Μοχλός στήριξης του καπιταλισμού

 

«Η απώλεια εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, η εκχώρηση του δημόσιου πλούτου της χώρας, είναι καταστάσεις τις οποίες όλοι μας έχουμε χρέος να αποτρέψουμε... Οι επιλογές της (σ.σ. κυβέρνησης) αποδεικνύονται εγκληματικές γιατί καταστρέφουν την παραγωγική και κοινωνική συνοχή, τη δημοκρατική αυτονομία διακυβέρνησης και κυριαρχίας, τον εσωτερικό πυρήνα των συνταγματικών εγγυήσεων για τη λειτουργία του πολιτεύματος και την κοινωνική αποστολή του κράτους. Mια νέα "Αυτοκρατορία του Χρήματος" επιτίθεται εδώ και 18 μήνες, συστηματικά, στη μία ευρωπαϊκή χώρα μετά την άλλη... Παντού, η επιδίωξη είναι μία: Η πλήρης κατοχύρωση των αξιώσεων των τραπεζών έναντι των κρατών... H Eυρωπαϊκή Ενωση, που παρουσιάστηκε ως μέσο αντίστασης στην "παγκοσμιοποίηση", οι αγορές τη θέλουν εργαλείο αυτής της "παγκοσμιοποίησης". Μια χούφτα διεθνών τραπεζών ετοιμάζεται να καταργήσει τα κράτη και τη δημοκρατία μας, το πολιτικό κέντρο της οποίας βρίσκεται εκτός της ηπειρωτικής Ευρώπης». Ολα τα παραπάνω αποτελούν το βασικό περιεχόμενο του υπομνήματος που παρέδωσε ο Α. Τσίπρας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας χτες για να αποτυπώσει τις αιτίες και τους υπεύθυνους της κρίσης, αλλά και τη λύση που ο ΣΥΝ προβάλλει.

***

Ετσι οι υπέρμαχοι της «παγκοσμιοποίησης», που για την Ευρώπη έλεγαν ότι την εκφράζουν η Συνθήκη του Μάαστριχτ και η Ευρωπαϊκή Ενωση, τώρα εμφανίζονται υπέρμαχοι του «έθνους-κράτους» και εχθροί της παγκοσμιοποίησης. Οταν το 1992 το ΚΚΕ πρόβαλε την άποψη πως η «παγκοσμιοποίηση» δεν είναι τίποτε διαφορετικό από την ένταση της διεθνοποίησης του κεφαλαίου και την αλληλοδιαπλοκή των καπιταλιστικών οικονομιών που ταυτόχρονα μ' αυτή την τάση συνυπάρχει και ο ενδομονοπωλιακός ανταγωνισμός, ο ανταγωνισμός καπιταλιστικών κρατών ακόμη και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ότι αυτή είναι εχθρική για τους λαούς, ότι συνεχίζει να υπάρχει η εθνοκρατική οργάνωση και μάλιστα εδώ είναι το πρωταρχικό πεδίο της ταξικής πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού, ο ΣΥΝ απαντούσε ότι δε βλέπουμε το «ευρωπαϊκό γίγνεσθαι» και τη συνένωση των λαών για την ευημερία τους. Τώρα λέει πως η Ευρωπαϊκή Ενωση παρουσιάστηκε ως μέσο αντίστασης στην «παγκοσμιοποίηση», οι αγορές όμως τη θέλουν εργαλείο της «παγκοσμιοποίησης» (εδώ συγκαλύπτει ότι η κρίση είναι γενικευμένη και συγχρονισμένη στην Ευρωπαϊκή Ενωση), το πολιτικό κέντρο της οποίας βρίσκεται εκτός της «ηπειρωτικής Ευρώπης». Δηλαδή η επίθεση στους λαούς δε γίνεται από το κεφάλαιο διεθνώς, την Ευρωπαϊκή Ενωση και κάθε χώρα, αλλά από πολιτικό κέντρο εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης (σ.σ. τις ΗΠΑ υπονοούν). Αλλά έτσι είναι ο οπορτουνισμός. Ελίσσεται ανάλογα με τη συγκυρία, προσαρμόζεται ανάλογα με τις περιστάσεις, μόνο που δεν μπορεί να ξεφύγει απ' αυτό που είναι: Μοχλός περάσματος της αστικής πολιτικής στο εργατικό κίνημα. Ετσι τώρα τα γύρισε σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ενωση των λαών, όπως έλεγε, μιλώντας για απώλεια εθνικής κυριαρχίας, όταν αυτή υπάρχει από τότε που ήταν υπέρμαχος της Συνθήκης Μάαστριχτ. Και όχι μόνον αυτό. Μιλά για το έθνος-κράτος από τη σκοπιά του αστικού εθνικισμού, στηρίζοντας το σημερινό εκμεταλλευτικό κράτος, αυτό των αστών, μιλώντας για «εσωτερικό πυρήνα των συνταγματικών εγγυήσεων για τη λειτουργία του πολιτεύματος και την κοινωνική αποστολή του κράτους» ή ότι «μια χούφτα διεθνών τραπεζών ετοιμάζεται να καταργήσει τα κράτη και τη δημοκρατία μας».

***

Τι άλλο λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Οτι η «αυτοκρατορία του χρήματος» επιτίθεται στη μία ευρωπαϊκή χώρα μετά την άλλη, ότι η επιδίωξη είναι μία: Η πλήρης κατοχύρωση των αξιώσεων των τραπεζών έναντι των κρατών. Δεν είναι η πρώτη φορά που ξεχωρίζουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα από την καπιταλιστική οικονομία, που το αντιπαραθέτουν στην παραγωγή, που λένε να επανέλθει η πολιτική γιατί κουμάντο κάνουν οι αγορές. Συνειδητή διαστρέβλωση και αποπροσανατολισμός των εργαζομένων, ακριβώς γιατί χωρίς χρηματοπιστωτικό σύστημα (αυτοκρατορία του χρήματος, τράπεζες, άλλωστε είναι ένα και το αυτό και μάλιστα σε συνθήκες έντασης της καπιταλιστικής διεθνοποίησης παίζουν σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια αγορά χωρίς να καταργούν την εθνοκρατική αναφορά τους, ενώ και στο πλαίσιό του υπάρχει οξύτατος ανταγωνισμός, π.χ. ευρώ - δολαρίου) δεν μπορεί να σταθεί καπιταλιστική παραγωγή και οικονομία. Τις αγορές υπηρετούν η πολιτική, οι κυβερνήσεις και τα κράτη, όχι με την έννοια της «αυτοκρατορίας του χρήματος» που προβάλλει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με την έννοια της καπιταλιστικής οικονομίας στο σύνολό της. Αρα είναι απάτη η αυτονομία της πολιτικής, που δήθεν μπορεί να υπηρετεί και καπιταλιστές και εργαζόμενους. Οσο για την κοινωνική συνοχή, εδώ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δείχνει το φόβο και την απέχθεια απέναντι στο λαϊκό κίνημα που παλεύει ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους για την ανατροπή τους. Βάζει, λοιπόν, πλάτη για τη διατήρηση και διαιώνιση του σάπιου καπιταλισμού.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ