ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
"AMAT VICTORIA CURAM"="H ΝΙΚΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ"
για επικοινωνία και για τις αναρτήσεις,
τις σκέψεις και τις γνώμες σας,στο: predatorus_preda@easy.com

Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Στους εργαζόμενους του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» μίλησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ


Την εκλογική μάχη τη βλέπουμε σαν μια αγωνιστική, μαχητική μορφή πάλης

Από την ομιλία στους εργαζόμενους του «Ευαγγελισμού»
Σε συγκέντρωση των εργαζομένων στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» μίλησε χτες το μεσημέρι η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, όπου συναντήθηκε και με το διοικητή του νοσοκομείου. Στην ομιλία της, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε μεταξύ άλλων:«Σας διαβεβαιώ ότι το ΚΚΕ μέχρι τη στιγμή που θα ανοίξουν οι κάλπες θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του να συνδυάσει την προεκλογική πολιτική συζήτηση, που λογικά πρέπει να γίνει, αλλά και την ανάπτυξη των αγώνων. Συνήθως σε προεκλογική περίοδο δε γίνονταν αγώνες τον τελευταίο μήνα, συγκεντρώναμε όλοι την προσοχή - όλα τα κόμματα - στην προεκλογική συζήτηση.
Αλλά εμείς, δε θα κάνουμε το λάθος να εγκαταλείψουμε τους αγώνες και ξέρουμε πολύ καλά ότι μέχρι να κλείσει η βουλή θα παίρνονται αποφάσεις δραματικές, αλλά και στη διάρκεια που η βουλή θα είναι κλειστή, τα υπουργεία μαζί με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ θα δουλεύουν όλο το πλαίσιο δράσης, το οποίο θα πρέπει να το λειτουργήσει η επόμενη κυβέρνηση. Συνήθως αναστέλλονται αποφάσεις, αλλά τώρα δεν πρόκειται να ανασταλεί καμία. Και μάλιστα και με κλειστή τη βουλή, ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος να παίρνονται αποφάσεις, να προετοιμάζονται νέα μέτρα και να μην μπορεί κανείς να τα πληροφορηθεί.
Σήμερα π.χ. το πρωί, προφανώς στην Ωρα του Πρωθυπουργού - το άκουσα στο ραδιόφωνο τώρα που ερχόμουν - ο κύριος Παπαδήμος δήλωσε ότι πρέπει να μπει ένα τέρμα στην αντίληψη ότι θα υπάρχει κρατική επιχορήγηση στα ασφαλιστικά Ταμεία. Καταλαβαίνετε πάρα πολύ καλά ότι αυτό θα έχει τραγικές συνέπειες και στις συντάξεις και στις παροχές Υγείας. Γιατί αν δεν υπάρχει κρατική χρηματοδότηση στα ασφαλιστικά Ταμεία ή στον ΕΟΠΥΥ, πώς θα γίνει; Φυσικά, ποτέ δεν εκπληρώθηκε η κρατική επιχορήγηση και στον τομέα της Υγείας και της σύνταξης και που αποφασίζονταν στους κρατικούς προϋπολογισμούς. Δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Πάντα έδιναν λιγότερα. Αλλο προϋπολογίζω και άλλο ολοκληρώνω τον προϋπολογισμό.


Eurokinissi
Καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει τώρα. Με τα αποθεματικά των νοσοκομείων που κουρεύτηκαν στις τράπεζες, με τα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία έχουν μείον στην ουσία, είναι στο "κόκκινο". Με τη μείωση των εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία λόγω ανεργίας, λόγω φοβερής μείωσης μισθών. Με εργοδότες που χρωστάνε πολλά στα ασφαλιστικά ταμεία. Καταλαβαίνετε, δηλαδή, πού πάμε.
Κριτήριο η κατάσταση στην Υγεία
Εμείς θεωρούμε ότι ακόμη και αν δεν υπήρχαν άλλα προβλήματα σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής μας - που βέβαια δεν είναι δυνατόν να μην υπήρχαν, όλα είναι αλληλένδετα - αλλά και μόνο οι εμπειρίες στον τομέα της Υγείας είναι αρκετές, για να οδηγήσουν το λαό σε μια πολιτική συνειδητοποίηση, θα έλεγα, του απαιτούμενου υψηλού επιπέδου, και σε μια πολιτική καταδίκη των κομμάτων που κυβέρνησαν, του ίδιου του συστήματος του καπιταλιστικού το οποίο ζούμε, να μην οδηγήσουν σε μια καταδίκη των μνημονίων, δανειακής σύμβασης και να μην οδηγήσουν σε μια ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης και της δράσης.
Μόνο στον τομέα της Υγείας, γιατί δεν είναι ένας οποιοσδήποτε τομέας. Εδώ όλα δοκιμάζονται. Αυτό που λένε κοινωνικό κράτος, αυτό που λένε εργοδοσία, αυτό που λένε δημόσια Υγεία, αυτό που λένε επιχειρηματικός χαρακτήρας της Υγείας κλπ. Τα πάντα δοκιμάζονται και θα αρκούσε μόνο αυτό. Ξέρετε, καμιά φορά, αναρωτιόμαστε. Γιατί, είναι αλήθεια, οι αγώνες που έχουν αναπτυχθεί όσον αφορά στο ζήτημα της Υγείας, υπολείπονται. Δεν μιλάω για τους εργαζόμενους στο χώρο της Υγείας και εδώ είναι αναντίστοιχοι με τις απαιτήσεις, αλλά μιλάω γενικότερα για τους αγώνες των εργαζομένων, δεν θέλω να κάνω λεπτομερή αναφορά, τι έκαναν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Αλλά υπάρχει ένας σοβαρός κίνδυνος. Μπροστά στην αύξηση της φτώχειας, της ανεργίας, την έλλειψη εισοδήματος, να συρρικνωθούν οι απαιτήσεις των εργαζομένων, οι απαιτήσεις του λαού, και να παλεύει μόνο για μια θέση εργασίας, έστω κι αν αυτή είναι 300 - 400 ευρώ το μήνα και 200 ευρώ το μήνα, για μια δουλειά χωρίς Ασφάλιση. Και ιδιαίτερα οι νέες ηλικίες, να μην μπορούν να συνειδητοποιήσουν τι σημαίνει να μην έχω ένσημα για σύνταξη και να μην ίσως συνειδητοποιούν, ιδιαίτερα εκείνοι που δεν έχουν φτιάξει ακόμα οικογένεια με παιδιά μικρά, τι σημαίνει η Υγεία να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Και είναι ενδεικτικό. Οταν ο λαός πτωχεύει και όταν εξαθλιώνεται - και αυτό ισχύει για όλα τα μήκη και πλάτη της γης - εάν δεν υπάρχει ένα πανίσχυρο πολιτικοποιημένο εργατικό λαϊκό κίνημα, και αν δεν υπάρχει ένας πολιτικός συσχετισμός υπέρ - θα το πω καθαρά - του ΚΚΕ και γενικότερα ένα ριζοσπαστικό κίνημα, ο κίνδυνος των μειωμένων απαιτήσεων σε μια εποχή που ξέρουμε ότι αυξάνονται ιλιγγιωδώς οι απαιτήσεις στη ζωή μας, αυτά να μειώνονται. Πόσα χρόνια υπάρχουν οικογένειες - και πριν από την κρίση - που δεν έχουν κάνει διακοπές το καλοκαίρι; `Η κάνουν μια βδομάδα. Είναι μικρό πράγμα αυτό; Είναι πολυτέλεια;
Γιατί μας λένε ότι πρέπει να βγάλουμε από πάνω μας ταμπού και συνήθειες. Οχι. Ταμπού και συνήθειες που σημαίνει να ζω αντίστοιχα με τις δυνατότητες της εποχής που περνάμε, με τις δυνατότητες της Ελλάδας, με τις σύγχρονες δυνατότητες, εμείς δεν τα θεωρούμε αυτά ταμπού. Είναι δικαιώματα αναφαίρετα, που ποτέ δεν κατακτήθηκαν πλήρως και δε δεχόμαστε να τα χάσουμε και να ζήσουμε με τις συνθήκες πριν από 50 - 60 χρόνια, τις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα.
Εκλεψαν «νόμιμα» και τα νοσοκομεία
Πρέπει να σας πω ότι αυτές τις μέρες συγκεντρώνουμε την προσοχή μας σε προβλήματα που έχουν σχέση με τα νοσοκομεία και όχι μόνο. Γιατί, για μας Υγεία είναι η δημόσια Υγεία, είναι η πρωτοβάθμια περίθαλψη, είναι τα νοσοκομεία, είναι η πρόληψη, δε μιλάμε μόνο για παροχή Υγείας στους ασθενείς, μιλάμε για παροχή υπηρεσιών Υγείας σε αυτούς που δεν έχουν ασθενήσει. Ποια είναι τα ζητήματα που προβάλλουμε; Πρώτα πρώτα, "κουρεύτηκαν" τα αποθεματικά των νοσοκομείων. Είτε είχαν τη μορφή κατάθεσης, αποθεματικών, είτε κυρίως ομολόγων.
Ξέρετε ότι από την κυβέρνηση Σημίτη, από το 1998, αντί να δίνεται ρευστό στα νοσοκομεία, η κρατική επιχορήγηση δινόταν σε ομόλογα. Μάλιστα, ξεκίνησε αυτή η διαδικασία τον Αύγουστο του '98. Είχε προετοιμαστεί, βέβαια, νομικά από το '97. Τα ομόλογα αυτά "κουρεύτηκαν" όλα. Θα δω, βέβαια τον πρόεδρο του νοσοκομείου και θα τον ρωτήσω. Δεν "κουρεύτηκαν" αυτοί που δεν είχαν ομόλογα. Η Τράπεζα της Ελλάδας τα πήρε, τα έδωσε στις τράπεζες.
Μάλιστα, δίνονταν τα ομόλογα των νοσοκομείων και των ΑΕΙ - δεν ξέρω αν ισχύει και συγκεκριμένα για τον "Ευαγγελισμό", ξέρουμε όμως ότι ισχύει γενικά - δίνονταν, κατατίθεντο στις τράπεζες που έμπαιναν στο "κούρεμα" λίγες μέρες πριν ξεκινήσει η διαδικασία του "κουρέματος". Δηλαδή, κατατέθηκαν συνειδητά για να μπουν στο "κούρεμα" 50%. Συνειδητά. Δεν έγινε προ κρίσης, έγινε και προ κρίσης, αλλά κατατέθηκαν - καταγγέλθηκε αυτό - μέχρι την τελευταία στιγμή. Δηλαδή, που είχε κλειστεί η συμφωνία στις Βρυξέλλες και παραμονές για να ξεκινήσει η διαδικασία του PSI, κατατέθηκαν. Δηλαδή, έγινε συνειδητά να μπουν στο "κούρεμα" και τα νοσοκομεία κ.λπ. για να γλιτώσουν, δεν ξέρουμε τι άλλο.
Εμείς, λοιπόν, ζητάμε να καλυφθούν όλα τα "κουρέματα", ό,τι έχασαν από το "κούρεμα" τα νοσοκομεία, να δοθούν. Δεν φτάνουν αυτά για τη λειτουργία των νοσοκομείων. Αλλά καταλαβαίνετε ότι το "κούρεμα" στα νοσοκομεία φθάνει στο 70%. Κι εμείς έχουμε δώσει κατάλογο συγκεκριμένων νοσοκομείων που ξέρουμε. Δυστυχώς, οι διοικήσεις δεν αποκαλύπτουν τι έχει γίνει κι άμα δεν αποκαλύπτουν δεν μπορείς να μάθεις, εκεί όμως που μπορέσαμε και βρήκαμε τα κείμενα της Τράπεζας της Ελλάδας που ενημερώνουν τα νοσοκομεία τι "κουρεύτηκε" - γιατί όταν πάει το νοσοκομείο και ζητάει να πάρει τις καταθέσεις, τότε η ΤτΕ ενημερώνει για το υπόλοιπο - και εκεί είδαμε ότι φτάνει το 70%.
"Κουρεύτηκαν" και τα αποθεματικά των ΑΕΙ και ΤΕΙ, όσα είχαν ομόλογα. Οσα δεν είχαν, δεν "κουρεύτηκαν". Καταλαβαίνετε ότι αυτό είναι ένα καινούργιο ξαφνικό γεγονός, το οποίο δεν είχε τοποθετηθεί καθόλου. Την ημέρα, μάλιστα, που πληροφορηθήκαμε για το "κούρεμα" του νοσοκομείου Αγιοι Ανάργυροι, την άλλη μέρα, - και στην Αγία Ολγα - έτυχε να έχω συνάντηση με τον πρωθυπουργό, με τον κύριο Παπαδήμο. Με κάλεσε σε συνάντηση για το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης και για τις εκλογές. Και τον ρώτησα, λοιπόν, και μου είπε ναι, κουρεύτηκαν όλα τα ομόλογα των νοσοκομείων, δεν μπορέσαμε στη διαπραγμάτευση να τα εξαιρέσουμε.
Τότε ακόμα, εκείνη την ημέρα δεν ήξερα για τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και φυσικά μου απάντησε σε αυτό που τον ρώτησα. Και μου είπε όλα κουρεύτηκαν, δεν μπορέσαμε να τα εξαιρέσουμε γιατί δεν εξαιρείται κανείς. Εδώ μπήκαν οι ιδιώτες, δεν θα μπουν τα νοσοκομεία;
Ετοιμάζουν τα χειρότερα για Ασφάλιση - Υγεία
Λοιπόν, ζητάμε την επιστροφή. Ζητάμε την καταβολή άμεσα όλων των δεδουλευμένων. Π.χ. χρωστάνε σε όλους τους ειδικευόμενους, ξέρω ότι κάνετε επίσχεση εργασίας. Εμείς υποστηρίζουμε κάθε αγώνα, όλες τις μορφές πάλης και δεν μπορεί κανείς να διώκει τους εργαζόμενους για τις μορφές πάλης που χρησιμοποιούν, τυπικά το Σύνταγμα τις κατοχυρώνει όλες, άλλο τι γίνεται στην πράξη, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα.
Και τώρα ακριβώς επειδή υπάρχει η κρίση, έχουμε προσαρμοσμένη πρόταση στην κρίση, ότι πρέπει να κοπούν ό,τι δίνουμε για Υγεία, φάρμακα κ.λπ., που ξέρετε ανέβηκε η συμμετοχή, άλλα εξαιρέθηκαν κ.λπ., δωρεάν φάρμακα, δωρεάν παροχές Υγείας και φυσικά να μπορούν να έχουν παροχές Υγείας και αυτοί που είναι ανασφάλιστοι σήμερα, λόγω αύξησης της ανεργίας Ελληνες και ξένοι, μετανάστες. Γιατί με την άνοδο της ανεργίας ξέρετε ότι υπάρχουν και άνθρωποι ανασφάλιστοι.
Και πρέπει να σας πω ότι τυπικά - για να μη με προλάβει κανείς - κατοχυρώνεται ο άνεργος και αυτός που είναι ανασφάλιστος για να μπορέσει π.χ. να πάει το παιδί του στο γιατρό, πρέπει να έχει ορισμένες προϋποθέσεις. Πρέπει να έχει κάνει 2.000 μεροκάματα πριν και κάθε τρεις μήνες να έχει τη δυνατότητα να ανανεώνει το χαρτί από τον ΟΑΕΔ. Καταλαβαίνετε ότι περνώντας τα χρόνια, με την αύξηση της ανεργίας και κυρίως με την απασχόληση δυο μέρες τη βδομάδα κ.λπ., τα λεγόμενα "mini jobs" - τα οποία εμφανίστηκαν στη Γερμανία και τώρα γενικεύονται παντού - να κάνεις 2.000 ένσημα το τελευταίο διάστημα, δεν είναι κάτι εύκολο. Θέλει πολλά χρόνια.
Αλλά το κυριότερο είναι τα άδεια ταμεία. Γιατί μπορεί να πηγαίνει ο ανασφάλιστος τυπικά να ζητήσει βοήθεια για την Υγεία του, αλλά άμα δεν υπάρχουν φάρμακα, άμα δεν υπάρχουν παροχές... Χώρια που θα καλλιεργηθεί και το κλίμα - γιατί ήδη προετοιμάζεται - ο καθένας θα έχει παροχές ανάλογα με αυτά που καταβάλλει, με τις εισφορές. Θα έχουμε άνοδο των εισφορών των εργαζομένων και για τη σύνταξη και για την Υγεία. Εχει γίνει τέτοια άνοδος και θα γίνει ακόμα περισσότερο.
Αυτά που λέμε, θα έλεγα, δεν έχουν καν το στοιχείο της υπερβολής. Ενδεχομένως ετοιμάζουν κι άλλα πράγματα που και το δικό μας πονηρό μυαλό - γιατί είμαστε πονηρεμένοι σε αυτά τα πράγματα - δεν μπορεί συγκεκριμένα να το συλλάβει. Εδώ, πραγματικά, παίρνονται μέτρα που ξεπερνάνε κάθε πρόβλεψη.
Εμείς, μέσα στις συνθήκες του καπιταλισμού, και ξέρουμε καπιταλισμός σημαίνει καπιταλιστική ιδιοκτησία, επιχειρηματικοί όμιλοι κ.λπ., θεωρούμε ότι μέσα στις συνθήκες του καπιταλισμού, οι τομείς της Υγείας και της Παιδείας πρέπει να εξαιρεθούν. Δεν μπορεί να υπάρχει κανένας επιχειρηματίας. Πρέπει να είναι μόνο δημόσια, με εργαζόμενους με καλές αμοιβές, ανάλογα πόσα χρόνια ξόδεψαν στα πανεπιστήμια, αλλά ταυτόχρονα δεν είναι μόνο οι γιατροί, είναι και οι νοσοκόμες, είναι και οι μαγείρισσες και τα πλυντήρια κι οι φύλακες κ.λπ.
Στόχος η υποτίμηση της εργατικής δύναμης
Επιτρέψτε μου να σταθώ λίγο στα θέματα των εκλογών. Εμείς την εκλογική μάχη τη βλέπουμε σαν μια αγωνιστική, μαχητική μορφή πάλης, έτσι τη βλέπουμε, η οποία ως τέτοια, αυτή την Κυριακή που έρχεται - θα είναι 29 Απρίλη, μάλλον 6 Μάη - θα παίξει σημαντικό ρόλο στις επόμενες εξελίξεις. Την άλλη μέρα, βεβαίως, αυτό που θα καθορίσει τις εξελίξεις είναι αυτό που εμείς λέμε ταξική πάλη, αυτό που λέμε ταξικός αγώνας, ριζοσπαστικός, πολιτικός αγώνας. Ομως η Κυριακή θα παίξει και αυτή το ρόλο της.
Τι το καινούριο έχει αυτή η εκλογική μάχη; Πρώτα πρώτα υπάρχει η πείρα των εργαζομένων. Προ κρίσης και κατά τη διάρκεια της κρίσης. Και εμείς σε αντίθεση με όλα τα άλλα κόμματα δεν ξεκινάμε από το μνημόνιο και μετά, παρότι το μνημόνιο είναι ένας σταθμός. Ξεκινάμε από πριν, όταν η Ελλάδα είχε 5%-6% ρυθμούς ανάπτυξης και θεωρούνταν μάλιστα μια από τις δυνατές χώρες της Ευρώπης σε ρυθμούς ανάπτυξης. Μάλιστα τότε μιλούσαν για την Ελλάδα στον "σκληρό πυρήνα" της ΕΕ. Η κρίση ξεκίνησε ακριβώς μέσα σε αυτούς τους ρυθμούς.
Το μνημόνιο για μας ήταν η πρώτη απόπειρα που έγινε, η οποία και πέτυχε. Και εδώ διαφωνούμε με τα άλλα κόμματα που λένε ότι απέτυχε, πέτυχε τους ταξικούς, αντιλαϊκούς τους στόχους. Απόλυτα πετυχημένο. Οχι βέβαια για το λαό. Γιατί εδώ εμφανίζεται ότι γενικά απέτυχε για όλους το μνημόνιο, γιατί δεν έβγαλε την Ελλάδα από την κρίση. Μα δεν έγινε γι' αυτό το μνημόνιο. Το μνημόνιο ήταν καθαρό. Ηταν το πρώτο πακέτο αρπαγής κατακτήσεων που είχαν μείνει. Από το '92 μέχρι το 2009 τις έπαιρναν σταδιακά, έπρεπε, λοιπόν, να τις πάρουν "φαστ τρακ", που είναι και σύγχρονος όρος της ΕΕ, να τις πάρουν γρήγορα. Και ήταν το πρώτο πακέτο αρπαγής των κατακτήσεων.
Βεβαίως, ενταγμένο και μέσα στο στόχο της ευρωπαϊκής κρίσης, γιατί στον καπιταλισμό διέξοδο από την κρίση σημαίνει: Ξεκινάω με αυτό που λέμε εμείς επιστημονικά υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης. Δηλαδή ρίχνω μισθούς, συντάξεις, ανεβάζω όρια συνταξιοδότησης κλπ. Ηταν το πρώτο πακέτο. Αυτό πέτυχε απόλυτα. Παρά τους αγώνες που αναπτύχθηκαν. Δεν τους έφτανε όμως, έπρεπε να γίνει ακόμα μεγαλύτερη υποτίμηση. Και μάλιστα ξεκίνησε πρώτα με την υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης. Της δικής σας αξίας και της αξίας όλων των άλλων.
Βεβαίως, τα χρέη δεν καλύπτονται, το ξέρανε αυτό, ότι δεν καλύπτονται τα χρέη. Αλλά προετοιμάζουν την πτώση της τιμής της εργατικής δύναμης στην περίοδο της ανάκαμψης. Γιατί είναι το πρώτο πράγμα. Πρέπει να υποτιμηθεί αυτό το πράγμα. Και ενώ μεν λίγα πράγματα φέρνει ως προς την κάλυψη του χρέους, στην πραγματικότητα προετοιμάζει την κερδοφορία όταν θα μπούμε στην περίοδο της ανάκαμψης. Και ακολούθησαν όλα τα άλλα μέχρι τη δανειακή συνθήκη, να μην τα επαναλάβω.
Βέβαια, δεν μπορεί και ο καπιταλισμός δεν αντιμετωπίζει την κρίση του μόνο υποτιμώντας την αξία της εργατικής δύναμης. Πρέπει και ένα μέρος του κεφαλαίου, το οποίο έχει υπεραυξηθεί και πάνω σε αυτή την υπεραύξηση έχει υπερπολλαπλασιαστεί, πρέπει να καταστραφεί ένα μέρος του κεφαλαίου, ούτως ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις το πραγματικό κεφάλαιο να ξαναμπεί στη δράση για να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερους ρυθμούς κερδοφορίας. Κι αυτό έγινε με τη δανειακή συνθήκη, με το 50-50.
Τρομοκρατία και αυταπάτες
Ξεκαθαρίζουμε το εξής πράγμα. Και είμαστε το μοναδικό κόμμα που το λέει, γιατί όλη η κριτική που γίνεται κι από τα άλλα κόμματα, από τη ΝΔ μέχρι το ΣΥΡΙΖΑ, ότι αν το κούρεμα, δηλαδή η αναδιαπραγμάτευση, γινότανε από την αρχή, τότε θα είχε καλυφθεί το χρέος, θα είχε μπει μια τάξη και δεν θα χρειάζονταν όλα τα υπόλοιπα. Κι απαντάει η ΕΕ - και να μην απαντούσε, εμείς ξέρουμε πώς σκέφτονται, αλλά απαντάει: Οχι, λέει, κύριοι, το κούρεμα το κάναμε μετά από δυο χρόνια, αφού εξασφαλίσαμε το κεφάλαιο να χάσει λιγότερα. Αν το κάναμε πριν δυο χρόνια, θα έχανε πολύ περισσότερα.
Γιατί τι κάνανε; Πολλοί επιχειρηματίες ξεφορτώθηκαν τα λεγόμενα δομημένα ομόλογα. Και ιδιαίτερα οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες που είχαν τα περισσότερα. Δηλαδή το κούρεμα το έκαναν την κατάλληλη στιγμή για να περιοριστούν οι απώλειες του κεφαλαίου και αφού είχε προετοιμαστεί η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Και αν στέκομαι σε αυτά είναι γιατί στην εκλογική μάχη ακούμε δυο πράγματα να ρίχνονται στο τραπέζι. Ενα είναι ο τρόμος. Δεν μπορεί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να δώσουν υποσχέσεις. Είναι αδύνατον. Καταρχήν προετοιμάζουν τη μετεκλογική κυβέρνηση και τη μετεκλογική τους σύμπραξη. Τώρα δεν τους αφήνει η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ - αυτοί είναι η τρόικα, για να θυμόμαστε ποιοι είναι η τρόικα, είναι αυτές οι τρεις ενώσεις - και δεν τους αφήνουν και οι κεφαλαιοκράτες στην Ελλάδα να υποσχεθούν αυξήσεις. Δεν τους αφήνουν με τίποτα, τέρμα.
Από τη στιγμή που δεν έχουν παροχές, πρέπει να τρομοκρατήσουν. Αν δεν γίνει ό,τι γίνει, θα έχουμε χάος. Το χάος είναι αυτό που ετοιμάζουν για το λαό. Εμείς θέλουμε να χάσουν οι κεφαλαιοκράτες, δεν μας νοιάζει αν αυτοί τη χασούρα τους τη θεωρούν χάος. Αλλά το χάος που μας τρομοκρατούν είναι πραγματικό στο βαθμό που ο λαός υποκύψει στο δικό τους επιχείρημα του χάους.
Ταυτόχρονα με αυτή την τρομοκρατία υπάρχουν πολλά κόμματα σήμερα παλιά και καινούρια στη βουλή - τώρα κανένα δεν είναι εντελώς καινούριο, όλα είναι με παλιά υλικά - που λένε ότι υπάρχει και άλλη λύση μέσα στα πλαίσια της ΕΕ και μάλιστα με μια καλύτερη επαναδιαπραγμάτευση - απαγορεύεται η επαναδιαπραγμάτευση, αυτά ισχύουν μέχρι το 2032, καμία αναδιαπραγμάτευση δεν μπορεί να γίνει. Και ταυτόχρονα - γιατί αυτοί λένε αναδιαπραγμάτευση εντός ΕΕ - υπάρχει η πρόταση αν θελήσει ο λαός μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά την κυβέρνηση και να μην έχουμε πια μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, αλλά να έχουμε αντιμνημονιακών δυνάμεων. Αλλοι τη λένε "αντιμνημονιακών", άλλοι τη λένε κυβέρνηση αριστερών, αντιμνημονιακών δυνάμεων κλπ. Και αυτή η κυβέρνηση θα καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση, τα μνημόνια και όλα.
Ούτε σε αυτή την πρόταση πρέπει να πιστέψει ο λαός. Δεν θα κάνω τώρα σχόλιο αν αυτή η πρόταση γίνεται με συνειδητό τρόπο να κοροϊδέψει το λαό ή είναι αφελείς αυτοί που τη λένε και κοροϊδεύουν το λαό από αφέλεια. Γνώμη έχουμε, αλλά αφήστε τη, γιατί στο κάτω - κάτω εμείς θέλουμε να αποδείξουμε την ουσία της πρότασης. Κοιτάξτε να δείτε. Μπορείς να έχεις μια κυβέρνηση αντιμνηνονιακών δυνάμεων. Αυτή η κυβέρνηση θα έχει καμιά εξουσία στα χέρια της; Τίποτα. Μια απόφαση του κοινοβουλίου. Και θα καταγγείλει και τη δανειακή σύμβαση. Εάν την καταγγείλει και τα καταγγείλει όλα αυτά, πρέπει στη θέση τους να βάλει άλλα μέτρα. Να καταγγείλω μια συνθήκη. Και άμα δεν τα αλλάξω στην πράξη; Φραστική καταγγελία θα κάνει;
Π.χ. αυτή η κυβέρνηση θα δώσει χρήματα στα ασφαλιστικά ταμεία; Θα επαναφέρει τους μισθούς στα επίπεδα που ήταν πριν τα κοψίματα και τα χαράτσια; Πώς θα τα κάνει όλα αυτά; Στο επίπεδο της οικονομίας και της κοινωνίας κυριαρχούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Π.χ. η ΔΕΗ είναι ιδιωτικοποιημένη και μάλιστα είναι σε πορεία πλήρους ιδιωτικοποίησης. Θα την ανακηρύξει δημόσια. Μάλιστα. Θα κάνει κάποιες τράπεζες δημόσιες.
Ποια θα είναι η απάντηση; Η απάντηση θα είναι, οι καπιταλιστές στην Ελλάδα και η ΕΕ, συνασπισμένοι, θα πούνε έξω από την ΕΕ και έχουν όλα εκείνα τα όπλα, ιδιαίτερα μέσα στην Ελλάδα. Παίρνουμε τα κεφάλαιά μας και πάμε στο εξωτερικό, δεν κάνουμε επενδύσεις και έχουν τη δυνατότητα, όχι μόνο να εμποδίσουν το έργο αυτής της κυβέρνησης, αλλά έχουν τη δυνατότητα στην πορεία να χρησιμοποιήσουν και το λαό εναντίον της.
Για κοιτάξτε, ποια ήταν η εξέλιξη της Επανάστασης των Γαρύφαλλων στην Πορτογαλία, στη Χιλή του Αλιέντε ή και τώρα στη Βενεζουέλα; Ο πρόεδρος Τσάβες - εγώ σας λέω είναι πολύ καλοπροαίρετος - διακηρύσσει το σοσιαλισμό, αλλά τα κλειδιά στην οικονομία τα έχουν τα μονοπώλια. Με εξαίρεση την ενέργεια που έχει κρατικοποιηθεί. Και πάλι με φθηνό πετρέλαιο, άμα δεν έχεις να φας, τι να το κάνεις το φθηνό πετρέλαιο, θα το κάνεις πορτοκαλάδα; Κι εκεί υπάρχουν προβλήματα. Και η αντιπολίτευση, όπως ξέρετε, δεν είναι μόνο πολιτική αντιπολίτευση, γίνονται σαμποτάζ στα εργοστάσια, στην ύπαιθρο κλπ. Ενώ έδωσε τη γη στους αγρότες την ξαναπαίρνουν πίσω, πάνε στους αγρότες και ξαναγοράζουν οι καπιταλιστές τη γη.
Αρα αυτή η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα. Διότι λέει θα διαπραγματευτώ - προσέξτε. Θα τα λύσω με διαπραγμάτευση. Πώς θα διαπραγματευτείς; Στο λάκκο των λεόντων; Τι θα διαπραγματευτείς; Με τους καπιταλιστές στην Ελλάδα, με τον ΣΕΒ; Να δώσει αυξήσεις;
Διέξοδος με ισχυρό ΚΚΕ
Ποια είναι η πρόταση του ΚΚΕ: Η λύση των προβλημάτων συνδέεται με ριζική ανατροπή. Μια κυβέρνηση, τι είναι; Το πολιτικό προσωπικό μιας εξουσίας. Είναι το πολιτικό προσωπικό του κράτους, μιας εξουσίας. Το πολιτικό προσωπικό σήμερα της εξουσίας της αστικής τάξης. Η θέση του ΚΚΕ είναι ότι εδώ χρειάζεται αλλαγή όχι στη διακυβέρνηση μόνο, αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας. Και φυσικά εφόσον είναι στο επίπεδο της εξουσίας, είναι κυβέρνηση.
Εμείς ακριβώς θέτουμε στο λαό το ζήτημα της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, η οποία δεν είναι μόνο ότι θα βγάλει την Ελλάδα από την ΕΕ. Θα βγάλει την Ελλάδα από την ΕΕ. Δεύτερο. Θα διαγράψει μονομερώς το χρέος. Ναι, δεν θα μείνει όμως εκεί, γιατί δεν θα κάνει κι αυτή τίποτα αν μείνει εκεί. Το κυριότερο που θα κάνει είναι ότι θα κοινωνικοποιήσει ό,τι υπάρχει. Επιχειρήσεις μεγάλες, νοσοκομεία, Παιδεία, Υγεία, τα πάντα, τον πλούτο που υπάρχει στη χώρα. Είτε είναι φυσικός, στο υπέδαφος, στη θάλασσα, είτε έχει δημιουργηθεί από τον ανθρώπινο μόχθο, θα τον κοινωνικοποιήσει.
Δεύτερο, δίπλα σε αυτό τον κοινωνικοποιημένο τομέα, εκεί που δεν μπορεί να γίνει γενική κοινωνικοποίηση, θα διαμορφώσει την παραγωγική συνεταιριστική ιδιοκτησία, η οποία θα είναι σύμμαχος, θα δρα από κοινού με την κοινωνική και σε ενιαίο προγραμματισμό. Και θα αναπτύξει όχι δυο - τρεις κλάδους που υπόσχονται σήμερα, αλλά θα αναπτύξει ό,τι πετάει, ό,τι κινείται σήμερα στην Ελλάδα, ό,τι μπορεί να αναπτυχθεί καταργώντας τις εισαγωγές σε προϊόντα που εμείς μπορούμε να τα παράγουμε».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ Πάρτε μέτρα για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά


Συγκεκριμένες προτάσεις για την προστασία και την ανακούφιση των νοικοκυριών που πνίγονται από τα τραπεζικά δάνεια
Σε νέα παρέμβαση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά προχώρησε χτες το ΚΚΕ, ζητώντας από την κυβέρνηση την άμεση λήψη συγκεκριμένων μέτρων που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην προστασία και την οικονομική τους ανακούφιση. Στην Επίκαιρη Ερώτηση, που την υπογράφει ο βουλευτής του Κόμματος Νίκος Καραθανασόπουλος και η οποία απευθύνεται στον υπουργό Οικονομικών, τονίζεται:
«Οπως τραγικά αποδεικνύει η καθημερινότητα, η μεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών νοικοκυριών πνίγεται κυριολεκτικά από τραπεζικά δάνεια που δεν μπορεί να αποπληρώσει, οδηγώντας εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, φτωχούς αγρότες και κτηνοτρόφους κυριολεκτικά σε απόγνωση. Η εξέλιξη αυτή είναι απόρροια της κυβερνητικής πολιτικής που ακολουθείται την τελευταία 15ετία, της επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων που κλιμακώνεται με εφαλτήριο την κρίση και το υψηλό χρέος, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που οδηγεί τα λαϊκά στρώματα σε σχετική και απόλυτη εξαθλίωση.
Από τη μια η ραγδαία αύξηση του τραπεζικού δανεισμού των λαϊκών οικογενειών δεν ήταν τυχαία. Πραγματοποιήθηκε σε περιόδους άνθησης της καπιταλιστικής οικονομίας και ήταν απαραίτητη για την πρόσκαιρη επικερδή τοποθέτηση των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων των μονοπωλιακών ομίλων, που σε διαφορετική περίπτωση θα λίμναζαν στο τραπεζικό σύστημα. Οδήγησε στη χρονική μετάθεση της κρίσης, διογκώνοντας ταυτόχρονα και το βάθος της. Την ίδια στιγμή, το ολοένα και μειούμενο σε σχετικούς όρους λαϊκό εισόδημα δεν επαρκούσε για την κάλυψη των αναγκών και ο τραπεζικός δανεισμός εμφανιζόταν ως ο από μηχανής θεός που κάλυπτε αυτές τις ανάγκες. Το πιστωτικό χρήμα προκρίθηκε από την κυβερνητική πολιτική ως υποκατάστατο των συρρικνούμενων εισοδημάτων των λαϊκών στρωμάτων. Για τους λόγους αυτούς η ταχύτατη ανάπτυξη της πίστης υποστηρίχθηκε ποικιλότροπα από την κυβερνητική πολιτική.
Από την άλλη, το σημερινό οικονομικό αδιέξοδο για χιλιάδες δανειολήπτες που δυσκολεύονται και συχνά αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους από δάνεια, αποτυπώνεται σήμερα στα στοιχεία των τραπεζών με δραματικό τρόπο, όπου εμφανίζονται περισσότερα από 500.000 δάνεια που δεν μπορούν να αποπληρωθούν. Η αδυναμία αποπληρωμής των δανείων από τα λαϊκά στρώματα οφείλεται στη δραστική συρρίκνωση των εισοδημάτων τους, αποτέλεσμα της κρίσης, της ανεργίας και της πολιτικής συρρίκνωσης των εισοδημάτων των εργαζομένων που με μεγάλη συνέπεια εφαρμόζεται. Οφείλεται στη φοροαφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, στο άδικο φορολογικό σύστημα, στη μετατόπιση του συνόλου σχεδόν της φορολογίας στις πλάτες των εργαζομένων. Η πολιτική αυτή επίθεσης στους μισθούς και στα δικαιώματα των εργαζομένων συμπυκνώνει την ουσία της πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ - πλουτοκρατίας για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων.
Η αδυναμία αποπληρωμής από τα νοικοκυριά ενός μεγάλου τμήματος των δανείων που έχουν λάβει αποτυπώνει τελικά και τις συνέπειες μιας οξύτατης κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, που δεν μπορεί να υπερνικηθεί παρά μέσα από μια αντίστοιχου μεγέθους καταστροφή κεφαλαίου. Πρόκειται για μια κρίση που δεν τη δημιούργησαν και δεν πρέπει να την πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα.
Σ' αυτές τις συνθήκες η προστασία και η ανακούφιση του λαού έχει αποφασιστική σημασία. Απαραίτητα άμεσα μέτρα προστασίας και ανακούφισης των υπερχρεωμένων λαϊκών στρωμάτων είναι:
  • Η διαγραφή των χρεών από τόκους.
  • Η μείωση κατά 50% όλων των δανείων.
  • Η αναστολή πληρωμής τους για τα επόμενα χρόνια για ανέργους, μικρομεσαίους αγρότες και εργαζόμενους με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα κάτω από 50.000 ευρώ για τετραμελή οικογένεια.
  • Η διαγραφή των δανείων που αφορούν στην απόκτηση πρώτης κατοικίας των λαϊκών οικογενειών που αδυνατούν να πληρώσουν και βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.
  • Η μείωση κατά 30% των χρεών των ΕΒΕ προς τις τράπεζες.
  • Η μείωση κατά 30% των αγροτικών χρεών για τους φτωχούς αγροτοκτηνοτρόφους και τους ψαράδες.
  • Το πάγωμα των δανείων για όσο διαρκεί η κρίση με παράλληλη διαγραφή τόκων και πανωτοκίων.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. Υπουργός τι μέτρα προτίθεται να λάβει στη κατεύθυνση προστασίας και ανακούφισης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών;».
«ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ» ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
Λεφτά υπάρχουν για τις επιχειρήσεις!
Την ώρα που η συγκυβέρνηση στο όνομα της κρίσης γδέρνει τους εργαζόμενους, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ από κοινού προωθούν νέους νόμους για τη στήριξη του κεφαλαίου
Σαρωτικές αλλαγές υπέρ των κεφαλαιοκρατών περιλαμβάνει πολυνομοσχέδιο των 327 άρθρων (!) του υπουργείου Ανάπτυξης που από χτες συζητείται στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή με την καθιερωμένη πλέον διαδικασία του επείγοντος.
Το νομοσχέδιο, που ρυθμίζει θέματα όπως η άρση του καμποτάζ, η αδειοδότηση των επιχειρήσεων, ο συμβιβασμός - συγχωροχάρτι της κυβέρνησης με την ΖΗΜΕΝΣ και άλλες διατάξεις οι οποίες ικανοποιούν γενικές και ειδικές αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου, στο όνομα της δημιουργίας ενός «φιλικού επιχειρηματικού κλίματος», έχει προγραμματιστεί να ψηφιστεί στην Ολομέλεια από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ την ερχόμενη βδομάδα.
Καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο, η εισηγήτρια του ΚΚΕ Β. Νικολαΐδου τόνισε ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ αποκαλύπτονται αφού το νομοσχέδιο σε μεγάλο βαθμό ικανοποιεί γνωστές απαιτήσεις του ΣΕΒ και γενικότερα του μεγάλου κεφαλαίου. Τα αντιλαϊκά μέτρα του, είπε, απορρέουν από τη νέα δανειακή σύμβαση της κυβέρνησης με την τρόικα και επιδιώκουν να διασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματιών και τη λεγόμενη «ανάπτυξη» πάντα προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.
Αυτό που προωθείται, συνέχισε, είναι ένας πακτωλός χρηματοδότησης προς το μεγάλο κεφάλαιο, αποδεικνύοντας ότι τη στιγμή που καρατομούνται λαϊκά στρώματα, λεφτά υπάρχουν για τη χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων. Απέναντι στο δρόμο που ακολουθεί η συγκυβέρνηση, τόνισε η Β. Νικολαΐδου, υπάρχει διέξοδος που δεν είναι άλλη από την οργάνωση της οικονομίας σε άλλη κατεύθυνση, με αλλαγή εξουσίας, αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.
Αναφερόμενη στο συμβιβασμό με την ΖΗΜΕΝΣ, είπε ότι στην ουσία η γερμανική πολυεθνική καθαγιάζεται για το σκάνδαλο με τη χρηματοδότηση από τα «μαύρα ταμεία» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Το καμποτάζ
Χαρακτηριστικό σημείο, τόνισε, εξυπηρέτησης των απαιτήσεων του εφοπλιστικού κεφαλαίου είναι η άρση του καμποτάζ που οδηγεί σε αλλαγή στις συνθέσεις των πληρωμάτων, στην καρατόμηση των δικαιωμάτων των ναυτεργατών, στη μείωση των μισθών τους και την επιδείνωση των εργασιακών τους σχέσεων.
Στο νομοσχέδιο υπάρχουν σκανδαλώδεις αναπροσαρμογές στη σύμβαση με την ΚΟΣΚΟ στο λιμάνι του Πειραιά αφού μειώνεται το μέγεθος της προβλήτας 3 που έχει υποχρέωση να κατασκευάσει η κινεζική εταιρεία και ταυτόχρονα της δίνει δικαίωμα να χρησιμοποιεί τμήμα της προβλήτας με τα ανάλογα φυσικά έσοδα.
Καταλήγοντας, η Β. Νικολαΐδου τόνισε ότι η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ μέχρι τις εκλογές θα φέρνει αντιλαϊκά μέτρα και για αυτό το ΚΚΕ θα προσπαθήσει ενάντια σε αυτήν την πολιτική να πάμε στις εκλογές με αγωνιστικές κινητοποιήσεις και απεργίες.
Υπερασπιζόμενη το νομοσχέδιο, η υπουργός Ανάπτυξης Α. Διαμαντοπούλου έκανε φανερή τη φιλοεπιχειρηματική του κατεύθυνση, λέγοντας ότι η ψήφισή του θα έχει άμεσα θετικά αποτελέσματα για την επενδυτική και επιχειρηματική λειτουργία στη χώρα, αφού όπως ανέφερε απλοποιούνται μεταξύ άλλων οι διαδικασίες για την ίδρυση των επιχειρήσεων.
Στο μεταξύ ψηφίστηκε στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή (μπαίνει στην Ολομέλεια την ερχόμενη βδομάδα) το νομοσχέδιο του υπουργείου Μεταφορών με το ΠΑΣΟΚ, την ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ. να συμφωνούν στη ρύθμιση για την «απελευθέρωση» του κλάδου των ταξί. Ο υπουργός Μεταφορών Μ. Βορίδης υπερασπίστηκε την προκλητική διάταξη με την οποία ποινικοποιείται η λαϊκή δράση ενάντια στα χαράτσια των διοδίων, ισχυριζόμενος ότι εάν οι οδηγοί δεν πληρώνουν τα διόδια, τότε το κόστος θα το πληρώσει στο τέλος ο Ελληνας φορολογούμενος.


πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ξεκινά το σχέδιο μαζικής καταστολής μεταναστών


Σχεδιάζει να εγκαταστήσει 30 στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών σε 10 περιφέρειες της χώρας

Associated Press
Ακάθεκτα στη συγκρότηση στρατοπέδων συγκέντρωσης των μεταναστών, προχωρά η κυβέρνηση. Σε χτεσινή σύσκεψη που έγινε χτες στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη με τους περιφερειάρχες και τους προέδρους των 10 περιφερειακών συμβουλίων της χώρας, ο Μ. Χρυσοχοΐδης ανακοίνωσε πως θα ιδρυθούν 30 στρατόπεδα με σχετική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Η χρηματοδότηση του προγράμματος θα γίνει με κονδύλια της ΕΕ, αφού υπάρχει και συμφωνία στρατηγικού χαρακτήρα με τους «Ευρωπαίους εταίρους», όπως τόνισε ο Μ. Χρυσοχοΐδης.
Τα στρατόπεδα αυτά θα λειτουργούν, με στόχο τις απελάσεις των εξαθλιωμένων της παγκοσμιοποίησης. Είναι χαρακτηριστικό πως η περίφραξή τους θα είναι τριπλή, τύπου ΝΑΤΟ, θα έχουν κάμερες και θα φυλάσσονται από αστυνομικούς και σεκιουριτάδες.
Σε σχέση με τις χρηματοδοτήσεις ο αρμόδιος υπουργός ανέφερε πως υπάρχουν 250 εκατομμύρια ευρώ από την ΕΕ για την περίοδο 2011 - 2013, ενώ πρόσθεσε ότι «η προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ αποτελεί προτεραιότητα για την ΕΕ. Εμείς θα ζητήσουμε και θα πάρουμε, ήδη γίνεται διαπραγμάτευση, για τα επόμενα χρόνια 2014 - 2020, τους αναγκαίους πόρους».
Οι ηπειρωτικές περιφέρειες, όπου θα γίνουν τα στρατόπεδα είναι: Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας, Ηπείρου, Θεσσαλίας, Δυτικής Ελλάδας, Στερεάς Ελλάδας, Αττικής και Πελοποννήσου.
Σύμφωνα με το αρχηγείο της ΕΛΑΣ στις προδιαγραφές των λεγόμενων κέντρων κλειστής φιλοξενίας εντάσσεται η εγκατάσταση τριπλής περίφραξης τύπου ΝΑΤΟ και θα είναι ύψους τριών μέτρων. Η εξωτερική φύλαξη θα γίνεται από οπλισμένο αστυνομικό προσωπικό και η εσωτερική από ιδιωτικό προσωπικό ασφαλείας. Θα υπάρχει υποστήριξη από τεχνικά μέσα επιτήρησης (κλειστό κύκλωμα με κάμερες CCTV). Η εγκατάσταση θα είναι χωρισμένη σε 4 τομείς, χωρητικότητας 250 ατόμων. Ο κάθε τομέας θα χωρίζεται σε πέντε πτέρυγες, όπου θα κρατούνται από 50 άτομα.
Επίσης, θα ιδρυθούν αστυνομικές υπηρεσίες (η κάθε μία θα διαθέτει 150 αστυνομικούς), ενώ κάθε στρατόπεδο θα φυλάσσεται από 300 φύλακες εταιρειών σεκιούριτι.
Οσον αφορά στους περιφερειάρχες που πήραν μέρος στη σύσκεψη, ο Γ. Σγουρός χαιρέτισε την πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κ. Αγοραστός ήταν από εκείνους που εξέφρασε διαφωνία, λέγοντας ότι το σύστημα με τους χώρους αυτούς δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Κινητοποίηση στην Κοζάνη
Στο μεταξύ, συνεχίζουν τον αποκλεισμό της πύλης του στρατοπέδου «Ταγματάρχη Πόρτη», οι κάτοικοι της Νεάπολης Κοζάνης, αντιδρώντας στην απόφαση της κυβέρνησης για στρατόπεδο συγκέντρωσης στην περιοχή. Παρά τις προσπάθειες κυβερνητικών παραγόντων να τους πείσουν πως με τη δημιουργία του στρατοπέδου, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και θα τονωθεί η τοπική οικονομία (σ.σ. κάτι που ανέφερε χτες και ο Μ. Χρυσοχοΐδης) από τα χρήματα που θα πέσουν στην περιοχή, οι κάτοικοι της Νεάπολης και των άλλων οικισμών του Δήμου Βοΐου δηλώνουν αποφασισμένοι να εμποδίσουν την υλοποίηση των σχεδίων της κυβέρνησης. Από τη μία δηλώνουν ότι το συγκεκριμένο στρατόπεδο δεν έχει τις υποδομές για τη «φιλοξενία» 1.000 και 2.000 μεταναστών, αφού δεν έχει ούτε ύδρευση, ούτε αποχέτευση, ούτε τηλεπικοινωνίες, ούτε κτίρια και από την άλλη απαντούν σε όσους τάζουν θέσεις εργασίας για την αντιμετώπιση της ανεργίας, πως δε θα γίνουν δεσμοφύλακες των δυστυχισμένων και κατατρεγμένων αυτών ανθρώπων.
Στο πλαίσιο της απόφασή τους αυτής, χτες εμπόδισαν την είσοδο στο στρατόπεδο συνεργείου του ΟΤΕ που επιχείρησε να μπει στο χώρο συνοδεία της αστυνομίας για να πραγματοποιήσει εργασίες. Χτες βράδυ, πραγματοποίησαν νέα συγκέντρωση στην πύλη. Την ίδια ώρα, κλιμακώνουν τις παρεμβάσεις τους βουλευτές (Α. Ροντούλης του ΛΑ.Ο.Σ.), και φασιστικές οργανώσεις (Χρυσή Αυγή), προκειμένου να ξεσηκώσουν ρατσιστικές και ξενοφοβικές αντιδράσεις κατά των μεταναστών.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ο λαός να αντισταθεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών
Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει για τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών:
«Η πρόθεση της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, με τη σύμφωνη γνώμη ή ανοχή των κομμάτων και περιφερειαρχών του κεφαλαίου, να δημιουργήσει 30 στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών σε 10 περιφέρειες της χώρας, αρχίζοντας από τη Νεάπολη Κοζάνης, πρέπει να συναντήσει τη σθεναρή αντίσταση του λαού. Αποτελεί πλευρά της γενικότερης ανελέητης επίθεσης στα δικαιώματα ντόπιων και ξένων εργαζομένων και δεν στοχεύει στην ανακούφιση από τα εκρηκτικά προβλήματά τους. Οσοι προσκυνούν το θεό του καπιταλιστικού κέρδους, δεν θέλουν και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα, την πορνεία, τα ναρκωτικά και το κλείσιμο των μικρομάγαζων. Τις περιοχές που θα "καθαρίσουν" από τους μετανάστες θα τις παραδώσουν για εκμετάλλευση στο μεγάλο κεφάλαιο. Θέλουν να απαλλαγούν από τις διαδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις του λαϊκού κινήματος. Οι επιχειρήσεις - σκούπα, οι μαζικές συλλήψεις και απελάσεις των μεταναστών θα συνοδευτούν με ένταση της τρομοκρατίας και της καταστολής, με χτύπημα των δικαιωμάτων τόσο των ντόπιων όσο και των ξένων εργαζομένων.
Η δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών έχει δρομολογηθεί εδώ και χρόνια από τα κόμματα του κεφαλαίου που κυβερνούν τη χώρα μας. Υπάρχουν ήδη σε μια σειρά κράτη - μέλη της ΕΕ και σε τρίτες "πρόθυμες" χώρες που χρηματοδοτήθηκαν για αυτά από την ΕΕ. Τα δημιουργούν οι ίδιοι που ευθύνονται για τη μαζική μετανάστευση και προσφυγιά στην Ελλάδα και την ΕΕ, που ματοκύλισαν λαούς και τους οδήγησαν στη λιμοκτονία και τη μετανάστευση. Οι ίδιοι που εξαθλιώνουν και στέλνουν ξανά στην ξενιτιά και τη μετανάστευση τμήματα του ελληνικού λαού. Θέλουν τους μετανάστες ως πάμφθηνο και χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό για να αυξάνουν τα παρασιτικά κέρδη του κεφαλαίου. Αυτός είναι ο "πολιτισμός" και οι "αξίες" του καπιταλισμού. Τα λαϊκά στρώματα των τοπικών κοινωνιών δεν ξεγελιούνται από υποσχέσεις περί δήθεν αντισταθμιστικών ωφελειών από τη λειτουργία των στρατοπέδων.
Σκοπεύουν να φυλακίσουν μαζικά ανθρώπους, κάτω από απαράδεκτες και αφόρητες συνθήκες διαβίωσης, για διάστημα μέχρι 18 μήνες, παρόλο που οι περισσότεροι θέλουν να πάνε σε άλλα κράτη της ΕΕ και είναι εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα, λόγω της Σένγκεν και του Κανονισμού του Δουβλίνου ΙΙ. Σκοπεύουν να φυλακίσουν ακόμη και πρόσφυγες που έχουν ζητήσει άσυλο για να τους επαναπροωθήσουν σε χώρες όπου κινδυνεύει η ζωή τους, παραβιάζοντας ωμά τα δικαιώματα των προσφύγων και τη Συνθήκη της Γενεύης.
Τα εκρηκτικά προβλήματα της μαζικής μετανάστευσης και της αύξησης της εγκληματικότητας είναι σύμφυτα με το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και τον ιμπεριαλισμό, εντείνονται από τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς και την κρίση του συστήματος, δεν λύνονται με μέτρα καταστολής, με στρατόπεδα και φράκτες, από τους υποστηρικτές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της ελεύθερης αγοράς.
Η πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ χτυπάει τις ίδιες τις αιτίες της μαζικής μετανάστευσης, της εγκληματικότητας, των κοινωνικών φαινομένων που δείχνουν τη σαπίλα του καπιταλισμού και εντείνονται με την κρίση και τα αδιέξοδά του. Με την αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία προς όφελος του λαού, τον εργατικό-λαϊκό έλεγχο θα χτυπηθούν οι ρίζες του σύγχρονου δουλεμπόριου, της μαύρης εργασίας, της πορνείας και της καταπάτησης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος για τους παραγωγούς του πλούτου.
Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους, με τη δράση και την ψήφο τους, να τιμωρήσουν εκείνους που ευθύνονται για τη δημιουργία όλο και περισσότερων εκρηκτικών κοινωνικών προβλημάτων, που έχουν βυθίσει στην ανασφάλεια τη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Καλεί Ελληνες και ξένους, να παλέψουν ενωμένοι, διεκδικώντας άμεσα:
1. Να ματαιωθούν τα σχέδια της κυβέρνησης για δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών.
2. Να δημιουργηθούν ανθρώπινοι και αξιοπρεπείς ανοιχτοί και δημόσιοι προσωρινοί χώροι υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών-προσφύγων, όπου θα παρέχεται ιατροφαρμακευτική φροντίδα, δωρεάν σίτιση και στέγαση, διερμηνεία και νομική αρωγή. Να υπάρξει ειδική μέριμνα από κρατικούς φορείς για ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες, μητέρες και παιδιά, θύματα κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων.
3. Να δοθεί άσυλο ή προσωρινό ανθρωπιστικό καθεστώς στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικής κατοχής ή εμφυλίων.
4. Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα για όσους θέλουν να πάνε σε άλλο κράτος - μέλος της ΕΕ. Ανυπακοή στη Συνθήκη Σένγκεν και στον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ της ΕΕ.
5. Να σταματήσουν τα νέα μέτρα καταστολής μεταναστών στα σύνορα και η ανάθεση μέρους της φρούρησης των συνόρων στους μηχανισμούς της ΕΕ (FRONTEX, Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης των Συνόρων).
6. Να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές αποστολές σε ξένες χώρες.
7. Να νομιμοποιηθούν οι μετανάστες που ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα και να έχουν πλήρη εργατικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΕΥΡΩΖΩΝΗ Ανησυχούν οι αστοί για επέκταση της κρίσης


Καμπανάκι για Ισπανία και Ολλανδία, καθώς οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις ετοιμάζονται να ενισχύσουν το μηχανισμό της ελεγχόμενης χρεοκοπίας
Η βαθιά κρίση δεν είναι αποτέλεσμα «κακής» διαχείρισης. Είναι κρίση του καπιταλισμού και διέξοδο για το λαό μπορεί να δώσει μόνο η ανατροπή του
Το αποπροσανατολιστικό και τρομοκρατικό δίλημμα «ΕΕ ή χάος», που οξύνουν προεκλογικά ο ΣΕΒ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, ενίσχυσε με τις δηλώσεις της η Α. Μέρκελ. Σε τηλεοπτική συνέντευξη στο BBC, απευθυνόμενη επί της ουσίας στον ελληνικό λαό, του υπέδειξε «να κάνει αυτό που πρέπει και εμείς θα είμαστε πάντα εδώ, ως αρωγοί στην προσπάθεια που δεν θα είναι καθόλου εύκολη». Να αποδεχτεί δηλαδή την κατακρεούργηση της ζωής του, η οποία, όπως η Μέρκελ ομολογεί, δεν πρόκειται να έχει τέλος.Στην ίδια συνέντευξη, η Μέρκελ παραδέχτηκε ότι η απόφαση για ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας και άλλων χωρών από το ευρώ, δεν έχει να κάνει με την πορεία των αντιδραστικών ανατροπών, αλλά από τα γενικά συμφέροντα της ευρωενωσιακής πλουτοκρατίας, τηρουμένων των όρων που αυτονόητα θέτει η ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Οπως είπε, «ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα δημιουργούσε αξεπέραστα προβλήματα (...) θα ήταν καταστροφικό για όλη την Ευρωζώνη, αν δείχναμε την πόρτα της εξόδου σε μια χώρα - μέλος. Αυτό αποκλείεται. Θα ήταν ολέθριο (και) εξάλλου οι (ευρωπαϊκές) συνθήκες δεν το επιτρέπουν».
«Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αναρωτιούνται: "Ποιος θα είναι ο επόμενος;" Η Ευρωζώνη θα γινόταν απίστευτα εξασθενημένη», είπε ακόμα, επιβεβαιώνοντας ότι τα δάνεια στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες αποσκοπούν αποκλειστικά στη διάσωση του κεφαλαίου και του ευρώ. Η ίδια κάλεσε την κυβέρνηση «να τηρήσει όλες τις δεσμεύσεις που ανέλαβε με την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης», να εφαρμόσει, δηλαδή, όλα τα προαποφασισμένα βάρβαρα μέτρα.
Παραδεχόμενη την ανησυχία των αστών για τη βαθιά κρίση, είπε ότι «η κατάσταση είναι πολύ τεταμένη. Η Ευρώπη, και ιδίως η Ευρωζώνη, είναι σε κρίση (...) συνέπεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης». Ακριβώς αυτή η ανησυχία είναι και η αιτία του συμβιβασμού που επιδιώκει τώρα η Γερμανία με τις άλλες ισχυρές καπιταλιστικές χώρες - μέλη του ΔΝΤ, αφήνοντας ανοιχτό το ζήτημα της ενίσχυσης των πόρων για το «μόνιμο μηχανισμό στήριξης» της ΕΕ.
Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, Μέρκελ και Σόιμπλε δε θα διαφωνήσουν στο εξής, με το αίτημα των περισσότερων κρατών της Ευρωζώνης, των ΗΠΑ και άλλων να συνδυαστούν τα κονδύλια του προσωρινού μηχανισμού (EFSF) με εκείνα του διαδόχου μόνιμου μηχανισμού (ESM), γεγονός που θα επιβαρύνει τη Γερμανία με επιπλέον 120 δισ. ευρώ σε εγγυήσεις (από 280, στα 400 δισ. ευρώ). Τις πληροφορίες αυτές επιβεβαίωσε η ίδια η Μέρκελ, μιλώντας χτες σε συνεδρίαση του κόμματός της, των Χριστιανοδημοκρατών (CDU). Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης αναμένεται να συζητήσουν το θέμα σε συνάντησή τους στην Κοπεγχάγη αυτή τη βδομάδα.
Στο «φουλ» οι ανταγωνισμοί
Την ίδια στιγμή, τα σημάδια ότι η Ευρωζώνη βυθίζεται πιο βαθιά στην κρίση πληθαίνουν, με επίκεντρο τώρα την Ισπανία. Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις που έκανε ο Ιταλός πρωθυπουργός Μ. Μόντι, καλώντας την ισπανική κυβέρνηση να επιταχύνει τα αντιλαϊκά μέτρα, ώστε οι συνέπειες από τον ακριβό δανεισμό της χώρας «να μην μεταδοθούν σε εμάς μέσω του ντόμινο». Η ανησυχία που εξέφρασε ο Ιταλός πρωθυπουργός ήρθε σε συνέχεια των δηλώσεων του Επιτρόπου για τις οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις της ΕΕ, Ο. Ρεν, ο οποίος ζήτησε από την Ισπανία να μείνει προσηλωμένη στο στόχο της μείωσης του ελλείμματός της από το 8,5% του ΑΕΠ το 2011 στο 3% του ΑΕΠ το 2013, «για να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των αγορών».
Στο ίδιο πνεύμα, η Citigroup εκτιμά ότι η Ολλανδία απομακρύνεται από τον πυρήνα των κρατών της Ευρωζώνης, καθώς «η αδύναμη απόδοση της οικονομίας κάνει πολύ δύσκολο για τη χώρα να μειώσει το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης», όπως σημειώνουν οικονομολόγοι του τραπεζικού ομίλου, σε σημείωμα προς τους επενδυτές. Η ολλανδική κυβέρνηση καλείται να βρει τουλάχιστον 9 δισ. ευρώ μέσα στο 2012, για να μειώσει το έλλειμμα στο 3%.
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Κάλπικα διλήμματα για νόθευση της λαϊκής ψήφου
Μάταια προσπαθεί να κρύψει τη συμφωνία της στα μέτρα που έρχονται μετά την κάλπη
Το χαρτί του εγγυητή της «ευρωπαϊκής πορείας» της χώρας και της σταθερότητας του αστικού πολιτικού συστήματος παίζει στο δρόμο προς τις κάλπες η ηγεσία της ΝΔ, κλιμακώνοντας ταυτόχρονα τα εκβιαστικά διλήμματα και τις συκοφαντίες κατά των ταξικών - λαϊκών αγώνων, αλλά και πλειοδοτώντας στο κυνήγι των μεταναστών.
Το στόχο αυτό εξυπηρετούσε η επίσκεψη του Α. Σαμαρά σε Ισπανία και Πορτογαλία και οι συναντήσεις που είχε με τους ομοϊδεάτες του πρωθυπουργούς, με τους οποίους συμπλέει πλήρως στην απαρέγκλιτη εφαρμογή άγριων μέτρων, που συμπιέζουν δραστικά την τιμή της εργατικής δύναμης, για χάρη της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.
Σε αυτό το πνεύμα ήταν και οι δηλώσεις που έκανε μετά τη συνάντησή του με τον Ισπανό πρωθυπουργό Μ. Ραχόι, υπογραμμίζοντας την ανάγκη «να υπάρξουν μέτρα ανάκαμψης, ανάπτυξης των οικονομικών, ιδιαίτερα στη Νότια Ευρώπη», αλλά και παραπέρα συντονισμός «προκειμένου να αντιμετωπίσουμε το τεράστιο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, που πρέπει να παταχθεί».
Την ίδια στιγμή, η ηγεσία της ΝΔ αποφεύγει να μιλάει για τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που θα εφαρμόσει μετά τις εκλογές μια νέα κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, επιλέγοντας αντ' αυτού την τακτική της τρομοκράτησης και των εκβιαστικών διλημμάτων. «Ευρώπη ή τρίτος κόσμος. Ευρώ ή δραχμή. Αυτό είναι το δίλημμα των εκλογών, τρίτος δρόμος, με εναλλακτικές αποκλίσεις, δεν μπορεί να υπάρξει», αποφάνθηκε ο Ευ. Αντώναρος, συμπληρώνοντας ότι «πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας».
Τα κορυφαία στελέχη της ΝΔ μιλάνε ευθαρσώς για τα νέα προνόμια και τις φοροαπαλλαγές στα μονοπώλια, ως κίνητρα για την προσέλκυση επενδύσεων και την «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας». Ταυτόχρονα, προσπαθούν μάταια να κρύψουν ότι έχουν αποδεχθεί τη δραστική μείωση των μισθών στα επίπεδα των γειτονικών χωρών, συμφωνώντας με τις εκθέσεις του ΔΝΤ και της ΕΕ.
«Πρέπει να λάβουμε υπόψη τα δεδομένα που υπάρχουν στην περιοχή μας που δείχνουν ότι δεν είμαστε ένας ευνοϊκός προορισμός επενδύσεων», δήλωσε χαρακτηριστικά (στον «Φλας») ο αναπληρωτής τομεάρχης Οικονομικών Γ. Μηταράκης, επιλέγοντας ωστόσο να αναδείξει μόνο το σκέλος της μείωσης των φορολογικών συντελεστών για τα κέρδη, στο «10% έως 15%».
Δεδομένη θεωρείται από τους βουλευτές της ΝΔ και η μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. «Σε περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία, θα σεβαστούμε τις επιταγές του Συντάγματος (που) λένε ότι το πρώτο κόμμα (...) παίρνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και διερευνά τη δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας», δήλωσε χαρακτηριστικά (στη ΝΕΤ) ο Κυρ. Μητσοτάκης. Χτες, τέλος, η ΝΔ ανακοίνωσε την απόφασή της να μη λειτουργήσουν εκλογικά κέντρα του κόμματος σε καμία πόλη και οι ανάγκες να καλυφθούν από τα υφιστάμενα γραφεία των οργανώσεων του κόμματος.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Με ισχυροποίηση του ΚΚΕ, αυτή η εκλογική μάχη πρέπει να γίνει σταθμός


Αποσπάσματα από τη χτεσινή ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε εργαζόμενους και άνεργους της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης

Με εργαζόμενους και άνεργους της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης συζήτησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που περιόδευσε στο χώρο και συναντήθηκε με τις διοικήσεις των σωματείων. Μετά το τέλος της συγκέντρωσης, η Αλέκα Παπαρήγα επισκέφτηκε το τοπικό Λιμεναρχείο. Στη σύντομη συζήτηση με τους λιμενικούς κυριάρχησαν οι περικοπές στα λεγόμενα «ειδικά μισθολόγια», που προβλέπονται από τη νέα δανειακή συμφωνία για αμέσως μετά τις εκλογές και θα συρρικνώσουν κι άλλο τις αποδοχές των εργαζόμενων σε τομείς του Δημοσίου. Μιλώντας νωρίτερα στους εργάτες της Ζώνης, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε μεταξύ άλλων:
«Εδώ, ο χώρος σας, έχει μια τεράστια πείρα, που, αν αποφασίσετε, μπορείτε να γράψετε ολόκληρο βιβλίο για την ιστορία όλου του κλάδου της ναυπηγοεπισκευαστικής και μια εμπειρία αγώνων. Πείρα πάρα πολύ μεγάλη. Θα έλεγε κανείς, από μόνοι σας ο καθένας μπορεί να κάνει διαφώτιση σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό πώς έφτασε ως εδώ η Ζώνη και όχι μόνο. Ολόκληρος ο κλάδος. Τα έχετε ζήσει στο πετσί σας. Εχουμε μιλήσει πολλές φορές...
Επιτρέψτε μου να κάνω μία σύντομη ανακεφαλαίωση πώς βλέπουμε εμείς αυτήν την πείρα. Εχετε ζήσει την περίοδο πριν πολλά χρόνια, όπου ο κλάδος της ναυπηγοεπισκευαστικής είχε ατυχήματα δουλειάς. Εν πάση περιπτώσει, σκληρές συνθήκες. Πoτέ δεν έπαψαν εδώ να υπάρχουν τα θανατηφόρα ατυχήματα, ποτέ δεν έπαψε ο χώρος αυτός να είναι αιματοβαμμένος, κυριολεκτικά. Από τις πιο σκληρές συνθήκες που υπάρχουν στην Ελλάδα... Και παρά το γεγονός ότι η επιστήμη έχει προχωρήσει πάρα πολύ, δεν εφαρμόστηκαν τα επιτεύγματα της επιστήμης στο δικό σας χώρο, γιατί αυτό ήθελε επενδύσεις.
Από τη συγκέντρωση στη Ζώνη
Παρ' όλα αυτά, ο χώρος αυτός είχε και κατακτήσεις. Δεν θα έλεγα υψηλές συμβάσεις, γιατί η δουλειά σας δεν αποζημιώνεται, αλλά οπωσδήποτε είχε καλύτερες συμβάσεις από άλλους κλάδους. Ξαναλέω όμως, αναντίστοιχα με τη σκληρή δουλειά που είχατε και με το γεγονός ότι η δουλειά σας δεν είναι συνεχής και σταθερή, 365 μέρες το χρόνο. Και μπορεί να πει κανείς ότι ο κόπος σας πληρώθηκε, αλλά στις συνθήκες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και όταν υπάρχει ιδιοκτησία στα πλοία και αυτό που λέμε εμείς στα μέσα παραγωγής, δεν αμείβεται 100% ο κόπος του εργαζόμενου.Ωστόσο, σε αυτόν το χώρο, υπήρχαν, λέω σχετικά με άλλους, καλύτερες κατακτήσεις. Και νομίζω ότι το ξέρετε, και αυτό αποτελεί δικό σας, πώς να πω, τιμητικό αποτέλεσμα. Και εμείς έχουμε να υπερηφανευόμαστε ότι και σε αυτόν τον κλάδο επιβεβαιώνεται ότι όταν οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν το δίκιο τους και παλεύουν, όταν εμπιστεύονται δυνάμεις αγωνιστικές, κάποια αποτελέσματα υπάρχουν.
Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι η μείωση του τζίρου, ας πούμε, σε αυτόν τον κλάδο και τα προβλήματα της ανεργίας, άρχισαν πριν την οικονομική κρίση. Δεν είναι καινούργια, δεν είναι καθόλου καινούργια. Θυμάμαι, αυτή είναι η εμπειρία του Κόμματός μας, των μελών του Κόμματος που δουλεύουν εδώ, των στελεχών του Κόμματος που επισκέπτονται - και προσωπική εμπειρία έχω - ότι η ανεργία χτυπάει πολλά χρόνια το χώρο.
Τι είχαμε πει τότε, που επιβεβαιώθηκε 100%; Μετά το 1992 και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, σε συνδυασμό με τη νίκη, όπως λέμε εμείς, της αντεπανάστασης στις χώρες του σοσιαλισμού και την καπιταλιστική παλινόρθωση, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση εδώ, σε αυτό το χώρο. Παραδείγματος χάρη, η Γερμανία μπορούσε να αξιοποιήσει τα ναυπηγεία του Γκντανσκ. Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι πριν, στη σοσιαλιστική οικονομία, δεν μπορούσαν να εκμεταλλεύονται οι Γερμανοί αυτά τα ναυπηγεία. Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τις εξελίξεις στα Βαλκάνια που προκάλεσε ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, η Γερμανία ήθελε να βρει διέξοδο προς τη Μεσόγειο.
Δεν ήταν όμως μόνο η Γερμανία, γιατί συνηθίζεται να αναγορεύεται μόνο ο γερμανικός παράγοντας, ο καπιταλιστικός, σε αντίπαλο. Οπωσδήποτε και αυτοί έπαιξαν ρόλο, άνοιξαν άλλες δυνατότητες ναυπηγείων σε μια σειρά πρώην σοσιαλιστικές χώρες και εντάθηκαν και οι ανταγωνισμοί. Οι ανταγωνισμοί με την Κίνα - που μπορεί να έχει στην εξουσία Κομμουνιστικό Κόμμα, όπως λέγεται, αλλά είναι καπιταλιστική χώρα, καραμπινάτη, κανονική, όπως είναι και η Ελλάδα, όπως είναι η Γερμανία και άλλες. Και άρχισε λοιπόν ο ανταγωνισμός των πιο φτηνών μεροκαμάτων.
Τότε, λοιπόν, θυμήθηκαν ότι στη Ζώνη, η αιτία της ανεργίας ήταν κάποιες κατακτήσεις που είχατε, και άνοιξε ένας πόλεμος φθοράς πριν την κρίση. Οπωσδήποτε, η κρίση, από ένα σημείο και μετά παίζει ενισχυτικό και πρόσθετο ρόλο. Αλλά επίσης δεν αγνοούμε ότι για την κρίση δεν φταίνε οι εργαζόμενοι, δεν την δημιούργησαν οι εργαζόμενοι. Και με τα χαμηλά μεροκάματα βρήκαν καινούργιες χώρες, καινούργιες αγορές. Το κεφάλαιο, όπως και το ελληνικό, δεν έχει πατρίδα. Πατρίδα έχει ο εργαζόμενος λαός. Συμφέρει να πάει στην Κίνα, συμφέρει να πάει στο Βιετνάμ, συμφέρει να πάει στην Κορέα... Οπου συμφέρει θα πάει! Ολα τα άλλα τώρα περί πατριωτισμού... Θυμούνται τον πατριωτισμό, όταν χρειάζεται να σας επιτεθούν και να σας πουν μεροκάματα όσο γίνεται πιο κάτω για να γίνετε πατριώτες...
«Ανάπτυξη» με τι μισθούς;
Η κρίση οπωσδήποτε όξυνε αυτή την κατάσταση. Εδώ πέρα, όμως, βλέπετε χτυπιέται ένας κλάδος πάνω στον οποίο μπορεί να στηριχτεί όχι μόνο η ναυπηγοεπισκευαστική, αλλά και αρκετοί άλλοι κλάδοι της βιομηχανίας. Και να σας πω, στο κάτω κάτω, αν είχαμε φιλεργατικές κυβερνήσεις, θα έβρισκαν κάποιες εναλλακτικές λύσεις. Πάρτε τώρα τα ναυπηγεία. Να σας πω ένα παράδειγμα με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Οταν τα πούλησαν, από τους Γερμανούς τα πήραν οι Αραβες - αλλά το θέμα είναι ότι δεν λειτουργούν για τις ανάγκες της χώρας μας.
Ο νέος ιδιοκτήτης έφερνε δουλειά από αραβικές χώρες και παρενέβη η Ευρωπαϊκή Ενωση και λέει, απαγορεύεται σε μία χώρα μέλος της ΕΕ να κατασκευάζονται πλοία από άλλη χώρα, πολύ συγκεκριμένα για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Είχαν κλείσει οι Αραβες καράβια από τη Λιβύη και από άλλες χώρες. Και φυσικά ο Αραβας κεφαλαιοκράτης είναι καπιταλιστής, δεν θα νοιαστεί για τους εργαζόμενους του Σκαραμαγκά. Σου λέει, δεν μου επιτρέπεις εμένα να κάνω πλοία, θα πάω άλλου. Ισως να αγοράσει ναυπηγεία από μία χώρα εκτός ΕΕ.
Ποιο συμπέρασμα βγαίνει; Πριν την κρίση, αυτό που λένε "μαγνήτης τα χαμηλά μεροκάματα", σε συνδυασμό με την απελευθέρωση της αγοράς και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες υπήρχαν πολύ οργανωμένα ναυπηγεία που μπορούσαν τώρα να τα εκμεταλλευτούν, όλα αυτά μείωσαν τη δουλειά στον κλάδο των ναυπηγείων.
Τώρα, αλλού ρίχνουν τα ενδιαφέροντά τους. Να ενισχύσουν, βέβαια, και τους εφοπλιστές, τους ενίσχυαν. Τώρα ενισχύουν εκείνους τους καπιταλιστές, οι οποίοι ενδιαφέρονται να επενδύσουν κάπου αλλού, που το κέρδος είναι πάρα πολύ μεγάλο. Θα έχετε ακούσει παραδείγματος χάρη ότι θα γίνει στην Ελλάδα τώρα "ανάπτυξη". Πείτε αν ακούσατε τον δικό σας τομέα. Ολο τον κλάδο της ναυπηγοεπισκευαστικής. Τι λένε; Η Ελλάδα θα γίνει ενεργειακό κέντρο. Και τι δουλειές κλείνουν; Παραδείγματος χάρη, την αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας στην Ελλάδα.
Πραγματικά, στην Ελλάδα έχουμε ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Μπορούσαμε με την ηλιακή ενέργεια να λύσουμε προβλήματα θέρμανσης, ενέργειας κλπ. και εν πάση περιπτώσει θα μπορούσαμε να εισάγουμε λιγότερο πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Κάνουν ορισμένα έργα στις περιοχές εκείνες της Ελλάδας που έχουν μπόλικο ήλιο, όπου είναι συγκεντρωμένη η ηλιακή ενέργεια, πάρα πολλά κάνουν στην Κρήτη και αλλού. Προσέχτε όμως, με μόνιμες θέσεις εργασίας 50, 60 άτομα γιατί αυτές οι εγκαταστάσεις έρχονται έτοιμες, τοποθετούνται, είναι αυτοματοποιημένες, δεν χρειάζονται επισκευή όπως ένα πλοίο κλπ. Οσο αυτοματοποιημένο και να είναι ένα πλοίο, χωρίς τον ανθρώπινο παράγοντα δεν γίνεται, θα πατάει κουμπιά.
Την ηλιακή ενέργεια την εξάγουν στη Γερμανία. Και αυτός που θα βγάζει κέρδος, είναι ο ιδιώτης που έχει την εγκατάσταση. Δηλαδή, εξάγεις ένα προϊόν δεν έχει εισόδημα ο λαός, το χάνεις από τις ανθρώπινες ανάγκες. Είδατε να γίνει πουθενά προγραμματισμός, ας πούμε, να φέρουν, να γίνουν επενδύσεις στην Ελλάδα; Οχι, το αντίθετο. Συνομολογούν και γίνονται επενδύσεις και επισκευές πλοίων και κατασκευές αλλού. Και όταν υπάρχει πολύ δουλειά και τώρα που μπορεί να υπάρχει και λιγότερη.
Και τώρα έρχεται το εξής κερασάκι στην τούρτα. Λένε το εξής πράγμα: Αντί να φέρνω Ρουμάνους με 150 ευρώ το μήνα, πάρτε εσείς μισθούς Ρουμανίας. Δεν λένε; 150 ευρώ, 200, έτσι είναι σε άλλες Βαλκανικές χώρες... Εκεί που έλεγαν οι κυβερνήσεις και τα κόμματα εξουσίας και τα άλλα κόμματα που υποστηρίζουν την ΕΕ, ότι η Ελλάδα θα μπει στον "σκληρό πυρήνα" της ΕΕ - θα γίνουμε Δανία μας έλεγαν - τώρα η ΕΕ λέει, εσείς θα πάτε 150 - 200 ευρώ το πολύ. Για να έρθουν λοιπόν τα πλοία, εσείς πρέπει -για να έρθουν κάποια όχι σίγουρα- να παίρνετε 150 ευρώ το μήνα και 200. Μπορείτε να ζήσετε με 200 ευρώ το μήνα; Η ερώτηση είναι περιττή, η απάντηση είναι πασίγνωστη. Φυσικά άμα δουλέψετε και τσάμπα και χωρίς αμοιβή και φιλάτε και το χέρι του εφοπλιστή, θα φέρει και καμιά δουλίτσα. Αυτή είναι η προοπτική;
Και εδώ αποδεικνύεται το εξής πράγμα. Η έννοια "ανάπτυξη" χρησιμοποιείται από όλα τα κόμματα. Δεν θα ακούσετε κόμμα που δεν θα πει θέλω ανάπτυξη στην Ελλάδα. Εμείς τι λέμε όμως; Να έρθουν δουλειές στην Ελλάδα, με τι μεροκάματο; Εμάς μας απασχολούν και τα δύο πράγματα. Και να υπάρχει ανάπτυξη, εννοώ παραγωγή, αλλά και ο εργαζόμενος να ζει καλύτερα. Δεν μπορούμε να κάνουμε επιλογή ή 150 ευρώ ή δεν έχετε καμία δουλειά. Γιατί αυτό είναι αδιέξοδο. Και 150 ευρώ να πάρετε και 200 ευρώ, θα ρίξουν πιο πολύ τους μισθούς στις άλλες χώρες.
Οταν στην Ευρώπη -που υποτίθεται ότι η Ευρώπη είχε ένα καλύτερο επίπεδο ζωής από την Ασία και την Αφρική- όταν φτάσουν τους μισθούς στην Ευρώπη εκεί που τους φτάνουν τώρα, γιατί να μην πάει ο άλλος να φτιάξει στην Αφρική; Κοιτάξτε, η τεχνογνωσία τώρα μεταδίδεται. Είναι πολύ εύκολη η μεταφορά της τεχνογνωσίας, δεν είναι τόσο δύσκολη.
Αντεπίθεση με ενιαία πάλη
Αρα, εμείς, ως ΚΚΕ, δεν μπορούμε να υποστηρίζουμε φέρτε δουλειά και ό,τι να είναι, γιατί τότε, με αυτή τη λογική, θα πάμε με το μέρος των εφοπλιστών. Εμείς θέλουμε και δουλειά να έχουν οι εργαζόμενοι στη Ζώνη, οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία, οι ναυτεργάτες και καλά μεροκάματα. Αλλά αυτό, πώς θα γίνει; Αυτή τη στιγμή είναι ασυμβίβαστο, όσο υπάρχουν εφοπλιστές και εργαζόμενοι είναι ασυμβίβαστο. Οσο υπάρχουν βιομήχανοι και εργαζόμενοι είναι ασυμβίβαστο.
Γιατί τώρα βρισκόμαστε σε άλλη φάση. Ο,τι ξέραμε σε συνθήκες, πώς να πω, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πριν 20, 30 και 40 χρόνια, όπου μεγάλωνε η πίτα και κάτι παίρνανε και οι εργαζόμενοι, τώρα αυτό έχει σταματήσει. Τώρα ο καπιταλισμός έχει γίνει άγριος. Βεβαίως, όπου υπάρχει αγώνας, υπάρχει, δεν πάει χαμένος. Οταν σας το λέμε αυτό, σας λέμε και το εξής πράγμα: Οτι πρέπει να δείτε και την προοπτική.
Στο χώρο σας ακριβώς χάρις στο γεγονός ότι παλεύετε ενωμένοι στη βάση και δε σας δηλητηρίασαν με τα πλάνα επιχειρήματα ότι όταν διεκδικείτε τότε φεύγουν οι δουλειές, έχετε καταφέρει τουλάχιστον να υπογράψετε κάποιες Συλλογικές Συμβάσεις. Δε λέω ότι είναι οι καλύτερες που θα θέλαμε αλλά, εν πάση περιπτώσει, είναι πολύ καλύτερες από ό,τι γίνεται σε άλλους χώρους.
Και κοιτάξτε να δείτε, αυτοί που έχουν ανάγκη να κάνουν τις επισκευές εδώ θα τις κάνουν. Δεν είναι εύκολο για την κάθε επισκευή να πηγαίνουν στην Κίνα. Μη νομίζετε, εκεί θα πάνε οι πολύ μεγάλοι εφοπλιστές. Αλλά πρέπει να μπει ένας φραγμός από εδώ και μπρος. Αν κυριαρχήσει η άποψη, χαμηλά μεροκάματα μήπως έρθει δουλειά, ούτε δουλειά θα ρθει, ούτε τα μεροκάματα θα μεγαλώνουν.
Από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε αντίσταση. Γιατί, ποιο είναι τώρα το μειονέκτημα; Το μειονέκτημα είναι ότι ακόμα στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι το εργατικό κίνημα είναι πιο ανεβασμένο από άλλες χώρες στην Ευρώπη, αν δεν υπάρχει συντονισμένη, ενιαία πάλη όλων των εργαζομένων, δημόσιοι υπάλληλοι, ιδιωτικοί υπάλληλοι και όλοι μαζί με τους μικρούς, πολύ μικρούς επιχειρηματίες και τη φτωχή αγροτιά, αν δε γίνει ενιαίος αγώνας, ακόμα και αν έχεις αποτέλεσμα σε έναν κλάδο, είναι σημαντικό, είναι μια παρακαταθήκη, αλλά αν δε γίνει ενιαίος αγώνας, δεν μπορείς να κατοχυρώσεις κάποια αποτελέσματα.
Και να σας πω γιατί. Γιατί η επίθεση είναι ενιαία τώρα. Και επομένως, δεν υποχωρούν εύκολα σε έναν κλάδο, για να μην παλέψει ένας άλλος. Και σου λέει ότι έναν έναν κλάδο θα τον νικήσω, θα ηττηθεί, ούτως ώστε όλοι μαζί να μην μπορούν να σηκώσουν κεφάλι. Αρα λοιπόν, η αντίσταση σήμερα για να έχει αποτελέσματα, λέω σε σύγκριση με πριν 20, 30 χρόνια, θέλει κοινό αγώνα. Πώς θα γίνει αυτός ο κοινός αγώνας; Mε πολλές μορφές. Από την απλή αλληλεγγύη, μέχρι τις κοινές απεργίες, κοινές κινητοποιήσεις. Και αυτό που θα βοηθήσει πάρα πολύ είναι ο ένας κλάδος να γνωρίζει τα προβλήματα του άλλου.
Εμείς, όπως ξέρετε, ποτέ δεν χρησιμοποιήσαμε τον όρο "τα ρετιρέ" και "τα υπόγεια", παρά το γεγονός ότι υπήρχαν διαφορές αμοιβών από κλάδο σε κλάδο, από τομέα σε τομέα. Σήμερα, πρέπει κανείς να συμπαραστέκεται και στον δημόσιο υπάλληλο - θα απολυθούν μαζικά δημόσιοι υπάλληλοι. Ο δημόσιος υπάλληλος δεν πρέπει να έχει την άποψη ότι εσείς διώξατε τα καράβια από την Ελλάδα, γιατί θέλατε μισθούς ανθρώπινους. Και εσείς πρέπει να συμπαρασταθείτε στο δημόσιο υπάλληλο, ανεξάρτητα αν έχετε την άλφα ή τη βήτα παρατήρηση. Αν, δηλαδή, όλοι οι εργαζόμενοι δεν ενωθούν σε κοινούς αγώνες, η ήττα του κινήματος θα είναι πάρα πολύ μεγάλη, η ήττα όλων μας.
Να γίνει θετικό βήμα στην κάλπη
Δεύτερον, δε φτάνουν οι αγώνες βέβαια. Παραδείγματος χάρη, επειδή τώρα, στην περίοδο αυτή, πάμε για εκλογές. Ξέρετε τι λένε; Το κριτήριο της ψήφου είναι να κυβερνηθεί η χώρα αποτελεσματικά. Μάλιστα, σήμερα, επειδή άκουγα έναν δημοσιογράφο, έτσι, πολύ γνωστό, δε θα τον έλεγα έγκριτο, ο οποίος έλεγε, προτιμώ να κυβερνηθεί κουτσά στραβά παρά να μην κυβερνάται. Και μετά ζήτησε συγγνώμη για το κουτσά στραβά, γιατί λέει, να μην παρεξηγηθούν τα ΑμΕΑ, αντί να ζητήσει συγγνώμη για άλλο πράγμα, εν πάση περιπτώσει. Πρέπει λέει να κυβερνηθεί.
Οταν λένε να κυβερνηθεί κουτσά στραβά και αποτελεσματικά, εννοούν το εξής πράγμα: Να υλοποιηθούν όλες οι συνθήκες που πέρασαν από τη Βουλή. Γιατί, λέει, αν δεν κυβερνηθεί με αυτόν τον τρόπο, έρχεται το χάος. Εσάς αυτή η απειλή του χάους μπορεί να σας τρομοκρατήσει; Αναρωτιόμαστε. Ποιο είναι το χάος; Να σας πω τι λέμε εμείς. Εμείς είμαστε και μαχητές, και οραματιστές, και ρεαλιστές ταυτόχρονα, αλλά ο ρεαλισμός μας είναι αγωνιστικός, δεν κοροϊδεύουμε τον κόσμο σπέρνοντας αυταπάτες.
Εμείς θεωρούμε το εξής πράγμα: Ενα σημαντικό μέρος του ελληνικού λαού και πιστεύω πριν από όλα οι εργάτες - και αλίμονο αν δεν έχει γίνει στους εργάτες, να έχουν βγάλει αρκετά συμπεράσματα - μπορούν να μη συμφωνούν με το 100% των συμπερασμάτων των δικών μας, αλλά τουλάχιστον από τα 70%, με 80%, κατά τη γνώμη μας πρέπει να συμφωνήσουν. Από την πείρα σας, ειδικά εσείς. Ειδικά εσείς. Στο 60%, 70%, 80% πρέπει να συμφωνήσουμε και έχουν μείνει ενδεχομένως κάποια πράγματα θα έλεγα προλήψεις, προκαταλήψεις, δισταγμοί, δεν πειράζει.
Αν αυτός ο κόσμος τώρα πάει στην κάλπη και πάει με αυτό το επιχείρημα, να κυβερνηθούμε αποτελεσματικά, να μη θυμώσουμε την Κομισιόν, να μη θυμώσουμε τους εφοπλιστές, να μη θυμώσουμε εκείνους, να τους καθησυχάζουμε, τότε τα πράγματα θα είναι πολύ, πολύ πολύ πιο δύσκολα. Διότι τον Ιούνη είναι ανοιχτός ο λογαριασμός, θα παρθούν καινούργια μέτρα. Το λένε, άλλωστε έχει γίνει επίσημη αναγγελία και από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Προβλέπεται μέσα από τη δανειακή συνθήκη. Υπάρχουν δύο νομοσχέδια, τα οποία δεν τα περνάνε προεκλογικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, γιατί είναι τραγικά. Απλώς, λέει, κάνουν προεργασία για να τα βρει η επόμενη κυβέρνηση έτοιμα. Είναι το φορολογικό, εργασιακά, ασφαλιστικό και τέτοια πράγματα.
Εσείς τι περιμένετε από το φορολογικό και το ασφαλιστικό, να κάνουν παροχές; Αποκλείεται. Επομένως, το ρεαλιστικό θα ήταν - όχι το ρεαλιστικό, το οραματικό το δικό μας, αυτό που θα θέλαμε - είναι να βγει, εργατική εξουσία. Δεν είναι εύκολο να γίνει αυτό το πράγμα, δεν είναι δυνατό, από τις εκλογές. Δεν μπορούμε να λέμε παραμύθια, αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ., ότι μπορεί τον Ιούνη να βγει μια "κυβέρνηση της αριστεράς". Αυτά είναι παραμύθια. Οχι γιατί δεν μπορεί γενικά και τίποτα, αλλά κυβέρνηση που θα συγκρουστεί με τη δανειακή σύμβαση δε βγαίνει.
Αρα, λοιπόν, εμείς λέμε το εξής πράγμα: Αν ο λαός αυτή τη στιγμή, συμπεριφερθεί, ξεπεράσει τους φόβους του χάους - αυτά που του λένε θα έρθει χάος - τους φόβους της τιμωρίας των Ευρωπαίων - τι άλλη τιμωρία δηλαδή να έρθει, τι άλλη τιμωρία από τους εφοπλιστές, τι άλλη, ειδικά εσείς; Αν ξεπεράσεις αυτούς τους φόβους και πεις, στο κάτω κάτω, άκουσε να δεις, θα κάνω και εγώ αυτό που σκέφτομαι αυτή τη φορά. Δεν θα με φοβίσεις, θα σε φοβίσω.
Σε αυτήν την περίπτωση μπορούμε να έχουμε το εξής θετικό βήμα: Από το να έχεις μια κυβέρνηση που να είναι σταθερή, από το να έχεις μια σταθερή κυβέρνηση που παίρνει αντιλαϊκά μέτρα, να έχεις μια κυβέρνηση που να φοβάται να τα πάρει. Να είναι μια αδύναμη κυβέρνηση. Είναι ένα πρώτο βήμα. Εμείς βέβαια θέλαμε μια εργατική εξουσία, αλλά δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Δεν γίνεται τώρα, αύριο, μεθαύριο θα γίνει. Αλλά δεν γίνεται τώρα, 6 Μαΐου που θα γίνουν εκλογές.
Και ο άλλος παράγοντας, είναι και αυτό το λέμε με κατηγορηματικότητα μπροστά στον εργάτη, ότι ο εργάτης έχει συμφέρον - και ιδιαίτερα ο εργάτης σαν και σας, δεν είσαστε τα άσπρα κολάρα -, έχετε κάθε συμφέρον από ένα όσο γίνεται πιο ισχυρό ΚΚΕ. Αυτό μπορεί να γίνει τον Μάη; Μπορεί να γίνει. Στο χέρι σας είναι. Και στο χέρι μας να πείσουμε, αλλά εσείς δεν νομίζω, δε χρειάζεστε άλλο από μας να πειστείτε. Αλλιώς και αυτές οι Συμβάσεις που κλείσατε τώρα, τον Ιούνη θα τις ρίξουν στο καλάθι των αχρήστων. Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά έχουν αρχίσει και κλείνουν, η Ελευσίνα όσο αντέξει και θα εξαφανιστεί ένας κλάδος.
Ανάπτυξη για το λαό
Και μας ενδιαφέρει το εξής πράγμα: Εμείς δε θέλουμε να κλείνουν εργοστάσια. Είμαστε κατά των καπιταλιστών. Διότι όταν κλείνουν εργοστάσια και τέτοιοι χώροι, δε γίνονται εύκολα. Και επειδή ακριβώς ξέρουμε ότι η εργατική εξουσία που προτείνουμε θα ρθει, θα γίνει, δε θέλουμε να γίνει σε μια Ελλάδα έρημη, που θα έχει μόνο ηλιακή ενέργεια και αυτοκινητόδρομους ή κάποια εργοστάσια μεμονωμένα. Αλλά εμείς θέλουμε έναν ολόκληρο, οργανωμένο κλάδο. Τι έχετε να φοβηθείτε εσείς;
Τι λέμε εμείς; Θα κοινωνικοποιηθούν όλα τα εργοστάσια, θα γίνουν λαϊκή περιουσία. Γιατί, ατομική είναι η Ζώνη; Θα ανήκει στο λαό. Και βέβαια αυτοί που θα τη διευθύνουν σε κάθε χώρο, θα είναι η λαϊκή συνέλευση των εργατών. Και η δουλειά τι; Μα η εργατική εξουσία, η λαϊκή εξουσία, ή θα κατάσχει και θα κοινωνικοποιήσει όσα πλοία υπάρχουν γύρω, γύρω, θα καλέσει και τους ναυτεργάτες, όσα πλοία είναι έξω να τα φέρουν στην Ελλάδα, έχει γίνει αυτό. Θα ναυπηγήσει καινούργια πριν από όλα για τα νησιά μας.
Εσείς τι φοβάστε; Μήπως είναι ατομική σας η Ζώνη; Η λαϊκή συνέλευση των εργατών θα καθορίσει, με βάση τον γενικό σχεδιασμό, τι θα παράγω, πώς θα παράγω. Οπωσδήποτε, η Ελλάδα είναι μια χώρα με μεγάλη πείρα. Και να σας πω, εμείς λέμε αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερής διαγραφή του χρέους. Τότε θα μπορείς να κατασκευάζεις αραβικά πλοία και δε θα σε εμποδίζει η ΕΕ.
Και φυσικά δεν θα αναπτυχθεί μόνο αυτός ο κλάδος. Θα αναπτυχθούν, η αγροτική παραγωγή, θα λυθεί το πρόβλημα της διατροφής. Επιτρέπεται στην Ελλάδα να πηγαίνεις στα σούπερ μάρκετ και σου λένε - όταν λένε κατασκευή στην Ευρώπη δεν είναι ελληνικά - να παίρνουμε σκόνη γάλα από την Ολλανδία, όταν εμείς μπορούμε να παράγουμε γάλα; Να κάνουμε εισαγωγή ψάρια από ιχθυοτροφεία, τα οποία τα ταΐζουν με άλευρα από εντόσθια ταύρου, όταν η Ελλάδα έχει άφθονο ψάρι; Εμείς λέμε ότι θα αναπτυχθεί ό,τι φυτεύεται στην Ελλάδα, ό,τι μπορεί, ό,τι έχει κάτω το έδαφος, ο ορυκτός πλούτος. Θα το αξιοποιήσουμε καταρχήν για τις εσωτερικές ανάγκες και βεβαίως, όπου μπορούμε θα κάνουμε και εξαγωγές και θα έχουμε και διεθνείς συναλλαγές.
Εμείς αυτό λέμε, πρέπει να γίνει ένας σταθμός αυτή η εκλογική μάχη. Οχι μια από τα ίδια, ή να σκορπίσει το πράγμα στα "καινούργια" κόμματα που εμφανίστηκαν, που είναι όλοι παλιοί, σε καινούργια κόμματα. Γιατί είναι και αυτό. Τώρα ο καθένας παίρνει πέντε βουλευτές, δέκα, κάνει ένα κόμμα, όλα τα χρόνια ήταν μαζί στο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ. `Η αυταπάτες που έχουν κόμματα που σηκώνουν τη σημαία της "αριστεράς", που λένε εγώ θα διαπραγματευτώ μέσα στην ΕΕ. Εσείς καταλαβαίνετε να χωράει διαπραγμάτευση; Η εμπειρία σας τι σας λέει; Στο λάκκο των λεόντων δεν υπάρχει διαπραγμάτευση. Πολύ περισσότερο που υπάρχουν οι δανειακές συνθήκες, δεν μπορείς να τις διαπραγματευτείς, απαγορεύεται η διαπραγμάτευση. Και δεν το λένε, μόνο εμείς το είπαμε.
Η εργατική τάξη δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Γι' αυτό δεν πρέπει να είναι απογοητευμένη. Αμα την είχε πει και αποτύγχανε, τότε η απογοήτευση είχε θέση. Από τη στιγμή που δεν την είπε δεν έχει καμία θέση η απογοήτευση».


πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ κριτήριο χειραφέτησης του λαού


Αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε συγκέντρωση την Πέμπτη στο Αιγάλεω
Στιγμιότυπο από τη συγκέντρωση
Σε μαζική συγκέντρωση, που διοργάνωσε η Νοτιοδυτική Αχτίδα του Δυτικού Τομέα της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, στο κλειστό γυμναστήριο του Αιγάλεω, μίλησε το βράδυ της Πέμπτης η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει παρακάτω εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα.
«
Βαδίζουμε, όπως φαίνεται, ολοταχώς προς τις εθνικές εκλογές, όπου θα τεθούν πραγματικά τα πιο τρομοκρατικά διλήμματα απ' ό,τι έχουμε γνωρίσει απ' τη Μεταπολίτευση. Τρομοκρατία και νοθεία της κοινωνικής θέλησης είναι τα όπλα που έχουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, επιχειρηματικοί όμιλοι και τα παπαγαλάκια τους, αλλά και η Κομισιόν, τα όργανα της ΕΕ. Είναι φανερό ότι τα τελευταία χρόνια, παρά το γεγονός ότι το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν έχει φτάσει ακόμη στις αυξημένες απαιτήσεις, παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα, πολύ περισσότερο από άλλες χώρες στην Ευρώπη, είναι ανερχόμενο, ωστόσο πίσω απ' τις απαιτήσεις, έχουν γίνει σημαντικά βήματα στη λαϊκή συνείδηση.
Και αυτό θέλουν να το πισωγυρίσουν, κυριολεκτικά. Εμείς λέμε καθαρά στον ελληνικό λαό, απευθυνόμενοι στη λογική, ότι αν στην κάλπη δεν αναπτύξει όλους αυτούς τους βηματισμούς, όλη αυτή την πρόοδο που έγινε στη λαϊκή συνείδηση, εάν η κάλπη δε δείξει τον πλήρη διαχωρισμό και τη χειραφέτηση του λαού, αν δε φανεί στην κάλπη αυτό που υπάρχει σε ένα βαθμό στη ζωή, τότε κυριολεκτικά θα ισοδυναμεί με ένα είδος πολιτικής αυτοκτονίας.


Οι εκλογές αυτές δε γίνονται σε μια συνηθισμένη περίοδο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες θα υλοποιούνται αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Αυτό δεν είναι καθόλου, μα καθόλου τυχαίο. Και ξέρετε, κάθε μέρα πρέπει να έχουμε ανοιχτά μάτια και αυτιά, γιατί δεν πρέπει να αφήνουμε τίποτα που να μην εκδηλώσουμε την αντίδρασή μας. Και όχι μόνο τη φραστική αντίδραση, εμείς δεν είμαστε επαναστάτες της φράσης, αλλά κυρίως να αντιδράσει ο λαός σε ό,τι καινούριο έρχεται. Γι' αυτό για πρώτη φορά θα επιχειρήσουμε να φτάσουμε στην κάλπη με αγώνες, με απεργίες, με κινητοποιήσεις. Τουλάχιστον όσο περνάει απ' το χέρι μας.Πρέπει να δούμε πιο αντικειμενικά αυτά τα τρομοκρατικά τους διλήμματα. Λένε παραδείγματος χάριν: "`Η με την Ευρώπη και το ευρώ και μία σταθερή κυβέρνηση που δρα αποτελεσματικά, ή με το χάος, την κοινωνική εξέγερση και την επανάσταση". "`Η με μια σταθερή αστική κυβέρνηση ή με το χάος". Βεβαίως, αυτό έχει και την τρομοκρατική του πλευρά. Αλλά βάζουμε το εξής ερώτημα στο λαό: Για σκέψου, ποιο είναι το χάος; Για μας χάος είναι να παίρνει 500, 400 και 300 ευρώ το μήνα. Χάος είναι να είσαι συνταξιούχος και να μην ξέρεις τον άλλο μήνα πόση σύνταξη θα βρεις και χωρίς να έχει γίνει εσωτερική στάση πληρωμών. Με όσα θα μας κόβουν κάθε μήνα και κάθε τρίμηνο και με τα αναδρομικά στο τέλος, δεν ξέρουμε τι θα πάρουμε.
Και το κυριότερο, το λένε καθαρά, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι θα αμείβονται ανάλογα με το τι υπάρχει στο ταμείο της επιχείρησης ή στο ταμείο των ασφαλιστικών οργανισμών. Δηλαδή, αν, ας πούμε, κάποιο ασφαλιστικό ταμείο έχει 100.000 ευρώ και είναι, ας πούμε, 30.000 συνταξιούχοι, θα μοιράσει το ποσό ανάλογα. Αν, όμως, με τα "κουρέματα", με τις υποχρηματοδοτήσεις κ.λπ. το Ταμείο έχει 80.000, θα μοιράζει λιγότερα. Κάθε μήνα, κάθε δίμηνο, δε θα ξέρουμε τι θα παίρνουμε.
Με τις εργασιακές σχέσεις, που πλέον γενικεύονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, με τα 500 και 400 ευρώ, πάλι θα μειώνονται οι προϋπολογισμοί των Ταμείων. Μα είναι τυχαίο ότι ένα μήνα πριν τις εκλογές βγαίνει το ΔΝΤ, η ΕΕ, η Παγκόσμια Τράπεζα και λένε ότι οι μισθοί της Ελλάδας πρέπει να φτάσουν τους μισθούς της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας, της Κροατίας κ.λπ.;
Σάπιος καπιταλισμός και ανταγωνισμοί
Ας δούμε και μια άλλη πλευρά: Πίσω απ' το τρομοκρατικό δίλημμα "σταθερή κυβέρνηση - που σημαίνει κυβέρνηση σιδερένιας γροθιάς, όχι συντηρητική, αντιδραστική, μαύρη κι άραχνη - ή χάος και επανάσταση", πίσω από αυτό το δίλημμα, κρύβεται και κάτι θετικό. Αρκεί ο λαός να το συλλάβει. Ποιο είναι το θετικό; Πρώτα πρώτα δείχνει ότι το αστικό πολιτικό σύστημα και για να γενικεύσουμε, ο καπιταλισμός, με την κρίση που περνάει, δεν είναι πανίσχυρος και τόσο ισχυρός όσο ήταν.
Αλλά δεν έχουμε τις αυταπάτες που έχουνε άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, που νομίζουν ότι έτσι, με μία διαδικασία "περιπάτου", μπορούνε να φέρουνε τα πράγματα πάνω - κάτω. Ωστόσο, και αυτό, αν θέλετε, είναι το καινούριο που το ΚΚΕ στηρίζει εδώ και αρκετά χρόνια και φαίνεται τώρα την περίοδο της κρίσης, είναι ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να κουμαντάρει την κρίση του με τον ίδιο τρόπο που κουμαντάριζε τον κύκλο της κρίσης πριν 10, 20, 30, 40, 50 χρόνια κ.λπ.
Γιατί η κρίση δεν είναι καινούρια. Να θυμηθούμε τα τελευταία 20 χρόνια, στη Νοτιοανατολική Ασία, στις ΗΠΑ, Ρωσία, χώρες της Λατινικής Αμερικής. Στις αρχές του 1990, η Ελλάδα ήταν στο παραπέντε της κρίσης, αλλά τότε, με τη νίκη της αντεπανάστασης, τα ελληνικά κεφάλαια που είχαν μπει στη διαδικασία της ύφεσης στην Ελλάδα, βρήκαν διέξοδο, κάνοντας επενδύσεις σε αυτές τις χώρες. Δεν είχαν πάει ακόμη τα γερμανικά, γαλλικά κ.ά. κεφάλαια και έτσι εκτονώθηκε το πρόβλημα.
Οταν λέμε ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να κουμαντάρει την κρίση του, εννοούμε το εξής πράγμα: Πρώτον, η κρίση γίνεται πιο βαθιά και παρατεταμένη, αλληλοσυνδέεται από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο και δεν μπορούν να ωθήσουν τα πράγματα σε μία επανάσταση, ας πούμε, των επενδύσεων, της παραγωγικής δραστηριότητας, γιατί βεβαίως ο καπιταλισμός θέλει να αναπαράγεται, να διευρύνει την παραγωγή, για να βγάζει και το κέρδος. Εχουν δυσκολίες, και όπου κάπως φαίνεται ότι η κρίση ξεπεράστηκε, η ανάκαμψη δεν πέρασε το 1%. Γιατί είναι υπερχρεωμένος παντού ο καπιταλισμός. Δεν μπορούν, λοιπόν, να επαναφέρουν τους ρυθμούς ανάπτυξης που είχαν.
Δεύτερον, δεν μπορούν να βάλουν ένα όριο στην εξαθλίωση των εργατικών - λαϊκών μαζών. Κοιτάξτε, καταλαβαίνουν τα αστικά κόμματα, καταλαβαίνουν και οι κεφαλαιοκράτες, ότι η μαζική εξαθλίωση, η σχετική και απόλυτη των λαών, τους δυσκολεύει στην κερδοφορία, κυρίως εγκυμονεί κινδύνους κοινωνικών εξεγέρσεων. Και θέλουν κάπως να κουμαντάρουν αυτό που λέμε την "ακραία φτώχεια" και δεν μπορούν. Και τα μέτρα που παίρνουν τώρα, ήρθαν πολύ μετά την κρίση.
Και εδώ έρχεται αυτό που λέμε σήψη του καπιταλιστικού συστήματος, γερασμένος καπιταλισμός, ιδιαίτερα στη Δυτική Ευρώπη, στην καπιταλιστική Ευρώπη, όπως ήταν πάντα. Ακόμα και στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και ανάμεσα, ας πούμε, στον παλιό καπιταλισμό και στο νέο καπιταλισμό της Κίνας, της Ρωσίας, τον ανερχόμενο σύγχρονο καπιταλισμό, Βραζιλίας, Ινδίας, έχουν δυναμώσει οι ανταγωνιστικές αντιθέσεις και αυτό τους δημιουργεί προβλήματα. Αυτό είναι ένα ζήτημα πάρα πολύ σοβαρό και δείχνει την αδυναμία του συστήματος.
Βεβαίως, ακόμα το σύστημα, ή για να το πούμε αλλιώς, το αστικό πολιτικό σύστημα, έχει εναλλακτικά σενάρια ποδηγέτησης των λαών και εναλλακτικά σενάρια πολιτικών λύσεων. Και έχει ακόμα εναλλακτικά σενάρια στην παρεμπόδιση της όξυνσης της ταξικής πάλης. Ομως, απ' την άλλη μεριά, δεν είναι αυτός που ήτανε και αυτό έχει σημασία, γιατί δείχνει ότι πρέπει να έχουμε πρόβλεψη για τα επόμενα χρόνια ότι στην Ελλάδα ή αλλού - δεν μπορούμε να βάλουμε υπογραφή - μπορεί να δημιουργηθούν συνθήκες πραγματικά για μια κοινωνική εξέγερση, για μια επαναστατική κατάσταση. Και αλίμονο αν αυτό που λέμε ο υποκειμενικός παράγοντας, το εργατικό κίνημα, το Κόμμα, τα κόμματα δεν είναι σε θέση όταν μια τέτοια δυνατότητα ξεσπάσει, δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν.
Τα άλλα κόμματα φάσκουν και αντιφάσκουν
Συνακόλουθα, όταν μπαίνει το ζήτημα σταθερή κυβέρνηση, για να προχωρήσει η δανειακή σύμβαση, για να προχωρήσει δηλαδή η στρατηγική διεξόδου απ' την κρίση υπέρ του κεφαλαίου και με άγρια μέτρα κατά του λαού, ή κοινωνική εξέγερση, χάος και επανάσταση, δείχνει και μια άλλη πλευρά. Οτι σήμερα περισσότερο από χτες και από προχτές ωριμάζει ο προβληματισμός, η συζήτηση γι' αυτό που λέμε σύγκρουση των δύο δρόμων ανάπτυξης. `Η ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, ή συγκέντρωση, συσπείρωση δυνάμεων, λαϊκό μέτωπο, σύγκρουση με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό για την εργατική - λαϊκή εξουσία.
Ως Κόμμα πάντα μιλούσαμε για την αναγκαιότητα πάλης για το σοσιαλισμό. Και, αν θέλετε, την τελευταία 20ετία, μετά τις διεθνείς εξελίξεις, πολύ πιο αποφασιστικά βάζαμε αυτό το ζήτημα. Ομως, έχει μια διαφορά τα τελευταία χρόνια. Είμαστε υποχρεωμένοι να εντάξουμε τον καθημερινό αγώνα στην πάλη για την εξουσία, δε γίνεται μόνο για λόγους ιδεολογικούς. Είναι αδύνατον σήμερα να απαντήσουμε για το πώς ο λαός, η Ελλάδα θα βγει απ' την κρίση και πώς ο λαός θα κερδίσει ό,τι έχασε και, το κυριότερο, θα ικανοποιήσει με σύγχρονο τρόπο τις ανάγκες του, αν δεν ανοίξουμε το ζήτημα ποιος έχει την εξουσία και την ιδιοκτησία.
Αυτό που λέμε καθαρή προπαγάνδα υπέρ της στρατηγικής που ακολουθείται πριν το μνημόνιο, μετά το μνημόνιο κι ό,τι έρχεται, κάνει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Μεταξύ τους μπορεί να τσακώνονται για το ποιος ευθύνεται για το χρέος, για το ποιος ευθύνεται για κείνο, και αν μπορούσε να γίνει νωρίτερα δανεισμός, που ήταν χαμηλότερα τα επιτόκια, να μην ανέβει τόσο το χρέος κ.λπ. Είναι συνηθισμένος δικομματικός καυγάς.
Τα άλλα κόμματα, και αυτό βεβαίως είναι συνειδητό, φάσκουν και αντιφάσκουν. Θα σας πω συγκεκριμένο παράδειγμα. Φάσκουν και αντιφάσκουν γιατί η πολιτική τους δε φεύγει μέσα από τα πλαίσια της στήριξης του καπιταλιστικού συστήματος και γιατί πιστεύουν συνειδητά ότι υπάρχει εκδοχή του καλού καπιταλισμού και του κακού καπιταλισμού. Να πιάσουμε τον Καμμένο, την κα Κατσέλη, τον Κουβέλη, τον Τσίπρα - δεν είναι τα πρόσωπα αλλά τα κόμματα που εκφράζουν. Λένε το εξής πράγμα: Δεν είναι νομοτελειακό αυτό που έγινε, το χτύπημα των λαϊκών κατακτήσεων, δεν είναι νομοτελειακή η φτώχεια. Είχαμε ανίκανους, υποτελείς, ας πούμε, στην Μέρκελ και στον Σαρκοζί και δε διαπραγματεύτηκαν. Εμείς θα διαπραγματευτούμε.
Σε έναν κόσμο βασανισμένο, που ακόμα μπορεί να μην έχει αποφασίσει να βάλει πλάτες για τη μια και μόνη αλλαγή που χρειάζεται ο τόπος, την ανατροπή της αστικής εξουσίας, της εξουσίας των μονοπωλίων, αλλά θέλουν μια καλύτερη ζωή - έχουν το δίκιο τους - μπορεί να φαίνεται ότι αποτελούν μια εναλλακτική λύση. Δε διαπραγματεύτηκαν, σου λένε. Ομως, αυτά τα κόμματα κρύβουν το εξής βασικό: Εκλεισε η πρώτη φάση που ξεκίνησε με το μνημόνιο και τώρα έχουμε το "κούρεμα", έχουμε τη δανειακή συνθήκη, τους εφαρμοστικούς νόμους κ.λπ. Και πραγματοποιήθηκε ψηφοφορία για τη δανειακή συνθήκη. Αυτή η δανειακή συνθήκη, καταρχήν, και ό,τι συνεπάγεται ισχύει μέχρι το 2042.
Ψέμα η «διαπραγμάτευση»
Δεύτερον. Απαγορεύεται η διαπραγμάτευση. Αυτό το λέει μέσα η συνθήκη, τα έχουν υπογράψει. Μονομερώς η Ελλάδα, η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να διαπραγματευτεί τη συνθήκη. Δεν μπορεί να ζητήσει κάτι άλλο, ακόμα και αν υπάρχουν διεθνή δικαστήρια, νομοθετικές ρυθμίσεις που λένε ότι εδώ πρέπει κάτι να αλλάξει. Μονομερώς, μπορεί να αλλάξει αυτή τη συνθήκη, όλο αυτό το πακέτο, η ΕΕ, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, που εκφράζονται μέσω της τρόικας. Αυτοί μπορούν να αλλάξουν τη συνθήκη. Και καταλαβαίνουμε όλοι ότι δεν μπορεί να την αλλάξουν για καλό.
Αν κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν πληρωθεί, τότε έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν επιστροφή όλων των χρημάτων που μας έχουν δανείσει, τα οποία δεν τα πήρε ο λαός, τα πήραν οι τράπεζες, οι επιχειρηματίες, τα πήραν οι πιστωτές, να επιστραφεί το αντίστοιχο ποσό από οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, συν τους τόκους, συν τα τοκοχρεολύσια. Και αν δεν έχουμε μετρητά, έχουν το δικαίωμα να κατασχέσουν, λένε στα χαρτιά, την ιδιωτική περιουσία. Ομως, όταν λένε ιδιωτική περιουσία εννοούν το εξής πράγμα: Τη δημόσια περιουσία που μπορεί να ιδιωτικοποιείται. Π.χ. Λιμάνια, αεροδρόμια, ορυκτός πλούτος, ό,τι μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί. Και αυτά μπορούν να τα κατασχέσουν.
Μάλιστα, αυτά γίνονται με το Αγγλικό Δίκαιο. Τα όποια κρατικά έσοδα υπάρχουν από εδώ και μπρος, το πρωτογενές πλεόνασμα που κάποιοι λένε, κατά προτεραιότητα θα πηγαίνουν στους πιστωτές και αν περισσέψει κάτι σε οτιδήποτε άλλο. Για όλα αυτά, τα άλλα κόμματα το έχουν ράψει, δεν τα λένε. Αποφεύγουν να το πούνε, γιατί την ίδια ώρα λένε πως θα κάνουν διαπραγμάτευση. Θα πάνε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και αν δεν ικανοποιηθώ, θα τους απειλήσω ότι μπορεί να φύγω από την Ευρωζώνη και τότε λέει αυτοί θα τρομοκρατηθούν γιατί θα έχουν ένα κόστος. Γιατί η αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα έχει μεγάλο κόστος.
Κοιτάξτε να δείτε, μπορεί να έχει ένα κόστος, αλλά το θέμα είναι το εξής: Οτι η ίδια η Ευρωζώνη βυθίζεται σε μεγαλύτερη κρίση. Βλέπετε τώρα ότι ενώ λένε η Ισπανία δεν θα έχει ανάγκη νέο δάνειο, στην Πορτογαλία θα γίνουν κι εκεί κουρέματα, στην Ιταλία μπορεί η κυβέρνηση Μόντι να είναι τεχνοκρατική, αλλά η κρίση του καπιταλισμού βαθαίνει. Και εδώ ήδη μέσα στην ΕΕ υπάρχουν προβληματισμοί, σκέψεις, συζητήσεις για το διώξιμο χωρών. Αρα λοιπόν δε φοβίζουμε κανένα με το να πούμε ότι, ξέρετε, φεύγει η Ελλάδα. Πολύ περισσότερο που φεύγεις χωρίς να αλλάξεις τάξη στην εξουσία. Ακόμη κι αν φύγεις από την ΕΕ, αν δεν αλλάξεις τάξη στην εξουσία, αν δεν έχεις εργατική λαϊκή εξουσία, είναι σε θέση οι εταίροι σου να σε τσακίσουν.
Αποδέσμευση με άλλη εξουσία
Να, γιατί εμείς λέμε εργατική λαϊκή εξουσία, αποδέσμευση, κοινωνικοποίηση, πανεθνικός σχεδιασμός, εργατικός έλεγχος. Γιατί πραγματικά θα είναι κενό γράμμα να πούμε ψηφίστε το ΚΚΕ για να γίνει κυβέρνηση ή ψηφίστε το ΚΚΕ με άλλα κόμματα να κάνει κυβέρνηση και εμείς θα διαγράψουμε το μνημόνιο, τη δανειακή συνθήκη ή θα φύγουμε και από την ΕΕ.
Αυτό από μόνο του δε λέει τίποτα. Διότι στην οικονομία κυριαρχούν τα μονοπώλια, στο επίπεδο της Ευρώπης κυριαρχούν οι δεσμεύσεις στην ΕΕ. Για να μη σας πω άλλες δεσμεύσεις πολύ βαθύτερες που έχουν. Και, επομένως, μια τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα, δεν έχει τίποτα στα χέρια της. Θα βγάζει αποφάσεις η κυβέρνηση, αλλά θα δρουν τα μονοπώλια, θα δρουν οι βιομήχανοι, θα δρουν οι εφοπλιστές. Το πολύ πολύ να πάρουν τα λεφτά τους και να σηκωθούν να φύγουν.
Οταν εμείς λέμε εργατική λαϊκή εξουσία, εννοούμε το εξής πράγμα: Οχι απλώς φεύγουμε από την ΕΕ, αλλά λέμε ότι ταυτόχρονα πάμε για μονομερή διαγραφή του χρέους, ο λαός παίρνει στα χέρια του τα κλειδιά που λέμε της πόρτας. Κοινωνικοποιούνται τα μονοπώλια, καταργείς τους καπιταλιστές και κοινωνικοποιείς την καπιταλιστική ιδιοκτησία, κοινωνικοποιείς τη γη, λιμάνια, αεροδρόμια κλπ.
Απαγορεύεις εισαγωγές σε προϊόντα που παράγεις. Δίνεις ώθηση σε όλες τις παραγωγικές, αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας. Από τη ζάχαρη, που κλείσαμε τα εργοστάσια της ζάχαρης και τελειώσαμε την τευτλοκαλλιέργεια και κάνουμε εισαγωγή ζάχαρης, από τα στάρια που κάνει εισαγωγή στάρι. Μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα της διατροφής.
Οι καπιταλιστές έχουν χτίσει και σύγχρονες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Ο,τι πλεονεκτήματα έχει η χώρα θα αξιοποιηθούν, αλλά θα αξιοποιηθούν για εργατικό λαϊκό κουμάντο. Στο κάτω κάτω, ο εργάτης τι θα πάθει δηλαδή αν τα εργοστάσια γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία; Είναι ιδιοκτήτες εργοστασίων; Τη δουλειά τους δε θα τη χάσουν, θα συνεχίσει ο εργάτης να είναι στο εργοστάσιο που δούλευε. Και μάλιστα τότε όργανο του εργοστασίου θα είναι η λαϊκή συνέλευση, θα ελέγχει το διευθυντή, θα τον ανακαλεί και έχοντας υπόψη το γενικό πλάνο θα συμβάλλει ώστε η επιχείρηση να πραγματοποιεί το πλάνο. Τι έχει να φοβηθεί;
Δεν χρειάζεται να πω δεν θα πάρουμε τα σπίτια των εργατών, τα σπίτια των αγροτών. Ισα - ίσα στην Ελλάδα υπάρχει υψηλός αριθμός ατομικής ιδιοκτησίας στα σπίτια και τα σπίτια αυτά αποκτήθηκαν με κόπο και από τη δουλειά των εργατών. Τι φοβάται δηλαδή ο ψιλικατζής και ο γαλακτοπώλης της γειτονιάς; Να φοβούνται οι ιδιοκτήτες των πολυκαταστημάτων, αυτοί να φοβούνται. Δηλαδή ο αγρότης, που του παίρνουνε για τίποτα το προϊόν του, ο μικρός παραγωγός, όχι οι μεγάλοι παραγωγοί που μπορούν να καταργήσουν και τους μεσάζοντες, ο μικρός παραγωγός δεν μπορεί να τους καταργήσει, θα τον φάει ο μεγάλος παραγωγός. Μπορεί να καταργηθεί ο μεσάζοντας, να τον φάει ο μεγάλος παραγωγός.
Αυτοί, δηλαδή, τι φοβούνται; Που μπορούν να συνενωθούν στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, το λαϊκό κράτος να τους δίνει τα καλλιεργητικά εφόδια, τα μηχανήματα, δεν θα τα αγοράζουν αυτοί. Και να δίνουν την παραγωγή στο κράτος, να εισπράττουν, πώς να πω, το μισθό τους. Τι έχουν να φοβηθούν; Ούτε οι εργάτες ούτε οι μικροϊδιοκτήτες έχουν να χάσουν τίποτα, έχουν πολλά να κερδίσουν.
Ούτε υποταγή ούτε αυταπάτες
Αλλά έστω ότι φοβούνται. Τι φοβούνται; Ενδεχομένως να φοβούνται την πορεία αναμέτρησης βεβαίως με τους καπιταλιστές, με τους ιμπεριαλιστές κλπ. Ναι, εμείς δε λέμε ότι ο δρόμος προς την εργατική λαϊκή εξουσία θα είναι δρόμος που θα λένε "περάστε αγαπητοί συνάδελφοι, είστε πλειοψηφία και σας αναγνωρίζουμε".
Ωστόσο εδώ πρέπει να βάλει κανείς και να ζυγίσει τα πράγματα. Να βάλει από τη μια μεριά της πλάστιγγας ό,τι έχουμε πάθει μέχρι σήμερα και ό,τι θα πάθουμε αύριο και μέσα σε αυτό να συνυπολογίσουμε ότι η κρίση βαθαίνει, οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί βαθαίνουν, ότι είμαστε σε μια περιοχή όπου περνάνε οι δρόμοι του πετρελαίου, τώρα και του φυσικού αερίου. Οτι όλος ο 20ός αιώνας και πιο πριν έχει αποδείξει ότι οι δρόμοι του εμπορίου, ο δρόμος του πετρελαίου είναι βαμμένοι με αίμα. Να υπολογίζει τον κίνδυνο εμπλοκής της Ελλάδας σε έναν πιο γενικευμένο πόλεμο.
Να τα βάλει όλα αυτά στη μια μεριά της πλάστιγγας. Να βάλει στην πλάστιγγα ότι τα παιδιά και τα εγγόνια του θα ζήσουν πολύ χειρότερα, όχι από ό,τι ζήσαμε εμείς σήμερα, αλλά και από ό,τι έζησαν οι πατεράδες μας, τον 21ο αιώνα. Και στην άλλη μεριά της πλάστιγγας να βάλει τη συνθετότητα, την πολυπλοκότητα ενός αγώνα, ενός αγώνα όμως κοινωνικοπολιτικού, ο οποίος θα έχει σχέδιο, προοπτική, θα στηρίζεται στην οργάνωση από τα κάτω, στους τόπους δουλειάς, τις γειτονιές, τα ταξικά σωματεία, τις λαϊκές επιτροπές και άλλους λαϊκούς θεσμούς που μπορεί να γίνουν στην πορεία του αγώνα.
Και βεβαίως ενός αγώνα που θα γίνεται συντεταγμένα, που θα έχει σχέδιο, που θα ξέρεις πώς θα ελιχθείς και που θα ξέρεις πώς θα συγκρουστείς, που θα ξέρεις αν γίνει ένα μικρό πισωγύρισμα πώς θα επιστρέψεις, δεν θα είναι κανένας αγώνας σαν να πηγαίνουμε εκδρομή. Αλλά ας ζυγίσει κανείς τι βαραίνει. Και επειδή οι λαοί δεν αυτοκτονούν και επειδή η ιστορία της ανθρωπότητας είναι προχωρητική, παρά τα ζιγκ - ζαγκ και τα πισωγυρίσματα, αντικειμενικά είναι προοδευτική η πορεία.
Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι τα εργατικά λαϊκά στρώματα, που αφυπνίστηκαν τα τελευταία χρόνια και είναι πολυάριθμα, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι μονόδρομος για αυτούς είναι, είτε, αν συμφωνούν με το Κόμμα, να αγκαλιαστούμε και να πάμε μαζί ή, αν δεν συμφωνούν, ας πάμε όσο μπορούμε χέρι - χέρι. Π.χ. στις εκλογές που έρχονται, σαφώς εμείς δεν έχουμε αυταπάτες, δεν κρίνεται αν θα έχεις εργατική λαϊκή εξουσία ή αστική εξουσία. Αυτά είναι για το ΣΥΡΙΖΑ και άλλους, που θεωρούν ότι μέσα από την εκλογική διαδικασία μπορεί να αλλάξει το πολιτικό σύστημα. Δεν αλλάζει, γιατί αν άλλαζε δεν θα τις έκαναν τις εκλογές, δεν είναι και τόσο χαζοί. Αφήστε που δεν αλλάζει ένα σύστημα μέσα από μια εκλογική διαδικασία.
Για αυτούς θεωρείται μεγάλη επιτυχία αν π.χ. μια κεντροαριστερά ή μια "αριστερά", όπως λένε, φτιάξουν μια κυβέρνηση, σας είπα και πάλι, να πάνε να διαπραγματευτούν εντός των τειχών, μέσα στο λάκκο των λεόντων. Στην πραγματικότητα, θα είναι μια κυβέρνηση εξίσου επικίνδυνη με μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Γιατί μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ξέρουμε λίγο πολύ τι θα είναι. Μια κυβέρνηση που θα καλλιεργεί αυταπάτες στο λαό είναι και αυτή επικίνδυνη. Γιατί αφοπλίζει το λαϊκό κίνημα την άλλη μέρα.
Και γιατί, αν θέλετε, η απογοήτευση από τη σοσιαλδημοκρατία ή τα όποια ριζοσπαστικά σκιρτήματα, είτε η απογοήτευση από αριστερές κυβερνήσεις που δεν μπορούν να παλέψουν για διάφορους λόγους, δεν θέλουν, δεν μπορούν κλπ., οδηγεί αν θέλετε σε αντιδραστικοποίηση. Δίχως ισχυρό εργατικό ταξικό κίνημα, συμμαχία του εργατικού κινήματος με τα λαϊκά στρώματα και δίχως ισχυρό ΚΚΕ, όχι μόνο τα πράγματα θα είναι χειρότερα, αλλά μπορεί να υποκύψεις στην τρομοκρατία, είτε θα υποκύψεις στις αυταπάτες.
Στη μάχη, λοιπόν, την εκλογική δε σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να ψηφίσει ΚΚΕ γιατί δέχεται τη θέση μας για την εργατική λαϊκή εξουσία, γιατί δέχεται τις θέσεις μας για τον σοσιαλισμό. Είναι μια μάχη η κάλπη, μια μορφή πάλης. Εμείς θα το πω, πολλοί περισσότεροι και καινούριοι ψήφοι πρέπει να πέσουν με το ΚΚΕ, όχι μόνο γι' αυτό που κάνουμε καθημερινά και προσπαθούμε, αλλά και γιατί θέλουμε την εργατική εξουσία. Να είναι ψήφοι 100% αυτό που λέμε κόκκινοι μέχρι το τέλος. Αλλά κάλπη είναι αυτή. Αυτός που θέλει τη μέρα μετά τις εκλογές να υπάρχει ένα αντίβαρο μέσα στο λαό, να βγει το κίνημα χειραφετημένο από μοιρολατρικές αντιλήψεις, προκαταλήψεις, φοβίες κλπ., αυτό που μετράει είναι η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ».

ΚΡΙΣΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ Προοπτική οι μισθοί Κίνας...



Motion Team
«"Αν η Κίνα (...) αν ή Κίνα γίνει μεγάλη βιομηχανική χώρα, δε βλέπω πώς ο εργατικός πληθυσμός της Ευρώπης θα αντέξει στον ανταγωνισμό, χωρίς να κατέβει ίσαμε το επίπεδο των ανταγωνιστών του" (Time 3 Σεπτέμβρη 1873). Οχι πια ηπειρωτικά, αλλά κινεζικά μεροκάματα, αυτός είναι τώρα ο σκοπός που επιδιώκει το αγγλικό κεφάλαιο».Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τόμος 1ος, σελ. 622
Η πρωτοτυπία των επερχόμενων εκλογών, όποτε και αυτές γίνουν, είναι ότι για πρώτη φορά, μετά τη μεταπολίτευση τουλάχιστον, οι εκπρόσωποι του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου, με ωμό και κυνικό τρόπο, λένε στον ελληνικό λαό, ότι μετά τις εκλογές, έρχεται αντιλαϊκή θύελλα πολλών μποφόρ, έρχονται παγετώνες, πολικό ψύχος και ένα αβέβαιο και θεοσκότεινο μέλλον για πολλά εκατομμύρια πολιτών αυτής της χώρας. Απερίφραστα, επίσης, λένε ότι η όποια αστική κυβέρνηση και αν προκύψει μετά τις εκλογές, καλείται, σε ρόλο χασάπη με τον μπαλτά στο χέρι, να διαχειριστεί τα νέα βάρβαρα μέτρα του 2ου μνημονίου (μείωση κατώτατου μισθού κατά 22%, υπονόμευση κλαδικών συμβάσεων, περικοπές μισθών και συντάξεων, νέα μέτρα 15 δισ. ευρώ ως το 2014 κ.ά.). Αυτά, όμως, δεν είναι παρά το πρόγευμα, που απλώς μας προειδοποιεί για το τι πρόκειται να ακολουθήσει με το κυρίως πιάτο... Πριν καλά - καλά συνέλθει ο λαός, από την καταιγίδα των νέων μέτρων που ενσωματώνουν το 2ο μνημόνιο και οι εφαρμοστικοί νόμοι, βγήκαν οι εκπρόσωποι του διεθνούς κεφαλαίου και με τον πιο φυσικό τρόπο μας είπαν ότι δεν τελειώσαμε με τα μέτρα αυτά. Οτι η Ελλάδα έχει δρόμο ακόμα να διανύσει για να επανακάμψει η ανταγωνιστικότητα και ότι για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων να κατέβει στα επίπεδα της Κροατίας (!). Αυτό το ειδεχθές έγκλημα καλείται να διαπράξει η όποια αστική κυβέρνηση προκύψει μετά τις επερχόμενες εκλογές. Αυτά καλείται να αποδεχτεί ή να απορρίψει μέσω της ψήφου του ο ελληνικός λαός. Οσο για το «πολύχρωμο» πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης, ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία. Δε θα διστάσουν ούτε στιγμή να βάψουν και πάλι τα χέρια τους με αίμα αθώων. Αλλωστε, το έχουν ξανακάνει. Στα 2,5 χρόνια εφαρμογής του 1ου μνημονίου, έχουν εκπαιδευτεί αρκετά και έχουν αποκτήσει δολοφονικά ένστικτα, έτσι ώστε χωρίς συναισθηματισμούς να αιματοκυλίσουν και πάλι τον ελληνικό λαό, έως ότου αποτελειώσουν το αποτρόπαιο έργο που έχουν αναλάβει να διεκπεραιώσουν.
Στρώνουν το δρόμο για την κόλαση
Την προηγούμενη Τρίτη, η διευθύντρια του ΔΝΤ Κ. Λαγκάρντ, σε συνέντευξη που παραχώρησε σε τηλεοπτικό σταθμό της Αυστραλίας, περιέγραψε σε αδρές γραμμές, τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό που έχουν επεξεργαστεί τα επιτελεία του διεθνούς κεφαλαίου για την Ελλάδα, προκειμένου η οικονομία της να καταστεί ανταγωνιστική...
Χωρίς φιοριτούρες και μισόλογα, η επικεφαλής του ΔΝΤ ανέφερε μεταξύ άλλων, ότι ...για να επανέλθει η Ελλάδα στο δρόμο της ανάπτυξης, είναι απαραίτητο να εφαρμοστούν επώδυνα μέτρα, με τη μεγαλύτερη δυνατή υποστήριξη τόσο σε κυβερνητικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό...(!). Η διεθνής του κεφαλαίου απαιτεί, όχι μόνο ο ελληνικός λαός να εκλέξει τους εκτελεστές του, αλλά και να συναινέσει στην επερχόμενη σφαγή του.
Ρωτήθηκε, επίσης, η κα Λαγκάρντ και για την πρόσφατη μείωση του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα κατά 22%. Και ιδού τι απάντησε: Σε σύγκριση με τον κατώτατο μισθό άλλων ευρωπαϊκών χωρών, στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερος κατά 50% απ' ό,τι στην Πορτογαλία, 17% απ' ό,τι στην Ισπανία και πολλαπλάσιος απ' ό,τι σε άλλες χώρες όπως η Κροατία».
Και για να μην αφήσει καμία αμφιβολία για το τι επιφυλάσσουν για το μέλλον του ελληνικού λαού, υποστήριξε, ότι στην Ελλάδα, όπως στην περίπτωση της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, μπορούν οι χώρες να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους και να προχωρήσουν σε υποτίμηση, τρόπον τινά, με το να μειώσουν το εργασιακό κόστος...
Δε θα σχολιάσουμε τα ψευδή στοιχεία που παρέθεσε η κα Λαγκάρντ, γιατί ασφαλώς είναι ψέμα, ότι ο κατώτατος μισθός της Πορτογαλίας είναι μικρότερος κατά 50% σε σχέση με την Ελλάδα, ούτε και την πέρα για πέρα αντιεπιστημονική της προσέγγιση που ακολούθησε, προκειμένου να αποδείξει πόσο «πλουσιοπάροχα» αμείβονται οι Ελληνες εργαζόμενοι, καταδεικνύοντας τις διαφορές των μισθών, ανάμεσα σε διαφορετικές χώρες. Αυτό που πρέπει να μείνει στον αναγνώστη, είναι, ότι με πρόσχημα την οικονομική κρίση επιχειρούν να μειώσουν βίαια το βιοτικό επίπεδο των λαών της Ευρώπης - και όχι μόνο της Ελλάδας - στο κατώτατο δυνατό σημείο, σε επίπεδα απόλυτης εξαθλίωσης με μισθούς των 400 - 500 ευρώ. Προς χάρη βέβαια του ανταγωνισμού...
Πριν την Λαγκάρντ, είχε προηγηθεί ένας άλλος «αστέρας» της διεθνούς του κεφαλαίου, ο κύριος Ματίας Μορς... Ο οποίος με την ιδιότητα του εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην τρόικα, παρουσίασε την Παρασκευή 16/3 στις Βρυξέλλες, την έκθεση της Κομισιόν για την ελληνική οικονομία, με αφορμή την έγκριση του 2ου προγράμματος οικονομικής βοήθειας προς τη χώρα μας. Ηταν ο πρώτος, ο οποίος ανέφερε, ότι μεταξύ των βασικών στόχων του 2ου προγράμματος (μνημονίου) είναι και η μείωση του «κόστους εργασίας». Οταν μάλιστα ρωτήθηκε αν η αναφορά στη μείωση του «κόστους εργασίας» έγινε με αφορμή το πρόσφατο μέτρο μείωσης του κατώτατου μισθού κατά 22%, δήλωσε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Ακόμα βρισκόμαστε στη μέση του δρόμου» σε σχέση βέβαια με το στόχο που έχει τεθεί για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας... Και με ύφος μεγάλου οικονομολόγου πρόσθεσε «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση από τη μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος»(!).
Ρόλο νεκροθάφτη στον ενταφιασμό των μισθών, ανέλαβε η Τράπεζα της Ελλάδας, η οποία, μέσω της ενδιάμεσης Εκθεσης Νομισματικής Πολιτικής που παρουσίασε την προηγούμενη Δευτέρα, εκτιμά ότι το 2012 - 2013 έρχεται κατάρρευση των μισθών. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσε, οι μέσες ονομαστικές, προ φορολογίας, αποδοχές των μισθωτών στο σύνολο της οικονομίας μειώθηκαν κατά 3% το 2011 και οι πραγματικές αποδοχές κατά 6,1%. Το δε «κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος» μειώθηκε κατά 2% στο σύνολο της οικονομίας, έναντι μείωσης 3,8% το 2010, ενώ στον επιχειρηματικό τομέα η μείωση ανέρχεται στο 3,9% το 2011 και στο 2,7% το 2010.
Πολύ μεγαλύτερη μείωση προβλέπεται για τη διετία 2012 - 2013, με τις μέσες ονομαστικές προ φορολογίας αποδοχές των μισθωτών το 2012 στο σύνολο της οικονομίας με βάση τους νόμους για τη μείωση των κατώτατων μισθών, να μειώνονται περαιτέρω κατά 8,4% - 9,2% σε ονομαστικούς όρους και κατά 9,3% - 10,1% σε πραγματικούς όρους.
Το δε «κόστος εργασίας» προβλέπεται να μειωθεί κατά 5,8% - 6,7% στο σύνολο της οικονομίας και κατά 7,7% - 8,9% στον επιχειρηματικό τομέα. Για το 2013, εκτιμάται ότι οι μέσες ονομαστικές αποδοχές θα μειωθούν κατά 7% στο σύνολο της οικονομίας, με αποτέλεσμα το «κόστος εργασίας» να μειωθεί περαιτέρω κατά 6% - 6,5% στο σύνολο της οικονομίας και κατά 8% στον επιχειρηματικό τομέα.
Ορισμένες παρατηρήσεις
Η μεταφορά του κέντρου βάρους στη βίαιη μείωση των μισθών σχίζει το πέπλο της υποκρισίας, που από τις αρχές του 2010, είχαν εξυφάνει εγχώρια και διεθνής ολιγαρχία, κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και ο χώρος του πολιτικού οπορτουνισμού, ότι δήθεν το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι η «κρίση χρέους». Αποκαλύπτεται τώρα και ομολογείται ωμά και κυνικά ότι αυτό που επιχειρείται με τα διάφορα προγράμματα «διάσωσης», είναι η απόσπαση, με όπλο την απροκάλυπτη βία, όσο το δυνατό μεγαλύτερης υπεραξίας. Αυτό είναι το «μυστικό» για την ανάταξη της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Η προσέγγιση των όρων καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, στα όρια της Κροατίας, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας σήμερα και της Κίνας αύριο...
Στις επερχόμενες εκλογές, ο ελληνικός λαός πρέπει να τιμωρήσει παραδειγματικά όσους επιχείρησαν συνειδητά να τον ταΐσουν κουτόχορτο. Ολους αυτούς που μιλούσαν για «κρίση χρέους», όσους πρότειναν λύσεις γιατρειάς του άρρωστου καπιταλισμού, μέσω της έκδοσης ευρωομολόγου, του δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με χαμηλά επιτόκια, αυτούς που σύστησαν επιτροπές για τον έλεγχο του ...επαχθούς χρέους, ή εκείνους που μιλούσαν για «καζινοκαπιταλισμό» και ζητούσαν ανώδυνες μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Ολοι αυτοί έχουν εγκληματικές ευθύνες απέναντι στον ελληνικό λαό, γιατί συνειδητά του είπαν ψέματα για την καπιταλιστική κρίση, επιχείρησαν να τον παραπλανήσουν και να τον οδηγήσουν σε ακίνδυνες για το σύστημα ατραπούς.

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ