Για το λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Ταμείο για τη Δημοκρατία»

Η ΕΕ προχωρά σε μια πρωτοφανή κλιμάκωση του πολέμου ενάντια στα κόμματα, στις οργανώσεις, στα αντιιμπεριαλιστικά, εργατικά κινήματα που αγωνίζονται για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων με τη δημιουργία ενός νέου μηχανισμού: Του «Ευρωπαϊκού Ταμείου για τη Δημοκρατία» (ΕΤΔ), που υπερψηφίστηκε από τους πολιτικούς εκφραστές των μονοπωλίων και του ευρωμονόδρομου (σοσιαλδημοκράτες, Λαϊκό Κόμμα, Φιλελεύθεροι, Οικολόγοι και οπορτουνιστές) στο Ευρωκοινοβούλιο στις 29.3.2012.

Το ΚΚΕ καταψήφισε τη δημιουργία του αντιδραστικού μηχανισμού του ΕΤΔ της ΕΕ. Πρόκειται για ό,τι πιο χυδαίο και αντιδραστικό, αφού σκοπός του είναι να χρηματοδοτεί εν κρυπτώ, στα πρότυπα του διαβόητου αντίστοιχου αμερικανικού ιδρύματος, πράκτορες της ΕΕ, αντεπαναστατικά κόμματα και οργανώσεις, διάφορες υπηρεσίες για τη δράση τους σε φάσεις ανόδου των κινημάτων και λαϊκών εξεγέρσεων, ειδικά σε στιγμές μεγάλων ανατροπών.
Σκοπός της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων των κρατών - μελών είναι να χειραγωγήσουν τα κινήματα, ώστε να μπορούν να εγκαθιστούν «νέες» πολιτικές δυνάμεις, κόμματα και ηγέτες απόλυτα υποταγμένους στην ΕΕ και τα συμφέροντα που υπηρετεί. Δε μιλάμε πια μόνο για τις χρηματοδοτημένες από την ΕΕ ΜΚΟ, που ασφαλώς θα εξακολουθούν να χρηματοδοτούνται επίσημα από τα διάφορα ταμεία και προγράμματά της, αλλά για επιπλέον χρηματοδότηση φορέων από μυστικά κονδύλια στην ουσία, με σκοπό την άσκηση πολιτικής δράσης και επιρροής που υπαγορεύεται απευθείας από την ΕΕ. Τα κονδύλια αυτά θα είναι στην ουσία μυστικά, γιατί θα προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από σπόνσορες και «ιδιώτες χρηματοδότες», όπως ρητά αναφέρεται στην έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αλλωστε, η ακριβής μετάφραση του ΕΤΔ δεν είναι «ταμείο», αλλά «κληροδότημα» (endowment). Και βέβαια δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η έκθεση υιοθετήθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο χωρίς τροπολογίες και χωρίς καν συζήτηση στην Ολομέλεια, ώστε να περάσει η βρώμικη δουλειά όσο το δυνατόν πιο «αθόρυβα».

Η έκθεση ζητά τη σύσταση του ΕΤΔ γιατί τα πολυάριθμα εργαλεία στη διάθεση της ΕΕ και κυρίως το Ευρωπαϊκό Ταμείο «για την προαγωγή της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου» δεν κρίθηκαν αρκετά ευέλικτα για να κατευθύνουν πιο αποτελεσματικά τις εξελίξεις, όπως, π.χ., στη Β. Αφρική και τη Μ. Ανατολή, αλλά κυρίως για να προλάβουν να κατευθύνουν νέα παρόμοια ξεσπάσματα, όχι μόνο στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, αλλά και στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες. Οι εξελίξεις στη Συρία, στο Ιράν, αλλά και στη Λευκορωσία, στην Ουκρανία, στη Μολδαβία και αλλού δείχνουν ότι η ΕΕ δεν εμπιστεύεται ούτε τις κυρώσεις, ούτε την «κοινωνική δικτύωση», ούτε τις κλασικές συνταγές των «πορτοκαλιών επαναστάσεων». Θέλει πιο δραστικά και πιο μακροχρόνια μέσα για να κατευθύνει και να παρεμβαίνει άμεσα στις πολιτικές εξελίξεις στις τρίτες χώρες, ώστε να στηρίζει και να προωθεί τη θέση των ευρωενωσιακών μονοπωλιακών ομίλων στη διαπάλη με τους ανταγωνιστές τους για το μοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής.

Το ΕΤΔ καλείται να διαδραματίσει ρόλο συνέργειας και συμπλήρωσης σε σχέση με το έργο που έχουν αναλάβει τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τα κράτη - μέλη, οι υπηρεσίες τους και τα ιδρύματα που χρηματοδοτούν, αναπτύσσοντας παράλληλα στενή συνεργασία και «εταιρικές σχέσεις», αποφεύγοντας την επικάλυψη δραστηριοτήτων με άλλα μέσα, όπως το Ιδρυμα «Anna Lindh», ιδίως με στόχο την «προαγωγή της δημοκρατίας στη Μεσόγειο».
Το ΕΤΔ δρα παράλληλα με το «Ευρωπαϊκό Μέσο για τη Δημοκρατία και τα Δικαιώματα του Ανθρώπου» (ΕΜΔΔΑ) και το «Μηχανισμό Σταθερότητας», μέσα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που χρησιμοποιεί σήμερα η ΕΕ.
Ο βασικός λόγος για τη δημιουργία του ΕΤΔ είναι η ανάγκη πιο έγκαιρης αντιμετώπισης από την ΕΕ κάθε τάσης ριζοσπαστικοποίησης ενάντια στα μονοπώλια και τις πολυεθνικές. Η ΕΕ βγάζει συμπεράσματα από τη μη ικανοποιητική - όπως κρίνεται - παρουσία της στις πολιτικές εξελίξεις στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και την αδυναμία της να χειραγωγήσει τις λαϊκές αντιδράσεις. Η ΕΕ έχει πολλαπλά εκτεθεί από την ενεργό στήριξη αντιδραστικών καθεστώτων, από τις πολλές συμφωνίες σε βάρος των λαών στα πλαίσια της «Ευρωμεσογειακής συνεργασίας», της Ενωσης για τη Μεσόγειο, από τις στρατιωτικές επεμβάσεις αλλά και τη χρηματοδότηση κάθε λογής ΜΚΟ.
Το ΕΤΔ ιδρύεται για να εξασφαλίσει υποστήριξη και χρηματοδότηση σε μια ευρεία ομάδα «δικαιούχων»: Πολιτικούς παράγοντες «υπέρ της δημοκρατίας» (π.χ. «αναδυόμενοι πολιτικοί παράγοντες», «κινήματα λαϊκής βάσης», «μη καταχωρημένες ΜΚΟ» και συνδικαλιστικές οργανώσεις), «παράγοντες παρακολούθησης και καταγγελιών παρατυπιών», «μεμονωμένους πολιτικούς ακτιβιστές», «πολιτιστικούς παράγοντες», «νέους παράγοντες των μέσων ενημέρωσης» («συντάκτες ιστολογίων» κ.ά.), «οργανώσεις δικαιωμάτων μειονοτήτων» και «ομάδες προβληματισμού», «προκειμένου το ΕΤΔ να είναι σε θέση να στηρίξει ευρύ φάσμα τοπικών παραγόντων που αγωνίζονται για την υλοποίηση δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων, να παράσχει υποστήριξη στους προαναφερθέντες πολιτικούς φορείς και στα προαναφερθέντα κινήματα κατά τρόπο πολυφωνικό χρηματοδοτώντας τα πολιτικά κόμματα, εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες (...) που διαθέτουν σαφώς καθορισμένες δέσμες στόχων για τη βελτίωση της δημοκρατίας, εξακολουθούν να διαδραματίζουν καίριο ρόλο σε κάθε δημοκρατία και κάθε διαδικασία εκδημοκρατισμού». Καθένας αντιλαμβάνεται ποιοι πρόκειται να είναι αυτοί οι «δικαιούχοι» της χρηματοδότησης, κάθε λογής πράκτορες, κόμματα και οργανώσεις που συνδέονται με την ΕΕ και κυβερνήσεις των κρατών - μελών, μυστικές υπηρεσίες και υπηρεσίες ασφαλείας, ΜΚΟ που αποτελούν το μακρύ χέρι του ιμπεριαλισμού, όλος δηλαδή ο εσμός των πρακτόρων του ιμπεριαλισμού.

Διακηρυγμένος σκοπός του ΕΤΔ είναι «να αναδείξει τη συνεκτικότητα και την αποτελεσματικότητα της υποστήριξης στην δημοκρατία που παρέχει η ΕΕ, σύμφωνα με την ατζέντα δράσης για την υποστήριξη της δημοκρατίας στο πλαίσιο των εξωτερικών σχέσεων της ΕΕ, και να διαμορφώσει την αποστολή και την οργάνωση του ΕΤΔ σε αυτό το πνεύμα». Να λοιπόν που και με τη βούλα ομολογείται ότι τα όρια της δημοκρατίας της ΕΕ είναι ακριβώς εκείνα που καθορίζονται από τις εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ, άρα από τις επιλογές των πολυεθνικών και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών. Με άλλα λόγια επιχειρείται μια πιο επιθετική και πιο άμεση εξαγωγή της αντεπανάστασης και των «ευρωπαϊκών αξιών» της ιμπεριαλιστικής δικτατορίας.

Το ΕΤΔ θα είναι απόλυτα ελεγχόμενο από την ΕΕ γιατί πρέπει να διασφαλιστεί ότι η ΕΕ μπορεί «να ασκεί πολιτική επιρροή αντίστοιχη με την χρηματοπιστωτική της συνεισφορά» και τούτο παρά το γεγονός ότι χρηματοδότες του ΕΤΔ επιδιώκεται να είναι κυρίως σπόνσορες, κράτη - μέλη, επιχειρήσεις, ιδιώτες κ.λπ.
Γι' αυτό προβλέπει τον «ενισχυμένο συντονισμό και τη διαβούλευση μεταξύ της μελλοντικής εκτελεστικής επιτροπής και του προσωπικού του ΕΤΔ, αφενός, και της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ), της Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αφετέρου, στο πλαίσιο των στρατηγικών, των στόχων και των πρωτοβουλιών των αντίστοιχων μέσων της ΕΕ, καθώς και για τη διεξαγωγή διαρθρωμένου διαλόγου με τις αντιπροσωπείες της ΕΕ και τις πρεσβείες των κρατών - μελών που δραστηριοποιούνται επιτόπου».
Το νέο εργαλείο υπόσχεται να είναι πιο αποτελεσματικό αφού «θα διαμορφώσει μια πιο στρατηγική (sic! τι ωραία ελληνικά) και πολιτική προσέγγιση από την πλευρά της ΕΕ για την υποστήριξη της δημοκρατίας, παρέχοντας συνδρομή από τη βάση προς την κορυφή». Το νέο εργαλείο θεωρείται «καινοτόμο» γιατί παρεμβαίνει πριν, στη διάρκεια των λαϊκών εξεγέρσεων αλλά και μετά το τέλος τους για την προαγωγή μιας «βαθιάς και βιώσιμης δημοκρατίας» σε χώρες που βρίσκονται «σε στάδιο πριν, κατά τη διάρκεια ή και μετά την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας».

Η συντριβή της λαϊκής πάλης, η χειραγώγηση των κινημάτων και ο έλεγχος των εξελίξεων και του πολιτικού συστήματος που θα προκύψει μετά τις εξεγέρσεις και όχι η αποκατάσταση των δημοκρατικών ελευθεριών είναι εκείνο που ενδιαφέρει την ΕΕ.

Αυτό ομολογείται σχεδόν ανοιχτά αφού «το ΕΤΔ χορηγεί πολυκομματική ενίσχυση σε οργανώσεις χωρών που βρίσκονται σε μετάβαση, δεδομένου του καίριου ρόλου τους στη δημοκρατία και με σκοπό τη συμβολή τους στην επίτευξη εθνικής συναίνεσης». Ιδιαίτερα σημαντική είναι η αναφορά της «συναίνεσης» που φυσικά αφορά τη συναίνεση των εξεγερμένων με τους εκμεταλλευτές τους.
Φυσικά το ΕΤΔ θα επιφορτιστεί και με το έργο της ανατροπής της κρατούσας κατάστασης ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τις αλλαγές που επιδιώκει η ΕΕ με ανοιχτές ή συγκαλυμμένες επεμβάσεις, εκβιασμούς, πιέσεις, ακόμη και με στρατιωτικά μέσα. Ετσι το ΕΤΔ επιδιώκεται «να ενεργεί σε τρία στάδια: προ της μετάβασης, κατά τη μετάβαση και μετά τη μετάβαση, και να δρομολογεί την εκκίνηση σχεδίων και καινοτόμων λύσεων και ιδεών σε επίπεδο βάσης, που έως τώρα δεν μπορούσαν να στηριχθούν από την ΕΕ για λόγους διαδικαστικών περιορισμών ή μετριασμού του κινδύνου. Να διαμορφώσει, επιπλέον, το ΕΤΔ κατά τρόπον ώστε να καταστεί πιο δεκτικό στον κίνδυνο...».
Τις «καινοτόμες λύσεις σε επίπεδο βάσης» που δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν «για λόγους περιορισμού των κινδύνων» εύκολα μπορεί κανείς να τις φανταστεί. Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ξεκάθαρα αφού το ΕΤΔ θα μπορεί να καταβάλλει χρηματικά ποσά σε οποιοδήποτε πρόσωπο η φορέα αρκεί «να μην συνδέεται καθ' οιονδήποτε τρόπο με εγκληματικές ή τρομοκρατικές οργανώσεις» . Ομολογείται ότι υποστήριξη από το ΕΤΔ μπορεί να πάρει ο καθένας αρκεί να προωθεί τις ιμπεριαλιστικές αξίες της ΕΕ και την ίδια την ΕΕ, άσχετα από «δημοκρατικές ελευθερίες» και αλλά σχετικά.
Φυσικά, αβίαστα όπως προκύπτει και μέσα από την επίσημη λίστα της ΕΕ με πρόσχημα το χτύπημα της τρομοκρατίας, στο στόχαστρο της ιμπεριαλιστικής διακρατικής ένωσης του κεφαλαίου της ΕΕ είναι επαναστατικά κόμματα και οργανώσεις - η εμπροσθοφυλακή του εργατικού κινήματος - που παλεύουν για τη ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων των λαών, την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Οι σχεδιασμοί της ΕΕ για το ΕΤΔ αποδεικνύουν ότι η όξυνση της κρίσης στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, οι ανταγωνισμοί που μαίνονται στο εσωτερικό της και με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα κάνουν ακόμη αντιδραστικότερο το ευρωενωσιακό οικοδόμημα, αυξάνουν την επιθετικότητα της ΕΕ και των μονοπωλίων, τις πιθανότητες γενικευμένης πολεμικής ανάφλεξης που θα την πληρώσουν και πάλι οι λαοί με το αίμα τους. Ο μόνος δρόμος για να υπερασπιστούν οι λαοί τα δικαιώματά τους, τις λαϊκές ελευθερίες, τη ζωή και το μέλλον τους είναι η ένταση της πάλης ενάντια στην ΕΕ και σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις, το δυνάμωμα του αντιιμπεριαλιστικού, του εργατικού - λαϊκού κινήματος, χειραφετημένου από την επιρροή της αστικής τάξης και του πολιτικού προσωπικού της με στόχο ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας.

Του
Μπάμπη ΑΓΓΟΥΡΑΚΗ*
*Ο Μπάμπης Αγγουράκης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ευρωβουλευτής