ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ Δυναμώνουν οι κραδασμοί σε Ισπανία και Ιταλία

Το ένα πακέτο μέτρων μετά το άλλο παίρνει η ισπανική κυβέρνηση σε βάρος του λαού, για να διασώσει την ντόπια πλουτοκρατία

Χιλιάδες είναι οι Ισπανοί που αθροίζονται καθημερινά στις ατελείωτες ουρές της ανεργίας, σαν αποτέλεσμα της κρίσης του καπιταλισμού, που καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις

Νέες αναταράξεις στο ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της Ευρωζώνης και της ΕΕ προκαλεί η σταδιακή βύθιση της ισπανικής οικονομίας σε κρίση, επιβεβαιώνοντας το συγχρονισμένο χαρακτήρα της, κύρια σε ό,τι αφορά τις χώρες του παλιού καπιταλισμού και ιδιαίτερα την Ευρώπη. Τα αλλεπάλληλα πακέτα μέτρων και περικοπών, που τη Δευτέρα συμπληρώθηκαν με ένα νέο, ύψους 10 δισ. ευρώ σε Υγεία και Παιδεία, δείχνουν ότι η επίθεση στους λαούς των κρατών μελών της Ευρωζώνης είναι ενιαία και κλιμακούμενη, ισοπεδώνοντας ό,τι απέμεινε όρθιο από τις εργατικές λαϊκές κατακτήσεις περασμένων δεκαετιών. Την ίδια ώρα, η ανεργία έχει σκαρφαλώσει στο 24,3%.

Η ισπανική κυβέρνηση θα περιλάβει τις νέες περικοπές στο τριετές μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, που αναμένεται να παρουσιάσει μέσα στον Απρίλη, με στόχο να συγκρατήσει το μεγάλο της έλλειμμα. Τις προηγούμενες μέρες, είχαν ανακοινωθεί και άλλα αντιλαϊκά μέτρα, ύψους 27 δισ. ευρώ. Δείχνοντας την ανησυχία της αστικής τάξης για την εξέλιξη της κρίσης, ο διοικητής της ισπανικής κεντρικής τράπεζας δήλωσε χτες ότι οι τράπεζες της χώρας ίσως χρειαστούν επιπλέον κεφάλαια, αν επιδεινωθεί η κατάσταση στην οικονομία.
Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε η κεντρική τράπεζα της χώρας στις αρχές του έτους, προβλέπεται συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά τουλάχιστον 1,5% το 2012. Ακόμα πιο δυσοίωνες είναι οι αντίστοιχες προβλέψεις του ΔΝΤ, οι οποίες προβλέπουν βαθύτερη ύφεση (-1,7%) για φέτος, που θα συνεχιστεί και το 2013 (-0,3%). Την ίδια περίοδο, οι προβλέψεις του υπουργείου Οικονομικών της χώρας έκαναν λόγο για ανάπτυξη 2,3%% και 2,4% αντιστοίχως για το 2012 και το 2013, προβλέψεις που διαψεύδονται παταγωδώς, αυξάνοντας τις φωνές που λένε ότι σύντομα η Ισπανία, η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, θα προσφύγει στο μηχανισμό δανειοδότησης.
Τα νέα δεν είναι καλύτερα για την Ιταλία, η οποία, παρά το γεγονός ότι διαφημίζεται σαν πρότυπο μεταρρυθμίσεων και ανοχής του λαού στα μέτρα της κυβέρνησης Μόντι, η κρίση είναι αδίστακτη και συνεχίζει να δείχνει τα δόντια της. Ο υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης Κ. Πασέρα, μιλώντας στη Βουλή για την πορεία της ιταλικής οικονομίας, υποστήριξε ότι «βρισκόμαστε σε ύφεση και η τάση αυτή, αν βασιστούμε στις έως τώρα προβλέψεις, θα διαρκέσει όλο το χρόνο» την ίδια ώρα που ο ΟΟΣΑ ανακοίνωνε πως το ΑΕΠ της Ιταλίας θα καταγράψει μείωση της τάξης του 1,6% το πρώτο τρίμηνο του 2012.
Το βάθος της αντανακλάται και στο αυξημένο (πάνω από μία ποσοστιαία μονάδα) επιτόκιο των τριετών ιταλικών ομολόγων στη δημοπρασία της Μεγάλης Πέμπτης, κατά την οποία η Ιταλία άντλησε 2,88 δισ. ευρώ.
Στο μεταξύ, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, δεν έκρυψε και χτες την προτίμηση της ντόπιας αστικής τάξης και των συμμάχων της για κυβέρνηση συνεργασίας των αστικών κομμάτων μετά τις εκλογές, λέγοντας σε ομιλία της στο Ινστιτούτο Brookings: «Ενας συνασπισμός των πολιτικών παρατάξεων μπορεί να αποτελεί οδηγό στη δύσκολη άσκηση που η χώρα πρέπει να αντιμετωπίσει. Αυτό είναι επίσης κάτι πολύ θετικό και πρέπει να πω ότι ο Λουκάς Παπαδήμος βρίσκεται σε αυτή την κατεύθυνση και αναγνωρίζω τις προσπάθειές του».
Η ίδια προκάλεσε ανοιχτά τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, λέγοντας ότι «αναγνωρίζονται οι θυσίες των Ελλήνων» και ότι επικροτεί «το κουράγιο του ελληνικού λαού». «Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι γενναίοι, όπως όλοι οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός που πληρώνουν τους φόρους τους και δέχονται τις περικοπές σε συντάξεις και μισθούς», είπε η Λαγκάρντ.

    

Δραστηριότητες ΚΟ του ΚΚΕ

Την Τρίτη 17/4

-- Στην Αθήνα, στις 10.30 π.μ., στις υπηρεσίες της Εθνικής Τράπεζας, η Εφη Χαλιού, στέλεχος του Κόμματος.
-- Στην Αθήνα, στις 10.30 π.μ., στις υπηρεσίες της Αγροτικής Τράπεζας (οδός Κριεζώτου) και στις 12.30 μ.μ. στο κτίριο της οδού Πανεπιστημίου, η Αλεξάνδρα Μπαλού, μέλος της ΕΠ.

    

Γιατί θέλουν «ενότητα της αριστεράς»;

-- Γιατί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένει για «ενότητα της αριστεράς», ενώ ξέρει ότι στρατηγικά τους χωρίζει χάος με το ΚΚΕ;

Είναι γνωστό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε καταρχήν ως «Χώρος Διαλόγου» το 2001, απ' την ανάγκη του ΣΥΝ για εκλογική επιβίωση και με την ελπίδα ότι μέσω αυτού θα χτυπήσει το ΚΚΕ, στο οποίο απευθύνουν συχνά πυκνά υποκριτικά προτάσεις ενότητας και συνεργασίας, προκειμένου να το κατηγορούν στη συνέχεια ότι δε συνεργάζεται. Ενότητα βεβαίως δεν πέτυχαν ούτε μεταξύ τους και ούτε τη θέλουν με το ΚΚΕ, αφού γνωρίζουν καλά ότι είναι αγεφύρωτες και στρατηγικής σημασίας οι διαφορές που τα χωρίζουν. Αυτό που θέλουν είναι να πλαγιοκοπήσουν τη στρατηγική του ΚΚΕ, όπως επιδιώκει το σύνολο του αστικού συστήματος. Διακηρυγμένος στόχος τους είναι και «η ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων εντός της αριστεράς», όπως οι ίδιοι περιγράφουν το χώρο στον οποίο τσουβαλιάζουν το ΚΚΕ με τον εαυτό τους και άλλους. Αναγνωρίζουν μάλιστα ότι αυτός ο στόχος έχει σημασία συνολικά για το αστικό πολιτικό σύστημα και την εξουσία των αστών, την οποία θέλουν να διαχειριστούν.

Τις επιδιώξεις τους τις ομολογούν οι ίδιοι, όπως φαίνεται από τα παρακάτω, ενδεικτικά μόνο παραδείγματα:

-- Το 2001, αφού έχει συγκροτηθεί ο «Χώρος Διαλόγου», ο Στ. Πιτσιόρλας στέλεχος τότε του ΣΥΝ, δήλωνε στην ΚΠΕ του κόμματός του σχετικά με τον σκοπό της πρωτοβουλίας αυτής: «Ο χώρος μας δίνει τη δυνατότητα να συσπειρώσουμε δυνάμεις και να απομονώσουμε το ΚΚΕ».
-- Αργότερα, τον Ιούνη του 2009, ο Αλ. Αλαβάνος ομολογούσε στην «Αυγή» για τη σκοπιμότητα ίδρυσης του σχήματος: «Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεκίνησε από την αναγκαιότητα να εξασφαλίσει ο ΣΥΝ την είσοδό του στη Βουλή...».
-- Το 2004 μετά τις εκλογές ο ίδιος δήλωνε προς κάθε κατεύθυνση και ενδιαφερόμενο: «Αν δεν υπήρχε ο ΣΥΝ, τότε υπήρχε κίνδυνος το ΚΚΕ να φτάσει το 7%».
-- Τον Δεκέμβρη του 2004 ο πρόεδρος τότε του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος στο Συνέδριο του κόμματος έλεγε: «Για μεγάλο διάστημα θα διεξάγεται σκληρός αγώνας για τη διαμόρφωση των συσχετισμών στο χώρο της αριστεράς, από την έκβαση του οποίου θα εξαρτηθούν πολλά, όχι μόνο για την αριστερά, αλλά για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα».
-- Τον ίδιο χρόνο, ο Δ. Χατζησωκράτης, στέλεχος τότε του ΣΥΝ, υπενθύμιζε στην ηγεσία του κόμματός του: «Να υπενθυμίσω μόνο ότι η εκκίνηση της πρωτοβουλίας συνοδεύτηκε με τη στόχευση για την εκλογική αποτύπωση της ανατροπής του συσχετισμού εντός της αριστεράς».
-- Τον Γενάρη του 2008, ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε στην «Εποχή»: «Για να μπορέσει το ΚΚΕ να μπει σε μια τροχιά συζήτησης με την υπόλοιπη αριστερά, θα πρέπει να αισθανθεί ότι ο δρόμος που ακολουθεί είναι αδιέξοδος. Με άλλα λόγια, για να αλλάξει το ΚΚΕ στρατηγική, πρέπει να ηττηθεί πολιτικά».
-- Τον Απρίλη του 2009, πραγματοποιήθηκε η πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ρ. Ρινάλντι, μέλος της Γραμματείας του, προερχόμενος απ' την ΚΟΕ, κραύγαζε: «Μπορούμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στα πλαίσια της αριστεράς προς όφελος μιας ριζοσπαστικής ανοικτής μετασχηματιστικής αριστεράς και σε βάρος μιας σεχταριστικής, δογματικής, αντικινηματικής, ασάλευτης πτέρυγας».
-- Τον Σεπτέμβρη του 2009, η ΚΟΕ, συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, σε ανακοίνωσή της, διαμαρτύρονταν: «Χάθηκε το συγκριτικό πλεονέκτημα να περιορίσουμε το ΚΚΕ να μη μονοπωλεί το χώρο της αριστεράς».
-- Τον Νοέμβρη του 2009, ο Αλ. Αλαβάνος στην πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε: «Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ήττα γιατί αποτύχαμε στον στόχο (...) της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων εντός της αριστεράς».

Τίποτα καινούριο δε λένε. Απλά επιβεβαιώνουν ότι ο στόχος της «ενότητας» που παπαγαλίζουν είναι αλλοθι για να συγκαλύψουν το γεγονός ότι ενότητα δυνάμεων με διαφορετικές, αντίθετες στρατηγικές δεν μπορεί να υπάρξει. Και αν γίνει, σύντομα οι διαφορετικές στρατηγικές των διαφορετικών δυνάμεων θα την ακυρώσουν στην πράξη. Μόνο που στο μεταξύ θα έχουν σπείρει απογοήτευση στο λαό. Αλλωστε, στο δικό τους «ενωτικό σχήμα», το οποίο έχει διασπαστεί τουλάχιστον τέσσερις φορές σε λιγότερο από δέκα χρόνια, οι δέκα τάσεις και συνιστώσες έχουν δεκαπέντε διαφορετικές απόψεις και θέσεις, συχνά αντιφατικές και συγκρουόμενες μεταξύ τους. Να τους αποκαλύψει ο λαός για το ρόλο τους. Να τους τιμωρήσει και στην κάλπη, για τις κακές υπηρεσίες που προσφέρουν στην ανάπτυξη του κινήματος, στη ριζοσπαστικοποίησή του.

 

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ