ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ Οι ανατροπές έχουν ήδη τη σφραγίδα της

Προκλητική η προσπάθειά της να εμφανιστεί ότι διαφωνεί ή αντιστέκεται στην τρόικα

Με το ΠΑΜΕ κόντρα στα μέτρα και στα Μνημόνια για τη σωτηρία των εργαζομένων (από την απεργιακή πορεία στην Αθήνα στις 18 Οκτώβρη)

Καθώς την προηγούμενη εβδομάδα κυβέρνηση και τρόικα «έκλειναν» το επώδυνο αντεργατικό πακέτο με το οποίο την επόμενη διετία θα αφαιρέσουν από την εργατική λαϊκή οικογένεια το ποσό των 9,2 δισ. ευρώ, περικόπτοντας για άλλη μια φορά συντάξεις, εφάπαξ, προνοιακά και εποχικά επιδόματα και μισθούς, την ίδια στιγμή κατέφευγαν σε μια τεράστια επιχείρηση αποπροσανατολισμού. Η επιχείρηση αυτής της επαίσχυντης προπαγάνδας εστιάστηκε στη δήθεν διαφωνία του υπουργείου Εργασίας για τα ζητήματα των εργασιακών θεμάτων και ειδικότερα οι ενστάσεις του για τη μείωση των αποζημιώσεων λόγω απόλυσης και για την κατάργηση των ωριμάνσεων (τριετιών) της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια καλοστημένη παράσταση, αφού κυβέρνηση και τρόικα όχι μόνο δε διαφωνούν, αλλά σε αγαστή συνεργασία προωθούν το σύνολο των μέτρων που προβλέπονται από το 2ο Μνημόνιο, αλλά και τη συνολική στρατηγική της ΕΕ για μείωση του «εργατικού κόστους» και την εξασφάλιση της πολυπόθητης ανταγωνιστικότητας για λογαριασμό των μονοπωλίων.
Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι δήθεν στη διαπραγμάτευση τέθηκαν ζητήματα που δεν περιλαμβάνονται στις «υποχρεώσεις» του μνημονίου, διατυπώθηκε μόνο και μόνο για να στηθεί ο αποπροσανατολισμός, άλλωστε για τα επιπλέον ζητήματα που όντως τέθηκαν από την τρόικα, δηλαδή την παραπέρα ευελιξία στο χρόνο εργασίας το υπουργείο Εργασίας -όπως ήταν αναμενόμενο- δεν επικαλέστηκε το Μνημόνιο. Και πώς θα μπορούσε, αφού η κυβέρνηση έχει στα συρτάρια της και νέα αντεργατικά σχέδια είτε περιλαμβάνονται είτε δεν περιλαμβάνονται στα μνημόνια. Το μόνο που την απασχολεί πραγματικά είναι, το πώς η προώθηση των μέτρων, θα γίνει με τις μικρότερες αντιστάσεις από την πλευρά των εργαζομένων και έτσι πρέπει να κατανοηθούν όλοι αυτοί οι επικοινωνιακοί ελιγμοί.

Τα ψήφισαν όλα με το Μνημόνιο

Με την ψήφιση του 2ου Μνημονίου (Νόμος 4046/2012) και την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου τα πράγματα ακολούθησαν την πορεία τους...

• Ειδικότερα, για το ζήτημα των «ωριμάνσεων» υπήρξε σαφής διατύπωση «παγώματός» τους για μεγάλο χρονικό διάστημα και τουλάχιστον μέχρι το ποσοστό της ανεργίας να φτάσει στο 10%, από 21% που ήταν όταν ψηφίστηκε η διάταξη. Μάλιστα για να μην υπάρχουν «παρερμηνείες» και οι εργοδότες να ξέρουν τι κάνουν, το υπουργείο Εργασίας με ερμηνευτική του εγκύκλιο λίγες ημέρες αργότερα, ρητά όριζε πως:

«Από 14-02-12, και μέχρι το ποσοστό της ανεργίας να διαμορφωθεί κάτω του 10%, αναστέλλεται η εφαρμογή όρων συλλογικών συμβάσεων εργασίας, διαιτητικών αποφάσεων, Υπουργικών Αποφάσεων ή διοικητικών πράξεων κανονιστικού χαρακτήρα, που προβλέπουν αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων, δηλαδή των μισθών ή ημερομισθίων ή του βασικού μισθού, περιλαμβανομένων της υπηρεσιακής ωρίμανσης καθώς και του επιδόματος πολυετίας, χρόνου εργασίας, τριετίας, πενταετίας κλπ.» Αρα, το ξήλωμα των ωριμάνσεων έχει αρχίσει από τον περασμένο Φλεβάρη αφού επιδόματα όπως της πολυετίας, το επίδομα χρόνου εργασίας, της τριετίας ή πενταετίας «πάγωσαν», ανεξάρτητα αν το επόμενο διάστημα ο εργαζόμενος μεταβαίνει σε κάποιο άλλο κλιμάκιο ή συμπληρώνει τριετία ή πενταετία και σύμφωνα με τη σύμβαση θα έπρεπε να αυξηθεί ο μισθός του. Και βέβαια δεν ήταν μόνο το «πάγωμα» των ωριμάνσεων το μοναδικό χτύπημα, αφού με τα ίδια νομοθετήματα ανατράπηκε όλο το καθεστώς των κλαδικών και ομοιεπαγγελματικών συμβάσεων, με αποτέλεσμα σήμερα οι επιχειρήσεις να εκβιάζουν και να απειλούν, να επιβάλλουν μειώσεις στους κλαδικούς μισθούς επισείοντας το Μνημόνιο και την ΠΥΣ.

• Το ίδιο συνέβη και με τον κατώτερο μισθό και την ΕΓΣΣΕ στην οποία εκτός από τη μείωση κατά 22% και 32% (για τους νέους μέχρι 25 ετών) η κυβέρνηση προκαθόρισε και νέα παρέμβαση που οδηγεί στην ολοκληρωτική κατάργησή της.

Συγκεκριμένα στη σελίδα 518 του μνημονίου σημειώνεται: «Εως το τέλος Ιουλίου 2012 θα καταρτιστεί ένα χρονοδιάγραμμα για την αναθεώρηση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Η πρόταση θα στοχεύει στην αντικατάσταση του ύψους των μισθών που ορίζονται στην ΕΓΣΣΕ με ελάχιστο ύψος μισθού νομοθετημένο από την κυβέρνηση σε διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους». Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να «αντικατασταθούν» οι σημερινοί μισθοί (μαζί με επιδόματα και τριετίες) που προβλέπει η ΕΓΣΣΕ με έναν νέο ελάχιστο μισθό που δεν θα προβλέπει τίποτα περισσότερο πέραν των 586 ευρώ μεικτά! Πράγμα που οδηγεί σε κατάργηση και των 3 τριετιών που προβλέπονται σήμερα στην Εθνική Σύμβαση. Κατά συνέπεια ούτε εδώ η κυβέρνηση μπορεί να παριστάνει την ανήξερη, καθώς ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν ψηφίσει το 2ο Μνημόνιο.

• Το ίδιο σκηνικό στήνεται και για τις αποζημιώσεις λόγω απόλυσης. Καταρχήν η σημερινή συγκυβέρνηση παριστάνει να αγνοεί πως δύο χρόνια πριν επιβλήθηκε μείωση κατά 50% των αποζημιώσεων μέσα από τη μείωση στο μισό του χρόνου προειδοποίησης. Δεύτερον, δόθηκε η δυνατότητα στις επιχειρήσεις να απολύουν χωρίς ούτε ένα ευρώ αποζημίωση και να ανακυκλώνουν το προσωπικό τους, αφού αύξησαν τη δοκιμαστική περίοδο από τους 2 στους 12 μήνες. Τρίτον, η κυβέρνηση εμφανίζεται να διαφωνεί σήμερα όχι για την ίδια τη μείωση της αποζημίωσης αλλά για το ύψος αυτής της μείωσης. Ομως συμφωνεί στην εκ νέου μείωση του χρόνου προειδοποίησης από τους 6 μήνες (μάξιμουμ) στους 3 μήνες (μάξιμουμ) που θα οδηγήσει έτσι και αλλιώς σε μείωση των αποζημιώσεων και θα τροφοδοτήσει ένα νέο τσουνάμι απολύσεων. Και εδώ, υπάρχει ουσιαστική προσυμφωνία των δύο πλευρών και ο καυγάς που στήνεται είναι στάχτη στα μάτια των εργαζομένων.
• Το ίδιο συμβαίνει και με την περίπτωση των απολύσεων στο Δημόσιο, καθώς στη σελίδα 413 του μνημονίου προβλέπονται «15.000 υποχρεωτικές αποχωρήσεις» δημοσίων υπαλλήλων «έως το τέλος του 2012» και ας παριστάνουν οι της συγκυβέρνησης ότι αιφνιδιάζονται με τις «απαιτήσεις» της τρόικας.
• Ομως ούτε η παραπέρα ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας είναι καινούρια. Η κυβέρνηση δεν διαφωνεί με τη μετατροπή της πενθήμερης εργασίας σε εξαήμερη, που θα δώσει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αυξάνουν τον ημερήσιο χρόνο εργασίας πέραν του 8ωρου χωρίς να καταβάλλουν αποζημιώσεις, ούτε στην προσαρμογή των ωραρίων εργασίας στο ωράριο λειτουργίας της επιχείρησης.

Μήτρα των μέτρων η «ανταγωνιστικότητα» και η ΕΕ

Και δεν θα μπορούσε να το κάνει γιατί και τα νέα μέτρα - ανεξάρτητα από τις παραλλαγές και τη δοσολογία, καθώς και το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής τους - είναι άλλος ένας κρίκος στη μακρά αλυσίδα αντεργατικών ανατροπών που προωθούνται σε ολόκληρη την ΕΕ. Δεν έχει περάσει ούτε χρόνος από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ το Δεκέμβρη του 2011 όπου οι κυβερνήσεις των «27», συμφώνησαν για μεγαλύτερες μειώσεις του «εργατικού κόστους» προκειμένου να διασφαλιστεί η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων έναντι των «βασικών εμπορικών εταίρων της ΕΕ» (Κίνα, Ινδία, Ρωσία). Ανάλογη πρόβλεψη για τη χώρα μας υπάρχει και στο 2ο Μνημόνιο, καθώς σε σχέση με τις μειώσεις των μισθών και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων σημειώνεται: «Τα μέτρα αυτά θα δώσουν τη δυνατότητα μείωσης της απόκλισης στο επίπεδο του κατώτατου μισθού σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας (Πορτογαλία, Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη)» (σελίδα 427).

Αιματηρή αφαίμαξη συντάξεων

Ταυτόχρονα δεν πρέπει να διαφεύγει από τους εργαζόμενους και συνταξιούχους ότι το σκληρό αντιλαϊκό πακέτο δεν περιορίζεται στα Εργασιακά, αλλά προωθεί άμεσα από την 1/1/2013 νέο χτύπημα στις συντάξεις και στην Κοινωνική Ασφάλιση που περιλαμβάνει:

• Την κατάργηση ό,τι έχει απομείνει από τη 13η και 14η κύρια και επικουρική σύνταξη, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
• Τη μείωση του συνολικού ποσού της σύνταξης (άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης) από 1% ή 2% και μέχρι και 15%, ανάλογα με το ύψος της σύνταξης.
• Τη νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, από τα 65 στα 67 χρόνια.
• Την αύξηση του αριθμού των ενσήμων που απαιτείται για τη θεμελίωση του δικαιώματος της ελάχιστης σύνταξης, από τα 4.500 σήμερα στα 6.000 ένσημα. Την κατάργηση του ΕΚΑΣ για χαμηλοσυνταξιούχους κάτω των 65 χρόνων.
• Τη μείωση του εφάπαξ σε Ταμεία που αυτοί ισχυρίζονται ότι οι εισφορές που κρατήθηκαν είναι λιγότερες από το ποσό του εφάπαξ που δόθηκε.
• Τη μείωση μέχρι και κατάργηση προνοιακών και εποχικών επιδομάτων.
• 
  πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ