ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 17 ΓΕΝΑΡΗ Να σημάνει πανεργατικός ξεσηκωμός!

• Την απεργία αποφάσισαν τα Εργατικά Κέντρα Αθήνας, Πειραιά, Ελευσίνας, Λαυρίου, Σαλαμίνας
• Αλληλεγγύη στους χαλυβουργούς. Απορρίπτουμε τη νέα αντεργατική σφαγή σε μισθούς, εργασιακά. Εξω η τρόικα

«

Η εργατική τάξη έχει ιστορικές ευθύνες. Κάθε βήμα συμβιβασμού και υποταγής είναι βήμα προς την εξαθλίωση. Τώρα πρέπει να υπερνικήσει το φόβο και την τρομοκρατία στους τόπους δουλειάς. Είναι ώρα ταξικής αφύπνισης, ενότητας και αντεπίθεσης!» (απόσπασμα από την ανακοίνωση που εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ την περασμένη Τετάρτη).

Η ανακοίνωση των νέων εφιαλτικών αντιλαϊκών σχεδιασμών δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ηρθε να επιβεβαιώσει τη σημασία της δράσης του ΠΑΜΕ, για να στηθούν εστίες αντίστασης και οργάνωσης των εργατών ενάντια στο σύνολο της πολιτικής που αντιμετωπίζει τις λαϊκές ανάγκες ως «κόστος» το οποίο πρέπει να μειώνεται διαρκώς. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, η συμμετοχή στην παναττική απεργία στις 17 Γενάρη με το ΠΑΜΕ, η επίμονη δουλειά για την επιτυχία της, η δράση ώστε να ξεσηκωθεί ο εργατόκοσμος όλης της χώρας είναι καθήκον για κάθε εργάτη και εργάτρια. Να κατακλυστεί η Αθήνα από εργατοϋπαλλήλους και λαϊκές οικογένειες που θα διαδηλώσουν «Δεν αντέχουμε. Δεν μας αξίζει τέτοια ζωή... να πολλαπλασιαστούν οι Χαλυβουργίες σε όλη τη χώρα» όπως τονίζει το απεργιακό κάλεσμα του ΠΑΜΕ. «Να τιμωρηθούν από τους εργαζόμενους και να πληρώσουν σκληρά το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και ο ΛΑ.Ο.Σ. Εξω η τρόικα από την Ελλάδα», ξεκαθαρίζοντας πως είναι ανεπιθύμητο το προσωπικό των ΔΝΤ - ΕΚΤ - ΕΕ που φώναξαν στο πλευρό τους τα κόμματα της πλουτοκρατίας για να επιταχυνθεί η αντιλαϊκή έφοδος στη χώρα μας. Αντίστοιχα να οργανωθεί η δράση για την επιτυχία και των αγωνιστικών κινητοποιήσεων που σχεδιάζονται και σε άλλες πόλεις. Να δοθεί το σύνθημα για τη γενίκευση και κλιμάκωση της πάλης σε όλη τη χώρα, για να οργανωθεί η λαϊκή αντεπίθεση.

Στο δρόμο των χαλυβουργών

Αποφάσεις για παναττική απεργία έχουν πάρει τα ΕΚ Αθήνας, Πειραιά, Λαυρίου, Θριασίου και Σαλαμίνας, καταρχήν ως συμπαράσταση στους χαλυβουργούς του Ασπροπύργου και τους εργαζόμενους άλλων χώρων που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις ενάντια στην επίθεση της εργοδοσίας. Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ θα γίνει στην Ομόνοια στις 11 π. μ.
Η ίδια η συζήτηση του παλικαρίσιου αγώνα των χαλυβουργών μες στους τόπους δουλειάς μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στη δουλειά για την απεργία. Να γίνουν παντού κουβέντες για τη δύναμη που αντλούν οι χαλυβουργοί μέσα από τη σκληρή αναμέτρηση, αναδεικνύοντας ότι απέναντί τους δε βρίσκεται ένας εργοδότης αλλά μια ολόκληρη τάξη που αυξάνει τα κέρδη της τσακίζοντας κάθε εργατικό δικαίωμα. Καταγράφοντας το μεγαλείο και τη σημασία της ταξικής αλληλεγγύης, συνεχίζοντας μια μάχη με την αποφασιστικότητα που τροφοδοτεί η έμπρακτη στήριξη εργατών όλης της χώρας. Αποκαλύπτοντας τον άθλιο ρόλο των εργατοπατέρων, που στο Βόλο ανέπτυξαν δράση στο πλευρό της εργοδοσίας για να χτυπηθεί το 8ωρο και τα μεροκάματα. Αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες για μια σειρά θέματα που αφορούν τη λαϊκή οικογένεια, αφού το επίπεδο της ζωής της δεν επηρεάζεται μόνο από το ύψος του μισθού. Προσπαθώντας να δραστηριοποιήσουν στο πλευρό τους τις γυναίκες και τα παιδιά τους, αφού κανένα μέλος της λαϊκής οικογένειας δεν μπορεί να μένει εκτός αγώνων όταν σαρώνεται κάθε λαϊκή κατάκτηση.
Ολα αυτά είναι ποιοτικά στοιχεία ενός αγώνα που ασκεί μεγάλη πίεση όχι μόνο στο Μάνεση αλλά σε κάθε μεγαλοεργοδότη. Η ενίσχυση της εργοδοτικής αδιαλλαξίας (όπως εκφράστηκε και με τις νέες απειλές του Μάνεση για «αναδιοργάνωση» της εταιρείας, δηλαδή απολύσεις) βεβαιώνει πως η νίκη των χαλυβουργών θα έρθει κάτω από την πίεση ολόκληρης της εργατικής τάξης.

Αλληλεγγύη για να χτιστεί μέτωπο ενάντια στην πλουτοκρατία

Αλλωστε, τα μέτρα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι χαλυβουργοί στον Ασπρόπυργο, ήδη εφαρμόζονται ή προωθούνται στο σύνολο των κλάδων. Επιβεβαιώνεται ξανά πως ο Μάνεσης ήταν «λαγός» που εμφανίστηκε προειδοποιώντας για το τι θ' ακολουθήσει σε κάθε τόπο δουλειάς. Τώρα λοιπόν που οι μεγαλοεργοδότες αναλαμβάνουν ο ένας μετά τον άλλο δράση για το πώς θα καταργηθεί η σταθερή εργασία, ο κατώτατος μισθός, το 8ωρο κτλ., τώρα είναι που οι εργάτες πρέπει να σταθούν ο ένας δίπλα στον άλλο και σα μια γροθιά να αποκρούσουν την επίθεση όπως ξετυλίγεται παντού.
Είναι ξεκάθαρο πως η έκβαση του αγώνα στην «Ελληνική Χαλυβουργία» είναι ζήτημα πλέον όλης της εργατικής τάξης. Η επιτυχία της απεργίας στις 17 Γενάρη θα ενισχύσει αποφασιστικά τη θέση των απεργών, θα βοηθήσει να αντιληφθεί ο κάθε Μάνεσης πως απέναντί του δεν έχει 50, 200 ή 400 άτομα, αλλά όλο και περισσότερους εργάτες που οργανώνονται ως τάξη απέναντι στην τάξη των αντιπάλων τους.
Αλλωστε, η καλύτερη έκφραση αλληλεγγύης στους εργαζόμενους που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις είναι το στήσιμο πυρήνων αντίστασης παντού. Είναι να χτυπηθεί κάθε αυταπάτη πως υπάρχουν τμήματα των εργαζομένων που εξαιρούνται από την επίθεση, αντίληψη που παραδίδει τους εργάτες διασπασμένους και απροετοίμαστους στην αντεργατική έφοδο. Να αξιοποιηθεί συλλογικά η πείρα που συσσωρεύεται από την οργάνωση της πάλης ενάντια στην εργοδοτική αδιαλλαξία. Να γίνει πλατιά κουβέντα για την πολιτική που οδηγεί τους εργαζόμενους στα σημερινά αδιέξοδα, να αναδειχθεί γιατί είναι διαμετρικά αντίθετα τα συμφέροντα του λαού και τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Η συζήτηση στις συνελεύσεις, στις συσκέψεις, στις εξορμήσεις, στις περιοδείες δεν μπορεί να μένει στην περιγραφή των προβλημάτων, πρέπει να στραφεί στη μόνη διέξοδο που υπάρχει σήμερα για τα λαϊκά στρώματα, την κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με εργατική - λαϊκή εξουσία που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και θα διαγράψει μονομερώς το χρέος.

Ενωμένοι ενάντια στους εκμεταλλευτές

Την ώρα που πλουτοκράτες και όλο το υπηρετικό τους προσωπικό συγκροτούνται σε ενιαίο μέτωπο ενάντια στους εργάτες, είναι κομβικό ζήτημα η σφυρηλάτηση της ταξικής ενότητας όλων των εργαζομένων - ανεξαρτήτως κλάδου, εργασιακών σχέσεων, δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα, φύλου ή φυλής. Ενότητα ενάντια στους εκμεταλλευτές τους, ενάντια στην πολιτική που τους εξαθλιώνει και καταληστεύει τον πλούτο που παράγουν και αυξάνουν οι εργάτες, αλλά δεν καρπώνονται. Ενότητα για να προστατευθούν τα δικαιώματα και οι ανάγκες του λαού, όχι τα σχέδια των μονοπωλίων.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που καλούν γενικά και αόριστα σε «ενότητα», δεν υπηρετούν τις ανάγκες των εργαζομένων, δε συμβάλλουν στη γονιμοποίηση των αγωνιστικών διαθέσεων που εκφράζονται σε μια σειρά χώρους. Οσο επιτακτικός είναι σήμερα ο αγωνιστικός ξεσηκωμός των εργατών, άλλο τόσο κρίσιμο είναι οι κινητοποιήσεις να ξεμπροστιάζουν τα επιχειρήματα και τα σχέδια των εργοδοτών. Γι' αυτό και είναι βασική προτεραιότητα η ανάδειξη του αντεργατικού ρόλου των ηγεσιών ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, ο απεγκλωβισμός δυνάμεων από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, η αγωνιστική συσπείρωση τίμιων συνδικαλιστών και εργατών που θέλουν να παλέψουν για την απόκρουση της λαίλαπας.
Να αποκαλυφθεί πώς οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις πρωταγωνίστησαν στην εφαρμογή, στην επιτάχυνση, ακόμα και την επεξεργασία των αντεργατικών σχεδιασμών. Πώς χρόνια τώρα δηλητηριάζουν τις εργατικές συνειδήσεις καλλιεργώντας συντεχνιακές λογικές, επανάπαυση, αλλά και απογοήτευση, αφού αποσιωπούν την πραγματική ρίζα των προβλημάτων των εργαζομένων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως σε μια σειρά χώρους (π.χ. από τον κλάδο του Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών) όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα για την παναττική απεργία αλλά είναι «εξαφανισμένοι». Αλλού απορρίπτουν τη συμμετοχή στην απεργία με διάφορα προσχήματα (π.χ. Το σωματείο εργαζομένων στο Τζάνειο νοσοκομείο κρύφτηκε πίσω από την απουσία αποφάσεων της ΠΟΕΔΗΝ - ΑΔΕΔΥ λες και τα πρωτοβάθμια σωματεία δεν έχουν ευθύνη για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων). Αλλού δηλώνουν πως η συμπαράσταση στους χαλυβουργούς (πχ. Ιατρικοί Επισκέπτες) θα αδυνατίσει την πάλη του «χώρου τους», ενισχύοντας τη διάσπαση των εργαζομένων. Ηδη ετοιμάζουν τα επιχειρήματα με τα οποία θα καλέσουν τους εργάτες να σκύψουν κι άλλο το κεφάλι. Την περασμένη Τετάρτη, αυτό που βρήκε να κάνει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ βγαίνοντας από τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, ήταν να παραπονεθεί για τους όρους με τους οποίους γίνεται ο «κοινωνικός διάλογος», δηλαδή για το πώς στήνεται η επιχείρηση εξαπάτησης και εξανδραποδισμού των εργαζομένων.

Η πλουτοκρατία έχει θέσει επί ποδός όλους τους υπηρέτες της. Ούτε λεπτό δεν μπορεί να καθυστερήσει η δράση για την επιτυχία της παναττικής απεργίας. «Δεν πάει άλλο. Η αυτοί ή εμείς», όπως τονίζει το ΠΑΜΕ.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ