Ενοχοποιεί
τον «καζινοκαπιταλσμό» για την κρίση και ισχυρίζεται ότι η πρόταση
διεξόδου του ΚΚΕ «υπηρετείται με τη διάλυση της κοινωνίας»
Ανακαλύπτοντας ότι υπάρχει και «καλός» καπιταλισμός, τον διαχώρισε από τον «καζινοκαπιταλισμό», ο οποίος βουλιάζει στα αδιέξοδά του και απειλεί «να συμπαρασύρει μαζί του την παγκόσμια οικονομία»! Ο ίδιος καταλόγισε στους ηγέτες της ΕΕ «λάθος ιδεοληψία» και όχι συνειδητή υπεράσπιση της στρατηγικής του κεφαλαίου, ενώ τους κατηγόρησε για απαλλοτρίωση της «εθνικής και δημοκρατικής κυριαρχίας στα κράτη, προκειμένου όλα να είναι παραδομένα στις απαιτήσεις των αγορών και του χρηματιστικού κεφαλαίου», διαχωρίζοντας τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις από τις καπιταλιστικές αγορές, για να αθωώσει τελικά και τις δύο στη λαϊκή συνείδηση.
Λογικό και επόμενο των παραπάνω ήταν η προσταγή του Αλ. Τσίπρα προς την ευρωενωσιακή ηγεσία: «Τελειώνετε. Μην παριστάνετε ότι έχετε απαντήσεις στην κρίση που εσείς οι ίδιοι δημιουργήσατε (...) Οι αγορές σας τρώνε τα σπλάχνα και δεν είστε ικανοί να ελέγξετε την κατάσταση. Εχετε ξοφλήσει. Πάρτε αγκαλιά το παρασιτικό κεφάλαιο και πηδήξτε στο κενό»! Με άλλα λόγια, καλεί το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου να κάνει χαρακίρι επειδή δεν κατάφερε να υπερασπιστεί τα λαϊκά συμφέροντα, σαν να πρόκειται οι αστικές κυβερνήσεις να είχαν ποτέ φιλολαϊκές προθέσεις!
Ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε την πρόταση για συγκρότηση «αντιμνημονιακού μετώπου» και επιχείρησε λαθροχειρία σε βάρος του ΚΚΕ. Ισχυρίστηκε, μεταξύ άλλων, αναφερόμενος στην ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Βουλή για τον προϋπολογισμό, ότι «το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας ήταν αφιερωμένο στις δικές μας προτάσεις» και ότι «ίσως επιχειρεί να ανοίξει μαζί μας έναν ιδιότυπο προγραμματικό διάλογο». Οι αναφορές της Αλέκας Παπαρήγα αφορούσαν ακριβώς στα σημεία εκείνα της ομιλίας του Αλ. Τσίπρα που επιβεβαιώνουν ότι ο ρόλος τους είναι συμπληρωματικός στα αστικά κόμματα και τη διαχείρισή τους και γι' αυτό οι οπορτουνιστές βρίσκονται στρατηγικά στην αντίπερα όχθη με το ΚΚΕ.
Επιχειρώντας να αμβλύνει κάπως τις εντυπώσεις των κοινοβουλευτικών αυταπατών που σκορπά στο λαό, ταύτισε το λαϊκό συμφέρον με την υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας και τη σταθερότητα του συστήματος, λέγοντας: «Η υπεράσπιση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, η προσφυγή στις κάλπες, μπορούν να είναι ένα όπλο στα χέρια του λαού μας». Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τις κάλπες σαν μέσο διατήρησης της «κοινωνικής συνοχής», της εμπέδωσης δηλαδή της ταξικής συνεργασίας, και σαν ευκαιρία να αναβαθμίσει ο ίδιος το ρόλο του στην αστική διαχείριση.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο κατηγόρησε το ΚΚΕ ότι ο στρατηγικός του στόχος, η λαϊκή εξουσία, «υπηρετείται με τη διάλυση της κοινωνίας», ταυτιζόμενος με την πιο μαύρη προπαγάνδα των αστών. Τέλος, ο Αλ. Τσίπρας έστειλε κι ένα μήνυμα σε όσους στο εσωτερικό του κόμματός του διαφωνούν με τις συνεργασίες που προκρίνονται με πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, λέγοντας: «Η δική μας Αριστερά δεν ήταν ποτέ και δεν θα γίνει η Αριστερά που ζητά πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και αριστεροφροσύνης από κανέναν. Δεν μοιράζουμε συγχωροχάρτια, ούτε ζητάμε δηλώσεις μετάνοιας από κανένα».
ΔΗΜΑΡ
Διαθέσιμη για σωσίβιο στο αστικό σύστημα
Συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ αν προκύψει «ακυβερνησία», προανήγγειλε ο Φ. Κουβέλης
Απέναντι σε μια πολιτική που έχει κυριολεκτικά ισοπεδώσει το λαό ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλης, σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», ανησυχεί επειδή απουσιάζει ένα δίχτυ «κοινωνικής προστασίας»,
που θα συγκρατεί το λαό μια ίντσα πριν την προσγείωσή του στην απόλυτη
εξαθλίωση και θα αποτελεί τον κυματοθραύστη στη ριζοσπαστικοποίηση της
λαϊκής αγανάκτησης.
Την ίδια άποψη άλλωστε εξέφρασαν τόσο ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης, όσο και η Α. Διαμαντοπούλου, που προαλείφονται για νέοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος, χαρακτηρίζει «άδικα, άνισα και αναποτελεσματικά» τα νέα μέτρα που σχεδιάζονται, αποσιωπά όμως συνειδητά ότι είναι επιβεβλημένα από τη στρατηγική που και ο ίδιος στηρίζει.
Ο Φ. Κουβέλης δεν απέκλεισε κυβέρνηση συνεργασίας μετεκλογικά. Προσπάθησε ωστόσο, συμμαζεύοντας παλαιότερη δήλωσή του, ότι θα επιδιωχθεί συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, να την προσδιορίσει σαν προϊόν ανάγκης «όταν η ακυβερνησία θα δοκιμάζει και θα απειλεί τον τόπο». Ομολογεί δηλαδή ότι όταν το αστικό σύστημα θα αδυνατεί να στήσει διαχειριστικό επιτελείο, ο ίδιος και το κόμμα του θα του δώσουν σωσίβιο για να ανακάμψει απέναντι στο λαό.
Δήλωσε ακόμα προσηλωμένος στην «ανασύνθεση και ανασυγκρότηση του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου» και καταλόγισε στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι «η απλουστευτική αντιμνημονιακή στάση δεν αρκεί από μόνη της να αποτελέσει συνεκτικό πολιτικό στοιχείο για τη δημιουργία μετώπου ή συνασπισμού εξουσίας της αριστεράς».
Οπως και τα άλλα αστικά κόμματα, υπερασπίστηκε σαν κύριο στόχο την «παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη» μέσα στην οποία, όπως είπε, «πρέπει να δώσουμε τη δύσκολη μάχη της δημοσιονομικής εξυγίανσης, της επαναθεμελίωσης της οικονομίας και της δημιουργίας μιας Ελλάδας που θα βρίσκεται σε τροχιά πραγματικής σύγκλισης με τις ισχυρές χώρες».
Ο δικολαβίστικος λόγος δεν μπορεί να κρύψει ότι αυτό μεταφράζεται σε αλλεπάλληλα σκληρά μέτρα σε βάρος του λαού, ώστε να ανακάμψει η άρχουσα τάξη και τα κέρδη της, με την εργατική τάξη ριγμένη στο καναβάτσο. Ενώ τα περί σύγκλισης συνιστούν αυταπάτες για το λαό, αφού στον καπιταλισμό η ανισόμετρη ανάπτυξη είναι νομοτέλεια.
Αναπαράγοντας την κυρίαρχη προπαγάνδα, είπε ότι έξω από το ευρώ καραδοκεί το χάος και η καταστροφή, περιγράφοντας ως επί το πλείστον τις ζημιές που θα πάθει το ντόπιο κεφάλαιο, την εξουσία του οποίου υπερασπίζεται. Οπως είπε, η χώρα θα οδηγηθεί «σε απομόνωση, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει, η νέα δραχμή δεν θα γίνεται αποδεκτή σε πολλές διεθνείς αγορές, θα υπάρξει ανικανότητα καταβολής μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών».
Στο μεταξύ σε απόφασή της σχετικά με την εκλογική προετοιμασία, η ΚΕ της ΔΗΜΑΡ επιβεβαιώνει τα «μεγαλύτερα δυνατά ανοίγματα» στο χώρο του «δημοκρατικού σοσιαλισμού», αναφέροντας ότι «ήδη έχουν εκδηλώσει το πολιτικό τους ενδιαφέρον οι "Ελεύθεροι Πολίτες", στελέχη που κινούνται γύρω από περιοδικό "Μεταρρύθμιση" και άλλα πολιτικά, αυτοδιοικητικά και κοινωνικά στελέχη του προοδευτικού χώρου».
Την ίδια άποψη άλλωστε εξέφρασαν τόσο ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης, όσο και η Α. Διαμαντοπούλου, που προαλείφονται για νέοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος, χαρακτηρίζει «άδικα, άνισα και αναποτελεσματικά» τα νέα μέτρα που σχεδιάζονται, αποσιωπά όμως συνειδητά ότι είναι επιβεβλημένα από τη στρατηγική που και ο ίδιος στηρίζει.
Ο Φ. Κουβέλης δεν απέκλεισε κυβέρνηση συνεργασίας μετεκλογικά. Προσπάθησε ωστόσο, συμμαζεύοντας παλαιότερη δήλωσή του, ότι θα επιδιωχθεί συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, να την προσδιορίσει σαν προϊόν ανάγκης «όταν η ακυβερνησία θα δοκιμάζει και θα απειλεί τον τόπο». Ομολογεί δηλαδή ότι όταν το αστικό σύστημα θα αδυνατεί να στήσει διαχειριστικό επιτελείο, ο ίδιος και το κόμμα του θα του δώσουν σωσίβιο για να ανακάμψει απέναντι στο λαό.
Δήλωσε ακόμα προσηλωμένος στην «ανασύνθεση και ανασυγκρότηση του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου» και καταλόγισε στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι «η απλουστευτική αντιμνημονιακή στάση δεν αρκεί από μόνη της να αποτελέσει συνεκτικό πολιτικό στοιχείο για τη δημιουργία μετώπου ή συνασπισμού εξουσίας της αριστεράς».
Οπως και τα άλλα αστικά κόμματα, υπερασπίστηκε σαν κύριο στόχο την «παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη» μέσα στην οποία, όπως είπε, «πρέπει να δώσουμε τη δύσκολη μάχη της δημοσιονομικής εξυγίανσης, της επαναθεμελίωσης της οικονομίας και της δημιουργίας μιας Ελλάδας που θα βρίσκεται σε τροχιά πραγματικής σύγκλισης με τις ισχυρές χώρες».
Ο δικολαβίστικος λόγος δεν μπορεί να κρύψει ότι αυτό μεταφράζεται σε αλλεπάλληλα σκληρά μέτρα σε βάρος του λαού, ώστε να ανακάμψει η άρχουσα τάξη και τα κέρδη της, με την εργατική τάξη ριγμένη στο καναβάτσο. Ενώ τα περί σύγκλισης συνιστούν αυταπάτες για το λαό, αφού στον καπιταλισμό η ανισόμετρη ανάπτυξη είναι νομοτέλεια.
Αναπαράγοντας την κυρίαρχη προπαγάνδα, είπε ότι έξω από το ευρώ καραδοκεί το χάος και η καταστροφή, περιγράφοντας ως επί το πλείστον τις ζημιές που θα πάθει το ντόπιο κεφάλαιο, την εξουσία του οποίου υπερασπίζεται. Οπως είπε, η χώρα θα οδηγηθεί «σε απομόνωση, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει, η νέα δραχμή δεν θα γίνεται αποδεκτή σε πολλές διεθνείς αγορές, θα υπάρξει ανικανότητα καταβολής μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών».
Στο μεταξύ σε απόφασή της σχετικά με την εκλογική προετοιμασία, η ΚΕ της ΔΗΜΑΡ επιβεβαιώνει τα «μεγαλύτερα δυνατά ανοίγματα» στο χώρο του «δημοκρατικού σοσιαλισμού», αναφέροντας ότι «ήδη έχουν εκδηλώσει το πολιτικό τους ενδιαφέρον οι "Ελεύθεροι Πολίτες", στελέχη που κινούνται γύρω από περιοδικό "Μεταρρύθμιση" και άλλα πολιτικά, αυτοδιοικητικά και κοινωνικά στελέχη του προοδευτικού χώρου».
ΛΑ.Ο.Σ.
Κομπάζει για την αξιοπιστία του στο κεφάλαιο
Στρώνει το έδαφος για να δικαιολογήσει το «ναι» στα νέα αντιλαϊκά μέτρα
Να
παρουσιάσει το κόμμα τους σαν αξιόπιστη δύναμη για την ντόπια και ξένη
πλουτοκρατία, σε αντίθεση με τους εταίρους του στη συγκυβέρνηση,
επιχείρησε ο Γ. Καρατζαφέρης σε συνέντευξή του («Ράδιο 9»). Αφού κατηγόρησε ορισμένα από τα στελέχη ΠΑΣΟΚ - ΝΔ για «άναρθρες κραυγές και λαϊκισμούς», επειδή «όσο πεινά και βρίσκεται σε τόσο δυσχερή και δύσκολη θέση ο κόσμος, τόσο αρέσκεται σε τέτοια πράγματα»,
είπε ότι «αν δεν ήταν (σ.σ. ο ΛΑ.Ο.Σ.), σήμερα η Ελλάδα θα βρισκόταν
στην "περιπέτεια" κάποιου κ. Ρουμελιώτη, κάποιου κ. Διαμαντούρου ή
κάποιου κ. Πετσάλνικου (...) η σοβαρότητα του ΛΑ.Ο.Σ. έφερε στην ηγεσία
της χώρας έναν άνθρωπο τεχνοκράτη ο οποίος προσβλέπει στην Ευρώπη».
Ο ίδιος διαφήμισε την πρεμούρα των στελεχών του, που συμμετέχουν στη συγκυβέρνηση, να προχωρήσουν οι αντιλαϊκές συναποφάσεις με την τρόικα, λέγοντας ότι «χάθηκε ένας πολύτιμος μήνας, που, ευτυχώς, δεν χάθηκε στα άλλα υπουργεία που συμμετέχουν στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ.»! Μίλησε ακόμα για «δυσκολίες του πρώτου πειράματος» της συγκυβέρνησης, εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι «τη δεύτερη φορά, μετά τις εκλογές, θα αλλάξουν όλα».
Αναφερόμενος στα νέα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται, εφηύρε άλλοθι για το κόμμα του και για το γεγονός ότι θα τα στηρίξει, λέγοντας πως πρέπει να τα δει για να διαπιστώσει «αν αυτά εμπεριέχονται και συμπεριλαμβάνονται μέσα στο πακέτο, εάν είναι μέσα στο "τιμολόγιο" της Συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου για να πάρουμε τα 130 δισ.» και πρόσθεσε υποκριτικά «αν είναι καινούρια μέτρα, σαφώς δεν πρόκειται να τα δεχθούμε». Κοροϊδεύοντας, μάλιστα, το λαό, όπως έκανε και η ΝΔ με τα περί «αναδιαπραγμάτευσης», δήλωσε ότι «στη συνάντησή μου με την τρόικα, θα κοιτάξω να πάρω και να εξασφαλίσω όσο το δυνατόν περισσότερα για το καλό της πατρίδας μας (...) γνωρίζω καλά ότι αν ζητάς και διεκδικείς, παίρνεις. Τα πάντα διεκδικούνται».
πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο ίδιος διαφήμισε την πρεμούρα των στελεχών του, που συμμετέχουν στη συγκυβέρνηση, να προχωρήσουν οι αντιλαϊκές συναποφάσεις με την τρόικα, λέγοντας ότι «χάθηκε ένας πολύτιμος μήνας, που, ευτυχώς, δεν χάθηκε στα άλλα υπουργεία που συμμετέχουν στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ.»! Μίλησε ακόμα για «δυσκολίες του πρώτου πειράματος» της συγκυβέρνησης, εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι «τη δεύτερη φορά, μετά τις εκλογές, θα αλλάξουν όλα».
Αναφερόμενος στα νέα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται, εφηύρε άλλοθι για το κόμμα του και για το γεγονός ότι θα τα στηρίξει, λέγοντας πως πρέπει να τα δει για να διαπιστώσει «αν αυτά εμπεριέχονται και συμπεριλαμβάνονται μέσα στο πακέτο, εάν είναι μέσα στο "τιμολόγιο" της Συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου για να πάρουμε τα 130 δισ.» και πρόσθεσε υποκριτικά «αν είναι καινούρια μέτρα, σαφώς δεν πρόκειται να τα δεχθούμε». Κοροϊδεύοντας, μάλιστα, το λαό, όπως έκανε και η ΝΔ με τα περί «αναδιαπραγμάτευσης», δήλωσε ότι «στη συνάντησή μου με την τρόικα, θα κοιτάξω να πάρω και να εξασφαλίσω όσο το δυνατόν περισσότερα για το καλό της πατρίδας μας (...) γνωρίζω καλά ότι αν ζητάς και διεκδικείς, παίρνεις. Τα πάντα διεκδικούνται».
πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου