ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ... Ταξική σύγκρουση

Χτες σε συνέντευξη Τύπου ο ΣΕΒ ζήτησε εκ νέου σαρωτικές παρεμβάσεις στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τις εργασιακές σχέσεις και το Ασφαλιστικό, γενικά στο μη μισθολογικό κόστος καθώς και απολύσεις στο Δημόσιο. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, επανέλαβε ότι «αυτή τη στιγμή παίζεται αν θα παραμείνουμε ή όχι στην Ευρώπη» και πρόσθεσε ότι χρέος και συμφέρον των κομμάτων της κυβέρνησης είναι «να συνεργαστούν ειλικρινά για να ξορκίσουν οριστικά τον εφιάλτη της δραχμής και της εθνικής υποτίμησης»... Κλιμακώνοντας τους εκβιασμούς στην εργατική τάξη, πρόσθεσε: «Αν η κυβέρνηση αυτή δεν προφτάσει, η Ελλάδα θα πεινάσει». Οταν ο ΣΕΒ λέει πως η Ελλάδα θα πεινάσει, εννοεί ότι οι βιομήχανοι, γενικώς οι καπιταλιστές, θα χάσουν κέρδη, θα καταστραφεί δικό τους κομμάτι. Γιατί ήδη η εργατική τάξη, ο λαός χρεοκοπεί και πεινάει. Αλλωστε οι μεγαλοεπιχειρηματίες καταλαβαίνουν πως θα πληρώσει ένα τμήμα τους την κρίση αναπόφευκτα και θέλουν οι απώλειες να είναι όσο το δυνατόν λιγότερες. Θέλουν επίσης εξασφάλιση συνθηκών έντασης της κερδοφορίας, που σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Αυτό εννοούν με την ανταγωνιστικότητα. Και η κυβέρνησή τους αυτό πασχίζει. Τότε γιατί τρομοκρατούν; Για να γίνει η δουλειά γρήγορα. Καταλαβαίνουν πως σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, γενικευμένης στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, με τις οξύτατες αντιθέσεις, οι κίνδυνοι αποπομπής της Ελλάδας από το ευρώ είναι υπαρκτοί. Αλλά η επαναφορά στη δραχμή σημαίνει υποτίμηση κεφαλαίου. Θα χάσουν λοιπόν, γι' αυτό και σκούζουν για γοργή εφαρμογή των νέων αντεργατικών μέτρων, στο όνομα υπογραφής της νέας δανειακής συμφωνίας. Για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ, αν τα καταφέρουν, και για να γίνουν πάμφθηνοι οι εργάτες.

***

Για ποια μέτρα μιλούν; Μέτρα, όπως τσάκισμα του μισθού και του μεροκάματου, τα οποία έχουν ήδη αρχίσει να εφαρμόζονται σε ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων, π.χ. αυτό το περίφημο 500 ευρώ για τους νέους που θα αποκτούν εργασιακή εμπειρία ή το 625 ευρώ για τα προγράμματα της λεγόμενης «κοινωφελούς εργασίας», στην προσπάθεια αντιμετώπισης της ανεργίας. Ο ΣΕΒ λέει ότι οι μισθοί είναι μεγάλοι. Και ζητά μέσω της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων να πέσουν, αν είναι δυνατό, ακόμη και πιο κάτω από τον κατώτατο μισθό. Θέλει ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, για να μπορούν να κάνουν διευθέτηση του χρόνου εργασίας ανάλογα με τις ανάγκες τους. Αν έχουν δουλειά να δουλεύουν οι εργάτες 10 και 12 ώρες χωρίς υπερωρία. 'Η να μπορούν να εφαρμόζουν τον ενεργό - ανενεργό χρόνο. 'Η να επιβάλλουν την εκ περιτροπής εργασία... Και με μισθούς πείνας. Ετσι, όμως, αυξάνεται στο έπακρο ο απλήρωτος στους εργάτες χρόνος δουλειάς και κερδίζουν πολλαπλάσια.
Ζητούν μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους. Βεβαίως, οι καπιταλιστές μετρούν τη δουλειά του εργάτη ως κόστος, αλλά δεν υπάρχει κόστος εργατικό. Ο εργάτης είναι αυτός που παράγει τον πλούτο. Από την παραγωγή βγαίνει η υπεραξία, το κέρδος. Οι καπιταλιστές κλέβουν νόμιμα τον εργάτη. Να γιατί δεν είναι κόστος αλλά παραγωγός του κέρδους. Τι σημαίνει αυτή η μείωση; Σημαίνει πρώτα απ' όλα μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία, έως και κατάργησή τους. Και αυτό όμως είναι κομμάτι του μισθού της εργατικής τάξης. Δεύτερον, σημαίνει μείωση έως κατάργηση των εισφορών σε άλλους οργανισμούς, που είναι κατακτήσεις της εργατικής τάξης, όπως ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας και ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας και πάνω απ' όλα ο ΟΑΕΔ, με την έννοια ότι ειδικά ο ΟΑΕΔ συγκροτήθηκε για να αντιμετωπίσει το ζήτημα των ανέργων. Ολ' αυτά καταργούν κατακτήσεις της εργατικής τάξης, τη φέρνουν σε ολοένα και πιο δυσχερή θέση, στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Και, βεβαίως, την ώρα που η ανεργία καλπάζει, τους ανέργους θα τους στέλνουν στον Καιάδα.

***

Ολ' αυτά τα μέτρα σημαίνουν ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες πληρώνουν ελάχιστα για την αγορά εργατικής δύναμης, δαπανούν πολύ λιγότερο κεφάλαιο γι' αυτό, εξασφαλίζοντας έτσι μεγαλύτερη υπεραξία, περισσότερα κέρδη. Και αυτό, αφενός τους αυξάνει τη μάζα του κέρδους και, στις σημερινές συνθήκες κρίσης, τους βοηθάει να αντιμετωπίσουν την πτώση του ποσοστού κέρδους και αν μπορούν να σωθούν από την κρίση, να σωθούν. Κυρίως όμως προετοιμάζει τις συνθήκες όπου στην οποιαδήποτε ανάκαμψη, όταν έρθει, να υπάρχει τέτοια δυνατότητα τεράστιας αποκόμισης μάζας κερδών, άρα πολύ πιο γρήγορης κερδοφορίας. Γι' αυτό βγαίνουν άκρως επιθετικά, διεκδικώντας από την κυβέρνηση εδώ και τώρα εφαρμογή των παραπάνω. Οσο για τις απολύσεις στο Δημόσιο, μαζί με τις άλλες δραστικές περικοπές που έχουν γίνει, προσδοκούν, αφού μειώνονται τα έξοδα του κρατικού προϋπολογισμού, να εξασφαλίσουν νέες γενναίες φοροαπαλλαγές, αλλά και χρήμα από τα κρατικά ταμεία για επενδύσεις. Οσο βαθαίνει η κρίση τόσο αναδεικνύεται η βασική ταξική αντίθεση: από τη μια οι καπιταλιστές, από την άλλη οι εργάτες. Αυτή τη σύγκρουση ανέδειξε και ο ΣΕΒ.
ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΛΕΜΕ: Τώρα ταξική ενότητα των εργατών, λαϊκή συμμαχία αντεπίθεσης, ταξική αλληλεγγύη, συστράτευση με το ΚΚΕ. Για να ανήκει ο πλούτος στο λαό. Για ανάπτυξη προς όφελός του πρέπει τα μονοπώλια να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, να αποδεσμευτεί η χώρα από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ