Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΕΡΓΑΤΡΙΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΞΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Η ανισοτιμία εντείνεται μαζί με την ταξική εκμετάλλευση

Με αφορμή την αυριανή Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας

Τα σωματεία πρέπει να προσανατολίζουν και να οργανώνουν τη δουλειά τους, με συζητήσεις, ενημερωτικές εκδηλώσεις, λειτουργία επιτροπών γυναικών, αλλά και άλλες εκδηλώσεις που αφορούν τη ζωή των εργαζόμενων γυναικών (π.χ. παιδικές γιορτές)

Πλησιάζει η 8η Μάρτη, η «μέρα της γυναίκας» και η πλουτοκρατία, τα κόμματά της μαζί με τα φερέφωνά τους, τα αστικά ΜΜΕ, θα πουν, για άλλη μια φορά, παχιά λόγια για την «ισοτιμία» και τα «δικαιώματα» της γυναίκας. Θα δείξουν, για άλλη μια φορά, το «ενδιαφέρον» τους για την εργαζόμενη γυναίκα, τη μητέρα, θα πλασάρουν διάφορα ευρωενωσιακά προγράμματα ως «λύσεις» στα προβλήματα των γυναικών της δουλειάς. Θα προβάλουν την αναγκαιότητα των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων, θα τις παρουσιάσουν ως «βήματα» για την κατάκτηση της γυναικείας ισοτιμίας. Οι τηλεοπτικές εκπομπές και τα περιοδικά θα γεμίσουν με «παραδείγματα» «λαμπερών» και «επιτυχημένων» γυναικών που θα «εξηγούν» πώς καταφέρνουν να τα συνδυάζουν όλα, δουλειά, οικογένεια, σπίτι και ταυτόχρονα να αφιερώνουν χρόνο στον εαυτό τους.

Για ακόμα μια φορά, θα προσπαθήσουν να συσκοτίσουν την πραγματική σημασία της 8ης Μάρτη, να αποκρύψουν την ταξική ουσία της γυναικείας ανισοτιμίας. Να σπείρουν σύγχυση και αυταπάτες περί φυλετικού προβλήματος που μπορεί να αντιμετωπιστεί με το δήθεν εκσυγχρονιστικό πνεύμα της ΕΕ και τις αντίστοιχες πρωτοβουλίες, προγράμματα, μεταρρυθμίσεις που προωθεί.
Το πρόβλημα της ανισοτιμίας των γυναικών είναι συστατικό μέρος της ταξικής εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Το βάθεμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και η όξυνση της επίθεσης του κεφαλαίου εντείνουν την ταξική εκμετάλλευση και μαζί με αυτήν και την ανισοτιμία των εργαζόμενων γυναικών.

Το πρόβλημα της ανισοτιμίας των γυναικών είναι συστατικό μέρος της ταξικής εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Το βάθεμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και η όξυνση της επίθεσης του κεφαλαίου εντείνουν την ταξική εκμετάλλευση και μαζί με αυτήν και την ανισοτιμία των εργαζόμενων γυναικών

Motion Team

Ο καπιταλισμός έχει συμφέρον από την ανισοτιμία των δύο φύλων, γιατί έτσι δημιουργεί προϋποθέσεις για μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Προσαρμόζει, λοιπόν, την ιδεολογική του παρέμβαση σε κάθε ευκαιρία, χρησιμοποιεί αποπροσανατολιστικά επιχειρήματα και θεωρίες περί ισότητας, ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών, για να εφαρμόζει νέες μορφές εκμετάλλευσης στο σύνολο των εργαζομένων, ανδρών και γυναικών (εκ περιτροπής εργασία, μερική απασχόληση κ.λπ.).Η γυναικεία εργατική δύναμη αντιμετωπίζεται από το κεφάλαιο με τον ίδιο τρόπο, τόσο την περίοδο της κρίσης όσο και την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αξιοποιείται ως πιο φθηνή, πιο ευέλικτη, περισσότερο εκμεταλλεύσιμη εργασία. Σήμερα που το κεφάλαιο, η ΕΕ και η ελληνική κυβέρνηση, σε ενιαίο μέτωπο, επιτίθενται με στόχο να καταστήσουν ακόμα πιο φθηνή την εργατική δύναμη, να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των μονοπωλίων, το πλήγμα που δέχονται οι εργαζόμενες είναι ακόμα πιο βαρύ.
Οι γυναίκες εξακολουθούν να λειτουργούν ως αγωγός για τα αντεργατικά μέτρα. Πιέζονται να τα αποδεχθούν πρώτες, με στόχο να γενικευθούν σε ευρύτερα τμήματα των εργαζομένων. Με την έννοια αυτή, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και η προώθηση της ατομικής διαπραγμάτευσης εργαζόμενου - εργοδότη, θέτουν ιδιαίτερα στο στόχαστρο τις εργαζόμενες. Κάτω από την απειλή της απόλυσης και το φόβο της ανεργίας, κάτω από το βάρος των αυξημένων οικογενειακών υποχρεώσεών τους, οι εργαζόμενες ωθούνται πιο εύκολα σε συμβιβασμό και υποχώρηση από τα δικαιώματά τους, είναι ο «εύκολος στόχος» στις εργοδοτικές πιέσεις.

Οι εργαζόμενες πρέπει να ξεπεράσουν τις σύνθετες δυσκολίες που τις κρατούν μακριά από την οργανωμένη συλλογική πάλη. Τα πολλαπλά εμπόδια που συναντά η συμμετοχή τους στο κίνημα αποτελούν, αυτά τα ίδια, το λόγο για τον οποίο πρέπει να βρεθούν στην πρώτη γραμμή του

Οι συνθήκες ζωής και εργασίας για τις γυναίκες χειροτερεύουν. Χτυπιούνται πιο έντονα από την ανεργία. Η έλλειψη κοινωνικών δομών και υπηρεσιών στήριξης της οικογένειας και της μητρότητας τις φορτώνουν με υποχρεώσεις, με αποτέλεσμα από τη μια να είναι πιο ευάλωτες και «δεκτικές» στα αντεργατικά μέτρα και από την άλλη να δυσκολεύονται σοβαρά να ενταχθούν στην πάλη μέσα από το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Αυτό επιβεβαιώνει η ζωή των εργαζόμενων γυναικών στους κλάδους της βιομηχανίας, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν από το χώρο δουλειάς μέχρι το σπίτι.Ο βαθμός συνδικαλισμού των εργαζόμενων γυναικών στους κλάδους της βιομηχανίας που συγκεντρώνουν και τα μεγαλύτερα ποσοστά εργαζόμενων γυναικών (τρόφιμα, φάρμακο, ιματισμός, τύπος - χαρτί) είναι χαμηλός. Τα στοιχεία από τους κλάδους μιλάνε από μόνα τους:
Στα τρόφιμα, έχουμε μεγάλο ποσοστό εργαζόμενων γυναικών και σε κάποια μεγάλα εργοστάσια αποτελούν την πλειοψηφία των εργαζόμενων, κυρίως σε ζυμάρια, γάλα, τυποποιημένα τρόφιμα (ΚΑΝΑΚΗΣ, ΦΑΓΕ, ΕΛΜΠΙΣΚΟ, ΝΕΣΤΛΕ, ΤΕΪΣΤΙ, ΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ). Εργάζονται, κυρίως, στην παραγωγή και στα γραφεία και όχι σε αποθήκες και διακίνηση, με λίγες εξαιρέσεις. Στην παραγωγή, οι ηλικίες των εργατριών είναι 40 - 50 χρόνων, ενώ στα γραφεία είναι νεότερες, 30 - 40 χρόνων. Στο κλαδικό συνδικάτο οι γυναίκες - μέλη είναι μόλις 15%, ενώ παρόμοια είναι η κατάσταση και στα επιχειρησιακά σωματεία, όπου υπάρχουν.
Στο φάρμακο - καλλυντικό, οι γυναίκες αποτελούν το 50% περίπου των εργαζομένων. Δουλεύουν, κυρίως, στην παραγωγή και στα γραφεία, στην παραγγελιοληψία, τηλεφωνήτριες σε φαρμακαποθήκες και στα εργοστάσια, ως ιατρικοί επισκέπτες, καθώς και στα φαρμακεία ως βοηθοί, υπάλληλοι, στην πώληση καλλυντικών. Ενα μέρος είναι επιστήμονες (φαρμακοποιοί, χημικοί) και δουλεύουν στην παραγωγή (χημείο) ή ως ιατρικοί επισκέπτες. Στα ΔΣ κλαδικού συνδικάτου και ομοσπονδίας συμμετέχουν γυναίκες κατά 41% και 33% αντίστοιχα, ενώ περίπου το 1/3 από τους ψηφίσαντες στο κλαδικό, είναι γυναίκες.
Στον κλάδο του ιματισμού - δέρματος - κλωστοϋφαντουργίας το μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών, περίπου 60%, δουλεύει στον ιματισμό. Στα τσαγκαράδικα το 50% των εργαζόμενων είναι γυναίκες. Στα μεγάλα εργοστάσια στρωμάτων το ποσοστό εργαζόμενων γυναικών είναι περίπου 20%. Στο κλαδικό συνδικάτο μόλις το 20,34% των ψηφισάντων είναι γυναίκες, αν και στις διοικήσεις κλαδικού και ομοσπονδίας είναι εκλεγμένες γυναίκες σε ποσοστό πάνω από 60%.
Στον τύπο - χαρτί, πολλές γυναίκες εργάζονται σε βοηθητικές εργασίες στα βιβλιοδετεία, στα κυτιοποιία και ως γραφίστριες στις γραφικές τέχνες, αλλά μόλις το 27,3% των ψηφισάντων στο κλαδικό συνδικάτο είναι γυναίκες, ενώ στο ΔΣ δεν είναι καμιά γυναίκα εκλεγμένη.
Στην ενέργεια, υπάρχουν πολλές γυναίκες εργαζόμενες σε υπηρεσίες, γραφεία και είναι και αρκετές επιστήμονες. Στη ΔΕΗ, ιδιαίτερα στην Αττική, όπου συγκεντρώνονται οι υπηρεσίες, έχουμε σε αυτά τα πόστα 60% γυναίκες. Στα πετρέλαια, σε αντίστοιχες θέσεις εργασίας έχουμε μικρότερο ποσοστό γυναικών. Ενώ στη ΔΕΗ οι γυναίκες στα διάφορα σωματεία του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι συνδικαλισμένες κατά 90%, και στα πετρέλαια το αντίστοιχο ποσοστό είναι 55% περίπου, στο κλαδικό συνδικάτο της ενέργειας μόλις το 20% των εγγεγραμμένων είναι γυναίκες. Αυτό δείχνει την επιπρόσθετη δυσκολία να ενταχθούν οι γυναίκες στα ταξικά σωματεία, να μπουν στην ταξική πάλη.
Η συμμετοχή και η δραστηριότητα των εργαζόμενων γυναικών στις δραστηριότητες των σωματείων είναι ακόμα μικρότερη.

Γιατί χρειάζεται εξειδικευμένη δουλειά στις γυναίκες - εργάτριες

Η γενική κομματική και συνδικαλιστική δουλειά είναι αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη, για να βοηθηθεί η εργαζόμενη γυναίκα να ξεπεράσει τις σύνθετες δυσκολίες που την κρατούν μακριά από την οργανωμένη συλλογική ταξική πάλη. Χρειάζεται εξειδικευμένη δουλειά από τις δυνάμεις μας και σε κομματικό και σε συνδικαλιστικό επίπεδο, ιδιαίτερα στις βιομηχανικές εργάτριες, που η ένταξή τους στο εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι καθοριστική για την ανασύνταξή του, καθώς και για την ισχυροποίηση του Κόμματος. Αυτό σημαίνει ότι η παρέμβασή μας πρέπει να παίρνει υπόψη τα ιδιαίτερα προβλήματα των εργαζόμενων γυναικών στη δουλειά αλλά και εκτός δουλειάς, στα πλαίσια των σύγχρονων και διευρυμένων αναγκών της λαϊκής οικογένειας. Πρέπει να έχουμε γνώση, να παρακολουθούμε από κοντά τους όρους και τις συνθήκες δουλειάς τους, μαζί με την καθημερινότητα στο σπίτι και στην οικογένεια και ανάλογα να διαμορφώνουμε αιτήματα τόσο στο χώρο δουλειάς (επιπλέον μέτρα προστασίας, υγιεινής και ασφάλειας, διευκόλυνσης της εργαζόμενης μητέρας κ.λπ.), όσο και στον τόπο κατοικίας (παιδικοί σταθμοί κ.λπ.)
Τα στοιχεία αυτά αναδεικνύουν την ανάγκη διαμόρφωσης ανάλογων αιτημάτων που αφορούν τους όρους και τις συνθήκες δουλειάς. Αιτήματα που θα εμπλουτίζονται, θα εκσυγχρονίζονται, θα συζητιούνται μέσα στους χώρους δουλειάς και θα αποτελούν κάθε φορά προϊόν ζύμωσης και πλαίσιο διεκδίκησης μέσα στις συλλογικές συμβάσεις των κλάδων και των επιχειρήσεων. Τα σωματεία πρέπει να προσανατολίζουν και να οργανώνουν τη δουλειά τους γύρω από τα ζητήματα αυτά, με συζητήσεις, ενημερωτικές εκδηλώσεις, λειτουργία επιτροπών γυναικών, αλλά και άλλες εκδηλώσεις που αφορούν τη ζωή των εργαζόμενων γυναικών (π.χ. παιδικές γιορτές). Επίσης, τόσο τα σωματεία, όσο και οι Κομματικές Οργανώσεις χρειάζεται να προσέχουν τη λειτουργία τους, να παίρνουν υπόψη τα προβλήματα και τις δυσκολίες συμμετοχής των γυναικών (ωράρια, οικογενειακά βάρη, μωρομάνες, φροντίδα ηλικιωμένων), όταν οργανώνουν τη δουλειά τους (εκδηλώσεις, συσκέψεις, συνελεύσεις). Ακόμα και η μέρα ή η ώρα που προγραμματίζεται μια τέτοια δουλειά έχει μεγάλη σημασία για το αν θα μπορέσει ή όχι να συμμετάσχει η εργαζόμενη.

Ορισμένα στοιχεία από τις συνθήκες δουλειάς των γυναικών στους κλάδους της βιομηχανίας

Στον ιματισμό, οι νέες εργαζόμενες δουλεύουν και με «νέες» εργασιακές σχέσεις, όπως η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής εργασία. Αυτό μπορεί να προβάλλεται από την εργοδοσία και ως «διευκόλυνση», για να ανταποκρίνονται οι γυναίκες στις οικογενειακές υποχρεώσεις, στη μητρότητα, δεδομένου ότι στον κλάδο αυτό υπάρχουν πολλές μονογονεϊκές οικογένειες, δηλαδή πολλές γυναίκες μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους. Υπάρχει το ωρομίσθιο και η ανασφάλιστη εργασία. Οι εργαζόμενες γυναίκες πάνω από 40 χρόνων βρίσκονται αντιμέτωπες με την ανεργία που είναι μεγάλη και φοβούνται, το ίδιο ισχύει και για τις εργαζόμενες 40 - 60 ετών στα δύο μεγάλα εργοστάσια της κλωστοϋφαντουργίας. Στα τσαγκαράδικα, οι εργάτριες δουλεύουν μέσα σε ανθυγιεινές συνθήκες, αφού χρησιμοποιούν διάφορα χημικά, βαφές, κόλλες. Αντιμετωπίζουν μεγάλα ποσοστά ανεργίας και υποαπασχόλησης, όσες βγαίνουν εκτός παραγωγής δεν ξαναβρίσκουν δουλειά.
Στο φάρμακο, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας ξεκινά πρώτα από τις γυναίκες. Σε μεγάλη φαρμακοβιομηχανία προσπάθησαν πρώτα να περάσουν το 6ωρο στις τηλεφωνήτριες. Πληθαίνουν, εδώ, οι παραβιάσεις ακόμα και των υπαρχουσών συλλογικών συμβάσεων. Κάποιες επιχειρήσεις αρνούνται τις γονικές άδειες ή τις δίνουν κουτσουρεμένες. Απολύουν ακόμα και εγκύους ή περιμένουν στη «γωνία» με την απόλυση στο χέρι, όταν τα παιδιά χρονίζουν και «δικαιολογούνται» με το επιχείρημα ότι οι εργαζόμενες μητέρες δεν κάνουν υπερωρίες, δεν είναι «αποδοτικές». Πολλές φορές, σε μικρότερες επιχειρήσεις ή σε φαρμακεία, οι εργαζόμενες αναγκάζονται να κάνουν και άλλες δουλειές πέρα από ό,τι προβλέπει η σύμβασή τους, ενώ σε πολλές περιπτώσεις πληρώνονται λιγότερο από τη σύμβαση. Οι κανόνες υγιεινής και ασφάλειας δεν τηρούνται παντού. Σε μεγάλη επιχείρηση παραγωγής καλλυντικών οι εργάτριες φοράνε για μια βδομάδα και παραπάνω τις ποδιές μιας χρήσης. Επίσης, γυναίκες δουλεύουν και βραδινή βάρδια, κάνουν κυρίως μονότονες επαναλαμβανόμενες εργασίες χαμηλής εξειδίκευσης, έρχονται σε επαφή με χημικές και φαρμακευτικές ουσίες που επιβαρύνουν την υγεία (αναπνευστικό, νευρικό σύστημα, μυοσκελετικό, δέρμα). Σηκώνουν βάρη, με συνέπεια να υποφέρουν από ισχυαλγίες, οσφυαλγίες, προβλήματα αναπαραγωγής. Στις μεγάλες φαρμακαποθήκες, οι τηλεφωνήτριες στην παραγγελιοληψία αναγκάζονται να πληκτρολογούν με εξοντωτικούς ρυθμούς μπροστά στον Η/Υ, γιατί αν δεν πιάσουν τους «στόχους εγγραφών πελατών» κάθε μήνα, απολύονται. Αυτό λειτούργησε ανασταλτικά ακόμα και στη συμμετοχή των εργαζόμενων αυτών στις τελευταίες απεργίες, αφού αν δε δουλέψουν μια μέρα, δεν «πιάνεται» ο στόχος του μήνα.
Στα τρόφιμα, οι εργάτριες στην παραγωγή, στον ποιοτικό έλεγχο και στην καθαριότητα δουλεύουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Η συγκέντρωση της παραγωγής σε μεγάλους ομίλους - μονοπώλια, που ανταγωνίζονται σκληρά μεταξύ τους, έχει ως αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της δουλειάς, την πίεση από τους προϊστάμενους, το άγχος, την ορθοστασία, ακόμα και τη συρρίκνωση των διαλειμμάτων. Εκτίθενται σε βιολογικούς παράγοντες (π.χ. λοιμώδεις νόσοι που μεταδίδονται από τα ζώα). Στις ζύμες και σφολιάτες, υπάρχει μεγάλη και γρήγορη εναλλαγή θερμοκρασίας εξαιτίας της μεταφοράς από τα ψυγεία στους φούρνους, από -20 έως +20 βαθμούς Κελσίου, ενώ λείπουν τα μέτρα ασφαλείας για την εισπνοή σκόνης από άμυλα, άλευρα κ.λπ. με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα στο αναπνευστικό και στους πνεύμονες. Η δουλειά στις μηχανές, όπου ο θόρυβος είναι εκκωφαντικός, αφήνει προβλήματα ακοής στις εργάτριες στο γάλα και στο γιαούρτι. Κουβαλούν βάρη, φορτώνουν καθημερινά 40-80 τόνους σε τελάρα των 5 κιλών, με αποτέλεσμα να υποφέρουν από αυχενικά και μυοσκελετικά προβλήματα, δουλεύουν και νυχτερινή βάρδια. Στα τμήματα καθαρισμού χρησιμοποιούν οξέα για τους αφρισμούς των μηχανών και επειδή δεν υπάρχει ο κατάλληλος εξοπλισμός ένδυσης, δημιουργούνται σοβαρά δερματικά προβλήματα.
Στα τυπογραφεία, οι εργάτριες δουλεύουν με ανθυγιεινά υλικά (μελάνι, νέφτι, χημικά), εκτίθενται στην ακτινοβολία των Η/Υ και των εμφανιστηρίων, έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες καρκίνου και προβλημάτων γονιμότητας. Στα βιβλιοδετεία δουλεύουν και στις 3 βάρδιες, με ορθοστασία, ακινησία, ενώ σηκώνουν βάρη όπως και οι άντρες εργαζόμενοι.
Στην ενέργεια, μετά τις ιδιωτικοποιήσεις έχει εντατικοποιηθεί η δουλειά και αυτό δεν αφήνει ανεπηρέαστες και τις γυναίκες που εργάζονται στον κλάδο. Στην ουσία, έχει καταργηθεί ακόμα και το διάλειμμά τους.

Η επίδραση της εργοδοσίας στις εργαζόμενες

Δεν πρέπει να υποτιμάμε την ιδεολογική παρέμβαση της εργοδοσίας και των κομμάτων της με τη βοήθεια του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Εκτός από τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία που ασκούν στους χώρους δουλειάς, χρησιμοποιούν όλους τους μηχανισμούς και τα μέσα που διαθέτουν (ΜΜΕ, περιοδικές εκδόσεις ομίλων κ.λπ.). Αναπτύσσουν με το αζημίωτο δραστηριότητες και παίρνουν πρωτοβουλίες στα πλαίσια της «κοινωνικής - εταιρικής ευθύνης», για να δημιουργούν συγχύσεις και αυταπάτες στις γυναίκες της εργατικής τάξης, να βάζουν εμπόδια στην οργάνωσή τους στο σωματείο, στο συνδικάτο, στο ταξικό κίνημα γενικότερα.
Προβάλλουν ως λύση στα προβλήματα της εργαζόμενης γυναίκας, της γυναίκας των λαϊκών στρωμάτων, την ισότητα των φύλων και τη διαφορετικότητα μέσω της παροχής ευέλικτου ωραρίου εργασίας στις εργαζόμενες μητέρες, της ολικής ή μερικής κάλυψης εξόδων για βρεφονηπιακό σταθμό ή της παροχής πρόσθετης άδειας για την ανατροφή των παιδιών.
Για παράδειγμα, σε ορισμένα εργοστάσια μεγάλων πολυεθνικών τροφίμων, η εργοδοσία αξιοποιεί διάφορα μέσα για να προβάλλει «καλό πρόσωπο», όπως η επιδότηση παιδικών σταθμών. Αλλού δέχονται τα ανήλικα παιδιά των εργατών να δουλέψουν στην επιχείρηση το καλοκαίρι, που δεν έχουν σχολείο, βραβεύουν παιδιά για τις επιδόσεις τους στα μαθήματα κ.ο.κ. Αλλού χρησιμοποιεί την απειλή της ανεργίας όπως γίνεται με τις γυναίκες που εργάζονται εποχικά όπως π.χ. στο παγωτό, (ΝΕΣΤΛΕ - ΔΕΛΤΑ - ΕΒΓΑ) όπου δουλεύουν 3ήμερα, 4ήμερα και φοβούνται να πάρουν ακόμα και την ανακοίνωση του σωματείου.
Πολυεθνικές του φαρμάκου δίνουν δώρα για τα παιδιά στις γιορτές.
Τα «Ελληνικά Πετρέλαια» έχουν προγράμματα δωρεάν χορήγησης πετρελαίου θέρμανσης σε άπορες οικογένειες στο Θριάσιο.
Η «Shell Hellas» ανέπτυξε ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα για τις εργαζόμενες του ομίλου, σχεδιασμένο για γυναίκες που ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα σχετικά με την ισορροπημένη επίτευξη των επαγγελματικών και προσωπικών στόχων τους, το οποίο, μεταξύ άλλων, περιλάμβανε: Ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των γυναικών σχετικά με θέματα που τις απασχολούν στο χώρο εργασίας, αξιολόγηση της προσέγγισης που έχουν απέναντι στην επαγγελματική και προσωπική ζωή τους, εντοπισμό των διαφορών που υπάρχουν μεταξύ ανδρών και γυναικών στην καθημερινή επικοινωνία.
Η επιχείρηση ΕΞΑΛΚΟ Α.Ε. ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ σε συνεργασία με το ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΚ ΕΥΡΩΠΡΟΟΔΟΣ, στα πλαίσια του έργου «Θετικές Δράσεις για την Ισότητα των Ευκαιριών Μεταξύ Ανδρών και Γυναικών στις Μικρομεσαίες και Μεγάλες Επιχειρήσεις» πραγματοποίησε προγράμματα κατάρτισης και συμβουλευτικής υποστήριξης για τις εργαζόμενες της επιχείρησης (2007).
Στην ΕΕ εκπονούνται προγράμματα που αφορούν τις εργαζόμενες με μερική ή ελαστική απασχόληση, «μεριμνούν» για τους «ψυχοκοινωνικούς παράγοντες που μπορεί να οφείλονται σε διακρίσεις λόγω φύλου και άνιση μεταχείριση στο χώρο δουλειάς», για τη «δυσκολία διατήρησης ισορροπιών μεταξύ εργασιακού βίου και οικογενειακής ζωής».
Η ΓΣΕΕ «μελετά» και βγάζει στατιστικές για τη συμμετοχή των γυναικών στις συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Ολα αυτά χρειάζονται παρακολούθηση από τις δυνάμεις μας, να ξεσκεπάζουμε το χαρακτήρα τους και τον αποπροσανατολιστικό ρόλο που παίζουν.

Αντί επιλόγου

Οι εργαζόμενες πρέπει να ξεπεράσουν τις σύνθετες δυσκολίες που τις κρατούν μακριά από την οργανωμένη συλλογική πάλη. Τα πολλαπλά εμπόδια που συναντά η συμμετοχή τους στο κίνημα αποτελούν, αυτά τα ίδια, το λόγο για τον οποίο πρέπει να βρεθούν στην πρώτη γραμμή του.
Για να ενταχθεί, όμως, η εργαζόμενη γυναίκα μαζικά στο εργατικό, στο ταξικό συνδικαλιστικό, στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, να ενισχύσει τις λαϊκές επιτροπές που συγκροτούνται στις λαϊκές συνοικίες, να συμβάλει στη λαϊκή συμμαχία και να παλέψει απαιτείται μεγαλύτερος βαθμός συνειδητοποίησης. Αυτό προϋποθέτει μεγαλύτερη προσπάθεια από τις κομματικές δυνάμεις για την εξειδίκευση και την εκλαΐκευση της πολιτικής μας πρότασης στις γυναίκες.
Στις γυναίκες εκφράζονται περισσότερο συντηρητικές απόψεις, π.χ. ενάντια στους μετανάστες, «όλα τα κόμματα είναι ίδια», «μακριά από τα σωματεία», «οι συνδικαλιστές τα παίρνουν», «εγώ κοιτάζω μόνο την οικογένειά μου». Αξιοποιούνται περισσότερο από την εργοδοσία ως απεργοσπαστικός μηχανισμός. Σε εργοστάσια π.χ. που δουλεύουν ζευγάρια, η γυναίκα είναι εκείνη που τις περισσότερες φορές βάζει εμπόδια για τη συμμετοχή του άντρα της στην πάλη, στο σωματείο, στην απεργία. Αντίθετα, η συγκρότηση της επιτροπής γυναικών των απεργών Χαλυβουργών έχει παίξει σημαντικό ρόλο μέχρι τώρα στη θετική πορεία της απεργίας.
Πρέπει να ανοίξουμε μέτωπο με την ιδεολογική υποχώρηση και αναδίπλωση των γυναικών της εργατικής τάξης και της λαϊκής οικογένειας, γιατί φέρνει υποχώρηση παντού και σε αντιλήψεις και σε διεκδικήσεις. Με τη μονόπλευρη προβολή ορισμένων προβλημάτων και διεκδίκηση ορισμένων αιτημάτων δεν κατανοείται η διαλεκτική σχέση της ταξικής εκμετάλλευσης με τη φυλετική ανισοτιμία, δηλαδή η ουσία του γυναικείου ζητήματος.
Η πάλη για την ισοτιμία των δύο φύλων δεν μπορεί να είναι αποσπασμένη από την πάλη για το σοσιαλισμό και πρέπει να εντάσσεται στο σύνολο της κομματικής δουλειάς και καθοδήγησης. Χρειάζεται καθημερινή αξιοποίηση των κομματικών υλικών και εντύπων, του κομματικού τύπου, ώστε να προβάλουμε την ανωτερότητα του σοσιαλισμού και στο γυναικείο ζήτημα, τι κατακτήσεις είχε η γυναίκα εργαζόμενη στο σοσιαλισμό, τι πρόσφερε, τι έλυσε, τι δυνατότητες έδωσε στη γυναίκα.
Η θέση της γυναίκας στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε ήταν ανώτερη από τη θέση της γυναίκας και στην πιο ανεπτυγμένη καπιταλιστική κοινωνία. Δεν μπορεί να συγκριθεί. Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία η πολιτική ισοτιμία της γυναίκας κατοχυρώθηκε στο πρώτο σοβιετικό Σύνταγμα (1918). Η σοβιετική εξουσία, στην πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού, αντιμετώπισε ισότιμα τη γυναίκα με τον άνδρα στο εργατικό δίκαιο, στα πολιτικά δικαιώματα, στον τομέα της μόρφωσης, στις ευθύνες στην οικογένεια. Ανοιξε τις πόρτες για τη συμμετοχή των γυναικών στη διοίκηση, στην κυβέρνηση, στη νομοθεσία, στην οικονομία. Η σοσιαλιστική κοινωνία έλαβε μέτρα για την προστασία της γυναίκας στην εργασία, την προστασία της μητρότητας και της βρεφικής ηλικίας. Οι κοινές εστίες φαγητού, οι παιδικοί κήποι, οι βρεφικοί σταθμοί αποτελούσαν βήματα απελευθέρωσης της γυναίκας από τη σκλαβιά του νοικοκυριού.
Πρέπει, επομένως, να δουλεύουμε με τη στρατηγική μας με ενιαία κατεύθυνση σε όλα τα μέτωπα πάλης και ταυτόχρονα να εξειδικεύουμε την πολιτική μας πρόταση με αιτήματα που θα ανακουφίζουν τις γυναίκες, σε κάθε ιδιαίτερο μέτωπο πάλης.
Να οργανώνουμε την παρέμβασή μας στις εργαζόμενες γυναίκες και την πάλη μας με συνείδηση σε όλες μας τις δυνάμεις ότι: ανασύνταξη του κινήματος και ισχυροποίηση του Κόμματος δε νοείται, αν δεν ενταχθούν στην ταξική πάλη, μέσα από τα σωματεία, τις σωματειακές επιτροπές στους χώρους δουλειάς μαζικά νέες εργάτριες και αν δεν οργανωθούν στο Κόμμα οι πρωτοπόρες από αυτές.

Επιτροπή Γυναικών της ΝΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ