Με πείσμα και αισιοδοξία στη μάχη για ισχυρό ΚΚΕ

Να βγάλει η κάλπη ακόμη πιο ισχυρό το ΚΚΕ, για να γίνει πανίσχυρο το αντίπαλο δέος, το εργατικό - λαϊκό κίνημα που θα σηκώσει ασπίδα στον πόλεμο του κεφαλαίου, που θα αντεπιτεθεί διεκδικώντας ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας

Την περασμένη Τρίτη, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε συνέντευξη Τύπου παρουσίασε την πρόταση του ΚΚΕ μπροστά στις εκλογές της 17ης Ιούνη, θέτοντας το πραγματικό δίλημμα που μπαίνει μπροστά στο λαό και ως κριτήριο ψήφου: Το ερώτημα, είπε, είναι πώς θα βρεθεί ο λαός την επόμενη μέρα. Το πραγματικό δίλημμα είναι: Αντεπίθεση του λαϊκού κινήματος ή εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων;Το δίλημμα τέθηκε με την επισήμανση ότι «εμείς οι κομμουνιστές είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε την αλήθεια στο λαό, ώστε να προετοιμασθεί και να οργανώσει την αντεπίθεσή του, με σχέδιο, με πρόγραμμα ρήξης και ανατροπής».
Γιατί βάζουμε με τέτοια έμφαση αυτά τα ζητήματα μπροστά στην εργατική τάξη και στο λαό; Γιατί το πραγματικό πρόβλημα είναι η κρίση στην Ελλάδα και στην ΕΕ που βαθαίνει. Ηδη το ΚΚΕ έχει προειδοποιήσει ότι φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στο πλαίσιο του συστήματος και της ΕΕ δεν μπορεί να υπάρξει. Γι' αυτό και η εκτίμηση ότι όποια κυβέρνηση και αν σχηματισθεί μετά τις εκλογές, όχι μόνο δεν πρόκειται να ανακόψει την επιδείνωση της θέσης των λαϊκών στρωμάτων, αλλά θα κλιμακώσει την επίθεση στο εισόδημα και στα δικαιώματα της πλειοψηφίας των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, με άλλοθι ορισμένα ψίχουλα σε ομάδες ακραίας φτώχειας, που και αυτά θα εξανεμισθούν απ' τις γενικότερες συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής.

Eurokinissi

Καμία κυβέρνηση, ούτε της ΝΔ ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οικουμενική ή και συνεργασίας με γειτονικές ή συγγενικές δυνάμεις, δεν πρόκειται να σώσει το λαό από τα βάσανα μιας ελεγχόμενης ή μη ελεγχόμενης πτώχευσης. Ο λαός πρέπει να πάρει την υπόθεση στα δικά του χέρια, στο χώρο δουλειάς και στη γειτονιά, αν δε θέλει να μετατραπεί σε παθητικό μοιρολάτρη, με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο.

Αβέβαιο το μέλλον της Ευρωζώνης

Η Αλέκα Παπαρήγα με βάση τις εξελίξεις που ολοένα επιδεινώνονται για το λαό σημείωσε τα εξής:
«Σε μια περίοδο που το μέλλον της σημερινής Ευρωζώνης είναι αβέβαιο, ανεξάρτητα απ' τις θυσίες του ελληνικού λαού, η επόμενη κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει δύο ενδεχόμενα:
α) Της επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης εντός Ευρωζώνης, με τους πιστωτές, που οδηγεί σε νέο "κούρεμα" αλλά και νέο σκληρό μνημόνιο. Δεν υπάρχει δανειακή σύμβαση χωρίς μνημόνιο μέτρων που εξειδικεύουν τις στρατηγικές αντιλαϊκές κατευθύνσεις της σημερινής ΕΕ, δηλαδή της υπαρκτής ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας και όχι των φαντασιώσεων της "Ευρώπης των εργαζομένων", με τις οποίες εξαπατά ο ΣΥΡΙΖΑ.
β) Της ώθησης σε έξοδο απ' την Ευρωζώνη με ανοιχτό το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης κρατικής χρεοκοπίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήδη υπάρχει μερική εσωτερική στάση πληρωμών του Δημοσίου σε σχέση με σειρά υποχρεώσεων, καθώς και την κατάσταση στην οποία έχουν οδηγηθεί τα ασφαλιστικά ταμεία.

Ούτε η κινδυνολογία ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ούτε ο εφησυχασμός του ΣΥΡΙΖΑ, που προβάλλει τη διαπραγματευτική του ικανότητα και το νέο γαλλικό αέρα του Ολάντ, μπορούν να κρύψουν την προοπτική επιδείνωσης της ζωής του λαού σε συνθήκες βαθιάς κρίσης. Η στάση του Ολάντ απέναντι στον ελληνικό λαό για την ανάγκη να τηρηθούν οι δεσμεύσεις προς την ΕΕ είναι διδακτική.Τελευταία, ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται και την αμερικανική πολιτική του Προέδρου Ομπάμα. Μια απλή ματιά στην έκρηξη της ανεργίας και της φτώχειας στις ΗΠΑ, που προκαλεί τη θολή λαϊκή διαμαρτυρία, αρκεί για να βγάλει κανείς συμπεράσματα. Προκαλεί όμως εντύπωση η προβολή της "αντιγερμανικής" ρητορικής του απ' τα μεγάλα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, η οποία συνοδεύεται από έλλειψη κατηγορηματικής δέσμευσης ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας κατά της Συρίας και του Ιράν στο κυβερνητικό πρόγραμμα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενα πρόγραμμα που δε θέτει επίσης σαν σαφείς κυβερνητικούς στόχους την κατάργηση της στρατηγικής συμφωνίας με το Ισραήλ και την έξοδο από το ΝΑΤΟ».

Να σηκώσει ανάστημα ο λαός

Και βεβαίως αναφέρθηκε στη διέξοδο για το λαό επισημαίνοντας: «Η σωτηρία για το λαό προϋποθέτει να σηκώσει το ανάστημά του, να σταθεί με περηφάνια απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση, όχι σαν ζήτουλας, να γράψει στις σημαίες της πάλης του τη διεκδίκηση των σύγχρονων ρεαλιστικών κοινωνικών αναγκών που ανταποκρίνονται στον πλούτο που παράγεται. Τίποτα λιγότερο απ' αυτό.
Προϋπόθεση για την αντεπίθεση την επόμενη μέρα είναι:

• Η οργάνωση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Η σύγκρουση πρόσωπο με πρόσωπο με τον κεφαλαιοκράτη, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο μεγάλο κατάστημα.
• Η προώθηση της λαϊκής συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη, τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες.
• Η προετοιμασία του λαού για την αντιμετώπιση όλων των ενδεχομένων και πρώτα απ' όλα του ενδεχόμενου της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, για να παρθούν όλα αυτά τα μέτρα που χρειάζονται ώστε ο λαός να σταθεί όρθιος, να αντιμετωπίσει στην πράξη τη μαζική πτώχευση και εξαθλίωση.
• Είναι η δραστική αλλαγή συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, η αποπομπή μέσα από μαζικές διαδικασίες των εργοδοτικών και συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, που αποτελούν στηρίγματα της αντιλαϊκής πολιτικής».

Βεβαίως, τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων υπόσχονται ανακούφιση μετά τις εκλογές και φιλολαϊκή διέξοδο σε ένα μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Παρά τις επιμέρους διαφορές τους, οι οποίες εκτός των άλλων είναι απαραίτητες για να στηθεί το σκηνικό του νέου διπολισμού, βλέπουμε ότι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ τονίζουν ότι θα παραλάβουν «καμένη γη», θα αποφύγουν τις μονομερείς συγκρούσεις με την ΕΕ και ότι θα απαιτηθούν υπομονή και θυσίες του λαού για να έρθει αργότερα η έξοδος απ' το τούνελ.Προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα συνεχούς μείωσης των λαϊκών προσδοκιών και των απαιτήσεων, να πείσουν το λαό πως το μόνο που μπορεί να επιλέξει είναι τους καλύτερους δυνατούς όρους για τη νέα σφαγή των δικαιωμάτων του, να διαλέξει το δήθεν «μικρότερο κακό».
Η λογική του «μικρότερου κακού» είναι δοκιμασμένη, τελικά βρήκε το λαό σε μικρότερη σχετικά ετοιμότητα μόλις αντιμετώπισε τον εφιάλτη της εξαθλίωσής του, της βαθιάς κρίσης και της υπερχρέωσης του κράτους.
Να γιατί τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Οποια κυβέρνηση και αν σχηματισθεί, ανεξάρτητα από τα συνθήματά της, τελικά θα συμμορφωθεί με τις δεσμεύσεις της ΕΕ και τις κατευθύνσεις των μονοπωλίων, που απαιτούν:
-- Φθηνότερη εργατική δύναμη, ανάπτυξη με λιτότητα, για να μπορέσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι της ΕΕ να ανταγωνισθούν ομίλους της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας, με τους μισθούς πείνας.
-- Δημοσιονομική σταθερότητα σε βάρος του λαού, συγκράτηση του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος κάθε κράτους - μέλους για να θωρακισθεί το ευρώ, χωρίς να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο. Ο νέος άνεμος Ολάντ - Ομπάμα σημαίνει νέα κρατικά πακέτα υπέρ των μονοπωλίων και νέα χρέη που θα πληρώσει ο λαός.
-- Ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, μέσω της οποίας ελέγχει σήμερα, για παράδειγμα, η "Ντόιτσε Τέλεκομ" τον ΟΤΕ και η "Χόχτιφ" το Αεροδρόμιο των Σπάτων ("Ελ. Βενιζέλος").
-- Κοινοτικές ποσοστώσεις και δεσμεύσεις που αφορούν το παρόν και το μέλλον της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής, π.χ., οι ποσοστώσεις για τη ζάχαρη και το γάλα».

Κριτήριο και η εξωτερική πολιτική

Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ είναι το μόνο Κόμμα που μπροστά στον ελληνικό λαό προβάλλει και συνδέει τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής με την εσωτερική κατάσταση, αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα και αυτά να αποτελέσουν κριτήριο ψήφου για τους εργαζόμενους.
Αλλωστε, οι εξελίξεις στην Ελλάδα δεν μπορούν να εξεταστούν απομονωμένα από τις εξελίξεις που υπάρχουν στον κόσμο και ιδιαίτερα αυτές που αφορούν στην ευρύτερη περιοχή μας. Σ' αυτήν (Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειος, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Καύκασος), όπου υπάρχει σημαντικός ενεργειακός πλούτος και η οποία αποτελεί «πέρασμα» των πρώτων υλών από την Κεντρική Ασία, την Κασπία, τη Μέση Ανατολή, τόσο προς τη Δύση, όσο και προς τις γοργά ανερχόμενες δυνάμεις της Ασίας (Κίνα, Ινδία κ.ά.), εκτυλίσσονται σοβαρές, επικίνδυνες εξελίξεις, που χαρακτηρίζονται από την ένταση των αντιθέσεων ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Ισχυρότατα μονοπώλια, ιμπεριαλιστικές ενώσεις και ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πλέκονται σ' ένα «κουβάρι» αντιθέσεων και διαπάλης. Μέσα στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού συστήματος οι αστικές τάξεις της περιοχής επιδιώκουν συμμαχικούς «άξονες», προχωρούν σε συμμαχίες και συμβιβασμούς, για να επωφεληθούν από τη διαπάλη για το φυσικό πλούτο και τα μερίδια των αγορών.
Στη διαπάλη χρησιμοποιούνται ο ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ, αστυνομικά και στρατιωτικά σώματα της ΕΕ, οι στρατιωτικές βάσεις, οι μεγάλοι ναυτικοί στόλοι, ενώ αξιοποιούνται πλέον διάφορα προσχήματα, όπως η «πάλη με την τρομοκρατία» και η «υπεράσπιση των μειονοτήτων», τα μεταναστευτικά ρεύματα που προκαλούν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και επεμβάσεις, η εξαθλίωση και η φτώχεια που γεννάει ο καπιταλισμός κ.ά.
Το ερώτημα είναι: Ποια πρέπει να είναι η θέση της χώρας μας σ' αυτές τις εξελίξεις; Τι συμφέρει την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα;
Σήμερα βλέπουμε πως η χώρα μας συμμετέχει στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης και όχι των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού. Είναι ψευδής η εντύπωση, που ως τώρα καλλιεργούσαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και στην οποία έχουν προσχωρήσει και τα άλλα κόμματα - «Ανεξάρτητοι Ελληνες», ΔΗΜΑΡ - ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ μπορούν να εγγυηθούν την ειρήνη, την ασφάλεια του ελληνικού λαού, των άλλων λαών της περιοχής και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Είναι εξίσου παραπλανητικές οι πρόσφατες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για κάποια αντικατάσταση του ΝΑΤΟ και των στρατιωτικών δομών της ΕΕ στο μέλλον με ένα άλλο ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας και μείωσης των εξοπλισμών. Πολύ περισσότερο, είναι κοροϊδία, γιατί είναι γνωστό ότι η ΕΕ θεωρεί το ΝΑΤΟ βασικό πυλώνα για την ασφάλεια και άμυνα των χωρών - μελών. Φιλολαϊκή απάντηση στα λεγόμενα «εθνικά ζητήματα» δεν μπορεί να δοθεί μέσα σ' αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς!
Να γιατί λέμε: «Με το ΚΚΕ πρωταγωνιστής ο λαός, χωρίς τα δεσμά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με τον πλούτο στα χέρια του».

Ριζοσπαστική γραμμή πάλης

Βεβαίως, το Κόμμα μας απέναντι στη λογική της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ μετεκλογικά θα συνεχίσει και θα εξειδικεύσει τη γραμμή πάλης, που περιέχει ριζοσπαστικούς στόχους, όπως:
1. Καταγγελία δανειακής σύμβασης - μνημονίου.
2. Πλήρης - σταθερή εργασία.
3. Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια, αποκλειστικά δημόσια καθολική Κοινωνική Ασφάλιση.
4. Φορολογία διανεμόμενων και αδιανέμητων κερδών με 45%, κατάργηση αφορολόγητων αποθεματικών και του ειδικού καθεστώτος των εφοπλιστών, εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του μεγάλου κεφαλαίου για εισφοροδιαφυγή και φοροδιαφυγή. Αφορολόγητο στη λαϊκή οικογένεια έως 40.000 ευρώ, όπου πρέπει να υπολογίζονται επιπλέον 5.000 ευρώ για κάθε παιδί.
Αλλωστε, έχει συγκεκριμένους επεξεργασμένους στόχους πάλης για όλα τα ζητήματα που αφορούν στις ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Εχει επίσης επεξεργασμένους στόχους πάλης και στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Αλλά διαφοροποιείται από όλα τα άλλα κόμματα γιατί αγωνίζεται για μια Ελλάδα που δε θα έχει δεσμεύσεις στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών ενώσεων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αυτό μπορεί να το εγγυηθεί στον ελληνικό λαό μόνο μια εργατική - λαϊκή εξουσία! Για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, που θα ανοίξει το δρόμο γι' αυτήν την εξουσία αγωνίζεται το ΚΚΕ.
Με αυτήν την προοπτική το ΚΚΕ πρωτοστατεί στην πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, για:

• Να κλείσουν τώρα οι στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ
• Να φύγουν τα πυρηνικά όπλα
• Να γυρίσουν πίσω τα ελληνικά στρατεύματα
• Να μην υπάρξει καμία εμπλοκή του λαού μας στους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που ετοιμάζονται.

Οσο πιο ισχυρό βγει το ΚΚΕ απ' αυτές τις εκλογές, τόσο μεγαλύτερη θα 'ναι η δύναμη που θα έχει ο λαός μας, ώστε:

• Να μη συρθεί στους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που ετοιμάζονται σε βάρος της Συρίας και του Ιράν και οι οποίοι θα έχουν τραγικές συνέπειες.
• Να μην περάσει η παραχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, η διχοτόμησή του και η εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας από τα ενεργειακά ιδιωτικά μεγαθήρια.
• Να μην περάσει η χρησιμοποίηση των μειονοτικών ζητημάτων από ΝΑΤΟ - ΕΕ σε βάρος άλλων λαών και σε βάρος της χώρας μας στη Θράκη και στη Μακεδονία.
• Να μην περάσει μια νέα παραλλαγή του επικίνδυνου «σχεδίου Ανάν» για την Κύπρο.

Με το ΚΚΕ μπροστά

Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να σκέφτονται όλα τα παραπάνω ζητήματα για την επομένη των εκλογών. Να έχουν καθαρό πως μόνο ένα οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα με το ΚΚΕ μπροστά, ισχυρό, μπορεί να εγγυηθεί ότι η θέση των εργαζομένων δε θα γίνει χειρότερη, ότι θα δυναμώνει το ρεύμα ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής, η προοπτική για άλλη πολιτική και δρόμο ανάπτυξης. Και αυτά αποτελούν το πραγματικό κριτήριο ψήφου.
Απ' αυτό προκύπτει η αναγκαιότητα να βγάλει η κάλπη ακόμη πιο ισχυρό το ΚΚΕ, για να γίνει πανίσχυρο το αντίπαλο δέος, το εργατικό - λαϊκό κίνημα που θα σηκώσει ασπίδα στον πόλεμο του κεφαλαίου, που θα αντεπιτεθεί διεκδικώντας ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, που θα συγκρουστεί για να ανατρέψει στην πορεία το σάπιο σύστημα. Αλλά αυτός ο δρόμος απαιτεί ολόπλευρο δυνάμωμα του ΚΚΕ και εκλογικό. Είναι ευθύνη και καθήκον για το σήμερα και το αύριο των εργαζομένων.
Με πείσμα και αισιοδοξία μπορούμε να στείλουμε μήνυμα ελπίδας ότι ο λαός θα είναι στο προσκήνιο, θα γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων από τις 18 Ιούνη. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, που λέει καθαρά ότι την επόμενη μέρα των εκλογών θα βρεθεί στο δρόμο της οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης, της ισχυροποίησης του εργατικού κινήματος και της λαϊκής συμμαχίας στην προοπτική για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία, είναι που θα κρίνει τη θέση στην οποία θα βρεθεί ο λαός την επόμενη μέρα.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ