Αντιθέσεις και παζάρια ενόψει της νέας σύμβασης για την Ελλάδα και της Συνόδου Κορυφής στις 30 Γενάρη
Η ίδια επισήμανε ότι η Ευρώπη πρέπει να δείξει ότι ο μηχανισμός στήριξης του κεφαλαίου (EFSF) με τα 230 δισ. ευρώ, είναι αποτελεσματικός, ενώ επικαλέστηκε και το γεγονός ότι η ΕΚΤ μόλις έδωσε 500 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών. Ταυτόχρονα, τάχθηκε κατά του σεναρίου χορήγησης ενός δανείου - γέφυρας στην Ελλάδα, αν δεν προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις με τους ιδιώτες πιστωτές για το κούρεμα του χρέους. «Τέτοιο ζήτημα δεν τίθεται για μένα», είπε η Μέρκελ, προσθέτοντας ότι μέχρι τον Μάρτη απομένει αρκετός χρόνος για την επεξεργασία ενός νέου προγράμματος για την Ελλάδα, που θα συνοδεύεται από πλήθος νέων αντιλαϊκών μέτρων.
Γενικευμένη ανησυχία για την κρίση
Στην
εαρινή σύνοδο κορυφής του Μάρτη παρέπεμψε το αίτημα της Ρώμης για
αύξηση των πόρων του ESM ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε.
Ενίσχυση των ευρωπαϊκών ταμείων και έκδοση ευρωομόλογου ζήτησε από την
πλευρά της η Κρ. Λαγκάρντ. «Ακόμη και η πολιτική δέσμευση για την έκδοση
κοινού ομολόγου, χωρίς καν την εφαρμογή, θα βοηθούσε να πειστούν οι
αγορές για την μελλοντική βιωσιμότητα της Οικονομικής και Νομισματικής
Ενωσης», είπε η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, μιλώντας χθες στο Γερμανικό
Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, στο Βερολίνο.Η ίδια τόνισε την ανάγκη για μεγαλύτερη εσωτερική ολοκλήρωση, αποδίδοντας την κρίση στην «ατελή ολοκλήρωση» και τάχθηκε κατά των οριζόντιων περικοπών στους εθνικούς προϋπολογισμούς, καθώς αυτή η πρακτική, όπως είπε, αυξάνει τον κίνδυνο ύφεσης. «Κάποιες χώρες έχουν, πράγματι, πολλά ακόμη να κάνουν για να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους και την προοπτική ανάπτυξης. Γι΄αυτό, είναι απαραίτητες οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά, όπως δείχνει η εμπειρία, η δημοσιονομική σταθερότητα εξαρτάται, τελικά, από την μακροπρόθεσμη ανάπτυξη», πρόσθεσε.
Εκφράζοντας συνολικά τις ανησυχίες των αστών για το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης, η Λαγκάρντ σημείωσε ότι η σημερινή πρόκληση αφορά την σωτηρία της παγκόσμιας οικονομίας και επανέλαβε την προειδοποίησή της για τον κίνδυνο μιας κρίσης στα πρότυπα αυτής του 1930, χαρακτηρίζοντας τα μέτρα που έλαβε τα τελευταία δύο χρόνια η Ευρώπη ως «σημαντικά, αλλά αποσπασματικά τμήματα μιας συνολικής λύσης».
Ζήτησε ακόμα την ενίσχυση του «ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης» και προέβλεψε ότι τα επόμενα χρόνια η ανάγκη χρηματοδότησης θα ανέλθει, παγκοσμίως στο ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, ενώ εξέφρασε αισιοδοξία ότι το ΔΝΤ θα καταφέρει να εξασφαλίσει κονδύλια ύψους 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Λιγοστεύουν το «ρευστό»
Την
ίδια ώρα, βέβαια, αντανακλώντας τους γενικότερους ανταγωνισμούς, οι
υπουργοί Οικονομικών της Αυστρίας και του Λουξεμβούργου, απέρριπταν την
έκκληση που έκανε το ΔΝΤ για την ενίσχυση των ευρωπαϊκών ταμείων αρωγής.
«Δεν μπορούμε να ρίχνουμε χρήματα σε αυτά τα ταμεία διάσωσης επ'
άπειρον», είπε ο υπουργός Οικονομικών του Λουξεμβούργου, Λικ Φρίντεν.
«Ηδη υπάρχουν πολλές χώρες που δεν είναι πλέον σε θέση να βάλουν
περισσότερα χρήματα στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ)», είπε η
υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας, Μαρία Φέκτερ, αναφερόμενη στο νέο
ταμείο που θα αντικαταστήσει το ΕΤΧΣ από τον προσεχή Ιούλιο.Ενόψει της
συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 30 του μήνα, η συζήτηση για την αντιμετώπιση
της κρίσης διεξάγεται σε κλίμα έντασης. Στο μεταξύ, ανακοινώθηκε ότι ο
πρόεδρος των ΗΠΑ Μπ. Ομπάμα θα συναντηθεί με τον Ιταλό πρωθυπουργό Μ.
Μόντι στην Ουάσιγκτον στις 9 Φλεβάρη. «Οι δύο ηγέτες θα συζητήσουν τα
βήματα που ακολουθεί η ιταλική κυβέρνηση για να αποκαταστήσει την
εμπιστοσύνη των αγορών και την τόνωση της ανάπτυξης μέσω δομικών
μεταρρυθμίσεων, καθώς και την προοπτική της επέκτασης του δημοσιονομικού
τείχους προστασίας της Ευρώπης», σημειώνεται χαρακτηριστικά στην
ανακοίνωση του Λευκού Οίκου.Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομικών της Ιρλανδίας Μ. Νούναν, δήλωσε ότι δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα να διοργανώσει ένα «πολιτικά παρακινδυνευμένο» δημοψήφισμα για το Δημοσιονομικό Σύμφωνο της Ευρωζώνης. «Δεν θα γνωρίζουμε οριστικά, έως ότου να έχουμε το τελικό σχέδιο για το Δημοσιονομικό Σύμφωνο», είπε στους δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες, λίγο πριν από την έναρξη των εργασιών του Γιούρογκρουπ. «Στην περίπτωση που ανακύψει η ανάγκη για μια συνταγματική τροποποίηση, ασφαλώς και θα έχουμε δημοψήφισμα» στην Ιρλανδία, υπογράμμισε.
ΣΥΝαινούν στην ιδιωτικοποίηση της Υγείας
Στους
εργαζόμενους του νοσοκομείου «Ερρίκος Ντινάν» μίλησε χτες ο επικεφαλής
του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας. Οπως ήταν αναμενόμενο, κατήγγειλε το «σχέδιο πλήρους ιδιωτικοποίησης των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας», το ότι «στην
εποχή του μνημονίου θα μπορούν να έχουν περίθαλψη σε αξιοπρεπή φροντίδα
υγείας μονάχα όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα», ότι για το «μόνο που ενδιαφέρονται (σ.σ. οι κυβερνώντες) είναι να δημιουργούν συνθήκες υψηλής κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο στη χώρα», αλλά και ότι «το μεγάλο κεφάλαιο επενδύει στην παροχή υγείας γιατί είναι πολύ κερδοφόρος επιχείρηση η ενασχόληση με την υγεία».
Βέβαια, πολιτική υποβάθμισης και εμπορευματοποίησης του τομέα της
Υγείας εφαρμοζόταν και πριν το μνημόνιο. Θα εφαρμοζόταν και δίχως το
μνημόνιο, όπως ακριβώς γίνεται στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες και
σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Γιατί; Επειδή το αστικό κράτος βλέπει τις
κοινωνικές δαπάνες σαν «κόστος», από το οποίο πρέπει να απαλλαγεί,
προκειμένου να εξοικονομήσει χρήμα για το κεφάλαιο. Και βεβαίως, επειδή ο
τομέας της Υγείας - Πρόνοιας, που στον καπιταλισμό είναι κερδοφόρος από
χέρι, δεν μπορεί παρά να παραδίνεται από το αστικό κράτος στα
μονοπώλια, αφού ακόμα και οι όποιες δημόσιες δομές λειτουργούν
ανταγωνιστικά ή συνεργατικά με τους ιδιώτες, προς όφελος των δεύτερων.
Ο
ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται για την «πλήρη ιδιωτικοποίηση της Υγείας»,
υπονοώντας ότι η «μερική ιδιωτικοποίηση» είναι θεμιτή και μάλιστα την
επιδιώκει. Αυτό μαρτυράει και η θέση που ανοιχτά έπαιρνε όλα τα
προηγούμενα χρόνια υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της δήθεν
αρμονικής συνύπαρξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε
σχετικά: «Ξέρουμε ότι η υγεία δεν μπορεί να δοθεί όλη στους ιδιώτες»!
Αρα, πλήρης συμβιβασμός με την ιδιωτική δράση στον τομέα της Υγείας και
αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξουν υπηρεσίες δωρεάν και ανάλογες των
σύγχρονων λαϊκών αναγκών από «δημόσιες» δομές, που θα δρουν παράλληλα με
τους ιδιώτες. Τα ίδια έλεγαν και τα κόμματα του κεφαλαίου. Πού οδήγησε η
πολιτική τους; Σε Ταμεία - πελάτες των επιχειρήσεων της Υγείας και σε
«δημόσια» νοσοκομεία - πεδία δράσης ιδιωτών. Ομοίως, ο Δ. Παπαδημούλης
δήλωνε: «Η ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα σε βάρος του δημόσιου
οφείλεται στην κυβερνητική πολιτική, που απαξιώνει το δημόσιο σύστημα
Υγείας, απομακρύνοντας τη χώρα μας από το "Ευρωπαϊκό κεκτημένο" και
στερώντας τους φτωχότερους συμπολίτες μας από ένα βασικό συνταγματικό
τους δικαίωμα. Ως αριστερός δεν επικρίνω γενικώς και αορίστως τους
ιδιώτες που επιχειρούν, αξιοποιώντας και διευρύνοντας τις τρύπες του
συστήματος, να κερδίσουν στην οικονομία της Υγείας. Αυτό που επικρίνω -
και σφόδρα - είναι η αναλογία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Υγείας». Ουδέν μεμπτόν λοιπόν απ' το να θησαυρίζει κάποιος, εκμεταλλευόμενος τους ασθενείς την ώρα της ανάγκης.
Ο Αλ. Τσίπρας έλεγε τα ίδια και με αφορμή την Παιδεία: «Δεν είμαστε εχθρικοί προς το ιδιωτικό πανεπιστήμιο», αφού «το κύρος του δημόσιου πανεπιστημίου δεν θίγεται από το ιδιωτικό»! Οι θέσεις αυτές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, είναι προέκταση της πρότασής του για δήθεν «αρμονική συνύπαρξη»
εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων, εργατών και κεφαλαιοκρατών. Αλλωστε
και στο «Ερρίκος Ντινάν» ο Αλ. Τσίπρας κατέληξε καλώντας τους
εργαζόμενους και όλο τον λαό «να διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν και δικαιούται». Ποια είναι αυτά; «Αυτά
που σας ανήκουν, τα δεδουλευμένα σας, το εργασιακό σας μέλλον το
δικαιούστε, δεν το εκλιπαρείτε και μόνο με αγώνες θα μπορέσετε να το
κατακτήσετε» πρόσθεσε. Μόνο που με τη στρατηγική του ΣΥΝ που όχι
μόνο δεν αντιστρατεύεται τους καπιταλιστές αλλά συμφωνεί με την ύπαρξη
και την ανάπτυξή τους, αυτά τα δικαιώματα όχι μόνο είναι υπό αμφισβήτηση
αλλά και απραγματοποίητα, αφού εργασιακά δικαιώματα και κέρδη είναι σαν
τη φωτιά με το νερό. Για τον ΣΥΝ βεβαίως ούτε σκέψη ότι ο λαός
δικαιούται τα πάντα. Ολο τον πλούτο, γιατί αυτός τον παράγει. Ούτε λόγος
να τα διεκδικήσει κατευθύνοντας την πάλη του εναντίον της τάξης που τον
καρπώνεται, για την ανατροπή της.
πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου