ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Στρατηγικό στοιχείο οι ιδιωτικοποιήσεις και οι ανατροπές στα εργασιακά

Η παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ χτες στη Βουλή, στη συζήτηση για τι ιδιωτικοποιήσεις

Οι εργασιακές σχέσεις και οι ιδιωτικοποιήσεις, είτε υπήρχε κρίση είτε δεν υπήρχε, είναι κεντρικό ζήτημα για το κεφάλαιο, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις της

Ολοκληρώθηκε χτες στη Βουλή, η συζήτηση του νομοσχεδίου του υπουργείου Οικονομίας, που περιλαμβάνει τον περιορισμό της κρατικής συμμετοχής στις πρώην ΔΕΚΟ, στην προοπτική της παραπέρα εκποίησής τους, καθώς και μια σειρά αντιλαϊκών διατάξεων, όπως η εξίσωση της τιμής πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης, η αύξηση των εισφορών στον ΟΓΑ κ.ά. Στη συζήτηση παρενέβη η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, η οποία τόνισε:

«Η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, οι ιδιωτικοποιήσεις και οι εξαγορές - συγχωνεύσεις, αναμφισβήτητα είναι η ναυαρχίδα της σύγχρονης -και όχι μόνο- καπιταλιστικής βαρβαρότητας και είναι και καίριο στρατηγικό στοιχείο και των δύο μνημονίων και της δανειακής σύμβασης.
Ωστόσο, θέλουμε να διαφοροποιηθούμε και από εκείνα τα κόμματα που θα καταψηφίσουν τις ιδιωτικοποιήσεις και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Μπορεί ως αριθμός αυτός να είναι θετικός -υπέρ, κατά, κλπ και ευχόμαστε να καταψηφιστούν και από τη Βουλή, μακάρι να γινόταν έτσι- αλλά έχει σημασία η επιχειρηματολογία και η εξήγηση.
Ενέχεται το μνημόνιο στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και στις ιδιωτικοποιήσεις; Σημειωτέον, οι εργασιακές σχέσεις συνδέονται και με τις ιδιωτικοποιήσεις. Βεβαίως και ενέχονται τα μνημόνια και πολύ σωστά έχει τονιστεί και από προηγούμενους ομιλητές ότι πολλά απ' αυτά έχουν ψηφιστεί. Μπορεί να μην πέρασαν στην πράξη και να μην έχουν ενεργοποιηθεί. Ομως, σε καμία περίπτωση δεν είναι τα μνημόνια και η κρίση που καθόρισαν αυτήν τη στρατηγική.

Η Αλέκα Παπαρήγα, στη χτεσινή της παρέμβαση στη Βουλή

Eurokinissi

Και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία, διότι όλη η επιχειρηματολογία απόρριψης -δικαιολογημένης απόρριψης, με την οποία όμως δεν συμφωνούμε- και της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων και των ιδιωτικοποιήσεων, γίνεται ως ένα βαθμό με επίκληση υπαρκτών αντιλαϊκών συνεπειών -που βεβαίως θα υπάρχουν- αλλά και από το γεγονός ότι οι ιδιωτικοποιήσεις, για παράδειγμα, πηγαίνουν όλες για το χρέος και όχι για την ανάπτυξη, ή είναι αναποτελεσματικές ως προς το χρέος.Ε, λοιπόν, εμείς ξεκαθαρίζουμε το εξής: Οι όροι με τους οποίους γίνονται τώρα οι ιδιωτικοποιήσεις -και αυτούς υπηρετεί και η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου- αυτά τα γρήγορα, τα συνοπτικά, η άρση οποιωνδήποτε στοιχειωδών εμποδίων, καθορίζονται βεβαίως από τα μνημόνια, από την κρίση και από τους παράγοντες της κρίσης.
Ομως, η ίδια η ιδιωτικοποίηση και η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων δεν καθορίζονται από την κρίση. Ούτε, αν θέλετε, από το ίδιο το χρέος, ανεξάρτητα του ότι γίνεται τροποποίηση, ώστε ένα μέρος των ιδιωτικοποιήσεων να υπηρετήσει το χρέος.

Η «μήτρα» των ανατροπών

Ξεκαθαρίζουμε το εξής: Πότε άρχισε η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα; Αρχισε στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Δεν έχω τώρα καιρό ούτε θέλω να σας πω λεπτομέρειες, αλλά το 1986, επί κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, άρχισε με δειλό τρόπο, με προσχήματα τους εποχιακούς κλάδους και την εποχιακή απασχόληση, η εφαρμογή της ελαστικής, αλλά κυρίως της μερικής απασχόλησης, η οποία μάλιστα απευθυνόταν στους φοιτητές, στους σπουδαστές και στις γυναίκες, νέες μητέρες.
Εμείς από τότε είχαμε πει σε ανύποπτο χρόνο ακόμα, και με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ολοκληρωμένα, όπως τη γνωρίσαμε, ότι εδώ επίκειται ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Και τότε -δεν είναι τυχαίο- ήταν η προετοιμασία της ενιαίας εσωτερικής αγοράς, της πρώτης φάσης για την επιβολή της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Πότε ξεκίνησαν οι ιδιωτικοποιήσεις; Ξεκίνησαν, όταν ολοκληρώθηκε ο κύκλος των καπιταλιστικών κρατικοποιήσεων. Αυτές έδωσαν ό,τι είχαν να δώσουν στους καπιταλιστές επιχειρηματίες και τα μονοπώλια και ήρθε η ώρα να πάμε στο αντίθετο, στις αποκρατικοποιήσεις. Φανερά, καθαρά και επίσημα καθιερώνεται με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Το γεγονός ότι δεν ολοκληρώθηκε η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και των ιδιωτικοποιήσεων έγκαιρα, οφείλεται στον παράγοντα "λαός" - "λαϊκό κίνημα", στους δισταγμούς των κυβερνήσεων κάτω από πιέσεις δικών τους πολιτικών χώρων κλπ. Αλλά και στο γεγονός ότι για να λειτουργήσουν και να ανέβει η παραγωγικότητα με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, πρέπει να υπάρχει μία ολόκληρη προετοιμασμένη υποδομή στις επιχειρήσεις, το Δημόσιο κλπ.
Δίχως την εφαρμογή νέων τεχνολογιών παντού, και στην παραγωγή και στις υπηρεσίες, δεν είναι δυνατόν οι ανατρεπόμενες εργασιακές σχέσεις να ανεβάσουν την παραγωγικότητα.
Θυμίζω το εξής: Ποια χώρα ξεκίνησε πιο ολοκληρωμένα τη μερική απασχόληση, την ελαστική απασχόληση, όλες αυτές τις νέες εργασιακές σχέσεις; Η Ισπανία. Και παρενέβη εκεί η Ενωση των Βιομηχάνων -δεν ξέρω αν λέγεται έτσι ακριβώς, αλλά δεν έχει σημασία- και είπαν "εδώ έπεσε η παραγωγικότητα", γιατί δεν είχε προετοιμαστεί η οργάνωση και η διεύθυνση της παραγωγικής διαδικασίας, ούτως ώστε να ανέβει η παραγωγικότητα με μερικά απασχολούμενους, με εναλλαγή του προσωπικού.
Επομένως, βεβαίως να βάλουμε στο στόχαστρο το μνημόνιο, βεβαίως να βάλουμε στο στόχαστρο την τρόικα, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ενωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αλλά για εμάς η ουσία της αντιπολίτευσης, αν θέλουμε πραγματικά να μην αφήνουμε επιχειρήματα στην τρικομματική κυβέρνηση, ώστε να αποπροσανατολίζει το λαό και να σπέρνει συγχύσεις, πρέπει να αφορά τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, πράγμα το οποίο, κατά τη γνώμη μας, μόνο το ΚΚΕ έχει ειλικρινή διάθεση να τον αποκαλύψει και να τον αντιπαλέψει ως κόμμα. Βεβαίως αυτήν την πρόσκληση την κάνει και στο λαό.

Για την εκποίηση δε φταίνε τα ρουσφέτια

Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα πράγματα. Για εμάς δεν είναι ζήτημα οι όροι της αποκρατικοποίησης. Ακόμα κι αν δεν γίνονταν όλα αυτά τα φαύλα που βλέπουμε, που γίνονται με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου -άλλωστε αναφέρθηκε και από προηγούμενους ομιλητές, και από το ΚΚΕ και από άλλα κόμματα- σ' αυτή καθ' αυτή την πώληση, είτε κάποιος τη λέει ξεπούλημα, είτε ωραίο πούλημα, εμείς είμαστε ριζικά αντίθετοι.
Να το ξεκαθαρίσουμε. Απορρίπτουμε την άποψη που λέει ότι η εκποίηση γίνεται γιατί το κράτος αποδείχθηκε ότι μέσω του κρατικού τομέα είναι διάτρητο στις μίζες, γιατί εκεί γίνεται κρατική ρουσφετολογία κλπ, κλπ. Ρουσφετολογία και μίζες υπάρχουν και στον ιδιωτικό τομέα.
Μην ξεχνάτε πως όλες αυτές οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, ναυπηγεία κλπ, που κρατικοποιήθηκαν επί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τι ήταν; Ηταν επιχειρήσεις ιδιωτικές, υπερχρεωμένες, με παλιά υποδομή, με καθυστερημένη υλικοτεχνική υποδομή και κρατικοποιήθηκαν για να εξυγιανθούν. Ορισμένες απ' αυτές βεβαίως εκσυγχρονίστηκαν και εξυγιάνθηκαν κατά την αντίληψη των κρατούντων.
Φέρτε μου μία ιδιωτική επιχείρηση που δεν έχει ρουσφετολογία. Είναι άλλο πράγμα. Στην ιδιωτική επιχείρηση υπάρχει ρουσφετολογία -με συγχωρείτε για την έκφραση που θα χρησιμοποιήσω- της ρουφιανιάς. Ο διευθυντής, ο επικεφαλής, ο τμηματάρχης, ο προσωπάρχης έχουν τους δικούς τους μηχανισμούς και με τα δικά τους κριτήρια λειτουργούν. Στον κρατικό τομέα μπορεί να είναι ο πολιτικός προϊστάμενος, ο ανθυπολιτικός προϊστάμενος κλπ.
Στα κάτω κάτω και τη ρουσφετολογία και τις μίζες του ιδιωτικού τομέα, πάλι ο εργαζόμενος τις πληρώνει. Δεν είναι ότι τις πληρώνει μόνο το κράτος. Δηλαδή μόνο τις κρατικές επιχειρήσεις κακώς πλήρωσε ο εργαζόμενος; Πληρώνει και τις ιδιωτικές, μόνο που αυτές δεν φαίνονται...
Βέβαια, αν θες να το βγάλεις στην επιφάνεια, το βγάζεις και φαίνονται, αλλά με πρώτη ματιά δεν φαίνονται. Για τις κρατικές επιχειρήσεις, τις υπερχρεωμένες από κακή διαχείριση, από παραχωρήσεις στο ιδιωτικό κεφάλαιο κλπ, με μία σειρά τρόπους που διοικούνται με στόχο να βοηθήσουν τα ιδιωτικά μονοπώλια, αυτά πάλι τα πληρώνει ο λαός. Ξαναλέω όμως ότι του μεν κράτους φαίνονται, του ιδιωτικού τομέα δεν φαίνονται.

Απελευθερώνουν χώρο για τα μονοπώλια

Γιατί γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις; Διότι πρέπει να απελευθερωθεί χώρος για να πιάσουν δουλειά και να αξιοποιήσουν και κρατικές επιχειρήσεις με τον ένα ή άλλο τρόπο, είτε με τη μορφή της εκμετάλλευσης, είτε της ιδιοκτησίας, οι ιδιώτες, για να διοχετευθούν υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια. Ποιος αγοράζει μία επιχείρηση μη συμφέρουσα; Για να την αγοράσει κάποιος, την αγοράζει επειδή έχει συμφέρον.
Μπορεί να αγοράσει κάποιος μια επιχείρηση που δεν τον συμφέρει; Με συγχωρείτε, δηλαδή. Γιατί να την αγοράσει; Δεν είναι και τόσο τρελοί οι επιχειρηματίες. Μα και οι πιο επιπόλαιοι επιχειρηματίες και οι πιο ριψοκίνδυνοι για ό,τι αγοράζουν, ξέρουν ή έχουν βάσιμες ελπίδες ότι θα κερδίσουν. Επομένως, αγοράζουν κερδοφόρα τμήματα και όχι ζημιογόνα γι' αυτούς ή για το λαό. Αυτή είναι η ουσία των ιδιωτικοποιήσεων και γι' αυτό γίνεται.
Και βέβαια, έχουμε και εξαγορές και συγχωνεύσεις, την απελευθέρωση των επαγγελμάτων κλπ. Στην Ελλάδα υπάρχει σημαντικός ζωτικός χώρος τον οποίο δεν έχουν αξιοποιήσει τα ιδιωτικά μονοπώλια, ξένα και ελληνικά. Σήμερα, λοιπόν, είναι η καλύτερη ευκαιρία.
Γιατί ανατρέπονται οι εργασιακές σχέσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Για να ξεπεραστεί η κρίση; Μα, δεν ξεπερνιέται η κρίση με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Είναι η ελπίδα του καπιταλιστή, είτε αυτός είναι εγχώριος είτε ξένος, ότι όταν θα κάνει επενδύσεις στην Ελλάδα, θα εξασφαλίσει τουλάχιστον την ίδια κερδοφορία που είχε προ κρίσης ή ότι, εν πάση περιπτώσει, θα έχει λιγότερη ζημιά. Αρα, θέλει πιο φθηνή εργατική δύναμη.
Δεν είναι σωστό να λέμε ότι αυτά τα πράγματα οφείλονται στην κρίση και στα μνημόνια. Απλώς τα μνημόνια οξύνουν, αν θέλετε, τους αρνητικούς όρους και επιδεινώνουν βεβαίως την κατάσταση.
Ομως και με την κατάργηση των μνημονίων -γιατί το ακούμε και αυτό, ότι καταργούνται τα μνημόνια μέσα από πρόγραμμα επενδύσεων και ότι έτσι λύνονται τα προβλήματα- με συγχωρείτε, αλλά δεν θα έρθει κανένας να κάνει επένδυση στην Ελλάδα στις σημερινές συνθήκες, που βεβαίως ο λαός δεν έχει καμία σχέση ούτε με την ιδιοκτησία ούτε με την εξουσία, αν δεν εξασφαλίσει τη μέγιστη κερδοφορία. Γιατί να έρθει;
Και οι τομείς που ενδιαφέρεται και η κ. Μέρκελ να υπάρξει κερδοφορία, είναι αυτοί που από χέρι έχουν κέρδος, όπως είναι, για παράδειγμα, η διαχείριση των απορριμμάτων και η περιβαλλοντική βιομηχανία. Αυτά καθυστερούν στην Ελλάδα, ενώ υπάρχει κέρδος. Ποιος θα το πληρώσει; Εμείς μέσα από τα δημοτικά και άλλα τέλη και μέσα από τους φόρους.
Χρειάζονται να γίνουν σύγχρονα συστήματα, όπως χωματερές, κομποστοποίηση κλπ; Βεβαίως και χρειάζονται. Πού κάνουν τις επενδύσεις; Τις κάνουν στην αιολική ενέργεια και στα δίκτυα μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου κλπ. Οσον αφορά τις θέσεις απασχόλησης, θα δημιουργηθούν, πόσες; Ακουγα κάποιον οικονομικό παράγοντα που έλεγε ότι μπορεί να δημιουργηθούν και τριάντα χιλιάδες θέσεις απασχόλησης. Τριάντα χιλιάδες θέσεις θα δημιουργηθούν για την κατασκευή. Για τη λειτουργία, άντε να είναι δύο με τρεις χιλιάδες θέσεις εργασίας. Ισως ούτε και τόσες.
Εδώ το ηλιακό πάρκο στην Κρήτη λειτουργεί με έναν άνθρωπο. Πατάς ένα κουμπί και λειτουργεί. Οκτακόσιες θέσεις χρειάζονται για την κατασκευή. Οι κατασκευές στις μέρες μας τελειώνουν μέσα σε έξι μήνες και ένα χρόνο. Ποιος κατασκευάζει σήμερα με τα χρόνια, όπως κάποτε που ήθελες για ένα σπίτι δύο με τρία χρόνια; Τώρα τελειώνουν γρήγορα, μέσα σε έξι μήνες, ιδιαίτερα όλα τα εργοστάσια είναι προκάτ.

Ετοιμάζουν συμβιβασμό

Οντως, όλα αυτά που γίνονται δεν πρόκειται να μειώσουν το χρέος, κάτι που ξέρει και η τρόικα. Και έχουμε ξεχάσει τι είναι η τρόικα. Η τρόικα είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τώρα, αν είναι ο Τόμσεν εκπρόσωπος ή δεν είναι, δεν έχει καμία σημασία. Ούτε είναι υπάλληλος ο Τόμσεν. Δεν είναι χαζοί να βάλουν ως υπεύθυνο έναν υπάλληλο της σειράς, αν δεν έχει και μετοχές ο άνθρωπος σε μεγάλες επιχειρήσεις. Και αυτό το λέω, γιατί λένε ότι είναι υπαλληλίσκοι. Δεν είναι καθόλου υπαλληλίσκοι. Ξέρουν ποιους βάζουν...
Ομως, ας το αφήσουμε αυτό. Ξέρουν, λοιπόν, και αυτοί ότι το χρέος δεν θα μειωθεί. Ξέρετε σε τι ελπίζουν και δεν κάνουν πίσω; Ελπίζουν στην ανάκαμψη της κερδοφορίας. Και η προϋπόθεση για να γίνουν επενδύσεις είναι να περάσουν όλα αυτά. Επίσης, δεν πιστεύουμε πως επειδή ο κ. Κουβέλης -ο οποίος δυσανασχετεί με δύο, τρία σημεία από το πακέτο των μέτρων- και ο κ. Βενιζέλος -ο οποίος έχει υπογράψει τα πάντα και τώρα ανακάλυψε ότι αυτά είναι αντιλαϊκά- απειλούν ότι δεν θα ψηφίσουν τα μέτρα, ότι τελικά αυτά δεν θα περάσουν.
Κοιτάξτε να δείτε, μπορεί να γίνει ένας συμβιβασμός. Θα φέρουν τα μέτρα το Φλεβάρη και τον Απρίλη. Ηδη η έκθεση που έγραψε η τρόικα προς το ΔΝΤ -η οποία διέρρευσε και έχει δημοσιευθεί- λέει καθαρά ότι τα μέτρα θα περάσουν Φλεβάρη και Απρίλη. Και τι θα πουν στο λαό; Θα πουν ότι μέχρι το τέλος του χρόνου δεν θα αλλάξει τίποτα σ' αυτό, για παράδειγμα στον τρόπο καταβολής των αποζημιώσεων. Μα, σε λίγο μπαίνουμε στο Νοέμβρη. Τι είναι μέχρι το τέλος του χρόνου; Δυο μήνες!

Τι θα γίνει με την ακίνητη περιουσία;

Και θέλω να σταθώ και σε ένα άλλο ζήτημα, που αφορά την ακίνητη περιουσία των οργανισμών κλπ. Οποιος το ακούσει, αμέσως θα βγάλει το συμπέρασμα ότι αυτή η ακίνητη περιουσία είναι άνευ αξίας, ότι δεν έχει καμία αξία για το Δημόσιο ή για το λαό και γι' αυτό πρέπει να την πουλήσουμε και σε ορισμένες περιπτώσεις να την ξανανοικιάσει το Δημόσιο.
Εδώ πρέπει να μας απαντήσετε. Παραδείγματος χάρη, τι γίνεται με την ακίνητη περιουσία του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας; Είναι τεράστια ακίνητη περιουσία. Καταρχήν να μη σας πω ότι 14.500 παραχωρητήρια δεν έχουν δοθεί στους οικισμούς, γιατί υπάρχουν περιβαλλοντικά και δεν ξέρω τι άλλα ζητήματα.
Τα οικόπεδα που έχει ο ΟΕΚ είναι πέντε εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα. Εχει ιδιόκτητα γραφεία σε δέκα πόλεις συνολικής επιφάνειας 10.500 τετραγωνικών μέτρων. Εχει 1.246 καταστήματα και 247 αίθουσες επιφάνειας πάνω από 100.000 τετραγωνικά. Νοικιάζονται σε ιδιώτες. Εχει πολυϊατρεία, πολιτιστικούς συλλόγους, παιδικούς σταθμούς κλπ, μία τεράστια περιουσία.
Τι θα γίνει αυτή η περιουσία; Θα πουληθεί για ένα κομμάτι ψωμί και θα αξιοποιηθεί. Καρβέλια θα βγάλει αυτός που θα την πάρει και θα βρεθούν αγοραστές. Δεν θα πάρουν την περιουσία του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, γιατί δεν έχει αξία, αλλά θα την πάρουν ακριβώς γιατί έχει πάρα πολύ μεγάλη αξία. Ποιος θα χάσει απ' αυτά;
Εγώ σας λέω ότι ένα μέρος θα το πάνε στο χρέος. Εδώ ανακαλύφθηκε ο ειδικός λογαριασμός. Θύμωσε ο κύριος Βενιζέλος που τον υπέγραψε όταν ήταν υπουργός γιατί -λέει- και το πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο γίνεται στις πλάτες τις δικές μας θα πηγαίνει για τα χρέη. Λέμε ότι πρόκειται για αποπροσανατολισμό, λέμε ότι από "ψιλό γαζί" περνάνε το λαό.
Θέλουμε όμως να ξεκαθαρίσουμε το εξής; Οι εργασιακές σχέσεις και οι ιδιωτικοποιήσεις, είτε υπήρχε κρίση είτε δεν υπήρχε, είναι κεντρικό ζήτημα. Και αν το αντιμετωπίσει κανείς υψώνοντας μόνο τη "σημαία" του μνημονίου, τότε η κυβέρνηση θα έχει τη δυνατότητα να κοροϊδέψει το λαό. Και αυτό το λέω απευθυνόμενη στα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, που τα θεωρούν όλα μνημονιακά μέτρα.
Θα το ξαναπώ για να μην παρεξηγηθώ: Οι όροι που γίνονται αυτά, η ταχύτητα, η αδιαφάνεια που υπάρχει, καθορίζονται από το μνημόνιο, αλλά η στρατηγική καθορίζεται από το κεφάλαιο και επομένως ή με το λαό θα είσαι ή με τα μονοπώλια. Οποιαδήποτε κυβέρνηση και να έλθει, την ίδια πολιτική θα συνεχίσει. Θα είναι πιο φιλική, πιο καλή, πιο γλυκιά; Μπορεί. Μην ξεχνάτε όμως ότι και με το μπαμπάκι μπορείς να σφάξεις άνετα».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ