ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΤΡΟΪΚΑ Νέες εφιαλτικές ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις

Αμείλικτα τα επιτελεία της πλουτοκρατίας, θέλουν εργάτες να δουλεύουν όποτε και όσο συμφέρει τον εργοδότη

Δεν πρόφτασαν να ανακοινώσουν τα νέα μέτρα που λεηλατούν τις συντάξεις και τα επιδόματα, και ενώ δεν έχει ακόμα στεγνώσει το μελάνι από την Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία κατακρεουργήθηκαν οι μισθοί και οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, και κυβέρνηση και τρόικα βάζουν μπροστά νέο πακέτο ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις.

Στο στόχαστρο αυτή τη φορά - σύμφωνα με δημοσιεύματα που είναι ολοφάνερο ότι αποτελούν σκόπιμη διαρροή της κυβέρνησης - μπαίνουν η πενθήμερη εργασία, το ύψος των αποζημιώσεων για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια, η αποζημίωση λόγω συνταξιοδότησης, αλλά και ο σταθερός ημερήσιος χρόνος απασχόλησης που γίνεται στην κυριολεξία «λάστιχο».
Βασική επιδίωξη των νέων σχεδίων είναι η απόλυτη προσαρμογή των εργαζομένων και του χρόνου εργασίας τους στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Ο εργάτης δεν έχει δικαίωμα ούτε στη σταθερή εργασία, ούτε στο σταθερό ημερήσιο χρόνο. Πρέπει να είναι «διαθέσιμος» ανά πάσα στιγμή για να υπηρετήσει τις αυξομειώσεις της παραγωγής. Αυτό ακριβώς υπηρετούν διατυπώσεις του τύπου «αύξηση της ευελιξίας των προγραμμάτων εργασίας με αποσύνδεση του χρόνου απασχόλησης του εργαζόμενου από το ωράριο λειτουργίας της επιχείρησης»! Ταυτόχρονα, προωθείται η μεγαλύτερη «κινητικότητα» των εργαζομένων στην αγορά εργασίας, δηλαδή η αξίωση του κεφαλαίου να απολύει με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος (μείωση αποζημιώσεων) και να ανακυκλώνει την εργατική δύναμη κατά το δοκούν και όσο γίνεται πιο φθηνά.
Πρόκειται για ανατροπές υπαγορευμένες όλες από την υπεράσπιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων και γι' αυτό διακηρυγμένες εδώ και χρόνια στα κείμενα και τις αποφάσεις της ΕΕ. Είναι τεράστιο το θράσος της κυβέρνησης να βγαίνει και να μιλά δήθεν για «τελευταία μέτρα» (σ.σ. αναφερόμενη σε αυτά που μες στο φθινόπωρο θα περάσουν από τη Βουλή) όταν τα συρτάρια της είναι γεμάτα σχέδια με εφιαλτικές συνέπειες για τη ζωή των εργαζομένων. Το σμπαράλιασμα κάθε έννοιας σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, το τσάκισμα της σωματικής και ψυχολογικής υγείας των εργαζομένων, η διάλυση κάθε οικογενειακού προγραμματισμού είναι μερικές μόνο από τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχουν τα νέα σχέδια για τους εργαζόμενους. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αναμονή και «διαλόγους», όπως οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες συνιστούν στους εργαζόμενους. Είναι ζήτημα επιβίωσης για τους εργάτες η οργάνωση και πάλη με το ΠΑΜΕ, η άμεση κλιμάκωση της πάλης μέσα από γενική απεργία, ενάντια στην πολιτική διαχείριση της κρίσης με στόχο τη διάσωση του κεφαλαίου.

Σημαδεύουν το 5νθήμερο

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το περιεχόμενο των οποίων επιβεβαιώνουν και τα στελέχη της κυβέρνησης, εξετάζεται η κατάργηση του πενθήμερου, μιας από τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης πριν περίπου 30 χρόνια, και η επαναφορά της 6ήμερης εργασίας σε όσους μισθωτούς είχαν κατοχυρώσει 5νθήμερο.
Νέα ανατροπή σχεδιάζεται και στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με την οποία θα εξασφαλίζεται για τις επιχειρήσεις η δυνατότητα να αυξομειώνουν το χρόνο εργασίας και να διαμορφώνουν ωράρια υπερ-απασχόλησης και υπο-απασχόλησης σε εβδομαδιαία, ακόμα και σε ημερήσια βάση, χωρίς μάλιστα τους χρονικούς περιορισμούς που υπάρχουν μέχρι τώρα, 9μηνα κ.λπ. (περίοδοι αναφοράς). Και κυρίως, χωρίς να υπάρχει γι' αυτές πρόσθετο κόστος (αποζημιώσεις υπερωριών). Και βέβαια το κεφάλαιο απαιτεί η εφαρμογή της μεγαλύτερης ευελιξίας να γίνεται χωρίς κανέναν έλεγχο - έστω και τυπικό - δηλαδή να φύγουν από τη μέση «οι γραφειοκρατικοί περιορισμοί», όπως λένε τις γνωστοποιήσεις προς το ΣΕΠΕ, τις εγκρίσεις των υπερωριών ή τις σχετικές συμφωνίες με τους εργαζόμενους.

Νέα μείωση στις αποζημιώσεις λόγω απόλυσης

Μετά τη μείωση κατά 50% των αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης με το νόμο 3863 πριν δύο χρόνια, με τον οποίο θεσμοθετήθηκε ο χρόνος προειδοποίησης, τώρα κυβέρνηση και κεφάλαιο επανέρχονται και σχεδιάζουν τη μείωση ή και την κατάργηση οποιουδήποτε χρόνου προειδοποίησης. Ετσι περνάμε στην απευθείας απόλυση του εργαζόμενου με μειωμένη αποζημίωση κατά 50% σε σχέση με αυτό που ισχύει, αφού θεωρούν ότι ο χρόνος προειδοποίησης για την απόλυση υπαλλήλων από 4 έως 6 μήνες για τους εργαζόμενους άνω των 10 ετών θεωρείται πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα! Δεν αποκλείεται μάλιστα η αποζημίωση των υπαλλήλων να μειωθεί εκ νέου στο ύψος της αποζημίωσης των εργατοτεχνιτών, αντί για αύξηση της αποζημίωσης των τελευταίων σε περίπτωση απόλυσης στο ύψος των υπαλλήλων, όπως ζητάνε τα συνδικάτα. Πρόκειται για μέτρο που στην κυριολεξία θα δώσει νέα ώθηση στις απολύσεις και θα γιγαντώσει την ανεργία, για την οποία δήθεν κόπτεται η συγκυβέρνηση.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και ο σχεδιασμός για περικοπή στην αποζημίωση που λαμβάνουν μισθωτοί σε περίπτωση συνταξιοδότησης που σήμερα ανέρχεται στο 40% έως 50% της αποζημίωσης που ισχύει και στην περίπτωση απόλυσης.
Τα νέα αντεργατικά σχέδια όχι μόνο ήταν σε γνώση της κυβέρνησης, αλλά ήδη έχουν γίνει αντικείμενο συζητήσεων στα αρμόδια υπουργεία. Σύμφωνα με πηγές των υπουργείων Οικονομικών και Εργασίας, τα ζητήματα αυτά «περιλαμβάνονται σε σχετικό κείμενο» και «έχουν τεθεί κατά καιρούς από τα τεχνικά κλιμάκια της τρόικας στο περιθώριο των συζητήσεων». Οι ίδιες πηγές από το υπουργείο Εργασίας δεν έχουν αντίρρηση «να ανοίξουν νέα κεφάλαια στις εργασιακές σχέσεις»... τώρα, γιατί πρέπει πρώτα να «ολοκληρωθεί η εφαρμογή των πρόσφατων αλλαγών και να αποτιμηθούν τα αποτελέσματά τους στην αγορά εργασίας». Και απ' ό,τι φαίνεται αυτή είναι και η μοναδική διαφορά που «χωρίζει» κυβέρνηση και τρόικα! Με δυο λόγια η κυβέρνηση γνωρίζοντας την κατάσταση εκτιμά ότι δε συμφέρει αυτή τη στιγμή να ανοίξει και άλλο μέτωπο, αλλά τα μέτρα αυτά να προωθηθούν αφού τελειώσουν με τους σχεδιασμούς τους για τις συντάξεις και τα επιδόματα.

    

Στο προσκήνιο ξανά η «Εκθεση Σέρκας»

Το θερμοκήπιο που εκκολάπτονται οι νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις είναι οι οδηγίες που διαμορφώνονται διαχρονικά στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Οδηγία για το Χρόνο Εργασίας, με την οποία έγινε προσπάθεια να αποκτήσει καθολική ισχύ το 65ωρο - έως 78ωρο (σε πενθήμερη και εξαήμερη εργασία, αντίστοιχα).
Το σχετικό κείμενο όπως είχε κατατεθεί στην Επιτροπή Διαβούλευσης της ΕΕ την άνοιξη του 2009 (βασισμένο στη γνωστή «Εκθεση Σέρκας» που από το 2005 είχαν σπεύσει να στηρίξουν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ) προέβλεπε:

• Τη διατήρηση της ρήτρας «opt out». Σύμφωνα με αυτήν, ο εργοδότης αποκτά το δικαίωμα με ατομικές διαπραγματεύσεις να απασχολεί τον εργαζόμενο περισσότερες από 48 - κατά μέσο όρο - ώρες τη βδομάδα. Θα μπορεί έτσι να διαμορφώνει ωράρια εργασίας που θα ξεπερνούν τις 65 ώρες εβδομαδιαίως (13 ώρες τη μέρα), αφού το μόνο που θα τον δεσμεύει είναι να δίνει στον εργαζόμενο ένα 11ωρο ανάπαυσης το 24ωρο ανάμεσα σε δυο περιόδους εργασίας.
• Τη διάκριση του χρόνου εργασίας, ο οποίος «σπάει» οριστικά σε «ενεργή» και «ανενεργή» περίοδο. Η «ενεργός» περίοδος, δηλαδή ο χρόνος κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα λογαριάζεται ως εργάσιμος χρόνος. Αντίθετα, η «ανενεργός» περίοδος, ο χρόνος δηλαδή κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα παραμένει σε επιφυλακή για να προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα θεωρείται χρόνος ξεκούρασης και άρα δε θα πληρώνεται.
• Την επέκταση στους 12 μήνες της περιόδου αναφοράς στην περίπτωση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Οι εργοδότες θα μπορούν, στη διάρκεια ενός έτους, να εναλλάσσουν μεγάλες περιόδους υπεραπασχόληση (13ωρα) και υποαπασχόλησης, επιβάλλοντας και μ' αυτόν τον τρόπο ντε φάκτο το 65ωρο - 78ωρο.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ