ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
"AMAT VICTORIA CURAM"="H ΝΙΚΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ"
για επικοινωνία και για τις αναρτήσεις,
τις σκέψεις και τις γνώμες σας,στο: predatorus_preda@easy.com

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΧΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΦΕΔΡΕΙΑ


Συνέχεια με οργανωμένη αντίδραση σε κάθε χώρο δουλειάς
Οι διαδηλωτές ανανέωσαν το ραντεβού τους για την αυριανή απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ
Στιγμιότυπο από τη χτεσινή διαδήλωση
Την αντίθεσή τους στην εργασιακή εφεδρεία των χιλιάδων απολύσεων, στο χτύπημα συνολικά των δικαιωμάτων των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων, εξέφρασαν όλοι όσοι συμμετείχαν στο χτεσινό συλλαλητήριο στην Αθήνα ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Το «παρών» έδωσαν εργαζόμενοι από τους εκπαιδευτικούς, τους ΟΤΑ, την Υγεία, τις συγκοινωνίες, τις μεταφορές, και άλλοι.
Η συγκέντρωση έγινε το μεσημέρι στην Ομόνοια, όπου μίλησε ο Θ. Κοτζαμπασάκης, στέλεχος του ΠΑΜΕ και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στον Ελληνικό Γεωργικό Οργανισμό. Ενας από τους δημόσιους φορείς και οργανισμούς που έχουν μπει στη διαδικασία των συγχωνεύσεων ή των καταργήσεων με άμεση συνέπεια τη μείωση του προσωπικού και τις απολύσεις. Μεταξύ άλλων ανέφερε πως υλοποιούνται οι πρώτες καταργήσεις - συγχωνεύσεις οργανισμών με εκατοντάδες απολύσεις, 160 εργαζόμενοι στο ΙΓΜΕ, 70 εργαζόμενοι στη ΘΕΜΙΣ και ακολουθούν και άλλες. Επισήμανε ότι οι όποιες εξαιρέσεις κλάδων από την εργασιακή εφεδρεία είναι παραπλανητικές και τόνισε την ανάγκη όλοι οι εργαζόμενοι να μην επαναπαυθούν και να οργανώσουν την αντίδρασή τους. Στη συγκέντρωση μίλησε και η Κ. Προμπονά, από το Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής, καλώντας μεταξύ άλλων σε συσπείρωση και στο δυνάμωμα του Συνδικάτου.
Ακολούθησε πορεία στη Σταδίου και μέχρι τη διασταύρωση της Β. Σοφίας και Β. Αμαλίας. Εκεί, για άλλη μια φορά, οι αστυνομικές δυνάμεις είχαν κλείσει τη Β. Σοφίας με κλούβες. Στην πορεία οι διαδηλωτές φώναζαν συνθήματα που αποκάλυπταν τον αντεργατικό - αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής που εφαρμόζεται, όπως: «Γη και ύδωρ στην πλουτοκρατία και για το λαό χαράτσια και ανεργία», «ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ.-πλουτοκρατία τσακίζουν τους εργάτες για την κερδοφορία». Την ίδια στιγμή μοιράζονταν τρικ που καλούσαν σε άρνηση πληρωμής των χαρατσιών της ΔΕΗ, σε συνελεύσεις στα εργοστάσια, τις γειτονιές, τις πολυκατοικίες.
Σε συνάντηση που έγινε με τη γενική γραμματέα του υπουργείου, Ε. Μπεργελέ, επιβεβαιώθηκε ότι η κυβέρνηση εμμένει στην εφαρμογή του νόμου για την εργασιακή εφεδρεία. Η αντιπροσωπεία ανταπάντησε πως «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και αυτό θα το κάνει πράξη, αργά ή γρήγορα, η πάλη του λαού», όπως ανέφερε ο Αλ. Αρβανιτίδης, στέλεχος του ΠΑΜΕ, στους συγκεντρωμένους μετά τη συνάντηση.
Στο μεταξύ, ήδη καταγράφονται τα προβλήματα που θα προκαλέσει σε μια σειρά υπηρεσίες η μείωση του προσωπικού. Σε οριακό σημείο βρίσκεται η λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών της πρωτεύουσας εξαιτίας των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό, ιδιαίτερα στην ειδικότητα των οδηγών. Με υπερωρίες, δεδουλευμένα ρεπό αλλά και περικοπές σε δρομολόγια που θεωρούνται «ασύμφορα», οι διοικήσεις των δημόσιων εταιρειών αστικών συγκοινωνιών επιχειρούν να καλύπτουν τα κενά προσωπικού τα οποία διογκώθηκαν μετά τις τελευταίες νομοθετικές ρυθμίσεις επί υπουργίας Ρέππα περί «εξυγίανσης» των αστικών συγκοινωνιών. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση που επικρατεί και στον όμιλο του ΟΣΕ και στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. Τα παραπάνω συζητήθηκαν κατά τη διάρκεια σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε μεταξύ υπουργού Υποδομών και διοικήσεων των οργανισμών.
Αντιστέκονται στους εκβιασμούς
Μαζική κινητοποίηση - παράσταση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν χτες οι εργαζόμενοι του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου απαιτώντας να δοθούν πίσω οι δηλώσεις προϋπηρεσίας που κατατέθηκαν από μερίδα εργαζομένων με το πιστόλι στον κρόταφο. Οι εργαζόμενοι, συσπειρωμένοι με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, σήμερα προγραμματίζουν νέα κινητοποίηση στη διοίκηση του νοσοκομείου και προετοιμάζουν τη συμμετοχή τους στην αυριανή απεργία και στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ.
Την περασμένη βδομάδα, η διοίκηση έστειλε χαρτιά σε 127 εργαζόμενους με σύμβαση αορίστου χρόνου προκειμένου να συμπληρώσουν τις δηλώσεις προϋπηρεσίας τους και να τις καταθέσουν. Κάτω από την απειλή πως αν δε συμπληρώσουν τα έντυπα, θα χάσουν την προϋπηρεσία τους, με την τρομοκρατία που ασκήθηκε από τη διοίκηση με την ανοχή της πλειοψηφίας του Σωματείου, 67 εργαζόμενοι κατέθεσαν τις δηλώσεις προϋπηρεσίας. Τη Δευτέρα, μέσα από μαζική Γενική Συνέλευση οι εργαζόμενοι υιοθέτησαν το πλαίσιο του ΠΑΜΕ και αποφάσισαν κανένας να μην καταθέσει δηλώσεις προϋπηρεσίας, να δοθούν πίσω όσες κατατέθηκαν, οργάνωση δυναμικών κινητοποιήσεων και μαζική συμμετοχή στην απεργία και στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Χτες το πρωί πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας στο πλαίσιο της οποίας κατέθεσαν αιτήσεις ανάκλησης των δηλώσεων προϋπηρεσίας. Σήμερα προγραμματίζουν νέα κινητοποίηση.
  • Στο Θεαγένειο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, η Επιτροπή Αγώνα του ΠΑΜΕ οργανώνει συγκέντρωση - παράσταση διαμαρτυρίας ενάντια στην εργασιακή εφεδρεία, σήμερα στις 10.30 π.μ.
  • Στο «Παπανικολάου» οι εργαζόμενοι πραγματοποιούν συγκέντρωση στην πύλη του νοσοκομείου στις 7 το πρωί και στη συνέχεια κατάληψη του γραφείου πρωτοκόλλου για να μπλοκάρουν τα χαρτιά της εφεδρείας.
πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ενδοκαπιταλιστικά παζάρια σε ΗΠΑ και ΕΕ


Ολοκληρώθηκε η συνάντηση Κορυφής στην Ουάσιγκτον, ενώ σήμερα ξεκινούν στις Βρυξέλλες οι διαβουλεύσεις με τις τράπεζες για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους
Ολοένα και πληθαίνουν οι πηγές που επιβεβαιώνουν τη βαθιά καπιταλιστική κρίση και το συντονισμένο χαρακτήρα της
Τους αγεφύρωτους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα ΗΠΑ και ΕΕ, που οξύνονται σε συνθήκες κρίσης, παρά την προσπάθεια να επιτευχθούν νέοι πρόσκαιροι συμβιβασμοί, ανέδειξε η ετήσια συνάντηση Κορυφής των εκπροσώπων των δυο πλευρών, προχτές βράδυ, στην Ουάσιγκτον. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ ζήτησε «γρήγορα και αποφασιστικά» βήματα για την αναχαίτιση της κρίσης στην ΕΕ, με δεδομένες τις συνέπειες που αυτή έχει στην αμερικανική οικονομία, η οποία συνεχίζει να βολοδέρνει σε ιδιαίτερα χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, με την ανεργία να καλπάζει.
Από την πλευρά τους, οι εκπρόσωποι της ΕΕ αναφώνησαν, διά του προέδρου Βαν Ρομπάι, ότι «η επιβράδυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης δεν οφείλεται μόνο στην ΕΕ», επιβεβαιώνοντας το συγχρονισμένο χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και απλώθηκε στην ΕΕ και αλλού. Δείχνοντας την ανησυχία των αμερικανικών μονοπωλίων για τις εξελίξεις στην ΕΕ, ο Μπ. Ομπάμα είπε ότι η κρίση στην Ευρωζώνη είναι ένα «τεράστιο ζήτημα για τις ΗΠΑ», οι οποίες, από τη μια απεύχονται την κατάρρευση ενός από τους βασικότερους εμπορικούς τους εταίρους, και από την άλλη επιζητούν την αποδυνάμωση του ευρώ, σαν ανταγωνιζόμενο νόμισμα στην παγκόσμια αγορά του χρήματος.
Σαν αποτέλεσμα των παραπάνω και για να κουκουλωθούν οι οξυμένες αντιθέσεις, στην κοινή δήλωση που υπέγραψαν με τους εκπροσώπους της ΕΕ, οι ΗΠΑ «καλωσορίζουν τη δράση και την αποφασιστικότητα της ΕΕ να κάνει όλα τα απαραίτητα βήματα για τη διασφάλιση της οικονομικής σταθερότητας της Ευρωζώνης και την επίλυση της κρίσης».
Επιπλέον, ο Αμερικανός πρόεδρος επανέλαβε ότι η χώρα του είναι έτοιμη να κάνει το καθήκον της για την επίλυση της κρίσης, την ίδια ώρα που στο παρασκήνιο μαίνεται η φαγωμάρα ανάμεσα στα δυο κέντρα για τα σχέδια των ΗΠΑ να μην αυξήσουν τη χρηματική συμμετοχή τους στο ΔΝΤ, απαιτώντας από τις χώρες της Ευρωζώνης να αναλάβουν αυτές ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι από το κόστος που συνεπάγεται η δανειοδότηση υπερχρεωμένων χωρών σε κρίση, με στόχο την ελεγχόμενη χρεοκοπία τους.
Ακόμη, ΗΠΑ και ΕΕ συμφώνησαν «στη σημασία να εργαστούν από κοινού με τις αναδυόμενες οικονομίες για την αποκατάσταση των ισορροπιών στην παγκόσμια ανάπτυξη», δείχνοντας κύρια προς την Κίνα και προαναγγέλλοντας πιο συμπαγές μέτωπο απέναντί της, σαν αναδυόμενη ιμπεριαλιστική δύναμη, σε συνθήκες ανακατατάξεων στην παγκόσμια πυραμίδα. Επίσης, ΗΠΑ και ΕΕ συμφώνησαν να ξεκινήσουν διμερείς εμπορικές συνομιλίες, «με στόχο την αύξηση των θέσεων εργασίας και την ανάπτυξη» και γι' αυτό το σκοπό ανακοίνωσαν τη δημιουργία μιας κοινής ομάδας εργασίας, η οποία θα μελετήσει πώς μπορεί να ενισχυθεί το «αναξιοποίητο δυναμικό» μιας υπερατλαντικής οικονομικής συνεργασίας.
Στην ατζέντα των συνομιλιών βρέθηκαν ακόμα η Μέση Ανατολή, με αιχμή τη σχεδιαζόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, αλλά και το Ιράν, για το οποίο ο Βαν Ρομπάι διαβεβαίωσε ότι η ΕΕ ετοιμάζει «νέα περιοριστικά μέτρα», όπως η επιβολή εμπάργκο στα πετρελαϊκά προϊόντα, αν και στο εσωτερικό της Ευρωένωσης υπάρχουν ακόμη ισχυρές διαφωνίες.
Αντιθέσεις και σενάρια
Πίσω στην ΕΕ και στα σενάρια για αναμόρφωση της Ευρωζώνης, με βάση το σχέδιο Γαλλίας και Γερμανίας για ένα νέο σύμφωνο σταθερότητας, ανάμεσα στις ισχυρότερες οικονομικά χώρες του ευρώ, ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ απέρριψε χτες τις επιλογές που αποσκοπούν «στο να διαιρεθεί τεχνητά η ΕΕ». «Είναι σημαντικό να μη μεγαλώσουν οι διαφορές ανάμεσα στα 27 (μέλη της ΕΕ) και τα 17» μέλη της Ευρωζώνης, σημείωσε ο ίδιος σε κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε με την πρωθυπουργό της Δανίας Χέλε Τόρνινγκ - Σμιτ, η χώρα της οποίας δεν είναι μέλος της Ευρωζώνης και την 1η Γενάρη του 2012 θα αναλάβει την προεδρία της ΕΕ.
Ο Γιούνκερ συνέχισε υπογραμμίζοντας την ανάγκη οι 27 χώρες - μέλη της ΕΕ να προχωρήσουν συνολικά σε οποιαδήποτε αλλαγή της ευρωπαϊκής συνθήκης, και πρόσθεσε: «Δεν πιστεύω ότι θα κάναμε καλά αν αναζητούσαμε εργαλεία σε επίπεδο Ευρωζώνης. 'Η θα έχουμε ρυθμίσεις σε συνολικό επίπεδο 27 (χωρών - μελών), το οποίο είναι πάντα η καλύτερη λύση, ή θα βρούμε ειδικές ρυθμίσεις ανάμεσα στα κράτη, αλλά πάντα σε επίπεδο 27 χωρών». Ο ίδιος αντιτάχθηκε και στην ιδέα μιας έκδοσης κοινών ομολόγων για τις χώρες με αξιολόγηση ΑΑΑ.
Από την πλευρά της, η Γαλλίδα υπουργός Προϋπολογισμού και κυβερνητική εκπρόσωπος, Βαλερί Πεκρές επιβεβαίωσε στη γαλλική τηλεόραση ότι «συνεργαζόμαστε με τους Γερμανούς εταίρους μας για να προτείνουμε ένα Σύμφωνο με μεγαλύτερη πειθαρχία στην Ευρωζώνη: επιστροφή σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, υιοθέτηση του "χρυσού δημοσιονομικού κανόνα" (σ.σ. Συνταγματική πρόβλεψη για μείωση ελλείμματος) και ταυτόχρονα ένα Σύμφωνο με μεγαλύτερη αλληλεγγύη ανάμεσα στα κράτη της Ευρωζώνης, με ισχυρότερους θεσμούς, που θα επεμβαίνουν με αποτελεσματικότερο τρόπο». «Ολες οι χώρες θα πρέπει να ακολουθούν τον κανόνα του μηδενικού ελλείμματος», διευκρίνισε η ίδια.
Σε κάθε περίπτωση, είτε με αλλαγή των συνθηκών στο σύνολο της ΕΕ, είτε με πιο «σφιχτή» Ευρωζώνη, είτε με ευρωομόλογα, είτε χωρίς, αυτό που περιμένει τους λαούς είναι μια πιο αντιδραστική λυκοσυμμαχία, που θα οξύνει την επίθεση σε βάρος τους, για λογαριασμό των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα, και αντανακλώντας τις αντιθέσεις ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου στο εσωτερικό της Γερμανίας, ο επικεφαλής της ένωσης Γερμανών εξαγωγέων, Αντον Μπέρνερ, κάλεσε χτες την Ελλάδα και την Πορτογαλία να αποχωρήσουν οικειοθελώς από την Ευρωζώνη. Οπως άφησε να εννοηθεί, θεωρεί «μάταιες» τις κινήσεις που έχουν γίνει και θα γίνουν, μεταξύ των οποίων και το «κούρεμα» του χρέους, το οποίο, όπως είπε, δεν θα τονώσει την ανταγωνιστικότητα των χωρών αυτών. «Αν η Ιταλία δεν προχωρήσει σε ριζικές μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει και αυτή να αποχωρήσει από τη ζώνη του ευρώ», πρόσθεσε ο ίδιος.
Η δήλωση δεν είναι τυχαία, αν συνδεθεί με τα στοιχεία που έδωσε χτες ο Γερμανικός Σύνδεσμος Εξαγωγέων (BGA), σύμφωνα με τα οποία η Γερμανία θα καταφέρει φέτος να καταρρίψει ένα ακόμα ρεκόρ εν μέσω της βαθύτερης κρίσης (των υπολοίπων μελών) της Ευρωζώνης. Ο όγκος των εξαγωγών αναμένεται να ξεπεράσει για πρώτη φορά το ένα τρισ. ευρώ στο τέλος του 2011, καθώς η ζήτηση made in Germany προϊόντων από τις αναδυόμενες οικονομίες υπερκαλύπτει την κάμψη των πωλήσεων στην Ευρωζώνη.
Την περασμένη χρονιά, η Γερμανία εξήγαγε στις χώρες του ευρώ το 40% των προϊόντων της, ενώ φέτος εκτιμάται ότι το ποσοστό αυτό θα καταγράψει μείωση. Ωστόσο, οι πωλήσεις γερμανικών προϊόντων στο εξωτερικό αναμένεται να αυξηθούν κατά 12% το 2011 και κατά 6% το 2012, οπότε εκτιμάται ότι θα αγγίξουν τα 1,15 τρισ. ευρώ. Παρουσιάζοντας τα στοιχεία ο πρόεδρος του Συνδέσμου παραδέχθηκε ότι η εγχώρια βιομηχανία «αντλεί τεράστια οφέλη» από τη συμμετοχή στο ευρώ, καλώντας τους Ευρωπαίους ηγέτες να επισπεύσουν τις αποφάσεις που θα αποκαθιστούσαν την αξιοπιστία έναντι της ευρωζώνης, στις οποίες περιλαμβάνεται προφανώς και η εκδίωξη κρατών μελών της Ευρωζώνης με μεγάλα χρέη και βαθιά κρίση.
Αδιέξοδα στην αστική διαχείριση
Σε μια παράλληλη εξέλιξη, ο οίκος αξιολόγησης «Fitch» ανακοίνωσε χτες ότι διατηρεί την ανώτατη δυνατή αξιολόγηση «ΑΑΑ» για τις ΗΠΑ, αλλά αναθεωρεί τις προοπτικές της αμερικάνικης οικονομίας από «σταθερές» σε «αρνητικές». Οι «καμπάνες» της υποβάθμισης χτυπάνε και για τη Γαλλία, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες της «La Tribune», ο οίκος «Standard & Poor's» ετοιμάζει ανακοίνωση για την υποβάθμιση της προοπτικής (outlook) του αξιόχρεου της χώρας από «θετική» σε «αρνητική». Η ανακοίνωση αναμένεται να γίνει εντός της εβδομάδας ή το αργότερο μέσα στο προσεχές δεκαήμερο, βάζοντας το Παρίσι στον προθάλαμο της υποβάθμισης και της απώλειας του ΑΑΑ για τα ομόλογα της χώρας.
Το μέγεθος της κρίσης έρχεται να επιβεβαιώσει και η «Citigroup», σε ειδική έκθεση με τον τίτλο «Παγκόσμιες Οικονομικές Προοπτικές και Στρατηγική - Προοπτικές για τις οικονομίες και τις Χρηματοπιστωτικές Αγορές για το 2012 και ύστερα». Η τράπεζα εκτιμά ότι τα επόμενα δυο - τρία τρίμηνα περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης θα υποβαθμιστούν ή θα υποβαθμιστούν εκ νέου, ανάμεσά τους και η Αυστρία, το Βέλγιο, η Ιταλία, η Γαλλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία, ενώ μέσα στα επόμενα δυο - τρία χρόνια θα υποβαθμιστούν και οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Ιταλία και η Ισπανία.
Για την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία η τράπεζα εκτιμά ότι μέσα στο 2012 - 2013 θα προχωρήσουν σε μια «τακτική αναδιάρθρωση του χρέους», δηλαδή θα χρεοκοπήσουν. Μάλιστα, εκτιμά ότι η κρίση στην Ελλάδα θα συνεχιστεί όχι μόνο το 2012 και το 2013, αλλά μέχρι και το 2015. Συγκεκριμένα, προβλέπει ότι η ύφεση θα είναι 4,9% και 3,1% του ΑΕΠ το 2012 και 2013, ενώ η ανεργία θα φθάσει το 21% το 2013. Προβλέπει ακόμα ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της ΕΕ θα είναι αρνητικός 1,2% το 2012.
Τέλος, η τράπεζα βλέπει «πολιτικούς κινδύνους που θα ενταθούν το 2012 και εκλογικές αναμετρήσεις σε μερικές από τις μεγαλύτερες οικονομίες», ενώ με νόημα καταγράφει και «γεωπολιτικές ανησυχίες για τις χώρες της Μέσης Ανατολής, της Βορείου Αφρικής και της Ασίας». Από κοντά και οι «Financial Times», σε χθεσινό τους δημοσίευμα κάνουν λόγο για καταστάσεις Μεγάλου Κραχ και χρησιμοποιούν όρους όπως «κατακλυσμός» και «παγκόσμιος πόλεμος», συνδέοντας την «ασφάλεια και ειρήνη» στη Γηραιά Ηπειρο με τη σταθερότητα του ευρώ «σε μία ήπειρο όπου έχουν συμβεί τρομεροί πόλεμοι».
«Το ρίσκο μιας βαθύτατης οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη είναι σοβαρό» σημειώνει η οικονομική εφημερίδα, καθώς «η απειλή των χρεοκοπιών και της διάλυσης της Ευρωζώνης γίνεται ολοένα και πιο πιθανή. Και μαζί με αυτήν, ως επακόλουθο, η κατάρρευση των τραπεζών, ο ολοκληρωτικός πανικός, η τεράστια ύφεση και η μαζική ανεργία. Θα ήταν κάτι σαν την μοντέρνα εκδοχή της Μεγάλης Υφεση.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ


Πανστρατιά στην απεργία της 1ης Δεκέμβρη με το ΠΑΜΕ

Να γίνει το νέο ξεκίνημα της λαϊκής αντεπίθεσηςΚάτω η συγκυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας!
Εξω από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία!
Δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος. Η στυγνή εκμετάλλευση, η φτώχεια, η ανεργία, η ανασφάλεια, ο αυταρχισμός δεν πρέπει να γίνουν το παρόν και το μέλλον του λαού. Αποκτά κατεπείγοντα χαρακτήρα η οργάνωση της εργατικής λαϊκής πάλης, της δράσης και της αλληλεγγύης για την παρεμπόδιση και την ανατροπή των εξοντωτικών μέτρων της μαύρης συγκυβέρνησης και των συνεπειών της κρίσης.
Ο πόλεμος στην εργατική τάξη γίνεται όλο και πιο ανελέητος. Δεν υπάρχει τμήμα, δεν υπάρχει κλάδος που να μη βρίσκεται αντιμέτωπος με την ανεργία, τη δραστική περικοπή μισθών, την κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η λαϊκή οικογένεια αντιμετωπίζει πια το φάσμα της φτώχειας, το εξοντωτικό χαράτσωμα που την οδηγεί στην ανέχεια και την απελπισία.
Ο λαός πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο της γενικευμένης στάσης πληρωμών.
Στην ενιαία επίθεση της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Καρατζαφέρη και πλουτοκρατίας ενιαία πρέπει να γίνει επειγόντως και η απάντηση της εργατικής τάξης, των μισθωτών του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, των ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου.
Σε όλους τους κλάδους, στο ένα εργοστάσιο μετά το άλλο, στις επιχειρήσεις - και σε αυτές που είχαν και συνεχίζουν να έχουν τεράστια κέρδη - οι μεγαλοκαπιταλιστές απολύουν, απειλούν και εκβιάζουν. Αξιώνουν συνεχώς δραστικές μειώσεις στους μισθούς, κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, υπογραφή επιχειρησιακών ή ατομικών συμβάσεων, εκ περιτροπής διήμερη ή τριήμερη εργασία, γενίκευση της μερικής ή ελαστικής εργασίας.
Με το καθεστώς της εφεδρείας - απόλυσης, χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι οδηγούνται στην ανεργία, ενώ όσοι απέμειναν υφίστανται συνεχείς περικοπές στους μισθούς.
Ταυτόχρονα με τον κρατικό προϋπολογισμό 2012 κλιμακώνεται η φοροεξόντωση της εργατικής λαϊκής οικογένειας, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών επιχειρηματιών, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο τις προκλητικές φοροαπαλλαγές που απολαμβάνει το μεγάλο κεφάλαιο.
Το νέο μαχαίρι στις δαπάνες για την Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια θα δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις για την υγεία, τα δικαιώματα του λαού, ειδικότερα της νέας γενιάς.
Οι πετσοκομμένες συντάξεις και οι παροχές που δίνονται σήμερα είναι κυριολεκτικά στον αέρα, ενώ στήνουν και πάλι την γκιλοτίνα για τις συντάξεις και τα όρια συνταξιοδότησης. Τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων υφίστανται νέα μεγάλη λεηλασία με το δρομολογούμενο «κούρεμα», την ίδια στιγμή που μειώνεται ακόμα περισσότερο η κρατική επιχορήγησή τους, θεριεύει η εισφοροδιαφυγή της μεγαλοεργοδοσίας και ενώ έχουν μεγάλες απώλειες από τη μείωση μισθών και την ανεργία.
Εκατοντάδες χιλιάδες άνεργες και άνεργοι, οι οικογένειές τους, όπως και των χαμηλόμισθων βρίσκονται εντελώς απροστάτευτοι, ενώ επιπλέον δέχονται τον απάνθρωπο εκβιασμό της κυβέρνησης για τα χαράτσια της ΔΕΗ, των τραπεζών που απειλούν με κατασχέσεις κ.ο.κ.
Τώρα χρειάζεται οργάνωση της εργατικής τάξης στους τόπους δουλειάς, στη γειτονιά, παντού. Οργάνωση και ενιαία δράση με τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου, τη νεολαία, τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας. Τώρα χρειάζεται αλληλεγγύη. Οι μικρές εστίες αγώνα, όπως της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», να εξαπλωθούν σε όλη τη χώρα. Ολοι για τον έναν και ένας για όλους. Λαϊκή συμμαχία που θα αυξήσει τις δυσκολίες του αστικού πολιτικού συστήματος και θα το ανατρέψει στην πορεία.
'Η με τα μονοπώλια ή με το λαό. Δεν υπάρχει ενδιάμεση λύση. Εχουν χρεοκοπήσει και αποκαλυφθεί τα ψέματα για την ΕΕ των εργαζομένων, για την ευρωπαϊκή οικογένεια και τις μεγάλες προκλήσεις της Ευρώπης. Είναι αποπροσανατολισμός οι μύθοι περί κατοχής της Ελλάδας, αφού όλοι οι λαοί της Ευρώπης υποφέρουν από τα μονοπώλια και την ένωσή τους, την ΕΕ. Δεν υπάρχει μέλλον και προοπτική στις δήθεν φιλολαϊκές λύσεις «των αριστερών και προοδευτικών κυβερνήσεων». Δοκιμάστηκαν εδώ και χρόνια. Αποδείχτηκαν δεκανίκια των μονοπωλίων.
Μόνη λύση είναι το λαϊκό μέτωπο παντού και η ένταση της δράσης για να καταργηθεί το χαράτσι, να μη διαλύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία, να μη μείνει απροστάτευτος κανένας άνεργος, να υπερασπίσουμε τις συλλογικές συμβάσεις, να πληρώσει το κεφάλαιο που δημιουργεί τις κρίσεις.
Τέρμα στα διλήμματα «ευρώ ή δραχμή». Μόνη λύση η πάλη για έξοδο από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία που θα διαγράψει μονομερώς το χρέος, θα μετατρέψει σε λαϊκή ιδιοκτησία τα μονοπώλια και θα αποδώσει στο λαό τον πλούτο που αυτός παράγει και τον καρπώνονται οι κεφαλαιοκράτες.
Τώρα υπάρχει πολλή εμπειρία. Τέρμα στις αυταπάτες.
Η κρίση έδειξε άλλη μια φορά ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι ιστορικά ξεπερασμένο. Δεν γίνεται ανθρώπινο. Οσο υπάρχει, θα φέρνει στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα μόνο ανεργία, πείνα, πόλεμο.
Το αληθινό της πρόσωπο δείχνει και η ΕΕ, αυτή η συμμαχία του κεφαλαίου. Η καπιταλιστική κρίση στην Ευρωζώνη θα βαθύνει ακόμα περισσότερο, οι ανταγωνισμοί κρατών και μονοπωλίων για τη λεία μεγαλώνουν, το ίδιο και η ανισομετρία. Τους λαούς της Ευρώπης - μαζί τους και τον ελληνικό - περιμένουν περισσότερη εξαθλίωση, ζωή σκλαβοπάζαρου.
Τώρα αγώνας με προοπτική και λαϊκή επαγρύπνηση. Οι ανταγωνισμοί είναι πιθανό να οδηγήσουν σε πολέμους, που θα εμπλακεί και η ελληνική αστική τάξη. Οι πόλεμοι βρίσκονται στο αίμα του καπιταλισμού. Τέτοιοι πόλεμοι δεν είναι των λαών, είναι αυτών που ληστεύουν τους λαούς και τους κάνουν κρέας για τα κανόνια τους, για να κερδίζουν περισσότερα, για να μοιράζουν τις αγορές. Πάλη κατά της εγχώριας πλουτοκρατίας, κατά της εξουσίας των μονοπωλίων σε όλες τις συνθήκες! Να μη χαθεί ούτε λεπτό μέχρι την απεργία της 1ης Δεκέμβρη. Στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία να απαντήσουμε με φούσκωμα της συνειδητής λαϊκής οργής.
Εμπρός για την επιτυχία της απεργίας! Ολες και όλοι στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ!
Να γίνει η 1η Δεκέμβρη μια νέα αφετηρία για την εργατική λαϊκή αντεπίθεση!
ΑΘΗΝΑ 29/11/2011
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Μελετάμε και δυναμώνουμε από την πείρα της Οχτωβριανής Επανάστασης


Εκδήλωση της ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ, με ομιλητή τον Φάνη Παρρή, μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του Κόμματος

Κατάμεστη ήταν η αίθουσα του «Χατζηγιάννειου» Πνευματικού Κέντρου Λάρισας, στην εκδήλωση της ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ, με θέμα «Οκτώβρης 1917, διδάγματα για το σύγχρονο επαναστατικό κίνημα». Στην εκδήλωση, μίλησε ο Φ. Παρρής, μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Αττικής. Ακολούθησε μουσικό - αφηγηματικό δρώμενο με ιστορικές αναφορές «Από το Φλεβάρη στον Οκτώβρη του 1917» και μουσικό πρόγραμμα από την Σύλβια Καπερνάρου (στο πιάνο ο Κώστας Εγγλέζος). Στο χώρο παρουσιάστηκε έκθεση σοβιετικής αφίσας και φωτογραφίας, με θέμα «Η ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης - η σοσιαλιστική επανάσταση».Στην ομιλία του, ο Φ. Παρρής σημείωσε μεταξύ άλλων:
«Το Κόμμα μας αποφασιστικά υπεράσπισε την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση και το άμεσο αποτέλεσμά της, την πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Παράμεινε πιστό στην προοπτική της ταξικής πάλης στην ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης και το 1996 προσδιόρισε ως σοσιαλιστικό το χαρακτήρα της Επανάστασης στην Ελλάδα. Με βάση την επιστημονική θεωρία του μαρξισμού - λενινισμού, ερεύνησε τις αιτίες των αντεπαναστατικών ανατροπών. Επιστέγασμα αυτής της προσπάθειας είναι η Απόφαση του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό.
Εξοπλισμένοι με αυτές τις αποφάσεις, γινόμαστε πιο ικανοί για τη διάδοση της πρότασης διεξόδου για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού. Αυτή η ανάγκη είναι επιτακτική, αφού η εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης κάνει ακόμα πιο έκδηλη και οξυμένη τη σύγκρουση ανάμεσα στις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες του εργαζόμενου ανθρώπου από τη μία και την καταστροφή αυτών των δυνατοτήτων από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Ετσι, οι καταπληκτικές δυνατότητες της επιστήμης και της παραγωγής στο έδαφος του καπιταλισμού θα σημαίνουν ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση, ιμπεριαλιστικούς πολέμους με εκατόμβες νεκρών και σακατεμένων.
Από την εκδήλωση στη Λάρισα. Στο βήμα ο Φ. Παρρής
Την αναγκαιότητα για το πέρασμα στο σοσιαλισμό, τη γεννά ο καπιταλισμός, που ενώ έχει κοινωνικοποιήσει την εργασία και την παραγωγή σε πρωτοφανή κλίμακα, τα προϊόντα της κοινωνικά οργανωμένης εργασίας αποτελούν ατομική, καπιταλιστική ιδιοκτησία. Αυτή η αντίφαση είναι η μήτρα όλων των φαινομένων της κρίσης των σύγχρονων καπιταλιστικών κοινωνιών, αλλά και ο σηματοδότης που δείχνει τη διέξοδο και την ανάγκη: Να αντιστοιχηθούν οι σχέσεις παραγωγής με το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, να καταργηθεί η ατομική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, να κοινωνικοποιηθούν, να υπάρξει σχεδιασμένη χρησιμοποίησή τους στην κοινωνική παραγωγή από τη σοσιαλιστική εξουσία που εκφράζει τα συμφέροντα των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου.
Αντικειμενικά ώριμος ο σοσιαλισμός
Η ίδια η πραγματοποίηση της επανάστασης απέδειξε πως ήταν ώριμες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις - καμιά επανάσταση δεν είναι ανώριμη. Η νίκη και η επικράτηση της Οχτωβριανής Επανάστασης αποτέλεσε έμπρακτη απόδειξη πως η εποχή μας, εδώ και έναν αιώνα, είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Οι αντεπαναστατικές ανατροπές των χρόνων 1989 - 1991 δεν ακυρώνουν αυτή την πραγματικότητα. Φυσικά, το γεγονός ότι η προλεταριακή επανάσταση στη Ρωσία δεν παρέλαβε μια πιο προηγμένη παραγωγική βάση όπως ήταν στην Αγγλία, στη Γερμανία εκείνης της εποχής αναμφισβήτητα πρόσθεσε δυσκολίες στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, που όμως υπερνικήθηκαν.
Η μελέτη της εξέλιξης της στρατηγικής των μπολσεβίκων στο διάστημα 1905 - 1917 και της ανάγκης δράση τους στις μάζες έχει διαχρονική σημασία. Αφορά και την πείρα της δουλειάς των κομμουνιστών σε μη ώριμες εργατικές μάζες, σε λαϊκά στρώματα. Ακόμα και σε περίοδο πιο οξυμένων ταξικών αγώνων και ακριβώς για την εξυπηρέτησή τους είναι αναγκαία η μελέτη των έργων του μαρξισμού - λενινισμού, των σύγχρονων αναλύσεων και επεξεργασιών του Κόμματος, για να μπορεί ο κομμουνιστής να δουλεύει σε σύνθετες και γρήγορα εξελισσόμενες συνθήκες. Χωρίς αυτά, η όποια δράση, όση ένταση προσπάθειας κι αν έχει, θα είναι αναποτελεσματική.
Σήμερα, βασισμένοι και στην πείρα του Κόμματός μας και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, έχουμε θεμελιωμένη στρατηγική που αξιοποιεί τις παρακαταθήκες της Οχτωβριανής Επανάστασης και της ανάπτυξης της στρατηγικής από τους μπολσεβίκους. Επίσης, αξιοποιεί τα συμπεράσματα από την πείρα της δράσης του ΚΚΕ, όπως κωδικοποιούνται στο "Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Β΄ τόμος 1949-1968", με αναφορά στην κρίσιμη περίοδο της ταξικής αναμέτρησης στην Ελλάδα, 1944 - 1949. Στην ιστορία της ανθρωπότητας κανένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα δεν εδραιώθηκε μια κι έξω, ούτε ο καπιταλισμός στην πάλη του ενάντια στη φεουδαρχία».

ΣΧΟΛΗ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ
Θερμοκήπιο της αντίδρασης η ΝΑΤΟική διαπαιδαγώγηση
Οσοι εκπλήσσονται για το περιστατικό τη μέρα του Πολυτεχνείου κρύβουν ότι τα δόγματα του στρατού επιφυλάσσουν και ρόλους καταστολής στο εσωτερικό της χώρας
Ενδεικτικό της διαπαιδαγώγησης που παρέχεται στους σπουδαστές της Σχολής Ευελπίδων είναι το περιστατικό που σημειώθηκε στις 17 Νοέμβρη, μέρα γιορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου, όπου τεταρτοετής εύελπις και αρχηγός της τάξης του επιχείρησε να αντιστρέψει το πραγματικό νόημα του γιορτασμού, υμνώντας μαζί με άλλους ευέλπιδες τη χούντα. Το γεγονός, επίσης, είναι δηλωτικό της πολιτικής κλειστών θυρών, που ασκείται γενικά στις παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων, με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας.
Αλήθεια, τι συμβαίνει στην Ευελπίδων; Η δημοσιοποίηση του συγκεκριμένου περιστατικού έρχεται σε μια περίοδο που αστικοί κύκλοι, κύρια από το ΠΑΣΟΚ, καλλιεργούν φήμες και διαρροές για «σταγονίδια» που απειλούν την αστική δημοκρατία. Ποιες δυνάμεις κρύβονται πίσω απ' αυτό, αν όντως συμβαίνει όπως λένε τα διάφορα σενάρια που έχουν δει το φως της δημοσιότητας; Ο λαός πρέπει να μάθει όλη την αλήθεια. Υπάρχουν ευθύνες έτσι ή αλλιώς στις κυβερνήσεις για την κατάσταση που επικρατεί, αλλά και για το συγκεκριμένο περιστατικό, όποιο και αν είναι. Σε κάθε περίπτωση, τα επαναλαμβανόμενα κρούσματα, τώρα και στο παρελθόν, φανερώνουν ότι η αντιδραστική διαπαιδαγώγηση στις σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων έρχεται να «δέσει» με τη δράση ομάδων στο εσωτερικό του στρατεύματος, με ακροδεξιές πεποιθήσεις.
Το γεγονός πήρε διαστάσεις μετά από σχετικό δημοσίευμα του κυριακάτικου «Βήματος». Σύμφωνα με αυτό, μετά το επίσημο μέρος της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων για την επέτειο του Πολυτεχνείου, ο αρχηγός των ευέλπιδων σηκώθηκε στο βήμα, ζήτησε να κλείσουν οι πόρτες, να αποχωρήσουν οι σπουδαστές που προέρχονται από την Κύπρο και άλλες χώρες και άρχισε να εξηγεί στους συναδέλφους του ότι «η επανάσταση της 21ης Απριλίου» είχε διαστρεβλωθεί. Στη συνέχεια, μαζί με άλλα πέντε άτομα τραγούδησαν τον ύμνο της 21ης Απριλίου, ενώ πολλοί ζητωκραύγαζαν σχετικά συνθήματα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογα περιστατικά έχουν και άλλες φορές εκδηλωθεί στη Σχολή Ευελπίδων. Μάλιστα, το 1982 πρωταγωνιστής ήταν ο πατέρας του συγκεκριμένου ευέλπιδος, που σήμερα υπηρετεί ως ταξίαρχος.
Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, ενημερώθηκε το βράδυ της 26ης Νοέμβρη από τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμυνας, από τον οποίο ζήτησε «να διαμηνύσει προς το στράτευμα και να καταστήσει σαφές ότι δε θα γίνεται ανεκτή οποιαδήποτε συμπεριφορά παρέκκλισης από τις αρχές της Δημοκρατίας, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Ελευθερίας». Σε σχετική ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Στρατού, αναφέρεται ότι «για το περιστατικό αυτό, έχει ήδη ασκηθεί αυστηρός πειθαρχικός έλεγχος, μετά από Ενορκη Διοικητική Εξέταση που διατάχθηκε από τα αρμόδια όργανα. Ο πρωταίτιος έχει απαλλαχθεί από τα διοικητικά του καθήκοντα και παραπέμπεται στο Πειθαρχικό Συμβούλιο της Σχολής με το ερώτημα της αποπομπής του».
Εκπαιδεύονται για καταστολή του λαού
Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός φέρνει και πάλι στην επιφάνεια το ζήτημα της εκπαίδευσης και διαπαιδαγώγησης των αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων. Μέρος αυτής της εκπαίδευσης, αλλά και της διαπαιδαγώγησης, είναι η προετοιμασία τους για τις ιμπεριαλιστικές αποστολές, αλλά και η προετοιμασία τους για ρόλους εσωτερικής κατασταλτικής δύναμης, εκτός, αλλά και εντός συνόρων των μελών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως επιτάσσουν τα σχετικά μνημόνια με το ΝΑΤΟ που έχουν από κοινού ψηφίσει ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ.
Αλλωστε, αυτές είναι οι κατευθύνσεις του νέου στρατηγικού δόγματος του ΝΑΤΟ και της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) της ΕΕ, που εφαρμόζουν με συνέπεια οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με τη συνδρομή του ΛΑ.Ο.Σ. Μάλιστα, έχουν γίνει και ασκήσεις καταστολής διαδηλωτών από το Στρατό, με τη χρήση τεθωρακισμένων, όπως έγινε τον περασμένο Φλεβάρη στο Κιλκίς. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλα αυτά τα χρόνια μετά το 1996 (Βοσνία) που η Ελλάδα συμμετέχει στις ανά τον κόσμο ιμπεριαλιστικές αποστολές, πάνω από 25.000 στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν πάρει μέρος, τουλάχιστον για ένα εξάμηνο, σε ιμπεριαλιστικές αποστολές και πολέμους, υποστηρίζοντας τους σφαγείς των λαών της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Λιβύης.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΕΚΘΕΣΗ ΟΟΣΑ Διαπιστώνει «αβεβαιότητες» από το βάθεμα της κρίσης



Στην κατρακύλα το ΑΕΠ της Ευρωζώνης και ανησυχία για τις κλιμακούμενες λαϊκές αντιδράσεις
Η έκθεση του ΟΟΣΑ επιβεβαιώνει τη βαθιά κρίση, διέξοδο από την οποία μπορεί να δώσει μόνο η πάλη του λαού για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος
Συνθήκες επιδείνωσης και εξάπλωσης της καπιταλιστικής κρίσης, καταγράφουν όλες οι εκθέσεις των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών, με τον ΟΟΣΑ να διαπιστώνει τα «αυξημένα ρίσκα» και τις «αβεβαιότητες» που κυριαρχούν στην Ευρωζώνη, την «αδυναμία» της πολιτικής διαχείρισης να δώσει «επαρκείς απαντήσεις» στη βύθιση των οικονομικών της Ευρωζώνης σε «ύφεση» κατά τους προσεχείς μήνες.Η έκθεση του ΟΟΣΑ σε ό,τι αφορά την κατάσταση στην Ελλάδα έχει συνταχθεί με βάση παρωχημένα στοιχεία, είναι ξεκομμένη από την σημερινή πραγματικότητα, που πλέον έχει αποδειχτεί πολύ χειρότερη και από τις προβλέψεις τους. Με τη σειρά τους, έρχονται να σφυρίξουν την μόνιμη επωδό της πλουτοκρατίας, τη «συνέχιση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», την εφαρμογή του αντιλαϊκού προγράμματος, «όπως έχει σχεδιαστεί», διαπίστωση που επίσης είναι πίσω από τις τρέχουσες εξελίξεις.
Στις άμεσες προτεραιότητες της αντιλαϊκής κλιμάκωσης βάζουν τις «στοχευμένες παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας» και την πλήρη «απελευθέρωση» για τα λεγόμενα «κλειστά επαγγέλματα».
Για την κρίση στην Ευρωζώνη η έκθεση του ΟΟΣΑ επισημαίνει: «Εχει περάσει σε νέα φάση και εξαπλώνεται πέρα από τις θεωρούμενες ευάλωτες χώρες» και ακόμη ότι οι «δημοσιονομικές αστοχίες δεν είναι η μόνη κινητήρια δύναμη στην εξάπλωση της κρίσης». Με αφετηρία τους καταγραφόμενους τριγμούς στην Ευρωζώνη, ομολογούν ότι «σε αντίθεση με αυτό που περιμέναμε νωρίτερα φέτος, η παγκόσμια οικονομία δεν την έχει γλιτώσει».
Οι «κίνδυνοι είναι σημαντικοί» και η «οποιαδήποτε αποδυνάμωση της αποφασιστικότητας των κυβερνήσεων στην εφαρμογή των προγραμμάτων (ΕΕ-ΔΝΤ) θα αυξήσει παραπέρα τον κίνδυνο χρεοκοπίας». Ο ρυθμός του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη, από ενίσχυση 1,6% για το 2011, τον βλέπουν να περιορίζεται στο 0,2% για το 2012. Αντίστοιχα, στο σύνολο των κρατών του ΟΟΣΑ, από 1,9% σε 1,6%. Βλέπουν ακόμα αύξηση της επίσημης ανεργίας στο 10,3%, τόσο για το 2012 όσο και για το 2013 για τα κράτη της Ευρωζώνης, έναντι ποσοστού 8% στο σύνολο του ΟΟΣΑ.
Για τον περιορισμό των εκδηλώσεων της καπιταλιστικής κρίσης, «συστήνουν» την μείωση των επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ταυτόχρονα με την ενίσχυση του προγράμματος κρατικών ομολόγων.
Ειδικά για την Ελλάδα, διαπιστώνουν ότι οι «οποιεσδήποτε νέες αποκλίσεις μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο χρεοκοπίας». Εκδηλώνουν και τους φόβους της πλουτοκρατίας για τις «έντονες κοινωνικές αντιδράσεις» που «απειλούν την εφαρμογή του προγράμματος». Η δυναμική της καπιταλιστικής κρίσης έχει ήδη ξεπεράσει τις προβλέψεις τους και για την επίσημη ανεργία, που την βλέπουν στο 18,3% για το 2012. Υπολογίζουν την κατρακύλα του ΑΕΠ στο 6,1% για το 2011 και στο 3% για το 2012. Εξαιρετικά ισχνούς ρυθμούς αύξησης (μόλις 0,5%) βλέπουν για το 2013. Για λύση - διέξοδο για το ντόπιο τραπεζικό κεφάλαιο, βλέπουν τις συγχωνεύσεις - συνεργασίες με ξένες τράπεζες, προκειμένου να διασφαλιστεί η παροχή ρευστότητας.
ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ
Συζητάει σήμερα για 6η δόση και EFSF
Νέα παρτίδα αντιλαϊκών εκβιασμών αναμένεται με αιχμή την επόμενη δόση του δανείου από την τρόικα
Μέσα σε γενικότερες ανακατατάξεις και σενάρια για το μέλλον της Ευρώπης, αλλά και με τη συμφωνία της 26ης Οκτώβρη να φαντάζει ήδη ξεπερασμένη από τις εξελίξεις, συνεδριάζει σήμερα στις Βρυξέλλες το Eurogroup, με βασικό θέμα την εκταμίευση της 6ης δόσης, ύψους 8 δισεκατομμυρίων ευρώ, προς την Ελλάδα, αφού πρώτα εξεταστούν οι γραπτές εγγυήσεις που έχουν αποστείλει τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου.
Θέμα συζήτησης είναι, επίσης, η ενίσχυση του EFSF, καθώς οι υπουργοί Οικονομικών αναμένεται να καταλήξουν σε συμφωνία για τους κανόνες που θα το διέπουν, για το πώς θα γίνεται η μόχλευση των κεφαλαίων, πώς θα παρέχει πιστώσεις στα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης και πώς θα παρεμβαίνει στην πρωτογενή και τη δευτερογενή αγορά. Σύμφωνα με πληροφορίες, το EFSF θα μπορεί να εκδίδει εγγυήσεις που θα καλύπτουν το 20% έως 30% των εκδόσεων κρατικού χρέους, ενώ αξιωματούχοι της ΕΕ εκτιμούν ότι η πολυπλοκότητα του Ταμείου είναι τόσο μεγάλη, που δεν πρέπει να αναμένεται ότι θα τεθεί σε λειτουργία πριν από το Γενάρη.
Στο μεταξύ, για την προεργασία σχετικά με το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, στις Βρυξέλλες βρίσκεται από χτες ο επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ Πέτρος Χριστοδούλου, για σειρά επαφών με εκπρόσωπους των ιδιωτών κατόχων ελληνικών ομολόγων και Ευρωπαίους αξιωματούχους, σχετικά με το PSI.
Σύμφωνα με τις αποφάσεις της 26ης Οκτώβρη, η ελληνική κυβέρνηση καταθέτει πρόταση που οδηγεί σε κούρεμα 50%, μέσω ανταλλαγής με νέα ομόλογα στο 35% της αξίας των υφισταμένων, με επιτόκιο 5% και εξόφληση του 15% με μετρητά. Οι τράπεζες μέσω του Διεθνούς Χρηματοοικονομικού Ινστιτούτου αντιπροτείνουν μεγαλύτερο επιτόκιο 8% και χορήγηση εγγυήσεων από τον EFSF, με τα νέα ομόλογα να διέπονται από το βρετανικό δίκαιο.
Οι ομολογιούχοι υποστηρίζουν τη λύση αυτή, προκειμένου να είναι προστατευμένοι στο μέλλον έναντι ενδεχόμενου νέου «κουρέματος» και καλυμμένοι με εμπράγματες εγγυήσεις. Ωστόσο, η Ελλάδα, σε συνέργεια με την ΕΕ, ενδέχεται να ενεργοποιήσει μέσω νομοθετικής ρύθμισης τις «ρήτρες συλλογικής δράσης», σύμφωνα με τις οποίες, αν το 75% των πιστωτών συμφωνήσει στο «κούρεμα», μπορεί να υποχρεωθεί το υπόλοιπο 25% να υπαχθεί στην ίδια συμφωνία. Αυτό θα σήμαινε ενδεχομένως «πιστωτικό γεγονός», κάτι που η ΕΕ είναι φανερό ότι δεν αποκλείει πια.
ΕΥΡΩΖΩΝΗ - ΕΕ
Ισχυροί κλυδωνισμοί στη λυκοσυμμαχία
Επεξεργάζονται εναλλακτικά σενάρια για να θωρακίσουν το ευρώ και να τσακίσουν τους λαούς
Σε φυγόκεντρες τάσεις και σε νέους ανταγωνισμούς οδηγούν τις καπιταλιστικές χώρες οι νομοτέλειες της βαθιάς κρίσης και τα αδιέξοδα στη διαχείρισή της
Ολοένα και πιο συγκεκριμένη μορφή παίρνουν τα σενάρια για αναμόρφωση της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και της Ευρωζώνης, κάτω από το βάρος της βαθιάς κρίσης, της αγιάτρευτης ανισομετρίας στην καπιταλιστική ανάπτυξη και των οξυμένων ανταγωνισμών ανάμεσα σε ομάδες κρατών, κράτη - μέλη, ακόμα και διαφορετικές μερίδες της πλουτοκρατίας στο εσωτερικό τη ίδιας χώρας. Ωστόσο, η επίθεση της πλουτοκρατίας στους λαούς της ΕΕ παραμένει ενιαία και η ένταση αυτής της επίθεσης αποτελεί κοινό παρονομαστή σε κάθε προσπάθεια των αστικών επιτελείων να αναμορφώσουν τη λυκοσυμμαχία σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση.Σύμφωνα με δημοσιεύματα στο γερμανικό Τύπο και το «Reuters», βρίσκονται σε εξέλιξη διαβουλεύσεις ανάμεσα σε Γαλλία και Γερμανία, με στόχο την προώθηση ενός νέου συμφώνου δημοσιονομικής πειθαρχίας ανάμεσα στις ισχυρότερες οικονομικά χώρες της Ευρωζώνης, κατά τα πρότυπα της Σέγκεν.
Το σχέδιο αναμένεται να αποκρυσταλλωθεί σύντομα, προκειμένου Μέρκελ και Σαρκοζί να το παρουσιάσουν στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 8-9 Δεκέμβρη, επιδιώκοντας οι αλλαγές να συμφωνηθούν και να ισχύσουν το αργότερο ως τον ερχόμενο Φλεβάρη. Ανάμεσα στις εναλλακτικές λύσεις που εξετάζουν οι δυο χώρες είναι να συνυπογράψουν άμεσα τη συμφωνία με 8 έως 10 μέλη της Ευρωζώνης. Ο πυρήνας των χωρών που θα υπογράψουν το νέο Σύμφωνο έχει ήδη πάρει την ονομασία «Ενωση Σταθερότητας».
Η «Ενωση Σταθερότητας» προωθείται σαν εναλλακτική λύση στην τροποποίηση των συνθηκών της ΕΕ για αυστηρότερη οικονομική διακυβέρνηση, η οποία θα απαιτούσε περισσότερο χρόνο, μέχρι να επέλθουν νέοι συμβιβασμοί ανάμεσα στις 27 χώρες της Ευρωένωσης. Είναι φανερό ότι το μέγεθος της κρίσης και ο κίνδυνος να καταπέσει το ευρώ υπό το βάρος των ανταγωνισμών και των αδιεξόδων στην αστική διαχείριση καθιστούν αναγκαίους άμεσους συμβιβασμούς, οι οποίοι ωστόσο θα αποδειχτούν εξίσου πρόσκαιροι και αναιμικοί.
Σύμφωνα με το ίδιο πρακτορείο, πρώτη επιλογή Γαλλίας και Γερμανίας είναι το νέο Σύμφωνο να υιοθετηθεί απ' όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Η δεύτερη λύση είναι να προχωρήσουν με 8 έως 10 μέλη από τα «17». Το τρίτο σενάριο προβλέπει μια διμερή συμφωνία μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, την οποία θα μπορούν να συνυπογράψουν αργότερα κι άλλες χώρες. Σε κάθε περίπτωση, το σχέδιο προβλέπει ότι οι χώρες εντός Ευρωζώνης, αλλά εκτός της Ενωσης Σταθερότητας θα έχουν το ίδιο νόμισμα με τις άλλες, αλλά δεν θα έχουν πλήρη δικαιώματα.
Σύμφωνα με πηγές της γερμανικής κυβέρνησης, τις οποίες επικαλείται η εφημερίδα «Tagesspiegel», η πρωτοβουλία της Γαλλίας και της Γερμανίας έχει τη στήριξη και της Ιταλίας, καθώς επίσης της Ολλανδίας και της Φινλανδίας, ενώ οι συνομιλίες και με άλλες χώρες βρίσκονται σε εξέλιξη. Ευρωπαίοι αξιωματούχοι θεωρούν δύσκολο να γίνει αποδεχτό το Σύμφωνο από το σύνολο της Ευρωζώνης, καθώς υπάρχουν χώρες - μέλη που είτε αμφισβητούν, είτε δεν μπορούν να ακολουθήσουν το σφιχτό πλαίσιο δημοσιονομικής πειθαρχίας που προωθείται κύρια από το Βερολίνο.
Το «Reuters» σημειώνει χαρακτηριστικά ότι εκτός της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, που βρίσκονται στο μηχανισμό στήριξης, ακόμη και η Ιταλία, η Ισπανία ή άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Σλοβακία, δε θα κατάφερναν να εφαρμόσουν το αυστηρό πλαίσιο στους προϋπολογισμούς τους, υπό τις δεδομένες οικονομικές συνθήκες, ακόμη κι αν το ήθελαν.
Τις προτεινόμενες αλλαγές στην Ευρωζώνη αναμένεται να παρουσιάσει η Αγκελα Μέρκελ σε ομιλία για την ευρωπαϊκή πολιτική που θα εκφωνήσει την Παρασκευή στην Μπούντεσταγκ, λίγες ημέρες πριν τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Από την πλευρά της, η Κομισιόν σπεύδει να αποσαφηνίσει ότι το δικό της σχέδιο για την οικονομική διακυβέρνηση έχει ως κίνητρο τη διατήρηση της ενότητας της ζώνης του ευρώ. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Αμαντέου Αλταφάζ,«επιδιώκουμε να στηρίξουμε την Ευρωζώνη να μείνει ενωμένη και όχι να συμβάλουμε στη διάσπασή της».
Καίγονται για νέους συμβιβασμούς
Αποκαλυπτικός για τα σχέδια αναμόρφωσης της Ευρωζώνης ήταν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Μιλώντας στο τηλεοπτικό κανάλι «ARD» δήλωσε: «Μπορούμε να το κάνουμε γρήγορα. Ο στόχος είναι οι χώρες - μέλη του κοινού νομίσματος να δημιουργήσουν τη δική τους Ενωση Σταθερότητας και να επικεντρωθούν σ' αυτό». Ο ίδιος, ρίχνοντας τροχιοδεικτικές βολές για βάρβαρα μέτρα διαρκείας και μόνιμη λιτότητα, μέσα ή έξω από την Ενωση Σταθερότητας, είπε ότι «όλες οι χώρες της Ευρωζώνης πρέπει να πράξουν το καθήκον τους και να πειθαρχήσουν τα δημοσιονομικά τους».
Ομοίως, η υπουργός Προϋπολογισμού της Γαλλίας, Βαλερί Πεκρές, επιβεβαίωσε τα σχέδια για ένα αυστηρότερο πλαίσιο, δηλώνοντας πως «η Ευρωζώνη κινείται προς ένα νέο σύμφωνο διακυβέρνησης με αυστηρότερους δημοσιονομικούς κανόνες και πραγματικές κυρώσεις για όσους τους παραβιάζουν». Σε ερώτηση εάν η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία ετοιμάζουν μια πιο σκληρή εκδοχή του ευρωπαϊκού Συμφώνου Σταθερότητας για τους δημοσιονομικούς κανόνες, η Πεκρές τόνισε ότι δεν πρόκειται για ένα σύμφωνο το οποίο θα εφαρμοστεί μόνο στις τρεις μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης.
«Είναι ένα νέο σύμφωνο διακυβέρνησης για όλα τα μέλη της Ευρωζώνης: Διακυβέρνηση με πραγματικούς κανόνες και πραγματικές κυρώσεις», είπε η Πεκρές στο τηλεοπτικό δίκτυο «Canal+» και πρόσθεσε: «Η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία θέλουν να είναι η κινητήρια δύναμη μιας περισσότερο ολοκληρωμένης Ευρώπης, πολύ πιο συμπαγούς με πιο σωστούς κανόνες που δεν θα επιτρέπουν δολοπλοκίες (...) Η Ευρωζώνη θα κινηθεί προοδευτικά προς μια πιο ενισχυμένη ολοκλήρωση».
Αλλο δημοσίευμα στην ιστοσελίδα του έγκυρου macrobusiness.com.au., καταγράφει τα εξής πέντε διαφορετικά σενάρια για το μέλλον της Ευρωζώνης: Πρώτο, με πιθανότητα υλοποίησης 35%, η Ευρωζώνη θα παραμείνει ως έχει. Σε αυτή την περίπτωση, η ΕΚΤ θα τυπώσει νέο χρήμα ή διαφορετικά θα αυξήσει την προσφορά χρήματος μέσω χαμηλότερων επιτοκίων, ώστε να εξυπηρετηθούν τα χρέη των κρατών - μελών που βάλλονται αυτήν τη στιγμή. Θα υπάρξει ανάπτυξη, αλλά θα είναι ήπια.
Δεύτερο, κατά 25% εκτιμάται ότι θα προχωρήσει η δημοσιονομική ενοποίηση της Ευρωζώνης. Θα υπάρχει ευρωπαϊκή κυβέρνηση, ευρωπαϊκή δημοσιονομική πολιτική και τελικά θα εκδοθεί ευρωομόλογο. Σε αυτό το ενδεχόμενο η οικονομική ανάπτυξη της Ευρωζώνης θα φτάσει στο μέγιστο δυνατό σημείο. Το τρίτο σενάριο προβλέπει ότι το χρέος των κρατών - μελών μέχρι το 60% του ΑΕΠ τους θα εξυπηρετείται από την Ευρώπη και το ποσοστό άνω του 60% από τα ίδια τα κράτη. Κάτι τέτοιο εκτιμάται ότι θα δημιουργήσει πολιτική έκρηξη και έχει 15% πιθανότητες να συμβεί, ενώ θα επιφέρει ήπια ύφεση στην Ευρωζώνη.
Τέταρτο σενάριο είναι η δημιουργία ζώνης γερμανικού μάρκου και ύπαρξη άλλων 11 εθνικών νομισμάτων στην Ευρωζώνη. Επί της ουσίας η Γερμανία και άλλες 5 χώρες θα φτιάξουν μια δική τους νομισματική ζώνη και τα υπόλοιπα κράτη θα φροντίζουν για τη δική τους οικονομική κατάσταση. Σε αυτή την περίπτωση ο συστημικός κίνδυνος από ευρωπαϊκός γίνεται παγκόσμιος και η ύφεση θα γίνει μεγαλύτερη. Οι πιθανότητες επιβεβαίωσης υπολογίζονται στο 15%.
Τις μικρότερες πιθανότητες (10%) συγκεντρώνει το πέμπτο σενάριο η Ευρωζώνη να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Το ευρώ παύει να υφίσταται και κάθε μία από τις 17 χώρες της σημερινής Ευρωζώνης γυρνάει στο δικό της εθνικό νόμισμα. Η παγκόσμια οικονομία δέχεται ισχυρότατο πλήγμα και επικρατεί κατάσταση βαθύτατης ύφεσης.
Διαβουλεύσεις και ανταγωνισμοί
Μέσα σ' αυτό το κλίμα συνήλθε χτες στην Ουάσιγκτον η Σύνοδος Κορυφής ΗΠΑ - ΕΕ, ανάμεσα στον Μπαράκ Ομπάμα, τον πρόεδρο της ΕΕ Χέρμαν βαν Ρομπάι, τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο και την επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής Κάθριν Αστον. Παρούσα στη συνάντηση ήταν και η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον. Στην ατζέντα των συνομιλιών περιλαμβάνονταν, επίσης, η αναταραχή στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική καθώς και η λήψη μέτρων από κοινού σε βάρος του Ιράν.
Σε μια παράλληλη εξέλιξη, ο αμερικανικός οίκος αξιολόγησης «Moody's» εξέδιδε χτες το πρωί ανακοίνωση για να προειδοποιήσει ότι η ραγδαία εξέλιξη της κρίσης στην Ευρωζώνη θέτει υπό αμφισβήτηση τις αξιολογήσεις όλων των χωρών της ΕΕ. Στην ίδια ανακοίνωση, εκτιμάται ότι «η πολιτική απόφαση για την εφαρμογή ενός αποτελεσματικού σχεδίου για έξοδο από την κρίση θα ληφθεί μόνο μετά από σειρά γεγονότων που θα προκαλέσουν σοκ, κάτι που θα οδηγήσει περισσότερες χώρες στο να μην έχουν πρόσβαση στις αγορές και να χρειαστούν πακέτα οικονομικής στήριξης».
Καθόλου τυχαία, η ιταλική εφημερίδα «La Stampa» έγραψε την Κυριακή ότι η κυβέρνηση Μόντι είναι ήδη σε διαβουλεύσεις με το ΔΝΤ για την παροχή δανείων και πως «αν η κατάσταση συνεχίσει να επιδεινώνεται, το σχέδιο αυτό μπορεί να φτάσει τα 600 δισ. ευρώ, ώστε να δοθεί, στην κυβέρνηση του Μάριο Μόντι, περιθώριο 12-18 μηνών, για να εγκρίνει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, χωρίς το συνεχές βάρος του δημόσιου χρέους». Από την πλευρά του, το ΔΝΤ ανακοίνωσε χτες πως δε συζητά με τις ιταλικές αρχές σχέδιο οικονομικής στήριξης της Ιταλίας.
Ωστόσο, με ή χωρίς δάνεια από το ΔΝΤ, ο ιταλικός λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με το νέο πακέτο βάρβαρων μέτρων που ετοιμάζεται να παρουσιάσει επίσημα ο Μόντι. Σύμφωνα με όσα αναφέρουν Μέσα Ενημέρωσης, τα κύρια έσοδα θα προέλθουν από την αύξηση του φόρου προστιθέμενης αξίας, την επιβολή φόρου ακινήτων και για την πρώτη κατοικία και την επιβολή μιας έκτακτης φορολόγησης, που θα συνυπολογίζει κινητή και ακίνητη περιουσία, συμπεριλαμβανομένων πιθανώς και των καταθέσεων. Το συνολικό ύψος του πακέτου μέτρων υπολογίζεται σε 15 δισεκατομμύρια ευρώ.
Στο παρασκήνιο συνεχίζεται και η ενδοϊμπεριαλιστική κόντρα για τα ευρωομόλογα, με τη Γερμανία να αντιδρά στο ενδεχόμενο έκδοσής τους, πριν προχωρήσει η οικονομική διακυβέρνηση. Ενδεικτική είναι η τοποθέτηση του προέδρου της Bundesbank, Γενς Βάιντμαν, ο οποίος υπογραμμίζει μιλώντας στην «Bild» ότι δεν αποκλείει την υιοθέτηση του ευρωομολόγου, με προαπαιτούμενο να διασφαλιστεί ότι οι προϋπολογισμοί των εθνικών κρατών θα περνούν πρώτα από αυστηρούς ελέγχους. Γερμανική πηγή διέψευσε χτες και τα δημοσιεύματα που μιλούν για έκδοση κοινών ομολόγων μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης με αξιολόγηση «ΑΑΑ».
Αποκαλυπτική εξάλλου των αντιθέσεων και των πρόσκαιρων συμβιβασμών ανάμεσα στα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης είναι και η διαπίστωση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος δήλωσε ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δυσκολεύονται να θέσουν σε ισχύ την υπόσχεσή τους για ενίσχυση του ταμείου διάσωσης της Ευρωζώνης. «Η αποφασιστική απάντηση παραμένει η δημοσιονομική πειθαρχία, ενισχυμένη από τις αλλαγές στη συνθήκη της ΕΕ», δήλωσε, προσθέτοντας πως είναι αναγκαίο για να δοθούν εξουσίες άσκησης βέτο από την Κομισιόν για τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Ο ίδιος απέκλεισε εκ νέου το ενδεχόμενο του ευρωομολόγου ή το να αναλάβει αποφασιστική δράση η ΕΚΤ.
Τέλος, μιλώντας χτες σε Ελληνες δημοσιογράφους, έπειτα από συνάντηση στις Βρυξέλλες με Ελληνες περιφερειάρχες και γενικούς γραμματείς Περιφερειών, ο Ευρωπαίος επίτροπος Ολι Ρεν αναφέρθηκε στη «συστημική διάσταση της κρίσης» και έκανε λόγο για «φαινόμενο μεταδοτικό». Μιλώντας για την κρίση στην Ευρωζώνη, είπε ότι αυτή έχει δύο διαστάσεις: Αυτή που πλήττει μεμονωμένες χώρες και αυτή που έχει ευρύτερες διαστάσεις, ενώ τόνισε την ανάγκη λήψης επιπλέον μέτρων.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΣΤΗΝ «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ» Ατσαλώνονται από το παλλαϊκό μέτωπο αλληλεγγύης



Σήμερα οι χαλυβουργοί συγκεντρώνονται στα δικαστήρια, όπου θα γίνει η δίκη για το ατύχημα που κόστισε τη ζωή σε ένα συνάδελφό τους και την αρτιμέλεια ενός άλλου
Η αντιπροσωπεία της ΠΑΣΥ που ήρθε από τη Θεσσαλία απευθύνει χαιρετισμό
«Μετά από ένα μήνα απεργία, με όλο αυτό τον κόσμο που συρρέει καθημερινά για να μας δώσουν στήριξη ακόμα και από το υστέρημά τους, έχουμε νικήσει κάθε φόβο. Να το ξέρει αυτό η εργοδοσία, ότι πλέον δεν φοβόμαστε τίποτα, θα συνεχίσουμε μέχρι τη νίκη». Τα παραπάνω λόγια ενός εργαζόμενου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» το περασμένο Σαββατοκύριακο εκφράζουν τα συναισθήματα όλων των απεργών του εργοστασίου που για 28η ημέρα συνεχίζουν τη σκληρή, αλλά περήφανη απεργία διαρκείας. Την ανάγκη να δυναμώσει η πάλη ενάντια στην εργοδοτική επιθετικότητα ανέδειξε και η απόλυση εργαζόμενου της ιδιωτικής εταιρείας φύλαξης του εργοστασίου, καταγράφοντας και με αυτόν τον τρόπο την ανησυχία που γεννούν στην εργοδοσία οι αγωνιστικές αντιδράσεις των εργαζομένων, όπως καταγγέλλει το σωματείο, ανακοινώνοντας ότι ο αγώνας τους αφορά πλέον και την επιστροφή στη δουλειά και του συγκεκριμένου εργαζόμενου.Σήμερα το πρωί πάντως οι απεργοί θα δώσουν ηχηρό «παρών» στα Δικαστήρια της Ευελπίδων καθώς είχε οριστεί η πρώτη αστική δίκη για το τραγικό εργατικό δυστύχημα πριν από περίπου ένα χρόνο στο οποίο έχασε τη ζωή του ο Γιώργος Τσαγκαράκης και σακατεύτηκε κυριολεκτικά ένα νέο παιδί, ο Πάρης Ιμανούμ.
Κοινό μέτωπο εργατιά - αγροτιά
Νωρίς το μεσημέρι του Σαββάτου και κάτω από θερμά χειροκροτήματα των απεργών στο χώρο του εργοστασίου έφτασε αντιπροσωπεία της ΠΑΣΥ Λάρισας, αποτελούμενη από τον Βαγγέλη Μπούτα και τον Γιώργο Γκικόπουλο. Η συγκίνηση των απεργών δεν αφορούσε μόνο τα δύο φορτηγά με τους 3 τόνους τροφίμων που μετέφεραν προσφορά από τους αγρότες της Θεσσαλίας. Ηταν η αλληλεγγύη που μετέφεραν από τη φτωχή και μικρομεσαία αγροτιά που έχει δώσει ανάλογους σκληρούς πολυήμερους αγώνες.
«Νιώσαμε ρίγος όταν αντικρίσαμε το χώρο και εσάς εδώ και μας θύμισε τη συμπαράσταση και στους δικούς μας αγώνες που μας έδωσε κουράγιο να συνεχίσουμε», τόνισε ο Βαγγέλης Μπούτας, χαιρετίζοντας τους απεργούς. «Μόνο ένα κοινό μέτωπο εργαζομένων, αγροτών, γυναικών, νεολαίας, αυτοαπασχολούμενων, μπορεί να ανατρέψει τη σημερινή βάρβαρη πολιτική. Για να κάνουμε εμείς κουμάντο σε αυτά που παράγουμε και να καλύπτουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας».
Είναι δύσκολο πάντως και για τους ίδιους τους απεργούς να αντιληφθούν το εύρος της αλληλεγγύης που δέχονται. Από τα τρόφιμα που φέρνουν απλοί άνθρωποι, φαγητό από τοπικά εστιατόρια, τη «Θεία Αρχόντω», που έψησε και πάλι το Σάββατο στο φούρνο της φαγητό για 100 άτομα, τα γάλατα που έστειλε χτες το πρωί ο Δήμος Μάνδρας, τα δύο φορτηγά με λαχανικά και φρούτα παραγωγών και εμπόρων της Γ΄ Λαϊκής Αγοράς, δύο φορτηγά με αγροτικά προϊόντα μετέφερε και η ΠΑΣΥ Ηλείας και η Επιτροπή Αλληλεγγύης Ζαχάρως, η σημαντική οικονομική στήριξη όπως του ΔΣ της ΟΛΜΕ με 1.000 ευρώ, του Σωματείου Συνταξιούχων ΟΑΕΕ Θεσσαλονίκης με 1.000 ευρώ, εργαζομένων της ΜΟΔ (οργανισμός υπουργείου Οικονομικών) με 850 ευρώ, αλλά και της Λέσχης φίλων ΚΚΕ Νέας Υόρκης με 1.000 δολάρια. Σημαντική και η βοήθεια που παρέδωσαν αντιπροσωπείες εργαζόμενων της φαρμακαποθήκης GENESIS, του Συνδικάτου Οικοδόμων παράρτημα Ηλιούπολης, της ΠΕΜΕΝ, της ΟΓΕ Μεγάρων, Συνταξιούχων ΙΚΑ Ιλίου - Πετρούπολης - Αγίων Αναργύρων, Αχαρνών, ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ Ελευσίνας και δεκάδες ακόμα αντιπροσωπείες σωματείων.
Τη συμπαράστασή τους δηλώνουν ακόμα οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Υγείας που θα συγκεντρώσουν και οικονομική βοήθεια. Ακόμα, τον αγώνα των χαλυβουργών δηλώνουν ότι στηρίζουν η Λαϊκή Επιτροπή Σαρωνικού, το Εργατικό Κέντρο Ζακύνθου, η Γενική Συνέλευση της Β' ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας, καθώς και το ΔΣ των Εφοριακών Αγρινίου, το οποίο δίνει ως οικονομική ενίσχυση το ποσό των 300 ευρώ. Την Κυριακή η έκτακτη Γενική Συνέλευση της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, θέλοντας να στηρίξει τον αγώνα των χαλυβουργών, αποφάσισε: Αντιπροσωπεία της να επισκεφτεί την «Ελληνική Χαλυβουργία» και να εκφράσει την αμέριστη συμπαράστασή της. Οσο διαρκεί η απεργία θα εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες για υλική βοήθεια προς τους απεργούς με χρήματα και τρόφιμα που τα μέλη της θα συλλέξουν. Τέλος, καταδικάζει την υποκριτική σιωπή της συντριπτικής πλειοψηφίας των ΜΜΕ σ' αυτόν το Γολγοθά των απεργών.
Συνεχίζεται και η διεθνής αλληλεγγύη
Με ιδιαίτερη συγκίνηση οι απεργοί το Σάββατο δέχτηκαν στο χώρο του εργοστασίου μια πραγματικά διεθνή αλληλεγγύη με την επίσκεψη δύο ευρωβουλευτών, του Μπάμπη Αγγουράκη από το ΚΚΕ μαζί με τον Σόρεν Σόντεργκαρντ από τη Δανία.
Μιλώντας στους απεργούς ο Μπάμπης Αγγουράκης τόνισε: «Ο αγώνας αυτός έχει ιδιαίτερη σημασία τώρα που προσπαθούν με την τρικομματική κυβέρνηση να επιβάλουν σιγή τάφου στη χώρα μας, να σταματήσουμε να διεκδικούμε, να σταματήσουμε τους αγώνες, να μας κάνουν όλους να πιστεύουμε ότι ήρθε το τέλος και μπορούν οι κεφαλαιοκράτες και οι εκμεταλλευτές να επιβάλουν τις επιλογές τους και να εξοντώσουν τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους». Παίρνοντας το λόγο ο Δανός ευρωβουλευτής εξέφρασε την αλληλεγγύη του λαού και της εργατικής τάξης της χώρας του, σημειώνοντας: «Ο αγώνας σας είναι και δικός μας αγώνας. Λέει ένα ηχηρό ΟΧΙ στην αγριότητα των μέτρων των Βρυξελλών και τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού».
Την ίδια διεθνή αλληλεγγύη αισθάνθηκαν και από την επίσκεψη στο εργοστάσιο αντιπροσωπείας συνδικαλιστών της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας με συνδικαλιστές που στήριξαν και οικονομικά τους απεργούς με 500 ευρώ.
Στο μεταξύ, συνεχίζουν να καταφθάνουν μηνύματα αλληλεγγύης και στήριξης μέσω της Γραμματείας Διεθνών Σχέσεων του ΠΑΜΕ στο δίκαιο πολυήμερο ηρωικό απεργιακό αγώνα των εργατών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» από διάφορες συνδικαλιστικές και λαϊκές οργανώσεις όλου του κόσμου.
Χτες έφτασαν μηνύματα από:
1. Σωματείο Εργαζομένων περιοχής Mytisch, Μόσχα.
2. Ενωση Επαναστατών Κομμουνιστών Γαλλίας.
3. Λαϊκό Σοσιαλιστικό Μέτωπο Λιθουανίας.
4. Συνδικαλιστή Συνταξιούχο της Βάσκικης Ομοσπονδίας.
5. Κοινό Συνδικαλιστικό Μέτωπο Βέλγιο Liege (Συνδικάτα: CSC Metal, CNE Arcelor Mittal, MVB - Liege Luxembourg FGTB, SETCA - FGTB).
6. Εργαζόμενους της Βασκικής Δημόσιας Τηλεόρασης.
Στη μάχη και οι γυναίκες των απεργών
Επιτροπή Αγώνα συγκρότησαν το Σάββατο το πρωί σε σύσκεψη
Στιγμιότυπο από τη σύσκεψη των γυναικών
Αγωνιστική θέση στο πλευρό των απεργών χαλυβουργών αποφάσισαν να πάρουν οι γυναίκες τους. Το περασμένο Σάββατο, σε σύσκεψη που έκαναν στο χώρο του εργοστασίου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», προχώρησαν στη συγκρότηση Επιτροπής Αγώνα, δημιουργώντας ένα σημαντικό όπλο στον πολυήμερο απεργιακό αγώνα. Οι γυναίκες των απεργών μαζί με τα παιδιά τους βρέθηκαν στο εργοστάσιο και έκαναν ένα πρώτο ουσιαστικό βήμα στήριξης του αγώνα των αντρών τους. Πρώτα από όλα με τη γνωριμία τους και την προσπάθεια να ξέρουν τις ανάγκες που υπάρχουν και μπορεί να δημιουργηθούν μέσα στις οικογένειες των απεργών ώστε να αντιμετωπιστούν συλλογικά.
«Πρέπει να ατσαλωθούμε και εμείς»
«Είναι βασικό να καταλάβουμε γιατί δίνεται αυτός ο αγώνας από τους άντρες μας και να δούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε», ήταν τα πρώτα λόγια της Μαρίας Δελή, γυναίκας απεργού, που άνοιξε τη σύσκεψη, εξηγώντας ταυτόχρονα και τους λόγους που οι ίδιες οι γυναίκες πρέπει πλέον να ενταχθούν στον αγώνα των χαλυβουργών.
«Πολλές από μας μπήκαμε μέσα στο εργοστάσιο για πρώτη φορά και νιώσαμε δέος βλέποντας τις συνθήκες εργασίας. Ο εργοδότης απαιτεί τώρα να ρισκάρουν τη ζωή τους καθημερινά για 500 ευρώ. Πλέον έχουμε υποχρέωση ακόμα κι όταν επιστρέψουν νικητές στο εργοστάσιο να απαιτήσουμε μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Για κανένα μισθό δεν πρέπει να κινδυνεύει η ζωή τους μέσα στο χαλυβουργείο. Πρέπει, λοιπόν, να καταλάβουμε και εμείς γιατί γίνεται η απεργία. Οτι ο Μάνεσης που τα τελευταία χρόνια έχει υπερδιπλασιάσει την παραγωγή και τα κέρδη του έρχεται τώρα με τους νόμους που ψήφισαν να απαιτήσει να δουλεύουν με 500 ευρώ για να βγάλει ακόμα περισσότερα κέρδη. Την ίδια στιγμή όμως, εμείς αυτό που ζούμε στις οικογένειές μας είναι τα απανωτά χαράτσια, τα σχολεία χωρίς βιβλία κ.ά. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τούτο το πράγμα που ζούμε είναι πόλεμος ταξικός».
Αναφέρθηκε στη συνέχεια στη μεγάλη αλληλεγγύη που έχει εκφραστεί στην απεργία των χαλυβουργών, γεγονός το οποίο στην πράξη σημαίνει πολλά για τις οικογένειές τους, καθώς με τη βοήθεια που έχουν δεχτεί μέχρι σήμερα τα βγάζουν πέρα στα σπίτια τους. «Είναι το πρώτο εργοστάσιο που θέλει να περάσει τέτοια μέτρα και οι άντρες μας είναι μπροστάρηδες, γιατί στη συνέχεια θα πάνε και στα υπόλοιπα, θα πάνε ουσιαστικά στα ίδια μας τα παιδιά. Είναι υποχρέωσή μας, λοιπόν, να δώσουμε κουράγιο στους άντρες μας. Να πάμε στους συλλόγους, στις γειτονιές και να καλέσουμε σε αλληλεγγύη του αγώνα τους. Πρέπει και εμείς εδώ μέσα να ατσαλωθούμε. Δε χρειάζεται γκρίνια στα σπίτια. Μπορούμε να τους στηρίξουμε και να επιστρέψουν πίσω με το κεφάλι ψηλά χωρίς να απολυθεί κανείς, χωρίς κανείς να συμβιβαστεί».
«Δε τους στέλνουμε πίσω για 500 ευρώ»
Τα λόγια της Μ. Δελή δε βρήκαν απλά σύμφωνες όλες τις γυναίκες των απεργών, αλλά υποστηρίχθηκαν ακόμα περισσότερο στις παρεμβάσεις τους που αφορούσαν τις συνθήκες εργασίας αλλά και για τις οικονομικές δυσκολίες. «Πέρσυ ο άντρας μου όταν έγινε το ατύχημα στο χαλυβουργείο γλίτωσε από θαύμα», θα πει μία γυναίκα. Η διπλανή της συμπληρώνει: «Εμένα έχει καεί ο άντρας μου εδώ μέσα, αλλά ο εργοδότης δεν το θεώρησε εργατικό και γύρισε και μου είπε ότι τον έκαψα εγώ στο σπίτι». Οταν η κουβέντα έφτασε και στο ζήτημα των μισθών, η απάντηση ήταν καθολική από όλες τις γυναίκες: «Δε τα βγάζουμε πέρα με ένα ψωροχιλιάρικο. Με 500 ευρώ δεν τους αφήνουμε να ξαναμπούν μέσα και να τρέμουμε αν θα γυρίσουν και στο σπίτι». Και όσο προχωρούσε η συζήτηση, τόσο δήλωναν την αποφασιστικότητά τους να τους στηρίξουν ακόμα περισσότερο και στο σπίτι, αλλά και με την παρουσία τους πιο συχνά στο εργοστάσιο συμμετέχοντας και οι ίδιες στην περιφρούρηση.
Στο πλευρό τους η ΟΓΕ
Στη σύσκεψη παρευρέθηκε και πολυμελής αντιπροσωπεία της ΟΓΕ. Μιλώντας στη σύσκεψη, η Μαιρήνη Στεφανίδη, εκ μέρους της αντιπροσωπείας, τόνισε: «Αυτή τη στιγμή όλη η εργατική τάξη, οι εργαζόμενες γυναίκες έχουν στραμμένο το βλέμμα τους σε εσάς και παίρνουν δύναμη. Σήμερα βλέπουμε το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - ΕΕ - τρόικας και κομμάτων που τη στηρίζουν να χορεύουν στη πλάτη μας. Απέναντί τους έχουμε το δικό μας μέτωπο των ΠΑΜΕ - ΟΓΕ - ΜΑΣ - ΠΑΣΥ που καλούν σε οργάνωση και πάλη γιατί μόνο από το δικό μας αγώνα φοβούνται. Δε πρέπει λοιπόν καμία γυναίκα να κάνει πίσω, ειδικά τώρα μετά από τόσες μέρες απεργία. Οι εργαζόμενες γυναίκες της ΟΓΕ θα είμαστε στο πλευρό σας. Θα πάμε στις γειτονιές, στους συλλόγους και θα μιλήσουμε για τον αγώνα των χαλυβουργών και των οικογενειών τους. Και την 1η του Δεκέμβρη στην πανεργατική απεργία θα πρέπει να είμαστε όλες σύσσωμες στο πλευρών των χαλυβουργών. Μαζί θα γιορτάσουμε τη νίκη τους. Γι' αυτό μην το βάζετε κάτω, έχετε ψηλώσει πολύ το μπόι της εργατικής τάξης».
Παρέμβαση στη σύσκεψη έκανε και ο πρόεδρος του σωματείου Γιώργος Σιφωνιός, ο οποίος κάλεσε τις γυναίκες των απεργών να στηρίξουν τους άντρες τους και να συμμετέχουν και στις περιφρουρήσεις και σε κάθε αγωνιστική κινητοποίηση.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Αναπαράγει τους εκβιασμούς της εργοδοσίας
Αποκαλυπτική η απάντηση στην Ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ
Αποκαλυπτική τοποθέτηση, στο πλευρό των βιομηχάνων, χτες από την κυβέρνηση, με αφορμή Ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Πρωτούλη, για το θέμα των κινητοποιήσεων των εργαζομένων στην «Ελληνική Χαλυβουργία». Εκπροσωπούμενη από τον υφυπουργό Εργασίας Γιάννη Κουτσούκο, η κυβέρνηση προκλητικά επανέλαβε στη Βουλή την επιχειρηματολογία της εργοδοτικής πλευράς, ζητώντας έμμεσα από τους εργαζόμενους να αποδεχθούν την εκ περιτροπής εργασία την οποία προωθεί η επιχείρηση και μείωση των αποδοχών τους...
Ιδιαίτερα κυνική ήταν η τοποθέτηση του υφυπουργού Εργασίας, που δήλωσε ότι «έχουμε στα χέρια μας τη διαδικασία της διαμεσολάβησης που είναι συμφιλιωτικού χαρακτήρα. Δεν είναι επαναστατική μέθοδος, ώστε να υποχρεώσουμε τον εργοδότη για το πώς θα παράγει». Μάλιστα φρόντισε με επιμέλεια να αναπαράγει τα εκβιαστικά διλήμματα της εργοδοσίας λέγοντας ότι «αυτή η αντιπαράθεση φοβούμαι ότι θα οδηγήσει στο κλείσιμο του εργοστασίου» και προσθέτοντας πως «εάν πάμε σε συγκρουσιακές καταστάσεις, τότε το υπουργείο θα βρεθεί στη δύσκολη θέση της θεραπείας (σ.σ. αναφερόμενος στα επιδόματα ανεργίας) για αυτούς που θα είναι στο δρόμο». Παρ' όλα αυτά είπε πως «το υπουργείο είναι στη διάθεση του σωματείου ώστε να ξεκινήσει νέα διαμεσολαβητική διαδικασία»... Επίσης ο Γ. Κουτσούκος δήλωσε ότι «η πολιτεία δεν έχει τα εργαλεία για να πετύχει το κατάλληλο αποτέλεσμα», ενώ αναφερόμενος στην επιχείρηση δήλωσε ότι «τα προηγούμενα χρόνια είχε αύξηση κερδών και τζίρου και παραγωγής», όμως «τα τελευταία χρόνια δεν πάει καλά γιατί μεγάλα έργα σταμάτησαν και έπεσε ο κατασκευαστικός κλάδος». Υποστήριξε επίσης ότι «κάτω από την πίεση τη δική μας στα πλαίσια της νομιμότητας, γιατί δεν μπορούμε να τα υπερβούμε, η επιχείρηση δέχθηκε να ανακαλέσει τις απολύσεις (...) ζήτησε όμως εκ περιτροπής απασχόληση με βάση τη δυνατότητα που της δίνει ο νόμος», κάτι για το οποίο «απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του σωματείου, οι οποίοι το απέρριψαν» και έτσι «είμαστε σε αδιέξοδο»...
«Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό», δήλωσε σχολιάζοντας την απάντηση του υφυπουργού ο Γιάννης Πρωτούλης, σχολιάζοντας ότι «η κυβέρνηση αποδεικνύει και σήμερα ότι είναι μια μαύρη κυβέρνηση που δημιουργήθηκε κατ' εντολή του ΣΕΒ». Συνέχισε θέτοντας το ερώτημα: «Τι σημαίνει δέχθηκε η επιχείρηση να ανακαλέσει τις απολύσεις; Τις έκανε για τρομοκρατία, όταν οι εργαζόμενοι αρνήθηκαν να εφαρμόσουν το 5ωρο». Σήμερα, σημείωσε, «το μεροκάματο του χαλυβουργού είναι 42 ευρώ, αυτό του λείπει του Μάνεση και των υπόλοιπων βιομηχάνων;» προσθέτοντας ότι κατά τη διάρκεια των τριμερών επαφών «το υπουργείο κράτησε μια απαράδεκτη στάση και έλεγε στους εργαζομένους "τι θα δώσετε"; Τι να δώσουν από τα 42 ευρώ! Εχουν δώσει θύματα!», θυμίζοντας ότι «κλείνει ένας χρόνος από το θάνατο ενός εργάτη», ενώ «κάθε μέρα ακρωτηριάζονται δάχτυλα, γοφοί, πόδια»... Απευθυνόμενος προς το υπουργείο Απασχόλησης ρώτησε «ποιανού είναι δουλειά να προστατεύσει τις συλλογικές συμβάσεις;» τονίζοντας ότι «αυτή είναι η δημοκρατία. Δεν δέχεστε; Στο δρόμο!». Συνολικά πάντως αναφέρθηκε στον αγώνα των εργατών λέγοντας πως «το παράδειγμα των εργατών της "Ελληνικής Χαλυβουργίας" πρέπει να γενικευτεί», αφού «οι βιομήχανοι αξιοποιούν και την κυβέρνηση που διαμόρφωσαν για να μην αφήσουν τίποτε όρθιο». Τόνισε μάλιστα ότι «ο ΣΕΒ απαίτησε: Στα 450 ευρώ ο μισθός! Ποιο μέλλον υπάρχει με 450 ευρώ;»...

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Οι μύθοι έπεσαν για την ΕΕ και την Ευρωζώνη



Συνάντηση με τον πρωθυπουργό, ύστερα από πρωτοβουλία του ίδιου, είχε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Η Αλέκα Παπαρήγα σε δηλώσεις της μετά τη συνάντηση με τον Λ. Παπαδήμο
Eurokinissi
Συνάντηση με τον πρωθυπουργό, Λουκά Παπαδήμο, κατόπιν πρωτοβουλίας του, είχε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στο Μέγαρο Μαξίμου. Σκοπός της συνάντησης ήταν η ενημέρωση για τις εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τη συναρτημένη με αυτές θέση της ελληνικής κυβέρνησης. Αμέσως μετά τη συνάντηση, η Αλέκα Παπαρήγα δήλωσε:
«
Τα θέματα τα οποία απασχολούν και το ΚΚΕ και τον πρωθυπουργό είναι πολύ μεγάλα. Μας έκανε μια αναλυτική ενημέρωση γύρω από την πορεία του ελληνικού χρέους και γύρω από τις εξελίξεις στην ΕΕ, ύστερα και από το ταξίδι που έκανε. Αλλά και εμείς βρήκαμε την ευκαιρία, γιατί και ο κ. Παπαδήμος δεν ήταν πάντα μέσα στην Ελλάδα, δεν είχε την πολιτική αρμοδιότητα, εν πάση περιπτώσει, να του εξηγήσουμε πολύ αναλυτικά τις θέσεις του ΚΚΕ πάνω σε όλα αυτά τα θέματα. Να ξέρει πολύ καλά τι λέμε. Μας ενδιέφερε και να ξέρει πού διαφωνούμε, γιατί ξέρετε η διαφωνία με την κυβερνητική πολιτική δεν είναι στα σημεία, στις τακτικές, στους ελιγμούς, στο πώς χειρίζεται η κυβέρνηση το ένα ή το άλλο θέμα. Είναι εφ' όλης της ύλης. Είναι πάνω στη γενική πολιτική γραμμή, πάνω στη στρατηγική. Μια που είμαστε εδώ, να σας πω ένα - δυο πράγματα που είπαμε στον πρωθυπουργό εκ μέρους του Κόμματος.
Εμείς θεωρούμε ότι τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο στην Ελλάδα λόγω της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης στην Ευρωζώνη. Και τώρα οι μύθοι έπεσαν. Αυτό που γίνεται, πριν λίγα χρόνια φαινόταν αδιανόητο. Ενα από τα σενάρια τα οποία συζητιούνται είναι η διαίρεση της Ευρωζώνης σε τμήματα. Για την Ελλάδα, αν προχωρήσει αυτό, αλλά και οποιοδήποτε άλλο σενάριο - παραλλαγή, θα έχουμε ένα ευρώ εσωτερικά υποτιμημένο, πράγμα που θα απαξιώσει πλήρως μισθούς, συντάξεις, τις λαϊκές αποταμιεύσεις, τα σπίτια που έχουμε και ζούμε και πληρώνουμε τα χαράτσια, θα πωληθούν μπιρ παρά αυτά που θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν και που εμείς είμαστε αντίθετοι. Από την άλλη, θα διαμορφώσουν και μια τιμή του ευρώ το ΔΝΤ και η ΕΕ για τους πιστωτές που αυτοί θα χάσουν πολύ λιγότερα. Δηλαδή, δεν είναι το ζήτημα ευρώ ή δραχμή. Οποιος χειρισμός γίνει, είτε έξωση από την Ευρωζώνη, είτε έξωση από την ΕΕ, κάτι που φαίνεται και αναπόφευκτο, το ζήτημα είναι τι θα σημάνει για το λαό.
Εμείς, λοιπόν, έχουμε το εξής τρίπτυχο: Αποδέσμευση, κοινωνικοποίηση και διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία. Αποδέσμευση χωρίς κοινωνικοποίηση θα είναι για το λαό δράμα. Κοινωνικοποίηση χωρίς αποδέσμευση είναι αδιανόητο να γίνει. Επομένως, η διαφορά μας με την κυβέρνηση είναι πολύ ουσιαστική και πολύ βαθιά και πρέπει ο λαός να καταλάβει ότι ήρθε η ώρα να κάνει την επιλογή του. Καταρχήν, ως πολιτική επιλογή και βεβαίως ως πολιτική δράσης. Αυτά τώρα, να βγούμε από το ευρώ, να πάμε στη δραχμή, να μας κάνει δάνειο η ΕΚΤ με αυτό το ποσοστό ή με το άλλο ποσοστό, όλα τα δάνεια θα τα πληρώσει ο λαός διπλά και τριπλά στην πορεία».
ΚΟ ΚΡΗΤΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Ανεξάντλητες οι δυνατότητες στην οικονομική δουλειά
Με όλες τις εφεδρείες ρίχνεται η Οργάνωση στη μάχη της Οικονομικής Εξόρμησης

Για την προετοιμασία της Οικονομικής Εξόρμησης από την ΚΟ Κρήτης του ΚΚΕ, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με την Ρένα Σκυβαλάκη, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης και οικονομική υπεύθυνη της ΝΕ Ηρακλείου του ΚΚΕ.
***
-- Τι πείρα έβγαλε η Οργάνωση από την εξόρμηση του καλοκαιριού και της προηγούμενης χρονιάς, όπου, όπως και φέτος, οι οικονομικές δυσκολίες για τη λαϊκή οικογένεια ήταν επίσης οξυμένες;
-- Η πείρα της Οργάνωσης δείχνει ότι η σταθερή πολιτική δουλειά με τους εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν μπορεί να είναι ολοκληρωμένη, εάν δε συνοδεύεται και με την οικονομική στήριξη του Κόμματος από τους ίδιους τους εργαζόμενους και το λαό. Στο πλαίσιο αυτό, η Οργάνωση έχει ήδη δημιουργήσει ένα σημαντικό κύκλο μόνιμων συνδρομητών, που κάθε μήνα από το υστέρημά τους ενισχύουν το Κόμμα και, ταυτόχρονα, κάνουν οικονομική δουλειά στο δικό τους περίγυρο.
Η πείρα από την προηγούμενη οικονομική εξόρμηση και την κάλυψη ενός μεγάλου πλάνου για τα δεδομένα του καλοκαιριού, μας δείχνει ότι υπάρχουν ανεξάντλητες δυνατότητες να πάμε ακόμα καλύτερα. Εκατοντάδες νέοι εργαζόμενοι και άλλα λαϊκά στρώματα, που μπορεί να μη συμφωνούν σε όλα με το Κόμμα, το ενίσχυσαν οικονομικά, κατανοώντας μέσα από την πείρα τους ότι έχουν συμφέρον το ΚΚΕ σήμερα να είναι ισχυρό. Μετρήσαμε συγκεκριμένα βήματα και κατακτήσαμε έναν τρόπο δουλειάς σε σχέση με το προηγούμενο διάστημα που θα μας βοηθήσει από εδώ και πέρα.
Εγινε καλύτερα αντιληπτό σε μεγάλο ποσοστό των κομματικών μελών ότι η συνδρομή, το κόκκινο μεροκάματο, αλλά και η σταθερή δουλειά με το κουπόνι είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσουμε την απρόσκοπτη πολιτική δουλειά της Οργάνωσης, τη λειτουργία και δράση του Κόμματός μας. Οι δισταγμοί που καμιά φορά έμπαιναν πως ο κόσμος δεν έχει, και άρα δεν μπορεί να μας ενισχύσει, δεν ευσταθούν. Αυτό αποδείχθηκε στην πράξη. Οπου γίνεται σταθερή πολιτική δουλειά, υπάρχουν αποτελέσματα.
Ταυτόχρονα, η επίθεση στο ΚΚΕ για τα οικονομικά έχει πεισμώσει τους κομμουνιστές της περιοχής, τους φίλους, οπαδούς και νέους εργαζόμενους που έχουν βρεθεί δίπλα μας, γεγονός που αποτυπώνεται στο ακόμα πιο αυξημένο πλάνο που έχει η Οργάνωσή μας.
-- Με δεδομένο το αυξημένο κύρος του Κόμματος, πώς σχεδιάζει η Οργάνωση να αξιοποιήσει τους χώρους όπου ανάπτυξε δράση το προηγούμενο διάστημα για την κάλυψη των πλάνων της;
-- Το προηγούμενο διάστημα δόθηκαν μεγάλες μάχες μέσα και έξω από χώρους και κλάδους δουλειάς. Στήθηκαν σωματειακές επιτροπές σε μια σειρά εργοστάσια, μεγάλες επιχειρήσεις στο χώρο του εμπορίου (π.χ. Praktiker, αποθήκες Αριάδνη, Αφοί Κωνσταντακάτου, κ.ά.), συγκροτήθηκαν ομάδες και επιτροπές του ΠΑΜΕ στον κλάδο των κατασκευών, των τηλεπικοινωνιών κ.λπ. Προχωρήσαμε χτίζοντας Λαϊκές Επιτροπές και Επιτροπές Αγώνα σε κάθε γειτονιά και δήμο, Επιτροπές της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ και Ομάδων Γυναικών της ΟΓΕ. Η παραπάνω δράση δε μας επιτρέπει να έχουμε μειωμένες απαιτήσεις και στόχους. Ηδη, οργανώνονται συσκέψεις στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές.
Ο σχεδιασμός της δουλειάς μας ενόψει της οικονομικής εξόρμησης αφορά όλους αυτούς τους χώρους, αλλά και σε όσους ακόμα δεν έχουμε παρέμβει. Με τη Διακήρυξη της ΚΕ του Κόμματος προς το λαό και το κουπόνι, δε θα πρέπει να μείνει κανένας χώρος που δε θα φτάσει η πολιτική πρόταση διεξόδου του Κόμματος. Αυτό είναι το στοίχημα που έχει βάλει η Οργάνωση: Κανένα μέλος του Κόμματος να μη μείνει αμέτοχο και όλες μας οι εφεδρείες να ριχτούν στη μάχη.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Το ευρώ, η δραχμή και η πάλη για την εργατική εξουσία



Ευρώ ή δραχμή; Το ερώτημα αυτό πλανιέται στα αστικά επιτελεία, στα αστικά ΜΜΕ, από το ενδεχόμενο να αποπέμψουν την Ελλάδα από την ευρωζώνη λόγω χρεοκοπίας. Ως ερώτημα πλανιέται και στο χώρο του οπορτουνισμού, όλους δηλαδή τους χώρους που με τον ένα ή άλλον τρόπο είναι σταθερά προσανατολισμένες στον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης, όλους όσοι είναι πεισμένοι ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι αιώνιο και αξεπέραστο και ότι θα συνεχίσει να είναι κυρίαρχο τα επόμενα χρόνια, τις επόμενες δεκαετίες και γιατί όχι τους επόμενους αιώνες. Απλώς, στις σημερινές συνθήκες της όξυνσης της οικονομικής κρίσης και του εντεινόμενου ανταγωνισμού εντός και εκτός των πλαισίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τον ελληνικό καπιταλισμό να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, καθώς δέχεται τεράστια πίεση και μεγάλους κλυδωνισμούς στο εσωτερικό του, οι κυρίαρχοι κύκλοι του μονοπωλιακού κεφαλαίου προβληματίζονται και εξετάζουν όλα τα ενδεχόμενα. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι το σύστημα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης θα παραμείνει αλώβητο και ανέγγιχτο, ανεξάρτητα από το πώς θα διαμορφωθούν οι συμμαχίες της αστικής τάξης στο προσεχές μέλλον.Το γεγονός ότι στους προβληματισμούς αυτούς συμμετέχουν ενεργά και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού σε όλες τις εκδοχές του, αποδεικνύει πόσο στενά είναι διασυνδεδεμένος ο χώρος αυτός - τα μικροαστικά στρώματα μέσω του οποίου εκφράζονται πιο συγκεκριμένα - με τον καπιταλισμό, με αποτέλεσμα να μη βλέπει άλλη διέξοδο πέρα από τα όρια του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος, ενώ παράλληλα είναι τόσο αλλοτριωμένος από την αστική ιδεολογία, ώστε οι τριγμοί και οι συγκρούσεις που συντελούνται σήμερα στο εσωτερικό της αστικής τάξης της χώρας, να μεταφέρονται στο συγκεκριμένο χώρο, ο οποίος επιχειρεί να συγκαλύψει την αστική τους πατρότητα κάτω από το μανδύα της ...αριστερής αναζήτησης.
Αν για τις αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις το δίλημμα δραχμή ή ευρώ είναι υπαρκτό, αυτό χάνει κάθε νόημα όταν τίθεται υπό μορφή ερωτήματος στην εργατική τάξη της χώρας. Σε τι να τοποθετηθεί ένας συνειδητός ή ακόμα και κάποιος χωρίς ταξική συνείδηση εργάτης; Αν η απλήρωτη εργασία του που ενσωματώνεται στο εμπόρευμα και εμφανίζεται σαν υπεραξία, θα αποτυπώνεται σε δραχμές ή ευρώ; Αν το σκοινί, που θα τον κρεμάσουν, το έχουν αγοράσει με ευρώ ή δραχμή; Κοντολογίς, το καπιταλιστικό νόμισμα, όποιο και αν είναι αυτό, ενσωματώνει εκμεταλλευτικές σχέσεις που εμφανίζονται στην παραγωγή και την κυκλοφορία του κεφαλαίου. Ο Μαρξ, ο οποίος έχει αναλύσει εξαντλητικά το θέμα αυτό στον πρώτο τόμο του «Κεφαλαίου», αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η εμπορευματική μορφή του προϊόντος και η χρηματική μορφή του εμπορεύματος, στα πλαίσια του καπιταλισμού, συγκαλύπτουν την ταξική εκμετάλλευση, η οποία, αντίθετα, στη φεουδαρχία με το μοίρασμα της εργάσιμης μέρας, ανάμεσα στο χρόνο που ο δουλοπάροικος εργαζόταν για τον εαυτό του και στο χρόνο που εργαζόταν για λογαριασμό του φεουδάρχη, ήταν απόλυτα καθαρή και διαυγής.
Ταξική διάσταση
Το ΚΚΕ, κινούμενο πέρα από τις εθνικιστικές και τις κοσμοπολίτικες απόψεις της αστικής τάξης της χώρας και τις, γεμάτες μικροαστικές αυταπάτες, ομιχλώδεις αντιλήψεις του οπορτουνισμού, έθεσε το θέμα στην ταξική του διάσταση. Οπως σωστά ανέφερε, το ζήτημα δεν είναι, αν θα συνεχίσουμε να έχουμε το ευρώ ή θα γυρίσουμε στη δραχμή. Το μεγάλο δίλημμα της εποχής μας, είναι, αν, η εργατική τάξη και τα άλλα καταπιεζόμενα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, συνεχίσουν να ανέχονται την πολιτική και οικονομική ηγεμονία της αστικής τάξης, του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Αν θα συνεχίσουν να ανέχονται τη διατήρηση ενός σάπιου, ιστορικά ξεπερασμένου, βάρβαρου και παρασιτικού κοινωνικού - οικονομικού συστήματος, ή αν θα αποφασίσουν να το ανατρέψουν, να κατακτήσουν την εξουσία και προχωρήσουν στην οργάνωση της κοινωνικής εργασίας με βασικό κριτήριο τις ανάγκες του εργαζόμενου ανθρώπου και όχι την αύξηση του καπιταλιστικού κέρδους. Η πρόταση διεξόδου από την οικονομική κρίση που προβάλλει το ΚΚΕ έχει σαν δομικό της στοιχείο τη σύγκρουση, την ανατροπή της εξουσίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου, την απαλλοτρίωση της μεγάλης καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, η οποία θα περάσει κάτω από τον έλεγχο της κοινωνίας, με την παράλληλη δημιουργία βαθιά δημοκρατικών θεσμών, όπως ο εργατικός έλεγχος σε όλες τις βαθμίδες της παραγωγής και της κυκλοφορίας του κοινωνικού προϊόντος. Η κοινωνική παραγωγή δε θα αποτελεί πλέον τη βάση αναπαραγωγής των καπιταλιστικών εκμεταλλευτικών σχέσεων που συσσωρεύουν τεράστιο πλούτο στα χέρια της αστικής τάξης, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την οικονομική ανέχεια, τα άθλια μεροκάματα, την ανεργία, την αβεβαιότητα για το αύριο. Κάτω από την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος, θα αποτελέσει τη βάση συντήρησης και ανέλιξης του εργαζόμενου ανθρώπου, της πρώτης παραγωγικής δύναμης της κοινωνίας.
Η προοπτική της εργατικής εξουσίας και ο φόβος γι' αυτήν είναι το στοιχείο που ενώνει σε αντικομμουνιστική βάση τμήματα των μικροαστικών στρωμάτων με την εργατική αριστοκρατία, τις κοινωνικές εκείνες ομάδες που στην περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης είχαν ευνοηθεί, καθώς η αστική τάξη, στα πλαίσια των συμμαχιών που ανέπτυσσε με άλλα κοινωνικά στρώματα, τους πετούσε μικρά κομμάτια από την υπεραξία, κρατώντας τις μεγαλύτερες μερίδες για τον εαυτό της. Σήμερα, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, τα άλλοτε προνομιούχα αυτά στρώματα διαβλέπουν τον κίνδυνο της οικονομικής τους καταστροφής και της κοινωνικής τους απαξίωσης. Δεν αντιλαμβάνονται, όμως, την πραγματική κίνηση της Ιστορίας. Αρνούνται πεισματικά να δουν ότι ο πραγματικός τους εχθρός είναι η εξουσία του μονοπωλιακού κεφαλαίου, συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν με σνομπισμό και απέχθεια την εργατική τάξη και το οργανωμένο ταξικό κίνημα το οποίο εχθρεύονται και αναπολούν το παλιό καλό παρελθόν, το οποίο πιστεύουν ότι θα επανέλθει.
Οι οπορτουνιστές
Αυτό μπορεί να το δει κάποιος στις προτάσεις για την έξοδο από την οικονομική κρίση, που κάνουν σήμερα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΝΑΡ κ.λπ. Το πρόβλημα με τις προτάσεις που μιλάνε για «κρίση χρέους» και υποστηρίζουν τη διαγραφή του ...επαχθούς του μέρους (του χρέους), την έκδοση ευρωομολόγου, την κρατικοποίηση κάποιων τραπεζών, αλλά όχι των μονοπωλίων στο χώρο της παραγωγής και του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου, δεν είναι μόνο ότι είναι απόλυτα ενσωματωμένες στο αστικό πολιτικό σύστημα - το οποίο άλλωστε τις υιοθετεί - αλλά ότι επιχειρούν να γυρίσουν το ρολόι της Ιστορίας στο παρελθόν. Στις «ευλογημένες» δεκαετίες του '70 και '80, στον καπιταλισμό, με το μικρό και ελεγχόμενο κρατικό χρέος, το κρατικοποιημένο πιστωτικό σύστημα και τις χαλαρές - σε σχέση με σήμερα - σχέσεις του ελληνικού κεφαλαίου με το ευρωενωσιακό κεφάλαιο. Αναπολούν την περίοδο της καπιταλιστικής ακμής, που τόσο ωφελήθηκαν και είδαν το μικροαστικό τους όνειρο να θεριεύει και να γίνεται πραγματικότητα. Τώρα, όμως, διαβλέπουν ότι όσα είχαν αποκτήσει τη «χρυσή» εκείνη εποχή κινδυνεύουν να γίνουν κομμάτια και θρύψαλα. Διαισθάνονται ότι μπορούν να βυθιστούν και οι ίδιες στις δίνες της ανελέητης καπιταλιστικής κρίσης και στον οξύτατο ενδομονοπωλιακό ανταγωνισμό και βγάζουν απελπισμένες κραυγές κατά του μνημονίου και των πολιτικών που τις συνοδεύουν, όχι για να τις υπερβούν και να τις ανατρέψουν, να κόψουν μια για πάντα τους δεσμούς με τον καπιταλισμό και την εξουσία που τον περιβάλλει, αλλά να τον...εξανθρωπίσουν, να αμβλύνουν τις πιο αιχμηρές πλευρές του. Ζητούν δηλαδή έναν καπιταλισμό, χωρίς μνημόνια και άλλες... ακρότητες, έναν καπιταλισμό που θα αποκαταστήσει την ...κοινωνική συνοχή που έχει διαρραγεί και θα αμβλύνει τις οξυμένες ταξικές αντιθέσεις που εγκυμονούν κινδύνους για τις σταθερές του συστήματος. Αποφεύγουν σαν ο διάολος το λιβάνι κάθε τι που οδηγεί στην όξυνση της ταξικής πάλης.
Οι διακηρύξεις όμως για επιστροφή στο παρελθόν, στην εποχή του παλιού, «καλού» καπιταλισμού, όπως ζητούν οι σύγχρονοι Δον Κιχώτες της Ιστορίας, δεν έχουν να κάνουν με αφελείς ιδεολογικές περιπλανήσεις αθώων και παραστρατημένων μικροαστών στη ζούγκλα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Πρόκειται για απόψεις αντιδραστικές, βαθιά εχθρικές για το εργατικό κίνημα, το οποίο επιχειρούν να βυθίσουν σε βάλτους γεμάτους με μικροαστικές αυταπάτες, και να το οδηγήσουν σε επικίνδυνους και ολέθριους συμβιβασμούς. Επιχειρούν να θολώσουν την προοπτική της εργατικής εξουσίας, να ξεστρατίσουν το εργατικό κίνημα από τον στρατηγικό και επίκαιρο αυτό στόχο. Πίσω από τις κραυγές για την «ενότητα της Αριστεράς» υποκρύπτεται η ανομολόγητη επιδίωξη για τον ιδεολογικό και πολιτικό αφοπλισμό του οργανωμένου ταξικού κινήματος, ο εκφυλισμός του σε «κίνημα της πλατείας», στα πρότυπα των «αγανακτισμένων» και ενίοτε των κουκουλοφόρων του αναρχοφασισμού.
Η πάλη για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, είναι συνυφασμένη με την πάλη κατά της αστικής ιδεολογίας σε όλες της τις μορφές, αλλά και την πάλη κατά του πολυώνυμου οπορτουνισμού. Η ελληνική και διεθνής εμπειρία αποτελεί απτή απόδειξη της ορθότητας της θέσης αυτής. Με πικρία βλέπουμε σήμερα, ότι όπου το κομμουνιστικό κίνημα έκανε αβίαστες και μη αναγκαίες υποχωρήσεις απέναντι στην αστική τάξη, οι οποίες μορφοποιήθηκαν και εκφράστηκαν κατά κύριο λόγο από το ρεύμα του «ευρωκομμουνισμού», αυτό κυριολεκτικά διαλύθηκε συμπαρασύροντας στον κατήφορο και το εργατικό κίνημα. Η ευρωπαϊκή ήπειρος είναι πλούσια από τέτοιες εμπειρίες. Αντίθετα, μπορούμε να υπερηφανευόμαστε σήμερα, ότι η απόρριψη του ολέθριου αυτού δρόμου από το ΚΚΕ - το οποίο, για το λόγο αυτό οι διάφορες γραφίδες «στόλισαν» και «στολίζουν» ακόμη και σήμερα με διάφορα κοσμητικά όπως δογματικό, αποστεωμένο, αυτιστικό - και η υπεράσπιση των επαναστατικών του χαρακτηριστικών, αποτέλεσαν τη βάση της σημερινής ανόδου του εργατικού κινήματος της χώρας. Ενός κινήματος που δεν αμφισβητεί την μία ή την άλλη πλευρά της αστικής εξουσίας. Αμφισβητεί την ίδια την εξουσία της αστικής τάξης στο σύνολό της.

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Πώς και ποιοι έδωσαν στον Χίτλερ την κυβερνητική εξουσία


Μια διδακτική εμπειρία για το σήμερα
Φωτογελοιογραφία, που σατιρίζει το σύνθημα του Χίτλερ «με ακολουθούν εκατομμύρια»...
Με αφορμή τη συμμετοχή του ΛΑ.Ο.Σ. στην κυβέρνηση του μαύρου μετώπου κεφαλαίου-ΕΕ, μαζί με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, κάποιοι οπορτουνιστές μιλούν για «φασισμό», προασπιζόμενοι την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, συγκαλύπτοντας ότι η εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού είναι εποχή της άκρατης αντίδρασης είτε με κοινοβουλευτικό μανδύα είτε όχι. Αυτή την αντίδραση εκφράζουν τα αστικά κόμματα. Αυτοί λοιπόν που μιλούν για «φασισμό», συγκαλύπτουν ότι ο Χίτλερ κοινοβουλευτικά πήρε την κυβέρνηση, ότι συνέδραμε και η σοσιαλδημοκρατία σ' αυτό, ότι ο «φασισμός» είναι γέννημα των μονοπωλίων, ότι σε συγκεκριμένες φάσεις εξέλιξης του καπιταλισμού τον επιζητούν γιατί εκτιμούν ότι τα άλλα αστικά κόμματα δεν μπορούν μόνα τους να τους κάνουν τη δουλειά. Επομένως, για την εργατική τάξη, το λαό, ο εχθρός δεν καθορίζεται από τη μορφή του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά από την οργανική του σχέση μ' αυτό που υπηρετεί τα μονοπώλια. Να γιατί στο προσκήνιο της ταξικής πάλης στόχος είναι η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, η κοινωνικοποίησή τους. Η ιστορική εμπειρία της ανόδου του Χίτλερ με κοινοβουλευτικούς όρους στην κυβερνητική εξουσία είναι χρήσιμη για το εργατικό κίνημα και τη στρατηγική του. Αυτή την εμπειρία παρουσιάζουμε σήμερα.
Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης 1929-1933, οι ιδιοκτήτες των μονοπωλίων στη Γερμανία φοβούνταν την ανάπτυξη του αντικαπιταλιστικού κινήματος και το δυνάμωμα της επιρροής του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η ανησυχία τους μεγάλωνε γιατί το κύρος των παλαιών αστικών κομμάτων - του γερμανικού Λαϊκού, του γερμανικού Δημοκρατικού, του βαυαρικού Λαϊκού και άλλων - έπεφτε συνεχώς στις εργατικές συνειδήσεις. Ταυτόχρονα, έπεφτε και η επιρροή του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Οι εργάτες έδειχναν ολοένα και πιο μεγάλη δυσαρέσκεια, γιατί οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας ψήφιζαν έκτακτα διατάγματα και αντιδραστικά μέτρα ενάντια στα εργασιακά και άλλα δικαιώματα.
Ανοιξη του 1932, προεδρικές εκλογές στη Γερμανία, υποψήφιος προτάθηκε πάλι ο Χίντενμπουργκ. Η αφίσα του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος γράφει: «Ενάντια στο αντιδραστικό πρόγραμμα του Χίντενμπουργκ της μπουρζουαζίας. Ψηφίστε ταξικά το κόκκινο προλεταριακό ταξικό μέτωπο. Ψηφίστε κόκκινο. Ψηφίστε Τέλμαν»
Το κόμμα του Χίτλερ, το «εθνικοσοσιαλιστικό γερμανικό εργατικό κόμμα», έτσι ονομαζόταν, ανέπτυξε μια πλατιά αδίσταχτη δημαγωγία. Οι Γερμανοί εθνικοσοσιαλιστές δήλωναν πως όλα τα δεινά των εργαζομένων της Γερμανίας τα προκαλούσε η Συνθήκη των Βερσαλιών (συνθήκη που υπογράφτηκε με βαρείς όρους για τη Γερμανία μετά την ήττα της στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο) και υπόσχονταν μόλις πάρουν την εξουσία να καταργήσουν αμέσως τη Συνθήκη των Βερσαλιών και τους περιορι­σμούς που σχετίζονταν με τους εξοπλισμούς, να αγωνιστούν για να ξαναπάρει η Γερμανία τα εδάφη που είχε χάσει ύστερα από τον παγκόσμιο πόλεμο του 1914-1918 και να αποκτήσει καινούρια εδάφη. Δηλαδή υπόσχονταν να ανοίξει δρόμους κερδοφορίας των μονοπωλίων της Γερμανίας, η δράση των οποίων περιοριζόταν από τη μεταπολεμική κατάσταση που διαμόρφωσε σε βάρος τους η ήττα από τον πόλεμο. Και μέσα απ' αυτή την προοπτική θα έλυνε και προβλήματα των εργαζομένων, του λαού. Ετσι υπόσχονταν στους ανέργους εργασία και αύξηση των βοηθημάτων, στους εργάτες μεγαλύτερα μεροκάματα και καλυτέρευση των όρων εργασίας, στους μικροαγρότες την κατάρ­γηση των ενοικίων για τη γη, των χρεών και τη χορήγηση επιχορηγήσεων, στους μικρεμπόρους και στους επαγγελματοβιοτέχνες μείωση των φόρων και χορήγηση πιστώσεων με χαμηλό τόκο, στους πληγέντες από τον πληθωρισμό οικονομική αποζημίωση, στους πρώην αξιωματικούς τη δημιουργία καινούριου στρατού και την εφαρμογή της ρεβανσιστικής ιδέας.
Η ομοιογένεια στη δράση στη ναζιστική Γερμανία: Εκπρόσωποι της Εκκλησίας χαιρετούν φασιστικά. Στα δεξιά, ο υπουργός Προπαγάνδας Γκαίμπελς
Ετσι, ενώ στις εκλογές για το Ράιχσταγκ του Μάη 1928, συγκέντρωσε μόλις το 2,6% των ψήφων, δύο χρόνια αργότερα, στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 1930 τα ποσοστά τους εκτοξεύονται στο 18,3%, συγκεντρώνοντας 6,4 εκατ. ψήφους, και 107 βουλευτές με επικεφαλής τον Γκέρινγκ. Τα παλαιά αστικά κόμματα και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα έχασαν πολλές ψήφους. Το Κομμουνιστικό Κόμμα συγκέντρωσε 4.590.000 ψήφους. Ετσι, τα αποτελέσματα των εκλο­γών από το ένα μέρος έδειχναν τη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων γύρω από το Κομμουνιστικό Κόμμα και από το άλλο, τη συνένωση των αντι­δραστικών στοιχείων γύρω από το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα.
Τα μονοπώλια και ο Χίτλερ
Στις 27 Γενάρη του 1932 σε μυστική συγκέντρωση που έγινε στο Ντίσελντορφ με τη συμμετοχή τριακοσίων εκπροσώπων των μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου, ο Χίτλερ ανέπτυξε το πρόγραμμα του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και υποσχέθηκε «να ξεριζώσει το μαρξισμό στη Γερμανία». Οι μονοπωλιακοί κύκλοι δυνά­μωσαν την υποστήριξη και τη χρηματοδότηση των χιτλερικών.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα στις 28 Γενάρη του 1932 σε μήνυμα «Προς τους εργά­τες της Γερμανίας και τους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού» τόνιζε πως το φλέγον ζήτημα είναι η δη­μιουργία ενιαίου εργατικού μετώπου και καλούσε σε ενεργό αγώνα εναντίον της μείωσης του μεροκάματου, των έκτακτων φόρων, για να αποκαταστα­θούν οι δημοκρατικές ελευθερίες και για να οργανωθούν στα εργοστάσια και στις συνοικίες ομάδες ένοπλης αυτοάμυνας που να αποκρούουν τις φασιστικές τρομοκρατικές συμμορίες.
Τη νύχτα 26 προς 27 Φλεβάρη 1933 οι χιτλερικοί έβαλαν φωτιά στο κτίριο του Ράιχσταγκ και κατηγόρησαν γι' αυτό τους κομμουνιστές. Κύριος οργανωτής αυτής της προβοκάτσιας ήταν ο Γκέρινγκ. Αργότερα το ομολόγησε ο ίδιος μπροστά σε ένα στενό κύκλο συνεργατών του Χίτλερ
Σημαντικό ρόλο στην άνοδο του Χίτλερ έπαιξαν επίσης τα μονοπώλια των ΗΠΑ και της Αγγλίας και οι κυβερνήσεις τους. Οι τράπεζες και τα άλλα μονοπώλια των ΗΠΑ και της Αγγλίας επένδυσαν δισεκατομμύρια δολάρια στην ανόρθωση του δυναμικού της πολεμικής βιομηχανίας της Γερμανίας έχοντας υπόψη να χρησιμοποιήσουν τη χώρα αυτή στον αγώνα εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης. Οι μεγάλοι Αμερικανοί ιδιοκτήτες μονοπωλίων, όπως ο Μόργκαν, ο Ντιπόν, ο Ροκφέλερ και άλλοι, αρκετά χρόνια ενίσχυαν το χιτλερικό κόμμα. Επίσης τα αμερικανικά μονοπώλια, όπως η Ford, η General Motors (μέσω της θυγατρικής της Opel και όχι μόνο), η General Electric, η Standard Oil, η IBM, η ΙΤΤ , η Τράπεζα Chase Manhattan και πολλοί άλλοι, έκαναν τεράστιες επενδύσεις, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.Την άνοιξη του 1932 έγιναν προεδρικές εκλογές. Υποψήφιος προτάθηκε πάλι ο Χίντενμπουργκ. Οι σοσιαλδημοκράτες τον υποστήριξαν δηλώνοντας πως η εκλογή του Χίντενμπουργκ θα σώσει τάχα τη χώρααπό το φασισμό. Οι φασίστες είχαν υποψήφιο τον Χίτλερ και το γερμανικό εθνικό λαϊκό κόμμα τον Ντίστερμπεργκ. Υποψήφιος του κομμουνιστικού κόμματος ήταν ο Ερν. Τέλμαν. Οι κομμουνιστές κατέβηκαν στις εκλογές με το σύνθημα: «Οποιος ψηφίζει Χίτλερ ψηφίζει πόλεμο!». Επειδή κανένας υποψήφιος δε συγ­κέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία, γι' αυτό στις 10 Απρίλη έγιναν πάλι εκλογές. Εκλέχτηκε ο υποψήφιος που στήριζε η σοσιαλδημοκρατία, ο Χίντενμπουργκ.
Με πρόταση του Χίντενμπουργκ στις 30 Μάη, η κυβέρνηση του Μπρούνιγκ παραιτήθηκε. Την καινούρια κυβέρνηση τη σχημάτισε ο Φραντς φον Πάπεν, που αύξησε πρώτα πρώτα τη φορολογία και μείωσε δραστικά τα κονδύλια για την κοινωνική ασφάλιση. Ταυτόχρονα οι ιδιοκτήτες των μονοπωλίων επιχορηγήθηκαν με εκατομμύρια μάρκα. Τον Ιούλη του 1932 η κυβέρνηση του φον Πάπεν διέλυσε το Ράιχσταγκ και κατάργησε τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Πρωσίας.
Η στάση της σοσιαλδημοκρατίας και η εκλογική άνοδος των εθνικοσοσιαλιστών
Το Κομμου­νιστικό Κόμμα παίρνοντας υπόψη την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, πρό­τεινε στην ηγεσία του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος να κηρυχθεί γενική απερ­γία διαμαρτυρίας. Αλλά οι ηγέτες των σοσιαλδημοκρατών απόρριψαν την πρόταση των κομμουνιστών και μάλιστα τους κατηγόρη­σαν για «πρόκληση». Οι σοσιαλδημοκράτες ματαίωναν με όλα τα μέσα κάθε εκδήλωση επαναστατικής πρωτο­βουλίας των μαζών.
Αλλωστε στο συνέδριο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, που έγινε στη Λιψία το 1931, ένας απ' τους ηγέτες της, ο Φ. Ταρνόφ, δήλωσε ανοιχτά: «Στεκόμαστε δίπλα στο κρεβάτι του άρρωστου καπιταλισμού όχι μόνο για να κάνουμε διάγνωση. Είμαστε υποχρεωμένοι... να γίνουμε ακριβώς ο γιατρός, που θέλει σοβαρά να θεραπεύσει τον άρρωστο και ωστόσο να διατηρήσουμε το αίσθημα ότι εμείς είμαστε οι κληρονόμοι». «Είναι αυτονόητο - έγραφε ο ηγέτης της κοινοβουλευτικής ομάδας των σοσιαλδημοκρατών στο γερμανικό Ράιχσταγκ Ε. Χάιλμαν - ότι όλη η σοσιαλδημοκρατία εργάζεται για ν' αποτρέψει την κατάρρευση του καπιταλισμού».
Οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας απέτρεπαν τους εργάτες από τις απεργίες, έριξαν μάλιστα και το σύνθημα: Στις συνθήκες της κρίσης είναι εγκληματικό να διεξάγονται απεργίες, γιατί αυτό οδηγεί στην ακόμα μεγαλύτερη μείωση της παραγωγής. Υποστηρίζοντας τα αντιδραστικά αντεργατικά μέτρα των αστικών κυβερνήσεων, δήλωναν ότι αυτό πρέπει να γίνει εν ονόματι του «μικρότερου κακού», δηλαδή για να αποτραπεί ο φασισμός ή ο «ριζοσπαστισμός από τα αριστερά». Στην πραγματικότητα, όμως, η γραμμή συνεργασίας με την αστική τάξη οδηγούσε από τη μια παραχώρηση στην αντίδραση στην άλλη, στην παραίτηση από τον αποφασιστικό αγώνα κατά της επίθεσης του φασισμού, στρώνοντας ουσιαστικά το δρόμο για την επιβολή του.
Στις εκλογές για καινούριο Ράιχσταγκ που έγιναν στις 31 Ιούλη, το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Χίτλερ πήρε 13,7 εκατ. ψήφους και έβγαλε 230 βουλευτές. Τα πιο πολλά από τα παλαιά αστικά κόμματα είχαν μεγάλες απώλειες. Το Κομμουνιστικό Κόμμα, παρά την τρομοκρατία, συγκέντρωσε 5,3 εκατ. ψήφους και πήρε 89 έδρες και το σοσιαλδημοκρατικό 8 εκατ. περίπου ψήφους και 133 έδρες. Οι χιτλερικοί διεκδίκησαν να τους δοθεί η κυβερνητική εξουσία.
Το Νοέμβρη του 1932 έγιναν καινούριες βουλευτικές εκλογές που έδειξαν πως το κομμουνιστικό κόμμα είχε αυξήσει ακόμη πιο πολύ την επιρροή του. Πήρε 6 εκατ. περίπου ψήφους. Οι κομμουνιστές και οι σοσιαλδημοκράτες είχαν τώρα μαζί στο Ράιχσταγκ 221 έδρες, ενώ το κόμμα του Χίτλερ είχε χάσει 2 εκατ. ψήφους και οι έδρες του από 230 περιορίστηκαν σε 196. Οι εθνικοσοσιαλιστές έχασαν και στις εκλογές για τα τοπικά όργανα αυτοδιοίκησης.
Τα μονοπώλια «επεμβαίνουν»
Η κυβέρνηση του Πάπεν δεν κατόρθωσε να εξασθενίσει το ταξικό εργατικό κίνημα και γι' αυτό πολλοί ιδιοκτήτες των μονοπωλίων ήθελαν τον Χίτλερ στην κυβέρνηση. Ετσι το Νοέμβρη, μια ομάδα βιομήχανοι και τραπεζίτες υπέβαλαν στον πρόεδρο Χίντενμπουργκ, ένα υπόμνημα και ζητούσαν να τον διορίσει καγκελάριο του Ράιχ.
Στις 17 Νοέμβρη ο Πάπεν παραιτήθηκε και καγκελάριος έγινε ο στρατηγός Σλάιχερ που γι' αυτόν ο Ερν. Τέλμαν είπε πως η κυβέρνησή του θα παίξει το ρόλο «μιας κυβέρνησης με ψεύτικους κοι­νωνικούς ελιγμούς και ψεύτικο κατευνασμό». Ο Σλάιχερ πραγματικά κατάρ­γησε μερικά από τα πιο μισητά έκτακτα διατάγματα του Πάπεν, αλλά δεν πέ­τυχε να εκτονώσει το εργατικό, λαϊκό κίνημα. Τις πρώτες μέρες του Γενάρη του 1933 στην Κολονία, στο σπίτι του τραπεζίτη Σρέντερ, συναντήθηκαν οι ιδιοκτήτες μονοπωλίων, Φέγκλερ, Κίρντορφ, Τίσεν και Σρέντερ με τον Πάπεν, τον Χούγκεμπεργκ και τον Χίτλερ. Στη συνάντηση αυτή λύθηκε οριστικά το πρόβλημα της παράδοσης της εξουσίας στον Χίτλερ.
Στις 22 Γενάρη οι χιτλερικοί οργάνωσαν με την ανοχή της αστυνο­μίας μια προκλητική διαδήλωση μπροστά στα κεντρικά γραφεία του Κομ­μουνιστικού Κόμματος. Σε απάντηση 150.000 εργάτες του Βερολίνου με επικεφαλής τους ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ε. Τέλμαν, Β. Ούλμπριχτ, Ι. Σέερ και Φ. Φλόριν, πέρασαν στις 29 Γενάρη τους δρόμους του Βερολίνου διαδηλώνοντας πως είναι έτοιμοι να αποκρούσουν τους φασί­στες. Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος πρότεινε στους ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας κοινή δράση εναντίον των χιτλερικών, αλλά οι σοσιαλδημοκράτες αρνήθηκαν.
Στις 30 Γενάρη του 1933 ο Πρόεδρος Χίντενμπουργκ διόρισε τον Χί­τλερ καγκελάριο. Ο Πάπεν έγινε αντικαγκελάριος.
Ο Χίτλερ, μόλις έγινε καγκελάριος, σε συνεδρίαση του Υπουρ­γικού Συμβουλίου όπου πήραν μέρος ο Πάπεν, ο Νόιρατ, ο Φρικ και ο Γκέριγκ, πρότεινε να χτυπηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο Χίτλερ δήλωσε: «Μπορούμε, αφού συντρίψουμε το Κομμουνιστικό Κόμμα, να περιορίσουμε τον αριθμό των ψήφων του στο Ράιχσταγ και έτσι να πάρουμε εκεί την πλειοψηφία».
Στις 20 Φεβρουαρίου 1933, λίγο πριν τις γερμανικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933, μετά από πρόσκληση του Γκέρινγκ, περίπου 25 από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους της Γερμανίας, μαζί με τον Σαχτ (σ.σ. Πρόεδρο της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων από το 1930, Διευθυντή της Τράπεζας του Ράιχ και από το 1934 Υπουργό Οικονομικών των Ναζί), συναντήθηκαν στο Βερολίνο. Στη συνάντηση αυτή ο Χίτλερ ανακοίνωσε την πρόθεση των Ναζί να αποκτήσουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Γερμανίας, να διαλύσουν το κοινοβουλευτικό σύστημα, να κτυπήσουν κάθε αντιπολίτευση με βία και να αποκαταστήσουν τη δύναμη της Βέρμαχτ. Είπε μάλιστα πως «οι εκλογές της 5ης Μαρτίου θα είναι οι τελευταίες για τα επόμενα δέκα χρόνια, ίσως μάλιστα και για τα επόμενα εκατό χρόνια». Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο Γουστάβος Κρουπ, επικεφαλής της πολεμικής βιομηχανίας Alfried Krupp A.G., και πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων, τέσσερα ηγετικά στελέχη της I. G. Farben, ενός εκ των μεγαλυτέρων μονοπωλίων χημικών στον κόσμο, ο Αλβέρτος Βόγκλερ, επικεφαλής της United Steel Works της Γερμανίας και άλλοι επιφανείς βιομήχανοι.
Η συνάντηση έληξε με τη σύσταση ειδικού ταμείου υποστήριξης των Ναζί στις επερχόμενες εκλογές του Μάρτη 1933, ύψους 3.000.000 μάρκων.
Η δράση των κομμουνιστών
Αμέσως μετά την εγκαθίδρυση του Χίτλερ στην καγκελαρία, η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος κάλεσε τους ηγέτες του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και των συνδικαλιστικών οργανώσεων να κη­ρύξουν γενική απεργία με συνθήματα: «Ολοι στο πεζοδρόμιο!», «Να κλείσουν τα εργοστάσια!», «Στην επίθεση των αιμοβόρων φασιστικών σκυλιών να απαντήσουμε αμέσως με απεργία, με μαζική απεργία, με γενική απεργία!». Στην πρόταση αυτή οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας αντιπαρέθεταν ότι ο Χίτλερ ανέβηκε νόμιμα στην εξουσία, πράγματι έτσι ήταν με βάση την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, και πως το προλεταριάτο δεν πρέπει «να σπαταλήσει πρόωρα το μπα­ρούτι της γενικής απεργίας».
Τη νύχτα 26 προς τις 27 Φλεβάρη οι χιτλερικοί έβαλαν φωτιά στο κτίριο του Ράιχσταγκ και κατηγόρησαν γι' αυτό τους κομμουνιστές. Κύριος οργανωτής αυτής της προβοκάτσιας, ήταν ο Γκέρινγκ. Αργότερα το ομολόγησε ο ίδιος μπροστά σε ένα στενό κύκλο συνεργατών του Χίτλερ. «Ο μοναδικός άνθρωπος που ξέρει πραγματικά το Ράιχσταγκ», είπε ο Γκέρινγκ, «είμαι εγώ, γιατί εγώ έβαλα φωτιά σ' αυτό». Οι χιτλερικοί χρησιμοποιώντας τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ σαν πρόσχημα έκαναν μαζικές συλλήψεις κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, με βάση καταλόγους που ήταν έτοιμοι από πριν. Περισσότερα από 10 χιλιάδες άτομα ρίχτη­καν στις φυλακές. Είναι γνωστή στην ιστορία η προσπάθεια να ενοχοποιήσουν την Κομμουνιστική Διεθνή για τη φωτιά στο Ράιχσταγκ και οι δίκες των Δημητρώφ, Ποπόφ, Τάνεφ, Τόργκλερ.
Στις 27 Φλεβάρη ο Ερν. Τέλμαν με ανοιχτό γράμμα προς όλους τους σοσιαλδημοκράτες εργάτες και τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων, έκανε έκκληση για τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου. «Αν αγωνιστούμε ενωμένοι», έλεγε το γράμμα, «θα είμαστε ανίκητοι». Την 1η Μάρτη το Κομμουνιστικό Κόμμα έστειλε στην ηγε­σία του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και στη Γενική Ενωση των γερμανικών συνδικαλιστικών οργανώσεων ακόμη ένα γράμμα, όπου πρότεινε να κηρυχθεί γενική πολιτική απεργία εναντίον της φασιστικής δικτατορίας. Οι ηγέ­τες της σοσιαλδημοκρατίας απέρριψαν και αυτή την πρόταση των κομμουνιστών.
Στις εκλογές του Μάρτη του 1933, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ πήρε το 43,9% των ψήφων και την πλειοψηφία στη Βουλή.
Πηγή
Παγκόσμια Ιστορία της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ, τόμος Θ1-Θ2, εκδόσεις «Μέλισσα».