ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
"AMAT VICTORIA CURAM"="H ΝΙΚΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ"
για επικοινωνία και για τις αναρτήσεις,
τις σκέψεις και τις γνώμες σας,στο: predatorus_preda@easy.com

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

ΕΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΙΖΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακή 27 Φλεβάρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελ. /32     
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ
Ιδεολογική κρίση - Προγραμματική ανασυγκρότηση
Το κομμουνιστικό κίνημα διανύει τη 17η δεκαετία του, αν θεωρήσουμε ως αφετηρία του την πρώτη έκδοση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου (1848).
Ωστόσο, θα ισχυριστούμε ότι ουδέποτε άλλοτε το διέτρεξε τέτοια βαθιά ιδεολογική - οργανωτική κρίση, όσο την τελευταία περίπου 25ετία, με χρονολογία αναφοράς το 1986, έτος διεξαγωγής του 27ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ, που υιοθέτησε την πολιτική της «περεστρόικα» (ανασυγκρότησης).
Περίπου από τότε τέθηκε σε κίνηση μια διαδικασία ακύρωσης όλων των βηματισμών του 20ού αιώνα στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού (ανώριμου κομμουνισμού), δηλαδή στη διαμόρφωση του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής, στην κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων, στην πάλη για την εξάλειψη σχέσεων ατομικής ιδιοκτησίας οποιασδήποτε μορφής, στη διαμόρφωση νέων (κομμουνιστικού χαρακτήρα) νομικών - πολιτικών - πολιτιστικών σχέσεων, συνείδησης και πρακτικής.
Βέβαια, ο βαθμός στον οποίο συντελέστηκαν οι παραπάνω βηματισμοί, οι ιστορικοί σταθμοί και οι καμπές ποικίλλουν σε αυτό το πρώτο ιστορικά εκτεταμένο εγχείρημα στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, που τα φύτρα της συναντήσαμε από την πρωτοπόρα περίπτωση στη Ρωσία έως τα βάθη της Ασίας και το ανατολικό τμήμα της, από τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη έως την Καραϊβική.

Στον απολογισμό του ιστορικού κύκλου, θα λέγαμε ότι το καινούριο δεν απέκτησε με ταχύτητα την απαιτούμενη δύναμη και ωριμότητα ώστε να εξασφαλίσει την ανεπίστρεπτη νίκη του πάνω στο παλιό.Εχουμε βαθιά συνείδηση ότι η ήττα του είναι ιστορικά πεπερασμένη, ότι η ιστορική νίκη του κομμουνισμού έναντι του καπιταλισμού είναι αναπόφευκτη για την κοινωνική πρόοδο. Αυτή τη συνείδηση είχαμε ως ΚΚΕ και στην πιο δύσκολη φάση του αντεπαναστατικού κύκλου το 1991, χρονιά κρίσης για το ΚΚΕ. Τα γεγονότα, οι εξελίξεις που ακολούθησαν δικαίωσαν τις προβλέψεις και εκτιμήσεις του ΚΚΕ, επιβεβαίωσαν τον αντιδραστικό χαρακτήρα των αλλαγών από την ΕΣΣΔ έως την Κίνα, των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων από τις ΗΠΑ έως την Ελλάδα.
Τα ιστορικά όρια του καπιταλισμού, ο βαθύς αντιδραστικός και ανασχετικός χαρακτήρας του στην κοινωνική ανέλιξη, στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, φαίνονται από το γεγονός ότι για πρώτη φορά γενικευμένα η εργατική δύναμη, δηλαδή η μισθωμένη απ' το κεφάλαιο εργασία, χάνει απόλυτα σε σχέση με την άνοδο της παραγωγικότητας και του όγκου του παραγόμενου υπερπροϊόντος. Οι εξαγωγές κεφαλαίου για άμεσες επενδύσεις, η μαζική εξαγωγή εργατικής δύναμης (μετανάστευση) στη διεθνή καπιταλιστική αγορά οδηγεί σε απαξίωση της εργατικής δύναμης, τροφοδοτεί τάση εξομοίωσης των ικανοποιούμενων κοινωνικών αναγκών προς τα κάτω και με μεγαλύτερη απόκλιση σε σχέση με τις επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις. Με αυτή την έννοια το βιοτικό επίπεδο εξισώνεται προς τα κάτω.

ΚΟΥΚΟΣ
Στην ανάλυση αυτής της κατάστασης έχουμε εκτενώς αναφερθεί με συλλογικές κομματικές εργασίες, με αρθρογραφία στην ΚΟΜΕΠ, με βιβλία του εκδοτικού «Σύγχρονη Εποχή».Η παρούσα αναφορά επικεντρώνεται σε μια ιστορική ιδιαιτερότητα της ταξικής πάλης κατά την τελευταία 25ετία. Στο γεγονός ότι ο αντεπαναστατικός κύκλος της καπιταλιστικής οπισθοδρόμησης πραγματοποιήθηκε και πραγματοποιείται υπό την ηγεσία κομμάτων τιτλοφορούμενων ως κομμουνιστικών (π.χ. του ΚΚ στην Κίνα). Σε αυτό άλλωστε συνίσταται το πρωτόγνωρο βάθος της ιδεολογικής - πολιτικής - οργανωτικής κρίσης του κομμουνιστικού κινήματος.
Αλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι το γεγονός ότι ΚΚ που δρουν σε καπιταλιστικές χώρες «δε βλέπουν ότι κατ' όνομα ΚΚ ηγούνται της καπιταλιστικοποίησης». Πολύ περισσότερο, ιδεολογικά και πολιτικά, με την αιτιολογία του «εθνικού δρόμου προς το σοσιαλισμό», του «ευρωπαϊκού» (παλιότερα «ευρωκομμουνισμού»), «λατινοαμερικάνικου», «ασιατικού», σοσιαλισμού - και ακόμα πιο εξειδικευμένα π.χ. «κινεζικού», «γαλλικού», «βραζιλιάνικου», «μεξικανικού», «βενεζουελάνικου», «βιετναμέζικου» - ΚΚ γίνονται στηρίγματα της μιας ή άλλης αστικής διακυβέρνησης, π.χ. του Ομπάμα ή προηγουμένως του Κλίντον έναντι των αντιπάλων τους στις ΗΠΑ, του Σουλεϊμάν έναντι του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο. Αλλού με το πρόσχημα της «δημοκρατίας», αλλού της «εθνικής ανεξαρτησίας» κι αλλού της «ευρωπαϊκής συνοχής», ΚΚ απεμπολούν την πεμπτουσία της κομμουνιστικής ταυτότητας: Την ταξική πάλη για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Εχει ξαναβρεθεί το κομμουνιστικό κίνημα σε τέτοια κατάσταση, δηλαδή στο όνομα του σοσιαλισμού να τον αρνείται;
Τηρουμένων των αναλογιών έχει ξαναβρεθεί, όταν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα (τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα - πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα) πρόδωσαν τις επαναστατημένες μάζες στη Γερμανία, στην Τσεχία, στην Ουγγαρία, συνθηκολόγησαν και υπηρέτησαν την αστική εξουσία. Ωστόσο, αυτή η προδοσία δεν πήρε καθολικό χαρακτήρα, λόγω της στάσης του Λένιν, του μπολσεβίκικου κόμματος, της νικηφόρας επανάστασης στη Ρωσία.
Σε αυτό το μεταίχμιο ανασυγκροτήθηκε ιδεολογικά - πολιτικά - οργανωτικά το επαναστατικό κίνημα, διαμορφώθηκε ως κομμουνιστικό κίνημα.
Παρ' όλα αυτά η ιστορία αποδεικνύει ότι δε συγκρούστηκε σε έκταση και βάθος με το μετουσιωμένο σε «σοσιαλδημοκρατία» οπορτουνισμό, ώστε να αντιμετωπίσει με επαναστατική ετοιμότητα και ωριμότητα τις μεγάλες οικονομικές κρίσεις της δεκαετίας του 1930, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την έξοδο απ' αυτούς, διεκδικώντας την επαναστατική εργατική εξουσία. Αντίθετα, πολλά ΚΚ υποτάχθηκαν χωρίς επαναστατική στρατηγική και ευελιξία τακτικής στα αντιφασιστικά μέτωπα, στήριξαν μέσω λαϊκών μετώπων και συμμετοχής σε κυβερνήσεις συνεργασίας την καπιταλιστική μεταπολεμική ανασυγκρότηση.
Αλλά και στην άλλη όχθη, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, τα ΚΚ λύγισαν υπό το βάρος των θυσιών της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης, του πυρηνικού εξοπλισμού, θεωρητικών λαθών και οπορτουνιστικών πολιτικών επιλογών, παράγοντες που σταδιακά οδήγησαν σε ωρίμανση νέου τύπου προδοσίας. Προδοσία που ονομάστηκε «σοσιαλιστική ανανέωση» ή «μετάβαση προς το σοσιαλισμό» ή «σοσιαλισμός με αγορά» ή «αγορά με σοσιαλιστικό προσανατολισμό» ή «νέο οικονομικό μοντέλο του σοσιαλισμού».
Ετσι, σήμερα είναι περιορισμένες οι περιπτώσεις ΚΚ που δικαιώνουν τον κομμουνιστικό τίτλο τους και μάλιστα με κριτήρια όχι της περιόδου 1919 - 1989, αλλά με βάση την κατασταλλαγμένη σημερινή πραγματικότητα, την πείρα γεγονότων ολοκληρωμένων που αναπόφευκτα δίνουν ώριμα συμπεράσματα.
Η ιδεολογική και στρατηγική ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι διαλεκτικά συναρτώμενο εθνικό - διεθνιστικό καθήκον κάθε ΚΚ σε μια χώρα, κάθε ομάδας επαναστατών - κομμουνιστών που οφείλει να διαχωρισθεί από τον οπορτουνισμό στη χώρα του και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, χώρα με ΚΚ στην παρανομία ή στη νομιμότητα ή και στην εξουσία.
Ακόμα και αν η καπιταλιστικοποίηση γίνει πραγματικότητα και στο τελευταίο μετερίζι της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του προηγούμενου αιώνα, οι υλικές συνθήκες για το πέρασμα στον κομμουνισμό θα έχουν γίνει πιο ώριμες. Πάνω σε αυτή τη νέα πραγματικότητα θα επέλθει απότομη όξυνση των καπιταλιστικών αντιθέσεων, αβάσταχτη φτώχεια και κοινωνική δυστυχία που θα κυοφορήσει γενικευμένη πολιτική κρίση, επαναστατική κατάσταση. Το κρίσιμο είναι και θα είναι η κατάσταση του υποκειμενικού παράγοντα, του ΚΚ.
Βέβαια, το κάθε ΚΚ στη χώρα του ξεκινά από διαφορετική κληρονομιά, παρά το γεγονός ότι κοινά και αδήριτα προβάλλουν δύο καθήκοντα: Η επεξεργασία προγράμματος πάλης για την επαναστατική εργατική εξουσία και το οικονομικό - πολιτικό περιεχόμενό της και οι αγωνιστικοί δεσμοί με τις μάζες, δεσμοί ζύμωσης και δράσης σε προγραμματική κατεύθυνση.
Και για τα δύο παραπάνω καθήκοντα οι βάσεις έχουν τεθεί στο Κόμμα μας τα τελευταία 15 χρόνια, ενώ σήμερα ατενίζονται στο φως νέων θετικότερων διεργασιών. Αυτές οι διεργασίες κάνουν επιβεβλημένη την ανάγκη επιτάχυνσης του προβληματισμού, των βηματισμών, για να μην πούμε των αλμάτων που απαιτούνται.
Στο παρόν άρθρο τίθενται πλευρές δύο σημαντικών ζητημάτων ως έναυσμα προβληματισμού.
α) Κοινωνική και ηλικιακή σύνθεση. Σύνδεση της ιστορικής συνέχειας με τη νεανική ορμή
Θεμέλιο του ΚΚ είναι η εργατική του σύνθεση, η οποία προβάλλει με μεγαλύτερη συνθετότητα και περιπλοκότητα απ' ό,τι πριν έναν αιώνα εξαιτίας της διεύρυνσης της εργατικής τάξης λόγω επέκτασης της κεφαλαιακής σχέσης και σε νέους κλάδους, όχι μόνο της μεταποίησης.
Επομένως, η εργατική σύνθεση του ΚΚ απαραίτητα πρέπει να αντιπροσωπεύεται από:
1) Μισθωτούς των βιομηχανικών μονάδων συγκέντρωσης εργατικού δυναμικού, τα μέσα παραγωγής των οποίων απευθείας θα μετατραπούν σε κοινωνική ιδιοκτησία και θα ενταχθούν στον κεντρικό σχεδιασμό, με την κατάκτηση της εξουσίας.
2) Μισθωτούς των επιχειρήσεων ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, μαζικής μεταφοράς, Κεντρικής Τράπεζας και μεγάλων εμπορικών τραπεζών (από την άποψη συγκέντρωσης λαϊκών καταθέσεων, στεγαστικών - καταναλωτικών - αγροτικών δανείων κλπ.), δηλαδή κλάδων στρατηγικής σημασίας στη διαδικασία ρήξης - ανατροπής της αστικής εξουσίας.
3) Μισθωτούς Κέντρων Υγείας, νοσοκομείων, μεγάλων διαγνωστικών κέντρων, ασφαλιστικών ταμείων, παιδικών σταθμών, εκπαιδευτηρίων.
Μια τέτοια αντιπροσώπευση εξασφαλίζει εκ των πραγμάτων και την κυριαρχία παραγωγικών ηλικιών στη σύνθεση του Κόμματος ώστε να πλειοψηφεί το μάχιμο στοιχείο και με δυνατότητα επικοινωνίας στη βάση της εργασιακής σχέσης.
Ειδικότερα η παραπάνω σύνθεση με στήριξη στις νεότερες ηλικίες έχει ως πλεονέκτημά της την ικανότητα πρόσληψης των εξελίξεων, τη νεανική ορμή - οραματική διάθεση. Επιπλέον, το ειδικό βάρος σε γυναίκες εξασφαλίζει την αμεσότητα της επικοινωνίας του Κόμματος με τις εργαζόμενες γυναίκες, που απαιτεί πρόσθετη προσπάθεια, γιατί επιπρόσθετες είναι οι δυσκολίες τους λόγω των πολλαπλών υποχρεώσεών τους, της διαπλοκής της ταξικής εκμετάλλευσης - οικογενειακής επιβάρυνσης / ανισοτιμιών εξαιτίας του φύλου.
Στα μειονεκτήματα των νεότερων αλλά παραγωγικών ηλικιών - ακόμη ειδικότερα των γυναικών - είναι η μεγαλύτερη έκθεση στους κινδύνους απότομων αλλαγών - καμπών στην κοινωνική κίνηση (νέες αιχμές - γεγονότα αντιδραστικοποίησης) ή στην προσωπική κατάσταση (απόκτηση οικογένειας - παιδιών, ανεργία, απειλή απόλυσης κλπ.).
Επομένως, η ιδεολογική θωράκιση και η κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση - αντοχή των νέων κομμουνιστών και κομμουνιστριών είναι στόχοι προτεραιότητας για τα καθοδηγητικά όργανα, ξεπερνώντας ορισμένη στενόμυαλη και στενόκαρδη αντιμετώπιση: Πρακτικισμό, τσιγκουνιά στον απαιτούμενο χρόνο, προχειρότητα στην εξατομικευμένη καθοδήγηση.
Η καθοδηγητική σχέση στον κρίκο της προς το κομματικό μέλος πρέπει να είναι ιδεολογικά - πολιτικά πλουσιοπάροχη, εξατομικευμένη ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, την ιδιοσυγκρασία, τις ιδιαίτερες ικανότητες και δυσκολίες του καθενός και της καθεμιάς.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα μέλη σε κάθε ΚΟΒ συχνά θα καλούνται στην υλοποίηση κεντρικότερα σχεδιασμένων δράσεων, ενιαίων καθηκόντων, για την αναγκαιότητα των οποίων θα πρέπει να εμπνέονται. Ομως, η καθοδήγηση προς το κομματικό μέλος δεν μπορεί να εξαντλείται μόνο στο παραπάνω καθήκον. Στοιχείο της καθοδήγησης, στη συλλογική και στην εξατομικευμένη μορφή της, είναι να κάνει το κομματικό μέλος ικανό να δράσει ως επαναστάτης στον τόπο εργασίας του, στον παιδικό σταθμό - σχολείο των παιδιών του, στο μαζικό φορέα στη γειτονιά του, να δράσει ως διαφωτιστής και οργανωτής λαϊκών μαζών, χωρίς να απομονώνεται λόγω της κυριαρχίας αστικών ή οπορτουνιστικών αντιΚΚΕ αντιλήψεων στις μάζες ή να σύρεται άβουλα πίσω από αυτές.
Η ιδεολογική - πολιτική αλλά και μαζική ικανότητα καλλιεργείται, κατακτάται μέσα από την οργανωμένη συλλογική παρέμβαση της ΚΟΒ στο χώρο ευθύνης της, διδάσκεται, δεν αφήνεται στις περισσότερο ή λιγότερο αναπτυγμένες ατομικές προϋποθέσεις.
Στοιχείο της συλλογικής παρέμβασης είναι η ιδεολογική συζήτηση, η πολιτική ενημέρωση, η θεματική συνέλευση και σύσκεψη, η ανταλλαγή και αξιολόγηση πείρας, η συζήτηση για τη δράση άλλων πολιτικών δυνάμεων, τους στόχους διεκδίκησης με τους οποίους παρεμβαίνουν σε μαζικές οργανώσεις, τη συνειδητοποίηση και αποκάλυψη των ταξικών συμφερόντων που υποστηρίζουν, π.χ. η αντίδραση του ΙΣΑ για τις νομοθετικές αλλαγές στον τομέα της Υγείας, αντίδραση με κυριαρχούσες τις θέσεις της ΝΔ από τη σκοπιά ενός ανώτερου τμήματος αυτοαπασχολούμενων γιατρών.
Πλούσιο περιεχόμενο της ΚΟΒ, καθώς και της ΟΒ με ευθύνη της ΚΟΒ, συνιστά όλος αυτός ο προσανατολισμός. Ενίσχυση της ικανότητας των μελών Κόμματος και ΚΝΕ, ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση στις μάζες σημαίνει πολυμορφία στην προσέγγισή τους, στην προσπάθεια οργάνωσής τους, ανάδειξη του ταξικού - πολιτικού στοιχείου σε οποιαδήποτε ανάγκη - διεκδίκηση - μορφή οργάνωσης, από το σωματείο μέχρι τον αθλητικό, πολιτιστικό σύλλογο.
Η κρίση στο κομμουνιστικό κίνημα δεν ήταν μόνο ιδεολογική κρίση, είχε και οργανωτικές αρνητικές συνέπειες, αφού συχνά οδήγησε σε απώλειες διαδοχής ηλικιών - γενιών, απώλεια στη ροή μετάδοσης πείρας στην επιστήμη της καθοδήγησης, στη δουλειά με τις μάζες.
Οι συνέπειες και οι απαιτήσεις εξόδου από την πρωτοφανή κρίση του κομμουνιστικού κινήματος οδήγησαν σε δυσκολίες διάταξης στελεχών, σε μονομέρειες, ακόμα και σε πρόωρη κόπωση δυνάμεων έτσι ώστε να δυσκολεύεται η πολύπλευρη μετάδοση γνώσης και πείρας από κρίκο σε κρίκο, σε όλη την έκταση των αχτιδικών στελεχών, των γραμματέων και γραφείων ΚΟΒ και ΟΒ.
Σήμερα, όμως, έχουμε και την κρίσιμη μάζα και την ιδεολογική - πολιτική προϋπόθεση και επιρροή για να προχωρήσουμε με ταχύτερο βηματισμό, η οργανωτική ανασυγκρότηση να γίνει εργαλείο κομμουνιστικής πρωτοπορίας για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για την επίτευξη της λαϊκής συμμαχίας με στόχο την πολιτική εξουσία.
β) Η σχέση κομματικής βάσης - καθοδήγησης
Το ζήτημα της διαλεκτικής σχέσης κομματικής βάσης - καθοδήγησης ίσως είναι από αυτά τα ζητήματα στα οποία χρειάζεται να βαθύνουμε, γιατί μάλλον είναι περιορισμένη η πρακτική και η γενίκευση συμπερασμάτων από την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, του «κόμματος νέου τύπου» που καθιέρωσε ο Λένιν και η Κομμουνιστική Διεθνής.
Ο μπολσεβικισμός διαμόρφωσε ΚΚ κυρίως «επαγγελματιών επαναστατών», που δεν αντιμετώπισαν την πίεση και τις συνέπειες της μακρόχρονης αστικής νομιμότητας, ενώ εξ αντικειμένου έδρασαν κυρίως σε συνθήκες που τα παιδιά της εργατικής τάξης και των χωρικών βρέθηκαν με όπλα, σε συνθήκες που η μεν τσαρική εξουσία είχε φθαρεί η δε αστική δεν είχε διαμορφωθεί. Αλλά και η δράση των κομμουνιστών στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είχε κυρίως να αντιμετωπίσει τη μονομέρεια του οικονομικού αγώνα απέναντι στους κεφαλαιοκράτες και όχι την πλήρη ενσωμάτωσή του στο σύστημα, την ιδεολογική - πολιτική υποταγή στη σοσιαλδημοκρατία που πλέον έχει αστικοποιηθεί.
Οι αγωνιστικές σχέσεις των κομμουνιστών με τις μάζες γίνονται πιο δύσκολες σε συνθήκες πολύ ισχυρών - έμπειρων αστικών κρατών, με μεγάλη υποχώρηση στο εργατικό κίνημα, με ενσωμάτωση του συνδικαλιστικού κινήματος, με ηλεκτρονικά μέσα πλατιάς και καθημερινής διάδοσης της αστικής πολιτικής ζύμωσης, με πολυδαίδαλο μηχανισμό εξαγοράς συνειδήσεων, με δεκάδες οπορτουνιστικών - αναρχοαυτόνομων οργανώσεων και άλλα.
Η δραματική αρνητική εμπειρία συνεδρίων, όπως τα 27ο και 28ο του ΚΚΣΕ, που σφράγισαν τη μετάλλαξη κομμουνιστικών σε αστικά κόμματα, προκαλεί την αγωνία μελών ΚΚ σε άλλες χώρες που αναρωτιούνται πώς μπορεί να ανέβει η ευθύνη τους στην εσωκομματική διαπάλη, στη διασφάλιση του επαναστατικού εργατικού χαρακτήρα του κόμματος.
Μια τέτοια έκφραση ανησυχίας ήταν, π.χ., οι πολλές ερωτήσεις - παρατηρήσεις που είχαν διατυπωθεί κατά την προσυνεδριακή συζήτηση του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ και αφορούσαν την πολιτική του ΚΚ Κίνας που οδηγούσε σε ισχυροποίηση των καπιταλιστικών σχέσεων.
Και σήμερα, πολλά μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ διατυπώνουν ερωτήματα για τις θέσεις της ΚΕ του ΚΚ Κούβας ως προς το χαρακτήρα των προτεινόμενων οικονομικών - πολιτικών αλλαγών, το λεγόμενο «νέο οικονομικό μοντέλο του σοσιαλισμού» που δίνει δυνατότητα συσσώρευσης και κατακράτησης υπερπροϊόντος σε κάθε κρατική επιχείρηση, με διαφοροποίηση της πολιτικής μισθών, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει την εμπορευματική παραγωγή, την επιβολή φόρων σε τοπικό επίπεδο.
Συχνά η αγωνία εκφράζεται με το ερώτημα «ποια η αντίδραση της κομματικής βάσης», της ίδιας της εργατικής τάξης, αν και πώς μπορεί να πάρει στα χέρια της την υπεράσπιση του σοσιαλισμού από λάθη της καθοδήγησης, από ουτοπικές επιλογές στις οποίες σπρώχνονται μέλη του καθοδηγητικού οργάνου επηρεαζόμενα από ένα στενό πυρήνα της καθοδήγησης με συνειδητές επιλογές συμβιβασμού απέναντι σε δυνάμεις του καπιταλισμού.
Αν και αυτά τα ερωτήματα εκφράζουν επαναστατική διάθεση και υγεία, ωστόσο η ύπαρξή τους είναι δυνατή όταν υπάρχουν οι ανάλογες ιδεολογικές - πολιτικές προϋποθέσεις του Κόμματος ως συνόλου, βάσης και ηγεσίας, ανάλογων αποφάσεων ανώτατων κομματικών σωμάτων (συνεδρίων, συνδιασκέψεων) που κάνουν δυνατή την ανάλογη σκέψη και θέληση κομματικών μελών. Και ακριβώς αυτές οι προϋποθέσεις είναι που εκφράζονται στην ύπαρξη συνειδητού πρωτοπόρου τμήματος της εργατικής τάξης, ικανού να εκφράσει τα γενικά συμφέροντα όλης της τάξης. Με άλλα λόγια, θα λέγαμε ότι κινδυνεύουμε να αναπαράγουμε το ερώτημα «η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;».
Χωρίς αμφιβολία υπάρχει διαλεκτική σχέση ανάμεσα στην κομματική βάση και την καθοδήγηση, με προβάδισμα στη δεύτερη λόγω δυνατότητας γενίκευσης της πείρας, συνολικά θεωρητικής υποδομής. Το κόμμα ως σύνολο αποτελεί την οργανωμένη ιδεολογική - πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης, δικαιώνει ή όχι αυτή την ιδιότητά του ανεξάρτητα από τον τίτλο του, επιβεβαιώνει αυτόν τον χαρακτήρα του στις πιο διαφορετικές περιόδους της ταξικής πάλης, του συσχετισμού δυνάμεων στη χώρα του και διεθνώς, είτε είναι στην εξουσία είτε όχι, ακόμη και αν εκπροσωπώντας την εργατική εξουσία κινδυνεύει να τη χάσει λόγω απότομης αλλαγής του συσχετισμού, λόγω παραγόντων έξω από τη δική του θέληση και δράση.
Κομμουνιστικό Κόμμα που επιβεβαιώνει αυτό το χαρακτήρα του σημαίνει ότι ενεργεί ως πρωτοπόρο τμήμα της μαχόμενης εργατικής τάξης, την εμπνέει και καθοδηγεί και στους πιο σκληρούς ταξικούς αγώνες, αγώνες ζωής όπως είναι και ο κίνδυνος να χάσει την εξουσία.
Αγώνα ζωής, για παράδειγμα, έδωσε το ΚΚΕ στην Ελλάδα όταν με το ΔΣΕ (1946 - 1949) συγκρούσθηκε με την αστική τάξη και τους ξένους συμμάχους της. Ηταν μάχη ζωής σε μια περίοδο που η αστική τάξη έδινε τη μάχη της για να ανατραπεί ο διαμορφωμένος συσχετισμός δυνάμεων το 1944, συσχετισμός που δε σταθεροποιήθηκε και δεν οδήγησε στην εργατική εξουσία πρώτ' απ' όλα λόγω στρατηγικών λαθών του ίδιου του ΚΚΕ (συμφωνίες Λιβάνου και Καζέρτας και στη συνέχεια της Βάρκιζας).
Η Ιστορία επιβεβαιώνει ότι ιδιαίτερα σε φάσεις μεγάλων αποφάσεων, σε καμπές, καθοριστικός είναι ο ρόλος του κόμματος, που προσδιορίζεται από τις αποφάσεις του καθοδηγητικού οργάνου.
Οι οπορτουνιστικές εκφορές της αστικής ιδεολογίας αρέσκονται να παραμυθιάζουν για τον αποφασιστικό ρόλο της κομματικής βάσης. Η πραγματικότητα είναι ότι ο συγκεντρωτισμός στη λήψη αποφάσεων σε κρίσιμες στιγμές είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλισθεί η ενότητα θέλησης και δράσης, η αποτελεσματικότητα του πιο σκληρού ταξικού αγώνα. Συγκεντρωτισμός και πειθαρχία σε αυτόν σημαίνει οργανωτική μετουσίωση της ιδεολογικής - πολιτικής πρωτοπορίας.
Βέβαια, η πραγμάτωση της ιδεολογικής - πολιτικής πρωτοπορίας διαμορφώνεται σε προγενέστερη περίοδο, προϋποθέτει ουσιαστικές εσωκομματικές διαδικασίες, ώστε οι επιλογές να επισφραγίζονται από τη συνειδητή κάθε κομματικού μέλους συμμετοχή στην επεξεργασία, στην εξειδίκευση. Με αυτήν την έννοια προηγείται η προγραμματική ετοιμότητα κάθε ΚΚ, η ιδεολογική θωράκιση μελών και στελεχών, η κομμουνιστική άσκηση αντοχής σε νέες δοκιμασίες, διαφορετικών συνθηκών κλπ.
Χωρίς υπερβολή, θα λέγαμε ότι η επιτυχημένη ή όχι δράση του ΚΚ σε μια περίοδο, ο ρόλος της καθοδήγησής του σε αυτήν, κρίνεται σε προηγούμενη περίοδο και με αυτή την έννοια αφορά όλη την κομματική βάση.
Φυσικά, από χώρα σε χώρα, διαφέρει η κατάσταση μέσα σ' ένα ΚΚ, η ιστορία, οι παρακαταθήκες του, η φάση συγκρότησης, ανασυγκρότησης ή ανάπτυξής του, καθώς και ο συσχετισμός δυνάμεων στη χώρα.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, προβάλλει αναγκαία η εξασφάλιση της ιστορικής συνέχειας του ΚΚ με ανανέωση των δυνάμεών του, με διαμόρφωση ισχυρής κομμουνιστικής συνείδησης και αντοχής όλων των δυνάμεών του, ιδιαίτερα των νεότερων ηλικιών.
Είναι σίγουρο ότι αυτές οι ηλικίες θα ανταποκριθούν αν κατευθυνθούν προς αυτό. Με άλλα λόγια, είναι καθοδηγητική ευθύνη η αγωνιστική διάθεση νέων κομμουνιστών να γίνει ατσάλινη συνείδηση, με γνώση της ιδεολογίας, της ιστορίας του Κόμματος και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, με συμμετοχή στη διαδικασία επεξεργασίας πολιτικών θέσεων του Κόμματος, με συμβολή στην πάλη με τον οπορτουνισμό, με ανάλογα κριτήρια αξιολόγησης - ελέγχου - ανάδειξης των καθοδηγητικών οργάνων. Ετσι, η καθοδήγηση θα θερίσει ό,τι καλλιεργήσει, αλλά και η κομματική βάση θα δώσει τα νέα βλαστάρια της καθοδήγησης.
Πριν από δύο μήνες, σε Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 90 χρόνια από την πρώτη έκδοση της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» ξανατέθηκε το σύνθημα: «Κανείς κομμουνιστής, κανένα μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας χωρίς την ΚΟΜΕΠ».
Το ερώτημα είναι: Πόσα καθοδηγητικά όργανα, με στόχο πόσες ΚΟΒ και ΟΒ, ώθησαν σε ανάλογη συζήτηση - στάση;
Το ίδιο θα λέγαμε για τις εκδόσεις ιδεολογικού - πολιτικού - ιστορικού βιβλίου.
Με αφορμή τα 190 χρόνια από τη γέννηση του Ενγκελς κυκλοφόρησε από τη «Σύγχρονη Εποχή» έκδοση με έργα του, πολλά από τα οποία για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα. Πρόκειται για έργα που στην κυριολεξία μιλάνε για το σήμερα, για το διεθνές εμπόριο, για την καπιταλιστική οικονομική κρίση κλπ.
Τα κομματικά μέλη οφείλουν να κρίνουν τους καθοδηγητές τους για το αν και πώς καλλιέργησαν κλίμα διάδοσης της ΚΟΜΕΠ, του «Ριζοσπάστη», του βιβλίου, αν και πώς συνέδεσαν αυτό το καθήκον με το καθήκον της πρωτοπόρας δουλειάς για την οργάνωση των αγώνων, της ιδεολογικής - πολιτικής παρέμβασης μέσα στους αγώνες, κλαδικούς, τοπικούς, κατά επιχείρηση, γενικευμένους όπως της απεργίας στις 23 Φλεβάρη.
Από το επίπεδο της καθοδήγησης εξαρτάται το επίπεδο κρίσης της κομματικής βάσης, αλλά και από το επίπεδο κρίσης των κομματικών μελών εξαρτάται το επίπεδο της καθοδήγησης, που τελικά ως σύνολο διαμορφώνουν ένα ενιαίο επίπεδο κομμουνιστικών χαρακτηριστικών στο Κόμμα.
Κόμμα - Κομμουνιστική Νεολαία
Από το επίπεδο του Κόμματος εξαρτάται το επίπεδο της ιδιαίτερης κομμουνιστικής οργάνωσης νεολαίας, στη χώρα μας της ΚΝΕ.
Και αυτή η σχέση είναι αδήριτη. Σε κάθε περίοδο η κατάσταση στην ΚΝΕ αντικατοπτρίζει προγενέστερα αλλά και μελλοντικά προβλήματα ή αντίθετα κατακτήσεις του Κόμματος.
Είναι καθήκον της κομματικής καθοδήγησης, της ΚΟΒ, η εύστοχη σε προγραμματισμό, η πλούσια σε περιεχόμενο, η ευέλικτη σε μορφές επικοινωνία της ΚΝΕ με τους μαθητές και τις μαθήτριες, ιδιαίτερα στις εργατικές - λαϊκές γειτονιές, στα ΕΠΑΛ και στις επαγγελματικές σχολές.
Είναι επίσης κομματικό καθήκον η ανάπτυξη της ικανότητας των νέων κομμουνιστών, που περνούν από τα θρανία στην εργασία και την πιο πολύμορφη κοινωνική δράση, να ασκηθούν στη δουλειά με λαϊκές δυνάμεις με ανερχόμενες διαθέσεις αντίδρασης αλλά ισχυρές αστικές και οπορτουνιστικές επιρροές.
Είναι κομμουνιστικό καθήκον να διδαχθούν αυτή τη σχέση, σήμερα μάλιστα που η εργασιακή εμπειρία των νέων δε βοηθά ιδιαίτερα στη συλλογικότητα, γιατί συχνά δουλεύουν αποκομμένοι ως διακινητές εμπορευμάτων, σε φασονατζίδικη δουλειά ηλεκτρονικών υπηρεσιών, σε τεχνικές - λογιστικές - νομικές και άλλες υπηρεσίες που διατηρούν την απομόνωση από τους συναδέλφους, την ψευδαίσθηση της αυτοαπασχόλησης, του «ανώτερου στρώματος» λόγω του ότι διαθέτουν πανεπιστημιακό πτυχίο, κλπ.
Για όλους αυτούς τους λόγους η δουλειά με τους νέους και τις νέες, τους έφηβους, ακόμα και με τα παιδιά είναι δουλειά υποδομής, είναι δουλειά στην εργατική τάξη, τη σημερινή και τη μελλοντική, δουλειά που πραγματώνεται από κομματικά μέλη και καθοδήγηση ενιαία, σχεδιασμένα, μελετημένα, υπεύθυνα.

Της
Ελένης ΜΠΕΛΛΟΥ μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ


ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην εφημερίδα «Ντεβνίκ» της ΠΓΔΜ
28/02/11
Ερώτηση: Το ΚΚΕ αντιτάχθηκε στον εθνικιστικό παροξυσμό, που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα την περίοδο του 1991-1993. Διαφώνησε το 1992 με την κοινή θέση των υπόλοιπων αρχηγών των ελληνικών κομμάτων, που είχαν καταλήξει πως η Ελλάδα δεν θα αναγνωρίσει ως ανεξάρτητο κράτος μια χώρα που στο όνομα της περιλαμβάνεται ο όρος «Μακεδονία». Μπορείτε να μας πείτε πως σήμερα το ΚΚΕ έχει διαμορφώσει τη θέση του για το ζήτημα και αν συμφωνεί με την λεγόμενη «εθνική κόκκινη γραμμή», την οποία επικαλείται η ελληνική κυβέρνηση;
Απάντηση:  Το ΚΚΕ από το 1992 επαναλαμβάνει τη θέση που με σταθερότητα έχει υποστηρίξει: Το κυριότερο δεν είναι το θέμα της ονομασίας, αλλά η ύπαρξη εγγυήσεων σ' ότι αφορά το απαραβίαστο και την ασφάλεια των συνόρων, καθώς και τη μη ύπαρξη εδαφικών, μειονοτικών, αλυτρωτικών και άλλων διεκδικήσεων από καμιά πλευρά. Είμαστε υπέρ της διασφάλισης των σχέσεων ειρηνικής συνεργασίας και ανάπτυξης καλής γειτονίας, αποφυγής κάθε αλυτρωτικής προπαγάνδας, καθώς και ενεργειών που δυσκολεύουν την προσέγγιση και τη συνεργασία των δύο χωρών. Από την πρώτη στιγμή, προτείναμε απευθείας συνομιλίες, χωρίς τη διαμεσολάβηση των ιμπεριαλιστών.
Απ' αυτήν την άποψη, κι όταν υπογράφτηκε η ενδιάμεση Συμφωνία (κι η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ αποδέχτηκε πως πρέπει να βρεθεί κοινή λύση), τονίσαμε ότι, αν περιλαμβάνεται το όνομα Μακεδονία ή και κάποιο από τα παράγωγά του, θα πρέπει αυτό να έχει γεωγραφικό προσδιορισμό, γιατί σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να δοθεί «λαβή» για να ανακινηθούν διεκδικήσεις. 
Ταυτόχρονα, το Κόμμα μας σημείωνε και τότε, όπως και τώρα, πως η περιοχή μας (τα Βαλκάνια, η Ανατολική Μεσόγειος, Μέση Ανατολή, Καύκασος, Κασπία) βρίσκεται στο επίκεντρο των ανταγωνισμών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας, των αγωγών πετρελαίου, φυσικού αερίου και γενικότερα των διαύλων επικοινωνίας, για τον έλεγχο των μεριδίων των αγορών. Η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, που είναι ιμπεριαλιστικές ενώσεις, περιπλέκει τα πράγματα και προκαλεί σοβαρούς κινδύνους για τους λαούς. Απαιτείται, λοιπόν, ρήξη με τις ιμπεριαλιστικές οργανώσεις, για το αδυνάτισμά τους, για ανατροπή των σχεδιασμών τους, γιατί ακόμη κι αν υπάρξει μια ικανοποιητική συμφωνία για το όνομα, αυτή δεν είναι ικανή από μόνη της να αποτρέψει τους κινδύνους για τους λαούς, που προκύπτουν από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Ερώτηση: Η σημερινή θέση, σε σχέση με αυτές που ιστορικά είχε το ΚΚΕ για το Μακεδονικό Ζήτημα, σε τι διαφέρει και είναι σωστή η αίσθηση μας ότι σήμερα το ΚΚΕ προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από τις θέσεις του κόμματος, όταν ΓΓ του ήταν ο  Ζαχαριάδης;
Απάντηση: Οι θέσεις, που διατυπώνει το ΚΚΕ είναι θέσεις που στηρίζονται πάνω στις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού. Αυτή είναι η δική μας «πυξίδα», που ποτέ δεν την απαρνηθήκαμε, ούτε και μετά τις αντεπαναστάσεις στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, σ' αντίθεση με άλλα κόμματα που «μεταλλάχθηκαν» και μπήκαν στην «υπηρεσία» της αστικής τάξης.
Μ' αυτήν την «πυξίδα» αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε κάθε ζήτημα. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως η θέση ενός ΚΚ για κάποιο ζήτημα πρέπει να μένει «άφθαρτη» στους αιώνες, χωρίς το ΚΚ να παίρνει υπόψη την πραγματικότητα, τις κοινωνικό-πολιτικές αλλαγές που συντελούνται, τις βασικές τάσεις των αλλαγών, τις δυνάμεις που εμπλέκονται. Και στο ζήτημα της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, διαχρονικά υπήρξαν εξελίξεις, πρώτα απ' όλα με τους πολέμους και το διαμελισμό της Μακεδονίας, τις αλλαγές στην πληθυσμιακή σύνθεσή της. Ιδιαίτερα μετά τη μικρασιατική καταστροφή, η εθνολογική σύνθεση του ελληνικού χώρου της Μακεδονίας και της Θράκης άλλαξε ριζικά. Έτσι, το Κόμμα μας, που μελετά την ιστορία του, για να αντλεί διδάγματα, έχει π.χ. εκτιμήσει πως η θέση του για «Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη» (στα πλαίσια μιας Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας) ήταν λαθεμένη από ένα διάστημα και μετά, εφόσον δεν ανταποκρίνονταν πια στην πραγματικότητα. Η θέση αυτή ανακλήθηκε το 1935.
Νέες αλλαγές έφερε στην περιοχή η κατάσταση μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, κι ακόμη πιο «φρέσκες» η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η εμφάνιση διαθέσεων αμφισβήτησης των συνόρων από πολλές πλευρές. Σήμερα οι ιμπεριαλιστές (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) επιδιώκουν να υποδαυλίσουν υπαρκτά κι ανύπαρκτα μειονοτικά ζητήματα στην περιοχή των Βαλκανίων, με στόχο «το διαίρει και βασίλευε». Μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση το ΚΚΕ διαφωτίζει την εργατική τάξη και τους λαούς τονίζοντας πως η βάση της καταπίεσης σήμερα δεν είναι εθνική, ούτε θρησκευτική ή γλωσσική, αλλά ταξική! Η βασική αντίθεση της κοινωνίας είναι ανάμεσα στην εργασία και στο κεφάλαιο! Και μόνον η κατάργηση της ταξικής καταπίεσης, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, η κατάργηση της καπιταλιστικής εκμεταλλευτικής κοινωνίας κι η οικοδόμηση της νέας, της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας μπορεί να θέσει τις βάσεις για την κατάργηση και κάθε άλλης καταπίεσης.
Ερώτηση: Στην εκδήλωση τιμής για τα 60 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας πήρε μέρος και αντιπροσωπεία από πολιτικούς πρόσφυγες που ζουν σήμερα στη Μακεδονία. Ποια είναι η στάση σας σχετικά με το πρόβλημα των πολιτικών προσφύγων, που ζούνε στη χώρα μας; Γιατί τους αποκαλείτε «Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες που ζουν στη ΦΥΡΟΜ» και όχι Μακεδόνες;
Απάντηση: Καταρχήν, κατά τη γνώμη μας, από τη στιγμή που η Μακεδονία μοιράστηκε, με τους βαλκανικούς πολέμους, κανείς δεν μπορεί να έχει το «προνόμιο» της αποκλειστικής χρήσης της έννοιας «Μακεδονία» και των παραγώγων αυτής της λέξης. Για μας Μακεδόνας είναι κι αυτός που έχει γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη κι αυτός που έχει γεννηθεί στα Σκόπια, κι ας μιλούν διαφορετική γλώσσα, κι ας έχουν διαφορετική εθνική συνείδηση ή και θρησκεία.  Για μας η έννοια Μακεδονία έχει γεωγραφικά χαρακτηριστικά κι όχι εθνικά.  Η Μακεδονία πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια μεγάλη γεωγραφική περιφέρεια, όπου ζούνε διάφορα έθνη. Με βάση της μαρξιστική αντίληψη, θεωρούμε πως το κυρίαρχο έθνος, που υπάρχει στην ΠΓΔΜ δημιουργήθηκε μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν συνέτρεξαν οι αναγκαίοι όροι (της κοινότητας της γλώσσας, του εδάφους, της οικονομικής ζωής, του πολιτισμού) στα πλαίσια της Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας.
Στην Ελλάδα υπάρχουν Σλαβόφωνοι. Όλοι είναι Έλληνες πολίτες (και αρκετοί από αυτούς είναι σλαβικής καταγωγής) και όλοι πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφής διάκρισης σε βάρος τους και την αντιπαλεύουμε όπου και στο βαθμό που υπάρχει. Οι σλαβόφωνοι στη χώρα μας διαχρονικά δεν είχαν ταυτόσημη εθνική συνείδηση. Ακόμη και κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων άλλοι από αυτούς πολέμησαν στο πλευρό της Ελλάδας, κι άλλοι της Βουλγαρίας. Σήμερα είναι πλέον δίγλωσσοι, σε μεγάλο βαθμό ζούνε διάσπαρτοι σ' ολόκληρη τη χώρα λόγω εσωτερικής μετανάστευσης, μεικτών γάμων κτλ. Δεν συντρέχουν, με άλλα λόγια, λόγοι αναγνώρισης κάποιας «μειονότητας».
Απ' την άλλη μεριά παρατηρούμε πως η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ και διάφοροι εθνικιστικοί κύκλοι στην ΠΓΔΜ, - έχοντας την υποστήριξη και των ιμπεριαλιστών (ΗΠΑ κι ΕΕ), πρόβαλαν τα τελευταία χρόνια έντονα το ζήτημα της αναγνώρισης «μακεδονικής» εθνότητας (και αντίστοιχα αλύτρωτης «μακεδονικής» εθνικής μειονότητας, στο έδαφος της ελληνικής Μακεδονίας), εδαφικών διεκδικήσεων κ.α. Πρόκειται για ένα επικίνδυνο «παιχνίδι», αφού γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι ιμπεριαλιστές δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τους λαούς και τις μειονότητες, αλλά μόνο για την προώθηση των ταξικών και γεωπολιτικών συμφερόντων τους. Το «παιχνίδι» αυτό αποκτά νέες διαστάσεις στην περιοχή μας, μετά την νατοϊκή επέμβαση, την κατοχή του Κόσσοβου, καθώς και την τελευταία απαράδεκτη απόφαση του δικαστηρίου της Χάγης για το ζήτημα της αναγνώρισης της «ανεξαρτησίας» του Κόσσοβου.
Να γιατί λέμε πως κι οι πρώην σύντροφοί μας, αντάρτες του ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), που βρίσκονται στη χώρας σας, ήταν Έλληνες πολίτες, σλαβόφωνοι κι αρκετοί απ' αυτούς και σλαβικής καταγωγής. Βρέθηκαν στην πολιτική προσφυγιά ακριβώς γιατί αγωνίστηκαν μέσα από τις γραμμές του ΔΣΕ.  Στερήθηκαν, αδίκως, την ελληνική υπηκοότητα για την πολιτική δράση τους. Κακώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το 1982, εξαίρεσε αυτούς τους αγωνιστές από το νόμο για τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων. 
Ερώτηση: Πιστεύετε ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι σε ετοιμότητα για να ανακαλέσει το νόμο που θεσπίστηκε το 1982 για τον επαναπατρισμό μόνο των «εκ γενετής Ελλήνων» και την επιστροφή περιουσιών που είχαν κατασχεθεί μόνο από «εκ γενετής Έλληνες»;
Απάντηση:  Η ελληνική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως κι η προηγούμενη της ΝΔ, είναι ενσωματωμένη στη λογική των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Επιδιώκει απ' αυτούς το μεγαλύτερο όφελος, όχι για τον ελληνικό λαό, αλλά για την αστική τάξη της χώρας. Εάν κρίνει ότι εξυπηρετεί καλύτερα τους σχεδιασμούς της μια τέτοια απόφαση, τότε δεν αποκλείεται και να το πράξει. Μ' άλλα λόγια η επίλυση ή όχι αυτού του ζητήματος δεν έχει να κάνει με κάποιο ζήτημα απόδοσης δικαιοσύνης, αλλά με τους γενικότερους σχεδιασμούς που έχει η ελληνική αστική τάξη στην περιοχή και με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, που από τη μια διαπλέκονται κι από την άλλη συγκρούονται.
Ερώτηση: Στη συζήτηση στην ελληνική βουλή για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ο Παπανδρέου σας αποκάλεσε «κοινό συκοφάντη», κατηγορώντας σας ότι «υιοθετείτε θεωρίες συνωμοσίας και επιβλαβείς συνειρμούς» και ότι «έχετε καταντήσει ο καλύτερος προπαγανδιστής του πιο ακραίου κεμαλιστή στρατηγού στο βαθύ κράτος της Τουρκίας». Το σχόλιό σας ήταν ότι το ΚΚΕ δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στην εξωτερική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Πιστεύετε ότι το ΠΑΣΟΚ διεξάγει λάθος πολιτική σχετικά με θέμα της ονομασίας και γιατί;
Απάντηση: Oι θέσεις του ΚΚΕ για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, όπως και της ΝΔ, είναι τεκμηριωμένες. Στηρίζονται σε συγκεκριμένα και αναμφισβήτητα γεγονότα και επιχειρήματα. Το ΠΑΣΟΚ κατέφυγε σε αβάσιμους ψευδείς ισχυρισμούς γιατί αδυνατεί να απαντήσει στις θέσεις του ΚΚΕ που εκφράζουν άλλωστε και τις μεγάλες ανησυχίες του ελληνικού λαού για την υποχωρητική στάση της κυβέρνησης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στο Αιγαίο, την ενσωμάτωση  της χώρας μας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Τονίζω και πάλι, πως δεν μπορεί να βλέπουμε το «δέντρο» αποσπασμένα από το «δάσος». Δεν μπορεί να εστιάζεις στο «όνομα», όταν μένουν εκτός προσοχής τα ουσιώδη ζητήματα, όπως είναι οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί στην περιοχή. Έτσι, είναι γνωστό πως διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν επεξεργαστεί το σενάριο της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας» ή «Φυσικής Αλβανίας», που από τη μια προσβλέπει στη ενσωμάτωση του Κοσσόβου στην Αλβανία κι από την άλλη εγείρει νέες εδαφικές αξιώσεις σε βάρος της Ελλάδας, της ΠΓΔΜ και της Σερβίας. Προσπαθούν έτσι, στο όνομα μιας δήθεν «Μεγάλης Ιδέας», να σύρουν σε μεγάλες τυχοδιωκτικές κι αιματηρές περιπέτειες τους εργαζόμενους της Αλβανίας, τον αλβανικό λαό, και βέβαια τους λαούς ολόκληρης της περιοχής μας.
Το Κόμμα μας, όπως πιθανόν να γνωρίζετε, είχε αντιταχθεί στο παρελθόν στην ανάλογη ιδέα της «Μεγάλης Ελλάδας», διαφωτίζοντας τους εργαζόμενους πως πρόκειται για «στάχτη στα μάτια τους», με στόχο να αυξήσει το ρόλο της η αστική τάξη της χώρας μας. 
Το ΚΚΕ θεωρεί σήμερα πως η ιδέα της «Μεγάλης Αλβανίας» ακουμπά στις πλάτες αυτών που την υποδαυλίζουν, δηλαδή των ιμπεριαλιστών, αλλά όπως είναι γνωστό κι από άλλες περιπτώσεις μεγαλοϊδεατισμού και αλυτρωτισμού, τέτοια σχέδια μόνο περιπέτειες, τυχοδιωκτισμούς κι αίμα πρόσφεραν στους λαούς της περιοχής μας.
Ούτε ο εργαζόμενος λαός της Αλβανίας, ούτε οι εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί μετανάστες, που ζούνε κι εργάζονται στην Ελλάδα κι είναι τμήμα της εργατικής τάξης της χώρας μας, έχουν πραγματικό συμφέρον από αλλαγή των συνόρων, αφού αυτή θα οξύνει τα εθνικιστικά μίση και διαθέσεις, θα δυσχεράνει απ' όλες τις μεριές τη θέση τους στον καθημερινό αγώνα της βιοπάλης, μόνο και μόνο για να μεγαλώσει ο ρόλος της αστικής τάξης της χώρας προέλευσής τους στον ανταγωνισμό που αυτή έχει με τις υπόλοιπες αστικές τάξεις της περιοχής.
Αντίθετα, συμφέρει εκείνους που πουλώντας «προστασία» στην περιοχή θέλουν να επιβάλλουν τα νατοϊκά στρατεύματα δήθεν ως «το μοναδικό παράγοντα σταθερότητας», με στόχο να αποτρέψουν σχέδια διείσδυσης των ανταγωνιστών τους στην περιοχή.
Υπάρχουν ενδείξεις που δείχνουν πως η αστική τάξη της Ελλάδας δεν έχει αντίρρηση να συμμετάσχει στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια στην περιοχή, ακόμη και σ' ένα τόσο επικίνδυνο σενάριο όπως η λεγόμενη «Μεγάλη Αλβανία» και της «μεγαλύτερης Βουλγαρίας», ώστε να «επιλυθεί» το ζήτημα της ΠΓΔΜ. Πρόκειται στην κυριολεξία για «παιχνίδι με τη φωτιά».
Ερώτηση: Κάποτε είπατε ότι δεν υπάρχουν προοπτικές για να βρεθεί λύση επειδή η ηγεσία των Σκοπίων δεν συζητά καν το πρόβλημα και «έχει ισχυρή υποστήριξη». Ποιοι μας υποστηρίζουν και με τη σημερινή προοπτική υπάρχει πιθανότητα να μπορέσουν ο Γκρούεφσκι και ο Παπανδρέου να κλείσουν αυτό το θέμα σύντομα;
Απάντηση:  Υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, που λέει πολλά: η γιγαντιαία αμερικανική βάση CAMP BONDSTEEL, που βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα από την πόλη των Σκοπίων, κι απλώνεται σ' έκταση 3.865 στρεμμάτων (φιλοξενεί χιλιάδες αμερικανούς στρατιωτικούς μαζί με τον βαρύ εξοπλισμό τους) και λέγεται πως είναι τόσο μεγάλη που διακρίνεται από  την Σελήνη με γυμνό μάτι! Μια βάση που επεκτείνεται ταυτόχρονα στο έδαφος της ΠΓΔΜ και του Κοσσόβου.
Σαφώς και δεν αφορά μόνον τη φύλαξη του ενεργειακού αγωγού ΑΜΒΟ, που σχεδιαζόταν να συνδέσει το Βουλγαρικό λιμάνι Burgas με το Αλβανικό Vlore (Αυλώνα), όπως ορισμένοι θεωρούν. Πρόκειται για σημαντικό στρατιωτικό «εργαλείο» των ΗΠΑ στην περιοχή, με στόχο την ενίσχυση του ρόλου τους στα Βαλκάνια, στη σύγκρουση με τέτοιες ανταγωνιστικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που επιδιώκουν την αύξηση του ρόλου τους στην περιοχή, όπως είναι η Ρωσία κι η Κίνα. Μια στρατιωτική βάση που μας θυμίζει πως στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού «ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτική με άλλα (και συγκεκριμένα με βίαια) μέσα».
Γίνεται φανερό, λοιπόν, απ' τα παραπάνω ποιες είναι οι δυνάμεις που στηρίζουν την σημερινή ηγεσία της ΠΓΔΜ. Ωστόσο, όπως έλεγαν παλιά οι δουλοπάροικοι στη Ρωσία: «Να μας φυλάει ο Θεός, περισσότερο απ' όλα τα κακά, απ' την οργή, αλλά κι απ' την αγάπη του αφέντη».  Στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, που ζούμε, τα κράτη ζούνε μέσα σε αλλήλο-εξαρτήσεις, οικονομικές, πολιτικές, στρατιωτικές. Διαμορφώνουν φιλικούς «άξονες» κι «αντιάξονες». Όσο δεν καταρρίπτεται όλο αυτό το πλέγμα των ιμπεριαλιστικών δεσμεύσεων, πάντα θα υπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι για τους λαούς. Και για το λαό της χώρας σας, με ή χωρίς συμφωνία για το όνομα.
Ερώτηση: Όταν συζητάμε για το θέμα της ονομασίας, θυμόμαστε την άποψή σας ότι το κύριο πρόβλημα στα Βαλκάνια είναι η πολιτική των ΗΠΑ και το σχέδιο τους για την Ευρώπη. Πιστεύετε ότι οι ΗΠΑ έχουν συμφέρον να μείνει ανοιχτό το θέμα της ονομασίας;
Απάντηση:  Βεβαίως σημαντικό ρόλο παίζουν οι ΗΠΑ, αλλά στο ζήτημα εμπλέκονται κι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που επιδιώκουν να ενσωματώσουν πλήρως τη χώρα σας στα δικά τους σχέδια. Μια τέτοια προοπτική μόνο νέα βάρη θα προσφέρει στο λαό της χώρας σας. Παρά τα όσα υποστηρίζονται το ΝΑΤΟ κι η ΕΕ δεν μπορούν να εγγυηθούν καμία ασφάλεια κι ευημερία στους λαούς.
Οι ΗΠΑ, όπως κι οι άλλοι ιμπεριαλιστές, δεν επιδιώκουν τη διευθέτηση των προβλημάτων προς όφελος των λαών. Ενδιαφέρονται πάντα να έχουν ρόλο «επιδιαιτησίας» ανάμεσα σε χώρες και λαούς. Άλλωστε κι οι «φόρμουλες» που βλέπουμε να προτείνουν, π.χ. η λεγόμενη «διπλή ονομασία», είναι «λύσεις» για τη διατήρηση του προβλήματος, κι όχι για την επίλυσή του.
Ερώτηση: Την περίοδο που κάνατε αυτή την δήλωση, υπήρχε η πληροφορία ότι ο Καραμανλής ως πρωθυπουργός σχεδίαζε να δώσει στα Σκόπια μια δήλωση ότι η Ελλάδα θα δεχόταν τη διπλή φόρμουλα αν η Μακεδονία αποποιούνταν τη διεκδίκηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Υπήρξε κάποια συζήτηση για μια τέτοια δήλωση;
Απάντηση: Νομίζω ότι δεν είναι σωστό να σχολιάζουμε πληροφορίες που δεν έχουν επιβεβαιωθεί. Ωστόσο, θεωρούμε, πως αυτή η πρόταση περί «διπλής ονομασίας» δεν αποτελεί μια ουσιαστική λύση στο πρόβλημα που έχει προκύψει.  Αντίθετα, θα ανακυκλώσει το ζήτημα και θα δώσει «λαβή» για νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και για νέο γύρο εθνικιστικής όξυνσης.
Ερώτηση: Το ΚΚΕ κάλεσε τον ελληνικό λαό να εκφράσει την αλληλεγγύη του με τον πολύπαθο λαό της Αιγύπτου που έχει εξεγερθεί και να καταγγείλει τον δόλιο ρόλο των κυβερνήσεων της ΕΕ και των ΗΠΑ. Πιστεύετε ότι ο τυφώνας της Αιγύπτου θα μπορούσε να χτυπήσει και την Ευρώπη;
Απάντηση: Οι εξελίξεις στην Τυνησία, στην Αίγυπτο δίνουν τροφή για τους εργαζόμενους και στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια για να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα. Στα  τέλη του Γενάρη 2011 στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε, με πρωτοβουλία του Κόμματός μας, συνάντηση 10 Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων από 8 χώρες των Βαλκανίων, (από Αλβανία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Κροατία, ΠΓΔΜ, Ρουμανία, Σερβία και Τουρκία), με θέμα: «Οι εξελίξεις στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου και τα καθήκοντα των κομμουνιστών». Κι εκεί, στη Θεσσαλονίκη, οι κομμουνιστές καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως η πραγματική αιτία της κρίσης είναι η όξυνση της βασικής αντίθεσης του καπιταλισμού, της αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της. Οξύνεται το σύνολο των λαϊκών προβλημάτων, επεκτείνεται η φτώχεια, η σχετική και απόλυτη εξαθλίωση που αγκαλιάζει και στις βαλκανικές χώρες μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού. Κάθε μέρα που περνά οι λαοί της Ευρώπης, πείθονται για την αναγκαιότητα του συνθήματος, που απεύθυνε το ΚΚΕ από την Ακρόπολη: «Λαοί της Ευρώπης, ξεσηκωθείτε!». Άλλος δρόμος από την αντίσταση, την ανυπακοή στα αντιλαϊκά  - αντεργατικά μέτρα των κυβερνήσεων και της ΕΕ δεν υπάρχει! 
Ερώτηση: Αναλυτές στην Αθήνα ισχυρίζονται ότι θα μπορούσαν να γίνουν πρόωρες εκλογές αν η Ελλάδα αποτύγχανε να ικανοποιήσει τις υποχρεώσεις που ανέλαβε στη συμφωνία με την ΕΕ και το ΔΝΤ αλλά ότι και τότε ο Παπανδρέου θα επέλεγε μόνο έναν κυβερνητικό ανασχηματισμό. Υπάρχει πιθανότητα για πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα;
Απάντηση:  Το ζήτημα για το ΚΚΕ δεν είναι να γίνουν πρόωρες εκλογές, αλλά στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, να εκφραστεί η αποδοκιμασία του ελληνικού λαού στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στη Νέα Δημοκρατία, συνολικά στα κόμματα του κεφαλαίου και στην ΕΕ. Κι αυτό γιατί τα αντεργατικά μέτρα, που εφαρμόζονται στην Ελλάδα, κι έχουν ως στόχο τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, στον ένα ή άλλο βαθμό εφαρμόζονται σ' ολόκληρη την ΕΕ. Πρόκειται για γενικευμένη επίθεση στην εργατική τάξη, με στόχο το ευρωπαϊκό κεφάλαιο να μπορέσει να ανταγωνιστεί στις παγκόσμιες αγορές τις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ιαπωνία, τη Ρωσία κ.ο.κ.
Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι στην Ελλάδα καταλαβαίνουν σήμερα γιατί το ΚΚΕ ήταν αντίθετο στην ένταξη στην ΕΟΚ και γιατί αγωνίζεται και σήμερα για την αποδέσμευση της Ελλάδας από τα δεσμά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.  Η αγανάκτηση του λαού απέναντι στην κυβέρνηση και στην ΕΕ εκφράστηκε σ' ένα βαθμό στις πρόσφατες τοπικές εκλογές, όπου οι συνδυασμοί που στήριξε το ΚΚΕ πανελλαδικά προσέγγισαν το 11%. Πρέπει να εκφραστεί ακόμη περισσότερο και στις βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, δίνοντας ακόμη περισσότερη δύναμη στο κομμουνιστικό κόμμα, που αποτελεί τον «κυματοθραύστη» της αντιλαϊκής πολιτικής.  Οι εργαζόμενοι από την εμπειρία τους πλέον έχουν πειστεί για την ορθότητα του συνθήματός μας: «Ισχυρό ΚΚΕ - Δύναμη για το Λαό».
Ερώτηση: Ακόμα και οι υποστηρικτές της Ελλάδας αμφιβάλουν αν θα αποπληρωθεί ποτέ στο ακέραιο το τεράστιο χρέος. Τα ετήσια πλεονάσματα του προϋπολογισμού θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά ψηλά. Γίνεται λόγος για μαζική ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας (παρόλο που ο κ. Παπανδρέου αρνείται το ξεπούλημα των νησιών του Αιγαίου). Ακόμα κι έτσι, τίποτα δε μπορεί να είναι τόσο μεγάλο ώστε να απομακρύνει την απειλή της αθέτησης των όρων. Τι θα κάνατε αν ήσασταν στη θέση του Παπανδρέου;
Απάντηση: Η φιλοδοξία του ΚΚΕ δεν είναι να διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση, όπως κάνει η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλή τον Γ. Παπανδρέου. Εμείς δεν αναγνωρίζουμε τα χρέη, που οφείλονται στα κέρδη της πλουτοκρατίας. Η καπιταλιστική κρίση δεν είναι κρίση λόγω του χρέους, αλλά υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων.  Η επιδίωξη του ΚΚΕ είναι η ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, η οικοδόμηση μιας άλλης, της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού. Έχουμε παρουσιάσει στον ελληνικό λαό την πολιτική πρότασή μας αναλυτικά, για κάθε πτυχή της ζωής του. Εδώ, επιγραμματικά, μπορούμε να πούμε πως το Κόμμα μας αγωνίζεται για τη συγκρότηση ενός κοινωνικό-πολιτικού μετώπου, που όχι μόνον θα συγκρουστεί με τα μέτρα της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αλλά και θα θέσει το ζήτημα της εξουσίας. Θ' αγωνιστεί για την εγκαθίδρυση στην Ελλάδα ενός καθεστώτος Λαϊκής Εξουσίας κι Οικονομίας, όπου τα βασικά μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνικοποιημένα, όπου θα υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας κι εργατικός - λαϊκός έλεγχος, όπου η Παιδεία κι η Υγεία θα ‘ναι κοινωνικά αγαθά που θα προσφέρονται αποκλειστικά από το κράτος και δωρεάν, όπου οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν 7ωρο και οι άντρες θα βγαίνουν στη σύνταξη στα 60 κι οι γυναίκες στα 55 κ.ά.
Εννοείται, πως μια τέτοια επιλογή θα οδηγήσει στην αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Θα οδηγήσει στη δημιουργία νέων λαϊκών θεσμών εξουσίας.
Η γραμμή του ΚΚΕ είναι αυτή της ρήξης και της σύγκρουσης με το καπιταλιστικό σύστημα και τις ιμπεριαλιστικές οργανώσεις και από αυτή τη σκοπιά παλεύουμε για την κοινή δράση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της νεολαίας των χωρών της περιοχής μας

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΑΠ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ HUMBOLT TOY ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

Αυτόπτης μάρτυρας, Μ. Τσαμαλίκος, ΤΜΣ/ ΑΠΘ


Συνάδελφοι, γράφω αυτό το μήνυμα συγκλονισμένος. Πριν λίγο επέστρεψα από το πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου, όπου μίλησε ο Γιώργος Παπανδρέου.
Είμαι συγκλονισμένος από την βιαιότητα των οπαδών του ΠαΣοΚ, την υποκρισία του προέδρου του και την παραπληροφόρηση των ελληνικών ΜΜΕ.
Όπως καταλαβαίνετε, το μήνυμα θα είναι πολιτικό, οπότε ισχύουν τα γνωστά. Όποιος δεν ενδιαφέρεται, ας προσπεράσει.
Την περασμένη Πέμπτη κυκλοφόρησε η είδηση ότι θα έρθει ο Παπανδρέου να μιλήσει με θέμα: Addressing the Financial Crisis. An Opportunity for Europe. Το Σάββατο το απόγευμα συναντήθηκαν οκτώ ελληνίδες (ή ελληνικής καταγωγής) φοιτήτριες, μέλη της παλιάς Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Βερολίνου του 2008 (που θυμίζω δεν είχε καμία κομματική ταυτότητα ή συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό). Συζήτησαν για μορφές ενδεχόμενης δράσης - έκφρασης δυσαρέσκειας και κατέληξαν στα
εξής:
- να τυπώσουν φυλλάδιο, το οποίο θα αναλάμβαναν οι δύο να μοιράζουν έξω από τον χώρο του πανεπιστημίου
- να βγάλουν τρεις διαφορετικές αφίσες και να τις κολλήσουν στις εισόδους και τους διαδρόμους που οδηγούν στην αίθουσα
- να φτιάξουν τρία πανό και να τα σηκώσουν ανά δύο στην διάρκεια της ομιλίας. Σήμερα το πρωί συναντήθηκαν ξανά για τα πανό και τις τελευταίες λεπτομέρειες. Τα πανό έγραφαν (στα γερμανικά) τα εξής:
- Παπανδρέου: 20 χρόνια στην εξουσία. Αυτός που προκάλεσε την κρίση, τώρα θα μας σώσει απ' αυτήν
- Η κρίση ως ευκαιρία (ήταν ο τίτλος της ομιλίας του): μείωση της φορολογίας κερδών από 24 σε 20% και κατάργηση των συμβάσεων
- Ανεργία νέων: Τυνισία 30% - Ελλάδα 30%. Η εξέγερση έρχεται
Εγώ ήμουν ενήμερος για όλα αυτά, όμως δεν συμμετείχα στις συναντήσεις. Πρόθεσή μας ήταν να μην εμπλακώ στην δράση τους, αλλά να προσπαθήσω να πάρω τον λόγο, αν στο τέλος ο Παπανδρέου δεχόταν ερωτήσεις. Φυσικά είχαμε την βεβαιότητα ότι θα δραστηριοποιηθούν κι άλλες ομάδες του
Βερολίνου.
Η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά και λίγο πριν ξεκινήσει η εκδήλωση η
αστυνομία έκανε δειγματοληπτικούς ελέγχους σε τσάντες νέων που βρίσκονταν στο βάθος της αίθουσας. Όταν μπήκε ο Παπανδρέου, το μισό ακροατήριο χειροκροτούσε όρθιο. Δίπλα μου είχα κάτι γεροντάκια, έτοιμα να λιποθυμήσουν από την συγκίνηση που θα ακούσουν τον ηγέτη - κι ας μην καταλάβαιναν γρι αγγλικά.
Ο Παπανδρέου ξεκίνησε την ομιλία του μιλώντας για την Δημοκρατία - αυτό ήταν τελικά το βασικό θέμα της ομιλίας του και μάλιστα στην αρχή έκανε αναφορά στην χούντα, η οποία, όπως είπε, περιόρισε την δημοκρατία με την πρόφαση ότι έτσι την έσωζε (την δημοκρατία) από τον κίνδυνο του κομμουνισμού. Περίπου δέκα λεπτά μετά την έναρξη της ομιλίας του, κι ενώ έλεγε κάποιο από τα γνωστά ψεύδη για το πώς η κυβέρνησή του εμβαθύνει την έννοια της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, από το βάθος της αίθουσας ακούστηκε στα ελληνικά ένα "ψεύτη!" και αμέσως πετάχτηκε μια ομάδα 5-6 ατόμων (αγνώστων σε μας) που σήκωσε ένα πανό και άρχισε να φωνάζει συνθήματα. Η αντίδραση ήταν ακαριαία, Έλληνες μπράβοι έπεσαν πάνω στους "ταραξίες" και τους μπουζούριασαν. Εδώ
πρέπει να πω ότι δεν μου είναι ξεκάθαρη η ταυτότητα αυτών που αποκαλώ
μπράβους, υποθέτω ότι ήταν η φρουρά του Παπανδρέου. Όπως τους τραβούσαν λοιπόν έξω από την αίθουσα, ένας από αυτούς (γερμανός) φώναξε malaka και fuck you, γεγονός που πλήγωσε βαθύτατα τα γεροντάκια κι εξόργισε τα κομματόσκυλα του ΠαΣοΚ. Αυτοί που πολύ βίαια απομακρύνθηκαν από την αίθουσα χτύπησαν δυο-τρεις φορές δυνατά την πόρτα, φώναξαν απ' έξω μερικά συνθήματα και σταμάτησαν. Μέσα σε 2-3 λεπτά η κατάσταση ηρέμησε πλήρως και η ομιλία συνεχίστηκε.
Περίπου δέκα λεπτά μετά, σηκώθηκαν τα κορίτσια της δικιάς μας ομάδας. Οι δυο πρώτες άνοιξαν το πανό τους και το κρατούσαν στην μέση της αίθουσας εντελώς σιωπηλές. Μόλις τους πήραν είδηση, μέλη του ΠαΣοΚ έπεσαν πάνω τους και τους τράβηξαν το πανό βίαια. Οι μπράβοι έσπευσαν πάλι και απωθούσαν τις κοπέλες, ενώ άλλες δύο προσπάθησαν να ανοίξουν το δικό τους πανό, χωρίς επιτυχία. Τα υπόλοιπα (κατά κανόνα γηραιά) μέλη του ΠαΣοΚ που βρίσκονταν στην αίθουσα εξοργίστηκαν με την ασέβεια των νέων στο πρόσωπο του ηγέτη (οι περισσότεροι είχαν σηκωθοί όρθιοι) και επιτέθηκαν λεκτικά στις τέσσερις φοιτήτριες, οι οποίες με την σειρά τους άρχισαν να φωνάζουν κι αυτές συνθήματα. Πάνω στην αναμπουμπούλα οι τελευταίες δύο κατάφεραν να ανοίξουν το δικό τους πανό, ενώ εγώ ασυναίσθητα διέσχισα απαρατήρητος την αίθουσα και βρέθηκα σε απόσταση δύο μέτρων από τον Παπανδρέου. Τον ρώτησα αν έτσι αντιλαμβάνεται την δημοκρατία κι αν εγκρίνει την βίαιη αντίδραση των μπράβων του (τότε δεν είχα ακόμα συνειδητοποιήσει ότι δρούσαν και απλά μέλη του κόμματος) απέναντι σε μια ειρηνική διαμαρτυρία. Ο Παπανδρέου με ρώτησε αν εκπροσωπώ τους διαμαρτυρόμενους, του απάντησα αρνητικά και σ' αυτό το σημείο πρότεινε από το μικρόφωνο να βγει κάποιος εκπρόσωπος και να ανέβει στο πάνελ, όμως μέσα στην αίθουσα επικρατούσε τέτοιος πανικός που κανείς δεν μπορούσε να τον ακούσει. Κινήθηκα πάλι προς τα πίσω, να πω στα κορίτσια ότι ζητάει εκπρόσωπο και όταν επιστρέφαμε με μία από αυτές προς το βήμα, με ακινητοποίησε ένας μπράβος πιάνοντάς με από τους καρπούς (μου ήταν αδύνατο να κουνηθώ έστω κι ένα χιλιοστό), ενώ ΠαΣοΚοι μας έφραξαν τον δρόμο. Τους φώναζα ότι είναι η εκπρόσωπος που ζήτησε ο Παπανδρέου, του φώναζα κι εκείνου, αλλά με άκουγε χωρίς να αντιδρά. Τελικά ξανάρχισαν να μας σμπρώχνουν βίαια, με απείλησαν ότι θα μου πάρουν την φωτογραφική (όλη αυτήν την ώρα τους φωτογράφιζα) και ότι θα με δείρουν (!), εγώ γαντζώθηκα σε μια καρέκλα και την ώρα που πετούσαν τις κοπέλες έξω από την αίθουσα, ο Παπανδρέου ξανάρχισε την έκκληση για εκπρόσωπο.
Λίγα λεπτά μετά με πλησίασε μια κοπέλα από την διοργάνωση της
εκδήλωσης και με ρώτησε αν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους αυτών που έφυγαν. Απάντησα αρνητικά και της είπα ότι δεν έφυγαν, αλλά τους πέταξαν έξω. Της είπα να ανοίξει την πόρτα και να τους μιλήσει. Βγήκε πράγματι έξω και ξαναγύρισε λέγοντάς μου ότι οι άλλοι είχαν φύγει (στην πραγματικότητα η αστυνομία τους έβγαλε από το κτίριο). Μου ζήτησε να βγω έξω να μιλήσουμε και μου εγγυήθηκε ότι θα μπορέσω να ξαναμπώ.
Έξω από την αίθουσα με περίμενε ο κοσμήτορας της σχολής. Μου ζήτησε συγνώμη και τον ρώτησα ποιοι ήταν αυτοί που απομάκρυναν τους φοιητητές από τον χώρο του πανεπιστημίου. Μου απάντησε "η αστυνομία" και όταν του είπα ότι μιλούσαν ελληνικά, παραδέχτηκε ότι ήταν ελληνική αστυνομία, αλλά ότι στην αίθουσα βρίσκονταν και οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Με ρώτησε πολύ ευγενικά αν θα μπορούσα να μείνω μέχρι το τέλος και να πάρω τον λόγο, να θέσω μία ερώτηση στον Παπανδρέου και του εξήγησα ότι γι' αυτόν τον λόγο βρέθηκα εκεί. Στην συνέχεια με συνόδευσαν στην θέση μου. Εν τω μεταξύ ο Παπανδρέου συνέχιζε να μιλάει για την Δημοκρατία κι εγώ να δέχομαι τις επιθέσεις των γύρω μου για την αναίδεια της γενιάς μας...
Το πιο σουρεαλιστικό στοιχείο της εκδήλωσής ήταν ότι μέχρι το τέλος στεκόντουσαν όρθιοι, στην μέση και το βάθος του διαδρόμου, δυο μπράβοι που επέβλεπαν την τήρηση της τάξης σε μια ομιλία με θέμα την δημοκρατία (βλ. λινκ στο τέλος).
Πράγματι ο κοσμήτορας, ο οποίος συντόνιζε τις ερωτήσεις, μου έδωσε τον λόγο κι έθεσα την εξής ερώτηση (συγχωρέστε τα αγγλικά μου): I'm afraid, that the question that I have prepared will sound silly. So allow me to ask the question and then add a sort comment. Government proceedings in Greece are becoming less and less democratic. You were elected one and a half year ago with a program completely different to what you apply, your members of the Parliament are not free to vote at will, Parliament itself does not need to approve Minister's of Finance decisions, Justice cannot touch members of the ruling political parties. Is this your personal vision for the future of Europe? Well, you spoke too much about democracy today. It is obvious that your environment does not understand democracy in the same way. Do you approve this violent reaction to the non violent demonstrating students? Are you interested in listening to the voice of the new generation and the opposition, or all you want is the applause of your party members?
Απάντησε και στα δυο σκέλη. Στο δεύτερο είπε ότι η αντίδραση για την αντίδραση δεν βγάζει πουθενά και ότι θα ήθελε να καθίσουμε να συζητήσουμε. Κι αυτός, είπε, αν ήταν νέος, θα ήθελε να διαδηλώσει, αλλά αυτό δεν έχει νόημα. Να πάμε με τις ιδέες μας και τις προτάσεις μας, να συζητήσουμε [sic]. Για το πρώτο σκέλος είπε ότι η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε επειδή δεν λειτουργούσε δημοκρατικά. Επειδή οι πολίτες δεν έλεγχαν τους πολιτικούς. Και κατέληξε - ναι, δεν κάνω πλάκα - ότι στο σημείο που βρέθηκε η χώρα ήταν απαραίτητο να κάνουμε ένα βήμα πίσω στην Δημοκρατία μας, για να την διαφυλάξουμε και να μπορέσουμε στο μέλλον να την εμβαθύνουμε. Κι έτσι, ο ανεκδιήγητος, κατάφερε να επιστρέψει εκεί απ' όπου άρχισε: στον Παπαδόπουλο.
Τον λόγο πήραν συνολικά δώδεκα ακροατές, όλοι δημοσιογράφοι ξένων εντύπων, εκτός από έναν γερμανό φοιτητή και μια ελληνίδα ΠαΣοΚα, η οποία ρώτησε γιατί η κυβέρνηση επέλεξε τον δύσκολο δρόμο να περικόψει τα εισοδήματα των μισθωτών, αντί να φορολογήσει τις τράπεζες. Ο Παπανδρέου απάντησε ότι το κάνανε υπολογίζοντας τις συνέπειες που θα είχε κάθε κίνηση. Αν είχαν επιτεθεί στο κεφάλαιο, είπε, θα χάναμε για πάντα την αξιοπιστία μας στις αγορές, ενώ όλοι οι καταθέτες θα απέσυραν τα χρήματά τους από τις τράπεζες, οδηγώντας τες σε πτώχευση. Ομολόγησε δηλαδή ξετσίπωτα ότι η απόφαση να πλήξει τους μικρομεσαίους ήταν συνειδητή επιλογή.
Κανένας Έλληνας δημοσιογράφος (από τους πολλούς που συνόδευαν τον πρωθυπουργό, μεταξύ των οποίων και ο Χασαπόπουλος) δεν ενδιαφέρθηκε να μας μιλήσει, σε αντίθεση με ξένους συναδέλφους τους. Μας άκουσαν με προσοχή δημοσιογράφοι της Deutsche Welle, των London Financial Times και άλλων εντύπων. Η είδηση έπαιξε αμέσως στην Ελλάδα, φυσικά διαστρεβλωμένη. Στην αρχή τα ελληνικά μέσα μιλούσαν για μία ομάδα νεαρών αναρχικών που επιτέθηκε φραστηκά στον Παπανδρέου και με βίαιο τρόπο διέκοψε την ομιλία του. Αργότερα το άλλαξαν σε "προσπάθησε να διακόψει", ενώ τελικά κάποια μέσα μίλησαν για δύο διακριτές ομάδες και άλλαξαν το "αναρχικών" σε "φοιτητών".
Για όλα τα παραπάνω έχουμε - ευτυχώς - ντοκουμέντα. Μεγάλο μέρος της εκδήλωσης το βιντεοσκοπήσαμε ή το μαγνητοφωνήσαμε. Μέρος από το υλικό έχει ήδη ανέβει στο ίντερνετ και σύντομα θα ανεβούν και τα υπόλοιπα

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

ΑΚΟΜΑ Ο ΓΡΑΜΜΟΣ.................ΒΑΣΑΝΙΖΕΤΑΙ

Σάββατο, 26 Φεβρουαρίου 2011

Εκρηκτικό σκάνδαλο στον Γράμμο


4,4 ΕΚΑΤ. ΓΙΑ ΑΠΟΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΗ, ΠΟΥ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΥΠΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ... ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ
2,2 εκατ. σε εργολάβο για να βγάλει νάρκες από 200 στρέμμ., έργο που πιστοποιήθηκε μέσω Ιντερνετ!

Σε σκάνδαλο με... εκρηκτικές διαστάσεις αναδεικνύεται η αποναρκοθέτηση του Γράμμου! Το έργο, που κόστισε 4,4 εκατομμύρια ευρώ, απεντάχθηκε από τους κοινοτικούς προϋπολογισμούς, καθώς ο στρατός... αρνήθηκε να προσυπογράψει τον αποχαρακτηρισμό των ναρκοπεδίων και οι ελεγκτές του υπουργείου Οικονομικών υποστηρίζουν ότι «δεν έγινε». Η υπόθεση βρίσκεται ήδη στο μικροσκόπιο του ΣΔΟΕ, ύστερα από έρευνα που παρήγγειλε ο εισαγγελέας Κοζάνης Ιωάννης Κούτρας.

Η «ψηφιακή καταγραφή και πιλοτική εφαρμογή αποναρκοθέτησης παλαιών ναρκοπεδίων και ύποπτων χώρων στις Περιφέρειες Δυτικής Μακεδονίας και Ηπείρου», όπως χαρακτηριστικά ονομαζόταν το έργο, είχε στόχο τη δημιουργία ενός πρότυπου πληροφοριακού συστήματος που θα υποστήριζε τις εργασίες αποναρκοθέτησης και τελικής εκκαθάρισης των ναρκοπεδίων. Μάλιστα, ο πρώην περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας, Ανδρέας Λεούδης, που τώρα ελέγχεται στο πλαίσιο της εισαγγελικής έρευνας, τον Σεπτέμβριο του 2007 είχε κάνει παρουσίαση του έργου υποστηρίζοντας ότι το 80% έχει ολοκληρωθεί.

«Έχουμε αποξηλώσει περίπου τριακόσια ναρκοπέδια, χρησιμοποιώντας σερβικά συνεργεία αποναρκοθέτησης στο πλαίσιο του επιχειρησιακού προγράμματος Κοινωνία της Πληροφορίας, ενώ άλλες εννιακόσιες ύποπτες περιοχές περιμένουν τη σειρά τους, μέσα στα επόμενα δύο - τρία χρόνια», ανέφερε στην «Ε» τότε!

Δεν έγινε απολύτως τίποτε όμως, σύμφωνα με την έκθεση των τεσσάρων ελεγκτών, που διαπίστωσαν μεταξύ άλλων ότι:

Αρμόδιος για την αποναρκοθέτηση είναι μόνο ο ελληνικός στρατός. Υπό αυτές τις συνθήκες, το ΤΕΝΞ (Τάγμα Εκκαθαρίσεως Ναρκοπεδίων Ξηράς) δεν προσυπογράφουν την παρουσιαζόμενη «αποπεράτωση» του έργου.

Το έργο ανέλαβε ο ένας και μοναδικός ιδιώτης που εμφανίστηκε στο διαγωνισμό. Πολλές εταιρείες πληροφορικής θα μπορούσαν να έχουν πάρει μέρος, αλλά δεν το έκαναν γιατί είναι εντελώς εξειδικευμένο και γίνεται αποκλειστικά από το στρατό.

Η «πιλοτική αποναρκοθέτηση» 200 στρεμμάτων έγινε χωρίς την υποστήριξη του πληροφοριακού συστήματος.

Αντί για ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα με καταγραφές μέσω δορυφόρου, οι υπεύθυνοι του διαγωνισμού παρουσίασαν στους ελεγκτές... μια ιστοσελίδα στο Ιντερνετ!

Εν μέσω της εξέλιξης του έργου έγιναν δομικές αλλαγές στο επίπεδο και την ποιότητα του εξοπλισμού, που αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία του.

Κανένας από τα στελέχη και τους χρήστες του εξοπλισμού δεν είχαν εκπαιδευτεί για την αξιοποίηση και λειτουργία του συστήματος.

Η Πυροσβεστική Υπηρεσία, που εμπλέκεται σε πολλά στάδια εφαρμογής του έργου, δεν έχει ιδέα για το σύστημα.

Στην ιστοσελίδα που έχει δημιουργηθεί δεν έχουν καταχωρισθεί φωτογραφίες από τα πυρομαχικά που υποτίθεται ότι εντοπίστηκαν, ούτε καταγεγραμμένα ναρκοπέδια και ύποπτες περιοχές.

Υπάρχουν στοιχεία ότι πραγματοποιήθηκαν τρεις ημερίδες δημοσιότητας, ενώ αγνοούνται στοιχεία για άλλες επτά που αναφέρεται ότι έγιναν.

Να σημειωθεί ότι ο ανάδοχος του έργου, που έχει απλώς μια ατομική επιχείρηση, πήρε προκαταβολή 700 χιλιάδες ευρώ, τον Ιούνιο του 2007, ενώ από τις 31 Αυγούστου μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου του 2007 (προεκλογική περίοδος) πήρε από την περιφέρεια άλλο 1,5 εκατομμύριο ευρώ!

Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, το έργο είχε ενταχθεί στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας», με χρηματοδότηση 80% από κοινοτικούς πόρους και 20% εθνική συμμετοχή. Τελικά, μετά τις διαπιστώσεις των ελεγκτών, απεντάχθηκε από τους κοινοτικούς προϋπολογισμούς, με αποτέλεσμα η χώρα μας να είναι υποχρεωμένη να καταβάλει όλα τα χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Το... «σκάνδαλο» ανέδειξε πρώτη η εφημερίδα «Καστοριανή Εστία» τον Φεβρουάριο του 2007. Όπως επισημαίνει ο διευθυντής της, Δημήτρης Ιατρίδης, «στην ουσία διατέθηκαν τεράστια ποσά για μια δουλειά γραφείου, αφού ήταν αρκετό να πάρουν τους αναλυτικούς χάρτες του ΓΕΣ και να τους μεταφέρουν σε ηλεκτρονική μορφή».

ΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ


Πράγματι, «δεν πάει άλλο»!... Ο κόμπος έφτασε στο χτένι!
  • Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης
NΑ, ΛΟΙΠΟΝ, που το ποτήρι ξεχείλισε. Και η λαϊκή οργή έφτασε στα όρια. Και η μεγάλη έκρηξη χτυπά την πόρτα του, ήδη εν διαλύσει, γκουβέρνου. Να που οι άνθρωποι της εξουσίας, μετά τα κωμικοτραγικά των «50 δισ.» και των «ημιυπαιθρίων» και των μπάσε - βγάλε στα τρέχοντα νομοσχέδια, αντιμετωπίζουν όχι απλώς χλεύη αλλά θεαματικό φασκέλωμα, με επωδό το «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν» του Απόστολου Κακλαμάνη...

ΜΗΠΩΣ τα παραλέω; Οχι, αν ανατρέξω στα 70 χρόνια θητείας στο έρμο λειτούργημα. Δεν θυμάμαι κυβέρνηση, εκλεγμένη από τον λαό, να έχει κάνει τόσα εγκληματικά, όσο και παιδαριώδη, λάθη όσα η σημερινή. Δεν θυμάμαι κόμματα εξουσίας να είναι υπερφορτωμένα με τόση καταφρόνια, όσο τα σημερινά. Και δεν θυμάμαι Βουλή να έχει στηρίξει τόσες αμαρτίες και τόσες παρανομίες, όσο η παρούσα (αυτή η πιο πλούσια Βουλή όλων των εποχών)...

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ η σημερινή κυρίαρχη αλήθεια; Χωρίς τις παραπλανητικές θεωρίες των στρατευμένων «αναλυτών», διαλεγμένες για να μην τους καταλαβαίνει ο απλός άνθρωπος, η πρώτη κυρίαρχη αλήθεια είναι ότι η δόλια πατρίδα έχει πνιγεί σε ένα κολοσσιαίο χρέος που όλο και ανεβαίνει. Και που θα φτάσει πολύ σύντομα στα 500 δισ., με εξίσου θηριώδεις τόκους και με πολυετή υποταγή στους δανειστές.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ κυρίαρχη αλήθεια είναι ότι η άμοιρη πατρίδα στραγγαλίζεται από έναν μνημονιακό πύθωνα, που κάθε μέρα τη σφίγγει περισσότερο. Λίγοι γνωρίζουν ότι, το τερατώδες αυτό κατασκεύασμα (που έγινε πιο ισχυρό ακόμη και από το Σύνταγμα της χώρας) μαγειρεύτηκε στα κρυφά από την τρόικα και από τους «Νενέκους» της εξουσίας, πολύ πριν σερβιριστεί στην άβουλη και επιπόλαια Βουλή.

ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΝΕΝΕΚΟΙ σκλάβωσαν τη χώρα στον θηριώδη δανεισμό αφού πρώτα την τρόμαξαν πως, αν δεν λάβαιναν τα 120 δισ., δεν θα είχαν να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις. Ψέμα! Τα ίδια είχαν πει και το 1989 επί Ζολώτα. Τα λεφτά θα βρίσκονταν. Ο λαός, όμως, κατάπιε τα ψέματα, η ξενοκρατία κέρδισε, η χώρα γδέρνεται.

ΚΑΠΟΙΟ ΑΝΑΛΟΓΟ ψέμα (αυτό όμως για καλό) είχε πει και ο Καποδίστριας το 1828 στους Έλληνες, για να τους πείσει να βάλουν την πατάτα στο τραπέζι τους. Ξεφόρτωσε ένα πλοίο με πατάτες και τις άπλωσε στην πλατεία του Ναυπλίου να τις πάρει δωρεάν η φτωχολογιά. Κανείς, όμως, δεν ενδιαφέρθηκε. Τότε ο κυβερνήτης έβαλε βλοσυρούς φρουρούς γύρω από τις πατάτες, τάχα να τις προστατεύσει από τους κλέφτες. Οι άνθρωποι πονηρεύτηκαν. «Για να τις φρουρεί έτσι ο κυβερνήτης, σκέφθηκαν, πάει να πει ότι αξίζουν». Και έτσι, την άλλη μέρα οι πατάτες έγιναν ανάρπαστες... Ηταν το πρώτο επικοινωνιακό παιχνίδι, με «θύμα» τον λαό. Αλλά τότε έγινε για το καλό του. Ο Καποδίστριας ήθελε να απαλλάξει την πατρίδα από την ξενοκρατία και από τους κοτζαμπάσηδες. Δι’ ο και έφαγε το κεφάλι του. Οι φοροφυγάδες Μαυρομιχαλαίοι και οι καραβοκύρηδες της Υδρας τον ξεπάστρεψαν, καλυμμένοι από τους Αγγλογάλλους.

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ δεν έχει τέτοιο πρόβλημα. Δεν κινδυνεύει από τους ξένους «προστάτες», όπως ο λαοφιλής Καποδίστριας (που η Ελλάδα τον έκλαψε πικρά επί μήνες). Κινδυνεύει από τον οργισμένο λαό, ενώπιον του οποίου δεν τολμά πλέον να εμφανιστεί, όπως δεν τολμούν να εμφανιστούν ούτε οι υπουργοί του, ούτε οι βουλευτές του. Και εκτός των άλλων, βλέπει έντρομος τον εφιάλτη του «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» να απλώνεται ιλιγγιωδώς...

ΙΣΩΣ, ΛΟΙΠΟΝ, να μην είναι μακριά η ώρα που πέντε - δέκα από τους αγνούς καπεταναίους του (με τη σιωπηλή ευλογία ηγετικών στελεχών όπως ο Κακλαμάνης, ο Βενιζέλος, ο Σκανδαλίδης, η Βάσω Παπανδρέου) θα του πουν: «Πρόεδρε, αρκετά, κάνε στην άκρη»... Και θα δώσουν «επείγουσα λύση», εν ονόματι του οργισμένου λαού. Γιατί, πράγματι, «δεν πάει άλλο». Ο κόμπος έφτασε στο χτένι! Η πατρίδα θέλει να ζήσει...

Πηγή: RealNews

Η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ

Σάββατο 26 Φλεβάρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελ. /32     
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Αναβαθμισμένη εμπλοκή για λογαριασμό των μονοπωλίων
Η «σταθερότητα» που επιδιώκουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην περιοχή αφορά τις επιχειρήσεις και τον ενεργειακό τους ανεφοδιασμό και όχι βέβαια τα δικαιώματα του λαού της Λιβύης
Σε ευθεία παραδοχή ότι η Ελλάδα διεκδικεί αναβαθμισμένη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για τη Βόρεια Αφρική, προχώρησε χτες ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής, μιλώντας για «ενεργή παρουσία της χώρας», χωρίς βέβαια να δίνει οποιαδήποτε επιπλέον διευκρίνηση για το περιεχόμενο και τους στόχους αυτής της παρουσίας.
Στη διάρκεια της συζήτησης Επίκαιρων Ερωτήσεων προς τον πρωθυπουργό, ο Γ. Παπανδρέου σχολίασε τις εξελίξεις στη Λιβύη, τονίζοντας ότι «η επόμενη μέρα θα είναι για μας μια μέρα ανασυγκρότησης για την ειρηνική μετάβαση σε δημοκρατικές λειτουργίες και θεσμούς, όπου και εδώ η Ελλάδα θα είναι ενεργά παρούσα και ως πόλος σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή και βεβαίως ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Η «σταθερότητα», που προπαγανδίζει και επιδιώκει η κυβέρνηση και οι εταίροι της, αφορά στη διασφάλιση του ενεργειακού ανεφοδιασμού και των μονοπωλιακών συμφερόντων στη Λιβύη και την ευρύτερη περιοχή και όχι βέβαια τα δικαιώματα του λαού, για τα οποία οι ιμπεριαλιστές, ούτως ή άλλως, δεν έδιναν δεκάρα τσακιστή όσο το καθεστώς του Καντάφι έκανε τη δουλειά τους.
Σ' αυτό το πνεύμα, ο πρωθυπουργός διασαφήνισε ότι η Ελλάδα θα κινηθεί στο πλαίσιο που θα χαραχθεί από την ΕΕ για παρεμβάσεις στην περιοχή, σημειώνοντας επίσης πως «είναι βεβαίως κρίσιμη ώρα και για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Θα πρέπει να πάρει ιστορικές αποφάσεις και για την οικονομική κρίση, ιστορικές αποφάσεις για την παρουσία της Ενωσης στην περιοχή της Μεσογείου και τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεών της με τον αραβικό κόσμο, με βάση μια διαφορετική οικονομική - πολιτική ανασυγκρότηση της περιοχής. Εχει όμως να πάρει αποφάσεις και για την ενεργειακή κρίση, που πιθανώς να προκύψει από αυτήν την ανάφλεξη στον αραβικό κόσμο, όπως και την κρίση που μπορεί να έχουμε στις τιμές διατροφής».
Πίσω από τις διαπιστώσεις του Γ. Παπανδρέου κρύβονται και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους και την αύξηση της επιρροής τους στην καινούρια κατάσταση που διαμορφώνουν στην περιοχή οι λαϊκές εξεγέρσεις. Τέλος, ο Γ. Παπανδρέου είπε ότι η σημερινή συγκυρία στη Λιβύη «αναδεικνύει τη σημασία της Ελλάδας, αλλά και την κρισιμότητα της περιοχής» και διαμήνυσε ότι «θα συνεχίσουμε σταθερά την πορεία μας για την ανθρωπιστική βοήθεια αυτές τις μέρες. Ελπίζω να μην είναι εβδομάδες και μήνες».
Συνεχίζεται ο απεγκλωβισμός ξένων υπηκόων
Πάνω από 200 Ελληνες επαναπατρίστηκαν με τρεις πτήσεις «C 130»
Με το καθ' ύλην αρμόδιο υπουργείο, το ΥΘΥΝΑΛ, να αρνείται κάθε ευθύνη για την ασφάλεια επιβατών και πληρωμάτων που επιβαίνουν στα ελληνόκτητα πλοία, συνεχίστηκε και χτες ο απεγκλωβισμός χιλιάδων ξένων υπηκόων από τη Λιβύη προς την Ελλάδα.
Σύμφωνα με το υπουργείο, σε ό,τι αφορά τις διμερείς συμφωνίες ανάμεσα σε ελληνικές ακτοπλοϊκές εταιρείες και την κινέζικη κυβέρνηση για τον απεγκλωβισμό 15.000-20.000 Κινέζων από λιμάνια της Λιβύης προς την Κρήτη, «η ευθύνη για την ασφαλή μεταφορά των επιβατών αυτών ανήκει αποκλειστικά στον πλοίαρχο και στην εταιρεία».
Οι εταιρείες που συμμετέχουν στον απεγκλωβισμό των Κινέζων και άλλων υπηκόων από τη Λιβύη είναι οι «Μινωικές Γραμμές», με το «ΚΝΩΣΟΣ ΠΑΛΑΣ», ενώ από σήμερα «επιστρατεύεται» και το πλοίο της «EUROPA PALACE», το οποίο θα αναχωρήσει για Λιβύη μόλις καταπλεύσει από Ιταλία στην Πάτρα.
Ακόμα, η εταιρεία ΑΝΕΚ έχει δρομολογήσει τα πλοία της «OLYMPIC CHAMPION», «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και «HELLENIC SPIRIT», η εταιρεία HSW (θυγατρική πλέον της ΑΝΕΚ, δηλαδή του Γ. Βαρδινογιάννη) έχει στείλει στη Λιβύη τα πλοία «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ» και «ΝΗΣΟΣ ΡΟΔΟΣ», ενώ από χτες δρομολογήθηκε και το «ΙΟΝΙΑΝ ΚΙΝΓΚ» του Γ. Αγούδημου.
Ηδη τα πλοία «HELLENIC SPIRIT» και «OLYMPIC CHAMPION» προχτές, προερχόμενα από το λιμάνι της Βεγγάζης, μετέφεραν στο λιμάνι του Ηρακλείου 4.500 ξένους υπηκόους από τη Λιβύη, κυρίως Κινέζους και από χτες το μεσημέρι βρίσκονται ξανά στο λιμάνι της Βεγγάζης. Σήμερα αναμένεται να καταπλεύσει στο λιμάνι του Ηρακλείου Κρήτης, προερχόμενο από τη Βεγγάζη, το «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ». Από χτες το πρωί στο λιμάνι Ρας Λανούφ της Λιβύης βρίσκεται και υπερήλικο και αποδεδειγμένα υποσυντήρητο πλοίο «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ».
Σύμφωνα με τον ναυτιλιακό Τύπο, «η βρετανική εφημερίδα Lloyds List, επικαλούμενη μεσίτες, υπολογίζει ότι το ελάχιστο ημερήσιο κέρδος για κάθε ένα από τα ελληνικά επιβατηγά - οχηματαγωγά ανέρχεται στα 250.000 ευρώ», ενώ άλλες πηγές ανεβάζουν το ίδιο ποσό στα 344.370 δολάρια.
Σε ό,τι αφορά τους Ελληνες που ζήτησαν να εγκαταλείψουν τη Λιβύη, το υπουργείο Εξωτερικών διαβεβαιώνει ότι με τις τρεις πτήσεις των «C 130» που έγιναν προχτές καλύφτηκαν όλα τα έως τώρα αιτήματα. Με τις τρεις πτήσεις έφτασαν στην Ελλάδα από την Τρίπολη 88, 83 και 59 άτομα αντίστοιχα, ανάμεσά τους και ένας τραυματίας υπάλληλος της ελληνικής πρεσβείας που είχε χτυπηθεί από πυροβολισμούς στον ώμο και στο πόδι.
Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται τώρα στους δέκα Ελληνες που βρίσκονται στην έρημο της περιοχής Τζιάλο στη Λιβύη, οι οποίοι, μαζί με συναδέλφους από άλλες χώρες, κάνουν έκκληση να σταλεί αεροπλάνο. Οι εγκλωβισμένοι στις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις υπολογίζονται στους 600.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΥΦΕΣΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
Οχι σε μεθοδεύσεις στρατιωτικής επέμβασης
Με ανακοίνωσή της για τις εξελίξεις στη Λιβύη, η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη σημειώνει:«Η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη παρακολουθεί με ιδιαίτερη ανησυχία τις εξελίξεις που διαδραματίζονται τις τελευταίες δέκα ημέρες στη Λιβύη.
Η κατάσταση είναι έκρυθμη, με το λιβυκό λαό να πνίγεται στο αίμα. Οι συγκρούσεις συνεχίζονται με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και νεκρούς, ενώ η χρησιμοποίηση της πολεμικής μηχανής σε βάρος των διαδηλωτών είναι ολοφάνερη. Ο αριθμός των νεκρών, τραυματιών και συλληφθέντων ανέρχεται - μέχρι στιγμής - σε αρκετές χιλιάδες.
Την ίδια στιγμή η ιμπεριαλιστική βία εντείνεται και νέα σχέδια ετοιμάζονται για ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ, βάζοντας σε εφαρμογή το Νέο του Δόγμα με πρόσχημα την "ανθρωπιστική βοήθεια" και την "αποκατάσταση της δημοκρατίας".
Από την άλλη πλευρά, με απίστευτη υποκρισία, οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού διεθνώς καταδικάζουν τη βία και ζητούν επίλυση των προβλημάτων του λιβυκού λαού μέσω διαλόγου. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο πρωθυπουργός της χώρας, κ. Γ. Παπανδρέου, o οποίος - εκτός όλων των άλλων απαράδεκτα υποκριτικών δηλώσεών του - προσπαθεί να εμφανίσει την ΕΕ ως "δύναμη σταθερότητας της περιοχής".
Η ΕΕΔΥΕ καταδικάζει την άγρια καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων, σε βάρος των διαδηλωτών στη Λιβύη, που αγωνίζονται για δημοκρατικά, κοινωνικά δικαιώματα, ατομικές και πολιτικές ελευθερίες.
Εκτιμά ότι οι εξελίξεις που δρομολογούνται με επίκεντρο τη Λιβύη φέρνουν ξανά στην επικαιρότητα το ρόλο της Κρήτης στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, καθώς και της αμερικανικής βάσης στη Σούδα και καλεί την κυβέρνηση να κλείσει οριστικά τη Βάση της Σούδας, που αποτελεί "ορμητήριο" αυτών των ιμπεριαλιστικών τυχοδιωκτικών σχεδίων καθώς και εστία ανάφλεξης και κινδύνου για τους λαούς της περιοχής.
Εξαιρετικά ανησυχητική είναι, επίσης, η είδηση ότι στη θαλάσσια περιοχή της Λιβύης, με πρόσχημα την κάλυψη της επιχείρησης απομάκρυνσης ξένων υπηκόων από τη χώρα, συγκεντρώνονται πολεμικά πλοία ΝΑΤΟικών χωρών, ανάμεσά τους και η φρεγάτα "ΨΑΡΑ".
Η ΕΕΔΥΕ εκφράζει την αμέριστη αλληλεγγύη της στο λαό της Λιβύης και καλεί τις Επιτροπές Ειρήνης, τους μαζικούς φορείς, το λαό σε όλη τη χώρα σε αγωνιστική επαγρύπνηση και κινητοποίηση, απαιτώντας:
Καμιά εμπλοκή, καμιά συμμετοχή της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια κατά των λαών της περιοχής».
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΠΛΟΙΑ
Σε ρόλο επιτήρησης της περιοχής
Ρόλο ΝΑΤΟικής δύναμης επιτήρησης ΝΑΤΟικών προδιαγραφών της ευρύτερης θαλάσσιας περιοχής, μεταξύ νότιων ελληνικών παραλίων και Λιβύης, έχει αναθέσει η κυβέρνηση στις Ενοπλες Δυνάμεις. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ, η φρεγάτα «ΨΑΡΑ» βρίσκεται από τις 23 Φλεβάρη «σε διεθνή ύδατα ανοιχτά του κόλπου της Σύρτης, για επιτήρηση των θαλασσίων γραμμών μεταξύ Λιβύης και στενού Κρήτης - Κυθήρων και παροχή προστασίας σε εμπορικά πλοία ελληνικών συμφερόντων που μεταφέρουν πολίτες από λιμένες Λιβύης». Παράλληλα, στο λιμάνι της Σούδας, βρίσκονται η φρεγάτα «ΥΔΡΑ» και το ΠΓΥ «ΑΛΙΑΚΜΩΝ», τα οποία, όπως αναφέρει το ΓΕΕΘΑ, «βρίσκονται στο λιμάνι της Σούδας με ετοιμότητα συνδρομής στην επιχείρηση». Σημειώνεται πως το πλοίο γενικής υποστήριξης «ΑΛΙΑΚΜΩΝ» έχει ως αποστολή, όπως γράφει η ιστοσελίδα του ΓΕΝ, την «εφοδιαστική υποστήριξη των Μονάδων Κρούσεως, δηλαδή Φρεγατών, Κανονιοφόρων, Πυραυλακάτων με ό,τι χρειάζονται, ώστε να μπορούν να επιχειρούν μακριά από τις βάσεις ξηράς και ευκολίες που αυτές έχουν». Ουσιαστικά, αυτό σημαίνει ετοιμότητα για επιχείρηση σε μεγάλη απόσταση και μακράς διάρκειας.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Επικίνδυνη η στάση του πρωθυπουργού
Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ
Σχετικά με την αναφορά του πρωθυπουργού για τις εξελίξεις στη Λιβύη, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, με σχόλιό του, τονίζει:
«Είναι επικίνδυνη η θέση του πρωθυπουργού ότι η Ελλάδα θα είναι ενεργά παρούσα στις εξελίξεις στη Λιβύη και στην ευρύτερη περιοχή και εκφράζει τη διάθεση για μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε βάρος των λαών της Βόρειας Αφρικής. Αυτή η πολιτική μπορεί να είναι χρήσιμη για τα συμφέροντα της ελληνικής πλουτοκρατίας, αλλά όχι για το λαό, την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας».