ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Λαϊκή κυριαρχία δεν μπορεί να υπάρξει όταν ο λαός δεν είναι στην εξουσία

Αποσπάσματα από τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Παρασκευή η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, κατά την περιοδεία της στο Ηράκλειο της Κρήτης

Κατά την περιοδεία της την Παρασκευή στο Ηράκλειο της Κρήτης, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έδωσε συνέντευξη Τύπου για τις πολιτικές εξελίξεις και τις θέσεις του ΚΚΕ. Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα την εισηγητική τοποθέτηση της Αλέκας Παπαρήγα και απόσπασμα από τη συζήτηση με τους δημοσιογράφους.

***

Στην εισηγητική της τοποθέτηση, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:
«Μόλις ξέσπασε η οικονομική κρίση, ύστερα από ένα δυο μήνες, με δημόσια τοποθέτηση του Κόμματος δηλώσαμε το εξής πράγμα: Σε συνθήκες κρίσης, ή ο λαός θα κάνει ένα άλμα μπροστά όσο αφορά τα πολιτικά του συμπεράσματα και την ανάπτυξη ισχυρών αγώνων, δυνατού κινήματος, ή το κίνημα θα ηττηθεί. Οχι βέβαια οριστικά, αλλά προσωρινά θα έχει μια σημαντική ήττα. Και σήμερα επαναλαμβάνουμε αυτή την τοποθέτηση μπροστά στη δεύτερη εκλογική μάχη.
Πολύ περισσότερο που αυτή η δεύτερη εκλογική μάχη μπορεί να οδηγήσει και σε ένα πισωγύρισμα σε σύγκριση με τις όποιες θετικές τάσεις εμφανίστηκαν στις 6 Μαΐου με τη μαζική αποχώρηση απ' τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ενός πολύ μεγάλου αριθμού εργατικών λαϊκών στρωμάτων, όπως εκφράστηκε εξάλλου και με τη μεγάλη πτώση των εκλογικών τους ποσοστών. Επιμένουμε σ' αυτή την τοποθέτηση. 'Η πολύ μπροστά θα πάει ο λαός, ή θα ηττηθεί. Και βεβαίως, η ήττα δε θα είναι απλώς πολιτική, μιλάμε ότι θα περάσει σε μία φάση όπου με σκυμμένο το κεφάλι θα δέχεται τα συμπτώματα, τις συνέπειες μιας μεγαλύτερης και πιο βαθιάς εξαθλίωσης.
Το ΚΚΕ βεβαίως δεν περιορίζεται να καταγράφει τις εκδοχές. Πάνω απ' όλα μας ενδιαφέρει να συμβάλουμε, εκεί κρινόμαστε, κι εκεί αν θέλετε επιθυμούμε να μας κρίνει ο λαός και να μας κρίνει με πολύ υψηλή απαιτητικότητα, εκεί λοιπόν που θέλουμε να κριθούμε, εκεί που θέλουμε να διακριθούμε, είναι ακριβώς στο να συμβάλουμε το εργατικό λαϊκό κίνημα να ανασυνταχθεί. Γιατί το κέντρο των εξελίξεων δε θα είναι η επόμενη Βουλή, αλλά έτσι κι αλλιώς θα είναι το λαϊκό κίνημα. Και αυτό το λαϊκό κίνημα πρέπει να υψωθεί πιο μπροστά και να μετατρέψει το κέντρο των εξελίξεων, όπως του φαντάζει η Βουλή, σε ένα κέντρο αδύναμο να παίρνει νέα σκληρά μέτρα.
Θέλουμε να υπενθυμίσουμε και κάτι άλλο μπροστά στη νέα εκλογική μάχη. Κατάφεραν δυστυχώς τα άλλα κόμματα, γιατί ήταν βεβαίως και η μεγάλη πλειοψηφία και σε ποσότητα, αλλά και σε εκλογική επιρροή, να μετατρέψουν τις εκλογές της 6ης Μάη σε μία μάχη - διαμάχη ανάμεσα στις μνημονιακές και στις αντιμνημονιακές δυνάμεις. Και σήμερα λίγο - πολύ κάπως έτσι σηματοδοτούν τη νέα εκλογική μάχη.
Βεβαίως, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για λόγους ελιγμών και κάτω απ' την ήττα που είχαν, επανατοποθετήθηκαν βάζοντας το ζήτημα της δυνατότητας τροποποίησης του μνημονίου. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είχε βγει με συγκεκριμένα αντιμνημονιακά συνθήματα και με κύριο σύνθημα την κατάργηση των μνημονίων, σήμερα περιορίζεται με βάση και τις επίσημες θέσεις του, όχι κάποια συνθήματα που ακούγονται εδώ κι εκεί στις συγκεντρώσεις, στην τροποποίηση του δεύτερου μνημονίου, δεν αναφέρεται στο πρώτο. Και πάλι λοιπόν μια νέα εκδοχή του μνημονίου, ποιος είναι ο καλύτερος διαπραγματευτής για την τροποποίησή του, βρίσκεται στο επίκεντρο της εκλογικής μάχης.
Οσο κι αν και εμείς θεωρούμε και τα δύο μνημόνια και τη δανειακή σύμβαση και όλες τις αποφάσεις που έχουν παρθεί τα τελευταία 2,5 χρόνια, αποφάσεις συντριπτικά άδικες για το λαό, θεωρούμε ότι παραμένει νόθος και αποπροσανατολιστικός ο χαρακτήρας των εκλογών με επίκεντρο το μνημόνιο. Το μνημόνιο δεν έφερε κρίση. Η κρίση έφερε το μνημόνιο. Και επομένως το επίκεντρο της εκλογικής μάχης πρέπει να είναι ποια είναι η φιλολαϊκή διέξοδος απ' την κρίση.
Ποια είναι δηλαδή η διέξοδος απ' την κρίση υπέρ του λαού. Γιατί διέξοδος απ' την κρίση μπορεί να υπάρξει, αλλά θα είναι αντιλαϊκή έτσι όπως καθορίζεται από τα άλλα πολιτικά κόμματα, ανεξάρτητα απ' τα συνθήματά τους, και κυρίως απ' τις εξελίξεις στην ΕΕ. Φιλολαϊκή διέξοδος λοιπόν απ' την κρίση, ανάκαμψη της χώρας, αλλά και πάλι εμείς λέμε ότι εδώ υπάρχουν δύο δρόμοι ανάκαμψης, ή θα είναι ανάκαμψη υπέρ της κερδοφορίας και με ό,τι έφερε το μνημόνιο στη ζωή του λαού ή θα είναι ανάπτυξη με λιτότητα, ή θα είναι αγώνας για έναν διαφορετικό νέο δρόμο ανάπτυξης στην Ελλάδα που στηρίζεται και υπηρετεί πριν απ' όλα τις λαϊκές ανάγκες και συγκρούεται με το καπιταλιστικό κέρδος.

Αλλάζει η Ευρώπη, αλλά προς το χειρότερο

Και ένα δεύτερο στοιχείο. Ολα τα κόμματα επίσης θεωρούν ότι η Ευρώπη αρχίζει να αλλάζει. Και αυτό το «αρχίζει να αλλάζει» το φορτίζουν θετικά, ένας νέος αέρας πνέει στην Ευρώπη, λένε θα αλλάξουν αποφάσεις. Συμφωνούμε ότι πνέει, όχι άλλος, πνέει ένας νέος άνεμος και συμφωνούμε ότι οι αποφάσεις θα αλλάξουν. Μόνο το 100% βέβαιο και το υπογράφουμε, οι αποφάσεις θα είναι πολύ χειρότερες.
Κανένα κόμμα αυτές τις μέρες δεν τοποθετήθηκε στην ατζέντα που θα συζητηθεί στις 28 και 29 Ιουνίου στις Βρυξέλλες, όπου εκεί θα πάει αντιπροσωπεία της ελληνικής κυβέρνησης με επικεφαλής το νέο πρωθυπουργό. Και επειδή δεν έχουμε αυταπάτες ανάμεσα σε ένα, δύο, τρία ονόματα μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι θα είναι ο νέος πρωθυπουργός.
Στην ευρωπαϊκή σύνοδο λοιπόν, θα τεθεί το εξής ζήτημα: Με ορίζοντα ένα έως δύο χρόνια, γιατί χρειάζεται να συζητήσουν πολύ, εκτιμούν ότι πρέπει η Κομισιόν να αναλάβει νέες και ως ένα βαθμό πρωτόγνωρες εξουσίες, έναντι των εθνικών Κοινοβουλίων και των κυβερνήσεων των εθνικών κρατών. Βεβαίως, πάντα η Κομισιόν είχε και υπερεξουσίες και εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων είχαν γίνει. Αλλά τώρα μιλάμε για σημαντικές υπερεξουσίες, πρωτόγνωρες, και που αφορούν: Την ενιαία υποχρεωτική πολιτική, συζήτηση και απόφαση στα πλαίσια της Κομισιόν πώς θα καταρτίζονται οι εθνικοί προϋπολογισμοί των κρατών - μελών, που σημαίνει η διαδικασία του κρατικού προϋπολογισμού στο Κοινοβούλιο θα είναι μια σκέτη κωμωδία.
Δεύτερον, ενιαία φορολογική πολιτική. Αυτή δεν ίσχυε μέχρι τώρα. Ενιαία κοινωνική ασφαλιστική πολιτική, μία πολιτική στην κοινωνική ασφάλιση. Αυτή δεν ίσχυε ακριβώς μέχρι τώρα. Βεβαίως, η γραμμή ήταν ενιαία, ήταν αντιλαϊκή, αντεργατική, αντιαγροτική αλλά, εν πάση περιπτώσει, δίνονταν ορισμένα περιθώρια, ανάλογα με την πρόοδο της λαϊκής πάλης, των λαϊκών αγώνων, κάτι να αποτρέπεις, κάτι να το κάνεις μικρότερο κακό. Αυτά όλα πάνε για ενιαιοποίηση.
Και τέλος, ενιαία εξωτερική πολιτική. Οχι ότι δεν είχαν ενιαία στρατηγική τα κράτη μέλη της ΕΕ, αλλά σε συνθήκες όπου έκλεισαν τις πρεσβείες σ' αυτή τη φάση της Συρίας, όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, πλην Ελλάδας που έχει υπηρεσιακή κυβέρνηση, καταλαβαίνετε... Και ετοιμάζεται, ψήνεται, μεθοδεύεται, στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και στη συνέχεια στο Ιράν.
Εμείς λοιπόν, στην εκλογική μάχη λέμε το εξής πράγμα: Το δίλημμα είναι ή λαϊκή αντεπίθεση ή εξαθλίωση. Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα. Και τέλος, όλο το πρόγραμμα δράσης που έχουμε, εδράζεται αν θέλετε και σε ένα σύνθημα που έχει ουσία. Και όχι ότι είναι καινούριο σύνθημα, αλλά οπωσδήποτε στις σημερινές εξελίξεις αποκτά μια μεγαλύτερη σημασία και επικαιρότητα. Λαϊκή κυριαρχία δεν μπορεί να υπάρξει όταν ο λαός δεν είναι στην εξουσία, όταν ο λαός δεν έχει στα χέρια του και δε διευθύνει και δεν προγραμματίζει και δεν ελέγχει τι γίνεται, τον πλούτο που παράγει.

Η Ελλάδα μπορεί να ζήσει το λαό της

Θα ήθελα μάλιστα εδώ στην Κρήτη να επικαλεστώ ένα επιχείρημα το οποίο νομίζω εδώ στην Κρήτη είναι πάρα πολύ γνωστό. Οταν εντάχθηκε η Ελλάδα στην ΕΟΚ, η μόνη ενιαία και υποχρεωτική κοινή πολιτική ήταν η αγροτική. Στους άλλους τομείς υπήρχε - βεβαίως μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού - σχετική ευελιξία. Η Κρήτη μπορεί να χτυπήθηκε σχετικά πιο μετά από άλλες περιοχές ορεινές, άλλες περιοχές που δεν έχουν τον τουρισμό που έχει η Κρήτη.
Αλλά μιλάμε ότι έχουμε μια κατάντια, κυριολεκτικά, η Ελλάδα να έχει πλήρη διατροφική εξάρτηση και να σκεφτόμαστε τώρα ότι αν προχωρήσουμε σε μια άτακτη ή ελεγχόμενη χρεοκοπία στην Ελλάδα θα αντιμετωπίζουμε πρόβλημα διατροφής. Σε μια Ελλάδα που μπορεί να ζήσει το λαό της όχι με ψωμί, αλλά με "όλα τα ελέη - θα χρησιμοποιήσω αυτή τη λαϊκή έκφραση - του θεού" γιατί έχουμε τέτοιες συνθήκες. Δεν είμαστε ούτε Αιθιοπία, ούτε στη Σαχάρα είμαστε, ούτε καν είμαστε, αν θέλετε, σκανδιναβικές χώρες, που έχουν περιορισμένες και ορισμένες καλλιέργειες.
Και δεν είναι μόνο η εξάρτηση. Η εξάρτηση είναι σοβαρό γεγονός, για να μην μιλάμε τώρα για λαϊκή κυριαρχία. Η εξάρτηση μεγάλωσε το χρέος, μεγάλωσε τα ελλείμματα η διατροφική εξάρτηση, χτύπησε τους μικρούς παραγωγούς. Και τα πράγματα θα επιταχυνθούν πολύ πιο γρήγορα το επόμενο διάστημα και μάλιστα σε μια περίοδο που έχει αποδειχτεί ότι ο τουρισμός δεν μπορεί να είναι η ατμομηχανή στην ανάπτυξη. Βεβαίως τα πεντάστερα ξενοδοχεία μπορεί να χτυπιόνται κι αυτά τελευταία, αλλά ο τουρισμός χτυπήθηκε και εσωτερικά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, κυρίως από τη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση ενός μεγάλου μέρους των εργαζομένων, που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Το ΚΚΕ λοιπόν, διαθέτει αυτή τη στιγμή πιο εκσυγχρονισμένο και πιο αναλυτικό πρόγραμμα δράσης και πάλης, που ξεκινάει στις 18 του μήνα, από την προσπάθεια να υπάρχει ένας λαϊκός ξεσηκωμός και να μη δοθεί καμία πίστωση χρόνου σε κανέναν, για να αντιμετωπίσουμε την κατάρρευση του ΕΟΠΥΥ, του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος, για να μπει ένα τέρμα να μην έχεις φάρμακα από τα πιο ακριβά και ακόμα από τα πιο φτηνά. Για να μην καταρρεύσουν τα νοσοκομεία. Είναι απαράδεκτο αυτό...
Ακουγα πηγαίνοντας στο αεροδρόμιο, ότι μαζεύονται από τους κατοίκους στη Λευκάδα και αλλού, γίνονται προσφορές κοτόπουλων, στη Χίο τα ίδια, στη Λέσβο τα ίδια, για να φάνε οι ασθενείς των νοσοκομείων. Οτι τα διάφορα πολυκαταστήματα, οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ δίνουν κουπόνια στα νοσοκομεία για να αγοράζουν τρόφιμα. Και μιλάω συγκεκριμένα. Λευκάδα, Χίο, Λέσβο... Για να μη σας πω ότι τμήματα των νοσοκομείων κλείνουν γιατί δεν έχουν υλικά. Και χειρουργεία επίσης μετατρέπονται σε χειρουργεία μόνο για έκτακτες ανάγκες, π.χ. το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης. Δεν μιλάμε τώρα για μια απομακρυσμένη περιοχή με ελάχιστο πληθυσμό. Γιατί πρέπει να είναι ανοιχτά τα χειρουργεία για μια έκτακτη ανάγκη και δεν χειρουργούν προγραμματισμένα χειρουργεία, που κι αυτά είναι αναγκαία.
Να σας πω τώρα, μια συντρόφισσα πρέπει να κάνει εγχείρηση σοβαρή που έχει να κάνει με τη μέση της και το γοφό. Και της λένε πρέπει να κάνεις την εγχείρηση, αλλά μετά τις εκλογές. Ναι, αλλά πιθανόν να μην έχουν υλικά... Και δεν είναι ένας και δυο άνθρωποι...

Αγώνας με στόχο και προοπτική

Το πρόγραμμα δράσης λοιπόν του ΚΚΕ ξεκινά από αυτά. Ξεκινά από τα ζητήματα προστασίας των ανέργων, ξεκινά από την ανώτερης μορφής οργάνωσης του λαού, πάντα με αφετηρία τον τόπο δουλειάς, τη γειτονιά, το γραφείο κλπ. Γιατί αν προχωρήσουμε σε μια πτώχευση, κι αυτό θα γίνει όχι γιατί θα τη δημιουργήσει το ένα ή το άλλο κόμμα, αλλά γιατί η κρίση στην Ευρώπη βαθαίνει και επομένως η κατάσταση θα είναι ανεξέλεγκτη, ο λαός πρέπει να εξασφαλίσει τη διατροφή του και τα φάρμακα. Καμία κυβέρνηση δεν πρόκειται να τον σώσει. Ο λαός σ' αυτές τις περιπτώσεις θα σωθεί μόνος του.
Και από εκεί και πέρα βεβαίως έχουμε εκσυγχρονισμένα και επικαιροποιημένα μέτρα που ανακουφίζουν το λαό. Αυτά όμως, με όρους αγώνα θα επιβληθούν και θα αναγκάσουμε την όποια κυβέρνηση είναι, κάτι να παραχωρήσει. Ταυτόχρονα όμως δεν μπορούμε να μην πούμε στο λαό ότι κι ο πιο μεγάλος αγώνας κι ο πιο ηρωικός αγώνας, όταν δεν έχει προοπτική - ιδιαίτερα στις συνθήκες που διανύουμε στην Ελλάδα και όλη την Ευρώπη - αυτός ο αγώνας τελικά θα είναι μάταιος και σε κάποια στιγμή θα μετατραπεί σε απογοήτευση, γιατί ο λαός πρέπει να βάλει σαν προοπτική τη δική του εξουσία.
Η εργατική λαϊκή εξουσία, που εμείς προβάλλουμε, μπορεί βεβαίως να μην μπαίνει στην ημερήσια διάταξη ως κατάκτηση τους επόμενους μήνες, αλλά ως στόχος και προοπτική που ο λαός πρέπει να τη φέρει όσο γίνεται πιο μπροστά, μπορεί να φωτίζει και τις δυσκολίες του καθημερινού αγώνα. Και αν θέλετε, αυτή η προοπτική θα κάνει τον καθημερινό αγώνα του λαού πιο αποφασιστικό, πιο ουσιαστικό και - γιατί όχι - μακάρι και στις πιο δύσκολες συνθήκες και μια μικρή κατάκτηση να πετύχει ο λαός, του δίνει κουράγιο για να συνεχίζει. Το ΚΚΕ είναι και ιδεολογικά και πολιτικά και πολύπλευρα προετοιμασμένο, έχει εμπειρία να βοηθήσει το λαό να τα βγάλει πέρα και στα χειρότερα αλλά και στα καλύτερα, να κάνει το πιο αποφασιστικό βήμα μπροστά.

    

Δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής

-- Σε περίπτωση που δεν μπορέσει να συγκροτηθεί μια κυβέρνηση, δεν υπάρχει αυτοδυναμία, υπάρχει περίπτωση το ΚΚΕ ,με συγκεκριμένους όρους και με συγκεκριμένα μέτρα που θα ζητήσετε, να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση, αν υλοποιηθούν συγκεκριμένα πράγματα; Κι αν ναι, ποια θα είναι αυτά που θα ζητήσετε;
-- Εγώ θα σας πω το πολύ απλό πράγμα. Μπορούμε να συνεργαστούμε με τη ΝΔ; Τι όρους να βάλεις; Η ΝΔ δεν μπορεί να αλλάξει το πρόγραμμά της, δεν αλλάζει με τίποτα. Και 10% να φτάσει, δεν αλλάζει. Και το πολύ πολύ - με συγχωρείτε δηλαδή - στη θέση της ΝΔ να έχουμε μια νέα ΝΔ, όπως στη θέση της ΕΡΕ είχαμε τη ΝΔ. Αλλωστε, αν θέλετε, οι εκλογές αποτελούν και ένα εφαλτήριο δοκιμασίας αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος. Δε μπορούμε να συνεργαστούμε. Μπορούμε να συνεργαστούμε με το ΠΑΣΟΚ; Αν και το ΠΑΣΟΚ, λέει, αυτοδιαλύεται, επανιδρύεται. Καταλαβαίνω πού το πάτε - κι έπρεπε να με ρωτήσετε πιο συγκεκριμένα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής. Και πρέπει να σας πω το εξής πράγμα. Να του βάλουμε τους δικούς μας όρους; Δεν πρόκειται να τους δεχθεί. Αλλωστε, λέει: «Εγώ θα συνεργαστώ με όποιον συμφωνήσει με τους δικούς μου όρους». Κι αυτό αν θέλετε εξηγείται: Κανένας δεν κάνει πίσω απ' τις θεμελιακές γραμμές του προγράμματός του. Ούτε εμείς, ούτε και κανένας και είναι φυσιολογικό αυτό. Για κοιτάξτε, κάντε μία σύγκριση ανάμεσα στο εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ της 6ης Μαΐου και το εκλογικό πρόγραμμα τώρα που επιδιώκει - και δικαίωμά του βεβαίως είναι αυτό - να κάνει κυβέρνηση. Μιλάμε δεν έχει μείνει τίποτα το φραστικά ριζοσπαστικό.
Και μόνο το μνημόνιο το μετατρέπει σε τροποποίηση και μιλάει για το μνημόνιο 2. Ελεγε πριν ότι θα επαναφέρει τους μισθούς στο επίπεδο του 2009 και, τώρα, το μόνο που λέει είναι ότι με όρους και προϋποθέσεις, που δεν τις καθορίζει, θα επανεξεταστούν ορισμένα πράγματα στην ακραία φτώχεια. Και να σας πω, πιο πίσω είναι μέχρι κι απ' το ΣΕΒ σε ένα ζήτημα: Ο ΣΕΒ λέει για τρία χρόνια να παίρνουν οι άνεργοι το επίδομα ανεργίας, δεδομένου ότι η ανεργία μονιμοποιείται. Θα υπάρχουν μόνιμα άνεργοι, ιδιαίτερα κάποιες ηλικίες 40 και πάνω, 50 και 55 ετών, θα είναι μόνιμα άνεργοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει δύο χρόνια. Αυτά μπορεί να θεωρούνται λεπτομέρειες. Είναι ενδείξεις.
Και μόνο το γεγονός που λέει ότι η κατάργηση του μνημονίου φέρνει τη διέξοδο από την κρίση. Πρώτον, δεν πρόκειται να το καταργήσει, θα υπογράψει νέο μνημόνιο. Και δεύτερο, το μνημόνιο - ωραία καταργείται το μνημόνιο, εγώ σας λέω καταργείται. Θα καταργηθεί γιατί έχει εφαρμοστεί - άμα εφαρμόστηκε γιατί να μην καταργηθεί;

Το διά ταύτα της «ανάπτυξης»

Το διά ταύτα ποιο είναι του ΣΥΡΙΖΑ; Π.χ., τι λέει για την ανάπτυξη της βιομηχανίας; Τι λέει για την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής; Τίποτα δε λέει. Στους αγρότες λέει «θα σας δώσω μια ηλεκτρονική κάρτα», την οποία, προσέξτε: Θα πηγαίνει στην τράπεζα το ποσό της επιδότησης, θα πηγαίνει να αγοράζει καλλιεργητικά εφόδια και θα τα παίρνει ο προμηθευτής απευθείας από την τράπεζα. Γιατί σου λέει, με την πείνα που θα έχει ο αγρότης, μπορεί κάτι από την επιδότηση να το κάνει και ψωμί. Αυτό.
Δεύτερο, ρύθμιση χρεών. Εκατό χιλιάδες φορές έχουν γίνει ρυθμίσεις χρεών. Η Αγροτική πάει για κλείσιμο. Τα διαβάσαμε κι εμείς. Είναι σε χρεοκοπία - μάλιστα αυτή είναι έξω και από την ανακεφαλαιοποίηση - δεν είναι μέσα η Αγροτική και πάει για χρεοκοπία. Προσπάθησε η Αγροτική να πουλήσει τα χρέη των αγροτών και να τα εκχωρήσει, να τα εισπράξει κάποια άλλη τράπεζα και δε δέχθηκε. Γιατί λέει η τράπεζα εκείνα που θα μπορούσε να πάρει είναι τη γη και τίποτα άλλο - και τι να την κάνει τη γη αφού προοπτική ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής δεν υπάρχει στην Ελλάδα.
Πείτε μου, λοιπόν, αυτό που λέμε ανάπτυξη, επενδύσεις - που για μας δεν είναι μόνο, είναι επενδύσεις και με ποιες εργασιακές σχέσεις και με ποιους μισθούς. Ας πάρουμε, λοιπόν, ποια ανάπτυξη εγγυάται. Είδατε εσείς να μιλάει για κλάδους της βιομηχανίας; Σήμερα πήγε ο κ. Τσίπρας, τον είδα στην τηλεόραση, στην Ναυπηγοεπισκευαστική στο Πέραμα και λέει το εξής πράγμα: Να τελειώσουμε με το μνημόνιο για να μη μαραζωθεί η Ζώνη. Μα η Ζώνη εδώ και 10-12 χρόνια έχει μαραζώσει. Το μνημόνιο τη μαράζωσε; Οι εφοπλιστές δεν επισκευάζουν τα καράβια τους. Η ΕΕ απαγορεύει να γίνονται κατασκευές πλοίων στην Ελλάδα, τα οποία προέρχονται από παραγγελίες τρίτων χωρών, που δεν είναι κράτη - μέλη της ΕΕ. Κοροϊδεύουμε τώρα;
Η σύγκρουση δεν είναι το μνημόνιο. Απλώς το μνημόνιο ήταν ένα σύνθημα - παγίδα, να σας το πω, για το λαό, επειδή ο λαός έζησε επί μνημονίου την επιδείνωση της θέσης του, αλλά η κρίση φταίει. Το μνημόνιο ήταν το εργαλείο. Λοιπόν, πού να βρούμε; Τι να βρούμε; Πού να συμφωνήσουμε;

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ