ΕΞΗΝΤΑ ΕΝΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ ΤΟΥ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΥ

Στην αναμέτρηση με την αστική εξουσία ο σύγχρονος ηρωισμός

Μαζική και φέτος η εκδήλωση της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, στην οποία μίλησε ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ

Στιγμιότυπο από τη μαζική εκδήλωση. Στο βήμα ο Κ. Παπαδάκης

Χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, αλλά και των κατοπινών αγώνων του λαού μας, που ξεκίνησαν με κάθε μέσο απ' όλες τις γωνιές της χώρας, αντάμωσαν προχτές Κυριακή στο Γοργοπόταμο, για να τιμήσουν την ιστορική επέτειο της ανατίναξης της ομώνυμης γέφυρας, τη νύχτα της 25ης προς 26η Νοέμβρη του 1942. Προηγήθηκε κατάθεση στεφανιών από το ΚΚΕ και την ΠΕΑΕΑ ΔΣΕ, στο άγαλμα του Αρη Βελουχιώτη, στη Λαμία.

Την εκδήλωση, την οποία διοργάνωσαν η ΚΟ Στερεάς - Εύβοιας του ΚΚΕ και η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ), άνοιξε η Χορωδία της ΠΕΑΕΑ από τη Λάρισα, ενώ τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε η Κατερίνα Τσέλιου, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Φθιώτιδας. Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυναν ο Γρηγόρης Φωτίου, γγ της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, και η Δώρα Λάπα από μέρους της ΚΝΕ. Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με το πένθιμο εμβατήριο και την κατάθεση στεφανιών από το ΚΚΕ, την ΚΝΕ, την ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και εκπροσώπους μαζικών φορέων.

Λυσσάνε με την Ιστορία του ΚΚΕ

Μιλώντας στην εκδήλωση, ο Κ. Παπαδάκης σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τη σκληρή δεκάχρονη πάλη που έδωσε ο λαός και το ίδιο με το όπλο στο χέρι. Φέτος όμως ιδιαίτερα, το ΚΚΕ προσέρχεται στην επέτειο του Γοργοπόταμου έχοντας συλλογικά μελετήσει και βγάλει πλούσια συμπεράσματα μέσα από μια πρωτόγνωρη συλλογική εσωκομματική συζήτηση για το Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος 1949 - 1968, που έχουν συνολικότερη αξία για την πάλη του ΚΚΕ και επιβεβαιώνουν την επαναστατική στρατηγική που έχει χαράξει.Η Ιστορία του ΚΚΕ είναι Ιστορία της ιδεολογικής, οργανωτικής και πολιτικής χειραφέτησης της εργατικής τάξης στην Ελλάδα από την αστική. Γι' αυτό στη για πάνω από ενενήντα χρόνια ζωή και δράση του το ΚΚΕ δέχτηκε και συνεχίζει να δέχεται την αντικομμουνιστική επίθεση με κάθε μορφή: φυλακίσεις, εξορίες, θανατικές ποινές και εκτελέσεις για δήθεν εθνική προδοσία - απαγόρευση κυκλοφορίας του "Ριζοσπάστη" για δεκαετίες, τη συκοφάντηση της προσφοράς του ΚΚΕ στον απελευθερωτικό αγώνα. Διαστρεβλώνουν γεγονότα, ξαναγράφουν την Ιστορία, επιχειρούν να διαστρεβλώσουν την Ιστορία της ΕΑΜικής Αντίστασης το 1941 - 1944, του ΕΑΜ που φέτος συμπληρώνουμε 70 χρόνια από την ίδρυσή του, επιδιώκουν να απαξιώσουν το ρόλο και τη συμβολή του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ο,τι δεν μπόρεσαν να σβήσουν, επιχειρούν να το μουτζουρώσουν, να το λερώσουν με βρώμικο μελάνι.
Οσα αντικομμουνιστικά άρθρα κι αν γράψουν δεν κατάφεραν μέχρι σήμερα κι ούτε θα το καταφέρουν να σβήσουν αυτό που είναι χαραγμένο όχι μόνο στη μνήμη αλλά και τη συνείδηση της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στη χώρα μας. Οτι η σύγχρονη Ιστορία του λαού μας είναι ταυτισμένη με την ιστορική πορεία, τους αγώνες του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ άντεξε στη δίνη της αντεπανάστασης, βγήκε από αυτή ιδεολογικοπολιτικά ατσαλωμένο, συνεχίζει να σφυρηλατεί ιστορικούς δεσμούς αίματος με την εργατική τάξη. Δεν κόπηκε το νήμα του ΚΚΕ με την εργατική τάξη. Δεν συνθηκολόγησε με τον καπιταλισμό και τη βαρβαρότητά του. Αυτό δε συγχωρά η αστική τάξη, γι' αυτό εξηγείται και η λύσσα της.
Το ΚΚΕ στην 93χρονη πορεία του επέδειξε σταθερή προσήλωση σε θεμελιώδεις αρχές για ένα επαναστατικό, εργατικό, κομμουνιστικό κόμμα, την αυτοτελή πρώτα από όλα δράση του, την αναγνώριση του ηγετικού ρόλου της εργατικής τάξης στην κοινωνική εξέλιξη και της μαρξιστικής - λενινιστικής ιδεολογίας ως επαναστατικής θεωρίας για την επαναστατική πολιτική δράση.
Την ώρα που οι οπορτουνιστές έριχναν χάμω τη σημαία της ταξικής πάλης, το ΚΚΕ με κάθε κόστος τη σήκωνε, την προστάτευε από το ψέμα και τη διαστρέβλωση όσων αποκήρυτταν τη σοσιαλιστική επανάσταση και προέβλεπαν έναν ανθρώπινο καπιταλισμό που δεν εμφανίστηκε ούτε θα εμφανιστεί τέτοιος ποτέ. Αντεξε στη δίνη της αντεπανάστασης στη Σοβιετική Ενωση και στα άλλα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Αυτή η αντοχή σφυρηλατήθηκε με ιστορικούς δεσμούς αίματος με την εργατική τάξη και τη φτωχή αγροτιά από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του.
Βγαίνουν όμως συμπεράσματα και για σήμερα, για τον προσανατολισμό της πάλης. Υπάρχει μια άποψη που λέει ότι δεν πρέπει να ξεχάσουμε το φασισμό, τα εγκλήματά του. Ετσι είναι πράγματι, ωστόσο πρέπει να πάρουμε υπόψη ότι η αστική τάξη έχει μεγάλη πείρα και μέσα στο χρόνο εναλλάσσει τις μορφές διαχείρισής της - πότε σοσιαλδημοκρατία, πότε φιλελεύθερα κόμματα στη διακυβέρνηση. Πότε κεντροαριστερές και πότε κεντροδεξιές κυβερνήσεις, για να προωθήσει τα ίδια συμφέροντα του κεφαλαίου που φέρνουν κερδοφορία στο κεφάλαιο και χρεοκοπία στο λαό.
Ο καπιταλισμός γέννησε και το φασισμό, η αστική τάξη της Γερμανίας κι όχι μόνο αυτή ανέδειξε τον Χίτλερ, τον στήριξε με κάθε τρόπο. Οσες μορφές διαχείρισης κι αν προωθεί το κεφάλαιο, η εργατική τάξη τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να μη χάσουν από το στόχαστρό τους την ίδια την καπιταλιστική ιδιοκτησία που είναι αυτή που πρέπει να ανατραπεί.

Για μια Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας

Σήμερα είναι επιτακτική η ανάγκη να οξυνθεί το ταξικό κριτήριο του λαού, έτσι ώστε να είναι σε θέση κάθε στιγμή να ξεσκεπάζει τα σχέδια αναμόρφωσης των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Να μην αποπροσανατολίζεται από την αστική και οπορτουνιστική ρητορεία περί κατοχής και αποικιοκρατίας στην Ελλάδα, που επιδιώκει να σύρει την εργατική τάξη σε συνεργασία με μερίδα της αστικής τάξης, να αθωώσει την άρχουσα τάξη και τα κόμματά της, να κρύψει ότι η αστική τάξη της Ελλάδας μέσα από τη στήριξη της ΕΕ και του ΔΝΤ από την παραχώρηση ακόμα και κυριαρχικών δικαιωμάτων ωφελείται και ισχυροποιείται η ίδια.
Καμιά αναμονή στη νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. Οργάνωση της πάλης για να φύγει τώρα, για να γίνουν εκλογές με ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Να μην ξεγελαστεί κανένας από την αλλαγή ηγεσίας που δρομολογείται στο ΠΑΣΟΚ. Βγαίνουν πλέον συμπεράσματα και για όσους επικαλούνταν τις γνωστές συντάξεις - ψίχουλα του ΠΑΣΟΚ που απέκλειε μάλιστα τους πολιτικούς πρόσφυγες και τώρα παίρνονται όλες πίσω βίαια. Καμιά εμπιστοσύνη στη ΝΔ που έχει συνυπογράφει, ψηφίσει και συνδιαμορφώσει την αντεργατική πολιτική. Μπορεί σήμερα να χρεοκοπήσει στη συνείδηση κάθε καλοπροαίρετου η φιλολογία περί «ενότητας της αριστεράς» που προωθούν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του Κουβέλη και άλλοι οπορτουνιστές.
Μάλιστα επιστρατεύουν και τη φιλολογία περί νέου ΕΑΜ προσπαθούν να ψαρέψουν στα θολά νερά, να αξιοποιήσουν το συναίσθημα και τη συγκίνηση ιδιαίτερα των παλιότερων αγωνιστών. Είναι αδίστακτοι γι' αυτό και φτάνουν με ανιστόρητο τρόπο στο σημείο να επικαλούνται τάχα νέα Βάρκιζα, ποιοι; αυτοί που δίνουν τα διαπιστευτήριά τους στην αστική τάξη μιλώντας για κοινωνική συνοχή, αυτοί που έχουν βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους για τον εφιαλτικό ευρωμονόδρομο που με βαριές απώλειες βιώνει η εργατιά και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, αυτοί που πανηγυρίζουν για την αντεπανάσταση και την ανατροπή του σοσιαλισμού.
Καμιά διέξοδος δεν υπάρχει σε προεκλογικές συγκολλήσεις αμέτρητων συνιστωσών που την επομένη γίνονται σκορποχώρι. Δεν μπορεί να έχει καμιά προσδοκία ο λαός από τους οπορτουνιστές και τα παντρολογήματά τους με βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που αφού ψήφισαν εκατοντάδες τερατουργήματα υποδύονται ότι έπαθαν κρίση συνείδησης και το παίζουν τώρα τάχα «αγωνιστές». Τις κολλεγιές αυτές αξιοποιεί το ΠΑΣΟΚ για τη νέα προσπάθειά του να εγκλωβίσει λαϊκές δυνάμεις με τον αποπροσανατολισμό περί ευρύτερου ΠΑΣΟΚ.
Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και των άλλων αγωνιστικών συσπειρώσεων είναι και θα είναι στην πρώτη γραμμή της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Ας μην ψάχνουμε μακριά για το ποια είναι σήμερα η αγωνιστική συνέχεια λαϊκών κατορθωμάτων, όπως τότε του Γοργοπόταμου.
Είναι στο διπλανό εργοστάσιο ο εργάτης που από το Δεκέμβρη του 2009 πήγε 22 φορές στο αφεντικό κι είπε "εγώ και οι συνάδελφοί μου απεργούμε". Είναι οι αλύγιστοι απεργοί χαλυβουργοί που για 35 μέρες συνεχίζουν την απεργία τους με πείσμα, παρά τις 16 πρόσθετες απολύσεις της εργοδοσίας, που έφτασαν τις 50 στο εργοστάσιο. Είναι ο άνεργος, ο απολυμένος που πάει στη λαϊκή επιτροπή της γειτονιάς του για να συντονιστεί με τους άλλους εργάτες για να μην πληρώσει το χαράτσι και δίνει το τελευταίο υστέρημά του ως αλληλεγγύη στους χαλυβουργούς, σε ένα πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης, που έχει γίνει ζήτημα παγκόσμιας διεθνιστικής προλεταριακής αλληλεγγύης.
Οπως τότε αποφασισμένοι κομμουνιστές κι άλλοι αγωνιστές συνοδοιπόροι τους σταματούσαν τραίνα, καταργούσαν πολιτικές επιστρατεύσεις από υπερδυνάμεις, έτσι και σήμερα απεργοί σταματούν τις μηχανές της παραγωγής, παγώνουν τσιμινιέρες, συγκρούονται με κάθε κόστος με την αστική τάξη εκεί που κρίνεται η ταξική πάλη, στα εργοστάσια, στους χώρους δουλειάς, με σύνθημα "χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά"...
Το σύγχρονο καθήκον μας δεν μπορεί να είναι άλλο σήμερα από τη διαμόρφωση ενός ισχυρού εργατικού λαϊκού μετώπου με γερές βάσεις στα εργοστάσια, στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, στις λαϊκές γειτονιές, που θα γιγαντώσει, απαιτώντας "καμιά θυσία για την πλουτοκρατία", αρνούμενοι να πληρώσουν το χρέος και τα ελλείμματά της. Απέναντι σε όλη αυτή τη βαρβαρότητα, η μόνη πραγματική προοπτική μπορεί να είναι μέσα από την κοινωνική και λαϊκή συμμαχία, που δε ζητά μια καλύτερη διαχείριση στα πλαίσια του καπιταλισμού, δεν αγοράζει προίκα για προγραμματικές συγκλίσεις με την σοσιαλδημοκρατία, αλλά σημαδεύει την ίδια την καπιταλιστική εξουσία, βάζει πλώρη να την ανατρέψει, να οικοδομήσει την εξουσία των εργατών, χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς τα παράσιτα, τους καπιταλιστές».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ