ΤΑΞΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ Κλιμάκωση του αγώνα με νέα απεργία στις αρχές Φλεβάρη

Με όλες τους τις δυνάμεις στη μάχη για την κλιμάκωση των αγώνων ρίχνονται οι ταξικές δυνάμεις σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, για την απόκρουση της άγριας αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης που εξαπολύει το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ., πλουτοκρατίας, τρόικας. Η εργοδοσία προωθεί με ένταση όλες τις πάγιες αντεργατικές επιδιώξεις της, και κλιμακώνει τη δική της επίθεση με στόχο τις Συμβάσεις (ύψος μισθού, 3ετίες, επιδόματα, δώρα, σταθερή δουλειά, ελευθερία απολύσεων και κατάργηση αποζημιώσεων) και την απαλλαγή τους από τις ασφαλιστικές εισφορές, με τραγικές συνέπειες για τους εργαζόμενους (συντάξεις, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, επιδόματα ανεργίας κλπ.).

Η εργατική τάξη βγήκε πιο δυνατή μετά την πετυχημένη Παναττική απεργία στις 17 Γενάρη και τώρα καλείται να αξιοποιήσει αυτήν την πείρα για να εντείνει τον αγώνα της. Στους εργαζόμενους της Αττικής, αποκαλύπτεται ποιος είναι με ποιον, ποιες δυνάμεις δρουν υπέρ των εργατών και ποιες σε βάρος τους. Στην περίπτωση της Παναττικής απεργίας αποδείχθηκε περίτρανα ο ρόλος των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού οι οποίες αν και πήραν αποφάσεις για συμμετοχή σε αυτή, στην πράξη την υπονόμευσαν με κάθε τρόπο. Η μάχη της απεργίας και σε αυτή την περίπτωση δόθηκε μόνο από τις ταξικές δυνάμεις και πολλές φορές ενάντια στις γνωστές πλειοψηφίες.
Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και των άλλων αγωνιστικών συσπειρώσεων ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΟΓΕ και ΜΑΣ, συνεχίζουν και εντείνουν τη μάχη για την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για την απόκρουση της επίθεσης, η οποία περνάει μόνο μέσα από την κλιμάκωση και ένταση του αγώνα.

Προτείνουν 24ωρη γενική απεργία

Σε αυτή την κατεύθυνση 13 Εργατικά Κέντρα και 7 Ομοσπονδίες της χώρας με κοινή ανακοίνωσή τους καλούν σε γενική απεργία στις αρχές Φλεβάρη με στόχο να εμποδιστούν κυβέρνηση, εργοδότες και τρόικα να πάρουν νέα βάρβαρα μέτρα.
Στο μεταξύ, απόφαση για νέα απεργιακή κινητοποίηση έχουν ήδη πάρει η Ομοσπονδία Φαρμάκου, η Ομοσπονδία Οικοδόμων και η Ομοσπονδία Τύπου και Χάρτου καθώς και η Ομοσπονδία Κλωστοϋφαντουργίας, Ιματισμού και Δέρματος. Επίσης, το Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο.
Την ώρα δηλαδή, που οι ξεπουλημένες και συμβιβασμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ, του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού συνδιαλέγονται στο πλαίσιο του «κοινωνικού διαλόγου» με την εργοδοσία, το ΣΕΒ και την κυβέρνηση για την ολοκληρωτική διάλυση της ζωής της εργατικής τάξης, οι ταξικές δυνάμεις εντείνουν τον αγώνα τους για την υπεράσπιση της ίδιας της ζωής των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.
Οι ταξικές δυνάμεις, άμεσα αποκάλυψαν πλατιά στους εργαζόμενους τον άθλιο, αντεργατικό, προδοτικό ρόλο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού σε κάθε τόπο δουλειάς όπου δρα και έχει την πλειοψηφία. Με ανακοινώσεις τους, οι ταξικές δυνάμεις ξεσκέπασαν τη συμμετοχή τους στο διάλογο και τι σημαίνει αυτό για τους εργαζόμενους.
Ταυτόχρονα, στην τελευταία Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ αναδείχθηκαν τα μέτωπα που άμεσα πρέπει να επικεντρωθεί η παρέμβαση των συνδικάτων. Τέτοια είναι: Η κλιμάκωση των αγώνων για να παρεμποδιστεί η χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων, η διεκδίκηση μέτρων προστασίας των ανέργων και της λαϊκής εργατικής οικογένειας είναι στην πρώτη γραμμή. Επιπρόσθετα, δε, ξεκαθαρίζεται: Κανένας διάλογος, καμιά νέα αντεργατική παρέμβαση.
Από την πρώτη στιγμή άλλωστε, από την ημέρα ακόμη της Παναττικής απεργίας, το ΠΑΜΕ κάλεσε την εργατική τάξη σε συναγερμό, όλα τα σωματεία, κάθε τίμιο εργαζόμενο. Να ανοίξει η συζήτηση σε κάθε τόπο δουλειάς, με κάθε εργαζόμενο, να διαχωρίσει τις ευθύνες του από τα κόμματα και τις παρατάξεις που τον παραδίνουν δέσμιο στις ορέξεις των βιομηχάνων. Να ξεπεράσουν οι εργαζόμενοι κάθε δισταγμό και φοβία. Να σηκώσουν το κεφάλι και να μπουν στον αγώνα.

Ζωτικής σημασίας η κλιμάκωση του αγώνα

Η απόφαση για κλιμάκωση του αγώνα είναι ζωτικής σημασίας για κάθε εργαζόμενο. Οι εξελίξεις στη χώρα μας, η όξυνση της κρίσης αλλά και της επιθετικότητας του κεφαλαίου επιβάλλουν την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, αλλά και την ενδυνάμωση της Κοινωνικής Συμμαχίας που με οργάνωση και ενιαία πάλη θα αντιπαλεύει τη στρατηγική των μονοπωλίων. Αυτό που απαιτείται είναι να ορθωθεί τώρα τείχος αντίστασης. Κανένας κλάδος, κανένα σωματείο, κανένας τόπος δουλειάς να μη βάλει την υπογραφή του στα νέα μέτρα, δημιουργώντας ταυτόχρονα καθολικό μέτωπο απόρριψης και αντίστασης σε αυτά. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μπορούν και πρέπει να συζητηθούν παντού, πλατιά και διεξοδικά οι συνέπειες των μέτρων και ο πρακτικός τρόπος οργάνωσης του αγώνα. Σε κάθε εργοστάσιο, επιχείρηση, υπηρεσία, γραφείο, γειτονιά, να μεταφερθεί η ανάγκη του ανυποχώρητου αγώνα. Δεν είναι μονόδρομος η υποταγή και η υποχώρηση για να σωθεί η κερδοφορία των μονοπωλίων και η διάσωση του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.
Επείγει λοιπόν η γενίκευση των αγώνων, για να μην περάσουν οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, για να μην περάσει η κατάργηση των συμβάσεων, για να υπογραφούν συμβάσεις με ικανοποιητικούς όρους, για να προστατευτούν οι άνεργοι καθώς δεν μπορεί να υπάρχει άνεργος χωρίς επίδομα, φαρμακευτική και υγειονομική περίθαλψη, ασφάλιση, κλπ. Αυτό μπορεί να το επιβάλει μόνο η δύναμη του κινήματος. Κρίσιμο μέτωπο είναι και η αποτροπή της φορολογίας και των χαρατσιών που έχουν πάρει γενικευμένη μορφή και μόνιμο χαρακτήρα. Γιατί, όπως φαίνεται, η φορολογική πολιτική θα εξελιχθεί ακόμα περισσότερο - από όσο ήταν μέχρι σήμερα - σε ένα εργαλείο αφαίμαξης των λαϊκών εισοδημάτων, παραμερισμού και καταστροφής των μικρομεσαίων στρωμάτων και άρα πιο γρήγορης συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου.
Κανείς εργαζόμενος να μην παρασυρθεί από τις ψευτιές, τις απάτες και τους εκβιασμούς κυβέρνησης, τρόικας, βιομηχάνων. Η όξυνση της επιθετικότητας του κεφαλαίου, είναι αντανάκλαση του βαθέματος της καπιταλιστικής κρίσης, γι' αυτό επιδιώκεται η ταχύτερη εφαρμογή των αντεργατικών ανατροπών και η διαχείριση του χρέους προς όφελός του και σε βάρος όλων των λαϊκών στρωμάτων. Επί δύο χρόνια παίρνονται μέτρα, ισοπεδώνονται τα εργατικά δικαιώματα και οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παρασυρθούν από τα ιδεολογήματα της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας και του εκσυγχρονισμού. Οσο τα μέσα παραγωγής βρίσκονται στα χέρια του κεφαλαίου, δε θα υπάρχει κανένας συμβιβασμός με τα εργασιακά δικαιώματα.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ