Γιατί ψήφος στο ΚΚΕ

Οι εργατοϋπάλληλοι και οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και της υπαίθρου, οι νέες και οι νέοι, οι γυναίκες της λαϊκής οικογένειας, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι έχουν πολλούς λόγους για να συμπορευτούν, να συστρατευθούν, να ψηφίσουν, να στηρίξουν το ΚΚΕ.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά μπροστά στην κάλπη. Θα επιχειρηθεί ένταση της τρομοκρατίας, της προβοκάτσιας, του αντικομμουνισμού, ένταση της κινδυνολογίας.

Η ΝΔ θέλει να ξαναγίνει κυβέρνηση, για να συνεχίσει το έργο της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου. Επιβεβαιώθηκε ότι η αντιμνημονιακή ρητορεία της είναι κάτι παραπάνω από ψεύτικη. Ως αντιπολίτευση η ΝΔ ψήφισε τα περισσότερα αντιλαϊκά νομοσχέδια που έφερε το ΠΑΣΟΚ. Ως συγκυβέρνηση έγινε βασιλικότερη του βασιλέως. Ενώ ξεκίνησε με το ότι δήθεν δεν συμμετέχει «με τα όλα της», παρά μόνο με ορισμένα εξωκοινοβουλευτικά στελέχη σε μια «υπηρεσιακή κυβέρνηση» μέχρι να γίνουν εκλογές, μετά «τα έδωσε όλα». Τελευταία μάλιστα άρχισε να επιδίδεται και σε ωμό αντικομμουνισμό προφανώς όχι μόνο επειδή φοβάται διαρροή ψηφοφόρων της προς το ΚΚΕ, αλλά κυρίως γιατί έχει στραμμένο το βλέμμα της μετεκλογικά, ενεργεί ταξικά, προς όφελος των συμφερόντων των μονοπωλίων και γνωρίζει ποιος υπερασπίζεται σθεναρά τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων και στρέφει τα πυρά της. Η ΝΔ είναι κόμμα δεσμευμένο ιδεολογικά και πολιτικά με το κεφάλαιο, δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα. Μέχρι Βορίδηδες και Γεωργιάδηδες αγκαλιάζει στις γραμμές της!

Το ΠΑΣΟΚ έχει την ίδια πολιτική. Εξαπάτησε επανειλημμένα το λαό. Δεν αλλάζει. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι κόμματα της ΕΕ, της πλουτοκρατίας, που επιτίθεται κατά των λαών με όλα της τα κόμματα, συντηρητικά και σοσιαλδημοκρατικά. Δεν είναι θέμα μόνο ενός ηγέτη, δεν είναι μόνο προσωπική ευθύνη του Γ. Παπανδρέου, της παρουσιαζόμενης από τα ΜΜΕ πολιτικής «ανικανότητάς» του. Συλλογική είναι η ευθύνη πέρα από την προσωπική. Δηλαδή τι θα αλλάξει στο ΠΑΣΟΚ με τον Βενιζέλο που σήμερα εκλέγεται και αρχηγός του; Ολοι μαζί δεν πρωτοστάτησαν σε αυτή την πολιτική κατά του λαού; Ούτε μας συγκινούν όσοι παρουσιάζονται σαν «μετανοούσες Μαγδαληνές», αφού ως βουλευτές στελέχη και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ κάθησαν στο σβέρκο του λαού, ψηφίζοντας εκατοντάδες αποφάσεις και νόμους που φτώχαιναν μέρα τη μέρα το λαό μας και αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν. Και δεν μιλάμε μόνο για το παρελθόν τους, αλλά κυρίως για αυτά που και σήμερα προτείνουν: Ξεπερασμένες συνταγές προηγούμενων δεκαετιών που οδήγησαν το λαό στη σημερινή χρεοκοπία, συνταγές υπεράσπισης τμημάτων του κεφαλαίου που βρίσκονται σε αντίθεση με άλλα κ.ο.κ.. `Η μήπως σε αυτή τη γραμμή δεν κινούνται η κ. Κατσέλη, ο Καστανίδης και άλλοι όψιμοι «δυσαρεστημένοι» του ΠΑΣΟΚ;Ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι η αιχμή του πιο βρώμικου αντικομμουνισμού και της προβοκάτσιας, ιδεολογικός απόγονος των Μεταξάδων και των χουντικών, κόμμα που μισεί τους μετανάστες, κόμμα - λαγός στα βρώμικα παιγνίδια των αστικών μηχανισμών σε βάρος του λαϊκού κινήματος. Είναι εφεδρεία της πλουτοκρατίας, όπως άλλωστε είναι και η Μπακογιάννη, η οποία δεν χάνει ευκαιρία να επιτεθεί στο ΚΚΕ σε κάθε απεργία, σε κάθε περιφρούρηση χώρου, σε κάθε ενέργεια αλληλεγγύης προς ανθρώπους που υποφέρουν οικτρά εξαιτίας της πολιτικής που και η ίδια εφάρμοσε χρόνια τώρα όντας υπουργός στις κυβερνήσεις της ΝΔ (και παρ΄ ολίγον πρόεδρός της). Βέβαια, αν ο Καρατζαφέρης είναι ο κωλοτούμπας λαϊκιστής του συστήματος, η Μπακογιάννη είναι η αφ΄ υψηλού κυρία που ψηφίζει νόμους για μειώσεις μισθών κατακεραυνώνοντας τους αγωνιστές, τους απεργούς, τους εργάτες, το ΚΚΕ, την ίδια ώρα που οι επιχειρηματίες τους οποίους εκπροσωπεί στη Βουλή, εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα των εργαζόμενων στις επιχειρήσεις τους, κάνουν κερδοφόρες μπίζνες σε χώρες του εξωτερικού.
Η ταξική πάλη, και η όξυνσή της, είναι αυτή που θα εξασφαλίσει το κλίμα, για να χτυπηθούν όλα τα υπαρκτά σενάρια περί ακροδεξιού κινδύνου, περί φασιστών, περί ενίσχυσης ομάδων όπως η «Χρυσή Αυγή» κ.λπ. Η σύγχρονη πολιτική Ιστορία στην Ευρώπη έχει δείξει ότι ακροδεξιά κόμματα, ακροδεξιές τραμπούκικες ομάδες, προβοκάτσιες, είναι συμπληρώματα της πολιτικής υπηρέτησης των μονοπωλίων, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και ανόδου του κινήματος, ή πρόβλεψης ανόδου του κινήματος.
Ολα αυτά τα κόμματα πρωτοστατούν στον εκβιασμό του λαού και στην τρομοκράτησή του. Την επιδίωξη της τάξης τους να παραμείνει στην ΕΕ επιχειρούν να την παρουσιάσουν ως υπόθεση που αφορά τον λαό και το συμφέρον του. Το ταξικό τους συμφέρον το εμφανίζουν ως πανεθνικό. Οι εκβιασμοί τους θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο μετά από τις εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται για τα χιλιάδες «ναι» που έχει πει στην ΕΕ. Σκόρπισε επί χρόνια αυταπάτες, υποστηρίζει την ουτοπία της καπιταλιστικής Ευρώπης των λαών. Η πρότασή του δεν είναι στη γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια, την ΕΕ. Είναι πολέμιος του ταξικού εργατικού κινήματος, συνεργάτης των εργατοπατέρων κατά περίπτωση ή και όσων μιλάνε αντιμνημονιακά, εντός των τειχών, με «κινήματα τύπου πλατείας», τύπου «παρελάσεων», «κινήματα» που εχθρεύονται την πολιτικοποίηση και οργάνωση της λαϊκής πάλης. Είναι εχθρός της ταξικής πάλης εκεί που αυτή κρίνεται, μέσα στους τόπους δουλειάς, λειτουργεί ως προβοκάτορας κάθε προσπάθειας έκφρασης ριζοσπαστικού οργανωμένου εργατικού, λαϊκού κινήματος. Τελευταία εμφανίζεται να αντιγράφει κάποιες προτάσεις του ΚΚΕ. Τσιμπάει λίγα αιτήματα από το ταξικό εργατικό κίνημα, κάποιες προτάσεις του Αγροτικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, λίγα από εδώ, λίγα από εκεί, τα αποστεώνει από την ουσία, τις κοινοτικές οδηγίες και τις ντιρεκτίβες της ΕΕ και τα πλασάρει ως «αριστερά» και «νέες ιδέες με ανοιχτή την ευρωπαϊκή προοπτική» μέσα στην ΕΕ αφού, κατά τον ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ αυτή «μπορεί να μετεξελιχθεί σε ΕΕ των λαών». Αναχώματα είναι και η «αριστερά» του Φ. Κουβέλη και άλλα σχήματα που κατασκευάζει ή υποστηρίζει η αστική τάξη, και λειτουργούν ως alter ego του ΠΑΣΟΚ. Η «αριστερή» κυβέρνηση που όλοι αυτοί οι αριστεροί προτείνουν ως εναλλακτική λύση, δοκιμάστηκε στη Γαλλία, στην Ιταλία και αλλού. Αποδείχτηκε ότι είναι όχημα τσακίσματος του λαού, διάλυσης του εργατικού κινήματος. Επιβεβαίωσε τη φράση του Ανιέλι της «Φίατ»: «όταν έχουμε τέτοια αριστερά, τι μας χρειάζεται η δεξιά;».

Πρόκειται για πλήρως αφερέγγυα σχήματα, δρουν με τυχοδιωκτισμό. Οι προτάσεις τους δεν μπορούν να σταθούν πουθενά. Πάρτε τις τελευταίες 10 προτάσεις «συνεργασίας» του ΣΥΝ. Το ΚΚΕ δεν μπορεί να κοροϊδέψει το λαό, κάτι που κάνουν ανερυθρίαστα αυτές οι δυνάμεις. Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για όσους ειλικρινά τις πιστεύουν είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων μια χίμαιρα, μια αυταπάτη , μια ουτοπία. Είναι αφέλεια να λες ότι θα πας να διαπραγματευτείς με την ΕΕ για να σου μειώσουν το χρέος, να καταργήσεις τα μνημόνια ή τμήμα των μνημονίων. Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνετίσει τους Ευρωπαίους; Με τις «ρηξικέλευθες» αυτές προτάσεις θα τους ταρακουνήσει για «να αντιληφθούν το πραγματικό πρόβλημα που λέγεται Ελλάδα, ελληνικό χρέος» κλπ.; Ο άνεργος και ο εργάτης, ο συνταξιούχος των 300 ευρώ και ο νέος που περιπλανάται, δεν έχει ανάγκη από ψεύτικες ελπίδες, από ουτοπίες, γιατί ξέρει ότι αυτές όταν ξημερώσει το αύριο και υπάρξει το αδιέξοδο, όλα αυτά θα γίνουν μπούμεραγκ ενάντια στο εργατικό κίνημα, θα σημάνουν συνολικό πισωγύρισμα της συνείδησης, απαγοήτευση, που φέρνει συντηρητικοποίηση και αντίδραση. Η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να ξέρουν την αλήθεια. Γι' αυτό έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε ότι κοιτάξτε δεν είναι η λύση η επιστροφή στην δραχμή στα πλαίσια του συστήματος. Αν δεν έχεις τα μέσα, τους πόρους, την εξουσία. Εάν δεν μπορείς να σχεδιάσεις πανεθνικά με βάση τα κοινωνικοποιημένα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τότε είναι δώρο άδωρο. Μάλιστα ορισμένοι σαν τον Λαφαζάνη σήμερα εμφανίζονται ως πιο «ορίτζιναλ αριστεροί» από άλλους του κόμματός τους, για να μπορούν να εγκλωβίζουν πιο εύκολα ευκολόπιστους.
Αλλωστε, όλους αυτούς που κλαίγονται για την«ενότητα της αριστεράς», για «κυβέρνηση της αριστεράς», προσθέτοντας δημοσκοπικά ποσοστά ανόμοια μεταξύ τους, δεν τους φταίει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Ετσι κι αλλιώς εμείς είμαστε κομμουνιστές, όχι γενικά «αριστεροί». Αυτοί όλοι οι «αριστεροί» ούτε μεταξύ τους δεν μπορούν να συνεννοηθούν, όντας στο ίδιο κόμμα ή έχοντας παραπλήσιες θέσεις. Ας τα βρουν λοιπόν μεταξύ τους ο Τσίπρας, ο Αλαβάνος, ο Κουβέλης, ο Λαφαζάνης, ο ΣΥΝ, η ΔΗΜΑΡ, η ΚΟΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ. κλπ. και ας αφήσουν τα προεκλογικά καλέσματα «ενότητας» προς το ΚΚΕ.
Ορισμένοι κάνουν «σκόντο», δείχνοντας την γνωστή σε βάθος χρόνου οπορτουνιστική «κατανόηση». Μας λένε σεμνότυφα: « - έστω να συναντηθούμε να κουβεντιάσουμε βρε αδερφέ»! Δηλαδή, να πηγαινοερχόμαστε Περισσό- Κουμουνδούρου ή όπου αλλού ανά το κέντρο της Αθήνας, άλλων πόλεων, και να πίνουμε καφέ για να δούμε εάν συμφωνούμε, λες και κάθε μέρα στη Βουλή, στα σωματεία, στα όργανα της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων, στις συνελεύσεις, στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια, στις γειτονιές δεν γίνεται συζήτηση, ομιλίες, αντιπαραθέσεις, δεν ξέρει ο ένας τι λέει ο άλλος! Πρόκειται ή δεν πρόκειται για υποκρισία, για κοροϊδία;
Προειδοποιούμε για μια ακόμα φορά: Καμιά πολιτική πρόταση, όπως και αν ονομάζεται, φιλελεύθερη, σοσιαλδημοκρατική, «αριστερή», «ανανεωτική», δεν μπορεί να αποτελέσει φιλολαϊκή πολιτική διέξοδο, αν δεν θέτει ως ζήτημα αρχής τη ρήξη με τα μονοπώλια - βιομηχανικά, τραπεζικά, εφοπλιστικά, εμπορικά - δηλαδή τη ρήξη με την καπιταλιστική ιδιοκτησία, τους κρατικούς θεσμούς της, τις διεθνείς συμμαχίες της. Προϋπόθεση ανάτασης του κινήματος, ριζοσπαστικοποίησης των συνειδήσεων, στην πάλη για ανατροπή του συστήματος, είναι η ήττα της αστικής ιδεολογίας, του επικίνδυνου οπορτουνισμού, των θεωριών και ιδεολογημάτων που επίσημα, ανοικτά και ξετσίπωτα υποστηρίζουν την «κοινωνική συνοχή», ταξική συνεργασία, δηλαδή υποταγή της εργατικής τάξης στην αστική, υποταγή των μικροαστικών φτωχών λαϊκών στρωμάτων στα μονοπώλια.

Το ΚΚΕ είναι το κόμμα που η πολιτική και οι προβλέψεις του επιβεβαιώθηκαν. Μόνο το ΚΚΕ τολμά να λέει τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη. Ακόμα και όταν οι προτάσεις του βρίσκονται τη συγκεκριμένη στιγμή σε πλήρη διάσταση με καθιερωμένες και εδραιωμένες στη λαϊκή αντίληψη αντιδραστικές, συντηρητικές απόψεις, όταν όλοι «πλην Λακεδαιμονίων» βρίσκονταν σε άλλη κατεύθυνση, όταν έμοιαζε από την συγκυρία μόνο και «απομονωμένο». Οχι ότι περιμέναμε έστω κάποιες δόσεις αυτοκριτικής από όλους αυτούς όταν στη συνέχεια, σε σύντομο χρονικό διάστημα, οι πρωτοποριακές προτάσεις και θέσεις του ΚΚΕ επιβεβαιώνονταν πανηγυρικά και γίνονταν θέσεις ευρύτερων μαζών, ακόμα και άλλων πολιτικών δυνάμεων. Τι να πρωτοθυμίσει κανείς; Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια και τους σκοπιανοφάγους; Την συνθήκη του Μάαστριχτ και την μετατροπή της ΕΟΚ σε ΕΕ; Τις άλλες συνθήκες που ακολούθησαν; Την ΟΝΕ και το ευρώ; Τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας; Το τι ακολούθησε μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους με τους βομβαρδισμούς του Αφγανιστάν, του Ιράκ, άλλων χωρών της Μέσης Ανατολής; Τι προβλέψαμε για τα χρέη των Ολυμπιακών αγώνων; Τι λέμε από την αρχή της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης ως πρόβλεψη αλλά και ως προτάσεις για το λαό που τώρα κακέκτυπα προσπαθούν και κάποιοι άλλοι ως καραμπινάτοι οπορτουνιστές να μιμηθούν σε επίπεδο αιτημάτων, αποστεώνοντάς τα βέβαια από την ουσία και την προοπτική της πάλης, τους στόχους του αγώνα;

Ολες οι πολιτικές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου - ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - και όλοι οι πρόγονοι αυτών των σχηματισμών, πρέπει να απολογηθούν στο λαό για τις άσκοπες θυσίες στις οποίες τον καλέσανε και τις ψεύτικες υποσχέσεις τους. Μόνο το ΚΚΕ αποκάλυψε τον ταξικό χαρακτήρα της λυκοσυμμαχίας και αντιπάλεψε την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ. Μόνο το ΚΚΕ είπε και συνεχίζει να λέει την αλήθεια στο λαό. Οτι δεν υπάρχει κανένα όφελος για τους εργαζόμενους από την ένταξη της Ελλάδας στη διακρατική ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ.
Η καπιταλιστική κρίση που συγκλονίζει την Ευρωζώνη απέδειξε ότι αυτά είναι παραμύθια που συγκαλύπτουν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του λάκκου των λεόντων. Οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί τους οξύνουν την επίθεση κατά των λαών, αυξάνουν τις πιθανότητες να επιλύσουν τις διαφορές τους με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στον οποίο θα εμπλακεί και η Ελλάδα.
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή αντιπάλεψε και αντιπαλεύει τις ποικιλόμορφες θεωρίες και θέσεις που έχουν εμφανιστεί και «εκμοντερνιστεί» με αφορμή την κρίση, για τον πατριωτισμό.
Το ΚΚΕ δεν αθωώνει την ελληνική πλουτοκρατία, όπως κάνουν άλλοι που την χαρακτηρίζουν ως «υποτελή» και «ξενόδουλη», που αρέσκονται να μιλάνε για Ελλάδα «προτεκτοράτο». Το ελληνικό κεφάλαιο είναι συνυφασμένο με τη δράση και τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου. Η αστική τάξη της Ελλάδας συμμετέχει στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, και άλλους, παίρνει μέρος σε όλους τους πολέμους. Τα συμφέροντά της προστατεύονται καλύτερα μέσα σε αυτές τις ενώσεις των μονοπωλίων. Το γεγονός ότι είναι λιγότερο ισχυρή από άλλα καπιταλιστικά κράτη, σε τίποτα δεν αλλάζει την ουσία του ζητήματος, ότι δηλαδή η ελληνική αστική τάξη συμμετέχει στη διανομή της λείας. Απέναντι στη διεθνή συμμαχία του κεφαλαίου το ΚΚΕ αντιπαρατάσσει τη διεθνή συμμαχία της εργατικής τάξης. Δίνει τη μάχη στο εθνικό πεδίο, που δεν έχει ξεπεραστεί, όπως υποστήριζαν χρόνια τώρα κατά κόρον οι κοσμοπολίτες του ΠΑΣΟΚ και μέχρι προχτές και οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από το ότι τελευταία, θυμήθηκαν τα περί «κατοχής της πατρίδας» και αγώνα για «εθνική ανεξαρτησία».
Πολύ μελάνι χύνεται στο όνομα της εθνικής κυριαρχίας. Το ΚΚΕ πιστεύει στη λαϊκή κυριαρχία. Για να είναι ο λαός, ο κάθε λαός κυρίαρχος, δηλαδή να αποφασίζει με βάση τα συμφέροντά του, πρέπει να έχει στα χέρια του τον πλούτο που υπάρχει και παράγεται στη χώρα, τον πλούτο που ο ίδιος με τα χέρια και το μυαλό του δημιουργεί, να έχει στα χέρια του τα μέσα παραγωγής, γιατί χωρίς αυτά δεν μπορεί να ασκήσει καμία κυριαρχία και εξουσία. Δεν μπορεί να σχεδιάσει, δεν μπορεί να εξασφαλίσει δουλειά για όλους και όλες.
Λαϊκή κυριαρχία σημαίνει αποδεσμευμένη Ελλάδα από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστική ένωση. Αποδεσμευμένη Ελλάδα δεν σημαίνει απομονωμένη Ελλάδα, αλλά μια Ελλάδα που παλεύει για τη διεθνή και περιφερειακή συνεργασία, για τη διμερή συνεργασία που τα αποτελέσματά της ωφελούν τους εργαζόμενους λαούς και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων, μια διεθνή συνεργασία που θα υψώνει αντίσταση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στις επεμβάσεις. Οι λαοί δεν πρέπει να χύνουν το αίμα τους για το πώς θα μοιράσουν τις αγορές και τους αγωγούς οι ιμπεριαλιστές. Πρέπει να αντιδράσουν στον πόλεμο, να τον ματαιώσουν, και αν δεν γίνει δυνατόν να συνδυάσουν τον αγώνα για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, ή για τη μη συμμετοχή σε επίθεση κατά άλλων λαών, με τον αγώνα για την εργατική λαϊκή εξουσία.

Μόνο το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να ζήσουν δίχως τους εκμεταλλευτές τους, ενώ η πλουτοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει ούτε στιγμή δίχως τους εργαζόμενους. Δεν σκορπίζει αυταπάτες ότι ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει ανθρώπινος, ότι αυτό το πολιτικό σύστημα είναι δυνατό να γίνει φιλολαϊκό. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που έχει στόχο την αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία που θα διαγράψει μονομερώς το χρέος. Ο δρόμος που προτείνει στο λαό το ΚΚΕ έχει θυσίες, αλλά είναι λιγότερες απ' αυτές που υποφέρει και μπορεί ο οργανωμένος λαός να τις αντιμετωπίσει.

Το ΚΚΕ θεωρεί αναγκαία και μόνη συμφέρουσα για το λαό, την κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Μια συμμαχία που θα παλεύει για να κατακτά ό,τι μπορεί να κατακτήσει ο λαός σε αυτές τις συνθήκες, αλλά που θα έχει σταθερό στόχο την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Ο λαός ενωμένος με βάση την κοινωνικοταξική του θέση κι όχι με βάση την εκλογική του προτίμηση ή τον «γεωγραφικό» διαχωρισμό «αριστερός» -«δεξιός», ή «προοδευτικός» -«συντηρητικός», που έχουν επικρατήσει και χρησιμοποιούνται σκόπιμα για να σπέρνουν σύγχυση, μπορεί να γίνει πανίσχυρος.
Το Κόμμα μας ξεκάθαρα καλεί το λαό, ιδιαίτερα μπροστά στην εκλογική μάχη, να πάψει να κοιτάζει προς τις «κορυφές», να ακούει τις «εκκλήσεις» δήθεν ενότητας τηλεοπτικώς. Από τις κορυφές δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να προκύψει συμμαχία της προκοπής, για το καλό του, παρά μόνο επικίνδυνη «συναίνεση», «κοινωνική συνοχή», «κυβερνήσεις συνεργασίας» που επιδιώκουν από κοινού ΕΕ, μονοπώλια και πολιτικό τους προσωπικό, για να τσακίσουν ευκολότερα το λαό. Από τα πάνω μόνο «συγκολλήσεις σκορποχωρίων» μπορούν να συμβούν και όχι αυθεντικά λαϊκά μέτωπα και συμμαχίες με στόχο την ριζική ανατροπή του καπιταλισμού.
Το ΚΚΕ δεν έλειψε από κανένα δίκαιο αγώνα του λαού μας. Πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Εδωσε και δίνει όλες τις δυνάμεις του δίπλα στην εργατική τάξη, τη μικρομεσαία αγροτιά. Είναι στο πλευρό των αυτοαπασχολούμενων και της νεολαίας, στο πλευρό των ανέργων και των απολυμένων, των συνταξιούχων και της λαϊκής διανόησης. Συνέβαλε αποφασιστικά στην οργάνωση της ταξικής πάλης, με το σύνθημα «να πτωχεύσει η πλουτοκρατία, όχι ο λαός». Αυτοί οι αγώνες στρίμωξαν την κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα, τους εργατοπατέρες, συνέβαλαν στην ανάπτυξη της αντίστασης, απέτρεψαν σχέδια πλήρους χειραγώγησης, όπως για τα χαράτσια στους λογαριασμούς της ΔΕΗ κ.ά.. Αυτοί οι αγώνες μεγάλωσαν τις δυσκολίες του αστικού πολιτικού συστήματος. Βρισκόμαστε μέρα - νύχτα στο πλευρό των ηρωικών απεργών της Χαλυβουργίας που συνεχίζουν για 140^ημέρα την απεργία τους, παρά τους θεούς και δαίμονες που τους αντιπαλεύουν, παρά τις προβοκάτσιες που τους στήνουν.
Το ΚΚΕ καθημερινά αναδεικνύει τις αξίες του εργατικού κινήματος, τη συλλογικότητα, την ταξική αλληλεγγύη, το μαζικό λαϊκό ηρωισμό, την αυτοθυσία. Είναι ορκισμένος εχθρός της ιδιοτέλειας, του προσωπικού βολέματος σε βάρος των άλλων. Είναι το μόνο κόμμα που αρνήθηκε τις συντάξεις των εργατοπατέρων, το μόνο κόμμα που διέγραψε από τις γραμμές του ορισμένα μέλη του που εκμεταλλεύτηκαν νομικές ρυθμίσεις για να μονιμοποιηθούν στο δημόσιο. Σε όλα τα άλλα κόμματα πλειοψηφούν στα ηγετικά τους στελέχη αυτές οι περιπτώσεις, η ρεμούλα, το βόλεμα, η απεργοσπασία, η υποταγή, το ξεπούλημα. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που αγωνίζεται για μια «λαϊκή Βουλή» των εργατών αντιπροσώπων, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας, όπου οι αντιπρόσωποι «βουλευτές» θα είναι εργαζόμενοι στην παραγωγή και ταυτόχρονα θα νομοθετούν, ενώ ο μισθός τους θα είναι ο μισθός που θα παίρνουν στην παραγωγή. Το ΚΚΕ είναι κόμμα έμπειρο, δοκιμασμένο στις θύελλες. Γνώρισμά του η αυτοθυσία και η διαχρονική του απόφαση να μη σκύψει το κεφάλι σε όλες τις συνθήκες. Τέτοιο κόμμα χρειάζεται ο λαός, για να είναι ο ίδιος δυνατός.
Τι είναι και τι θέλει το ΚΚΕ το ξέρει και μπορεί να το μάθει ο καθένας, η κάθε μία. Οι θέσεις μας είναι καθαρές και κρυστάλλινες, δεν αλλάζουμε στρατηγική και τακτική ανάλογα πού φυσάει ο άνεμος. Δεν απαιτούμε να συμφωνήσει ο κάθε εργαζόμενος μαζί μας σε όλα. Δίχως όμως συμπόρευση μαζί μας στο κίνημα, στην κάλπη, δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε υποψία θετικής εξέλιξης.

Η οικονομική καπιταλιστική κρίση που οδηγεί στην ανεργία, την ανέχεια, τον υποσιτισμό, την απόγνωση εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά, όχι μόνο από τον πυρήνα της εργατικής τάξης, αλλά και από τμήματά της μέχρι πριν λίγο, καλά αμειβόμενα, από την κρατική υπαλληλία επίσης, που μπαίνει μαζικά στην εργασιακή εφεδρεία- ανεργία, τμήματα των αυτοαπασχολούμενων της πόλης, την φτωχή αγροτιά κλπ., δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα που αν ριζοσπαστικοποιήσει τους στόχους πάλης του, στραφεί το μέτωπό του με σαφήνεια στους πραγματικούς ενόχους, την τάξη που βρίσκεται στην εξουσία και τους πολιτικούς εκπροσώπους αυτής της τάξης, εάν αυτό το κίνημα οργανωθεί, δεν υποχωρήσει, δεν υποταχθεί - ενσωματωθεί, τότε γεννιέται κίνδυνος μεν για τους αστούς, δυνατότητες όμως νέες ελπιδοφόρες για τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα της συμμαχίας.

Αυτό σημαίνει ΚΚ ετοιμοπόλεμο, εργατικό λαϊκό κίνημα χειραφετημένο, που δρα παντού μέσα στους χώρους δουλειάς, που δεν αφήνει να πάρουν ανάσα οι εκμεταλλευτές του λαϊκού ιδρώτα, σε κοινωνική συμμαχία με τους αυταπασχολούμενους και την φτωχή αγροτιά. Που δεν αφήνει μέτωπο πάλης, λαϊκό πρόβλημα που να μην γίνει δικό του στη βάση της αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική, την κρατική καταστολή, την ΕΕ, με προώθηση της αντιμονοπωλιακής ενότητας και συμμαχίας.
Αυτές οι λίγες βδομάδες μέχρι την Κυριακή των εκλογών ας γίνουν αφετηρία για ένα ακόμα πιο πλατύ άνοιγμα της δουλειάς και της δράσης όλων των κομμουνιστών και κομμουνιστριών, των μελών και φίλων της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, μεταφέροντας απ΄ άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα, τη φωνή και τις θέσεις του Κόμματος, τις προτάσεις μας για κάθε ζήτημα που απασχολεί το λαό, αλλά και την γενική πολιτική πρόταση του Κόμματος για την κοινωνική συμμαχία που στοχεύει στην εργατική λαϊκή εξουσία, στη λαϊκή οικονομία.
Συμφέρον να στηρίξουν το ΚΚΕ έχουν και όσοι εργαζόμενοι δεν συμφωνούν σε όλα μαζί του. Οι εργάτες και οι εργάτριες, οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και του χωριού, οι νέοι και οι νέες, οι γυναίκες, πρέπει να στηρίξουν το δικό τους Κόμμα. Είναι ώρα να δούμε μπροστά και μακριά. Για το μέλλον των παιδιών μας, για το μέλλον του τόπου.

Του
Δημήτρη ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ