ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
"AMAT VICTORIA CURAM"="H ΝΙΚΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ"
για επικοινωνία και για τις αναρτήσεις,
τις σκέψεις και τις γνώμες σας,στο: predatorus_preda@easy.com

Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ



Αποψη από την αίθουσα που έγινε η Γενική Συνέλευση των χαλυβουργών
H απόφαση για αναστολή της απεργίας και συνέχιση των κινητοποιήσεων με άλλες μορφές για την επαναπρόσληψη των απολυμένων υπερψηφίστηκε το περασμένο Σάββατο το μεσημέρι κατά τη διάρκεια της 20ής Γενικής Συνέλευσης του Σωματείου που έγινε στο Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας.
Μια ιδιαίτερα φορτισμένη συνέλευση καθώς ήταν απόλυτα καθαρό ότι το κρίσιμο ήταν να αντιμετωπιστεί άμεσα ο σχεδιασμός του Μάνεση και της κυβέρνησής του που είχαν κάνει καθαρό ότι μεθόδευαν συστηματικά τη διάσπαση των εργαζομένων και τη διάλυση του σωματείου τους. Ο μηχανισμός του Μάνεση έδωσε μάχη για να μη γίνει καν η συνέλευση. Σε όσους είχαν πάει ήδη για δουλειά έδωσε προκαταβολές δυο βδομαδιάτικα με την προτροπή να μην πάνε στη συνέλευση. Κι όμως η συνέλευση έγινε με πλήρη απαρτία. Ο πρόεδρος του Σωματείου παρουσίασε την ομόφωνη εισήγηση του ΔΣ, καλώντας να γίνει και απόφαση της συνέλευσης. Μέσα απ' αυτήν έγινε ανάλυση της πορείας του αγώνα ως εκείνη την ώρα, αποτυπώθηκαν τα αποκρυσταλλώματα αυτής της πάλης και καθορίστηκαν οι στόχοι με βάση τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώθηκε από την κατάληψη του εργοστασίου από τις δυνάμεις των ΜΑΤ.
Την περηφάνια των γυναικών των χαλυβουργών για τον αγώνα που έδωσαν μετέφερε η Μαρία Δελλή, γυναίκα απολυμένου. Ενώ η μάνα ενός άλλου απολυμένου πήρε το λόγο για να τονίσει ότι πρέπει να διαφυλαχθεί «σαν τα μάτια μας το σωματείο». «Τραβάτε συνάδελφοι μέσα να δώσετε τη μάχη κι εμείς θα παλεύουμε απ' έξω. Για μας είναι ήδη σημαντικό ότι εννιά μήνες παλέψατε για τη δική μας δουλειά» είπε ένας από τους απολυμένους. Δύο ενστάσεις που διατυπώθηκαν αρχικά από απεργούς ως προς το αν έπρεπε να ανασταλεί τώρα η απεργία, διευκρινίστηκε από τους ίδιους αργότερα ότι δεν αφορούσαν σε κριτική στη διοίκηση του σωματείου, ίσα ίσα αναγνώριζαν ότι η διοίκηση του σωματείου έχει αποδείξει ότι είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης.
Μετά το τέλος της Γενικής Συνέλευσης, σε έντονο κλίμα συγκίνησης, οι απεργοί χαλυβουργοί κράτησαν ενός λεπτού σιγή για τον συνάδελφό τους και σύντροφο στον αγώνα Βαγγέλη Δημόπουλο, έναν από τους πρώτους απεργούς που βγήκαν στην πύλη και συμμετείχε ενεργά στην οργάνωση του μεγάλου αυτού αγώνα, ο οποίος πριν από δύο μήνες έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από την επάρατο νόσο.




20η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ»

Οι πιο μεγάλοι και σκληροί αγώνες είναι μπροστά μας

Η εισήγηση - απόφαση της Γενικής Συνέλευσης


Απόφαση της 20ής Γενικής Συνέλευσης των απεργών χαλυβουργών, η οποία πραγματοποιήθηκε μετά από 272 μέρες απεργίας, έγινε η εισήγηση - ομόφωνη πρόταση του ΔΣ, που παρουσίασε ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος της διοίκησης. Παραθέτουμε όλο το κείμενο:

«Συνάδελφοι απεργοί Χαλυβουργοί,
Στην προηγούμενη Συνέλευσή μας είχαμε πει πως πάμε στη συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας χωρίς αυταπάτες, και επιβεβαιωθήκαμε. Αποδείχτηκε ότι ο υπουργός σε συνεννόηση με τον Μάνεση εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία. Εμπαίζει τους Χαλυβουργούς, παίζοντας το ρόλο του ταχυδρόμου ανάμεσα στο Σωματείο και την εργοδοσία. Μας παραπλανά ότι δήθεν θα μελετήσει τις προτάσεις μας για να κερδίσει χρόνο για τον Μάνεση.
Με την τρομοκρατία και τη βία των ΜΑΤ, με απειλές και εκβιαστικά τηλεφωνήματα στα σπίτια των απεργών, εκμεταλλευόμενοι τη φτώχεια και τις δυσκολίες που έχουμε μετά από εννέα μήνες απεργίας, έχουν στόχο να μας διασπάσουν, να απομονώσουν το σωματείο για να μπορούν στη συνέχεια μαζί με την εργοδοσία να επιβάλουν χωρίς εμπόδια τα αντεργατικά τους σχέδια. Είναι γελασμένοι αν νομίζουν πως θα τους αφήσουμε να πετύχουν αυτό το στόχο τους. Το καθήκον μας είναι να τους αποτρέψουμε για να μπορούμε μαζί με το Σωματείο μας να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.


Συνάδελφοι απεργοί Χαλυβουργοί,
Πριν από 272 μέρες απέναντι στο εκβιαστικό δίλημμα του Μάνεση, πεντάωρο ή 180 απολύσεις, μέσα από τη Συνέλευσή μας απαντήσαμε ομόφωνα απεργία. Κάναμε δηλαδή ό,τι έπρεπε να κάνει κάθε τίμιος εργάτης που σέβεται τον εαυτό του και την τάξη του. Κανένας μας τότε, δεν μπορούσε να προβλέψει ότι ξεκινούσαμε έναν απεργιακό αγώνα, ο οποίος θα εξελισσόταν σε έναν από τους πιο λαμπρούς του εργατικού κινήματος της χώρας μας και διεθνώς, σε ορόσημο. Κανένας μας, τότε, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι είχαμε τόση μεγάλη δύναμη, αντοχή, ώστε να αντιμετωπίσουμε παλικαρίσια μια σειρά εμπόδια και παγίδες, πρωτόγνωρα για εμάς.
Κανένας μας τότε, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα μπορούσαμε να οργανώσουμε έναν τέτοιο μεγαλειώδη και σύνθετο αγώνα, που θα πυροδοτούσε ένα πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης απ' όλον τον κόσμο, που οι εργάτες θα το έκαναν δική τους υπόθεση. Κανένας μας τότε, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα γίνουμε αντικείμενο εκτίμησης, θαυμασμού από τους εργαζόμενους όλου του κόσμου. Οτι θα γινόμασταν η αφορμή για να αναδειχθούνε πιο πολύ τα βάσανα των βιομηχανικών εργατών και η αναλγησία των αφεντικών, η ανειρήνευτη πάλη των δυο αντίθετων κόσμων.
Αποδείξαμε ότι είμαστε ικανοί, όχι μόνο για να βγάζουμε μέσα από τη φωτιά και το σίδερο χρυσό για τα σεντούκια του Μάνεση, αλλά και για να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας. Να οργανώνουμε συλλογικά και να περιφρουρούμε μεγάλους και σκληρούς ταξικούς αγώνες. Το συμπέρασμα είναι ότι ποτέ δεν θα τα μαθαίναμε και δεν θα τα αποκτούσαμε αυτά, αν δεν νικούσαμε το φόβο. Αν δεν είχαμε μπει ενωμένοι και αποφασισμένοι στον αγώνα.
Εχουμε ένα πολύ πλούσιο απολογισμό

Την τελευταία εβδομάδα της απεργίας τα ΜΑΤ επιχείρησαν με χρήση κλομπς και χημικών να απωθήσουν από την πύλη τους χαλυβουργούς τουλάχιστον πέντε φορές...
Οργανώσαμε 20 συνελεύσεις, όπου συλλογικά εκτιμούσαμε την κατάσταση και καθορίζαμε τα επόμενα βήματά μας. Συγκροτήσαμε στο πλάι του ΔΣ, διάφορες επιτροπές που βοηθούσαν στην καλύτερη οργάνωση, στην περιφρούρηση, στην προπαγάνδιση και στην αλληλεγγύη. Μπήκανε όλα τα μέλη των οικογενειών μας στον αγώνα, γυναίκες και παιδιά. Απευθύναμε ανοιχτό κάλεσμα προς όλη την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό, για να στηρίξει τον αγώνα μας. Πυροδοτήσαμε ένα πρωτόγνωρο κίνημα αλληλεγγύης από όλες τις γωνιές της Ελλάδας και από πολλά μέρη του εξωτερικού.
Διοργανώσαμε μπροστά στο εργοστάσιο πάνω από 50 εκδηλώσεις - συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, συναυλίες, παρουσιάσεις βιβλίων, εκδηλώσεις για τα παιδιά, για τις γυναίκες... Κάναμε όλοι μαζί Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Απόκριες, Πάσχα, γίναμε μέσα από τον αγώνα "μια οικογένεια", όπως πρέπει να είναι οι εργάτες. Από την πύλη της "Χαλυβουργίας" πέρασαν χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι, χιλιάδες μαθητές, σπουδαστές, εργαζόμενοι από όλο τον κόσμο.
Μετατράπηκε σε σχολείο ταξικής διαπαιδαγώγησης και αφύπνισης. Βγάλαμε τον αγώνα μας έξω από την πύλη της "Χαλυβουργίας", έφτασε μέχρι τα πέρατα του κόσμου. Μεταφέραμε το κάλεσμα των Χαλυβουργών σε δεκάδες εργοστάσια στην Αττική και σε άλλες πόλεις. Είναι 100άδες τα συλλαλητήρια και οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης που έγιναν σε όλα τα μέρη της Ελλάδας και σε δεκάδες πόλεις του εξωτερικού. Προκαλέσαμε μια σειρά απεργίες αλληλεγγύης στο Θριάσιο, στην Αττική, στο Βόλο, στο να οργανωθεί καλύτερα η αντίσταση των εργατών σε πολλούς χώρους δουλειάς.
Ο αγώνας μας έγινε πηγή αγωνιστικής έμπνευσης για τους εργάτες, για τους νέους, για τους μαθητές. Είναι 100άδες και συγκινητικά τα γράμματα από μαθητές που έκφρασαν την αλληλεγγύη τους. Γράφτηκαν ποιήματα, φτιάχτηκαν τραγούδια και είναι σίγουρο ότι θα γραφτούν ακόμα περισσότερα στο μέλλον. Ο αγώνας μας θα διαβάζεται, θα συζητιέται και θα τραγουδιέται για πολλά χρόνια ακόμα. Ο "άγνωστος" Χαλυβουργός του Ασπροπύργου, έγινε σημείο αναφοράς για εκατομμύρια εργάτες σε όλο τον κόσμο. Ο αγώνας μας γράφτηκε ήδη με χρυσά γράμματα στην ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια.
Πρόσφερε πλούσια πείρα και συμπεράσματα για αξιοποίηση στους μελλοντικούς αγώνες. Γι' αυτό η προσφορά του είναι τεράστια. Ορισμένοι καλοπροαίρετα ή και άλλοι κακοπροαίρετα αναρωτιούνται: "Τι βγήκε από αυτό τον αγώνα", "τι κέρδισαν οι Χαλυβουργοί, αφού τα αιτήματά τους δεν υλοποιήθηκαν". Εμείς τους λέμε πως η απάντηση είναι απλή. Κανένας μεγάλος αγώνας δεν έγινε ούτε θα γίνει, έχοντας εκ των προτέρων εξασφαλισμένους τους όρους για τη νίκη, έχοντας προβλέψει αλάθητα όλες τις πιθανότητες. Στη ζωή τέτοιοι αγώνες δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο στα μυαλά των γραφειοκρατών, των βολεμένων, των φοβισμένων και των συμβιβασμένων.
Κανένας πραγματικός αγώνας δεν γίνεται χωρίς θυσίες, ακόμα και νεκρούς. Η ιστορία του εργατικού κινήματος το επιβεβαιώνει. Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, γιατί όλοι μάς βοηθάνε να διδασκόμαστε, να γίνουμε καλύτεροι. Αυτά που πήγε να αφαιρέσει ο Μάνεσης από εμάς, κάποιοι άλλοι πριν από εμάς τα κατέκτησαν με σκληρούς και αιματηρούς αγώνες. Κάθε αγώνας είναι συνέχεια των προηγούμενων και προετοιμάζει τους επόμενους. Είναι μια μάχη στον πόλεμο που κάνουν οι εργάτες μέχρι να καταργήσουν την εκμετάλλευση, να ανατρέψουν τους εκμεταλλευτές τους, να πάρουνε την εξουσία και να οικοδομήσουνε τη δική τους κοινωνία.
Το αποτέλεσμα ενός αγώνα δεν μετριέται μόνο με το πόσα παίρνεις ή δεν παίρνεις στο χέρι. Υπάρχουν αγώνες που προσφέρουν πολύ περισσότερα από όσα παίρνεις στο χέρι, γιατί προετοιμάζουν τα επόμενα βήματα, τις επόμενες μάχες συνολικά της εργατικής τάξης. Βοηθάνε σημαντικά στην γενικότερη αφύπνιση, να σπάσει η τρομοκρατία, γίνονται ορόσημα. Τέτοιος είναι ο απεργιακός αγώνας των Χαλυβουργών, με τέτοια κριτήρια πρέπει να κριθεί. Ετσι τον έχουνε κρίνει όλοι οι εργαζόμενοι, γι' αυτό εδώ και αρκετό καιρό, μας θεωρούν ήδη νικητές.
Τι καταφέραμε με τον αγώνα μας
Ο δικός μας αγώνας έφερε στο προσκήνιο τη δύναμη και την αξία του ενωμένου ταξικού αγώνα, το μεγαλείο και τη δύναμη της εργατικής αλληλεγγύης. Τα χαρίσματα και τις καλές παραδόσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος στη χώρα μας. Τα ατσάλινα, πειθαρχημένα πρωτοπόρα χαρακτηριστικά του βιομηχανικού εργάτη. Εσπασε το φόβο, τον τσαμπουκά της εργοδοσίας, χτύπησε τη μοιρολατρία, την κλάψα και την γκρίνια. Προκάλεσε σοβαρό πλήγμα στο λεγόμενο ρεαλισμό, στη συμβιβαστική λογική του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, στην απάτη του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου.
Απέδειξε με πολύ παραστατικό τρόπο ποιοι είναι οι παραγωγοί του πλούτου, και ποιοι είναι αυτοί που τον κλέβουν. Εριξε περισσότερο φως στο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει κάθε τίμιος εργάτης που σέβεται τον εαυτό του, την τάξη του, απέναντι στην κόλαση που πάνε να τον ρίξουν. Βοήθησε να αναδειχτούν οι δυσκολίες αυτού του δρόμου. Οτι δεν είναι στρωμένος με τριαντάφυλλα, ότι το κάθε βήμα προς τα μπρος θα απαιτεί κόπο, θυσίες, σύγκρουση με αδίστακτους και ισχυρούς αντιπάλους και μηχανισμούς, με την κρατική και εργοδοτική βία. Ανέκοψε έστω και προσωρινά, τους αντεργατικούς σχεδιασμούς της εργοδοσίας, στην περιοχή του Θριάσειου και συνολικότερα της Αττικής.
Η απεργία ξεκίνησε τη στιγμή που προετοιμαζόταν νέα γενικευμένη επίθεση, όπου πολλές μεγάλες επιχειρήσεις στην περιοχή και γενικότερα είχαν σχεδιάσει να προχωρήσουν σε 5ωρα, 4ωρα, σε μειώσεις μισθών. Λόγω της απεργίας αναστάλθηκε προσωρινά η εφαρμογή τους. Φώτισε περισσότερο την κόλαση που υπάρχει μέσα στα εργοστάσια. Οτι πίσω από τις βίλες και τη χλιδή του κάθε Μάνεση βρίσκεται η εκμετάλλευση, ο ιδρώτας, η δυστυχία, η φτώχεια, τα σακατεμένα κορμιά των εργατών και οι νεκροί τους.
Στην πύλη της "Χαλυβουργίας" αναδείχτηκε πιο παραστατικά η σύγκρουση δύο αντίθετων τάξεων, δύο αντίθετων κόσμων, δύο αντίθετων πολιτισμών. Από τη μία η τάξη του Μάνεση, με την κυβέρνησή της, το κράτος της, τη δικαιοσύνη της, τα μέσα προπαγάνδας της, και τους ανθρώπους της στα συνδικάτα. Από την άλλη οι Χαλυβουργοί, με την τάξη τους, με τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη του ταξικού εργατικού κινήματος και των συμμάχων τους.
Από τη μία το πρότυπο της αστικής τάξης, δηλαδή του υποταγμένου στην εργοδοσία, του απεργοσπάστη, του ανθρώπου που "τον ενδιαφέρει μόνο το τομάρι του", που γι' αυτό πουλάει ακόμα και το μέλλον των παιδιών του. Αυτού που βγαίνει στην τηλεόραση και χωρίς ντροπή δηλώνει "ότι αφού ο Μάνεσης μου λέει να δουλέψω με αυτά που έδινε προηγούμενα, δεν υπάρχει λόγος να απεργώ", και δεν τον ενδιαφέρει τι θα γίνει με τους 120 απολυμένους συναδέλφους τους.
Από την άλλη είναι το πρότυπο του απεργού Χαλυβουργού, που για εννιά μήνες απεργεί, για να επαναπροσληφθεί ο συνάδελφός του στη δουλειά. Που έχει υποβάλλει τον εαυτό του και την οικογένειά του σε απίστευτη οικονομική και γενικότερη ταλαιπωρία, και παλεύει για την αξιοπρέπεια, την τιμή τη δική του και της τάξης του, που έβαλε το "εμείς" πάνω από το "εγώ" του.
Από τη μία είναι ο φοβισμένος, που η Ιστορία θα τον βάλει εκεί που πρέπει, στα αζήτητα, στα σκουπίδια, και τα παιδιά του θα ντρέπονται γι' αυτόν. Από την άλλη ο ήρωας, που οι επόμενες γενιές της εργατικής τάξης θα τον αναφέρουν πάντα ως πρότυπο, θα προσπαθούν να του μοιάσουν και τα παιδιά του θα καμαρώνουν. Από τη μία η υποταγή, η σαπίλα, ο βάλτος, το γλείψιμο, το πισωγύρισμα. Από την άλλη η υπερηφάνια, το καύσιμο για να κινείται ο τροχός της Ιστορίας προς τα μπροστά, προς την απελευθέρωση συνολικά της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση.
Εμείς από αυτήν τη σκληρή αναμέτρηση βγήκαμε νικητές
Μας είχαν παρεξηγήσει. Νόμιζαν ότι μπορούσαν να μας ξεγελάσουν με ένα ξεροκόμματο. Οτι το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να είμαστε σκλάβοι. Να δουλεύουμε με σκυμμένο το κεφάλι και να λιώνουμε το σίδερο για να βγάζουν κέρδος, για να ζούνε όλοι αυτοί καλά. Κανένας από τους αντιπάλους μας, ο Μάνεσης, η κυβέρνηση, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν μας περίμεναν τόσο δυνατούς. Μας υποτίμησαν, μας θεωρούσαν κατώτερους, φοβισμένους, με σκυμμένο το κεφάλι και έχασαν πανηγυρικά. Νόμιζαν ότι θα μας φοβίσουν, θα μας γονατίσουν, θα μας απομονώσουν από τους υπόλοιπους εργάτες και γελάστηκαν οικτρά. Επιχείρησαν ακόμα, να αμαυρώσουν την προσπάθεια που έκαναν χιλιάδες εργαζόμενοι, να στηρίξουν και υλικά τον αγώνα μας, λέγοντας ότι "πληρωνόμαστε για να απεργούμε".
Προσπάθησαν να ταυτίσουν με την εξαγορά την εργατική αλληλεγγύη που μας προσέφερε από το υστέρημά της η εργατική τάξη για να αντέξουμε εμείς και οι οικογένειές μας. Δεν τα κατάφεραν όμως, γιατί ο δικός μας μεγαλειώδης αγώνας δε λερώνεται, δεν τον πιάνει η λάσπη. Την ίδια τύχη θα έχουν όσοι και στο μέλλον προσπαθήσουν να λερώσουν τον αγώνα μας. Εμείς μιλήσαμε με τα έργα μας και όχι με ανέξοδες, παχιές κουβέντες. Μακριά από εμάς, τα εκ του ασφαλούς μαθήματα αγωνιστικότητας.
Τους νικήσαμε όλους, αυτός είναι ο δικός μας απολογισμός! Τους νικήσαμε γιατί είχαμε το δίκιο με το μέρος μας, γιατί είμαστε ενωμένοι. Γιατί δεν μπόρεσαν να μας διασπάσουν, με όσες προσπάθειες και αν έκαναν. Γιατί δουλεύαμε με βάση το "ένας για όλους και όλοι για έναν". Γιατί παλεύαμε και ταυτόχρονα περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας.
Οι Χαλυβουργοί στάθηκαν αλύγιστοι, δεν φοβήθηκαν. Το χαλυβουργείο του Μάνεση σταμάτησε να βγάζει χρυσό που γέμιζε τα σεντούκια του με το δικό μας ιδρώτα. Αποδείχτηκε με τον καλύτερο τρόπο ποιοι είναι οι παραγωγοί του πλούτου, ποιοι έχουν τη δύναμη στα χέρια τους, ότι "χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά"...
Αυτό ήταν ένα μεγάλο πάθημα για τον Μάνεση, που μας θεωρούσε σκλάβους και ένα μεγάλο μάθημα για τους Χαλυβουργούς και όλους τους εργάτες, για τους πιο μεγάλους και σκληρούς μελλοντικούς αγώνες. Κατορθώσαμε αυτό που ίσως πριν από εννιά μήνες εθεωρείτο απίστευτο. Εργάτες να απεργούνε για εννιά μήνες για να γυρίσουν οι συνάδελφοί τους απολυμένοι στη δουλειά. Απολυμένοι να απεργούνε εννιά μήνες για να ξαναγυρίσουν στη δουλειά. Ποτέ δεν έχει ξαναγίνει αυτό. Γι' αυτό και αυτοί που δεν έχουμε απολυθεί είμαστε υπερήφανοι για τους συναδέλφους μας απολυμένους, και αυτοί που είμαστε απολυμένοι είμαστε υπερήφανοι γιατί είχαμε την τύχη να έχουμε τέτοιους συναδέλφους.
Πράξαμε το καθήκον μας στο ακέραιο
Εμείς έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας, πράξαμε το καθήκον μας στο ακέραιο. Πράξαμε αυτό που ήταν δίκαιο, τίμιο και αναγκαίο. Προχωρήσαμε μέχρι εκεί που κανένας πριν 272 μέρες δεν μπορούσε να φανταστεί.
Ο αντίπαλος χρησιμοποίησε για εννιά μήνες, όλα τα μέσα για να μας λυγίσει, να μας τσακίσει τη θέληση, την περηφάνια μας. Τις προσωπικές απειλές και τα απειλητικά τηλεφωνήματα στα σπίτια μας, σε εμάς και τις οικογένειές μας. Τους εκβιασμούς, τα δικαστήρια, τις προβοκάτσιες, τις συκοφαντίες, τους Γκέμπελς των καναλιών του. Τους δοκιμάσαμε και τους αντιμετωπίσαμε όλους. Την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τη συγκυβέρνηση του Παπαδήμου, τώρα τη συγκυβέρνηση του Σαμαρά. Το συμπέρασμα είναι ότι άλλαζαν τα κυβερνητικά σχήματα και οι υπάλληλοι και το αφεντικό έμεινε το ίδιο, ο Μάνεσης και η τάξη του. Ο καθένας έπαιξε το ρόλο του, προκειμένου ο Μάνεσης και η τάξη του να περνά καλά, να αυξάνονται τα κέρδη τους, πατώντας πάνω στα δικά μας πτώματα.
Τους αναγκάσαμε να βγάλουν τη μάσκα
Τελικά ο αντίπαλος αφού δεν κατόρθωσε με όλα αυτά να μας νικήσει αναγκάστηκε να βγάλει τη μάσκα "της δημοκρατίας και του διαλόγου, την προβιά του λύκου" και να παρουσιαστεί όπως πραγματικά είναι, τύραννος, εχθρός των εργατών. Αναγκάστηκε να αφήσει στην άκρη τα όποια προσχήματα και να χρησιμοποιήσει το τελευταίο του όπλο, τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, κάτι που σήμερα είναι υπέρτερο από τις δυνάμεις μας.
Ολος ο κρατικός μηχανισμός, κυβέρνηση, κόμματα του κεφαλαίου, ταξική δικαιοσύνη, ΜΜΕ, δεκάδες κλούβες των ΜΑΤ, δεκάδες περιπολικά και εκατοντάδες ασφαλίτες συντονίστηκαν για να υπερασπίσουν το αφεντικό τους τον Μάνεση. Για να χτυπήσουν τους εχθρούς, τους εργάτες απεργούς. Να χτυπήσουν εμάς που χρόνια τώρα με τον ιδρώτα μας, όλους αυτούς τους ταΐζουμε.
Αφού με την πολιτική της ΕΕ και τους αντεργατικούς νόμους που ψήφισαν μετέτρεψαν τα εργοστάσια σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, έφεραν τώρα και τους δεσμοφύλακες, τους βασανιστές. Στρατοπέδευσαν μέσα και έξω από τη "Χαλυβουργία". Τώρα δίπλα στο ρουφιάνο της εργοδοσίας υπάρχει ο ΜΑΤατζής και ο ασφαλίτης. Στρατοπέδευσαν και καθημερινά χτυπάνε τους εργάτες, με κλομπς, τους ραντίζουν με χημικά. Δεν μας έφτανε το καρκινογόνο δηλητήριο που μας ποτίζει χρόνια ο Μάνεσης στα καμίνια της "Χαλυβουργίας", τώρα φροντίζουν να μας δώσουν και άλλο οι ΜΑΤατζήδες.
Ηρθαν πλήρως οπλισμένοι, χτυπώντας άοπλους, ξέροντας ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να κάνουν αυτό, που δεν μπορούσαν για εννιά μήνες. Ηρθαν με την εντολή του πρωθυπουργού Σαμαρά, που δρα ως υπάλληλος του Μάνεση και της τάξης του. Που καυχιέται χωρίς ντροπή για την επιτυχία του. Που ηδονίζεται βλέποντας τις κλούβες έξω από τη "Χαλυβουργία", όπως κάνουν οι θρασύδειλοι. Συνεργοί του είναι, ο Βενιζέλος, και ο Κουβέλης της Δημοκρατικής Αριστεράς, που απ' ό,τι φαίνεται την έμαθε γρήγορα τη δουλειά. Το ρόλο του υπονομευτή, και της παραπλάνησης έχει αναλάβει ο υπουργός εργασίας Βρούτσης, νομίζοντας ότι μπορούσε να μας ξεγελάσει. Τους θυμίζουμε ότι και άλλοι προκάτοχοί τους είχαν προβλέψει το τέλος της πάλης των τάξεων και διαψεύστηκαν οικτρά. Το ίδιο θα γίνει και τώρα.
Μπροστά μας έχουμε μια νέα κατάσταση
Συνάδελφοι,
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις έχουμε μια νέα κατάσταση. Ο αγώνας μας έχει γίνει πιο δύσκολος και σύνθετος. Εμείς που δίνουμε εννιά μήνες ένα μεγαλειώδη και ηρωικό αγώνα, ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα τις νέες δυσκολίες.
Απέναντί μας έχουμε ολόκληρο το κράτος και τους μηχανισμούς του. Εχουμε έναν οπλισμένο στρατό που διευκολύνει τον απεργοσπαστικό μηχανισμό του Μάνεση, να δουλεύει και να διακινεί έξω από το εργοστάσιο το εμπόρευμα που εμείς έχουμε παράγει. Η εποχή που διάλεξαν για να εφαρμόσουν το εγκληματικό τους σχέδιο, έχει και αυτή τις δικές της ιδιαίτερες δυσκολίες. Τώρα δίπλα στην πείνα που αντιμετωπίζουμε εμείς και οι οικογένειές μας, στις απίστευτες δυσκολίες και στερήσεις για να σταθούμε τόσο καιρό όρθιοι, υπερήφανοι, για να μη χάσουμε την αξιοπρέπειά μας, προστέθηκαν και αυτές.
Δεν το βάζουμε όμως κάτω. Γνωρίζουμε ότι αυτός ο αγώνας, όσο μεγάλος και αν είναι δεν ήταν ο πρώτος, ούτε θα είναι ο τελευταίος αγώνας που δίνουμε στη "Χαλυβουργία". Η κατάσταση το επόμενο διάστημα θα χειροτερέψει, έρχεται νέα καταιγίδα αντεργατικών μέτρων, στα ωράρια, στους μισθούς, στις συντάξεις, στην υγεία, στην παιδεία, νέα φοροληστεία. Νέες δεκάδες χιλιάδες απολύσεις. Γι' αυτό η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, θέλει να επιβάλει "το νόμο και την τάξη". Το αίτημα για αλλαγές στα ωράρια και στους μισθούς που προβλέπονται από τη σύμβασή μας, θα το ξαναφέρει σύντομα ο Μάνεσης, που τώρα το έχει προσωρινά αποσύρει λόγω της απεργίας. Αυτό το γνωρίζει και ο αντίπαλος, ξέρει ότι ο αγώνας δεν τελειώνει όταν λήξει αυτή η απεργία, γι' αυτό παίρνει και αυτός τα μέτρα του για το πώς θα μας αντιμετωπίσει στη συνέχεια.
Είναι γελασμένοι όμως, όσοι νομίζουν ότι μπροστά στις νέες δυσκολίες θα τους κάνουμε αυτή τη χάρη. Τους λέμε ότι θα μείνουμε ενωμένοι, γιατί μπροστά μας έχουμε ακόμα πολύ δρόμο ώσπου το εργοστάσιο της "Χαλυβουργίας", όπως και τα υπόλοιπα να πάνε σε αυτούς που ανήκουν, δηλαδή στους εργάτες.
Πώς θα αντιμετωπίσουμε τη νέα κατάσταση
Συνάδελφοι,
Η νέα κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται ούτε με απεγνωσμένες κινήσεις, ούτε με ατομικές ενέργειες. Τη νέα κατάσταση μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε όπως αντιμετωπίσαμε και προηγούμενες άλλες δύσκολες φάσεις του αγώνα μας. Ενωμένοι, συλλογικά κάτω από τη καθοδήγηση του ΔΣ του Σωματείου μας. Ο αντίπαλος εδώ στοχεύει τώρα, να σπάσει αυτό, για να έχει στη συνέχεια τα χέρια του λυμένα. Το ΔΣ του σωματείου, παίρνοντας υπόψη τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, την ανάγκη να συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη συγκροτημένα, οργανωμένα, προτείνει την αναστολή αυτής της μορφής του αγώνα.
Μπαίνουμε ξανά στο εργοστάσιο οργανωμένα, συντεταγμένα, με ψηλά το κεφάλι, με τη δική μας απόφαση και θέληση. Με το δοκιμασμένο σωματείο μας, και συνεχίζουμε με άλλες μορφές τον αγώνα. Συνεχίζουμε την προσπάθεια για την υλοποίηση των αιτημάτων μας. Για να επαναπροσληφθούνε άμεσα 40 συνάδελφοί μας απολυμένοι. Για τη σταδιακή επαναπρόσληψη των υπόλοιπων μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Για να μη γίνει μέχρι τότε καμία νέα πρόσληψη εκτός των συναδέλφων μας απολυμένων. Ζητάμε να φύγουν σήμερα τα ΜΑΤ από την πύλη του εργοστασίου και όλες οι δυνάμεις καταστολής και παρακολούθησης που είναι μέσα στο χώρο του εργοστασίου.
Ολοι μαζί, ΔΣ, επιτροπή γυναικών, επιτροπή απολυμένων, συνεχίζουμε όπως γίνεται μέχρι σήμερα, να παλεύουμε για προβλήματα που έχουν σχέση με τα δάνεια συναδέλφων από τις τράπεζες, με λογαριασμούς των ΔΕΚΟ, με προβλήματα που έχουν σχέση με φάρμακα, υγεία και άλλα. Είμαστε σε ετοιμότητα και επαγρύπνηση, για να αντιδράσουμε άμεσα, αγωνιστικά, στην περίπτωση που η εργοδοσία επαναφέρει το αίτημα για αλλαγή ωραρίων και μεροκάματων. Θα αξιοποιήσουμε όλα τα μέσα ώστε να διερευνηθούνε οι καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας για την ύπαρξη ραδιενεργών υλικών. Θα αξιοποιήσουμε για όλα τα ζητήματα και τα όποια νομικά περιθώρια υπάρχουν.
Είμαστε σε ετοιμότητα για να αντιδράσουμε άμεσα, σε περίπτωση που η εργοδοσία προσπαθήσει με αυταρχισμό και τρομοκρατία, να αντιμετωπίσει τους ηρωικούς Χαλυβουργούς. Θα αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά και μαχητικά κάθε προσπάθεια αυταρχισμού, δίωξης ή σπίλωσης σε βάρος του Σωματείου μας, κάθε απεργού. Θα πάρουμε μέτρα ώστε να συντονίσουμε πιο καλά τη δράση μας με το υπόλοιπο ταξικό εργατικό κίνημα, που ήταν και παραμένει το βασικό στήριγμά μας.
Σε αυτήν την προσπάθειά μας θα έχουμε την αλληλεγγύη των υπόλοιπων εργαζομένων, όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Θα επιδιώξουμε να συνεργαστούμε και με αυτούς τους συναδέλφους που κάτω από τα βάσανα και τις πιέσεις δεν μπόρεσαν να αντέξουν μέχρι το τέλος. Τους καλούμε στις νέες συνθήκες, να συνεχίσουμε τον αγώνα, ενωμένοι όπως κάναμε τόσους μήνες. Δεν τους ταυτίζουμε με τον απεργοσπαστικό μηχανισμό, με τον οποίο δεν έχουμε καμία σχέση, είναι αντίπαλός μας.
Ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας, όλους τους εργαζόμενους στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, που για εννιά μήνες στήριξαν τον αγώνα μας ηθικά και υλικά. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε το ΠΑΜΕ, που καθόλη τη διάρκεια του αγώνα μας, μέρα-νύχτα, μας βοήθησε και θα συνεχίζει να μας στηρίζει και στη συνέχεια. Στήριζε πρακτικά όλες τις αποφάσεις και τις πρωτοβουλίες που πήραμε, μετέφερε το μήνυμα των ηρωικών Χαλυβουργών σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας, στα πέρατα του κόσμου. Ακριβώς, για αυτή του τη συμμετοχή το πολεμάει και το συκοφαντεί καθημερινά ο αντίπαλος.
Εμείς προσπαθήσαμε να ανταποκριθούμε όσο μπορούσαμε καλύτερα στην εμπιστοσύνη που μας έδειξαν και νομίζουμε πως τα καταφέραμε. Ρίξαμε αρκετό σπόρο, και είμαστε σίγουροι ότι το επόμενο διάστημα θα αποδώσει καρπούς για όλους τους εργαζόμενους. Οι πιο μεγάλοι και σκληροί αγώνες είναι μπροστά μας. Γνωρίζουμε ότι η Ιστορία το έφερε να βρεθούμε στην εμπροσθοφυλακή αυτού του αγώνα. Δεν πήραν όμως τα μυαλά μας αέρα, γιατί έχουμε συνειδητοποιήσει, πως ένα μικρό τμήμα της εργατικής τάξης όπως είμαστε εμείς, δεν μπορεί να τα βάλει με όλο τον κρατικό μηχανισμό, να ανατρέψει την κατάσταση, αν συνολικά η εργατική τάξη δεν ακολουθήσει το δρόμο των Χαλυβουργών, αν δεν αλλάξουν οι γενικότεροι πολιτικοί συσχετισμοί και στο εργατικό κίνημα.
Συνάδελφοι,
Ο αγώνας μας αποτελεί ήδη μια μεγάλη παρακαταθήκη. Τα παιδιά μας θα περπατάνε με ψηλά το κεφάλι, θα είναι υπερήφανα γιατί οι πατεράδες τους και οι μανάδες τους έκαναν το καθήκον τους. Γιατί στάθηκαν με ψηλά το κεφάλι, αψήφησαν την ταπείνωση και τον τρόμο της εργοδοσίας. Γιατί στάθηκαν αλύγιστοι, πάλεψαν για ένα καλύτερο μέλλον γι' αυτούς και τα παιδιά τους. Ο αγώνας μας θα αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και θαυμασμού στις επόμενες γενιές, θα αποτελεί πηγή έμπνευσης και παραδειγματισμού. Γυρίζουμε συντεταγμένα με ψηλά το κεφάλι και προς το παρόν συνεχίζουμε τον αγώνα για την υλοποίηση των αιτημάτων μας, με άλλες μορφές.
Ζήτω ο ηρωικός αγώνας των Χαλυβουργών!
Ζήτω η εργατική τάξη!
Ζήτω η εργατική αλληλεγγύη!
Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική νίκη!».

«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ» Ανέτρεψαν τους σχεδιασμούς του Μάνεση, συνεχίζουν με άλλες μορφές τον αγώνα τους




Οι επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων παίρνουν τις σχετικές «εντολές» από τα διευθυντικά στελέχη του εργοστασίου
Ασπρόπυργος, 9.05 χτες το πρωί. Οι απεργοί χαλυβουργοί, μετά από εννιά μήνες απεργία, μπαίνουν ξανά στο εργοστάσιο από την κεντρική πύλη συγκροτώντας διαδήλωση, υψώνοντας τη γροθιά τους και κρατώντας ένα γαρίφαλο στο χέρι. Εφαρμόζουν την απόφαση της 20ής γενικής τους συνέλευσης που έγινε το Σάββατο το μεσημέρι και έλεγε ότι μπαίνουν στο εργοστάσιο για να συνεχίσουν με άλλες μορφές τον αγώνα τους, ανατρέπουν για μια ακόμα φορά το σχεδιασμό του βιομήχανου Μάνεση, που τώρα πια είχε κάνει καθαρό ότι επεδίωκε να οδηγήσει σε εκφυλισμό την απεργία, να διαλύσει το σωματείο και για να πετύχει αυτό το σχέδιό του είχε αμέριστη βοήθεια απο την κυβέρνηση που έθεσε στην υπηρεσία του την κρατική καταστολή.
Οι απεργοί με όλα τα μέλη της διοίκησης του Σωματείου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» με επικεφαλής τον πρόεδρο Γιώργο Σιφωνιό, πέρασαν την πύλη συντεταγμένα και οργανωμένα ως οι πραγματικοί νικητές αυτής της εννιάμηνης απεργιακής μάχης.
Τα συνθήματα από τους εργαζόμενους άλλων κλάδων που έσπευσαν για μια ακόμη φορά στο χώρο του εργοστασίου από τα ξημερώματα για να συμπαρασταθούν στους χαλυβουργούς, δονούν την ατμόσφαιρα την ώρα που οι χαλυβουργοί κατευθύνονται στα πόστα τους. «Εννέα μήνες απεργία, αξέχαστη θα μείνει αυτή η απεργία», «Με αίμα και ιδρώτα δένεται το ατσάλι, οι χαλυβουργοί δεν σκύβουν το κεφάλι» «αγώνας, ρήξη, ανατροπή, το δρόμο δείχνουν οι χαλυβουργοί».

Με αυτό τον τρόπο θέλησαν Μάνεσης και κυβέρνηση να μπουν οι εργαζόμενοι για δουλειά. Κάτω από τη «σιδερένια φτέρνα» των δυνάμεων καταστολής. Δεν τους πέρασε...
Ο πολύμηνος αγώνας τους, αποτελεί έναν ακόμη φωτεινό φάρο στους αγώνες της εργατικής τάξης για την τελική νίκη με την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Δίδαξε ηρωισμό και αυτοθυσία απέναντι στην ίδια την αστική τάξη, τις κυβερνήσεις της -αντιμετώπισε κατά σειρά τις κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά- τα αστικά ΜΜΕ, τις δυνάμεις καταστολής, τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς του Μάνεση.
Παρά το γεγονός ότι με την απεργία τους ανάγκασαν τον Μάνεση να αποσύρει προς το παρόν τα αρχικά σχέδιά του για επιβολή 5ωρης απασχόλησης με αντίστοιχη μείωση μισθών, δεν σταμάτησαν αλλά συνέχισαν αγωνιζόμενοι για την επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων δίνοντας το πραγματικό νόημα του συνθήματος «Ενας για όλους και όλοι για έναν».
Επεσαν στο κενό όλες οι προσπάθειες καθυπόταξης των χαλυβουργών
Από τις 5 το πρωί, έξι διμοιρίες των ΜΑΤ είχαν σφραγίσει το εργοστάσιο, παρά το γεγονός ότι η απεργία είχε ανασταλεί από το προηγούμενο Σάββατο και οι αρμόδιοι υπουργοί είχαν διαβεβαιώσει ότι θα αποχωρήσουν τα ΜΑΤ. Ως την τελευταία ώρα ο Μάνεσης έκανε καθαρό ότι θέλει να τσακίσει τους εργάτες, και οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής έκαναν ακόμα πιο καθαρό για ποια τάξη δουλεύουν.
Οσο περνούσε η ώρα και πλησίαζε 6.30 π.μ., ώρα προσέλευσης της πρωινής βάρδιας, οι εργάτες της «Χαλυβουργίας» με επικεφαλής το Σωματείο τους απαιτούν την άμεση απομάκρυνση των αστυνομικών δυνάμεων. Σε αντίθετη περίπτωση δηλώνουν πως δε θα μπουν. Στο πλευρό τους στέκονται εκατοντάδες εργαζόμενοι και νεολαίοι που τους συμπαραστέκονται σε κάθε αγωνιστικό τους βήμα.

9.05 το πρωί. Είναι η στιγμή που οι εργάτες, οργανωμένα και συντεταγμένα, με επικεφαλής τα μέλη του ΔΣ του Σωματείου μπαίνουν στο εργοστάσιο
Από την πλευρά του ο επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων βρίσκεται σε συνεχείς διαβουλεύσεις με τους διευθυντές του εργοστασίου από τους οποίους ουσιαστικά παίρνει τις εντολές κι έχουν σχέση με τον τρόπο που θα προσέλθουν οι εργάτες μέσα. Οι αξιώσεις της εργοδοσίας είναι εξοργιστικές και προσβλητικές. Απαιτεί από τις αστυνομικές δυνάμεις να παραμείνουν στο χώρο, να επιτρέπουν την είσοδο στον εργαζόμενο κατά μόνας, με επίδειξη της αστυνομικής ταυτότητας και αφού δώσει την έγκριση για είσοδο ο εκάστοτε προσωπάρχης. Η φτηνή δικαιολογία που επικαλέστηκαν για αυτή την άθλια αξίωση ήταν να μην μπουν στο χώρο του εργοστασίου απολυμένοι είτε οι αλληλέγγυοι που εκδήλωναν τη συμπαράστασή τους στους χαλυβουργούς. Την ίδια στιγμή, εντεταλμένα τσιράκια του Μάνεση, προκαλούσαν συνεχώς, με την κάλυψη των αστυνομικών δυνάμεων, τους αγωνιστές εργάτες.
Τα μέλη του ΔΣ του Σωματείου απορρίπτουν κατηγορηματικά αυτή την εξευτελιστική διαδικασία και απαιτούν εκ νέου την άμεση απόσυρση των ΜΑΤ για να πάνε για δουλειά. Το απαράδεκτο σκηνικό που έχει διαμορφωθεί με ευθύνη της κυβέρνησης προκαλεί την άμεση αντίδραση του βουλευτή του ΚΚΕ Χρήστου Κατσώτη, ο οποίος βρίσκεται στο χώρο και καταγγέλλει τη στάση της αστυνομίας και του Μάνεση και συνολικά της κυβέρνησης. Προσπαθεί να επικοινωνήσει κατ' επανάληψη με τους αρμόδιους υπουργούς, τον Αντ. Ρουπακιώτη (υπουργό Δικαιοσύνης), τον Ν. Δένδια (υπουργό Προστασίας του Πολίτη) καθώς και τις ανώτερες αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές. Ο πρώτος προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, για τους άλλους δυο που κρύβονται και οι τρεις μαζί καλύπτουν την κρατική καταστολή που εξάλλου, όπως υπενθύμισε ο βουλευτής του ΚΚΕ, αναπτύχθηκε με εντολή του ίδιου του πρωθυπουργού. Από την Εισαγγελία γίνεται γνωστό ότι δεν έχει δοθεί εντολή για ανάπτυξη αστυνομικών δυνάμεων στο εργοστάσιο και τελικά την ευθύνη παίρνει πάνω του ο ίδιος ο ταξίαρχος δυτικής Αττικής, που απροκάλυπτα σε άμεση συνεννόηση με τα διευθυντικά στελέχη του Μάνεση επιμένει να απαγορεύει την είσοδο των εργατών στο εργοστάσιο αν δεν γίνει με τους όρους του Μάνεση.

Ο Γ. Σιφωνιός, τη στιγμή που ανακοινώνει σε χαλυβουργούς και εργαζόμενους πως αν δεν απομακρυνθούν άμεσα τα ΜΑΤ, κανείς εργάτης δε θα μπει στο εργοστάσιο
Οι χαλυβουργοί δεν υποχωρούν. Δηλώνουν σε όλους τους τόνους πως προϋπόθεση για να μπουν είναι να αποχωρήσουν τα ΜΑΤ και οι ίδιοι να μπουν συντεταγμένα και οργανωμένα, όπως ακριβώς ξεκίνησαν την απεργία τους. Η αποφασιστικότητά τους αναγκάζει την εργοδοσία να κάνει πίσω. Με την ταυτόχρονη αποχώρηση των ΜΑΤ και των υπόλοιπων αστυνομικών δυνάμεων, οι εργάτες μόνοι τους ανοίγουν την κεντρική πύλη και κατευθύνονται στα πόστα τους κάτω από τα χειροκροτήματα και τα συνθήματα των παρευρισκομένων.
Αισθανόμαστε νικητές, είμαστε περήφανοι
Στις πρώτες δηλώσεις του ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του ΔΣ του Σωματείου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» δηλώνει: «Μπροστά στην πύλη της "Χαλυβουργίας" αναγκάσαμε σε άτακτη υποχώρηση μια μερίδα των ΜΑΤ για να περάσουμε στη δουλειά μας. Ο κ. προσωπάρχης έστηνε προσχήματα ό,τι υπάρχουν ανάμεσά μας απολυμένοι και απαγορεύεται να μπούνε μέσα. Δε γνωρίζει ούτε ποιοι είναι απολυμένοι ο κύριος που τους απολύει. Είναι αίσχος αυτό. Για μια ακόμη φορά καταγγέλλουμε την εργοδοσία και κατ επέκταση την κυβέρνηση που τους επιτρέπει να χρησιμοποιούν τέτοια μέσα. Αυτοί που ξεκίνησαν την ηρωική απεργία την τελειώνουν με ψηλά το κεφάλι και συνεχίζουμε τον αγώνα μας ώστε να έχουν δουλειά όλοι οι εργαζόμενοι. Εμείς θέλουμε να διασφαλίσουμε τις θέσεις εργασίας όπως πρέπει να κάνει κάθε τίμιος συνδικαλιστής που υπερασπίζεται τους συναδέλφους του.
Αισθανόμαστε νικητές, είμαστε περήφανοι. Είναι τιμή μου που ως πρόεδρος εκπροσωπώ τέτοιους εργαζόμενους. Με συλλογικές διαδικασίες πήραμε τις αποφάσεις, με συλλογικές διαδικασίες απεργήσαμε, με συλλογικές διαδικασίες μπαίνουμε μέσα. 20 Γενικές Συνελεύσεις τα λένε όλα. Αλλά η δημοκρατία η δική μας προφανώς δεν εκφράζει μια μερίδα των πλουτοκρατών, του Μάνεση, της αντιδραστικής κυβέρνησης των μνημονίων που θέλει να επιβάλει αυτά τα αντεργατικά μέτρα εξαθλίωσης της ζωής των εργαζομένων. Ηδη με αυτούς τους μισθούς που παίρνουμε δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα. Εμείς συνεχίζουμε τον αγώνα μας για αξιοπρέπεια πάνω απ' όλα. Ο αγώνας μας δε σταματά εδώ».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Οι αντιλαϊκές προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το 2012


Η καπιταλιστική κρίση στην Ευρωζώνη και την ΕΕ συνεχίζει να οξύνεται και στο β' εξάμηνο του 2012. Σημάδια ανάκαμψης, στην παρούσα φάση, δεν είναι ορατά «ούτε με κιάλια» για το άμεσο μέλλον, ενώ τα οικονομικά στοιχεία για μια σειρά μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες της Ευρωζώνης αποτελούν πηγή εντεινόμενης ανησυχίας των αστών και του πολιτικού προσωπικού τους.
Η καπιταλιστική κρίση χτυπάει χώρες του πυρήνα της Ευρωζώνης, την Ισπανία, την Ιταλία, με αυξημένους κινδύνους για την Ολλανδία, τη Γαλλία, ακόμη και για τη Γερμανία και τη Βρετανία , οξύνοντας τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ενισχύοντας τις φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό της ΕΕ.
Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ συνδέονται άμεσα και με το διεθνή ανταγωνισμό ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τη διαμόρφωση συμμαχιών και αξόνων που αντιμάχονται με τη χρησιμοποίηση οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών μέσων, για τον έλεγχο των αγορών, αυξάνοντας τους κινδύνους γενικευμένης πολεμικής σύγκρουσης στη Συρία, το Ιράν, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους λαούς της ευρύτερης περιοχής .
Η εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης
Εν αναμονή της έκθεσης της τρόικας για την αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας, σαφές στίγμα επιβολής νέων αντιλαϊκών μέτρων μέσα στο 2012 δίνει η έκθεση του ΔΝΤ (16/07/2012), μετά την αναθεώρηση του πρωτογενούς ελλείμματος για το 2012 ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 1% στο 1,5%-2%, που σημαίνει επιπρόσθετη «μαύρη τρύπα» 2 δισ. ευρώ στον προϋπολογισμό του 2012. Το έλλειμμα θα εκτιναχθεί στο 7% και το χρέος στο 162,9% του ΑΕΠ για το 2012. Ετσι τα αντεργατικά μέτρα ύψους 14,6 δισ. ευρώ για το διάστημα 2012-2014 που επεξεργάζονται από κοινού η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ με την τρόικα εκτινάσσονται γι' αυτή την περίοδο στα 16,5 δισ. ευρώ. Το σενάριο για την επιμήκυνση του ελληνικού «προγράμματος προσαρμογής» κατά 2 χρόνια, μέχρι το 2016, θα χρειαστεί νέα κεφάλαια, νέα μνημόνια και επαχθείς όρους για τους εργαζόμενους που θα ξεπερνά τον ορίζοντα της νέας δανειακής σύμβασης για μετά το 2042....
Στην Ισπανία το δημοσιονομικό έλλειμμα για το 2012 προβλέπεται να κλείσει στο 6,3% του ΑΕΠ, αντί της πρόβλεψης - στόχου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για 5,3%, ενώ το δημόσιο χρέος της από 68% του ΑΕΠ το 2011 εκτινάσσεται στο 80,9% του ΑΕΠ το 2012 και προβλέπεται να φτάσει το 86% το 2013. Η δανειακή σύμβαση της Ισπανίας για τη χρηματοδότηση των τραπεζών της με 100 δισ. ευρώ, με αντεργατικά μέτρα ύψους επιπρόσθετων 65 δισ. ευρώ, όπως είχε αποφασιστεί κατά τη Σύνοδο της Ευρωζώνης στις 27 Ιουνίου 2012 θεωρείται πλέον ανεπαρκής μετά τις τελευταίες εξελίξεις.
Η ιταλική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση από τα μέσα της προηγούμενης χρονιάς. Το ΔΝΤ διατήρησε τις προβλέψεις για συρρίκνωση της ιταλικής οικονομίας 1,9% φέτος, εκτιμώντας όμως ότι το χρέος θα είναι υψηλότερο, στο 125,8% του ΑΕΠ φέτος και στο 126,4% το 2013. Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας εκτινάχθηκε στο 1,966 τρισ. ευρώ. Ο Ιταλός πρωθυπουργός, Μ. Μόντι, δεν αποκλείει την προσφυγή της χώρας του στους μηχανισμούς διάσωσης της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η γαλλική στατιστική υπηρεσία (INSEE), η βιομηχανική παραγωγή στη Γαλλία υποχώρησε 1,9% το Μάη έναντι του Απρίλη, τη στιγμή που αναλυτές προέβλεπαν πτώση μόλις 0,9%. Η κεντρική τράπεζα της Γαλλίας εκτιμά ότι η γαλλική οικονομία συρρικνώθηκε 0,1% στο δεύτερο τρίμηνο, έπειτα από στασιμότητα του πρώτου τριμήνου. Η αυτοκινητοβιομηχανία «Peugeot - Citroen» ανακοίνωσε ότι κλείνει μια εργοστασιακή μονάδα της μέχρι το 2014, με αποτέλεσμα την απόλυση 8.000 εργατών. Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής η σιωπή του Φ. Ολάντ εξαργυρώθηκε με τη διαβεβαίωση της Α. Μέρκελ για τη στήριξη των γαλλικών τραπεζών.
Η Βρετανία, η μεγαλύτερη καπιταλιστική οικονομία εκτός Ευρωζώνης, βρίσκεται σε ύφεση από το τέλος της προηγούμενης χρονιάς, ενώ η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από τις ειδήσεις για επιβράδυνση της οικονομίας των ΗΠΑ, της Κίνας κ.ά.
Ηδη είναι σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Κύπρου και ΕΕ για την ένταξή της στο μηχανισμό στήριξης, ενώ στον προθάλαμο βρίσκεται η Σλοβενία, το Βέλγιο κ.ά.
Αυξημένες είναι οι ανησυχίες και για την Πορτογαλία ως προς την ικανότητά της να ανταποκριθεί στους δημοσιονομικούς στόχους της, παρά τα συνεχή σκληρά αντεργατικά μέτρα.
Η δραματική μείωση μισθών, συντάξεων, γενικότερα κοινωνικών παροχών και τα άγρια φορολογικά βάρη είναι το μεγάλο τίμημα που πληρώνει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της Ιρλανδίας, η οποία παραμένει με σκαμπανεβάσματα στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης.
Τα τελευταία στοιχεία σε ό,τι αφορά την εξέλιξη της οικονομίας της Γερμανίας, σύμφωνα με την εκτίμηση του ΔΝΤ, δείχνουν ότι θα παρουσιάσει αναιμική ανάπτυξη 1% το 2012, ο κατασκευαστικός κλάδος σημειώνει τη μεγαλύτερη πτώση της τελευταίας τριετίας και οι εξαγωγές της παρουσιάζουν κάμψη στην Ευρωζώνη και στην Κίνα, δημιουργώντας ανησυχία για την πορεία της ίδιας της οικονομίας της Γερμανίας, αλλά και της Ευρωζώνης. Δεν είναι άλλωστε τυχαίες οι προτάσεις που παρουσίασε ο Βαν Ρομπάι, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του Συμβουλίου 28-29 Ιουνίου σχετικά με «μια νέα αρχιτεκτονική για την ΟΝΕ και την Ευρωζώνη».
Η Μ. Βρετανία επιδιώκει νέες συμμαχίες, διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις αλλαγές στην Ευρωζώνη και στο σύνολο της ΕΕ. Η Αρχή Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών της Βρετανίας αποκάλυψε ότι είχε δοθεί γραμμή στις βρετανικές τράπεζες να διερευνήσουν τρόπους αντιμετώπισης της πιθανής εξόδου χωρών της Ευρωζώνης όπως της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας της Ισπανίας και της Ιταλίας.
Το ενδεχόμενο είτε ελεγχόμενης, είτε ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και έξωσης της Ελλάδας από την Ευρωζώνη επανέρχεται και προβάλλεται από επίσημες πηγές κυβερνητικών στελεχών των κρατών μελών της ΕΕ. Το ζήτημα είναι ότι η δεδηλωμένη στρατηγική του κεφαλαίου, της συγκυβέρνησης της ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ και των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» για «πάση θυσία παραμονή στην Ευρωζώνη και την ΕΕ» έχει ολέθριες συνέπειες για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και στη χώρα μας.
Στις συνθήκες αυτές οξύνεται η επίθεση των μονοπωλίων και της ΕΕ, για να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, να μειώσουν την τιμή της εργατικής δύναμης στο κατώτατο σημείο, εντείνονται οι προσπάθειες για ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου. Σ' αυτή την κατεύθυνση κινούνται όλες οι αποφάσεις της ΕΕ το τελευταίο διάστημα, μέσα από οξύτατους μονοπωλιακούς ανταγωνισμούς και συγκρούσεις, που ακυρώνουν ουσιαστικά κάθε εύθραυστο συμβιβασμό ανάμεσα στις αστικές τάξεις των κρατών μελών, ιδιαίτερα των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της ΕΕ, αναδιατάσσοντας συμμαχίες στο εσωτερικό της ΕΕ.
Στα πλαίσια και το έδαφος όλων των προηγούμενων αντιλαϊκών μέτρων (Ευρωπαϊκό Εξάμηνο, Σύμφωνο για το ευρώ+) προωθήθηκε η λεγόμενη «ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ»: Το πακέτο 6 νομοθετικών μέτρων που ρυθμίζουν τον οικονομικό και δημοσιονομικό έλεγχο της ΕΕ στις οικονομίες και τους προϋπολογισμούς των κρατών μελών, στα πλαίσια του Συμφώνου Σταθερότητας + 2 νέων Κανονισμών που ετοιμάζονται τους επόμενους μήνες. Επιβάλλει γενικευμένες περικοπές των «κοινωνικών δαπανών» στους εθνικούς προϋπολογισμούς, αλλά και στον προϋπολογισμό της ΕΕ.
Στις 11 Ιούλη 2011 υπογράφηκε η Συνθήκη για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας / «European Stability Mechanism/ESM» (ΕΜΣ). Πρόκειται για ένα Μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας, για την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου - ιδίως ζωντανού κεφαλαίου - εργασίας, ώστε να ξεκινάει νέος κύκλος καπιταλιστικής ανάπτυξης, που συνδυασμένο με τα «Μνημόνια διαρκείας» που επιβάλλει, συντρίβει τη ζωή και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων σε ολόκληρη την ΕΕ, οδηγεί στη μαζική χρεοκοπία των λαϊκών νοικοκυριών. Στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, ενισχυμένη πλειοψηφία ελέγχου των αποφάσεών του, διαμορφώνουν οι πέντε από τις 17 χώρες της Ευρωζώνης: Γερμανία (27,1464%), Γαλλία (20,3859%, Ιταλία (17,9137%), Ισπανία (11,9037%) και Ολλανδία (5,7170%), που συγκεντρώνουν συνολικά το 83,0667%!
Το «ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΟ» που υπογράφτηκε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στις 2 Μάρτη 2012, από όλα τα κράτη μέλη εκτός από τη Μ. Βρετανία και την Τσεχία.
Προορίζεται να γίνει η «σιδερένια φτέρνα» του ευρωενωσιακού μονοπωλιακού κεφαλαίου ώστε να ενισχυθούν τα μέτρα που φορτώνουν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στους λαούς. Αυτός ο αβέβαιος και ασταθής συμβιβασμός ανάμεσα στις αστικές τάξεις των κρατών μελών της ΕΕ, κοινό παρονομαστή έχει τη βάρβαρη επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε κάθε κράτος μέλος της ΕΕ. Μαζί με τις άλλες αντιδραστικές αποφάσεις της ΕΕ, το «Σύμφωνο για το ευρώ+» και την «ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση», αποτελεί το ΔΙΑΡΚΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Σύνοδοι Κορυφής της ΕΕ
Στο α' εξάμηνο του 2012 πραγματοποιήθηκαν 3 Σύνοδοι Κορυφής: Η Ατυπη Σύνοδος στις 30-1-2012. Η Σύνοδος της 1/2 Μάρτη και η Σύνοδος Κορυφής 28/29 Ιούνη 2012: Για τα αποτελέσματα της Συνόδου αυτής έχουμε τοποθετηθεί αναλυτικά. Σ' αυτό που έχει σημασία να αναφερθούμε είναι η επιβεβαίωση των εκτιμήσεων του ΚΚΕ από τις εξελίξεις τις ημέρες που ακολούθησαν, που ταυτόχρονα εκθέτουν ανεπανόρθωτα την προπαγάνδα των κυβερνητικών κομμάτων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ.
Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η κατάρριψη των μύθων του ΣΥΡΙΖΑ περί «διαπραγματευτικής επιτυχίας και δεινότητας» του Νότου (Ισπανία, Ιταλία). Στη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ (9/10-7-2012) και του ΕΚΟΦΙΝ αποδείχτηκε ότι οι πανηγυρισμοί περί δανεισμού της Ισπανίας χωρίς «μνημόνιο» ήταν μία ακόμη απάτη σε βάρος των λαών. Σαν αποτέλεσμα της συμφωνίας ΕΕ - Ισπανίας για τη χρηματοδότηση της ανακεφαλαιοποίησης των ισπανικών τραπεζών, ο Ισπανός πρωθυπουργός Μ. Ραχόι ανακοίνωσε άγρια αντιλαϊκά μέτρα, ύψους 65 δισ. ευρώ. Το «ισπανικό μνημόνιο» υπογράφηκε στις 20 Ιούλη και μέχρι το τέλος του μήνα θα δοθεί η πρώτη δόση για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ύψους 30 δισ. ευρώ.
Ταυτόχρονα, ο ίδιος ο συμβιβασμός της Συνόδου μοιάζει να βρίσκεται ήδη στον αέρα. Αυστρία και Φινλανδία τον αμφισβητούν ευθέως. Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας καθυστερεί να εκδώσει την απόφασή του για τον ΕΜΣ, που αναμένεται στις 12 Σεπτέμβρη, με αποτέλεσμα να βρίσκεται κι αυτός στον αέρα, ενώ σύμφωνα με τη Συνθήκη ίδρυσής του έπρεπε να μπει σε λειτουργία από την 1η Ιούλη. Ο απευθείας δανεισμός των Τραπεζών από τον EFSF/ESM δεν έχει εξασφαλιστεί, αφού, σύμφωνα με την απόφαση των Γιούρογκρουπ - ΕΚΟΦΙΝ της 9 και 10 Ιούλη δεν μπορεί να εφαρμοστεί πριν να συσταθεί και να λειτουργήσει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Εποπτείας των Τραπεζών.
Υπάρχουν σοβαρά ανοιχτά ζητήματα και έντονες αντιθέσεις στην Ευρωζώνη, αλλά και γενικότερα στην ΕΕ για το με ποια κριτήρια και σε ποιες τράπεζες θα παρεμβαίνει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Εποπτείας των Τραπεζών, τι επιπτώσεις θα έχουν οι ομολογιούχοι και οι καταθέτες αυτών των τραπεζών κ.ά.
Καταιγίδα αντιλαϊκών μέτρων
Ολα δείχνουν ότι η αντιλαϊκή επίθεση μονοπωλίων - ΕΕ - αστικών κυβερνήσεων θα ενταθεί στο έπακρο το επόμενο διάστημα, καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και περιπλέκεται. Στο έδαφος αυτό οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων θα κορυφωθούν και δεν αποκλείεται να εκδηλωθούν και με ανοικτές συγκρούσεις, καθώς τα διάφορα μείγματα αστικής διαχείρισης της κρίσης δεν φαίνεται να φέρνουν ορατά αποτελέσματα. Οι αντιλαϊκές αποφάσεις του Συμβουλίου της ΕΕ και το νομοθετικό πρόγραμμα της Επιτροπής θα κινηθούν στους παρακάτω άξονες:
Ενιαία προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της αντιλαϊκής πολιτικής. Εμβάθυνση της «Ενισχυμένης Οικονομικής Διακυβέρνησης»
1. Νομοθετική ολοκλήρωση του πακέτου των 2 συμπληρωματικών Κανονισμών της Ενισχυμένης Οικονομικής Διακυβέρνησης.
2. Σύσταση και Λειτουργία Μηχανισμού Ελέγχου και Εποπτείας των Τραπεζών σε επίπεδο ΕΕ. Η Επιτροπή έδωσε ήδη στη δημοσιότητα πρόταση Οδηγίας - COM(2012)280 τελικό.
Τα στοιχεία που παρουσιάζει η Επιτροπή είναι πραγματικά αποκαλυπτικά για το πώς ΕΕ και αστικές κυβερνήσεις τσακίζουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα προκειμένου να διασώσουν την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων και να πετύχουν συντεταγμένη καταστροφή κεφαλαίου. Μέχρι σήμερα, ομολογεί η Επιτροπή, καθόλου ιδιωτικά κεφάλαια δεν πήγαν για τη χρηματοδότηση των τραπεζών. Οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου σε ολόκληρη την ΕΕ διέθεσαν αστρονομικά ποσά που επιδείνωσαν την υπερχρέωση των κρατών μελών, που καλούνται να ξεπληρώσουν οι λαοί. Μεταξύ Οκτώβρη 2008 και Οκτώβρη 2011, η Επιτροπή ενέκρινε 4,5 τρισεκατομμύρια ευρώ (ποσό που αντιστοιχεί στο 37% του ΑΕΠ της ΕΕ) σε μέτρα κρατικών ενισχύσεων προς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, εκ των οποίων 1,6 τρισ. (ποσό που αντιστοιχεί στο 13% του ΑΕΠ της ΕΕ) χρησιμοποιήθηκε στο διάστημα 2008-2010. Οι εγγυήσεις και τα μέτρα ρευστότητας ανέρχονται σε 1,2 τρισ. ευρώ ή χονδρικά σε 9,8% του ΑΕΠ της ΕΕ. Τα υπόλοιπα διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση και για μέτρα που αφορούν απομειωμένα περιουσιακά στοιχεία, ύψους 409 δισεκατομμυρίων ευρώ (3,3% του ΑΕΠ της ΕΕ). Κι όλα αυτά σε συνθήκες όπου η καπιταλιστική κρίση ώθησε σε συρρίκνωση το ΑΕΠ της ΕΕ κατά 4,2% ή 0,7 τρισεκατομμύρια ευρώ, μόνο το 2009.
Το σχήμα που προτείνει η Επιτροπή είναι ένας μηχανισμός «πρόληψης-ελέγχου» και παρέμβασης, που θα υπάγεται στην ΕΚΤ. Θα δημιουργηθεί έτσι ένα «πλαίσιο πρόληψης και εξυγίανσης» που θα διαθέτει διάφορα μέσα παρέμβασης. Πέρα από τις πολλές τεχνικές λεπτομέρειες η πολιτική ουσία είναι ότι η ΕΕ θα έχει άμεσο έλεγχο και παρέμβαση σε όλες τις τράπεζες που λειτουργούν στα κράτη μέλη και θα συντονίζει κεντρικά τις αποφάσεις και τις διαδικασίες για την πτώχευσή τους, τις εξαγορές και συγχωνεύσεις (την καταστροφή, συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου), γεγονός που συνεπάγεται παραχώρηση ακόμη περισσότερων κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών μελών στην ΕΕ.
3. Στις 22-6-2012 η Επιτροπή έδωσε στη δημοσιότητα την πρόταση Κανονισμού για τη «δημιουργία μηχανισμού παροχής οικονομικής στήριξης σε κράτη μέλη που δεν έχουν νόμισμα το ευρώ - COM(2012)336 τελικό». Ο Κανονισμός αυτός συμπληρώνει την ίδρυση του ΕΜΣ για τα κράτη μέλη εκτός Ευρωζώνης και ολοκληρώνει το μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας για το σύνολο της ΕΕ - 27.
Χρηματοδότηση των μονοπωλίων. Ανάπτυξη με ένταση της λιτότητας
Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο (ΠΔΠ) 2014-2020. Πρόκειται ουσιαστικά για τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό χρηματοδότησης των μονοπωλίων με τα χρήματα των εργαζομένων, μέσα από τους εθνικούς προϋπολογισμούς. Οι κατευθύνσεις που υπηρετεί έχουν ήδη τεθεί με το «Σύμφωνο για την Ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης» που συμφωνήθηκε και υπογράφηκε στη Σύνοδο Κορυφής της 28/29 Ιούνη και από την αντιδραστική στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020». Αποτελεί βασική προτεραιότητα της Κυπριακής Προεδρίας.
Το συνολικό ανώτατο όριο πιστώσεων, αναλήψεων, υποχρεώσεων που προτείνονται από την Επιτροπή για την περίοδο 2014-2020 είναι 1,025 τρισ. ευρώ και διαμορφώνεται στο 1,10% του ΑΕΠ των κρατών μελών της ΕΕ για το 2014, μειούμενο σταδιακά για τα επόμενα χρόνια. Το Συμβούλιο - λόγω και των δυσκολιών διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης - επιδιώκει μία πιο στοχευμένη και συγκεντροποιημένη ενίσχυση του κεφαλαίου σε τομείς που «υπόσχονται» κερδοφόρες επενδύσεις («πράσινη ενέργεια», καινοτομία - «πράσινες τεχνολογίες», διά βίου μάθηση - κατάρτιση, «ψηφιακή ατζέντα»), προτείνοντας το συνολικό ποσό να διαμορφωθεί στο 0,99% του ΑΕΠ των κρατών μελών της ΕΕ.
Πακέτο Αναθεώρησης των Κανονισμών για τα Ταμεία Συνοχής. Συνδέεται άμεσα με το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο και επιδιώκεται να κλείσει μαζί με αυτό μέχρι το τέλος του 2012. Η αναθεώρηση της Πολιτικής Συνοχής έχει σαν στόχο η χρηματοδότηση της ΕΕ να υπηρετεί πιο στοχευμένη, αποτελεσματική και συγκεντρωτική χρηματοδότηση έργων που υπόσχονται υψηλή κερδοφορία στα μονοπώλια. Φαίνεται ξεκάθαρα από τις προτεραιότητες που μπαίνουν από την Κυπριακή Προεδρία, Επιτροπή και Συμβούλιο: Διευρωπαϊκά Δίκτυα Μεταφορών (TEN-T), ιδίως διασυνοριακοί σιδηρόδρομοι, αυτοκινητόδρομοι. «Συνδέοντας την Ευρώπη» - δίκτυο διατροπικών μεταφορών και συνδέσεων (π.χ. λιμάνια - σιδηρόδρομοι/ αυτοκινητόδρομοι - λιμάνια, σιδηρόδρομοι). Διευρωπαϊκά Δίκτυα Ενέργειας. Ευρυζωνικά Δίκτυα.
Ολοκληρωμένη Θαλάσσια Πολιτική της ΕΕ. Αποτελεί μέρος των στρατηγικών προτεραιοτήτων της Κυπριακής Προεδρίας. Θα πραγματοποιηθεί Ατυπη Υπουργική Συνάντηση στη Λευκωσία και στη Λεμεσό στις 8 Οκτώβρη 2012 που στοχεύει στην «επανενεργοποίηση» της Ολοκληρωμένης Θαλάσσιας Πολιτικής της ΕΕ, με την υιοθέτηση πολιτικής Διακήρυξης («Διακήρυξη της Λεμεσού»).
Εμβάθυνση της ενιαίας καπιταλιστικής αγοράς της ΕΕ
Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην ενιαία καπιταλιστική αγορά της ΕΕ συνδέονται με τις επιδιώξεις διεξόδου από την κρίση τμημάτων του κεφαλαίου με εξαγωγικό προσανατολισμό, με την εκμετάλλευση της εσωτερικής αγοράς της ΕΕ και την άρση κάθε εμποδίου στην ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, εργαζομένων. Προτεραιότητες εδώ είναι:
Η ολοκλήρωση της απελευθέρωσης των υπηρεσιών. Πλήρης και απρόσκοπτη εφαρμογή της Οδηγίας Μπολκεστάιν, για την πτώση στο κατώτατο δυνατό σημείο της τιμής της εργατικής δύναμης. Στην κατεύθυνση αυτή θα συμβάλει η συμπληρωματική Οδηγία για την απόσπαση εργαζομένων, ώστε να αρθεί κάθε φραγμός στην εκμετάλλευση μετακινούμενων εργαζομένων.
Ενίσχυση της πρόσδεσης της έρευνας και της καινοτομίας με τις ανάγκες των επιχειρήσεων με την προώθηση του χρηματοδοτικού προγράμματος για την έρευνα - καινοτομία «Ορίζων 2020» και του «Ευρωπαϊκού Χώρου Ερευνας».
Ολοκλήρωση της απελευθέρωσης της εσωτερικής αγοράς ενέργειας και ΑΠΕ. Της Ενιαίας Ψηφιακής Αγοράς στις τηλεπικοινωνίες.
Μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής
Η μεταρρύθμιση της ΚΑΠ βρίσκεται στο προσκήνιο με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ σε διαπραγματεύσεις. Θα φέρει σε ακόμα πιο τραγική θέση τον φτωχό αγρότη της οικογενειακής εκμετάλλευσης και του μικρού κλήρου.
Η μείωση των κοινοτικών κονδυλίων για αγροτικές δαπάνες θα επιταχύνει τις διαδικασίες απομάκρυνσης των μικρών και φτωχών καλλιεργητών από την παραγωγή, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στο χώρο της αγροτικής οικονομίας. Θα επιδεινώσει το βιοτικό επίπεδο της φτωχής αγροτιάς στην ύπαιθρο και γενικότερα του εργαζόμενου λαού. Οι απελευθερώσεις των αγορών θα δημιουργήσουν νέους κινδύνους για μεγάλες διακυμάνσεις τιμών παραγωγού που θα επιδεινώσουν τη θέση των μικρών παραγωγών, αλλά και των εργαζομένων καταναλωτών, που αντιμετωπίζουν την αυξανόμενη ακρίβεια, εξασφαλίζοντας υπερκέρδη στα μονοπώλια.
Η ιμπεριαλιστική δράση της ΕΕ
Στο επίκεντρο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών της ΕΕ θα συνεχίσουν να βρίσκονται η Συρία και το Ιράν. Το εμπάργκο πετρελαίου κατά του Ιράν ξεκίνησε ήδη από την 1ηΙούλη, ενώ αναμένεται ένταση των πιέσεων, των εκβιασμών και των ωμών επεμβάσεων στα εσωτερικά και των δύο αυτών χωρών, σε συνεργασία, αλλά και σε αντιπαράθεση με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Ως εργαλείο για την επέμβασή της η ΕΕ, στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου και της Β. Αφρικής, θα αξιοποιήσει τόσο την ΕΥΕΔ, την αναθεωρημένη Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας και τα χρηματοδοτικά μέσα που διαθέτει στα πλαίσια της ΚΕΠΑ (Χρηματοδοτικό Μέσο για την Προώθηση της Δημοκρατίας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Προενταξιακό Χρηματοδοτικό Μέσο).
Ηδη, το Συμβούλιο αποφάσισε νέα αποστολή δυνάμεων της ΕΕ στο Νίγηρα, την EUCAPSAHEL Niger, για την αντιμετώπιση του «οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας» στην περιοχή του Σαχέλ (ιδίως Μάλι, Μαυριτανία, Νίγηρα και Αλγερία), νέα πολιτική αποστολή στη Σομαλία, την EUCAP Nestor, για την καταπολέμηση της πειρατείας και ακόμη μία στρατιωτική αποστολή στο Νότιο Σουδάν, την EUAVSEC .
Τέλος, να σημειωθεί η στρατιωτική άσκηση ελικοπτέρων που οργανώθηκε στις 4 Ιούλη στην Πορτογαλία, από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Αμυνας, γεγονός που δείχνει ότι παραμένει αμείωτη η προσπάθεια της ΕΕ για την εξέλιξη των στρατιωτικών μέσων και ικανοτήτων της, ώστε να διατηρεί τις στρατιωτικές δυνατότητές της για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις παντού.
Το κουτί της Πανδώρας είναι ανοικτό ...με έντονους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με κέντρο τη ΝΑ Μεσόγειο, τη Συρία, το Ιράν και τα κράτη της ευρύτερης περιοχής.
Η συμμαχία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ δίνει «γην και ύδωρ» στην τρόικα για τη διάσωση των συμφερόντων των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, έχοντας υπόψη της ότι η κλεψύδρα μετρά αντίστροφα την ανατροπή της, μέσα από τους αμείλικτους νόμους της ταξικής πάλης.
Οι ψηφοθηρικές αντιμνημονιακές κορόνες του ΣΥΡΙΖΑ, η κατρακύλα από την καταγγελία στη διαπραγμάτευση όρων του Μνημονίου δεν μπορούν να συγκαλύψουν τους ισχυρούς δεσμούς που τον συνδέουν με τη σοσιαλδημοκρατία και τις στρατηγικής σημασίας ενοποιητικές συνθήκες, τους κανονισμούς, τις οδηγίες και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της διακρατικής ένωσης του κεφαλαίου της ΕΕ σε βάρος των λαών.
Το «Εθνικό Σχέδιο Ανόρθωσης» στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για δήθεν «κοινωνικά δίκαιη δημοσιονομική εξυγίανση», «αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση» και «πολιτικά ισότιμη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωζώνη και την ΕΕ» είναι καραμπινάτος καπιταλισμός και μάλιστα χωρίς την παραμικρή χαλάρωση της αντιλαϊκής επίθεσης.
Οι εφεδρείες του αστικού πολιτικού συστήματος με διαφορετικά χαρακτηριστικά όπως το κόμμα «Ανεξάρτητοι Ελληνες», η φασιστική «Χρυσή Αυγή» κ.ά., αξιοποιούνται σε διαφορετικούς ρόλους για τη χειραγώγηση του εργατικού κινήματος.
Το ΚΚΕ επιβεβαιώνεται από τις εξελίξεις.
Η γραμμή πάλης του ΚΚΕ για την ενδυνάμωση της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, την ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, αποτελεί ασπίδα και δόρυ στην ταξική πάλη με το κεφάλαιο. Η επίθεση της ΕΕ στους εργαζόμενους και τους λαούς συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και γίνεται σκληρότερη, όσο εξελίσσεται η καπιταλιστική κρίση. Χρέος για τη ζωή και το μέλλον της εργατικής τάξης και των συμμάχων της σε κάθε κράτος μέλος είναι η αντίσταση στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα της ΕΕ, η ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της, η πάλη για αποδέσμευση και διάλυση της ένωσης αυτής των μονοπωλίων, με εργατική λαϊκή εξουσία που αποτελεί προϋπόθεση για τη λαϊκή ευημερία.

Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ

Η πρόταση του ΚΚΕ για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων


Ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου, υπεύθυνου του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ την περασμένη Τετάρτη στη Λάρισα
Με το μανδύα της προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος και της καλής κατάστασης των υδατικών σωμάτων, μεθοδεύεται η αύξηση της τιμολόγησης του νερού, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα
ICON
Το οξυμένο πρόβλημα του υδατικού ελλείμματος της Θεσσαλίας αποτελεί ένα από τα εμβληματικά παραδείγματα του αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης που ακολουθεί η χώρα μας. Αρκεί κυριολεκτικά να σκεφτούμε γιατί εδώ και 3 δεκαετίες δεν λύνεται το πρόβλημα της αναβάθμισης των υδατικών πόρων της Θεσσαλίας, για να βγάλουμε γενικότερα ασφαλή συμπεράσματα για το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Αξίζει πραγματικά να προβληματιστούμε και να εντοπίσουμε ποια είναι η πραγματική αιτία, ο πραγματικός ένοχος για τη σημερινή κατάσταση.
Μήπως υπάρχει άγνοια των αναγκών της περιοχής, συνολική έλλειψη υδατικών πόρων στη χώρα μας, αδυναμία προσδιορισμού τεχνικών και οργανωτικών λύσεων, αμφιβολία για τα θετικά αποτελέσματα από την υλοποίηση έργων και πολιτικών που θα καλύψουν ουσιαστικά το υδατικό έλλειμμα της Θεσσαλίας;
Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα ζητήματα έχουν απαντηθεί και αναλυθεί πριν από δεκαετίες σε επιστημονικό επίπεδο.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ανισόμετρη κατανομή των βροχοπτώσεων και απορροών που υπάρχει μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Ελλάδας και το σημαντικό πλεόνασμα που παρουσιάζει το επιφανειακό υδατικό δυναμικό της Αιτωλοακαρνανίας, ακόμα και μετά την εκτροπή 600 εκατ. κυβ. νερού προς τη Θεσσαλία και μάλιστα χωρίς να συνυπολογίσουμε τα υπόγεια ύδατα της περιοχής.
Οι υδατικοί πόροι της ευρύτερης λεκάνης του Αχελώου παρουσιάζουν υπερεπάρκεια σε σχέση με τις επιβαλλόμενες ζητήσεις για όλες τις χρήσεις. Τα έργα μερικής εκτροπής μπορούν και πρέπει να γίνουν.
Με σαφήνεια έχουν επίσης προσδιοριστεί τα πολλαπλά οφέλη από την ολοκλήρωση και συνδυασμένη ενεργοποίηση ενός συνόλου τεχνικών έργων υλοποίησης και αξιοποίησης της μερικής εκτροπής ποσοτήτων νερού του ποταμού Αχελώου προς τη Θεσσαλία.Αναφερόμαστε ενδεικτικά στα φράγματα και στους υδροηλεκτρικούς σταθμούς της Μεσοχώρας και της Συκιάς, στη σήραγγα εκτροπής και στα σύνοδα αναρρυθμιστικά έργα τα οποία σε συνδυασμό με τα περιβαλλοντικά έργα ανασύστασης και διατήρησης της λίμνης Κάρλας και Σμοκόβου μπορούν να συμβάλλουν αποφασιστικά ώστε:
  • Να αντιμετωπιστεί το οξύ πρόβλημα της υποβάθμισης της ποσότητας και ποιότητας των υπόγειων υδροφορέων της Θεσσαλίας.
  • Να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της υποβάθμισης των εδαφών σε ορισμένες περιοχές της Θεσσαλίας.
  • Να αναβαθμισθεί η ποιότητα και να εξασφαλισθεί η αναγκαία ποσότητα νερών στον ποταμό Πηνειό ώστε να προστατευθούν οι οικολογικές λειτουργίες του και η αξιόλογη φυσική περιοχή των εκβολών του (δέλτα Πηνειού).
  • Να εξασφαλισθεί η ύδρευση των μεγάλων αστικών συγκροτημάτων της Θεσσαλίας (κυρίως Λάρισας και Βόλου).
  • Να εξασφαλισθεί και να αυξηθεί η άρδευση των ανεπαρκώς σήμερα αρδευομένων εκτάσεων της Θεσσαλίας.
  • Να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας με την αξιοποίηση του ανεκμετάλλευτου υδροδυναμικού καθώς και την πολλαπλή κοινωνική ωφέλεια των μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων που διαφυλάσσουν πολύτιμους υδατικούς πόρους στους υδροταμιευτήρες τους κατά τη χειμερινή περίοδο, για να τους διαθέσουν κατά τη θερινή.
Πρόκειται για έργα που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην αξιοποίηση των εγχώριων παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, στην κάλυψη σύγχρονων διατροφικών αναγκών, στην προστασία του περιβάλλοντος, στη μείωση του εμπορικού ελλείμματος της χώρας σε αγροτικά προϊόντα. Θα μπορούσαν, ιδιαίτερα, να συμβάλλουν σε συνδυασμό με τη βελτίωση του υπάρχοντος αρδευτικού δικτύου και την αξιοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης νερού, στην εξάλειψη του προβλήματος της πλημμελούς άρδευσης των αροτριαίων καλλιεργειών, οι οποίες τροφοδοτούν εγχώριες βιομηχανικές μονάδες (π.χ. εκκοκκιστήρια, εργοστάσια μεταποίησης τροφίμων, μονάδες επεξεργασίας ζάχαρης, σιτηρών, τυποποίησης οσπρίων). Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο βιομηχανικός άξονας Λάρισας - Βόλου και οι αντίστοιχες ΒΙΠΕ.
Ο πραγματικός ένοχος
Προκύπτει λοιπόν αβίαστα το ερώτημα: Ποιο είναι το πραγματικό εμπόδιο στην κάλυψη των οξυμένων λαϊκών αναγκών σχετικά με το νερό στη Θεσσαλία και γενικότερα στη χώρα μας;
Δεν είναι δύσκολο να εντοπίσουμε τον πραγματικό ένοχο. Πρόκειται για τις στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης και της ΕΕ που υπηρετούν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, όπως και η σημερινή τρικομματική συγκυβέρνηση. Πρόκειται για τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, όπου το νερό, η ηλεκτρική ενέργεια, τα τρόφιμα, η γη, οι δασικές εκτάσεις αποτελούν εμπορεύματα.
Στο επίκεντρο της αστικής πολιτικής στο θέμα που εξετάζουμε βρίσκονται οι οδηγίες και κατευθύνσεις της ΕΕ για το νερό, για την «απελευθέρωση» του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, για την Κοινή Αγροτική Πολιτική.
Η κοινοτική οδηγία - πλαίσιο, του 2000, για τα νερά με την οποία εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία ήδη από το 2003, θέτει σε προτεραιότητα την εξοικονόμηση της ζήτησης νερού σε αντιπαράθεση με τη μεγιστοποίηση της προσφοράς σε κάθε υδατικό διαμέρισμα.
Ετσι δεν εστιάζει ούτε στα τεχνικά έργα και στις πολιτικές εμπλουτισμού των υπόγειων και επίγειων υδροφορέων ούτε στην αναγκαιότητα προστασίας των δασών που συμβάλλουν καθοριστικά στον εμπλουτισμό των υδροφορέων. Αντιπαραθέτει τεχνητά την προτεραιότητα της χρήσης του νερού για ύδρευση με τις χρήσεις του νερού σε κλάδους της παραγωγής, όπως των τροφίμων και της ενέργειας, δηλαδή κλάδους εξίσου απαραίτητους για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών. Σ' αυτό το πλαίσιο εισάγει τη λεγόμενη αειφόρο διαχείριση των υδατικών πόρων, την ανάκτηση του κόστους για τις υπηρεσίες νερού, την προστασία των υδάτινων οικοσυστημάτων και των εξαρτώμενων χερσαίων.
Φαινομενικά πρόκειται για μια αδιέξοδη διαχειριστική λογική που οδηγεί στην προστασία των σημερινών διαθέσιμων υδάτινων πόρων, οι οποίοι θα φθίνουν, ενώ συνεχώς διευρύνονται οι κοινωνικές ανάγκες και δε διασφαλίζεται η αύξηση της προσφοράς νερού στο μέλλον.
Στην πραγματικότητα, με το μανδύα της προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος και της καλής κατάστασης των υδατικών σωμάτων, μεθοδεύεται η αύξηση της τιμολόγησης του νερού, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα.
Η επίκληση της προστασίας του περιβάλλοντος είναι υποκριτική, αφού υπάρχουν τεχνολογίες και τεχνικές λύσεις που επιτρέπουν την εξοικονόμηση της κατανάλωσης νερού χωρίς αλλαγή της τιμολογιακής πολιτικής και επιβάρυνσης των λαϊκών στρωμάτων.
Ενδεικτικά αναφέρουμε την τεχνική δυνατότητα ανακύκλωσης του χρησιμοποιημένου νερού με διαχωρισμό των χρήσεών του, τα συστήματα ελαχιστοποίησης της κατανάλωσης νερού για οικιακή χρήση, τα συστήματα περισυλλογής βρόχινου νερού, την αλλαγή μεθόδων άρδευσης, την επιδιόρθωση και συντήρηση του δικτύου διανομής, τα δασονομικά και τα φυτοτεχνικά έργα, τις δασώσεις και τις αναδασώσεις.
Ομως η αύξηση της τιμής του νερού συμβαδίζει με τα σχέδια των μονοπωλίων σ' ολόκληρη την ΕΕ για την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης που δεν αφορά μόνο τις μεγάλες εταιρείες αλλά και τις μικρότερες (ΔΕΥΑ). Ιδιωτικοποίηση που θα οδηγήσει σε νέες δραματικές αυξήσεις των τιμολογίων λαϊκής κατανάλωσης, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο και αξιοποίηση του υδατικού δυναμικού με γνώμονα την κερδοφορία των συγκεκριμένων μονοπωλιακών ομίλων.
Αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις βρίσκονται στις προτεραιότητες της σημερινής συγκυβέρνησης και εξειδικεύονται στο πλαίσιο του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης.
Αρνητικές συνέπειες για το λαό
Η εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 2000/60 για το νερό που οδηγεί στην ελαχιστοποίηση της μεταφοράς νερού προς τη Θεσσαλία αποτελεί επίσης το όχημα για την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ 2014-2020, η οποία έχει στόχο τη συγκέντρωση κεφαλαίου και γης στον αγροτικό τομέα. Συμβαδίζει με τις συμφωνίες του ΠΟΕ για αύξηση των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων προς τις κοινοτικές χώρες σε αντάλλαγμα της απρόσκοπτης εξαγωγής κοινοτικών βιομηχανικών εμπορευμάτων.
Στην ίδια κατεύθυνση δημιουργίας νέων πεδίων κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους κινούνται οι προτάσεις ίδρυσης και οργάνωσης πρότυπων οικολογικών αγροκτημάτων και η εφαρμογή των Κωδίκων Ορθής Γεωργικής Πρακτικής σε βάρος των φτωχών αγροτών.
Αντίστοιχα υποκριτική και αντιλαϊκή είναι η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», που στην πράξη νομιμοποιεί τη ρύπανση και μεταθέτει το κόστος διαχείρισης των αποβλήτων στα λαϊκά στρώματα.
Κορυφαίο ελληνικό παράδειγμα, η τραγωδία του Ασωπού και της Μεσσαπίας στη Βοιωτία, στην Αττική και στην Κεντρική Εύβοια, που οι αρμόδιες κρατικές αρχές κρατούν ανώνυμες τις γνωστές πηγές βιομηχανικής ρύπανσης, η περιβαλλοντική αδειοδότηση έχει καταντήσει κωμωδία και οι καλλικρατικοί δήμοι διανέμουν ακατάλληλο νερό στους δημότες.
Ορατές είναι οι αρνητικές συνέπειες για το λαό και από την προώθηση της ευρωενωσιακής πολιτικής «απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας». Εκτός από τις απανωτές αυξήσεις των τιμών για τη λαϊκή οικογένεια και την κατεδάφιση των σχέσεων πλήρους - σταθερής εργασίας στον κλάδο, πρέπει να συνυπολογίσουμε την επιβράδυνση στην ανάπτυξη μεγάλων υδροηλεκτρικών σταθμών.
Οι ιδιώτες επενδυτές προτιμούν τα μεγάλα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα και τους μικρούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς που έχουν υψηλότερο ποσοστό κέρδους και ταυτόχρονα αυτή η κατεύθυνση ενισχύεται πολύμορφα από το κράτος. Την ίδια στιγμή εντείνεται η διαπάλη για την ιδιωτικοποίηση σημαντικών δημόσιων υποδομών, όπως της Λίμνης Πλαστήρα και του φράγματος Σμοκόβου για τη λειτουργία υδροηλεκτρικού σταθμού.
Γενικότερα μέσα στη ζούγκλα της απελευθερωμένης καπιταλιστικής αγοράς αυξάνεται η διαπάλη ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου (κατασκευαστικούς, ενεργειακούς, τραπεζικούς, τουριστικούς ομίλους κλπ.) για το ποια έργα, ποιες υποδομές θα υλοποιηθούν, ποιες θα είναι οι προτεραιότητες. Αυτή η διαπάλη δεν εκφράζεται μόνο στο ζήτημα της προώθησης των έργων μερικής εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου. Καλύπτει όλες τις σχετικές με τη θεματολογία του νερού δραστηριότητες, όπως τα έργα επεξεργασίας υγρών αποβλήτων και αποχετευτικών δικτύων, τον εξοπλισμό νέων κτιρίων με σύγχρονες συσκευές χαμηλής υδατικής κατανάλωσης, τις εθελοντικές συμφωνίες μεταξύ ιδιωτικών ομίλων και μεγάλων καταναλωτών. Αφορά επίσης τους όρους υλοποίησης των δημόσιων έργων υποδομής με τις ληστρικές για το λαό ΣΔΙΤ και τις Συμβάσεις Παραχώρησης προς όφελος των μονοπωλίων.
Οι εργαζόμενοι, εργάτες, φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι της Θεσσαλίας δεν μπορούν να περιμένουν καμιά θετική εξέλιξη από μια στημένη διαβούλευση πάνω σε σχέδια διαχείρισης τα οποία βασίζονται και προωθούν εξορισμού την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και της αστικής τάξης, δηλαδή την πολιτική που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.
Τα τρία νέα εναλλακτικά σχέδια που προτείνουν στο πλαίσιο της διαβούλευσης οδηγούν τελικά σε μείωση των αρδεύσιμων καλλιεργειών και σημαντική μείωση της μεταφοράς νερού στη Θεσσαλία σε σχέση με τις προηγούμενες κρατικές προβλέψεις των 600 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης παρακάμπτει ακόμα και συμπεράσματα της δικής του ειδικής μελέτης για τη γεωργική πολιτική, η οποία τεκμηριώνει τα οφέλη από την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων.
Οι επικλήσεις στην προστασία του περιβάλλοντος τόσο από τη συγκυβέρνηση όσο και από το ΣΥΡΙΖΑ για τη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής διαχείρισης του νερού είναι υποκριτικές και αποπροσανατολιστικές.
Η υλοποίηση του συνόλου των έργων εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου
Η υλοποίηση του συνόλου των έργων εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου και η συνδυασμένη διαχείριση των υδατικών πόρων της υδρολογικής λεκάνης του Αχελώου και του υδατικού διαμερίσματος Θεσσαλίας μπορεί να συμβάλει στην προστασία του περιβάλλοντος αφού διασφαλίζει:
1) Τη διατήρηση των υγροτόπων και τη σταδιακή αναβάθμιση ποτάμιων και παρόχθιων οικοσυστημάτων του Πηνειού χάρη στη μείωση των απολήψεων κατά τη θερινή περίοδο. Ταυτόχρονα δημιουργείται η δυνατότητα εκτροπής μέρους των πλημμυρικών παροχών προς τον Πηνειό τη χειμερινή περίοδο, που αποτελούν έναν από τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής τα επόμενα χρόνια.
2) Την αποκατάσταση της υδρολιθογεωλογικής λεκάνης της Θεσσαλίας και τον εμπλουτισμό των υπόγειων υδατικών συστημάτων της αξιοποιώντας και περιφερειακά εγγειοβελτιωτικά έργα. Πρόκειται για κρίσιμο ζήτημα αφού η σημερινή υπεράντληση των υπόγειων υδάτων και η ταπείνωση της στάθμης συνοδεύεται με αύξηση της υφαλμύρωσης (πχ ανατολικά κράσπεδα της Κάρλας), εκδήλωση καθιζήσεων στην Ανατολική Θεσσαλία (πχ περιοχή Ριζόμυλου - Στεφανοβίκι) και υποβάθμιση ζωνών υδροληψίαςμεγάλων πόλεων.
3) Τη δραστική επιτάχυνση της ανασύστασης και διατήρησης της λίμνης Κάρλας, με ανάπτυξη των οικοσυστημάτων της περιοχής. Σαν αντεπιχείρημα αναφέρεται συχνά η περιβαλλοντική απαίτηση η απόληψη νερού από ένα ποτάμιο σώμα να μην υπερβαίνει το 50% της διαθέσιμης ροής του τη θερινή περίοδο. Ομως είναι φανερό ότι η εκταμίευση ποσότητας των 600 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων στο φράγμα Συκιάς, μπορεί να επιμεριστεί τεχνικά στη θερινή και στη βροχερή περίοδο, υπηρετώντας τους προαναφερόμενους στόχους.
Οι υδατικοί πόροι της ευρύτερης λεκάνης του Αχελώου παρουσιάζουν υπερεπάρκεια σε σχέση με τις επιβαλλόμενες ζητήσεις για όλες τις χρήσεις. Τα έργα μερικής εκτροπής μπορούν και πρέπει να γίνουν.
Διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού
Ωστόσο μέσα στο σημερινό πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των δεσμεύσεων της ΕΕ, τα έργα εκτροπής δεν πρόκειται να διασφαλίζουν μια φιλολαϊκή διαχείριση του νερού, ούτε την ουσιαστική ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Οσο προχωρά η πολιτική της ιδιωτικοποίησης του νερού και η«απελευθέρωση» της ενέργειας, όσο προχωρά η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, όσο κλιμακώνεται η αναδιάρθρωση που κλείνει σύγχρονες μονάδες όπως της Βιομηχανίας Ζάχαρης, όσο εντείνεται η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα, κανένα μεγάλο τεχνικό έργο δεν πρόκειται να αντιστρέψει την επιδείνωση της κατάστασης του λαού. Ακόμα και αν υλοποιηθεί, θα το χρυσοπληρώσει ο λαός και θα ωφεληθούν ελάχιστα από το αποτέλεσμά του οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες.
Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού θα μπορεί να κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα.
Θα μπορεί να διασφαλίζει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αφού θα έχει ξεριζωθεί ο ανταγωνισμός των χρήσεων και της αξιοποίησης του νερού με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος και θα αξιοποιηθεί το τεράστιο πλεονέκτημα του κεντρικού σχεδιασμού της κοινωνικοποιημένης παραγωγής.
Ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, η οποία θα αξιοποιεί και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας.
Σε συνεργασία με άλλους αρμόδιους κρατικούς φορείς θα διασφαλίσει:
  • Την κατασκευή υποδομών εμπλουτισμού των επίγειων και υπόγειων υδροφορέων, καθώς και την ενεργοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης του διαθέσιμου νερού.
  • Την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων για τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής (στα τρόφιμα, στην κλωστοϋφαντουργία κλπ) και των αναγκαίων αναδιαρθρώσεων (πχ αναβάθμιση της κτηνοτροφίας).
  • Την ύδρευση με ελεγμένο, ποιοτικό, φθηνό νερό.
  • Την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, την ανάταξη των οικοσυστημάτων των ποταμών και των λιμνών.
  • Τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας με αξιοποίηση του πλούσιου υδατικού δυναμικού της.
  • Την προστασία των δασών και την ευεργετική υδρονομική επίδρασή τους, την αύξηση της φυτικής βλάστησης.
  • Τη διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ασφαλούς διαχείρισης των αποβλήτων.
Αγωνιστικές διεκδικητικές πρωτοβουλίες σε 4 συμπληρωματικές κατευθύνσεις
Για να ανοίξει ο δρόμος γι' αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική, το ΚΚΕ καλεί και στηρίζει αγωνιστικές διεκδικητικές πρωτοβουλίες σε 4 συμπληρωματικές κατευθύνσεις:
1) Για την αποκλειστικά κρατική και ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων που θα αφορά την έρευνα, την προστασία, την επάρκεια και την αξιοποίησή τους κατά υδατικό διαμέρισμα στον αντίποδα των σχεδίων ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης που προωθεί η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Για την κατοχύρωση των υδατικών πόρων σαν λαϊκή περιουσία.
Ο ενιαίος κρατικός φορέας θα ελέγχει και θα μεριμνά για την προστασία των ποταμών, λιμνών και θαλασσών από τη βιομηχανική ρύπανση, για τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό αντιπλημμυρικών έργων, για τη συντήρηση των δικτύων όμβριων υδάτων στις πόλεις.
2) Για την άμεση υλοποίηση των αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης της επάρκειας και της ορθολογικής διαχείρισης του νερού χωρίς ΣΔΙΤ, από τον αρμόδιο κρατικό φορέα. Εργων που στη Θεσσαλία δεν περιορίζονται στο γνωστό σύνολο υποδομών για την υλοποίηση και αξιοποίηση της μερικής εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου, αλλά αφορούν τη διευθέτηση και ανόρθωση όλων των λεκανών απορροής (πχ των ποταμών Καλέντζη και Καράμπαλη), τη συγκράτηση νερών στην ορεινή ζώνη, τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα, τα έργα αναβάθμισης του αρδευτικού δικτύου στο θεσσαλικό κάμπο. Εργων που συνδέονται άρρηκτα με την απαίτηση για σημαντική αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων και τη διασφάλιση της ποσότητας των 600 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων σε ετήσια βάση.
3) Τη συγκρότηση ενιαίου φορέα προστασίας των δασών και τη μετατροπή τους σε δημόσια περιουσία όλων των μεγάλων δασικών ιδιωτικών εκτάσεων, την αναδάσωση των καμμένων περιοχών.
4) Τον αγώνα για να μην προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, να μην πουληθεί καμιά μονάδα, να μην προχωρήσει ο διαχωρισμός των δικτύων, να αποπερατωθούν οι ημιτελείς υδροηλεκτρικοί σταθμοί, να καταργηθεί το «πράσινο τέλος» ΑΠΕ, να υπάρξει άμεση μείωση κατά 30% της τιμής του ρεύματος.
Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για άλλες αυταπάτες. Μπροστά στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης μόνο η οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης σε γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια και την ΕΕ μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την ικανοποίηση των αναγκών μας. Φτάνει να πιστέψουμε στη δύναμή μας και να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας.\

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ Πέντε κύκλοι... γεμάτοι με δισ.


Το εμπόριο σε κάθε τι που έχει σχέση με Ολυμπιακούς Αγώνες αποτελεί τη δεξαμενή κέρδους για τις πολυεθνικές (φωτό πετσέτες με το σήμα της διοργάνωσης του 2004 στην Αθήνα)
«Εχουν βγάλει τον αθλητισμό σε πλειστηριασμό κι έχουν προσφέρει τους πέντε Ολυμπιακούς κύκλους στους μεγαλύτερους πλειοδότες»1. Με τις 16 αυτές λέξεις περιγράφεται η (θεωρητικά και πρακτικά) πραγματική άποψη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) για το τι είναι Ολυμπιακοί Αγώνες.Για επικοινωνιακούς λόγους χρησιμοποιούνται αξίες και ιδανικά αλλά η ταμπακιέρα είναι μία. Η εμπορευματοποίηση και το κέρδος που φέρνει. Αλλωστε, και από το ιερατείο της και τους συνεργάτες/εταίρους του -άπαντες βασικοί πυλώνες του καπιταλισμού- δε θα μπορούσε να υπάρξει κάτι διαφορετικό.
Απλά, επειδή η δυσωδία που αναδύει το κατασκεύασμά τους, καιρό τώρα, προκαλεί αποστροφή, επιχειρούν με τρικ (π.χ. συνθήματα περί «αναβάπτισης» των Αγώνων στην Αθήνα) και ιδεολογική προπαγάνδα να δημιουργήσουν εικονικές πραγματικότητες. Επίσης, αφού συνειδητά δημιούργησαν την ζώσα πραγματικότητα -θυμίζοντας τον πατροκτόνο που ζητάει επιείκεια λόγω ορφάνιας- σκόπιμα καλλιεργούν τη μοιρολατρική άποψη του... αναγκαίου κακού.
Ο Μάικλ Πέιν, πρώτος διευθυντής του Τμήματος Μάρκετινγκ της ΔΟΕ, έχει δηλώσει χαρακτηριστικά: «Με το τεράστιο μέγεθος και την πολυπλοκότητα των σημερινών Ολυμπιακών Αγώνων, φτάσαμε στο σημείο όπου, εάν δεν υπήρχαν χορηγοί, δε θα υπήρχαν αγώνες»...


Οσο όμως και να προσπαθούν τα επικοινωνιακά επιτελεία της ΔΟΕ και των συνεταίρων της, οι «πλαστικές» δεν μπορούν να κρύψουν το αληθινό, αποκρουστικό πρόσωπο του οικοδομήματος που έχτισαν και συντηρούν. Ούτε βέβαια τις ευθύνες των κατά καιρούς «ταγών», κάθε προέλευσης.
Συνδεδεμένοι με τις πολυεθνικές
Στο προοίμιο (παράγραφος Α) της σύμβασης ανάθεσης των Ολυμπιακών Αγώνων (ΟΑ), αναφέρεται ρητά και ξεκάθαρα «ότι η ΔΟΕ προΐσταται του Ολυμπιακού Κινήματος και ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αποκλειστική ιδιοκτησία της ΔΟΕ, η οποία κατέχει όλα τα δικαιώματα σχετιζόμενα με αυτά, ειδικότερα, και χωρίς περιορισμούς, τα δικαιώματα τα σχετιζόμενα με την οργάνωση, την εκμετάλλευση...» κλπ. Και στη συνέχεια περιγράφονται και καλύπτονται, με σχετικά άρθρα, όλες οι πτυχές των διοργανώσεων.
Στο επίσημο περιοδικό (Οκτώβρης - Νοέμβρης 1999) της ΔΟΕ υπήρχε η ερώτηση: «Μπορείτε να φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς Ολυμπιακούς Αγώνες;». Και δινόταν η απάντηση: «Χωρίς την υποστήριξη των Παγκόσμιων Ολυμπιακών Χορηγών, ίσως πρέπει να τον φανταστείτε»... Το κουίζ «έντυναν» τα ονόματα των έντεκα Παγκόσμιων Ολυμπιακών Χορηγών («Κόκα-Κόλα», IBM, «Τζον Χάνκοκ», «Κόντακ», «Μακ Ντόναλντς», «Πανασόνικ», «Σάμσουνγκ», ΤΙΜΕS, VISA, XEROX, UPS). Και κάτω από αυτά βρισκόταν οι πέντε κύκλοι, το σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων...
Και παρά την περί του αντιθέτου προπαγάνδα, από την αναβίωση της διοργάνωσης υπήρξε εμπορευματοποίηση και αντιμετώπισή της με αγοραία κριτήρια. Απλά, προϊόντος του χρόνου, διαφοροποιούνται τα μεγέθη. Με εξαίρεση την διοργάνωση του 1980 στη Μόσχα. Γι' αυτό και απουσιάζει από τη χαρακτηριστική έκδοση της ΔΟΕ με τίτλο «100 χρόνια μάρκετινγκ».
Το 1896 (Αθήνα) λοιπόν υπήρξαν εταιρείες με έσοδα από τη διαφήμιση στα σουβενίρ. Μία από τις διαφημιζόμενες στο πρόγραμμα των αγώνων ήταν η ΚΟΝΤΑΚ. Η απόλυτη εμπορευματοποίηση και προάγγελος όσων θα ακολουθούσαν ήταν στην 2η διοργάνωση, το 1900 (Παρίσι). Οπου οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτέλεσαν κομμάτι της 3ης Διεθνούς Εκθεσης.
Κράτησαν από τις 14 Μάη ως τις 28 Οκτώβρη (...) και -μεταξύ άλλων- έγιναν και αγώνες άλματος εις ύψος και μήκος με άλογα, σκοποβολή κατά περιστεριού, πέταγμα χαρταετού, αγώνες με μπίλιες, ψαρέματος κ.ά. Ο Πιέρ Ντε Κουμπερτέν παραδέχτηκε το φιάσκο. Που ήταν αναμενόμενο, ούτε στάδιο δεν υπήρχε. Η άποψη του επικεφαλής στην Διεθνή Εκθεση, Αλφρέντ Πικάρ, ήταν ότι ο αθλητισμός είναι «μια άχρηστη και γελοία δραστηριότητα για να δαπανηθούν τόσα πολλά χρήματα»...
Σε εμπορικές εκθέσεις εντάχθηκε η 3η διοργάνωση (1904 Αγιος Λουδοβίκος) από τους Αμερικανούς και η 4η (1908 Λονδίνο) από τους Εγγλέζους... Το 1912 (Στοκχόλμη) δέκα σουηδικές εταιρείες αγόρασαν τα δικαιώματα φωτογράφισης και πώλησης αναμνηστικών. Μια εταιρεία αγόρασε τα δικαιώματα για να τοποθετήσει στα γήπεδα ζυγαριές για τους θεατές, έναντι βέβαια τιμήματος. Το 1920 (Αντβέρπ) στο επίσημο πρόγραμμα με δυσκολία έβρισκες αναφορά στους Αγώνες, αφού κυριαρχούσαν οι διαφημίσεις.
Το 1924 (Παρίσι) υπογράφτηκε για πρώτη φορά σύμβαση για τα διαφημιστικά έσοδα. Τέσσερα χρόνια μετά (Αμστερνταμ) η ΔΟΕ αρχίζει τη συνεργασία της με την «Κόκα Κόλα». Το 1932 (Λος Αντζελες) -στην επίσημη αναφορά των Αγώνων- παραδέχτηκαν πως «οι Αγώνες ήταν προσανατολισμένοι στο χρήμα»... Ενώ το 1964 (Τόκιο) η οργανωτική επιτροπή κυκλοφορεί τσιγάρα (!) με την ονομασία «ΟΛΥΜΠΙΑ» και αποκομίζει περισσότερα από 1 εκατ. δολ.
Το 1972 (Μόναχο), για πρώτη φορά, ιδιωτικό διαφημιστικό πρακτορείο αναλαμβάνει το εμπορικό πρόγραμμα των Αγώνων. Πωλούνται τα δικαιώματα χρήσης του Ολυμπιακού Σήματος και υλοποιούνται διάφοροι τύποι εμπορικής εκμετάλλευσης. Ενώ το 1984 (Λος Αντζελες) δημιουργούνται 3 κατηγορίες εμπορικής εκμετάλλευσης. Ενώ το 1996 (Ατλάντα) -τι... σύμπτωση- οι αγώνες χρηματοδοτήθηκαν ολοκληρωτικά από ιδιωτικές πηγές, με ό,τι συνέπειες είχε αυτό. Σε όλες τις άλλες διοργανώσεις (που προηγήθηκαν και ακολούθησαν) μη κρατική εγγύηση σημαίνει μη παραχώρηση των Αγώνων...
Διοργάνωση με ονοματεπώνυμο
Η επιλογή της διοργανώτριας πόλης από τη ΔΟΕ, παρά τις διαψεύσεις του ιερατείου, ικανοποίησε ένα βασικό της συνέταιρο. Χαρακτηριστική είναι και η τοποθέτηση του Τζέραλντς Μπαρτέλς, προέδρου στο Εμπορικό Επιμελητήριο της Ατλάντα1: «Ισως η "Κόκα-Κόλα" να το αρνηθεί αλλά ένας προσεκτικός παρατηρητής θα διαπίστωνε ότι αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα για την ανάθεση των Αγώνων. Δε νομίζω ότι χρειάστηκε να εκδηλωθεί ανοιχτά. Ολοι ήξεραν τι επιθυμούσε».
Ο Ντομινίκ Ρουσό σε άρθρο του με τίτλο «Η επιλογή της Ατλάντα αποθέωση ενός στυγνού οικονομικού πνεύματος» στη «LE MONDE»2, σχολιάσε: «Το να θυσιαστεί η ελληνική υποψηφιότητα για τους Ο.Α. της εκατονταετηρίδας ήταν γεγονός από μόνο του εξοργιστικό. Αλλά το να επιχειρεί κανείς ν' ανέβει θριαμβευτικά στο βάθρο, με σακάκι να κοσμείται από τα σηματάκια της "Κόκα-Κόλα", με τους Ολυμπιακούς δακτυλίους και το μπουκάλι της "Κόκα-Κόλα" στο χέρι, όπως έκαναν τα μέλη της νικήτριας αντιπροσωπείας, ήταν κάτι το εξωφρενικό»...
Για τους... απ' έξω λοιπόν μπορεί η πραγματικότητα να είναι αισχρή και εξωφρενική. Οι... από μέσα όμως ενδιαφέρονται για άλλα πράγματα. «Ποτέ πριν δεν είχαν συνδεθεί τόσα πολλά χρήματα, όσα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Αξιζε; Οι χορηγοί των αγώνων είπαν ναι. Αξιζε» («USA Today», 5/8/1996).
Σύμφωνα με ανάλυση οικονομικών στοιχείων από τη ΔΟΕ, σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις - χορηγούς: Η τράπεζα «Γουέστ Μπανκ» που ήταν χορηγός των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϊ έρχεται πλέον πρώτη στις προτιμήσεις των Αυστραλών από τέταρτη που ήταν πριν την ανάληψη της χορηγίας. Η αυστραλιανή αεροπορική εταιρεία «Ασετ» αύξησε τα έσοδά της κατά 12 φορές από το ποσό που επένδυσε για τη χορηγία. Τα έσοδα της εταιρίας «VISA» (παγκόσμιος χορηγός) αυξήθηκαν κατά 23% στην αγορά της Αυστραλίας, λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων.
Μετά την διοργάνωση του 2004 στην Αθήνα, η εταιρεία VISA έσπασε «κάθε ρεκόρ προηγούμενων Ολυμπιακών Αγώνων σε αριθμό και όγκο συναλλαγών, πετυχαίνοντας τα καλύτερα επιχειρηματικά αποτελέσματα όλων των εποχών». Ο (αποθανών) πρώην πρόεδρος της ΔΟΕ, Χ.Α. Σάμαρανκ σχολιάζοντας (εφημρίδα «Marca») την ανάθεση της διοργάνωσης του 2008 στο Πεκίνο, τη χαρακτήρισε -συγκριτικά με το 1980 στη Μόσχα- επιλογή «μικρότερου ρίσκου». Γιατί, μεταξύ άλλων, «η Κίνα έχει αλλάξει ριζικά. Εχει χρηματιστήριο, εκατομμυριούχους... λίγο απ' όλα»...
Σε άρθρο του, στη «LE MONDE»2, με τίτλο «Ενας οικονομικός απολογισμός των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1992», ο Κριστιάν ντε Μπρι αναφέρει: «Το Ολυμπιακό πανηγύρι καλύπτει πίσω από τα πυροτεχνήματα την παραφροσύνη της σπατάλης μιας εφήμερης γιορτής, το κόστος της οποίας πληρώνει ο πολίτης, προς τέρψιν μιας μειοψηφίας και για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μερικών ισχυρών επιχειρήσεων...
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν ...κυρίως, το πρόσχημα και το υπόβαθρο για επιχειρηματικές δραστηριότητες, όπου τα πάντα αγοράζονται, ξεκινώντας από το σύμβολο των πέντε δακτυλίων, και όπου τα πραγματικά μετάλλια διανέμονται έξω από το βάθρο, προτού ακόμα ξεκινήσουν οι αγώνες, με "χτυπήματα" της τάξεως των εκατομμυρίων δολαρίων, στους πρωταθλητές του σπορ-μπίζνες».
1. «Τα αφεντικά των Ολυμπιακών Αγώνων» (εκδόσεις «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ», 1992)
2.Αφιέρωμα της «LE MONDE diplomatique» με τίτλο «Ο αδυσώπητος πόλεμος των σπορ», ελληνική έκδοση από τον «ΔΡΟΜΕΑ», 1997.

Γ. ΚΑΝΤΖΙΛΙΕΡΗΣ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ Σφαγή συντάξεων, εφάπαξ και επιδομάτων για τα 5 δισ.


Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και φτωχοί θα πληρώσουν με το αίμα τους το νέο αντεργατικό πακέτο
Η φωτογραφία από κινητοποίηση του 2010, όμως το μήνυμα επίκαιρο, καθώς η αντεργατική επίθεση δεν έχει τέλος
Καθώς αύριο αναμένεται να συνεδριάσει η εγχώρια τρόικα των πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση, για να οριστικοποιήσει τα βάναυσα αντιλαϊκά μέτρα, ένα πράγμα είναι δεδομένο: Το βαρύ πρόσθετο φορτίο των 11,6 δισ. ευρώ για την επόμενη διετία, θα φορτωθεί και πάλι στις πλάτες του λαού.
Απ' αυτά, τα 5 δισ. ευρώ, περίπου το 45% του συνολικού πακέτου θα περάσουν μέσα από το υπουργείο Εργασίας Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Πρόνοιας. Στο στόχαστρο είναι οι συντάξεις, τα εφάπαξ, τα κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα. Παράλληλα, εξετάζεται και πάλι η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, αλλά και η κατάργηση των δώρων που έχουν απομείνει στο Δημόσιο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η νέα αφαίμαξη θα προχωρήσει με βάση τη σχετική μελέτη του ΚΕΠΕ. Τα σενάρια που επεξεργάζονται στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν:
  • ΠΛΑΦΟΝ ΣΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ για το οποίο είχε ήδη μιλήσει ο υπουργός Εργασίας από τις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή. Εκεί έκανε λόγο για «ανώτατο όριο που μπορεί να λαμβάνει κανείς σωρευτικά από διαφορετικές πηγές συντάξεων». Με τον τρόπο αυτό θα αθροίζονται δύο και τρεις κύριες συντάξεις (ακόμα και χηρείας ή αλλη σύνταξη) και θα τίθεται πλαφόν. Εξετάζεται το πλαφόν να μπει από τα 2.000 ευρώ έως τα 2.300, ενώ άλλο σενάριο το φέρνει γύρω από το ποσό των 2.500 ευρώ, αλλά αθροιστικά για μια και πλέον συντάξεις, όταν σήμερα το πλαφόν μόνο για μία σύνταξη ανέρχεται στο ποσό των 2.760 ευρώ. Υπολογίζεται ότι έτσι θα περικοπούν από τους συνταξιούχους από 1,3 έως 2 δισ. ευρώ, ανάλογα με το τελικό ύψος του πλαφόν.
  • ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ. Μετά την τελευταία μείωση από την αρχή του 2012 κατά 12% για τα ποσά των συντάξεων άνω των 1.300 ευρώ, σχεδιάζονται νέες μειώσεις στις κύριες συντάξεις. Τα σενάρια υποδεικνύουν μειώσεις στις κύριες συντάξεις κατά 5% από τα 1.000 έως τα 1.400 ευρώ, και κατά 10% για συντάξεις άνω των 1.400 ευρώ. Το ύψος της περικοπής φτάνει τα 880 εκατ. ευρώ.
  • ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ 13ης και 14ης ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ. Η ληστεία υπολογίζεται ότι θα ανέλθει στα 500 εκατ. ευρώ το χρόνο, και αυτό μετά τις μειώσεις που επιβλήθηκαν από τις αρχές του έτους στις επικουρικές άνω των 200 ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, αυτές δε θα είναι οι τελευταίες, αφού με τη δημιουργία του Ενιαίου Επικουρικού Ταμείου, ο υπολογισμός της σύνταξης θα τεθεί σε εντελώς νέα βάση και θα οδηγήσει έτσι και αλλιώς σε δραστική μείωση.
  • ΜΕΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ οι οποίες θα αποδίδονται πλέον με εισοδηματικά κριτήρια. Το μέτρο αυτό εξετάζεται κάτω από τον ισχυρισμό ότι μέρος αυτών των συντάξεων αποτελεί προνοιακή ενίσχυση από τα Ταμεία και άρα μπορεί να περικοπεί αν υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία. Σε αυτά τα πλαίσια σχεδιάζεται η μείωση και της σύνταξης του ΟΓΑ από τα 360 στα 330 ευρώ!
  • ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΟΡΙΟΥ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ. Εκτός από τη μείωση των συντάξεων, η κυβέρνηση εξετάζει και πάλι αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ανοίγοντας έτσι εκ νέου ζήτημα ασφαλιστικού.
Σύμφωνα με σενάρια που συζητούνται μπορεί να αυξηθούν τα όρια στο 65ο έτος ηλικίας για κατηγορίες εργαζομένων που δεν τους «έπιασε» η δαγκάνα του τελευταίου αντιασφαλιστικού νόμου, ιδιαίτερα στους «παλιούς» ασφαλισμένους που βρίσκονται κοντά στη συνταξιοδότηση, χωρίς να αποκλείεται και η αύξηση του ορίου στο 67ο έτος για «νέους» και «παλιούς» ασφαλισμένους.
Αλλη εκδοχή φέρει την εφαρμογή του νόμου 3863/2010 που προβλέπει την κλιμακωτή αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης μαζί με την παράλληλη αύξηση των ημερών εργασίας δύο χρόνια νωρίτερα. Αντί του 2015, την 1/1/2013 που σημαίνει ότι το δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη εξασφαλίζεται είτε με 12.000 και το 60ό έτος, είτε όταν δεν υπάρχουν αυτές οι ημέρες εργασίας στο 65ο έτος. Η αύξηση των ορίων ηλικίας βάζει φραγμό στην έξοδο προς τη συνταξιοδότηση χιλιάδων εργαζομένων και με τον τρόπο αυτό, τουλάχιστον για τα επόμενα τρία χρόνια, επιβραδύνεται ο ρυθμός αύξησης των συνταξιούχων και άρα και η σχετική δαπάνη.
Στην πρέσα επιδόματα και εφάπαξ
Ανεξάρτητα από τις τελικές αποφάσεις και τη μορφή που θα πάρουν οι περικοπές, το σίγουρο είναι ότι το «κοκτέιλ» που θα φτιάξει η κυβέρνηση θα είναι θανατηφόρο για τις λαϊκές οικογένειες.
Στα παραπάνω προστίθεται η δραστική περικοπή των κοινωνικών επιδομάτων (αναπηρίας, οικογενειακά, πολυτέκνων και άλλα) με την οποία η κυβέρνηση υπολογίζει να αφαιρέσει από τους πιο αδύνατους περίπου 2 δισ. ευρώ.
Η κυβέρνηση κινείται στις ράγες σχετικής Εκθεσης του ΟΟΣΑ που προτείνει την αντικατάσταση των διαφόρων επιδομάτων από ένα, το οποίο όμως θα δίνεται με βάση το εισόδημα και θα έχει ως στόχο το φτωχότερο 20% του πληθυσμού, αφήνοντας έτσι εκατοντάδες χιλιάδες φτωχές οικογένειες χωρίς την παραμικρή στήριξη. Ειδικότερα εξετάζεται να μπει εισοδηματικό κριτήριο και για το πολυτεκνικό επίδομα, ακόμα και για την ισόβια «σύνταξη» των πολύτεκνων μητέρων.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ήδη προχωρά και στο πετσόκομμα των εφάπαξ, με πλαστές κατασκευασμένες μελέτες, έχοντας προεξοφλήσει ότι οι μειώσεις θα ανέρχονται από 10% έως 40% των ποσών που αποδίδονται σήμερα σε περισσότερα από 20 Ταμεία. Ηδη η κυβέρνηση αποφάσισε και ανακοίνωσε νέα μείωση στο εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων κατά 22,6% που αθροιστικά ανεβάζει τις απώλειες για εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίους στο 43%!
Και πάλι σχέδια για 13ο και 14ο μισθό
Η επίθεση στο εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων δε σταματά εδώ, αφού στις διαβουλεύσεις των τριών πολιτικών αρχηγών της συγκυβέρνησης και στις συναντήσεις με τους τροϊκανούς, εξετάζεται και η οριστική κατάργηση σε ό,τι έχει απομείνει από το 13ο και 14ο μισθό στο Δημόσιο. Δηλαδή, πλέον να μην αποδίδονται ούτε τα 1.000 ευρώ το χρόνο (250, 250 και 500 ευρώ) που έχουν απομείνει από τα δώρα Πάσχα, το επίδομα αδείας και το δώρο Χριστουγέννων. Η όλη συζήτηση δεν είναι πάντως άσχετη και με τις σκέψεις για τον 13ο και 14ο μισθό και στον ιδιωτικό τομέα που - σύμφωνα με πληροφορίες - έπεσαν στη συνάντηση των εκπροσώπων της τρόικα με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ την περασμένη Παρασκευή.
Στην ίδια συνάντηση, άφησαν να εννοηθεί ότι συνεχίζουν να «ενδιαφέρονται» για την παραπέρα συμπίεση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, αυτή τη φορά αμφισβητούνται οι πολυετίες. Ετσι για όλους τους αμειβόμενους με την ΕΓΣΣΕ που έχουν κατοχυρώσει πολυετίες, θα επιβληθεί μείωση πέραν του κατώτερου μισθού που ήδη μειώθηκε κατά 22% από 5% έως 10%!
Η ΓΣΕΕ υποδέχτηκε την τρόικα
Μπροστά σε αυτόν τον ορυμαγδό, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έσπευσε την περασμένη Παρασκευή να υποδεχτεί τους εκπροσώπους της τρόικας, δίνοντας έτσι άλλοθι στο άθλιο θέατρο της δήθεν «επαναδιαπραγμάτευσης» που ανεβάζει η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Και όχι μόνο αυτό. Επαναλαμβάνοντας τη θέση της «περί αποτυχημένης συνταγής του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής» παίζει το παιχνίδι κυβέρνησης και πλουτοκρατίας που ισχυρίζονται ότι με ένα «άλλο μείγμα» μπορεί να υπάρξει διέξοδος προς όφελος και των εργαζομένων και του κεφαλαίου. Η επιμονή της στην άποψη ότι «το πρόγραμμα απέτυχε», οι φαιδρότητες περί τσαρλατάνων και κομπογιαννιτών που δήθεν δεν ξέρουν τι κάνουν (για τους τροϊκανούς), κρύβουν το γεγονός ότι το πρόγραμμα έχει πετύχει πέρα για πέρα, αφού ο πραγματικός στόχος δεν ήταν και δεν είναι η «σωτηρία» γενικά της χώρας, αλλά η σωτηρία του κεφαλαίου στις πλάτες του λαού. Αποδεικνύεται έτσι για άλλη μια φορά ο επικίνδυνος ρόλος της ΓΣΕΕ, που συνεχίζει να καλλιεργεί αυταπάτες για μια δήθεν φιλεργατική διέξοδο, αν γίνουν επενδύσεις, γιατί αποκρύβει το βασικό ερώτημα, ανάπτυξη για ποιον και απο ποιον. Γιατί ακόμα και αν γίνουν επενδύσεις - που προτείνει η ΓΣΕΕ - σημασία έχει από ποιον θα γίνουν, με τι σκοπό και με τι εργασιακές σχέσεις. Αποκρύβει, δηλαδή, το βαθύτερο ταξικό χαρακτήρα των μνημονίων και όλων των νέων μέτρων που σχεδιάζονται, αλλά και της «ανάπτυξης» που τάζουν μετά τα μνημόνια.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ