ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΦΘΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ

Ο λαός να απορρίψει κάθε εμπλοκή στις συμπληγάδες των μονοπωλιακών ανταγωνισμών

Η κοινωνικοποίηση του φυσικού πλούτου, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, η μετατροπή τους από καπιταλιστική ιδιοκτησία σε λαϊκή περιουσία, η ανάπτυξη της οικονομίας με κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκό έλεγχο αντιστοιχεί στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, στην εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων, στην ανάπτυξη της αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς

Ζούμε πολύ σοβαρές εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας και στην περιοχή μας. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν την οργανωμένη επίθεση του κεφαλαίου, της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης που ισοπεδώνει εργατικά, λαϊκά δικαιώματα και κάνει τη ζωή του λαού κόλαση.

Η κυβέρνηση, με την ουσιαστική στήριξη των άλλων αστικών κομμάτων, εφαρμόζει τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, φορτώνει τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, φτωχαίνει το λαό, για να δώσει νέα εφόδια στην πλουτοκρατία, να ενισχύσει την κερδοφορία της. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι αυτή η κατάσταση συνυπάρχει με την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που εκδηλώνονται στην περιοχή μας εγκυμονώντας μεγάλους κινδύνους για πολεμική ανάφλεξη ακόμα και με γενικευμένα χαρακτηριστικά.
Αυτό ακριβώς καταγράφεται με τις απειλές της Τουρκίας κατά της Κύπρου, την ένταση των σχέσεων ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ, την επιθετικότητα του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων, του Λιβάνου και της Αιγύπτου, το ιμπεριαλιστικό σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης της Συρίας και τις απειλές των ΗΠΑ και του Ιράν.
Εξετάζουμε όλα τα ενδεχόμενα. Είμαστε σε ετοιμότητα και θεωρούμε απαραίτητο να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στην περίπτωση «θερμού επεισοδίου», το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί για να εκδηλωθεί ιμπεριαλιστική επιδιαιτησία και να τεθεί συμβιβαστικό πακέτο λύσεων για το Κυπριακό, κατά το παράδειγμα του απαράδεκτου «Σχεδίου Ανάν», αλλά και το Αιγαίο με σκοπό τη συνδιαχείριση ή άλλη λύση που καταστρατηγεί κυριαρχικά δικαιώματα και στην πορεία θα λειτουργήσει ως ακόμα ένας παράγοντας όξυνσης των διακρατικών σχέσεων.
Γι' αυτά τα τόσο κρίσιμα ζητήματα απαιτείται πλατιά συζήτηση με το λαό, απάντηση σε ερωτήματα που βάζει, ώστε μέσα σε αυτές τις σύνθετες συνθήκες να γίνουν βήματα στην κατανόηση των πραγματικών αιτιών της κατάστασης, την αποκάλυψη των υπευθύνων, να δοθεί ώθηση στην οργάνωση της αντιιμπεριαλιστικής - αντιμονοπωλιακής πάλης.

Αδυσώπητοι ανταγωνισμοί

Τα ερωτήματα που τίθενται είναι εύλογα.
Γιατί στην εποχή μας, που έχει παραχθεί, που παράγεται τεράστιος πλούτος, διατηρείται όλα τα χρόνια και αυξάνεται η ανεργία, η φτώχεια, χειροτερεύει η κατάσταση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών;
Γιατί στην εποχή μας αντί να μπει ο φυσικός πλούτος στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και να γίνει βάση συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς, αντί να αναπτυχθούν οι διακρατικές σχέσεις στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο, οι ενεργειακοί δρόμοι, γίνονται πηγές προβλημάτων και ανταγωνισμών, μέχρι και αιτίες πολέμων;
Γιατί ενώ μπορεί να υπάρξουν κανόνες καθορισμού των συνόρων, των χωρικών υδάτων, των υφαλοκρηπίδων και των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, δεν δίνονται λύσεις, σημειώνονται αμφισβητήσεις και καιροφυλακτεί ο κίνδυνος συγκρούσεων;
Ολα αυτά πρέπει καλά να τα σκεφτεί ο λαός μας, να τον απασχολήσουν και να προσπαθήσει να δώσει απαντήσεις με βάση το δικό του, το λαϊκό συμφέρον.
Το ΚΚΕ προσπαθεί να συμβάλλει σ' αυτές τις απαντήσεις με τη δική του ανάλυση, που στηρίζεται σε αρχές, σε ταξικά κριτήρια, τα οποία αποκαλύπτουν ότι το καπιταλιστικό σύστημα που στηρίζεται στην εξουσία του κεφαλαίου και στην ιδιοκτησία του στα μέσα παραγωγής, τα μονοπώλια, οι μεγάλοι οικονομικοί όμιλοι κινούνται με κριτήριο το κέρδος και επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους, επιδιώκοντας τον έλεγχο όλο και περισσότερων αγορών.
Σ' αυτή την πορεία, με την εμπλοκή των καπιταλιστικών κρατών διαμορφώνονται συνθήκες ενός αδυσώπητου ανταγωνισμού.
Κάθε κρίκος του ιμπεριαλιστικού συστήματος, δηλαδή κάθε καπιταλιστικό κράτος, εκπληρώνει το δικό του ρόλο και ασκεί τη δική του επίδραση για λογαριασμό της αστικής τάξης, ανάλογα με την οικονομική, στρατιωτική και πολιτική του δύναμη, αξιοποιώντας και τη γεωγραφική του θέση.
Στη διαδικασία αυτή παρεμβαίνουν συμμαχίες κρατών, μόνιμες ή προσωρινές, ιμπεριαλιστικές ενώσεις και οργανισμοί, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, απειλώντας και εκβιάζοντας λαούς, εξαπολύοντας πολέμους, όπως αυτούς που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Λιβύη, πολέμους που ανεξάρτητα από τα προσχήματα η αιτία τους βρίσκεται στην προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλίων, στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, κάτω από την πίεση της οικονομικής ύφεσης και την επιδίωξη εξεύρεσης αγορών για την τοποθέτηση υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων που δεν εξασφαλίζουν τους όρους για το μέγιστο κέρδος σε εθνικό επίπεδο, αναζητούνται νέοι τόποι, νέες επενδύσεις, σημειώνεται νέα διάταξη δυνάμεων, εμφανίζονται νέες συμμαχίες. Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι γίνονται πιο επιθετικοί, τόσο στο εσωτερικό των κρατών, όσο και στη διεθνή σκηνή, κατά των λαών.
Συμπερασματικά, η πραγματικότητα τεκμηριώνει ότι η ίδια η φύση του καπιταλισμού, οι νόμοι του, το κυνήγι του κέρδους οδηγούν σε κρίσεις και πολέμους.
Κι αυτό που εκδηλώνεται με ιδιαίτερη ένταση σήμερα στην Ελλάδα και στην περιοχή μας, με οδυνηρές συνέπειες κατά του λαού μας, κατά των άλλων λαών, καθιστά αναγκαία την ανάπτυξη του Αντιμονοπωλιακού - Αντιιμπεριαλιστικού αγώνα και καθορίζει την κατεύθυνση της πάλης για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή μας

Τι έχουμε στην περιοχή μας;
Η Τουρκία αξιοποιεί τα οικονομικά και στρατιωτικά της πλεονεκτήματα και επιθετικά ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη διεκδικεί στρατηγικό ρόλο στην περιοχή, ανοίγοντας δρόμο για τα μονοπωλιακά συμφέροντα στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο, στα Βαλκάνια, στον Καύκασο, στη Μαύρη Θάλασσα και τη Μέση Ανατολή, για να κερδίσει νέες θέσεις, νέες περιοχές με ενεργειακές πηγές, για να εξασφαλίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναμέτρηση για τους αγωγούς που μεταφέρουν φυσικό αέριο και πετρέλαιο στην Ευρώπη.
Αυτή την ώρα η τουρκική αστική τάξη, το τουρκικό κράτος, που έχει υπό την κατοχή του το 37% του κυπριακού εδάφους, απειλεί την Κύπρο και καταπατά κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας υπογράφοντας συμφωνία με το ψευδοκράτος για την πραγματοποίηση ερευνών για πετρέλαιο στο βόρειο μέρος του νησιού.
Ταυτόχρονα επιχειρεί να δημιουργήσει τετελεσμένα, καταπατώντας την Ελληνική Αποκλειστική Ζώνη (ΑΟΖ), πραγματοποιώντας έρευνες κοντά στο Καστελόριζο, διεκδικώντας την επέκταση της τουρκικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μέχρι την ΑΟΖ της Αιγύπτου.
Το τουρκικό αστικό κράτος πρωτοστατεί, μαζί με το ελληνικό στην εγκατάσταση της λεγόμενης αντιπυραυλικής ασπίδας, υλοποιώντας τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ κατά του Ιράν, αλλά και της Ρωσίας, και την ίδια ώρα βρίσκεται σε αντιπαράθεση με το Ισραήλ για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και γενικότερα τον έλεγχο της περιοχής.
Αξιοποιεί το Παλαιστινιακό πρόβλημα, αξιοποιεί το θρησκευτικό αίσθημα για να τραβήξει στη δική του πλευρά αραβικά κράτη, προωθεί συνεργασία με την Παλαιστινιακή Αρχή και την Αίγυπτο και πρωτοστατεί στην ιμπεριαλιστική επέμβαση για την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης, για την επικράτηση των αντικαθεστωτικών, που στον πυρήνα τους βρίσκονται οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι».
Το Ισραήλ είναι κι αυτό μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη, σε συμμαχία με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα επιθετικό κατά του παλαιστινιακού λαού, κρατά παλαιστινιακά εδάφη υπό κατοχή από τον πόλεμο των «6 ημερών» το 1967, είναι σε διαρκή ετοιμότητα για επιθετικές ενέργειες κατά του Λιβάνου, με τον οποίο βρίσκεται σε αντιπαράθεση και για την ΑΟΖ, επιδεινώνονται οι σχέσεις του με την Αίγυπτο και απειλεί με επίθεση το Ιράν με πρόσχημα το πυρηνικό του πρόγραμμα.
Στην Λιβύη ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος συνεχίζεται και ενδεχομένως η νέα μετά Καντάφι εποχή να σηματοδοτήσει νέες εντάσεις λόγω του ανταγωνισμού για τη μοιρασιά της λείας ώστε να προωθηθούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Τουρκίας, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην επικράτηση των αντικαθεστωτικών και να παραγκωνιστούν οι οικονομικοί όμιλοι της Κίνας και της Ρωσίας, που έχουν κάνει επενδύσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Στην περιοχή είναι έντονη η παρουσία της Ρωσίας που έχει στείλει πολεμικά πλοία στη Μεσόγειο και ενδιαφέρεται για επενδύσεις στα ενεργειακά οικόπεδα, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου και του Λιβάνου. Ενισχύεται επίσης η παρουσία της Κίνας, που δεν περιορίζεται στην αγορά του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων στο λιμάνι του Πειραιά από τον πολυεθνικό όμιλο COSCO, αλλά δυναμώνει τις βάσεις της στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, στα Βαλκάνια.
Αυτή η έντονη κινητικότητα στην περιοχή τροφοδοτείται και από τις αναδιατάξεις που πραγματοποιούνται μετά την ανατροπή των αντιλαϊκών κυβερνήσεων στην Αίγυπτο και στην Τυνησία, σε σύνδεση με το ιμπεριαλιστικό σχέδιο για τη «Νέα Μέση Ανατολή», που προωθείται με σκοπό τον εκσυχρονισμό του αστικού πολιτικού συστήματος για να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Σεβόμαστε και στηρίζουμε τους λαϊκούς αγώνες, αλλά έχουμε υποχρέωση να σημειώσουμε ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή διαψεύδουν τους ισχυρισμούς περί «Αραβικής Ανοιξης», ισχυρισμούς που χρησιμοποιούν αστοί και οπορτουνιστές απολογητές του συστήματος για να θολώνουν τα νερά, να διαστρεβλώνουν τις εξελίξεις και να παραπλανούν τους λαούς. Κι αυτό γιατί αποκρύπτουν ότι η κινητήρια δύναμη αυτών των αλλαγών είναι τα συμφέροντα της αστικής τάξης και σε πολιτικό επίπεδο το πάνω χέρι έχουν δυνάμεις που υπηρετούν το καπιταλιστικό σύστημα και επιδιώκουν τη διαιώνισή του.

Ο ρόλος των ελληνικών κυβερνήσεων

Το ελληνικό αστικό κράτος, εκφράζοντας τα συμφέροντα των ελληνικών μονοπωλιακών ομίλων έχει υπογράψει πολιτικο-στρατιωτικές και οικονομικές συμφωνίες με το Ισραήλ, συγκροτεί συμμαχικό άξονα μαζί του, με τη συμμετοχή της Κύπρου, που εξυπηρετεί, εκτός των άλλων, σχεδιασμούς τροφοδότησης της ΕΕ με ισραηλινό φυσικό αέριο, στα πλαίσια της πολιτικής που αποσκοπεί στη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ από την αγορά της Ρωσίας.
Με ευθύνη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ οργανώνονται κοινές ελληνο-ισραηλινές στρατιωτικές ασκήσεις, που προετοιμάζουν το έδαφος για επιθετικές στρατιωτικές ενέργειες κατά του Ιράν και στρέφονται γενικότερα κατά των λαών της περιοχής, κατά του παλαιστινιακού λαού.
Αυτή η επιλογή αντανακλάται και στην αρνητική, επί της ουσίας, στάση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στο δίκαιο αίτημα που έθεσαν οι Παλαιστίνιοι στον ΟΗΕ για αναγνώριση ανεξάρτητου, βιώσιμου κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Η πολύχρονη πείρα αποδεικνύει ότι η Ελλάδα και η Τουρκία συμμετέχουν για λογαριασμό των αστικών τάξεων στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό του ΝΑΤΟ, αναπτύσσουν οικονομικοπολιτικές και στρατιωτικές σχέσεις στα πλαίσια των οποίων εκδηλώνεται ανταγωνισμός που στις μέρες μας μπορεί να πάρει επικίνδυνες διαστάσεις.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν μεγάλες ευθύνες, οι αποφάσεις και η πρακτική τους, οι συμφωνίες τους με τις τουρκικές κυβερνήσεις έχουν το στοιχείο της υποχώρησης από κυριαρχικά δικαιώματα.
Είναι γεγονός ότι το 1997 με τη «Συμφωνία της Μαδρίτης» στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ η ελληνική κυβέρνηση αναγνώρισε πως η Τουρκία έχει «νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα» στο Αιγαίο, ενώ με τη «Συμφωνία του Ελσίνκι» το 1999, στο όνομα της διεύρυνσης της ΕΕ, αναγνωρίζονται ελληνοτουρκικές «συνοριακές διαφορές», πέρα από τη διαφορά για το πρόβλημα του καθορισμού της υφαλοκρηπίδας.
Επί της ουσίας, με τις αποφάσεις αυτές ενθαρρύνονται τουρκικές διεκδικήσεις που φτάνουν μέχρι και την αμφισβήτηση των συνόρων, την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου, το δικαίωμα στην υφαλοκρηπίδα και στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, το δικαίωμα καθορισμού των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια - ανεξάρτητα πότε αυτό θα ασκηθεί -, δικαίωμα το οποίο η Τουρκία χαρακτηρίζει αιτία πολέμου, κι αυτά σε αντίθεση με τις προβλέψεις της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982.
Μπορούμε να πούμε ότι τμήμα της ελληνικής αστικής τάξης και ξένα μονοπώλια ενδιαφέρονται για την άμεση εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών, των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο Αιγαίο και στη βάση αυτή εμφανίστηκε το σενάριο της «συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου», που στην πραγματικότητα σημαίνει την παραχώρηση του ενεργειακού πλούτου που βρίσκεται σε περιοχή ευθύνης του ελληνικού κράτους, προς όφελος του μονοπωλιακού κεφαλαίου.
Η εξέλιξη αυτή αντιστοιχεί άλλωστε στα τετελεσμένα που έχει διαμορφώσει η ΝΑΤΟική λυκοσυμμαχία, που χαρακτηρίζει το Αιγαίο επιχειρησιακό χώρο, τον οποίο χρησιμοποιεί ενιαία για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.
Υπάρχουν πολλά ερώτημα για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αλλά και για τη ΝΔ. Οι διερευνητικές συνομιλίες για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας και πιθανώς και άλλα ζητήματα που αφορούν την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, αλλά και το Καστελόριζο, που είναι σημαντικό γεωγραφικό σημείο, πραγματοποιούνται για πολλά χρόνια. Μιλάμε για πάνω από 60 γύρους ελληνοτουρκικών συνομιλιών...
Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Υπάρχουν συμφωνίες που αποκρύπτονται από το λαό και ποιες είναι αυτές;
Στο ερώτημα αυτό δεν έχει απαντήσει πειστικά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως δεν έχει απαντήσει και η ΝΔ, κι αυτό το ερώτημα συνδέεται με πολιτικές ευθύνες για την αρνητική στάση που κράτησαν για τον καθορισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Κύπρο σε μια περίοδο που στην Ανατολική Μεσόγειο υπήρξε μεγάλη κινητικότητα και καθορίστηκαν ΑΟΖ από την Κύπρο, το Ισραήλ και το Λίβανο.

Να κάνει «ταμείο» ο λαός

Σήμερα μπορούμε να βγάλουμε γενικότερα συμπεράσματα που θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της λαϊκής πάλης.
Πρώτο, τι όφελος είχαν, τι όφελος έχουν ο ελληνικός λαός και οι άλλοι λαοί από την ένταξη της Ελλάδας και των άλλων κρατών στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που είναι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί και η δημιουργία, η ανάπτυξή τους κινούνται στο βασικό άξονα προώθησης των μονοπωλιακών συμφερόντων;
Μόνο τα τελευταία χρόνια έχουμε τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη, με πρωταγωνιστές το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Με συμμετοχή της Ελλάδας, που διαθέτει κάθε φορά το έδαφός της, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια για τις ιμπεριαλιστικές ανάγκες κατά των λαών, με αντίτιμο τη συμμετοχή στο μοίρασμα της λείας για λογαριασμό της πλουτοκρατίας.
Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τη συμμετοχή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Λιβύη.
Τα περί ανθρωπιστικών σκοπών είναι μύθος που χρησιμοποιείται για την παραπλάνηση του λαού. Η ουσία είναι το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, η νέα μοιρασιά των ενεργειακών πόρων στα πλαίσια των αναδιατάξεων στην περιοχή. Κι εδώ η ελληνική αστική τάξη μπήκε στη σειρά και προσδοκά να γλύψει κάποια κόκαλα από το μεγάλο φαγοπότι.
Δεκάδες χρόνια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ αλλά τα προβλήματα με την Τουρκία παραμένουν και οξύνονται, το κυπριακό πρόβλημα, πρόβλημα εισβολής και κατοχής, παραμένει άλυτο από το 1974 και ενισχύονται οι κινήσεις για διχοτόμηση. Παραμένει το παλαιστινιακό πρόβλημα, παγιώνονται οι κατοχικές υποδομές του Ισραήλ, οξύνονται τα προβλήματα του παλαιστινιακού λαού.
Προκαλούμε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, προκαλούμε το ΛΑ.Ο.Σ. και τα άλλα κόμματα που υπερασπίζονται το ΝΑΤΟ και την ΕΕ να απολογηθούν στο λαό μας για τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα, για τις χιλιάδες στρατιωτικές δυνάμεις και βάσεις που είναι διασκορπισμένες σε όλη την υδρόγειο κατά των λαών, για τους Ελληνες στρατιώτες που βρίσκονται στο εξωτερικό, ενταγμένοι στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας, της ΕΕ.
Είναι ολοφάνερο. Οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί είναι εχθρικοί προς τα λαϊκά συμφέροντα και καιροφυλακτούν να μπούνε εμπόδιο, να κλείσουν το δρόμο των ριζικών αλλαγών όταν οι λαοί το επιλέξουν.
Γι' αυτό απαιτείται καθαρή εκτίμηση για το ρόλο τους, συνεχής δράση με σκοπό την αποδέσμευση και προετοιμασία για μαζική, δυναμική αντιμετώπιση κάθε απόπειρας που θα γίνει για να εμποδιστεί η έκφραση της λαϊκής θέλησης, να χτυπηθεί ο αγώνας για ριζικές αλλαγές, ο αγώνας για τη λαϊκή εξουσία.
Δεύτερο, οι εξελίξεις φέρνουν στην ημερήσια διάταξη τον καθοριστικό ρόλο της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών, την προσφορά τους ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, τη συμβολή τους στους αγώνες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.
Μόνο αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, που είναι ιστορικά εκτεθειμένες ανεπανόρθωτα και τυφλωμένες από την ταξική και αντικομμουνιστική εμπάθεια, δεν βλέπουν την ποιοτική διαφορά που διαμορφώθηκε κατά των λαών μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές και την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης. Συσχετισμός που επέδρασε καταλυτικά στο Διεθνές Δίκαιο και στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, που έχει μπει στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και στοχεύσεων κατά των λαών.

Καμιά θυσία για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας

Το ΚΚΕ υποστηρίζει τη θέση πως κάθε χώρα, κυριολεκτικά κάθε χώρα, μικρή ή μεγάλη, έχει δικαιώματα στο φυσικό πλούτο, έχει δικαίωμα στον καθορισμό των χωρικών υδάτων, της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, με τις συμβάσεις που έχουν συμφωνηθεί για τον καθορισμό των συνόρων.
Είναι πραγματικά υπόθεση των λαών, με πρωταγωνιστή την πρωτοπόρα τάξη, την εργατική τάξη, να πάρουν τις αποφάσεις τους και να παλέψουν για την εργατική, λαϊκή εξουσία, για το σοσιαλισμό, που είναι προϋπόθεση για να αξιοποιηθεί ο φυσικός πλούτος και ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι και να τεθεί στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων.
Στη βάση αυτή μπορούν να αναπτυχθούν οι διακρατικές σχέσεις με κριτήριο το αμοιβαίο λαϊκό όφελος.
Ο εργαζόμενος λαός πρέπει να σκεφτεί καλά με βάση την κοινωνική του θέση.
Η κοινωνικοποίηση του φυσικού πλούτου, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, η μετατροπή τους από καπιταλιστική ιδιοκτησία σε λαϊκή περιουσία, η ανάπτυξη της οικονομίας με κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκό έλεγχο αντιστοιχεί στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, στην εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων, στην ανάπτυξη της αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς.
Ο δρόμος που ζούμε σήμερα αποτελεί μια επικίνδυνη περιπέτεια για το λαό μας, για τους άλλους λαούς. Γιατί οι πλουτοπαραγωγικές πηγές και ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι αξιοποιείται και θα αξιοποιείται από τα μονοπώλια που εξασφαλίζουν τεράστια κέρδη, γίνονται συνεχώς και πιο ισχυρά και επικίνδυνα, ανταγωνίζονται μεταξύ τους και βάζουν σε περιπέτειες τους λαούς, τους ρίχνουν σε πολέμους, καταστρέφουν το περιβάλλον.
Αυτό αφορά την αμερικανο-ισραηλινή εταιρεία «Noble Energy» που έχει αναλάβει τις έρευνες στο «οικόπεδο 12» της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, αφορά τις γαλλικές, τις βρετανικές, τις ρωσικές, τις κινέζικες, τις βραζιλιάνικες και τις άλλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις, περιλαμβανομένων των ελληνικών, των κυπριακών και των τουρκικών.
Οι κομμουνιστές είναι συνειδητοί, αποφασιστικοί αντίπαλοι των ιμπεριαλιστικών πολέμων που μακελεύουν τους λαούς, υπερασπίζονται τους δίκαιους πολέμους και κάνουν ένα βήμα πιο μπροστά. Αναδεικνύουν το κρίσιμο ζήτημα που θέτει η ιστορική και η πρόσφατη πείρα, πως η σχετική ειρηνική ανάπαυλα την εποχή του ιμπεριαλισμού είναι περίοδος που τα μονοπώλια, οι μεγάλοι οικονομικοί όμιλοι εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, δυναμώνουν στην πορεία του χρόνου, αποτελούν τη βάση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, που οδηγούν σε εντάσεις, σε πολέμους, διαιωνίζοντας ένα συνεχώς και πιο επικίνδυνο φαύλο κύκλο.
Καλούμε το λαό μας να μετουσιώσει την πείρα του σε πολιτικά συμπεράσματα και να καταλήξει σε αποφάσεις που θα δώσουν δύναμη στην αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική πάλη, κόβοντας τους δεσμούς με τα αστικά κόμματα, με τις πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και εμπλέκουν τη χώρα στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και στους σχεδιασμούς τους. Καμιά εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του κεφαλαίου, στα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα.
Ο λαός μας είναι ανάγκη να αντιδράσει δυναμικά, να μη θυσιαστεί για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, να απορρίψει κάθε εμπλοκή που τον βάζει ανάμεσα στις συμπληγάδες των μονοπωλιακών ανταγωνισμών, να δει στο πρόσωπο των άλλων λαών της περιοχής το δικό του σύμμαχο, στην κοινή πάλη ενάντια στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους.
Η θέση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων στην κοινωνία, η αναμφισβήτητη αλήθεια ότι ο εργαζόμενος λαός είναι ο παραγωγός του πλούτου και πρέπει να τον διεκδικήσει, οδηγεί στο ιστορικό καθήκον που επιβάλλει την ένταση της πάλης ενάντια στην καπιταλιστική ανάπτυξη, την καταδίκη του ιμπεριαλιστικού πολέμου κάθε μορφής, για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος.
Να κτίσει τη δική του, τη λαϊκή συμμαχία που θα διεκδικήσει την εργατική - λαϊκή εξουσία, γερό εργαλείο στα χέρια του λαού, που θα προωθήσει την αποδέσμευση της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και θα διαμορφώσει διεθνείς σχέσεις επωφελείς για τους λαούς.
Σ' αυτή την προοπτική εντάσσεται η υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας που για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των σχεδίων τού ενός ή άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου, της κερδοφορίας της μιας ή άλλης μονοπωλιακής επιχείρησης.
Συγκεντρώνουμε, σήμερα, την προσοχή μας στις εξελίξεις στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, αλλά παρακολουθούμε με την ίδια σοβαρότητα τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, τις πληγές που έχουν ανοίξει οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, οι εθνικιστικές εξάρσεις, οι προσπάθειες δημιουργίας μειονοτικών προβλημάτων, η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου, που οδηγεί σε αλλαγή συνόρων...
Η περιοχή μας και η ευρύτερη περιοχή βράζει και γίνονται περισσότερες οι υποχρεώσεις μας για την οργάνωση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης.
Το ΚΚΕ στέλνει αγωνιστικό μήνυμα στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Συντροφικό μήνυμα στους κομμουνιστές της Τουρκίας, στην εργατική τάξη, τον τουρκικό λαό. Και εκφράζει τη θέληση των Ελλήνων κομμουνιστών για την ανάπτυξη των κοινών μας αγώνων, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, στα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό, τις πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Από αυτόν τον κοινό αγώνα θα εξαρτηθούν πολλά τα επόμενα χρόνια για τους λαούς των δύο χωρών, για τους λαούς της ευρύτερης περιοχής.

Του Γιώργου ΜΑΡΙΝΟΥ
μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ