ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2012 Σηματοδοτεί το νέο κύκλο κλιμάκωσης της βάρβαρης πολιτικής

Αποσπάσματα από την τοποθέτηση του Νίκου Καραθανασόπουλου στη Βουλή κατά τη συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό

Ολοκληρώνεται το βράδυ της Τρίτης στη Βουλή η συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2012. Ο «Ρ» δημοσιεύει αποσπάσματα από την ομιλία του Γενικού Εισηγητή του ΚΚΕ Νίκου Καραθανασόπουλου, ο οποίος τόνισε:«Η κυβέρνηση της συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και του κόμματος του Καρατζαφέρη κατέθεσε τον Κρατικό Προϋπολογισμό (ΚΠ) για το 2012. Αυτός αποτυπώνει τα μέτρα του Προγράμματος Οικονομικής Στήριξης, δηλαδή του μνημονίου και πιο συγκεκριμένα της πέμπτης αναθεώρησής του, συμπεριλαμβάνει και εξειδικεύει τα μέτρα και τους στόχους του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής και βεβαίως λαμβάνει υπ' όψιν του τη νέα δανειακή σύμβαση και τα μέτρα που απορρέουν από αυτήν στη βάση της απόφασης της 26ης Οκτώβρη.
Πρόκειται για έναν ταξικό προϋπολογισμό, που σε συνθήκες βαθέματος της καπιταλιστικής κρίσης, σηματοδοτεί το νέο κύκλο κλιμάκωσης της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής.
Η υλοποίησή του θα έχει ως αποτέλεσμα τη διεύρυνση των συνθηκών απόλυτης εξαθλίωσης ευρύτερων τμημάτων της εργατικής τάξης και του λαού, βάζει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της επιβίωσης της λαϊκής οικογένειας.
Θυσιάζεται το βιοτικό επίπεδο του λαού στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της θωράκισης της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Είναι ένας προϋπολογισμός που αποκαλύπτει την κοροϊδία της αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης της ΝΔ και τη συνενοχή του ΛΑ.Ο.Σ.Τα μέτρα που περιλαμβάνει δεν αποτελούν «κεραυνό εν αιθρία», ούτε βεβαίως καθορίστηκαν από τις αποκλίσεις της εκτέλεσης του προϋπολογισμού του 2011. Αποτυπώνουν την επιδείνωση και επέκταση της κρίσης, τα αδιέξοδα της αστικής πολιτικής διαχείρισης της κρίσης.
Στοχεύει στην εξυπηρέτηση συνδυαστικά των δύο απαραίτητων και πρωταρχικών στόχων που υπηρετούν τις βασικές ανάγκες της πλουτοκρατίας, της αστικής τάξης.
Ο πρώτος: Τα βάρη της διαχείρισης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους να τα πληρώσει η λαϊκή οικογένεια, η οποία δεν ευθύνεται για τη διαμόρφωσή του. Το δημόσιο χρέος αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της πολύμορφης στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, των τεράστιων δαπανών εξυπηρέτησης των ιμπεριαλιστικών ΝΑΤΟικών σχεδιασμών, αποτυπώνει τις συνέπειες από την ενσωμάτωση της ελληνικής οικονομίας στην ΕΕ, η δε διόγκωσή του αποτελεί το αποτέλεσμα της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης.
Ο δεύτερος: Στη διαμόρφωση μέσα από την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, ενός ακόμη πιο ευνοϊκού περιβάλλοντος για τη δράση των επιχειρηματικών ομίλων μέσα από την περαιτέρω απαξίωση των εργατικής δύναμης και την επέκταση της δράσης του σε νέους τομείς, εμπορευματοποιώντας ακόμα περισσότερο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, η απόσπαση από τους άμεσους παραγωγούς και ιδιοποίηση από τους καπιταλιστές ενός όλο και μεγαλύτερου τμήματος του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου αποτελεί τη μοναδική πηγή ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης οδηγεί στη σχετική αλλά και απόλυτη εξαθλίωση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Ο Κρατικός Προϋπολογισμός και το δημόσιο χρέος αξιοποιούνται ιστορικά ως εργαλεία επιτάχυνσης της καπιταλιστικής συσσώρευσης και συγκεντροποίησης, ως εργαλεία ενίσχυσης της κερδοφορίας των μονοπωλίων.Ο βασικός ρόλος του Κρατικού Προϋπολογισμού είναι η αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων μέσω της φορολογίας για τη χρηματοδότηση των αναγκών του κεφαλαίου και της λειτουργίας του καπιταλιστικού κράτους. Αυτός ο ρόλος δεν αναιρείται από ελάχιστες επιλεκτικές «παροχές», οι οποίες όλο και περιορίζονται.
Η αναδιανομή, μέσω του Κρατικού Προϋπολογισμού, του λαϊκού εισοδήματος προς όφελος του κεφαλαίου γίνεται και στα δύο σκέλη του, τόσο στα έσοδα όσο και στις δαπάνες.

Τα έσοδα

Ο Κρατικός Προϋπολογισμός διαμορφώνει συνθήκες πραγματικής φοροεπιδρομής ενάντια στα λαϊκά εισοδήματα.
Σε συνθήκες κορύφωσης της καπιταλιστικής κρίσης, συρρίκνωσης του λαϊκού εισοδήματος και αλματώδους αύξησης της ανεργίας, αυτός προβλέπει ότι τα φορολογικά έσοδα για το 2012 θα αυξηθούν κατά 3,6 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2011, δηλ. κατά 7,1%.
Τα έσοδα από την άμεση φορολογία των φυσικών προσώπων προϋπολογίζει ότι θα ανέλθουν στα 10,7 δισ. παρουσιάζοντας μια πρωτόγνωρη αύξηση σε σχέση με το 2011 κατά 2,5 δισ. ευρώ, δηλαδή κατά 29,1%. Αυτά εκτιμάται ότι θα προέλθουν από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου στα 5.000 ευρώ και την κατάργηση των φοροαπαλλαγών στο εισόδημα. Ουσιαστικά το σύνολο των επιπλέον φόρων θα κληθούν να το καταβάλουν τα λαϊκά νοικοκυριά με εισόδημα μέχρι 25.000 ευρώ, οι τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες.

Τρομακτική αύξηση κατά 217,6% σε σχέση με το 2011 προβλέπεται ότι θα παρουσιάσουν τα έσοδα από τη φορολογία στην ακίνητη περιουσία. Η αύξηση αυτή προβλέπεται ότι θα προκύψει από την πλήρη απόδοση του χαρατσιού μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, το οποίο εκτιμάται ότι θα οδηγήσει σε έσοδα ύψους 2,9 δισ. ευρώ.Τα δε έσοδα από τους αντιλαϊκούς έμμεσους φόρους προϋπολογίζεται ότι θα ανέλθουν στα 29,1 δισ. ευρώ, στα ίδια επίπεδα με το 2011. Από αυτούς, αύξηση παρουσιάζουν τα έσοδα από την αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης και από τα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων.
Την ώρα που, από τη μια μεριά, η κυβέρνηση οργανώνει τη βάρβαρη φοροεπιδρομή στο λαϊκό εισόδημα, από την άλλη δρομολογεί μια νέα, ακόμα πιο εκτεταμένη φοροαπαλλαγή για το μεγάλο κεφάλαιο. Τα έσοδα από την άμεση φορολογία των νομικών προσώπων προβλέπεται ότι το 2012 θα μειωθούν κατά 22,0%, εξαιτίας της μείωσης των φορολογικών συντελεστών για τα κέρδη από το 24% στο 20%. Ουσιαστικά, δηλαδή, η όποια συνεισφορά των επιχειρήσεων στα φορολογικά έσοδα περιορίζεται στο ...ιλιγγιώδες ποσοστό του 3,9% του συνόλου των φορολογικών εσόδων.
Ενώ μηδενικά έσοδα προβλέπονται για το 2012 από το «ανελέητο» κυνήγι είσπραξης των ληξιπρόθεσμων οφειλών, το ύψος των οποίων προσεγγίζει τα 44 δισ. ευρώ, ενώ αντίστοιχο προβλέπεται και το αποτέλεσμα από την πάταξη της φοροδιαφυγής, στο όνομα της οποίας κάθε φορά εξαπολύονται νέες φοροεπιδρομές στο λαϊκό εισόδημα.
Τη βαρβαρότητα αυτής της κατάστασης δεν μπορεί να αναιρέσει η προπαγανδιστικού χαρακτήρα εκστρατεία ενάντια στους μεγαλο-οφειλέτες και η αυστηροποίηση ελέγχων. Από τα 1,3 δισ. ευρώ πρόστιμο που επιβλήθηκαν το 2010 εισπράχτηκαν μόνο τα 29,1 εκατ. ευρώ, δηλ. ποσοστό 2,3%.

Οι δαπάνες

Οι συνολικές δαπάνες για τους μισθούς και τις συντάξεις του Κρατικού Προϋπολογισμού προβλέπεται ότι θα μειωθούν κατά 5,6% σε σχέση με το 2011. Με βάση τους υπολογισμούς του γενικού λογιστηρίου του κράτους εκτιμάνε ότι από την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου - φτωχολογίου θα εξοικονομήσουν περίπου 2 δισ. ευρώ, ενώ από τις νέες μειώσεις στις κύριες και επικουρικές συντάξεις προβλέπεται να εξοικονομήσουν 1,2 δισ. ευρώ και άλλα περίπου 300 εκατ. ευρώ από τις μειώσεις στο εφάπαξ.
Η χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων μειώνεται κατά 1,5 δισ. ευρώ ή 9,1%. Για το ΙΚΑ, η μείωση αυτή ανέρχεται στο 41,6% και για τον ΟΓΑ στο 23,5%. Τη μείωση αυτή πρέπει να τη δούμε μέσα στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης και των επιπτώσεών της συνολικά στα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων, εξαιτίας της αύξησης της ανεργίας, της επέκτασης των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της μείωσης μισθών και την έντασης της εισφοροδιαφυγής.
Η εξέλιξη αυτή θα είναι τραγική για τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων. Κάθε θέση εργασίας που χάνεται «στοιχίζει» στα ταμεία 5.000 ευρώ το χρόνο. Μια γενικευμένη μείωση των μισθών οδηγεί σε απώλειες ύψους 500 εκατ. ευρώ το χρόνο για τα Ταμεία. Η εισφοροδιαφυγή μόνο για το ΙΚΑ ξεπερνάει τα 3,5 δισ. ευρώ ετησίως. Αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει είτε σε παύση πληρωμών των συντάξεων είτε σε δραστική μείωση των συντάξεων και των παροχών.
Αξίζει, επίσης, να σημειώσουμε τη μείωση της δαπάνης για το ΕΚΑΣ κατά 20% με σοβαρές επιπτώσεις για τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Ενώ η χρηματοδότηση προς τον ΟΑΕΔ, παρά την αύξηση της ανεργίας, μειώνεται κατά 250 εκατ. ευρώ, κατάσταση του οδηγεί είτε στη μείωση του αριθμού των δικαιούχων είτε σε μείωση του επιδόματος ανεργίας.
Οι συνολικές δαπάνες για την Υγεία και Πρόνοια προβλέπονται μειωμένες κατά 6,5% σε σχέση με αυτές του 2011. Αποτέλεσμα της μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης είναι η προσαρμογή των δημόσιων μονάδων Υγείας - Πρόνοιας στην επιχειρηματική δράση, η ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται σ' αυτούς τους τομείς και η αύξηση των δαπανών που θα κληθούν να καταβάλουν τα λαϊκά στρώματα.
Οι δαπάνες για την Παιδεία εκτιμάται ότι θα μειωθούν κατά 2,9%. Ομως, το ποσοστό αυτό της μείωσης αυξάνεται δραματικά όταν αφορά τη μείωση που παρουσιάζουν τα κονδύλια για τις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων, των ΑΕΙ, των ΤΕΙ και των ερευνητικών κέντρων. Για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, η μείωση αυτή ανέρχεται στο 83,3% σε σχέση με πέρσι, ενώ αυτή για τη δευτεροβάθμια είναι της τάξης του 57,8% με σοβαρότατες επιπτώσεις στα εισοδήματα της λαϊκής οικογένειας. Από την άλλη όμως μεριά, αυξάνονται οι δαπάνες που σχετίζονται με την άμεση προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και κυρίως με τις ανάγκες του κεφαλαίου για φθηνή και αναλώσιμη εργατική δύναμη, όπως για παράδειγμα οι δαπάνες για τη Γενική Γραμματεία Διά Βίου Μάθησης, οι οποίες αυξάνονται κατά 40%.
Επιβεβαιώνονται και με τον Κρατικό Προϋπολογισμό οι εκτιμήσεις για το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό της αντιδραστικής μεταρρύθμισης για το λαό του «Καλλικράτη». Η χρηματοδότηση της τοπικής και περιφερειακής διοίκησης προβλέπεται ότι θα μειωθεί κατά περίπου 2 δισ. ευρώ. Για τους δήμους, η μείωση προβλέπεται ότι θα ανέλθει στο 34%, ενώ για τις περιφέρειες αυτή θα φτάσει στο 37%.
Από τους ενοποιημένους προϋπολογισμούς των Δήμων και των Περιφερειών, από το σύνολο δηλαδή των εσόδων και εξόδων τους, προβλέπεται ένα έλλειμμα ύψους 2,7 δισ. ευρώ, το οποίο θα μετακυλιστεί στο λαό μέσα από τα ανταποδοτικά τέλη, τους φόρους και τα πρόστιμα. Αυτή η συνειδητή επιλογή οδηγεί σε περαιτέρω εμπορευματοποίηση των παρεχόμενων υπηρεσιών, στην υπολειτουργία τομέων ή στην παράδοσή τους σε επιχειρηματικούς ομίλους.
Ανάλογη εικόνα παρουσιάζουν και οι δαπάνες για πολιτισμό και αθλητισμό και την όποια χρηματοδότηση να κατευθύνεται στην υλοποίηση ευρωενωσιακών προγραμμάτων και στη στήριξη των διάφορων ΜΚΟ και του λεγόμενου εθελοντισμού.
Ενώ ιδιαίτερα αποκαλυπτική για το χαρακτήρα της περιστολής των δαπανών είναι η πορεία εξέλιξης της διάρθρωσης των εξόδων των ΔΕΚΟ την τριετία 2010 - 2012, όπως αυτή προκύπτει από το διάγραμμα 5.4, τα έξοδα για τη μισθοδοσία παρουσιάζουν μείωση κατά 52%, ενώ αυτά που αφορούν λοιπές δαπάνες παρουσιάζουν μείωση κατά 14%.
Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) εξυπηρετεί την υλοποίηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, την ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων και της επιχειρηματικής δράσης. Το 78% των δαπανών του ΠΔΕ κατευθύνεται στην εξυπηρέτηση του ΕΣΠΑ, ενώ το υπόλοιπο τμήμα του αφορά τη χρηματοδότηση έργων που λειτουργούν συμπληρωματικά ως προς το ΕΣΠΑ. Πρόκειται για έργα που κατά προτεραιότητα εξυπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου ενώ υποχρηματοδοτούνται ή απουσιάζουν έργα υποδομής για τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες, όπως η ανέγερση σχολείων, νοσοκομείων, Κέντρων Υγείας και προνοιακών ιδρυμάτων, έργα αντισεισμικής θωράκισης και αντιπλημμυρικής προστασίας.
Ακόμη, όμως, και αυτά τα μεγέθη που προβλέπονται στον ΚΠ για το 2012 είναι έωλα, γιατί βασίζονται σε προβλέψεις, η εγκυρότητα των οποίων αμφισβητείται έντονα. Οπως η πρόβλεψη, για την πορεία του ΑΕΠ για το 2012, ότι θα συρρικνωθεί κατά 2,8% φαντάζει ιδιαίτερα αισιόδοξη σε συνθήκες σοβαρής επιβράδυνσης της πορείας της οικονομίας της Ευρωζώνης, πολύ δε περισσότερο εάν το 2012 έχουμε εκδήλωση νέας συγχρονισμένης κρίσης. Το ίδιο αισιόδοξη παρουσιάζεται η εικόνα για τα φορολογικά έσοδα σε συνθήκες ραγδαίας μείωσης του λαϊκού εισοδήματος, όπως επίσης και η επίδρασή του στην εγχώρια κατανάλωση. Οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και η αύξηση της ανεργίας σε σχέση με την πορεία των ασφαλιστικών ταμείων. Αλλά και οι ιδιαίτερα αισιόδοξες προβλέψεις για την πορεία του PSI, του «κουρέματος» των ομολόγων και η επίδρασή του στην πορεία εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους. Ολες αυτές οι συνειδητά λαθεμένες προβλέψεις προδικάζουν από τώρα τη λήψη νέων αντιλαϊκών πακέτων μέτρων για το 2012.

Η διέξοδος

Οι εξελίξεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρωζώνη, στην ΕΕ, στις ΗΠΑ αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Τόσο η επεκτατική όσο και η περιοριστική εκδοχή της αστικής διαχείρισης δεν μπορούν να ματαιώσουν την εκδήλωση νέας κρίσης μετά από μια σύντομη αναιμική ανάκαμψη που ακολούθησε τη βαθιά συγχρονισμένη κρίση στη διεθνή καπιταλιστική οικονομία το 2008 - 2009.
Κρίση που οξύνει τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ και της Ευρωζώνης ακόμα και στο σκληρό πυρήνα της και καθιστά επισφαλή ακόμα και τα αντιλαϊκά σχέδια αναμόρφωσής της. Γενικότερα, η κρίση αποκρυσταλλώνει σημαντικές αλλαγές στο συσχετισμό δυνάμεων στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα σε βάρος των ΗΠΑ και ΕΕ που αποτυπώνονται και στις διεργασίες του G20 και του ΔΝΤ.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο και δεν πρέπει να εγκλωβιστούν ανάμεσα στις αντιθέσεις των τμημάτων της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών κέντρων, σχετικά με το αν και με ποιους όρους θα παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Ολα τα σενάρια και οι προτάσεις για την αναμόρφωση κα τη διάσωση της σημερινής Ευρωζώνης έχουν σαν κοινή συνισταμένη την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.
Με αφετηρία την παρεμπόδιση των αντιλαϊκών μέτρων, απ' το να μην πληρωθούν τα χαράτσια μέχρι την κατοχύρωση στην πράξη των συλλογικών συμβάσεων, μπορεί να ξεκινήσει η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σε κάθε κλάδο, τόπο δουλειάς και κατοικίας. Σημαδεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία των μονοπωλίων, τη σύγχρονη καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Με ξεκάθαρο προσανατολισμό για αποδέσμευση απ' την ΕΕ με εργατική λαϊκή εξουσία που θα διαγράψει μονομερώς το κρατικό χρέος.
Το ΚΚΕ καλεί το λαό, για να γίνουν λαϊκή ιδιοκτησία τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και να προχωρήσει ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της λαϊκής οικονομίας. Αυτός ο σχεδιασμός, με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες με εργατικό έλεγχο, θα απελευθερώσει εγχώριες παραγωγικές δυνατότητας που δεν μπορούν να αξιοποιηθούν, στο πλαίσιο του ευρωμονόδρομου, της καπιταλιστικής αγοράς».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ