Ο σοσιαλισμός θα γίνει ξανά πραγματικότητα με τη θέληση των λαών

Κοινή Διακήρυξη 19 Κομμουνιστικών Νεολαιών της Ευρώπης για τα 20 χρόνια από τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την ανατροπή του σοσιαλισμού

Οι Κομμουνιστικές Νεολαίες, που υπογράφουμε την παρακάτω Διακήρυξη, απευθυνόμαστε στη νεολαία της Ευρώπης, αλλά και όλου του κόσμου, με αφορμή την 20ή επέτειο από τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την ανατροπή του σοσιαλισμού.Αυτή η επέτειος, για τις αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματα, για τις δυνάμεις του κεφαλαίου, είναι μια ευκαιρία να συκοφαντήσουν το σοσιαλισμό και την προσφορά του, να προβάλουν την καπιταλιστική «αιωνιότητα» και «ευημερία». Είναι οι ίδιοι, που με τις πολιτικές τους έχουν αφαιρέσει κάθε δικαίωμα της νεολαίας, έχουν πραγματοποιήσει δεκάδες ιμπεριαλιστικούς πολέμους και σχεδιάζουν νέους, μας καταδικάζουν στη φτώχεια και την ανεργία, ποινικοποιούν τις κομμουνιστικές ιδέες.
Αυτή η επέτειος για εμάς, για τους εργαζόμενους, τους λαούς και τη νεολαία, είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού, την προσφορά του στην ανθρωπότητα, να βγάλουμε συμπεράσματα από την ήττα, την περίοδο 1989 - 1991.
Καλούμε τους νέους να μάθουν, να γνωρίσουν την αλήθεια για το σοσιαλισμό.
Τους λέμε ότι το μέλλον μας είναι ο νέος κόσμος, ο Σοσιαλισμός - Κομμουνισμός.
O 20ός αιώνας έφερε την επιτυχία της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία το 1917, που υπήρξε η αφετηρία για ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του πολιτισμού στην Ιστορία της ανθρωπότητας, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Μετά το B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατακτήθηκε η εξουσία, με σκοπό τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, σε μια σειρά χώρες στην Eυρώπη, στην Aσία, αλλά και στην αμερικανική ήπειρο, σχεδόν στο 1/3 του κόσμου.

Από την πρόσφατη συνάντηση Ευρωπαϊκών Κομμουνιστικών Νεολαιών στην Πράγα

Το 1991 με την αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες ανακόπηκε αυτή η πορεία της πρώτης προσπάθειας για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας. Ανατράπηκε από τα «πάνω» κι όχι από τα «κάτω» εκείνο που παρά τις αδυναμίες, είχε κατακτηθεί: Η εργατική τάξη μαζί με τους συμμάχους της να έχει στα χέρια της την εξουσία και την ιδιοκτησία του πλούτου που παράγει. Οι ανατροπές ήταν αντεπανάσταση, δηλαδή κοινωνικό πισωγύρισμα, νίκη του συστήματος της ταξικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης ενάντια στην προσπάθεια οικοδόμησης μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση. Αυτό επιβεβαιώθηκε για τους λαούς με τον χειρότερο τρόπο στα 20 χρόνια που πέρασαν.Οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί εκφραστές των μονοπωλίων πανηγύρισαν την ταξική τους νίκη, μια νίκη όχι μόνο ενάντια στις σοσιαλιστικές χώρες και τους λαούς τους, αλλά ενάντια στους εργάτες όλων των χωρών. Μια νίκη, που όμως είναι προσωρινή, γιατί η κοινωνική εξέλιξη δε σταματάει. Ο σοσιαλισμός θα γίνει ξανά πραγματικότητα με τη θέληση των λαών.
Υποσχέθηκαν την «αέναη» καπιταλιστική ανάπτυξη που θα φέρει δήθεν την ευημερία και την ειρήνη. Μίλησαν για το «τέλος της Ιστορίας» και της ταξικής πάλης για να συμβιβαστούν οι λαοί. Δεν επιβεβαιώθηκαν πουθενά. Η ταξική πάλη όχι μόνο δε σταμάτησε αλλά οξύνεται. Είναι η κινητήρια δύναμη της Ιστορίας και θα έχει για την εργατική τάξη νικηφόρα έκβαση.

Η καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν εξανθρωπίζεται, ανατρέπεται

Στις αρχές του 21ουαιώνα και 20 χρόνια μετά τις ανατροπές, αποδεικνύεται ότι ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες της εργατικής τάξης, αλλά καταδικάζει τους λαούς στην εκμετάλλευση και τη φτώχεια. Αποδείχθηκαν ψέματα όλα όσα έλεγαν οι αστοί και οι απολογητές τους.
Η αντεπανάσταση έκανε το κεφάλαιο πιο επιθετικό, σαρώθηκαν λαϊκές κατακτήσεις που είχαν κερδηθεί με αγώνες και θυσίες, ξέσπασαν νέοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και έγινε πιο λυσσασμένος ο ανταγωνισμός για την εισβολή και το μοίρασμα των αγορών. Οι λαοί των σοσιαλιστικών χωρών βρέθηκαν στη δίνη της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, το βιοτικό τους επίπεδο κατρακύλησε δεκαετίες πίσω. Οι λαοί των υπόλοιπων καπιταλιστικών χωρών έχασαν το στήριγμά τους, το αντίβαρο στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Η κρίση που μαστίζει σήμερα τον καπιταλιστικό κόσμο οδηγεί μαζικά στην ανεργία, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και τα παιδιά τους. Αποδεικνύει με τον πιο καθαρό τρόπο ότι ο καπιταλισμός είναι σύστημα σάπιο, ξεπερασμένο, που εμποδίζει την εξέλιξη ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η παραμονή του στη ζωή γίνεται ρουφώντας το αίμα εκατομμυρίων εργαζομένων.
Οι κρίσεις βρίσκονται μέσα στα σπλάχνα του, γιατί είναι ένα σύστημα που η παραγωγή δεν υπηρετεί τον εργαζόμενο λαό, αλλά το κέρδος και τα συμφέροντα του κεφαλαιοκράτη. Οι εργάτες όλου του κόσμου με τον ιδρώτα τους, με τη δύναμη των χεριών και του μυαλού τους, παράγουν αμύθητα αγαθά και πλούτο που φτάνουν για να ζουν καλά αυτοί και τα παιδιά τους. Αυτόν τον πλούτο τους τον κλέβουν μια χούφτα παράσιτα καπιταλιστές και καλούν προκλητικά σήμερα τους λαούς να κάνουν θυσίες για να σωθεί η πλουτοκρατία.
Η καπιταλιστική κρίση στην ΕΕ, στην Ευρωζώνη βαθαίνει. Στην πράξη αποδεικνύεται ότι η ΕΕ είναι μια διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση, μια λυκοσυμμαχία του κεφαλαίου κατά των λαών. Οι ανταγωνισμοί των μονοπωλιακών ομίλων και των καπιταλιστικών κρατών τόσο στην Ευρώπη όσο και διεθνώς οξύνονται. Είναι πιθανό να οδηγήσουν και σε πολέμους, που βρίσκονται στη φύση του καπιταλισμού. Δεν επιλέγουμε κανέναν ιμπεριαλιστή παλιό ή νέο, καμία συμμαχία τους, παλιά ή νέα. Δε θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια τους, για να μοιράσουν τις αγορές τους. Ο αγώνας για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, της αστικής τάξης σε κάθε χώρα και κάτω από όλες τις συνθήκες είναι καθήκον ζωής για κάθε νέο και νέα της εργατικής τάξης.

Ο σοσιαλισμός είναι πιο επίκαιρος και αναγκαίος από ποτέ

20 χρόνια τώρα η γενιά μας μεγαλώνει μέσα σε συνθήκες διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας, μέσα στον αντικομμουνισμό και τις ψευτιές. Μέσα από τα σχολικά βιβλία, τα αστικά πανεπιστήμια, μέσα από τις εφημερίδες και τα κανάλια τους, το κεφάλαιο, τα αστικά κράτη και οι μηχανισμοί τους προσπαθούν να ξαναγράψουν την Ιστορία. Κατασυκοφαντούν την ηρωική προσφορά εκατομμυρίων κομμουνιστών και της εργατικής εξουσίας τόσο στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης όσο και στον καπιταλιστικό κόσμο για την απελευθέρωση από τα δεσμά της ταξικής εκμετάλλευσης. Διεξάγουν μια τεράστια επίθεση απέναντι σε έναν εχθρό που, κατά τα λεγόμενά τους, τον έχουν νικήσει. Αυτό δείχνει και το φόβο τους. Αν είχε έρθει «το τέλος της Ιστορίας», αν ο καπιταλισμός ήταν όντως «ανίκητος» δε θα σπαταλούσε τόσες δυνάμεις για να πολεμήσει έναν εχθρό που δεν υπάρχει πια.
Λένε ότι η νίκη του καπιταλισμού απέδειξε την αποτυχία του σοσιαλισμού. Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι κανένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα δεν εδραιώθηκε μια κι έξω. Αυτό δείχνει και η ίδια η ιστορία επικράτησης του καπιταλισμού. Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και η κοινωνικοποίηση της εργασίας είναι ασυμβίβαστα με ένα σύστημα όπου η μειοψηφία εκμεταλλεύεται την πλειοψηφία. Η οπισθοδρόμηση όμως έχει προσωρινό χαρακτήρα στην κοινωνική εξέλιξη. Ο τροχός της Ιστορίας δε σταματάει. Η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό και αυτό δεν αλλάζει ούτε από την προσωρινή νίκη της αντεπανάστασης, ούτε από τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης, ο οποίος αλλάζει.
H αναγκαιότητα του σοσιαλισμού αναδύεται από την όξυνση των αντιθέσεων του ίδιου του καπιταλισμού. Aπορρέει από το γεγονός ότι στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξης του καπιταλισμού, που χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία των μονοπωλίων, έχουν ωριμάσει πλήρως οι υλικές προϋποθέσεις, που κάνουν αναγκαίο το πέρασμα σε ανώτερο κοινωνικοοικονομικό σύστημα. O καπιταλισμός έχει κοινωνικοποιήσει την παραγωγή σε πρωτοφανή κλίμακα, όμως τα μέσα παραγωγής, τα προϊόντα της κοινωνικής εργασίας αποτελούν ιδιωτική, καπιταλιστική ιδιοκτησία. Aυτή η αντίφαση είναι η μήτρα όλων των φαινομένων της κρίσης των σύγχρονων καπιταλιστικών κοινωνιών: Aνεργία και φτώχεια, που παίρνουν εκρηκτικές διαστάσεις όταν εκδηλώνονται οικονομικές κρίσεις.
Αυτή η αντίφαση δείχνει και τη διέξοδο: Kατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, αρχίζοντας από τα συγκεντρωμένα, κοινωνικοποίησή τους, σχεδιασμένη χρησιμοποίησή τους στην κοινωνική παραγωγή, με στόχο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Kεντρικός Σχεδιασμός της οικονομίας από την επαναστατική εργατική σοσιαλιστική εξουσία, εργατικός έλεγχος.

Ο,τι γράφτηκε με αίμα, δε σβήνει με βρώμικο μελάνι

Η εργατική τάξη, ιδιαίτερα οι νέοι των εργατικών - λαϊκών οικογενειών πρέπει να μελετήσουν την πείρα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση του 20ού αιώνα. Να μάθουν για την τεράστια προσφορά της προς τους λαούς, να βγάλουν συμπεράσματα από τις αιτίες που οδήγησαν στην ανατροπή της.
Η αλήθεια είναι ότι, παρά τα όποια προβλήματα, τα λάθη, τις παρεκκλίσεις από τις αρχές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, το διαμορφωμένο σοσιαλιστικό σύστημα απέδειξε την ανωτερότητά του, τα τεράστια πλεονεκτήματα για τη ζωή των εργαζομένων και της νεολαίας.
Η κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής απελευθέρωσε τον άνθρωπο από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, άνοιξε το δρόμο για την παραγωγή και την ανάπτυξη των επιστημών, με στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Eτσι, εξασφαλίστηκε το δικαίωμα στη σταθερή εργασία για όλους, δημόσια δωρεάν ιατρική περίθαλψη και Παιδεία, παροχή φθηνών υπηρεσιών από το κράτος, κατοικία, πρόσβαση στην πνευματική και πολιτιστική δημιουργία.
Εξασφαλίστηκε ελεύθερος χρόνος για την ανάπαυση των εργαζομένων, για τη συμμετοχή τους στην εργατική εξουσία και στον έλεγχο της διεύθυνσης των παραγωγικών μονάδων. Αναπτύχθηκε μια ανώτερου τύπου δημοκρατία, με συμμετοχή των εργαζομένων στην εξουσία και τη διεύθυνση της παραγωγής, τη δυνατότητα να εκλέγουν και να ανακαλούν εκπροσώπους των εργαζομένων στα όργανα της εξουσίας.
H Κοινωνική Ασφάλιση ήταν φροντίδα πρώτης προτεραιότητας του σοσιαλιστικού κράτους. H σοσιαλιστική εξουσία έθεσε τις βάσεις για την κατάργηση της ανισοτιμίας της γυναίκας. Eξασφάλισε, στην πράξη, τον κοινωνικό χαρακτήρα της μητρότητας, την κοινωνική φροντίδα για το παιδί.
Είναι κατακτήσεις που είχαν κατοχυρωθεί πριν από δεκαετίες στις σοσιαλιστικές χώρες και οι οποίες σήμερα φαίνονται άπιαστο όνειρο για τους εργαζόμενους και τους νέους στον καπιταλιστικό κόσμο.
H Σοβιετική Ενωση και το παγκόσμιο σοσιαλιστικό σύστημα αποτέλεσαν το μόνο πραγματικό αντίβαρο στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. O ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης για να γυρίσει η πλάστιγγα υπέρ των λαών στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν καθοριστικός. Για την Αντιφασιστικό Νίκη των Λαών και τη σοσιαλιστική πατρίδα έδωσαν τη ζωή τους πάνω από 20 εκατομμύρια Σοβιετικοί πολίτες, περίπου 10 εκατομμύρια ακόμα έμειναν ανάπηροι ή τραυματίστηκαν, ενώ τεράστιες ήταν οι υλικές καταστροφές.

Η νέα έφοδος θα είναι νικηφόρα

Η αντεπανάσταση στην EΣΣΔ δεν προήλθε από ιμπεριαλιστική στρατιωτική επέμβαση, αλλά από «τα μέσα και από τα πάνω». Στην πορεία της οικοδόμησης έγιναν λαθεμένες επιλογές, παραβιάστηκαν νομοτέλειες στην ανάπτυξη του νέου συστήματος, εφαρμόστηκαν μέτρα, ξένα προς τη σοσιαλιστική οικονομία.
Oι αντεπαναστατικές ανατροπές δεν αλλάζουν το χαρακτήρα της εποχής. O 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας μιας καινούργιας ανόδου του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος και μιας νέας σειράς κοινωνικών επαναστάσεων.
Δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά στους λαούς: Η διατήρηση με τεράστιες θυσίες για τους λαούς του σάπιου συστήματος της αστικής εξουσίας και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας ή η πάλη για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Ανάμεσα στον καπιταλιστικό και το σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό κοινωνικοοικομικό σχηματισμό δεν υπάρχει άλλος σχηματισμός, άλλο σύστημα. Η εξουσία θα είναι ή εργατική ή καπιταλιστική.
Το κατασκεύασμα του λεγόμενου «σοσιαλισμού του 21ουαιώνα», του «δημοκρατικού σοσιαλισμού» αρνείται την εργατική εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό. Δεν έχει καμία σχέση με τον επιστημονικό σοσιαλισμό. Είναι εργαλείο του συστήματος για τη χειραγώγηση των λαών, για την αναχαίτιση της ταξικής πάλης.

Οι λαοί είναι εκείνοι που θα πουν την τελευταία λέξη!

Οι νέοι εργάτες και εργάτριες, οι νέοι των λαϊκών στρωμάτων δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από το παλιό, το ξεπερασμένο ιστορικά καπιταλιστικό σύστημα, που διανύει το τελευταίο ιμπεριαλιστικό του στάδιο. Το μέλλον τους για μια καλύτερη ζωή, για την ικανοποίηση των αναγκών τους συνδέεται με τη συμμετοχή και τη συμβολή τους στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την οικοδόμηση του νέου, του σοσιαλιστικού συστήματος.
Μπροστά μας υπάρχουν μεγάλοι ταξικοί αγώνες.
Οι επαναστάσεις, που έρχονται, θα είναι σοσιαλιστικές.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ