ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ

Ο λαός να βάλει πλώρη για ανάπτυξη προς το δικό του όφελος

ΛΕΠΙΔΗΣ

Περισσεύουν οι πανηγυρισμοί της αστικής τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων στη χώρα μας, που παρουσιάζουν ως κοσμογονία την αποκρατικοποίηση επιχειρήσεων και τομέων της οικονομίας και τις συμφωνίες για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας από τα μονοπώλια. Με αυτόν τον τρόπο, παρουσιάζουν τη συμφωνία μεταξύ επενδυτικής εταιρείας του Κατάρ με ελληνικό επιχειρηματικό όμιλο που ελέγχει την ιδιωτική εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» και εκμεταλλεύεται ορυχεία χρυσού στη Χαλκιδική και ανοίγει το δρόμο για την περαιτέρω κερδοφορία αυτών των επιχειρήσεων από την εξόρυξη χρυσού και την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας. Με τον ίδιο, πανηγυρικό τρόπο, οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας παρουσιάζουν την επίσκεψη του υπουργού Οικονομίας της Γερμανίας, Φ. Ρέσλερ, ο οποίος συνοδευόμενος από μια κουστωδία ιδιοκτητών δεκάδων επιχειρηματικών κολοσσών της Γερμανίας, ήρθε στην Ελλάδα για να αναζητήσει τις συμφέρουσες για το γερμανικό κεφάλαιο επενδύσεις στη χώρα, με πρώτο και κύριο τομέα την Ενέργεια, αλλά και τον τουρισμό με επενδύσεις σε μαρίνες για σκάφη αναψυχής, σε σπίτια αναψυχής για τουρισμό των καπιταλιστών κλπ. Στο ίδιο μοτίβο, εντάσσεται και η πρόσκληση που απευθύνει η κυβέρνηση, για να παραδώσει σε πετρελαϊκά μονοπώλια τα δικαιώματα έρευνας και εξόρυξης πετρελαίου στο Ιόνιο, όπου ήδη έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους μονοπωλιακοί όμιλοι συμφερόντων ΗΠΑ, Ισραήλ, Νορβηγίας και Μεγ. Βρετανίας.

ΚΟΥΚΟΣ

Η πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι κάνουν τη δουλειά τους. Η εκάστοτε αστική κυβέρνηση αναλαμβάνει τις διαπραγματεύσεις, για να πετύχουν καλύτερες συμφωνίες οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Και όλο αυτό το παζάρι, όλες αυτές οι συμφωνίες για την παράδοση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ελλάδας στα μονοπώλια, παρουσιάζεται στο λαό ως «συμφέρουσα λύση» για τα λαϊκά στρώματα, ως «μεγάλη επιτυχία», ως το «νέο μοντέλο ανάπτυξης».Η πραγματικότητα για το λαό είναι τελείως διαφορετική. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τέτοιου είδους συμφωνίες μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων και τις αποκρατικοποιήσεις που κάνουν οι αστικές κυβερνήσεις για τις οποίες «τρίβει τα χέρια του» το κεφάλαιο, αφού γίνονται ακριβώς για να ανοίξει νέες μπίζνες η πλουτοκρατία, να διοχετεύσει συσσωρευμένα κεφάλαια για ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία.
Εξάλλου, αυτό το «νέο μοντέλο ανάπτυξης», έχει στην καρδιά του το τσάκισμα, κυριολεκτικά, των εργασιακών δικαιωμάτων και την καταβαράθρωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αντιδραστικές και αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που ξεθεμελιώνουν τις εργασιακές σχέσεις, στέλνουν στον «πάτο» τους μισθούς, καταργούν ασφαλιστικά δικαιώματα κ.λπ. αποτελούν και τον «κράχτη», με τον οποίο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καλεί τους επιχειρηματίες να επενδύσουν στην Ελλάδα. Μαζί, φυσικά, «κράχτης» - πρόσκληση για το μεγάλο κεφάλαιο είναι και οι τερατώδεις φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις και οι μεταρρυθμίσεις που θα διευκολύνουν την επιχειρηματική δραστηριότητα.
Ενα το κρατούμενο, λοιπόν, είναι ότι αυτή η «κοσμογονία», αποτελεί λαιμητόμο για το λαό, καθώς συνοδεύεται από το χτύπημα όλων των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών του.

Η ανάπτυξή τους είναι κέρδη για τα μονοπώλια

Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι τα σχέδια αυτά της ελληνικής κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας αποσκοπούν στην ανάπτυξη, στην καπιταλιστική - βέβαια - ανάπτυξη. Είναι όμως αυτή ανάπτυξη προς όφελος του λαού; Θα λύσει, έστω, τις στοιχειώδεις ανάγκες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων; Μήπως θα αυξήσει τους μισθούς και τις συντάξεις, μήπως θα βελτιώσει την Κοινωνική Ασφάλιση, μήπως θα προσφέρει περισσότερες παροχές στην Υγεία, δωρεάν στο λαό; 'Η μήπως η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας από τα μονοπώλια, θα έχει κάποιες θετικές συνέπειες στο λαό; Μήπως το κεφάλαιο θα παράγει με βάση τις λαϊκές ανάγκες και την κάλυψή τους; Τι θα κερδίσει ο λαός από τις μαρίνες για τα σκάφη αναψυχής, τα σπίτια για τουρισμό των μεγαλοεπιχειρηματιών κλπ;
Η αλήθεια είναι ότι ο λαός δεν έχει να περιμένει από αυτές τις εξελίξεις τίποτα το θετικό για τον ίδιο. Η ανάπτυξη με τους όρους της πλουτοκρατίας δε σημαίνει ανάπτυξη της Ελλάδας γενικά, σημαίνει ανάπτυξη της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, σημαίνει κέρδη για το κεφάλαιο, ελληνικό και ξένο.
Η κυβέρνηση κοροϊδεύει το λαό, όταν ισχυρίζεται ότι η επιχειρηματική συμφωνία για το Χρυσό με επιχειρηματικό όμιλο του Κατάρ θα δημιουργήσει 1.800 νέες θέσεις εργασίας. Γιατί, οι 1.800 νέες θέσεις εργασίας - πέρα από το γεγονός ότι θα δημιουργηθούν με βάση τα αντιλαϊκά μέτρα, δηλαδή με μισθούς πείνας και χωρίς δικαιώματα - είναι σταγόνα στον ωκεανό των περίπου 1 εκατ. ανέργων, τη στιγμή μάλιστα που η ανεργία καλπάζει, οι άνεργοι θα αυξηθούν κατακόρυφα, είτε εξαιτίας της μείωσης εργατικού δυναμικού λόγω πτώσης της παραγωγής ή και κλεισίματος επιχειρήσεων ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, είτε εξαιτίας των απολύσεων - εφεδρείας που προγραμματίζονται στο δημόσιο τομέα.
Αλλά μήπως η εκμετάλλευση των ενεργειακών και πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας θα επιστρέψει στο λαό, θα συμβάλει στη βελτίωση της ζωής του; Το πρόγραμμα που προωθείται για να εισβάλουν τα γερμανικά μονοπώλια και να στήσουν μπίζνες για την αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας της Ελλάδας, θα έχει κάποιο όφελος στο λαό; Μα αφού αυτό το πρόγραμμα αποσκοπεί - όπως έχουν δηλώσει με τον πιο επίσημο τρόπο οι εκπρόσωποι της γερμανικής κυβέρνησης - για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της Γερμανίας, που αναζητεί να καλύψει με φθηνή ενέργεια το κενό που θα αφήσει η κατάργηση της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας στα εργοστάσια και τη βιομηχανία γενικότερα. Η ηλιακή ενέργεια, δηλαδή, δε θα καλύπτει τις ανάγκες του ελληνικού ούτε του γερμανικού λαού. Θα καλύπτει τις ανάγκες του γερμανικού κεφαλαίου για φθηνή ενέργεια. Εξάλλου, η εκμετάλλευση της ενέργειας από τα μονοπώλια δε γίνεται για να καλύψει τις ανάγκες σε ενέργεια των λαϊκών νοικοκυριών, ενώ είναι γεγονός ότι η παράδοση της ενέργειας θα οδηγήσει σε αύξηση της τιμής της για τη λαϊκή κατανάλωση.

Ο λαός να απαιτήσει ανάπτυξη για το δικό του όφελος

Ο λαός δεν πρέπει να πατήσει την μπανανόφλουδα της «ανάπτυξης» για όλους, που προπαγανδίζουν οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης. Γιατί δεν είναι ανάπτυξη για όλους, είναι ανάπτυξη μόνο για τα μονοπώλια, για τη γιγάντωσή τους. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να αντιμετωπίζουν την εξέλιξη των ιδιωτικοποιήσεων και της παράδοσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας στα μονοπώλια, ως εξέλιξη απόλυτα εχθρική με τα λαϊκά συμφέροντα. Αφενός γιατί αυτή η ανάπτυξη προαπαιτεί τη δραματική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, και αφετέρου γιατί δεν πρόκειται για ανάπτυξη προσανατολισμένη να καλύψει τις λαϊκές ανάγκες, όπως για παράδειγμα τη διατροφή, τη φθηνή ενέργεια για το λαό, την ένδυση και υπόδηση, την Υγεία, την Παιδεία κ.λπ. Και αυτό γιατί τα μονοπώλια επιλέγουν κάθε φορά που θα επενδύσουν με κριτήριο το ποιος τομέας είναι πιο κερδοφόρος και όχι με κριτήριο την ολόπλευρη αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.
Ο λαός πρέπει να σκεφτεί και να βγάλει συμπεράσματα με κριτήριο το δικό του συμφέρον. Η κοινωνικοποίηση της παραγωγής δείχνει ότι οι συνθήκες είναι ώριμες για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για τη μετατροπή τους σε λαϊκή περιουσία που θα αξιοποιείται με βάση έναν κεντρικό, πανεθνικό σχεδιασμό για την πλήρη αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Μόνο μια λαϊκή εξουσία που θα κάνει λαϊκή περιουσία όχι μόνο τη σημερινή κρατική ιδιοκτησία, αλλά και τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα εργοστάσια, μπορεί να οργανώσει με κεντρικό σχεδιασμό την παραγωγή ώστε: Να αξιοποιούνται στο έπακρο οι παραγωγικές δυνατότητες για να καλύπτονται οι λαϊκές ανάγκες και να μειωθεί, ή και να εξαλειφθεί σε ορισμένους τομείς, η εξάρτηση από εισαγωγές.
Η Ελλάδα διαθέτει πράγματι πλουτοπαραγωγικές πηγές που αν μπουν στην υπηρεσία της εργατικής τάξης, του λαού μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του. Διαθέτει ορυκτό πλούτο (πετρέλαιο, ουράνιο, χρυσός, άλλα μέταλλα, κ.λπ.), που είναι σημαντικό πλεονέκτημα για την παραγωγή βιομηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων. Διαθέτει κλάδους βιομηχανίας (μέταλλο, κλωστοϋφαντουργία, ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, παραγωγή μέσων παραγωγής κ.λπ.). Η Ελλάδα διαθέτει, επίσης, ικανοποιητικό επίπεδο εμπορικού δικτύου και ορισμένο επίπεδο ανάπτυξης σύγχρονης τεχνολογίας. Διαθέτει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση και πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό. Μπορεί με την αγροτική παραγωγή να εξασφαλίζει επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές ανάγκες, αλλά και για το εξωτερικό εμπόριο.
Σήμερα, για παράδειγμα, η βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας και ιματισμού φθίνει στην Ελλάδα, ενώ είναι αναγκαία για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Φθίνει, γιατί ο ανταγωνισμός με Κίνα, Ινδία κ.λπ., που έχουν τέτοια παραγωγή αλλά με μεροκάματα εξαθλίωσης, δίνει πολύ φθηνότερα τέτοια εμπορεύματα. Επομένως, από την άποψη αποκόμισης κερδών, συμφέρει τους καπιταλιστές να επενδύσουν παραγωγικά σε άλλους κλάδους και να εισάγονται στην Ελλάδα τέτοια εμπορεύματα. Τα εργοστάσια του κλάδου κλείνουν. Στο σοσιαλισμό αυτός ο κλάδος θα αναπτύσσεται γιατί καλύπτει λαϊκές ανάγκες. Θα είναι ενταγμένος στον κεντρικό σχεδιασμό, που θα ξεκινά από την παραγωγή βαμβακιού, άρα θα έχουν δουλειά και εισόδημα οι σημερινοί φτωχοί αγρότες οργανωμένοι στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, και θα οργανώνει την παραγωγή νήματος, υφάσματος και έτοιμων ενδυμάτων. Το ίδιο ισχύει για παράδειγμα και για τα εργοστάσια μετάλλου που τώρα συρρικνώνονται και κλείνουν, ενώ στο μέταλλο υπάρχουν πολλές εφαρμογές για πολλά προϊόντα.

Γιατί μπορεί μόνο η λαϊκή εξουσία

Ρωτάνε κάποιοι: Πού θα βρει πόρους η λαϊκή εξουσία;
Τους απαντάμε: Θα εξοικονομήσει σημαντικούς πόρους που σπαταλιούνται σήμερα για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της εξουσίας των μονοπωλίων. Θα καταργήσει τη χρηματική αφαίμαξη και ληστεία που επιβάλλει η καπιταλιστική ιδιοκτησία, θα καταργήσει τα διάφορα χρηματικά πακέτα και επιδοτήσεις στο κεφάλαιο για να κάνει επενδύσεις που αδειάζουν τα κρατικά ταμεία. Θα διαγραφεί το δημόσιο χρέος. Θα καταργήσει τις στρατιωτικές δαπάνες για τα σχέδια του ΝΑΤΟ (π.χ. αποστολές στο Κόσσοβο, στο Αφγανιστάν). Η παραγωγικότητα της εργασίας θα ανέβει με την αξιοποίηση των τεχνολογιών και με τη συμμετοχή του λαού στον εργατικό έλεγχο. Μακριά από το κυνήγι της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας θα επιτυγχάνεται η μείωση των δαπανών εργασίας και υλών με ταυτόχρονη αύξηση παραγόμενου αποτελέσματος.
Τα υπέρογκα κέρδη που βγάζει σήμερα το κεφάλαιο θα διατίθενται σε όφελος ολόκληρης της κοινωνίας για να αναπτύσσεται η παραγωγή για την κάλυψη όλων των λαϊκών αναγκών. Θα διοχετεύονται για την περαιτέρω ανάπτυξη της ίδιας της παραγωγής και θα αξιοποιούνται για τη δημιουργία υποδομών για το λαό, για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών σε δωρεάν παροχή Υγείας - Πρόνοιας, Παιδείας, Πολιτισμού κ.λπ.
Γιατί μόνο μια λαϊκή εξουσία σε μια λαϊκή οικονομία μπορεί να αξιοποιήσει τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι με σκοπό αυτός ο πλούτος να ξαναγυρίζει στους ίδιους, να καλύπτει τις διαρκώς διευρυνόμενες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Μόνο μια τέτοια εξουσία, σε μια λαϊκή οικονομία, μπορεί να απαιτήσει τον απεγκλωβισμό της χώρας από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τη διαγραφή του χρέους.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ