Για «αντιμνημονιακή ενότητα»
των «αριστερών» δυνάμεων κάνει λόγο ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με προοπτική μια
κυβέρνηση που θα σώσει τη χώρα, την καπιταλιστική οικονομία από τη
χρεοκοπία και έτσι θα ανακουφίσει και το λαό. Καλεί και το ΚΚΕ, αλλά το
ΚΚΕ δεν είναι «αριστερά» είναι Κομμουνιστικό Κόμμα. Τι σχέση μπορεί να
έχει με δυνάμεις του συστήματος; Πρόβαλε το γεγονός ότι συζητά με άλλες
«αριστερές» δυνάμεις, τον Γ. Δημαρά κ.λπ. Αλλά ο Γ. Δημαράς αποφάσισε
αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές, η ΚΟΕ συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ κάνει κριτική
στον Αλ. Αλαβάνο στο «Μέτωπο» επίσης του οποίου συμμετέχει, ότι
υπερτονίζει τις εκλογές και όχι το «κίνημα» και τους καπελώνει. Για ποια
ενότητα, λοιπόν, κάνουν λόγο, όταν μεταξύ τους δεν μπορούν «να τα
βρουν»;
***
Μιλούν για αγώνα παραμονής της Ελλάδας
στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κάνουν κριτική σε ΠΑΣΟΚ -
ΝΔ, αλλά και στη συμφωνία τους για κοινή κυβέρνηση ότι είναι υποτελείς
στην Ευρωπαϊκή Ενωση, εκβιάζονται, δεν έχουν το ανάστημα να αντισταθούν.
Δηλαδή, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ της εξουσίας των μονοπωλίων και
προβάλλει ως δύναμη τάχα αντίστασης στους εκβιασμούς. Μα οι εκβιασμοί
και η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι συνέπεια της ένταξης στην
ΕΕ και την Ευρωζώνη. Επιλογές, τις οποίες στήριξε από την ψήφιση της
Συνθήκης του Μάαστριχτ στο όνομα της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και
συνοχής», της «σύγκλισης», που έχουν παταγωδώς διαψευστεί από τη ζωή.
Τότε το ΚΚΕ μιλούσε για απόκλιση και για βαθιά αντιλαϊκή πορεία. Με την
πολιτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συντάσσεται και ένα τμήμα των αστών και των
μεγάλων μεσαίων στρωμάτων που είναι πιο κοντά στους αστούς, από την
άποψη των ταξικών τους συμφερόντων. Αυτά τα συμφέροντα υπηρετεί ο
ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και όχι της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Η
πολιτική τους δε συγκρούεται με την ΕΕ, τα μονοπώλια, άρα και την
εξουσία τους στην Ελλάδα, επομένως δεν υπηρετεί το λαό. Οσο για την
«αντιμνημονιακή διέξοδο» εντός Ευρωζώνης, έχουν μείνει πίσω στις
εξελίξεις. Στην Ευρωζώνη υπάρχουν σενάρια για μια στενή Ευρωζώνη με
ισχυρό ευρώ με Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία, Φινλανδία και άλλες βόρειες
χώρες, μια δεύτερη με Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, όλες
δηλαδή τις υπερχεωμένες, με άλλο ευρώ υποτιμημένο, ενώ υπάρχει και
τρίτος πόλος με τις εκτός Ευρωζώνης χώρες με επικεφαλής την Αγγλία.
Εντείνονται οι διαλυτικές τάσεις. Να γιατί λέμε ο λαός να αποφασίσει την
αποδέσμευση με λαϊκή εξουσία, διαφορετικά θα τον χρεοκοπήσουν
ολοκληρωτικά.
***
Υπεραμύνονται της «κοινωνικής συνοχής»,
της «κοινωνικής ειρήνης» για να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία, δηλαδή
αστοί και εργαζόμενοι μαζί πρέπει να πασχίσουν για τη σωτηρία της
καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή των μονοπωλίων, όταν ο λαός έχει
χρεοκοπήσει. Μα το ίδιο λένε και τα αστικά κόμματα και επιτελεία. Η θέση
του για «κοινωνική συνοχή και κοινωνική ειρήνη» σημαίνει ότι δε θέλει
λαϊκούς αγώνες. Αλλωστε, οι οπορτουνιστές φοβούνται και απεχθάνονται την
ταξική πάλη του εργατικού κινήματος για την ανατροπή του συστήματος
αφού το στηρίζουν. Θεωρούν ως κίνημα τις «πλατείες» και δράσεις σαν
αυτές των παρελάσεων, κ.λπ. Η πολιτική του είναι πολιτική χρεοκοπίας του
λαού. Για την κοινή κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ είπαν πως γίνεται χωρίς
προγραμματική σύγκλιση, καλλιεργώντας αυταπάτες, αφού είναι ταυτόσημη η
στρατηγική τους υπέρ του κεφαλαίου. Μίλησαν για συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ
με τη «Δεξιά» προβάλλοντας έτσι ότι το ΠΑΣΟΚ είναι προοδευτικό κόμμα,
παρά το ότι επέβαλε τα πιο άγρια αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα που γνώρισε
ο λαός, τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και μετά. Εκανε κριτική στη ΝΔ
ότι αποδέχτηκε τη δανειακή σύμβαση και τα νέα σκληρά μέτρα που θα
αποφέρει, αθωώνοντας την αντιλαϊκή πολιτική της, στο όνομα της δήθεν
αντιμνημονιακής ρητορείας της. Αρα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε τη ΝΔ κόμμα
αντιπολίτευσης από τη σκοπιά του λαού! Αυτός είναι ο οπορτουνισμός.
***
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει ως φιλολαϊκή λύση
την αναδιανομή εισοδήματος, την κρατικοποίηση κάποιων τραπεζών και
κάποιων πρώην ΔΕΚΟ. Αυτές, βεβαίως, ξαναήταν κρατικές αλλά δρούσαν σε
όφελος του κεφαλαίου. Σήμερα είναι ενταγμένες στην Ευρωπαϊκή Ενωση και
στην Ευρωζώνη, συνεργάζονται και διαπλέκονται με τα μονοπώλια άλλων
κρατών στο πλαίσιο του καπιταλιστικού ανταγωνισμού άρα δεν μπορούν να
δρουν φιλολαϊκά, αλλά υπέρ του κεφαλαίου συνολικά. Αρα ποια αναδιανομή
εισοδημάτων υπέρ του λαού; Μετά απ' όλα τα παραπάνω, η «ενότητα της
αριστεράς» και η «αντιμνημονιακή κυβέρνηση» θέλει το λαό υποταγμένο στην
ΕΕ και τα μονοπώλια, είναι γραμμή υπονόμευσης της ταξικής πάλης και του
εργατικού κινήματος. Κάθε συνεργασία μαζί του είναι προδοσία της
εργατικής τάξης, της ταξικής πάλης, της λαϊκής συμμαχίας για τη λαϊκή
εξουσία. Αυτή η πολιτική υπονομεύει και την πάλη τού σήμερα για τη
διεκδίκηση ικανοποίησης των αναγκών των λαϊκών οικογενειών, αφού χωρίς
αγώνα ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και των μονοπωλίων στην Ελλάδα τίποτα
δεν μπορεί να κατακτηθεί. Να γιατί η πολιτική τους είναι τυχοδιωκτική
και επικίνδυνη. Είναι αφερέγγυοι.πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου