ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
"AMAT VICTORIA CURAM"="H ΝΙΚΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ"
για επικοινωνία και για τις αναρτήσεις,
τις σκέψεις και τις γνώμες σας,στο: predatorus_preda@easy.com

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

Σάββατο 30 Απρίλη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σελ. /32     
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η αποσταθεροποίηση του αστικού συστήματος συμφέρει το λαό
Τα σενάρια για εκλογές που ανακάμπτουν, συνδυασμένα με τη γενικότερη προσπάθεια για μεταμφίεση του πολιτικού σκηνικού, φανερώνουν την ανησυχία της αστικής τάξης και των κομμάτων της για την κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια που τροφοδοτεί η πολιτική τους. Δείχνουν φόβο για τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει στη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος το βάθος και η διάρκεια της κρίσης, τα ολοένα και μεγαλύτερα αδιέξοδα που γεννάει για το λαό η φιλομονοπωλιακή της διαχείριση.Τα αστικά επιτελεία δε θα είχαν κανένα λόγο να συζητούν το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών ή την περίπτωση να περάσουν από μονοκομματικές κυβερνήσεις σε συνεργατικά σχήματα, αν η σημερινή κυβέρνηση παρέμενε το ίδιο ικανή να προωθήσει τις αντιλαϊκές ανατροπές, όπως το πρώτο διάστημα της εκλογής της. Δε θα έμπαιναν στον κόπο να συζητούν συμμαχικές κυβερνήσεις, αν το σύστημα της δικομματικής εναλλαγής και κατά συνέπεια οι βασικοί πυλώνες του δεν δέχονταν τέτοιους κραδασμούς, κάτω από την πίεση της λαϊκής δυσαρέσκεια για την πολιτική που συνυπηρετούν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι δορυφόροι τους.
Αρα, αυτό που πρέπει να γίνει συνείδηση στο λαό, είναι ότι οι συζητήσεις για αλλαγές στο επίπεδο της διακυβέρνησης, είτε αυτές αφορούν σε ανασχηματισμό της σημερινής κυβέρνησης, είτε σε επικείμενες εκλογές, γίνονται για να ξεπεραστεί ο σκόπελος που γεννά η δική του δυσαρέσκεια απέναντι στην εφαρμογή των μέτρων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.
Με άλλα λόγια, ο αντίπαλος, το αστικό πολιτικό σύστημα και τα κόμματά του δεν ανασύρουν το χαρτί των εκλογών από θέση ισχύος. Αντίθετα, προσπαθούν να ελιχθούν, ανησυχώντας για τη δύναμη που έχει ο λαός και την προοπτική να τη συνειδητοποιήσει και να την αξιοποιήσει εναντίον τους με πολιτικούς όρους.
Από εδώ προκύπτει η ανάγκη οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα να μην κλονιστούν ούτε στιγμή από την εκλογολογία και την προπαγάνδα που τη συνοδεύει, αλλά να αξιοποιήσουν όλα τα όπλα που διαθέτουν ενάντια στα κόμματα και τους φορείς της αντιλαϊκής πολιτικής, μεταξύ αυτών και το όπλο της ψήφου στις εκλογές, όταν αυτές γίνουν.
Πάνω το ΚΚΕ, κάτω το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, καμιά χαμένη ψήφος στα κόμματα - δορυφόρους τους, ήταν και παραμένει το αποτέλεσμα που συμφέρει το λαό. Ιδιαίτερα σήμερα, που η κρίση βοηθάει ώστε να γίνεται καλύτερα κατανοητή η αγεφύρωτη στρατηγική διαφορά που χωρίζει το ΚΚΕ απ' όλα τα άλλα αστικά και οπορτουνίστικα κόμματα.
Σκάβουν το λάκκο στο λαό
Ποιος ανακινεί ζήτημα εκλογών; Τα αστικά ΜΜΕ που βρίσκονται στα χέρια των καπιταλιστών, τα επιτελεία της κυβέρνησης με διαρροές και τα άλλα αστικά κόμματα, που ανησυχούν για το αστικό πολιτικό σύστημα και διεκδικούν μερίδιο στη διαχείρισή του.
Ολοι τους είναι κόμματα του κεφαλαίου και, παρά τις επιμέρους διαφορές τους, αναζητούν από κοινού τρόπους για να υπηρετήσουν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τα συμφέροντά του. Οι εκλογές τούς ενδιαφέρουν στο βαθμό που υπηρετούν το γενικότερο στόχο για αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, με τρόπο ώστε να δημιουργείται η ψευδαίσθηση στο λαό ότι «κάτι αλλάζει» και άρα να ορθώνονται εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών συνειδήσεων.
Τι προσδοκούν με την εκλογολογία; Να αποπροσανατολίσουν το λαό ότι η βαρβαρότητα που βιώνει δεν είναι νομοτελειακή συνέπεια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που γεννάει κρίσεις και πρέπει να ανατραπεί συθέμελα, αλλά αποτέλεσμα «λάθους» ή «λειψής» διαχείρισης. Αρα - λένε - τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν, αν μέσα από την κάλπη προκύψει ένας ικανότερος διαχειριστής.
Καλλιεργούν ακόμα την ιδέα ότι ο λαός μπορεί να προσδοκά αλλαγές μόνο μέσα από τις εκλογές, όποτε τις αποφασίσει το αστικό πολιτικό σύστημα, θέλοντας να ακυρώσουν το δικαίωμά του να παλεύει και να αλλάζει τους συσχετισμούς, ανεξάρτητα και πέρα από την κάλπη. Φιλοδοξούν, μέσα από την εκλογική διαδικασία να νομιμοποιήσουν προειλημμένες αντιλαϊκές αποφάσεις, εκβιάζοντας το λαό να τις αποδεχτεί και να γίνει συμμέτοχος στην εφαρμογή τους. Να δέσει, δηλαδή, το βρόχο στο λαιμό του.
Το κυριότερο, θέλουν να αξιοποιήσουν τις εκλογές για να σκάψουν βαθύτερα το λάκκο της ταξικής συναίνεσης και της «εθνικής συνεννόησης», μέσα στον οποίο προσπαθούν να σύρουν τους εργαζόμενους και άλλα λαϊκά στρώματα. Σ' αυτήν τη βάση καλλιεργούν την κινδυνολογία ότι θα είναι καταστροφή για τη χώρα το να μην προκύψει από τις εκλογές μια ισχυρή κυβέρνηση και να δημιουργηθεί έτσι πρόβλημα στις σχέσεις της Ελλάδας με την τρόικα, με κίνδυνο να μην εκταμιευθούν οι επόμενες δόσεις του δανείου.
Στον πυρήνα αυτής της προπαγάνδας βρίσκεται η απειλή ότι αν την επομένη των εκλογών δεν υπάρξει μια ισχυρή αστική κυβέρνηση, μονοκομματική ή συνεργασίας, τότε η χώρα κινδυνεύει με χρεοκοπία και στάση πληρωμών. Αρα, πίεση στο λαό να μην ξεστρατίσει από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. `Η, αν δεν θέλει να τους ψηφίσει, η ψήφος να μην πάει στο ΚΚΕ, που μιλάει για άλλο δρόμο ανάπτυξης, αλλά να διαχυθεί σε κόμματα, που είτε έχουν τη διάθεση να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ ή και τους δύο, είτε δεν αμφισβητούν το αστικό πολιτικό σύστημα.
Τέτοιο κόμμα είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ζητάει να φύγει η σημερινή κυβέρνηση, καλλιεργώντας συνειδητά την αυταπάτη ότι το πολιτικό ζήτημα σήμερα έγκειται στην αλλαγή κυβέρνησης και όχι στην αλλαγή τάξης στην εξουσία. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει το λαό, όταν λέει ότι από τις εκλογές μπορεί να προκύψει μια φιλολαϊκή κυβέρνηση, η οποία, χωρίς να σπάσει αυγά με την εξουσία των μονοπωλίων, θα καταφέρει να ανακόψει την πορεία εξαθλίωσης του λαού.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι ενάντια στην προοπτική ο λαός με την πάλη του να καταργήσει την εξουσία των αστών και την ιδιοκτησία τους στα μέσα παραγωγής. Σ' αυτή του τη στρατηγική αντίληψη, συμπίπτει με τους διαχειριστές του αστικού πολιτικού συστήματος, που θέλουν να το θωρακίσουν απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων και του λαού.
Αποσταθεροποίηση μέχρι την ανατροπή
Ο «μπαμπούλας» της ακυβερνησίας είναι εφεύρημα που πρέπει να ακυρωθεί στις λαϊκές συνειδήσεις. Πρώτα πρώτα, οι αστοί και τα κόμματά τους, ανάλογα με το αποτέλεσμα των εκλογών, θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διασφαλίσουν την απρόσκοπτη συνέχιση και το βάθεμα των μέτρων που έχει ανάγκη η πλουτοκρατία. Το ιδανικό σενάριο στις σημερινές συνθήκες θα ήταν μια κυβέρνηση συνεργασίας με πυρήνα τη σύμπραξη ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η αστική τάξη στερείται εναλλακτικών σεναρίων και άλλων κομμάτων πρόθυμων να ταχθούν στην υπηρεσία της από αναβαθμισμένο πόστο.
Ο λαός έχει κάθε συμφέρον να επιδιώκει την αποδυνάμωση των αστικών κομμάτων σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι ανίκανα να κυβερνήσουν σε βάρος του, είτε με μονοκομματικές, είτε με πολυκομματικές κυβερνήσεις. Ακόμα παραπέρα, είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων με κάθε αφορμή να ανοίγουν ακόμα μεγαλύτερα ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, στην προοπτική της αποσταθεροποίησης και της ανατροπής του.
Κανένα όφελος δεν έχει ο λαός από κυβερνήσεις που παίρνουν μέτρα εναντίον του και αλλάζουν μεταμφίεση όταν τα πράγματα ζορίζουν σε ό,τι αφορά την προώθηση των μέτρων που έχει ανάγκη η καπιταλιστική κερδοφορία. Αυτό που αντικειμενικά τίθεται σήμερα σαν κυρίαρχο πολιτικό ζήτημα, δεν είναι ποιο κουστούμι θα φορέσουν οι πολιτικοί δυνάστες του λαού, αλλά η ανατροπή της εξουσίας που υπηρετούν και η αντικατάστασή της από τη λαϊκή εξουσία.
Σ' αυτήν την προοπτική πρέπει να εντάξει ο λαός και τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Να ενισχύσει με την ψήφο του το ΚΚΕ, να αποδυναμώσει τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, να δώσει ώθηση στη λαϊκή συμμαχία για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, που σηματοδοτεί τη μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.

Π.

Προσφορές
- Η Κ. Μπλίκα, στη μνήμη όλων των αγωνιστών που έπεσαν για την υπόθεση της εργατικής τάξης, προσφέρει 2.000 ευρώ στο ΚΚΕ.
- Η Πετρακίδου Τούλα, από την Καβάλα, μέλος του τοπικού παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ, προσφέρει για «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ» το ποσό των 100 ευρώ για ενίσχυσή του.


ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Σάββατο 30 Απρίλη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σελ. /32     
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ψέματα και αλήθειες για τον Κ. Καραγιώργη
«Το ΒΗΜΑ», ναυαρχίδα του αντικομμουνισμού
Το αμαρτωλό «ΒΗΜΑ», μια εφημερίδα που θα βρεις κάτω από όποια πέτρα αντιλαϊκής πρακτικής κι αν σηκώσεις, μια εφημερίδα της πλουτοκρατίας που παριστάνει τη φιλολαϊκή κι ας έχει ξοδέψει τόνους αντικομμουνιστικής μελάνης σε όλη την ιστορία της, το «ΒΗΜΑ» λοιπόν, που έχει πάρει εργολαβικά την υπόθεση της αντιΚΚΕ συκοφαντικής επίθεσης, επανήλθε γράφοντας τα ίδια για χιλιοστή και παραπάνω φορά σχετικά με τη λεγόμενη «υπόθεση Καραγιώργη». Βοηθός του αυτή τη φορά η Μ. Καραγιώργη, της οποίας το «ΒΗΜΑ» και ο δημοσιογράφος του υιοθετούν με κλειστά μάτια (δεν περιμέναμε τίποτα άλλο) όσα η Μ. Καραγιώργη ισχυρίζεται και σε αυτήν τη συνέντευξη που τους έδωσε (Κυριακή 24 Απρίλη 2011). Το γεγονός ότι απέχουν παρασάγγας από την ιστορική αλήθεια, εννοείται ότι δεν ενδιαφέρει το «ΒΗΜΑ» και τους όμοιούς του κάθε ανάλογου εντύπου. Δεν ενδιαφέρει, βεβαίως, και τον οπορτουνισμό. Το βασικό γι' αυτούς είναι το ΚΚΕ. Αυτό έχουν στο στόχο και όχι τόσο για το παρελθόν, όσο κυρίως για το παρόν και το μέλλον. Αυτό φοβούνται, την απήχηση της πολιτικής του.
Τα λεγόμενα στη συνέντευξη από την Μ. Καραγιώργη ότι αν το ΚΚΕ είχε στα χέρια του τον Καραγιώργη «... θα του έκανε (...) ό,τι "καλύτερο" είχε ο Μεσαίωνας για να "τιμωρήσει" τον άτακτο, ανήσυχο και προβληματιζόμενο υπήκοό του», έγινε τίτλος της δισέλιδης συνέντευξης.
Πέρα από το γεγονός ότι η Ιστορία δεν γράφεται με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο, κρίνουμε τα λεγόμενα και γραφόμενα της Μ. Καραγιώργη με βάση τα ιστορικά γεγονότα.
Αν και καθένας οφείλει να προσεγγίζει την ιστορική πραγματικότητα κατά το δυνατόν αντικειμενικά, η Μ. Καραγιώργη δεν το κάνει. Πολλά από αυτά, που έχει γράψει και είπε στη συνέντευξή της, στερούνται κάθε προσπάθειας αναζήτησης της αλήθειας, εμπεριέχουν πολλές ανακρίβειες και αυτό δεν δικαιολογείται μόνο από το γεγονός ότι εδώ και περίπου πενήντα χρόνια διέρρηξε τους δεσμούς της με το ΚΚΕ περνώντας στον οπορτουνιστικό χώρο.
Ανακρίβεια πρώτη...
Υποστηρίζει η Μαρία Καραγιώργη στη συνέντευξή της ότι «μετά την πτώση του Ζαχαριάδη, το 1956, έγινε από το ΚΚΕ μια "αποκατάσταση" του Καραγιώργη με μισό στόμα». Βεβαίως, τα πράγματα έγιναν τελείως διαφορετικά και αυτό η Μ. Καραγιώργη ασφαλώς το γνωρίζει, όπως και η κυρία Κατερίνα Ζωιτοπούλου - Μαυροκεφαλίδου, που συνυπογράφει το τελευταίο βιβλίο της Μαρίας Καραγιώργη. Και το γνωρίζουν, αφού η σχετική απόφαση βρίσκεται στα αρχεία του οπορτουνισμού, στα ΑΣΚΙ, δηλαδή στο χώρο όπου βρίσκονται τα κλεμμένα από τους αναθεωρητές του 1968 αρχεία του ΚΚΕ, τα οποία έχουν διερευνήσει. Και γνωρίζουν ότι το σχετικό πόρισμα της Επιτροπής, που προτάθηκε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και εγκρίθηκε από την 9η Ολομέλεια (1958), αριθμεί 23 δακτυλογραφημένες σελίδες - ύμνο στον Κ. Καραγιώργη. Το σχετικό κείμενο κλείνει με την αποκατάστασή του ως εξής: «Ν' ακυρωθεί η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ της 9. 6. 50 για την καθαίρεσή του από μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και τη διαγραφή του. Ν' ακυρωθεί επίσης η καθαίρεσή του από το βαθμό του αντιστράτηγου του ΔΣΕ. Ν' αποκατασταθεί στο ΚΚΕ απ' το 1920, στην ΚΕ απ' το 7ο Συνέδριο που τον εξέλεξε και στο βαθμό του αντιστράτηγου του ΔΣΕ» (Αρχείο ΚΚΕ - Εγγραφο 48413). Ακολούθησε η δημοσιευμένη εδώ και χρόνια Απόφαση της 9ης Ολομέλειας της ΚΕ, με την οποία αποκαταστάθηκαν οι Γ. Σιάντος και Ν. Πλουμπίδης, μαζί και ο Κ. Καραγιώργης.
... και η καθιερωμένη αντιΚΚΕ επίθεση
Ωστόσο, η Μ. Καραγιώργη ισχυρίζεται (και το «ΒΗΜΑ» βεβαίως υιοθετεί) ότι βρίσκεται στον Περισσό «κρυμμένο στα βάθη του μεγάρου του (...) όλο το αρχείο» που αφορά στις συνθήκες θανάτου του Καραγιώργη, το χώρο ταφής του και άλλα. Και ζητάει να της αποδοθεί.
Η εδώ και δεκαετίες ενορχηστρωμένη επίθεση για το αρχείο του ΚΚΕ επανέρχεται και διά στόματος Μ. Καραγιώργη. Οσο κι αν είναι διατεθειμένος κάποιος να της αναγνωρίσει το δίκαιο του αιτήματός της, άλλο τόσο δεν μπορεί να παραγνωρίσει και την επίδραση που της ασκούν κακοί σύμβουλοι. Γιατί, αφού δεν υπάρχουν στο «φάκελο Καραγιώργη» στα ΑΣΚΙ τέτοια έγγραφα, σίγουρα δεν υπάρχουν στο κατακλεμμένο αρχείο του ΚΚΕ. Ας τα αναζητήσουν λοιπόν αλλού οι ενδιαφερόμενοι. Και αυτοί που δείχνουν και έλλειψη σεβασμού σε μία υπερήλικα γυναίκα. Ακόμα: Αν ο Τσαουσέσκου, με τον οποίο το κόμμα της Καραγιώργη, το πάλαι ποτέ «ΚΚΕ εσωτερικού», διατηρούσε τις καλύτερες των σχέσεων, δεν έδωσε στην οικογένεια Καραγιώργη το αρχείο που αφορά στον Κ. Καραγιώργη, γι' αυτό δεν ευθύνεται το ΚΚΕ, που με τον Τσαουσέσκου διατηρούσε κάθε άλλο παρά καλές σχέσεις και με τη βοήθειά του κατέκλεψαν το 1968 το αρχείο του ΚΚΕ στο Βουκουρέστι, σε συνεργασία με τη ρουμανική αστυνομία.
Ανακρίβεια δεύτερη
Λέει στη συνέντευξη η Μαρία Καραγιώργη για την αποχή του ΕΑΜ από τις βουλευτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946: «Η μοιραία απόφαση για την αποχή ήταν αποκλειστικά του Ζαχαριάδη». Και όμως, η σχετική απόφαση δεν ήταν προσωπική απόφαση του Ζαχαριάδη, ούτε ήταν μόνο του ΚΚΕ. Τότε την υποστήριξαν και ο Ι. Σοφιανόπουλος και ο Αλέξ. Σβώλος και πολλοί άλλοι μη κομμουνιστές. Συγκεκριμένα, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ υιοθέτησε σχετική απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ, που είχε προηγηθεί (βλέπε ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα, τ. 6ος, σελ. 176). Αλλά και μετά τις εκλογές (3 Απρίλη 1946) έλεγε η ανακοίνωση εφτά κομμάτων (Ενωσις Δημοκρατικών Αριστερών, ΣΚΕΛΔ, Αριστεροί Φιλελεύθεροι, Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος, Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος, Δημοκρατική Ενωσις, μαζί τους και ο Πολιτικός Συνασπισμός των Κομμάτων του ΕΑΜ): «... η τεράστια πραγματικά αποχή που εσημειώθη δεν ήταν απλώς κραυγή διαμαρτυρίας διά το εκλογικόν ανοσιούργημα της 31ης Μαρτίου (...) Η ψευδοβουλή που προήλθεν από τις εκλογές (...) δεν εκπροσωπεί παρά την μειοψηφίαν του Εθνους (...) να διεξαχθούν σύντομα νέες γνήσιες και ελεύθερες εκλογές»(ολόκληρη η ανακοίνωση στο ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα, τ. 6ος, σελ. 431, 432, 433).
Το γεγονός ότι ο Ν. Ζαχαριάδης πρωτοστάτησε στην αποδοχή της θέσης για αποχή, είναι αναμφισβήτητο. Μάλιστα, δε συμφώνησε και δεν εισηγήθηκε τη σύσταση της ηγεσίας του ΠΚΚ (ΚΚΣΕ) καθώς και άλλων αδελφών κομμάτων, που υποστήριζαν ότι το ΚΚΕ έπρεπε να πάρει μέρος στις εκλογές.
Ανακρίβεια τρίτη
Η Μ. Καραγιώργη υποστηρίζει στη συνέντευξή της ότι ήταν για όλα ενημερωμένη, «μια και ήμουν και η ίδια ενεργό στέλεχος του Κόμματος», όπως λέει. Και για τις διαφωνίες του Κ. Καραγιώργη υπογραμμίζει: «Αλλωστε, η διαφωνία ήταν πολύ παλαιά, από τον καιρό της αποχής από τις εκλογές του 1946. Η δική του θέση, όπως και του Χατζή και άλλων της ΚΕ, ήταν να πάρουμε μέρος στις εκλογές». Τα παραπάνω υιοθετεί και ο δημοσιογράφος του «ΒΗΜΑΤΟΣ», είτε από... επαγγελματική υποχρέωση, είτε επειδή δεν έκανε καν τον κόπο να διερευνήσει προτού γράψει.
Η απόφαση για αποχή από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 πάρθηκε επί της ουσίας στη 2η Ολομέλεια της ΚΕ (12-15 Φλεβάρη 1946) και ήταν ομόφωνη (βλέπε ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα, τ. 6ος, σελ. 173) και δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη» στις 17 Φλεβάρη 1946. Την υπερψήφισαν και ο Κ. Καραγιώργης και ο Θ. Χατζής, αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ ο πρώτος και τακτικό μέλος της ο δεύτερος. Η θέση του Κ. Καραγιώργη για τις εκλογές του 1946 άλλαξε από τις αρχές του 1950. Το ίδιο και η θέση του για τον αγώνα του ΔΣΕ.
Στην 5η Ολομέλεια της ΚΕ (Γενάρης 1949) ο Κ. Καραγιώργης είπε για τον Ζαχαριάδη σε σχέση με τον ένοπλο αγώνα: «... προσθέτω ότι η μεγαλύτερη συμβολή του σ. Ζαχαριάδη σε ολόκληρη την Ιστορία του Κόμματός μας, είναι, κατά τη γνώμη μου, ότι μας οδήγησε με μπολσεβίκικη πραγματικά τόλμη στην απόφαση να ξαναπάρουμε τα όπλα και να φτάσουμε εδώ που έχουμε φτάσει, με τη βεβαιότητα ότι αν κάνουμε το καθήκον μας μπορούμε στο συντομότερο ικανό χρονικό διάστημα να φτάσουμε στη σίγουρη νίκη. Κανένας άλλος από μας δεν θα μπορούσε να οδηγήσει το Κόμμα στη μεγάλη αυτή απόφαση» (Αρχείο ΚΚΕ - Εγγραφο 45446).
Ας σημειωθεί εδώ ότι και η διαφωνία που ο Κ. Καραγιώργης εξέφρασε σχετικά με λαθεμένες επιλογές που έκριναν την πορεία του λαϊκού κινήματος στην περίοδο της Κατοχής, εκδηλώθηκε πρώτη φορά μετά το 1949 και όχι στη διάρκεια της Κατοχής, όπως υποστήριξε το 1950. Στην 5η Ολομέλεια της ΚΕ (Γενάρης 1949) ο Κ. Καραγιώργης είπε ανάμεσα σε άλλα για την περίοδο της Κατοχής: «Αλλά σύντροφοι το γεγονός είναι γεγονός. Δεν έχει σημασία το τι είδε κανένας ούτε και το τι είπε. Σημασία έχει αν το είδε ολοκληρωμένο και ακόμη περισσότερη σημασία έχει το τι έκαμε πρακτικά στο δικό του τομέα όπου τον είχε τάξει το Κόμμα και τι έκανε, τι αποτέλεσμα έφερε για να βοηθήσει γενικότερα το Κόμμα (...) απ' αυτή την άποψη κανείς μας δεν είναι εντάξει από κείνη την περίοδο, φυσικά ούτε και γω (...) Αυτή είναι η τελική μου διαπίστωση» (Αρχείο ΚΚΕ - Εγγραφο 45446).
Βεβαίως, τα αμέσως προηγούμενα δεν αφορούν μόνο τον Κώστα Καραγιώργη. Ηταν ένα πρόβλημα της συλλογικής σκέψης του ΚΚΕ, ένα πρόβλημα αδυναμίας, για διάφορους λόγους, να διαμορφώσει στρατηγική νίκης. Μην έχοντας λύσει το κυριότερο θέμα της ταξικής πάλης, δηλαδή χωρίς να θέτει ως στόχο την πάλη για τη σοσιαλιστική εξουσία, προσπάθησε να δει αυτοκριτικά την πορεία του έξω από αυτό το πλαίσιο.
Εξω από το παραπάνω πλαίσιο, το ΚΚΕ έκρινε και την αποχή από τις εκλογές του 1946, που ωστόσο πρέπει να κριθεί ως σωστή και αναγκαία, αλλά ενταγμένη στη στρατηγική για την εργατική εξουσία και στην πολιτική γενίκευσης του ένοπλου αγώνα πολύ νωρίτερα από το Σεπτέμβρη του 1947, οπότε και γενικεύτηκε.
Αυτά δεν έγιναν και το αποτέλεσμα ήταν, βασικά λάθη να αποδίδονται μεταξύ άλλων αιτιών και σε «δουλειά υπόπτων», γεγονός στο οποίο συντελούσε και η υπονομευτική δράση του ταξικού αντίπαλου και κάποιες επιτυχίες που είχε αυτός στο παρελθόν, όσον αφορά στη διείσδυση ανθρώπων του σε κρίκους της δομής του Κόμματος.
Μέσα στο κλίμα που διαμόρφωναν όλα τα παραπάνω, σε συνθήκες ιδιαίτερης σκληρότητας της ταξικής πάλης και εσωκομματικής πολιτικής διαπάλης για την πορεία του Κόμματος, ξετυλίχθηκε και η τραγική περίπτωση του Κ. Καραγιώργη, καθώς και των Γ. Σιάντου και Ν. Πλουμπίδη, αλλά και του Ν. Ζαχαριάδη αργότερα.
Το ΚΚΕ έχει αποκαταστήσει τον Κώστα Καραγιώργη εδώ και 53 χρόνια. Θεωρεί άδικη την κατηγορία που του αποδόθηκε για συνεργασία με τον ταξικό εχθρό. Το ίδιο θεωρεί και για άλλα στελέχη που κατηγορήθηκαν επίσης άδικα.
Το ΚΚΕ μελετά την Ιστορία του υπεύθυνα, με σκοπό να βγάλει συμπεράσματα που θα το κάνουν πιο ικανό σήμερα που ο ταξικός αγώνας συνεχίζεται και θα γίνει πολύ περισσότερο σκληρός. Το ΚΚΕ είναι περήφανο για την ηρωική ιστορία του και διδάσκεται από αυτήν. Το τελευταίο προϋποθέτει επίπονη και συλλογική προσπάθεια και όχι δουλειές του ποδαριού. Προϋποθέτει επιστημονική μελέτη μιας ηρωικής πορείας, μακριά από τη λαθολογία και τον υποκειμενισμό, με μέτωπο και στον αντικομμουνισμό. Σε αυτήν την κατεύθυνση το ΚΚΕ και η ΚΝΕ αγωνίζονται και επαγρυπνούν.

Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΕΗ

Πέμπτη 28 Απρίλη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελ. /28     
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Εγκλημα με πολλαπλές συνέπειες στο λαό και τον τόπο
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ για τις εξελίξεις στη ΔΕΗ
Με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από την πορεία παραπέρα ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ που ήδη ανακοινώθηκε με το «μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής» και τις εγκληματικές συνέπειες που έχει για το λαό, τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και το περιβάλλον η πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές της απελευθέρωσης της ενέργειας και την προωθούν μαζί με την ΕΕ, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ έδωσε χτες στη δημοσιότητα την παρακάτω ανακοίνωση:
«
Η πορεία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ αποδεικνύεται ένα έγκλημα που έχει πολλαπλές σοβαρές συνέπειες για το λαό, τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και το περιβάλλον. Το έγκλημα συντελείται εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές της απελευθέρωσης της ενέργειας και την προωθούν μαζί με την ΕΕ. Οι μεγάλοι ωφελημένοι είναι τα ελληνικά και ξένα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στην ενέργεια.
Σοβαρές και διαχρονικές ευθύνες έχει και η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ. Οι εκεί παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ μεθοδευμένα απεμπόλησαν τη θέση για "καμιά μετοχή της ΔΕΗ σε ιδιώτες" με διάφορες δικαιολογίες και τεχνάσματα. Στο όνομα του ρεαλισμού ή του εκσυγχρονισμού αποπροσανατόλιζαν εργαζομένους στη ΔΕΗ και λαϊκά στρώματα, διαχωρίζοντας τεχνητά το ξεπούλημα από την πολιτική της ΕΕ για την απελευθέρωση της ενέργειας. Πίσω από τις αγωνιστικές κορόνες και τις κατά καιρούς απεργιακές κινητοποιήσεις για τη διαφύλαξη του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ, στην ουσία έβαλαν πλάτη στις διάφορες μορφές ιδιωτικοποίησής της. Το ίδιο έκαναν και για τις διάφορες μορφές προσωρινής, ελαστικής εργασίας, στις εργολαβίες, στη μαύρη δουλειά στα ορυχεία της ΔΕΗ και αλλού.
Τώρα με το νέο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων κυβέρνησης και τρόικας, με πρόσχημα την αντιμετώπιση του χρέους, η ΔΕΗ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του ξεπουλήματος. Διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι ήδη διαγκωνίζονται σκληρά για το ποιος θα αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι από ό,τι έχει απομείνει στα πεδία λιγνίτη, στις παραγωγικές μονάδες, τα δίκτυα μεταφοράς κ.λπ. Αυτή η σκληρή σύγκρουση αναπαράγεται σε επίπεδο κυβέρνησης και κομμάτων και εκδηλώνεται με διαφωνίες που αφορούν τον τρόπο και τη μορφή που θα γίνει η εκποίηση. Αποτελεί καθαρή απάτη το δίλημμα: Πλήρως ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ ή μερικώς, υπό δημόσιο έλεγχο ή χωρίς.
Η απελευθέρωση της ενέργειας είναι άρρηκτα δεμένη με την αντιμετώπιση της ενέργειας ως εμπορεύματος και τη λειτουργία της ΔΕΗ με στόχο το καπιταλιστικό κέρδος. Ο περιβόητος "δημόσιος χαρακτήρας" της δεν μπορεί να αναιρέσει τους νόμους της αγοράς. Με όποια μορφή και αν προωθείται η ιδιωτικοποίηση και ιδιωτικοοικονομική λειτουργία της, με 0%, 33% ή 51% συμμετοχή του δημοσίου, οι συνέπειες είναι οδυνηρές και για το λαό και για τα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στη ΔΕΗ. Τα τιμολόγιά της για τα λαϊκά νοικοκυριά θα συνεχίσουν την ξέφρενη άνοδό τους. Ο διαχωρισμός και η διαχείριση των δικτύων μεταφοράς και διανομής με γνώμονα το κέρδος θα φέρει ακόμα πιο πλημμελή συντήρηση των δικτύων που αφορούν την τροφοδοσία των πόλεων και των χωριών, ενώ ο λαός θα πληρώνει τα δίκτυα που θα τροφοδοτούν τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Η παράδοση των λιγνιτικών μονάδων στο κεφάλαιο θα αυξήσει την ανεργία και θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το περιβάλλον. Μεγάλους κινδύνους θα έχει και η ιδιωτικοποίηση των υδροηλεκτρικών έργων τόσο στην ύδρευση, όσο και στην άρδευση.
Το ότι η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του συστήματος παριστάνουν τώρα τους έκπληκτους για τις διάφορες οικονομικές συναλλαγές της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ με τη διοίκηση της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ, τις οποίες και γνώριζαν και συνυπεύθυνοι ήταν, δείχνει πόσο αδυσώπητη είναι η σύγκρουση συμφερόντων για τη λεία. Δείχνει πόσο σάπιο είναι το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, πόσο εκφυλισμένος είναι ο κυβερνητικός, εργοδοτικός συνδικαλισμός που υπηρετεί τα μονοπώλια και την εργατική αριστοκρατία, σε καμιά περίπτωση τα ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ και συνολικότερα της χώρας πρέπει να βγάλουν επειγόντως συμπεράσματα, να εκτιμήσουν πόσο δίκιο είχε το ΚΚΕ και για την επίμονη θέση του: Καμιά μορφή ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, καμιά αποδοχή της πολιτικής της απελευθέρωσης της ενέργειας. Αλλά και για τη θέση των συνδικαλιστικών του δυνάμεων που αρνήθηκαν να μπουν στο παιχνίδι της οικονομικής συνδιαλλαγής με τη διοίκηση της ΔΕΗ και έγκαιρα διαχώρισαν τη θέση τους από την πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, καταγγέλλοντας ότι αυτά τα φαινόμενα εκφυλίζουν και παγιδεύουν το εργατικό κίνημα.
Ο δρόμος της υποταγής, του μικρότερου κακού, έχει αποδειχτεί ότι οδηγεί τους εργαζόμενους διαρκώς στα χειρότερα. Δρόμος επιστροφής προς τα πίσω σε προηγούμενες δεκαετίες και για τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ και γενικά για τα λαϊκά στρώματα δεν υπάρχει.
Η λύση προς όφελος των εργαζομένων και της χώρας είναι μία: ΔΕΗ πλήρως κοινωνικοποιημένη σε μια Ελλάδα αποδεσμευμένη από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Μόνο έτσι μπορεί να διαμορφωθεί και να λειτουργήσει ένας ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας ενέργειας, που θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών, με την παραγωγή, τη μεταφορά και τη διανομή της ενέργειας να είναι κοινωνική - κρατική ιδιοκτησία και τα ενεργειακά έργα να σχεδιάζονται πανεθνικά, κεντρικά, επιστημονικά και να υλοποιούνται με λαϊκή συμμετοχή και εργατικό έλεγχο. Μόνο σε αυτό το φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης μπορεί να εξασφαλίζεται φθηνό, επαρκές και ασφαλές ρεύμα για το λαό, να μειώνεται ο βαθμός ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, να εξασφαλιστεί η ενεργειακή επάρκεια για την ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας.
Μόνο σε αυτή τη γραμμή πάλης και συσπείρωσης μπορεί ο αγώνας των εργαζομένων στη ΔΕΗ να εμποδίσει τα αντιδραστικά σχέδια κυβέρνησης - ΝΔ - πλουτοκρατίας, να έχει νικηφόρα προοπτική. Να αποκτήσει την αλληλεγγύη των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, να συμβάλει στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ των εργαζομένων. Τώρα είναι ώρα ευθύνης για όλους και πρώτα απ' όλα για τους εργαζόμενους της ΔΕΗ».
ΜΑΡΙΝΑ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ
Περνά στη δεύτερη φάση ο διαγωνισμός
Ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση του διαγωνισμού της «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα» (ΕΤΑ ΑΕ), που έχει να κάνει με την παράδοση για 40 χρόνια της Μαρίνας Βουλιαγμένης σε ιδιώτες. Τα επιχειρηματικά σχήματα που περνούν στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού για την επιλογή του τελικού ανάδοχου, είναι:
  • J&P ΑΒΑΞ ΑΕ
  • ΕΝΩΣΗ «ΜΟΧΛΟΣ ΑΕ - ΠΟΡΤΟ ΚΑΡΡΑΣ ΑΕ
  • LAMDA DEVELOPMENT SA
  • ΟΛΥΜΠΙΚ ΜΑΡΙΝ ΑΕ
  • ΕΝΩΣΗ «FOLLI FOLLIE GROUP- SETUR SERVIS TURISTIK AS»
  • ΑΣΤΗΡ ΠΑΛΛΑΣ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΑΞΕ
  • ΕΝΩΣΗ «ΑΚΤΩΡ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΑΕ - ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΩΤΙΝΓΚ ΑΕ».
Η δεύτερη φάση του διαγωνισμού θα προκηρυχθεί το επόμενο διάστημα.
Η ΕΤΑ ανακοίνωσε επίσης την επαναπροκήρυξη - σε μία φάση - του διαγωνισμού για το ακίνητο Καλών Νερών Μαγνησίας. Αφορά μίσθωση 50 ετών «για τη δημιουργία ξενοδοχειακών και λοιπών υποστηρικτικών υποδομών». Πρόκειται για παραθαλάσσιο κτήμα 172.765 τ.μ. σύμφωνα με πρόσφατη αποτύπωση της ΕΤΑ.

Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

ΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ 1 ΜΑΗ

Εργατική Πρωτομαγιά 2011 - Μήνυμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ
27/04/11
Σύντροφοι εργάτες και εργάτριες, Έλληνες και μετανάστες, νέοι και νέες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας
Αυτή την κρίσιμη Πρωτομαγιά είναι επιτακτική ανάγκη να βάλουμε τέλος στις αυταπάτες, στο φόβο και στη μοιρολατρία. Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να αντιστρέψει τη σημερινή κατάσταση. Από άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα πρέπει να ακουστεί μυριόστομο: Καμιά θυσία για τους εκμεταλλευτές μας. Ταξική αφύπνιση, ενότητα και οργάνωση παντού. Πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για την υπεράσπιση της ζωής της εργατικής οικογένειας από τη φτώχεια και την ανεργία. Όλοι στον αγώνα για μια ζωή αντάξια της δουλειάς μας και των αναγκών μας. Για να γίνει η εργατική τάξη δύναμη ανατροπής και εξουσίας. Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά.
Η εργατική τάξη είναι η κοινωνική δύναμη που μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στη δημιουργία και να ηγηθεί της μεγάλης λαϊκής συμμαχίας με τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες, τη φτωχή αγροτιά, για ριζικές ανατροπές, για μια νέα οργάνωση της κοινωνίας, όπου τα μεγάλα εργοστάσια και επιχειρήσεις, ο φυσικός πλούτος, η γη, οι μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις θα ανήκουν σ' όλη την κοινωνία και θα παράγουν σχεδιασμένα με λαϊκό εργατικό έλεγχο, για την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών.
Ο σοσιαλισμός είναι η μόνη απάντηση στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Ο μόνος δρόμος για να ζήσει καλύτερα η εργατική τάξη, ο λαός, να κατακτήσει τα σύγχρονα δικαιώματά του. Χωρίς  φτώχεια, κρίσεις, πολέμους, που αναπόφευκτα γεννά ο γερασμένος και αγιάτρευτος καπιταλισμός, που γίνεται επικίνδυνος, όσο ποτέ άλλοτε, για την εργατική τάξη και τους λαούς όλου του κόσμου. Αυτός είναι ο δρόμος προς την κοινωνική απελευθέρωση, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για το βασίλειο της ελευθερίας, τον κομμουνισμό.
Εργάτες, εργάτριες, άνεργοι, ψηλά το κεφάλι!
Εμπιστευτείτε το Κόμμα σας, το ΚΚΕ. Έχει αποδείξει ότι είναι ικανός και άξιος εκφραστής, οργανωτής και καθοδηγητής των συμφερόντων, των αγώνων σας. Όλες οι προβλέψεις του επαληθεύτηκαν. Δεν δειλιάζει μπρος στον ταξικό αντίπαλο και το σύστημα. Είναι έμπειρο, έχει διδαχθεί, έχει βγάλει συμπεράσματα από τις κατακτήσεις και τα λάθη του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε στην Ευρώπη. Είναι ο αδιάλλακτος υπερασπιστής του δίκιου σας, χωρίς να λυπάται κόπους και θυσίες.
Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η στρατηγική που υπηρετεί την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των μεγάλων καπιταλιστών έχει αποδειχθεί ότι σας φέρνουν διαρκώς νέα μεγαλύτερα βάσανα. Όσες θυσίες και αν κάνεις θα σου ζητούν ακόμα περισσότερες και όταν έχει κρίση και όταν έχει άνοδο των κερδών. Είναι φαύλος κύκλος που οδηγεί το λαό από το κακό στο χειρότερο.
Είναι απάτη ότι υπάρχει προς όφελος του λαού «άλλο μείγμα πολιτικής», όπως ισχυρίζεται η ΝΔ, «σωστός τρόπος εφαρμογής του μνημονίου» που λέει το ΛΑΟΣ, ή «μορφή αναδιάρθρωσης του χρέους» που προτείνουν τμήμα του ΠΑΣΟΚ, της αστικής τάξης και μαζί τους διάφορες τάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Είναι παγίδα οι προτάσεις συμμαχίας του λαού με τμήματα της πλουτοκρατίας για να δημιουργηθεί μια «πατριωτική κυβέρνηση», ή αριστερή συμμαχία για κεντροαριστερή κυβέρνηση. Αυτά τα σενάρια δένουν το λαό στο άρμα της πλουτοκρατίας, οδηγούν τους λαϊκούς αγώνες σε αδιέξοδα και το εργατικό κίνημα σε διάλυση. Τώρα  είναι επιτακτική ανάγκη να εγκαταλείψεις  οριστικά  το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, την κυρίαρχη πολιτική,  τα ιδεολογήματα των κομμάτων που με τον ένα ή άλλο τρόπο υπηρετούν το σύστημα και να συστρατευθείς με το ΚΚΕ. Να γυρίσεις τη πλάτη στους συνδικαλιστές που εκφράζουν τα συμφέροντα μιας εργατικής αριστοκρατίας, το συμβιβασμό και τη συνδιαλλαγή. Η αλλαγή των συσχετισμών δυνάμεων παντού, αρχίζοντας από το εργοστάσιο και τον κλάδο, αποτελεί σήμερα το κλειδί για θετικές εξελίξεις υπέρ του λαού. 
Λύση για το λαό υπάρχει μόνο με οργανωμένο εργατικό - λαϊκό αγώνα σε σύγκρουση με τα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους, τους δορυφόρους τους, με λαϊκή συμμαχία και ισχυρό ΚΚΕ.
Τιμάμε την εργατική Πρωτομαγιά, τις θυσίες, τους αγώνες της παγκόσμιας εργατικής τάξης στέλνοντας αγωνιστικό μήνυμα αλληλεγγύης στους εργάτες και στις εργάτριες όλου του κόσμου. Δίνοντας υπόσχεση ότι θα συμβάλλουμε πιο αποφασιστικά στη χώρα μας να ηττηθεί η εξουσία των μονοπωλίων, να ανατραπεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα, για το σοσιαλισμό.
Διαδηλώνουμε σε όλη τη χώρα, κατά της συμμετοχής της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις σε βάρος των λαών της Αφρικής και της ευρύτερης περιοχής. 
Υψώνουμε αποφασιστικά τη φωνή μας και καλούμε όλους τους εργάτες, τους νέους, τις γυναίκες, τους ριζοσπάστες, τους προοδευτικούς ανθρώπους να συστρατευτούν κατά του αντικομμουνισμού και των τρομοκρατικών μέτρων κατά κομμουνιστικών κομμάτων, από την ΕΕ και άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Από το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε η εργατική τάξη, οι λαοί, έχουν πολλά να μάθουν και να διδαχτούν, τόσο από τις μεγάλες και πρωτόγνωρες κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα, όσο και από παρεκκλίσεις που έγιναν και οδήγησαν στην προσωρινή ήττα.
Ζήτω η παγκόσμια εργατική τάξη!
Ζήτω η επαναστατική κομμουνιστική κοσμοθεωρία, ο μαρξισμός - λενινισμός, η επιστημονική τεκμηρίωση της πάλης για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος σε κάθε χώρα, σε όλο τον κόσμο. Αυτός είναι ο δρόμος για να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά, χωρίς τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, χωρίς πολέμους.
 

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Σάββατο 23 Απρίλη 2011 - Κυριακή 24 Απρίλη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελ. /32     
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η κρίση και η αναδιάρθρωση
Τι είναι οικονομική κρίση του καπιταλισμού; Αν και οι ορισμοί δεν μπορούν πάντα να δώσουν με σαφήνεια τόσο την περιγραφή όσο και την ουσία ενός φαινομένου, μπορούμε να πούμε το εξής: Κρίση είναι η διακοπή της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Η διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου δεν είναι μόνιμη, αδιάκοπη, αλλά διακόπτεται περιοδικά και η άνοδος εναλλάσσεται με την πτώση. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται «κυκλική οικονομική κρίση».Τι είναι η διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου; Η παραγωγή στον καπιταλισμό γίνεται για το κέρδος. Οι καπιταλιστές παράγουν για να βγάζουν ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη, γεγονός που τους ωθεί να επενδύουν τα κέρδη για να αυξάνουν την παραγωγή τους, δηλαδή τα κέρδη μετατρέπονται σε κεφάλαιο που μεγεθύνεται. Ετσι, συσσωρεύεται κεφάλαιο για να διευρύνεται η παραγωγή. Και διευρύνεται η παραγωγή όσο αυξάνεται το κέρδος. Αυτή είναι η διευρυμένη αναπαραγωγή.
Η παραγωγή στον καπιταλισμό είναι διαρθρωμένη σε χιλιάδες ξεχωριστές επιχειρήσεις και ομίλους, ιδιοκτησίας διαφορετικών καπιταλιστών, που αποτελούν τους κρίκους της συνολικής παραγωγής στην κοινωνία. Στον καπιταλισμό, η παραγωγή γίνεται με τη συλλογική εργασία πολλών μαζί εργατών και σε διαφορετικές επιχειρήσεις προκειμένου να παραχθεί ένα τελικό προϊόν για να πουληθεί στην αγορά, δηλαδή ως εμπόρευμα. Αρα η παραγωγή είναι κοινωνική. Δηλαδή, οι διάφορες καπιταλιστικές επιχειρήσεις δεν παράγουν οι ίδιες ολόκληρο το τελικό προϊόν που το πουλάνε στην αγορά ως εμπόρευμα. Αλλες επιχειρήσεις παράγουν πρώτες ύλες, άλλες ενέργεια, άλλες εξαρτήματα ενός τελικού προϊόντος.
Ακριβώς η μεγάλη καπιταλιστική παραγωγή προϋποθέτει τον κοινωνικό καταμερισμό της εργασίας σε ολοένα και μεγαλύτερη ανάπτυξη. Γεγονός που σημαίνει την ολοένα και πιο στενή και αμοιβαία σχέση ανάμεσα σε ξεχωριστές επιχειρήσεις και κλάδους.
Ας πάρουμε τον κλάδο μετάλλου. Το μέταλλο εξορύσσεται από τη γη, επομένως υπάρχουν επιχειρήσεις, μονοπώλια εξόρυξής του. Για να χρησιμοποιηθεί χρειάζεται επεξεργασία. Επομένως, υπάρχουν άλλες επιχειρήσεις για την επεξεργασία του. Ταυτόχρονα, έχει μια σειρά εφαρμογές. Οικοδομή, αυτοκινητοβιομηχανία, ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, είδη πλατιάς κατανάλωσης (είδη νοικοκυριού, σωλήνες για διάφορες χρήσεις, άλλα μεταλλικά αντικείμενα, ακόμη και στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές υπάρχει μέταλλο). Δηλαδή, εφαρμογές και για την παραγωγή μέσων παραγωγής και για την παραγωγή αντικειμένων κατανάλωσης. Παράγουν τα μεταλλωρυχεία και οι χαλυβουργίες για όλους αυτούς τους κλάδους, αλλά με την προσδοκία να υπάρχει κατανάλωση όλης της παραγωγής των εμπορευμάτων τους, την οποία συνεχώς διευρύνουν, απ' όλους αυτούς τους κλάδους. Το ίδιο, βεβαίως, κάνουν και οι άλλες επιχειρήσεις που παράγουν τα διάφορα άλλα εμπορεύματα που έχουν σχέση με το μέταλλο.
Αναρχία και δυσαναλογίες
Κοινωνική παραγωγή διαρθρωμένη σε πολλές ξεχωριστές επιχειρήσεις, ιδιοκτησίας διαφορετικών καπιταλιστών, σημαίνει οι καπιταλιστές παράγουν καθένας για τον εαυτό του με τάση την όσο το δυνατό μεγαλύτερη παραγωγή, για να αποκομίσουν περισσότερα κέρδη. Την ίδια ώρα, για την παραγωγή ενός τελικού προϊόντος απαιτείται συγκεκριμένη ποσότητα πρώτης ύλης, ενέργειας, άλλων ενδιάμεσων προϊόντων που συναποτελούν το τελικό προϊόν.
Ας το δούμε, π.χ., στο αυτοκίνητο. Παράγεται από διαφορετικές επιχειρήσεις του ίδιου κλάδου, αφού ο κινητήρας του παράγεται σε άλλη επιχείρηση, άλλα εξαρτήματα (π.χ. το πλαίσιό του, οι τροχοί, τα λάστιχα κλπ.) σε άλλες επιχειρήσεις και η συναρμολόγησή του γίνεται σε άλλη επιχείρηση. Για να παραχθεί υπάρχει μια αναλογία στην παραγωγή των διαφορετικών μερών του. Δηλαδή, το αυτοκίνητο θέλει έναν κινητήρα, ένα πλαίσιο, τέσσερις τροχούς. Ομως, αυτά τα μέρη παράγονται σε ξεχωριστές επιχειρήσεις. Επειδή όμως κάθε καπιταλιστική επιχείρηση, ιδιοκτησία διαφορετικού καπιταλιστή, παράγει για το κέρδος και διευρύνει την παραγωγή της για ακόμη μεγαλύτερο κέρδος, σημαίνει ότι οι καπιταλιστές παράγουν με τάση την όσο το δυνατό μεγαλύτερη παραγωγή για μεγαλύτερα κέρδη, για αύξηση του κεφαλαίου τους. Αλλά έτσι ο καπιταλιστής που παράγει την πρώτη ύλη για το αυτοκίνητο μπορεί να παράγει περισσότερο απ' ό,τι χρειάζεται. Το ίδιο και αυτός που παράγει κινητήρες, αυτός που παράγει λάστιχα κλπ. Η παραγωγή επομένως είναι άναρχη. Και η αναρχία στην παραγωγή οδηγεί και στις δυσαναλογίες ανάμεσα στους διαφόρους κλάδους παραγωγής (π.χ., παραγωγή πρώτης ύλης, παραγωγή τελικού προϊόντος) και στη δυσαναλογία μεταξύ επιχειρήσεων που παράγουν για τον ίδιο κλάδο (π.χ., αυτοκινητοβιομηχανία). Το ίδιο ισχύει για όλους τους κλάδους, για όλες τις επιχειρήσεις, στον καπιταλισμό.
Αυτή η κατάσταση σημαίνει ότι έρχεται στιγμή, λόγω της αναρχίας στην παραγωγή και των δυσαναλογιών, που κάποιες επιχειρήσεις και κάποιοι κλάδοι παράγουν αλλά το εμπόρευμά τους παραμένει απούλητο. Σαν να είναι αχρείαστο. Οι καπιταλιστές μπορεί να παράγουν συνεχώς περισσότερο, ελπίζοντας να πουλήσουν στην αγορά, αλλά στην καπιταλιστική παραγωγή δεν μπορεί να υπάρχει πάντα αντιστοιχία ανάμεσα στην κοινωνική παραγωγή και στη δυνατότητα να πουληθεί όλη η παραγωγή στην αγορά. Οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τα μονοπώλια, μπορεί ακόμη και να σχεδιάζουν η καθεμιά την παραγωγή της, αλλά μόνο κατά προσέγγιση ως προς τις δυνατότητες να πουληθούν τα εμπορεύματα στην αγορά, τις οποίες δυνατότητες δεν τις ξέρουν εκ των προτέρων, αλλά κυρίως τους ωθεί να υπερπαράγουν η απληστία για το κέρδος. Είναι νομοτέλεια στον καπιταλισμό. Αυτό μόνο μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία μπορεί να το πετύχει, αλλά προϋποθέτει ότι η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνική και όχι ατομική για το κέρδος. Οταν είναι κοινωνική, δηλαδή παραγωγή σε όφελος ολόκληρης της κοινωνίας και όχι του κάθε καπιταλιστή για το κέρδος, παράγει όχι άναρχα, επομένως και χωρίς δυσαναλογίες.
Η μη δυνατότητα να πουληθεί όλη η παραγωγή (μέσων παραγωγής και αντικειμένων κατανάλωσης) στην αγορά, ωθεί στη διακοπή της διευρυμένης αναπαραγωγής. Δηλαδή, έχει οικονομική κρίση ο καπιταλισμός.
Στην κρίση υπάρχει υπερπαραγωγή εμπορευμάτων που παραμένουν απούλητα. Και το εμπόρευμα είναι μια μορφή κεφαλαίου. Οταν τα εμπορεύματα δεν μπορούν να πουληθούν σημαίνει ότι κάποιες επιχειρήσεις θα κλείσουν. Ετσι έχουμε μαζικές απολύσεις, άρα καταστροφή εργατικής δύναμης, αλλά και καταστροφή κεφαλαίου, δηλαδή κλείσιμο επιχειρήσεων. Η κρίση καταστρέφει δηλαδή παραγωγικές δυνάμεις, και εργατική δύναμη και κεφάλαιο. Αλλες επιχειρήσεις που έχουν κεφάλαιο με μεγάλες διαστάσεις επιβιώνουν σε βάρος αυτών που καταστρέφονται. Δε διευρύνουν την παραγωγή τους, συνεχίζουν να παράγουν, άρα και να αναπαράγουν το κεφάλαιό τους αλλά όχι διευρυμένα (είπαμε ότι κρίση σημαίνει η διακοπή της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου). Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν συσσωρευμένα κεφάλαια από την περίοδο πριν την κρίση. Που οι καπιταλιστές λόγω κρίσης δεν τα επενδύουν. Η κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης. Περιμένουν μέσω της καταστροφής εργατικής δύναμης και κεφαλαίου να ξεπεραστούν οι δυσαναλογίες, να επανέλθει η παραγωγή στις αναλογίες και να ξαναρχίσουν η αναζωογόνηση και η άνοδος, η ανάπτυξη μετά την κρίση, που λένε οι καπιταλιστές.
Επομένως, το ξεπέρασμα της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου απαιτεί καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Αυτό το ξέρουν και οι καπιταλιστές. Για παράδειγμα, οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις ενός κλάδου που μπορούν να επιβιώσουν στην κρίση περιμένουν, έχοντας συσσωρευμένα κεφάλαια, να καταστραφούν μικρότερες του ίδιου κλάδου, που ή θα τις αγοράσουν σχεδόν τζάμπα επενδύοντας με τα συσσωρευμένα κεφάλαια που έχουν, ή θα διευρύνουν μετά την κρίση τη δική τους παραγωγή, πάλι επενδύοντας, αφού θα πάρουν το μερίδιο στην αγορά των κατεστραμμένων επιχειρήσεων. Ετσι γίνεται συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και ξαναρχίζει η διευρυμένη αναπαραγωγή. Ταυτόχρονα με την καταστροφή εργατικής δύναμης (αύξηση της ανεργίας, δραστική μείωση μισθών, διευθέτηση χρόνου εργασίας, δηλαδή μέτρα που αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης), δημιουργείται πεδίο γρήγορης και μεγάλης κερδοφορίας.
Η αναδιάρθρωση και η σχέση της με την κρίση
Ολα τα παραπάνω είναι αντικειμενικές διαδικασίες, νομοτέλειες στον καπιταλισμό. Αλλά απαιτούν εφαρμογή πολιτικής από τις αστικές κυβερνήσεις με την οποία να έχει το κεφάλαιο τις λιγότερες δυνατές απώλειες, τη μικρότερη δυνατή καταστροφή. Οι δυσκολίες να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση, στη σημερινή φάση της κρίσης, αυτά τα προβλήματα οφείλονται στην τεράστια ένταση της διεθνοποίησης της καπιταλιστικής αγοράς, στο γεγονός ότι για την Ελλάδα αυτό εκφράζεται και με τη συγκεκριμένη μορφή της καπιταλιστικής ενοποίησης με την ένταξη στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, με το κοινό νόμισμα, το ευρώ, στη συχρονισμένη οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη και στο γεγονός ότι το κρατικό χρέος, που προκλήθηκε από τη χρηματοδότηση των μονοπωλιακών ομίλων για επενδύσεις και κερδοφορία, οξύνει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα εξόδου από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, ακριβώς γιατί για να υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη, όπως είπαμε παραπάνω, πρέπει εκτός από εργατική δύναμη να καταστραφεί μέρος του κεφαλαίου, αυτό όπως σχετίζεται με την κρίση και στην Ευρωζώνη. Επομένως, το ποια κεφάλαια, ποιων τομέων και ποιων κρατών θα καταστραφούν οξύνει τις αντιθέσεις. Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει κρατικό χρήμα για να ενισχυθούν τα μονοπώλια και να κάνουν επενδύσεις. Αυτό το πρόβλημα πάνε να αντιμετωπίσουν με τη λεγόμενη αναδιάρθρωση του χρέους σε όφελος του κεφαλαίου.
Με την αναδιάρθρωση θα γίνει καταστροφή μέρους του κεφαλαίου. Και είναι αναπόφευκτη για να ξαναξεκινήσει η διευρυμένη αναπαραγωγή κεφαλαίου. Οι διαφορετικές προσεγγίσεις στο ζήτημα της αναδιάρθρωσης εκφράζουν εσωτερικές αντιθέσεις ανάμεσα σε διαφορετικές μερίδες του κεφαλαίου και αναζήτηση διαφορετικών πολιτικών διαχείρισης της κρίσης, πάντα σε όφελος του κεφαλαίου. Αναδεικνύουν και τις αξεπέραστες εσωτερικές αντιφάσεις του καπιταλισμού. Οσοι μιλούν για αναδιάρθρωση, και μάλιστα εδώ και τώρα, θεωρούν ότι μέρος των κρατικών χρημάτων αποπληρωμής του χρέους θα μένει στα κρατικά ταμεία και θα δίνεται στους καπιταλιστές για επενδύσεις. Ετσι, λένε, θα έρθει ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Η αναδιάρθρωση όμως κάνει ζημιά σε τράπεζες που διαχειρίζονται ομόλογα, γι' αυτό δεν τη θέλουν οι τραπεζίτες, αφού αναδιάρθρωση σημαίνει υποτίμηση της αξίας των ομολόγων. Ηδη στην αγορά πουλιούνται υποτιμημένα τουλάχιστον κατά 30%. Δηλαδή, καταστροφή μέρους του τραπεζικού κεφαλαίου. Η υποτίμηση, σε συνδυασμό με την έξοδο χρημάτων διαφόρων καπιταλιστών από τις τράπεζες στο εξωτερικό, προκαλεί πρόβλημα στη ρευστότητα των τραπεζών και δυσκολίες στη δανειοδότηση από τις τράπεζες επενδύσεων, επομένως δυσκολίες να ξαναρχίσει η διευρυμένη αναπαραγωγή, δηλαδή να γίνουν επενδύσεις και να αρχίσει η έξοδος από την κρίση. Ταυτόχρονα, οι τράπεζες ανήκουν σε μονοπωλιακούς ομίλους με άλλες δραστηριότητες, βιομηχανικές, εμπορικές κ.λπ. Η αναδιάρθρωση, δηλαδή η απαξίωση ή υποτίμηση ή καταστροφή (όποια ορολογία και αν χρησιμοποιείται το ίδιο σημαίνει) μέρους του κεφαλαίου τους θα έχει αρνητικές επιπτώσεις συνολικά στο κεφάλαιο αυτών των ομίλων. Αυτές είναι οι αντιφάσεις τους, αντικειμενικές, που αναδεικνύουν και τις δυσκολίες τους. Οι βιομήχανοι, επίσης, λένε πως ευθύνονται οι τράπεζες που δε δανειοδοτούν για επενδύσεις και η κυβέρνηση που ενισχύει τις τράπεζες, αντί τους βιομήχανους, αν και σε περίοδο κρίσης δεν κάνουν επενδύσεις. Εδώ, επίσης, εκφράζονται αντιθέσεις ανάμεσα σε διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου. Αλλά οι τράπεζες είναι η καρδιά της καπιταλιστικής οικονομίας γι' αυτό τις ενισχύουν.
Η συζήτηση για αναδιάρθρωση ή όχι του κρατικού χρέους, αν πρέπει να γίνει τώρα ή το 2013, είναι εντελώς ξένη και αντίθετη με τα λαϊκά συμφέροντα. Αποκαλύπτει ότι τα περιθώρια του καπιταλισμού να πετύχει μια σχετικά ελεγχόμενη και ανώδυνη - για το σύστημα - διέξοδο από την κρίση είναι πολύ πιο στενά σε σύγκριση με το παρελθόν. Με την ελεγχόμενη απαξίωση ελπίζουν οι συνέπειες για τους καπιταλιστές να είναι όσο γίνεται λιγότερες. Αν δεν το κάνουν ελεγχόμενα, η καταστροφή κεφαλαίου ίσως έχει απρόβλεπτες συνέπειες σε βάρος του κεφαλαίου συνολικά, της εξουσίας του. Αλλά και αν ακόμα συμφωνηθεί μια παρέμβαση στον κύκλο της κρίσης στην Ευρωζώνη, οι αντιθέσεις μεταξύ τους θα γίνονται όλο και πιο μεγάλες, άρα και πιο επικίνδυνες για τους λαούς. Το ΚΚΕ έχει καλέσει το λαό να γυρίσει την πλάτη σ' αυτό το κάλπικο, για τον ίδιο και τα συμφέροντά του, ενδοαστικό δίλημμα, αφού καταστρέφεται είτε γίνει αναδιάρθρωση είτε όχι. Να αντεπιτεθεί, διεκδικώντας κάλυψη των αναγκών του, σε ρότα ρήξης, ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου που προκαλεί την κρίση και την πληρώνει ο λαός.

Στέφανος ΚΡΗΤΙΚΟΣ

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

ΜΙΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ


 
Υπάρχει λύση, λαϊκή εξουσία!
Ενα καλαίσθητο «γκράφιτι» με το σύνθημα «Υπάρχει λύση λαϊκή εξουσία» και την υπογραφή του ΚΚΕ στολίζει από χτες τη Λεωφόρο Κηφισού, στο ύψος της Αχαρνών. Το σύνθημα είναι ορατό και από τα δυο ρεύματα του δρόμου, στέλνοντας μήνυμα αισιοδοξίας και αγώνα στους χιλιάδες που διασχίζουν καθημερινά τον Κηφισό, ιδιαίτερα τις μέρες της μεγάλης εξόδου και εισόδου στην πόλη με αφορμή τις γιορτές του Πάσχα. Η δημιουργία του εντάσσεται στην πλατιά και πολιτική εξόρμηση του ΚΚΕ στους εργαζόμενους και το λαό, που βάζει στο κέντρο της συζήτησης την καπιταλιστική κρίση και την πρόταση διεξόδου του Κόμματος προς όφελος του λαού, με λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Παρασκευή 22 Απρίλη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελ. /28     
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
ΤΟ ΠΑΜΕ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΓΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΠ
Αντιπαράθεση με τις αιτίες και με όρους ταξικής αναμέτρησης
Αποκαλύπτει, παράλληλα, τους αντεργατικούς σχεδιασμούς που κρύβονται πίσω από την υποκρισία και την ηθικολογία
Στο ζήτημα της χρόνιας χρηματοδότησης της Γενικής Ομοσπονδίας Προσωπικού ΔΕΗ (ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ) από την επιχείρηση αναφέρεται το ΠΑΜΕ με ανακοίνωσή του, με αφορμή τη σχετική έκθεση του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης που δημοσιοποιήθηκε προχτές.
Υπενθυμίζεται ότι η έκθεση σημειώνει ότι η ΔΕΗ από το 1999 έως το 2010 χρηματοδότησε τη ΓΕΝΟΠ και τον ΟΚΔΕ (Οργανισμός Κοινωνικών Δραστηριοτήτων Εργαζομένων που ανήκει στη ΓΕΝΟΠ) με το ποσό των 31,3 εκατ. ευρώ (τα ποσά είναι στρογγυλοποιημένα). Να σημειωθεί ότι το 1999 και το 2001 υπογράφτηκαν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας οι οποίες προβλέπουν τη χρηματοδότηση της ΓΕΝΟΠ για δαπάνες «που θα αφορούν θέματα Απελευθέρωσης Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, Αναδιοργάνωσης της Επιχείρησης, αντιμετώπισης του προβλήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης του Προσωπικού» (ΣΣΕ 1999) και «θέματα Απελευθερωμένης Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, Αναμόρφωσης Κανονισμών Προσωπικού, αντιμετώπισης προβλημάτων που θα προκύψουν κατά την πρώτη λειτουργία του ΟΑΠ/ΔΕΗ» (ΣΣΕ 2001). Επίσης, το 1999 η συνδικαλιστική πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΑΔ (Συνασπισμός) υπέγραψε συμφωνία με την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, βάσει της οποίας χάρισαν την τεράστια ασφαλιστική περιουσία των εργαζομένων που ήταν ενσωματωμένη στην περιουσία της ΔΕΗ. Συμφωνία που διευκόλυνε την πολιτική ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας.
Βέβαια, πρέπει να σημειώσουμε ότι τον γενικό επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης δεν τον έπιασε ο πόνος για την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος και τη λειτουργία της ΔΕΗ προς όφελος του λαού. Το αντίθετο. Αλλωστε, ο συγκεκριμένος θεσμός και άλλοι αντίστοιχοι (π.χ. Συνήγορος του πολίτη) είναι δημιουργήματα του αστικού κράτους με στόχο να δημιουργούν ψευδαισθήσεις στο λαό ότι ασχολούνται με την προάσπιση των συμφερόντων του.
Η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ
Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Με αφορμή το πόρισμα του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, κ. Ρακιντζή, που αναφέρεται στις παχυλές χρηματοδοτήσεις της διοίκησης της ΔΕΗ προς τη ΓΕΝΟΠ, ύψους 31,3 εκατομμυρίων ευρώ από το 1999 έως το 2010, έχει σημειωθεί από πολλές πλευρές κουρνιαχτός υποκρισίας και ηθικολογίας. Λες και δεν είναι πασίγνωστο ότι τα μονοπώλια, το κράτος και η ΕΕ που τα υπηρετούν δεν τσιγκουνεύονται τα χρήματα, όταν αυτά προορίζονται για την ισχυροποίηση του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, προκειμένου να ευθυγραμμιστούν τα Συνδικάτα με τους στόχους της άρχουσας τάξης και να διασφαλιστεί η γραμμή της ταξικής συνεργασίας και υποταγής.
Στον άξονα αυτό, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και οι διοικήσεις της ΔΕΗ πρωτοστατούσαν στις συναλλαγές με τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες και στη βάση αυτή φρόντιζαν και φροντίζουν να παρέχουν πλουσιοπάροχα προνόμια στη συνδικαλιστική ελίτ των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, "Αυτόνομης Παρέμβασης" για να προωθούνται χωρίς εμπόδια οι πολιτικές ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, τα υπέρογκα τιμολόγια, κλπ.
Οι ταξικές δυνάμεις που ανήκουν στο ΠΑΜΕ στο χώρο της ΔΕΗ ούτε μια στιγμή δε σταμάτησαν να καταγγέλλουν τα φαινόμενα εξαγοράς και παρασιτισμού που συντελούσαν σε αγαστή συνεργασία οι κυβερνήσεις, τα μονοπώλια κι οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες.
Χωρίς ταλαντεύσεις και με όρους ταξικής αναμέτρησης βρίσκονται σε μόνιμη αντιπαράθεση με τη γραμμή των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών και τις διαπλοκές τους με κυβερνήσεις κι εργοδοσίες, σχέσεις που γεννούν αυτά τα φαινόμενα.
Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ καταγγέλλει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα παπαγαλάκια των αστικών ΜΜΕ, οι οποίοι για καμία κάθαρση και για καμία διαφάνεια δεν κόπτονται. Η επιλογή της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής να έρθουν στην επιφάνεια τέτοιου είδους καταστάσεις έχει σαν σκοπό να διευκολύνει την προπαγάνδα της κυβέρνησης, η οποία κατασυκοφαντεί τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, προκειμένου η πλήρης εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρενέργειας να πραγματοποιηθεί με τις ελάχιστες λαϊκές αντιδράσεις.
Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους να συσπειρωθούν σ' αυτό, να το δυναμώσουν και να αντισταθούν με όλες τους τις δυνάμεις για να μην παραδοθεί ολοκληρωτικά η ΔΕΗ στα μονοπωλιακά συμφέροντα, για να περάσει η ΔΕΗ στην υπηρεσία του λαού.
Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να ξεκαθαρίσουν το συνδικαλιστικό κίνημα από την πέμπτη φάλαγγα στις γραμμές του».
«EUROFRIGO» - ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΣ
Εξόρμηση των ταξικών δυνάμεων ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία
Ινδοί μετανάστες εργάτες συμμετείχαν στην κινητοποίηση έξω από την πύλη της εταιρείας
Από τη χθεσινή εξόρμηση των ταξικών δυνάμεων
«Μην αφήνετε να σας τρομοκρατούν. Μην ανέχεστε να δουλεύετε για μήνες χωρίς να πληρώνεστε. Μην ανέχεστε να παίρνετε ψίχουλα για ατέλειωτες ώρες δουλειάς. Ψηλά το κεφάλι. Η τρομοκρατία δε θα περάσει. Συσπειρωθείτε στο κλαδικό σας σωματείο».Αυτό το κάλεσμα απηύθυναν στους εργαζόμενους της επιχείρησης EUROFRIGO (μεταφορές κατεψυγμένων προϊόντων) στον Ασπρόπυργο χτες το πρωί συνδικαλιστές και εργαζόμενοι ταξικών σωματείων της περιοχής και της Γραμματείας Θριασίου του ΠΑΜΕ σε μαζική εξόρμηση που έκαναν μία ημέρα μετά την τραμπούκικη επίθεση της εργοδοσίας σε δύο μέλη της διοίκησης του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Δυτικής Αττικής και σε απολυμένο εργαζόμενο.
Με ντουντούκες και μοιράζοντας ανακοίνωση του Σωματείου κατήγγειλαν την επίθεση που δέχτηκαν το μεσημέρι της Τετάρτης από τον ιδιοκτήτη Ιωάννη Ξυδούς και άλλα στελέχη της εταιρείας με γροθιές και προπηλακισμούς ο αντιπρόεδρος και η γραμματέας του Σωματείου, καθώς και ένας εργαζόμενος στην επιχείρηση, με αποτέλεσμα ο αντιπρόεδρος Αργύρης Ροδάκης, να καταλήξει στο «Θριάσιο» Νοσοκομείο με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Η επίθεση έγινε όταν τα μέλη του Σωματείου πήγαν στην επιχείρηση, μαζί με τον εργαζόμενο, προκειμένου να του καταβληθούν τα δεδουλευμένα που του οφείλονται, όπως έχει συμφωνηθεί στην Επιθεώρηση Εργασίας με εκπρόσωπο της εταιρείας.
Και είναι ενδεικτικό, ότι οι εργαζόμενοι, κυρίως Ινδοί μετανάστες όπως και ο απολυμένος, συμμετείχαν και οι ίδιοι στην εξόρμηση έξω από τη πύλη της εταιρείας. Οπως κατήγγειλαν, η εργοδοσία προσλαμβάνει μετανάστες τους οποίους απασχολεί όλες τις ημέρες της εβδομάδας, ακόμα και αργίες, με 10 και 12 ώρες εργασίας και με μισθό μόλις 800 ευρώ το μήνα. Μόλις όμως κλείσουν χρόνο σταματάει να τους πληρώνει και όταν αντιδράσουν τους απολύει χωρίς αποζημίωση.
Οι συνδικαλιστές κάλεσαν τους εργαζόμενους να συσπειρωθούν στο κλαδικό σωματείο τους και να σπάσουν της εργοδοτική ασυδοσία και τρομοκρατία. Ταυτόχρονα, διαμήνυσαν και σε εκπρόσωπους της επιχείρησης στους οποίους επέδωσαν την καταγγελία του Σωματείου, ότι δεν θα επιτρέψουν τις τραμπούκικες ενέργειες όπως η προχθεσινή και ότι θα παλέψουν για να οργανώσουν τον αγώνα των εργαζομένων για μόνιμη και σταθερή δουλειά, με πλήρη δικαιώματα.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Οι υπεύθυνοι παριστάνουν τους έκπληκτους
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ
Για τις επιχορηγήσεις στη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ και τις αντιδράσεις, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, με ανακοίνωσή του, τονίζει:
«Αποτελούν μέγιστη υποκρισία οι αντιδράσεις που προέρχονται από την κυβέρνηση, τα άλλα κόμματα και τους μηχανισμούς του συστήματος, που παριστάνουν τους έκπληκτους και τους οργισμένους με τη συστηματική χρηματοδότηση - δανειοδότηση της ΓΕΝΟΠ από τη διοίκηση της ΔΕΗ, ειδικά την περίοδο που μετατράπηκε σε Ανώνυμη Εταιρεία και άρχισε η ιδιωτικοποίησή της.
Ολοι αυτοί γνώριζαν, γνωρίζουν και ευθύνονται για την πολύμορφη συνδιαλλαγή που έχει διαμορφωθεί μεταξύ των μεγάλων καπιταλιστών, του κράτους και της ΕΕ με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα στελέχη που εκφράζουν τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, προκειμένου να βάζουν πλάτη ή να ανέχονται αντεργατικά μέτρα και μεταρρυθμίσεις, να διαμορφώνουν τους όρους για ενσωμάτωση του συνδικαλιστικού κινήματος. Τώρα, το δήθεν ενδιαφέρον τους για την εξυγίανση είναι ύποπτο και σχετίζεται με τα αντιδραστικά σχέδια του ξεπουλήματος ό,τι έχει απομείνει στο Δημόσιο από τις πρώην ΔΕΚΟ. Σχετίζεται με τον άγριο τσακωμό μεταξύ επιχειρηματιών για το ποιος θα αρπάξει τα περισσότερα "φιλέτα".
Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, και συνολικότερα, πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα, να εκτιμήσουν πόσο δίκιο είχε το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα, που έγκαιρα είχαν διαχωρίσει τη θέση τους και είχαν καταγγείλει τον εκφυλιστικό ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στη φθορά συνειδήσεων και στην υποταγή των συμφερόντων των εργαζομένων στα σχέδια της εργοδοσίας και του κράτους».
Την περιφρούρηση του εργοστασίου ξεκίνησαν από χτες οι εργαζόμενοι της επιχείρησης μετάλλου «Σαλονικίδης», διεκδικώντας τα δεδουλευμένα που τους οφείλει η εργοδοσία από τον περασμένο Νοέμβρη. Οι περίπου 15 εργαζόμενοι προσέτρεξαν στο ΠΑΜΕ για συμπαράσταση και στήριξη του αγώνα τους και μαζί με τις ταξικές δυνάμεις σχεδιάζουν την κλιμάκωση της πάλης τους. Χτες κατέθεσαν καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας, ενώ ετοιμάζονται να ξεκινήσουν επίσχεση εργασίας και προγραμματίζουν δυναμικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις.
Οι εργαζόμενοι τελευταία φορά πληρώθηκαν έναντι το Νοέμβρη του 2010. Από τότε η επιχείρηση άρχισε να απασχολεί όποτε και για όσο θέλει τους εργαζόμενους και από το Φλεβάρη τους επέβαλε μονομερώς εκ περιτροπής εργασία 2 ημερών την εβδομάδα.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΚΑΚΟΒΟΥΛΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ ΣΧΟΛΙΑΣΤΩΝ

ΑντιΚΚΕ σκοπιμότητες
«Ολοι συμμετέχουν στο ίδιο σωματείο, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝ, το ΚΚΕ, όλοι παίρνουν τα λεφτά και τα μοιράζονται», έλεγε χτες ο Γ. Πρετεντέρης στο «Μέγκα», ωρυόμενος για τη χρηματοδότηση της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ από τη διοίκηση της επιχείρησης. Λίγο πριν είχε προβληθεί ρεπορτάζ με την ανακοίνωση του ΚΚΕ για το θέμα. Εκεί ξεκάθαρα ακούστηκε ότι οι ταξικές δυνάμεις ήταν πάντα αντίθετες στη χρηματοδότηση του σωματείου. Αρα, το συμπέρασμα του Γ. Πρετεντέρη δεν είναι αποτέλεσμα άγνοιας. Αντίθετα, συνιστά προβοκάτσια και προσπάθεια να τσουβαλιάσει τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ με τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές και τις λοβιτούρες τους. Εκείνες, δηλαδή, τις παρατάξεις που συνδιαλέγονταν με την εκάστοτε κυβέρνηση και τη διοίκηση της επιχείρησης, στηρίζοντας την ίδια πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Μάλιστα, όταν ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ έκανε τηλεφωνική παρέμβαση και κατήγγειλε τα όσα είπε ο Πρετεντέρης, παρουσιάζοντας συγκεκριμένα στοιχεία που επιβεβαιώνουν την καθαρή στάση του ΚΚΕ, ο τελευταίος επέμεινε να δημιουργεί εντυπώσεις, καλλιεργώντας σκόπιμα την αμφιβολία, λέγοντας ότι δε γνώριζε αυτά τα στοιχεία και θα το ξαναδεί. Τι σόι δημοσιογράφος είναι αν δεν κάνει ρεπορτάζ για να γνωρίζει; Δηλαδή παραπλανά, δημοσιογραφώντας σκόπιμα σε βάρος του ΚΚΕ. Επρεπε να ξέρει, αφού ανακατεύτηκε μ' αυτό το θέμα, ότι οι δυνάμεις του ΚΚΕ στη ΓΕΝΟΠ έχουν καταδικάσει με δημοσίευμά τους στο περιοδικό «ΠΑΛΜΟΣ» (Μάης - Ιούνης 2008) το φαινόμενο. Ξέρει ότι το ΚΚΕ είχε και έχει ανοιχτό πόλεμο με τέτοια φαινόμενα και τους δράστες τους στο πολιτικό σύστημα και στα συνδικάτα. Πάνε, επομένως, να λερώσουν το ΚΚΕ με τις βρωμιές των κομμάτων που οι ίδιοι στηρίζουν με την προπαγάνδα τους. Το ΚΚΕ δεν είναι σαν τα μούτρα τους.

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

ΠΑΡ ΄ΟΛΗ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ .................ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥΣ

ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΑΓΟΡΑ
Στο ύψος τους οι τιμές
Μέχρι και 13 ευρώ το κιλό τα αμνοερίφια

Eurokinissi
Στο... ύψος τους παραμένουν οι τιμές των ειδών διατροφής των ημερών, με τα αμνοερίφια να πωλούνται μέχρι 13 ευρώ το κιλό, ενώ τα λαϊκά νοικοκυριά με μεγάλη δυσκολία προσπαθούν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για το τραπέζι των γιορτών του Πάσχα. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση, έχοντας επιβάλει τις αλλεπάλληλες δραματικές μειώσεις στα λαϊκά εισοδήματα, προκαλεί ξεδιάντροπα με ανακοινώσεις στις οποίες κάνει με περισσό θράσος λόγο για «φθηνότερο» τραπέζι φέτος σε σύγκριση με πέρσι κατά... 4,43% , κρίνοντας από το γεγονός ότι η «μέση τιμή» πώλησης του κατσικιού από τα σούπερ μάρκετ «μειώθηκε» κατά 74 λεπτά το κιλό και η τιμή της ντομάτας κατά 7 λεπτά το κιλό!Στο μεταξύ, το Κέντρο Προστασίας Καταναλωτών (ΚΕΠΚΑ) εφιστά την προσοχή των καταναλωτών κατά την αγορά και συντήρηση των ειδών διατροφής των ημερών, όπως αμνοερίφια, εντόσθια και αυγά. Συγκεκριμένα, όσον αφορά στην επισήμανση των κρεάτων, υπενθυμίζει ότι τα ντόπια και τα προερχόμενα από χώρες της ΕΕ αμνοερίφια πρέπει να φέρουν τιρκουάζ σφραγίδα σε σχήμα ωοειδές ή στρογγυλό όπου αναγράφεται ο αριθμός έγκρισης του σφαγείου. Σε σφραγίδα ορθογώνιου παραλληλόγραμμου πρέπει να αναγράφεται η χώρα προέλευσης. Τα αμνοερίφια εισαγωγής από χώρες εκτός ΕΕ φέρουν σφραγίδα χρώματος καστανού και σχήματος ωοειδούς ή στρογγυλού. Το όνομα της χώρας προέλευσης αναγράφεται στο εσωτερικό σφραγίδας σχήματος ορθογώνιου παραλληλόγραμμου. Οσον αφορά στα εντόσθια, επειδή αυτές τις μέρες παρατηρείται αυξημένη ζήτηση, είναι συχνότερο το φαινόμενο να πωλούνται εισαγωγής αποψυγμένα ως ελληνικά νωπά. Ο τρόπος για να τα διακρίνει κανείς είναι να ελέγξει εάν είναι καθαρισμένα ή ακαθάριστα. Δηλαδή, τα νωπά είναι ακαθάριστα, υπάρχει το εντερικό περιεχόμενό τους, ενώ τα κατεψυγμένα εισαγωγής που αποψύχθηκαν είναι καθαρισμένα. Σχετικά με τη φρεσκότητα των αυγών, τέλος, καλό είναι να γνωρίζουμε ότι το φρέσκο (λιγότερο από πέντε μέρες) στέκεται οριζόντια στον πυθμένα εάν βυθιστεί στο νερό, εάν είναι μπαγιάτικο (πάνω από τριάντα μέρες) ανεβαίνει στην επιφάνεια. Ολα αυτά, εφόσον έχει συντηρηθεί εκτός ψυγείου σε θερμοκρασία 20 - 22 βαθμών. Προκειμένου να αποφευχθούν επιμολύνσεις, κυρίως με το μικρόβιο της σαλμονέλας, είναι καλό να συντηρούνται στις αυγοθήκες των ψυγείων και να μην έρχονται σε επαφή με άλλα τρόφιμα. Επίσης, δεν πρέπει να συντηρούνται πλυμένα, κάτι το οποίο επιταχύνει την αλλοίωσή τους, ενώ χρειάζονται καλό βράσιμο πριν καταναλωθούν.
  • Τα καταστήματα σήμερα θα λειτουργήσουν από τις 9 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ. Αύριο, Μ. Παρασκευή θα ανοίξουν στη 1 το μεσημέρι και θα κλείσουν στις 7 το απόγευμα και το Μ. Σάββατο θα λειτουργήσουν από τις 9 το πρωί μέχρι τις 3 το μεσημέρι.
ΤΙΜΕΣ ΚΑΥΣΙΜΩΝ
Φταίνε οι φόροι και οι διεθνείς τιμές
Να μειωθούν οι φόροι για να ανακουφιστούν οι εργαζόμενοι, ζητά η Ομοσπονδία Βενζινοπωλών
Στην αδικαιολόγητη αύξηση των διεθνών τιμών του πετρελαίου και στις αλλεπάλληλες ανατιμήσεις των ειδικών φόρων αποδίδει τις υπέρογκες ανατιμήσεις στα καύσιμα η Ομοσπονδία Βενζινοπωλών Ελλάδας (ΟΒΕ).
Ο μόνος τρόπος για να ανακουφιστούν οι εργαζόμενοι, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία, είναι η δραστική μείωση της φορολογίας.
Ειδικά για το πετρέλαιο θέρμανσης ζητάει να διατηρηθεί ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης και στη νέα περίοδο και να μην ισχύσει η εξίσωσή του με του πετρελαίου κίνησης. Η επιβολή πλαφόν μπορεί και πρέπει να επιβάλλεται, αναφέρει η Ομοσπονδία, όταν υπάρχουν έκτακτες καταστάσεις, αλλά, σε κάθε περίπτωση, να επιβάλλεται σε όλα τα στάδια με προσδιορισμένες τιμές ώστε να διασφαλίζεται η ομαλή εφαρμογή του και να αναγνωρίζει ο καταναλωτής πόσο αγοράζει και πόσο πουλάει ο καθένας. Εφαρμογές πλαφόν όπως στο παρελθόν μόνο στη λιανική, σημειώνει η ΟΒΕ, και με πλήρη «ελευθερία» τιμών στη χονδρική και στα διυλιστήρια είναι απαράδεκτη.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΝΑ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΕΗ

Αποτελούν μέγιστη υποκρισία οι αντιδράσεις που προέρχονται από την κυβέρνηση τα άλλα κόμματα και τους μηχανισμούς του συστήματος, που παριστάνουν τους έκπληκτους και τους οργισμένους με τη συστηματική χρηματοδότηση - δανειοδότηση της ΓΕΝΟΠ από τη διοίκηση της ΔΕΗ, ειδικά την περίοδο που μετατράπηκε σε Ανώνυμη Εταιρία και άρχισε η ιδιωτικοποίησή της. Όλοι αυτοί γνώριζαν, γνωρίζουν και ευθύνονται για την πολύμορφη συνδιαλλαγή που έχει διαμορφωθεί μεταξύ των μεγάλων καπιταλιστών, του κράτους και της ΕΕ με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα στελέχη που εκφράζουν τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, προκειμένου να βάζουν πλάτη ή να ανέχονται αντεργατικά μέτρα και μεταρρυθμίσεις, να διαμορφώνουν τους όρους για ενσωμάτωση του συνδικαλιστικού κινήματος. Τώρα το δήθεν ενδιαφέρον τους για την εξυγίανση είναι ύποπτο και σχετίζεται με τα αντιδραστικά σχέδια του ξεπουλήματος ό,τι έχει απομείνει στο Δημόσιο από τις πρώην ΔΕΚΟ. Σχετίζεται με τον άγριο τσακωμό μεταξύ επιχειρηματιών για το ποιος θα αρπάξει τα περισσότερα «φιλέτα».
Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ και συνολικότερα πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα, να εκτιμήσουν πόσο δίκιο είχε το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα, που έγκαιρα είχαν διαχωρίσει τη θέση τους και είχαν καταγγείλει τον εκφυλιστικό ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στη φθορά συνειδήσεων και στην υποταγή των συμφερόντων των εργαζομένων στα σχέδια της εργοδοσίας και του κράτους.

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Η ΕΚΘΕΣΗ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σελ. /32     
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΚΘΕΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Η «ανταγωνιστικότητα» θέλει φτηνούς εργάτες
Πέφτουν οι μισθοί, αλλά η «απόσταση που πρέπει να καλυφθεί» παραμένει ίδια! Νέες αβεβαιότητες για το 2011. Στο 16,5% βλέπουν την επίσημη ανεργία, παραπέρα βύθιση του ΑΕΠ, αύξηση του πληθωρισμού
Φτηνότερους εργάτες, νέες ανθρωποθυσίες στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, η παραπέρα κλιμάκωση και επιτάχυνση της βάρβαρης πολιτικής είναι η «συνταγή» που δίνει η Τράπεζα της Ελλάδας, η «συμβολή» της στο συνολικό στρατηγικό σχεδιασμό που ξεδιπλώνει απέναντι στο λαό το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - ιμπεριαλιστικών οργανισμών - πλουτοκρατίας.
Το εδώ παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην ετήσια έκθεση του διοικητή Γ. Προβόπουλου αποδίδει τα εύσημα στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, για να «ζητήσει» ακόμη περισσότερα. Στέκονται αλληλέγγυοι, βάζουν πλάτη και όχι μόνον με τους τραπεζίτες τους οποίους και άμεσα εκπροσωπούν αλλά και με τις άλλες μερίδες της πλουτοκρατίας, προκειμένου όλοι μαζί να χυμήξουν στο λαό, για να αρπάξουν και αναμεταξύ τους να διαμοιράσουν, στην κυριολεξία, τα πάντα. Το «παρών» στη χτεσινή γενική συνέλευση των μετόχων της Τράπεζας της Ελλάδας έδωσε και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) Δ. Δασκαλόπουλος, που, με απόλυτο κυνισμό, ισχυρίστηκε ότι η «χώρα» - έτσι χαρακτηρίζει τα σαπρόφυτα της πλουτοκρατίας - «επιβιώνει χάρη στα δανεικά των εταίρων της και αυτά το 2013 τελειώνουν»...
Για τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας η «εμμονή στη δημοσιονομική προσαρμογή και η ουσιαστική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας είναι η καλύτερη απάντηση στα σενάρια αναδιάρθρωσης του χρέους». Είναι φανερό, δηλαδή, ότι στην «παλάτζα» βάζουν από τη μια τη σφοδρή αντιλαϊκή κλιμάκωση και από την άλλη την «αναδιάρθρωση». Για τον Γ. Προβόπουλο η αναδιάρθρωση απλά «δεν είναι αναγκαία», γιατί, όπως ελπίζει, μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους, ούτε και «επιθυμητή» γιατί θα «είχε καταστροφικές συνέπειες όσον αφορά την πρόσβαση της κυβέρνησης και των επιχειρήσεων στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων, και πολύ αρνητικές επιπτώσεις στα περιουσιακά στοιχεία των ασφαλιστικών ταμείων, των τραπεζών και των ιδιωτών που έχουν επενδύσει σε τίτλους του ελληνικού δημοσίου».
Ετσι κι αλλιώς, κατάμαυρο είναι το μέλλον που έχουν ετοιμάσει για το λαό. Η Τράπεζα της Ελλάδας βλέπει και νέες αβεβαιότητες, όπως την πτώση του παραγόμενου ΑΕΠ και για το 2011 σε ποσοστό τουλάχιστον 3%, παραπέρα υποχώρηση των λαϊκών εισοδημάτων, εκτίναξη της επίσημης ανεργίας μέχρι και 16,5%, ενώ, χωρίς καν να υπολογίζουν τις νέες τρανταχτές ανατιμήσεις φόρων που ετοιμάζουν, «βλέπουν» τον επίσημο πληθωρισμό στο 3,2%.
Σύμφωνα με την έκθεση του διοικητή για το 2010:
«Ανταγωνιστικότητα»: Για το 2010 η «βελτίωση με βάση το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος» ήταν της τάξης του 6% στο σύνολο της οικονομίας και 5% στον επιχειρηματικό τομέα. Είναι, δηλαδή, ολοφάνερο ότι η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» είναι αποτέλεσμα της καρατόμησης σε μισθούς και μεροκάματα. Σύμφωνα με τους ίδιους, οι «μέσες ονομαστικές αποδοχές» των μισθωτών στο σύνολο της οικονομίας μειώθηκαν κατά 5%. Τα πολύ χειρότερα τα έχουν για μπροστά. Οπως σημειώνουν, οι σωρευτικές απώλειες της περιόδου 2001 - 2009 διαμορφώνονται σε 28%, συμπεραίνοντας ότι η «απόσταση που πρέπει να καλυφθεί είναι ακόμη μεγάλη». Η «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου για το 2011 θα «συνεχίσει να βελτιώνεται, καθώς θα εξακολουθήσει να μειώνεται το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος και ο πληθωρισμός θα υποχωρήσει». Πτώση του «κόστους εργασίας» παρατηρείται από το 2009 και αρχικά «συνδεόταν με την αντίδραση των επιχειρήσεων στην ύφεση (περιορισμός μέσου χρόνου εργασίας, προσωπικό σε διαθεσιμότητα, περικοπές μισθών)». Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας «σήμερα η μείωση του κόστους διευκολύνεται και από τις αλλαγές στο νομικό πλαίσιο που αποσκοπούν στην αύξηση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας» που, μεταξύ άλλων, αφορούν «πρόσληψη νέων με ακαθάριστες αποδοχές χαμηλότερες των κατωτάτων, τη de facto μείωση των αποζημιώσεων λόγω απόλυσης, τη μείωση της αμοιβής των υπερωριών και τη θέσπιση των ειδικών επιχειρηματικών συμβάσεων».
Αμεσες ξένες επενδύσεις: Διαπιστώνουν ότι «οι εγχώριοι πόροι που θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη είναι ασφυκτικά περιορισμένοι». Ακόμη ότι η «ακαθάριστη εθνική αποταμίευση» ήταν μόλις 2,8% του ΑΕΠ για το 2010 και η «καθαρή (δεν περιλαμβάνει τις αποσβέσεις) ήταν αρνητική (-13,9% του ΑΕΠ το 2010 από -12,1% για το 2009). Είναι απόλυτα φανερό ότι η αρνητική εξέλιξη έχει να κάνει με τη φυγάδευση κεφαλαίων στο εξωτερικό, όπως με τα 600 δισ. ευρώ που βρίσκονται σε ελβετικές τράπεζες. Προκειμένου να αναπληρώσουν τη «στενότητα» βλέπουν τη σωτηρία στις «άμεσες ξένες επενδύσεις», αν και όπως σημειώνουν οι «συνθήκες είναι δύσκολες, το κλίμα που επικρατεί είναι δυσμενές και οι αβεβαιότητες μεγάλες». Σε ό,τι αφορά την προσέλκυση ξένων επενδύσεων εκτιμούν ότι από το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων - μαμούθ που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση «μπορούν να υπάρξουν παράπλευρες ωφέλειες».
Καπιταλιστική «ανάπτυξη»: Εκτιμούν ότι η «σταθεροποίηση της οικονομίας είναι το πρώτο βήμα για την ανάπτυξη», για επιχειρήσεις που θα «λειτουργούν ανταγωνιστικά και θα προσανατολίζονται στις διεθνείς αγορές». «Βασική προϋπόθεση» για την καπιταλιστική «ανάπτυξη» και τις επενδύσεις είναι το τσάκισμα του λαού μέσα και από την εφαρμογή του «μεσοπρόθεσμου σχεδίου δημοσιονομικής πολιτικής». Στις βασικές προτεραιότητές τους είναι: Επιτάχυνση των αλλαγών στο δημόσιο τομέα με τη μείωση σε «μόνιμη βάση» των δαπανών, οι ιδιωτικοποιήσεις στο βαθμό που θα «σχεδιαστούν με φαντασία και τόλμη και εφαρμοστούν με ταχύτητα», η «επιτάχυνση και πληρέστερη αξιοποίηση του ΕΣΠΑ» και του «αναπτυξιακού νόμου», δηλαδή η διάθεση τζάμπα κρατικού χρήματος στους επιχειρηματίες. Με πρόσχημα ότι «δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο αύξησης των δημοσίων δαπανών» αξιώνουν: «Ενίσχυση της ευελιξίας και της κινητικότητας στην αγορά εργασίας», να «εξαντληθεί κάθε δυνατότητα εξοικονομήσεων» με καταργήσεις και συγχωνεύσεις δημόσιων φορέων και υπηρεσιών, «ανακατανομές δαπανών με βάση αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια», όπως δηλαδή με την καρατόμηση «φοροελαφρύνσεων» για τα λαϊκά νοικοκυριά κ.ά.
Τράπεζες: «Προς το παρόν αναγκαία» θεωρούν την παροχή «πακέτων» με «κρατικές εγγυήσεις» σημειώνοντας ότι αυτές που ήδη δόθηκαν «υπολείπονται των αναγκών ρευστότητας», που προκύπτουν από τη «συρρίκνωση των καταθέσεων» (δηλαδή από αυτά που φυγάδευσαν), την «απομείωση της αξίας των ενεχύρων («κούρεμα από την κεντρική τράπεζα του ευρωσυστήματος) κ.ά. Καλούν τους τραπεζίτες σε «ανασύνταξη δυνάμεων» και σε «συνενώσεις» που θα είναι επιτυχέστερες, όταν έρχονται ως αποτέλεσμα «φιλικής διαπραγμάτευσης».
ΜΕΓΑΛΟΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ
Εβαλαν στο «μάτι» και τη δημόσια περιουσία
Μνημόνιο και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για να περνούν αυτοί καλά και ο λαός χειρότερα
Ακόμη ένα «ρεσιτάλ» προκλητικότητας και κυνισμού έδωσε χτες ο ΣΕΒ στη Γενική Συνέλευση της Τράπεζας της Ελλάδας, με τον πρόεδρό του Δ. Δασκαλόπουλο να επαναλαμβάνει τη γνωστή ρητορική, περί έλλειψης σοβαρότητας και ευθύνης, περί «συντεχνιών» και πελατειακών σχέσεων, ταυτίζοντας αυθαίρετα και συνειδητά τη σαπίλα που δημιουργεί το σύστημά τους και η άρχουσα τάξη με τη βοήθεια των φιλικών προς αυτούς πολιτικών δυνάμεων, για να απομυζούν τους εργαζόμενους ευκολότερα, με τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις που αντιστέκονται σήμερα στο μεσαίωνα του μνημονίου και της φιλομονοπωλιακής πολιτικής. Από την τοποθέτηση του ΣΕΒ, δεν έλειψε βεβαίως και η κινδυνολογία, αυτή τη φορά στη βάση της ενδεχόμενης «αναδιάρθρωσης», ενώ τα βασικά πυρά του στράφηκαν εναντίον όσων διαμαρτύρονται για την παράδοση της δημόσιας περιουσίας στο μεγάλο κεφάλαιο.
Οι βασικές διαπιστώσεις του ΣΕΒ είναι ότι: «το φάσμα της επίσημης εθνικής πτώχευσης παραμένει απειλητικό», ενώ «όποια μορφή κι αν πάρει τώρα η αναδιάρθρωση του χρέους, αναπόφευκτα συνεπάγεται ακόμη πιο σκληρά μέτρα». Ακόμη και αν συμβεί η αναδιάρθρωση «στο πλαίσιο μιας ευρύτερης ευρωπαϊκής λύσης» η «ανάγκη της ριζικής αλλαγής» θα παραμείνει. Επίσης, ο ΣΕΒ θεωρεί ότι η ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας θα έρθει «όταν δε θα υπάρχει η τεράστια αβεβαιότητα που δημιουργεί το φάσμα της εθνικής χρεοκοπίας και η πιστωτική ασφυξία».
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ στάθηκε ιδιαίτερα στο θέμα της «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας, με σκληρούς χαρακτηρισμούς και μια ανελέητη επίδειξη της φιλοσοφίας «κοιτάω μόνο την πάρτη μου». Μιλώντας για τις αντιδράσεις των «κατ' επάγγελμα φρουρών του έθνους», σημείωσε: «Ξεπουλιέται η Ελλάς!, κραυγάζουν σήμερα. Ποια Ελλάδα αλήθεια εννοούν; Την Ελλάδα της καταπατημένης γης και των εγκαταλειμμένων ακινήτων, των δημοσίων οργανισμών και υποδομών που λυμαίνονται οι κομματικές και συντεχνιακές κλίκες; Η Ελλάδα που "δεν πωλείται" είναι η Ελλάδα που ρημάζει! Λογικό είναι να θέλουν να τη διαφυλάξουν όσοι την απομύζησαν και εξακολουθούν να την απομυζούν».
Οι μεγαλοβιομήχανοι προσφέρονται για άλλη μια φορά να «σώσουν» τη χώρα, δηλώνοντας για τη δημόσια περιουσία: «Μπορούμε να ενεργοποιήσουμε τη δυναμική αυτού του κεφαλαίου, αν αποδοθεί στις ενεργές επενδυτικές δυνάμεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που θα το αξιοποιήσουν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και όχι ενός κλειστού, πελατειακού κατεστημένου».
Μετά από αυτήν την «ομολογία ενοχής» για τους πραγματικούς λόγους που το μεγάλο κεφάλαιο στην Ελλάδα υπερασπίζεται μια πολιτική από την οποία έχει μόνο να κερδίσει, ενώ όλοι οι άλλοι χάνουν, ο Δ. Δασκαλόπουλος δε δίστασε να κάνει λόγο για την «ιδιοτέλεια», την «ιδεοληψία» και την «ανειλικρίνεια», ως τα τρία κακά του δημόσιου βίου. Ενώ στην πραγματικότητα, το «κακό» που έχει βρει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, είναι μόνο ένα: το μεγάλο κεφάλαιο.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Πτωχεύει ο λαός, κερδίζει το κεφάλαιο
Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ
Για την τοποθέτηση του Γ. Προβόπουλου και τα σενάρια αναδιάρθρωσης του χρέους, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ με σχόλιό του υπογραμμίζει:
«Η πτώχευση του λαού είτε με τους όρους που συμφέρει τους τραπεζίτες, είτε με τους όρους που συμφέρει τα άλλα τμήματα του κεφαλαίου, είναι η λύση των καπιταλιστών για να αντιμετωπίσουν την κρίση τους. Ο λαός έχει άλλο δρόμο και έχει τη δύναμη να αποτρέψει τα χειρότερα».