Πέμπτη 21 Ιούλη 2011
|  |
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΟΜΑΛΙΑ
Ο εφιάλτης της πείνας και η ιμπεριαλιστική υποκρισία
 |
Σε
κατάσταση λιμού κήρυξε ο ΟΗΕ, χτες και επισήμως, δύο περιοχές της
Σομαλίας, προειδοποιώντας ότι είναι θέμα μερικών βδομάδων ο εφιάλτης να
εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη χώρα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της
Ανατολικής Αφρικής. Περισσότεροι από 12 εκατομμύρια άνθρωποι
υπολογίζεται ότι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της πείνας και
χιλιάδες θα πεθάνουν αν δεν χορηγηθεί άμεσα βοήθεια, σε μια περιοχή που
εκτείνεται, πέραν της Σομαλίας, σε τμήματα της Κένυας, της Αιθιοπίας,
του Ντζιμπουτί, της Βόρειας Ουγκάντα και του Νοτίου και Βορείου Σουδάν.
Συγκεκριμένα,
στη Σομαλία, ο ΟΗΕ αναφέρει ότι ο μισός πληθυσμός, δηλαδή 3,7
εκατομμύρια άνθρωποι, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα έλλειψης τροφής,
με την πλειοψηφία αυτών να βρίσκεται στο νότο. Ηδη, κάθε μέρα πεθαίνουν
από πείνα 4 στα 10.000 παιδιά, ενώ τουλάχιστον το 30% των παιδιών στη
Σομαλία υποφέρει από οξύ υποσιτισμό. Εκατοντάδες χιλιάδες Σομαλοί έχουν
αναζητήσει καταφύγιο σε προσφυγικούς καταυλισμούς που έχουν στηθεί τόσο
στην πρωτεύουσα Μογκαντίσου όσο και σε γειτονικές χώρες, με τον
πολυπληθέστερο (στον κόσμο) να βρίσκεται στο Νταμπάαμπ της Κένυας, κοντά
στα σύνορα, με 380.000 πρόσφυγες!Ο συντονιστής του προγράμματος του ΟΗΕ έκανε λόγο για επείγουσα ανάγκη βοήθειας ίσης με 300 εκατομμύρια δολάρια εντός διμήνου και 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν συνολικά.
Βέβαια, η κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα έχει άμεση σχέση με την υποδαύλιση εδώ και χρόνια από τους ιμπεριαλιστές σκληρών εσωτερικών συγκρούσεων, ενώ επιδεινώνεται και από τη σφοδρότερη ξηρασία της τελευταίας 50ετίας που πλήττει συνολικά το Κέρας της Αφρικής.
Μαθήματα «ανθρωπισμού» έσπευσε να δώσει η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, ανακοινώνοντας 28 εκατομμύρια δολάρια σε «βοήθεια», που θα προστεθούν σε άλλα 431 εκατομμύρια δολάρια που ήδη έχουν δώσει οι ΗΠΑ. Αυτό στο οποίο, βέβαια, «ξέχασε» ν' αναφερθεί η Χίλαρι Κλίντον είναι ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν βάλει το «χέρι» τους τόσο στις εσωτερικές συγκρούσεις όσο και σε όσα ακολούθησαν στο όνομα του «αντιτρομοκρατικού πολέμου».
Μόνο μέσα στην τελευταία τετραετία, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι με τη βοήθεια ορισμένων χωρών - δορυφόρων της Ανατολικής Αφρικής έχουν στήσει στη Σομαλία τη λεγόμενη «μεταβατική κυβέρνηση», έχουν εξοπλίσει και εκπαιδεύουν «στρατό και αστυνομία» και χρηματοδοτούν τη δράση της στρατιάς των περίπου 5.300 στρατιωτών της αποστολής της Αφρικανικής Ενωσης στη χώρα (AMISOM) έναντι ντόπιων και ξένων ισλαμιστών (αυτοχαρακτηρίζονται ως σύμμαχοι της «αλ Κάιντα») που πολεμούν με σκοπό την ίδρυση ενός σκληρού ισλαμικού κράτους. Οι ισλαμιστές «αλ Σαμπάαμπ», που ελέγχουν θυλάκους στο Μογκαντίσου και στη Βόρεια και Νότια Σομαλία, από την πλευρά τους, μόλις πριν μερικές μέρες ήραν την απαγόρευση παροχής οποιασδήποτε βοήθειας στη χώρα, καταθέτοντας επίσημο σχετικό αίτημα.
Ταυτόχρονα, με το πρόσχημα «της ασφαλούς ναυσιπλοΐας» στα στενά του Αντεν, στα παράλια της Σομαλίας έχουν αναπτυχθεί ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ (συμμετέχει και η Ελλάδα) για να αντιμετωπίσουν υποτίθεται τα αλλεπάλληλα κρούσματα πειρατείας. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά είναι και τα στοιχεία που έρχονται στο φως και δείχνουν ότι σε δύο τουλάχιστον σημεία στη Σομαλία, στο διεθνές αεροδρόμιο Αντεν Αντε του Μουγκαντίσου και στο υπόγειο του κτιρίου της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας, φιλοξενούνται δύο από τις μυστικές φυλακές που η CIA διατηρεί σε διάφορα σημεία του πλανήτη.
Είναι τουλάχιστον εξοργιστική η ιμπεριαλιστική υποκρισία εκείνων που αφού ισοπέδωσαν κυριολεκτικά μια ολόκληρη χώρα, διαλύοντας κάθε έννοια υποδομής και κοινωνικού ιστού, σήμερα «προσφέρονται» με το ένα χέρι να ταΐσουν τα εξαϋλωμένα, από την πείνα, παιδιά της και με το άλλο συνεχίζουν να «ταΐζουν» όλους εκείνους τους λόγους που συνέβαλαν στην εμφάνιση του λιμού!
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Το ΚΕΑ στυλοβάτης της ΕΕ
Για πολλοστή φορά το τελευταίο διάστημα
το «Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (ΚΕΑ) παρεμβαίνει στην κατεύθυνση
στήριξης της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας, από την οποία άλλωστε
«σιτίζεται». Η διακήρυξη που έδωσε προχτές στη δημοσιότητα συνιστά
μνημείο, όχι τόσο των ψευδαισθήσεων που καλλιεργεί, όσο της πολιτικής
χρεοκοπίας του ευρωοπορτουνισμού και είναι κυριολεκτικά για γέλια και
για κλάματα.
Το ΚΕΑ επικρίνει «το παρόν μοντέλο δομής της ΕΕ, όπου θεσμοί και πολιτικές στρεβλώνονται εξαιτίας της υπεροχής των συμφερόντων των κυρίαρχων τάξεων». Αποκρύπτει από τους λαούς ότι η δομή της ΕΕ ανταποκρίνεται πλήρως στο ρόλο και τη φύση της, ως του θεματοφύλακα των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων. Και διακινεί την επικίνδυνη αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει μια πολιτική που ισορροπημένα θα εκφράζει και τα συμφέροντα του κεφαλαίου και αυτά των λαών. Και δεν θα «απορυθμίζει τις αγορές», κάτι που υποδεικνύει σαν αιτία του προβλήματος.
«Είναι καιρός για αλληλεγγύη και για την επανίδρυση της ΕΕ, που είτε θα είναι δημοκρατική, κοινωνική και θα λειτουργεί με αλληλεγγύη είτε δεν θα υπάρχει» ισχυρίζεται το ΚΕΑ, αποσυνδέοντας την ΕΕ από την εξουσία του κεφαλαίου, που ορίζει την αποστολή της. Για μια τέτοια ουτοπία καλεί τους λαούς να αγωνιστούν προκειμένου - όπως αναφέρει - «να επιβάλουν την υπεροχή των ανθρώπινων αναγκών έναντι των απαιτήσεων των χρηματαγορών», την ειρηνική συνύπαρξη δηλαδή εργασίας - κεφαλαίου, κάτι που είναι φύση αδύνατον.
Το ΚΕΑ δεν παραλείπει να εκφράσει τη συμπόρευσή του με το μακρύ χέρι των μονοπωλίων, την περιβόητη «Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων», για να σταματήσει, λέει, «ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους εργαζόμενους, ανταγωνισμός που μειώνει μισθούς και δικαιώματα»! Και καλλιεργεί λογική μειωμένων στο ελάχιστο απαιτήσεων κι αυτών ακόμα υπό την αίρεση της δημοσιονομικής κατάστασης κάθε χώρας, ζητώντας «αύξηση μισθών σε όλη την Ευρώπη και θέσπιση ενός ευρωπαϊκού ελάχιστου μισθού (...) που θα δρομολογούνται σταδιακά, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη την ιδιαίτερη κατάσταση των διαφόρων χωρών»!!!
Εκεί όμως που ο αναγνώστης της διακήρυξης τρίβει τα μάτια του είναι στο σημείο όπου το ΚΕΑ ισχυρίζεται ότι μπορούν να δοθούν «νέες εξουσίες για τους εργαζομένους μέσα στις επιχειρήσεις, που θα τους επιτρέπουν να επηρεάζουν τον προσανατολισμό και την οργάνωση της εργασίας τους, περιλαμβανομένου του δικαιώματος αρνησικυρίας (veto) απέναντι σε σχέδια που αφορούν κερδοσκοπία, αναδιάρθρωση ή μετεγκατάσταση»!!! Δηλαδή βάζουν τους εργαζόμενους όχι να αμφισβητούν την καπιταλιστική ιδιοκτησία και να παλεύουν για να την κάνουν κοινωνική, αλλά να στηρίξουν την καπιταλιστική ιδιοκτησία αρκεί να γίνει λιγότερο εκμεταλλευτική!!! Καλλιεργούν τις πιο επικίνδυνες αυταπάτες.
Οπως και στο σημείο που το ΚΕΑ εκφράζει την επιθυμία για «μια εναρμόνιση προς τα πάνω του εργατικού δικαίου (...) αρχίζοντας με μια «ρήτρα του πλέον ευνοούμενου Ευρωπαίου», όπως οι φεμινίστριες υποστηρίζουν σε σχέση με τα δικαιώματα των γυναικών» αλλά και για «λαϊκή συμμετοχή που να βρίσκεται στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών θεσμικών μηχανισμών, οι εξουσίες όλων των αιρετών οργάνων, συμπεριλαμβανομένων των τοπικών, εθνικών και ευρωπαϊκών κοινοβουλίων, πρέπει να ενισχυθούν».
Το ΚΕΑ επικρίνει «το παρόν μοντέλο δομής της ΕΕ, όπου θεσμοί και πολιτικές στρεβλώνονται εξαιτίας της υπεροχής των συμφερόντων των κυρίαρχων τάξεων». Αποκρύπτει από τους λαούς ότι η δομή της ΕΕ ανταποκρίνεται πλήρως στο ρόλο και τη φύση της, ως του θεματοφύλακα των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων. Και διακινεί την επικίνδυνη αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει μια πολιτική που ισορροπημένα θα εκφράζει και τα συμφέροντα του κεφαλαίου και αυτά των λαών. Και δεν θα «απορυθμίζει τις αγορές», κάτι που υποδεικνύει σαν αιτία του προβλήματος.
«Είναι καιρός για αλληλεγγύη και για την επανίδρυση της ΕΕ, που είτε θα είναι δημοκρατική, κοινωνική και θα λειτουργεί με αλληλεγγύη είτε δεν θα υπάρχει» ισχυρίζεται το ΚΕΑ, αποσυνδέοντας την ΕΕ από την εξουσία του κεφαλαίου, που ορίζει την αποστολή της. Για μια τέτοια ουτοπία καλεί τους λαούς να αγωνιστούν προκειμένου - όπως αναφέρει - «να επιβάλουν την υπεροχή των ανθρώπινων αναγκών έναντι των απαιτήσεων των χρηματαγορών», την ειρηνική συνύπαρξη δηλαδή εργασίας - κεφαλαίου, κάτι που είναι φύση αδύνατον.
***
Η συνειδητή επιλογή του ΚΕΑ
για στήριξη της εξουσίας των μονοπωλίων επιβεβαιώνεται από τις
προτάσεις που καταθέτει όπως «αναδιάρθρωση του χρέους, επιλεκτική
διαγραφή, παράταση των προθεσμιών και διευκολύνσεις στις πληρωμές και
ευρωομόλογα, δημιουργία ευρωπαϊκού ταμείου για την ανάπτυξη». Οι οποίες
«γαρνίρονται» με ένα μάτσο αυταπάτες, με κυρίαρχες αυτές για:
«Νομισματική και οικονομική πολιτική στην υπηρεσία του λαού»! «Δημόσιο
και δημοκρατικό έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα» σαν «εργαλείο για
την επιβολή λαϊκού έλεγχου στην οικονομία»! «Οι τράπεζες, οι επενδυτικές
επιλογές, οι χρηματοπιστωτικές συναλλαγές δεν πρέπει να υπηρετούν την
κερδοσκοπία, αλλά έργα που δημιουργούν θέσεις εργασίας, που διασφαλίζουν
τις δημόσιες υπηρεσίες και που είναι οικολογικά βιώσιμα»!Το ΚΕΑ δεν παραλείπει να εκφράσει τη συμπόρευσή του με το μακρύ χέρι των μονοπωλίων, την περιβόητη «Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων», για να σταματήσει, λέει, «ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους εργαζόμενους, ανταγωνισμός που μειώνει μισθούς και δικαιώματα»! Και καλλιεργεί λογική μειωμένων στο ελάχιστο απαιτήσεων κι αυτών ακόμα υπό την αίρεση της δημοσιονομικής κατάστασης κάθε χώρας, ζητώντας «αύξηση μισθών σε όλη την Ευρώπη και θέσπιση ενός ευρωπαϊκού ελάχιστου μισθού (...) που θα δρομολογούνται σταδιακά, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη την ιδιαίτερη κατάσταση των διαφόρων χωρών»!!!
Εκεί όμως που ο αναγνώστης της διακήρυξης τρίβει τα μάτια του είναι στο σημείο όπου το ΚΕΑ ισχυρίζεται ότι μπορούν να δοθούν «νέες εξουσίες για τους εργαζομένους μέσα στις επιχειρήσεις, που θα τους επιτρέπουν να επηρεάζουν τον προσανατολισμό και την οργάνωση της εργασίας τους, περιλαμβανομένου του δικαιώματος αρνησικυρίας (veto) απέναντι σε σχέδια που αφορούν κερδοσκοπία, αναδιάρθρωση ή μετεγκατάσταση»!!! Δηλαδή βάζουν τους εργαζόμενους όχι να αμφισβητούν την καπιταλιστική ιδιοκτησία και να παλεύουν για να την κάνουν κοινωνική, αλλά να στηρίξουν την καπιταλιστική ιδιοκτησία αρκεί να γίνει λιγότερο εκμεταλλευτική!!! Καλλιεργούν τις πιο επικίνδυνες αυταπάτες.
Οπως και στο σημείο που το ΚΕΑ εκφράζει την επιθυμία για «μια εναρμόνιση προς τα πάνω του εργατικού δικαίου (...) αρχίζοντας με μια «ρήτρα του πλέον ευνοούμενου Ευρωπαίου», όπως οι φεμινίστριες υποστηρίζουν σε σχέση με τα δικαιώματα των γυναικών» αλλά και για «λαϊκή συμμετοχή που να βρίσκεται στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών θεσμικών μηχανισμών, οι εξουσίες όλων των αιρετών οργάνων, συμπεριλαμβανομένων των τοπικών, εθνικών και ευρωπαϊκών κοινοβουλίων, πρέπει να ενισχυθούν».
***
Απογειώνοντας τις αυταπάτες
και την υπερταξική θεώρηση μιας ταξικής κοινωνίας το ΚΕΑ ισχυρίζεται
ότι «η πραγματική δημοκρατία είναι σε θέση να εγγυηθεί τη
χρηματοπιστωτική υπευθυνότητα (...) τη μείωση της φτώχειας και της
ανασφάλειας (...) για να συμβεί αυτό, οι Συνθήκες της ΕΕ θα πρέπει να
μεταρρυθμιστούν ριζικά, με βάση τις ανάγκες των λαών (...) με πρωταρχικό
στόχο την απαλλαγή από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο». Τέλος, το ΚΕΑ
«επαναβεβαιώνει την αφοσίωσή του στη διαμόρφωση ενός ευρωπαϊκού μετώπου
αντίστασης και εναλλακτικών λύσεων οι οποίες είναι σε θέση να αλλάζουν
ριζικά τις υφιστάμενες σχέσεις εξουσίας»!!!
Β. Ν.
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου