«ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» Προστάτες του καπιταλισμού και βούρδουλας για τους αγώνες του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

Το πραγματικό πρόσωπο της «Χρυσής Αυγής» αποκαλύφθηκε μπροστά στα μάτια του λαού με τον πλέον εμφαντικό τρόπο. Από το βράδυ της 6ης Μάη μέχρι και παραμονές των εκλογών της 17ης Ιούνη, το ναζιστικό - φασιστικό μόρφωμα έδειξε με διάφορους τρόπους ποιος είναι ο ρόλος του. Είναι ταγμένοι προστάτες του καπιταλιστικού συστήματος. Προστάτες των αφεντικών και εχθροί του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Είναι το μαστίγιο ενάντια στους αγώνες του λαού τώρα που η κρίση βαθαίνει. Οι επιθέσεις της «Χρυσής Αυγής» στο ΚΚΕ ήταν στην ημερήσια διάταξη της προεκλογικής της εκστρατείας. Οι υμνητές του Χίτλερ χτυπώντας το ΚΚΕ θέλουν να ακρωτηριάσουν την οργάνωση, την αντεπίθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος για να ανατρέψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα και να πάρει την εξουσία στα χέρια του ο ίδιος ο λαός.

Στην περίπτωση της «Χρυσής Αυγής» δεν είναι αρκετό να περιοριστούμε στο χαρακτηρισμό «εθνικιστική οργάνωση» που δίνει η ίδια για τον εαυτό της, όπως επαναλαμβάνουν τα στελέχη της και ο αρχηγός τους. Στη βάση των πολιτικοϊδεολογικών αντιλήψεων της «Χρυσής Αυγής» και ταυτόχρονα αντλώντας στοιχεία από την ιστορία του διεθνούς κινήματος, είναι φως φανάρι ότι η «Χρυσή Αυγή» είναι μια εθνικοσοσιαλιστική/φασιστική οργάνωση. Η επιλογή της να μην αυτοπροσδιορίζεται ως τέτοια αποτελεί μια κίνηση τακτικής, για ευνόητους λόγους. Ας δούμε μερικά στοιχεία.

1. Η ακραία εθνικιστική ιδεολογία της «Χρυσής Αυγής» με την πρόταξη του έθνους ως «ανώτερης πνευματικής εκδήλωσης» της φυλής και του κράτους ως στοιχείου που σταθεροποιεί και αναπτύσσει το έθνος. Η προβολή του ελληνικού έθνους ως υπεράνω όλων - χαρακτηριστικό το: «Πάνω απ' όλα για μας είναι το Ελληνικό Αίμα». Εξ ου και το σύνθημά τους που ακουγόταν διαρκώς στην προεκλογική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη την περασμένη Τετάρτη «Αίμα - τιμή - Χρυσή Αυγή».

2. Τα ιδεολογήματα για την πραγμάτωση μιας «Μεγάλης Ελλάδας», σε συνδυασμό με τις επιθετικές, τυχοδιωκτικές θέσεις σε μια σειρά μέτωπα της εξωτερικής πολιτικής (Βόρεια Ηπειρος, Μακεδονία, Θράκη, κ.τ.λ.). Ο Ν. Μιχαλολιάκος στην ίδια συγκέντρωση στις 13 Ιούνη είπε για την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη που «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα 'ναι, αν ευνοήσουν οι συνθήκες».

3. Η αντι-πλουτοκρατική συνθηματολογία, με αιχμή τόσο προς το εσωτερικό της χώρας, όσο και προς το διεθνές τραπεζικό σύστημα, χωρίς όμως να θίγεται το δικαίωμα ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής. Θυμίζουμε, άλλωστε, ότι η «Χρυσή Αυγή» στη «Χαλυβουργία» στο Βόλο καλούσε τους εργάτες να μην προχωρήσουν σε απεργία και να μην ενωθούν με τους συναδέλφους τους του Ασπρόπυργου, λέγοντας πως πρέπει να κάνουν ό,τι τους λέει το αφεντικό, δηλαδή 400 - 500 ευρώ μηνιάτικο, άθλιες συνθήκες εργασίας και να ζουν στην πείνα οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους. Τότε τρομοκρατούσαν τους εργάτες για να μην απεργήσουν. Το έχουν κάνει και με τους ναυτεργάτες, θα το κάνουν και στο μέλλον.

4. Η μη αναγνώριση της εργατικής τάξης ως αυτοτελούς κοινωνικού υποκειμένου και ο συνεπαγόμενος αντικομμουνισμός ως συστατικό στοιχείο της ιδεολογίας. Σημαία τους είναι η αντικομμουνιστική προπαγάνδα της άρχουσας τάξης περί «Στάλιν», «γκούλαγκ», «σφαγών Αρμενίων», «μπολσεβίκων προδοτών» και άλλα ανιστόρητα που εκπορεύονται από ...ευαγή - γνωστά για την αντικομμουνιστική τους δράση - ιδρύματα, όπως το Γέιλ, αλλά και την επίσημη αντικομμουνιστική ιδεολογία της ΕΕ. Είπε ότι «γίνονται τηλεοπτικές εκπομπές αλλά κανένας δε βρίσκει το θάρρος να ρωτήσει το ΚΚΕ για την αποκατάσταση του Στάλιν, για τα εγκλήματα του Στάλιν», αναπαράγοντας όλες τις αθλιότητες με τις οποίες το ΚΚΕ χτυπήθηκε με λύσσα και μανία από τον αστικό Τύπο, διάφορους μηχανισμούς και τα αστικά κόμματα.

5. Η αναζήτηση ενός φυλετικού εχθρού, καταρχάς στο εσωτερικό της χώρας, που ευθύνεται για μια σειρά άμεσα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων (Εβραίοι στη ναζιστική Γερμανία, σκουρόχρωμοι και μαύροι μετανάστες στη σημερινή Ελλάδα). Αναφωνώντας «είμαστε ρατσιστές, ναι είμαστε ρατσιστές», ο Ν. Μιχαλολιάκος στη συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη προειδοποίησε για το τι επιφυλάσσουν στους μετανάστες που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας, δείχνοντας τα δόντια τους συνολικά στο λαό και στο εργατικό κίνημα. Γιατί μπορεί να μιλάνε και να συνδέουν σκόπιμα όλους τους μετανάστες με την εγκληματικότητα, ωστόσο «τα παλικάρια με τις μαύρες μπλούζες», όπως λέει ο αρχηγός τους, επιτίθενται σε μεροκαματιάρηδες μετανάστες μέσα στους συρμούς του Μετρό την ώρα που γυρίζουν κατάκοποι από δουλειά 16 και 18 ωρών, επικροτούν δολοφονικές επιθέσεις όπως αυτή στο Πέραμα πριν μερικές μέρες, προειδοποιούν τους μετανάστες ψαράδες στο Κερατσίνι ότι θα ελέγχουν τη δουλειά τους και θα λογοδοτούν στη «Χρυσή Αυγή» (σ.σ. ποιος ξέρει ποιων οικονομικά συμφέροντα εξυπηρετούν). Οταν μιλούν με τέτοιο μένος κατά των μεταναστών εργατών, είναι γιατί προετοιμάζονται να τσακίσουν τους Ελληνες εργάτες. Γιατί είναι προαγωγοί, πουλώντας προστασία στην καπιταλιστική ιδιοκτησία. Οπως έκαναν υπέρ του Μάνεση της «Χαλυβουργίας» στο Βόλο.

6. Προσπάθειες δημιουργίας δυναμικών, εκπαιδευμένων, ημιστρατιωτικών ομάδων κρούσης, που ακόμα εμφανίζονται περιστασιακά, αλλά όλο και συχνότερα. Στόχος αυτών των ομάδων είναι η ένοπλη αντιμετώπιση του εργατικού κινήματος και η στήριξη του αστικού καθεστώτος. Χαρακτηριστικές είναι οι βδομαδιάτικες ημιστρατιωτικές παρελάσεις δυνάμεων της «Χρυσής Αυγής» στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και η «εκπαίδευση» τμημάτων της σε ορεινές περιοχές ποιος ξέρει σε συνεργασία με τι μηχανισμούς...

Αντισυστημική; Ούτε γι' αστείο...

Η «Χρυσή Αυγή» εμφανίζεται και αυτοαποκαλείται αντισυστημική δύναμη, δηλαδή παραπέμπει σε δύναμη εναντίωσης στο σύστημα. Ποιο σύστημα και τι εννοεί; Στα προεκλογικά τους συνθήματα λένε: «Γύρισε την πλάτη σου στο σάπιο κατεστημένο», στους «πολιτικούς της διαφθοράς», στους «ψευτοπατριώτες», στους «νταβατζήδες», στους «διεθνείς τοκογλύφους», «στη φαυλοκρατία» και την «οικογενειοκρατία». Είναι όλα τα συνθήματα που εκφράστηκαν στις πλατείες, για τους προδότες πολιτικούς, που ξεπουλούν την Ελλάδα, τα λαμόγια που τα πιάνουν, με αποκορύφωμα το «οι 300 στο Γουδή».

Χρησιμοποιεί μια φρασεολογία αγανάκτησης («Οχι στο μνημόνιο της υποταγής», «Οχι στους πολιτικούς της διαφθοράς») όχι για την εκμετάλλευση του λαού από τα μονοπώλια, αλλά για το σημερινό αστικό πολιτικό σύστημα που παίρνει και εφαρμόζει αντιλαϊκά μέτρα επειδή είναι διεφθαρμένο και όχι επειδή στηρίζει το κεφάλαιο. Μιλά για «κατοχή» από την τρόικα αλλά στηρίζει γενικά τους Ελληνες κεφαλαιοκράτες, τα μονοπώλια. Επίσης, εναντιώνεται στη Γερμανία, αλλά συμφωνεί για συμμαχίες του κεφαλαίου με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη όπως, π.χ., η Ρωσία, η Κίνα, κ.λπ.
Η «Χρυσή Αυγή» είναι παιδί του συστήματος. Οπως άλλωστε ήταν και οι ιδεολογικοί και πολιτικοί της πρόγονοι τη δεκαετία του 1920 - 1930 (Χίτλερ - Μουσολίνι κ.λπ.) που αξιοποιήθηκαν για την υπεράσπιση του καπιταλιστικού συστήματος και για τη διεξαγωγή του Β' Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Σπέρνει το μίσος ανάμεσα σε τμήματα των εργαζομένων, αναγορεύοντας ως εχθρό τον εργάτη που έχει άλλο χρώμα και άλλη θρησκεία και όχι το κεφάλαιο ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας και χρώματος (θεωρία της «αρίας φυλής»).
Δεν είναι η πρώτη φορά που το σύστημα οργανώνει και ενισχύει αντιδραστικές δυνάμεις συνδεδεμένες με κρατικούς μηχανισμούς. Τέτοιο ρόλο είχε αναθέσει στον ΛΑ.Ο.Σ. το προηγούμενο διάστημα, σε τέτοιο ρόλο προετοίμασαν και προετοιμάζουν τη «Χρυσή Αυγή». Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι η σοσιαλδημοκρατία έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην άνοδο του ναζισμού και του φασισμού τις δεκαετίες 1920 και 1930, πρωτοστατώντας στην αντισοβιετική και αντικομμουνιστική εκστρατεία (βλέπε σήμερα στο ένθετο του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ αφιέρωμα στην υπόθεση της Βαϊμάρης). Αλλωστε, και στην περίπτωση της Γαλλίας, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και προσωπικά ο Μιτεράν πρωτοστάτησαν στην ενίσχυση του Λεπέν.

Θα μπουν στο περιθώριο από το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα

Η Ιστορία έχει διδάξει ότι απέναντι στην περαιτέρω αντιδραστικοποίηση, που είναι φυσικό επακόλουθο σε συνθήκες κρίσης, η εργατική τάξη δεν πρέπει να υποστείλει τη σημαία του ταξικού αγώνα ενάντια στην εξουσία της αστικής τάξης.
Δυνάμεις όπως η «Χρυσή Αυγή» εκκολάφθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα στο έδαφος του αντικομμουνισμού, της συκοφαντίας των ταξικών αγώνων της εργατικής τάξης, στο έδαφος της ταύτισης ναζισμού - κομμουνισμού που προωθούν τα αστικά πολιτικά κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ. διάφορα αστικά κέντρα, τα ΜΜΕ, τα αντικομμουνιστικά μνημόνια της ΕΕ.
Εχουν ευθύνη όλοι αυτοί που κηρύσσουν σε όλους τους τόνους το τέλος της ταξικής πάλης, το συμβιβασμό του εργάτη με τον κεφαλαιοκράτη. Εχουν ευθύνη όλοι αυτοί που με συκοφαντίες, ψέματα και λάσπη επιτίθενται όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα μετά το 2007 ενάντια στο ΚΚΕ διαστρεβλώνοντας την πολιτική του γραμμή, τις θέσεις και τη δράση του. Εχουν ευθύνη όλοι αυτοί που υπέθαλπαν και ενθάρρυναν τις «μούντζες» και τα «γιαούρτια» ως μορφή πάλης, την τυφλή αγανάκτηση και την οργή με συνθήματα «να καεί η Βουλή» και «οι 300 στο Γουδή» στις πλατείες, που οδηγούν και σε αντιδραστικές επιλογές με την ψευδαίσθηση ότι είναι αντισυστημικές, κόντρα στο ΚΚΕ, που έθετε ως βασική γραμμή την οργάνωση στο εργοστάσιο, στο χώρο δουλειάς, την ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας για σύγκρουση με το κεφάλαιο, την εξουσία του και την ΕΕ. Και πρέπει να προβληματιστούν οι αριστεροί, οι ριζοσπάστες από το ρόλο και την επίδραση των πλατειών όχι μόνο στην τυφλή αγανάκτηση αλλά και στο πού οδηγούν τέτοια συνθήματα.
Οι εργάτες, οι λαϊκές οικογένειες που στενάζουν, αντιλαμβάνονται πλέον ότι απέναντί τους εκτός από τα αφεντικά, τις κυβερνήσεις τους, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τη στρατηγική της, έχουν και τους Χρυσαυγίτες. Που επιτίθενται στο ΚΚΕ ακριβώς γιατί θέλουν δεμένο χειροπόδαρα το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Ενα οργανωμένο κίνημα στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές είναι το μόνο που μπορεί να τους αντιμετωπίσει και να τους θέσει στο περιθώριο. Γι' αυτό ο λαός πρέπει να διορθώσει την ψήφο του ως προς τη «Χρυσή Αυγή».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ