11 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 11 ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ Επιβεβαιώνονται πλήρως οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ

Οι επιθέσεις με τα αεροπλάνα - βόμβες στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης που στοίχισαν τη ζωή σε περίπου 3.000 ανθρώπους, σηματοδότησαν μια νέα εποχή ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων

Associated Press

Με τη συμπλήρωση χτες των 11 χρόνων από τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη 2001 και τις επιθέσεις στους «δίδυμους πύργους» του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη με χιλιάδες νεκρούς και το Αμερικανικό Πεντάγωνο, που αξιοποιήθηκαν από τους ιμπεριαλιστές για την εξαπόλυση ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων σε όλο τον κόσμο, στο όνομα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, είναι χρήσιμο οι εργαζόμενοι να βγάζουν συμπεράσματα για τις εκτιμήσεις των πολιτικών δυνάμεων από τότε έως σήμερα. Παίρνοντας υπόψη και τα στοιχεία που έχουν βγει από τότε για τις ίδιες τις επιθέσεις στις ΗΠΑ, δηλώσεις όπως αυτή του περιβόητου Πολ Γούλφοβιτς ότι «ακόμη και αν δε γινόταν η 11η Σεπτέμβρη θα έπρεπε να την εφεύρουμε»!!! αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε την αλληλουχία των γεγονότων και τι έλεγε και λέει το ΚΚΕ.

Η έναρξη του αέναου πολέμου τρομοκράτησης των λαών

Λίγες βδομάδες μετά την 11η Σεπτέμβρη ξεκίνησε ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, ακολούθησε το Ιράκ και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις συνεχίζονται όπως η πρόσφατη στη Λιβύη ή η εξελισσόμενη στη Συρία. Ο λεγόμενος «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» ή η «προώθηση της δημοκρατίας» σηματοδότησε μια γενικότερη επίθεση στα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα των λαών και οδήγησε στην παραπέρα προσπάθεια για την καταλήστευση των φυσικών πόρων προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων.
Αν κάτι επιβεβαιώθηκε πλήρως αυτά τα χρόνια είναι μόνο οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ. Οταν τα κόμματα της άρχουσας τάξης στη χώρα μας, το 2001 και μετά ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και διάφοροι δήθεν αριστεροί, ο ΣΥΝ (πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ) έτρεχαν να συνταχθούν με την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» των ΗΠΑ και της ΕΕ, και με το «είμαστε όλοι Αμερικανοί», το ΚΚΕ, ξέροντας τι σημαίνει ιμπεριαλισμός και τα μέσα που αυτός χρησιμοποιεί, έλεγε: «Σημασία έχει να απαντήσουμε στο ερώτημα ποιος είχε το συμφέρον, το κίνητρο να πράξει κάτι τέτοιο. Αν απαντήσουμε σ' αυτό, θα μπορέσουμε να δούμε την προέλευση της ενέργειας». Τη φράση αυτή είχε χρησιμοποιήσει η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, στις 12/9/01, για να υποδείξει τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσει η σκέψη του κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου.

«Βούτυρο στο ψωμί» των ιμπεριαλιστών

Λίγες μέρες μετά, στις 15/9/2001, συνεδρίασε η ΚΕ του ΚΚΕ και σε Απόφασή της, που δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη» στις 18/9/01, αφού σημείωνε τη λύπη της για τα θύματα επισήμαινε: «Τέτοιες ενέργειες, με βάση τη διεθνή πείρα, συνιστούν "βούτυρο στο ψωμί" στους επιτελικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Χρησιμοποιούνται και αξιοποιούνται για να ανοίξει μια νέα σελίδα εγκληματικής επίθεσης κατά λαών, χωρών, λαϊκών κινημάτων, που αντιστέκονται στη "νέα τάξη πραγμάτων" σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Εναντίον εκείνων που διεκδικούν το δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει για το δρόμο εξέλιξης που θα πάρει η χώρα του, υπερασπίζονται τα σύνορα και τα κυριαρχικά τους δικαιώματα».
Επίσης, ανάμεσα σε άλλα, προσέθετε και τα παρακάτω, που έχουν ιδιαίτερη επικαιρότητα, μετά από όσα διαδραματίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Υπογράμμιζε: «Η συμπάθεια απέναντι στα θύματα και το δοκιμαζόμενο αμερικανικό λαό δεν μπορεί και δεν πρέπει να μετατραπεί σε συμπάθεια και ανοχή στην κρατική πολιτική των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που οργανώνουν την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία, δημιουργούν και εκπαιδεύουν τρομοκρατικές ομάδες, ένοπλα μισθοφορικά τμήματα θανάτου, όπως ο UCK στα Βαλκάνια. Σε τέτοιες συνθήκες είναι δύσκολο να βγει στην επιφάνεια ποιος καθοδήγησε την τρομοκρατική αυτή ενέργεια. Η ηγεσία των ΗΠΑ δεν έχει συμφέρον να λάμψει η αλήθεια, αλλά να κυριαρχήσει η υποψία εναντίον των αντιπάλων κρατών και λαών, ώστε να δικαιολογηθούν νέες επιθέσεις και ανομίες τους. Το κύριο ζήτημα που πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή του ελληνικού λαού είναι η απόφαση των ΗΠΑ να κηρύξουν κατάσταση πολέμου, με στόχο ένα σημαντικό αριθμό χωρών και λαϊκών κινημάτων. Ο κίνδυνος είναι ακόμα μεγαλύτερος, καθώς πρέπει να ληφθούν υπόψη μια σειρά από παράγοντες που συνυπάρχουν, όπως:

• Για πρώτη φορά μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η κρίση αγκαλιάζει συγχρονισμένα και τα τρία κέντρα του ιμπεριαλισμού, τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, την Ιαπωνία. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί έχουν οξυνθεί και οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται να ενισχύσουν τη θέση τους ως παγκόσμιου χωροφύλακα, ενώ η ΕΕ διεκδικεί ένα ανάλογο ευρύτερο ρόλο σε διεθνές επίπεδο, πέρα από το ρόλο του χωροφύλακα που κατέχει στη γηραιά ήπειρο.
• Οι στόχοι που οι ΗΠΑ θέτουν στο στόχαστρό τους αφορούν χώρες και περιοχές στρατηγικής σημασίας, όπως είναι το Αφγανιστάν, το Ιράκ και άλλες αραβικές χώρες. Πρόκειται για επιδίωξη να κατακτηθούν ολοκληρωτικά όλοι οι πετρελαϊκοί δρόμοι, να ασκηθεί επιθετική πολιτική από τη μία εναντίον της Ρωσίας, εναντίον άλλων κρατών που προέκυψαν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ, και από την άλλη εναντίον της Κίνας. Επίσης, παραμένει στο ιδιαίτερο στόχαστρό τους η περιοχή της Μέσης Ανατολής.
• Μείζον πρόβλημα, όχι όμως απροσδόκητο, αποτελεί η πρόθυμη συστράτευση της ΕΕ, αλλά και μεγάλης πλειοψηφίας κρατών εκτός του ΝΑΤΟ, στην ενεργοποίηση - για πρώτη φορά μετά την ίδρυση του οργανισμού - του άρθρου 5, με πρόσχημα τη λίστα υποψίας που έχουν κατασκευάσει οι ΗΠΑ. Οι όποιες αντιρρήσεις και επιφυλάξεις εκφράζονται για τη μορφή και τα μέσα της αντεπίθεσης αντανακλούν ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, εκφράζουν όμως και την πίεση που ασκούν οι λαοί για μη συμμετοχή σε άδικους πολέμους.

Η ΚΕ εκτιμά πως βρισκόμαστε μπροστά στην ανάπτυξη ενός ιδιαίτερα επικίνδυνου επιτελικού σχεδίου, που θα βάλει σε κίνδυνο την ασφάλεια, την ειρήνη και τη σταθερότητα σε ευρύτερες περιοχές του πλανήτη μας, με απρόβλεπτες συνέπειες στην πορεία, καθώς θα εμπλακούν ένα μεγάλο μέρος χωρών και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις θα πάρουν πιο ανοιχτή μορφή».

Ενταση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων

Σήμερα, έχει γίνει ακόμα πιο ξεκάθαρο ότι ισχυρότατα μονοπώλια, ιμπεριαλιστικές ενώσεις και ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πλέκονται σ' ένα «κουβάρι» αντιθέσεων και διαπάλης. Μέσα στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού συστήματος οι αστικές τάξεις των χωρών επιδιώκουν συμμαχικούς «άξονες», προχωρούν σε συμμαχίες και συμβιβασμούς, για να επωφεληθούν από τη διαπάλη για τον φυσικό πλούτο και τα μερίδια των αγορών. Και η Ελλάδα βρίσκεται μπλεγμένη σε αυτό το «κουβάρι», όντας ενταγμένη στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Σε ανακοίνωσή του, το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ 21/09/11 με θέμα «Να δυναμώσει η ταξική πάλη κι η αντιιμπεριαλιστική δράση μπροστά στις επικίνδυνες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή μας» υπογράμμιζε χαρακτηριστικά ότι οι επικίνδυνες εξελίξεις «εκτυλίσσονται σε συνθήκες βαθιάς, συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων που αναζητούν δρόμους υψηλής κερδοφορίας. Χαρακτηρίζεται από την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, που σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης εντείνονται, για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των ενεργειακών δρόμων, και μπορεί να οδηγήσουν σε γενικευμένες πολεμικές αναμετρήσεις, ως συνέχεια των ιμπεριαλιστικών πολέμων, που εξαπέλυσαν το προηγούμενο διάστημα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Λιβύης. Ιδιαίτερα σ' αυτήν τη νευραλγική περιοχή μεγαλώνουν οι κίνδυνοι νέων πολεμικών συγκρούσεων, ανάλογα με την αναδιάταξη δυνάμεων στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Οι ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνα, Ρωσία κ.ά., έχουν μπει στο χορό των οξυμένων ανταγωνισμών με συμφωνίες - συμμαχίες για τη μοιρασιά της λείας του τεράστιου πλούτου και των ενεργειακών αποθεμάτων της περιοχής. Η σύγκρουση μπορεί στον ένα ή άλλο βαθμό να "αγκαλιάσει" ολόκληρη την περιοχή (Ανατολική Μεσόγειο, Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, Περσικό Κόλπο, Βαλκάνια, Κασπία)».
Και τόνιζε: «Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι οι εξελίξεις αναδεικνύουν την αναγκαιότητα αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών προς όφελος των εργαζομένων και μέσα από την αμοιβαία συνεργασία των λαών. Προϋπόθεση γι' αυτή την προοπτική είναι να περάσει η εξουσία στα χέρια των λαών, για να ανοίξει ο δρόμος στην κοινωνικοποίηση του φυσικού πλούτου, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, που πρέπει να γίνουν λαϊκή περιουσία, κι η οικονομία να αναπτύσσεται με κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκό έλεγχο».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ