ΙΤΑΛΙΑ Αντιλαϊκά μέτρα για να σωθεί το κεφάλαιο από την κρίση

 

 

Από πρόσφατη διαδήλωση συνδικάτων βάσης ενάντια στη σφαγή εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων

Με το ενδεχόμενο κατάρρευσης της κυβέρνησης βρίσκεται αντιμέτωπος ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι, καθώς ο κυβερνητικός εταίρος «Λίγκα του Βορρά» του Ουμπέρτο Μπόσι φέρνει αντιρρήσεις σε ό,τι αφορά την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, φυσικά για δικούς του δημαγωγικούς λόγους, προβάλλοντας «ότι δεν θα γίνει ό,τι θέλουν οι Γερμανοί». Η «Λίγκα του Βορρά» θεωρεί ότι υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, προσβλέποντας σε προσφυγή στις κάλπες και όχι σε μία κυβέρνηση τεχνοκρατών που θα εφαρμόσει τις «μεταρρυθμίσεις».
Βεβαίως, το σημαντικό για τον ιταλικό λαό δεν είναι το ενδεχόμενο κατάρρευσης μιας κυβέρνησης, αλλά το γεγονός ότι έρχονται νέα βάρη στις πλάτες του. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Στις 23 του Οκτώβρη οι ιθύνοντες της ΕΕ, συγκεκριμένα ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν φαν Ρομπάι, με δεδομένο ότι το τεράστιο κρατικό χρέος και το έλλειμμα της Ιταλίας (φτάνει τα 1,9 τρισ.ευρώ ) αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για την Ευρωζώνη, σημαντικότερο από αυτό της Ελλάδας, διατύπωσε το αίτημα προς την ιταλική κυβέρνηση «χωρίς καθυστερήσεις και επίσημα προσχήματα, μέχρι την Τετάρτη 26 του Οκτώβρη να καταβάλει κάθε προσπάθεια (δηλαδή πρόσθετα μέτρα λιτότητας) στην κατεύθυνση της μείωσης του χρέους και του ελλείμματος και να παρουσιάσει ένα σχέδιο ανάπτυξης». Η Ιταλία, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στο οικοδόμημα της Ευρωζώνης, είναι η δεύτερη πιο χρεωμένη χώρα στην ΕΕ με 118% του ΑΕΠ, αλλά με 20% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης όταν η Ελλάδα αντιστοιχεί στο 2% του ΑΕΠ.
Ετσι, τις νέες θυσίες καλείται να πληρώσει ο εργαζόμενος λαός, με το πρόσχημα πάντα τη μείωση ενός διογκωμένου χρέους και του ελλείμματος, που είναι διογκωμένα γιατί για χρόνια με κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις ταΐζονταν πλουσιοπάροχα τα μονοπώλια και το κεφάλαιο. Τώρα που αυξάνουν τα ζόρια διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης από κάθε αστική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, οι κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους βρίσκονται και πάλι στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Για νέα κέρδη στην πλουτοκρατία

Βεβαίως, η κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ανταποκρίθηκε άμεσα στα κελεύσματα της ΕΕ όχι γιατί της επιβλήθηκε ή από υποτέλεια - όπως ισχυρίζονται διάφοροι δημαγωγοί τύπου Μπόσι και άλλες διαχειριστικές κεντροαριστεροδέξιες δυνάμεις - αλλά γιατί αυτό συμφέρει τα γενικά συμφέροντα και του ιταλικού κεφαλαίου, για να μπορέσει να σωθεί από το αντικειμενικό γεγονός της κρίσης και να συρρεύσουν και πάλι χρηματοδοτήσεις στην πλουτοκρατία με χαμένο το λαό. Ετσι, σε μία επιστολή 14 σελίδων, αναπτύσσει προς τους εταίρους του τις θέσεις του για τη μελλοντική οικονομική πορεία της χώρας, ενώ δεσμεύεται να μειώσει το έλλειμμα. Ο Μπερλουσκόνι, στην επιστολή του, ουσιαστικά διαβεβαιώνει ότι η Ιταλία θα σεβαστεί (με όποιες επιπλέον θυσίες και αν απαιτηθούν φυσικά από τον εργαζόμενο λαό) το στόχο του ισοσκελισμού του προϋπολογισμού, του μηδενισμού της σχέσης ελλείμματος/ ΑΕΠ, ως το 2013.
Προσθέτει ακόμα ότι η χώρα του θα αυξήσει τη συντάξιμη ηλικία στα 67 χρόνια, υπογραμμίζοντας ότι «το ιταλικό ασφαλιστικό σύστημα είναι βιώσιμο». Στην αναλυτική επιστολή του, ο Ιταλός πρωθυπουργός αναφέρεται σε όλα τα μέτρα «εξυγίανσης» της οικονομίας, τα οποία περιέχονται στα δύο πακέτα λιτότητας που η ιταλική κυβέρνηση ενέκρινε τον περασμένο Ιούλιο και Αύγουστο. Στόχος των δύο αυτών πακέτων μέτρων λιτότητας, όπως υποστήριζε και υποστηρίζει η κυβέρνηση, είναι η «εξοικονόμηση 476 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσα στην επόμενη τριετία», όπου κυρίως θα υπάρξουν περικοπές στον τομέα της Υγείας και των κοινωνικών παροχών. Κάτι τέτοιο προβλέπεται να γίνει μέσω της «αποκέντρωσης», καθώς μεγάλοι οργανισμοί, που συνδέονται με τη δημόσια Υγεία και τις μεταφορές, περνούν στην αρμοδιότητα των δήμων, οι οποίοι με τη σειρά τους επιβάλλουν νέους δυσβάστακτους φόρους στους πολίτες. Ακόμα, περικοπές θα σημειωθούν στις δαπάνες των υπουργείων, ενώ για τις τοπικές κυβερνήσεις θα δοθούν 9,7 δισεκατομμύρια ευρώ λιγότερα για την περίοδο 2013-2014. Επιπλέον, θα υπάρξει μείωση των φορολογικών ελαφρύνσεων για τις επιχειρήσεις και τις οικογένειες, ενώ εξετάζεται το ενδεχόμενο αύξησης του ΦΠΑ.
Στην επιστολή του ο Μπερλουσκόνι αφιερώνει μεγάλο μέρος στα μέτρα που πρόκειται να υιοθετηθούν για να ευνοηθεί η ανάπτυξη βεβαίως του κεφαλαίου. Ακόμα, αναφέρεται ειδικά στην προοπτική της μείωσης του συνολικού αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων με παραπομπή στο ταμείο ανεργίας (σ.σ. κάτι σαν την δική μας «εφεδρεία») , όπως και στην ευκολότερη απόλυση εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Ο Ιταλός πρωθυπουργός προσθέτει, επίσης, ότι πρόκειται να απελευθερώσει τα «κλειστά επαγγέλματα» και να ιδιωτικοποιήσει επιχειρήσεις που ανήκουν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Σε αυτά τα πλαίσια της όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, της περαιτέρω λιτότητας και συνεπώς της εξαθλίωσης μεγάλου μέρους του ιταλικού λαού, αναπτύσσεται η αντιπαράθεση των διαχειριστικών δυνάμεων από όλο το πολιτικό φάσμα και βεβαίως των οπορτουνιστών που πρωτοστατούν στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που αποδίδουν την κρίση όχι στην ίδια τη λειτουργία του συστήματος αλλά στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο που πρέπει να αλλάξει.

Κομμουνιστές - Λαϊκή Αριστερά: Για άλλη προοπτική σύγκρουσης με το κεφάλαιο

Το μόνο κόμμα που επιχειρεί να απεγκλωβίσει το λαό από τα διαχειριστικά αδιέξοδα είναι το κόμμα Κομμουνιστές - Λαϊκή Αριστερά. Σε άρθρο του, ο Γενικός Γραμματέας του, Μάρκο Ρίτζο, τονίζει: «Η δομική κρίση του καπιταλισμού οξύνεται και η απόγνωση δεν θα πρέπει να ασχολείται μόνο με την καταστολή, θα πρέπει να δώσει μία προοπτική διάρκειας στα κινήματα ποικίλης διαμαρτυρίας που θα εξαπλώνονται σαν "φωτιά". Η λύση δεν θα είναι εύκολη, ούτε άμεση, όμως ονομάζεται σοσιαλισμός - κομμουνισμός. Πράγματι, μόνο ένας επαναστατικός μετασχηματισμός αυτής της κοινωνίας θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να επιβιώσει. Εχουμε πια φτάσει στο τέλος, η γενικευμένη εκμετάλλευση, η καταστροφή του περιβάλλοντος, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι των ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ μας θέτουν μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Δεν αρκεί να είσαι αγανακτισμένος, δε χρησιμεύει σε τίποτε να είμαστε αγανακτισμένοι, αν δεν έχουμε στο μυαλό μας το πώς θα προωθήσουμε την αλλαγή της κοινωνίας. Για να γίνει αυτό, χρειαζόμαστε ένα κατάλληλο και αποτελεσματικό εργαλείο, αυτό το εργαλείο λέγεται Κομμουνιστικό Κόμμα».
Οσο για τη συζήτηση που άναψε στην Ιταλία για την αποχώρηση Μπερλουσκόνι από την εξουσία για να αναλάβει μια πιο «σοβαρή και φερέγγυα» κυβέρνηση «προοδευτικών» τεχνοκρατών, ο Μάρκο Ρίτζο αναφέρει: «Στην ουσία, καλό είναι να φύγει το γρηγορότερο δυνατόν ο Μπερλουσκόνι, όμως η λύση σίγουρα δεν είναι η λεγόμενη κεντρο-αριστερά που θα είναι ακόμα πιο διαθέσιμη απέναντι στο κεφάλαιο. (...) Μόνο η οικοδόμηση ενός γνήσιου Κομμουνιστικού Κόμματος, εντελώς αυτόνομου από το πολιτικό πλαίσιο, που δε θα επηρεάζεται από την παρουσία ή όχι στους θεσμούς, θα μπορεί να δώσει μία ελπίδα στην πλειοψηφία του λαού».
Πάντως, με την κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων, διάφορες συνδικαλιστικές δυνάμεις δηλώνουν ότι θα καλέσουν τον λαό να βγει στους δρόμους.

Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ