ΓΑΛΛΙΑ «Αλλαγή σκυτάλης» στην αντιλαϊκή επίθεση

Ο Φρ. Ολάντ νέος διαχειριστής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της Γαλλίας, έχει όλα τα εχέγγυα να εκπροσωπήσει το γαλλικό κεφάλαιο στον ανταγωνισμό του με άλλα κεφάλαια στην ΕΕ. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών

Πρόεδρος της Γαλλίας μετά το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της Κυριακής εκλέχτηκε ο «σοσιαλιστής» Φρανσουά Ολάντ που επικράτησε με 51,63% των ψήφων, έναντι 48,37% του απερχόμενου προέδρου Νικολά Σαρκοζί, σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα. Η ορκωμοσία του θα γίνει στις 15 Μάη και ήδη έχουν αρχίσει τα παζάρια με τα κόμματα που τον στήριξαν για σχηματισμό κυβέρνησης, ενώ έπονται τον Ιούνη βουλευτικές εκλογές.

Για άλλη μια φορά, ο γαλλικός λαός εγκλωβίστηκε στη λογική της επιλογής «χαλίφη στη θέση του χαλίφη» για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης που οξύνεται, με τους φτωχούς να φτάνουν πλέον τα 8 εκατομμύρια. Στη διαιώνιση αυτής της λογικής διαχείρισης και αναζήτησης ενός «πιο ανθρώπινου καπιταλισμού», συνέβαλαν το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ και η συμμαχία του το «Αριστερό Μέτωπο», που με υποψήφιο τον πρώην «σοσιαλιστή» Ζαν Λικ Μελανσόν (11% στον πρώτο γύρο), εμφάνιζε την εκλογή Ολάντ ως τη δήθεν μεγάλη αλλαγή που έρχεται στην Ευρώπη.
Ο Ολάντ στην πρώτη του δήλωση σημείωσε χαρακτηριστικά: «Μετά την ανακοίνωση του πρώτου αποτελέσματος είμαι βέβαιος ότι σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες υπήρξε ανακούφιση, μια ελπίδα, η ιδέα ότι επιτέλους η λιτότητα μπορεί να μην αποτελεί πλέον νομοτέλεια». Προβάλλει την υιοθέτηση μιας αναπτυξιακής οικονομικής πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο (φυσικά ανάπτυξης για το κεφάλαιο) και την επαναδιαπραγμάτευση που επιδιώκει του Ευρωπαϊκού Δημοσιονομικού Συμφώνου. Πρόκειται, ωστόσο, για την αντιπαράθεση της γαλλικής αστικής τάξης με τη γερμανική αστική τάξη, κάτι που δεν έχει βέβαια καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών. Σε αυτό το «παζάρι» αποσκοπεί και το πρώτο ταξίδι που θα κάνει στο εξωτερικό και η συνάντηση με την Γερμανίδα Καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ και έπεται η συμμετοχή στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μάη.

Τα «αριστερά» δεκανίκια

Ο εθνικός γραμματέας του Γαλλικού ΚΚ, Πιερ Λοράν, δήλωσε για τη νίκη Ολάντ, καλλιεργώντας αυταπάτες περί «εύκολων λύσεων» χωρίς σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου: «Σε όλους τους λαούς της Ευρώπης που περίμεναν αυτό το σημάδι από τη Γαλλία, λέω: Μαζί είναι δυνατό να κάνουμε να οπισθοχωρήσει η χρηματοπιστωτική δικτατορία που μας απειλεί όλους. Μαζί μπορούμε να ξεκινήσουμε τον αγώνα για μια δημοκρατική Ευρώπη, μια Ευρώπη κοινωνικής δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και οικολογικής ανάπτυξης (...)».
Ο «αριστερός» Μελανσόν προσαρμοσμένος και αυτός στο ψευδεπίγραφο και ξεπερασμένο σχήμα «δεξιά - αντιδεξιά» είπε: «Το Αριστερό Μέτωπο δεσμεύεται, αυτόνομο και κατακτητικό, προκειμένου η ήττα της Δεξιάς και η εκλογή του Φρανσουά Ολάντ να γίνει η νίκη των οξυμένων απαιτήσεων που μόλις εκφράστηκαν. Οι βουλευτικές εκλογές πρέπει να εμβαθύνουν τη νίκη μας. Το Αριστερό Μέτωπο είναι το σωστό εργαλείο για να γίνει αυτό. Ολα αρχίζουν σήμερα για τη Γαλλία και για την Αριστερά μας. Τόπο στην αδελφοσύνη! Τόπο στο λαό!». Η λογική της ενσωμάτωσης και της υποταγής στο καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα παίρνει τη μορφή της πιο «δίκαιης» υποτίθεται «αναδιανομής του πλούτου».
Στο ίδιο μοτίβο πανηγυρίζουν κι οι εγχώριοι σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές, από το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλες αστικές δυνάμεις ότι δήθεν η «Ελλάδα βρίσκει στον Ολάντ ένα σύμμαχο που μαζί με τις χώρες του νότου θα διεκδικήσει απέναντι στο βορρά και τη Γερμανία, που είναι οπαδοί της λιτότητας». Πρόκειται για το νέο παραμύθιασμα του ελληνικού λαού στο πλαίσιο της ΕΕ (δηλαδή ενός ιμπεριαλιστικού μηχανισμού) που δήθεν μπορεί να ...μεταρρυθμιστεί και να αλλάξει.
Αυτές τις αυταπάτες, ωστόσο, έρχεται να διαλύσει η ίδια η καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει καθώς και οι αντιθέσεις ακόμα και φυγόκεντρες τάσεις που οξύνονται στην Ευρωζώνη. Η δυσκολία διαχείρισης της κρίσης στην ΕΕ φαίνεται και από τον τρόπο που σχολιάζεται και συσχετίζεται το νέο σκηνικό στη Γαλλία και την Ελλάδα, από τα αστικά ΜΜΕ στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την ίδια τη Γερμανία που μιλάνε για «περίοδο αναταράξεων που μπορεί να βάλει σε κίνδυνο την ευρωζώνη». Αυτό, βέβαια, σχετίζεται αντικειμενικά με την ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη και τα αντιτιθέμενα συμφέροντα του κεφαλαίου κάθε χώρας, στον ανταγωνισμό με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα κ.λπ.). Για τους λαούς η φαγωμάρα των αστών, οι δυσκολίες διαχείρισης της κρίσης αναδεικνύουν τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος και πρέπει να αξιοποιηθούν για να δυναμώσει το ρεύμα της αμφισβήτησης της εξουσίας των μονοπωλίων και η προοπτική να κατακτήσουν οι εργάτες και τα σύμμαχα στρώματα την εξουσία (όχι απλά την κυβέρνηση) που σημαίνει τα κλειδιά της οικονομίας και των μέσων παραγωγής, ώστε να μπουν στην υπηρεσία της λαϊκής ευημερίας.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ