ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ Διαθέτουμε πόρους εκατοντάδων δισ.

Αστρονομικά τα ποσά που λεηλατήθηκαν από τους εκπροσώπους του κεφαλαίου

Οσοι προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους της χώρας, λέγοντας ότι η αναζήτηση φιλολαϊκών λύσεων κόντρα στις επιλογές της ΕΕ θα οδηγήσει στη χρεοκοπία της χώρας και τη φτώχεια του λαού, είναι βέβαιο ότι ενδιαφέρονται μόνο να προσφέρουν άλλοθι στους εκπροσώπους του κεφαλαίου, ώστε να κλιμακώσουν τον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει ενάντια στο λαό. Οι κραυγές ότι η χώρα ζει και αναπνέει χάρη στα κεφάλαια - δάνεια που έρχονται από την ΕΕ και το ΔΝΤ αποτελούν πλήρη διαστροφή της πραγματικότητας και στόχο έχουν να παγιδεύσουν τους εργαζόμενους, να αποτρέψουν κάθε πιθανότητα ριζοσπαστικοποίησης των λαϊκών μαζών.

Στην πραγματικότητα, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Στο όνομα της χρηματοδότησης των ελλειμμάτων και χρεών που δημιουργεί η φιλομονοπωλιακή πολιτική, συνάπτονται νέα κρατικά δάνεια, τα οποία πέρα από τους άλλους επαχθείς όρους, υποθηκεύουν το μέλλον της κοινωνίας για τα επόμενα τριάντα χρόνια. Επιπλέον, προϋποθέτουν, μέσω των μνημονίων, την εφαρμογή του συνόλου των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που σχεδιάζει η πλουτοκρατία, προκειμένου να ξεπεράσει την κρίση με μέτρα προς όφελος του κεφαλαίου. Με δυο λόγια, οι περιβόητες δανειακές συμβάσεις, που έχουν υπογραφεί με την τρόικα, όχι μόνο δεν προσφέρουν κάτι προς τους εργαζόμενους της χώρας, αλλά αποτελούν συμφωνίες καταλήστευσης του κοινωνικού πλούτου, από το μεγάλο κεφάλαιο και τους ποικιλόμορφους εκπροσώπους του.
Να το ξεκαθαρίσουμε μια για πάντα: Από τα δάνεια της τρόικας που εκταμιεύονται στο όνομα της Ελλάδας, ούτε ένα ευρώ δεν προορίζεται για την κάλυψη λαϊκών αναγκών. Το μεγαλύτερο μέρος τους δεν έρχεται καν στην Ελλάδα, αφού πάει κατευθείαν στους τραπεζίτες, με τη μορφή των τοκοχρεολυσίων. Μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια σχεδιάζεται να δοθούν στους τραπεζίτες, προκειμένου να καλυφθεί η «ζημιά» που υπέστησαν από το κούρεμα του δημόσιου χρέους. Είναι ενδιαφέρον ότι το τμήμα μελετών της ΑΛΦΑ ΜΠΑΝΚ στο Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων, που δημοσιοποιήθηκε την Πέμπτη που μας πέρασε, εκτιμά ότι οι επιπτώσεις που θα υπάρξουν για τη χώρα, από την ενδεχόμενη «αθέτηση των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει», είναι πρώτον ότι δε θα δοθεί η δεύτερη δόση για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και δεύτερον θα διακοπεί οριστικά η χρηματοδότηση των τραπεζών. Αρα όποια χρηματοδότηση γίνεται μέσω των δανειακών συμβάσεων με την τρόικα είναι χρηματοδότηση των τραπεζών και κατ' επέκταση των κερδών των τραπεζιτών.
Παράλληλα, μη διαφεύγει της προσοχής το ψέμα που λένε οι απολογητές των μνημονίων, ότι με τις δανειακές συμβάσεις ρυθμίζεται το κρατικό χρέος. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική: Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 2009 το κρατικό χρέος της χώρας ήταν 298 δισ. ευρώ. Το 2010 και το 2011 πληρώσαμε στους τραπεζίτες για τόκους 30 δισ. ευρώ, ενώ όπως προβλέπεται από τον κρατικό προϋπολογισμό και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα μέχρι το 2015 οι τόκοι που θα πληρωθούν θα ξεπεράσουν τα 70 δισ. ευρώ. Στην περίοδο, δηλαδή, της κρίσης το ποσό των τόκων που πληρώσαμε έφτασε τα 100 δισ. ευρώ. Κι όμως! Το 2015 και παρά τη ...«σωτηρία της πατρίδας», που μας προσέφεραν τα μνημόνια και το «κούρεμα», το χρέος θα έχει πάει στα 400 δισ. ευρώ.

Απίστευτη ληστεία

Τώρα, σε εκείνους που σπέρνουν τον τρόμο και εκβιάζουν ότι ενδεχόμενη ρήξη με την ΕΕ θα σημάνει ότι η χώρα δεν θα έχει χρήματα για μισθούς και συντάξεις ή για την χρηματοδότηση τομέων όπως είναι η Υγεία, η Παιδεία κ.ο.κ., απαντήσεις δίνουν τα ίδια τα επίσημα στοιχεία που αποκαλύπτουν πώς μοιράστηκε ο κοινωνικός πλούτος όλα τα προηγούμενα χρόνια, την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που αποδείχθηκε ότι ήταν περίοδος αύξησης των επιχειρηματικών κερδών, απροκάλυπτης λεηλασίας του κοινωνικού πλούτου, υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, αλλά και επώασης μιας πρωτοφανούς σε βάθος και έκταση οικονομικής κρίσης του συστήματος.
Πρώτον: Τη δεκαετία που μεσολάβησε από την ένταξη της χώρας στο ευρώ, οι τοκοχρεολυτικές δόσεις που έχουμε πληρώσει στους τραπεζίτες, για ένα χρέος που συνεχώς αυξάνει, έφτασε στο αστρονομικό ποσό των 445 δισ. ευρώ. Οπως φαίνεται και στα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού, τα ελλείμματα που προκαλεί η φιλομονοπωλιακή πολιτική οδηγούν στη συνεχή διόγκωση του κρατικού δανεισμού και του χρέους.
Δεύτερον: Το ενεργητικό των επιχειρηματικών ομίλων και των τραπεζών, μέσα σε μία μόνο πενταετία, από το 2004 μέχρι και το 2009, αυξήθηκε από 388,4 δισ. ευρώ στα 947,1 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι η περιουσία που είχαν στη διάθεσή τους οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, αυτοί που τώρα πετσοκόβουν τους μισθούς και κάνουν αθρόες απολύσεις, μέσα σε πέντε χρόνια υπερδιπλασιάστηκε. Αυξήθηκε κατά 144%!!! ΠΡΟΣΟΧΗ: Σε μια χώρα όπου το ετήσιο ΑΕΠ κατόρθωσε, πριν την κρίση, να φτάσει όλο κι όλο τα 240 δισ. ευρώ, οι εκπρόσωποι της οικονομικής ολιγαρχίας αύξησαν την περιουσία τους κατά 558,7 δισ. ευρώ!!!
Τρίτον: Τη δεκαετία 2000-2009 τα επίσημα καθαρά κέρδη, που εμφάνισαν οι μεγάλες επιχειρήσεις και τράπεζες, έφτασαν στα απίθανα επίπεδα των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ!!! Καθαρά κέρδη είναι ό,τι οι μεγαλοεπιχειρηματίες βάζουν στην τσέπη. Μετά τις υποχρεώσεις των επιχειρήσεών τους. Μετά την πληρωμή των δανείων. Μετά τις επενδύσεις. Μετά τις εξαγορές άλλων επιχειρήσεων. Μετά από την αγορά κάποιας βίλας, του δεύτερου εξοχικού, του τρίτου τζιπ και την πληρωμή της τέταρτης γκουβερνάντας. Μετά την κάλυψη κάθε δαπάνης της πολυτελούς ζωής που κάνουν. Λόγος γίνεται για μία ιστορικά μοναδική πορεία κερδοφορίας, η οποία βεβαίως στηρίχθηκε στη συνεχώς διευρυνόμενη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, η οποία τώρα πρέπει να ισοπεδωθεί σε επίπεδα πείνας και απόλυτης φτώχειας, επειδή έτσι υπαγορεύουν τα δεδομένα του επιχειρηματικού ανταγωνισμού. Μόνο που ας έχουμε υπόψη μας ότι την ώρα που μια χούφτα εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας τσέπωσαν 110 δισ. ευρώ, το κονδύλι για ολόκληρη τη μισθοδοσία των εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στο Δημόσιο και την πληρωμή όλων των συντάξεων είναι μικρότερο από 20 δισ. ευρώ το χρόνο.
Τέταρτον: Στις εκατοντάδες δισεκατομμύρια που αναφέρονται παραπάνω, οφείλουμε να προσθέσουμε τα κεφάλαια που φυγαδεύουν οι ντόπιοι επιχειρηματίες στο εξωτερικό. Εκμεταλλευόμενοι το καθεστώς της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων, δεκάδες εργοδότες, με παραγωγικές μονάδες που έστησαν με κρατικές χρηματοδοτήσεις και τζάμπα επιδοτήσεις, απολύουν το προσωπικό, κλείνουν τα εργοστάσια και ...μεταφέρονται στο εξωτερικό. Τα κεφάλαια που φυγαδεύτηκαν με αυτόν τον τρόπο τα τελευταία χρόνια έχουν ήδη φτάσει τα 21,7 δισ. ευρώ!!!
Πέμπτον: Δεκάδες δισεκατομμύρια χάθηκαν όλα αυτά τα χρόνια προκειμένου να ανταποκρίνεται η χώρα στους επιθετικούς σχεδιασμούς και τα νέα δόγματα του ΝΑΤΟ. Στρατιωτικές παραγγελίες, η ανάπτυξη των Ενόπλων Δυνάμεων σύμφωνα με τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, η συμμετοχή της χώρας σε αποστολές στρατού σε χώρες που το ΝΑΤΟ κάνει πόλεμο, ισοδυναμούν με αφαίμαξη και απαξίωση μέρους του κοινωνικού πλούτου.

Ανεξάντλητες εφεδρείες

Τα κονδύλια που σπαταλά το κράτος των αστών, προκειμένου να ευνοήσει τη δράση και τα κέρδη των καπιταλιστών, δεν έχουν τελειωμό. Είναι οι φοροαπαλλαγές, είναι τα διαφόρων τύπων κίνητρα και ενισχύσεις, είναι οι εκπτώσεις στις ασφαλιστικές εισφορές, είναι οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, είναι η αιμορραγία από τις κρατικές παραγγελίες και προμήθειες, είναι η ληστεία στην οποία υπόκεινται η δημόσια υγεία από το μεγάλο κεφάλαιο, είναι ολόκληρο το σύστημα της παραπαιδείας, είναι τα δεκάδες δισεκατομμύρια που διοχετεύονται σε ξένες τράπεζες κ.ο.κ.
Βέβαια, για τους κομμουνιστές ο πλούτος της κοινωνίας και οι προοπτικές της να εξασφαλίσει την πραγματική ανάπτυξη, δε μετριέται μόνο, ούτε κυρίως με χαρτονομίσματα. Υπολογίζεται με βάση τα πραγματικά δεδομένα. Τις αντικειμενικές δυνατότητες που υπάρχουν για να αναπτύξει την παραγωγική της δραστηριότητα. Με αυτήν την έννοια πλούτος - λεφτά για μια κοινωνία και το λαό της, μαζί με το συνολικά παραγόμενο προϊόν είναι οι παραγωγικές δυνάμεις που έχει και όλη η γκάμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών που διαθέτει. Ο ορυκτός και υποθαλάσσιος πλούτος. Η ευφορία και η καλλιεργητική δυνατότητα της γης της να λύσει το επισιτιστικό πρόβλημα. Οι υποδομές, οι συσσωρευμένες εφεδρείες, τα εργοστάσια, τα μέσα παραγωγής κ.ο.κ. Είναι πρωτίστως η εργατική δύναμη εκατομμυρίων εργαζομένων, η παραγωγική εμπειρία που διαθέτουν, οι τεχνικές τους γνώσεις και η ικανότητά τους να λειτουργούν τα σύγχρονα μέσα παραγωγής, είτε μιλάμε για πολύπλοκες εργαλειομηχανές, είτε για ρομποτικά συστήματα.
Ας αφήσουν, λοιπόν, τα παραμύθια ότι η κόντρα με την ΕΕ θα οδηγήσει στην καταστροφή. Το αντίθετο μπορεί να συμβεί. Η χώρα διαθέτει τις αντικειμενικές προϋποθέσεις και τις αναγκαίες παραγωγικές της δυνάμεις, ώστε να εξασφαλίσει την ευημερία όλων των μελών της. Αρκεί να απαλλαγούμε από εκείνους τους λίγους που συστηματικά λεηλατούν τον πλούτο που παράγουν οι άλλοι, οι πολλοί.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ