ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ Οξυνση των αντιθέσεων και ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής

Οι διεργασίες πριν και στη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 18-19 Οκτώβρη 2012, καθώς και τα αποτελέσματά της, ανέδειξαν ανάγλυφα το βάθος και την ένταση της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο εσωτερικό της ΕΕ, στο έδαφος των αδιεξόδων της καπιταλιστικής διαχείρισης της κρίσης. Οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί οξύνονται διαρκώς μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ, για τον επιμερισμό των βαρών της καπιταλιστικής κρίσης, την καταστροφή κεφαλαίου, ενώ ταυτόχρονα ενισχύονται οι φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ.

Ο συμβιβασμός της Συνόδου Κορυφής του Ιούνη 2012 βρίσκεται ήδη στον αέρα αφήνοντας εκτεθειμένους τόσο τους αστούς αναλυτές και δημοσιολόγους, τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ που την βάφτιζαν «ιστορική», όσο και τους οπορτουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ που πανηγύριζαν για το «μέτωπο του Νότου» και τη διαπραγματευτική δεινότητα των αστών πρωθυπουργών Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας (σε αντίθεση με τη... διαπραγματευτική ανικανότητα της ελληνικής συγκυβέρνησης) και τη δήθεν «περήφανη νίκη» απέναντι στην A. Μέρκελ.

Αδιέξοδα στη διαχείριση της κρίσης

Παρά τις «ενέσεις αισιοδοξίας» στο κείμενο των συμπερασμάτων της Συνόδου, για τη δήθεν «σημαντική πρόοδο στην εκτέλεση» του «Συμφώνου Ανάπτυξης και Απασχόλησης», που υιοθετήθηκε από τη Σύνοδο Κορυφής του Ιούνη, το γεγονός είναι ότι ο «θησαυρός» αποδείχτηκε «άνθρακας». Από τα περιβόητα 120 δισ. ευρώ που θα κατευθύνονταν στην «ανάπτυξη», τα μόνα χρήματα που έχουν εκταμιευτεί μέχρι σήμερα είναι 110 εκατομμύρια ευρώ με τη μορφή των «Ομολόγων Χρηματοδότησης Εργων», δηλαδή απευθείας ζεστό χρήμα στους μονοπωλιακούς ομίλους με την εγγύηση της ΕΕ και των κρατών - μελών. Το σημαντικότερο ζήτημα όμως είναι η κατεύθυνση της χρηματοδότησης της καπιταλιστικής ανάπτυξης, για την οποία το κείμενο των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι σαφές και κατηγορηματικό.

ΚΟΥΚΟΣ

Η ευρωενωσιακή χρηματοδότηση θα κατευθυνθεί σε δράσεις και τομείς που υπόσχονται υψηλή κερδοφορία για το κεφάλαιο, μακριά από τις λαϊκές ανάγκες και τα προβλήματα των εργαζομένων: 1) Εμβάθυνση της ενιαίας καπιταλιστικής αγοράς της ΕΕ. 2) Προώθηση του προγράμματος «Συνδέοντας την Ευρώπη» με τη χρηματοδότηση επενδύσεων στους τομείς των μεταφορών (υποδομές για διατροπικές μεταφορές - σύνδεση λιμανιών με χερσαία - σιδηροδρομικά μεταφορικά δίκτυα). 3) Ενιαία Ψηφιακή Αγορά - ευρυζωνικά δίκτυα υψηλής ταχύτητας. 4) Αμεση ολοκλήρωση της Εσωτερικής Αγοράς Ενέργειας - γρήγορη προώθηση των Διευρωπαϊκών Δικτύων Ενέργειας, με την ιδιωτικοποίηση όσων δημόσιων επιχειρήσεων παραγωγής και διανομής ενέργειας έχουν απομείνει στα κράτη - μέλη της ΕΕ. 5) Προώθηση της Ερευνας και της Καινοτομίας, με την ταχύτερη εφαρμογή του προγράμματος «Ορίζων 2020» και την άμεση ολοκλήρωση του Ευρωπαϊκού Χώρου Ερευνας, ώστε το δημόσιο ερευνητικό έργο και το ανθρώπινο δυναμικό να τεθούν στην υπηρεσία των επιχειρήσεων και των αναγκών τους. 6) Ενίσχυση της «βιομηχανικής ανταγωνιστικότητας», δηλαδή της κερδοφορίας των βιομηχανικών επιχειρηματικών ομίλων, με προτεραιότητα σε επενδύσεις «τεχνολογικής υπεροχής», που θα εκτινάξουν ακόμη περισσότερο την ανεργία στα ύψη και θα σαρώσουν εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα. 7) Ακόμη μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης με την προώθηση της κινητικότητας των εργαζομένων, ιδιαίτερα των νέων, μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ, ώστε να αποτελέσουν την περιπλανώμενη λεία του κεφαλαίου.Ταυτόχρονα, τα κράτη - μέλη πρέπει να κατευθύνουν όλες τις υποδομές τους στην αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση και στήριξη των μονοπωλίων με: Μείωση του διοικητικού κόστους και της γραφειοκρατίας για τις επιχειρήσεις. Νέες φοροελαφρύνσεις και φοροαπαλλαγές για τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις και διεθνικούς ομίλους. Προώθηση των Συμφωνιών Ελεύθερου Εμπορίου και των Ζωνών Ελεύθερων Συναλλαγών με τρίτες χώρες, για τη στήριξη των εξαγωγικών δραστηριοτήτων των μονοπωλίων, με έμφαση στις υπό διαπραγμάτευση συμφωνίες της ΕΕ με την Ιαπωνία, τον Καναδά, τη Σιγκαπούρη και τις χώρες της Νότιας Μεσογείου.

Και χτύπημα των εργατών

Αναγκαία προϋπόθεση για την αποτελεσματική προώθηση όλων των πιο πάνω στοχεύσεων, για τη μονοπωλιακή κερδοφορία, είναι η ακόμη μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Γι' αυτό τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θέτουν κορυφαία προτεραιότητα της ΕΕ την «αποφασιστική εφαρμογή των Ειδικών Συστάσεων ανά χώρα για το 2012», δηλαδή την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων σε όλα τα κράτη - μέλη, όπως έχουν σχεδιαστεί από τις αστικές κυβερνήσεις και τα όργανα της ΕΕ.
Αυτό είναι το μοναδικό σημείο απόλυτης σύμπτωσης όλων των αστικών κυβερνήσεων της ΕΕ - κεντροδεξιών και κεντροαριστερών. Να φτηνύνουν στο κατώτερο δυνατό όριο την τιμή της εργατικής δύναμης, να μεγαλώσουν τον εφεδρικό στρατό εργασίας, καταστρέφοντας εργατική δύναμη που την πετάνε στο περιθώριο της ανεργίας, να τσακίσουν τη ζωή και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης για να αντεπεξέλθουν στον ανελέητο παγκόσμιο μονοπωλιακό ανταγωνισμό με τα άλλα παραδοσιακά ιμπεριαλιστικά κέντρα και τις δυναμικά ανερχόμενες καπιταλιστικές χώρες με πάμφθηνη εργατική δύναμη. Η ανάπτυξη που «υπόσχονται» σημαίνει ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης για τα κέρδη του κεφαλαίου, εξάπλωση της ανεργίας και της φτώχειας για τον εργαζόμενο λαό.
Από εκεί και πέρα, στο επίπεδο της αστικής διαχείρισης της κρίσης, της έκτασης και της προέλευσης της καταστροφής κεφαλαίου που είναι απαραίτητη για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης, οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις των κρατών - μελών της ΕΕ, ιδίως των ισχυρότερων καπιταλιστικών χωρών, δείχνουν να γίνονται αξεπέραστες. Ενα από τα επεισόδια αυτών των ανταγωνισμών είναι και η αποτυχία των διαπραγματεύσεων Γερμανίας - Γαλλίας - Ηνωμένου Βασιλείου για τη συγχώνευση των αεροπορικών βιομηχανιών της γαλλογερμανικής EADS και της βρετανικής BAESystems, με την οποία θα δημιουργούνταν ευρωπαϊκός όμιλος αεροναυπηγικής και άμυνας, ύψους 45 δισ. δολαρίων, καθώς δεν επιτεύχθηκε συμφωνία μεταξύ των αντίστοιχων κυβερνήσεων.

Οικονομική και νομισματική ένωση

Τους ανταγωνισμούς αυτούς απηχεί το δεύτερο τμήμα των συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής για το σχέδιο εμβάθυνσης της ΟΝΕ, που παρουσίασε με «ενδιάμεση» έκθεσή του ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χ. Βαν Ρομπάι (σε συνεργασία με τους προέδρους της Επιτροπής, του Γιούρογκρουπ και της ΕΚΤ), αλλά και το έντονο παρασκήνιο πριν και μετά την παρουσίασή της. Το σχέδιο «προς μία πραγματική οικονομική και νομισματική ένωση», η τελική έκθεση του οποίου αναμένεται στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 12 - 13 Δεκέμβρη 2012, επιχειρεί να δώσει μια μακροπρόθεσμη απάντηση για τη μελλοντική δομή, μορφή και λειτουργία της Ευρωζώνης και της ΕΕ, από τη σκοπιά της υπηρέτησης των αναγκών και των σχεδιασμών του κεφαλαίου. Συνδέεται άμεσα με το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2014-2020 - τον προϋπολογισμό ουσιαστικά της ΕΕ για την επόμενη 7ετία - που αποτελεί ένα ακόμη πεδίο σφοδρών συγκρούσεων ανάμεσα στις αστικές κυβερνήσεις των κρατών-μελών και πρόκειται να συζητηθεί στην προσεχή Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 22 - 23 Νοέμβρη 2012.
Τέσσερις είναι οι αλληλοδιαπλεκόμενοι πυλώνες αυτού του σχεδίου:

1. Ολοκληρωμένο Χρηματοοικονομικό Πλαίσιο.

Σ' αυτό περιλαμβάνεται: α) Η δημιουργία μίας Ενιαίας Εποπτικής Αρχής των τραπεζών που θα λειτουργεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με σαφή διαχωρισμό της νομισματικής πολιτικής της και των εποπτικών λειτουργιών. Σύμφωνα με τη νομοθετική πρόταση που έχει ήδη παρουσιάσει η Επιτροπή, η Αρχή αυτή φιλοδοξεί να ασκεί έλεγχο και εποπτεία στις 6.000 τράπεζες της Ευρωζώνης (έγκριση της λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, έλεγχος κεφαλαιακής επάρκειας, ρευστότητας και ετερογενών δραστηριοτήτων των τραπεζών). Η δημιουργία της έχει τεθεί ως απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτραπεί η απευθείας παροχή ζεστού χρήματος για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ΕSM/EΜΣ). Η Γαλλία και οι υπερχρεωμένες χώρες (Ιρλανδία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα) επείγονται να λειτουργήσει η Εποπτική Αρχή για τις Τράπεζες, ώστε να ανοίξει γρηγορότερα ο δρόμος για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τους από τον ΕΜΣ.
Η Γερμανία, όμως, δε φαίνεται να βιάζεται καθόλου και με το πρόσχημα ότι προέχει η ποιότητα του μηχανισμού αυτού, τρενάρει τη σύστασή του και συνακόλουθα και την παροχή ζεστού χρήματος στις τράπεζες από τον ΕΜΣ. Είναι φανερό ότι η γερμανική αστική τάξη δε θέλει να χρηματοδοτήσει τη διάσωση ξένων τραπεζών ή αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα αυτής της πολιτικής και εν πάση περιπτώσει δεν προτίθεται να το κάνει χωρίς να πάρει ισχυρά οικονομικά και πολιτικά ανταλλάγματα. O νέος συμβιβασμός να συσταθεί η Εποπτική Αρχή μέχρι τέλος του 2012, αλλά να παραμείνει ανοιχτός ο χρόνος έναρξης της λειτουργίας της είναι προφανές ότι είναι θνησιγενής.
Από την άλλη, ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και το BBC, πήγε στις Βρυξέλλες με σκοπό να προστατέψει τις βρετανικές τράπεζες. Ως στόχο ο Βρετανός πρωθυπουργός έχει τη διατήρηση του καθεστώτος επιστροφής χρημάτων από τον ευρωενωσιακό προϋπολογισμό στο Ηνωμένο Βασίλειο (UK rebate) και τη διασφάλιση ενεργού ρόλου των κρατών - μελών που δε θα συμμετέχουν στην Ευρωπαϊκή Τραπεζική Ενωση στην ενιαία τραπεζική αγορά. β) Εκπόνηση και εφαρμογή από την υπάρχουσα ήδη Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών (που παίζει ρόλο συντονισμού των αντίστοιχων εθνικών εποπτικών αρχών) ενός κοινού εγχειριδίου κανόνων των εποπτικών πρακτικών και στα 27 κράτη - μέλη. γ) Σύσταση μιας Ενιαίας Αρχής Εξυγίανσης των τραπεζών, η οποία θα αναλάβει ουσιαστικά τη συντεταγμένη πτώχευση (και με εξαγορές, συγχωνεύσεις) των τραπεζών. Για την αντιμετώπιση των πτωχεύσεων των τραπεζών προτείνεται η σύσταση εθνικών ταμείων εξυγίανσης ανά χώρα - μέλος. Δηλαδή, τα σπασμένα και πάλι θα κληθούν να τα πληρώσουν οι εργαζόμενοι κάθε χώρας, στους οποίους τράπεζες και κυβερνήσεις θα μετακυλήσουν το κόστος.

2. Ολοκληρωμένο Δημοσιονομικό Πλαίσιο.

Εδώ προτείνεται η δημιουργία ενός Ταμείου (ή όπως ονομάζεται στην ιδιάζουσα ευρωενωσιακή αργκό μιας «Δημοσιονομικής Ικανότητας») για την «πρόληψη μη βιώσιμων δημοσιονομικών εξελίξεων». Η φράση που περιλαμβανόταν στο σχέδιο συμπερασμάτων ότι θα αποτελεί και «μηχανισμό για τη δημοσιονομική αλληλεγγύη» απαλείφτηκε στο τελικό κείμενο ύστερα από απαίτηση της Γερμανίας. Στην ουσία, το Ταμείο αυτό προτείνεται να λειτουργήσει ως μηχανισμός ελεγχόμενης χρεοκοπίας ή πρόληψης χρεοκοπίας κρατών - μελών, στη θέση του ESM/ΕΜΣ, ο οποίος θα συνεχίσει να υπάρχει και να λειτουργεί για την παροχή ζεστού χρήματος κατευθείαν στο τραπεζικό κεφάλαιο. Το Ταμείο αυτό θα χρηματοδοτηθεί από τους εθνικούς προϋπολογισμούς, με επιπρόσθετα χρήματα, πέραν αυτών που δίνονται για τον πολυετή προϋπολογισμό της ΕΕ (Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο).
Στην έκθεση του Χ. Βαν Ρομπάι υπάρχει και η πρόταση για ένα μηχανισμό αγοράς χρέους (που δεν ονομάζει πλέον ευρωομόλογα, αλλά «treasurybills»), κάτι που συναντά τη σφοδρή γερμανική αντίδραση και γι' αυτό δεν περιλήφθηκε στο κείμενο των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

3. Ολοκληρωμένο Πλαίσιο Οικονομικής Πολιτικής.

Απαραίτητη προϋπόθεση για τη σύσταση και τη λειτουργία των παραπάνω μηχανισμών «διάσωσης» - ελεγχόμενης χρεοκοπίας είναι η εκχώρηση ακόμη περισσότερων κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών - μελών στα ευρωενωσιακά όργανα. Ετσι, καλούνται οι αστικές κυβερνήσεις να συμφωνήσουν στην εμβάθυνση των μηχανισμών της Ενισχυμένης Οικονομικής Διακυβέρνησης (έλεγχος των προϋπολογισμών, συστάσεις ανά χώρα, κυρώσεις στα κράτη - μέλη με δημοσιονομικές ή «μακροοικονομικές» ανισορροπίες), στην τήρηση του κανόνα των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, που προβλέπει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε κάθε χώρα, «μεγαλύτερο βαθμό λήψης από κοινού αποφάσεων για τους εθνικούς προϋπολογισμούς».

4. Επιβολή μνημονίων σε όλα τα κράτη - μέλη.

Οπως αναφέρεται στην έκθεση του Βαν Ρομπάι και στο κείμενο των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, πρέπει να διερευνηθεί η δυνατότητα «τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης να συνάπτουν μεμονωμένες συμφωνίες συμβατικού χαρακτήρα με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις για την προώθηση της ανάπτυξης και την απασχόληση στις χώρες αυτές οι οποίες δεσμεύονται να πραγματοποιήσουν και την εφαρμογή τους. Οι ρυθμίσεις αυτές θα μπορούσαν να συνδέονται με τις μεταρρυθμίσεις που αναφέρονται στις συστάσεις του Συμβουλίου για τη συγκεκριμένη χώρα, και να βασίζονται στις διαδικασίες της ΕΕ, όπως τα διορθωτικά σχέδια δράσης των διαδικασιών υπερβολικών ανισορροπιών ή των προγραμμάτων οικονομικής συνεργασίας». Πρόκειται, δηλαδή, για την επιβολή «μνημονιακών συμβάσεων» σε όλα τα κράτη - μέλη για την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και την επιβολή βάρβαρων αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων στους λαούς τους.

Χρεοκοπία του συστήματος

Επιβεβαιώνεται ακόμη μια φορά η θέση του ΚΚΕ ότι η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική αποτελεί στρατηγική επιλογή κεφαλαίου - ΕΕ - αστικών κυβερνήσεων και εφαρμόζεται με συγκροτημένο τρόπο σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ανεξάρτητα από την ύπαρξη δημοσιονομικών ελλειμμάτων ή το ύψος του δημόσιου χρέους τους.
Ολες οι «ιδέες» και τα σχέδια που καταστρώνουν το κεφάλαιο και το πολιτικό προσωπικό του για την αντιμετώπισή της κρίσης επιβεβαιώνουν τη χρεοκοπία του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Κανένα σχέδιο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής οικονομίας, το νόμο της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης, που βαθαίνει ακόμη περισσότερο στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης. Στο έδαφος αυτής της ανισομετρίας αναπτύσσονται οι συγκρούσεις και οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων των κρατών - μελών της ΕΕ. Νέος γύρος αντιπαράθεσης αναμένεται τον επόμενο μήνα, οπότε έχει προγραμματιστεί, για τις 22 - 23, νέα Σύνοδος Κορυφής για να βρεθεί συμβιβασμός για το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο.
Το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες χώρες που κινούνται στην ίδια γραμμή απαιτούν μείωση του ευρωενωσιακού προϋπολογισμού και «ξεχωριστό προϋπολογισμό της Ευρωζώνης», αφού η ίδια δε συμμετέχει στην ΟΝΕ. Το ενδεχόμενο αυτό προκαλεί εφιάλτες στις υπερχρεωμένες χώρες που πασχίζουν να αποσπάσουν κονδύλια για να ενισχύσουν τα δικά τους μονοπώλια.
Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και οι σχέσεις της ΕΕ με τους στρατηγικούς κατ' ευφημισμόν εταίρους της (ΗΠΑ, Κίνα, Ιαπωνία, Ρωσία, Ινδία), καθώς και οι επεμβάσεις στη Συρία, στο Ιράν και στο Μάλι, που καταγράφονται στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αυξάνουν τους κινδύνους γενικευμένου πολέμου με ολέθριες συνέπειες για τους λαούς.
Τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής διαχείρισης περιπλέκονται και από την αυξανόμενη ανησυχία για το ξέσπασμα νέας συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι προσπάθειες εμβάθυνσης της ΟΝΕ σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο έρχονται αντιμέτωπες με την ενίσχυση φυγόκεντρων τάσεων, καθώς τμήματα του κεφαλαίου επανεξετάζουν τη σχέση κόστους - οφέλους από τη συμμετοχή τους στο κοινό νόμισμα. Η καπιταλιστική διαχείριση της κρίσης στην ΕΕ σκοντάφτει στην ανειρήνευτη σύγκρουση των αστικών τάξεων γύρω από το τίνος κεφάλαια θα καταστραφούν και σε τι έκταση, για να μπορέσει να ξεκινήσει ξανά νέος γύρος καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το αποτέλεσμα τελικά θα το κρίνει και θα το αποφασίσει η δύναμη και όχι οι «φιλικοί συμβιβασμοί» μεταξύ των καπιταλιστών.
Οποιο μείγμα διαχείρισης, με όποιες παραλλαγές του κι αν εφαρμοστεί για τους εργαζόμενους, θα είναι εφιάλτης. Αυτό πασχίζουν να κρύψουν από τους εργαζόμενους τα κόμματα και οι δυνάμεις που είναι δεμένες στο άρμα του «ευρωμονόδρομου», πότε με τη δημαγωγία, πότε με την τρομοκρατία και το φόβο ότι η ΕΕ είναι η μοναδική σωτηρία για τον ελληνικό λαό.

Η διέξοδος για το λαό

Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ τσακίζει τη ζωή της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων με τα νέα βάρβαρα μέτρα για να προστατέψει την καπιταλιστική κερδοφορία. Η «επιμήκυνση» της βαρβαρότητας όχι μόνο δε θα ανακουφίσει τους εργαζόμενους, αλλά θα επιμηκύνει τα μαρτύριά τους.
Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού, Αντ. Σαμαρά, για συμφωνία με την τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) για την τρίτη φάση του μνημονίου με επαχθή αντιλαϊκά μέτρα 13,5 δισ. ευρώ με την πλήρη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και με κίβδηλους αστερίσκους της ΔΗΜΑΡ, σηματοδοτούν συνθήκες κόλασης για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Η ομολογία του ΔΝΤ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, με την οποία αμφισβητείται η βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους (τα χρεολύσια μόνο για την περίοδο 2014 - 2016 ανέρχονται σε 64,6 δισ. ευρώ) σηματοδοτεί νέα αντεργατικά μέτρα, με ορίζοντα την αποπληρωμή του χρέους που φτάνει το 2057, με βάση τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους στις 30/06/2012.
Η «επαναδιαπραγμάτευση» που επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ για να «πείσει» τους «Ευρωπαίους εταίρους» του για την εφαρμογή κεϊνσιανού μείγματος διαχείρισης, με επενδύσεις για την επανεκκίνηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, θα σημάνει νέο κύκλο μεγαλύτερης έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων σαν λίπασμα της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Η ροή και ένταξη πολιτικών και συνδικαλιστικών στελεχών της εργατικής αριστοκρατίας από το ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τμήμα των διεργασιών για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, για τη χειραγώγηση του εργατικού κινήματος, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Τα κόμματα των Ανεξάρτητων Ελλήνων και του φασιστικού μορφώματος της «Χρυσής Αυγής», αν και αξιοποιούνται με διαφορετικούς ρόλους, είναι στην υπηρεσία του κεφαλαίου, για τον έλεγχο της λαϊκής οργής και αγανάκτησης και το χτύπημα του εργατικού κινήματος.
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν καθημερινά τις εκτιμήσεις και τις θέσεις του ΚΚΕ.
Η ΕΕ είναι εχθρός και αντίπαλος των λαών. Μέσα σ' αυτή τη λυκοσυμμαχία το μόνο που μπορεί να περιμένει ο λαός είναι να πολλαπλασιάζονται τα βάσανά του.
Η ελπίδα βρίσκεται στην ενίσχυση του ΚΚΕ και του ταξικού εργατικού κινήματος, στη συνειδητοποίηση της τεράστιας αναξιοποίητης δύναμης της εργατικής τάξης στο επίπεδο της ταξικής πάλης. Στην οργάνωση της πάλης σε κάθε χώρο δουλειάς, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο χωράφι, στις λαϊκές γειτονιές για να μην περάσουν τα μέτρα. Στην οικοδόμηση μιας ισχυρής λαϊκής συμμαχίας για να τραβήξει ο λαός μπροστά το δρόμο της ρήξης, της ανατροπής, της αποδέσμευσης από την ΕΕ, της μονομερούς διαγραφής του χρέους, με Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία.

Του
Γιώργου ΤΟΥΣΣΑ*
*Ο Γιώργος Τούσσας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής, ευρωβουλευτής