ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Ανίσχυρη αστική κυβέρνηση σημαίνει ισχυρός λαός που θα της κάνει τη ζωή δύσκολη

Σε μεγάλη συγκέντρωση του Κόμματος στο Σύνταγμα μίλησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα

Προσθέτοντας έναν ακόμα γερό «κρίκο» στην «αλυσίδα» του αγώνα, χιλιάδες άνθρωποι του μόχθου, εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες, νέοι και μεγαλύτεροι, πήραν θέση χτες βράδυ στη συγκέντρωση που διοργάνωσε το ΚΚΕ στην πλατεία Συντάγματος, με ομιλήτρια τη ΓΓ της ΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Την ώρα που μέσα στη Βουλή συζητιόταν η νέα δανειακή σύμβαση, με την οποία η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, η τρόικα και τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας επιδιώκουν να δέσουν χειροπόδαρα τον λαό για τα επόμενα τριάντα χρόνια, έξω απ' τη Βουλή, στην πλατεία Συντάγματος ο λαός του λεκανοπεδίου -και την ίδια ώρα σε δεκάδες πόλεις της χώρας χιλιάδες άλλοι άνθρωποι του μόχθου-, διατράνωναν με στεντόρεια φωνή: «Οχι στη δανειακή σύμβαση - Δεν θα ζήσουμε με αλυσίδες»! Δεν συναινούμε, δεν υποχωρούμε: «Εργατιά μπροστά, τώρα μια γροθιά, γκρέμισε μνημόνια και αφεντικά»!

***

Στην ομιλία της, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«Είμαστε ήδη σε προεκλογική περίοδο. Εμείς οι κομμουνιστές έχουμε ευθύνη ως την ώρα που θα ανοίξουν οι κάλπες να είμαστε παντού όπου οι εργαζόμενοι απειλούνται με τις ατομικές συμβάσεις, με μειώσεις μισθών, με πείνα και φτώχεια, εκεί που αναπτύσσεται η εργοδοτική τρομοκρατία και η προβοκάτσια. Αλλωστε, η κυβέρνηση Παπαδήμου και οι συνεταίροι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν αναλάβει την υποχρέωση μέχρι την κάλπη να δουλέψουν πολύ για να υλοποιηθεί η πληθώρα των βάρβαρων μέτρων που έχουν πάρει και να πάρουν και νέα.

Από τη χθεσινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα

Εχουμε ταυτόχρονα την υποχρέωση να κάνουμε πλατιά πολιτική εξόρμηση, ώστε να συζητήσουμε με όλους εκείνους που έχουν κάθε συμφέρον να σηκώσουν κεφάλι και να απαντήσουν στην εργοδοσία, στα κόμματα, στην ΕΕ στο ερώτημα «ΕΕ ή χάος» ότι: Εσείς φέρνετε το χάος, εμείς έχουμε τη δύναμη να σας δώσουμε ένα γερό μάθημα στην κάλπη και κυρίως να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την απελευθέρωσή μας από κάθε μορφή καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και ιμπεριαλιστικών δεσμεύσεων. Με τα φυλλάδιά μας και τη βοήθεια του «Ριζοσπάστη», του «902».Σήμερα στη Βουλή γίνεται η γνωστή ψηφοφορία που επιχειρεί να στείλει μήνυμα ότι ο λαός συμφωνεί με τα μέτρα μέσω της ψήφισης της δανειακής σύμβασης. Αποτελεί μαζί με το PSI, τα παλιά και νέο μνημόνιο την πρώτη πράξη μιας πολύπρακτης τραγωδίας, που καταρχήν φθάνει ως το 2042, στο πλαίσιο της οποίας θα κλιμακώνεται από μήνα σε μήνα, από τρίμηνο σε τρίμηνο μια μακροχρόνια επίθεση σε βάρος των κοινωνικών λαϊκών δυνάμεων, των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου. Ενιαία επίθεση, ενιαία ανταπάντηση και αντεπίθεση, ένας για όλους, όλοι για έναν.
Δηλώνουμε την ετοιμότητα και αισιοδοξία μας ότι δεν πρόκειται να περιμένουμε ως το 2042, δεν θα τους δώσουμε τόσο χρόνο και διάρκεια, πολύ πιο πριν ο λαός με τη θέλησή του οφείλει και μπορεί να ανατρέψει όχι ένα μνημόνιο ελπίζοντας μάταια ότι το επόμενο θα είναι λιγότερο κακό, αλλά ότι θα ανατρέψει εκ βάθρων το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα υπέρ της εργατικής λαϊκής εξουσίας. Οτι ο λαός όχι μόνο θα πάρει πίσω ό,τι του αφαίρεσαν παράνομα, αλλά θα μπει στο δρόμο της κοινωνικής λαϊκής ευημερίας, τέτοια που μπορεί να διασφαλίσει η Ελλάδα με τις συγκεκριμένες αναπτυξιακές δυνατότητες.

Η νέα δανειακή σύμβαση αφορά ποσό ύψους 109,1 δισ. ευρώ με τμηματική εκταμίευση που θα δίνεται κατά μήνα και ενώ πριν θα υλοποιούνται τα βάρβαρα μέτρα και τα νέα που θα έρχονται, λίγες μέρες μετά τις εκλογές. Η κάθε δόση δηλαδή έχει προαπαιτούμενο την απαρέγκλιτη εφαρμογή των ταξικών μέτρων και των πρόσθετων χωρίς κανένα περιθώριο αναθεώρησης και επικαιροποίησης. Δηλαδή, σήμερα η Βουλή ψηφίζει προαποφασισμένα μέτρα ως τώρα και ως το 2042. Πρόκειται για συζήτηση καρικατούρα.

Φούμαρα η «επαναδιαπραγμάτευση»

Προσέξτε όμως και το κυριότερο: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με μαέστρο τον κ. Παπαδήμο και τον κ. Βενιζέλο και οπωσδήποτε τον κ. Σαμαρά, αλλά και όλους εκείνους που θα ψηφίσουν σήμερα, συμφώνησαν ότι δεν επιτρέπεται καμία αλλαγή όρων χωρίς τη γνώμη των πιστωτών. Ακόμα και αν αφορά νομοθετικές ρυθμίσεις και αποφάσεις δικαστηρίων, οι οποίοι αποτελούν και αιτία μονομερούς καταγγελίας της σύμβασης. Ας μας πει ο κ. Σαμαράς, ο κ. Τσίπρας πώς θα διαπραγματευθούν στο πλαίσιο της ΕΕ, το οποίο δεν το αμφισβητούν στο ελάχιστον; Πώς θα συνδυάσουν τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και την τήρηση των συμφωνημένων;
Οι πόροι της δανειακής σύμβασης αξιοποιούνται για την εξυπηρέτηση του χρέους και τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων. Και όχι μόνο αυτό, όλα τα έσοδα του κράτους έχουν προτεραιότητα όχι μισθούς και συντάξεις, αλλά τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη δανειακή σύμβαση. Και μάλιστα θα προχωρήσουν στην πορεία και σε συνταγματική κατοχύρωση.

Επειδή πολλοί μιλάνε για ανταγωνιστικότητα, επισημαίνουν ότι αυτή αφορά μόνο τους μισθούς. Δεν αφορά μόνο τους μισθούς. Ολα τα δικαιώματα των εργαζομένων τα πάει προς τα κάτω. Η ανταγωνιστικότητα σημαίνει μια κούρσα για το ποια χώρα περνάει στην κορυφή των αντεργατικών μέτρων. Ενώ η ανταγωνιστικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια κούρσα που θα βαθύνει την ανισομετρία. Αλλωστε, όλο και πιο πολύ στο λεξιλόγιο είναι οι βαλκανικές χώρες, η Ανατολική Ευρώπη, η Βόρεια και Νότια Ευρώπη, δεν είναι θέμα γεωγραφικό, είναι ταξικό.Τι λένε όσοι είναι φιλο-ΕΕ για τα φούμαρα που για χρόνια έλεγαν στο λαό; Τι του λένε όλοι αυτοί που έλεγαν για σύγκλιση, για κοινωνική αλληλεγγύη, για σταθερή ανάπτυξη και ευημερία; Αν λόγου χάρη αθετηθούν κάποιοι όροι της σύμβασης είτε για αντικειμενικούς λόγους είτε για υποκειμενικούς, τότε ζητούνται πίσω οι εκταμιευμένες δόσεις και οι τόκοι συν οι τόκοι υπερημερίας. Και μάλιστα έχει προβλεφθεί η κατάσχεση της ιδιωτικής περιουσίας κινητής και ακίνητης, επίσης τα έσοδα του Δημοσίου έως και από την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Κατοχυρώνονται αυτά με το αγγλικό δίκαιο που διέπει τη σύμβαση.
Βεβαίως και πρόκειται για εκχώρηση και μάλιστα εθελοντικά, από την πλευρά των ελληνικών κομμάτων, δικαιωμάτων στο όνομα της διασφάλισης των συμφερόντων του κεφαλαίου και της εξουσίας τους. Ας μας πει ο κύριος Σαμαράς, ως τον κύριο Τσίπρα, πώς θα διαπραγματευθούν;

Διαπραγματεύονται για το κεφάλαιο

Ορισμένοι μάλιστα αριστεροί βολεύονται να εξηγούν την ανισομετρία, τις ανισότιμες σχέσεις με ηθικούς χαρακτηρισμούς, απολιτικά και αταξικά. Γιατί έτσι τους βολεύει να κοροϊδεύουν το λαό ότι υπάρχει λύση εντός των τειχών, ότι υπάρχει η εκδοχή του ανθρώπινου καπιταλισμού και του βάρβαρου καπιταλισμού. Ορισμένοι επίσης τα βάζουν με την τρόικα αποκλειστικά γιατί μας στερεί την εθνική κυριαρχία, λες και η τρόικα ήλθε μόνη της, λες και αυτή είναι πάνω απ' την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Την τρόικα τη νομιμοποιεί η υπογραφή στο Μάαστριχτ και η δήλωση πως ό,τι και να γίνει θα μείνουμε εντός ΕΕ.
Δεν είναι οσφυοκάμπτες οι Ελληνες ηγέτες και τα κόμματά τους, όπως δεν είναι οι Ιταλοί, οι Πορτογάλοι, οι Γάλλοι και τόσοι άλλοι. Η ένταξη στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, δηλαδή των καπιταλιστικών κρατών, σημαίνει αποδοχή της ανισομετρίας, του οξύτατου ανταγωνισμού εντός λυκοσυμμαχίας, καθώς τη σφραγίδα στις αποφάσεις την βάζουν κάθε φορά οι πιο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα εντός και εκτός ΕΕ.
Αν η Ελλάδα ήταν Γερμανία ως καπιταλιστική ανάπτυξη και η Γερμανία ως καπιταλιστική ανάπτυξη στο επίπεδο της Ελλάδας, τότε οι Γερμανοί εργάτες θα μιλούσαν για ελληνική μπότα. Και ο ελληνικός αστικός Τύπος θα διαμαρτυρόταν γιατί ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να πληρώνει για το γερμανικό. Η αστική τάξη της χώρας μας είναι και έμπειρη και ανοικτομάτα, άρα και τα κόμματά της ξέρουν ως πού μπορούν να διαπραγματεύονται, τι να διαπραγματεύονται, ξέρουν το συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στις καπιταλιστικές χώρες.
Βεβαίως και δε διαπραγματεύονται για το καλό των εργαζομένων. Διαπραγματεύονται άλλοτε περισσότερο απαιτητικά και άλλοτε λιγότερο για τα συμφέροντα της μιας ή της άλλης μερίδας του κεφαλαίου, ανάλογα με το αν αυτή η μερίδα είναι ισχυρή και μπορεί να επεκταθεί στις διεθνείς αγορές. Διαπραγματεύονται για τους λεγόμενους δυνατούς τομείς της Ελλάδας, λόγου χάρη την ηλιακή ενέργεια, τον τουρισμό, όχι για τους εργαζόμενους, αλλά για τους επιχειρηματίες. Και όταν το κίνημα φουντώνει, παρακαλούν τους εταίρους να τους δώσουν κάποιο χρόνο για την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων για να μην κλονισθεί το αστικό πολιτικό σύστημα.
Τέτοιες διαπραγματεύσεις θα κάνει ο κ. Σαμαράς, ο κ. Καμένος, ο κ. Κουβέλης, η Κατσέλη, ο κύριος Τσίπρας. Τους χαρίζουμε αυτήν την ικανότητα της διαπραγμάτευσης που παρά τις ικανότητές τους δεν θα καταφέρουν τίποτε.

Η «ανάπτυξη» δεν είναι για το λαό

Μας λένε ότι φεύγουν από τις πλάτες του λαού 100 δισ. με το PSI. Δεν είναι αλήθεια. Τα 100 δισ. σημαίνει ότι οι πιστωτές εξασφάλισαν ένα μέρος των χρημάτων τους, θα τα έχαναν όλα με άτακτη χρεοκοπία. Τα 100 δισ. θα τα πληρώσει ο λαός τρίδιπλα. Μας λένε ότι τώρα θα γίνουν επενδύσεις και θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Πρόκειται για ψέμα με ουρά, όσον αφορά και την έκταση των επενδύσεων, κυρίως όμως όσον αφορά την αντιμετώπιση των προβλημάτων των εργαζομένων.
Επενδύσεις θα γίνουν επιλεκτικά με κριτήριο το κέρδος, με λιγότερες θέσεις εργασίας από αυτές που έχουν χαθεί και θα συνεχίσουν να χάνονται, ενώ σε άλλους τομείς θα συνεχίζεται η θάλασσα των εισαγωγών, θα αυξάνει η ανεργία, τα συσσίτια, η συγκέντρωση ρούχων και κουβερτών, η ανταλλαγή υπηρεσιών. Επενδύσεις θα κάνουν Ελληνες και ξένοι επενδυτές, άλλωστε χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχει κερδοφορία. Θα επενδύσουν για όσο διάστημα θέλουν και όσο θέλουν και πάλι όταν θέλουν θα βγάζουν τα κεφάλαια στο εξωτερικό.
Γλυκοκοιτάζουν την Ελλάδα τώρα γιατί τώρα θέλουν να εκμεταλλευθούν την φθηνή εργατική τάξη, που την θεωρούν ακόμα ακριβή, τον ορυκτό της πλούτο, τα φιλέτα, ό,τι αποφέρει σ' αυτούς κέρδη και μόνο αυτό. Προϋπόθεση για να γίνουν επενδύσεις είναι να σταματήσουν οι αγώνες και ο ξεμοναχιασμένος εργάτης και εργάτρια, η υπάλληλος να δουλεύει με 500 και 400 ευρώ το μήνα και σε λίγο διάστημα με 300 και 200 ευρώ, καθώς οι σύμμαχοί τους λένε ότι η Ελλάδα έχει ψηλά μεροκάματα.
Δείτε μερικά έργα που έχουν ήδη εξαγγείλει ότι θα κάνουν, με το σύνθημα ότι θα αλλάξει ο ενεργειακός χάρτης της χώρας, ενώ εμείς θα πληρώνουμε το πετρέλαιο και τη βενζίνη χρυσάφι. Εδωσαν τα κοιτάσματα χρυσού στον Εβρο στην καναδική «ΕΛΝΤΟΡΑΝΤΟ ΓΚΟΛΝΤ» που θα χρησιμοποιήσει 300 εργαζόμενους μόνο για το λίγο διάστημα της κατασκευής, ενώ οι μόνιμες θέσεις εργασίας θα είναι μόνο 200. Θα εγκαταστήσουν 12 φωτοβολταϊκά πάρκα στη Θεσσαλία, στη Στερεά και στη Δυτική Ελλάδα που θα δημιουργήσουν προσωρινά για τα έργα 360 θέσεις εργασίας και μόνο 160 θέσεις μόνιμες, δηλαδή εργάτες που θα εναλλάσσονται.
Η «ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΕΒΕ» κατασκευάζει συγκροτήματα αντλησοταμίευσης και αποθήκευσης ενέργειας στην Αιτωλοακαρνανία. Για την επιχείρηση αυτή θα δουλέψουν προσωρινά 842 για την κατασκευή και μετά μόνιμοι 50. Το αιολικό σύστημα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Κρήτη θα χρησιμοποιήσει 1.500 εργαζόμενους για μικρό διάστημα για την κατασκευή και μόνιμες θέσεις εργασίας 50. Ο σταθμός ηλιακής ενέργειας στο Λασίθι θα χρησιμοποιήσει προσωρινά 650 θέσεις και μόνιμα 70.
Είναι έργα εξαγωγής προς τη Γερμανία, όχι για το λαό. Θα κατασκευάσουν έργα υποδομής όχι βέβαια λαϊκές κατοικίες, λαϊκές κατασκηνώσεις, σχολεία, όχι αντισεισμικά και αντιπλημμυρικά έργα, αλλά αυτοκινητόδρομους για τη διακίνηση των εμπορευμάτων των κεφαλαιοκρατών και εμείς θα πληρώνουμε διόδια για 100 και βάλε χρόνια.

Το δίλημμα των εκλογών

Πολλά κόμματα θα πάρουν μέρος στις εκλογές. Πολλοί το αναγορεύουν σε θέμα δημοκρατίας, αφού η δημοκρατία προβάλλεται σαν κάτι που λένε για όλα τα γούστα. Οσα κόμματα και να πάρουν μέρος στις εκλογές το κριτήριο για το καθένα από αυτά είναι το πρόγραμμά του, η στάση του, η φερεγγυότητά του απέναντι στο δίλημμα: Με την εξουσία των επιχειρηματικών ομίλων και την ΕΕ ή με την εξουσία του λαού, δηλαδή της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, με Ελλάδα χωρίς καμία δέσμευση και συμμετοχή στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ;
Με την Ελλάδα των κηφήνων καπιταλιστών ή με την Ελλάδα του εργαζόμενου λαού; Τα συνθήματα και οι παντιέρες που σηκώνει το κάθε κόμμα δεν είναι απόδειξη ότι η πολιτική του, το πρόγραμμα, η στρατηγική του ανταποκρίνονται στις λαϊκές ανάγκες και στις αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει η χώρα. Οι καυγάδες στη Βουλή και στους καναπέδες, οι καυγάδες της Ωρας του Πρωθυπουργού λίγη αξία έχουν όταν και οι μεν και οι δε κινούνται στην ίδια πλανερή ρότα ότι υπάρχει άγριος και ήπιος καπιταλισμός ή ότι πρέπει να βρούμε μια άλλη εκδοχή του καπιταλισμού, όπου μονοπώλια και λαός μπορούν - τάχα - να τα βρίσκουν με διάλογο, συναίνεση, ή με αντιπαράθεση ανάμεσα σε έξυπνες και αποτελεσματικές προτάσεις.
Εμφανίζουν την εκλογική μάχη ως αναμέτρηση ανάμεσα στις "μνημονιακές" και "αντιμνημονιακές" δυνάμεις. Είναι και αυτή μια πλαστή διαχωριστική γραμμή όσο και αν δε φαίνεται σε πολλούς ακόμα από μια πρώτη ματιά. Συμφέρει και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ένας τέτοιος διαχωρισμός, γιατί σκέφτονται ότι αν δεν καταφέρουν να πάρουν μεγάλο πακέτο φιλομνημονιακών ψήφων, τουλάχιστον ας σκορπιστούν οι ψήφοι σε δυνάμεις που αναγορεύονται σε αντιμνημονιακές γιατί υποστηρίζουν το μεγάλο ψέμα ή τη μεγάλη αυταπάτη ότι υπάρχει και άλλο μείγμα μνημονίου.
Κάτι τέτοιο δεν υποστηρίζουν τα νέα κόμματα που βγήκαν από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ; Κάτι τέτοιο δεν υποστηρίζει η ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι δηλαδή το μνημόνιο απέτυχε; Συμφέρει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να τρομοκρατούν το λαό ότι αν δεν προκύψει κυβέρνηση αυτοδυναμίας ή ισχυρής συνεργασίας, τότε μας περιμένει χάος. Το θέμα είναι εντελώς διαφορετικό.
Μακάρι να μπορούσε να προκύψει μέσα από εκλογική αναμέτρηση μια φιλολαϊκή κυβέρνηση, φιλολαϊκή εξουσία, αν κάτι τέτοιο όμως μπορούσε να γίνει μάλλον θα είχε καταργηθεί προ πολλού το γενικό εκλογικό δικαίωμα, ή θα είχαν πάρει τα μέτρα τους την άλλη μέρα για ανατροπή του εκλογικού αποτελέσματος. Ετσι δεν έγινε το 1958 όταν η ΕΔΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση; Στη συνέχεια ενώθηκε το λεγόμενο Κέντρο, ώσπου φθάσαμε στις εκλογές του 1961 που ψήφισαν και τα δέντρα, χώρια τα σπασμένα κεφάλια των υποψηφίων της ΕΔΑ.

Γενική πολιτική αναμέτρηση

Ωστόσο η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση έχει την αξία της, και πολύ μεγάλη μάλιστα, αν τη δούμε σαν μια μορφή γενικής πολιτικής αναμέτρησης σε συνθήκες που ετοιμάζονται νέα μέτρα απίστευτα βάρβαρα. Ποτέ δεν ήταν τόσο μεγάλη η λαϊκή ευθύνη, η ατομική ευθύνη. Πρέπει να μπει ένα τέλος κάτω από τρομοκρατικά διλήμματα ή αυταπάτες ο ψηφοφόρος να ρίχνει άλλο ψηφοδέλτιο από αυτό που θα ήθελε. Εμείς λέμε καθαρά στο λαό: Κυβέρνηση θα προκύψει, την ετοιμάζουν από τώρα με διάφορες παραλλαγές. Οσοι δηλώνουν υπέρ του μονόδρομου της ΕΕ είναι έτοιμοι να μην αφήσουν τα συμφέροντα του συστήματος ακυβέρνητα ούτε για μια μέρα.
Το "πλάνο Α'", βέβαια, κλίνει προς κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ανεξαρτήτως αυτοδυναμίας, το "πλάνο Β'" κυβέρνηση αυτοδύναμη έστω με ένα κόμμα, "πλάνο Γ'" κυβέρνηση αποκαλούμενη κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά, "πλάνο Δ'" όποια κυβέρνηση έστω και κεντροαριστερούτσικη αρκεί να κερδηθεί χρόνος για την ανασύνταξη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Επομένως, αυτό που κάνει τη διαφορά στην επικείμενη εκλογική μάχη είναι το εκλογικό ποσοστό του ΚΚΕ. Γιατί μόνο έτσι θα δοθεί πραγματικό λαϊκό τρομοκρατικό μήνυμα στους αντιδραστικούς τρομοκράτες και στους έτοιμους να συμβιβαστούν την κατάλληλη στιγμή.
Συγνώμη για τον όρο, αλλά όταν μιλάνε για τρομοκρατία πρέπει να μιλήσεις για τον αντίποδα της τρομοκρατίας. Γιατί μόνο έτσι από την άλλη μέρα θα υπάρξει ο πρώτος σοβαρός δισταγμός για να παρθούν νέα μέτρα. Κυρίως όμως γιατί ο εργάτης και ο υπάλληλος, ο αυτοαπασχολούμενος, ο αγρότης θα αποκτήσουν ετοιμότητα αντίστασης, αντεπίθεσης. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να αποφύγουμε ίσως χειρότερα.
Δεν κρύβουμε από το λαό ότι δε φθάνει ούτε η καλύτερη άμυνα ούτε η καλύτερη επίθεση. Πρέπει ο αγώνας να πάει ως το τέλος, στην εργατική - λαϊκή εξουσία, στην αποδέσμευση από την ΕΕ με κοινωνικοποίηση, πανεθνικό σχεδιασμό, εργατικό - λαϊκό έλεγχο και μονομερή διαγραφή του χρέους. Βέβαια, στην κάλπη δεν ψηφίζει κανείς για την εργατική εξουσία, επομένως δεν απαιτείται πλήρης συμφωνία, ψηφίζει όμως για να συγκεντρώσει δύναμη, πείρα και κουράγιο να παρεμποδίσει νέες τραγωδίες, να διεκδικήσει ό,τι ανήκει σε αυτόν και κυρίως στα παιδιά του.
Ο δρόμος που προτείνουμε έχει απαιτήσεις, συνεπάγεται νέες επιλογές, θα είναι σύνθετος και σκληρός, καθώς ο αντίπαλος δεν είναι διατεθειμένος να επιστρέψει ούτε μια κατάκτηση που πήρε, πολύ περισσότερο να χάσει τη δυνατότητα να κλέβει νόμιμα το λαό. Σίγουρα είναι πιο εύκολος και ρεαλιστικός από την τραγωδία που μας περιμένει, να ζούμε προσκυνημένοι και με μισθούς πείνας και με παρατεταμένη εκτεταμένη ανεργία.

Απέναντι στο λαό είναι τα μονοπώλια

Εμείς δεν κρύβουμε τίποτε από το λαό. Δε θα πούμε αυτά που λέει με στεντόρεια φωνή ο ΣΥΡΙΖΑ, που παλεύει για τη χειραφέτηση της κοινωνίας από τις αγορές, λες και οι αγορές είναι έξω από την καπιταλιστική κοινωνία, λες και έγινε επιδρομή από άλλον πλανήτη. `Η που ισχυρίζεται ότι θα γίνει αναδιανομή του πλούτου από τα μονοπώλια, δηλαδή θα πάρουν πίσω τις απαιτήσεις τους για 300 ευρώ και για όλα τα άλλα μόλις αναδειχθεί μια κυβέρνηση με αριστερή παντιέρα.
Πάνω απ' όλα κρύβουν ότι απέναντι στο λαό δε στέκεται μόνο μια κυβέρνηση. Η κυβέρνηση είναι το πολιτικό προσωπικό του αστικού κράτους, του κεφαλαίου, ότι το κράτος διαθέτει ισχυρούς μηχανισμούς. Πάνω απ' όλα ξεχνάνε ποιος κάνει κουμάντο στην οικονομία τόσο σε εθνικό επίπεδο και στην ΕΕ. Ολοι αυτοί παραμένουν και είτε σε ανατρέπουν είτε τους ανατρέπεις και ο λαός παίρνει τότε την εξουσία. Λαϊκή κυριαρχία και μονοπωλιακή ιδιοκτησία είναι ασυμβίβαστα. Ανεξαρτησία και μονοπωλιακή ιδιοκτησία, όπως και ΕΕ, είναι ασυμβίβαστα.
Για το λαό μονόδρομος είναι η αντεπίθεση για να παρεμποδίσει όσα μπορεί και για να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία. Τι θα κάνει: Αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερής διαγραφή του χρέους. Κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Κεντρικός πανεθνικός σχεδιασμός με εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων που έχει η Ελλάδα, πρώτη απ' όλες το έμπειρο εργατοτεχνικό δυναμικό της.
Αυτό δεν είναι χάος. Χάος δεν υπάρχει όταν παρεμβαίνει ο οργανωμένος και συνειδητοποιημένος λαός. Χάος είναι η ανεργία, η πείνα, η φτώχεια, οι κρατικοί μηχανισμοί της προβοκάτσιας, οι μισθοί των 200 και 300 ευρώ. Το χάος το φέρνει η αναρχία στην παραγωγή, οι καπιταλιστικοί ανταγωνισμοί μέσα στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη. Το ακόμα μεγαλύτερο χάος θα το φέρει η νέα αντιλαϊκή θύελλα που ετοιμάζουν: Ατομικές συμβάσεις εργασίας, παραπέρα επέκταση των ελαστικών σχέσεων, αύξηση της ανεργίας, κατάργηση στοιχειωδών επιδομάτων. Το χάος θα το φέρει ενδεχόμενος ιμπεριαλιστικός πόλεμος για το μοίρασμα των πρώτων υλών και των νέων αγορών.
Το χρέος δεν το δημιούργησε η εργατική τάξη, αλλά τα αστικά κόμματα και τα μονοπώλια. Αυτοί εξαγόρασαν και ένα μικρό τμήμα του λαού για να κάνουν τις συμμαχίες τους. Τώρα το αξιοποιούν για να πούνε ότι το χρέος οφείλεται στον καταναλωτισμό και στη στρεβλή κατανάλωση, κρύβοντας τι έγινε με τα αποθεματικά των Ταμείων που τα έστειλαν στο χρηματιστήριο, με τους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με τις εισφοροδιαφυγές της εργοδοσίας, με τα τεράστια κεφάλαια που χρηματοδοτήθηκαν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι κ.ά. Αυτά διόγκωσαν το δημόσιο χρέος και όχι οι μισθοί και τα μεροκάματα.

Συγκρούονται δύο στρατηγικές

Η σύγκρουση είναι εφ' όλης της ύλης. Συγκρούονται δύο στρατηγικές. Αυτή των συμφερόντων του κεφαλαίου και η απέναντί της των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Η σύγκρουση είναι ανάμεσα στα μονοπώλια και το λαό. Δεν είναι ανάμεσα στους υποστηρικτές του μνημονίου και στους αντί, όπως ισχυρίζονται διάφοροι. Οποιο κόμμα δε θέλει να αλλάξει τίποτα, τα βάζει απλώς με το μνημόνιο και επιδιώκει αντιμνημονιακές ή αριστερές κυβερνήσεις.
Τίποτα πιο κάλπικο, τίποτα πιο επικίνδυνο για το λαό από την αυταπάτη ότι μπορεί να καταργηθεί το μνημόνιο δίχως γενικευμένη σύγκρουση με την ΕΕ, με τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Είναι εξαπάτηση του λαού να θέλεις και την ΕΕ και φιλολαϊκή πολιτική. Οι λεγόμενες νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές συνταγές έχουν στόχο την ενίσχυση των μονοπωλίων και μέτρα που αυξάνουν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.
Οι συνθήκες διεξαγωγής των εκλογών θα είναι τρομοκρατία για τη νόθευση της συνείδησης. Το παραμύθι της ακυβερνησίας. Ο λαός όχι μόνο δεν πρέπει να την φοβάται, αλλά πρέπει και να επιδιώκει την αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος. Ισχυρό πλήγμα στις εκλογές, ώστε μετά από αυτές να ξημερώσει πραγματικά μια άλλη μέρα για το λαό. Ισχυρή αστική κυβέρνηση σημαίνει συγκατάθεση για νέα πιο επώδυνα μέτρα. Ανίσχυρη αστική κυβέρνηση σημαίνει ισχυρός λαός που θα της κάνει τη ζωή δύσκολη.
Ανυπακοή, αντεπίθεση, αντίσταση. Να μη φοβάται ο κόσμος. Αν δύο - τρία εκατομμύρια άνθρωποι δεν πληρώσουν τα χαράτσια της ΔΕΗ, δεν μπορούν να τους κάνουν τίποτα. Το ΚΚΕ φοβούνται και το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα φτωχά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων. Τους άλλους, όπως τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ, τους χτυπάνε για τις αντιφάσεις τους. Γνωρίζουν καλά ότι είναι δυνάμεις της διαχείρισης. Το ΚΚΕ προειδοποίησε το λαό. Του είπε την αλήθεια. Επιβεβαιώθηκε».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ