Για τις εκλογές που έρχονται

Motion Team

Οι εκλογές που έρχονται είναι διαφορετικές σε σχέση με όλες τις προηγούμενες και δε γίνονται σε μια συνηθισμένη περίοδο. Σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις όλα τα κόμματα, ακόμη και αυτά που ήταν στην κυβέρνηση, σταματούσαν την επιβολή αντιλαϊκών μέτρων και επιδίδονταν σε πλειοδοσία κάλπικων υποσχέσεων στην εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα για καλύτερες μέρες, προκειμένου να υφαρπάσσουν την ψήφο, να χειραγωγούν το λαό, να στεριώνουν το αστικό πολιτικό σύστημα για να συνεχίζουν την αντιλαϊκή επέλασή τους μετά τις εκλογές.

Τώρα μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες θα υλοποιούνται αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Μόλις προχτές ο πρωθυπουργός της συγκυβέρνησης των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, μιλώντας για το ενδεχόμενο να υπάρξει νέα μείωση στους μισθούς, όπως άλλωστε προβλέπεται στο μνημόνιο είπε ότι «είναι ένα θέμα το οποίο θα πρέπει ν' αποφασίσει η επόμενη κυβέρνηση και η ελληνική Βουλή, λαμβάνοντας υπόψη τα τελευταία στοιχεία και τις προοπτικές της οικονομίας, όπως θα διαμορφωθούν με βάση τις εξελίξεις. Δεν μπορεί να υπάρξει δέσμευση ότι δε θα μειωθούν». Ξεκαθάρισε επίσης ότι η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να ενισχύσει τα ασφαλιστικά ταμεία και τους άλλους οργανισμούς (νοσοκομεία, ΟΕΚ, ΑΕΙ κ.ά.) που έπαθαν στην κυριολεξία συντριβή από το «κούρεμα», όπως με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης». Παράλληλα, προανήγγειλε συνολικό άνοιγμα του Ασφαλιστικού, με νέες ανατροπές σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων, στο όνομα των ελλειμμάτων που μεγαλώνουν στα Ταμεία ως συνέπεια της διαχείρισης από την κυβέρνηση για λογαριασμό της πλουτοκρατίας. Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ηδη έχουν εξαγγελθεί νέα αντεργατικά μέτρα τον Ιούνη. Επομένως, τα υπουργεία, μαζί με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ προετοιμάζονται για όλο το πλαίσιο δράσης, όλο το πακέτο μέτρων, το οποίο θα πρέπει να εφαρμόσει η επόμενη κυβέρνηση.

Αλλά και από το μνημόνιο, τους εφαρμοστικούς του νόμους, το PSI, τη δανειακή σύμβαση προκύπτουν δεσμεύσεις για μέτρα μέχρι και την τελευταία μέρα λειτουργίας της Βουλής. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε προεκλογική περίοδο που θα οργανώνονται αγώνες. Και οι κομμουνιστές θα συνδυάσουν την προεκλογική δουλειά με την αγωνιστική δράση. Αλλωστε, αυτό συμβάλλει και στην επίδραση, σ' ένα βαθμό, της ψήφου των εργαζομένων.Παρ' όλ' αυτά, ήδη παίρνουμε γεύση για τη διεξαγωγή της προεκλογικής αναμέτρησης. Για παράδειγμα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ διαγκωνίζονται ποιο κόμμα από τα δύο είναι πιο ικανό για τη σφαγή του λαού μέσα από το φαινομενικά οξύ μεταξύ τους καυγά. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιτίθεται στη ΝΔ γιατί τάχα δε συνέβαλε την περίοδο που ήταν κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ στην προσπάθειά του να σώσει τη χώρα, αφού ήταν ενάντια στο μνημόνιο και ας ψήφισε τη συντριπτική πλειοψηφία των αντιλαϊκών νόμων. Ενώ στη συγκυβέρνησή τους ήταν τάχα αντιπολίτευση.
Ο πρόεδρος της ΝΔ λέει για να υφαρπάξει ψήφο κυνηγώντας την αυτοδυναμία ότι δε θα ακολουθήσει πολιτικές ενάντια στα χαμηλά εισοδήματα. Είμαστε αντίθετοι, λέει, σε οριζόντιες περικοπές, σε μέτρα, δηλαδή, τα οποία μειώνουν μισθούς και συντάξεις, όπως έκανε το ΠΑΣΟΚ. Λέει ότι θα αυξήσει τις συντάξεις, θα καταργήσει τα χαράτσια. Αλλά μαζί με το ΠΑΣΟΚ αποφάσισαν ως συγκυβέρνηση τη σφαγή των κατώτατων μισθών κατά 22% και 32%, των επικουρικών συντάξεων από 10% - 20% και των κύριων συντάξεων 12% πάνω από τα 1.300 ευρώ, την περικοπή των ειδικών μισθολογίων κατά 10% από τον Ιούνη, «κούρεψαν» τα αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων, Πανεπιστημίων κ.λπ. επεξεργάστηκαν το νέο σχέδιο φοροληστείας των εργαζομένων και φοροαπαλλαγής των επιχειρηματιών και γενικά μαζί επεξεργάστηκαν όλα τα βάρβαρα μέτρα του νέου μνημονίου των εφαρμοστικών του νόμων και της δανειακής σύμβασης που θα εφαρμόζονται για 30 τουλάχιστον χρόνια, ενώ μαζί έχουν ετοιμάσει για τις επόμενες κυβερνήσεις το έδαφος για νέα άγρια μέτρα.

Αστικά προεκλογικά ιδεολογήματα

Από την έως τώρα εξέλιξη της προεκλογικής δράσης των κομμάτων, ήδη ξεχωρίζουν ορισμένα κεντρικά ζητήματα στα οποία πάνε να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους.

1.Λένε ότι το δίλημμα στις εκλογές είναι ευρώ ή χάος.

Αλλά για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, χάος είναι οι μισθοί των 300 και 400 ευρώ, οι συντάξεις των 200 και 300 ευρώ, το «κούρεμα» στα αποθεματικά των νοσοκομείων, των Πανεπιστημίων, των ΤΕΙ, του ΟΕΚ, των ασφαλιστικών ταμείων, τα χαράτσια, η ανεργία, η εξαθλίωση, η ασιτία παιδιών, το κόψιμο των επιδομάτων Πρόνοιας, η αδυναμία να υπάρχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους, η ανεργία που πολλαπλασιάζεται, οι άστεγοι, κ.λπ. Είναι κάλπικα, εκβιαστικά και τρομοκρατικά για το λαό αυτά τα διλήμματα με στόχο την υποταγή του στην πολιτική σφαγής του. Στις εκλογές να πάει άφοβα. Να σκεφτεί ότι αυτή δεν είναι ζωή για τον ίδιο και τα παιδιά του. Να σκεφτεί ότι του έχουν πάρει σχεδόν τα πάντα σε σχέση με τις κατακτήσεις που τον έκαναν να μπορεί ζει στοιχειωδώς. Και τον χρεοκοπούν ανεξέλεγκτα, τον ωθούν στην εξαθλίωση. Τι έχει να χάσει; Γι' αυτό λέμε να συντρίψει τα αστικά κόμματα και να κάνει πανίσχυρο το ΚΚΕ.

2. Λένε ότι με το PSI και τη δανειακή σύμβαση μείωσαν το χρέος, έσωσαν τη χώρα.

Πράγματι μείωσαν το κρατικό χρέος κατά 105 δισ., αλλά δανείστηκαν 130 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα το κρατικό χρέος να φτάσει πάνω από 400 δισ. ευρώ. Από τα 130 δισ. ευρώ του δανείου πάνε όλα στους πιστωτές, δεκάρα τσακιστή δεν πρόκειται να δοθεί για κάλυψη λαϊκών αναγκών. Ενώ το ακόμη μεγαλύτερο χρέος που προκύπτει θα το πληρώσει ο ελληνικός λαός. Ηδη, έστησαν το ειδικό ταμείο, στο οποίο εκτός από τα δάνεια θα μπαίνουν και τα λεφτά από τις ιδιωτικοποιήσεις, απ' όπου πρώτα θα πληρώνονται οι πιστωτές και αν περισσέψουν λεφτά θα δίνονται και για άλλες ανάγκες του κράτους. Αλλά την ίδια ώρα «κούρεψαν» το 70% των αποθεματικών των νοσοκομείων, κατά 75% των χρημάτων των Πανεπιστημίων, των ΤΕΙ, άλλων οργανισμών, τα αποθεματικά του ΟΕΚ, των ασφαλιστικών ταμείων κ.λπ. Τσάκισαν τους μισθούς, ιδιαίτερα για τους νέους κάτω των 25 ετών, καταδικάζοντάς τους να δουλεύουν με 430 ευρώ το μήνα, μείωσαν δραστικά τις συντάξεις, τα πενιχρά επιδόματα ανεργίας, τα μεροκάματα των νέων της μαθητείας τα έφτασαν στα 18 ευρώ μεικτά, κόβουν και μειώνουν τα προνοιακά επιδόματα, καταδικάζοντας ιδιαίτερα τα ΑμΕΑ στην εξαθλίωση, ή το επίδομα τοκετού, δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες στις νέες μητέρες, στα νέα ζευγάρια.
Ακόμα και αν δεν αυξανόταν το κρατικό χρέος με τη δανειακή σύμβαση, από τους εργαζόμενους, τη νεολαία των λαϊκών στρωμάτων έχουν αρπάξει πολλαπλάσια.
Η δανειακή σύμβαση, το μνημόνιο, οι εφαρμοστικοί του νόμοι, το PSI, τα οποία πρέπει να τα βλέπουμε ως ενιαίο πακέτο επιβάλλουν βάρβαρα μέτρα που θα εφαρμόζονται για 30 χρόνια, έως το 2042. Απαγορεύεται η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής συμφωνίας. Αυτό το λέει η ίδια η δανειακή σύμβαση και το έχουν ψηφίσει. Δεν μπορεί οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση να επαναδιαπραγματευτεί. Αυτοί που μπορούν να αλλάξουν αυτή τη σύμβαση είναι η ΕΕ, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ. Αν κάτι δεν πάει καλά με την αποπληρωμή των δανείων και πυκνώνουν οι εκτιμήσεις διεθνών οργανισμών και αστικών οικονομικών επιτελείων που λένε ότι η Ελλάδα δε γλίτωσε την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, τότε οι δανειστές έχουν δικαίωμα να ζητήσουν επιστροφή όλων των χρημάτων που έχουν δανείσει - που δεν τα πήρε ο λαός αλλά οι τράπεζες, οι επιχειρηματίες - μαζί με τους τόκους. Και αν η Ελλάδα δεν μπορεί να τα δώσει πίσω, έχουν δικαίωμα να κατασχέσουν δημόσια γη, λιμάνια, αεροδρόμια, ορυκτό πλούτο, κ.λπ. Για όλα αυτά, τα άλλα κόμματα δε λένε κουβέντα. Γιατί ποντάρουν προεκλογικά να «πουλήσουν» κάλπικες ελπίδες ότι μπορεί να επαναδιαπραγματευτούν ορισμένα πράγματα και να ανακουφίσουν τάχα το λαό. Μέχρι και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μιλά για επαναδιαπραγμάτευση. Αλλά η καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΔΝΤ, είναι λάκκος των λεόντων για τους λαούς. Τι διαπραγμάτευση μπορούν να κάνουν;

3. Λένε ότι η χώρα χρειάζεται σταθερή κυβέρνηση. Για να μην έρθει το «χάος» και η «πτώχευση» με την «κοινωνική «αναταραχή», να κυβερνηθεί η χώρα αποτελεσματικά.

Οταν λένε να κυβερνηθεί η χώρα εννοούν: Να υλοποιηθούν το αντιλαϊκό μνημόνιο, οι αντεργατικοί εφαρμοστικοί του νόμοι, η δανειακή σύμβαση, αυτά όλα πάνε πακέτο. Εννοούν, επίσης, να έχουν λυμένα τα χέρια για τα νέα ακόμη πιο άγρια μέτρα που έρχονται στη συνέχεια. Είναι κάλπικα, εκβιαστικά και τρομοκρατικά για το λαό αυτά τα διλήμματα. Θέλουν κυβέρνηση να συνεχίζει να σφάζει το λαό και μιλούν για ακυβερνησία, αν ο λαός με την ψήφο του την κάνει ανήμπορη.
Ταυτόχρονα, οι αστοί φοβούνται και πρέπει να τους τρομάξει ακόμη περισσότερο και με την ψήφο η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Δε φοβούνται από τις «αντιμνημονιακές δυνάμεις», την «αντιμνημονιακή ρητορεία», τις προτάσεις για «αντιμνημονιακή ή αριστερή κυβέρνηση». Ολες αυτές οι δυνάμεις και οι πολιτικές δεν ξεφεύγουν από τα πλαίσια του συστήματος. Δεν αρνούνται τον εκμεταλλευτικό του χαρακτήρα, τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Φοβούνται το ΚΚΕ, το ταξικό εργατικό κίνημα, γιατί ανοίγουν το δρόμο στην αμφισβήτηση της αστικής πολιτικής του αστικού πολιτικού συστήματος. Φοβούνται το ΚΚΕ, γιατί, προβάλλει στην εργατική τάξη, στην εργαζόμενη νεολαία, στα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα τη μοναδική διέξοδο σε όφελός τους: Αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση, μονομερής διαγραφή του χρέους, δεν το δημιούργησε ο λαός, η νεολαία, τους χρωστάνε και από τη «νόμιμη κλοπή» της υπεραξίας, με εργατική λαϊκή εξουσία. Ξέρουν πως η μόνη πολιτική διέξοδος και η πάλη γι' αυτή, από την οποία κινδυνεύουν, είναι η πολιτική του ΚΚΕ για την εργατική, λαϊκή εξουσία, που μπολιάζει το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, ως προοπτική φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση.
Τα τελευταία χρόνια, παρά το γεγονός ότι το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν είναι αντίστοιχο των απαιτήσεων να ανακόψει την επίθεση του κεφαλαίου, παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα, πολύ περισσότερο από άλλες χώρες στην Ευρώπη, είναι ανερχόμενο, έχουν γίνει σημαντικά βήματα στη λαϊκή συνείδηση σε σχέση με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.
Οταν λένε σταθερή κυβέρνηση, για να προχωρήσει η δανειακή σύμβαση, για να προχωρήσει δηλαδή η στρατηγική διεξόδου απ' την κρίση υπέρ του κεφαλαίου και με άγρια μέτρα κατά του λαού, ή κοινωνική εξέγερση, χάος και επανάσταση, αποκαλύπτουν και το εξής ζήτημα: Οτι σήμερα περισσότερο από πριν ωριμάζει ο προβληματισμός, για τη σύγκρουση των δύο δρόμων ανάπτυξης. `Η ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, ή συγκέντρωση δυνάμεων, λαϊκή κοινωνική συμμαχία, σύγκρουση με το κεφάλαιο για την εργατική - λαϊκή εξουσία.

4. Λένε ότι τώρα που «κούρεψαν» το χρέος και έκαναν τη δανειακή σύμβαση, που πήραν όλα τα αντεργατικά μέτρα έστρωσαν το έδαφος για την ανάπτυξη, από την οποία τάχα θα επωφεληθούν όλοι και οι εργάτες και τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Η ανάπτυξη που λένε θα είναι καπιταλιστική. Δεν είναι σίγουρο ότι θα έρθει, αλλά ακόμη και αν έρθει θα είναι αναιμική. Τα αστικά επιτελεία θεωρούν ότι μέχρι το 2013 δεν μπορεί να γίνει ανάπτυξη, η κρίση βαθαίνει και τραβάει σε μάκρος χρόνου. Αλλά ας δούμε την ανάπτυξή τους με τα όσα ως τώρα έχουν εξαγγείλει.
Συμφώνησαν, μέσω της χρηματοδότησης προγραμμάτων από τα ευρωπαϊκά κονδύλια του ΕΣΠΑ, να δοθούν περίπου 20 δισ. μέχρι το 2013 για χρηματοδότηση μεγάλων έργων, κυρίως στους τομείς των μεταφορών (ολοκλήρωση μεγάλων οδικών αξόνων) και της ενέργειας (πρόγραμμα «Ηλιος», ιδιωτικές επενδύσεις στην ηλεκτρική ενέργεια κ.ά.). Τα κεφάλαια θα τα καρπωθούν μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι, οι οποίοι στη συνέχεια θα εξασφαλίσουν κέρδη, πουλώντας ακριβά στα λαϊκά στρώματα υπηρεσίες, ενέργεια κ.ά. Αυτή η αναιμική καπιταλιστική ανάπτυξη γίνεται πάνω στα συντρίμμια των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, στην ιδιωτικοποίηση των κρατικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεων (ήδη προχωράνε με τη ΔΕΠΑ), άλλων κρατικών υποδομών, δημόσιας γης, ορυκτού πλούτου κ.λπ., ώστε να γιγαντωθούν τα μονοπώλια. Αλλά, αυτή η «ανάπτυξη» δεν έχει σχέση με την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, ούτε αποτελεί - όπως την εμφάνισε η κυβερνητική προπαγάνδα - το «αντίβαρο» στα σκληρά αντεργατικά μέτρα των μνημονίων. Από την ανάπτυξή τους σε τίποτα δε θα ωφεληθούν οι εργαζόμενοι που παράγουν τον πλούτο. Ποιες ανάγκες τους θα μπορούν να ικανοποιήσουν με μισθό 400 - 500 ευρώ; Η ζωή τους είναι ήδη κόλαση. Ούτε, βεβαίως, πρόκειται να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας σταθερές και μόνιμες έτσι που έστω να μετριάσει το οξύτατο πρόβλημα της ανεργίας, όπου η Ελλάδα έφτασε να είναι η δεύτερη χώρα μετά την Ισπανία στην Ευρωζώνη, με επίσημο ποσοστό ανέργων 20%.
Μερικά έργα που έχουν ήδη εξαγγείλει ότι θα κάνουν δείχνουν του λόγου το αληθές, σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας στον αστικό Τύπο. Εδωσαν τα κοιτάσματα χρυσού στον Εβρο στην καναδική «ΕΛΝΤΟΡΑΝΤΟ ΓΚΟΛΝΤ» που θα χρησιμοποιήσει 300 εργαζόμενους μόνο για την κατασκευή, ενώ οι μόνιμες θέσεις εργασίας θα είναι μόνο 200. Η «ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΕΒΕ» κατασκευάζει συγκροτήματα αντλησοταμίευσης και αποθήκευσης ενέργειας στην Αιτωλοακαρνανία. Για την κατασκευή θα δουλέψουν 842 εργαζόμενοι. Για τη λειτουργία της 50 εργαζόμενοι. Ο σταθμός ηλιακής ενέργειας στο Λασίθι της Κρήτης θα χρησιμοποιήσει 650 εργαζόμενους για την κατασκευή του και 70 εργαζόμενους για τη λειτουργία του. Θα κατασκευάσουν έργα υποδομής όχι βέβαια λαϊκές κατοικίες, λαϊκές κατασκηνώσεις, σχολεία, όχι αντισεισμικά και αντιπλημμυρικά έργα, αλλά αυτοκινητόδρομους για τη διακίνηση των εμπορευμάτων των κεφαλαιοκρατών και ο λαός θα πληρώνει πανάκριβα διόδια.
Αυτά τα παραδείγματα και μόνο φτάνουν για να δείξουν ότι όχι μόνο δε θα έρθουν καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους, αλλά μεγαλύτερη εκμετάλλευση, εξαθλίωση, ανεργία.
Το ΚΚΕ μιλά για άλλη ανάπτυξη χωρίς καπιταλιστές ιδιοκτήτες. Ανάπτυξη με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, όλων των εργοστασίων που θα γίνουν, εργατική, λαϊκή περιουσία. Τα εργοστάσια και την παραγωγή, αλλά και την αξιοποίηση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ελλάδας, θα τα αναπτύσσει η ίδια η εργατική τάξη με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Η συνέλευση των εργατών θα αποφασίζει και θα οργανώνει την παραγωγή, θα ελέγχει. Τώρα το κεφάλαιο δεν αναπτύσσει όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας γιατί δε βγάζει εύκολο και γρήγορο κέρδος απ' αυτές. Ετσι θα εξαλειφθεί η ανεργία, θα υπάρχουν ικανοποιητικοί μισθοί και συντάξεις, θα καλύπτονται όλες οι λαϊκές ανάγκες σε διατροφή, Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, λαϊκή κατοικία, ανάπαυση, διακοπές, κ.λπ.

Γιατί πανίσχυρο ΚΚΕ

Για όλα τα παραπάνω, η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να τσακίσουν τα αστικά κόμματα, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Να βγάλουν ανίσχυρη κυβέρνηση και ένα πανίσχυρο ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ αξιοποιεί και τις βουλευτικές εκλογές ως ένα μέτωπο της ταξικής πάλης και ζητάει από το λαό να το υπερψηφίσει, ώστε να εκφραστεί και στην κάλπη ένα ισχυρό πλήγμα στο σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα. Αυτή η αποφασιστική ενίσχυση θα δυναμώσει την εργατική - λαϊκή πάλη μετά τις εκλογές. Να μη φοβηθεί ο λαός τα διλήμματα για ακυβερνησία, του «ευρώ ή χάος» κ.λπ. Ενα πανίσχυρο ΚΚΕ είναι το αντίπαλο δέος στην αστική πολιτική και απ' αυτό έχει συμφέρον ο λαός. Οχι μόνο γιατί δεν έλειψε από κανέναν αγώνα. Από το να καταργηθούν τα χαράτσια, τα διόδια, να δοθούν συσσίτια στα σχολειά, να επανασυνδεθεί το ρεύμα σε ανέργους και άλλα φτωχά λαϊκά νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν, από μέτρα ανακούφισης των φτωχών υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών, από δωρεάν συγγράμματα, δωρεάν στέγαση και σίτιση των φοιτητών - σπουδαστών μέχρι τις μεγάλες πανεργατικές απεργίες. Οχι μόνο γιατί προέβλεψε ότι θα παρθούν τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα, όπως μείωση μισθών συντάξεων, απολύσεις στο Δημόσιο, που όταν τα έλεγε οι άλλες δυνάμεις το χλεύαζαν αλλά το επιβεβαίωσε η ίδια η ζωή. Αλλά γιατί, χωρίς ισχυρό εργατικό ταξικό κίνημα, συμμαχία του εργατικού κινήματος με τα λαϊκά στρώματα, χωρίς ισχυρό ΚΚΕ, τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα μετά τις εκλογές.
Ανίσχυρη κυβέρνηση σημαίνει αδυναμία να περνά βάρβαρα μέτρα, να χειραγωγεί το λαό στην αστική πολιτική. Πανίσχυρο ΚΚΕ σημαίνει ενίσχυση της ταξικής πάλης, ενίσχυση στις εργατικές, τις λαϊκές συνειδήσεις του αντικαπιταλιστικού, αντιμονοπωλιακού δρόμου ανάπτυξης, ενίσχυση της λαϊκής κοινωνικής συμμαχίας για την εργατική λαϊκή εξουσία.
Ψήφος στο ΚΚΕ δε σημαίνει συμφωνία σε όλη την πολιτική του. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να ψηφίσει ΚΚΕ και ας μη δέχεται τη θέση του για την εργατική λαϊκή εξουσία. Πολλές περισσότερες και καινούριες ψήφοι πρέπει να πέσουν στο ΚΚΕ. Μίλησε για το χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης και ότι θα παίρνονται αλλεπάλληλα αντεργατικά μέτρα και επιβεβαιώθηκε, όταν όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις τότε το χλεύαζαν ή έλεγαν ότι κινδυνολογεί. Είπε για τη μείωση μισθών, συντάξεων, για τη χρεοκοπία, για τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, και πολλά άλλα και επιβεβαιώθηκε. Ηταν στην πρώτη γραμμή όλων των αγώνων για όλα τα λαϊκά προβλήματα. Μπήκε μπροστά για να αποκρούσουμε τη λαίλαπα. Εδειξε συνέπεια λόγων και έργων. Είπε ότι τα αντεργατικά μέτρα δεν εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση του χρέους, αλλά για την ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας και εφαρμόζονται ενιαία σε όλη την ΕΕ και επιβεβαιώνεται. Για παράδειγμα, στη Γερμανία, την ατμομηχανή της ΕΕ 7,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι αμείβονται με 400 ευρώ μισθό, ενώ υπάρχουν συντάξεις 140 ευρώ. Και γι' αυτούς τους λόγους, όσοι δε συμφωνούν με όλη την πολιτική του μπορούν και πρέπει να ρίξουν κόκκινη ψήφο. Για να υπάρχει την επομένη των εκλογών πανίσχυρο το αντίπαλο εργατικό, λαϊκό δέος, το αντίβαρο, στους αστούς και το σύστημά τους.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ