ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ» Τα αμορτισέρ του συστήματος

Το ψήφισμα της Πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσής τους μνημείο υποταγής των εργαζομένων στο κεφάλαιο

Η έγνοια των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δεν είναι η κοινωνική συνοχή αλλά η οργάνωση και ένταση της ταξικής πάλης (φωτ. από την Πρωτομαγιά στη Χαλυβουργία)

Τον πολύτιμο ρόλο που έχουν αναλάβει για την υπονόμευση των εργατικών αγώνων και την προώθηση των αντεργατικών σχεδιασμών επιβεβαιώνουν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣΟΚ), ΔΑΚΕ (ΝΔ) και ΑΠ (ΣΥΡΙΖΑ). Οι θέσεις και η δράση τους αποκαλύπτει την ανάγκη οι εργαζόμενοι να τις απομονώσουν, για να αποδυναμωθούν οι σύμμαχοι που έχει η εργοδοσία μέσα στο εργατικό κίνημα.

Να ποιες είναι οι θέσεις τους στο ψήφισμα των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - ΕΚΑ της πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης που έκαναν από κοινού ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ (εμφανίστηκε με πολιτικά πανό και μπλοκ) στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης στην Αθήνα.

• Μιλάνε για «μονόπλευρες πολιτικές λιτότητας που εκφράζονται με συνεχείς περικοπές μισθών/ημερομισθίων...».

Πίσω από τη φράση κρύβεται μια ολόκληρη λογική: ότι το πρόβλημα με την πολιτική που κόβει μισθούς και μεροκάματα είναι ότι είναι «μονόπλευρες», δηλαδή ότι δεν επιβάλλεται λιτότητα και στις επιχειρήσεις. Ετσι καλλιεργούν την αυταπάτη ότι μέσα σε συνθήκες κυριαρχίας των κεφαλαιοκράτων είναι δυνατόν να παρθούν μέτρα εναντίον τους, αλλά και ότι είναι δυνατόν ταυτόχρονα να προστατεύονται και τα συμφέροντα των εργαζομένων και τα συμφέροντα των επιχειρήσεων.
Τέτοια αιτήματα δεν είναι μόνο ανεδαφικά, είναι κυρίως επιζήμια για το εργατικό κίνημα. Θέλουν να το εγκλωβίσουν σε λογικές ακίνδυνες για το σύστημα. Να το σύρουν σε ένα λαβύρινθο χωρίς έξοδο.

• Μιλάνε για «τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που υποβαθμίζουν τη ζωή μας, διαλύουν την κοινωνική συνοχή». Εδώ εκφράζεται καθαρά η πρόταση για ένα άλλο μείγμα αντιλαϊκής πολιτικής, όπως συνηθίζουν να λένε αυτές οι παρατάξεις.

Το πρόβλημα ισχυρίζονται δεν είναι ο καπιταλισμός αλλά οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ασκούνται εντός του. Η λύση είναι να κυβερνήσουν δυνάμεις που θα ασκήσουν άλλο μείγμα πολιτικής το οποίο θα είναι και προς όφελος των εργαζομένων. Αλλά αυτή η στρατηγική ενσωματώνει τους εργαζόμενους στο σύστημα της εκμετάλλευσης, τους υποτάσσει στις ορέξεις των καπιταλιστών. Καραμπινάτη πολιτική σε όφελος των μονοπωλίων. Για αυτό ανησυχούν και καταγγέλλουν τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής. Δε θέλουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να πρωταγωνιστούν στο στίβο της ταξικής πάλης. Δε θέλουν να συγκρούονται και να βάλουν σε κίνδυνο τον καπιταλισμό. Εύλογος λοιπόν ο χαρακτηρισμός αυτών των δυνάμεων ως αμορτισέρ του συστήματος.

Ζήτω η ανταγωνιστικότητα!

Λένε παρακάτω: «Για την έλλειψη ανταγωνιστικότητας, το τεράστιο χρέος και τα ελλείμματα, δεν ευθύνονται οι μισθοί, οι συντάξεις, οι απλοί άνθρωποι του μόχθου και της βιοπάλης, ή τα Συνδικάτα». Πίσω από αυτή την κλούβια φράση κρύβεται η μαστοριά της προπαγάνδας τους. Φαινομενικά καταγγέλλουν το κόψιμο των μισθών και, έτσι, εμφανίζονται ως υπερασπιστές των εργαζομένων. Η ουσία όμως του ισχυρισμού τους είναι η ασυζητητί αποδοχή της ανταγωνιστικότητας. Συσκοτίζουν το νόημά της αλλά προσπαθούν να τη «νομιμοποιήσουν» στη συνείδηση των εργαζομένων. Να θεωρηθεί κάτι φυσικό και μάλιστα θετικό και για τους εργαζόμενους.
Αν συμβεί αυτό τότε αυτομάτως οι εργαζόμενοι αποδέχονται χωρίς καλά καλά να το έχουν καταλάβει την προστασία της κερδοφορίας του κεφαλαίου (αυτό είναι το νόημα της ανταγωνιστικότητας), η οποία προκύπτει κυρίως μέσα από την κλοπή του πλούτου που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι παράγουν. Αλλωστε γι'αυτό ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-«Αυτόνομη Παρέμβαση» υπογράφουν συμβάσεις μείωσης μισθών.
Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και το αίτημα που προβάλλουν για «ανάπτυξη με δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου». Ζητάνε ο πλούτος που οι εργάτες παράγουν και οι κεφαλαιοκράτες τους κλέβουν να κατανέμεται δίκαια. Δηλαδή, «νομιμοποιούν» τους άρπαγες κεφαλαιοκράτες και απλώς προτείνουν να μην το παρακάνουν.
«Πετώντας το καπέλα τους ψηλά» οι δυνάμεις αυτές φωνάζουν πανηγυρικά: «Ζήτω ο καπιταλισμός!»

Υπογράφουν τις μειώσεις μισθών και τις απολύσεις

Είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι θα μας πούνε: «Αφήστε τα λόγια. Αυτά είναι ερμηνείες». Ευθύς αμέσως θα ακούσουμε τη συμβουλή τους και θα στραφούμε σε αυτό που αποτελεί το κριτήριο των πάντων. Την πράξη, η οποία αποκαλύπτει όσα κρύβουν τα λόγια τους.
ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣΟΚ), ΔΑΚΕ (ΝΔ), ΑΠ (ΣΥΡΙΖΑ) τον τελευταίο χρόνο έχουν υπογράψει ή ετοιμάζονται να υπογράψουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που αποδέχονται τους βάρβαρους αντεργατικούς νόμους για το χτύπημα των μισθών, την απελευθέρωση των απολύσεων και άλλα. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

• Το Γενάρη του 2012 στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας ΠΑΣΚΕ και ΑΠ υπέγραψαν τριετή (2010-2012) κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας με τα πολυκαταστήματα και τις μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις κρυφά από τους εργαζόμενους. Η σύμβαση, η οποία τρεις μήνες μετά καταγγέλθηκε από την εργοδοσία, προέβλεπε καθήλωση των μισθών στα επίπεδα του 2009. Δηλαδή, μείωση των μισθών λόγω πληθωρισμού, ακρίβειας, φορολογίας, νέων χαρατσιών και πάει λέγοντας.
• Στα μέσα σταθερής τροχιάς ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΑΠ υπέγραψαν πρόσφατα ΣΣΕ που αποδέχεται τον αντεργατικό νόμο 4024/2011 ο οποίος προβλέπει τη μεσοσταθμική μείωση των μισθών κατά 35% σε σχέση με τους μισθούς του 2009.
• Στην ΕΥΔΑΠ μόλις πριν τρεις μέρες ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ πρότειναν να υπογραφεί ΣΣΕ που θα προβλέπει τη διατήρηση των όρων των προηγούμενων ΣΣΕ πλην όσων αφαιρούν οι αντεργατικοί νόμοι. Δηλαδή, και εδώ αποδέχονται τη μείωση κατά 35% αλλά και την απελευθέρωση των απολύσεων αφού πρόσφατη Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου κατάργησε τη μονιμότητα στις ΔΕΚΟ.
• Στη ΓΕΝΟΠ οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΑΔ (ΣΥΡΙΖΑ) διαπραγματεύονται ακριβώς τα ίδια. Υπάρχει ήδη προσχέδιο ΣΣΕ που απελευθερώνει τις απολύσεις και μειώνει τους μισθούς.
• Στα ΕΛΠΕ η πλειοψηφία στη διοίκηση του Σωματείου (ΠΣΕΕΠ) δηλώνει δήθεν ανεξάρτητη αλλά σε επίπεδο Ομοσπονδίας στηρίζει ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ. Αυτή η πλειοψηφία πριν ακόμα βγουν οι σχετικοί νόμοι υπέγραψε τον Ιούλη του 2011 τριετή σύμβαση που επιβάλλει: μηδενική αύξηση για τα έτη 2011 και 2012. Αναστολή της καταβολής του χρονοεπιδόματος για τα έτη 2012 και 2013. Διαφορετικό υπολογισμό των υπερωριών που οδηγεί στη μείωση των αποδοχών. Οι νεοπροσλαμβανόμενοι θα αμείβονται το πρώτο έτος με το 60% και το δεύτερο με το 80% των ετήσιων μεικτών αποδοχών που προβλέπει η σύμβαση. Δηλαδή, μείωση κατά 40% και 20% αντίστοιχα. Παράδοση επτά ειδικοτήτων (μαγειρεία, φύλαξη, καθαριότητα, νοσηλευτές και άλλα) στους εργολάβους όπου θα επικρατούν χειρότεροι όροι εργασίας.

Απαιτείται ισχυρό ταξικό κίνημα

Την επομένη των εκλογών, όποιο και να είναι το εκλογικό αποτέλεσμα ένα πράγμα είναι σίγουρο. Μπροστά στην επίθεση που δέχεται το σύνολο των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων απαιτείται ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, ένταση των προσπαθειών για το κτίσιμο της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η διαμόρφωση των όρων για την αντεπίθεσή τους κόντρα στα μονοπώλια. Για να αποκρούσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα, να βάλουν εμπόδια και αν τα καταφέρουν να έχουν κατακτήσεις. Μόνο που δε φτάνει αυτό. Μέσα απο την ανάπτυξη της ταξικής πάλης να διαμιορφώνουν και τους όρους σύγκρουσης και ρήξης με το κεφάλαιο.
Οι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» είναι εχθροί αυτής της κατεύθυνσης. Στέκονται στην άλλη όχθη βάζοντας πλάτη στους αντεργατικούς σχεδιασμούς. Βασικός όρος για την αντεπίθεση είναι να δυναμώσει η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση που θα ξεμπροστιάζει αυτές τις δυνάμεις, θα αποδεικνύει ότι τα αιτήματα, οι θέσεις και η τακτική τους υπηρετούν ολόπλευρα τα συμφέροντα της εργοδοσίας.

Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ