί να τους ξαναπάρει, να συνεργαστούν μετεκλογικά. Τι θα κάνει ο κ. Σαμαράς, αν έρθει πρώτο κόμμα; Λέω με βάση αυτά που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Λέτε να διστάσει να συνεργαστεί με αυτούς που διέγραψε; Το ΠΑΣΟΚ θα έχει πρόβλημα να συνεργαστεί με τους διαγραμμένους; Αυτά θα τα ξεπεράσουν προκειμένου να διαμορφώσουν μια κυβέρνηση, να εφαρμόσει το μνημόνιο.
Μην ξεχνάτε αυτό που είπαν. Εχουν δεσμευτεί απέναντι στην ΕΕ ότι αυτό το πρόγραμμα, το μνημόνιο, θα το υλοποιήσουν και οι επόμενες κυβερνήσεις. Δηλαδή είναι σαν να λένε στο λαό ότι «κοιτάξτε οι εκλογές είναι κάτι τυπικό, ό,τι και να λέτε, εμείς έχουμε δεσμευτεί»... Καταλαβαίνετε πώς θα πάμε στις εκλογές. Βεβαίως ο λαός πρέπει να πετάξει στα σκουπίδια αυτή τη συμφωνία με την ψήφο του και βεβαίως με την πάλη του, γιατί ψήφος κάθε τέσσερα χρόνια, όσο ριζοσπαστική κι αν είναι, δεν φέρνει την αλλαγή. Καταλαβαίνετε τι τρομοκρατία έχει να γίνει.
Εμείς θα κατέβουμε και θα πούμε ψηφίστε μας για να δυναμώσει το κίνημα ρήξης και ανατροπής, δεν σεβόμαστε κανένα μνημόνιο. Ε, για να δείτε πόσο δημοκρατικό είναι αυτό το αστικό πολιτικό σύστημα που δένει υποτίθεται τα κόμματα, γιατί τον λαό πάει να τον δέσει κυρίως και τα επόμενα χρόνια. Αυτοί που έφυγαν από τα κόμματά τους είπαν ότι θα αγωνιστούν για να ανατραπεί το μνημόνιο; Οχι. Τι θα κάνουνε, διαπραγμάτευση του άρθρου 1, το μισό άρθρο και του 3 το μισό άρθρο; Δεν συζητιέται το μνημόνιο αυτό. Αλλά ο λαός πρέπει να απαντήσει. Η δική μας απάντηση είναι γνωστή.

Να βαθύνει το ρήγμα με ισχυρό ΚΚΕ

-- Το ενδεχόμενο των εκλογών είναι συνεχώς ανοιχτό και το ΚΚΕ τις έχει ζητήσει επανειλημμένα. Σε μία προεκλογική περίοδο, αλλά και στη μετεκλογική φάση, κινητοποιήσεις και απεργίες σπανίζουν. Πώς θα ξεπεράσετε αυτό το εμπόδιο; Και επίσης, μια προεκλογική περίοδος συνεπάγεται μια κομματική συστράτευση. Αυτό δεν εμποδίζει την αναγκαία αγωνιστική ενότητα;
-- Σε μία συνηθισμένη περίοδο, που δεν είναι όπως τώρα, αυτό είναι λογικό. 30 μέρες όλα τα κόμματα - και είναι και αυτό μορφή δράσης - επικοινωνούν με το λαό και κάνουν διάλογο μαζί του. Αυτό δεν είναι κακό και η προεκλογική μάχη είναι κι αυτή μία μορφή πολιτικής δράσης. Εμείς δεν λέμε ότι είναι «η μάχη των μαχών», άλλοι τα λένε αυτά.
Στις σημερινές συνθήκες δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κι εμείς την προεκλογική περίοδο σαν μία περίοδο όπως ήταν το 2009, το 2007, γιατί απολύσεις θα γίνουν, προσπάθεια να υπογραφούν ατομικές συμβάσεις και ο εκβιασμός της εργοδοσίας θα δυναμώνει... Δεν μπορεί εμείς να συμφιλιωθούμε με την ιδέα να κάνουμε προεκλογική περίοδο προσφέροντας στους φτωχούς κουβέρτες, φρυγανιές και μακαρόνια. Επομένως, από τα ίδια τα πράγματα δεν μπορεί να είναι μία συνηθισμένη προεκλογική περίοδος.
Οι θέσεις του ΚΚΕ ενώνουν το λαό. Είναι άλλο πράγμα αυτό που λέμε ότι δεν μπορείς να του επιβάλεις να υιοθετήσει τη θέση σου. Τον ενώνουν ακριβώς διότι, σε τι θα δημιουργηθεί πρόβλημα στους εργάτες όταν πάμε σε έναν τόπο δουλειάς και πούμε την πολιτική μας πρόταση; Ευκαιρία και να γίνει διάλογος. Σίγουρα δεν μπορεί να είναι μια συνηθισμένη προεκλογική περίοδος. Τώρα, πώς θα συνδυαστούν αυτά και από μας εξαρτάται και από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Αλλωστε δεν έχουμε ακόμα και την ημερομηνία των εκλογών. Δεν ξέρουμε ακόμα πότε θα γίνουν και τι θα βρούμε μέχρι τις εκλογές. Μπορεί να πάνε τώρα στο Γιουρογκρούπ και να τους πουν ότι δεν μπορείτε να κάνετε τώρα εκλογές, να τις κάνετε σε έξι μήνες... Γι' αυτό είπα, μία μερική νίκη χτες του λαού, μακάρι να ρίχναμε την κυβέρνηση...
Αλλά να ξεκαθαρίσουμε: Για μερικά κόμματα οι εκλογές είναι το παν. Για μας είναι μια ευκαιρία να γίνει ένα βαθύτερο ρήγμα στο συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων και αυτό το ρήγμα θα σηματοδοτηθεί με τη δύναμη του ΚΚΕ, αλλά και από την άλλη μέρα, πριν καλά καλά κλείσουν οι κάλπες, ο λαός θα πρέπει να είναι στους δρόμους.

Με το ΚΚΕ έχουν πόλεμο

-- Κυρία Παπαρήγα, χτες ο κ. Παπουτσής χαρακτήρισε τα επεισόδια ως έργο των άκρων. Ενα σχόλιό σας θα ήθελα επ' αυτού.
-- Δείχνει τη στόχευση. Πάντως, με το ένα άκρο συνεργάζονται πολύ καλά. Με το άλλο άκρο, αν είμαστε εμείς άκρο, έχουνε πόλεμο. Και ξέρει πάρα πολύ καλά ο κ. Παπουτσής όταν το ΚΚΕ λέει ρήξη και ανατροπή τι εννοεί. Αλλωστε ξέρει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συγκεντρωμένων από την Ομόνοια ως το Σύνταγμα - δεν αναφέρομαι μόνο στην Ομόνοια, όπου εκεί ήταν οι κομμουνιστές - κατέβηκαν αγανακτισμένοι. Οτι αυτοί που ξεκίνησαν την ιστορία, όπως είπε και ο κ. Βενιζέλος, ήταν 50 κουκουλοφόροι.
Μάλιστα στη Βουλή εκείνη την ώρα σκέφτηκα το εξής πράγμα: Θα γίνονταν επεισόδια αν δεν υπήρχε αστυνομία έξω; Γιατί τα επεισόδια θέλουν δύο: Τους προβοκάτορες και τα ΜΑΤ. Θα μπορούσαν οι άνθρωποι αυτοί, οι 50, οι 60, οι 100, οι 150 μπροστά σε εκατό χιλιάδες λαού; Θα τους έπαιρνε ο λαός στο κατόπι. Ηταν και διατεθειμένος ο κόσμος, δεν ήθελε να φύγει από το Σύνταγμα και μάλιστα ήθελε να ανέβει. Αφήστε που δεν χώραγε όλος στο Σύνταγμα, αλλά ήθελε να ανέβει. Οταν έχεις τόσο κόσμο, δεν χρειάζεται καμία περιφρούρηση της Βουλής. Εντάξει γύρω από τη Βουλή, δεν μπορούμε να τους πούμε, όπως σε όλα τα δημόσια κτίρια, υπάρχει μία στοιχειώδης περιφρούρηση... Δεν χρειάζονται όμως όλα αυτά. Αυτοί οι 150 θα φοβόντουσαν, τι θα έκαναν. Βεβαίως όμως χρειάζεται και το κίνημα να αυτοπεριφρουρείται.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ