ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Εξω από την ΕΕ, αλλά ο λαός να διαφεντεύει την περιουσία του

Σε συγκέντρωση των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά μίλησε, χτες, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Σε μαζική συγκέντρωση των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά μίλησε, χτες το πρωί, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Τα αραβογερμανικά μονοπώλια (ADM και «Thyssen Krupp»), στα οποία οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν παραδώσει τα Ναυπηγεία, επέβαλαν σε βάρος των εργαζομένων το επαίσχυντο μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας, με μία μέρα δουλειά τη βδομάδα, δηλαδή 4 μεροκάματα το μήνα! Ο τελευταίος ολόκληρος μισθός που είδαν ήταν τον Απρίλη. Επιπρόσθετα, με απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έχει μπει λουκέτο για 15 χρόνια στο τμήμα του ναυπηγείου που αφορά στην κατασκευή, μετασκευή, επισκευή εμπορικών πλοίων. Απόφαση που έχει τραγικές επιπτώσεις συνολικά στη ναυπηγική βιομηχανία της χώρας. Μιλώντας στους εργαζόμενους η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:«Επειδή σήμερα έχετε συνάντηση με το υπουργείο, η δική μας θέση είναι να κόψουν το λαιμό τους και να σας πληρώνουν. Δε φταίτε εσείς αν έφτασε αυτή η κατάσταση στα Ναυπηγεία και δεν μπορεί να είστε απλήρωτοι. Να κόψουν το λαιμό τους. Δε μας ενδιαφέρει από πού θα τα κόψουν και από πού θα τα πάρουν.
Δεύτερον, καταλαβαίνω ότι για άλλη μια φορά δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνουμε τις θέσεις και τις προτάσεις του ΚΚΕ για τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, γι' αυτό τον σημαντικότατο κλάδο. Το ζήτημα είναι καθαρά, μα εντελώς καθαρά πια στον πυρήνα του πολιτικού προβλήματος της χώρας. Δεν είσαστε τώρα μια βιοτεχνία, δεν είσαστε μια επιχείρηση που κατασκευάζει - ξέρω γω - καλλυντικά. Οχι ότι υποτιμούμε αυτές τις επιχειρήσεις, όπου εν πάση περιπτώσει εξαρτάται από τον ατομικό ιδιοκτήτη, τον ατομικό καπιταλιστή πώς θα τα βγάλει πέρα με την επιχείρησή του.
Τα Ναυπηγεία και όλος ο κλάδος είναι ζήτημα πολιτικής απόφασης της εκάστοτε κυβέρνησης σε συνδυασμό όμως με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Και να σας το πω καθαρά. Επειδή βλέπω και τις δημοσκοπήσεις και λέει το 75% του ελληνικού λαού δε θέλει το μνημόνιο, αλλά θέλει την ΕΕ και το ευρώ, πρόκειται για μία τραγική αντίφαση. Η ΕΕ είναι καθοριστικός παράγοντας σήμερα, σε συνδυασμό με την κυβερνητική πολιτική, είναι καθοριστικός παράγοντας σήμερα αν η Ελλάδα θα έχει ναυπηγεία ή όχι. Καθοριστικός παράγοντας.

Από τη συγκέντρωση των εργαζομένων στα Ναυπηγεία

Μπορεί η ΕΕ για άλλες επιχειρήσεις να αποφασίζει έμμεσα και μέσα από τις γενικές αποφάσεις να χτυπιούνται οι εργαζόμενοι. Εδώ όμως υπάρχει ονομαστική - πώς να πω; - συγκεκριμένη απόφαση. Και η απόφαση λέει το εξής πράγμα: Οτι στην Ευρώπη θα ζήσουν ορισμένα ναυπηγεία συνδεδεμένα και με την αμυντική βιομηχανία κυρίως, ενώ από εκεί και πέρα οι καπιταλιστές, οι εφοπλιστές θα μπορούν να φτιάχνουν τα πλοία τους όπου τους κατέβει και όπου τους συμφέρει. Οσον αφορά την αμυντική βιομηχανία, συγκεντρώνεται στη Βόρεια Ευρώπη. Αυτός είναι ο καταμερισμός και λειτουργεί εδώ και χρόνια. Γι' αυτό και άφησαν τα Ναυπηγεία να φθίνουν.Επομένως εδώ, ειλικρινά σας λέω, για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ημίμετρα και μερεμέτια. Γιατί εδώ η πελατεία ποιοι είναι; Εφοπλιστές και αμυντική βιομηχανία, πολεμική βιομηχανία. Ετσι δεν είναι; Δε θα έρθει ένας υψηλόμισθος να αγοράσει από εδώ, όσα λεφτά και να έχει, ένας εισοδηματίας να παραγγείλει, ένας που, ξέρω γω, έχει μία οικονομική δυνατότητα. Αρα, ο ναυπηγοεπισκευαστικός κλάδος δεν μπορεί να είναι σε ιδιωτικά χέρια, δεν μπορεί να είναι στα χέρια των καπιταλιστών και, δεύτερον, είναι ασυμβίβαστη η επιβίωση του χώρου με την πολιτική της ΕΕ. Δεν μπορεί, δηλαδή, να σας το πω καθαρά, να λες εγώ θέλω την ΕΕ και το ευρώ, θέλω και τα Ναυπηγεία. Αντικειμενικά, δε συνδυάζονται αυτά τα πράγματα. Και αυτό, βέβαια, δεν αφορά μόνο τον κλάδο της ναυπηγοεπισκευής, αφορά όλη την Ελλάδα.
Ακούτε για τα διάφορα σενάρια της πτώχευσης που υπάρχουν. Τα ακούτε - έτσι δεν είναι; - στα δελτία ειδήσεων. Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Είναι πραγματικά σενάρια ή μπλόφα; Δυστυχώς, δεν είναι μπλόφα. Βεβαίως, μπορεί να τα χρησιμοποιούν κινδυνολογικά μπροστά στις εκλογές για να γίνει 100% ο λαός υπέρ της ΕΕ, τα χρησιμοποιούν κινδυνολογικά, αλλά πρόκειται για πραγματικότητα. Και άλλωστε εσείς ξέρετε τι σημαίνει. Δηλαδή, έχουμε μία σταδιακή χρεοκοπία. Αυτό δεν είναι ένα είδος χρεοκοπίας εδώ; Οταν καταστρέφεται μία παραγωγική βάση και καταστρέφονται οι εργάτες, δεν είναι χρεοκοπία;
Αλλά υπάρχει κίνδυνος για πολύ πιο βαθιά και πολύ γενικευμένη. Και αυτό είναι πραγματικό. Είτε αποφασιστεί ένα νέο "κούρεμα" 90%, οπότε θα έχουμε νέα μνημόνια και νέες συμβάσεις, ή θα πάμε σε μία άναρχη ή λίγο - πολύ προγραμματισμένη χρεοκοπία. Τη μορφή μπορεί κανείς να μην την προβλέψει ακριβώς τι θα αποφασίσουν. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι από εκεί και πέρα τέλειωσαν τα Ναυπηγεία. Θα τα κάνουν, δεν ξέρω τι, ξενοδοχεία, δεν ξέρω τι θα τα κάνουν.

Αντιλαϊκή η «ανάπτυξη» μέσα στην ΕΕ

Καλά κάνετε και ζητάτε τα λεφτά σας. Είναι το άμεσο, γι' αυτό σας λέμε να κόψουν το λαιμό τους, δε μας ενδιαφέρει. Ομως, πρέπει να καταλάβετε το εξής πράγμα: Μέσα από τα Ναυπηγεία βγαίνει ή το άσπρο ή το μαύρο. Δεν υπάρχουν ενδιάμεσες λύσεις και δρόμοι. Καθαρά πράγματα. Το ΚΚΕ, δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε και επιβεβαιωθήκαμε. Οχι ότι είμαστε ξύπνιοι και όλα τα άλλα κόμματα είναι χαζά. Αλλά γιατί εμείς ξέρουμε πάρα πολύ καλά πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός. Ξέρετε ποιοι ξέρουν τον καπιταλισμό; Οι καπιταλιστές οι ίδιοι καλά και εμείς ως ΚΚΕ. Οι καπιταλιστές τον ξέρουν καλά για να χειρίζονται τις υποθέσεις του καπιταλισμού και εμείς ξέρουμε καλά τον καπιταλισμό γιατί θέλουμε να τον ανατρέψουμε.
Να σας το πω καθαρά. Οχι εμείς, πρέπει ο λαός όταν το αποφασίσει. Λοιπόν, αυτή τη στιγμή, εσείς που είσαστε εδώ και αυτοί που δεν είναι και προέρχονται από τα Ναυπηγεία, πρέπει να καταλάβουν το εξής πράγμα: Δεν υπάρχει ανάπτυξη μέσα στην ΕΕ. Και όποια ανάπτυξη ακούτε, θα είναι με βαριά λιτότητα, με μόνιμη ανεργία και με μισθούς 300 και 400 ευρώ. Ελεγα προηγουμένως στον πρόεδρο, υπάρχει το πρόγραμμα της ΕΕ για την ανάπτυξη στην Ελλάδα. Αυτό αποφασίστηκε στις 18 Απρίλη του 2012. Εγινε συζήτηση στην άτυπη σύνοδο, αυτή που ήταν μεταξύ γεύματος κ.λπ., που έγινε τώρα με τη συμμετοχή υπηρεσιακής κυβέρνησης και θα γίνει τον Ιούνη.
Η ΕΕ προβλέπει να δώσει χρήματα στην Ελλάδα - δανεικά, όχι δωρεά - για να αναπτυχθούν τα δίκτυα ενέργειας - αυτό δε σημαίνει ότι θα έχουμε φτηνή ενέργεια εμείς - να περνάνε εδώ, σαν ενδιάμεσοι δρόμοι για την ενέργεια ας πούμε της Ευρώπης, ένας κόμβος. Θα δοθεί γι' αυτό το ζήτημα. Θα δοθεί για να ολοκληρωθούν ή να φτιαχτούν νέοι αυτοκινητόδρομοι, για να περνάνε τα κοντέινερ στο πήγαινε-έλα στην Ελλάδα, εκεί θα δοθούν τα χρήματα. Στα ευρυζωνικά δίκτυα και κάτι τέτοια. Δηλαδή, σε όλες τις υποδομές των ευρωπαϊκών και εξωευρωπαϊκών μονοπωλίων. Δεν υπάρχει μέσα ούτε ναυπηγεία, ούτε μέταλλο, ούτε τίποτα.
Βγαίνει ο ΣΕΒ και λέει, σε αυτούς τους κλάδους θα κάνουμε εμείς επενδύσεις. Δεν υπάρχετε μέσα. Ξέρετε, ο ΣΕΒ προσθέτει και ορισμένους κλάδους που δεν τους βάζει η ΕΕ. Ξέρετε τι προσθέτει ο ΣΕΒ; Πάλι φωτοβολταϊκά, εκείνο, το άλλο, θα κάνουμε επενδύσεις σε συστήματα παραγωγής ανακύκλωσης, συστημάτων ανακύκλωσης για τα σκουπίδια και στερεά και υγρά απόβλητα, επεξεργασίας. Δεν υπάρχουν τα ναυπηγεία. Θα κάνουμε, λέει, επενδύσεις για ένα εργοστάσιο που θα κατασκευάζει τεχνητές ίνες και αυτό ανήκει στην κλωστοϋφαντουργία. Δηλαδή, δε θα αξιοποιήσουν το βαμβάκι για να φτιάχνονται ρούχα στην Ελλάδα και να πουλιούνται στην Ελλάδα και να προσληφθεί δυναμικό εργατικό. Θα φτιάξουν ένα - δύο εργοστάσια για τεχνητές ίνες.
Θα κάνουν επενδύσεις σε ορισμένα προϊόντα μεσογειακής διατροφής για να τα κάνουν εξαγωγή στο εξωτερικό. Δηλαδή, οι επενδύσεις είναι σε έξι, εφτά κλάδους. Και όχι εργοστάσια σε όλη την Ελλάδα. Θα κάνουν δύο - τρεις μεγάλες μονοπωλιακές μονάδες. Δεν υπάρχει ο χώρος σας.
Τι λέει το ΚΚΕ: Πόσους κλάδους είχαμε στη βιομηχανία στην Ελλάδα; Και κλάδους που μπορούμε να παράγουμε, 30 - 40 κλάδοι είναι αυτοί. Πόσοι κλάδοι συνδέονται με την αγροτική παραγωγή; Ε, αυτά πρέπει να αναπτυχθούν. Πρώτα πρώτα για τις εσωτερικές ανάγκες. Εχουμε ανάγκη πολεμικά πλοία, έχουμε ανάγκη πλοία για την ακτοπλοΐα κ.λπ.; Αυτά, όμως, να σας το πω καθαρά, το έχουμε πει δέκα χιλιάδες φορές, μόνο μια λαϊκή εξουσία μπορεί να τα κάνει, που θα τα αναλάβει αυτή να τα κάνει.
Να κόψουμε τις δεσμεύσεις, εισαγωγές προϊόντων, τα δάνεια, για να κάνουμε επιχειρήσεις που θα δρουν σε όλη την Ευρώπη. Και όπου θα γίνουν επιχειρήσεις εδώ και επενδύσεις, θα κάνουν εξαγωγές και μετά ό,τι κερδίσουν από την Ελλάδα, θα μεταφέρουν τα εργοστάσιά τους και κάπου αλλού, όπου υπάρχει μεγαλύτερη κερδοφορία. Μη νομίζετε, με βάση την Ελλάδα, με μισθούς 200 και 300 ευρώ και μετά τα κεφάλαια και τα κέρδη θα τα κάνουν εξαγωγή και θα πηγαίνουν να συγχωνεύονται με άλλες επιχειρήσεις.

Συγκέντρωση δυνάμεων για ριζική αλλαγή

Δεν υπάρχει μέση λύση για τον κλάδο σας και για την εργατική τάξη γενικότερα. 'Η θα έχετε μία διακυβέρνηση, η οποία θα συμμορφώνεται με την ΕΕ - και ας ακούσουμε τα μεγάλα λόγια. Εδώ θα καταναλώνουν μεγάλα λόγια, εκεί θα βάζουν τις υπογραφές. Καμία κυβέρνηση που θα προκύψει από αυτές τις εκλογές δεν πρόκειται να αντισταθεί στην ΕΕ. Θα υπογράψουν νέα μνημόνια, θα τα πουν κάπως αλλιώς, οι τροποποιήσεις που λένε θα είναι σε βάρος του λαού. Δεν υπάρχει ελπίδα, είτε είναι πυρήνας της κυβέρνησης η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ, είτε είναι κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Κουβέλης. Δεν υπάρχει περίπτωση. Γιατί για να κάνεις φιλολαϊκή πολιτική, πρέπει να καταργήσεις τους καπιταλιστές. Τελείωσε.
Θα μου πείτε, το ΚΚΕ θα κάτσει στη γωνιά και θα περιμένει πότε θα γίνει αυτό; Οχι, κάθε άλλο. Θα παλέψουμε από το να πάρετε τα λεφτά, τα χρήματά σας. Να σας το πω καθαρά, θα 'ρθει η στιγμή τους επόμενους μήνες ή μέσα στο '13, αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε ακριβώς, όπου θα χρειαστεί να εξασφαλιστεί το ψωμί του λαού. Πτώχευση σημαίνει, για ένα μεγάλο μέρος του λαού, πείνα. Κι εδώ πρέπει με τα ίδια σας τα χέρια εσείς, με τα ίδια σας τα χέρια να εξασφαλίσετε καταρχήν τη διατροφή σας.
Δηλαδή, θα περάσουμε σε τέτοιες καταστάσεις και όχι μόνο στην Ελλάδα, και στην Ισπανία και αλλού. Και εδώ χρειάζεται οργάνωση του λαού από τα κάτω. Σωματεία, λαϊκές επιτροπές. Καμία κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει τίποτα. Το πολύ πολύ θα πέσει η κυβέρνηση. Και να μη σας πω, η επόμενη κυβέρνηση που θα γίνει, πόσο θα κάτσει; Ενα χρόνο σε συνθήκες πτώχευσης; 'Η θα προχωρήσει στο κνούτο και στην καταστολή.
Τώρα είμαστε στα ωραία λόγια, ελληνική αξιοπρέπεια, ακούω τον ΣΥΡΙΖΑ που λέει, εμείς, λέει, θα είμαστε μία κυβέρνηση που θα αποκαταστήσει την αξιοπρέπεια του Ελληνα. Μα όταν είσαι άνεργος; Για μας αξιοπρεπής είναι και ο άνεργος, δε φταίει. Αρα, τι αξιοπρέπεια είναι αυτή άμα δεν έχουμε δουλειές και εισόδημα; Δεν πρόκειται αυτή τη στιγμή να καταργηθεί το μνημόνιο, δεν πρόκειται να γυρίσουμε στους μισθούς του 2009, δεν πρόκειται να μας επιστρέψουν ό,τι μας πήραν. Πάρτε το χαμπάρι.
Εμείς θα παλεύουμε από το τόσο, μέχρι την εξουσία. Θα παλεύουμε, δηλαδή, για όλα τα καθημερινά προβλήματα, για επιδόματα ανεργίας, για να μη χάσετε την Κοινωνική Ασφάλιση, για τα πάντα. Αλλά και ταυτόχρονα πρέπει να συγκεντρώνονται δυνάμεις για ριζική αλλαγή στην Ελλάδα.
Θα φτιάχνονται κυβερνήσεις, θα φτιάξουν νέα κόμματα - και αυτό σας το υπογράφουμε - είμαστε στη φάση αλλαγής του πολιτικού σκηνικού. Από τη στιγμή που η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας είδε ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τελειώσανε, όπου πάει, τελειώνουν. Ηδη το ΠΑΣΟΚ είπε θα επανιδρυθεί. Και να μου το θυμηθείτε: Ούτε η ΝΔ μπορεί να κρατήσει ως τέτοια. Ηδη και ο Σαμαράς έβαλε ζήτημα και λέει είμαστε ευρωπαϊκό, κεντροδεξιό κόμμα. Θα φτιαχτεί νέο κόμμα στο χώρο της ΝΔ, με νέα πρόσωπα για να κοροϊδέψουν το λαό.
Θα φτιαχτεί μια νέα σοσιαλδημοκρατία με πυρήνα ένα μέρος του ΠΑΣΟΚ και ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ και από εκεί θα προκύψουν νέες δυνάμεις για να κοροϊδέψουν το λαό. Θα αλλάξουν τα πρόσωπα. Εδώ μέσα σε δύο μέρες πέταξαν τον Γιώργο Παπανδρέου. Ηταν η αρχή της αλλαγής του πολιτικού σκηνικού. Παραμερίζουν τους παλιούς και θα φτιάξουν καινούρια κόμματα για να κοροϊδέψουν τον κόσμο, όπως έγινε στην Ιταλία και έχει γίνει και σε άλλες χώρες.

Ο λαός αφεντικό στον τόπο του

Αρα, λοιπόν, εδώ, εσείς σαν εργατική τάξη μία πυξίδα πρέπει να έχετε: Συνύπαρξη με τους καπιταλιστές δεν μπορεί να υπάρξει. Το είδατε και εδώ. Δε γίνεται συνύπαρξη. Είναι έτοιμος ο λαός να πάρει την εξουσία; Ξέρουμε ότι δεν είναι έτοιμος, δεν το έχει αποφασίσει. Και αν δεν αποφασίσει ο λαός δεν μπορεί να γίνει. Γιατί για να πάρεις την εξουσία χρειάζεται μεγάλη, λαϊκή πλειοψηφία. Δε θα πατήσει κουμπιά το ΚΚΕ. Ούτε μιλάμε για εξουσία του ΚΚΕ. Μιλάμε για εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Ο λαός πρέπει να πάρει την εξουσία, δε θα την πάρει το ΚΚΕ. Πώς θα την πάρει το ΚΚΕ την εξουσία...
Και από αυτή την άποψη, φαντάζομαι να προβληματιστήκατε γιατί το ΚΚΕ είπε δεν μπαίνω σε μία τέτοια κυβέρνηση. Και σε καμία τέτοια κυβέρνηση δε θα μπούμε, που δέχεται μονόδρομο την ΕΕ και τους καπιταλιστές. Θα είμαστε παρόντες σε κάθε μορφή λαϊκής διακυβέρνησης που ο λαός θα είναι αφεντικό στον τόπο του. Εκεί, αν θέλετε, και σαν πολιτική πρωτοπορία θα πάρουμε και τις ευθύνες.
Και είναι μεγάλη ευτυχία να το πω, δεν το καταλαβαίνουν δυστυχώς αρκετοί ακόμα, ότι το ΚΚΕ δε μαντρώνεται. Και γι' αυτό, αν θέλετε, σήμερα ευνοείται και η αποδυνάμωσή του. Γιατί σου λέει με ένα ΚΚΕ αδύναμο θα βάλω στο χέρι το εργατικό κίνημα καλύτερα. Καθαρά πράγματα. Ετσι είναι. Και δεν πρέπει να αποδυναμωθεί το ΚΚΕ. Εμείς θα είμαστε αυτοί που είμαστε και με τόση δύναμη και με λιγότερη. Αλλά κοιτάξτε να δείτε. Είναι άλλο πράγμα.
Να σας πω και μια πλευρά. Η επόμενη Βουλή θα είναι μια κινούμενη άμμος. Καθώς θα διαμορφώνονται τα νέα σχήματα και θα ψήνονται τα σενάρια, μπορεί να απεγκλωβιστούν και κάποιοι βουλευτές και να ψηφίσουν ένα σχέδιο νόμου που θα φέρουμε εμείς στη Βουλή. Αμα έχεις μια Κοινοβουλευτική Ομάδα ισχυρή, μπορεί σε μια συγκυρία να καταργηθεί ένας νόμος. Είδατε στην προηγούμενη Βουλή, λίγο πριν τελειώσει, είχε 60 ανεξάρτητους βουλευτές. Μετά βέβαια μαντρώθηκαν. Αλλά δεν έχει σημασία. Ετσι θα είναι η επόμενη Βουλή.
Και έχει σημασία να έχει μια παγιωμένη, ισχυρή Κοινοβουλευτική Ομάδα το ΚΚΕ και για μέσα στη Βουλή. Δε θα είναι μια συνηθισμένη περίοδος όπου το ΚΚΕ μέσα στη Βουλή απλώς θα κάνει μια αντιπολίτευση. Είναι μια περίοδος που μπορεί για ένα ή άλλο ζήτημα να παρθεί και μια θετική απόφαση. Αλλά το κυριότερο είναι η δύναμη του ΚΚΕ έξω από τη Βουλή. Γιατί, κοιτάξτε να δείτε, αν κάποιοι σκεφτούν ότι δεν είναι η ώρα του ΚΚΕ και ξεγελαστούν από άλλα κόμματα, αυτό το ξεγέλασμα θα εμφανιστεί μέσα στο κίνημα. Αν δώσει η εργατική τάξη πίστωση χρόνου στην καινούρια κυβέρνηση που θα βγει, για να δούμε τι θα κάνει, αυτό θα είναι το κρίσιμο διάστημα.
Οποια κυβέρνηση είναι, πρέπει να φέρει εδώ δουλειά. Δεν πάει να λέει η ΕΕ ότι δεν κατασκευάζουμε αραβικά πλοία, από αραβικές χώρες. Αυτό θα πει απειθαρχία και ανυπακοή. Θα φέρεις το πλοίο εδώ. Τι κερδίζει, δηλαδή, το ναυπηγείο από την ΕΕ; Θα πάει να συνάψει συμφωνίες - ξέρω γω - με Αλγερινούς, με το Κατάρ, με όπου να 'ναι. Και η κυβέρνηση να κατασκευάσει πλοία κρατικά για τις ακτοπλοϊκές γραμμές.

Θα ρίξουν το μέσο εργατικό μισθό

Και ένα τελευταίο: Αυτό πρέπει να το βάλετε καλά στο μυαλό σας. Δεν ενδιαφερόμαστε εμείς αποκλειστικά και μόνο για την εργατική τάξη, αλλά και για τον παραγωγικό πλούτο της χώρας. Εμείς τους καπιταλιστές δε θέλουμε. Δε θέλουμε να κλείνουν εργοστάσια. Γιατί σκεφτείτε τώρα, όταν καταστραφεί όλη αυτή η ναυπηγοεπισκευαστική βάση της χώρας, πρέπει να ξαναγίνει από την αρχή. Εμείς δε θέλουμε να κλείνουν, τους καπιταλιστές δε θέλουμε. Βλέπουμε σύγχρονα εργοστάσια και λέμε να κρατηθούν αυτά τα εργοστάσια για να μπορέσει να τα πάρει ο λαός, να προγραμματίσει την παραγωγή του και τη δουλειά για όλους. Αλλά στο επόμενο διάστημα, επειδή η κρίση θα βαθύνει, θα κλείσουν και μεγάλες επιχειρήσεις.
Πρώτα πτωχεύει ο λαός και μετά θα χαθεί και ένα μέρος των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Και θα μείνουν τα εργοστάσια αυτά που οι καπιταλιστές βγάζουν πολύ κέρδος. Δε θέλουν ούτε το λίγο κέρδος και με μισθούς πείνας. Θα παίρνουν μέχρι 25 χρόνων που οι μισθοί είναι κάτω από τα 500 ευρώ. Βγαίνει ο ΣΕΒ και λέει να μην πέσουν τα κατώτατα μεροκάματα. Κορόιδο είναι να μην το πει ο ΣΕΒ; Τώρα με τους 45άρηδες, 50άρηδες τελειώσανε, αφού κλείσανε τα εργοστάσια. Θα παίρνουν, λοιπόν, 18 ως 24 ετών που είναι κάτω των 500 ευρώ το μήνα και θα πέσει και πιο κάτω.
Κάνουν τους γαλαντόμους. Θα ρίξουν το μέσο εργατικό μισθό. Γιατί υπάρχουν μισθοί εργατικοί που όταν ο άλλος δουλεύει 20 χρόνια και 25 σε τέτοιους χώρους - εσείς παίρνετε ένα μισθό, όχι 500 ευρώ μισθό - λοιπόν, πόσα σου λέει παίρνεις; 1.500; Θα πας στα 500. Γι' αυτό κατέβασαν τους κατώτατους μισθούς, για να αρχίσουν τώρα το μέσο εργατικό μισθό που είναι λίγο ψηλότερα. Αλλά και ο ψηλότερος εργατικός μισθός δεν ήταν ο μισθός για πλούσιους. Αυτή θα είναι η προοπτική. Μετά τις εκλογές.
Και σας το λέω καθαρά, αν το ΚΚΕ και όλοι οι αγωνιστές αδυνατίσουν μέσα το κίνημα, αυτό θα είναι πολύ χειρότερο. Από πολύ χειρότερες θέσεις ο λαός θα μπορέσει να αντιδράσει. Δεν μπορεί σήμερα ο ελληνικός λαός να λέει 75% πάση θυσία στην ΕΕ - είδατε τη χτεσινή δημοσκόπηση, αν την είδατε. Εμ, βέβαια, τα κάνουν και τα μεσάνυχτα. Είναι για τα σαλόνια οι εκπομπές αυτές - 75% λέει πάση θυσία στην ΕΕ. Πάση θυσία στην ΕΕ σημαίνει να ανεχτείτε αυτή την κατάσταση. Τι θα πει πάση θυσία; Αμα δε με συμφέρει, δε θέλω να είμαι. Ετσι σκέφτεται ο ελληνικός λαός. Εμείς δεν αμφισβητούμε τη δημοσκόπηση. Σας ανάγκασαν να σκεφτείτε έτσι.
Εσείς τι κερδίσατε από την ΕΕ, μπορείτε να μου πείτε; Από το '92 και μετά, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Τα πήρε το κράτος, τα έδωσε σε ιδιώτες, ξανά κρατική παρέμβαση. Λοιπόν, πάρτε απόφαση. Μέσα στην ΕΕ δε γίνεται τίποτα. Εξω από την ΕΕ, αλλά ο λαός να διαφεντεύει την περιουσία του. Οχι έξω από την ΕΕ και ο λαός πάλι να έχει τους καπιταλιστές στο κεφάλι του, δε θα είναι καλά τότε. Είμαστε υποχρεωμένοι, κοιτάξτε, ακόμα και αν δεν ήταν προεκλογική περίοδος, θα οργώναμε σήμερα όλη την Ελλάδα με περιοδείες και συγκεντρώσεις για να προετοιμάσουμε το λαό για την πτώχευση, τη μεγαλύτερη πτώχευση. Συνέπεσε με προεκλογική περίοδο. Είμαι βέβαιη, αυτό θα κάναμε. Πείτε ότι υπήρχε κυβέρνηση. Θα κάναμε, όχι με την έννοια μόνο εναντίον της κυβέρνησης, αλλά για να οργανωθεί ο λαός».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ελληνες, η ταξική πάλη και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ*

Μαθητές και μαθήτριες της Ελληνικής Εργατικής Σχολής Οδησσού, Νο 46. Στο κέντρο με το αστέρι στο πέτο, ο διευθυντής της Σχολής Παναγιώτης Τομουλίδης

Μπορεί διαχρονικά ο αντικομμουνισμός να εμφανίστηκε με διάφορα πρόσωπα και προσωπεία («φασιστικά», «δημοκρατικά», ακόμη και «προοδευτικά»), ωστόσο, τα επιχειρήματά του ήταν και παραμένουν ίδια, σάπια σαν και το ίδιο το σύστημα που τα εκτρέφει. Ενα από τα πλέον επαναλαμβανόμενα εξ αυτών τα τελευταία χρόνια έχει να κάνει με τη λεγόμενη «σφαγή των Ελλήνων επί Στάλιν», απόρροια μιας μεταφυσικής σχεδόν «ανθελληνικής εμμονής» της σοβιετικής ηγεσίας έναντι των Ελλήνων της ΕΣΣΔ, που κατέληξε σε «μαζικές εκτελέσεις», «εξορίες» ακόμα και «γενοκτονία» κατ' ορισμένους.

Η ιστορική πραγματικότητα όμως απέχει πολύ από την αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Η πορεία των Ελλήνων της ΕΣΣΔ υπήρξε απόλυτα συνυφασμένη με την πορεία της ταξικής σύγκρουσης και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στο πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο. Και στην πορεία αυτή, Ελληνες πρωταγωνίστησαν και στις δύο πλευρές της ταξικής πάλης.
Πριν την Επανάσταση του 1917 υπήρχε ένα πανίσχυρο ελληνικό - κυρίως εφοπλιστικό και εμπορικό - κεφάλαιο, υπήρχαν Ελληνες με μεγάλες εκτάσεις γης, καθώς και πολλοί που ήταν ενσωματωμένοι στην τσαρική διοικητική και στρατιωτική μηχανή με θέσεις ευθύνης. Από την άλλη μεριά, υπήρχαν Ελληνες που εργάζονταν στα μεταλλεία της Ν. Ρωσίας, στα εργοστάσια, τους σιδηροδρόμους και, βεβαίως, στους αγρούς Ρώσων αλλά και ομοεθνών τους γαιοκτημόνων, συχνά κάτω από συνθήκες δουλοπαροικίας. Ακολούθως, η ταξική θέση του καθενός καθόρισε και τη στάση του στην Επανάσταση.
Από τη μια, ενώθηκαν όλοι οι εκπρόσωποι του παλιού, του εκμεταλλευτικού συστήματος που τραντάζονταν συθέμελα από τους επαναστατημένους λαούς της Ρωσίας (αυτούς τους «αγράμματους και άξεστους χωρικούς, στρατιώτες, ναύτες και εργάτες», όπως τους χαρακτήρισε τότε ο Ελληνας έμπορος της Οδησσού Ε. Παυλίδης). Ηταν εκείνοι που στις προβλήτες της Ν. Ουκρανίας υποδέχονταν με φανφάρες τα στρατεύματα των ξένων επεμβασιών, μεταξύ αυτών και 25.000 Ελλήνων, με τους οποίους η κυβέρνηση Βενιζέλου μετείχε στη διεθνή επιχείρηση κατάπνιξης της Επανάστασης.
Από την άλλη, συμπαρατάχθηκαν οι χιλιάδες Ελληνες εργάτες, υπάλληλοι, στρατιώτες και αγρότες, εντασσόμενοι μαζικά στις επαναστατικές διαδικασίες, το κόμμα των Μπολσεβίκων, τις Επαναστατικές Επιτροπές, τον Κόκκινο Στρατό και τα παρτιζάνικα τμήματα που δρούσαν στα μετόπισθεν του εχθρού. Ελληνες ήταν οι «κόκκινοι βαρκάρηδες και ψαράδες» της Κριμαίας ή οι αγρότες του Κουμπάν που μαζί με ομοεθνείς τους και αλλοεθνείς λιποτάκτες του τσαρικού στρατού συγκρότησαν Επαναστατικές Επιτροπές, μετείχαν σε αλλεπάλληλες μάχες και βοήθησαν να εδραιωθεί η Επανάσταση σε μια σειρά περιοχές. Ελληνας ήταν ο Η. Μεταξάς (μπολσεβίκος, επίτροπος του Μπακού) και ο Ο. Αλεξάκης (μέλος της Επαναστατικής Επιτροπής του Κιέβου), ενώ δεκάδες ήταν οι συμπατριώτες τους στην Οδησσό, τη Σεβαστούπολη, το Σοχούμ, το Βατούμ κλπ., που αναδείχθηκαν στα τοπικά σοβιέτ και άλλα όργανα της νέας, εργατικής εξουσίας.

Την περίοδο 1921-1926 το ελληνικό κεφάλαιο, εκμεταλλευόμενο τις ιδιομορφίες της Νέας Οικονομικής Πολιτικής, σημείωσε μια ορισμένη ανάκαμψη, αναπτύσσοντας σημαντική οικονομική δραστηριότητα. Το ίδιο συνέβη και με τους Ελληνες γαιοκτήμονες. Πολλοί μάλιστα από εκείνους που είχαν διαφύγει στο εξωτερικό με την Επανάσταση γύρισαν πίσω. Ταυτόχρονα, οι λαοί της ΕΣΣΔ πολεμούσαν μέσα στις πλέον αντίξοες συνθήκες να οικοδομήσουν τη «Νέα Ιδέα», όπως έγραφε ο Ν. Καζαντζάκης σε ένα από τα πολλά ταξίδια του στη χώρα των Σοβιέτ τη δεκαετία του 1920.

Οι Ελληνες της ΕΣΣΔ - και ιδιαίτερα οι Ελληνίδες - διατηρούσαν ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά ένταξης στο ΚΚ και συμμετοχής στην πολιτική, ενώ είναι απολύτως ψευδές το επιχείρημα ότι δήθεν από αντίδραση η μεγάλη πλειοψηφία αρνήθηκε να λάβει τη σοβιετική υπηκοότητα. Το 1926 μόλις ο 1 στους 5 διατηρούσε την ελληνική υπηκοότητα (κυρίως πρόσφυγες του Πόντου που επιθυμούσαν να φύγουν για την Ελλάδα, αλλά η ελληνική κυβέρνηση δεν τους το επέτρεπε υπό το φόβο ότι κουβαλούσαν στις αποσκευές τους το «μικρόβιο του κομμουνισμού»)...
Στο κίνημα της κολεκτιβοποίησης οι Ελληνες αγρότες υπήρξαν πρωτοπόροι. Στην περιφέρεια της Μαριούπολης μάλιστα κατείχαν την πρωτιά στο βαθμό ένταξης στους συνεταιρισμούς, προσεγγίζοντας το 80% πριν καν ξεκινήσει η κολεκτιβοποίηση! Πολλά κολχόζ, αμιγώς ελληνικά ή μεικτά, διακρίθηκαν (το κολχόζ «Βοροσίλοφ» π.χ. κατέκτησε μια από τις πρώτες θέσεις ανάμεσα στα καλύτερα κολχόζ σε ολόκληρη την ΕΣΣΔ). Η αγρότισσα Μ. Παρεσκευοπούλου τιμήθηκε ως Ηρωας της Σοσιαλιστικής Δουλειάς με το παράσημο του «Χρυσού Αστρου», η Π. Αγγελίνα (κατόπιν βουλευτίνα του Ανώτατου Σοβιέτ) αναδείχθηκε σε «Πρωτοπόρο κολχόζνικο», ενώ κατά την Πανενωσιακή Συνάντηση των Πρωτοπόρων στην Αγροτική Οικονομία (Μόσχα, 1936) της απονεμήθηκε το παράσημο «Λένιν».

Την ίδια στιγμή όμως υπήρχαν και Ελληνες γαιοκτήμονες («κουλάκοι») που προσπάθησαν να ξεσηκώσουν τους ομοεθνείς τους κατά της σοβιετικής εξουσίας, που πολέμησαν το κίνημα της κολεκτιβοποίησης με κάθε τρόπο. Ωστόσο, ο αριθμός τους δεν ήταν μεγάλος. Το ίδιο το ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών αναφέρει ως «θύματα» της κολεκτιβοποίησης περί τους 300 Ελληνες, «μάλλον ατομισταί», που αποτελούσαν «εν υπαίθρω αληθινήν αριστοκρατίαν».

Υπήρχαν Ελληνες που πήραν ακόμα και τα όπλα κατά των Σοβιετικών; Χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι η επιστολή του Α. Ελευθεριάδη, που εμπεριέχεται στο αρχείο του ΥΠΕΞ: «Πλην εάν εγώ απηλλάγην εκ των δεινών της Κομμουνιστικής Ρωσίας υπάρχουν εκεί οικογένειαι υποφέρουσι τα πάνδεινα διότι είναι εχθροί του Κομμουνιστικού καθεστώτος. Οι άνθρωποι ούτοι υπό την ηγεσία μου κατ' επανάληψιν εξεγερθέντες κατά τα έτη 1929 και ιδίως κατά τα έτη 1931-1932 έστρεψαν τα όπλα εναντίον των κομμουνιστών, πλην όμως δεν είχον την τύχην να ιδούν τας προσπάθειάς των ευδοκιμούσας».
Το επόμενο διάστημα, οι δυνάμεις της αντίδρασης, οι ηττημένοι της κολεκτιβοποίησης δεν εξαφανίστηκαν, αλλά πέρασαν στο παρασκήνιο, περιοριζόμενοι σε διαβρωτικές, διαλυτικές ενέργειες και αναμένοντας. Τη δεκαετία του 1930 όμως η ΕΣΣΔ βρέθηκε αντιμέτωπη και με νέες προκλήσεις: την άνοδο του φασισμού και τον κίνδυνο ενός ιμπεριαλιστικού πόλεμου. Η λήψη δραστικών μέτρων κρίθηκε τότε απαραίτητη για τη διασφάλιση της εσωτερικής συνοχής και των νότων της ΕΣΣΔ. Τα μέτρα αυτά διαστρεβλώθηκαν όσο τίποτε άλλο, τόσο ως προς το χαρακτήρα όσο και την έκτασή τους. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που έφτασαν στο σημείο να μιλάνε ακόμα και για εθνοκαθάρσεις των μειονοτήτων της ΕΣΣΔ και ειδικά των Ελλήνων...
Και όμως, τα αρχειακά δεδομένα των διώξεων της περιόδου 1936-1939 (γνωστά από το 1993) αποδομούν από τα θεμέλιά τους τέτοιου τύπου ιδεολογήματα, αποδεικνύοντας πως οι διώξεις αυτές δεν είχαν ούτε εθνικό ούτε πολιτικό χαρακτήρα. Αντιθέτως, «τα νέα στοιχεία υποστηρίζουν την άποψη, στην οποία κατέληξαν και άλλες στατιστικές έρευνες και μελέτες άλλων τύπων, πως οι διώξεις στόχευαν στη σοβιετική ελίτ». Επηρέασαν δηλαδή μέλη εθνοτήτων τα οποία ανήκαν στη διοικητική και οικονομική ελίτ (και τα οποία αντιμετώπιζαν κατηγορίες διαφθοράς, κατάχρησης εξουσίας κλπ.), λόγω της θέσης που κατείχαν και όχι εξαιτίας της καταγωγής τους. Ιδιαίτερα δε για «τους λαούς του Καυκάσου», τα αρχειακά ευρήματα δείχνουν πως «ως εθνικές ομάδες επηρεάστηκαν λιγότερο συγκριτικά κατά το 1937-1938». Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνονται πλήρως όσον αφορά τους Ελληνες και από τα αρχεία του ΥΠΕΞ.

Οι Ελληνες της ΕΣΣΔ απέδειξαν το ποιόν των δεσμών τους με τη σοβιετική εξουσία στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, υπερασπιζόμενοι με το αίμα τους τη σοβιετική τους πατρίδα, είτε στην πρώτη γραμμή του μετώπου, είτε ως παρτιζάνοι, είτε στα μετόπισθεν στη μάχη της παραγωγής. 13.000 Ελληνες πολέμησαν στον Κόκκινο Στρατό μόνο από τη Γεωργία, πολλοί βρέθηκαν μεταξύ των πρωτοπόρων τμημάτων που μπήκαν νικητές στο Βερολίνο, ενώ 9 τιμήθηκαν με την ύψιστη τιμή του Ηρωα της Σοβιετικής Ενωσης. Υπήρχαν όμως και Ελληνες που πολέμησαν με την άλλη πλευρά, με τους Ναζί (ενδεικτική η περίπτωση του Κ. Κρωμιάδη, του Νο2 στον Εθνικό Στρατό -ΡΟΑ- του Α. Βλασόφ, που πολέμησε δίπλα δίπλα με τους φασίστες επιδρομείς). Ακόμη, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ανέπτυξαν εμπορικές συναλλαγές με τον κατακτητή, ενώ σημαντική μερίδα των Ελλήνων χωρίς σοβιετική υπηκοότητα έμεινε παντελώς απούσα στον αντιφασιστικό αγώνα (ως ξένοι υπήκοοι δεν είχαν την υποχρέωση να στρατευτούν).

Ετσι, όταν το 1949 η σοβιετική κυβέρνηση θα αποφασίσει την υποχρεωτική μετεγκατάσταση όλων των ξένων υπηκόων από τις συνοριακές περιοχές της ΕΣΣΔ υπό το φόβο ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου (μεταξύ αυτών 17-34.000 Ελληνες σύμφωνα με τα ελληνικά και σοβιετικά αρχεία και όχι 350.000, όπως ισχυρίζονται κάποιοι), πολλοί θα μιλήσουν και πάλι για «ανθελληνική εμμονή» της ΕΣΣΔ και γενοκτονία...

Τα αντικομμουνιστικά θεωρήματα περί γενοκτονίας των Ελλήνων καταρρίπτονται από την ίδια την αύξηση του πληθυσμού τους στην ΕΣΣΔ, που την περίοδο 1926-1959 ξεπέρασε κατά 10% τον εθνικό μέσο όρο. Εκτός όμως από ποσοτικά καταρρίπτονται και ποιοτικά, από το γεγονός ότι οι Ελληνες της ΕΣΣΔ διέπρεψαν διαχρονικά σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας, στις Επιστήμες, τις Τέχνες, τον Αθλητισμό. Μόνο στο δείγμα «Who is Who» του Θ. Κεσσίδη συναντάμε πάνω από 190 διακρίσεις: 5 Ηρωες της Σοσιαλιστικής Εργασίας, 10 παράσημα Κόκκινης Σημαίας της Εργασίας, 24 παράσημα Λένιν, 15 Κρατικά Βραβεία της ΕΣΣΔ, 12 τίτλους Διακεκριμένων Νομικών, Μηχανικών, Αρχιτεκτόνων, Αθλητών, Καλλιτεχνών, Εκπαιδευτικών κ.ο.κ.

Στην πορεία λοιπόν οικοδόμησης του πρώτου εργατικού κράτους στον κόσμο υπήρξαν Ελληνες που πολέμησαν και στις δύο όχθες της ταξικής πάλης. Οσο μαύρο μελάνι και αν ρίξουν ορισμένοι, η Ιστορία που έγραψαν με τους αγώνες τους οι Ελληνες εργαζόμενοι, οι Ελληνες κομμουνιστές της ΕΣΣΔ, δεν δυσφημείται, δεν πλαστογραφείται και δεν παραγράφεται.
* Για οικονομία χώρου, οι παραπομπές δεν παρατίθενται αναλυτικά. Για λεπτομέρειες βλ. «Οι Ελληνες στη διαδικασία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ» (εκδ. «Σύγχρονη Εποχή»).

Του
Αναστάση ΓΚΙΚΑ*
* Ο Αναστάσης Γκίκας είναι δρ Πολιτικών Επιστημών, συνεργάτης του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Η «Λευκή Βίβλος» και τα τωρινά αντεργατικά μέτρα

Διαμαρτυρία εμποροϋπαλλήλων τον Απρίλη του 2000, ενάντια στο μεσαίωνα της «Λευκής Βίβλου» και την παραβίαση του ωραρίου

Η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι τα αντεργατικά μέτρα των μνημονίων είναι προαποφασισμένα στηρίζεται στη «Λευκή Βίβλο». Ας το δούμε.

Το Μάρτη του 1994 ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με ειδικό ένθετο φυλλάδιο του ΚΚΕ με τίτλο: «Λευκή Βίβλος η επιχείρηση επιστροφής στον εργασιακό μεσαίωνα». Το φυλλάδιο ξεκινούσε με την κωδικοποίηση των αντεργατικών ανατροπών ως εξής:

• Σε κίνδυνο το 8ωρο, η κατάκτηση του αιώνα!
• Στο στόχαστρο η κοινωνική ασφάλιση και τα επιδόματα!
• Υπό κατάργηση συλλογικές συμβάσεις!
• Απολύσεις χωρίς όρια και χωρίς αποζημίωση!

Βεβαίως είχε προηγηθεί η δημοσίευση σε ειδικό ένθετο ολόκληρης της «Λευκής Βίβλου» (ήταν η πρώτη εξειδίκευση της Συνθήκης του Μάαστριχτ), την οποία η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έφερε ούτε καν στη Βουλή για συζήτηση, και η οποία μέχρι τη δημοσίευσή της από το «Ριζοσπάστη» δεν είχε δημοσιοποιηθεί από τα κρατικά - κυβερνητικά όργανα. Να θυμίσουμε επίσης ότι και η «Συνθήκη Μάαστριχτ», την οποία δημοσίευσε ολόκληρη σε ειδικό ένθετο ο «Ριζοσπάστης», ψηφίστηκε τον Ιούνη του 1992 στη Βουλή από όλα τα τότε κόμματα, πλην ΚΚΕ, αλλά οι βουλευτές τους δεν την είχαν διαβάσει, δεν ήξεραν καν το περιεχόμενό της...
Αν τα λέμε όλ' αυτά είναι για να συνειδητοποιηθεί ότι κυβέρνηση και κόμματα του ευρωμονόδρομου τότε ήθελαν να κρατήσουν μακριά από το λαό τις συμφωνίες που θα του έκαναν τη ζωή κόλαση ως ένα από τα μέτρα για να εμποδίσουν την ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Και αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης», ο λαός θα έμενε στο σκοτάδι και την άγνοια.
Αν αναφερόμαστε σήμερα στη «Λευκή Βίβλο» με βασικούς άξονες την Ανάπτυξη - Ανταγωνιστικότητα - Απασχόληση που εγκρίθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 10-11/12/1993, είναι για να θυμίσουμε ότι τα θεμέλια για τα σημερινά αντεργατικά μέτρα μπήκαν από τότε, το 1993, ενώ δόθηκε συνέχεια με τη στρατηγική της Λισαβόνας το 2000 και βεβαίως τώρα με τη στρατηγική «ΕΕ 2020». Ενδιάμεσα διάφορες Σύνοδοι Κορυφής της ΕΕ εξειδίκευαν αντεργατικά μέτρα, αλλά στην Ελλάδα, συγκριτικά με άλλες χώρες της ΕΕ, άργησαν να περάσουν πολλά απ' αυτά και βασικό εμπόδιο ήταν η δράση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ. Να θυμίσουμε μόνο τις μεγάλες απεργιακές διαδηλώσεις ενάντια στον αντιασφαλιστικό νόμο Γιαννίτση το 2000, που τον απέσυρε τότε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.

Για τις εργασιακές σχέσεις

Τι προβλέπει η «Λευκή Βίβλος» για τις εργασιακές σχέσεις; Να τι λέει:
«Η καθιέρωση μεγαλύτερης ευελιξίας πρέπει να γίνει σε θέματα οργάνωσης της εργασίας, π.χ. καταργώντας τα εμπόδια που καταστούν δυσχερέστερη ή πιο δαπανηρή την απασχόληση με μειωμένο ωράριο ή τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου [...] Οσον αφορά την κατανομή του χρόνου εργασίας, έχουν γίνει προτάσεις για υπολογισμό των ωρών εργασίας σε ετήσια βάση ή για θέματα μείωσης των ωρών εργασίας σε περιόδους ύφεσης (διευθέτηση, εκ περιτροπής εργασία κλπ).
Σαφής είναι η κατεύθυνση της «Λευκής Βίβλου» για τις ανατροπές στον εργάσιμο χρόνο. Η κατάργηση του θεσμοθετημένου σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου (8ωρο - 7ωρο), σε συνδυασμό με τη θέση ότι «η διευθέτηση του χρόνου εργασίας μπορεί να αποβεί σε όφελος της ανταγωνιστικότητας και της διατήρησης ή δημιουργίας θέσεων εργασίας» (Μέρος ΑΙ). Και συνεχίζει: «Τα άτομα, τα οποία έχουν ήδη εργασία πρέπει να πειστούν ότι... η αλληλεγγύη που θα δείξουν με την αποδοχή ορισμένων θυσιών θα καταλήξει στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης για εκείνους, οι οποίοι είναι σήμερα άνεργοι» (θέση 1.6). Και σημειώνει στη συνέχεια:
«Υπάρχει... ανάγκη για μεγάλες μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας, μέσω της καθιέρωσης μεγαλύτερης ευελιξίας στην οργάνωση της εργασίας και την κατανομή του χρόνου εργασίας...» (θέση 8.2).
«Οσον αφορά την κατανομή του χρόνου εργασίας, έχουν γίνει προτάσεις για υπολογισμό των ωρών εργασίας σε ετήσια βάση ή για θέματα μείωσης των ωρών εργασίας σε περιόδους ύφεσης» (θέση 8.2). Και συμπληρώνουν:
«Μειώνοντας το κανονικό ωράριο, αυξάνεται ο αριθμός των θέσεων εργασίας με μερική απασχόληση» (θέση 8.3). Δηλαδή μοίρασμα της απασχόλησης με μερική εργασία, μερική αμοιβή, μερική ή καθόλου ασφάλιση...
Μήπως αυτά δεν εφαρμόζονται σε ολοένα και μεγαλύτερη έκταση και πολυμορφία; Μήπως ανάλογα μέτρα δεν αποφάσισαν με τα μνημόνια; Βεβαίως και η μερική απασχόληση και οι άλλες μορφές ευέλικτης εργασίας όχι μόνο δε μείωσαν την ανεργία, αλλά την αύξησαν.
Στο ίδιο κεφάλαιο προβλέπεται και κυκλική εναλλαγή σε θέσεις απασχόλησης ή επί λέξει «θέσπιση μέτρων παροχής κινήτρων για την κάλυψη των νέων ευκαιριών για απασχόληση από εγγεγραμμένους ανέργους, μέσω π.χ. συστημάτων κυκλικής εναλλαγής σε θέσεις απασχόλησης» (θέση 8.8).
Μήπως το παράδειγμα της κοινωφελούς εργασίας με 5μηνη απασχόληση δεν συμβάλει στην κυκλική εναλλαγή των ανέργων σε θέσεις απασχόλησης; Με δεδομένο ότι δεν μπορούν να ξαναπιάσουν δουλειά μετά τη λήξη της 5μηνης σύμβασης για να πάρουν σειρά άλλοι άνεργοι... Ανακύκλωση της ανεργίας.

Ομαδικές απολύσεις και απλήρωτη δουλειά των νέων εργαζομένων

Στον όρο «ευελιξία της αγοράς της εργασίας» περιλαμβάνεται και η δυνατότητα ομαδικών απολύσεων.
Σχετικά μ' αυτό σημειώνεται: «Σε πολλές χώρες του Νότου η νομοθεσία που διέπει τους όρους απόλυσης των εργαζομένων με συμβάσεις απεριόριστου χρόνου διαρκείας πρέπει να χαλαρώσει» (Μέρος ΑΙ). Και συνεχίζει: «Τα συστήματα αποζημίωσης της ανεργίας θα πρέπει να προσαρμοστούν και να βρεθούν νέες μέθοδοι, που θα επιτρέπουν την επαναδιάθεση ενός μέρους των πιστώσεων αυτών στις ενέργειες κατάρτισης. Ειδικότερα για τους μακροχρόνια άνεργους και τους νέους που προσεγγίζουν την αγορά εργασίας χωρίς ειδικότητα» (θέση 7.4).
Είναι φανερό ότι το κεφάλαιο θέλει να έχει λυμένα τα χέρια του, για να μπορεί να απολύει όσους θέλει και όταν θέλει. Μήπως με τα μνημόνια δεν αύξησαν το ποσοστό των απολύσεων μειώνοντας ταυτόχρονα τις αποζημιώσεις; Μήπως για την αντιμετώπιση της ανεργίας ιδιαίτερα των νέων δε νομοθέτησαν την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας με μισθούς πείνας, χωρίς ασφάλιση και επιδότηση από τον ΟΑΕΔ των εργοδοτών στο ύψος του επιδόματος ανεργίας;
Στο όνομα, τάχα, της δημιουργίας κατάλληλων συνθηκών για τη μαθητεία, κατάρτιση και πρακτική άσκηση των νέων, προτείνεται η κατάργηση της αμοιβής τους με τον κατώτερο επίσημο βασικό μισθό και η καταβολή μειωμένων εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, πράγμα που σταδιακά τους βγάζει εκτός συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
Στη «Λευκή Βίβλο» υπογραμμίζεται σχετικά, ότι:
«Για να διευκολύνεται η απασχόληση των νέων, προτείνεται να καθιερωθεί μεγαλύτερη ευελιξία ως προς τον ελάχιστο μισθό, τις μειωμένες κοινωνικές εισφορές ή άλλους όρους της σύμβασης, π.χ. μέσω της θέσπισης ευέλικτων συστημάτων μαθητείας, κατάρτισης ή πρακτικής άσκησης» (θέση 8.2).
Μέχρι τις υπεργολαβίες είχε προβλέψει. Να πώς: «Οι επιχειρήσεις με υψηλή ένταση εργασίας, για τις οποίες το κόστος του εργατικού δυναμικού και οι κοινωνικές εισφορές κυμαίνονται σε σχετικά υψηλά επίπεδα, αναγκάζονται με τη σειρά τους να απολύσουν εργαζόμενους, να αλλάξουν τόπο εγκατάστασης ή να προσφύγουν στην παραοικονομία, είτε άμεσα, είτε μέσω της υπεργολαβίας».

Τσάκισμα κοινωνικής ασφάλισης και μείωση μισθών

Οι μεγαλοεπιχειρηματίες απαιτούν συνεχώς αναδιαρθρώσεις για τη μείωση του λεγόμενου μισθολογικού και μη μισθολογικού «κόστους εργασίας» (η εργασία που παράγει τον πλούτο δεν είναι κόστος), δηλαδή, τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Αυτά που σήμερα εφαρμόζονται με τη μείωση των μισθών, την κατάργηση επιδομάτων, τους νόμους για τις συλλογικές συμβάσεις και τους αντιασφαλιστικούς νόμους είχαν δρομολογηθεί με τη «Λευκή Βίβλο» όπου αναφερόταν πώς μπορεί να επιτευχθεί η μείωση του λεγόμενου «κόστους εργασίας»: «...η μείωση θα μπορούσε να αφορά αρχικά τις εισφορές, οι οποίες χρηματοδοτούν δαπάνες που εντάσσονται κανονικά στα πλαίσια της εθνικής αλληλεγγύης: οικογενειακά επιδόματα, ελάχιστες παροχές γήρατος, σοβαρές ασθένειες, μακροχρόνια ανεργία» (θέση 8.3). Και παρακάτω: «Η μείωση αυτή θα μπορούσε να αφορά... τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης των εργοδοτών» (θέση 9.3).
Και επίσης πολύ πιο καθαρά έλεγαν: «Μείωση του σχετικού κόστους εργασίας σε σχέση με τους άλλους συντελεστές της παραγωγής..., με μείωση π.χ. των εισφορών των εργοδοτών για την κοινωνική ασφάλιση και αύξηση των φορολογικών εσόδων με άλλα μέσα...» (θέση 8.8).
Το πάγωμα και η μείωση των μισθών είναι μια από τις βασικές οδηγίες της «Λευκής Βίβλου» προς τις εθνικές κυβερνήσεις. Αναφέρεται συγκεκριμένα:
«Υπάρχει ομοφωνία ως προς την κακή λειτουργία των αγορών εργασίας. Παρατηρείται ακαμψία που οφείλεται στην έλλειψη ευελιξίας της αγοράς εργασίας, τις αποδοχές και την κινητικότητα, και στο ότι η προσφορά εργασίας δεν προσαρμόζεται στις ανάγκες της αγοράς, ιδίως όσον αφορά τις επαγγελματικές ειδικότητες του εργατικού δυναμικού. Η ακαμψία αυτή είναι αίτιο του σχετικά υψηλού κόστους εργασίας, το οποίο αυξήθηκε στην Κοινότητα με πολύ ταχύτερο ρυθμό από ό,τι στους κύριους εταίρους».
Και στη συνέχεια αναφέρεται: «Οι κατά κεφαλήν ονομαστικοί μισθοί δε θα πρέπει να αυξάνονται κατά ποσοστό υψηλότερο του 2-3% ετησίως» (θέση 1.5). Αυτό πρέπει να γίνεται «Σύμφωνα με τη βασική αρχή: παραγωγικότητα μείον μια ποσοστιαία μονάδα» (θέση 1.5) και «τον περιορισμό των μισθολογικών αυξήσεων κάτω από την αύξηση της παραγωγικότητας» (θέση 8.8).
«Οσον αφορά τη μείωση του κόστους εργασίας - σημειώνεται - έχουν υποβληθεί προτάσεις π.χ. για τη σύνδεση του επιπέδου αποδοχών με την αποδοτικότητα των επιχειρήσεων και την παραγωγικότητα, ώστε να διευκολύνονται οι προσλήψεις νέων» (θέση 8.2).
Βεβαίως, σε συνθήκες κρίσης επιβάλλεται, σύμφωνα με τη «Λευκή Βίβλο», η δραστική μείωση των μισθών, αφού μειώνεται δραστικά η παραγωγή, δηλαδή η αποδοτικότητα των επιχειρήσεων.
Με τη «Λευκή Βίβλο» συμφώνησαν και υπερθεμάτισαν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΝ τότε είπε «ούτε κρύο ούτε ζέστη», εκτιμώντας ότι δεν είναι και αντεργατικό τερατούργημα. Εχουν τη σημασία τους και για το σήμερα. Εξηγούν τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ π.χ. για την επαναδιαπραγμάτευση. Και αποτελούν ένα ακόμη στοιχείο-κριτήριο για την ψήφο. Γιατί η τακτική του αποκαλύπτει διαχρονικά ότι δεν εναντιώνεται σε ΕΕ και μεγαλοεπιχειρηματίες. Οπως τώρα. Αλλά και η πρόβλεψη και επιβεβαίωση του ΚΚΕ είναι κριτήριο υπερψήφισής του.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εκεί που «κυβέρνησε η αριστερά»... ...και ο ανομολόγητος στόχος του οπορτουνισμού στην Ελλάδα

Ενας ορυμαγδός άρθρων μετά τις εκλογές της 6ης Μάη όχι μόνο στον εγχώριο αλλά και στο διεθνή αστικό Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, έχουν βάλει στο στόχαστρο ειδικά το ΚΚΕ και τη γραμμή του, ρήξης με την Ευρωπαϊκή Ενωση και την εξουσία των μονοπωλίων. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

Στην οn-line έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Φόκους», σε άρθρο του ανταποκριτή του Β. Ασβεστόπουλου στις 15 Μάη, αναφέρεται για το ΚΚΕ ότι «καθώς είναι ένα από τα σημαντικά κόμματα που είναι ενάντια στη λιτότητα (...)επιμένει στην πλήρη αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Επιστροφή στην εποχή του λίθου; Αυτό δεν το θέλουν ούτε οι εξεγερμένοι Ελληνες»...
Σε άρθρο του Μ. Μάρτενς στη γερμανική εφημερίδα «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε» στις 7 Μάη αναφερόταν για το ΚΚΕ ότι «...θέλει να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ και την ΕΕ, άλλωστε στην ταραγμένη Μέση Ανατολή υπάρχουν αρκετοί νέοι εταίροι για τη χώρα. Το ΚΚΕ έχει αποκλείσει κάθε συνεργασία με άλλα κόμματα. Θέλει ή την ταξική πάλη και την επανάσταση ή τίποτα».
Ενώ στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» στις 8 Μάη δημοσιεύτηκε άρθρο της Β. Καϊμάκη στο οποίο στην αναφορά της στο ΚΚΕ σημείωνε: «Ανομολόγητος σκοπός και ευχή όλων των αριστερών Ελλήνων: να διαλύσουν το ΚΚ για να το αναμορφώσουν σε νέες βάσεις και να δώσουν στην ελληνική Αριστερά τη σωστή της θέση στην κοινωνία»...
Ιδιαίτερα στο άρθρο της «Λε Μοντ» και μέσα σε τρεις αράδες, χωρίς περιστροφές ομολογείται ο ειδικός στόχος τους για τις εκλογές στην Ελλάδα: Να χτυπηθεί το ΚΚΕ, να βάλουν στο χέρι το εργατικό λαϊκό κίνημα, να χειραγωγήσουν την πάλη και τις συνειδήσεις όσων αισθάνονται ριζοσπάστες, αριστεροί.

«Η σωστή θέση της Αριστεράς»

Ομως ποια είναι «η σωστή θέση της Αριστεράς στην κοινωνία» που κατά τη «Λε Μοντ» την εμποδίζει το ΚΚΕ να αποκτήσει; Τι έγινε κατορθωτό από την αστική τάξη και τον οπορτουνισμό σε άλλες χώρες, που δεν κατάφεραν να πετύχουν στην Ελλάδα;
Μια ματιά στην υπόλοιπη Ευρώπη αρκεί να καταλάβει κανείς τι λείπει σε άλλες χώρες και υπάρχει στην Ελλάδα που ενοχλεί τους οπορτουνιστές να... εκφραστούν ελεύθερα. Για παράδειγμα, σε άλλες χώρες της Ευρώπης οι συνεταίροι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο λεγόμενο «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» κατάφεραν να μεταλλάξουν, να αποδυναμώσουν ή και να διαλύσουν άλλοτε ισχυρά Κομμουνιστικά Κόμματα μετατρέποντάς τα σε συνιστώσες ανώδυνων, για το σύστημα, σχημάτων της «νεοαριστεράς». Σε τέτοιες χώρες πρέπει να σημειωθεί ότι οι συνεπείς κομμουνιστικές δυνάμεις δρουν κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, μη αποδεχόμενες να προδώσουν την εργατική τάξη και την ιστορική αποστολή τους να πρωτοστατήσουν στην πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της εξουσίας του κεφαλαίου.
Σε αυτές τις χώρες, λοιπόν, έχει γραφτεί πλούσιο ιστορικό, από πολύ παλιά μέχρι και σήμερα που μιλάμε, που οφείλει να γνωρίζει καθένας που παρασύρθηκε από της Σειρήνες της λεγόμενης «κυβερνητικής αριστεράς».
Στη Γαλλία ήταν η συγκυβέρνηση Σοσιαλιστικού κόμματος και Γαλλικού ΚΚ, η «αριστερή κυβέρνηση» Ζοσπέν που αφού στήριξε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και προώθησε αντεργατικά μέτρα όπως ιδιωτικοποιήσεις, φόρους κ.ά. οδήγησαν στο δίλημμα Σιράκ ή Λεπέν στο οποίο το Γαλλικό ΚΚ στήριξε τον φιλελεύθερο Σιράκ. Τώρα το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ μαζί με τον Μελανσόν (αυτόν τον «αριστερό» που υπερψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο τη Ζώνη Απαγόρευσης Πτήσεων στη Λιβύη, δηλαδή τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς) όχι μόνο χαιρέτισαν αλλά έκαναν και αγώνα για τη νίκη του σοσιαλδημοκράτη Ολάντ. Γι' αυτό και όχι απλά ένα ΚΚ αλλά το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ προϋπάντησε τον Τσίπρα αυτήν τη βδομάδα στο Παρίσι. Τώρα, τη νίκη του Ολάντ ο γαλλικός λαός θα την πληρώσει πολύ βαριά με άγρια μέτρα, και σύντομα θα συνειδητοποιήσει ότι ο άνεμος που φυσά στην Ευρώπη θα πάρει και θα σηκώσει τα εναπομείναντα εργατικά λαϊκά δικαιώματά του. Ο νέος πρόεδρος στη Γαλλία είναι το νέο αρπακτικό για λογαριασμό της αστικής τάξης της Γαλλίας στον ανταγωνισμό της με τη Γερμανία που θα επαναδιαπραγματευτεί στην ΕΕ με αδιαπραγμάτευτη την ανάπτυξη με λιτότητα που θεωρείται δεδομένη μετά τις εκλογές.
Στην Ισπανία στη μεγαλύτερη σε πληθυσμό (8 εκατομμύρια) αυτόνομη κοινότητα της χώρας, αυτή της Ανδαλουσίας, στις εκλογές που έγιναν το Μάρτη φέτος για την τοπική Βουλή οι σοσιαλδημοκράτες του PSOE μαυρίστηκαν από το λαό χάνοντας 600.000 ψήφους και μαζί τον έλεγχο μιας περιφέρειας που δεν είχαν χάσει ποτέ από την εποχή του Φράνκο. Η δε Ενωμένη Αριστερά διπλασίασε τη δύναμη της φτάνοντας στο 11,3%. Στην πληγωμένη σοσιαλδημοκρατία ήρθε να προσφέρει «σωσίβιο» η «Ενωμένη Αριστερά» με βασική της συνιστώσα το ΚΚ Ισπανίας. Ετσι έχοντας μόλις μια (1) βδομάδα που ορκίστηκε η κυβέρνησή τους, οι εταίροι της «κυβερνώσας αριστεράς» υποσχέθηκαν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις περί λιτότητας ενόψει των προβλέψεων της ΕΕ για πλαφόν στο έλλειμμα. Ανακοίνωσαν έτσι την περικοπή 2,5 εκατομμυρίων ευρώ προχωρώντας σε αύξηση των φόρων εισοδήματος και καυσίμων και τη μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων από 6 έως 15% αλλά και με την αύξηση της εβδομαδιαίας εργασίας για 267.000 δημόσιους υπαλλήλους σε διοικητικές και εκπαιδευτικές θέσεις. Τα μέτρα χαρακτηρίστηκαν από την κυβέρνηση δίκαια, ισορροπημένα και ισότιμα. Αυτά για να έχουν υπόψη τους και οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα πόσο αξιόπιστες είναι οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ περί μη απολύσεων στο Δημόσιο και μη εφαρμογής της αξιολόγησης.
Η ισπανική σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα «Ελ Παΐς» μάλιστα, που πέταξε κι αυτή τη σκούφια της για την «άνοδο της αριστεράς», το φαινόμενο Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, σε άλλο άρθρο της για την «κυβερνώσα αριστερά» στην Ανδαλουσία αναφέρει χωρίς περικοκλάδες: «Αυτή η συμμαχία είναι μια ευκαιρία για την αριστερά να επιδείξει ένα βαθμό υπευθυνότητας στη διαχείριση κρίσιμων καταστάσεων. Τα δυο κόμματα (Σοσιαλδημοκράτες και Ενωμένη Αριστερά) ξέρουν ότι μια μεγάλη συμφωνία είναι σε κίνδυνο και πρέπει να πάρουν αποφάσεις που εναντιώνονται στις προσδοκίες των ψηφοφόρων τους....». Και η «κυβερνώσα αριστερά» της Ανδαλουσίας μέσα σε λίγες μόλις μέρες, βεβαίως, πήρε τις αντιλαϊκές αποφάσεις. Τι κι αν πολλοί πίστεψαν ότι κάτι καλύτερο θα μπορούσαν να περιμένουν από «αριστερούς», μια ανακούφιση...
Στη Γερμανία ανάμεσα στις πολλές κυβερνητικές συνεργασίες του σοσιαλδημοκρατικού SPD με το αδελφάκι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΕΑ, τη Λίνκε, ενδεικτικά αναφέρουμε μόνο το παράδειγμα συγκυβέρνησής τους στο κρατίδιο του Βερολίνου. Εκεί από το 2006 ως το 2011 τα κατορθώματά τους ήταν τα παρακάτω: έκοψαν τη χρηματοδότηση στεγαστικού προγράμματος, ιδιωτικοποίησαν τη δημοτική επιχείρηση κατοικιών, με αποτέλεσμα 65.700 διαμερίσματα και επαγγελματικοί χώροι να πουληθούν στην «Goldman Sachs» ξεσπιτώνοντας εργατικές λαϊκές οικογένειες. Επίσης ιδιωτικοποίησαν τη δημοτική επιχείρηση ύδρευσης και πετσόκοψαν κονδύλια για την Πρόνοια, ενώ η γερμανική «κυβερνώσα αριστερά» επέβαλλε και χαράτσι 100 ευρώ για τα σχολικά βιβλία.
Στην Ιταλία, είναι γνωστά τα παραδείγματα των κυβερνήσεων Ντ' Αλέμα και Πρόντι (δισ.), με τη σύμπραξη σοσιαλδημοκρατών με την Κομμουνιστική Επανίδρυση και το Κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών που βομβάρδισαν τη Γιουγκοσλαβία, επέβαλαν αυξήσεις των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, έβαλαν φόρους στο λαό και πήραν άλλα «αριστερά μέτρα» που οδήγησαν τον ιταλικό λαό να τιμωρήσει πολύ σκληρά τα 2 αυτά κόμματα που το πρωί ψήφιζαν βομβαρδισμούς και το βράδυ διαδήλωναν υποκριτικά ενάντιά τους. Και τις δύο φορές την «κυβερνώσα αριστερά» στην Ιταλία καθόλου τυχαία αντικατέστησε κυβέρνηση Μπερλουσκόνι... αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η απογοήτευση που σπέρνει κάθε «αριστερή κυβέρνηση» στο πέρασμά της φέρνει συντηρητικοποίηση και σαρωτική επικράτηση της λεγόμενης «δεξιάς» που υποτίθεται ότι κατά τα άλλα η αριστερή κυβέρνηση θα απέτρεπε.
Στη Δανία που μάλιστα είναι εκτός ευρωζώνης, τα εκεί αδέλφια του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΕΑ, η Κοκκινοπράσινη Συμμαχία έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στη σοσιαλδημοκρατία και αποτέλεσε πολύτιμο δεκανίκι για το σύστημα να καλλιεργηθούν κάλπικες ελπίδες. Μόλις από τον Οκτώβρη που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση, χωρίς μνημόνια φορολόγησαν είδη πρώτης ανάγκης ονομάζοντας «φόρο λίπους» τη φορολογία στο κρέας και το βούτυρο, στο όνομα της... καλής υγείας του λαού. Ανέβασαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα βαρέα κι ανθυγιεινά επαγγέλματα στα 67, ενώ ανακοίνωσαν περικοπές 2 δισ. ευρώ σε συντάξεις, επιδόματα ανέργων, ασθενών, αναπήρων και φοιτητών. Εβαλαν πλάτη επίσης μαζί με τους εργατοπατέρες για να στηθεί κοινωνικός διάλογος εισηγούμενοι οι άνεργοι προκειμένου να παίρνουν το επίδομα ανεργίας να δουλεύουν τσάμπα σε εργοδότες, αλλιώς το επίδομα θα τους κόβεται. «Να μάθουμε πρώτα να προσφέρουμε και μετά να απολαμβάνουμε» διδάσκει τώρα τους «τεμπέληδες» Δανούς εργαζόμενους η Δανέζα πρωθυπουργός της «κυβερνώσας αριστεράς», Χ. Τόρνιγκ. Τι κι αν προεκλογικά πλειοδότησε αυτή όπως και η αρχηγός των Κοκκινοπράσινων σε μύδρους κατά της Μέρκελ και του κακού «νεοφιλελευθερισμού» της δεξιάς...
Στην εκτός ΕΕ Νορβηγία, και εκεί οι Σοσιαλδημοκράτες συγκυβερνούν με το λεγόμενο Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα. Τι κι αν η Νορβηγία είναι εκτός ΕΕ, η κεντροαριστερά δεν καταλαβαίνει από τέτοια... Ετσι συμμετέχει ενεργά στους ευρωενωσιακούς αντιδραστικούς σχεδιασμούς της Σέγκεν, την Europol, στο κυνήγι των μεταναστών μέσω του Φρόντεξ, στέλνει στρατεύματα στο Αφγανιστάν και στο Κόσσοβο, ενώ η Νορβηγία συμμετέχει και στη λεγόμενη Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, τον αντιδραστικό μηχανισμό πολιτικοστρατιωτικών επεμβάσεων της ΕΕ σε ολόκληρο τον κόσμο, που αποτελεί κατεύθυνση της «Συνθήκης της Λισαβόνας». Σημειωτέον, στη Νορβηγία ενισχύονται όλο και περισσότερο οι «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις.
Σε όλες αυτές τις χώρες οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, της λεγόμενης «νεοαριστεράς» υφάρπαξαν τη λαϊκή ψήφο πλειοδοτώντας σε αντιδεξιές κορόνες, σε μύδρους κατά της Μέρκελ και υποσχόμενοι το μη χείρον βέλτιστο, τάζοντας μια χαλάρωση από τη λιτότητα που ακολουθείται ως γενική γραμμή στην ΕΕ και συνολικά όπου υπηρετείται ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Οι λαοί σε αυτές τις χώρες πίστεψαν ότι με έναν εύκολο τρόπο χωρίς μεγάλο κόπο, «εδώ και τώρα» θα μπορούσαν να πετύχουν μια έστω ανάσχεση αντιλαϊκών μέτρων. Η γρήγορη αποκάλυψη και αποκαθήλωση αυτών των κυβερνήσεων αποδεικνύει χωρίς αμφιβολία ότι ο δρόμος τον οποίο έχουν δεσμευτεί αυτές οι δυνάμεις να υπηρετούν δεν έχει περιθώρια ουσιαστικής ανακούφισης για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Το εμπόδιο που τους ενοχλεί

Αυτή λοιπόν είναι «η σωστή θέση της Αριστεράς στην κοινωνία» που ορέγεται και για την Ελλάδα η αρθρογράφος της «Λε Μοντ» και μαζί της οι απανταχού οπορτουνιστές που ξεκίνησαν για μια ακόμα φορά μέσω διαδικτύου διεθνή εκστρατεία με βρωμιές και ψέματα για το ΚΚΕ, διαστρεβλώνοντας τις θέσεις και την πολιτική του. Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι το ΚΚΕ τους χαλάει τη σούπα γιατί αρνείται να «πάρει ευθύνες» στην προώθηση της αντεργατικής επίθεσης. Αυτός ήταν ο ανομολόγητος στόχος που καλυπτόταν πίσω κι από τις δήθεν άδολες και ανιδιοτελείς προσκλήσεις «ενότητας της αριστεράς» που μπροστά στο στόχο να βάλουν στο χέρι το ΚΚΕ του έταζαν κυριολεκτικά ό,τι είχαν και δεν είχαν, από βουλευτικές έδρες σε μονοεδρικές, υπουργικές θεσούλες ως... την πρωθυπουργία. Αυτά τα κουβαρνταλίκια είναι η άλλη όψη του μίσους των οπορτουνιστών στο ΚΚΕ. Ολα τα παραπάνω είναι πρόκληση για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Πρόκληση να στηρίξουν αποφασιστικά το ΚΚΕ να του δώσουν δύναμη στις ερχόμενες εκλογές, να δώσουν απάντηση στις αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, στους υποστηρικτές του ευρωμονόδρομου, στους απολογητές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας
Γιατί το ΚΚΕ αρνείται να δώσει «ανάσα» στο αστικό πολιτικό σύστημα έτσι ώστε να κερδηθεί πρόσθετος πολύτιμος χρόνος για την πλουτοκρατία και να χαθεί για την εργατική τάξη, το λαό, με σπορά αυταπατών, εφησυχασμού, που αναχαιτίζει την οργάνωση της εργατικής λαϊκής πάλης για να μπουν σήμερα εμπόδια μέχρι την ανατροπή της αστικής εξουσίας

Αναντικατάστατη δύναμη το ΚΚΕ

Βασικό στοιχείο της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος που επιχειρείται είναι η επιδίωξή τους να μειώσουν πολιτικά κι εκλογικά το ΚΚΕ, για να καταφέρουν πλήγμα σε αυτό και τη δοκιμασμένη γραμμή πάλης του. Αυτή η επιχείρηση, όπως και άλλες στο παρελθόν, πρέπει να πέσει στο κενό. Υπάρχουν πολλά κόμματα διαθέσιμα να καλλιεργούν τις αυταπάτες ότι οι βιομήχανοι θα αποδεχτούν να «αναδιανείμουν» τα κέρδη τους με τον εργάτη. Η εργατική τάξη, ο λαός έχουν όμως ένα μονάκριβο κι αναντικατάστατο κόμμα, το ΚΚΕ, που δεν παλεύει για τον εξωραϊσμό της εξουσίας του κεφαλαίου, αλλά για την ανατροπή της, που έγκαιρα, αταλάντευτα και καθαρά συγκρούεται με την ΕΕ ζητώντας την αποδέσμευση της χώρας από αυτή τη λυκοσυμμαχία με το λαό να μην πληρώνει με δική του απόφαση ούτε ένα ευρώ από το χρέος που του φέσωσε η πλουτοκρατία.
Στα όποια θετικά βήματα έχουν σημειωθεί στη λαϊκή συνείδηση, στη σκέψη κάθε εργάτη όλα αυτά τα χρόνια, το ΚΚΕ συνέβαλε αποφασιστικά: στο να καταβαραθρωθούν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ λέγοντας πολύ έγκαιρα ότι αυτά δεν αλλάζουν, ότι είναι αντιλαϊκά. Συνέβαλε καθοριστικά στο να θεωρείται η ΕΕ περισσότερο πλέον φόβητρο και όχι όραμα, όπως την προβάλλουν αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα. Στο να αναγνωρίζουν πλατιά εργατικές λαϊκές δυνάμεις ότι το ΚΚΕ λέει την αλήθεια κι έχει δίκιο, παρά το ότι αμφιβάλλουν για τη δύναμη που έχουν οι ίδιοι με την πάλη τους να το επιβάλλουν.
Αυτή η συνεισφορά του ΚΚΕ με τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξε στην εργατική λαϊκή πάλη στην Ελλάδα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης έχει γενικότερη επίδραση διεθνώς, δίνει δύναμη κι αισιοδοξία σε ΚΚ και κομμουνιστές, σηματοδοτεί ότι η εργατική λαϊκή πάλη μπορεί και πιάνει τόπο στο βαθμό που οι στόχοι της συνδέονται όχι με τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αλλά με την ανατροπή της. Γι' αυτό και έχει τους λόγους του που λυσσάει ο αντίπαλος ενάντια στο ΚΚΕ... αλλά και τους δικούς τους λόγους, τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, οι φίλοι και οπαδοί του ΚΚΕ με πείσμα και μαχητικότητα να πρωτοστατήσουν στο να πέσει στο κενό η επιχείρηση αποδυνάμωσης και περιθωριοποίησης του ΚΚΕ. Κανείς δεν πρέπει να λείψει από τη μάχη για να είναι όρθιο και ισχυρό το ΚΚΕ την επομένη των εκλογών.

Του Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ*
* Ο Κώστας Παπαδάκης είναι μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕκαι μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων

ΠΑΣΟΚ Πακέτο προτάσεων για να «ζεσταθεί» το κεφάλαιο

«Αναθεώρηση» του μνημονίου με μέτρα που το προσαρμόζουν καλύτερα στις «αναπτυξιακές» ανάγκες της πλουτοκρατίας

Γρηγοριάδης Κώστας

Την προπαγάνδα για «αναθεώρηση» της δανειακής σύμβασης, τις κάλπικες υποσχέσεις περί «διαπραγμάτευσης» των μέτρων του μνημονίου και την «ανάγκη» να ενισχυθούν από την ΕΕ οι πολιτικές «ανάπτυξης» για την Ελλάδα, επιστράτευσε μέσα στη βδομάδα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ε. Βενιζέλος, θέλοντας να υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο και να διατηρήσει μετεκλογικά το ΠΑΣΟΚ στο παιχνίδι για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις ηγεσίες της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και σε μια καθαρά ψηφοθηρικού χαρακτήρα κίνηση, ο Ε. Βενιζέλος τοποθέτησε στις αρχές της βδομάδας στο πολιτικό λεξιλόγιο του ΠΑΣΟΚ τον ανώδυνο για τα συμφέροντα του κεφαλαίου όρο της «αναθεώρησης» της δανειακής σύμβασης, βάσει μιας πρότασης «έξι σημείων». Τις συγκεκριμένες προτάσεις, ο Ε. Βενιζέλος τις παρουσίασε στη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος στις Βρυξέλλες και τις κοινοποίησε στον πρόεδρο της Γαλλίας Φρ. Ολάντ, κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους στο Παρίσι.
Οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ, που ο πρόεδρός του τις αναγόρευσε σε μοναδική ρεαλιστική «πρόταση αναθεώρησης» της δανειακής σύμβασης, είναι κομμένες και ραμμένες στην προάσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας και έρχονται να υλοποιήσουν το σύνολο της βάρβαρης πολιτικής που νομοθέτησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου. Εξάλλου, ο Ε. Βενιζέλος έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι η δέσμη των έξι προτάσεων είναι απόλυτα συμβατή με τις δεσμεύσεις της χώρας απέναντι στους εταίρους και δανειστές της. Γιατί;
Πρώτον: «Προϋπόθεση», σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, για την «αναθεώρηση» της δανειακής σύμβασης, είναι η απαρέγκλητη τήρηση του προγράμματος «δημοσιονομικής προσαρμογής», δηλαδή η συνέχιση της σκληρής αντιλαϊκής λιτότητας.
Δεύτερο: Η «αναθεώρηση» θα συνδεθεί με παράταση της εφαρμογής του δεύτερου μνημονίου από ένα έως τρία χρόνια πέραν του 2014. Δηλαδή, τα μέτρα θα εφαρμοστούν στο ακέραιο, αλλά σε μεγαλύτερο χρονικά διάστημα για να καμφθούν και να ενσωματωθούν οι λαϊκές αντιδράσεις.

«Αναθεώρηση» για λογαριασμό του κεφαλαίου

Οι έξι προτάσεις για «αναθεώρηση» της δανειακής σύμβασης, που παρουσίασε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, προβλέπουν:

1)«Να μη γίνουν περικοπές στα εισοδήματα και ιδίως σε μισθούς και συντάξεις, για να μη μειωθεί περαιτέρω η ζήτηση».

Το ΠΑΣΟΚ, τα 2,5 τελευταία χρόνια με την πολιτική του πετσόκοψε κατά 30% - 40% το εισόδημα εργαζομένων και συνταξιούχων. Το νέο μνημόνιο, πέρα από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων που ο Ε. Βενιζέλος υπόσχεται να «επανεξετάσει» (!), περιλαμβάνει νέους φόρους, περιστολή των κοινωνικών δαπανών και χαράτσια που θα τσακίσουν το εισόδημα των λαϊκών νοικοκυριών.

2) «Να προστατευτεί ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ώστε να λειτουργεί σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα η αγορά εργασίας».Το 2010 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το νόμο 3899/2010 νομοθέτησε την εισαγωγή των ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων που υπερισχύουν των κλαδικών. Με το συγκεκριμένο νομοθέτημα, έδωσε το δικαίωμα στους εργοδότες να καθορίσουν μισθούς και μεροκάματα χαμηλότερα από τον κατώτατο κλαδικό μισθό. Με το νόμο 4046/2012 που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δυναμιτίζεται ο θεσμός των συλλογικών και κλαδικών συμβάσεων με ρυθμίσεις που οδηγούν σε μειώσεις μισθών μέχρι και 40%. Σήμερα ο Ε. Βενιζέλος προτείνει «αναδιαπραγμάτευση» για την προστασία τους (!), στα «ευρωπαϊκά πρότυπα», όταν η ΕΕ προωθεί πολιτικές δραστικής μείωσης των μισθών προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων έναντι των «βασικών εμπορικών εταίρων της Ευρωζώνης», δηλαδή της Κίνας, Ρωσίας, Ινδίας, Βραζιλίας κ.ά.

3) «Να αυξηθούν δραστικά τα επίπεδα ρευστότητας και να διοχετευθούν στην αγορά, με στόχο τη διευκόλυνση της λειτουργίας των επιχειρήσεων με κεφάλαιο κίνησης».

Για το ΠΑΣΟΚ βασικός πυλώνας για την ενίσχυση της ρευστότητας της αγοράς παραμένουν οι τραπεζικοί όμιλοι, στους οποίους αύριο θα χορηγηθούν 18 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίησή τους, μετά το «κούρεμα», ενώ το ΠΑΣΟΚ μαζί με τη ΝΔ έχει συμφωνήσει να χορηγηθούν άλλα 32 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του 2012! Από το 2008 μέχρι σήμερα οι τραπεζίτες έχουν πάρει μόνο μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό πάνω από 168 δισ. ευρώ.
Τώρα λένε πως θα διοχετεύσουν στην αγορά πόρους και δάνεια από τα ευρωπαϊκά ταμεία, τα οποία θα καταλήξουν εξ ολοκλήρου στους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους για επενδύσεις σε αποδοτικούς για τα κέρδη τους τομείς. Σ' αυτά τα έργα, οι εργαζόμενοι θα απασχολούνται με μισθούς πείνας, αφού η αποδέσμευση των όποιων κονδυλίων προϋποθέτει την πλήρη εφαρμογή των «διαρθρωτικών αλλαγών», που μειώνουν κι άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης.

4) «Να απελευθερωθούν άμεσα δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις σε υποδομές, με συνολικό προϋπολογισμό που υπερβαίνει τα 55 δισ. ευρώ».

Πρόκειται για την ολοκλήρωση πέντε μεγάλων αυτοκινητοδρόμων και άλλα περίπου 110 έργα ανά τη χώρα που θα γίνουν με χρήματα του ελληνικού λαού και τα οφέλη τους θα καρπωθούν μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι με το λαό να πληρώνει ξανά για τη χρήση τους!

5) «Να εφαρμοστούν οι πολιτικές δεσμεύσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 27ης Οκτωβρίου 2011 για το πακέτο αναπτυξιακής βοήθειας προς την Ελλάδα».

Το περιβόητο «Ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ» με κοινοτικούς πόρους και κονδύλια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (που χρηματοδοτούν οι κρατικοί προϋπολογισμοί) θα κατευθυνθεί μέχρι το τελευταίο ευρώ στα ταμεία των μεγάλων ελληνικών και ξένων επιχειρηματικών ομίλων, που θα επενδύσουν στη χώρα. Βάσει του συγκεκριμένου σχεδίου, θα παραχωρηθούν μέσω του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και έναντι «πινακίου φακής» δεκάδες κρατικές επιχειρήσεις, δημόσια κτίρια, εκτάσεις και φυσικός πλούτος στο μεγάλο κεφάλαιο.
Οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα επιδοτούνται με κρατικά και κοινοτικά κεφάλαια μέχρι και 90% της συνολικής αξίας της «επένδυσης». Θα εξασφαλιστεί μέσω του νέου φορολογικού συστήματος, το οποίο θα διαμορφώσει η επόμενη κυβέρνηση, μείωση των φορολογικών συντελεστών στα κέρδη των επιχειρήσεων.

6) «Να στηριχθούν με κονδύλια του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου όλα τα προγράμματα για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων».

Πρόκειται για βραχύβια προγράμματα «κατάρτισης», «διά βίου εκπαίδευσης», «επανακατάρτισης» και «κοινωφελούς εργασίας», με στόχο την ανακύκλωση της ανεργίας και την παροχή φτηνών εργατικών χεριών στους εργοδότες. Βασίζονται στην στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020» με στόχο την κινητικότητα των εργαζομένων μέσα στην αγορά εργασίας. Αποτελούν ουσιαστικά τον πολιορκητικό κριό για κατεδάφιση κλαδικών και συλλογικών συμβάσεων, αφού δίνουν τη δυνατότητα στους εργοδότες να προσλαμβάνουν με μισθούς πείνας και ανύπαρκτα δικαιώματα νέους ανθρώπους από τις στρατιές των ανέργων.

Σπέρνουν σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες

Η συνέχιση και ένταση των ευρωενωσιακών πολιτικών λιτότητας και η εφαρμογή των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, είναι αυτά που αποτυπώνονται στις έξι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ. Ενόψει της κάλπης του Ιούνη, το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να τις πλασάρει με το μανδύα της «αναθεώρησης» του μνημονίου και της «ανάπτυξης».
Για να ενισχύσει την προπαγάνδα της, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ εμφανίζει την εκλογή Ολάντ σαν αφετηρία για μια δήθεν «προοδευτική στροφή» της ΕΕ από τη λιτότητα στην ανάπτυξη. «Μετά την εκλογή του κ. Ολάντ, έχουμε μια σημαντική αλλαγή σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα. Αλλαγή την οποία πρέπει να την ενσωματώσουμε στη στρατηγική μας», υποστήριξε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Πίσω από την βιτρίνα, το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να κρύψει ότι μέσα στην ΕΕ σοσιαλδημοκράτες και νεοφιλελεύθεροι ψηφίζουν, προωθούν και εφαρμόζουν από κοινού πολιτικές που διασφαλίζουν τα συμφέροντα και την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, διαλύοντας εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.
Ο ίδιος ο Φ. Ολάντ, αμέσως μετά την εκλογή του, φρόντισε να διαβεβαιώσει ότι συμφωνεί πλήρως «ως προς την αναγκαιότητα τόσο της δημοσιονομικής εξυγίανσης, όσο και της ανάπτυξης», προτείνοντας συμπληρωματικά πακέτα με «αναπτυξιακά μέτρα» προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων. Ο,τι, ακριβώς δηλαδή ζητάει και κάνει το ΠΑΣΟΚ.
Μπροστά στις κάλπες η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ρίχνει στάχτη στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων. Επιχειρεί να αρπάξει την ψήφο τους, πουλώντας φούμαρα περί «αναθεώρησης» της δανειακής σύμβασης, με τον Ε. Βενιζέλο να εμφανίζεται σαν προνομιακός συνομιλητής των σοσιαλδημοκρατών στο φόντο της διαμάχης του με τον ΣΥΡΙΖΑ, για τα σκήπτρα στο χώρο της εγχώριας κεντροαριστεράς.
Για το λαό, το κριτήριο της ψήφου δεν μπορεί να είναι ποιος θα διαπραγματευθεί καλύτερα στα σαλόνια της ΕΕ τον τρόπο με τον οποίο θα τον σφάξουν, όπως του ζητάνε οι ηγεσίες της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ. Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν πρέπει να παρασυρθούν από αυταπάτες περί «αλλαγών» στην ΕΕ, που θα οδηγήσουν τάχα σε φιλολαϊκά μέτρα.
Ο μόνος δρόμος για πραγματική ανάπτυξη προς όφελος του λαού, περνάει μέσα από τη ρήξη με την ΕΕ των μονοπωλίων, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του στο εθνικό πεδίο, με ισχυρό ΚΚΕ. Στο χέρι των εργαζομένων είναι να δυσκολέψουν και με την ψήφο τους την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, με «κεντροδεξιά» και «κεντροαριστερά» σενάρια, που γρήγορα θα αποδειχτούν ότι έχουν στο στόχαστρο τους ίδιους και τα δικαιώματά τους.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Με φανατισμό υπέρ του ΚΚΕ, με ταξικό μίσος να χαλάσουμε τα αντιλαϊκά σχέδια

Πρέπει να σημάνει τώρα γενικός συναγερμός σε όλους τους κομμουνιστές, τους φίλους και οπαδούς του ΚΚΕ, σε όλους τους ριζοσπάστες αριστερούς, με ένα μόνο σύνθημα μέχρι τις εκλογές: Εμπρός για ένα ισχυρό ΚΚΕ στη Βουλή και στο λαό! Εμπρός να χαλάσουμε τα σχέδια της αστικής τάξης και των κομμάτων της, που θέλουν να μειώσουν τη δύναμη και να απαλλαγούν από το ΚΚΕ, το κόμμα που τους έχει γίνει βραχνάς.

Κανένας εργάτης, καμιά εργάτρια, κανένας άνεργος, καμιά γυναίκα της λαϊκής οικογένειας, που αναγνωρίζουν το ρόλο του ΚΚΕ στην πάλη για τα λαϊκά δικαιώματα, που είδαν το ΚΚΕ δίπλα τους όλα τα προηγούμενα χρόνια, στο χώρο δουλειάς, στη γειτονιά, στην ύπαιθρο, δεν πρέπει να εξυπηρετήσουν άθελά τους τα σχέδια της πλουτοκρατίας ενάντια στο ΚΚΕ.

Σήμερα, μόνο αφελείς δε θα έχουν αντιληφθεί ότι η επιδίωξη των μεγαλοβιομηχάνων και εφοπλιστών, των άλλων τμημάτων της πλουτοκρατίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς και των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου» είναι να τσακίσουν το ΚΚΕ, για να μπορούν να ισοπεδώσουν στη συνέχεια και το λαϊκό κίνημα, ιδιαίτερα ενόψει των μεγάλων λαϊκών αντιδράσεων που αναμένονται.

Το γεγονός έχει βγει από τα ελληνικά σύνορα. Η γνωστή γαλλική εφημερίδα «Le Monde Diplomatique», όργανο των μονοπωλίων της Γαλλίας, απέδωσε, τους δικούς της ευσεβείς πόθους και επιδιώξεις να διαλυθεί το ΚΚΕ, σε όλους τους αριστερούς Ελληνες! Εγραψε σε άρθρο στις 8 Μαΐου, δηλαδή δύο μέρες μετά τις εκλογές στην Ελλάδα:
«Ανομολόγητος σκοπός και ευχή όλων των αριστερών Ελλήνων: να διαλύσουν το ΚΚ και να το αναμορφώσουν σε νέες βάσεις και να δώσουν στην ελληνική Αριστερά τη σωστή της θέση στην κοινωνία»!...
Καθαρά πράγματα λοιπόν: Επιδιώκουν ένα ΚΚΕ σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα ΚΚΕ σαν ορισμένα ΚΚ της Ευρώπης, που έχουν μετατραπεί εδώ και χρόνια σε κλακαδόρους του ιμπεριαλισμού και έχουν τσακίσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα των χωρών τους. Θέλουν ένα ΚΚΕ που είτε θα αυτοχειριαστεί, μπαίνοντας σε μια αστική κυβέρνηση (που θα λέγεται αριστερή ή κεντροαριστερή), είτε θα συρρικνωθεί επειδή δεν μπαίνει σε μια τέτοια κυβέρνηση. Για το τελευταίο αξιοποιούν αυταπάτες για εύκολες λύσεις και εμπορεύονται την αγωνία χιλιάδων ανθρώπων να βγούνε τώρα από τη μιζέρια και την εξαθλίωση στην οποία τους έχουν ρίξει οι καπιταλιστές και το πολιτικό τους προσωπικό.
Το επικίνδυνο γι' αυτούς είναι να υπάρχει ένα ΚΚΕ ισχυρό και με την πολιτική που έχει τώρα. Το επικίνδυνο γι' αυτούς είναι να πάψει το ΚΚΕ να είναι εκείνο που βγήκε από την κρίση του 1990 - 1991 και προχωρά με ψηλά τη σημαία της ιδεολογίας του και με τη στρατηγική του που έχει επιβεβαιωθεί. Με άλλα λόγια: Οσα κατέκτησε το ΚΚΕ τα τελευταία 20 χρόνια, με το σκληρό αγώνα και τον ιδρώτα χιλιάδων κομμουνιστών και κομμουνιστριών, χιλιάδων άλλων αγωνιστών που συμπαρατάχθηκαν μαζί του, να τα πετάξει στα σκουπίδια σε ένα βράδυ!
Για τις επιδιώξεις τους δεν πρέπει κανείς να αμφιβάλλει. Αλλο πρόσφατο παράδειγμα το «non paper» που μοίρασαν ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στους καναλάρχες πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου, δίνοντας γραμμή να παίζουν τα κανάλια (αλλά και εφημερίδες, και ραδιόφωνα) ότι η ηγεσία του ΚΚΕ έχει χωριστεί στα δύο, ανάμεσα σε εκείνους που δε θέλουν και στους άλλους που θέλουν τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ!! Και βεβαίως οι καναλάρχες το έκαναν. Η προβοκάτσια, το ψέμα και η ίντριγκα επιστρατεύονται, για να εξυπηρετηθεί ο... ευγενής στόχος της αριστερής κυβέρνησης...

Ο γιαλός είναι στραβός, γράφουν διάφοροι εντεταλμένοι δημοσιογράφοι, καθώς και στις ιστοσελίδες διάφοροι τύποι υπονομευτές, γνωστοί και μη εξαιρετέοι, αναφερόμενοι στην πολιτική του ΚΚΕ. Αρα, λένε, αυτή πρέπει να αλλάξει. Η συγκεκριμένη επίθεση συνοδεύεται με την επίθεση ενάντια στην ηγεσία του ΚΚΕ, την οποία ονοματίζουν «ηγετική ομάδα», διαχωρίζοντας την ΚΕ και το ΠΓ από τον κορμό του Κόμματος!...

Ομως, αυτή η πολιτική έχει επιβεβαιωθεί. Γι' αυτό και τη χτυπούν απ' όλες τις μεριές. Και επιβεβαιώθηκε μόνο επειδή πήγε κόντρα στο ρεύμα. Αν διαμορφωνόταν σύμφωνα με το κάθε φορά ρεύμα, θα ήταν άλλη, θα ήταν οπορτουνιστική, θα υπονόμευε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Η πολιτική του ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε, επειδή εκτίμησε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μια διακρατική συμμαχία του κεφαλαίου, που μαστίζεται από την ανισόμετρη ανάπτυξη και τους ανταγωνισμούς για κυριαρχία, εναντίον της εργατικής τάξης όλων των χωρών, εναντίον όλων των λαών της Ευρώπης. Επιβεβαιώθηκε, επειδή πήγε κόντρα στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, την οποία όλα τα άλλα κόμματα ψήφισαν. Επιβεβαιώθηκε, επειδή πήγε κόντρα στην ΟΝΕ και στο Ευρώ. Επιβεβαιώθηκε, επειδή εδώ και πολλά χρόνια προέβλεψε και προειδοποίησε για την οικονομική κρίση του καπιταλισμού. Επιβεβαιώθηκε, που το 2009, είπε προεκλογικά ότι θα έρθει θύελλα είτε γίνει κυβέρνηση η ΝΔ, είτε το ΠΑΣΟΚ. Επιβεβαιώθηκε, για την ανάγκη να διαμορφωθεί ταξικός εργατικός πόλος στο συνδικαλιστικό κίνημα (ΠΑΜΕ), καθώς και στα άλλα κινήματα, ενώ δίνει ταυτόχρονα το βάρος στην οργάνωση της πάλης πρώτα απ' όλα στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις, το στέρεο και αναντικατάστατο βάθρο για τη λαϊκή αντεπίθεση.
Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν στην Ελλάδα, παρότι βρίσκονται κάτω από τις απαιτήσεις που επιβάλλει η όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, είναι οι μεγαλύτεροι σε ευρωπαϊκό επίπεδο και έχουν γίνει εστία ελπίδας και προοπτικής, γεγονός που αποτελεί ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα μιας πολύμορφης δράσης. Παράλληλα, αυτοί οι αγώνες έφεραν και ορισμένα αποτελέσματα.
Πάνω απ' όλα το ΚΚΕ επιβεβαιώνεται, επειδή αποδεικνύεται καθημερινά η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα της πρότασής του προς το λαό για την εργατική - λαϊκή εξουσία, για τη λαϊκή οικονομία.
Δίχως την παραπάνω πολιτική του γραμμή και την αντίστοιχη δράση του ΚΚΕ, η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, θα ήταν έρμαια των αστικών κομμάτων, αποδυναμωμένοι, δίχως πολιτικό προσανατολισμό και προοπτική, δίχως εκείνη τη δύναμη που μπορεί σε οποιεσδήποτε συνθήκες να μάχεται μην υπολογίζοντας κόπους και θυσίες.
Μόνο αυτή η πολιτική αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει επί της ουσίας τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ως εκφραστές των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, συνδέοντας άμεσα την πάλη εναντίον τους με την πάλη εναντίον της τάξης που βρίσκεται πίσω τους, η οποία έχει την οικονομική και την πολιτική εξουσία. Αυτήν την αλήθεια κρύβουν από το λαό ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ και άλλοι, περιορίζοντας επιδερμικά την αντίθεσή τους στο δικομματισμό. Η πλουτοκρατία στο απυρόβλητο. Αντίθετα, την ανάγουν σε πρωταγωνιστή για την ανάπτυξη...

Η επομένη των εκλογών πρέπει να βρει τους εργαζόμενους σε θέση μάχης, όποια κυβέρνηση κι αν έχει απέναντί του. Η κρίση στη Ευρωζώνη βαθαίνει. Το ενδεχόμενο να εκδιωχθεί η Ελλάδα από το ευρώ, λόγω των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, είναι παραπάνω από υπαρκτό, γεγονός που ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα κρύβουν από το λαό και τον αποπροσανατολίζουν. Νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα πρόκειται να έρθουν, γιατί το κεφάλαιο μόνο φορτώνοντας τα βάρη της κρίσης στο λαό θα βγει ισχυροποιημένο από αυτήν, ενώ ταυτόχρονα οι ανάγκες της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου επιβάλλουν αύξηση της απόλυτης εξαθλίωσης των λαϊκών στρωμάτων.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, η στήριξη σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για το λαό. Πρωταρχικά, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματά της δεν έχουν γραμμή σύγκρουσης με τα μονοπώλια και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Επιπλέον, ως συνέπεια του προηγούμενου, δεν επιδιώκουν την οργάνωση της εργατικής τάξης, απεχθάνονται το συνειδητό, πολιτικοποιημένο κίνημα, το υπονομεύουν.
Ενα κόμμα θα βρουν δίπλα τους οι εργαζόμενοι και αυτό είναι το ΚΚΕ. Αποτελεί ταξική ευθύνη και δείκτη πολιτικής ωριμότητας της εργατικής τάξης το ποσοστό που θα δώσει στο κόμμα της, καθώς και το ποσοστό που θα δώσουν άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα. Και είναι όπλο τους η τέτοια τοποθέτηση του ΚΚΕ, η άρνησή του να συμπράξει σε έγκλημα κατά του λαού, συμμετέχοντας σε μια λεγόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς.
Στιγμή δεν πρέπει να χαθεί μέχρι να κλείσουν οι κάλπες. Το ΚΚΕ να βγει όρθιο και ενισχυμένο.

Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ

ΣΥΡΙΖΑ Οπαδός της ... υγιούς εκμετάλλευσης των εργαζομένων

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης βρίσκει στον ΣΥΡΙΖΑ έναν ένθερμο οπαδό, όπως επιβεβαιώνει και η στάση του στα ζητήματα διαχείρισης της κρίσης. Οι προτάσεις του ταυτίζονται με εκείνες μερίδων της πλουτοκρατίας εντός και εκτός Ελλάδας, ενώ διακηρυγμένος στόχος του είναι η παραμονή της χώρας στην ΕΕ, άρα και στο δρόμο ανάπτυξης που αυτή υπηρετεί.Από τη σκοπιά της στρατηγικής, όπως αυτή εκφράζεται στο κεντρικό ζήτημα «ανάπτυξη για ποιον», ο ΣΥΡΙΖΑ δε βρίσκεται απέναντι, αλλά στην ίδια πλευρά με τα αστικά κόμματα, παρά τις μεταξύ τους διαφορές και τις διαφορετικές καταβολές τους. Δηλώνοντας πίστη στην ΕΕ και στις επιχειρήσεις, συμφωνεί και αυτός ότι η ανάπτυξη είναι για το κεφάλαιο, με καύσιμη ύλη τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.
Οπως άλλωστε έδειξαν και οι πρώτες μετεκλογικές μέρες, δεν ήταν οι διαφορές στρατηγικής αυτές που απέτρεψαν το σχηματισμό κυβέρνησης μετά τις 6 του Μάη. Για λογαριασμό συνολικά του συστήματος και υπηρετώντας την αναμόρφωσή του, η μία πλευρά, με πυρήνα τη ΝΔ, επεδίωκε μια νέα αναμέτρηση, προκειμένου να συσπειρώσει ή να αφομοιώσει όμορες πολιτικά δυνάμεις και να διεκδικήσει με καλύτερους όρους τη διακυβέρνηση, στη βάση του δίπολου «κεντροδεξιά - κεντροαριστερά». Η άλλη, με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ, αποσκοπούσε στο να καταφέρει ένα καίριο πλήγμα στο ΚΚΕ.
Επιχειρηματολογώντας υπέρ της ανάπτυξης, ο ΣΥΡΙΖΑ δε διστάζει να υπερασπιστεί ακόμα και την πολιτική Ομπάμα, που τροφοδότησε τα αμερικανικά μονοπώλια με χρήμα και νόμους «φιλικούς» στην κερδοφορία τους, την ίδια ώρα που ο λαός βουλιάζει στην εξαθλίωση. Μιλώντας στο «Ρόιτερς», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «έφερε ως παράδειγμα την κυβέρνηση Ομπάμα, όπου το πρόγραμμα ενίσχυσης της οικονομίας "μεταφράστηκε" σε μικρότερη ύφεση σε σχέση με τις συνθήκες που επικρατούν στην Ευρώπη».
Αντιπαραβάλλει τη διαχείριση της κρίσης στην ΕΕ με τη διαχείριση σε ένα ανταγωνιστικό ιμπεριαλιστικό κέντρο, καλώντας το λαό να διαλέξει ανάμεσα στη μια ή την άλλη εκδοχή της. Να ταυτιστεί δηλαδή ο λαός με τον τρόπο που οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου και το πολιτικό τους προσωπικό προσπαθούν να φορτώσουν στις πλάτες του τη βαθιά και συγχρονισμένη κρίση, σε συνθήκες ανισομετρίας και οξυμένων αντιθέσεων.

Ποιες μεταρρυθμίσεις;

Στην ίδια συνέντευξη στο «Ρόιτερς», ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε μεταξύ άλλων: «Ναι, θέλουμε τη στήριξη και την ενίσχυση της Ευρώπης, αλλά δεν θέλουμε να χαθούν τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων. Και τα δύο πακέτα στήριξης πήγαν στο σκουπιδοτενεκέ, σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο (...) Αν συνεχιστεί αυτό, θα χρειαστούμε σε έξι μήνες και τρίτο πακέτο (...) Αν οι Ευρωπαίοι δεν το συνειδητοποιήσουν, θα έχουμε κάνει ένα τεράστιο ιστορικό λάθος, επειδή ο πραγματικός ασθενής δεν είναι μόνο η Ελλάδα (...) Πρέπει να καταλάβουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε θεραπεία πριν είναι πολύ αργά για την Ευρώπη».
Πρόκειται για την αποθέωση της διαχείρισης. Τα δάνεια - λέει ο Αλ. Τσίπρας - είναι αναγκαία και, μάλιστα, μια κυβέρνηση της αριστεράς, έχει σκοπό να τα ξεπληρώσει. Πρόκειται για δάνεια που κατέληξαν στις τσέπες της πλουτοκρατίας και νέα που θα συναφθούν για τον ίδιο λόγο. Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας εμφανίζεται να ανησυχεί ότι αν δεν εφαρμοστεί «άλλο μείγμα» διαχείρισης, τα δάνεια δε θα πιάσουν τόπο και οι δανειστές θα χάσουν τα λεφτά τους! Αυτή είναι η πραγματική του στάση απέναντι στο χρέος που γιγάντωσε η πλουτοκρατία και το οποίο κατά τα άλλα διακηρύττει ότι θέλει να διαγράψει «μερικώς» και σε συμφωνία με τους δανειστές, δηλαδή με νέα αναδιάρθρωση.
Προσθέτει στα παραπάνω: «Θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε την αλληλεγγύη και τη χρηματοδότηση της Ευρώπης ως βάση για τις μακροχρόνιες μεταρρυθμίσεις μας. Εχουμε όμως ανάγκη να ξέρουμε ότι σε δύο-τρία χρόνια θα έχουμε βγει από αυτή τη δίνη, ότι θα έχουμε ανάπτυξη και ότι θα είμαστε σε θέση να επιστρέψουμε τα χρήματα που μας έδωσαν. Δεν θα μπορέσουμε σε καμία περίπτωση να τα ξοφλήσουμε αν συνεχίσουμε αυτό το πρόγραμμα».
Οι κακές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που σπρώχνουν την Ελλάδα στον γκρεμό, όπως έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, μετατράπηκαν ξαφνικά σε αλληλέγγυους εταίρους, τους οποίους μια ενδεχόμενη αριστερή κυβέρνηση θέλει να τιμήσει με την εμπιστοσύνη της. Στο διά ταύτα, οι μόνες μεταρρυθμίσεις που προβλέπονται στην ΕΕ των μονοπωλίων είναι αυτές που ορίζονται από τη στρατηγική «ΕΕ 2020». Είναι βαθιά αντιλαϊκές, σχεδιασμένες να υπηρετήσουν τα μονοπώλια και γι' αυτό άλλωστε η ΕΕ τις χρηματοδοτεί.

Υπόσχεται σφαγή με το γάντι

Στην προσπάθειά του να καταθέσει διαπιστευτήρια στην ευρωένωση, ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει σαν εγγύηση της προσήλωσης στη λυκοσυμμαχία τις δηλώσεις του Γιούνκερ, προέδρου του Γιούρογκρουπ, και σαν διαφήμιση της πολιτικής του δημοσιεύματα εντύπων που απηχούν τις επιδιώξεις των μονοπωλιακών ομίλων, όπως οι «Financial Times» και «New York Times».
Είπε ο Τσίπρας, απευθυνόμενος στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που τον κατηγορούν για αντι-ευρωενωσιακή πολιτική: «Δεν άκουσαν τίποτε για τις δηλώσεις του κ. Γιούνκερ. "Ανοησίες και προπαγάνδα" χαρακτήρισε την κινδυνολογία για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη (...) Δεν διαβάζουν ούτε έντυπα έγκυρα μεν, αλλά της δικής τους κοσμοαντίληψης. "Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι σίγουρα πιο λογική από το καθεστώς λιτότητας", έγραψαν οι Financial Times. "Στην Ελλάδα συγκρούεται η δημοκρατία με τις αγορές" έγραψαν οι New York Times».
Ο ίδιος αξιώνει παραμονή στην ΕΕ και προτείνει μέτρα «ανάπτυξης» ίδια με αυτά που υπερασπίζονται μερίδες της πλουτοκρατίας και ορισμένα από τα κόμματά της. Λέει η ανταπόκριση του «Ρόιτερς»: «Ανάμεσα στα μέτρα που επιθυμεί να τεθούν προς συζήτηση (σ.σ. ο Τσίπρας) συγκαταλέγονται η χρηματοδότηση κρατικών προϋπολογισμών από την ΕΚΤ, καθώς και η έκδοση κοινών ευρωπαϊκών ομολόγων τα οποία θα χρηματοδοτήσουν ένα "σχέδιο Μάρσαλ" για επενδύσεις σε τομείς όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. "Η Ελλάδα είναι μία ευλογημένη χώρα. Εχει πολύ ήλιο, μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τα ύδατά της, έχει άνεμο. Μπορεί να μετατραπεί σε Ελντοράντο ανανεώσιμων πηγών ενέργειας"».
Με τον πλέον απροκάλυπτο τρόπο ο Αλ. Τσίπρας διαφήμισε τις επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα, ξεχωρίζοντας τον τομέα της Ενέργειας, για τον οποίο ήδη ακονίζουν τα μαχαιροπίρουνα τα μεγάλα πολυεθνικά μονοπώλια. Σ' αυτές τις επιχειρήσεις, οι θέσεις εργασίας θα είναι ελάχιστες, κακοπληρωμένες και με συνθήκες σύγχρονης δουλείας.
Ο ίδιος δηλώνει υπέρμαχος της «υγιούς επιχειρηματικότητας», την οποία σκόπιμα αντιπαραθέτει στη «στρεβλή και κρατικοδίαιτη», διαχωρίζοντας τους καπιταλιστές σε «καλούς» και «κακούς», για να συγκαλύψει ότι το κεφάλαιο είναι αυτό που υπηρετούν οι προτάσεις και η στρατηγική του. Διαβεβαιώνει ακόμα ότι θα διασφαλίσει την «κοινωνική συνοχή», την ταξική δηλαδή συνεργασία ανάμεσα στους εργάτες και τους εκμεταλλευτές τους, οι οποίοι όμως, με μια κυβέρνηση της αριστεράς, θα είναι πλέον «υγιείς επιχειρηματίες» και θα αφαιρούν με το ...γάντι μισθούς και δικαιώματα.

Ο δρόμος οδηγεί σε γκρεμό το λαό

Ο ΣΥΡΙΖΑ σκόπιμα αντιπαραθέτει την ανάπτυξη στη λιτότητα, κακίζοντας μάλιστα τους «27» που δεν αποφάσισαν τώρα για τα αναπτυξιακά μέτρα που είχαν στην ατζέντα της άτυπης συνόδου, αλλά τα παρέπεμψαν για μετά τις εκλογές στην Ελλάδα. Παραμυθιάζει το λαό ότι η ανάπτυξη θα σημάνει το τέλος της λιτότητας, όταν η ίδια η Σύνοδος διαβεβαίωσε ότι ανάπτυξη και λιτότητα είναι οι δύο όψεις μιας ενιαίας στρατηγικής που στοχεύει να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης στους λαούς και να θωρακιστεί η κερδοφορία των μονοπωλίων.
Ανάμεσά τους και ο Ολάντ, για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καλλιεργήσει το μύθο του «νέου αέρα» που κομίζει δήθεν στην ΕΕ. Απ' τις πρώτες μέρες της εκλογής του επιβεβαιώθηκε περίτρανα αυτό για το οποίο το ΚΚΕ διαβεβαίωνε. Οτι σκοπός της ρητορείας και της πολιτικής του είναι η σθεναρή διεκδίκηση μέτρων επ' ωφελεία της γαλλικής αστικής τάξης, συμμετέχοντας στο ενιαίο μέτωπο που τσακίζει τους λαούς.
Ο ίδιος έλεγε τις προάλλες για την Ελλάδα: «Εχουμε το Μνημόνιο, αλλά παράλληλα έχουμε και αυτά που μπορούμε να κάνουμε άμεσα, από σήμερα, για την υποστήριξη της ανάπτυξης στην Ελλάδα (...) αυτό μπορεί να γίνει με τη μεταφορά μεγαλύτερων κεφαλαίων από τα διαρθρωτικά ταμεία, ώστε να εξασφαλίσουμε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης του ελληνικού λαού με άμεσες επεμβάσεις της Ευρώπης. Ολα αυτά μπορεί να γίνουν χωρίς να αμφισβητηθούν οι υποχρεώσεις της Ελλάδας σε σχέση με ό,τι έχει υπογράψει (...) Αυτή η υποστήριξη θα υπάρξει, από τη στιγμή που θα έχουν επιλέξει να δώσουν στην παρουσία τους στην Ευρωζώνη μια συνέπεια και μια δύναμη που θα εμπνεύσει την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων».
Δηλαδή, τα μέτρα της λιτότητας και οι αντεργατικές ανατροπές που περιλαμβάνονται στα μνημόνια με την τρόικα πρέπει να εφαρμοστούν στο ακέραιο για να προχωρήσουν μέτρα «ανάπτυξης» για την Ελλάδα, τα οποία και αυτά συνοψίζονται σε ζεστό χρήμα στα μονοπώλια με κρατικές εγγυήσεις! Αυτό είναι το πλαίσιο εντός του οποίου αντικειμενικά θα κινηθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού θέτει ως πρώτιστο στόχο του την παραμονή της χώρας στην ΕΕ.
Ανεξάρτητα από προθέσεις και διακηρύξεις, ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε σαν κυβέρνηση, είτε σαν αντιπολίτευση, θα κινηθεί στις αντιλαϊκές ράγες της ΕΕ, γιατί σ' αυτήν καταθέτει όρκους πίστης. Σ' αυτόν το δρόμο, ο λαός θα βγει διπλά χαμένος και τα μονοπώλια «στον αφρό», πολύ περισσότερο που μια αριστερή κυβέρνηση θα επιδιώξει με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα να διαχειριστεί τη λαϊκή αγανάκτηση που θα φουντώσει, σπέρνοντας γρήγορα την απογοήτευση και την ηττοπάθεια.
Η πορεία είναι αναστρέψιμη, προϋποθέτει όμως να αναδειχτεί ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεων, με ισχυρό ΚΚΕ στο πλευρό του, μπροστάρη στους αγώνες του. Εκεί θα κριθεί αν τα πράγματα θα πάνε μπροστά ή πίσω το επόμενο διάστημα και είναι στο χέρι του λαού να μην αφήσει μετέωρο το βήμα του απεγκλωβισμού από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, φτάνοντας στην κάλπη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ «Ανάπτυξη», για να αυξηθούν τα κέρδη

Το σύνθημα «όχι λιτότητα χωρίς ανάπτυξη», που υιοθετούν και στον ΣΥΡΙΖΑ, νομιμοποιεί με τον πλέον ύπουλο τρόπο τη διαιώνιση της λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων

Με αποφάσεις που υποτίθεται ότι θα αφορούν στην ...ανάπτυξη, οι ευρωενωσιακές δυνάμεις προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι της αφόρητης φτώχειας και της ανέχειας που έχουν προκαλέσει σε εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά. Το θράσος τους, μάλιστα, είναι τόσο μεγάλο, που, ενώ επεξεργάζονται προγράμματα για τη χρηματοδότηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων, με στόχο την προώθηση κερδοφόρων επενδύσεων σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, υποστηρίζουν ότι αυτού του είδους τα επενδυτικά σχέδια θα είναι προς όφελος των εργαζομένων, θα ενισχύσουν την απασχόληση και θα συμβάλουν στο ξεπέρασμα της κρίσης. Τίποτα από αυτά δε συμβαίνει.
Τα επιτελεία της ευρω-ενωσιακής πλουτοκρατίας μπορούν να σχεδιάζουν τα σενάρια τους και να λένε ότι το καθένα από αυτά στοχεύει να αναχαιτίσει την οικονομική κρίση και να συμβάλει στην αντιμετώπιση διαφόρων ...καθυστερήσεων, που αποτρέπουν τους επενδυτές να τοποθετήσουν κεφάλαια στην ελληνική οικονομία, ωστόσο το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι να διαμορφώσουν τις νέες, τις αναγκαίες για το κεφάλαιο καινούργιες ισορροπίες, μέσα στις οποίες θα εξασφαλίζονται καλύτεροι όροι κερδοφορίας για όσους κεφαλαιοκράτες καταφέρουν να επιβιώσουν της κρίσης. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι είτε με τα μνημόνια, είτε με τις πολιτικές χρηματοδότησης της λεγόμενης ανάπτυξης, απαιτείται ανατροπή όλων των δεδομένων που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε για την εργασία, τις εργασιακές σχέσεις, τις αποδοχές των εργαζομένων, το σύστημα της Κοινωνικής Πρόνοιας, της Υγείας, της Παιδείας, των συντάξεων κ.ο.κ. Σημαίνει ισοπέδωση των πάντων, προκειμένου οι εδώ επιχειρηματίες - και μαζί με αυτούς οι κεφαλαιοκράτες σ' ολόκληρη την ΕΕ - να είναι, λέει, ανταγωνιστικοί με τα κεφάλαια που δραστηριοποιούνται στην Κίνα, στην Ινδία, στο Πακιστάν, αλλά και στη Ρουμανία ή τη Βουλγαρία.
Αυτός είναι ο στόχος τους, γιατί ο άλλος, η αντιμετώπιση της κρίσης, δεν είναι της πρώτης γραμμής. Και δεν είναι, επειδή αυτοί γνωρίζουν καλύτερα και από εμάς ότι, αν δεν προηγηθεί μαζική καταστροφή κεφαλαίων, παραγωγικών εγκαταστάσεων και μέσων παραγωγής, αν δε βγουν στην ανεργία εκατομμύρια εργαζόμενοι και οι υπόλοιποι να εξαναγκαστούν να δουλέψουν για ένα κομμάτι ψωμί, δε θα υπάρξει ικανοποιητικό κέρδος. Γι' αυτό, άλλωστε, και δε δείχνουν την παραμικρή έκπληξη, όταν οι εκτιμήσεις τους για το βάθος της κρίσης και το χρόνο που αυτή θα διαρκέσει, πέφτουν στο κενό, η μία μετά την άλλη.

Ολοι ξέρουν τα επόμενα μέτρα

Οι αρχικές προβλέψεις των μηχανισμών της ΕΕ, του ΔΝΤ ή του ΟΟΣΑ που έλεγαν ότι η κρίση θα ανακοπεί το 2011, ή το πολύ μέσα στο 2012, μοιάζουν ήδη μακρινό παρελθόν. Οι υπολογισμοί που έκανε ο ΟΟΣΑ, πριν από λίγες βδομάδες, εκτιμούσαν ότι η κρίση θα συνεχιστεί φέτος ολόκληρη τη χρονιά και θα αγκαλιάσει μερικούς μήνες του 2013. Στα μέσα του Απρίλη όμως, όπως προκύπτει από την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την «Ανάπτυξη για την Ελλάδα», εκτιμάται ότι «η πιθανή επιστροφή σε θετική ανάπτυξη από το 2014 εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα μέτρα που θα ληφθούν τις επόμενες εβδομάδες και μήνες». Κοντολογίς, η Εκθεση λέει ότι η κρίση θα συνεχιστεί και μετά το 2014, αλλά υπάρχει μια περίπτωση αναστροφής, αν παρθούν τα μέτρα που έχουν σχεδιαστεί. Τα μέτρα αυτά είναι πασίγνωστα. Περιέχονται στο δεύτερο μνημόνιο και έχουν περιγραφεί αναλυτικά από τον Λ. Παπαδήμου μια βδομάδα πριν από τις εκλογές της 6ης του Μάη. Κανένας, κύρια εκείνοι που τα υπέγραψαν, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ που κομπορρημονεί ότι τα αποκηρύσσει, δικαιούται να υποστηρίζει ότι δεν ξέρει. Αλλωστε, ακόμα και αν είχαν παραγνωρίσει, μετά τα καραγκιοζιλίκια των τριών με τις διερευνητικές εντολές και τις φραστικές αντιπαραθέσεις τους με τις προβλέψεις του μνημονίου, με προφανή στόχο την εκμετάλλευση των αντιμνημονιακών αισθημάτων των εργαζομένων, οι δικοί τους εταίροι έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους. Ολοι τους, στελέχη της ΕΕ και οι αρχηγοί χωρών της Ζώνης του Ευρώ, υπουργοί και επικεφαλής κομμάτων, εκπρόσωποι του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ, Αγγλοι, Ρώσοι, Αμερικάνοι, όλοι τους, με μια φωνή και σε ενιαίο μέτωπο, γραπτά και προφορικά, τους έχουν εξηγήσει ότι δε θεωρούν πως υπάρχουν περιθώρια αναδιαπραγμάτευσης, εκτιμούν όμως ως «ένα το κρατούμενο» την υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της άτυπης Συνόδου Κορυφής, οι αρχηγοί δηλώνουν πως «θα διασφαλίσουμε ότι τα ευρωπαϊκά ταμεία και εργαλεία θα κινητοποιηθούν, προκειμένου να φέρουν την Ελλάδα στο δρόμο της ανάπτυξης». Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι αν κάποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι εκδηλώσουν ενδιαφέρον να πραγματοποιήσουν επενδύσεις στην Ελλάδα, τότε θα εξεταστεί το ενδεχόμενο να δοθούν τα αναγκαία για την επένδυση δάνεια, με την προϋπόθεση, όμως, ότι οι επενδύσεις αυτές θα θεωρηθούν ...επιλέξιμες από την ΕΕ. Γιατί, για παράδειγμα, αν ζητηθεί η χρηματοδότηση επενδύσεων που ναι μεν μπορεί να ενισχύουν την παραγωγική βάση της χώρας, να μη συμβαδίζουν όμως με τους γενικότερους προσανατολισμούς της ΕΕ, τότε αυτές οι επενδύσεις δεν πρόκειται να χρηματοδοτηθούν. Τέτοιοι φόβοι όμως δεν υπάρχουν, αφού η ΕΕ έχει φροντίσει να προηγηθεί η δημοσιοποίηση της Ανακοίνωσης - Εκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την «Ανάπτυξη για την Ελλάδα», όπου με σχετική σαφήνεια περιγράφονται οι επενδυτικές ευκαιρίες που προσφέρονται στη χώρα.
Στο μάτι των πολυεθνικών φαίνεται πως έχουν μπει ταυτόχρονα τομείς όπως η ενέργεια, οι μεταφορές, τα δίκτυα και οι υποδομές, οι κλάδοι που άμεσα ή έμμεσα συνδέονται με αυτούς, ενώ προτεραιότητα δίνεται και στο πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, το οποίο συνδυάζει και εμπεριέχει ταυτόχρονα και τους παραπάνω τομείς και κλάδους.

Οι ...στοχοθετημένες ενισχύσεις

Ξεχωριστή θέση στις επεξεργασίες της ΕΕ, κάτι που δείχνει και τους γενικότερους προσανατολισμούς και το ενδιαφέρον των δυτικοευρωπαϊκών πολυεθνικών, κατέχει ο κλάδος της ενέργειας, τον οποίο προσεγγίζουν και ως τον κλάδο μέσα από τον οποίο θα μπορούσαν να προωθηθούν επενδυτικά σχέδια και σε άλλους τομείς παραγωγικής δραστηριότητας. Εδώ τα λεφτά είναι πολλά. Η Εκθεση της Κομισιόν, με λόγια λίγα και σταράτα, σκιαγραφεί δεδομένα και προοπτικές. Απελευθέρωση ηλεκτρικής ενέργειας, ροές φυσικού αερίου, πώληση της ΔΕΗ, γεωστρατηγική θέση της χώρας και αγωγοί μεταφοράς καυσίμων, ορυκτά, όλα αυτά λειτουργούν ως μαγνήτης που οδηγεί την Κομισιόν να διαπιστώνει ότι «θα δώσει την ευκαιρία σε επενδυτές του ιδιωτικού τομέα να εισέλθουν σε μια τεράστια νέα αγορά και θα διευρύνει τις δυνατότητες για μεγάλης κλίμακας μείωση των εξόδων, χάρη στην αύξηση της αποτελεσματικότητας που αναμένεται να υπάρξει στις πρώην κρατικές επιχειρήσεις».
Ανάλογες οδηγίες δίνονται για τις μεταφορές, τις υποδομές και τα δίκτυα, για τα οποία η Κομισιόν υποστηρίζει την άποψη ότι «ο τομέας μεταφορών της Ελλάδας έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές, με τη σύσταση ρυθμιστικής αρχής σιδηροδρόμων, το άνοιγμα των οδικών εμπορευματικών μεταφορών και την απελευθέρωση της ευκαιριακής μεταφοράς προσώπων με τουριστικά λεωφορεία», ενώ η προώθηση των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί στα πλαίσια του δεύτερου μνημονίου, θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για την πραγματοποίηση κερδοφόρων επενδύσεων. Ιδιαίτερη μνεία εδώ γίνεται στα αεροδρόμια και τα λιμάνια, ενώ ζητείται να θεσπιστεί πλαίσιο που «να επιτρέπει σε επιχειρήσεις επιβατικών σιδηροδρομικών μεταφορών της ΕΕ να εισέλθουν στην ελληνική αγορά και με την απλούστευση των διαδικασιών που ισχύουν για την εκτέλεση διεθνών εμπορευματικών μεταφορών».
Ιδιαίτερες προσδοκίες φαίνεται να έχουν οι διάφορες πολυεθνικές από το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, που, όπως είναι γνωστό, έχει οριστεί στα 50 δισ. ευρώ, μέχρι το 2015. Η Κομισιόν εκτιμά ότι το πρόγραμμα αυτό, το σχέδιο δηλαδή εκποίησης όλων των επιχειρήσεων και φορέων που ανήκουν στο Δημόσιο, παραχώρησης αεροδρομίων, λιμανιών, φιλέτων γης, ορεινών όγκων κ.ο.κ. «αναμένεται να παράσχει ένα όχημα για την προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων, να φέρει νέους παίκτες στην αγορά και να ενισχύσει τον ανταγωνισμό, ενώ συγχρόνως αναμένεται να συμβάλει στην αποπληρωμή δημόσιου χρέους»... Εδώ, και μαζί στον κλάδο της ενέργειας συγκαταλέγεται και το Πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ, που δεν είναι τίποτα άλλο από την παράδοση φωτοβολταϊκών και ηλιοθερμικών πάρκων σε 200.000 στρέμματα «καθαρής» δημόσιας γης σε γερμανικές κύρια εταιρείες.

Πυξίδα το επιχειρηματικό κέρδος

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι κάνουν επενδύσεις εκεί που τους συμφέρει. Εκεί που το κέρδος είναι εξασφαλισμένο. Αλλά και η ΕΕ ευνοεί αυτού του είδους τις επενδύσεις, αναπαράγοντας τη βασική αρχή κάθε παραγωγικής δραστηριότητας στον καπιταλισμό, που λέει ότι και η τελευταία ιδιωτική επένδυση γίνεται με αποκλειστικό σκοπό την απόσπαση κέρδους για τους επιχειρηματίες, χωρίς να παίρνει υπόψη της τις ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνίας. Γι' αυτό ακριβώς, ενώ οι απαιτήσεις των εργαζομένων για την κάλυψη των καθημερινών τους αναγκών συνεχώς διευρύνονται, η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων που προκάλεσε την οικονομική κρίση, έχει ως αποτέλεσμα οι επιχειρηματίες να διακόπτουν τη λειτουργία των μέσων παραγωγής, να κλείνουν παραγωγικές μονάδες, να αφήνουν τα εργοστάσια να ρημάζουν, να οδηγούν εκατομμύρια εργαζόμενους στην ανεργία και δεκάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους στην πτώχευση.
Η «ανάπτυξη», που υποτίθεται θα έρθει με τα κονδύλια της ΕΕ, δεν ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αυτού του είδους την ανάπτυξη, την ανάπτυξη των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, τις πολιτικές ενίσχυσης της κερδοφορίας και της συσσώρευσης κεφαλαίων, οι εργαζόμενοι τις βίωσαν πολύ καλά τις προηγούμενες δεκαετίες και δεν κέρδισαν τίποτα απολύτως.
Αυτού του είδους τις επιλογές υπηρετούν όλοι εκείνοι που ξεδιάντροπα λανσάρουν το σύνθημα «όχι λιτότητα, χωρίς ανάπτυξη», νομιμοποιώντας την παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης, αλλά και την ακόμα μεγαλύτερη λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων, στο όνομα υποτίθεται της ανάπτυξης. Αυτό κάνουν όσοι στηρίζουν το κεφάλαιο να ξεπεράσει την κρίση προς όφελος των δικών του συμφερόντων. Αυτό κάνει σήμερα και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μέσα σε λίγες μόνο μέρες, αφού κατάφερε τελικά να προσδώσει απλά ...«πολιτικό χαρακτήρα» στην καταγγελία του μνημονίου, στην πράξη αναζητά στηρίγματα και συνομιλητές στην ΕΕ και στους κόλπους της ολιγαρχίας.
Καμιά συνεργασία με την ΕΕ και τα όργανά της δεν μπορεί να οδηγήσει σε φιλολαϊκές λύσεις. Κάτι τέτοιο δεν είναι λογικό. Δεν συμβαδίζει με τη φύση, το ρόλο και τη στρατηγική της ΕΕ. Ο μοναδικός δρόμος να διεκδικήσει κάποιος φιλολαϊκές λύσεις από την ΕΕ, είναι ο δρόμος της σύγκρουσης με τα συμφέροντα που η Ενωση υπηρετεί, της σύγκρουσης με την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση και την πλουτοκρατία. Τα προβλήματα που μαυρίζουν καθημερινά τη ζωή μας θα είναι εδώ και μετά τις εκλογές. Τότε που θα συγκροτούν τις κεντροαριστερές ή κεντροδεξιές κυβερνήσεις του κεφαλαίου, οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να μετρούν τα τραύματά τους, θα πασχίζουν να βρουν διέξοδο και στήριγμα για να προχωρήσουν μπροστά. Μοναδικό αντίπαλο δέος στην εξουσία του κεφαλαίου, αντίβαρο στα νέα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται, στήριγμα στους αγώνες για μια πραγματικά ανθρώπινη ζωή, αποτελεί το ΚΚΕ. Η πρόκληση μας αφορά όλους. Στις 18, ΚΚΕ ενισχυμένο στη Βουλή και στο Λαό.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Ο λαός να παλέψει για τη διακυβέρνηση όπου αυτός θα έχει την εξουσία

Icon

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, την περασμένη Παρασκευή, παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή «Πρωινό ΑΝΤ1» και στον δημοσιογράφο Γ. Παπαδάκη την οποία παρουσιάζουμε σήμερα. Ολόκληρη η συνέντευξη έχει ως εξής:-- Ξεκούραστη σας βλέπω, μια χαρά, παρά το τρέξιμο...
-- Ας είναι καλά το Κόμμα μου.
-- Δεν θα ξεκινήσω με καλές ειδήσεις για σας, δημοσκοπικά. Δεν ξέρω αν αυτές οι δημοσκοπήσεις αποτελούν φωτογραφίες της στιγμής - εγώ πάντα είχα μια περίεργη άποψη και αντίληψη για τις δημοσκοπήσεις, δηλαδή, μπορεί να δυσαρεστήσεις τον πελάτη σου; Δηλαδή, αν ζητήσω εγώ να μου κάνουν μια δημοσκόπηση για το ποια είναι η καλύτερη εκπομπή, τον Καμπουράκη θα βγάλουν πρώτο; Εμένα θα βγάλουν...
-- Εγώ δεν θα τα βάλω με τις δημοσκοπήσεις. Επομένως μπορείτε να με ρωτήσετε, δεν θα τα βάλω με τις δημοσκοπήσεις.
-- Παρά το γεγονός ότι πράγματι είστε κοντά στους εργαζόμενους, ότι πράγματι δίνετε μάχες για τους εργαζόμενους, ότι πράγματι τα συνθήματά σας, η πολιτική σας είναι για τα δικαιώματα των εργαζομένων, μέχρι σημείου παρεξηγήσεως, παρ' όλα αυτά, το ένα εκατομμύριο εκατό χιλιάδες άνεργοι, το ένα εκατομμύριο οχτακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, που χάνουν τα μισά λεφτά σε σύγκριση με αυτά που έπαιρναν το 2008, πάνε περισσότερο στα άλλα κόμματα και λιγότερο σε εσάς. Τι εξήγηση δίνετε;

-- Καταρχήν, σ' αυτήν την εκλογική μάχη και σ' αυτή την περίοδο, πολύ λιγότερο έπαιξαν ρόλο οι υποκειμενικές μας αδυναμίες, όχι σε θέματα στρατηγικής. Υπήρχαν ισχυροί αντικειμενικοί λόγοι, που δεν μας βρήκαν απροετοίμαστους. Πριν τρία χρόνια, με επίσημες ανακοινώσεις του ΠΓ και της ΚΕ είχαμε βάλει το εξής ζήτημα: Οτι σε συνθήκες κρίσης - και το λέγαμε αυτό στην αρχή που η κρίση δε είχε οξυνθεί τόσο - υπάρχουν δύο εκδοχές. 'Η ο λαός και το λαϊκό κίνημα θα κάνουν ένα άλμα μπροστά ή θα υποχωρήσει το κίνημα και θα ηττηθεί. Προσωρινά, αλλά θα ηττηθεί.Παραμονές των εκλογών διαγράφεται ένας κίνδυνος ήττας. Σε μια περίοδο που είναι ενδεχόμενο να έχουμε και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, είτε ένα νέο κούρεμα, με καινούργια μνημόνια και δανειακές συμβάσεις. Και επομένως έτσι είναι, φυσιολογικό, το ΚΚΕ μέσα σ' αυτό το ρεύμα δεν μπορεί να πάρει αντίστοιχα με το κύρος που έχει.
Γι' αυτό εμείς καλούμε το λαό - δεν θα πω τώρα πολύ αναλυτικά γι' αυτό - ότι κριτήριο στην εκλογική μάχη, αν ο λαός θα κρατηθεί σ' αυτές τις δύσκολες περιστάσεις -ένα απ' τα κριτήρια, αλλά στην κάλπη- είναι η δύναμη του ΚΚΕ. Να έχει ένα ισχυρό ΚΚΕ στο πλευρό του. Φεύγω απ' αυτό. Ποια είναι τα καινούργια στοιχεία στις δύο τελευταίες εκλογικές μάχες; Είναι φανερό, εγώ θα σας πω τα αντικειμενικά στοιχεία. Κι επειδή εσείς μου δίνετε τη δυνατότητα να μιλήσω, αν πάω σε άλλους σταθμούς πέφτουν επάνω μου και δεν με αφήνουν, θα κάνω μια μικρή κατάχρηση...
-- Μα, εδώ ήρθατε να μιλήσετε εσείς και όχι εγώ...
-- Δεν συμβαίνει αυτό σε όλους τους σταθμούς. Είναι φανερό ότι η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας, που ο πυρήνας της είναι οι επιχειρηματίες, βρίσκεται σε μια εσωτερική διάσπαση αυτή τη στιγμή. Οχι όσον αφορά στους εργαζόμενους, αλλά εδώ η αστική τάξη βλέπει βαθιά τα πράγματα. Και νομίζω ότι η αρχή των νέων πειραματισμών, έγινε με την αποπομπή του Γ. Παπανδρέου, του οποίου βεβαίως δεν είμαι καθόλου οπαδός, ούτε λυπήθηκα γιατί τον έδιωξαν...
-- Θα μου έκανε εντύπωση...
-- Οχι, το αντικειμενικό στοιχείο είναι άξιο προβληματισμού. Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα φαινόμενο, τον τελευταίο μήνα και ιδιαίτερα μετά την προηγούμενη εκλογική μάχη, όπου ένα τμήμα της αστικής τάξης επιχειρεί, προσπαθεί να μείνει στο σχήμα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, για να προχωρήσει αυτή η πολιτική. Αλλά βλέπουν ότι το άλογο κουτσαίνει. Ενα άλλο τμήμα, που είναι πιο ανοιχτομάτικο, σου λέει, αν η Ελλάδα περάσει σε χρεοκοπία, ποιος θα διαχειριστεί καλύτερα μια κατάσταση; Κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που θα ξεσηκωθεί όλος ο κόσμος και δικαιολογημένα, γιατί αυτά τα κόμματα έχουν φθαρεί στη συνείδηση του κόσμου, και δικαιολογημένα; Ποια κυβέρνηση μπορεί να χειριστεί αυτό το ζήτημα;
-- Ποια;
-- Μια αριστερά... Καθαρά πράγματα. Δεν τη θέλουν μόνη της, εκεί θα γίνει παζάρι, αν θα πάει με κομμάτι του ΠΑΣΟΚ κλπ. Αυτή, σου λένε, θα διαχειριστεί καλύτερα, γιατί δεν θα κάνει τις ίδιες απεργίες ο κόσμος σε μια κυβέρνηση της αριστεράς. Θα βάλουν δηλαδή το ΣΥΡΙΖΑ να βγάλει τη λάντζα της χρεοκοπίας. Δεν τον λυπάμαι, γιατί συνειδητά αναλαμβάνει αυτόν το ρόλο. Αλλά αυτό θα γίνει, θα είναι μιας χρήσης...
-- Είναι σκληρό, σκληρό...
-- Ετσι σκέφτεται η αστική τάξη, τι να κάνω εγώ; Και με συγχωρείτε κ. Παπαδάκη, έχουμε δύο τρία στοιχεία τα οποία δεν τα είχαμε δει σε καμία εκλογική μάχη. Η κρατική τηλεόραση, αυτή τη στιγμή, έχει γίνει τηλεόραση κατά 80% του ΣΥΡΙΖΑ. «Κόντρα», «Αυριανή», από λάτρεις του Σαμαρά - καλά, από κωλοτούμπες ο χώρος δεν το συζητάω... - από λάτρεις του Σαμαρά μετά τις εκλογές γίνονται... Εγώ δεν λέω ότι είναι ειλικρινείς φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η κρατική τηλεόραση. Δε μιλάω για διαπλοκή αυτή τη στιγμή, δεν κατηγορώ κανένα για διαπλοκή, ούτε για ανταλλάγματα και τέτοια. Και έρχεται καπάκι χτες ο ΣΥΡΙΖΑ και λέει το εξής πράγμα, τα βάζει με τα ισχυρά τηλεοπτικά κανάλια - εμείς, να καταργηθεί και η ιδιωτική τηλεόραση...
-- Ε, μην το λέτε, θα χάσω τη δουλειά μου...
-- Εχετε δίκιο. Θέλω να πω, τρόπος του λέγειν, για να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαστε φίλοι των επιχειρηματικών ομίλων που έχουν κανάλια. Κι εμείς, ξέρετε, είμαστε ο φτωχός συγγενής αυτών των καναλιών. Εδώ τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Και το γαϊτανάκι του ΣΕΒ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για τη μετενέργεια κλπ. Δεν μιλάω για συνωμοσίες, δεν μιλάω για διαπλοκές πολιτικών στελεχών κλπ. Μιλάω για επιλογές της αστικής τάξης. Γιατί αυτό το ρεύμα, από 5% να φτάσει 30%, το ΠΑΣΟΚ έκανε 7 χρόνια. Εδώ λοιπόν, υπάρχει πάνω σε ένα υπαρκτό αντικειμενικό ρεύμα λαϊκής δυσαρέσκειας - γνήσιο, δίκαιο, δεν κατασκευάστηκε το ρεύμα -, εδώ παίζονται παιχνίδια και προδικάζουν πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας.
-- Επειδή είναι πολύ σοβαρό αυτό που λέτε, θέλω να μου το εξηγήσετε, γιατί αν όντως παίζονται παιχνίδια και...
-- Δεν κατηγορώ πολιτικές ηγεσίες για συναλλαγές...
-- Ως επιλογές το λέτε, ως επιλογές...
-- Επιλογές της κυρίαρχης τάξης. Αύριο μπορεί να γίνει και επιλογή της κυρίαρχης τάξης το ΚΚΕ. Οχι ότι θα γίνει, αλλά τέλος πάντων...
-- Αν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ως επιλογή, θα ήθελα να μου το εξηγήσετε. Βέβαια, να δω κι αυτό που λέτε, να είναι επιλογή της άρχουσας τάξης κάποια στιγμή το ΚΚΕ στην εξουσία...
-- Αν βάλουμε νερό στο κρασί μας, θα είμαστε κι εμείς καλή επιλογή...

Μισό βήμα το αντιΠΑΣΟΚ - αντιΝΔ

-- Είπατε κάτι που είχε τεράστιο ενδιαφέρον, ότι η άρχουσα τάξη έχει χωριστεί σε δύο κομμάτια, στους ανοιχτομάτηδες και μη. Ενα κομμάτι ήθελε το δίπολο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για να διαχειριστεί τη λάντζα της χρεοκοπίας και ένα άλλο, οι ανοιχτομάτηδες όπως τους χαρακτηρίσατε, ήθελε τη λεγόμενη αριστερά, κατά την άποψή σας - γιατί αριστερά μόνο εσείς είστε προφανώς - το ΣΥΡΙΖΑ...
-- Εμείς είμαστε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Μια αριστερά του σαλονιού είναι ότι πρέπει σήμερα.
-- Στο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεστε...
-- Ε, ναι, βέβαια.
-- Στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας «Παρασκευή και 13», η έρευνα που έκανε η Ελληνική Δημοσκοπική Εταιρεία, βλέπει λέει ενδεχόμενα, τι θα ήθελε ο ελληνικός λαός: ή μία κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ή κυβέρνηση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ. Εκπληξη αυτό...
-- Δεν μπορώ να εμφανιστώ ως ερμηνεύτρια, είναι λάθος, καμιά φορά παρασυρόμαστε κι εμείς οι πολιτικοί και κάνουμε τέτοιες γενικεύσεις. Μπορεί να υπάρχει κι αυτή η πλευρά. Γι' αυτό, κοιτάξτε να δείτε, αυτό το αντιΠΑΣΟΚ και αντιΝΔ, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ήταν μισό βήμα προς τα εμπρός και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα. Γιατί υπάρχουν οπαδοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ορισμένοι ψηφίζουν και το ΚΚΕ, διατηρώντας όμως βασικές απόψεις που τις είχαν και όταν ήταν στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό λέω ότι είναι μισό βήμα.
Δεν είναι μόνο να εγκαταλείψουν τα δύο κόμματα. Πρέπει να εγκαταλείψουν και βασικές τους απόψεις. Γα παράδειγμα -δεν απαιτώ να τα εγκαταλείψουν όλα- ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αναπτυχθεί εκτός ΕΕ, ότι ο λαός δεν μπορεί να έχει μια μεγάλη νίκη, άρα πρέπει να αρκείται σε ξεροκόμματα. Οτι στην Ελλάδα μπορείς να λύσεις τα προβλήματά σου χωρίς ταξική πάλη και ταξική σύγκρουση. Και ΚΚΕ να ψηφίσει αυτός ο ψηφοφόρος, σε μια εκλογική μάχη θα πάει με το ρεύμα. Επομένως, φυσικό, δεν το λέμε αυτό αφ' υψηλού. Και εδώ υπάρχουν και υποκειμενικές αδυναμίες του ΚΚΕ. Εδώ υπάρχουν μπόλικες. Αλλά δεν εξηγούν 100% αυτή την τελευταία εκλογική μάχη.
-- Σ' αυτές τις εκλογές, ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, λόγω της κρίσης, ήθελε να ακούσει πώς συγκεκριμένα θα φύγουμε απ' αυτή. Ξεπεράσαμε το μνημόνιο - αντιμνημόνιο...
-- Δεν ξεπεράστηκε, παραμένει ο αποπροσανατολισμός.
-- Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η ΔΗΜ.ΑΡ., ο ΣΥΡΙΖΑ είχαν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα...
-- Ολοι μας έχουμε.
-- Εκείνο το οποίο δεν φάνηκε στο ΚΚΕ, όχι δική μου άποψη είναι άποψη φίλων της εκπομπής που θέλουν να απαντήσετε πάνω σ' αυτό, εκείνο που δεν φάνηκε από το ΚΚΕ, είναι τι θα κάνατε αν σας έδινε δύναμη. Λέτε, θέλουμε δύναμη, δώσε δύναμη στο ΚΚΕ. Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να καταγγείλω νομικά ή πολιτικά το μνημόνιο, για να επαναδιαπραγματευτώ. Για απαγκίστρωση λέει ο άλλος. Εσείς λέτε, εμείς δεν θέλουμε την ΕΕ ρε παιδιά, μη μας ρωτάτε για μνημόνια και τέτοια. Μήπως αυτό;
-- Κύριε Παπαδάκη, προτάσεις έχουμε, και όλα τα κόμματα έχουν. Ομως οι δικές μας προτάσεις δεν είναι μια παραλλαγή αυτών των άλλων κομμάτων και ενδεχομένως αυτό μπορεί να γίνεται και δύσκολα αντιληπτό. Και κυρίως, επειδή λένε οι συνάδελφοί σας δημοσιογράφοι, ε, διαφωνούν μ' αυτήν την πρόταση.
Λοιπόν να το ξεκαθαρίσουμε: Η καταγγελία του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης στην ουσία. Οχι να βγάλουμε ένα άρθρο και να βάλουμε άλλα δέκα, να πούμε δεν κατεβαίνουν οι κατώτατοι μισθοί και να πέσει ο μέσος μισθός. Γιατί αυτό είπε ο ΣΕΒ χτες. Δηλαδή, τι να πάρει απ' αυτόν που παίρνει 500 ευρώ το μήνα; Τι να τον φορολογήσει αυτόν; Να του πάρει 100 ευρώ το χρόνο και 200; Θα ρίξει τους μέσους μισθούς, δηλαδή αυτούς που παίρνουν 1.300 ευρώ το μήνα, 1.400 και θα πάμε μέσα σε 10 χρόνια όλοι να παίρνουμε 500 ευρώ μισθό και 400 σύνταξη. Τώρα θα πάρουν το μεσαίο μισθό και ένα τμήμα των μεσαίων στρωμάτων.
-- Γιατί ένα μεγάλο κομμάτι πιστεύει ότι αν ψηφίσει ΚΚΕ θα ισοπεδωθούν όλα και οι μισθοί θα είναι 500 ευρώ και η σύνταξη 400 ευρώ, μη σας πω ότι έχει αυτή την αντίληψη;
-- Ποιος το είπε αυτό; Το ΚΚΕ; Να διαφωνήσει κ. Παπαδάκη με αυτά που λέει το ΚΚΕ, όχι με αυτά που ακούει ότι λέει... Η καταδίκη του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, αν το δει κανείς σαν κρίκο διεξόδου από την κρίση και όχι σαν αναδιαπραγμάτευση, η διαγραφή του χρέους. Αυτά τώρα να βάλω μια επιτροπή και σε δέκα χρόνια να μου βγάλει ποιο είναι το νόμιμο και ποιο το παράνομο, αυτά τώρα με συγχωρείτε είναι αφέλειες το λιγότερο- αναμφισβήτητα μια τέτοια πολιτική οδηγεί στην αποδέσμευση.
Η έξοδος από το ευρώ δεν είναι απάντηση. Αλλά αποδέσμευση από μόνη της, αν ο λαός δεν διαφεντεύει τον πλούτο της χώρας, η αποδέσμευση από μόνη της θα είναι καταστροφή. Γιατί θα έχεις την ίδια πολιτική, με την Ελλάδα έξω από την ΕΕ και θα έχει και τις δεσμεύσεις.

Ολα τα ενδεχόμενα ανοιχτά με την κρίση

-- Ομως...
-- Ομως, κοιτάξτε, το ΚΚΕ λέει ότι ο λαός πρέπει να βάλει πλώρη για ριζική αλλαγή. Ο λαός σήμερα δεν το έχει αποφασίσει και το ΚΚΕ δεν έχει δικαίωμα να του το επιβάλλει. Δεν μπορεί όμως να του κρύψει αυτήν την προοπτική και να του πει, κοίταξε, και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα γερή... Εμείς λοιπόν τι του λέμε; Εμείς του λέμε ότι στις 18 του Ιούνη, μπροστά σου έχεις τις εξής εκδοχές:
Είτε κούρεμα 80 - 90%, που σημαίνει νέα μνημόνια, γιατί οι πιστωτές δεν θα εγκαταλείψουν τα λεφτά που ήθελαν να πάρουν και να μη βάλουν άλλα μέτρα στην Ελλάδα. 'Η ευρωομόλογο, με αντάλλαγμα οι γερμανικοί μονοπωλιακοί όμιλοι - μόνο τότε θα συμφωνήσει η Μέρκελ - να διεισδύσουν ακόμα περισσότερο στα Βαλκάνια και δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. 'Η θα έχουμε το Geuro, ένα ευρώ όπου στην Ελλάδα θα είναι δραχμή, αλλά θα έχουμε ευρώ και θα έχουμε αξιοπρέπεια, όπως λέγεται, ή θα πάμε και στη δραχμή. Και το ευρώ, έξω, το χρέος μας θα είναι σε άλλη αξία υπολογισμένο.
Από τα πράγματα λοιπόν, δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος εντός της ΕΕ. Τι υπάρχει; Ενα κίνημα που δυσκολεύει, ματαιώνει. Αυτός είναι ο ρεαλισμός σήμερα. Εμείς δεν μπορούμε να πούμε ένα ρεαλισμό όπου και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα γερή και ο λαός από τον καναπέ να εκλέγει μια κυβέρνηση, ακόμα και του ΚΚΕ, που θα του λύσει τα προβλήματα, διαπραγματευόμενη μέσα στην ΕΕ. Οταν πάει στην ΕΕ, και κυβέρνηση ΚΚΕ να είναι και δεν προχωρήσει να ζητήσει από το λαό τη ριζική αλλαγή, είναι κράτος πια. Δεν θα πάει το κράτος του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ. Διαπραγματεύεται το ελληνικό κράτος και σκοτούρα τους μεγάλη αν είσαι νεοδημοκρατικό ή όχι. Θα πας περήφανα στην ΕΕ και θα γίνεις αρνάκι. Αν ο λαός δεν έχει την εξουσία στα χέρια του, θα γίνει αρνάκι όποιος πάει στην ΕΕ, μέσα σε ένα - δύο χρόνια...
-- Εσείς μιλάτε για ένα στόχο. Μέχρι να φτάσετε σ' αυτόν τον στόχο θα πρέπει να περάσετε μια περίοδο όπου θα πρέπει να γίνουν κάποια πράγματα. Εκεί έχει θέση μέσα σ' αυτή την προσπάθεια το ΚΚΕ; Και να σας πω γιατί το λέω: Θα σας έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜ.ΑΡ. ελάτε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε σ' αυτήν εδώ τη φάση κι από εκεί και πέρα θα δώσουμε την ευκαιρία στο λαό να αναδείξει τις δυνάμεις εκείνες που θα φτάσουν στο τελικό αποτέλεσμα, που είναι έξω απ' την Ευρώπη; Μέσα στην Ευρώπη; Με ευρώ, χωρίς ευρώ;
-- Στην Ευρώπη μέσα. Αλλο ΕΕ, άλλο Ευρώπη. Η Ευρώπη θα γίνει των λαών. Η ΕΕ των λαών δεν θα γίνει. Να ξεκαθαρίσω το άμεσο. Κύριε Παπαδάκη αυτές τις μέρες γίνονται απεργίες και σε ορισμένες περιπτώσεις, παρά την εξαλλοσύνη της εργοδοσίας, συγκρατούν τους μισθούς, δηλαδή υπογράφουν συμβάσεις χωρίς μείωση μισθών. Εμείς θα θέλαμε 1.400 ευρώ, αλλά δεν είναι ρεαλιστικό σήμερα, χωρίς να παραιτείσαι. Αύριο έχει απεργία ο κλάδος των ξενοδοχοϋπαλλήλων, αυτό περνάει απαρατήρητο. Εχουν τετράωρη απεργία οι εμποροϋπάλληλοι της Αθήνας.
Εμείς δεν μονοπωλούμε τον αγώνα, κανένας αγώνας δεν γίνεται μόνο γιατί τον αποφάσισε το ΚΚΕ, αλλά είμαστε πρωτοπόροι και εμπνευστές σ' αυτούς τους αγώνες, που δεν τους προβάλλει κανείς. Αρα, λοιπόν, διεκδικούμε και μέσα στις συνθήκες της βαρβαρότητας να κατακτήσει κάτι ο εργαζόμενος και να μη ζήσει χειρότερα. Αλλά να σας πω και μια άλλη πλευρά, να μην απογοητευτεί, να αποκτήσει εμπιστοσύνη στη δύναμή του. Και ο ρόλος του ΚΚΕ στις 18 Ιούνη θα είναι καταλυτικός.
Δεύτερον, για την κυβέρνηση. Εσείς πιστεύετε ειλικρινά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει συνεργασία με το ΚΚΕ και το ΚΚΕ να έχει αυτές τις θέσεις; Η ΔΗΜ.ΑΡ. τουλάχιστον το λέει, έχω ριζική διαφωνία με το ΚΚΕ. Εγώ σας λέω, και να καθόμασταν σε ένα τραπέζι, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα συμφωνούσε με μας, ούτε η ΔΗΜ.ΑΡ. με μας και ενδεχομένως ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΔΗΜ.ΑΡ.
-- Αρα δεν λέτε ότι το αποκλείετε εσείς, λέτε ότι το αποκλείουν οι άλλοι...
-- Οχι, όχι. Δεν παίζουμε το μπαλάκι. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να απαρνηθεί το πρόγραμμά του και από την πλευρά του καλά κάνει. Η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν θέλει να απαρνηθεί το δικό της. Γιατί δεν είναι θέμα αν είσαι μεγάλο ή μικρό κόμμα. Εμείς δεν θέλουμε να απαρνηθούμε το πρόγραμμά μας. Η συμμαχία θέλει αμοιβαίες υποχωρήσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτός που θα κάνει τις μεγαλύτερες υποχωρήσεις...
-- Είστε έτοιμοι;
-- Οχι, γιατί μας ζητούνται υποχωρήσεις, δεν μας ζητούνται υποχωρήσεις για το μέλλον, οι υποχωρήσεις αφορούν στο σήμερα. Δεν αφορούν ένα μέλλον που για κάποιον είναι αόριστο και ενδεχομένως ανύπαρκτο, ή στη Δευτέρα Παρουσία. Κόμμα που λέει ότι ριζική αλλαγή στην Ελλάδα, οποιαδήποτε ριζική αλλαγή -όχι οποιαδήποτε, εννοούμε προς τα εμπρός, όχι αντιδραστική αλλαγή- θα γίνει στη Δευτέρα Παρουσία, δεν μπορεί να εμπνεύσει κίνημα.
Και να σας πω και κάτι. Τα κινήματα δεν γίνονται από τις κυβερνήσεις πουθενά. Γίνονται από τα κάτω προς τα επάνω και αυτή τη στιγμή υπάρχει κίνδυνος το κίνημα να παραπατήσει και να γλιστρήσει από αυταπάτες. Και όχι με τα ΜΑΤ, με τον αυταρχισμό. Ζούμε την περίοδο, τηρουμένων των αναλογιών, μου θυμίζει περίοδο 1980 - 1985. Το 1981 το ΠΑΣΟΚ - σε άλλες συνθήκες, που μπορούσε να κάνει παραχωρήσεις στο λαό και να έχουν αντίκρυσμα, πολύ πίσω απ' αυτά που έλεγε-, το 1981 υπήρχε ένα μεγάλο κύμα.
Το 1985, ο Παπανδρέου στις εκλογές έλεγε να μην έρθει η δεξιά, όταν την είχε βάλει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Το '85 πήγαμε με το δεξιά - αντιδεξιά και το ΚΚΕ έπεσε το '85, έχασε 2 ποσοστιαίες μονάδες. Εχασε ψήφους και το '89 και μετά το ΠΑΣΟΚ έχασε τρεις αλλεπάλληλες μάχες. Το ΠΑΣΟΚ που έλεγε "στις 18 σοσιαλισμό". Τώρα, αυτή η νοοτροπία, η λαϊκή νοοτροπία -που δεν την κατηγορούμε, εξηγούμε στο λαό σε συνθήκες κρίσης-, τώρα ο λαός ψηφίζει «στις 18 σοσιαλισμό», πάλι.
Αλλά αν το ΠΑΣΟΚ έκανε πέντε πράγματα καλά από το '81 ως το '84, οι συνθήκες της κρίσης ή θα πάνε πίσω το λαό ή ο λαός θα πάει μπροστά. Και γι' αυτό το ΚΚΕ πρέπει να είναι ισχυρό. Είμαστε ακριβώς στην περίοδο του '85 αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, με εξαίρεση το μεγάλο γεγονός της κρίσης, όπου το ΠΑΣΟΚ κατέβηκε στις εκλογές, λέγοντας «προσέχτε γυρνάει η ΝΔ, κίνδυνος...», που ακόμα η ΝΔ δεν είχε ανακτήσει έδαφος. Ετσι θα πάμε λοιπόν με μια κυβέρνηση, κεντροαριστερή, δεν ξέρω, που θα λέει «μην κάνετε απεργίες γιατί καραδοκεί η δεξιά και η πιο δεξιά»...
Δεν πρέπει ο λαός να ζήσει αυτά τα σενάρια. Πρέπει να τραβήξει μπροστά. Και είμαστε αποφασισμένοι αυτό το στόχο να υπηρετήσουμε. Και είμαστε αποφασισμένοι ο λαός να παλέψει για τη διακυβέρνηση, όπου αυτός θα έχει την εξουσία. Οχι το ΚΚΕ, ο λαός.
-- Απαντήσατε σε πάρα πολλά ερωτήματα και θέλω να σας ευχαριστήσω και να σας δεσμεύσω, παρά το βαρύ και φορτωμένο πρόγραμμα που έχετε, να τα ξαναπούμε και άλλες φορές. Ξέρετε, θέλουμε τις απόψεις των κομμάτων, έτσι ώστε να έχουν επιχειρήματα οι φίλοι μας για να σας ψηφίσουν ή όχι...
-- Οποιος δεν μας ψηφίζει να ξέρει ότι διαφωνεί με αυτά που λέμε, όχι με αυτά που του λένε οι άλλοι ότι λέμε. Αυτό είναι το θέμα!

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ