ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
"AMAT VICTORIA CURAM"="H ΝΙΚΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ"
για επικοινωνία και για τις αναρτήσεις,
τις σκέψεις και τις γνώμες σας,στο: predatorus_preda@easy.com

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

TIMH KAI ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΚΟΡΥΣΧΑΔΕΣ
Τιμή και δόξα στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ
Εκδήλωση τιμής για την 67η Επέτειο της σύγκλησης του Εθνικού Συμβουλίου στους Κορυσχάδες Ευρυτανίας πραγματοποίησαν η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και το ΚΚΕ
Από την εκδήλωση στους Κορυσχάδες, προχτές Κυριακή 29.5.2011
Με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου, αντιστασιακών αγωνιστών φίλων και απογόνων της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που έφθασαν από πολλά σημεία της χώρας, και με μαζική και δυναμική παρουσία των νεολαίων της ΚΝΕ, τίμησαν την Κυριακή 29 Μάη 2011 την 67 επέτειο της Συνόδου του Εθνικού Συμβουλίου στους Κορυσχάδες, όπου, το Μάη του 1943, συγκλήθηκε - μετά από εκλογές που οργάνωσε το ΕΑΜ κάτω από τη μύτη του Γερμανού κατακτητή.Στην εκδήλωση, την οποία διοργάνωσαν η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και οι οργανώσεις του ΚΚΕ στην περιοχή, όπου παραβρέθηκαν, πολλά παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, επίσης, ο Νίκος Σερετάκης, Δημοτικός Σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Δήμο Καρπενησίου, ο πρώην δήμαρχος Καρπενησίου Τάκης Σερετάκης, ο πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Μ. Μαθιουδάκης και άλλοι, τοπικοί, παράγοντες, χαιρέτισαν:
Εκ μέρους του ΚΚΕ ο σ. Βασίλης Λάππας, γραμματέας της ΝΕ Καρπενησίου του ΚΚΕ, ο οποίος απέδωσε τιμή και δόξα στους αγωνιστές της ΕΑ και του ΔΣΕ για τον ηρωικό αγώνα τους για την απελευθέρωση της πατρίδας από τους κατακτητές ναζί και τους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές. Αλλά και στο ηρωικό ΚΚΕ που προετοίμασε και καθοδήγησε αυτούς τους αγώνες. «Τιμούμε σήμερα, τόνισε στη συνέχεια, την πρώτη προσπάθεια που έγινε στη χώρα μας να οικοδομηθεί μια άλλη εξουσία, διαφορετική από όσες έχει γνωρίσει ο λαός μέχρι σήμερα. Μια εξουσία που πηγάζει από τον ίδιο το λαό με προσανατολισμό την υπεράσπιση των συμφερόντων του. Και σήμερα, πρόσθεσε, η συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι η μόνη λύση για το λαό, είναι η μόνη επιλογή που δε θα τον προδώσει».
Από την εκδήλωση στην «Καλύβα του Στεφανή»
Ο Χρήστος Τσιντζιλώνης, πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, αναφέρθηκε στο ιστορικό της Επετείου, στις συνθήκες που προετοιμάστηκε και πραγματοποιήθηκε το Εθνικό Συμβούλιο και, βεβαίως, στο Ιστορικό Ψήφισμα και τις αποφάσεις που πήρε το Συμβούλιο. «Στο Ψήφισμα των Κορυσχάδων, τον καταστατικό χάρτη της αγωνιζόμενης Ελλάδας, που είναι το πιο προοδευτικό απ' όλα τα Συντάγματα που γνώρισε ο ελληνικός λαός στα 190 χρόνια του ελεύθερου πολιτικού βίου», όπως τόνισε χαρακτηριστικά.Στη συνέχεια, αφού κατάγγειλε τη βρώμικη επιχείρηση διαστρέβλωσης και πλαστογράφησης της αληθινής ιστορίας για να συκοφαντηθεί ο αγώνας του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ, υπογράμμισε πως δεν πρόκειται να αφήσουμε να δηλητηριάζουν τα μυαλά της νεολαίας μας με ψεύδη. Τόνισε ότι οι αγωνιστές και σήμερα στέκονται στην πρώτη γραμμή του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα, μαζί με το ταξικό λαϊκό κίνημα για την υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού.
Στην αρχή της ομιλίας του, ο πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ κατάγγειλε το δήμαρχο Καρπενησίου κ. Μπακογιάννη για ασέβεια απέναντι στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, καθώς αρνήθηκε να υποστηρίξει την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε από τη μεγαλύτερη οργάνωση των Αντιστασιακών αγωνιστών του ΕΑΜ, ενώ, προηγούμενα, βοήθησε να οργανωθεί η φιέστα των κυβερνητικών και των κολαούζων - απόντων από την Αντίσταση του ελληνικού λαού.
Χαιρετισμό στην εκδήλωση έκανε και εκπρόσωπος της ΚΝΕ, ενώ η εκδήλωση έκλεισε με το πένθιμο εμβατήριο και τον εθνικό ύμνο που τραγούδησε χορωδία Αντιστασιακών και στο τέλος κατατέθηκαν στεφάνια.
Στην Καλύβα του Στεφανή
Το Σάββατο 28.5.2011, το μεσημέρι, η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και τα τοπικά παραρτήματα πραγματοποίησαν εκδήλωση τιμής στην Καλύβα του Στεφανή, στη Μακρακώμη, απ' όπου ο Αρης Βελουχιώτης με τα παλικάρια του ξεκίνησαν τον ένοπλο αγώνα κατά των κατακτητών. Στην εκδήλωση, όπου συμμετείχαν πολλοί αγωνιστές και νεολαίοι, χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Χρ. Τσιντζιλώνης και εκπρόσωπος της ΚΝΕ, ενώ η κεντρική ομιλία εκ μέρους της ΝΕ Φθιώτιδας έγινε από το σ. Χρήστο Πάσουλα.
Στην εκδήλωση τιμής, εκτός των άλλων, συμμετείχαν ο δήμαρχος και ο αντιδήμαρχος Μακρακώμης.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ

Τρίτη 31 Μάη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σελ. /40     
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Συγκεντρώσεις «αγανακτισμένων» σε πολλές πόλεις της χώρας
Από τη συγκέντρωση της Κυριακής στο Σύνταγμα

Eurokinissi
Για 5η μέρα προχτές Κυριακή, συνεχίστηκαν οι συγκεντρώσεις σε πολλές πόλεις της χώρας ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης από αυτοπροσδιοριζόμενους ως «αγανακτισμένοι πολίτες». Προχτές, οι συγκεντρώσεις έγιναν στο πλαίσιο πανευρωπαϊκού καλέσματος. Ετσι, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βόλο, Ηγουμενίτσα, Ρόδο, Κρήτη, Καλάβρυτα, συγκεντρώθηκε αρκετός κόσμος από το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ. Η κινητοποίηση της Κυριακής ήταν πανευρωπαϊκή και χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν στις πρωτεύουσες 26 χωρών (Ισπανία, Ουγγαρία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Μ. Βρετανία κ.ά.). Να σημειώσουμε ότι οι συγκεντρώσεις διοργανώνονται μέσω του Facebook. Οι συγκεντρώσεις συνεχίστηκαν και χτες για 6η μέρα σε πολλές πόλεις της χώρας.Προχτές, στο Σύνταγμα, που έγινε και η πιο μαζική τέτοια συγκέντρωση απ' όλες τις άλλες μέρες, ο κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται μετά τις 6.30 το απόγευμα και μέχρι το βράδυ η πλατεία, καθώς και γύρω δρόμοι είχαν γεμίσει. Από τις προηγούμενες μέρες έχουν στηθεί αρκετές σκηνές μέσα στις οποίες μένουν τη νύχτα. Μπροστά στη Βουλή, οι οργανωτές είχαν αναρτήσει γράμματα που σχημάτιζαν τη λέξη «φτώχεια». Το πανό που γράφει «ουστ!» αναρτήθηκε και προχτές από κάποια «Κίνηση». Υπήρχαν πικέτες που έγραφαν «δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε». Πολύ πιο πίσω, στα κάγκελα της πλατείας, ένα πανό έγραφε «άρση ασυλίας, παύση μνημονίου, αλλαγή Συντάγματος, παράνομο χρέος, δημοψήφισμα». Μπροστά στη Βουλή, ο κόσμος φώναζε τα γνωστά συνθήματα «πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δω» και «Κλέφτες - κλέφτες». Νέοι, πολλοί μεσήλικες, ζευγάρια με τα παιδιά τους, ακόμα και ηλικιωμένοι, στέκονταν, περπατούσαν, μιλούσαν μεταξύ τους. «Ερχομαι εδώ με το παιδί, μου αρέσει γιατί είναι έξω από κόμματα και δεν υπάρχει βία», έλεγαν κάποιοι. «Μα βία δεν είναι η φτώχεια, βία δεν είναι να δουλεύεις τόσες ώρες και να μην σου φτάνουν τα λεφτά;», απαντούσαν κάποιοι άλλοι...
Σε συζητήσεις ανάμεσα σε κόσμο κυριαρχούσε το θέμα για «ειρηνική εξέγερση, ειρηνική επανάσταση». Αλλο ένα θέμα που κυριαρχούσε είναι οι ευθύνες των βουλευτών. «Για την κατάσταση που υπάρχει φταίνε και οι 300 βουλευτές», έλεγαν κάποιοι συγκεντρωμένοι. Αλλοι έλεγαν: «Πρέπει να τους σύρουμε στα δικαστήρια». Αλλοι μιλούσαν για «μια ωραία κινητοποίηση, μια πολύ ωραία πρωτοβουλία που δεν πρέπει να μείνει μόνο ως πρωτοβουλία, να πάει παρακάτω», χωρίς όμως να ακούγονται συγκεκριμένες προτάσεις. Σε άλλο χώρο της συγκέντρωσης μια παρέα νέων έλεγε: «Πρέπει να τα σπάσουμε και να τα κάψουμε όλα, μόνο αυτό τους αξίζει». Σε μια άλλη παρέα κάποιοι έλεγαν: «Δε θέλουμε κάποια κομματική ταυτότητα. Δε θέλουμε να είμαστε κάτω από το πανό κανενός κόμματος, κανενός συνδικαλιστικού φορέα. Είδαμε και αυτοί πώς τα κάνανε».
Το ξέσπασμα που συνεχίζεται εδώ και μέρες δείχνει την έντονη δυσαρέσκεια και την οργή των συγκεντρωμένων απέναντι στην κατάσταση που αντιμετωπίζουν. Ενα ξέσπασμα, που δεν έχει ενιαίες προσεγγίσεις, πολύ περισσότερο δε συνειδητοποιεί τον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια, την εξουσία τους και ότι αυτούς υπηρετεί η πολιτική που τους κάνει τη ζωή κόλαση και τα κόμματα που την εφαρμόζουν. Και που μόνο με ριζικές αλλαγές μπορεί πραγματικά να υπάρξει διέξοδος στα προβλήματα των εργατικών λαϊκών οικογενειών. Δεν έχει θιχτεί, μέχρι τώρα, η πραγματική αιτία της τραγικής κατάστασης που αντιμετωπίζει ο λαός, που είναι το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, η πολιτική των αστικών κομμάτων, η καπιταλιστική οικονομική κρίση και οι αιτίες της.
Στην πλατεία διεξάγονταν συνελεύσεις, ψηφοφορίες και τοποθετήσεις για διάφορα θέματα. Υπάρχουν ομάδες που μπορεί κάποιος αν θέλει να δηλώσει στη Γραμματεία ότι θέλει να συμμετέχει, όπως ομάδες καθαρισμού, περιφρούρησης, επικοινωνίας, προεργασίας για διάφορα θέματα κ.ά. Οπως σημειώνεται μάλιστα στο ψήφισμα της «λαϊκής συνέλευσης»: «Εδώ θα διαμορφώσουμε όλα τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας. Να φύγουν αυτοί που μας οδήγησαν εδώ». Ομως και εδώ δεν ακούγεται τίποτα για την πραγματική αιτία της τραγικής κατάστασης που αντιμετωπίζει ο λαός, που είναι το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, η πολιτική των αστικών κομμάτων, η καπιταλιστική οικονομική κρίση. Πολύ περισσότερο, τι πρέπει να έρθει όταν φύγουν αυτοί που μας έφεραν εδώ με το μνημόνιο. Δηλαδή, μια άλλη κυβέρνηση με άθικτη την ιδιοκτησία και την εξουσία των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Στη Θεσσαλονίκη, οι «Αγανακτισμένοι» έχουν ήδη προχωρήσει στη σύσταση θεματικών ομάδων, αλλά και ομάδων εργασίας. Οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν και τις επόμενες μέρες.

ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. - ΣΥΝ - ΔΗΜΑΡ
Λιβανίζουν το «ακομμάτιστο» επειδή τους βολεύει
Αποκαλυπτικές οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου και των άλλων πολιτικών αρχηγών
«Σαφώς και δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε από αυτά τα κινήματα, στο βαθμό που είναι αυθόρμητα, αυθεντικά και δεν καπελώνονται από κομματικές ταμπέλες και κομματικές ή άλλου είδους ιδεολογίες, παρατάξεις ή συμφέροντα»!
Με τα λόγια αυτά σχολίασε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Πεταλωτής, το λεγόμενο «κίνημα των αγανακτισμένων», αποκαλύπτοντας την εχθρότητα του αστικού πολιτικού συστήματος προς το ταξικό εργατικό - λαϊκό κίνημα, και την επιδίωξη να καλλιεργήσει αντιθέσεις ανάμεσα σε μια δράση που εκφράζει δυσαρέσκεια στην πολιτική της κυβέρνησης και στο ταξικό κίνημα που την αντιπαλεύει, φοβούμενος την επίδρασή του σ' αυτούς που κινητοποιούνται «αυθόρμητα».
Ο Γ. Πεταλωτής είπε πως «είναι η δική μας κυβέρνηση η οποία παρακινούσε τους πολίτες να είναι ενεργοί πολίτες», ενώ συμπλήρωσε ότι η κυβέρνηση συμπάσχει αφού αντιλαμβάνεται «την πολύ μεγάλη αγωνία των πολιτών» και γνωρίζει ότι «βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα μιας κρίσης, της οποίας οι συνέπειες είναι ένα μέρος της καθημερινότητας του απλού Ελληνα πολίτη». Επιπρόσθετα, είπε ότι «ο κόσμος έχει δικαίωμα να εκφράζει την βούλησή του και μάλιστα μέσα από τέτοιες κινήσεις που είναι ειρηνικές και αμφισβητούν συλλήβδην το πολιτικό σύστημα».
Τέλος, ζήτησε να πυκνώσουν τέτοιες κινητοποιήσεις, υποδεικνύοντας και το περιεχόμενό τους. Οπως είπε, «εάν είχαμε τέτοια κινήματα πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα που ακόμη αποτελούν τροχοπέδη για την πρόοδο και την ανάπτυξη, όπως είναι η γραφειοκρατία, ο κρατικός μηχανισμός, η στρεβλή οικονομία, η έλλειψη κοινωνικού κράτους στο επίπεδο τουλάχιστον που είναι αναγκαίο (!), εάν πραγματικά αυτά τα κινήματα στόχευαν και πιο συγκεκριμένα σε τέτοιου είδους ανάγκες, θα ήταν ακόμη πιο χρήσιμο και για μας, προκειμένου να ωθούμαστε και να παρακινούμαστε στις προτεραιότητες που έχουμε θέσει και θέτουμε ως κυβέρνηση»! Κοροϊδεύει, δηλαδή, ο κύριος κυβερνητικός εκπρόσωπος...
Βολικά για την πολιτική της ΝΔ ερμήνευσε και ο Αντ. Σαμαράς τις διαδηλώσεις στο Σύνταγμα και αλλού, λέγοντας: «Αλλαγή πολιτικής και αξιοπρέπεια. Αυτό ζητούν οι συμπολίτες μας που μαζεύονται πια στις πλατείες. Ας τους αφουγκραστούμε! Το κίνημά τους είναι ειρηνικό, ακομμάτιστο, ενωτικό και πανεθνικό. Κρατάνε ελληνικές σημαίες. Οπως πάντα ο λαός στις δύσκολες στιγμές του, πυκνώνει τις τάξεις του γύρω από τη σημαία του που εκφράζει ενότητα και αγώνα».
Από την πλευρά του ΛΑ.Ο.Σ., ο Γ. Καρατζαφέρης εστίασε σκόπιμα στον κίνδυνο της προβοκάτσιας για να πλέξει σενάρια τρομοκράτησης του λαού και συνολικά του οργανωμένου κινήματος. Οπως είπε, «μπορεί στις εκδηλώσεις αυτές, να παρεισφρήσουν διάφοροι προβοκάτορες και να έχουμε περίεργες εξελίξεις (...) Το 1973, που συνοδευόταν με όλη την αγνότητα των νεανικών μας χρόνων, μπήκαν μέσα οι προβοκάτορες, έκαναν ό,τι έκαναν, με συνέπεια να βγει μετά ο Ιωαννίδης και ό,τι χειρότερο ακολούθησε μετά στην Ελλάδα». Μάλλον ξέρει από πρώτο χέρι αυτή τη δουλειά, φαίνεται πως την έμαθε την περίοδο που αναφέρεται σε «προβοκάτσιες».
Ο Αλ. Τσίπρας, για μια ακόμη φορά, προσάρμοσε τις κινητοποιήσεις αυτές στα μέτρα του χώρου του, λέγοντας ότι «δεν εντάσσεται σε πανό κομμάτων, οργανώσεων ή συνδικάτων και επίσης έχει παλλαϊκά χαρακτηριστικά (...) Είναι ένα κίνημα ελπιδοφόρο, μια εκδήλωση της λαϊκής αγανάκτησης». Τέλος, ο Φ. Κουβέλης δήλωσε πως «οι πολίτες διεκδικούν την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος και όχι του κομματικού».

Το «κίνημα στις πλατείες»
Οι κινητοποιήσεις στις πλατείες είναι μια μορφή έκφρασης αγανάκτησης, δυσαρέσκειας λαϊκών ανθρώπων, νεολαίας, που ως τώρα, οι περισσότεροι, δε συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις. Αντιδρούν μ' αυτή τη μορφή, κάτω από τις οξύτατες συνέπειες στη ζωή της λαϊκής οικογένειας λόγω της ανελέητης καθολικής επίθεσης που δέχεται από την κυρίαρχη πολιτική, και καλώς κινητοποιούνται. Μια πολιτική, στην οποία, ανεξάρτητα από το βαθμό συνειδητοποίησης των πραγματικών αιτιών εφαρμογής της από τους συμμετέχοντες στις κινητοποιήσεις, εκφράζουν μ' αυτή τη δράση μια μορφή αντίθεσης. Που εφαρμόζεται προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, γεγονός που καταστρέφει το λαό, τη νεολαία. Αυτό που κατά κόρον προβάλλεται από τα αστικά ΜΜΕ για τις συγκεκριμένες κινητοποιήσεις είναι η μορφή και ο τρόπος οργάνωσης. Δεν υπάρχει, λένε, καμιά οργανωμένη δύναμη πίσω απ' αυτές, υπάρχει «αυτοοργάνωση», γίνονται από τα μπλογκς και το ίντερνετ, είναι «αυθόρμητες» και γι' αυτό «αυθεντικές».
Το ΚΚΕ χρόνια τώρα λέει ότι ο λαός πρέπει να πάρει την υπόθεση της πάλης για την ανατροπή αυτής της πολιτικής στα χέρια του. Να οργανωθεί στο δικό του κίνημα, που διεκδικώντας την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την πολιτική των αστικών κυβερνήσεων, την εξουσία των μονοπωλίων. Σε ένα τέτοιο κίνημα πάντα θα υπάρχει λαϊκή πρωτοβουλία, αυτενέργεια, θα συνδυάζει το συνειδητό με το αυθόρμητο. Για παράδειγμα, όλη η προηγούμενη δράση του, ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, του μετωπικού σχήματος ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ για την οργάνωση πολύμορφων κινητοποιήσεων απόκρουσης των άγριων αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων, και την ανάδειξη της διεξόδου με την παλλαϊκή πάλη κόντρα σ' αυτή την πολιτική ως την ανατροπή της, που επίσης συνδέεται με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, έχει επίδραση σ' αυτές τις κινητοποιήσεις.
 Τα αστικά επιτελεία, προβάλλοντας αυτήν τη δράση ως «γνήσιο κίνημα», αναδεικνύουν ότι κανείς δεν προέβαλε οποιαδήποτε ιδεολογία, ότι απέδειξαν πως η κοινωνική δράση στην Ελλάδα, ακόμη και η διαμαρτυρία ή η αμφισβήτηση, μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς τους λόχους του ΠΑΜΕ. Δηλαδή, προβάλλοντας αυτά τα στοιχεία, καλλιεργούν την αντιπαράθεση με το οργανωμένο λαϊκό - ταξικό κίνημα. Οσοι συγκεντρώνονται στις πλατείες έχουν πολιτικές επιλογές, συζητούν πολιτικές επιλογές (το να φύγει το μνημόνιο και αυτοί που το έφεραν τι είναι;), έχουν ιδεολογικές επιλογές που αντιστοιχούν στις πολιτικές επιλογές τους, ανεξάρτητα από το βάθος αυτών των επιλογών, είναι άνθρωποι που έχουν στηρίξει χρόνια κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα και χτυπιέται η ζωή τους από τις πολιτικές επιλογές αυτών των κομμάτων που κυβερνούν τη χώρα, ανεξάρτητα αν ήταν ή δεν ήταν, ή δεν αισθάνονται ενταγμένοι σε ένα κόμμα. Αλλωστε, η κινητοποίηση είναι μια πολιτική επιλογή.
Γιατί, όμως, τα αστικά ΜΜΕ καλλιεργούν την αντίθεση αυτών των κινητοποιήσεων με το οργανωμένο ταξικό πολιτικό κίνημα; Γιατί αυτό το κίνημα μπορεί να λέει κάτω το μνημόνιο και να φύγουν αυτοί που το έφεραν, αλλά το τι θα γίνει μετά, πώς θα λυθούν τα προβλήματά τους, ποια η διέξοδος, εδώ έχουν κενό. Δεν έχουν σαφή πολιτικό στόχο εναντίωσης στα μονοπώλια, στην πολιτική που τα ενισχύει, στην ΕΕ, ως υπαίτιους για τα βάσανα του λαού. Ξέρουν, επίσης, ότι η μεγάλη πλειοψηφία όσων συμμετέχουν στις πλατείες δεν έχουν εμπειρία από εργατικούς - κοινωνικούς αγώνες. Είναι, όμως, λαϊκά στρώματα που δείχνουν τάσεις χειραφέτησης από την κυρίαρχη πολιτική, αποφασίζουν να κινητοποιηθούν, ενώ μέχρι τώρα αντιμετώπιζαν με ανοχή την επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου απ' αυτήν την πολιτική.
Ξέρουν ότι αυτοί οι λαϊκοί άνθρωποι, οι νέοι, μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να συναντηθούν, να αποκτήσουν δεσμούς με το λαϊκό κίνημα, με το οποίο τους καλλιεργούν αντιπαράθεση. Και σε μια πορεία να συναντηθούν με το ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ. Ξέρουν ακόμα καλά ότι τα συνθήματα της απειθαρχίας και της ανυπακοής δημιούργησαν προϋποθέσεις για λαϊκή αυτενέργεια και κινητοποίηση. Γι' αυτό η αστική τάξη και τα επιτελεία της παρεμβαίνουν προληπτικά, προσπαθώντας να υπερτονίσουν στις λαϊκές συνειδήσεις τις δεδομένες διαφορές ανάμεσα στην οργανωμένη ταξική πάλη, από τη μια, και τα «ακομμάτιστα» και «αυθόρμητα» ξεσπάσματα, από την άλλη. Για να δημιουργούν συνθήκες χειραγώγησης, εκτόνωσης της λαϊκής αγανάκτησης σε ανώδυνες για το σύστημα επιλογές. Ενας αγώνας με τέτοιο περιεχόμενο εύκολα ενσωματώνεται, γεγονός που συντελεί στο να απογοητεύεται η πλειοψηφία όσων τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στους δρόμους.
Το παράδειγμα της Ισπανίας δημιουργεί τέτοιους προβληματισμούς, όπου, στις τοπικές εκλογές, οι ηγέτες του αντίστοιχου κινήματος καλλιεργούσαν την «αποχή». Βολικό για το σύστημα. Δεν είχαν πολιτική στόχευση τέτοια που να χτυπούν τον αντίπαλο. Βεβαίως, το ενδεχόμενο μιας τέτοιας κατάληξης αυτής της δράσης θα είναι μια εμπειρία η οποία στη συνέχεια μπορεί να μετατραπεί σε συνειδητή πολιτική πάλη. Ολα τα παραπάνω πρέπει να προβληματίσουν στο πώς δε θα τους εγκλωβίσουν στο αστικό πολιτικό σύστημα αυτοί που έγιναν δήθεν φίλοι τους, όπως τα διάφορα αστικά επιτελεία.
Με τους λαϊκούς ανθρώπους που κινητοποιούνται μ' αυτές τις μορφές μπορούμε και πρέπει να συναντηθούμε. Να βοηθήσουμε να κατανοήσουν ότι η διέξοδος στα προβλήματά τους βρίσκεται στην κοινή λαϊκή πάλη ενάντια στην πολιτική των μεγαλοεπιχειρηματιών και των κομμάτων τους. Το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα προσεγγίζουν τις κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη με διάθεση ενιαίας συσπείρωσης και πάλης, με στόχευση τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων και του λαού, ο οποίος είναι ταξικός και πολιτικός: Είναι η εξουσία των μονοπωλίων, τα κόμματα και οι μηχανισμοί της πλουτοκρατίας, που κλιμακώνουν σήμερα την αντιλαϊκή επίθεση.

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ

Κυριακή 29 Μάη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελ. /32     
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η Ιστορία του ΚΚΕ είναι η ιστορική αποτίμηση της στρατηγικής του
Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, το 1949, το ΚΚΕ αποτίμησε τις αιτίες της και προσπάθησε να διαμορφώσει τη στρατηγική του στις νέες συνθήκες. Η 4η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1953) προχώρησε στη σύνταξη «Σχεδίου Προγράμματος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας»
Η μελέτη της στρατηγικής του ΚΚΕ στην υπερενενηντάχρονη ύπαρξη και δράση του έχει κομβική σημασία και αποτελεί βασικό αντικείμενο μελέτης του β΄ τόμου του Δοκιμίου της Ιστορίας του (1949-1968).
Η ύπαρξη επαναστατικής στρατηγικής είναι όρος, ώστε ένα κομμουνιστικό κόμμα να παίζει το ρόλο του ως πρωτοπορία της εργατικής τάξης, ως καθοδηγητής της ταξικής πάλης. Είναι το σημαντικό στοιχείο για τη δράση του στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στον καθορισμό των συμμαχιών του, στην οργάνωση και λειτουργία του.
Η αντεπανάσταση του 1989 - 1991 έθεσε και στο ΚΚΕ με δραματικό τρόπο την ανάγκη να εξετάσει βαθύτερα τη δική του δράση και την Ιστορία του, καθώς και την πορεία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Το 15ο Συνέδριο επεξεργάστηκε το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, που η γραμμή του εμπλουτίστηκε στο 16ο και στο 17ο Συνέδριο. Σε συνέχεια, το 18ο Συνέδριό του συνόψισε εκτιμήσεις και συμπεράσματα από την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση τον 20ό αιώνα και εμπλούτισε τη στρατηγική και προγραμματική αντίληψη του Κόμματος για το σοσιαλισμό.
Είχαν προηγηθεί επεξεργασίες που συζητήθηκαν σε Πανελλαδικές Συνδιασκέψεις και αφορούσαν θέματα όπως το χαρακτήρα, τις αντιθέσεις της ΕΕ, από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, την ταξική σύνθεση - διαστρωμάτωση στη νεολαία, στις γυναίκες και τα καθήκοντα του Κόμματος με βάση ταξικά κριτήρια, την κατάσταση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και το καθήκον της ανασύνταξής του. Οπως είναι φυσικό, στα σχετικά ντοκουμέντα ενσωματώθηκαν οι θεωρητικές επεξεργασίες του Κόμματος και έτσι διαμορφώθηκε το ιδεολογικό υπόβαθρο, που του έδωσε τη δυνατότητα να κρίνει τα ιστορικά γεγονότα στη συνέχειά τους με το μοναδικό επιστημονικό μεθοδολογικό εργαλείο, τη διαλεκτική, υλιστική εξέταση της πορείας της ταξικής πάλης σε κάθε εποχή και περίοδο.
Το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ έχει εκτιμήσει ότι η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού έχει αντικειμενική βάση, αφού ο σοσιαλισμός και η κομμουνιστική προοπτική αποτελούν τη μόνη εναλλακτική λύση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα
Η συγγραφή της Ιστορίας του ΚΚΕ δεν έχει βεβαίως στόχο «να ξαναγράψει την Ιστορία του», όπως υποστηρίζουν οι αστοί και οι οπορτουνιστές. Το ΚΚΕ μελετά πηγές και ντοκουμέντα, τις κοινωνικο-οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις εκείνης της περιόδου, αλλά και τις διεθνείς εξελίξεις, σε συνδυασμό με τη στρατηγική του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, για να βγάλει διδάγματα από τη σκοπιά του στόχου της εργατικής (λαϊκής) εξουσίας. Η αξιολόγηση πλήθους στοιχείων, με εργαλεία τον ιστορικό υλισμό, τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία για την πολιτική επανάσταση, οδηγεί σε αντικειμενικά συμπεράσματα χωρίς απολυτοποιήσεις, απλουστεύσεις, υποκειμενισμούς και συναισθηματισμούς, χωρίς μηδενισμούς ή εξωραϊσμούς.Είμαστε υπερήφανοι για τους αγώνες και τις θυσίες, τον ηρωισμό των στελεχών και των μελών του ΚΚΕ στην ανάπτυξη των αγώνων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων σε όλη την περίοδο της Ιστορίας του. Υπερασπιστήκαμε την ΕΣΣΔ από θέσεις του εργατικού, σοσιαλιστικού συμφέροντος και όχι του καπιταλιστικού, ακόμα κι όταν από αδυναμία δεν είδαμε έγκαιρα ή ολοκληρωμένα προβλήματα στην εξέλιξη της πολιτικής πάλης για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20όαιώνα.
Ταυτόχρονα έχει μεγάλη σημασία, όχι μόνο να εντοπίζονται ελλείψεις και λάθη, αλλά και να εξετάζονται οι παράγοντες που οδήγησαν σε λαθεμένες επιλογές. Αυτοί οι παράγοντες δεν είναι πάντα οι ίδιοι. Κάποια λαθεμένη επιλογή μπορεί να οφείλεται σε μη ακριβή εκτίμηση του συσχετισμού των δυνάμεων. Αλλη, στην όχι αντικειμενική ανάλυση της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης, ενώ κάποια άλλη επιλογή σε συμβιβαστική διάθεση που γεννιέται μέσα στην πορεία της ταξικής πάλης ως προϊόν οπορτουνιστικής πίεσης, που σημειωτέον έχει αντικειμενική βάση. Εξετάζεται, ταυτόχρονα, και η επίδραση στη διαμόρφωση της στρατηγικής του Κόμματος, από τη γενικότερη στρατηγική του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.
Η στρατηγική του ΚΚΕ κρίνεται από την αντικειμενικότητά του στην κοινωνικοοικονομική και πολιτική εκτίμηση της ελληνικής κοινωνίας, καθοριστικό στοιχείο για το σωστό προσδιορισμό του χαρακτήρα της επανάστασης, της σοσιαλιστικής επανάστασης στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Από αυτό απορρέει και ο προσδιορισμός του χαρακτήρα της εξουσίας για τον οποίο παλεύει το ΚΚΕ, ο προσδιορισμός του επαναστατικού εργατικού χαρακτήρα της, δηλαδή της δικτατορίας του προλεταριάτου και των καθηκόντων της. Από αυτόν το στρατηγικό στόχο απορρέει και η αντικειμενική εκτίμηση του συσχετισμού των ταξικά αντιτιθέμενων δυνάμεων, ο προσδιορισμός των ενδιάμεσων κοινωνικών στρωμάτων, η εκτίμηση ποια τμήματά τους έχουν μακροπρόθεσμο αντικειμενικό συμφέρον από την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Η στρατηγική του ΚΚΕ, όπως και κάθε ΚΚ στη χώρα του, ιστορικά εξετάζεται από το πώς τοποθετείται για τον ηγετικό ρόλο της εργατικής τάξης στην επαναστατική διαδικασία, αν σωστά μελετά το πλέγμα των εσωτερικών αντιθέσεων και την επίδραση σε αυτές του συσχετισμού δυνάμεων στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, προκειμένου να προσδιοριστεί η γραμμή συσπείρωσης δυνάμεων, ο δρόμος μέσα από τον οποίο μπορεί να διαμορφωθούν οι υποκειμενικές προϋποθέσεις για τη σοσιαλιστική επανάσταση.
Στις συνθήκες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της κατοχής της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Αξονα (Γερμανία, Ιταλία, Βουλγαρία), το ΚΚΕ σωστά προσανατολίστηκε στην εθνικοαπελευθερωτική πάλη, συσπειρώνοντας σε συμμαχία την εργατική τάξη, τα φτωχά και μεσαία στρώματα της αγροτιάς και τα αντίστοιχα στρώματα της πόλης. Πώς αντιμετώπισε, ωστόσο, το ζήτημα της εξουσίας;
Στο κείμενο της ΚΕ του ΚΚΕ (Γενάρης - Απρίλης 1943), με τίτλο «Προγραμματική Διακήρυξη του ΚΚΕ: Λαοκρατία και σοσιαλισμός», αποτυπώνεται η τότε αντίληψη του ΚΚΕ για τη λαϊκή δημοκρατία, ως ένα στάδιο που θα ακολουθούσε την απαλλαγή της Ελλάδας από την Κατοχή, ως ένα στάδιο πριν από το σοσιαλισμό.
Με αυτήν τη στρατηγική το ΚΚΕ, όπως και άλλα ΚΚ στην Ευρώπη ηγήθηκαν των αντιφασιστικών μετώπων για την απαλλαγή από την ξένη κατοχή. Αντικειμενικά, όμως, στην περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα διαπλέχθηκε το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας με το χαρακτήρα της εξουσίας μετά την απελευθέρωση. Αυτό το ζήτημα αφορούσε και την αστική τάξη, όπως και την εργατιά - αγροτιά. Από τα πράγματα, λοιπόν, υπήρχαν δύο δρόμοι: Ο απελευθερωτικός αγώνας που συνδεόταν με την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, οπότε θα καταργούνταν και οι σχέσεις ανισοτιμίας και εξάρτησης της Ελλάδας. Και ο δεύτερος, όπου ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας συνδεόταν με την εδραίωση της αστικής εξουσίας, με νέους όρους αλληλεξάρτησης των καπιταλιστικών χωρών, άρα και της Ελλάδας, στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Στην Ελλάδα, η σύγκρουση των δύο δρόμων ήταν αναπόφευκτη, γιατί κλονίστηκε η αστική εξουσία λόγω της στήριξης στην ξένη κατοχή, ενώ άλλαξε ο συσχετισμός δυνάμεων υπέρ των εργατικών - λαϊκών, λόγω του ηγετικού χαρακτήρα του ΚΚΕ στο ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Η αστική τάξη έκανε αυτό που θα έκανε κάθε αστική τάξη: Ζήτησε τη βοήθεια των συμμάχων της, γιατί της ήταν απαραίτητοι, προκειμένου να σταθεροποιήσει την εξουσία της. Αυτό ήταν το πρωτεύον και το έκανε παρά τους νέους χειρότερους όρους ένταξής της στο σύστημα του ιμπεριαλισμού. Αυτοί οι όροι παρέμειναν μέχρι τη δεκαετία του 1950, οπότε οι συμμαχικές της δυνάμεις αναμείχθηκαν απευθείας στους μηχανισμούς του αστικού κράτους. Η αστική τάξη αποδέχθηκε αυτούς τους όρους όχι λόγω εθελοδουλείας, αλλά ως αναγκαιότητα για να στερεώσει το πολιτικό της σύστημα και την εξουσία της, που συγκλονίστηκε συθέμελα στα χρόνια της Κατοχής και στη συνέχεια το Δεκέμβρη του '44 και με τον αγώνα του ΔΣΕ.
Το ΚΚΕ έχει ήδη τοποθετηθεί για ζητήματα που αφορούν τη στρατηγική του εκείνης της περιόδου. Αξιολόγησε ως βασικό πρόβλημα ότι δεν εκτίμησε σωστά τη σύμπλεξη του κοινωνικοταξικού περιεχομένου της ταξικής πάλης με την εθνικοαπελευθερωτική. Στην Απόφαση του 18ου Συνεδρίου αναφέρεται:
«...τα ΚΚ δεν διαμόρφωσαν στρατηγική μετατροπής του ιμπεριαλιστικού πολέμου ή του απελευθερωτικού αγώνα σε πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας. Η στρατηγική του κομμουνιστικού κινήματος δεν αξιοποίησε το γεγονός ότι η αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας περιεχόταν στον αντιφασιστικό - απελευθερωτικό χαρακτήρα του ένοπλου αγώνα για μια σειρά χώρες, ώστε να θέσει σε ημερήσια διάταξη το πρόβλημα της εξουσίας, αφού ο σοσιαλισμός και η κομμουνιστική προοπτική αποτελούν τη μόνη εναλλακτική λύση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
(...) Τα ΚΚ οφείλουν να διαμορφώνουν τη στρατηγική τους ανεξάρτητα από το συσχετισμό δύναμης. Σημειώθηκε σταδιακή υποχώρηση από τη θέση ότι ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό δε μεσολαβεί κάποιο ενδιάμεσο κοινωνικό σύστημα, επομένως και ενδιάμεση πολιτική εξουσία ανάμεσα στην αστική και την επαναστατική εργατική εξουσία»1.
Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, το 1949, το ΚΚΕ αποτίμησε τις αιτίες της και προσπάθησε να διαμορφώσει τη στρατηγική του στις νέες συνθήκες. Η 4ηΠλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1953) προχώρησε στη σύνταξη «Σχεδίου Προγράμματος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας». Στο Σχέδιο διατυπώνεται η εξής θέση:
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επανάσταση που επέρχεται στην Ελλάδα θα 'ναι λαϊκή - δημοκρατική και το πρόγραμμά μας θα 'ναι πρόγραμμα της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης στην Ελλάδα, ότι κρατική μορφή που θα δημιουργήσουμε θα είναι η Λαϊκή Δημοκρατία, που εκπληρώνει λειτουργίες της δικτατορίας του προλεταριάτου»2.
Η παραπάνω θέση, που είχε διατυπωθεί από τον Νίκο Ζαχαριάδη και στην 5ηΟλομέλεια (1949), αποτελούσε σημαντικό βήμα προόδου στη σκέψη του Κόμματος, γιατί εγκατέλειπε τη στρατηγική των σταδίων. Ωστόσο δεν τεκμηριώθηκε με βάση την ωρίμανση των υλικών προϋποθέσεων για το σοσιαλισμό (που υπήρχαν τότε στην Ελλάδα). Διαμορφώθηκε με κριτήριο το διεθνή συσχετισμό δυνάμεων που είχε βελτιωθεί υπέρ του σοσιαλισμού. Αυτό, όμως, δεν είναι το καθοριστικό κριτήριο για τον προσδιορισμό του χαρακτήρα της επανάστασης σε μια χώρα.
Το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ έχει εκτιμήσει ότι η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού έχει αντικειμενική βάση, αφού ο σοσιαλισμός και η κομμουνιστική προοπτική αποτελούν τη μόνη εναλλακτική λύση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα:
«Η θέση αυτή ισχύει ανεξάρτητα από το συσχετισμό δυνάμεων, ανεξάρτητα από το πρόβλημα που μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για την επιτάχυνση των εξελίξεων, π.χ. όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ιμπεριαλιστικός πόλεμος, αλλαγές στη μορφή της αστικής εξουσίας που μπορεί να προκληθούν»3.
Στο Πρόγραμμα του Κόμματος, τονίζονται και τα εξής:
«Ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο ανάπτυξής του, στην κρατικομονοπωλιακή του βαθμίδα. Στη χώρα μας υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Αυτό προκύπτει από το επίπεδο ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού και των αντιθέσεών του»4. «Δεν υπάρχει υπερταξικός ή τρίτος δρόμος. `Η θα υπηρετεί τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, το καπιταλιστικό σύστημα, ή θα υπηρετεί το λαό και θα έχει προοπτική το σοσιαλισμό»5. «Στην εποχή μας, εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, η πάλη των τάξεων κατευθύνεται στη λύση της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας. Η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική»6.
Η ιστορική έρευνα επιβεβαίωσε ότι εδώ και έναν αιώνα η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Αυτός ο χαρακτήρας της εποχής μας επιβεβαιώθηκε από τα χρόνια της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία το 1917. Αυτή η επανάσταση προέκυψε από την ιστορική αδυναμία και άρνηση της αστικής κυβέρνησης το Φλεβάρη του 1917 να αντιμετωπίσει τα οξυμένα προβλήματα του πολέμου και της επιβίωσης εκατομμυρίων φτωχών αγροτών και εργατών. Ταυτόχρονα, υπήρχε επαναστατική κατάσταση (ο λαός οργανωμένος και ένοπλος στα σοβιέτ). Τότε ο Λένιν με τις θέσεις του Απρίλη (1917) έθεσε το στρατηγικό στόχο της εργατικής εξουσίας. Αυτή η γραμμή βρισκόταν σε αντιπαράθεση με την τροτσκιστική, που απέρριπτε τη δυνατότητα νίκης της σοσιαλιστικής επανάστασης στη Ρωσία μέσω της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τη φτωχή αγροτιά.
Από την πείρα αυτή προκύπτει ότι η εργατική τάξη με τους συμμάχους της πρέπει να τραβήξει τον αγώνα μέχρι την τελική λύση του προβλήματος της εξουσίας, την κατάκτηση της εργατικής (λαϊκής) εξουσίας με ανατροπή της αστικής εξουσίας.
Το Φλεβάρη του 1957, η ΚΕ του ΚΚΕ ενέκρινε «Προγραμματική Διακήρυξη του ΚΚΕ προς τον ελληνικό λαό», όπου διατυπώνει τη θέση ότι «η κυρίαρχη αντίθεση είναι η αντίθεση ανάμεσα στον ξένο ιμπεριαλισμό ... και τη ντόπια πλουτοκρατία ... από τη μια, και το έθνος, από την άλλη» και κατέληγε στο συμπέρασμα πως ο χαρακτήρας «της αλλαγής που χρειάζεται η χώρα» θα είναι «αντιιμπεριαλιστικός δημοκρατικός»7.
Η θέση αυτή επαναδιατυπώθηκε αργότερα στο Πρόγραμμα που εγκρίθηκε από το 8οΣυνέδριο το 1961, που, όμως, τη χαρακτήρισε επαναστατική αλλαγή. Ανέφερε: «Η επικείμενη επανάσταση στην Ελλάδα θα είναι αντιιμπεριαλιστική - δημοκρατική». Στις κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης συμπεριλάμβανε και τη λεγόμενη «εθνική αστική τάξη». Ταυτόχρονα, το 8οΣυνέδριο ως άμεσο στόχο καθόρισε:
«Το ΚΚΕ είναι έτοιμο να υποστηρίξει μια δημοκρατική κυβέρνηση που θα αναλάβαινε να εφαρμόσει ένα ελάχιστο πρόγραμμα δημοκρατικών μέτρων υπέρ του λαού ή και να συμμετάσχει κάτω από ορισμένους όρους σε μια τέτοια κυβέρνηση»8.
Οι αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ και η οπορτουνιστική στροφή που σηματοδότησε, καθώς και η 6ηΟλομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1956) επέδρασαν καθοριστικά στη στρατηγική επεξεργασία του Κόμματος.
Αυτή η επιλογή δεν επαληθεύτηκε ιστορικά. Αυτό που επαληθεύτηκε είναι ότι η εξάρτηση μέσα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα δεν μπορεί να αυτονομείται από την πάλη για την εργατική εξουσία. Οπως αναφέρει σχετικά το Πρόγραμμα του ΚΚΕ:
«Η αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή δημοκρατική γραμμή πάλης... είναι ο δρόμος που βοηθά να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων... εντάσσεται οργανικά στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού...»9.
Δυστυχώς, τα προβλήματα στρατηγικής αφορούσαν και ΚΚ των πιο ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, όπως εκτίμησε το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ:
«Επικράτησε η εκτίμηση ότι υπήρχε "σχέση υποτέλειας και εξάρτησης" κάθε καπιταλιστικής χώρας από τις ΗΠΑ. Υιοθετήθηκε η στρατηγική της "αντιμονοπωλιακής διακυβέρνησης", μια μορφή σταδίου ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό, που θα έλυνε προβλήματα "εξάρτησης"... Στην πολιτική πρακτική εκφράστηκε με τη συμμετοχή ΚΚ σε κυβερνήσεις διαχείρισης του καπιταλισμού σε συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατία»10.
Ιστορικά δεν επιβεβαιώθηκε η στρατηγική των ΚΚ, που είχε στόχο στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες τη δημιουργία, με βάση το Κοινοβούλιο, αντιμονοπωλιακής κοινοβουλευτικής κυβέρνησης, η στρατηγική που έβλεπε το πέρασμα στο σοσιαλισμό μέσα από τη διεύρυνση της αστικής δημοκρατίας. Τα μεγάλα εκλογικά ποσοστά των ΚΚ σε Γαλλία - Ιταλία δεν έφεραν ουσιαστική αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων, αλλά τροφοδότησαν παραπέρα τις οπορτουνιστικές παρεκκλίσεις.
Λόγω ιστορικών ιδιομορφιών, ανάλογα μεγάλα ποσοστά εξασφάλισε το 1958 η ΕΔΑ. Το τότε ποσοστό της (24,42%) προβάλλεται επί δεκαετίες από αστούς και οπορτουνιστές ως ανάκαμψη του ΕΑΜ και ως υπόδειγμα για το σήμερα, από το οποίο το ΚΚΕ οφείλει να διδαχθεί, να το ακολουθήσει και να ενωθεί η «αριστερά»!
Για τους αστούς και οπορτουνιστές, το βασικό δεν είναι μόνο οι κοινοβουλευτικές αντιλήψεις τους ενσωμάτωσης των μαζών στο σύστημα. Είναι και ότι το 1958 τα εκλογικά ποσοστά της ΕΔΑ συνοδεύονταν με τη δεξιά οπορτουνιστική στροφή του ΚΚΕ, με τη διάλυση των παράνομων κομματικών του οργανώσεων και τη μετατροπή της ΕΔΑ σε κόμμα. Παρ' όλα αυτά, όπως προκύπτει από τα δημοσιευμένα αρχεία του Φόρεϊν Οφις, οι εγχώριες δυνάμεις του κεφαλαίου και οι ξένοι σύμμαχοί τους σε καμιά περίπτωση δε θα διακινδύνευαν τα συμφέροντά τους με κυβέρνηση της ΕΔΑ ή με συμμετοχή της σε αστική κυβέρνηση συνεργασίας, λόγω της σχέσης της ΕΔΑ με το ΚΚΕ και του παρελθόντος του. Τόσο οι αστικές, όσο και οι οπορτουνιστικές δυνάμεις σήμερα, όταν συνδέουν το χθες με το σήμερα, επιθυμούν το καλό για την αριστερά, γιατί θέλουν το χειρότερο για το ΚΚΕ και το καλύτερο για την αστική εξουσία.
Με τη 12ηΟλομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1968), το ΚΚΕ ήρθε σε ρήξη με τη δεξιά οπορτουνιστική ομάδα στην ηγεσία του Κόμματος. Παρά τις προγραμματικές αντιφάσεις που παρέμεναν στον καθορισμό της στρατηγικής του αντίληψης, το Κόμμα μας εξασφάλισε τη συνέχειά του. Η 12ηΟλομέλεια αποτέλεσε μια από τις παρακαταθήκες για να συνεχίσει ως ΚΚ και μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές του σοσιαλισμού, το 1991.
Η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα με βάση το δικό τους ταξικό συμφέρον έχουν ανάγκη από διδάγματα και συμπεράσματα που να διαμορφώνουν ένα πιο ώριμο, ιδεολογικά και πολιτικά, κομμουνιστικό κόμμα, πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Τα διδάγματα και συμπεράσματα που βγάζει το ΚΚΕ μελετώντας την Ιστορία του είναι σε τέτοια κατεύθυνση.
Η στήριξη του ΚΚΕ από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα είναι σήμερα η πιο έμπρακτη απάντηση στην αντικομμουνιστική επίθεση των ταξικών αντιπάλων του, γιατί η επίθεσή τους έχει στόχο την κοινωνική πρόοδο, την πάλη της εργατικής τάξης για την πολιτική εξουσία, τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική προοπτική.
Παραπομπές:
1. Απόφαση του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Εκτιμήσεις και συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα με επίκεντρο την ΕΣΣΔ. Η αντίληψη του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό, έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, 2009, σελ. 75.
2. Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ. Προγραμματικά Ντοκουμέντα, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», 2008, σελ. 197.
3. Απόφαση του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Εκτιμήσεις και συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα με επίκεντρο την ΕΣΣΔ. Η αντίληψη του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό, έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, 2009, σελ. 75-76.
4. Πρόγραμμα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, έκδοση ΚΕ του ΚΚΕ, 1996, σελ. 19.
5. Πρόγραμμα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, έκδοση ΚΕ του ΚΚΕ, 1996, σελ. 23.
6. Πρόγραμμα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, έκδοση ΚΕ του ΚΚΕ, 1996, σελ. 25.
7. Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ. Προγραμματικά Ντοκουμέντα, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», 2008, σελ. 279.
8. Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ. Προγραμματικά Ντοκουμέντα, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», 2008, σελ. 320.
9. Πρόγραμμα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, έκδοση ΚΕ του ΚΚΕ, 1996, σελ. 27.
10. Απόφαση του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Εκτιμήσεις και συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα με επίκεντρο την ΕΣΣΔ. Η αντίληψη του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό, έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, 2009, σελ. 79.

Του
Διονύση ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ*
*Ο Διονύσης Αρβανιτάκης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μέλος του Τμήματος Ιστορίας


ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ "ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ"

Για το «κίνημα της πλατείας»
Η αυθόρμητη κινητοποίηση των τελευταίων ημερών στις πλατείες αποκαλύπτει την οξύτητα των συνεπειών στη ζωή της λαϊκής οικογένειας από την πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου. Και καλώς κινητοποιούνται. Αλλωστε, η τεράστια αύξηση της ανεργίας, η μείωση μισθών και συντάξεων, το τσάκισμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και των παροχών υπηρεσιών Υγείας κλπ., ουσιαστικά το τσάκισμα όλων των λαϊκών αναγκών, μπορεί εν δυνάμει να αποτελέσουν παράγοντα λαϊκής δράσης. Βεβαίως, το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, που δείχνει τη διέξοδο στην ανάπτυξη παλλαϊκής πάλης κόντρα σ' αυτή την πολιτική ως την ανατροπή της, που επίσης συνδέεται με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, επιδρά και σε τέτοιες κινητοποιήσεις. Για παράδειγμα, όλη η προηγούμενη δράση του ΠΑΜΕ για την οργάνωση απεργιών, η οργάνωση ανάλογων κινητοποιήσεων του μετωπικού σχήματος ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ για την απόκρουση των άγριων αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων, που κάνουν τη ζωή των εργατικών, των λαϊκών οικογενειών κόλαση προκειμένου να βγει το κεφάλαιο από την κρίση έχουν τη δική τους επίδραση σ' αυτές τις κινητοποιήσεις. Το αυθόρμητο πάντα υπάρχει και κυρίως αναπτύσσεται όταν ταυτόχρονα υπάρχει και μια συνειδητή πολιτική δραστηριότητα. Ποτέ το αυθόρμητο δεν έρχεται στο κενό.Οι συγκεκριμένες δράσεις δείχνουν ότι άνθρωποι που ως τώρα δε συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις αναζητούν έναν τρόπο έκφρασης.
Αλλά ορισμένοι, που είναι ορκισμένοι εχθροί του λαϊκού κινήματος, δε θέλουν σήμερα να υπάρχει λαϊκό κίνημα, προβάλλουν τις συγκεκριμένες δράσεις σε αντιπαράθεση με τις εργατικές κινητοποιήσεις, με την απεργία, τα πανεργατικά συλλαλητήρια, κλπ.
Την ίδια ώρα εκθειάζουν τον τρόπο οργάνωσης αυτών των κινητοποιήσεων. Δεν υπάρχει, λένε,καμιά οργανωμένη δύναμη πίσω απ' αυτές τις κινητοποιήσεις, γίνονται από τα μπλογκς. Και ποιοι βρίσκονται πίσω από την ανωνυμία των μπλογκς; Γιατί κάποιοι καλούν σε τέτοια δράση. Γιατί δεν εμφανίζονται; Οταν ξέρεις ποιοι καλούν μπορείς να αντιμετωπίσεις και τις όποιες τρικλοποδιές προκύψουν στη συνέχεια, που μπορεί να οδηγούν και σε απογοήτευση όλη αυτή την έκφραση αντίθεσης στην κατάσταση που διαμορφώνεται από την αντιλαϊκή πολιτική, ανεξάρτητα από τη μη συνειδητοποίηση ποιος τη διαμορφώνει, γιατί, σε όφελος ποιου. Είναι, π.χ., ερώτημα το γεγονός ότι τα ΜΜΕ εκείνα που πρωτοστατούν ώστε να περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα, τα ίδια ΜΜΕ στηρίζουν αυτές τις συγκεντρώσεις και προβάλλουν ιδιαίτερα ότι «κανείς δεν προέβαλε οποιαδήποτε ιδεολογία ούτε κάποια διχαστική επιδίωξη»(«Νέα»). Σ' αυτή την κοινωνία, όμως υπάρχουν οι επιχειρηματίες που κερδίζουν και οι εργαζόμενοι που χάνουν. Πώς να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι ορκισμένοι εχθροί του λαού και των αγώνων του προβάλουν «το κίνημα στις πλατείες» και αναδεικνύουν, όπως λένε, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, δηλαδή τον αυθορμητισμό και κυρίως ότι είναι σε αντιπαράθεση με το οργανωμένο λαϊκό - ταξικό κίνημα; Η αξία του κινήματος αυτού, σύμφωνα με τον Ι. Πρετεντέρη, είναι «κυρίως ότι απέδειξαν ότι η κοινωνική δράση στην Ελλάδα, ακόμη και η διαμαρτυρία ή η αμφισβήτηση, μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς τους λόχους του ΠΑΜΕ...». Δεν περνάει απαρατήρητη επίσης η επισήμανση της «Καθημερινής», του εφοπλιστή Αλαφούζου, ότι τις επόμενες μέρες «δεν φάνηκε να υπήρχε ο προχθεσινός αυθορμητισμός»... Οπως και ζωντανή η προβολή τους από τον ΣΚΑΪ, που λοιδορούσε τους αγώνες των ναυτεργατών.
Παγίδες
Ολα τα παραπάνω είναι ερωτήματα που πρέπει να απασχολήσουν όλους όσοι τώρα κάνουν το βήμα, μπαίνουν στους αγώνες και, με γνήσια διάθεση να διαδηλώσουν, συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα και αλλού. Να προβληματιστούν, δηλαδή, για το γεγονός ότι το περιεχόμενο του αγώνα τους εκθειάζεται από τις δυνάμεις εκείνες ενάντια στις οποίες υποτίθεται ότι στρέφονται. Κυρίως, όμως, να προβληματιστούν για το γεγονός ότι το ίδιο το αστικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να αξιοποιήσει αυτές τις κινητοποιήσεις για να τις αντιπαραβάλει στο οργανωμένο εργατικό και ιδιαίτερα στο ταξικό κίνημα. Βάζουν λοιπόν παγίδες στο λαό, τη νεολαία.
Τα αστικά επιτελεία προβάλλουν αυτή τη δράση ως «γνήσιο κίνημα»,γιατί σε αυτές τις κινητοποιήσεις δεν υπάρχει σαφής πολιτικός στόχος εναντίωσης στους υπαίτιους των βασάνων του λαού. Ξέρουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία όσων συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις με αυτό το περιεχόμενο δεν έχουν εμπειρία από εργατικούς - κοινωνικούς αγώνες. Είναι, όμως, λαϊκά στρώματα που δείχνουν τάσεις χειραφέτησης από το δικομματισμό και την πολιτική του, αποφασίζουν να κινητοποιηθούν, ενώ μέχρι τώρα αντιμετώπιζαν με ανοχή την επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου απο την κυρίαρχη πολιτική και τα κόμματά της.
Μπορεί σήμερα η πλειοψηφία αυτών να συμμετέχει σε μια διαδήλωση μ' αυτό το περιεχόμενο, ξέρουν ωστόσο καλά ότι μια κρίσιμη μάζα μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να αποκτήσει πιο μόνιμους δεσμούς με το υπόλοιπο λαϊκό κίνημα με το οποίο θέλουν να τους φέρουν σε αντιπαράθεση. Και σε μια πορεία να συναντηθεί με το ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ. Ξέρουν ακόμα καλά τα αστικά επιτελεία ότι το αυθόρμητο αναπτύσσεται στο έδαφος που καλλιεργεί το συνειδητό και το οργανωμένο κίνημα. Οτι οι αγώνες στους οποίους πρωτοστάτησαν οι ταξικές δυνάμεις το προηγούμενο διάστημα, τα συνθήματα της απειθαρχίας και της ανυπακοής, δημιούργησαν προϋποθέσεις για λαϊκή αυτενέργεια και κινητοποίηση.
Γι' αυτό η αστική τάξη και τα επιτελεία της παρεμβαίνουν προληπτικά, προσπαθώντας να υπερτονίσουν στις λαϊκές συνειδήσεις τις δεδομένες διαφορές ανάμεσα στην οργανωμένη ταξική πάλη, από τη μια, και τα «ακομμάτιστα» και «αυθόρμητα» ξεσπάσματα, από την άλλη. Για να σπρώξουν τη λαϊκή αγανάκτηση σε κανάλια βολικά και εύκολα χειραγωγήσιμα από το σύστημα. Ενας αγώνας με τέτοιο περιεχόμενο εύκολα ενσωματώνεται και ξεφουσκώνει, γεγονός που συντελεί στο να απογοητεύεται η πλειοψηφία όσων τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στους δρόμους και να γυρίσουν στο σπίτι τους. Για παράδειγμα, στην Ισπανία όπου έγιναν τοπικές εκλογές, οι ηγέτες του αντίστοιχου κινήματος έλεγαν στον κόσμο «μην ψηφίσετε». Δεν είχαν πολιτική στόχευση τέτοια που να χτυπούν τον αντίπαλό τους.
Το γεγονός ότι υπάρχουν επιτελεία που επιδιώκουν να φέρουν σε αντιπαράθεση αυτό το κίνημα με το οργανωμένο μαζικό λαϊκό κίνημα πρέπει να προβληματίσει. Πρέπει να προβληματίσουν όλα τα παραπάνω. Το πώς δε θα τους εγκλωβίσουν στο αστικό πολιτικό σύστημα αυτοί που έγιναν δήθεν φίλοι τους. Με τους λαϊκούς ανθρώπους που κινητοποιούνται μ' αυτές τις μορφές μπορούμε και πρέπει να συναντηθούμε ώστε να κατανοήσουν ότι η διέξοδος στα προβλήματά τους βρίσκεται στην κοινή λαϊκή πάλη ενάντια στην πολιτική των μεγαλοεπιχειρηματιών και των κομμάτων τους.
Το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα προσεγγίζουν τις κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη με διάθεση ενιαίας συσπείρωσης και πάλης, με στόχευση τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων και του λαού, ο οποίος είναι ταξικός και πολιτικός: Είναι η εξουσία των μονοπωλίων, τα κόμματα και οι μηχανισμοί της πλουτοκρατίας, που κλιμακώνουν σήμερα την αντιλαϊκή επίθεση.

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

ΟΙ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΓ.ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡ. ΜΕΓΑΡΟ

Σάββατο 28 Μάη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελ. /32     
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ο λαός να μην παγιδευτεί σε εκβιασμούς, να εμπιστευτεί το ΚΚΕ
Η δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα, από τα γραφεία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος στη Βουλή
Από τις χτεσινές δηλώσεις της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Μετά την ολοκλήρωση της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, από τα γραφεία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος στη Βουλή, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«
Σε αυτές τις συναντήσεις, το μόνο καλό που υπάρχει είναι ότι εγκαταλείπονται οι ατάκες και οι κορόνες και τουλάχιστον γίνεται μια καθαρή πολιτική συζήτηση, μια και δεν υπάρχει το κοινό για να δημιουργούνται εντυπώσεις με τις ατάκες. Ξέρετε ότι εμείς δεν τις συμπαθούμε τις ατάκες και γι' αυτό σε τέτοιες περιπτώσεις η ατμόσφαιρα, ανεξαρτήτως των δικών μας ριζικών διαφωνιών, γίνεται καλή.
Σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης που είχαμε, σκεφτόμουν ξανά και ξανά ότι είναι αδύνατο να τοποθετηθείς σε οξυμένα κρίσιμα καθημερινά ζητήματα, σε συνθήκες μάλιστα οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, που εκδηλώνεται συνδυασμένα σε άλλες χώρες της ΕΕ και έξω από αυτήν, είναι αδύνατο να τοποθετηθείς για τη διέξοδο από την κρίση σε συνθήκες, όπου η ελληνική οικονομία είναι ενσωματωμένη στην ΕΕ, σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων παντού, χωρίς τελικά να μη φθάσεις στο εξής: Λύση και διέξοδος υπάρχει, όταν κανείς στοχεύει στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, στην ανατροπή του πολιτικού συστήματος και όχι στη μεταμφίεσή του.
Δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος για το λαό όταν σε κάθε κλάδο, κάθε τομέα οικονομίας, ακόμα και στον τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών του πολιτισμού και του αθλητισμού, υπάρχει κυριαρχία των μονοπωλίων και ανταγωνισμός. Δεν μπορεί να διαγράψεις ότι ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ υπάρχει οξύτατος ανταγωνισμός. Θέλουμε να θυμίσουμε στον ελληνικό λαό αυτά που λέγαμε και για την ένταξη στην ΕΟΚ και στην ΕΕ, αλλά και για την ένταξη στην Ευρωζώνη, ότι η οικονομική ανισομετρία ανάμεσα στις χώρες - μέλη της ΕΕ θα οξυνθεί, ότι δεν πρόκειται να υπάρξει σύγκλιση μισθών, τιμών ή επιπέδου ζωής, αντίθετα οι αποκλίσεις θα μεγαλώνουν. Ξέρετε ότι η οικονομική ανισομετρία φέρνει και την πολιτική ανισομετρία.
Ψευτοδιλήμματα και εκβιασμοί
Εξήγησα και μέσα στη σύσκεψη τι εννοούμε λέγοντας ότι ασκείται στον ελληνικό λαό ιδεολογική τρομοκρατία - και θα προσθέσω εδώ, δεν το είπα μέσα - τύπου Μπιν Λάντεν και ωμός εκβιασμός. Θέλω να εξηγήσω τι εννοούμε. Δεν εννοούμε ότι απέναντι στο λαό δεν μπαίνουν διλήμματα, δεν εννοούμε ότι η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι βαθιά και η απειλή για το λαό πολύ μεγάλη. Εννοούμε το να βάζεις εκβιαστικά διλήμματα όπου και το ένα και το άλλο σκέλος είναι απολύτως ενταγμένα σε ένα και μοναδικό σκοπό: Να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ώστε οι επιχειρηματικοί όμιλοι να διατηρήσουν, να αναπτύξουν και να διευρύνουν τα κέρδη τους με κάθε μέσο. Με ένα λαό εντελώς χρεοκοπημένο, και μάλιστα με χρεοκοπία διαρκείας, ανεξάρτητα αν η χώρα βγει από τον κύκλο της κρίσης και μπει σε μια φάση ανάπτυξης.
Εμείς θεωρούμε ότι στο επίκεντρο του λαού υπάρχει ένα δίλημμα με δύο διαφορετικά σκέλη, και είναι θέμα όχι πια ενός τμήματος του λαού που ήδη έχει τοποθετηθεί, αλλά της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, να διαλέξει ή το ένα ή το άλλο. Το ένα σκέλος είναι να χρεοκοπήσει ο λαός οριστικά και αμετάκλητα και με τη χρεοκοπία του να βοηθήσει την ανάκαμψη της κερδοφορίας των ελληνικών και ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων και να στηρίξει τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.
Το άλλο σκέλος είναι, με τη στάση του, να οδηγήσει, όσο γίνεται πιο γρήγορα, στην ενίσχυση του ενιαίου μετώπου των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, της νεολαίας και των γυναικών, με στόχο μια οργανωμένη, σχεδιασμένη αντεπίθεση, με προοπτική την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Ο δρόμος και η επιλογή αυτή δε σημαίνει ότι παλεύεις αποκλειστικά και μόνο για το αύριο.
Σε αυτόν το δρόμο μπορείς να κερδίσεις μάχες, μπορεί να χάσεις και μια - δυο μάχες, αν ο συσχετισμός δύναμης δεν είναι ισχυρός, αλλά προετοιμάζεσαι για τον πόλεμο που πρέπει να διεξάγει ο λαός σε βάρος της δικτατορίας των μονοπωλίων, σε βάρος της δικτατορίας του κεφαλαίου. Οχι τυχαία χρησιμοποιούμε τον όρο μονοπώλια και κεφάλαιο. Αυτό δε σημαίνει ότι η μάχη, η δράση δεν πρέπει να στρέφεται εναντίον πολιτικών κομμάτων. Αλλά μιλάμε για πολιτικά κόμματα, είτε παλιά, είτε φτιάξουν νέα, τα οποία φύσει και θέσει υπηρετούν το καπιταλιστικό σύστημα. Αναγκαίος και βασικός όρος για να τα βγάλει πέρα αυτό το ενωτικό και χειραφετημένο κίνημα, είναι να πορευτεί σε συμπαράταξη με το ΚΚΕ. Και ανεξάρτητα αν συμφωνούν σε όλα μαζί μας. Μιλάμε για συμπόρευση. Ούτε ο ένας να "καταπιεί" τον άλλο. Και δεν μπορείς να το επιβάλεις αυτό.
Να εμπιστευτεί ο λαός το ΚΚΕ
Το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα που μπορείς να του έχεις εμπιστοσύνη. Πρώτο, σε ανύποπτο χρόνο, προέβλεψε ό,τι συμβαίνει σήμερα. Και όταν προβλέπεις δε δείχνει ότι έχεις μόνο ικανότητα. Δείχνει και ότι όλα, τα μάτια σου, το μυαλό σου, η προσοχή σου είναι στραμμένη αποκλειστικά και μόνο στο λαό, με τρόπο ουσιαστικό. Δεύτερο, είναι το Κόμμα που έχει εμπειρία, έχει διδαχτεί από αδυναμίες και λάθη του και ξέρει να συμβάλλει στην οργάνωση του λαού. Εχει την εμπειρία να προφυλάσσει το κίνημα από παγίδες και από προβοκάτσιες. Και μιλάμε για ένα κίνημα μαζικό, στο οποίο θα ανθίζει και η λαϊκή πρωτοβουλία και αυτενέργεια. Και δε θα είναι ένα κίνημα περιχαρακωμένο.
Είμαστε εγγύηση, γιατί την τελευταία εικοσαετία μιλήσαμε για την ΕΕ που θα παραδέρνει μέσα από οξύτατους ανταγωνισμούς. Μιλήσαμε ότι η ένταξη στην ΟΝΕ θα μεγαλώσει την απόκλιση της Ελλάδας και άλλων χωρών, μιλήσαμε για τις ιδιωτικοποιήσεις, για τις αλλαγές των εργασιακών σχέσεων, ακόμα τονίσαμε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα χάσουν τη μονιμότητά τους, παρά το γεγονός ότι το Σύνταγμα την κατοχυρώνει.
Εφεδρείες σήμερα στο σύστημα υπάρχουν. Και συνεργασίες ανάμεσα στα κόμματα που στηρίζουν το πολιτικό σύστημα. Μπορεί να είναι δύσκολες, γιατί ο καθένας θέλει η συνεργασία να γίνει υπό τη δική του πρωτοκαθεδρία, το ΠΑΣΟΚ με τη δική του πρωτοκαθεδρία, η ΝΔ με τη δική της. Είναι δυνατό το αστικό πολιτικό σύστημα να καρατομήσει και παιδιά του για να δημιουργήσει την εντύπωση ότι κάτι αλλάζει, αυτό που λένε νέα πρόσωπα, νέα κόμματα κ.λπ.
Ολα μπορεί να τα κάνει, ένα πράγμα δεν ανέχεται: Την αντεπίθεση, τη ρήξη και την ανατροπή. Επομένως, έχει τέτοιες εφεδρείες. Εμείς το ξεκαθαρίζουμε, όχι γιατί η θεωρία μας μάς προετοιμάζει, αλλά γιατί έχουμε σύγχρονες εμπειρίες στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ισπανία και παλιότερες εμπειρίες: Τη διάλυση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Μεγάλη Βρετανία κ.λπ. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι πάνω απ' όλα σήμερα είναι η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και η δημιουργία αυτού του παλλαϊκού μετώπου - μάλλον η ενίσχυσή του, γιατί φύτρα και δυνατότητες αυτού του μετώπου υπάρχουν και σήμερα.
Βαθιά και ουσιαστική η διαφορά μας
Ξαναλέω, να μην παγιδευτεί ο λαός σε εκβιασμούς. Η κατάσταση έχει φτάσει σε εκείνο το σημείο, που οι λεγόμενοι Ευρωπαίοι σύμμαχοι δε θα διστάσουν, δε λέω άμεσα αλλά και στην πορεία, και να σμικρύνουν την ΕΕ για να μείνει ο σκληρός πυρήνας. Είναι μετανιωμένοι για τη διεύρυνση με τις 27 χώρες, γι' αυτούς είναι ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Αυτή είναι η ιστορία.
Επομένως, το ζήτημα δεν είναι αν διαπραγματεύεσαι με την α ή τη β ικανότητα. Το ζήτημα είναι αν έχεις αποφασίσει, στηριγμένος στο λαό, να συγκρούεσαι με τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Τότε μόνο μπορείς να τους φοβίσεις. Καμιά διαπραγμάτευση, αναδιαπραγμάτευση δεν πρόκειται να τους φοβίσει. Ο δρόμος που προτείνουμε εμείς δε λέμε ότι είναι εύκολος. Είναι σύνθετος, δύσκολος. Ομως, εμείς επιδιώκουμε αποτελεσματικότητα για το λαό και όχι χαμένες ευκαιρίες.
Δε συμφωνήσαμε σε κανένα από τα ειδικά ζητήματα που πρότεινε ο πρωθυπουργός να πούμε τη γνώμη μας και να πούμε σε κάποιο από αυτά να συμφωνήσουμε. Διότι δεν υπάρχουν κάποια ζητήματα που μπορείς να συμφωνήσεις. Αφήστε που και αυτά που έθεσε στο τραπέζι είναι ζητήματα στα οποία διαφωνούμε 100%. Καθαρά πράγματα, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε.
Και μάλιστα και με τη μορφή των διλημμάτων, όπου και το ένα σκέλος του διλήμματος και το άλλο σκέλος του διλήμματος δεν αφορούσε το λαό, αλλά αφορούσε πώς θα γεφυρωθούν οι αντιθέσεις των κρατών στην ΕΕ και οι ανταγωνισμοί των μονοπωλίων. Εγώ αυτά είχα να πω. Τώρα, από εκεί και πέρα τα άλλα κόμματα ας κάνουν το κουμάντο τους. Νομίζω ότι έχει αναγνωριστεί ότι η διαφορά του ΚΚΕ είναι ουσιαστική και βαθιά και δεν έχει να κάνει με το να διαφυλάξει ή να αναπτύξει ή να συγκρατήσει το κομματικό του ποσοστό».


Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ

Παρασκευή 27 Μάη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελ. /32     
ΠΑΙΔΕΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
«Τεχνολογικά Λύκεια» - προθάλαμος διά βίου εκμετάλλευσης
Σχέδιο για «Τεχνολογικό Λύκειο» που θα αντικαταστήσει τα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ παρουσίασε χτες η κυβέρνηση
Eurokinissi
Πρόταση για «Τεχνολογικά Λύκεια» παρουσίασε, χτες, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, επιδιώκοντας να «στείλει» όσο περισσότερους μαθητές στην τεχνική εκπαίδευση, από νωρίς, ώστε να διαμορφωθεί μια μισοκαταρτισμένη μάζα εργατικού δυναμικού, για πιο γρήγορη και «ολοκληρωμένη» εκμετάλλευση. Η τεχνολογική επαγγελματική εκπαίδευση παρουσιάστηκε σαν μια ευκαιρία γρήγορης αποκατάστασης για τους νέους και, ήδη, έχει ετοιμαστεί ένα προπαγανδιστικό υλικό (βίντεο κ.ά.), ώστε να γίνει πιο ελκυστική επιλογή. Το υπουργείο Παιδείας έχει σκοπό να καταθέσει το νομοσχέδιο το φθινόπωρο και από το σχολικό έτος 2012 - 2013 να υλοποιήσει ολοκληρωμένα την πρότασή του, η οποία από την αρχή ως το τέλος στρέφεται ενάντια στα παιδιά απ' τα λαϊκά στρώματα.Τα ΕΠΑΛ και οι ΕΠΑΣ καταργούνται και θα θεσμοθετηθεί ένας «ενιαίος τύπος Τεχνολογικού Σχολείου». Η διάρκεια σπουδών στο Τεχνολογικό Λύκειο θα είναι «3+1». Τα 3 χρόνια θα είναι υποχρεωτικά, ενώ το επιπλέον έτος θα είναι προαιρετικό, αλλά θα εντάσσεται στο «τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα», μέσω των Τμημάτων Ειδίκευσης Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ΕΤΕΕ) που θα ιδρυθούν. Οσοι ολοκληρώνουν την τριετή εκπαίδευση θα «κατατάσσονται» στο επίπεδο 2 του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων, ενώ οι απόφοιτοι των ΕΤΕΕ θα κατατάσσονται στο επίπεδο 3. Να υπενθυμίσουμε πως το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων θα είναι ένα εργαλείο για τους εργοδότες. Σε αυτό θα μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι τα απολυτήρια, τα πτυχία και οι διάφορες βεβαιώσεις κ.ά.
Ειδικότητες που θα επιλέγει η «αγορά»
Στα Τεχνολογικά Λύκεια θα θεσμοθετηθούν η πρακτική άσκηση και η μαθητεία, που θα ...προσαρμόζονται «στις τοπικές συνθήκες της κάθε περιοχής, σε συνεργασία με τους επαγγελματικούς φορείς». Με λίγα λόγια, η πρακτική άσκηση και η μαθητεία θα είναι απλήρωτη δουλειά, την οποία θα «προσφέρουν» ή θα συνδιαμορφώνουν οι εργοδότες. Η παρέμβαση της «αγοράς» (δηλαδή των επιχειρήσεων) θα υπάρχει ακόμα και στις ειδικότητες των Τεχνολογικών Λυκείων, αφού αυτές θα προσδιορίζονται «με βάση τις παραγωγικές ανάγκες της χώρας σε συνεργασία με τα παραγωγικά υπουργεία, τις ανάγκες του παραγωγικού περιβάλλοντος και τις ανάγκες απασχόλησης σε τοπικό επίπεδο». Αν και αυτό φαντάζει σαν υπόσχεση για πιο άμεση απορρόφηση των αποφοίτων στην παραγωγή, δεν είναι έτσι, γιατί η ζήτηση της αγοράς σε ειδικότητες είναι πρόσκαιρη, αλλάζει διαρκώς και διέπεται από την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, καθιστώντας έτσι και την εκπαίδευση σ' αυτές τις δομές γρήγορα αναλώσιμη.
Ανακοινώθηκε, επίσης, η ένταξη των προγραμμάτων σπουδών στο Ευρωπαϊκό Σύστημα Μεταφοράς Πιστωτικών μονάδων, ώστε οι απόφοιτοι των Τεχνολογικών Λυκείων από τη μια να αποτελούν αντικείμενα εκμετάλλευσης και πανευρωπαϊκά και, από την άλλη, να προσπαθούν να αντισταθμίζουν τη γρήγορη απαξίωση των γνώσεών τους με διαρκείς επανακαταρτίσεις.
Η «ελκυστική» πρόταση του υπουργείου Παιδείας για «προώθηση νομοθετικά κατοχυρωμένων επαγγελματικών δικαιωμάτων για όλες τις ειδικότητες» στο Τεχνολογικό Λύκειο δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμα «βεβαίωση σπουδών». Ο αυριανός εργαζόμενος, άλλωστε, με το σύστημα της Διά Βίου Μάθησης, θα επιδιώκει διαρκώς ν' ανανεώνει τα προσόντα του και να τα πιστοποιεί. Μέρος αυτής της διαρκούς πιστοποίησης θα είναι και η «βεβαίωση» ειδικότητας απ' το Τεχνολογικό Λύκειο. Ετσι, το Τεχνολογικό Λύκειο δε θα είναι ακριβώς λύκειο αλλά ...ένα «τοπικό κέντρο παροχής γνώσεων και δεξιοτήτων» που θα «προσφέρει» «εναλλακτικές διαδρομές». Ενα «κέντρο» το οποίο θα συνδεθεί και με τις δομές Διά Βίου Μάθησης (κατάρτισης και επανακατάρτισης). Πρακτικά, θα συνεχιστούν οι διάφορες ταχύτητες στην τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση, αφού θα υπάρχει το τριετές πτυχίο, το τετραετές πτυχίο μέσω των ΕΤΕΕ, ενώ θα ακολουθεί ο μαραθώνιος των πιστοποιητικών και των βεβαιώσεων απ' τις δομές Διά Βίου Μάθησης, για επανακατάρτιση.
Κοροϊδία περί «πρόσβασης» στην Ανώτατη Εκπαίδευση
Στο Τεχνολογικό Λύκειο οι ώρες για τα μαθήματα ειδικότητας θα αυξηθούν, σε σχέση με τα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ. Στη Β' τάξη οι ώρες για την ειδικότητα θα είναι 580 ετησίως (στα ΕΠΑΛ είναι 522), ενώ στη Γ' τάξη θα είναι 783 (στα ΕΠΑΛ είναι 667). Ο μαθητής θα αποφασίζει για τον τομέα που θα ακολουθήσει στη Β' Τάξη του Τεχνολογικού Λυκείου, ενώ η Α' τάξη θα έχει σχεδόν κοινά μαθήματα με το Γενικό Λύκειο και στο τέλος της οι μαθητές θα έχουν τη δυνατότητα να μεταπηδήσουν στη Β' τάξη του Γενικού Λυκείου.
Το υπουργείο λέει επίσης ότι «η πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δεν είναι η βασική προτεραιότητα του Τεχνολογικού Λυκείου». Πρακτικά, λέει ότι «όποιος τελειώνει τη Γ' τάξη του Τεχνολογικού Λυκείου, θα έχει πρόσβαση στα ΤΕΙ συμμετέχοντας σε ειδικές εξετάσεις», ενώ όποιος ολοκληρώνει το τέταρτο (προαιρετικό) έτος «και εφόσον έχει επιτύχει στις εξετάσεις πιστοποίησης, θα έχει πρόσβαση στα ΤΕΙ, χωρίς εισαγωγικές εξετάσεις, με κριτήρια που θα οριστούν από το υπουργείο Παιδείας και τα ΤΕΙ»! Οσοι έχουν καταφέρει να κάνουν όλη αυτή τη διαδρομή θα εισάγονται σε Τμήματα ΤΕΙ αντίστοιχα του τομέα της ειδικότητάς τους. Επίσης, θα υπάρχει και μια άλλη «εναλλακτική διαδρομή»: Στη Γ' τάξη του Τεχνολογικού Λυκείου θα υπάρχει τμήμα «Γενικής Παιδείας», για τους μαθητές που θα αποφασίσουν να δώσουν πανελλήνιες.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ενίσχυση των ταξικών φραγμών
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ
Για τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για το Τεχνολογικό Λύκειο το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ με ανακοίνωσή του τονίζει:
«Οσα ανακοίνωσε το Υπουργείο Παιδείας για το "Τεχνολογικό Λύκειο" συνιστούν ενίσχυση των ταξικών φραγμών στη μόρφωση των παιδιών της λαϊκής οικογένειας, συνθέτουν το παζλ της πιο στενής σύνδεσης της εκπαίδευσης με την επιδίωξη της πλουτοκρατίας να φθηνύνει ακόμα περισσότερο η τιμή της εργατικής δύναμης.
  • Το σύνθημα του υπουργείου Παιδείας για την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση ως ισχυρή συνιστώσα ανάπτυξης είναι ψέμα. Η ίδια η πείρα της λαϊκής οικογένειας επιβεβαιώνει ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μόνο δεινά μπορεί να φέρει για το λαό. Η ανεργία δε λύνεται με τη στροφή στην ΤΕΕ. Αυτό που ικανοποιείται είναι η προσφορά φθηνού εργατικού δυναμικού.
  • Οταν η κυβέρνηση μιλάει για μια "διακριτή βαθμίδα" με πιστωτικές μονάδες και "εκπαιδευτικές διαδρομές και προγράμματα", ξεθεμελιώνει ό,τι έχει απομείνει από το δομημένο πρόγραμμα που θα δίνει πτυχίο και επάγγελμα.
  • Το υπουργείο Παιδείας κάνει σαφές ότι οι ειδικότητες και η πρακτική άσκηση θα είναι σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους και τις ανάγκες της αγοράς, δένει τις αλλαγές στο Τεχνολογικό Λύκειο με την προώθηση της διοικητικής αναδιάρθρωσης ("Καλλικράτης").
  • Το πτυχίο του Τεχνολογικού Λυκείου θα είναι χωρίς αντίκρισμα. Θα είναι ένα συμπλήρωμα στα προσόντα (τυπικά - άτυπα - μη τυπικά) που θα πιστοποιούνται από τους επαγγελματικούς φορείς.
  • Η πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση που δήθεν θα δίνει με την επιλογή προγράμματος γενικής παιδείας στον τρίτο χρόνο του Τεχνολογικού Λυκείου είναι η κοροϊδία και εμπαιγμός μιας βαθιάς ταξικά δομημένης διαδρομής που δεν έχει επιστροφή.
Οι νέες ρυθμίσεις για την Τεχνικοεπαγγελματική Εκπαίδευση επιβεβαιώνουν ότι η κυρίαρχη στις μέρες μας πολιτική αντιστρατεύεται τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και δυνατότητες, γιατί, ενώ η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας απαιτεί ανθρώπους με πολύ υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο από αυτό των προηγούμενων γενιών, τα κέρδη της πλουτοκρατίας απαιτούν επιφανειακές καταρτίσεις και "απασχολήσιμους".
Εδώ και τώρα η νεολαία, ο λαός να παλέψει για:
  • Τη δημιουργία επαγγελματικών σχολών αποκλειστικά δημόσιων και δωρεάν για τους νέους, οι οποίες θα είναι ενταγμένες στο εκπαιδευτικό σύστημα. Την κατάργηση κάθε πιστοποίησης, κάθε επαγγελματικών εξετάσεων, το πτυχίο να είναι η μόνη προϋπόθεση για το επάγγελμα.
  • Ενιαίο δημόσιο και δωρεάν δωδεκάχρονο σχολείο για όλα τα παιδιά μέχρι την ηλικία των 18.
  • Ενα σχολείο που στο εύρος και το βάθος του απαιτεί νέα, συλλογική μορφή οργάνωσης της εργασίας κι άλλη εξουσία, με το λαό αφέντη και νοικοκύρη στην οικονομία του τόπου του».

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΞΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ


ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελ. /32     
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ
Ολοι το Σάββατο στα συλλαλητήρια
Στις 11 π.μ. στην Ομόνοια το ραντεβού της Αθήνας
Στις 11 π.μ. στο άγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη
Από την απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις 11 Μάη
Αμεση απάντηση στην κυβέρνηση και την εργοδοσία, το ΣΕΒ και όλα τα κόμματα της πλουτοκρατίας, ετοιμάζονται να δώσουν χιλιάδες εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, σπουδαστές, γυναίκες και φτωχοί αγρότες το Σάββατο το πρωί στα συλλαλητήρια που διοργανώνουν ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ σε όλη τη χώρα, στην Ομόνοια στις 11 το πρωί και στις 11 π.μ. στο άγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη.
Με το σύνθημα «συσπείρωση και δράση τώρα» καλούν τους ανθρώπους του μόχθου και τα παιδιά τους να καταδικάσουν τα νέα εφιαλτικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση και συνολικά την αντιλαϊκή πολιτική, που καταληστεύει το λαϊκό εισόδημα, κάνει τον εργαζόμενο όλο και πιο φθηνό και ρημάζει τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Να θυμίσουμε, ότι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, την επόμενη μέρα από την εξαγγελία των μέτρων, απαίτησαν από ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ να κηρύξουν άμεσα 24ωρη απεργία στις 2 Ιούνη, αίτημα όμως που δεν έγινε δεκτό.
«Στα πλαίσια της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν υπάρχει ούτε μέλλον, ούτε φιλολαϊκή προοπτική. Οι θυσίες που σε καλούν να κάνεις είναι χωρίς τελειωμό. Δεν έχεις καμία ευθύνη για την καπιταλιστική κρίση. Το χρέος και τα ελλείμματα είναι της πλουτοκρατίας! Μην τα αναγνωρίζεις!Καμιά συναίνεση, καμιά θυσία, την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία!», σημειώνεται ανάμεσα σε άλλα στην κοινή ανακοίνωση του ΠΑΜΕ και των αγωνιστικών συσπειρώσεων.
Ηδη, δεκάδες συνδικάτα, ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα σε όλη τη χώρα έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ και καλούν με τη σειρά τους εργαζόμενους να οργανωθούν ανά χώρο δουλειάς και ανά κλάδο, να μη δείξουν καμία συναίνεση και να συμμετέχουν μαζικά στα συλλαλητήρια.
Η Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΙΚΑ καλεί όλους τους συνταξιούχους στα συλλαλητήρια και τονίζει πως η Ομοσπονδία «δεν θα πει "...φτάνει πια", γιατί αυτό θα οριοθετούσε τη μερική αποδοχή των απωλειών μας. Εμείς λέμε: Συνταξιούχοι στους δρόμους μαζί με τους εργαζόμενους, τους μικρούς ΕΒΕ, για να αποτρέψουμε και να ανατρέψουμε αυτήν την πολιτική που είναι σε βάρος του λαού και υπέρ του κεφαλαίου».
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΓΑΛΑΚΤΟΣ - ΤΡΟΦΙΜΩΝ - ΠΟΤΩΝ, ΤΥΠΟΥ - ΧΑΡΤΟΥ
Στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 2 Ιούνη
Από παλιότερη κινητοποίηση της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, με θέμα τη διεκδίκηση υπογραφής ικανοποιητικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας
Γερά στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 2 Ιούνη και την υπογραφή ικανοποιητικών κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) έχουν ριχτεί οι ταξικές Ομοσπονδίες Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και Τύπου - Χάρτου. Με περιοδείες, εξορμήσεις και συσκέψεις μέσα στους τόπους δουλειάς οι ταξικές δυνάμεις απευθύνουν πλατύ κάλεσμα στους εργάτες των κλάδων να συμμετάσχουν μαζικά και δυναμικά στην απεργία. Να στείλουν, με αυτόν τον τρόπο, μήνυμα στην εργοδοσία πως δε θα λυγίσουν στις πιέσεις της εργοδοσίας, δε θα επιτρέψουν τη διάλυση της ζωής τους και των οικογενειών τους.
Σε αυτό το πλαίσιο, τις προηγούμενες μέρες, η Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών προχώρησε σε σύσκεψη των Διοικητικών Συμβουλίων των Σωματείων στους Νομούς Λάρισας και Φθιώτιδας. Εκεί αποφασίστηκε η μαζική συμμετοχή στην απεργία, καθώς επίσης δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη μάχη της περιφρούρησης. Στο μεταξύ έχουν αποφασιστεί και πραγματοποιούνται μια σειρά από περιοδείες σε τόπους δουλειάς και εργοστάσια στην Αττική.
Αντίστοιχα, η Ομοσπονδία Τύπου - Χάρτου πραγματοποίησε περιοδεία στα εργοστάσια του κλάδου στη Θεσσαλονίκη. Πραγματοποιήθηκε συνέλευση στην Εκτυπωτική Βορείου Ελλάδας με τη συμμετοχή του Σωματείου Τύπου - Χάρτου και Γραφικών Τεχνών Κεντρικής Μακεδονίας, ενώ έγινε και σύσκεψη με τη συμμετοχή των σωματείων και σωματειακών επιτροπών από τα εργοστάσια ACS, MONTI, ΠΡΟΒΟΛΗ και ΜΕΛ ΑΕ. Επιπλέον, προχτές, έγινε ευρεία σύσκεψη των σωματείων στον Τύπο - Χαρτί από τη Λάρισα, το Βόλο και τη Φθιώτιδα.
Αλληλεγγύη από την Ομοσπονδία Οικοδόμων
Στο μεταξύ, με ανακοίνωσή της, η Ομοσπονδία Οικοδόμων «εκφράζει τη συναδελφική και έμπρακτη αλληλεγγύη της» στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 2 Ιούνη. «Αυτός ο αγώνας είναι αγώνας όλων των εργαζομένων. Δεν έχει στενά το χαρακτήρα υπογραφής της κλαδικής Σύμβασης, αλλά κοντράρει και σε μια σχεδιασμένη επίθεση ΕΕ, ΔΝΤ, ΣΕΒ, κυβέρνησης που στοχεύει στην κατάργηση των ΣΣΕ και την αντικατάστασή τους με προσωπικές συμβάσεις. Συγκρούεται με την προσπάθεια κατάργησης της όποιας νομικής ή συμβατικής προστασίας των εργαζομένων, για να έχουν λυμένα τα χέρια τους να κάνουν φθηνότερους τους εργάτες, για να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους».
Και τονίζει: «Καλούμε τους οικοδόμους, τα σωματεία, τις δυνάμεις της Ομοσπονδίας να εκφράσουν πολύπλευρα την αλληλεγγύη τους στους συναδέλφους, με ψηφίσματα και βοήθεια στην περιφρούρηση του αγώνα».
Συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα
Αγωνιστικά ραντεβού για το επόμενο Σάββατο ορίζονται ήδη σε ολόκληρη τη χώρα:
  • Κομοτηνή, 11 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Ξάνθη, 11 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Καβάλα, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Δράμα, 11 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Αλεξανδρούπολη, 11 π.μ., μπροστά στο Δημαρχείο
  • Κοζάνη, 11 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Καστοριά, 11 π.μ., απέναντι από τη Νομαρχία
  • Φλώρινα, 11 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Κιλκίς, 11 π.μ., πλατεία Ειρήνης
  • Κατερίνη, 11 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Σέρρες, 11 π.μ., πλατεία Ελευθερίας
  • Λάρισα, 11 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Βόλος, 11 π.μ., πλατεία Πανεπιστημίου
  • Τρίκαλα, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Καρδίτσα, 11 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Πάτρα, 10.30 π.μ., πλ. Ελευθερίας
  • Καλαμάτα, 11 π.μ., πλ. 23ης Μαρτίου
  • Πύργος, 10 π.μ., πλ. ΟΤΕ
  • Τρίπολη, 11 π.μ., πλ. Πετρινού
  • Κόρινθος, 11 π.μ., Περιβολάκια
  • Σπάρτη, 11 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Ναύπλιο, 10 π.μ., πλ. Δημαρχείου
  • Κεφαλονιά, 10.30 π.μ., ΕΚΚΙ
  • Ζάκυνθος, 10.30 π.μ., παλιό ΕΚ Ζακύνθου
  • Ηράκλειο, 11 π.μ., πλ. Ελευθερίας
  • Ρέθυμνο, 11 π.μ., πλ. Τεσσάρων Μαρτύρων
  • Χανιά, 11 π.μ., Νέα Καταστήματα
  • Χαλκίδα, 11 π.μ., πλ. Αγοράς
  • Αλιβέρι, 10 π.μ., πλ. Πολυτεχνείου (Εμπορική Τράπεζα)
  • Ιστιαία, 11 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Λαμία, 10 π.μ., πλ. Πάρκου
  • Αμφισσα, 11 π.μ., πλ. Λαού
  • Θήβα, 11 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Λιβαδειά, 10.30 π.μ. κεντρική πλατεία
  • Χίος, 11 π.μ., είσοδος Απλωταριάς
  • Γιάννενα, 11 π.μ., δημαρχείο
  • Ηγουμενίτσα, 10 π.μ., πεζόδρομος
  • Λευκάδα, 10 π.μ., Αγιος Μηνάς
  • Αγρίνιο, 10 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Μεσολόγγι, 10 π.μ., κεντρική πλατεία
  • Ναύπακτος, 10 π.μ., κεντρική πλατεία
Επίσης θα γίνουν πικετοφορίες και εξορμήσεις σε Βέροια (10 π.μ.), Νάουσα (11.30 π.μ.), Γρεβενά.
Την Παρασκευή
  • Ρόδος, 7 μ.μ., Πανεπιστήμιο Αιγαίου
  • Πρέβεζα, 8 μ.μ., Θεοφάνειο
  • Αρτα, 8 μ.μ., πλατεία Κιλκίς
  • Κέρκυρα, 8 μ.μ., πλατεία Σαρόκο
ΛΙΒΑΔΕΙΑ
Σύσκεψη για την ανεργία στην οικοδομή
Το ζήτημα της ανεργίας στον κατασκευαστικό κλάδο, που έχει χτυπήσει στην κυριολεξία «κόκκινο», σε συνδυασμό με τη γενικότερη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας της αντιλαϊκής και αντεργατικής πολιτικής κυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας, ήταν το αντικείμενο της χτεσινής σύσκεψης στη Λιβαδειά που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Επιτροπής Αγώνα Οικοδόμων και του «Πανοικοδομικού Μετώπου», της παράταξης που συσπειρώνεται στις ταξικές δυνάμεις στο Σωματείο Οικοδόμων Επαρχίας Λιβαδειάς.
Στη συγκέντρωση μίλησε ο Γ. Πελέκης, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και μέλος της Γραμματείας Λιβαδειάς του ΠΑΜΕ. Αναφέρθηκε στην έξαρση της ανεργίας στον κατασκευαστικό κλάδο, με αποτέλεσμα πολλοί οικοδόμοι και εργαζόμενοι στα συναφή επαγγέλματα να μην πληρούν τις προϋποθέσεις ακόμη και για την εγγραφή τους στον ΟΑΕΔ, ή, ακόμη, να μην έχουν ασφαλιστική κάλυψη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στις προτάσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για την αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας και στον κλάδο των κατασκευών. Κάλεσε, δε, σε συσπείρωση στην Επιτροπή Αγώνα που έχει συγκροτηθεί στο Σωματείο Οικοδόμων και σημείωσε την ανάγκη αλλαγής συσχετισμών, με στόχο την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής.