«Ευαγγέλιο» για την κυβέρνηση οι εντολές των βιομηχάνων

Με Υπόμνημα προς το υπουργείο Εργασίας, ο ΣΕΒ διατυπώνει τις αξιώσεις του, για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων

Μόνο ο αγώνας των εργαζομένων μπορεί να αναχαιτίσει την επίθεση βιομηχάνων και κυβέρνησης

Αποθρασυμένος από την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης ο ΣΕΒ, δε χορταίνει με όσα μέχρι τώρα απλόχερα αυτή του προσφέρει, και ζητά και νέα αντεργατικά μέτρα, μαζί με την επιτάχυνση στην εφαρμογή τους, όσων νόμων και κυβερνητικών αποφάσεων έχουν ήδη ληφθεί. Με πρόσφατο υπόμνημά του προς το υπουργείο Εργασίας, ο ΣΕΒ, επικαλούμενος την κρίση, αξιώνει να μην υπάρχει η παραμικρή καθυστέρηση «στην εφαρμογή των νόμων» και «στη διευθέτηση θεμάτων», με την οποία βέβαια διευθέτηση εννοεί τη λήψη ακόμα πιο αντιδραστικών αποφάσεων.

Βασικό αίτημα του ΣΕΒ, όπως διατυπώνεται στο υπόμνημα, είναι η «Σύνδεση των αμοιβών με την παραγωγικότητα σε επίπεδο επιχείρησης» και επί της ουσίας εγκαλεί την κυβέρνηση, πως αν και έχει δεσμευτεί να νομοθετήσει μέχρι το τέλος του 2011, αυτό δεν έχει ούτε καν συζητηθεί..!

Μισθοί πείνας... ανάλογα με την παραγωγικότητα

Διατυπώνει μάλιστα και τον τρόπο που αυτό θα γίνει.
«Θέση του ΣΕΒ είναι ότι ο σκοπός θα υπηρετηθεί με την άρση των αντικινήτρων (δηλαδή απαλλαγή από ασφαλιστικές εισφορές και απαλλαγή από την υποχρέωση φόρου εισοδήματος σε επίπεδο φυσικού προσώπου) στη διανομή κερδών στους εργαζόμενους...». Στην πραγματικότητα, αυτό που αξιώνουν οι βιομήχανοι είναι να ονομάσουν ένα μέρος των κερδών τους ως αμοιβή προς τους εργαζόμενους και να τύχουν απαλλαγών και στις ασφαλιστικές εισφορές και στο φόρο εισοδήματος. Αυτό είναι η μία πλευρά. Ταυτόχρονα, επιδιώκουν να χτυπήσουν τους μισθούς, συνδέοντάς τους με την παραγωγικότητα. Ετσι, επιδιώκουν να αντικαταστήσουν ένα μέρος του σταθερού μισθού με την υποσχόμενη «διανομή κερδών», σε εξάρτηση βέβαια από την παραγωγικότητα που οι ίδιες οι επιχειρήσεις θα καθορίζουν. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Και μισθοί λάστιχο σε εξάρτηση από την «παραγωγικότητα» και νέες φοροαπαλλαγές.
Ταυτόχρονα, ο ΣΕΒ ζητά επιπλέον Προγράμματα ενίσχυσης των επιχειρήσεων μέσα από τα γνωστά προγράμματα περί «διατήρησης της απασχόλησης», για τα οποία υπαγορεύει και προϋποθέσεις που θα διευκολύνουν την αξιοποίησή τους από τις μεγάλες επιχειρήσεις. Στις προϋποθέσεις αυτές ζητά «οι όροι διατήρησης (σ.σ. των απασχολούμενων) να γίνουν λιγότερο δεσμευτικοί». Δηλαδή, ζητά να απολύουν ελεύθερα οι επιχειρήσεις, ακόμα και την περίοδο που είναι ενταγμένες σε τέτοια προγράμματα και επιδοτούνται αδρά από τον ΟΑΕΔ. Πρόσθετη προϋπόθεση, κατά τον ΣΕΒ, είναι η διευκόλυνση των μεγάλων επιχειρήσεων να ενταχθούν σε αυτά τα προγράμματα. Πάντως, η κυβέρνηση έσπευσε ήδη την περασμένη Πέμπτη να ικανοποιήσει τις αξιώσεις του ΣΕΒ, ανακοινώνοντας 12 νέα προγράμματα ενίσχυσης των επιχειρήσεων, με πρόσχημα τη συγκράτηση της ανεργίας, ύψους 1,3 δισ. ευρώ, ανεβάζοντας το συνολικό ύψος των επιχορηγήσεων στα 4,6 δισ. ευρώ, ενώ συμφώνησε να διευκολύνει τη συμμετοχή των μεγάλων επιχειρήσεων, αυξάνοντας το πλαφόν από τις 200.000 ευρώ στις 500.000.

Μείωση ασφαλιστικών εισφορών

Στο πλαίσιο αυτό, εγκαλεί την κυβέρνηση για καθυστερήσεις στην έκδοση υπουργικών αποφάσεων με τις οποίες θα υλοποιούνται άμεσα αντεργατικοί νόμοι που ήδη έχει ψηφίσει. Ειδικότερα, επικεντρώνει στην προώθηση των συμβάσεων εργασίας για νέους από 18 έως 25 χρόνων με το 80% του κατώτερου μισθού και με πρόσχημα την απόκτηση «επαγγελματικής εμπειρίας». Οι βιομήχανοι βιάζονται να βάλουν στο χέρι νέους και φθηνούς εργαζόμενους και μαζί με αυτούς να καταργήσουν στην πράξη και την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και τον κατώτερο μισθό. Ταυτόχρονα, ζητούν να εφαρμοστεί και η ηλεκτρονική κάρτα, με την οποία οι βιομήχανοι θα εξασφαλίσουν νέες μειώσεις των ασφαλιστικών εισφορών μέχρι και 10%. Η καθυστέρηση αυτή στην εφαρμογή της ηλεκτρονικής κάρτας, όπως σημειώνουν, «θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως παραπλάνηση των συνεπών επιχειρήσεων, οι οποίες προσέβλεπαν στη μείωση του έμμεσου μισθολογικού κόστους για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους και είχαν εντάξει στον επιχειρηματικό τους σχεδιασμό τη μείωση αυτή». Εδώ, πέρα από την προκλητικότητα των βιομηχάνων, η κυβέρνηση εκτίθεται ανεπανόρθωτα. Διότι ομολογείται ανοιχτά, αυτό που το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ είχαν καταγγείλει από την πρώτη στιγμή, με το εφεύρημα της ηλεκτρονικής κάρτας. Οτι δηλαδή, αυτή θα γίνει εργαλείο για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, όπως ομολογούν απερίφραστα και οι ίδιοι οι βιομήχανοι. Μείωση μάλιστα που τους δίνεται μόνο και μόνο επειδή αποδίδουν τις θεσμοθετημένες εισφορές και δεν τις παρακρατούν όπως κάνουν πολλοί απ' αυτούς κλέβοντας εισφορές που ανέρχονται στο 30% των συνολικών εσόδων του ΙΚΑ.
Ο ΣΕΒ επανέρχεται και στο ζήτημα της ενοικίασης των εργαζομένων, ζητώντας την πλήρη ενσωμάτωση της σχετικής Οδηγίας περί «προσωρινής απασχόλησης». Αν και η κυβέρνηση έχει ήδη προχωρήσει σε νομοθετικές παρεμβάσεις που διευρύνουν τις δυνατότητες ενοικίασης, (όπως έκανε με το διπλασιασμό του χρόνου ενοικίασης από 18 σε 36 μήνες, ν. 3899), δηλαδή της πιο άθλιας μορφής «ευέλικτης εργασίας», οι βιομήχανοι αξιώνουν «να καταργηθούν τα σημεία εκείνα που περιορίζουν μέχρι τώρα την ευρύτερη και αποτελεσματικότερη χρήση της προσωρινής απασχόλησης», καθώς, όπως σημειώνουν, το σκλαβοπάζαρο εργατών «μπορεί να αναδειχθεί εν μέσω κρίσης σημαντικό εργαλείο για την αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων στην αγορά εργασίας...».

Αξιώνουν να είναι ασύδοτοι

Μετά τα παραπάνω, δεν είναι περίεργο που οι βιομήχανοι ζητάνε την ολοκληρωτική κατάργηση και του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), τον οποίο ήδη η κυβέρνηση με την τελευταία νομοθετική παρέμβασή της τον έχε φέρει στα μέτρα τους. Ομως, επειδή θέλουν να έχουν λυμένα τα χέρια τους, σήμερα δεν ανέχονται και τον ελάχιστο περιορισμό στην ασύδοτη δράση τους. Επιδιώκουν όχι μόνο να μην προσέρχονται στην υπογραφή συλλογικών συμβάσεων, όπως κάνουν, αλλά να μην μπορούν να προσφεύγουν ούτε τα συνδικάτα. Και σε κάθε περίπτωση, ζητάνε «να καταργηθεί η υποχρεωτική διαιτησία»!
Το ενδιαφέρον τους διατυπώνουν και για τα επικουρικά Ταμεία και δεν κρύβουν ότι οι σχετικές αναλογιστικές μελέτες που ετοιμάζει το υπουργείο Εργασίας «αποτελούν το κυρίαρχο εργαλείο για τον εξορθολογισμό των επικουρικών συντάξεων». Αλλά και εδώ η κυβέρνηση έσπευσε να φέρει σε πέρας τις αξιώσεις τους. Σύμφωνα με τα σχέδια του υπουργείου Εργασίας, οι αναλογιστικές μελέτες είναι το όχημα, ώστε να επιβληθεί μόνιμη μείωση στις επικουρικές συντάξεις που μεσοσταθμικά θα ανέλθουν στο 20% και θα αφορούν σε ετήσια βάση από τους συνταξιούχους το ποσό των 600 εκατομμυρίων ευρώ.

Καταστροφή για τους εργάτες η ανταγωνιστικότητα

Οπως από την πρώτη στιγμή υπογραμμίζει ο ΣΕΒ με το υπόμνημά του, κύριος στόχος και αυτών των παρεμβάσεων είναι «να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων - να στηρίξουν δηλαδή την εθνική προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας». Ομολογούν, δηλαδή, ότι η «ανταγωνιστικότητα» την οποία έχουν σημαία περνάει μέσα από τη μείωση των μισθών, από τη μετατροπή σε ζούγκλα της αγοράς εργασίας, από την κατάργηση του παραμικρού περιορισμού στην ασύδοτη δράση τους, από τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, των συντάξεων κ.λπ. Να γιατί όσοι - και μέσα στις ηγεσίες των συνδικάτων - αναδεικνύουν την ανταγωνιστικότητα ως στρατηγική που πρέπει να στηριχτεί από τους εργάτες, όσοι σε συνδικάτα και κόμματα μιλάνε για «εθνική προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας» δίνουν διαπιστευτήρια στους βιομήχανους, υπηρετούν τη στρατηγική του ΣΕΒ, σηκώνουν και αυτοί τη σημαία του κεφαλαίου.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ