ΟΙΝΟΠΟΙΙΑ - ΖΥΘΟΠΟΙΙΑ - ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ Σημαντική παρακαταθήκη η υπογραφή της νέας Σύμβασης

Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις του κλάδου είχαν σαν αποτέλεσμα την υπογραφή Σύμβασης σε ζυθοποιία - οινοποιία - αναψυκτικά (φωτ. από παλιότερη απεργιακή κινητοποίηση)

Η υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στον κλάδο ποτοποιίας, ζυθοποιίας, αναψυκτικών, νερού, αποτελεί σημαντική επιτυχία, αλλά και ταυτόχρονα παρακαταθήκη για το σύνολο της εργατικής τάξης, αφού δείχνει πως μέσα από την οργάνωση και πάλη σε γραμμή σύγκρουσης με τα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας οι εργαζόμενοι μπορούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και να βάλουν εμπόδια στην επίθεση της μεγαλοεργοδοσίας που επιχειρεί να σαρώσει τα πάντα.

Συγκεκριμένα, προχτές Δευτέρα, η Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και κάτω από την πίεση της χτεσινής και σημερινής 48ωρης απεργίας, υπέγραψε με τους εργοδότες του κλάδου νέα Συλλογική Σύμβαση, χωρίς καμιά μείωση μισθών κι επιδομάτων για ένα χρόνο, ενώ με τη σύμβαση αυτή θα αμείβονται όλοι οι εργαζόμενοι, μαζί και οι νεοπροσλαμβανόμενοι, ανεξάρτητα από την ηλικία. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι καταργείται στην πράξη ο νόμος - έκτρωμα για προσλήψεις νέων εργαζομένων (μέχρι 25 ετών) με 511 ευρώ μεικτά.
Τι σημαίνει, όμως, η υπογραφή αυτής της σύμβασης για τους εργαζόμενους του κλάδου; Οτι:

• Ο νεοπροσλαμβανόμενος εργάτης του κλάδου ξεκινά από μεροκάματο 37,87 ευρώ και μαζί με τις τριετίες και τα επιδόματα φτάνει μέχρι 58,70 ευρώ.
• Αντίστοιχα για τους χειριστές μηχανής ξεκινά από 38,42 ευρώ και φτάνει μέχρι 59,55 ευρώ, για τους βοηθούς ποτοποιών, ζυθοποιών κ.λπ., το μεροκάματο ξεκινά από 38,13 ευρώ και φτάνει μέχρι 59,10 ευρώ, ενώ για τους ποτοποιούς, οινοποιούς κ.λπ., ξεκινάει από 38,42 ευρώ και φτάνει μέχρι 59,55 ευρώ.
• Αντίστοιχα, δεν καταργείται κανένα επίδομα. Τέτοια επιδόματα είναι οι τριετίες, γάμου και παιδιών, πτυχίων ΑΕΙ - ΤΕΙ, πολυετίας στον ίδιο εργοδότη κ.λπ.

Με αυτόν τον τρόπο, και μετά την υπογραφή της Σύμβασης, οι εργαζόμενοι κατοχύρωσαν το μεγάλο όπλο της συλλογικής διαπραγμάτευσης, η οποία κινδύνευε άμεσα με δεδομένο ότι όλο το προηγούμενο διάστημα ψηφίστηκαν νόμοι και ρυθμίσεις ενάντια στις Συλλογικές Συμβάσεις, που οδηγούσαν σε ατομικές Συμβάσεις Εργασίας. Δηλαδή, να πηγαίνει ο κάθε εργαζόμενος και να «διαπραγματεύεται» τη συντριβή του μισθού του, που ως κατώτατο όριο θα είχε πλέον την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Ετσι, από 37,87 ευρώ μεροκάματο που παίρνει ο νεοπροσλαμβανόμενος του κλάδου με την κλαδική σύμβαση, μπορεί να έφτανε μέχρι και τα 26,18 ευρώ, δηλαδή μείωση 30,9%! Ενώ στην περίπτωση που ο νεοπροσλαμβανόμενος θα ήταν κάτω των 25 ετών, τότε το μεροκάματο θα πήγαινε ακόμη παρακάτω στα 21,99 ευρώ, δηλαδή 41,9% μείωση μισθού.
«Η υπογραφή της κλαδικής σύμβασης», δηλώνει στο «Ρ» ο Μανώλης Καραντούσας, γραμματέας της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, «είναι μια σημαντική νίκη των εργαζομένων του κλάδου. Η Ομοσπονδία μας από το 2009 και από την πρώτη στιγμή κάλεσε σε ετοιμότητα και επαγρύπνηση όλους τους εργαζόμενους του κλάδου.
Αποφάσισε και πραγματοποίησε κινητοποιήσεις για την υπογραφή των συμβάσεων και επιβεβαιώθηκε για το κάλεσμα αγώνα, ρήξης, σύγκρουσης με τα πολυεθνικά μονοπώλια του κλάδου, η οποία ανοίγει το δρόμο και για τις υπόλοιπες συμβάσεις του γάλακτος, των τροφίμων και της τυροκόμισης, αλλά και γενικότερα δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι και σε άλλους κλάδους, κόντρα στη λογική του συμβιβασμού και της υποταγής, κι ενώ ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ, την ίδια περίοδο υπογράφουν μειώσεις μισθών και αφαίρεση δικαιωμάτων. Να η αξία του αγώνα στο κούφιο επιχείρημα ότι δε γίνεται τίποτα. Συνεχίζουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για την υπογραφή και των υπόλοιπων συμβάσεων».

    

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τις Συλλογικές Συμβάσεις και τη μετενέργεια

Ο ΣΥΡΙΖΑ, στα πλαίσια συνειδητής παραπλάνησης και καλλιέργειας αυταπατών προς το λαό, πρόβαλε πέντε σημεία απαραίτητης σύγκλισης για το σχηματισμό κυβέρνησης. Ενα από αυτά είναι: «Κατάργηση νόμων που καταλύουν στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, όπως ο νόμος που ορίζει ότι λήγει η μετενέργεια στις 15 Μαΐου και καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις».

Προβάλλεται ένα περιορισμένο θέμα, όπως αυτό της μετενέργειας*, ως μείζον και αποκρύπτεται επιμελώς ότι η ΕΕ, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ορκίζεται πίστη και αφοσίωση, έχει ένα ολόκληρο πλέγμα νόμων και κατευθύνσεων όπου προωθεί την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας ως βασική προϋπόθεση για την ανταγωνιστικότητα. Η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας σημαίνει πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων άρα και την κατάργηση των ΣΣΕ, την καθιέρωση των ατομικών συμβάσεων εργασίας. Δεν υπάρχει απόφαση Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, ευρωενωσιακές συνθήκες (Μάαστριχτ, «Λευκή Βίβλος», στρατηγική της Λισαβόνας, στρατηγική «Ευρώπη 2020») που να μην προβάλλει ως στόχο για την ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων επιχειρήσεων τη μείωση των αμοιβών, την επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων. Αυτών των κατευθύνσεων, αυτής της γραμμής ήταν και είναι απόρροια τα μνημόνια Ι και ΙΙ και όλοι οι εφαρμοστικοί νόμοι που ψηφίστηκαν τα τελευταία δύο χρόνια, οι οποίοι έχουν ήδη τορπιλίσει τις ΣΣΕ. Ορισμένα παραδείγματα: Το Δεκέμβρη του 2010 στο Β' κεφάλαιο του νόμου 3899 (νόμος Κατσέλη) ορίζεται ότι υπερισχύουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των κλαδικών, ακόμα και αν προβλέπουν μειωμένους μισθούς σε σχέση με τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας. Επίσης, άλλαξε το πλαίσιο λειτουργίας του ΟΜΕΔ κατά τέτοιο τρόπο ώστε να καθίσταται σχεδόν αδύνατη η επικύρωση οποιασδήποτε αύξησης. Επιπλέον, τον Οκτώβρη του 2011 με το νόμο 4024 και συγκεκριμένα το άρθρο 37 διευκολύνθηκε η δημιουργία των Ενώσεων Προσώπων, που στην ολότητά τους αποτελούν όργανα επιβολής σχεδίων της πλουτοκρατίας παρακάμπτοντας τα σωματεία. Το χειρότερο, όμως, όλων είναι ότι καταργείται η υποχρεωτική επέκταση - εφαρμογή των ΣΣΕ για όλους τους εργαζόμενους και επιχειρήσεις. Αυτό σημαίνει ότι όσοι εργοδότες δεν είναι μέλη των ενώσεών τους δεν είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόσουν τη ΣΣΕ. Επίσης, όσοι εργαζόμενοι δεν είναι μέλη των συνδικάτων τους δε συμπεριλαμβάνονται, μετά την κατάργηση της υποχρεωτικής επέκτασης, στο πεδίο ισχύος των ΣΣΕ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει γαργάρα τη στρατηγική της ΕΕ, επιδίδεται σε ένα εμπόριο ελπίδας προς τους εργαζόμενους, αφού αποκρύπτει ότι η διατήρηση και η υπογραφή ικανοποιητικών ΣΣΕ είναι πάνω από όλα θέμα συσχετισμού δύναμης, οργάνωσης των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς. Απτό παράδειγμα αποτελεί ότι και πριν τα μνημόνια, όπου η συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων είναι ελάχιστη, όπου στις συνδικαλιστικές ομοσπονδίες κυριαρχούν οι εργατοπατέρες πολλές συμβάσεις δεν εφαρμόζονται, η ανασφάλιστη εργασία οργιάζει κ.λπ. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί ο χώρος του εμπορίου, όπου οι μισθοί για μεγάλη μερίδα των εργαζομένων είναι απελπιστικά χαμηλοί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σπέρνει αυταπάτες για γρήγορες και εύκολες λύσεις υπέρ των εργαζομένων χωρίς πολιτική σύγκρουσης με τα μονοπώλια, με την κατάργηση ορισμένων παρωνυχίδων του αντεργατικού οπλοστασίου, όπως η μείωση του χρόνου της μετενέργειας, αφήνοντας τα καπιταλιστικά κέρδη στο απυρόβλητο αφού αυτά αποτελούν την αιτία που τσακίζονται μισθοί και δικαιώματα.

* Μετενέργεια σημαίνει ότι μετά τη λήξη ή την καταγγελία μιας ΣΣΕ εφόσον δεν έχει υπογραφεί καινούρια για 3 μήνες (πριν το μνημόνιο ΙΙ 6 μήνες) οι όροι της σύμβασης που έληξε ή καταγγέλθηκε ισχύουν για τους ήδη εργαζόμενους και για τους νεοπροσλαμβανόμενους. Μετά την πάροδο των 3 μηνών και εφόσον δεν έχει υπογραφεί νέα σύμβαση, για τους ήδη εργαζόμενους οι όροι της κλαδικής σύμβασης εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι να υπογραφτεί νέα σύμβαση. Για τις νέες προσλήψεις οι όροι έχουν σαν κατώτερο όριο την ΕΓΣΣΕ και όχι την κλαδική σύμβαση. Η 15η Μαΐου του 2012 θεωρείται χρονικό ορόσημο επειδή μετά, όσες συμβάσεις έχουν λήξει και έχει παρέλθει το τρίμηνο βάσει της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου και εφόσον δεν έχει συναφθεί νέα σύμβαση οι επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα να διαμορφώσουν τις αμοιβές με βάση τον βασικό κλαδικό μισθό, το επίδομα ωρίμανσης, το επίδομα τέκνου και επικινδύνου εργασίας (από πολλούς εργατολόγους υπάρχει εκτίμηση ότι η διαδικασία δεν έχει νομική βάση).
Οι εργαζόμενοι συσπειρωμένοι στα σωματεία τους πρέπει να ορθώσουν ανάστημα και να μην αποδεχτούν μειώσεις στις αμοιβές τους (νομότυπες και μη) με οποιονδήποτε τρόπο, να βάλουν φρένο στους εκβιασμούς και στις απειλές της εργοδοσίας με όρους ταξικής αναμέτρησης γιατί το βαρέλι δεν έχει πάτο. Αυτός ο δρόμος της σύγκρουσης συμβάλλει σε εξελίξεις προς όφελος του λαού και όχι οι λογικές του «ευρωμονόδρομου» και του ταξικού συμβιβασμού που σερβίρει πλουσιοπάροχα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Του
Κώστα ΖΙΩΓΑ*
*Ο Κώστας Ζιώγας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μέλος του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική Συνδικαλιστική Δουλειά