Παραπλανητικά διλήμματα και νέο αστικό δίπολο

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά» - «Δεξιά ή αριστερή διαχείριση» - «Ευρωπαϊκός ή αντιευρωπαϊκός προσανατολισμός» - Εκλογές «δημοψήφισμα ευρώ ή δραχμή».

Από τις πρώτες μέρες της νέας προεκλογικής περιόδου διαμορφώθηκαν τα παραπλανητικά (ψευτο)διλήμματα με τα οποία επιχειρείται τα λαϊκά στρώματα να εγκλωβιστούν στο νέο αστικό δίπολο «κεντροδεξιά - κεντροαριστερά», το οποίο αντικαθιστά την παραδοσιακή εναλλαγή της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ, που, όπως όλα δείχνουν, εξάντλησε τις υπηρεσίες της στην αστική διαχείριση. Είναι ολοφάνερο ότι τα παραπάνω και άλλα παρεμφερή διλήμματα εξυπηρετούν την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού, που πλέον στήνεται στη νέα βάση «κεντροδεξιά - κεντροαριστερά», με πόλο αντίστοιχα τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Προφανής στόχος είναι να διασφαλίσουν ότι στην Ελλάδα θα συνεχιστεί η πολιτική του ευρωμονόδρομου, δηλαδή η πολιτική της σφαγής του λαού για χάρη της θωράκισης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Μ' αυτό το σκοπό χρησιμοποιούν προπαγανδιστικά ακόμα και την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου ως μια ανώδυνη για το κεφάλαιο διαδικασία, που σε τίποτα δεν πρόκειται να ανακουφίσει ή να βελτιώσει τη ζωή του λαού.
Αντίθετα, θα τον οδηγήσει πιο βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση, που θα συνοδεύεται τώρα και από μεγάλη απογοήτευση, αφού γρήγορα θα αποδειχτούν φρούδες οι προσδοκίες που καλλιεργεί μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της αριστεράς.
Τα παραπάνω ψευτοδιλήμματα επιχειρούν να αποκρύψουν από το λαό ότι και οι δύο νέοι πόλοι του αστικού σκηνικού, από μια ο λεγόμενος «δεξιός» ή «κεντροδεξιός» και από την άλλη ο «κεντροαριστερός» ή λεγόμενος «αριστερός», βρίσκονται στην ίδια όχθη, στην όχθη της πλουτοκρατίας και του καπιταλιστικού συστήματος.
Τόσο ο πρόεδρος της ΝΔ όσο και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να θέσουν και ενισχύσουν με κάθε τρόπο τα παραπάνω παραπλανητικά ψευτοδιλήμματα, επιδιώκοντας να στήσουν, κατά τρόπο βολικό για τα κόμματά τους και την πλουτοκρατία, το νέο δίπολο «δεξιάς - αριστεράς».

Κατασκευάζει βολικούς αντίπαλους

Πρώτος ο Α. Σαμαράς κατέστησε σαφές ότι βασικός στόχος της προεκλογικής τακτικής της ΝΔ είναι η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως βολικού εκλογικού αντιπάλου. Για το σκοπό αυτό διαστρεβλώνει τις θέσεις του, επιχειρώντας να τον εμφανίσει ως δήθεν αντιευρωπαϊκό κόμμα, αλλά και σαν εχθρό της «αγοράς» και του καπιταλισμού, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύττει πίστη στην ΕΕ και στην «υγιή επιχειρηματικότητα». Στη βάση αυτή στήνει τα ψεύτικα εκβιαστικά διλήμματα, που υπηρετούν την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού, με πυλώνες τη «φιλοευρωπαϊκή κεντροδεξιά και την αντιευρωπαϊκή αριστερά».
Σε αυτό το πλαίσιο έσπευσε να δώσει στις εκλογές δημοψηφισματικό χαρακτήρα ανάμεσα στο «ευρώ και δραχμή», επιχειρώντας ακριβώς να αποκρύψει από το λαό ότι δίχως ριζική πολιτική αλλαγή, δίχως ρήξη και ανατροπή με την πολιτική και οικονομική εξουσία των μονοπωλίων, θα είναι μονίμως χρεοκοπημένος και θα βουλιάζει ολοένα και πιο βαθιά στη φτώχεια και εξαθλίωση.
«Η μάχη που αρχίζει από μεθαύριο αφορά το αν η Ελλάδα θα παραμείνει μέσα στην Ευρώπη ή αν η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να βγει από την Ευρώπη, χάνοντας πολλά και ρισκάροντας ακόμα περισσότερα», τόνισε μιλώντας την Πέμπτη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, ενώ κινδυνολογώντας ασύστολα συμπλήρωσε ότι «η Ελλάδα θα ζούσε ολοκληρωτική καταστροφή - αυτός είναι ο εφιάλτης που μας φέρνουν όσοι μιλάνε για μονομερή καταγγελία της σύμβασης».
Στη βάση αυτή οικοδομεί τα βολικά για το κόμμα του και την πλουτοκρατία εκλογικά μέτωπα: «Το δίλημμα (σ.σ. στις εκλογές) θα είναι καθαρό: Ανάμεσα στο αντι-ευρωπαϊκό μέτωπο της Αριστεράς, που βγάζει την Ελλάδα από την Ευρώπη, τη θέλει ξέφραγο αμπέλι στους λαθρομετανάστες και της επιφυλάσσει μοίρα διεθνούς απομόνωσης. Κι από την άλλη πλευρά, το μεγάλο ευρωπαϊκό μέτωπο, που θέλει την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη, αλλά και παλεύει για μιαν Ευρώπη της Ανάπτυξης, με ισχυρές συμμαχίες και με μεγάλες πρωτοβουλίες προάσπισης των εθνικών συμφερόντων».
Κατασκευάζοντας έναν εικονικό αντίπαλο κατά πώς βολεύει τα σχέδια της πλουτοκρατίας για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, ο Α. Σαμαράς καταλόγισε στον ΣΥΡΙΖΑ ότι «επιδιώκει να τα "σπάσουμε" με τους εταίρους μα και να βγούμε από το ευρώ και την Ευρώπη», αλλά και ότι πρόκειται για «ομοσπονδία από συνιστώσες αριστερών ομάδων, που ξεκινάνε από τη νεκρανάσταση του σφυροδρέπανου και φτάνουν μέχρι την αναρχία» (!).

Ο «καλύτερος» διαχειριστής

Συντονισμένος απόλυτα, ο Α. Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι η μάχη δίνεται στο έδαφος της ΕΕ και του ευρωμονοδρόμου, διεκδικώντας μάλιστα ρόλο εγγυητή αυτής της «ευρωπαϊκής πορείας». «Εμείς θα θέλαμε να επαναλάβουμε, για ακόμα μια φορά, το αποδεδειγμένο και γι' αυτό πλέον αυτονόητο: Η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη δεν κινδυνεύει από την αντίσταση του λαού μας στην κοινωνική λεηλασία ούτε φυσικά από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ» (!), διαβεβαίωσε μιλώντας την ίδια μέρα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του δικού του κόμματος, στέλνοντας έτσι (ένα ακόμα) σαφές μήνυμα και διαπιστευτήρια στην πλουτοκρατία και την τρόικα.
Το πλέον επικίνδυνο όμως από την παραπάνω τοποθέτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι διακηρύσσει προκλητικά ότι η «αντίσταση του λαού» δεν πρέπει να θέσει σε κίνδυνο «τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη» (!), ομολογώντας στην πραγματικότητα ότι στοχεύει στην άμβλυνση των ριζοσπαστικών διαθέσεων, τον αφοπλισμό και την ήττα του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Εχοντας ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους και με κάθε μέσο (επιστολή στην τρόικα, τοποθετήσεις στις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών κ.α.) ότι ο ευρωμονόδρομος δεν αμφισβητείται στο ελάχιστο από μια αριστερή κυβέρνηση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να αντιπαρατεθεί με τις ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στη βάση του ποιος είναι ο καλύτερος επαναδιαπραγματευτής του μνημονίου. Στην πραγματικότητα, ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής της καπιταλιστικής κρίσης.
«Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος, έχουν προσωπικά και πολιτικά δεσμευτεί στο μνημόνιο γι' αυτό και δεν είναι ικανοί, δεν έχουν τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν τη δυναμική αλλαγής στην Ευρώπη», τόνισε στην ίδια ομιλία του, εννοώντας σαφώς ότι αυτός είναι πιο κατάλληλος για τη «δουλειά» της επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, γεγονός που έχει διακρίνει έγκαιρα και η ηγεσία του ΣΕΒ, όταν ζητούσε τη συμμετοχή του αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ σε μια «κυβέρνηση εθνικής ενότητας».
Διεκδικώντας τον ίδιο ρόλο, ο πρόεδρος της ΝΔ αμφισβήτησε τις διαπραγματευτικές ικανότητες του Α. Τσίπρα, δείχνοντας πως ο καυγάς γίνεται για το πάπλωμα της διαχείρισης. «Εμείς έχουμε την γνώση και την ικανότητα να αλλάξουμε με ρεαλιστικό τρόπο το μνημόνιο, είμαστε εκείνοι που μπορούμε να λειτουργήσουμε με ρεαλιστικό τρόπο αντιμνημονιακά», αποφάνθηκε ο Α. Σαμαράς, που δε δίστασε μάλιστα να διακηρύξει ξεδιάντροπα ότι «κανείς δεν συμφωνεί με το μνημόνιο» (!) και να επικαλεστεί ότι «εγώ πρώτος είχα προβλέψει, ένα προς ένα, τα δεινά που θα φέρει το μνημόνιο και έγιναν ακριβώς όπως είχα προειδοποιήσει» (!).

Αναπαλαίωση και μπαλαντέρ

Τα κάλπικα διλήμματα και οι ψευτοκαυγάδες που παραπλανούν, προετοιμάζουν το νέο σκηνικό και τους δύο πόλους του αστικού συστήματος. Διακριτό ρόλο διεκδικεί και το ΠΑΣΟΚ, με τον Ευ. Βενιζέλο να προεξοφλεί τη συμμετοχή του κόμματός του σε μια «κυβέρνηση της υπεύθυνης κεντροαριστεράς, μια κυβέρνηση με κορμό την υπεύθυνη κεντροαριστερά», αλλά την ίδια ώρα, όπως απέδειξε και μετεκλογικά, κρατάει ορθάνοιχτη την πόρτα για συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, ενδεχόμενα και άλλους πρόθυμους, αν αυτό εξυπηρετεί το σύστημα.
Στη βάση αυτή, στηρίζει την προεκλογική τακτική του σε παραπλανητικά διλήμματα και ψευδεπίγραφα μέτωπα. «Το ΠΑΣΟΚ ανοίγει μέτωπο με τη δεξιά, με όλες τις εκδοχές της ακροδεξιάς και με το λαϊκισμό και την ανευθυνότητα που εμφανίζεται ως αριστερά», τόνισε, θέλοντας να κρύψει ότι με τη ΝΔ έχει ήδη συγκυβερνήσει, ενώ μετεκλογικά πρότεινε στήριξη στο ΣΥΡΙΖΑ, για να κυβερνήσει με το πρόγραμμά του.
Το ΠΑΣΟΚ, μετά τη βαριά εκλογική ήττα, βρίσκεται σε φάση αναπαλαίωσης και γι' αυτό προσπαθεί να σταθεί διακριτά τάχα απέναντι στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ υπηρετούν την ίδια στρατηγική. Το βέβαιο είναι ότι δεν έχει παραιτηθεί από το να ανακτήσει ρόλο στη σοσιαλδημοκρατία και συνολικά στη διαχείριση του αστικού συστήματος, ανεξάρτητα αν θα έχει τη σημερινή μορφή ή κάποια άλλη.
Σε ό,τι αφορά τέλος τη ΔΗΜΑΡ, μιλώντας την Παρασκευή στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, εστίασε «στον υπεύθυνο τρόπο με τον οποίο ενεργήσαμε ως κόμμα τις κρίσιμες αυτές ημέρες» και εξήγησε ότι το γεγονός πως δεν προχώρησε με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε συγκυβέρνηση «δεν οφείλεται σε ευθυνοφοβία, κάθε άλλο, και αυτό θα αποδειχθεί πολύ γρήγορα», αλλά «στην εκτίμησή μας ότι αυτή η κυβέρνηση (...) δεν θα μπορούσε να σταθεί, σύντομα θα κατέρρεε, ενώ θα άφηνε παράλληλα χώρο για ανέξοδη και ανεύθυνη δημαγωγία».
Ο ίδιος διαβεβαίωσε ότι «σε ό,τι μας αφορά δεν θα επιτρέψουμε να μπει η χώρα σε περιπέτειες με τρίτες κατά σειρά εκλογές», δηλαδή ότι αυτή τη φορά, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, θα συνεργαστεί με κάποια από τα άλλα κόμματα, βάζοντας πάνω απ' όλα το γενικό συμφέρον της αστικής τάξης, απέναντι στο οποίο η ΔΗΜΑΡ ζητάει να αναβαθμίσει το ρόλο της.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αποδυναμώθηκαν σημαντικά στις προηγούμενες εκλογές και πρέπει να συρρικνωθούν ακόμα περισσότερο. Δεν αλλάζουν όση μεταμφίεση και αν κάνουν. Ο λαός δεν πρέπει να εμπιστευτεί ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ, που παραπλανά με δήθεν εύκολες και φιλολαϊκές λύσεις στο πλαίσιο της μονόδρομου της ΕΕ και του καπιταλισμού. Λύση δεν είναι η ΔΗΜΑΡ και ο Καμμένος, μπαλαντέρ σε κεντροαριστερές και κεντροδεξιές αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Τώρα είναι η ώρα ο λαός να δώσει δύναμη στο ΚΚΕ, αλλάζοντας την ψήφο του. Για να δυναμώσουν οι εργατικοί λαϊκοί αγώνες, στην προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης, για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ