ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ Η ανάπτυξη που επαγγέλλεται είναι εφιάλτης για τους λαούς

Τα «αναπτυξιακά μέτρα» που αναμένεται να συζητηθούν στην έκτακτη Σύνοδο, στις 23 Μάη, συνιστούν κλιμάκωση και όχι ανάσχεση της αντιλαϊκής επίθεσης

Ανάπτυξη προς όφελος του λαού σημαίνει οικονομία χωρίς μονοπώλια, λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ

Επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών που θωρακίζουν την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων, μέσα από τη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης, το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων, την προσωρινή απασχόληση και νέα κίνητρα, φοροαπαλλαγές και πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, περιλαμβάνει το πακέτο των μέτρων για την ανάπτυξη που θα εγκρίνουν οι ηγέτες της ΕΕ στην έκτακτη Σύνοδο, στις 23 του μήνα.Ωστόσο, την ίδια ώρα γίνεται μια πρωτοφανής πλύση εγκεφάλου, με στόχο την καλλιέργεια αυταπατών στους λαούς περί δήθεν «φιλολαϊκής στροφής» στην ΕΕ, που θα έρθει μέσα από την προσθήκη «νέων αναπτυξιακών μέτρων» στο ισχύον «δημοσιονομικό σύμφωνο σταθερότητας», το οποίο προβλέπει άγρια λιτότητα. Οι ψευδαισθήσεις αυτές γίνεται προσπάθεια να ενισχυθούν από την εκλογή του Φρ. Ολάντ στη θέση του Προέδρου της Γαλλίας, που έχει διακηρύξει ότι θα επαναδιαπραγματευτεί το «δημοσιονομικό σύμφωνο».
Σ' ένα ρεσιτάλ κυνισμού και υποκρισίας, το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας στα όργανα της ΕΕ καμώνεται ότι λαμβάνει τα μηνύματα δυσαρέσκειας των λαών για την πολιτική που τους τσακίζει και προσπαθεί με τρόπο αισχρό να παρουσιάσει σαν φιλολαϊκά μέτρα την κλιμάκωση της ολομέτωπης επίθεσης που σηματοδοτούν τα αναπτυξιακά του μέτρα, εμφανίζοντάς τα ως μονόδρομο για την έξοδο από την κρίση.
Το δημοσιονομικό σύμφωνο σταθερότητας και η στρατηγική «Ευρώπη 2020», που αποτελούν το βαρύ πυροβολικό της λυκοσυμμαχίας στον πόλεμο κατά των λαών, έχουν εγκριθεί από όλες τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών, κεντροδεξιάς και κεντροαριστερής απόχρωσης, και βέβαια δεν αμφισβητούνται στο ελάχιστο. Αυτό που εξετάζεται και θα συζητηθεί τόσο στην έκτακτη σύνοδο της ΕΕ στις 23 Μάη, όσο και στην τακτική σύνοδο του Ιούνη, είναι η λήψη ορισμένων «αναπτυξιακών» μέτρων, συμπληρωματικών στα μέτρα λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που σε συνθήκες κρίσης, οι «27» συζητούν για αναπτυξιακά μέτρα, δίπλα στο δημοσιονομικό σύμφωνο. Στη Σύνοδο του περασμένου Μάρτη (1 - 2/3), το πρώτο θέμα στην ατζέντα ήταν μια δέσμη μέτρων για την ανάπτυξη, στην οποία μεταξύ άλλων προβλέπονταν:
-- Νομοθέτηση «βελτιωμένων μηχανισμών διαμόρφωσης μισθών». Δηλαδή, σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων και επιδομάτων, αφήνοντας ουσιαστικά τον καθορισμό των μισθών στην «αγορά» και στις αδηφάγες ορέξεις των εργοδοτών.
-- Νομοθεσία που «θα καθιστά τις προσλήψεις ευκολότερες και πιο ελκυστικές για τους εργοδότες». Με παραπέρα μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» (καρατόμηση των ασφαλιστικών εισφορών). Νέες επιχορηγήσεις προς τους επιχειρηματίες, προκειμένου να προσλαμβάνουν τζάμπα εργαζόμενους, κατάργηση κάθε έννοιας σύμβασης για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας κ.ά.
-- Προγράμματα με «ενεργές πολιτικές για την αγορά εργασίας, ιδίως με σκοπό την ενίσχυση της συμμετοχής των νέων, των γυναικών και των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας». Πρόκειται ουσιαστικά για προγράμματα «απόκτησης εργασιακής εμπειρίας» με πενιχρούς μισθούς και δικαιώματα, μερικής απασχόλησης και «πράσινων θέσεων εργασίας», όπως επιτακτικά ζητούν τα μονοπώλια.
-- «Δομικές μεταρρυθμίσεις για αύξηση της ανταγωνιστικότητας». Μέσω της επέκτασης των προγραμμάτων εκ περιτροπής εργασίας, της σύνδεσης του μισθού με την παραγωγικότητα του εργαζομένου, της γενικευμένης κατάργησης του σταθερού ωραρίου κ.ά.

Χρήμα με τη σέσουλα στα μονοπώλια

Σε ό,τι αφορά στη Σύνοδο του Μάη, ήδη, οι κυβερνήσεις και τα όργανα της ΕΕ έχουν σπεύσει να προσδιορίσουν ποια είναι αυτά τα «αναπτυξιακά» μέτρα, ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα ότι δεν τίθεται θέμα επαναδιαπραγμάτευσης του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζ. Μ. Μπαρόζο, στην αρχή της βδομάδας κάλεσε τις κυβερνήσεις της ΕΕ να κινητοποιηθούν για να θέσουν σε εφαρμογή τις προτάσεις για ανάπτυξη που βρίσκονται ήδη στο τραπέζι και οι οποίες στο σύνολό τους περιλαμβάνουν νέα προνόμια και χρήμα στο κεφάλαιο και στον αντίποδα νέα μέτρα συρρίκνωσης της τιμής της εργατικής δύναμης.
Σε εσωτερικό έγγραφο της Κομισιόν, που διέρρευσε στα ΜΜΕ, υπενθυμίζονται οι κύριες προτάσεις που παρουσιάστηκαν από τις υπηρεσίες της εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια για να τονωθεί η οικονομική δραστηριότητα στην ΕΕ. Ενισχυτικά στις αναδιαρθρώσεις που προβλέπει η στρατηγική «Ευρώπη 2020», η Επιτροπή προτείνει να υπάρξουν αμοιβαία ευρωπαϊκά δάνεια (project bonds), να αυξηθεί το κεφάλαιο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (BEI) κατά τουλάχιστον 10 δισ. ευρώ για δάνεια στις επιχειρήσεις και να θεσπιστεί ένας φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, ένα μέρος των εισπράξεων από τον οποίο θα τροφοδοτήσει τον προϋπολογισμό της ΕΕ.
Παρεμφερείς είναι οι προτάσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας από τη διαδικτυακή πύλη euractiv.com, που τις λάνσαρε ως «ένα Σχέδιο Μάρσαλ που θα είναι ουδέτερο ως προς το χρέος». Μεταξύ των ιδεών που φέρεται να εξετάζει η Κομισιόν είναι αυτή που αφορά στην πληρωμή των υπαρχόντων δανείων που έχουν συνάψει τα κράτη - μέλη με τον ιδιωτικό τομέα. Αυτή η πληρωμή θα μπορούσε να αποτελέσει μοναδική εξαίρεση και να μην έχει επίπτωση στο έλλειμμα των κρατών - μελών.
Σύμφωνα με στοιχεία της Κομισιόν, το δημόσιο χρέος που παραμένει απλήρωτο στον ιδιωτικό τομέα ανέρχεται σε 180 δισ. ευρώ. Εάν αυτά τα χρήματα μπορούσαν να καταβληθούν χωρίς καθυστερήσεις, θα σήμαινε μία τεράστια ένεση ρευστότητας προς τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Κάτι τέτοιο, σχολιάζει το δημοσίευμα, θα ήταν πολύ κοντά στην ιδέα για ένα νέο «Σχέδιο Μάρσαλ».
Μία ακόμα ιδέα είναι αυτή που παρουσίασε ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Μόντι, που πρωτοστατεί για τη δημιουργία ενός «συνασπισμού καλής θέλησης» στους κόλπους της ΕΕ, πριν από την επικείμενη έκτακτη σύνοδο των Ευρωπαίων ηγετών, προκειμένου να κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για να τονωθεί η ανάπτυξη. Η πρόταση Μόντι είναι «να εξαιρεθούν για ένα διάστημα τριών ετών οι (δημόσιες) επενδύσεις από το Δημοσιονομικό Σύμφωνο». Ο Μόντι εξήγησε ότι «η εξαίρεση αυτή θα πρέπει να αφορά σε συγκεκριμένους τομείς, όπως, για παράδειγμα, των ευρυζωνικών τεχνολογιών».
«Η Γερμανίδα καγκελάριος δεν πρέπει να φοβάται τις ιταλικές προτάσεις για την ανάπτυξη, διότι δεν παρακάμπτουν τη δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά αντιθέτως ευνοούν χρήσιμες επενδύσεις», διαβεβαίωσε ο ίδιος, επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι τα αναπτυξιακά μέτρα που ετοιμάζουν είναι μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Δεδομένη η αιματηρή λιτότητα

Είναι ολοφάνερο ότι οι αστικές τάξεις των κρατών - μελών της ΕΕ αναζητούν το κατάλληλο «μείγμα» διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, σε μια προσπάθεια να τροφοδοτήσουν την ανάπτυξη, με επεκτατικά και περιοριστικά μέτρα. Οι διεργασίες στην ΕΕ και το ΔΝΤ εντείνονται προκειμένου να δρομολογηθούν αναγκαίες προσαρμογές της κυρίαρχης πολιτικής, που σε καμία περίπτωση δε θα αναχαιτίσουν την αντιλαϊκή λαίλαπα, όπως προπαγανδίζουν οι κυρίαρχες δυνάμεις, αλλά, αντίθετα, θα σπρώξουν το λαό βαθύτερα στη φτώχεια.
Βάθρα της ανάπτυξης είναι η φτηνή εργατική δύναμη, η άγρια λιτότητα, η συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών, η λεηλασία του δημόσιου πλούτου, κ.ο.κ., και αυτά όχι μόνο δεν αντιστρέφονται, αντίθετα ενισχύονται με τα μέτρα που προωθούν οι ηγέτες της ΕΕ. Οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσουν με επενδύσεις σε τομείς που μπορούν να αποφέρουν άμεσο κέρδος στο κεφάλαιο, είναι ελάχιστες μπροστά σε αυτές που χάνονται και θα συνεχίσουν να χάνονται, ακόμα και αν υπάρξει αναιμική ανάκαμψη.
Το βλέμμα τους είναι στραμμένο στην Κίνα και τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας και στόχος τους είναι να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα των ευρωμονοπωλίων. Η Γερμανίδα καγκελάριος, Α. Μέρκελ, μιλώντας την περασμένη Πέμπτη ενώπιον της Κάτω Βουλής του γερμανικού Κοινοβουλίου, δεν άφησε το παραμικρό περιθώριο για ψευδαισθήσεις: «Η ανάπτυξη μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων είναι σημαντική και αναγκαία, ενώ η ανάπτυξη με δανεικά θα μας έφερνε πίσω στην αρχή της κρίσης και γι' αυτό δεν θέλουμε και δεν πρέπει να το κάνουμε», ξεκαθάρισε.
Η ίδια υπογράμμισε με έμφαση ότι «ο μόνος βιώσιμος δρόμος είναι (...) να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες της κρίσης, που είναι το τρομερό χρέος και η έλλειψη ανταγωνιστικότητας». «Εχουν ειπωθεί τόσα πολλά, από ευρωομόλογα μέχρι τη μόχλευση, τα οποία θεωρήθηκαν θαυματουργά φάρμακα και στη συνέχεια απορρίφθηκαν ως μη βιώσιμα», συμπλήρωσε. Ταυτόχρονα υπενθύμισε με νόημα ότι όλες οι χώρες που έχουν υπογράψει το «δημοσιονομικό σύμφωνο» θα πρέπει να τηρήσουν τα συμφωνηθέντα.
Η αστική διαχείριση της κρίσης στην ΕΕ δεν μπορεί να υπερβεί την ανισομετρία στην ανάπτυξη και τους ανταγωνισμούς που μεγαλώνουν, τόσο μεταξύ των κρατών - μελών, αλλά και μεταξύ μερίδων της πλουτοκρατίας στο εσωτερικό των χωρών. Ο βραχνάς τους είναι η καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει στην Ευρωζώνη μετά από σύντομη αναιμική ανάκαμψη, όπως δείχνουν τα τελευταία στατιστικά στοιχεία.
Το σίγουρο είναι ότι όλες οι εκδοχές διαχείρισης της αστικής πολιτικής έχουν αντιλαϊκό πρόσημο και φυσικά δεν μπορούν να εξαλείψουν τις νομοτέλειες και τις αντιφάσεις της καπιταλιστικής παραγωγής. Από την άποψη αυτή είναι εγκληματικές οι ευθύνες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ που καλλιεργεί αυταπάτες περί δήθεν φιλολαϊκής διαχείρισης και ανάπτυξη στον καπιταλισμό, με τα μονοπώλια στην παραγωγή και τη χώρα εντός ΕΕ. 'Η ότι είναι εφικτός ο φιλολαϊκός μετασχηματισμός της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, στην οποία παραπέμπει την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων.
Μόνη φιλολαϊκή διέξοδος είναι αυτή που σαλπίζει το ΚΚΕ: Αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων από μια λαϊκή εξουσία και μονομερής διαγραφή του χρέους.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ