ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ «ΚΩΔΙΚΑΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ» Ναρκωκαταστολή για το λαό, αμύθητα κέρδη για τους ιδιώτες

«Τότε στην Κατοχή βγήκε από το θρυλικό ΕΠΟΝίτικο χωνί η διαταγή: «Να κλείσουν μέχρι αύριο το πρωί όλες οι χαρτοπαικτικές λέσχες, οι ντεκέδες, τα παράνομα πορνεία! Οσα δεν κλείσουν, θα τα σπάσουμε». Δύο που δεν έκλεισαν στο Δουργούτι καταστράφηκαν απ' τους ΕΠΟΝίτες. Το ίδιο χωνί αντηχούσε στην απελευθέρωση: «Νέοι και νέες. Σήμερα ανοίγει η λέσχη της ΕΠΟΝ. Εκεί θα βρείτε το βιβλίο σας, το παιγνίδι σας, τη μουσική και το χορό, το θέατρό σας». Περιοδικό της ΕΠΟΝ «Νέα Γενιά», 25.2.1946

«Σε θέλουν σκλάβα να χτυπάς το κούτελο στο χώμα! Χασίσι αν θες μετά χαράς, αλλ' όχι ελεφτερία!»Κ. Βάρναλης

Με τον πιο χυδαίο και αντιεπιστημονικό τρόπο επιχειρείται να δικαιολογηθεί η αποποινικοποίηση της χρήσης, προμήθειας, κατοχής όλων των ναρκωτικών ουσιών, της καλλιέργειας ινδικής κάνναβης και η παράδοση της πρόληψης - απεξάρτησης - κοινωνικής επανένταξης στους ιδιώτες, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο με τίτλο «Κώδικας Ναρκωτικών» του υπουργείου Δικαιοσύνης, το οποίο κατατέθηκε την προηγούμενη Δευτέρα στη Βουλή.

Είναι ο κώδικας χειραγώγησης και ναρκωκαταστολής που εκπροσωπεί η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., προκειμένου να εντείνει ακόμα μια μορφή κοινωνικού ελέγχου για λογαριασμό της βαρβαρότητας ενός συστήματος που στρεβλώνει το περιεχόμενο κάθε μορφής δικαιώματος, καταργεί δημοκρατικές ελευθερίες, μισθούς και συντάξεις, που ξεζουμίζει ανθρώπους.
«Η αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών υπαγορεύθηκε από τη σκέψη ότι η χρήση ναρκωτικών αποτελεί πράξη αυτοπροσβολής του εννόμου αγαθού από το φορέα του(...). Θα έπρεπε αυτή η πράξη να αντιμετωπισθεί από το νομοθέτη και το νόμο με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει η πολιτεία μας άλλες αυτοπροσβολές (αλκοόλ, τσιγάρο)», αναφέρεται στο νομοσχέδιο. Βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι κοινωνικά αποδεκτές ουσίες με μη αποδεκτές, επιχειρείται να καμφθούν οι αντιδράσεις απέναντι στην τοξικοεξάρτηση και να επιτευχθεί η ανοχή και ο συμβιβασμός με το πρόβλημα, να πολλαπλασιαστούν οι νόμιμοι και μόνιμοι χρήστες. Είναι ανήθικο να δικαιολογείται ως κάτι φυσικό η «αυτοπροσβολή του εννόμου αγαθού από τον φορέα του» και να επιδιώκεται με κάθε τρόπο η διασφάλιση του αυτοεξευτελισμού και η απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας του εξαρτημένου. Πώς είναι δυνατόν ένας εξαρτημένος να προστατεύσει τον εαυτό του, όταν εξάρτηση σημαίνει φραγμός στη διαδικασία αυτογνωσίας και κοινωνικής συνειδητοποίησης;
«Οι πραγματικές εξελίξεις στο διεθνή και εγχώριο ορίζοντα κατά την τελευταία 30ετία υπερακόντισαν ποσοτικά και ποιοτικά τις προβλέψεις του νομοθέτη. Σημειώνουμε τα κυριότερα ευρήματα(...) Η στήριξη της προληπτικής πολιτικής ιδίως στην καταπολέμηση της προσφοράς, διέψευσε τις προσδοκίες». Είναι πρόκληση να γίνεται λόγος για διεθνή αποτυχία της προληπτικής πολιτικής, όταν σε όλες τις χώρες της ΕΕ και των ΗΠΑ, οι όποιες παρεμβάσεις πρόληψης γίνονται είναι αποσπασματικές, χωρίς τα απαραίτητα κονδύλια και επαρκές προσωπικό και το βάρος της πολιτικής τους δίνεται στη πριμοδότηση της υποκατάστασης. Οταν στη χώρα μας τα Κέντρα Πρόληψης, η μοναδική πρωτοβουλία πρόληψης, αγκομαχά σ' ένα στρεβλό θεσμικό πλαίσιο με εργαζόμενους να μένουν απλήρωτοι για μήνες...
Αυτό το νομοσχέδιο είναι εγκληματικό και επικίνδυνο, υποθηκεύει το μέλλον αυτού του τόπου, στρέφεται ενάντια στην ανθρώπινη ζωή. Καθήκον όλων, να μείνει στα χαρτιά.

    

Τι προβλέπει ο «Κώδικας Ναρκωτικών»

Στο άρθρο 29 με τίτλο «καλλιέργεια κάνναβης, δημόσια χρήση ναρκωτικών ουσιών, πλαστογραφία ιατρικής συνταγής» του νομοσχεδίου αναφέρεται:1. Οποιος για δική του αποκλειστική χρήση καλλιεργεί φυτά κάνναβης σε αριθμό ή έκταση που δικαιολογούνται μόνο για την ατομική του χρήση, τιμωρείται με κράτηση μέχρι τριών μηνών ή με πρόστιμο μέχρι πεντακοσίων ευρώ.
2. Οποιος κάνει χρήση ναρκωτικών δημοσίως τιμωρείται με κράτηση μέχρι έξι μηνών ή με πρόστιμο μέχρι χιλίων ευρώ. Ο δράστης της πράξης του προηγούμενου εδαφίου μπορεί να κριθεί ατιμώρητος, εάν το δικαστήριο, εκτιμώντας τις περιστάσεις τέλεσης της πράξης και της προσωπικότητας του δράστη, κρίνει ότι η αξιόποινη πράξη ήταν εντελώς συμπτωματική και δεν είναι πιθανόν να επαναληφθεί.
3. Δεν τελεί άδικη πράξη όποιος, για δική του αποκλειστικά χρήση, με οποιονδήποτε τρόπο προμηθεύεται ή κατέχει ναρκωτικά, σε ποσότητες που δικαιολογούνται μόνο για ατομική του χρήση.
Το πρόσχημα της «προσωπικής χρήσης» καταρρέει από την ίδια την πραγματικότητα. Γιατί δεν είναι μόνο διαφορετική η ανάγκη για ουσίες του κάθε χρήστη, αλλά στην πορεία της εξάρτησης μεταβάλλονται και οι ανάγκες του ίδιου του χρήστη. Δηλαδή, ένας χρήστης που ξεκινάει με 30 mg ηρωίνης, μετά από λίγο καιρό μπορεί να χρειάζεται ένα γραμμάριο, δύο ή τρία. Το ίδιο ισχύει για κάθε ναρκωτική ουσία. Είναι ανέφικτο να μπει στη ζυγαριά η προσωπική χρήση ουσιών. Ποιος και με ποια κριτήρια θα επιλέξει ποια είναι η ανάγκη προσωπικής χρήσης, για τον έναν ή τον άλλο εξαρτημένο; Η ίδια απάντηση ισχύει και για την καλλιέργεια ινδικής κάνναβης, ενώ το «αστρονομικό» πρόστιμο των ...500 ευρώ επιδιώκεται να λειτουργήσει ως στάχτη στα μάτια για την αποποινικοποίηση της καλλιέργειας. Ουσιαστικά ανοίγει ο δρόμος για να δράσουν ελεύθερα μικροί και μεγάλοι έμποροι ναρκωτικών.

Με την παράδοση της απεξάρτησης στους ιδιώτες χιλιάδες νέοι άνθρωποι καταδικάζονται στην εξάρτηση μέχρι την τελευταία τους πνοή

Ενα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιείται στο νομοσχέδιο είναι ότι «τα προτεινόμενα από την ΕΕ όρια ποινής είναι χαμηλότερα από τα αντίστοιχα της ελληνικής νομοθεσίας». Παραβλέπονται όμως τα επίσημα στοιχεία, που δείχνουν ότι όπου η πρόσβαση στα ναρκωτικά είναι εύκολη, τα ποσοστά χρήσης είναι 5πλάσια από την Ελλάδα (Δανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Σλοβενία). Αντίθετα, όπου υπάρχει δυσκολία (Ελλάδα, Κύπρος, Φινλανδία) τα ποσοστά είναι χαμηλά.Είναι μύθος ότι με την αποποινικοποίηση «θα περιοριστεί το πρόβλημα των ναρκωτικών» ή θα χτυπηθεί το οργανωμένο έγκλημα. Το εμπόριο των ναρκωτικών είναι μια από τις πιο επικερδείς εγκληματικές δραστηριότητες στον πλανήτη μαζί με το εμπόριο όπλων και ανθρώπων. Το εμπόριο όπλων είναι νόμιμο και παρ' όλα αυτά ο μεγάλος τζίρος γίνεται από το παράνομο εμπόριο. Δίπλα στη νόμιμη πορνεία υπάρχει, αναπτύσσεται και κερδοφορεί η παράνομη πορνεία.
Στο άρθρο 23, όπου αναφέρονται οι περιπτώσεις διακίνησης που τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών (ισόβια) ή με πρόσκαιρη κάθειρξη (10 - 20 ετών), επισημαίνεται μεταξύ άλλων ότι η μεγάλη ποσότητα διακινούμενων ναρκωτικών προσδιορίζεται από το ύψος του οικονομικού οφέλους (50.000 ευρώ και πάνω).
Για να γίνει κατανοητό τι σημαίνει οικονομικό όφελος 50.000 ευρώ από διακίνηση ναρκωτικών, αξίζει να αναφερθεί ότι 4 κιλά κάνναβης ή 2 κιλά καφέ ηρωίνης (δηλαδή μια τεράστια ποσότητα) κοστίζουν περίπου 40.000 ευρώ (τιμές λιανικής που αναφέρονται στην Εκθεση του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας - ΕΚΠΝΤ).
«Η ποινική αντιμετώπιση του προβλήματος στη χώρα μας έχει ως αναπόφευκτες συνέπειες την υπερφόρτωση των φυλακών», αναφέρεται επίσης στο νομοσχέδιο. Είναι γνωστό ότι μέχρι σήμερα, κανείς δεν οδηγήθηκε στη φυλακή επειδή έκανε χρήση ουσιών. Αντίθετα, η «δικαιοσύνη» τους είναι αυτή που φυλακίζει απεξαρτημένους επειδή έκλεψαν μια ζάντα αυτοκινήτου όταν ήταν στη χρήση, ενώ αφήνει πάντα ελεύθερους τους εμπόρους. Μια «δικαιοσύνη» πλήρως εναρμονισμένη με τους παγκόσμιους αστικούς νόμους δικαίου, που προστατεύουν και διευκολύνουν τη διακίνηση του 95% της παγκόσμιας παραγωγής οπίου από το Αφγανιστάν, παραγωγή η οποία μόλις 7 χρόνια μετά την εισβολή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αυξήθηκε κατά 4.511%!

Ιδιωτικοποιούν πρόληψη - απεξάρτηση - επανένταξη

Στο άρθρο 53 του νομοσχεδίου αναφέρεται: Ο προγραμματισμός για την αντιμετώπιση της εξάρτησης από ουσίες (...) διακρίνεται σε τρεις βαθμίδες α) πρόληψη - ενημέρωση, β) θεραπευτική αποκατάσταση, γ) κοινωνική επανένταξη. Αρμόδιο για την ίδρυση, εποπτεία και ανάκληση άδειας λειτουργίας Συμβουλευτικών Σταθμών, Κέντρων και Θεραπευτηρίων σωματικής και ψυχικής απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης ή άλλων σχετικών μονάδων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, πέραν των ήδη αναγνωρισμένων με το άρθρο 51, είναι το υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (...) Με την ίδια διαδικασία και με τους ίδιους όρους μπορούν να ιδρύουν αντίστοιχες μονάδες που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο της προηγούμενης παραγράφου, και α) δήμοι και κοινότητες, β) φιλανθρωπικά σωματεία και κοινωφελή ιδρύματα, εφόσον τούτο προβλέπεται από τις καταστατικές τους διατάξεις, γ) εκκλησιαστικοί φορείς, δ) Ανώτατα Εκπαιδευτικά ή Τεχνολογικά Ιδρύματα, ε) φυσικά ή νομικά πρόσωπα που επιδιώκουν συναφείς σκοπούς.
Επίσης, στο άρθρο 55 αναφέρεται ότι προγράμματα πρόληψης μπορεί να καταρτίζουν η Εκκλησία, οι ΟΤΑ, συνδικαλιστικοί φορείς, καθώς και οποιοσδήποτε κρατικός ή ιδιωτικός μη κερδοσκοπικός φορέας.
«Με το νομοσχέδιο διασφαλίζεται το δικαίωμα στη θεραπεία (...) Διευκολύνεται η ουσιαστική εφαρμογή μέτρων απεξάρτησης», ισχυρίζονται. Στην πραγματικότητα το μόνο που εξασφαλίζεται είναι το «δικαίωμα» να θεωρείται ο χρήστης «ασθενής» έχοντας πρόσβαση σε υπηρεσίες διά βίου χορήγησης υποκατάστατων. Υπονομεύεται το κεκτημένο ακόμη και αυτής της υπάρχουσας δημόσιας και δωρεάν πρόληψης, απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης.
Το κράτος μεταβιβάζει στους ιδιώτες τη δική του αποκλειστικά ευθύνη για καθέναν από τους κρίκους της αλυσίδας που αφορά στην τοξικοεξάρτηση με το πρόσχημα ότι θα τα εποπτεύει. Με ποιο τρόπο διασφαλίζονται η πρόληψη, η απεξάρτηση, η κοινωνική επανένταξη όταν: Τα Κέντρα Πρόληψης οδηγούνται σε κλείσιμο; Τα «στεγνά» προγράμματα ασφυκτιούν από την υποχρηματοδότηση και την έλλειψη προσωπικού; Η ανεύρεση δουλειάς και ο ρατσισμός είναι θηλιά στο λαιμό των ανθρώπων που δίνουν τη μάχη της απεξάρτησης;
Στην πραγματικότητα δίνεται κι επίσημα πλέον η δυνατότητα όποιος θέλει να ανοίξει τη δική του «επιχείρηση - πρόληψης, απεξάρτησης, επανένταξης», να εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη οδύνη. Δίνεται η δυνατότητα νομιμοποίησης και επέκτασης σε πληθώρα παράνομων «κέντρων απεξάρτησης» σε όλη την Ελλάδα, εκ των οποίων η συντριπτική τους πλειοψηφία εφαρμόζουν επικίνδυνες ή μη ενδεδειγμένες μεθόδους και θησαυρίζουν σε βάρος των εξαρτημένων και των οικογενειών τους. Αλλο ένα δείγμα της «δικαιοσύνης» είναι ότι πολλά από αυτά τα «κέντρα» έχουν βρεθεί αντιμέτωπα μαζί της και φυσικά αθωώθηκαν.

Αμεσες, ρεαλιστικές λύσεις

Σε καμία περίπτωση η νομιμοποίηση των ναρκωτικών και αστικά νομοθετήματα δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το κοινωνικό πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης, καθώς δεν αγγίζουν καν τις κοινωνικές αιτίες που το γεννούν και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς που το αναπαράγουν. Αν και η τοξικοεξάρτηση είναι γέννημα - θρέμμα του καπιταλισμού και μπορεί να αντιμετωπιστεί ολοκληρωτικά μόνο με την ανατροπή του, ωστόσο υπάρχουν άμεσες ρεαλιστικές λύσεις που μπορούν να την περιορίσουν. Με πλήρη χρηματοδότηση και επαρκές επιστημονικό, μόνιμο προσωπικό, δημιουργία πανελλαδικού δημόσιου φορέα με αποκλειστικά δωρεάν παροχή υπηρεσιών σε:
Πρόληψη, το κυριότερο όπλο στη μάχη κατά των ναρκωτικών. Πρόληψη είναι συγκεκριμένα μέτρα Κοινωνικής Πρόνοιας που έχουν να κάνουν με όλους τους βασικούς παράγοντες που επιδρούν στη ζωή του ανθρώπου (εργασία, σχολείο κ.ά.). Εφαρμογή προγραμμάτων πρωτογενούς πρόληψης σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, στελέχωση των σχολικών βαθμίδων με εκπαιδευμένους κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους, δημιουργία σχολών που θα εκπαιδεύουν τους γονείς στους τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος.
Απεξάρτηση, δηλαδή να υπάρχουν τόσα «στεγνά» προγράμματα όσα χρειάζεται η χώρα, τουλάχιστον ένα για εφήβους και ένα για ενήλικες σε κάθε νομό. Ανάπτυξη των προγραμμάτων έγκαιρης παρέμβασης για νέους που πειραματίζονται με ναρκωτικά αλλά δεν έχουν εξαρτηθεί ακόμη από αυτά. Προαγωγή της επιστημονικής έρευνας που σχετίζεται με τις κοινωνικές αιτίες του προβλήματος των ναρκωτικών.
Επανένταξη, να θεσπιστούν ειδικά προγράμματα κατάρτισης που θα βοηθούν τους πρώην χρήστες να βρουν δουλειά, συνεργασία επιστημονικών, συνδικαλιστικών και άλλων φορέων για την καταπολέμηση του ρατσισμού.

Η τραγική εμπειρία της αποποινικοποίησης

Το πείραμα της Ολλανδίας και η επικινδυνότητα της κάνναβης

Μόνο τυχαία δεν είναι η προώθηση αυτού του νομοσχεδίου. Ηταν στα μέσα της δεκαετίας του '70 όταν στην Ολλανδία, τη στιγμή που ένα μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα πλημμύριζε τους δρόμους της πρωτεύουσας, αποφασίστηκε η αποποινικοποίηση των ναρκωτικών. Σήμερα το Αμστερντάμ έχει γίνει κέντρο του διεθνούς εμπορίου ναρκωτικών και από τις πρώτες πόλεις σε εγκληματικότητα στον κόσμο. Η εμπειρία τέτοιων επικίνδυνων πολιτικών δε αφήνει περιθώρια για παραμύθιασμα, καθώς τα αποτελέσματά τους όπου εφαρμόστηκαν είναι εγκληματικά.
«Το υψηλότερο ποσοστό χρηστών κάνναβης σε καθημερινή βάση καταγράφεται στην Ολλανδία (80%)» (Ετήσια Εκθεση για το 2004 του ΕΚΠΝΤ).
«Ο μαθητικός πληθυσμός της Ελβετίας κατέχει την τρίτη θέση και της Ολλανδίας την πέμπτη θέση στην Ευρώπη στη χρήση παράνομων ουσιών» (Πανευρωπαϊκή Ερευνα «ESPAD» 2007 για τη χρήση ουσιών στο μαθητικό πληθυσμό).
Το μοντέλο της Ολλανδίας αύξησε τους εξαρτημένους από ναρκωτικά κατά 44% στα 6 χρόνια εφαρμογής του. Τον Αύγουστο του 2004, «η ολλανδική κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι "η κάνναβη δεν είναι ακίνδυνη" ούτε για τους χρήστες, ούτε για την κοινωνία, τα coffee shops (χώροι όπου πωλείται νόμιμα και επιτρέπεται η χρήση κάνναβης) "δεν είναι άμοιρα ευθυνών" και σκοπεύει να μειώσει τον αριθμό τους που βρίσκονται κοντά σε σχολεία. Σκέφτεται να προχωρήσει ακόμη και στην κατάργηση του πειράματος» (Ετήσια Εκθεση της Διεθνούς Επιτροπής του ΟΗΕ για τον έλεγχο των ναρκωτικών 2005).
«Το 1/4 των εξαρτημένων της Ευρώπης ζητάει απεξάρτηση από την κάνναβη, που είναι η δεύτερη ουσία κατάχρησης μετά την ηρωίνη» (Ετήσια Εκθεση 2009 του ΕΚΠΝΤ).
«Η κάνναβη σχετίζεται με έναν αυξημένο αριθμό επειγόντων εισαγωγών σε νοσοκομεία, η χρήση της συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο ψυχωσικών διαταραχών και σχιζοφρένειας» (Ετήσια Εκθεση του ΟΗΕ 2008).
«Η συστηματική χρήση κάνναβης στην εφηβεία ενδέχεται να έχει αρνητικές συνέπειες στην ψυχική υγεία κατά τη νεανική ηλικία, καθώς υπάρχουν ενδείξεις για αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης ψυχωσικών συμπτωμάτων και διαταραχών, ο οποίος αυξάνεται ανάλογα με τη συχνότητα χρήσης» (Ετήσια Εκθεση για το 2009 του ΕΚΠΝΤ).

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ