ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗ Στο προσκήνιο η αφρόκρεμα της αντιδραστικής προπαγάνδας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η τραμπούκικη επίθεση του Χρυσαυγίτη υποψήφιου βουλευτή Ηλ. Κασιδιάρη σε βάρος της υποψήφιας βουλευτή του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη και της υποψήφιας του ΣΥΡΙΖΑ Ρένας Δούρου, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής, αποτέλεσε μία ακόμα αφορμή για να επανέλθει στο προσκήνιο όλο το «ανφάν γκατέ» της αντιδραστικής αστικής προπαγάνδας που το έχουμε απολαύσει και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν.

Ετσι, τα αστικά ΜΜΕ βρήκαν την ευκαιρία να ξαναζεστάνουν διάφορες θεωρίες που στόχο έχουν την υπονόμευση του λαϊκού κινήματος, την καλλιέργεια ψυχολογίας απέχθειας του λαού στη διεκδικητική πάλη. Και ταυτόχρονα να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους καλλιεργώντας συνειρμούς ότι τέτοιες «βίαιες» ενέργειες είναι απόρροια της ψυχολογίας που αναπτύσσει η ταξική πάλη. Η εφημερίδα «Νέα», π.χ., αλλά και άλλοι, στο όνομα του ότι διάφορες δυνάμεις υποθάλπουν και ενθαρρύνουν δράσεις, όπως τα γιαουρτώματα, που θεωρούν ότι προβοκάτσιες τύπου «Μαρφίν» ή τα χτυπήματα αστών πολιτικών, που οργανώνονται από κράτος - παρακράτος σε αγαστή συνεργασία, είναι απόρροια των αγώνων, συσχέτισαν όλ' αυτά με την τραμπούκικη χρυσαυγίτικη δράση, τα τσουβάλιασαν και μαζί με την εγκληματικότητα, αναδείχνοντάς τα ως μορφές βίας για την οποία ευθύνονται οι λαϊκοί αγώνες, οι μορφές πάλης του κινήματος(!) που αποφασίζονται συλλογικά από τα όργανα του κινήματος. Στην ίδια ρότα όλα τα αστικά ΜΜΕ αλλά και εκπρόσωποι αστικών κομμάτων. Βρήκαν, λοιπόν, την ευκαιρία να ξαναζεστάνουν διάφορες θεωρίες τις οποίες ανέδειξαν και αστοί πολιτικοί.

1ον: Ταύτισαν δολοφονικές και τραμπούκικες ενέργειες της «Χρυσής Αυγής» με μορφές πάλης του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Δηλαδή, οι τραμπουκισμοί Κασιδιάρη, οι δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας το Μάη του 2011 ή στην Πάτρα πριν μερικές βδομάδες είναι το ίδιο με τις κινητοποιήσεις φοιτητών στα ΑΕΙ ενάντια στην εφαρμογή του νόμου - πλαισίου που καταστρέφει το μέλλον τους. Αυτό το τελευταίο είναι ένα από όσα επικαλέστηκε ο υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Πέτρος Ευθυμίου σε τηλεοπτική εκπομπή στο ΣΚΑΪ την περασμένη Παρασκευή, κάνοντας μια «εμβριθή» ανάλυση με αφορμή το περιστατικό στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1...
Η ταύτιση τραμπουκισμών και δολοφονικών ενεργειών με τις μορφές πάλης που επιλέγει το εργατικό - λαϊκό κίνημα γίνεται ακριβώς γιατί θέλουν να υποβάλουν στη συνείδηση του λαού ότι είναι το ίδιο. Και γι' αυτό πρέπει να μη γίνονται κινητοποιήσεις, να κάθονται οι εργάτες και οι λαϊκές οικογένειες στ' αυγά τους. Είναι επικίνδυνοι. Οι φιλοναζιστές είναι δημιουργήματα του καπιταλιστικού συστήματος. Παίζουν το ρόλο του μαστιγίου ενάντια στο εργατικό κίνημα. Στη «Χαλυβουργία» στο Βόλο έλεγαν στους εργάτες να μην απεργήσουν και να σκύψουν να φιλήσουν το χέρι του αφεντικού που τους δίνει δουλειά, την ώρα που οι συνάδελφοί τους απεργοί της «Χαλυβουργίας» του Ασπροπύργου βρίσκονταν έξω από το εργοστάσιο του Βόλου και καλούσαν σε συμμετοχή στην απεργία. Να ποια συμφέροντα εξυπηρετούν. Να ποιος είναι εκείνος ο παράγοντας που μπορεί να τους βάλει στο περιθώριο. Ο ίδιος ο λαός με την ισχυροποίηση και ριζοσπαστικοποίηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

2ον: Επανήλθαν η θεωρία των άκρων και τα περί «Βαϊμάρης».

Το είπε ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ, την περασμένη Πέμπτη το βράδυ στη ΝΕΤ, θέλοντας να εξηγήσει ότι ...ναι μεν υπάρχουν οι Χρυσαυγίτες και η δράση τους αλλά να μην ξεχνιόμαστε, υπάρχει και το άλλο άκρο. Δηλαδή, οι αγώνες του λαού, των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων που περίπου είναι το ίδιο πράγμα, είναι το ίδιο επικίνδυνοι για το σύστημά τους. Ακόμα χειρότερα, αυτοί οι αγώνες, οι μορφές πάλης του ταξικού εργατικού κινήματος, το ίδιο το ΚΚΕ είναι η μία πλευρά του νομίσματος και η άλλη είναι τα ναζιστικά μορφώματα. Στη λογική, δηλαδή, της εξίσωσης φασισμού - κομμουνισμού. Βασική και η πιο αντιδραστική αιχμή της αστικής προπαγάνδας. Αυτή η λογική διδάσκεται στα σχολεία, στα πανεπιστήμια. Θυμίζουμε ότι υπάρχουν σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, της ΕΕ, για μέρα μνήμης των εγκλημάτων ναζισμού - κομμουνισμού (23 Αυγούστου).
Αξίζει να θυμίσουμε ότι αστοί δημοσιολόγοι, που τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για όσα έγιναν και γίνονται από τους Χρυσαυγίτες, δύο - τρεις μέρες πριν τις εκλογές της 6ης Μάη έγραφαν: «Γιατί να είναι το ΚΚΕ στη Βουλή και όχι η Χρυσή Αυγή;» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).
Πρέπει, επίσης, να θυμίσουμε ότι το ναζιστικό μόρφωμα το «φουσκώνουν» οι αστοί, επιδιώκοντας την κοινοβουλευτική του έκφραση, όπως έκαναν με το ιστορικό προηγούμενο του Χίτλερ στη Γερμανία (η σοσιαλδημοκρατία με το Σύνταγμα της Βαϊμάρης και με κοινοβουλευτικές διαδικασίες τον ανέβασε στην κυβέρνηση). Φρόντισαν να εξισώσουν το ναζισμό με τον κομμουνισμό, να προπαγανδίσουν ότι το ΚΚΕ κινείται στα όρια της νομιμότητας, ενισχύοντας με αυτόν ακριβώς τον τρόπο τη φασιστική δράση ενάντια στο οργανωμένο εργατικό κίνημα.
Οσον αφορά ειδικότερα στη Βαϊμάρη θυμίζουμε επίσης ότι τα αστικά κόμματα στη Γερμανία προετοίμαζαν το έδαφος για τον Χίτλερ. Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης τον προετοίμαζε σε συνδυασμό με τον έντονο αντικομμουνισμό που εξαπέλυε η σοσιαλδημοκρατία και με την πολιτική τσακίσματος των εργατών (βλέπε αναλυτικά «Ριζοσπάστης» 11/3/2012). Στη Γερμανία η σοσιαλδημοκρατία, με την κυβέρνηση Μίλερ, άνοιξε πρώτη την επίθεση ενάντια στην Κοινωνική Ασφάλιση, άρχισε πρώτη τη ναυπήγηση νέων θωρηκτών, τουφέκισε τους εργάτες στις διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς το 1929 στο Βερολίνο, απαγόρευσε το «Σύνδεσμο των Κόκκινων Πολεμιστών», καταδίωξε τον εργατικό Τύπο, έπνιξε τις εργατικές απεργίες. Η σοσιαλδημοκρατία και μέσα στην κυβέρνηση (Πρωσία) και έξω από την κυβέρνηση ψήφισε όλους τους αντεργατικούς νόμους της κυβέρνησης Μπρούνιγκ, ήταν ο οργανωτής των απεργοσπαστών και ο πρωτοπόρος της αστυνομικής τρομοκρατίας ενάντια στους απεργούς και στους ανέργους.
Προβάλλουν, λοιπόν, την ιδέα του κινδύνου από ναζιστικά μορφώματα, αφού τάχα τη «δημοκρατία της Βαϊμάρης» την κατέλυσε ο Χίτλερ, όταν είναι γνωστό ότι η σοσιαλδημοκρατία ανέβασε τον Χίτλερ στην κυβερνητική εξουσία και μάλιστα με εκλογές και με το Σύνταγμα της Βαϊμάρης. Δηλαδή, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου στη Γερμανία έσπρωχναν τον Χίτλερ να γίνει κυβερνητική δύναμη για να τσακίσουν το εργατικό κίνημα και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Μήπως τα ίδια δεν έκανε και ο Μιτεράν στη Γαλλία με τον Λεπέν, τα ίδια και το ΠΑΣΟΚ με το ΛΑ.Ο.Σ.; Αλλά μήπως τη «Χρυσή Αυγή» δεν τη φουσκώνουν με πολιτικές που με νόμο εφαρμόζουν, όπως οι εθελοντές αστυνομικοί οι οποίοι είναι «πολίτες» που αναλαμβάνουν καθήκοντα καταστολής; Νόμος του ΠΑΣΟΚ είναι.

3ον: Η δράση στις πλατείες και οι διάφορες ενέργειες που τροφοδότησαν και που προβλήθηκαν κατά κόρον από τα αστικά ΜΜΕ ως αντιδράσεις, ως κίνημα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, σήμερα παρουσιάζονται από τα ίδια τα αστικά ΜΜΕ ως συμπτώματα που προκαλούν κινδύνους. Τότε τα εκθείαζαν, όπως και τις πλατείες, ως γνήσιο λαϊκό και το στήριζαν κόντρα στο οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα. Τώρα, με αφορμή τους τραμπουκισμούς του Χρυσαυγίτη κάνουν πως εξανίστανται γι' αυτά που υποστήριζαν και πρόβαλλαν.

Εχει σημασία να αναρωτηθούμε το εξής: Τα γιαουρτώματα και τις διαμαρτυρίες έξω από διάφορα σπίτια πολιτικών που παρουσιάζονταν ως η κορωνίδα της αγωνιστικότητας, ποιος τα υπέθαλπε; Ποιες δυνάμεις έβαζαν πλάτη και έδιναν τα ραντεβού; Ποιοι στη συνέχεια μετέφεραν στα ραντεβού των αγανακτισμένων την ίδια λογική που μάλιστα εμπλουτίστηκε από συνθήματα, όπως, «οι 300 στο Γουδή», «να καεί να καεί το μπ.... η Βουλή», «έξω οι κλέφτες», «έρχονται κρεμάλες»; Από ποιους προβάλλονταν τέτοιες αντιδράσεις ως το «νέο κίνημα των αγανακτισμένων»; Και κυρίως ποιοι είχαν αναγάγει σε κακούργημα τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα των συνδικάτων - της εργατικής τάξης δηλαδή - και των κομμάτων; Τότε τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης, άλλοι μηχανισμοί δεν έβλεπαν τους Χρυσαυγίτες;

Δυνάμεις όπως η «Χρυσή Αυγή» εκκολάφτηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα στο έδαφος του αντικομμουνισμού, της συκοφαντίας των ταξικών αγώνων της εργατικής τάξης, στο έδαφος της ταύτισης ναζισμού - κομμουνισμού που προωθούν τα αστικά πολιτικά κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ., διάφορα αστικά κέντρα, τα ΜΜΕ, τα αντικομμουνιστικά μνημόνια της ΕΕ.

Εχουν ευθύνη όλοι αυτοί που κηρύσσουν σε όλους τους τόνους το τέλος της ταξικής πάλης, το συμβιβασμό του εργάτη με τον κεφαλαιοκράτη. Εχουν ευθύνη όλοι αυτοί που με συκοφαντίες, ψέματα και λάσπη επιτίθενται όλα αυτά τα χρόνια ενάντια στο ΚΚΕ διαστρεβλώνοντας την πολιτική του γραμμή, τις θέσεις και τη δράση του.
Εχουν ευθύνη όλοι αυτοί που υπέθαλπαν και ενθάρρυναν τις «μούντζες» και τα «γιαούρτια» ως μορφή πάλης, την τυφλή αγανάκτηση και την οργή με συνθήματα «να καεί η Βουλή» και «οι 300 στο Γουδή» στις πλατείες, που οδηγούν και σε αντιδραστικές επιλογές με την ψευδαίσθηση ότι είναι αντισυστημικές, κόντρα στο ΚΚΕ. Και πρέπει να προβληματιστούν οι αριστεροί, οι ριζοσπάστες από το ρόλο και την επίδραση των πλατειών όχι μόνο στην τυφλή αγανάκτηση αλλά και για το πού οδηγούν τέτοια συνθήματα.
Πρέπει να προβληματιστούν οι εργαζόμενοι τι θα σημάνει αποδυναμωμένο ΚΚΕ την επόμενη μέρα των εκλογών. Τι θα σημάνει ανίσχυρο και αδύναμο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Είτε σε συνθήκες που θα έχει επικρατήσει ο εκφοβισμός είτε σε συνθήκες που θα γκρεμιστούν οι αυταπάτες και οι ψευδαισθήσεις που επιμελώς καλλιεργούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ για φιλολαϊκή διέξοδο στο έδαφος της ΕΕ και της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας των μονοπωλίων. Εάν το εργατικό - λαϊκό κίνημα δε βρεθεί έτοιμο να περάσει με αποφασιστικότητα στην αντεπίθεση, τότε η αγανάκτηση, η διαμαρτυρία, αντί να οδηγήσουν σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, θα οδηγήσουν σε υποχώρηση, θα αφήσουν έδαφος για την αξιοποίηση και ενίσχυση αντιδραστικών δυνάμεων που αποτελούν εφεδρεία του συστήματος. Δεν πρέπει να αποπροσανατολιστούν οι εργαζόμενοι από τα φλέγοντα ζητήματα της πτώχευσης του λαού, το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, τα νέα αντιλαϊκά πακέτα και το ενδεχόμενο εμπλοκής της χώρας σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην περιοχή. Μόνη απάντηση σε αντιδραστικές οργανώσεις τύπου «Χρυσή Αυγή» είναι η ισχυροποίηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος και γι' αυτό χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ στις 18 Ιούνη.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ