Κυριακή 6 Φλεβάρη 2011 |  | Σελ. /32 |
ΥΓΕΙΑ
Για τον αγώνα των υγειονομικών ενάντια στο πολυνομοσχέδιο για την Υγεία - Πρόνοια
 |
Μπροστά σε αυτή την επίθεση ενάντια σε μισθωτούς γιατρούς σε Δημόσιο, ΙΚΑ, ιδιωτικό τομέα, στους αυτοαπασχολούμενους γιατρούς, φαρμακοποιούς, αλλά και γενικότερα στους υγειονομικούς μπαίνουν σοβαρά καθήκοντα, αλλά και εμπόδια. Η απόκρουση της κυβερνητικής προπαγάνδας και της δημαγωγίας της ΝΔ, η συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα, η περιφρούρηση, η αντοχή θα καθοριστούν από συγκεκριμένους όρους που κρίνουν κάθε μάχη στο πλαίσιο της ταξικής πάλης.
Η ριζοσπαστικοποίηση του περιεχομένου του αγώνα και των στόχων πάλης
 |
Επιπλέον, ο αγώνας είναι καταδικασμένος στο βαθμό που μείνει μόνο σε συντεχνιακά αιτήματα και σε προνομοιακούς όρους του παρελθόντος. Το αίτημα για απόσυρση του νομοσχεδίου μπορεί να αποτελεί έναν κρίκο στη πάλη, αλλά δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη συνέχειά της.
Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί την αιχμή του δόρατος μιας αντιλαϊκής πολιτικής που έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια με την ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στη βάση των αποφάσεων με την ΕΕ που έχουν και τη στήριξη του ΛΑ.Ο.Σ. Ολα αυτά τα χρόνια οι συνδικαλιστές των κομμάτων αυτών σε όλους τους φορείς των γιατρών (ΠΙΣ, ΙΣΑ, ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ, ΕΙΝΑΠ, ΟΕΝΓΕ) και των άλλων υγειονομικών (ΠΟΕΔΗΝ, ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ κλπ.) σιωπούσαν ή και στήριζαν αυτές τις πολιτικές, ανοίγοντας το δρόμο διάπλατα για τη σημερινή όξυνση της επίθεσης. Εχουν ευθύνη και αυτή δεν μπορεί και δεν πρέπει να κρυφτεί επειδή σήμερα παρουσιάζονται ως δήθεν υπερασπιστές των υγειονομικών και της Δημόσιας Υγείας. Δημαγωγούν, άλλες είναι οι επιδιώξεις τους. Συμφωνούν με την πολιτική ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας, υπερασπίζονται τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και μεγαλογιατρών, λέξη δε λένε για την ανάγκη κατάργησης της επιχειρηματικής δράσης.
Η ΝΔ επιδιώκει να χρησιμοποιήσει το κίνημα για να ενισχύσει το δήθεν αντιπολιτευτικό της ρόλο και ταυτόχρονα οι συνδικαλιστές της να προστατεύσουν συντεχνιακά τους συμφέροντα. Σε αυτή την κατεύθυνση επιχειρούν να σύρουν τους υγειονομικούς σε διάλογο με την κυβέρνηση, με το επιχείρημα ότι αν αποσυρθεί το νομοσχέδιο θα πάψει να είναι «προσχηματικός» ο διάλογος και θα γίνει ουσίας. Στοχεύουν σε τροποποιήσεις που δεν αγγίζουν τον πυρήνα του νομοσχεδίου, δηλαδή την ενίσχυση της εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών και της επιχειρηματικής δράσης.
Για παράδειγμα, ζητάνε διαπραγμάτευση για το ύψος της αμοιβής του γιατρού και να γίνεται κατά πράξη και περίπτωση, με το οποίο συμφωνεί και η κυβέρνηση και δεν εναντιώνονται στην εκχώρηση του ΙΚΑ σε ιδιώτες και κοινοπραξίες γιατρών. Επιδιώκουν εξαίρεση μιας μερίδας γιατρών ώστε να συνεχίσουν να έχουν δικαίωμα ιδιωτικού ιατρείου και να έχουν το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών στις επιχειρήσεις Υγείας. Αναπαράγουν το επιχείρημα περί «ελεύθερης επιλογής» γιατρού που δήθεν θα μειώσει τις αναμονές και τις ουρές στο ΙΚΑ, με στόχο να «αρπάξουν» επιπλέον πελατεία, ενώ στην πραγματικότητα η μόνη ελευθερία που θα έχουν οι εργαζόμενοι είναι να πληρώνουν παντού για την Υγεία.
Στο στόχαστρο της πάλης πρέπει να μπουν οι πραγματικοί ένοχοι. Ο αμυντικός αγώνας πρέπει να συνδυαστεί με την αντεπίθεση, να αναδειχθούν οι πραγματικές και σύγχρονες ανάγκες των υγειονομικών, αλλά και συνολικά των εργαζομένων και οι όροι που χρειάζεται για να υλοποιηθούν. Να προταθούν στόχοι πάλης που θα συμβάλλουν ώστε ο αγώνας αυτός να ανοίγει το δρόμο για την πραγματική διέξοδο. Τέτοιους στόχους πάλης έχουν βάλει οι κομμουνιστές υγειονομικοί στους φορείς που μετέχουν. Εχει το ΠΑΜΕ Υγείας - Πρόνοιας που συσπειρώνει στις γραμμές του ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις από το χώρο της Υγείας - Πρόνοιας. Προτάσσουν την πάλη για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, για τη μονιμοποίηση των επικουρικών, ενάντια στη συγχώνευση - κατάργηση τμημάτων κλινικών και δημόσιων νοσοκομείων και μονάδων του ΙΚΑ, ενάντια στις περικοπές στις παροχές των Ταμείων, στα χαράτσια, στην αύξηση των εισφορών.
Απέναντί τους οι μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι γιατροί, φαρμακοποιοί, αλλά και οι υπόλοιποι υγειονομικοί δεν έχουν έναν κακό υπουργό, δεν έχουν μία υποταγμένη κυβέρνηση στην τρόικα, δεν έχουν γενικά μια προσπάθεια «υποβάθμισης της Δημόσιας Υγείας», όπως υποστηρίζουν οι πλειοψηφίες των συλλόγων των γιατρών. Εχουν ένα συγκροτημένο μέτωπο της κυβέρνησης, της ΕΕ, των κομμάτων που υπηρετούν τα μονοπώλια και γι' αυτά δουλεύουν όλοι μαζί. Εκεί πρέπει να στραφεί η προσοχή. Στη σύγκρουση και ρήξη με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, σε κάθε πτυχή της. Αυτός είναι ο προσανατολισμός που επιδιώκουν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν οι πλειοψηφίες των συλλόγων. Κανένα εργασιακό - ασφαλιστικό δικαίωμα όμως, καμία συλλογική σύμβαση των νοσοκομειακών γιατρών, καμία Δημόσια Υγεία (την οποία όλα λίγο πολύ τα κόμματα και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις επικαλούνται ότι υπερασπίζονται) δεν μπορεί να διασφαλιστεί ουσιαστικά αν δεν αμφισβητηθεί στην πράξη η επιχειρηματική δράση και το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής στην Υγεία, το Ασφαλιστικό, την Παιδεία, τη φορολογία κλπ. Η αντίσταση στη σημερινή επίθεση στην Υγεία θα είναι υπονομευμένη και αδιέξοδη αν δεν συνδυαστεί με την ανάγκη για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας και κατάργηση όλων των μορφών επιχειρηματικής δράσης. Αυτό πρέπει να αναδειχθεί στην καρδιά του αγώνα. Οι εργαζόμενοι στην Υγεία θα βρουν ουσιαστική διέξοδο στα προβλήματά τους παλεύοντας να υπηρετήσουν την επιστήμη τους σε αυτή την κατεύθυνση. Είναι γνωστό άλλωστε ότι το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δε φοβήθηκαν ποτέ αυτούς που ζητούν τα λίγα, αλλά αυτούς που είναι αποφασισμένοι για ριζικές ανατροπές. Τους πρώτους απλά τους ενσωματώνουν προσωρινά μέχρι να τους επιτεθούν και πάλι. Αυτά τα αιτήματα δεν προβάλλονται από τις δυνάμεις που πλειοψηφούν στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, επιβεβαιώνοντας το συμβιβαστικό και υπονομευτικό τους ρόλο.
Η μαζικοποίηση του αγώνα
Κανένας κλάδος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος αυτή τη λαίλαπα που ήδη έχει αφαιρέσει δικαιώματα από όλους τους υγειονομικούς (περικοπές μισθών, Ασφαλιστικό, κλπ.). Ανεξάρτητα από το ποια ειδικότητα πήρε την αρχική πρωτοβουλία για αυτόν τον αγώνα, είναι επιτακτική ανάγκη για τη συνέχιση και ισχυροποίησή του να ενταχθούν μαζικά και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι της Υγείας (νοσηλευτές, διοικητικοί κλπ.) σε Δημόσιο, ΙΚΑ, ιδιωτικό τομέα και Πρόνοια. Να ορθώσουν κοινό μέτωπο για τα κοινά συμφέροντά τους. Απέναντι στην προπαγάνδα της κυβέρνησης για μικρή συμμετοχή απεργών, για συντεχνίες που δε θέλουν να χάσουν τα προνόμιά τους, η κοινή πάλη των εργαζομένων είναι η πιο καταλυτική απάντηση. Τη μαζικοποίηση αυτή και την ενότητα σε ταξική κατεύθυνση δεν την θέλουν όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά και οι πλειοψηφίες στους συλλόγους των γιατρών - φαρμακοποιών κλπ. Δεν επιδιώκουν την κοινή δράση με τους άλλους υγειονομικούς, γιατί στόχος τους δεν είναι η ισχυροποίηση του αγώνα και η σύγκρουση, αλλά μία καλύτερη διαχείριση αυτής της πολιτικής.Τακτική που να συσπειρώνει
Η οργάνωση της πάλης με συλλογικές διαδικασίες σε όλους τους χώρους δουλειάς και η επιλογή μορφών πάλης που διευκολύνουν τη συμμετοχή και την προοπτική του θα κάνει τον αγώνα πιο αποτελεσματικό. Η μαζικοποίηση και η κλιμάκωση του αγώνα δεν μπορεί να διασφαλιστεί παρά με συλλογικές διαδικασίες και αποφάσεις που πηγάζουν από τη συμμετοχή όλων των εργαζομένων. Δεν μπορεί να δυναμώσει ο αγώνας και να ριζοσπαστικοποιηθεί, αν συνεχιστεί το φαινόμενο τα ΔΣ των συλλόγων και σωματείων να είναι οι διαμορφωτές της γνώμης και των αποφάσεων των εργαζομένων, αφήνοντας τους ίδιους στην άκρη, απομονωμένους και παθητικούς παρατηρητές των εξελίξεων. Διαφορετικά η προπαγάνδα της κυβέρνησης θα βρίσκει έδαφος, με αποτέλεσμα ο αγώνας να είναι ευάλωτος. Σε κάθε νοσοκομείο, ίδρυμα και μονάδα Υγείας θα πρέπει η οργάνωση του αγώνα να γίνει μέλημα όλων των εργαζομένων, με πρωτοβουλίες για γενικές συνελεύσεις, με αποφάσεις για την κοινή οργάνωση και το συντονισμό του αγώνα. Τα εμπόδια που μπαίνουν ως σήμερα από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στα σωματεία και στους συλλόγους πρέπει να παραμεριστούν. Οι επιτροπές αγώνα του ΠΑΜΕ Υγείας - Πρόνοιας μπορούν να πάρουν την πρωτοβουλία σε αυτή την κατεύθυνση.Ταυτόχρονα, οι μορφές πάλης πρέπει να αποφασίζονται από τις γενικές συνελεύσεις και να υπηρετούν το στόχο της μαζικοποίησης. Να βοηθούν στην άσκηση συνεχούς και αποτελεσματικής πίεσης σε κάθε κρίκο που έχει ευθύνη για την αντιλαϊκή λαίλαπα (διοίκηση, εργοδοσία, υπουργείο, κυβέρνηση κλπ.), χωρίς να χάνεται ο στόχος, που είναι η αντιλαϊκή πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα των πλουτοκρατών. Να διευκολύνουν το συντονισμό της δράσης, την καλή περιφρούρηση, το άπλωμα και συντονισμό του αγώνα σε όλους τους κλάδους εργαζομένων (πράγμα για το οποίο δε βοηθάει π.χ. η μη χορήγηση φαρμάκων στους ασφαλισμένους από τους φαρμακοποιούς). Να έχουν στόχο την κλιμάκωση, αλλά και τη συνολικότερη προοπτική του αγώνα. Να αποτρέπουν τη γρήγορη κόπωση, την εκτόνωση, στην οποία μπορεί για παράδειγμα να οδηγήσει μία απεργία διαρκείας που δεν έχει προετοιμαστεί συλλογικά, υπονομεύοντας την προοπτική του αγώνα. Η εναλλαγή των μορφών (συγκεντρώσεις, απεργίες, στάσεις, καταλήψεις κλπ.), ο συνδυασμός και η προσεκτική χρονική επιλογή τους είναι πείρα που την έχει το κίνημα και πρέπει να την αξιοποιήσει θετικά. Να συνδυαστεί η ανάπτυξη της δράσης μέσα σε κάθε νοσοκομείο και μονάδα Υγείας ταυτόχρονα με συντονισμένες κοινές συγκεντρώσεις, απεργίες, νοσοκομείων και φορέων σε τοπικό και γενικό επίπεδο.
Για την κλιμάκωση
Είναι αναγκαία η συμμαχία και συστράτευση στον αγώνα άλλων κλάδων εργαζομένων, μικρών επαγγελματοβιοτεχνών, της φτωχής αγροτιάς, των φοιτητών - σπουδαστών και γυναικών από τα λαϊκά στρώματα προκειμένου να μπουν φραγμοί και εμπόδια στην κυβερνητική πολιτική.Η συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα των υγειονομικών μπορεί να διασφαλιστεί στο βαθμό που επιτευχθεί κοινή συμμαχία με αυτούς που πλήττονται άμεσα από τις συνολικότερες αντιλαϊκές αλλαγές στην Υγεία - Πρόνοια. Οι ασφαλισμένοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι καταλαβαίνουν ότι η δουλειά των υγειονομικών χωρίς δικαιώματα, με εντατικοποιημένη εργασία, με ιατρική πρακτική που υποτάσσεται στη λογική του κόστους και του κέρδους θα έχει επίπτωση στη φροντίδα υγείας που θα παρέχουν. Θα βάλει σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή του λαού.
Καμία τέτοια πρόθεση δεν έχουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των γιατρών - φαρμακοποιών, αφού ο στόχος τους δεν ταυτίζεται με αυτόν των ασφαλισμένων - ασθενών που είναι η σύγκρουση με την πολιτική εμπορευματοποίησης της Υγείας, με τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
Σε αυτή την κατεύθυνση και με αυτό το περιεχόμενο πάλης χρειάζεται να κινηθούν οι δυνάμεις των υγειονομικών που σήμερα αγωνίζονται για να δώσουν δύναμη και προοπτική στον αγώνα τους. Απομονώνοντας τις δυνάμεις που ξέρουν από το παρελθόν ότι κινούνται στη γραμμή του συμβιβασμού και της υποταγής, να συναντηθούν στους χώρους δουλειάς και στον αγώνα με τις δυνάμεις και τις επιτροπές του ΠΑΜΕ Υγείας - Πρόνοιας, τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ που δίνουν ήδη τη μάχη της ενημέρωσης, της συσπείρωσης δυνάμεων και της δράσης στο μέτωπο της Υγείας - Πρόνοιας, ενάντια στη συνολικότερη αντιλαϊκή πολιτική. Να συναντηθούν με το ταξικό - εργατικό κίνημα στους επόμενους σημαντικούς και κρίσιμους σταθμούς για την πάλη όλων των εργαζομένων στις 10 Φλεβάρη και την απεργία στις 23 Φλεβάρη.
Κ. Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου